หัวข้อ: ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ ตอนที่18 (16_11_62)

[ญาณหยั่งรู้]

เก็บกระทู้ไว้ ----โมดุฯ

-----------------------------------------------------------------------------------------
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

Share This Topic To FaceBook

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ01



............................

"เมิง...ครูฝึกมาว่ะ" เสียงเพื่อนเก้งของพวกผมตะโกนขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่รีบวิ่งเข้ามาในห้องอาบน้ำเพื่อแจ้งข่าวร้าย กับเหล่าเก้งแอ๊บและออกสาวที่กำลังแอบใช้ห้องอาบน้ำกันอยู่

พวกเราทุกคนถูกสั่งให้อาบรวมกันที่อ่างยาว แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะต้องปฏิบัติป่ะวะ..?

โดยเฉพาะกับพวกขี้อายแบบผม และแบบเก้งสาวพวกนั้น

และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่อง..


"เฮ้ย ทำไงดีวะฉันยังล้างสบู่ไม่เสร็จเลย" เสียงอิแม็คครับตุ๊ดสาวในห้องผมเอง

"อิฟ้า มึงขี้อยู่เหรอ" อิแบงค์ไม่ถามเปล่า มีจะพังประตูเข้ามาอีก เฮ้ยอย่าพังเข้ามากูกำลังโป๊อยู่!!

"กูกำลังแต่งตัวอยู่" ผมรีบตอบก่อนจะใส่กางเกง แล้วตามด้วยเสื้อ เวลารีบๆนี่มือไม้สั่นไปหมด ใส่ผิดใส่ถูกอิห่ากว่าจะใส่ได้

"เมิงเร็ว..กรี้ดพี่ทัพมา" ทันทีที่ได้ยินว่าใครมา ผมก็ชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะระลึกได้ว่าผมต้องรีบชิบหายแล้ว ไม่เช่นนั้นหายนะครั้งใหญ่จะมาเยือน หากยังชักช้าอยู่

คือผมโคตรจะไม่ถูกชะตากับอิพี่ครูฝึกที่ชื่อทัพนี่เลย เจอหน้ากันครั้งแรกแทนที่จะทะนุถนอมน้อง แบบเอ็นดูน้องชายตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ หน้าใสๆ

อิพี่นี่สั่งกลิ้งบนคอนกรีตระยะทางเกือบห้าสิบเมตร คือเมิงทำให้น้องคนนี้จำฝังใจ ว่าอิหน้านี้ที่ทำกูต้องกลิ้ง  กูจะไม่มีวันลืม..แม่ง แค้นนี้ต้องชำระอย่าให้มีโอกาสเหอะ

"อิฟ้า กูไม่รอละนะเขาเสร็จกันหมดแล้ว" ห้ะ ไหนอิแม็คบอกกำลังถูสบู่อยู่ แล้วอิไอซ์มันก็เข้าหลังกู แล้วมานจะรีบวิ่งผ่านน้ำไปไหนวะ

สิ้นเสียงเพื่อนไปเพียงไม่กี่อึกใจ ผมก็รีบเปิดประตูห้องน้ำออกมา และทันทีที่เปิดออกมาก็ป้ะกับครูฝึกสุดหล่อในตำนานของใครหลายๆคน ยกเว้นผมแหละเพราะผมโคตรจะไม่ถูกชะตากับแกเลย

เอะอะอะไรที สั่งให้แต่ล้างตูดๆ จะล้างอะไรนักหนาทั้งๆที่ทุกครั้งที่ขี้เสร็จก็ล้างสะอาดดีอยู่แล้วป่ะ ละครั้งนี้ก็คงหนีไม่พ้นคำสั่งนั้น..ปะวะ

ตอนนี้คือแกกำลังมองผมอย่างสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะมองย้อนตั้งแต่เท้าขึ้นมาแล้วหยุดอยู่ที่หน้า ก่อนจะจ้องมาที่ผม สายตาคู่นั้นมองผมอย่างไม่ลดละ

"ผมบอกให้คุณอาบรวม คุณไม่เข้าใจหรือ" แม่ง จะกดเสียงต่ำให้มันดูน่ากลัวทำไมวะ แต่ถึงจะน่ากลัวก็ขอส่งยิ้มให้กำลังใจตัวเองก่อนละกัน แม่งหายใจไม่ทั่วท้องเลยจริงๆ

"ยิ้มอะไร" เชี้ย ผมยิ้มให้ตัวเองยังจะมาเห็นอีก

"อยากโดนอัดตูดมากใช่ไหม" ห้ะ อีกแล้วไอ้คำนี้อีกแล้ว เอะอะๆทีไรบอกให้แต่ล้างตูดๆ

"ครับ?" ถามซะกูกลัว เห็นไหมกูตอบเสียงสั่นเลย

"หึ ครับเองนะ" ห้ะ ผมหมายถึงครับที่แปลว่าคำถามเมื่อกี้น่ะให้ทวนอีกครั้ง

แล้วอะไรคือกระตุกยิ้มมุมปาก เดี๋ยวสิครับแล้วนี่จะพาผมไปไหน

"อ้ะ จะพาผมไปไหน" แขนผมถูกอิลุงนี่จับล็อคไว้ด้านหลัง แล้วผลักผมเดินนำอย่างกะผมรู้ทางนั้นแหละ

"หาที่เงียบๆ อัดตูดเธอไง" เฮ้ เอาจริงดิ

"แต่ตูดผมยังไม่ได้ล้าง" เกิดเข้ามาละเจอทอง หยี๋หมดอารมณ์

"ไม่เป็นไร ฉันมีถุงยาง" เอิ่ม ก็นึกว่าจะสด เฮ้ยถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ ผมยังไม่อยากเสียตัวให้ใครตอนนี้

"ฮึก อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ ผมไหว้ละ" แม้ว่ามือกูจะไพล่หลังอยู่ก็ตาม

"ตอนทำผิดไมไม่คิด ทีตอนนี้จะมาสำนึกมันไม่สายไปเหรอ" เอ่อ มันหกโมงเย็นแล้วไหมอิลุง มาสงมาสายอะไรขอเล่นหน่อยเถอะ

"ทำกันตั้งหลายคน จะให้ผมโดนคนเดียวเหรอ" อย่างน้อยพวกนั้นก็ต้องโดนด้วย

"มีคนอื่นด้วยงั้นเหรอ" โห อะไรวะคลาดกันไม่กี่วิ นี่ลุงแกจะจ้องจับแต่ผมคนเดียวรึไง

"ครับ" เอ่ยรับ พร้อมสายตาที่เคยใช้อ้อนแม่ซื้อช็อคโกแลต แล้วก็ได้นะเพราะแม่รำคาญหรอก แต่กับอิลุงนี่..

"ทำกันกี่คน" เชี้ย ใครจะไปนับ

"ตุ๊ดทั้งหมดเลย" ผมรีบตอบ ถึงแม้ว่าผมจะเห็นไม่กี่คนเองก็เถอะ ขอโทษทีนะพวกที่เหลือ ที่ไม่ได้มาสมรู้ร่วมคิดกับเหตุการณ์ครั้งนี้

"ดี" เฮ้ อะไรคือดี ดีแค่นี้? แล้วนี่ลุงจะพาผมเดินไปไหน

ทันใดนั้นมีคนฝึกอีกคนเดินสวนทางเข้ามาอิลุงนี่เลยให้ ครูฝึกคนนั้นไปจัดการเรื่องที่ผมสักทอดไปยังผู้ต้องหาอีกหลายราย

ส่วนผม.. ยังคงถูกอิลุงลากกึ่งกระชากไปตามแรง เอิ่มเอาที่ลุงสบายใจเลยนะ แต่บอกสักหน่อยได้ไหม ว่าจะพาผมไปไหน

"ลุง" ทำไมเหมือนพระเวสสันดรชาดก ฉากชูชก พาตัวกัณหากะชาลีไปจังวะ ถึงจะไม่มีเชือก แต่อิลุงมันกำข้อมือผมซะแน่น

"เรียกใคร" เอ้า ก็มีกันอยู่สองคน

"เรียกลุงอ่ะ" หน้าแกก็ไม่ได้แก่หรอก แต่อยากเรียกลุงเผื่อจะเพิ่มอีกสักข้อหา ไหนๆก็จะโดนอัดตูดละนิ

"ใครเป็นลุงเธอ" ไม่ต้องมาถลึงตาใส่ครับ ผมไม่กลัวแต่ฉี่นี่ใกล้ราดละ

"ทำไมถึงชอบสั่งให้ผมไปล้างตูดอ่ะ คือขู่ใช่ป่ะ" ขอบคุณความกล้าที่มีแค่ห้าเปอร์เซ็นต์ก็ตาม

"ก่อนนี้น่ะขู่ แต่คราวนี้เอาจริงเธอไม่รอดแน่" ถามว่าเชื่อได้สักกี่เปอร์เซ็นต์ ดูจากแววตาก็น่าจะร้อย แต่แกจะทำจริงเปล่านี่อีกเรื่องหนึ่ง

"ไม่กลัวถูกฟ้องกลับเหรอ" ถามยังกับว่าตัวเองรู้กฎหมาย

อย่างน้อยๆก็พรากผู้เยาว์ล่ะวะ

"ผมไม่ได้บังคับ ทำไมต้องกลัวที่จะถูกฟ้อง" โห๊ะ แล้วอิที่ให้ไปล้างตูดๆน่ะอะไร แล้วอิที่ลากมาเนี้ย คืออะไร

"ปล่อยผมนะ ผมจะไม่ไปไหนกับลุงทั้งนั้น" ผมเอ่ยพร้อมสะบัดมือลุงออกจากข้อมือ แต่ลุงแม่งจับแน่นซะเหลือเกิน

"เธออยากโดนพวกนั้นอัดตูดรึไง" อยู่กับลุงไงก็ต้องโดนป่ะ สู้ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า

"อยู่นิ่งๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตูดน่ะ" คิดว่าคำพูดแค่นี้จะกลัวเหรอ

"ถ้าไม่เชื่อก็ลองดิ้นอีกสิ" ไม่ต้องมาขู่ แค่นี้ก็กลัวมากแล้ว

"กลิ่นตัวหอมดีจัง" โอ้ยยย แค่พูดเฉยๆก็ได้ไม่ต้องมาไซร์ซอกคอแบบนั้น ผมไม่เสียวนะแต่ไรหนวดลุงมันทิ่มแทงผมเจ็บ

"ลุง มันจั๊กกะจี้" ผมเบือนหน้าหนีสุดๆ

"มากับผม" ห้ะ เดี๊ยว เดี๋ยวๆ ผมเดินเองได้นะลุง ไม่ต้องลากกึ่งกระชากขนาดนั้น ทำอะไรเกรงใจน้ำหนักสี่สิบแปดกับส่วนสูงร้อยห้าสิบหกของผมด้วย

"ละละลุงจะพาผมไปไหน" อย่างน้อยก็ขอให้รู้ที่จะไปหน่อยเถอะ

"พาคุณไปซ่อม" ห๋า ซ่อมอะไร

"ลุงจะเอาตูดผมจริงๆเหรอ" คือ ทำไมต้องมาวกวนอยู่แต่กับเรื่องนี้วะ

"อืม ใช่" เยดเข้ ยังไงคืนนี้ผมก็ต้องโดนลุงกระชำมิดี มิร้ายใช่ไหม ปู่สังกะสาย่าสังกะสี ช่วยลูกแมวด้วยเถอะ ลูกแมวมิอยากโดนอิเสือป่าคาบไปกิน

แล้วลุงแกก็พาผมมาหยุดอยู่หน้าห้อง ห้องหนึ่งเป็นห้องใต้บันได คล้ายๆกับว่าเป็นห้องพักทหาร

"รออยู่นี่" ห้ะ เดี๋ยวแล้วลุงจะทิ้งผมแบบนี้เหรอ

"ไม่อ่ะ ผมจะไปกับลุง" อย่างน้อยๆผมก็น่าจะปลอดภัยกว่าอยู่ที่นี่ ดูๆสายตาคนในห้องนี้ซะก่อน มองผมยังกับผมเป็นตัวประหลาด

ประหลาดตรงไหนวะไม่เคยเห็นคนใส่กางเกงวอร์มกับเสื้อยืดแขนยาวลายหมีพูห์เหรอ เอ่อหรือจะแปลกที่มีขันกับถุงเครื่องประทินผิวหว่า

"อย่าดื้อ" ไม่ได้ดื้อซักหน่อย จะเบะแล้วนะถ้าไม่ให้ไปด้วยอ่ะ

เฮ้ย อะไรไม่คิดจะห่วงภาพลักษณ์กันตอนนี้บ้างเลยเหรอ เออไปเลยไม่เบะแล้วก็ได้ จะไปไหนก็ไป

ระหว่างนั้นผมก็เดินสำรวจไปรอบๆ แน่นอนว่ามีคนมองผมแต่ไม่มีใครเข้ามาทักหรือถามว่าต้องการอะไร หรือมาหาใคร หรือมาทำไม จนกระทั่ง

"ที่นี่ ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาเดินป้วนเปี้ยน" อึก เสียงใครดุชิบหาย

รีบหันไปมองหน้าต้นเสียงทันทีสิครับ เป็นนายทหารรึเปล่า แต่ไม่ได้แต่งตัวด้วยเครื่องแบบทหารนะ ละเขาเป็นใคร

"นายมาจากโรงเรียนไหน โรงนอนที่เท่าไหร่" เวรกรรมถ้าจำโรงนอนตัวเองไม่ได้คือเสร็จแน่ๆงานนี้ ถูกสั่งซ่อมยาว

"เอ่อ ผม"

"ว่าไง ฉันถาม" ทะทำไมต้องตะเบ็งเสียงด้วย คิดว่ามันดูเท่ห์นักเหรอ

"โทษครับๆ น้องมากับผม" มาช้ากว่านี้ก็ได้นะ...ประชดทางสายตาก่อนจะหายใจได้ทั่วท้องอีกครั้ง

"นะนะน้องหรือครับ" เฮ้ย เกมพลิกพอผู้ชายคนนั้นเห็นอิตาลุงก็มีท่าทีนอบน้อมทันควัน แสดงว่าอิตาลุงก็น่าจะไม่ธรรมดา

"จริงๆก็ไม่ใช่น้องหรอกครับ แต่เขามากับผม" อ่าวลุง ไมตอบอย่างง้านนน ตกลงสถานะผมไม่ได้เป็นอะไรกับลุงเหรอ หน่อยยยย รอได้ผมก่อนเถอะผมจะทวงสิทธิ์ และอำนาจเมียจากลุงให้เต็มที่เลยคอยดู

"ไปกันเถอะ วันนี้ฉันจะให้เธอเลือกร้านนะ" เอิ่ม เอ่อ เลือกร้านอะไรครับละแล้วท่าทางเดินเข้ามาโอบเอวผมนั่นคืออะไร

ชักจะได้กลิ่นคาวทองแล้วสิ

ลุงแกพาผมเดินมายังโรงรถ ให้ตายสินี่รถส่วนตัวเหรอเนี้ยมีแต่คันหรูๆ น่าจะรายได้ดีอย่างงี้ต้องมีหลัวเป็นรั้วของชาติ...ใช่เหรอ!!

กำลังชมรถเก๋งเพลินๆ อิตาลุงก็กระชากไหล่ผมไปตามแรงมือ โห๊ะไม่มีเลยจะทะนุถนอมน้องน่ะ

"เจ็บนะ" หันไปตัดพ้อพร้อมช้อนตามองอีกฝ่าย ก่อนจะจัดเสื้อให้เข้ารูปดึงซะแรง

"อ้ะ ใส่เสื้อผมคนจะได้ไม่สงสัย" เสื้อลุง? เดี๋ยวๆเสื้อลายทหารเนี้ยนะ แน่ใจเหรอคนจะไม่สงสัยน่ะกับกางเกงวอร์มขายาวนะว้อยลุง

แต่ใส่ก็ใส่วะ คือยุงเริ่มเยอะละ ละกัดเจ็บซะด้วยพอใส่เสื้ออิตาลุงเข้าไป แม่เจ้ายุงเยอะกว่าเดิมมันเข้าแล้วออกไม่ได้!!

"หมวก" เออ ก็รู้ว่าหมวกแล้วเอามาให้ทำไม อย่าบอกนะว่ามอไซค์น่ะโอ้ยยย

"จะนั่งไปหรือจะวิ่งเอา" เออ นั่งก็นั่งวะ รับหมวกกันน็อคอิตาลุงมาใส่ปุ้บ

"ล็อคให้หน่อยดิ" พร้อมกับขอความช่วยเหลือกับเจ้าของหมวก

แล้วก็ได้รับความช่วยเหลือจากลุงแก ว่าแต่ทำไมลุงมีหมวกสองใบวะ หรือปกติมีคนนั่งซ้อนท้ายลุงประจำอย่างนี้ทุกวัน

"ลุง" เชี้ย ลุงไม่ได้ยินว่าจะถามสักหน่อยทำไมมีหมวกสองใบ แต่ตอนนี้ลุงแกขึ้นควบรถแล้วหันมองผมอีก

เออขึ้นก็ขึ้น แหม่ไม่ส่งสัญญาณใครจะรู้เวลาที่ควรจะขึ้นล่ะ

ว่าแต่ลุงจะพาผมไปไหน?? นี่ยังไม่ได้คำตอบเลยเห่อะไม่รู้ว่าจะให้ถามกี่รอบก็ตาม

ก่อนออกตัวลุงแกก็ดึงมือผมไปกอดเอวแก ก่อนที่มือซ้ายแกจะล็อคมือทั้งสองข้างของผมไว้อีกที

เอาความปลอดภัยเป็นเกณฑ์ดีกว่าไหมลุง ค่อยมาโมเม้นท์โรแมนติกน่ะ ให้ตายเถอะหน้าท้องลุงอย่างแข็งยังกับหิน หรือผมกำลังสัมผัสโดนอะไรวะ

ผมพยายามจดจำเส้นทางที่ลุงพามา แต่เอาเข้าจริงผมจำไม่ได้หรอกว่าลุงพาผมไปไหน แล้วที่ๆลุงจอดรอสัญญาณไฟแต่ละที่น่ะ มันที่ไหนบ้าง รู้แต่ว่าแผ่นหลังโคตรอุ่นจนผมจวนจะง่วงละ

แล้วจากนั้นผมก็เหมือนจะส่างจากห้วงนิทรา เมื่อลุงพาผมเข้ามาในหมู่บ้านจัดสรร ก่อนจะพาผมมาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง

"บ้านลุงเหรอ" ผมลงจากรอมอไซค์สัญชาติยุโรปพร้อมกับถอดหมวกออกแล้วถามคนพามา

"เปล่า มาเอาของน่ะ" ห๋า ยังไม่ถึงจุดหมายอีกเหรอ

"รอตรงนี้ หรือจะเข้าไปข้างใน"

"แล้วลุงคิดว่าแบบไหนจะดีกว่ากัน" ผมถามกลับเพราะแม่งตอนนี้คิดอะไรไม่ออก

"รออยู่นี่" เออ ก็แค่นั้น แล้วจะถามทำไม

"รอแปปเดียว" ไปเถอะน่า จะหันมาสั่งเสียอะไรอีกล่ะ

แปปเดียวของแกแปปเดียวจริงๆ แล้วของที่ว่าน่ะอะไรวะไม่เห็นถืออะไรออกมาด้วย แต่ชั่งเถอะพอแกออกมาได้แกก็ขึ้นควบรถมอไซค์ โดยมีผมซ้อนท้ายและเกาะหลังแกไปตลอดจนถึง..

ยางงง.. ยังไม่ถึงจุดหมาย ลุงแกแวะอีกแล้วแต่คราวนี้เป็นร้านอาหารตามทางเท้า

"ลงมาสิ ไม่หิวเหรอ" หิวจะตายอยู่แล้ว

"สั่งเท่าที่กินหมดนะ" เออ งกชิหัย

"งกไปเลี้ยงสาวที่ไหน" ผมถามแบบไม่ต้องการคำตอบ ก่อนจะสั่งกะเพราหมูกรอบไป

ส่วนของอิตาลุงก็สั่งเหมือนผมแต่เพิ่มไข่ดาวด้วย เออไมของผมไม่สั่งไข่ดาวด้วยวะ แต่แค่นี้ก็เอาเถอะเดี๋ยวอิตาขี้งกจะโวยวาย

"เราชื่ออะไร" โห๊ะ นึกว่าจะไม่ถามแล้ว

"ฟ้าครับ แล้วลุงล่ะ"

"หยุดเรียกลุงซะทีเถอะ" ทำไมต้องโวยวาย

"ครูชื่ออะไรครับ"

"เรียกผมพี่ พี่ทัพ" ให้ตายเถอะ พี่อะไรจะมามีหน้าตารุ่นพ่อแบบนี้ ไม่เอา ไม่ไหว ทำใจยอมรับม่ายล่ายยย น้องฟ้ารับไม่ได้ถ้าจะมีพี่หน้าตาหล่อกว่าพ่ออ่ะนะ

"ให้น้องครูเรียกเองเถอะผมจะเรียกลุงทัพ" ว่าแต่ทัพอะไร ทัพพี หรือทัพพม่าวะ 

"ไอ้เด็กผี" อ้าว ต่อหน้าต่อตาไม่ว่าลับหลังด้วย เออเอาสิลุงแม่งน่าคบว่ะจริงใจสัสๆ

"ลุงว่าผมยังงี้ได้ไง เดี๋ยวผมไม่รักซะเลยนิ" ยั่วโมโหแกเพิ่มครับ

"ถ้าไม่ว่าแล้วจะรักพี่เหรอ" โอ้ย ขอร้องอย่าใช้คำแทนตัวเองว่าพี่ เสียวสันหลังว่ะ

"ถามจริง" ขอถามอีกสักหน่อยเถอะ

"ทำไมเราถึงพูดไม่มีหางเสียง ที่บ้านไม่สอนเรื่องมารยาทเหรอ" โห แรงเอามีดมาปาดคอผมเถอะ ถ้าจะถามขนาดนี้น่ะ

"ลุงมีแฟนยังอ่ะ" ไม่สนครับ ที่ว่าเมื่อกี้อยากรู้เรื่องนี้ก่อน

"ยังไม่มี ถามทำไมจะจีบเหรอ" โห๊ะ ผมเนี้ยนะจะจีบลุงให้ฟรียังต้องคิดแล้วคิดอีกเลย

"เปล่า ลุงไม่ใช่เปคผมอ่ะ"

"หน้าตาไม่น่าเลือกมากนะ แต่เอาเถอะสเปคแบบไหนกันที่เราชอบน่ะ" โห นี่ก็แรงอีก หน้าตาผมไม่ดีตรงไหนเห็นหน้าตาแบบนี้ก็มีทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายมาชอบผมเยอะนะว้อย ให้ตายสิขออนุญาตเกลียดสายตาเย้ยยันของอิลุงทัพตอนนี้ได้ไหม

หึ ไม่ดูหนังหน้าตัวเอง คนอะไรเคยใช้ชีวิตช่วงวัยรุ่นไหมเห่อะ เกิดมาแล้วแก่เลยอ่ะดิ ถึงได้มีคำพูดคำจาแบบนี้น่ะ

"แบบครูฝึกที่ชื่อซีน่ะ" คือ อิแม็คไปถามชื่อแกมาหรอกเลยรู้

จริงๆครูซีแกก็ไม่ได้จัดเข้าสเปคผมหรอกแค่อยากจะยั่วโมโหอิลุงนี่เล่น คงจะคิดหลงตัวเองหนักมากมาตลอดล่ะสิ พอเจอคนปฏิเสธเข้าหน่อยจะมีสีหน้ายังไงวะ

"เขามีเมียแล้ว จะไปเป็นชู้รึไง" พูดเรื่องสเปคเปล่า  ทำไมลุงต้องจริงจังยังกับผมจะไปผิดลูกผิดเมียเขาจริงๆอ่ะ

โอ้ยไม่พูดด้วยแล้วหมดอารมณ์แกล้ง นอกจะลุงจะไม่สะทกสะท้านแล้วคนที่จะโดนเล่นงานเองกลับจะเป็นผมเสียอีก

"ผมว่าลุงแม่งหิวจนพูดไม่รู้เรื่อง" ผมว่าให้ก่อนที่ป้านะเอาผัดกะเพราเรามาเสริฟ แต่ให้ผิดของผมไม่ได้สั่งไข่ดาว เอาไข่ดาวมาให้ผมเฉย

"เอาไปไข่ลุง ระวังเป็นไข้หวัดนกตายก่อนจะแปดสิบ" มองตาเปล่าก็รู้ว่าไข่ก็ไข่ไม่สุก เตือนเพราะหวังดีหรอกนะ



........

เรื่องเก่ายังไม่จบ เรื่องใหม่มาอีกแล้ว
อารมณ์เข้าค่ายลูกเสือครับ
ฝากติดตามด้วยนะครับ

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ01


(ต่อ)




"ขอบใจที่เป็นห่วง ..ทำไมถึงชื่อฟ้าเหรอ" อ้าว ถามอะไรไม่คิดอีกละ ท้องฟ้าไงไม่เคยได้ยินเหรอ ละใครไปห่วงลุงแค่กลัวลูกเมียลุงเสียใจมากเหอะ

"ผมหิวลุงอย่าพึ่งถามอะไรมากได้ป่ะ" เดี๋ยวเจอท้องฟ้าฉบับโมโหหิวเลยนิ

"เออ เบิ้ลไหม" อยากเบิ้ลอยู่นะ แต่ดูท่าจานสองน่าจะไม่หมด

แล้วผมก็ยกแก้วน้ำขึ้นจะขอแกชนแก้ว

"อะไร" แกถาม

"แด่เดทแรกของเราไง" ผมตอบ พออิ่มท้องก็มีแรงกวนตีนแกขึ้นมาทันที

"ตลก พี่ไม่คิดว่ามันเป็นเดทว่ะ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน" ฉึก!! จุก

"อ้ะ แต่ก็ได้เดี๋ยวเราจะเสียใจ" ไม่ทันละ แม่งงอนว้อย

พอกินข้าวกันเสร็จลุงก็บอกจะไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อ ผมก็เลยขอตามไปด้วยไปทำไมไม่รู้ไม่มีเงินติดตัวสักบาทก็อยากไป ก็ดีกว่านั่งบริจาคเลือดอยู่ข้างนอกรึเปล่า

พอเดินผ่านประตู สัญญาณร้องเท่านั้นแหละพนักงานหน้าเคาน์เตอร์สี่คนหันมาพรึ่บ

มองซะว่าผมจะมาขโมยอะไรงั้นแหละ

แต่ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่พวกเขามองผม พวกเขามองอิตาลุงทัพตะหาก มองอิตานั่นทำไมน่ะเหรอ

แหม่ก็ใส่เสื้อรัดรูปซะขนาดนั้น เป็นใครใครก็มองแมะ ยกเว้นผมคนหนึ่งล่ะที่ไม่สนหุ่นแก ถึงจะดูบึกบึนก็เถอะนะ

พอเข้ามาข้างในผมก็แยกกับแกเดิน เดินดูของยังกับตัวเองมีตังค์จ่าย จนกระทั่งพ่อพระมาโปรด

"เอาอะไรก็หยิบสิ มองอยู่ได้น้ำลายเยิ้มแล้วนั่น" ห้ะ น้ำลายผมเยิ้มจริงเหรอ รีบเช็ดสิครับแต่พอเห็นอาการของอิตาลุงก็รู้ได้ทันทีว่าถูกหลอก

เลยหยิบลูกอมเมนทอสแบบเป็นแท่งมาแท่งหนึ่ง ละก็เบนโตะอีก

"ไม่ อันนี้ไม่เอาปากเหม็น" ปากเหม็นก็ปากผมไหม

"แต่ผมชอบนี่น่า นะครับพี่ทัพ" ทันทีที่ผมพูดจบแกเหมือนจะ..อ้าว เวร อิตาลุงวิญญาณลอยล่องออกจากร่างเหรอวะ

ไม่สนครับ แล้วก็หยิบลูกอมกลิ่นทุเรียนมาด้วย ลุงแกบอกว่ามันเหม็นนักใช่ไหม จัดให้ครับ

"น้องฟ้าพอแล้วครับ" อ้ะ กำลังหยิบเพลินเลย พูดจบก็เดินไปจ่ายตังค์เฉย เลยไม่รอผมบ้างเลย

ว่าแต่เมื่อกี้แกเรียกผมว่ายังไงนะ 'น้อง' เฮ้ย ไม่น่าใจละ หูฝาดไปแน่ๆ


"สวัสดีค่ะพี่ทัพ" ห๋า รู้จักกันเหรอละเธอก็ดูมั่นหน้ามาก

"คะครับ" ลุงทัพเอ่ยรับ พร้อมหน้านี่นิ่งมาก

"เชิญช่องนี้ได้นะคะ" พนักงานอีกคนเอ่ย คงจะหมายถึงผม ผมเลยเข้าไปกอดแขนลุงแกทันทีเพื่อบอกเป็นนัยน์ว่ามาด้วยกันจ้า

"มาซื้อถุงยางเนี้ยนะ" ขอขัดสายตาหน่อยเถอะ เห็นล่ะหมั่นไส้

"คะ เอ่อ" พนักงานผู้หญิงเอ่ย ก่อนจะรอบมองผม

"ใช่ สองกล่องยันเช้าแน่" เดี๋ยวๆ แล้วหันมาพูดกับผมด้วย ลุงจะพูดแบบไม่หันไปมองหน้าผู้หญิงคนนั้นเลยไม่ได้

"หึ กลัวแต่จะหลับตั้งแต่ยังไม่เริ่ม เหมือนคราวที่แล้ว" ที่แล้ว ที่ไหนไม่รู้ แต่ลุงอยากเบี่ยงเป้าหมายมาทางผมก่อนเอง เอ้ะหรือผมทำลุงก่อนหว่า ตายแน่ผมตายแน่ๆ ถูกหมายหัวแน่คราวนี้

"ร้ายนักนะ" แกกระซิบว่าให้ผม ก่อนที่พนักงานสาวจะแจ้งยอดมาแล้วแกก็จ่ายตังค์ไป

พอออกมาจากร้านสะดวกซื้อแล้วลุงแกก็กระชากแขนผมมายังรถที่จอดแนบนิ่งอยู่ริมฟุตบาท ก่อนจะยื่นหมวกกันน็อคให้ผม

"ใส่ซะ" เออ ยื่นให้ขนาดนี้รู้หรอกว่าอะไร

พอผมใส่หมวกเสร็จ แกก็พร้อมแล้วและพร้อมไวมากก่อนที่แกจะพาผมมาที่..



บ้านไม้สองชั้น มีรั้วล้อมรอบเป็นแนวอย่างเป็นระเบียบ

นี่บ้านแกเหรอ นี่น่ะเหรอบ้านแก อย่าบอกนะว่าอายุบ้านกับอายุคน อายุเท่ากันน่ะ โอ้ยไม่อยากจะเชื่อ บ้านนี้มีผีเปล่าหว่าทำไมมันน่ากลัว น่าวังเวงขนาดนี้

"ลง" เออ รู้แล้วน่าไม่เห็นต้องทำหน้า ทำตาแบบนั้นเลย

"ผมทำอะไรให้ลุงโกรธรึเปล่าครับ" เริ่มจะกลัวลุงแกโหมดนี้ว่ะ

"ทำ" ตอบจบแกก็เข้ามาอุ้มผมพาดไหล่ ก่อนจะพาเข้าไปในบ้าน อุ้มผมท่านี้ได้ยังไงไม่เกรงอกเกรงใจน้ำหนักผมบ้างเลย ลุงไม่หนักเหรอถามจริง

และทุกครั้งที่ผมดิ้นแกจะบีบก้นผมแบบโรคจิตชนิดพิเศษ และร้ายแรงมากบีบทีสะเทือนไปยังก้อนขี้ข้างในกันเลย จากนั้นแกก็พาผมมาส่งที่ห้องน้ำ

"ล้างตูดซะ" ห๋า เอาจริงดิ

"ละล้างตูด"

"ใช่ พี่ให้เวลาสองนาที" พี่!!?? สองนาที!! สองนาทีมันจะไปสะอาดอะไรวะ

"พี่ทัพ" เอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงหงอย

"ไม่ต้องมาทำเสียงอย่างนั้น พี่จะทำแบบนั้นกับเราจริงๆนะฟ้าและไม่มีข้อแม้หรือเงื่อนไขใดๆด้วย" ผมรู้ พี่มันฟ้อง ไม่สิอันนี้ของพี่ เฮ้ย..อันนั้นของลุงมันฟ้อง

"ผมไม่เคยนิ จะให้ผมล้างยังไง" ครั้บแรกของผมจะมาเสียให้ครูฝึกจริงดิ เฮ้ย!!!! ปู่สังกะสา ย่าสังกะสี ตาทองมา ยายทองมี ช่วยลูกแมวด้วย

"อย่ามาโกหกพี่ ท่าทางปากดีตอนแรกน่ะไปไหน ตอนนี้ไม่เอามาใช้ล่ะ" ปากดีก็ส่วนปาก เกี่ยวไรกะตูดผมด้วยล่ะ ลุงไมไม่แยกแยะวะ

"พี่ทัพผมไม่ว่าถ้าพี่จะเอาตูดผมน่ะ แต่ล้างตูดเนี้ยล้างยังไงครับ ผมก็ล้างทุกครั้งที่ขี้เสร็จอยู่แล้ว" ยังไงก็ต้องโดน เจอขี้กูหน่อยไหม

"งั้นก็ไม่ต้องล้าง" ค่อยยังชั่ว

แล้วแกก็ลากผมมายังโซฟาในห้อง ห้องหนึ่งก่อนจะออกคำสั่ง

"ถอดเสื้อผ้าออกสิ" ครับ!! ถอดเสื้อผ้า

"เสร็จหลังพี่ พี่ไม่ปล่อยกลับนะ" เป็นคำขู่ที่น่ากลัวมาก

แต่ก็ถอดครับ เหลือแต่งกางเกงในเพราะกลัวลุงแกจะกักกันผมไว้จริงๆ

"ถอดออกให้หมดสิ" จะดีเหรอ อายเป็นนะว้อย

"ผมอายนี่น่า"

"อายอะไรของพี่ก็มี" เออ ของลุงน่ะมี แต่ผมอายอ่ะ

"อ่ะดูของพี่จับได้" ห๋า ลุงไม่องไม่อายผมสักหน่อยเหรอ ไม่พูดเปล่าจับมือผมไปกำของแกไว้ด้วย

อ้ากกกกก ครั้งที่สองที่ได้จับหรรมผู้ชาย แต่ครั้งนี้จับตั้งแต่ยังไม่ตื่น เฮ้ยแล้วตอนนั้นที่ผมเห็นคือสภาพนี้เหรอ สภาพที่ยังไม่ตื่นนี่เหรอ ไม่อยากจะเชื่อขนาดว่ายังไม่ตื่นยังนูนตึงขนาดนี้แล้วถ้าตื่นขึ้นมา พี่ทัพน้อยค่อยๆขยายตัวตื่นขึ้น แล้วมันเต็มไม้ เต็มมือมาก แบบโดนเข้าอาจถึงตายได้

นี่ ค... หรือแขนที่สามวะ!!!

"ลุง"

"บอกให้เรียกพี่"

"นี่ลุงซ่อมใครแบบนี้ทุกคนรึเปล่า" อยากรู้จริงๆเลยว่า แกทำแบบนี้กับคนอื่นด้วยรึเปล่า

"ไม่" แค่นี้? จะไม่อธิบายเพิ่มเติมหน่อยเหรอ

"คือผมแค่อยากรู้น่ะว่ามีครั้งแรกแล้ว จะมีครั้งสองรึเปล่า"

"นั่นก็อยู่ที่ลีลาเราว่าทำให้พี่ประทับใจรึเปล่า" ขอให้ไม่ประทับใจทีเถอะ ผมกลัวปลายลำของแกไปสะกิดหัวใจผมอยู่นะ

"ฟังดูเหมือนผมเป็นเด็กขายตัวแลกเบนโตะเลยว่ะ"

"แล้วไม่จริงเหรอ" เออ จริงก็ได้ ร้อยกว่าบาทแลกตูดคุ้มชิบหาย

"เริ่มเลยไหม จะได้กลับๆ" เอาวะครั้งแรก...ครั้งหนึ่งกับครูฝึก เห่อะครั้งแรกแม่งเริ่มก็ไม่มีอะไรน่าจดจำละ

ลุงกดไหล่ผมนั่งลงกับโซฟาตัวยาว

"อมให้หน่อย" ห้ะ ไม่เอามันน่ารังเกียจจะตาย

"ไม่ครับ รีบๆเยผมเถอะ" ผมเปล่ายั่ว หรืออยากมากนะ แต่ว่าถ้าให้อมอ่ะ ขอโดนเยดีกว่า ยังไงอมให้แล้วก็ต้องโดนเยอีกอยู่ดี สู้เก็บปากไว้ทำให้คนที่ใช่ดีกว่า

"ร้อนแรงจริงๆเลย" เข้าใจไปนั่น แต่เอาเถอะไม่อยากหาเรื่องกับลุงว่ะ

จากนั้นลุงแกก็จับขาผมยกขึ้นแล้วกางออก แล้วใช้ปลายนิ้วที่มีเจลเป็นตัวช่วยทำให้หล่อลื่นติดมาด้วย รีวนรอบรูทวาร ก่อนจะสอดใส่เบาๆ

"อ้ะ เจ็บ" ผมยีหน้า ยีตาสุดๆ ไม่นึกไม่ฝันว่าจะโดนกับเขาจริงๆ เคยได้ยินแต่อิแม็คเล่าถึงอรรถรสที่ถูกผู้ชายเสียบ อิห่านโกหกกูไม่มีความเสียวอยู่เลย มีแต่ความเจ็บ ความปวด และความจุกโคตรๆทั้งนั้น

"อดทนหน่อยนะครับ น้องฟ้าพี่ขอเพิ่มเป็นสองนิ้วนะครับ" ห้ะ นิ้วเหรอ แค่นิ้วเหรอ เอานิ้วมาทำไมไม่เอานิ้วว้อย

"มะไม่ ไม่เอานิ้วแล้ว อยากเอาตรงนั้น" เอามาทำไมนิ้วน่ะเจ็บก็เจ็บ

"ต้องใช้นิ้วนำร่องก่อนสิครับ เปิดทางก่อนนะรูน้องฟ้าจะได้ชินพี่ไง" บอกว่าไม่ป่ะวะ

"หึ ของลุงก็ไม่ใหญ่กว่านิ้วชี้เท่าไหร่ ผมชินละ" ยั่วโมโหแกไป ลีลาดีนัก

แกถอดนิ้วออกจากรูผม ก่อนจะอุ้มผมขึ้นแล้วพาผมมาที่โต๊ะ น่าจะเป็นโต๊ะกินข้าวแล้วอุ้มผมนั่งบนโต๊ะ ก่อนจะดึงเอวผมมาแล้วให้ตูดผมอยู่ริมๆขอบโต๊ะ ส่วนผมถูกจัดให้อยู่ในท่านอนหงายและยกขาถ่างเรียบร้อย

"อ้ะ เจ็บ ลุงผมเจ็บ" เชี้ย เข้าก็ไม่บอก

ฮึก เจ็บ บอกได้คำเดียวว่าโคตรเจ็บมากกกก ตอนนี้ร้องไห้ไปละแม่ง

"อย่าเกร็งสิครับน้องฟ้า" ไม่ให้เกร็งได้ไง จะบ้าเหรอ

"มาเป็นกูดูไหม เจ็บนะไอ้สัส" สบถออกไป จนอีกฝ่ายหยุดกระทำใดๆ ต่อ

"พูดงี้พี่เลิกนะ" มองหน้าผมด้วยสายตาน่ากลัวสุดๆ

"ขอโทษ" แม่งปั่นอารมณ์กูชิบหาย

"ต้องเรียกพี่ว่าไงครับ" ฝากไว้ก่อนเถอะ

"พี่ทัพ" แม่งทำไมลุงต้องค่อยๆซอยด้วย

โอ้ยยย กูเจ็บ ปนแสบ แบบจุกๆ มันแบบอธิบายไม่ถูก แต่ที่รู้ตอนนี้อยากให้แกทำแรงๆ เชี้ย

"พี่ทัพ ผมอยากจูบพี่" เชี้ย อารมณ์กูไปหมดแล้วความเขินอายไม่มีอีกต่อไป

"ได้ครับ" ลุงแกเอ่ยจบก็โน้มตัวลงมา ขณะที่เองก็ยังเข้าจังหวะอยู่

"พี่ทัพ อ้ะ อือ" ผมรีบรุกอีกฝ่ายโดยการกอดท้ายทอยดึงลงมาประกบจูบ

ย้ำว่าแค่จูบ ไม่ได้ดูดดื่มเพราะผมต้องแสร้งทำไม่เป็นเดี๋ยวอีกฝ่ายจะไม่เชื่อว่าผมซิง จริงๆตูดผมซิง แต่ปากผมผ่านมาแล้วหนึ่งคน คนที่สองก็ลุงทัพนี่แหละ

"แลบลิ้นออกมา" แกสั่งผม ผมก็ทำตามแล้วแกก็ยื่นปากมาดูดลิ้นผมจนลิ้นผมเข้าไปอยู่ในปากแก แล้วแกก็วาง

แล้วแกก็ให้ผมทำแบบที่แกทำ แต่พอลิ้นแกเข้าไปอยู่ในปากผมแกก็กลั้วลิ้นไปทั่วช่องปากของผม

ผมไม่เคยเสียวแบบนี้เลยตั้งแต่เกิดมา จนน้ำใคร่ผมมันแตกออกมาเอง

"เสียวมากเลยเหรอ" แกถาม แต่แววตาแม่งจะว่ากูอ่อนก็ว่าเถอะ

"พี่ทัพ เอาแรงๆได้ไหมครับ"

"ฟ้าจะไม่เจ็บเหรอ"

"ไม่ครับ ผมอยากให้พี่ทัพมีความสุข นะครับพี่ทัพ" ไม่พูดเปล่าทำสายตาอ้อนวอนอีกฝ่ายสุดๆ

"แบบนี้พี่ก็มีความสุขครับ" ลุงจะทำแค่นี้ไม่ได้ ยังไงครั้งแรกของผมมันก็ต้องน่าจดจำมากกว่านี้หน่อยสิ

"พี่ทัพ ผมอยากลองแรงๆ นะครับ" ทำตามที่ขอหน่อยเถอะนะ อยากจะตายอยู่แล้ว

"อ้ะ ก็ได้ครับถ้าไม่ไหวบอกพี่นะ" ลุงแกเอ่ยพร้อมปาดน้ำตาที่แก้มให้ผม

ก่อนจะเริ่มซอยแรงๆเน้นๆ จนผมร้องลั่นและคำที่แกอยากได้ยิน

"พี่ทัพ อ้ะ ซี้ด"

"อ้ะ น้องฟ้าครางชื่อพี่ พี่จะแตกแล้ว"

"พี่ทัพ อ้ะ พี่ทัพ พี่ทัพครับ ผมเสียว อ้ะ ซี้ด" พอถึงจังหวะหนึ่งแกก็รีบถอดแท่งเอ็นออก แล้วถอดถุงออกก่อนจะว่าวพร้อมยีหน้า ยีตา

"อ่าาา ฟ้าพี่ตะ แตก พี่แตก อ่าา" เชี้ย แตกรดหน้าท้องกูอีก

"อมให้พี่หน่อยเถอะ"

"ไม่เอา" ให้อมตอนน้ำเยิ้มๆแบบนี้ได้ไง

"นะครับ พี่สัญญาพี่จะอมคืนให้ฟ้า"

"..." ไม่ครับ แค่สัญญาตอนที่เงี่ยนใครจะเชื่อ

"นะครับฟ้าพี่สัญญาว่าพี่จะรักแค่ฟ้าคนเดียว พี่สัญญาว่าพี่จะมีแค่ฟ้า จะเอาแค่ฟ้านะครับ" ไม่ต้องมาสัญญง สัญญาอะไรทั้งนั้น ลมปากตอนเงี่ยนไม่อยากฟัง

"ถ้าพี่ทัพผิดสัญญาล่ะ"

"พี่ยินดีจ่ายค่าเสียเวลาเรา"

"เอะอะจะเอาแต่เงินฟาดหัวผมเหอะ"

"พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น พี่แค่พี่จะบอกว่าพี่รักฟ้า พี่ก็กลัวฟ้าจะไม่เชื่อ" ใครจะไปเชื่อ พึ่งเจอกันไม่ถึงวันแล้วมาเยกันเลยแบบนี้ด้วย ให้มันเป็นแค่ความทรงจำว่าครั้งหนึ่งกันดีกว่าเหอะ

"ฟ้าครับ พี่ขออีกสักรอบได้ไหม"

"จะเอาถึงเช้าเลยก็เอาเถอะ" ตัดบทเลยไม่ต้องมาขอให้เสียอารมณ์

"ก็อยากถึงเช้านะ แต่พี่ต้องไปส่งเราที่ค่ายก่อนสามทุ่มครึ่ง" เออ ละตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี้ย แล้วทำไมต้องเป็นสามทุ่มครึ่ง

"ตอนนี้ทุ่มกว่าแล้วครับ อีกน้ำนะครับ"

"เอาเถอะ พี่แม่ง..แล้วห้ามทิ้ง" คำสุดท้ายพูดเบาๆ อย่างน้อยครั้งแรกผมก็ต้องมีคนรับผิดชอบหน่อยสิวะ ถึงจะเป็นครูฝึกก็เถอะ อย่างน้อยก็น่าจะส่งค่าเลี้ยงดูแบบป๋าเลี้ยงต้อยเด็กบ้าง

"คะครับ อะไรนะ"

"ได้ผมแล้วห้ามทิ้งผมนะ..จะติดใจหรือไม่ก็ห้ามทิ้ง"

"ไม่เคยคิดจะทิ้งเลยครับ คิดแต่จะทำยังไงให้ฟ้ารักฟ้าหลงพี่บ้าง พี่คิดแบบนี้จริงๆนะ" พอๆ เลี่ยนผมจะอ๊วก

"เอาเข้าเถอะ" ผมเปล่าแรดนะ แค่มันยังไม่พออ่ะ แบบอยากอีกอ่ะ

"ร้อนแรงจังนะ เมียใครเนี้ย"

"เมียทัพ" ตอบแบบหน้าตาเฉย

"แบบนี้ฐานทัพก็รักตายเลยสิครับ" ขอให้จริงเถอะ อ้ะ ฐาน ฐานทัพ เหรอชื่อจริงของแกเหรอ 'ฐานทัพ'

"เอาเข้าได้แล้ว ทำไมพูดมากจัง" โอ้ย ทำไมมีแต่ชวนคุยวะ รู้รึเปล่าว่าตอนนี้อารมณ์ผมมันกระเจิงแค่ไหน

ถ้าขืนยังพูดไม่เลิก ผมจะจับนั่งเทียนแน่ คนอะไรพูดมาก็ไม่รู้เวล่ำเวลาพาลให้อารมณ์เสีย

ก่อนแกจะอุ้มผมมาบนชั้นสองของบ้าน เรามาต่อกันที่นี่ ในห้องนอนของแก



................

จบตอนที่ 1

[AkuaPink]

 
 

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 02




"ปวดมากไหมครับ" ตัวการถามขึ้นเมื่อล้างตัวทำความสะอาดให้ผมเสร็จ พร้อมกับพยุงผมมาที่เตียง ก่อนจะเอาโต๊ะญี่ปุ่นขึ้นมากางบนเตียง

"อะไร" ถามออกไปเมื่อได้กลิ่นของกิน

"กินอะไรรองท้องก่อนนะค่อยกินยาแก้ปวด  กับยาแก้อักเสบครับ" อะไรที่ลุงว่าก็คือข้าวพะแนงหมูสับ กับผัดบวบใส่ไข่ ที่แยกข้าวแยกกับกันมา

"ถ้าผมไม่กินอ่ะ" ไม่ได้จะดื้อนะ แค่จะดูปฏิกิริยาของแกก็เท่านั้น

"ฟ้าก็จะปวดแผลมากไงครับ กินยานะครับอย่าดื้อเลยนะ" โอ้ยยย ไปเรียนวิชาอ้อนทางสายตามาตอนไหนเนี้ย แบบนี้ใครจะขัดได้

"อืม" ผมรับคำก่อนจะลงมือกินข้าวจนหมด

"ไปส่งผมได้แล้วป่านนี้คงตามหาผมวุ่นล่ะ" ผมรับยามาก่อนจะโยนเข้าปากพร้อมกับกินน้ำตาม แบบไม่ใช่เรื่องยากกับยาแค่สามเม็ด

แล้วลุงทัพก็อุ้มผมออกมาในท่าอุ้มเจ้าสาว ก่อนจะวางผมไว้ข้างรถกระบะในท่ายืน แม่งขาสั่นชิบหาย

อย่าถามว่าแค่สองครั้งทำไมต้องสั่น ถ้าสองจริงไม่สั่นหรอก แกเล่นสามและจะขอสี่ถ้าเวลามันไม่เกินมาก่อนอ่ะนะ

ตอนนี้ก็สามทุ่มสี่สิบแล้ว

เลยโคตรจะง่วงเลย

"เร็วๆดิ้" แม่ง เร่งเลยครับ นี่รถลุงจริงเปล่าเนี้ย ทำไมถึงต้องไขนานขนาดนั้น

"โทษๆครับเมีย พี่หยิบกุญแจมาผิด ยืนไหวไหมครับ" ห้ะ เมีย?

"ไม่ไหว" เชี้ย ขอทิ้งตัวลงหมอบกับข้างล้อรถก่อนเถอะ ใครว่าผมจะขี่ใส่ล้อรถตอนนี้ผมก็ไม่โกรธ เพราะผมยืนไม่ไหวจริงๆ รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมากว่ะ

"รอพี่แปปเดียวนะ อดทนนะครับ"

"เออ รีบๆไป" แม่งแล้วยังจะมาจับหน้าผากกูอีก หรือกูกำลังจะไม่สบายวะถึงงี่เง่าได้ขนาดนี้น่ะ

ผมไม่รู้ว่าแกกลับมาอีกตอนไหน

รู้สึกตัวอีกทีผมก็ถูกปลุกให้ตื่นแล้ว

"ตอนเช้าถ้าลุกไม่ไหว ก็บอกเพื่อนให้เพื่อนมาบอกพี่นะครับ" รู้แล้วน่า

"พูดจบยัง ฟ้าง่วง"

"ฟ้า" อะไรอีกล่ะ

"พี่รักฟ้านะ"

"เลี่ยน จะอ๊วกไปละ" ผมบอกอีกฝ่ายก่อนจะหอบสังขารประคองตัวเองเดินขึ้นโรงนอน แล้วเป็นจังหวะเดียวกันกับพวกเพื่อนผมถูกปล่อยให้มานอน

"อ้าว ฟ้าเมิงไปไหนมาวะ" ไอ้โอ๊ตครับ

"พรุ่งนี้ค่อยคุยนะ วันนี้กูง่วงมาก" ผมรีบตัดบทก่อนจะเดินสาวไปที่เตียงอย่างไว แล้วทิ้งตัวลงนอน

"เฮ้ย เปลี่ยนเตียงกับกู" ไอ้โอ๊ตครับ

"เปลี่ยนทำไมวะ กูไม่ชอบนอนกลาง" คือตอนนี้นอนขอบ แต่ก็ไม่ชิดผนังเพราะยังมีทางเดินไปหาอีกฝั่งได้

"กูได้ยินพวกไอ้เท่ห์ว่าจะเปิดซิงสาวคืนนี้" แล้วเกี่ยวไรกับกู กูไม่ใช่สาว

"เกี่ยวไรกะกู" กูไม่ใช่สาว ถึงจะอยู่ในกลุ่มแก๊งค์สาวสองก็เถอะ กูก็ไม่ได้สาวขนาดต้องไปคะขาอ่ะ เป็นเก้งครับผม

"มึงเป็นหนึ่งในสาวที่พวกมันหมายปอง" ห้ะ กูเนี้ยนะเฮ้ยๆ ไม่เอาแล้วกูพึ่งถูกเปิดซิงมาจะมาเปิดซิงอะไรกูอีก กูไม่มีซิงเหลือแล้ว

"ไปนอนเตียงกู" เออ ก็ได้วะเพื่อความปลอดภัยของรูทวารกูด้วย

เตียงไอ้โอ๊ตอยู่ถัดผมไปสองเตียงครับ ขั้นกลางระหว่างผมกับมันเป็นของไอ้โจ้ กับไอ้กาย ไอ้กายไม่เบี่ยงและไม่รังแกตุ๊ด แต่ไอ้โจ้นี่น่ากลัว แต่ผมไม่ใช่สเปคมัน ส่วนข้างผมอีกด้านนี่สิใครวะ


หลับไปได้สักพัก ก็ได้ยินเสียงคนพูดกัน

'ไอ้ฟ้าอยู่เตียงไหนวะ' เชี้ย กูถึงกับสะดุ้ง

'มันนอนขอบนิ' อีกเสียงพูดขึ้น

'ขอบไม่ใช่มันเว้ย กูไปกอดมาแล้วแม่งถีบเกือบถูกหำกู' ไอ้โอ๊ตทำไมมึงไม่เลงดีๆวะ

จากนั้นเสียงฝีเท้าก็ค่อยๆเดินออกห่างๆไป จนเสียงดังโวยวายอยู่ฝั่งตรงข้ามดังขึ้น

ก่อนจะตามมาด้วยเสียงคราง...เชี้ย

และทันใดนั้นตัวผมก็ถูกรวบกอดจากด้านนอกผ้าห่ม

เฮ้ย ใครวะ

ดิ้นสิวะ รอไร

จากนั้นไอ้นั่นมันก็จับมือผมล็อคไว้กับเตียง ส่วนตัวมันนั่งคร่อมตัวผมไว้ แล้วก้มหน้าลงไซร้ซอกคอผมสลับซ้ายขวา ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งทำแรงขึ้น

จนผม...ยอม แล้วแต่แม่งจะทำไรละ ขยับมากยิ่งไม่ได้ปวดตูดชิบหาย

แต่พอผมยอมมันกลับผละตัวออก แล้วก้มหน้าลงมากระซิบข้างหูผมแทน

"ขอนะ" ขออะไรวะ

ยังไม่ทันที่ผมจะได้ถามอะไรต่อ มันก็เลิกผ้าห่มผมออกก่อนจะจับตัวผมพลิกให้นอนคว่ำแล้วดึงขอบกางเกงผมลง

เฮ้ย ลางไม่ดี

"อย่าทำเราเลยนะ" กูพูดออกไป

"อ้าว ไม่ใช่ไกด์เหรอ" ไกด์ไหนวะ ไกด์ ไกด์ห้องสองเปล่า ไอ้ไกด์มันเป็นชายแท้ไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวแล้วเมิงเป็นใครเนี้ย

"ไม่ใช่"

"แต่กลิ่นตัวเหมือนว่ะ จะใครก็ชั่งขอเรานะ เรามีถุง" ห๊ะ นี่มึงเตรียมพร้อมมากว่ะ

ไอ้กลิ่นตัวเนี้ย กลิ่นสบู่อิลุงทัพว้อย โอ้ยยยย เพราะอิลุงเลยคอยดูอย่าให้เห็นหน้านะ!!

"อ้ะ" เชี้ย เฮ้ย เอาจริงเหรอ

มึง กูเจ็บ แผลกูยังไม่หายดี

ขอกูดูหน้าหน่อยเถอะ ผมเอาไฟฉายที่ซ่อนไว้ใต้หมอนมาส่องดูหน้าไอ้คนทำ

แชะหนึ่ง ..ถึงกับต้องอุทาน

ไอ้เต๊ะ นักมวยโรงเรียน ห้องผม เชี้ย... เป็นมันได้ไง ไอ้ที่ไม่เคยจะยุ่งกับเก้งกวางเลย วันหนึ่งมันมาทำแบบนี้

"รูหลวมว่ะ" ห้ะ ว่าไงนะ

"หำมึงเล็กสิไม่ว่า" กูยอมคนที่ไหน

"เมื่อกี้ส่องหน้ากูทำไม" มึงจะถามไปด้วย เด้าไปด้วยไม่ได้ ไอ้ห่าใครบ้างไม่เสียวจะให้กูตอบไปด้วยครางไปด้วยรึไง

"กูอยากรู้ว่าใคร..อ้ะ" แม่งหลุดจนได้ เชี้ย ลีลาไม่ได้ครึ่งของลุงทัพกูเลยไอ้ห่านมึงต้องไปฝึกเด้าหมอนข้างให้ได้จนเป็นรูแบบของอิลุงก่อนนะไอ้เหี้ยเต๊ะ

"ละมึงล่ะเป็นใคร"

"เฮ้ย ใครเอากันวะ ไอ้สัสเด้ากันจริงเว้ย" เฮ้ย เสียงใคร

ไอ้เต๊ะรีบลุกขึ้นแล้วรีบเก็บอาวุธมันในความมืด แล้วถีบไอ้นั่นไปเต็มแรง ก่อนที่มันจะลากผมไปตามแรงของมัน

ไอ้ห่า มึงจะพากูไปไหนเนี้ย

"เฮ้ย หนีไปไหนแล้ววะ" เสียงไอ้นั่นยังโวยวายตามมา

"นอนนี่ เตียงกู" ห้ะ เออ ก็ได้

"มึงจะไม่ทำอะไรกูแล้วใช่ไหม"

"ว่าวให้กูหน่อยได้ป่ะล่ะ" แค่นี้จริง? แล้วผมก็เลื่อนมือลงไปกำจู๋น้อยของมันไว้ก่อนจะช่วยให้มันสำเร็จความใคร่ ในเวลาไม่นาน ปล่อยแบบไม่เกรงใจสถานที่เลยแม่ง กว่าจะรู้ว่ามันเสร็จมือผมก็เปื้อนละ ผมเลยรีบถกขึ้นมาเช็ดตามเสื้อมัน ก่อนมันจะโวยวาย

"เชี้ย สกปรก" อ้าวอิเวร ก็น้ำมึงเปล่า ไม่รู้ละกูทำให้ละอย่ามาว่ากู

แต่พอไม่เห็นผมโต้ตอบอะไรมัน มันก็กระชับพื้นที่โดยการเข้ามากอดผม

"ถอดเสื้อออกก่อนไหม" เปล่าว่าอยากกอดเนื้อหนังมันนะ

"รังเกียจกูเหรอ" เฮ้ย คิดไปนั่น

"เปล่า แต่กูกลัวน้ำมึงเลอะเสื้อกู"

"ก็มึงทำ" อ้าวอินี่ โยนมาให้กูเฉย

"นอนเถอะ กูจะปกป้องมึงเอง" เชี้ย โคตรแมนแต่เดี๋ยวก่อนมึงต้องกอดกูด้วยไหม น้ำที่เสื้อมึงยังส่งกลิ่นอยู่เลยไอ้เต๊ะอย่างคาว

คือเรานอนหันหน้าเข้าหากันครับ แล้วใบหน้าห่างกันเพียงปลายจมูกชนกันพอดิบพอดี

"เสียงมึงเหมือนคนที่กูรู้จักเลยว่ะ ..ภาวนาอย่าให้เป็นคนคนนั้นนะ" ประโยคหลังมันพูดเสียงแผ่ว

"ไม่รู้จักสิแปลก" แล้วผมก็ดัดเสียงสาวใส่มัน ก่อนจะกระตุกยิ้ม

"มึงรู้จักกูเหรอ..เชี้ย ใครวะ" มันพูดพร้อมกับผละออก ก่อนจะค่อยๆขยับเข้ามาที่เดิมแต่มันนอนหงาย
เพราะเตียงมันก็ไม่ได้กว้างพอจนนอนสองคนได้

"มึงเคยได้อ้อนยัง" จบคำถามผมมันเงียบไปหลายวิ

"ถ้ากูตอบว่ายังมึงจะเชื่อกูไหม" ไม่เชื่อ ไปบอกใครใครเขาจะเชื่อแถมแฟนสาวเมิงก็หวงเมิงออกหน้าออกตายังกะได้เสียเป็นผัวเมียกันแล้วขนาดนั้น

"จริงๆ มึงอ่ะคนแรกไอ้สัสมึงเป็นใครเนี้ย" ถึงกับอุทานไอ้สัส! ใส่หน้ากูเลยเหรอ

"ฟ้า" ผมตอบมันแผ่วเบา

"ห้ะ กะกะกูว่าแล้ว" ว่าอะไร คิดไว้แล้วเหรอว่าเป็นกูน่ะ

"ไม่ไปนอนกับผัวมึงวะ มันปล่อยมาได้ยังไง" ใครวะผัวกู อิลุงอ่ะนะเฮ้ยแค่สามครั้งกูไม่นับว่าเป็นผัวหรอก

"ใครผัวกู" นี่กูยังไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองมีผัว ถ้านับสอดใส่ก็มีแต่อิลุงทัพกะอิเต๊ะนี่แหละ

"ไอ้หินมันบอกพวกกูว่ามึงน่ะเมียมัน" ห้ะ ไอ้หิน!!!! เพื่อนที่แสนดีของผม เพื่อนที่สอนให้ผมรู้จักว่าจูบมันเป็นยังไง เพื่อนที่ไม่เคยจะชวนผมไปทางตกต่ำ มีแต่ส่งเสริมเรื่องการเรียนและกิจกรรม มันมันบอกกับมึงแบบนั้น เพื่อ!!!???

"ไม่ต้องปฏิเสธหรอกกูเชื่อ รูมึงโบ๋มาก" ไอ้เหี้ย ละไม่คิดว่ากูโดนคนอื่นสอดใส่มาบ้างล่ะ

มันพูดจบผมก็ล้วงไข่มันทันที ซึ่งทางแม่งสะดวก แถมน้องเต๊ะน้อยก็นอนนิ่งอยู่อีกไอ้ห่า หดเหลือจิ้ดเดียวเองแทบจะคลำหาไม่เจอแล้วนะเนี้ย

"มึงเล็กเองไอ้เต๊ะ ..อย่าดิ้น" ผมบอกมันพร้อมกับกำพวงไข่มันกระชับขึ้น

"ฟ้า ปล่อยกูเจ็บ" ปล่อยก็บ้าละ ยุทธศาสตร์มึงอยู่ในมือกูแล้วมึงจะดิ้นไม่ได้

"ขอกูกำไว้แบบนี้ได้ไหม เพื่อความอุ่นใจน่ะว่าคืนนี้มึงจะปกป้องกู" แม่งกูก็เลี่ยนตัวเองว่ะ

"แต่มึงคือเมียเพื่อน" ไอ้ห่านนิยังไม่เลิกอีก เมิงกับไอ้หินเป็นเพื่อนกันตอนไหนวะ กูเห็นพวกเมิงสองคนแทบจะกัดกันทุกทีที่เจอหน้ากันละ

"กูกับมันไม่เคยมีไรกัน มีแต่มึงเนี้ยหรือมึงจะไม่รับผิดชอบกูห้ะ" ขอทวงความเป็นธรรมหน่อยเถอะ

"พูดยังกะมึงจะท้องได้ไอ้ห่า" อ้าว พูดงี้มึงจะไม่ปกป้องกูเหรอ ตอบ!!!

"ถึงท้องไม่ได้ มึงก็เอากูแล้วป่ะ" ลองไม่รับผิดชอบสิ หำมึงแข็งสู้มือกูขนาดนี้มึงยังจะปฏิเสธอีกเหรอ

"เออ มึงเป็นเมียกู" ไม่ต้องมาประชดกู

"แล้วอ้อน"

"เดี๋ยวกูบอกเลิกอ้อน แล้วมาคบกับมึงพอใจไหม" นี่กูต้องรักมึงขนาดไหน ถึงจะพอกับที่มึงทำเพื่อกูวะ

"เต๊ะ กูรักมึงเลยว่ะ..ไอ้สัสกูก็ถูกมองว่าเสียตัวให้มึงในวันเข้าค่ายกันพอดี"

"มึงแม่งเรื่องมาก.. มึงรู้ไว้แม้แต่อ้อนหำกูยังไม่เคยจับนอนมึงน่ะพิเศษ ..ฝันดีครับ" สัสทิ้งให้กูแปลคำว่าพิเศษของมึงอีกนะ แต่ก็เพราะฤทธิ์ยาด้วยผมไม่ต้องค้างอยู่กับความสงสัยนี้นาน พอต่างคนต่างเงียบผมก็ค่อยๆจะเคลิ้ม

"เต๊ะ กอดกูแน่นๆดิ" แม่งคือกูรู้สึกร้อนๆหนาวๆ เหมือนจะเป็นไข้ และอกอิเต๊ะถึงมันจะไม่กว้างเหมือนของอิลุงแต่ก็อุ่นไม่แพ้กัน

"แน่นพอยัง" เออ แน่นพอแล้ว

"ฝันดี" ผมกระซิบบอกมัน ก่อนจะปล่อยสติเข้าห้วงนิทรา

คล้อยหลับไป

...
...

.........................

ตอนที่ 02   50% 

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 02 (ต่อ)


รู้สึกตัวอีกที ก็เพราะเสียงโวยวายที่ปลุกให้กันตื่นเป็นทอดๆ จนมาถึงผม และไอ้เต๊ะ

ไม่อยากจะเชื่อว่าจู๋มันที่ผมจับไว้ก่อนจะหลับมันจะแข็งรับมือผมยันเช้าขนาดนี้ ผมเลยแกล้งบิดไข่มันจนมันโวยวายตื่น

"ตื่นครับ" ผมบอกมัน ก่อนที่ตัวเองจะลุกออกจากเตียง แล้วเดินกลับเตียงตัวเอง ซึ่งมันว่างเปล่า ไอ้โอ๊ตมันไปไหนหว่า

พอหันไปดูที่นอนเดิมของมัน มันก็ยังนอนขดคุดคู้อยู่ ผมเลยจะเดินไปปลุกมันแต่ทว่าไอ้เต๊ะมันมาหาผมซะก่อน

"จะไปไหน"

"ไปปลุกไอ้โอ๊ต"

"ไม่ต้องปลุก ให้มันอยู่คนเดียวเงียบๆ" หมายความว่าไงวะ อยู่คนเดียวเงียบๆบรรยากาศรอบๆนี่แทบไม่ให้ความเป็นส่วนตัวเลยนะเว้ย

"เมื่อคืนมันนอนแทนที่มึงใช่ป่ะ" ทำไมมึงต้องกระซิบด้วย

"มันถูกไอ้โต๊งเผด็จศึกละ" ห๋า เฮ้ย!!!! เรื่องจริง!!!!! มิน่ามันถึงนอนคลุมโปงขนาดนั้น

"ไอ้โต้งพึ่งมาบอกกูเมื่อกี้ว่าได้มึง" เฮ้ย กูต่างหากได้มึง

"แล้วมึงว่าไง" อย่าบอกนะว่ามึงบอกมันว่ามึงเป็นฝ่ายได้กูน่ะ โอ้ยไม่อยากจะคิดเลยว่าผมจะเอาคำพูดไหนมาแก้ตัวในชั้นศาล

"มึงเปลี่ยนที่นอนกับไอ้โอ๊ต" โห แม่งร้ายว่ะ

"ละที่มึงถีบ นั่นใคร"

"ไอ้โต้ง" ห้ะ ไอ้นี่อีกแล้ว หน้าไอ้โต้งลอยเต็มไปในอากาศ

"มันรู้ไหมว่าเป็นมึง"

"ไม่"

จากนั้นเสียงนกหวีดให้สัญญาณลงจากโรงนอนไปเข้าแถวรวมเพื่อเช็คชื่อใครตื่นไม่ตื่นเพื่อจะหาเรื่องแกล้งกันต่อไป ก็ดังขึ้นพวกที่ได้ยินต่างก็รีบลงบันไดไปอย่างไม่กลัวที่จะพลาดตก ผมเลยรีบไปปลุกไอ้โอ๊ตก่อนมันจะถูกลงโทษ

"ไอ้โอ๊ต ใครทำอะไรมึงบอกกู" ผมถามมัน

"กูไม่รู้ว่าใคร แต่กูบิดไข่มันไปแล้วน่าจะบวมอยู่" มันโผล่แค่หัวพ้นผ้าห่มออกมา ไอ้โต้งบอกได้มึงแต่คนที่นอนไข่บวมอยู่มีแต่ไอ้ปอนด์ห้องสองมันชอบตุ๊ดเหรอวะ ไม่เคยรู้เห็นมันเงียบๆกับตุ๊ดนะ

"ไอ่ปอนด์ไหม"

"ไม่รู้ มึงอย่าบอกใครเรื่องนี้นะ" เออ กูรับปาก ไอ้ปอนด์มึงตายแน่มึงทำเพื่อนกู

"ว่าแต่มันทำไรมึงบ้าง"

"มันดูดคอกู" แค่นั้น?

"แค่นี้?"

"ใช่ มันกัดด้วยน่าจะเป็นรอยทำไงดีวะกูต้องถูกแซวแน่ยิ่งเข้าฐานด้วยอ่ะวันนี้" วันนี้ยังมีฐานให้ต้องเข้าอยู่อีกเหรอ หอก็โดดแล้วเมื่อวานหรือจะแก้มือใหม่อีกวะ

"เดี๋ยวกูจะไปบอกครูฝึกให้ว่ามึงไม่สบาย" แล้วหน้าอิลุงก็ลอยมาแทนที่หน้าอิโต้ง

"แล้วครูเขาจะเชื่อเหรอ กูก็ไม่ได้มีไข้"

"เอาน่า ลองดู" อย่างน้อยก็น่าจะทำให้มันสบายใจขึ้น

ช่วงรวมแถวตอนเช้านี่ดีหน่อยที่ยังพอมีผ้าขนหนูให้คล้องคอปกปิดรอยร่วมรักเมื่อคืนแต่หลังจากนี้สิ

หลังรวมแถวเสร็จ ครูฝึกก็สั่งให้ไปล้างหน้าแปรงฟันทำธุระส่วนตัวโดยให้เวลาสามสิบนาที ก่อนจะมารวมตัวกันอีกครั้งในเวลาหกโมงเช้า

ระหว่างนั้นผมก็รอบมองหาอิลุง ชายผู้มีความหล่อเหลาและสูงเด่นเป็นเอกลักษณ์ แต่ลุงแกไม่แม้จะหันมองมาทางผมเลยว่ะ มองแต่ไปทางพวกผู้หญิง

ชอบแบบนั้นใช่ไหม ได้กันแล้วจะไม่สนใจใช่ไหม

ฮึก น่าน้อยใจ

ปั้ก!!!

เชี้ย....สะดุดขาตัวเองล้ม!!!

คนนี่มองสิครับ อย่าถามว่าอายไหม อยากแทรกแผ่นดินหนีให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยตอนนี้

"ฟ้าเจ็บรึเปล่า แล้วลุกไหวไหม" ไอ้หินครับ มันเข้ามาพยุงผมแต่ทว่า

"ให้ผมดู" จะกดเสียงต่ำไปไหนถามหน่อยเถอะ อยากจะปัดมือหนาให้ออกจากแขนของผมนะ แต่ก็กลัวแกรู้ว่าผมนอยด์เรื่องอะไร

"แล้วจะพาผมไปไหน" ผมถามขึ้นทันที ที่อิตาลุง  พยุงผมออกมาจากแถวที่กำลังเดินไปห้องอาบน้ำ

"ไปพัก" ไปพัก พักอะไรผมไม่ได้เป็นไร

"ไม่ไปผมจะไปหาเพื่อน" เอ่ยจบก็ยื้อตัวจะกลับ แต่ลุงแกตั้งท่าจะไม่ยอมรอแล้ว

"ฟ้าอย่าดื้อ..พี่รู้ว่าฟ้าสะดุดขาตัวเอง แต่พี่อยากให้ฟ้าได้พัก" ห๋า ลุงรู้ได้ยังไงว่าผมสะดุดขาตัวเอง แต่มันก็เพราะลุงเปล่าที่ผมต้องสะดุดขาตัวเองน่ะ เพราะลุงเอาแต่มองผู้หญิงรึเปล่า

"พี่ทัพ"

"ครับ" ลุงแกเอ่ยรับก่อนจะจับผมอุ้มในท่าอุ้มเจ้าสาว

"ผมมีเรื่องอยากจะให้ช่วย เพื่อนผมคนหนึ่งมันถูกดูดคอเมื่อคืนวันนี้มันกลัวเพื่อนล้อ พี่ช่วยมันให้มันนอนพักเฉยๆได้ไหม" อิตาลุงเงียบไปชั่วขณะก่อนจะถามกลับ

"แล้วฟ้าจะให้อะไรพี่" เชี้ย ทำไมลุงแม่งร้ายขนาดนี้วะไม่เคยมีหรอกจะให้อะไรมาฟรีๆ ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนตลอด

"ลุงทัพมันอาจจะดูไม่ดีมั้งครับ ผมเป็นลูกเสือพี่เป็นครูฝึกนะ" เหมือนถามไม่ตรงคำตอบว่ะ

"จะลุงหรือจะพี่ ถ้ามันเรียกยากนักเรียกที่รักไปเลยก็ได้นะ" ยังจะมีอารมณ์มาเล่นอีก

"พี่ทัพ พ้นวันนี้ไปพี่อาจจะลืมผม" ขอโทษที่แววตาผมมันเศร้าลงนะ แต่ตอนนี้ผมโคตรจะหลายความรู้สึกเลยว่ะ

"ทำไมคิดอย่างนั้น" ลุงแกเลิกคิ้วถามผม

"ไม่รู้ ผมแค่กลัว" ผมมองไม่เห็นว่ามันจะมีวันพรุ่งนี้อยู่เลยต่างหาก ระหว่างครูฝึกกับลูกเสือ ที่เคยมีครั้งหนึ่งด้วยกัน

"อย่าคิดมากไปก่อนสิครับ พี่สัญญากับฟ้าแล้วไงว่าจะรักแค่ฟ้า จะมีแค่ฟ้าและจะเอาแค่ฟ้า แค่ฟ้าคนนี้คนเดียวของพี่" นี่ผมต้องถูกลุงเอาอีกแล้วเหรอ หรืออะไรนะ ผมไม่ได้ตั้งใจฟัง โทษๆๆๆ

"พี่ทัพ เงี่ยนอีกแล้วเหรอครับ" ได้ยินอะไรเอาๆ

"ใช่ ทำยังไงดีนะ" ห้ะ

"ทำไมพี่ทัพเป็นคนอย่างนี้ครับ" ผมบ่นพึมพำก่อนจะคล้องแขนกอดคออีกฝ่าย

"พี่เป็นคนแบบนี้แต่กับเราเท่านั้นแหละ" อมเหรียญมาพูดก็ไม่เชื่อ

"อะไรที่ทำให้พี่เลือกผม" ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไรมาก แค่ผู้ชายหน้าบ้านๆ..มั้ง

"ไม่รู้เหมือนกัน" อ้าวอิลุง

"มันเป็นความรู้สึก" เออ เอาเข้าไปกับความรู้สึก ไม่อยากรู้แล้วก็ได้

"ถ้าจะหมดรักผมแล้วบอกก่อนสามเดือนนะพี่ ผมจะได้มีเวลาเตรียมใจ"

"คนที่จะหมดรักพี่คือฟ้ามากกว่า" เลยกลายเป็นว่าโยนขี้มาให้ผมถือเอาไว้งี้เหรอ

"พรุ่งนี้พี่จะไปส่งเราที่บ้าน แล้วทุกวันเสาร์อาทิตย์พี่จะไปหาเราดีไหมครับ" อารมณ์ดราม่าเลยไม่ต่อเนื่อง

"ครับ" ผมรับคำ แต่จะเป็นแบบนั้นตลอดไปได้จริงๆเหรอ

จากนั้นลุงทัพก็พาผมมายังห้องพยาบาลที่แทบจะไม่มีใครเฝ้าหรือเป็นคนไข้อยู่เลย วังเวงชิบหายวายป่อง แล้วเรื่องเพื่อนผมว่าไงล่ะ

"ลุง" คนถูกเรียกขมวดคิ้ว

"แล้วเพื่อนผม"

"เพื่อนชื่ออะไร" แล้วผมก็บอกชื่อไอ้โอ๊ตไป จบคำให้การผม อิตาลุงก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไปคุยโทรศัพท์ พอคุยเสร็จก็เอาแปรงสีฟันกับยาสีฟันมาให้ผม

พร้อมกับบอกห้องน้ำที่ใช้ได้ ในห้องนี้มีแต่ผมกับลุงแกครับ เพราะน่าจะเช้าอยู่ด้วย หรือที่นี่เงียบแบบนี้ก็ไม่รู้

ผ่านไปเกือบสิบนาที ผมทำธุระส่วนตัวจนแล้วเสร็จ ก็เห็นไอ้โอ๊ตนั่งเอ๋อๆงงๆ อยู่ในห้องมือยังถือขันกับสบู่แปรงกับยาสีฟันอยู่เลย

"มานานยังอ่ะ"

"พึ่งมา" มันตอบทันควัน

"ฟ้า" ห๋า

"กูเป็นเพื่อนมึงอยู่ไหม" ทำไมถามงั้นล่ะ

"ถ้าไม่ใช่กูปล่อยให้มึงถูกล้อละป่ะ" ตอบแบบกวนตีนออกไป

"แต่มึงก็ไม่ควรเอาตัวเข้าแลกแบบนี้" อะไรของมัน ไปได้ยินอะไรมา

"นั่นพี่ฐานทัพเชียวนะเว้ย" อ่าหะ พี่ฐานทัพ ทำไมวะ เดี๋ยวทำไมเมิงรู้จักชื่อจริงลุงแกวะ

"จะอาบน้ำในห้องน้ำดีๆหรือจะไปอาบรวม" เสียงแข็งมาเชียว คนอย่างผมน่ะไม่กลัวหรอก แต่คนข้างๆนี่สิ ขาสั่นละ

ทันทีที่อิตาลุงพูดจบไอ้โอ๊ตก็พุ่งตัวไปห้องน้ำอย่าวไว

"ลุงฐานทัพ" ผมเรียก อีกฝ่ายเต็มยศ

"ครับน้องฟ้า"

"วันนี้ผมยังมีเข้าฐาน ผมอยากไปร่วมอ่ะให้ไปนะ"

"ก็ผ่านหมดแล้วนี่ทำไมต้องไปอีก" อ้าว แล้ววันที่พวกเพื่อนผมบอกว่ายังมีฐานให้ผจญอีก ก็คือฐานแก้พวกที่ยังไม่ผ่านเหรอ

"ก็อยากไป" จริงๆอยากไปใช้เวลาที่เหลือให้มันเต็มที่

"ไม่ได้ครับ วันนี่ฟ้าต้องพักผ่อน" พักผ่อนอะไรผมไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย

"พี่ทัพ อย่าดื้อสิครับ"

"ฟ้านั่นแหละครับที่ดื้อ" เออ ผมดื้อก็ได้

"หิวแล้วอ่า" ในเมื่อเถียงไม่สู้ก็เบี่ยงประเด็น เปลี่ยนความสนใจไปสิครับ

"ไม่รอเพื่อนก่อนเหรอ" เออ นั่นสิลืมไอ้โอ๊ตไปเลย

พอพูดถึงมัน มันก็ออกมาพอดี เชี้ยนี่มึงอาบหรือวิ่งสากวะแม่งเร็วชิบหาย

พอออกมาจากห้องน้ำ ก็ถูกสายตาอิตาลุงจ้องเขม็งจนคนถูกจ้องถึงกับทำอะไรไม่ถูก

"ใครทำน่ะ รอยแบบนั้น" ห๋า นี่ลุงจะถามตรงไปป่ะ รอยดูดช้ำๆ ที่คอทั้งสองข้างเลยแม่ง

"เอ่อ ไม่รู้ครับมันมืดผมไม่รู้ว่าใคร"

"ไม่จำเสียง หรือรูปพรรณสัณฐานเหรอ"

"จำได้พอลางๆ แต่ผมก็ไม่กล้าบอกว่าใครครับ" ตอบแบบไม่กล้าสบตาคนถามไปอีก

"อืม แล้วสันนิษฐานใคร"

"เอ่อไม่ไอ้เต๊ะ ก็ไอ้โต้ง และไอ้บอสครับ" ไม่มีไอ้ปอนด์เลย มันรอดได้ไง

"อ้าว แล้วไอ้ปอนด์"

"ไอ้ปอนด์ อิแบงค์ทำมัน" อ่อ อย่างนี้นี่เอง ห้ะ ละมึงทำไมรู้

"สามคนเลยเหรอ ดูเหมือนจะเสน่ห์แรงนะ" สิ้นคำพูดอิตาลุง ไอ้โอ๊ตก็รอบมองผม

"เอ่อ ที่จริงพวกมันเข้าใจว่าผมเป็นฟ้าครับ" เท่านั้นแหละครับ ฟ้าลั่น เอ้ยทัพลั่น

"ห๊ะ" ลุงคราบ อย่ามองผมแบบนั้น ผมไม่รู้ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น แล้วเมื่อคืนมันก็เป็นการแค่สอดใส่ ยังไม่มีการสำเร็จความใคร่ภายในช่องท้องแต่อย่างใด

"ผมเปลี่ยนที่นอนกับฟ้าน่ะครับ เลยกลายเป็นผมโดนซะเอง" กูก็โดนไอ้ห่า

"ทำไมป่าเถื่อนกันอย่างนี้ สงสัยต้องเรียกมาถามเรียงตัวซะแล้ว"

"โธ่ ลุงชั่งเขาเถอะนะ วัยเห่อหมอยก็ฮึกเหิมกันบ้างเป็นธรรมดา.. ไปกินข้าวกันเหอะนะ นะนะลุง" ผมรีบพูดตัดบท เพราะเดี๋ยวความจะสาวมาถึงตัวเอง ถ้าแกคิดจะเรียกมาถามทีละคนขนาดนั้นนะ

"เอ่อ ลุงเหรอ พี่ทัพเป็นลุงของฟ้าเหรอครับ" งานเข้า

"คงงั้น มั้ง" จะมีนัยยะไปไหน ห๊ะอิลุง

"ผมนึกว่าฟ้าเป็นเมียพี่ซะอีก" ห๋า นี่เมิงพูดอะไรน่ะ

"ทำไมคิดงั้น" ลุงทัพครับ

"พี่ดูเอาใจใส่มันดีน่ะครับ" แค่เอาใจเองเหรอวะ

"ผมก็เอาใจใส่ทุกคน แต่เพื่อนคุณแค่พิเศษ"

"อ่อครับ เพราะเป็นหลานนี่เอง" เออสรุปเองดี

"เพราะเป็นคนพิเศษ" อิลุง จะเอานัยน์ไปไหนห๊ะ

"ครับๆ ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับที่ไม่ให้ผมต้องโดนเพื่อนล้อวันนี้" ไอ้โอ๊ตเอ่ยพร้อมยกมือไหว้คนตรงหน้า

"อืม" ลุงรับคำ

"เอ่อ พี่ทัพครับ" ยังไม่จบอีกเหรอ

"พี่ทัพมีแฟนรึยังครับ เอ่อจริงๆผมก็พอได้ยินมาบ้างแต่ผมอยากได้ยินจากปากพี่ทัพเองมากกว่า ว่าพี่ทัพมีแฟยรึยังน่ะครับ"

"ทำไม จะจีบ" อิลุง ก็ตอบไปสิว่ามีแล้วน่ะยังจะไปถามต่ออีก

"เปล่าครับ เพื่อนผมอยากรู้ แต่ไม่กล้าถาม" เพื่อน? เพื่อนคนไหนวะ

"จะตอบว่าไงดี สถานะตอนนี้รอแค่เขาคอมเฟิร์มว่ะ" เออ โยนขี้มาทางผมเฉย

"สรุปคือมีเจ้าของแล้ว" ไอ้โอ๊ตถาม ลุงทัพพยักหน้า

"มีไรอีกไหม"

"ไม่มีแล้วครับ"

"อืม คุณจะกินไรเดี๋ยวซื้อฝากมาให้" อ้าว ลุงไม่เอามันไปด้วยเหรอ

"อะไรก็ได้ครับพี่ ผมกินได้หมดครับ"

"อืม เลี้ยงง่ายกันจริง ..ไปกันเถอะครับคุณหลาน" พูดจบก็เดินนำผมออกจากห้องพยาบาลมาที่รถ ที่จอดอยู่ด้านหน้า


จากนั้นลุงทัพก็พาผมมายังร้านอาหารตามสั่งในค่าย ด้วยรถจิ๊บทหาร

พอได้นั่ง ...เอิ่ม มันก็ไม่ต่างจากรถกระบะที่เปิดกระจกนั่ง เพราะมันไม่มีแอร์

แต่คนขับนี่สิ ดูจะมั่นหน้าอะไรนั้นเห็นละหมั่นไส้

"ต่อไปถ้ามีใครถามว่ามีแฟนยังก็ตอบไปเลยสิว่ามีแล้ว" เรื่องแค่นี้ยังจะให้พูดอีก

"ก็ฟ้าไม่ทำให้ชัดเจนนิครับ" ทำไม อะไรก็ผม ผมแม่งผิดหมดทุกเรื่อง

"พี่ทัพ" จะน่าหมั่นไส้ไปไหน เห็นละหงุดหงิดแต่ทำไรไม่ได้ ได้แต่ฝากไว้ก่อนไว้ในใจทำได้แค่นั้นจริงๆ

จนกระทั่งลุงแก ยื่นมือหนามาจับหัวผมเขย่า สติเลยรีบกลับคืนร่าง


.................

จบตอนที่ 02 ครับ
จะบอกว่า เต๊ะกับหินมีตัวตนจริงๆ

ฝากติดตามด้วยนะครับ

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 03



"ฟ้ากินอะไรครับ" แค่นี้มาถาม คิดเองบ้างไม่ได้เหรอ พาลละเนี้ย

"กระเพราหมูกรอบ ไข่ดาวด้วยครับแต่ไข่แดงสุกนะ" พูดจบลุงทัพก็ลุกไป ก่อนจะกลับมาพร้อมน้ำดื่มสิงห์สองขวด

แล้วรอสักครู่

จากนั้นไม่นานข้าวผัดของลุงแกก็มาถึงก่อนผมซะงั้น ทั้งที่ของผมมันก็ไม่ได้ทำยากอะไร

"กินของพี่รองท้องก่อนไหม" ไม่เอาหรอกครับ ลุงเองก็คงหิวไม่ต่างจากผม ผมจะมาแย่งลุงแบบนี้ไม่ได้!!

"ได้เหรอ" ถ้าเสนอมาขนาดนั้น ผมก็จะไม่มีความเกรงใจละนะ เพราะตอนนี้โคตรหิวมากพร้อมจะกินทุกอย่างที่ขวางหน้าแล้วตอนนี้

"ได้สิ อ้ะเอาก่อนเลยครับ ของฟ้ามาค่อยคืนพี่" ลุงแกพูดจบก็ยกจานข้าวผัดมาวางตรงหน้าผม

"ใจดีจัง..แบบนี้ก็รักตายเลยสิ" พูดจบก็ตักข้าวผัดไข่เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย จนกระทั่ง

"รักพี่เฉพาะตอนพี่มีของกินเหรอ เหมือนอะไรนะ" เออ เหมือนหมา ผมจะไม่พาลโกรธเพราะผมเคี้ยวข้าวผัดลุงอยู่

"ขอโทษที่ให้รอนานนะคะผู้พัน" ผู้พัน..เหรอ อิลุงเป็นผู้พันหรอกเหรอเนี้ยถึงว่ามีแต่คนก้มหัวให้ เวลาไปไหนมาไหน

ไม่ธรรมดา อ๊ะอ๊า ไม่ธรรมดา ว่าแต่ผู้พันมันใหญ่แค่ไหนวะ หมายถึงตำแหน่งนะไม่ได้หมายถึงขนาดของสากอาวุธส่วนตัวของแก

"มองอะไร" เออ ไม่มองก็ได้ มองนิดมองหน่อยทำหวง ทีผู้หญิงคนนั้นมองน่ะแหม่...อย่าให้รู้นะว่ากิ๊กเก่า เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย

"เอาคืนไป" พอข้าวที่ผมสั่งมา ผมก็ส่งข้าวผัดที่เหลืออยู่ครึ่งจานคืนให้ลุงพร้อมกับไข่ดาว

"อ้าว ไม่กินเหรอ"

"ไม่อ่ะ ผมสั่งมาให้ลุง"

"พี่ชอบไข่แดงไม่สุก" รู้หรอก แต่กลัวลุงเป็นไข้หวัดนกสองพันสิบเก้า

"แต่ผมอยากให้พี่ทัพกินสุกๆ"

"จ๊ะ ก็ได้พี่ยอมล๊าว" ลองไม่ยอมดูสิ ยาวแน่งานนี้



หลังจากเรากินมื้อเช้าเสร็จลุงทัพก็พาผมมาส่งที่ใหม่นั่นคือห้องทำงานลุงแกครับ ส่วนไอ้โอ๊ตก็ได้อยู่ห้องพยาบาลสมใจอยาก แต่จะอยู่ได้ตลอดไหมนั้น ลุงบอกว่าถ้าอุณหภูมิร่างกายมันปกติดี มันอาจจะถูกส่งกลับไปที่ฐานมันทันที หรือถ้ามันไม่อยากกลับ ก็ใต้โต๊ะกับเจ้าพนักงานได้และวิธีการใต้โต๊ะก็ไม่ใช่เงินครับ แต่เอาร่างกายเว้ย โหดร้ายมากกกกกกกกกก ป่าเถื่อนกันสิ้นดี นี่มันค่ายทหารหรือว่าค่ายกักกันทารุณเชลยวะ

ซึ่งนั่นผมใต้โต๊ะให้มันแล้ว

....กับใคร? ลุงทัพนี่ไงครับ

"ชักสงสัย ความสัมพันธ์ฟ้ากับเพื่อนคนนี้แล้วสิ" แน่ะ ทำให้แล้วยังจะมาสงสัยอะไรอีก

"ครับ" ผมเอ่ยรับลุงทัพ

"เพื่อนคนนี้สำคัญกับเรามากขนาดที่ต้องยอมทำให้พี่เลยเหรอ" อย่าพึ่งคิดไปเป็นอื่นไกลนะครับ ก็แค่ช่วยให้ลุงแกสำเร็จความใคร่ ถึงแม้ว่าแกจะไม่ต้องการก็เถอะแต่ผมก็เสนอ แกเลยสนองว่าให้ใช้ปาก แต่ผมใช้แค่มือพอ

"ครับ มันทำแบบนั้นเพื่อจะปกป้องผมแต่กลับเป็นมันที่ต้องโดนซะเองอ่ะ พี่ทัพนะครับช่วยมันหน่อยนะ" อ้อนวอนเป็นครั้งที่ร้อยแปด

"ครับ พี่รับปากแล้วว่าจะช่วย" มีเงื่อนไขอะไรที่ยังไม่บอกผมรึเปล่า

"ขอบคุณครับพี่ทัพ ใจดี้ดี" จะรู้ไหมล่ะว่ากูตอแหลพูดยออ่ะ

"วันนี้ทั้งวันอยู่กับพี่" ห๋า ว่าแล้วไม่มีอะไรได้มาฟรีๆหรอก ทั้งๆที่ผมทำให้ก่อนแล้วก็ตาม

"อยู่ได้ครับ แต่ตอนเย็นมีรอบกองไฟผมไปร่วมได้ไหม"

"ได้สิ" ในความที่เงื่อนไขเยอะของแกก็ยังมีที่ให้ผมขึ้นมาหายใจ แล้วเป็นอิสระได้บ้าง

"ครับ แล้วพี่ทัพจะให้ผมทำอะไรช่วยไหมครับ" อยู่แบบนี้เหมือนว่าจะเบื่อนะ

"ไม่มีครับนั่งอยู่เฉยๆก็พอ" ห๋า นั่งอยูาเฉยๆ เบื่อตายห่ากันพอดี

"หรือจะเล่นเกมอ้ะ เอาโทรศัพท์พี่ไปเล่นสิ" โทรศัพท์มือถือของลุง?? ให้ผมเล่น!! เล่นอะไรครับ

"มีเกมที่พี่โหลดมาไว้น่ะ ลองเลือกเล่นดู หรือจะเข้าไปส่องทวิต อินสตาแกรม หรือเฟซบุ๊กพี่ก็ได้" โห ทำไมปล่อยให้ละลาบละล้วงอิสระแบบนี้ล่ะ มีแผนอะไรไหมเนี้ย

"เออ ผมจะกล้าไปส่องได้ไงครับ เดี๋ยวพี่ก็หาว่าผมก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวพี่อีก" ผมเห็นหลายคู่ คือเพื่อนผมนี่แหละ ที่มันเลิกกันเพราะอีกฝ่ายไม่ให้ความเป็นส่วนตัวของกันและกัน เลยกลัวว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นกับตัวเอง

"สถานะของฟ้ากับพี่ตอนนี้ทำได้ทุกอย่างครับ จะบอกพี่เลิกเล่นโซเชียลก็ยังได้เลยนะ" โห ขนาดนั้นเลย ความเมียมีอำนาจขนาดนั้นเลยเหรอ

"ถึงจะทำได้แบบนั้น แต่ผมก็ไม่ทำหรอกครับ เว้นเสียแต่พี่ทัพมีลับหลัง"

"โธ่ เมียจ๋าพี่รักเดียว ใจเดียวนะครับ ถ้าไม่เชื่อไปไหว้พ่อไหว้แม่พี่เย็นนี้เลยดีไหมครับ" เอิ่ม พอๆชักจะไปกันใหญ่

"หึ ผมยังไม่พร้อมไปเจอหน้าพ่อแม่พี่" มันเร็วไปไหม เจอกันเมื่อวานตอนเช้า ตอนเย็นมาคือเยกัน เช้าวันต่อมาจะพากันไปไหว้พ่อไหว้แม่

รีบแต่ง รีบท้อง รีบเลิก เหรอ เออท้องไม่ได้นี่หว่า

"ครับๆพร้อมเมื่อไหร่ค่อยไปกันก็ได้ครับ" ฟังดูเหมือนรอผมพร้อม แต่เอาเข้าจริงผมว่าลุงมีวันในใจแล้วตะหาก

"โซเชียลพี่ ฟ้าเล่นได้เลยนะครับ" ยังไม่จบอีกเหรอเรื่องโซเชียลเน็ตเวิร์กนี้

"มีอะไรอยากให้ผมเห็นรึเปล่าเนี้ย มีรูปโป๊แล้วจะให้ผมหึงเหรอ บอกไว้เลยนะว่าผมไม่ขี้หึงขนาดนั้นหรอกแต่อย่าให้รู้ว่ามีบีบไข่แตกแน่" ไม่หึงเลยครับ จริงๆ

"เออจ่ะ ไม่ขี้หึงเลยเนอะ ที่จริงพี่อยากให้ฟ้าช่วยลบคนที่มาขอเป็นเพื่อนในเฟซให้น่ะ" ห๋า พูดแบบนี้แสดงว่ามีคนค้างการรอรับแอดเยอะสินะ

"อ้าว แล้วไม่กลัวผมกดรับแอดเขาหมดเหรอ"

"แล้วแต่เลยจ๊ะ ฟ้ามีสิทธิ์ทุกอย่างจะส่องเฉยๆ หรือโพสต์อะไรก็ได้พี่ไม่ว่าหรอก แต่ถ้าอยากทำให้มันชัดเจนก็แท็กตัวเองด้วยนะ" ไม่มีทางงานเข้าผมพอดี

"พี่ทัพเนี้ย ให้สถานะเราชัดเจนกว่านี้ก่อนไหมครับ ตอนนี้ก็เกริ่นๆให้แฟนคลับพี่รู้ตัวก่อนว่าสามีแห่งชาติพวกเขามีเจ้าของแล้ว" ผมเสนอข้อคิดเห็น ซึ่งพอเสนอจบอิลุงก็ให้ผมจัดการโพสต์ทันที เออ ใช้แรงงานเด็กจะฟ้องกรมแรงงาน

แต่ผมก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งวุ่นวายอะไรในโลกโซเชียลของแกหรอกครับ นอกเสียจากเกมออนไลน์ที่ผมกำลังฝึกหัดเล่นอยู่ตอนนี้ อย่าง ROV

เล่นไป หัวร้อนไป แบบพึ่งเคยแตะครั้งแรกก็ถูกยิงตายห่าไปหลายรอบ จนอิตาลุงมาสอนวิธีเล่นให้ ตอนนี้เลยติดงอมแงม

เผลอแป๊ปเดียวเที่ยงแล้ว เพราะหิวน่ะครับ

"ลุง ผมหิวแล้ว...แบตลุงทนดีว่ะ" รุ่นไรวะ น่าถอยมาไว้เล่นเกม

"ครับ พี่ขออีกสักสิบนาทีได้ไหม" อีกสิบนาทีเลยเหรอ มันจะเยอะไปไหมวะ เดินไปดูสิครับแกทำอะไรอะไรที่ทำให้แกบอกให้ผมต้องรอไปอีก

งานเขียนเอกสารอะไรไม่รู้ พอถามแกบอกว่างานหนังสือธุรการ เออทหารก็มีงานแบบนี้ว่ะ

เลยถามถึงตำแหน่งผู้พันของลุงแก ทำไมถึงยังต้องมาทำงานเอกสารพวกนี้ ไม่ให้ลูกน้องทำ

"พี่ก็ทำอยู่นี่ไง" เออ กวนตีนไปอีก ไม่ยุ่งด้วยแล้วก็ได้ สิบนาทีนะเริ่มจับเวลา

ผมเลยไปส่องเฟซบุ๊กลุง เผื่อจะได้รายละเอียดอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับตำแหน่งหน้าที่การงานของแก

ซึ่งพอเข้าไปหน้าหลักของแก อุ้ย..แม่เจ้ารูปโปรไฟล์อย่างหล่อผิดกับตัวจริงที่อย่างแก่

รูปสมัยยังเป็นนักเรียนนายร้อย อยู่มั้งครับ

แล้วพอเลื่อนลงมาเรื่อยๆ ก็ไม่มีข้อมูลใดที่บอกว่าลุงแกมีตำแหน่งอะไร

ก่อนจะมาสะดุดที่รูปในอัลบั้ม โอ้ยแต่ละรูปไม่มีหวงกันเลย จะโชว์ไปไหนกล้ามเนื้อ ซิกแพค ละแล้ว แล้วขน ขนใต้สะดือที่เป็นทางยาวลงมานั่นอีก คุณพระถ้าจะโชว์ขนาดนั้นแม่งก็ถอดเถอะ

ผมเลยล็อครูปที่มันติดเรทในสายตาผมออกให้หมด เหลืออยู่แต่บางเบามีรูปโชว์ท่อนบนอยู่ไม่กี่รูป แต่ละรูปไม่เห็นขนใต้สะดือละ หัวนมสีน้ำตาลๆอนุโลมให้

จากนั้นก็มาถึงจำนวนเพื่อนของลุงแกที่มีอยู่สี่พันกว่าคน เหลืออีกสองคนครบห้าพัน อะไรจะปานนั้น

แล้วผมก็เลื่อนมาที่การโพสต์ สเตตัสล่าสุดของแก เมื่อเกือบเดือนที่แล้ว โหนี่แกจะไม่โพสต์อะไรบ้างเลยเหรอ ไม่ได้ๆ ผมต้องเรียกเรตติ้งให้แกสักหน่อย

ผมเลยแอบถ่ายรูปตอนแกกำลังอ่านหนังสืออยู่นั่นแหละครับ แชะแรกไม่ผ่านมือผมสั่น แล้วถ่ายใหม่ก่อนที่อิลุงจะรู้ตัว

พร้อมโพสต์และติดแฮกแทค #ปกติไม่ใช่คนเสี่ยว
#แต่ถ้าบอกว่าเป็นคนรักเดียวล่ะจะหาว่าเสี่ยวไหมครับ
#ขอบคุณช่างภาพอักษรย่อทอทหาร_รักจริงหวังแต่งเลยคนนี้


........................

ตอนที่ 03       50%

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 03 (ต่อ)



จากนั้นก็มาถึงจำนวนเพื่อนของลุงแกที่มีอยู่สี่พันกว่าคน เหลืออีกสองคนครบห้าพัน อะไรจะปานนั้น

แล้วผมก็เลื่อนมาที่การโพสต์ สเตตัสล่าสุดของแก เมื่อเกือบเดือนที่แล้ว โหนี่แกจะไม่โพสต์อะไรบ้างเลยเหรอ ไม่ได้ๆ ผมต้องเรียกเรตติ้งให้แกสักหน่อย

ผมเลยแอบถ่ายรูปตอนแกกำลังอ่านหนังสืออยู่นั่นแหละครับ แชะแรกไม่ผ่านมือผมสั่น แล้วถ่ายใหม่ก่อนที่อิลุงจะรู้ตัว

พร้อมโพสต์และติดแฮกแทค #ปกติไม่ใช่คนเสี่ยว
#แต่ถ้าบอกว่าเป็นคนรักเดียวล่ะจะหาว่าเสี่ยวไหมครับ
#ขอบคุณช่างภาพอักษรย่อทอทหาร_รักจริงหวังแต่งเลยคนนี้


...


"ยิ้มอะไร" เวรกรรม มาเห็นตอนไหนไม่เห็น มาเห็นตอนที่ยิ้มกรุ่มกริ่มกับแผนตัวเองเนี้ยนะลุง

"เรียกเรตติ้งให้ลุงน่ะ" พูดจบก็ออกจากแอพเฟซบุ๊กแล้ว ไปอินสตาแกรมต่อเลย

"ปะ พี่พร้อมแล้วเราไปกันเถอะ" ยาง ยังไม่ไป ผมยังไม่พร้อม  ผมยังไม่ได้ส่องเฟซลุงทั่วเลย

"ให้ผมส่องไอจีลุงก่อนสิ"

"ไปส่องต่อในรถน่า เดี๋ยวก็โมโหหิวอีก คนเดือนร้อนคือพี่นะ" เออ ก็ได้รู้ชะตากรรมตัวเองดีคักแท้

จากนั้นลุงทัพแกก็ลุกเดินนำผมออกไปข้างนอกห้อง ซึ่งมีนายทหารทั้งชายหญิง หันมาทางนี้เป็นตาเดียว

"เก็บโทรศัพท์ก่อนครับ" ลุงทัพกระซิบกับผม ก่อนจะเดินนำออกไป ซึ่งผมก็เดินตามแบบก้มหน้าไป ไม่กล้าสบตาใครจริงๆครับๆ แต่ละคนที่มองผมเหมือนจะต้องการที่จะถาม

เมิงเป็นใครเนี้ย...

ออกมาจากห้องลุงทัพได้ยังไง...

พอมาถึงรถลุงเท่านั้นแหละครับ ผ่อนลมหายใจแล้วสูดเข้าไปเต็มปอดอีกครั้ง อย่างโล่งอก

"เป็นอะไร" ลุงทัพเอ่ย

"ลุงไม่เห็นสายตาที่พวกเขามองผมเหรอ" ผมพูดจบลุงทัพก็พยักหน้า แต่ไม่ได้ถามอะไรต่อ เลยเป็นผมที่เป็นฝ่ายพูดซะเอง

"ตอนบ่ายผมไม่เข้าไปกับลุงด้วยได้ไหมอ่ะ"

"แล้วจะไปอยู่ไหน" เอ้า ที่ไปมีตั้งเยอะ ตั้งแยะ

"ไม่รู้ แต่ผมไม่อยากเข้าไปอ่าผมกลัวว่าจะเป็นเป้าสายตาอีก"

"เรื่องเป็นน่ะเป็นอยู่แล้ว" ห้ะ รีบหันขวับมองหน้าสารถีที่กำลังพาผมกินข้าวที่ไหนไม่รู้

"ยังทำใจไม่ได้อีกเหรอ เป็นเมียพี่นะไม่ใช่ชู้ทำไมต้องหลบๆซ่อนๆ" โธ่ ลุงครับ ลุงก็พูดได้สิครับไม่มาเป็นผมนิ

"ผม" จะพูดยังไงดี แบบผมกับลุงเราไม่ได้เริ่มกันที่ความชอบพอ ความรัก แล้วมีเซ็กซ์กัน แต่มันคือการที่คนสองคนมามีเซ็กซ์กันเลย แล้วมาอ้างว่ารักกันเลย ผมยังไม่ชินอ่ะ

"งั้นเอางี้ เพื่อความสบายใจพี่จะเริ่มตั้งแต่จีบเราก่อนดีไหม" ก็ดีนะครับ จะได้ไม่มีใครสงสัยว่าผมเป็นอะไรกับลุง ส่วนเรื่องที่ลุงบอกกับไอ้โอ๊ตเมื่อเช้าก็ให้มันแล้วกันไป ลุงบ้าอะไรจะมีหลานเป็นเมีย ผิดผี!!!


เริ่มต้นกันใหม่

"ครับ"

"แล้วฟ้าจะกินข้าวในค่ายหรือไปข้างนอกดีครับ" ยังไงดี นี่คือเริ่มจีบแล้วใช่ไหม

"ในค่ายก็ได้ครับ แต่ไม่เอาร้านเมื่อเช้านะ" ไม่ใช่ไม่อร่อยนะ

"ทำไมครับ ร้านเมื่อเช้าไม่อร่อยเหรอ"

"เปล่าครับ ผมแค่ไม่ชอบที่ลุงถูกแทะโลมทางสายตาจากผู้หญิงคนนั้น" หวงว้อยยยย

"นี่เราหวงพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ" โอ้ยแค่นี้ยังน้อย ดีที่ไม่โวยวายนะ

"ใช่ครับ" ผมตอบอีกฝ่ายทันควัน ก่อนที่จะเห็นรอยยิ้มร่าของลุงพร้อมกับที่ลุงยื่นมือมาลูบหัวผม

"ขี้หวงนะเราน่ะ" ลุงแกเอ่ย

"ก็ลุงเป็นแฟนผมนิครับ" ลุงเคยบอกสถานะนี้แก่ผมไว้

"นั่นสิ แล้วเมื่อไหร่ฟ้าจะยอมเป็นแฟนพี่ล่ะครับ ..หืมเด็กดี" ว่าแล้วต้องแซว

"รีบจีบให้ติดสิครับ" ลืมไปว่าเรากำลังเริ่มต้นใหม่กัน แล้วลุงทัพแกก็บอกว่าจะจีบผม

"ว้า คงต้องนานหน่อยล่ะนะเพราะพี่ไม่เคยจีบใครเลยน่ะ" ผมเชื่อเลยครับ หน้าตาอย่างลุงไม่น่าจีบใครเป็นหรอก แต่ถ้าบอกว่าเป็นฝ่ายโดนจีบเองมากกว่าอันนี้ผมก็ยิ่งเชื่อเลย

จากนั้นลุงก็ให้ความสนใจกับถนนตรงหน้า ส่วนผมก็เอาโทรศัพท์แกขึ้นมา แล้วส่องอินสตาแกรมลุงแก

จำนวนผู้ติดตามของแก ที่มีร่วมกว่าสองแสน อะไรจะขนาดน้านนนนน แต่คนที่แกกดติดตามมีเพียงสามคนเท่านั้น

ย้ำว่าสามคน!!! ไม่ขาดไม่เกิน เฮ้ยชักจะอยากรู้ว่าใครกันที่อิลุงมากดติดตามไว้

และที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือ หนึ่งในสามคนที่แกกดติดตามไว้  คือผม คือผมจริงๆครับ

ชื่อบัญชี 'ท้องฟ้า' ชัดเด่นหรากับรูปไฟล์เป็นรูปท้องฟ้าตอนกลางคืนที่มีเดือนและดาวอยู่พร้อมหน้าขนาดนั้น

จากนั้นผมก็ยิ่งตกใจหนักกว่าเดิม เมื่อคลิ้กเข้าไปดูโพสต์แต่ละโพสต์ของตัวเอง ลุงแกฟอลโล่ทุกโพสต์ครับ

เฮ้ย เป็นไปได้ไง ทำไมผมไม่รู้ว่าเป็นลุงทัพ พอคลิ้กเข้าไปที่ข้อความยิ่งต้องตกใจ

ผมเคยคุยกับลุงแกเมื่อนานมาแล้ว ตอนนั้นแกทักมาขอซื้อภาพวาดภาพหนึ่งที่ผมวาดเอง แล้วโพสต์ลงในไอจี

หลังจากนั้นก็มีคุยกันบ้าง แต่เหมือนจะเฉพาะช่วงเทศกาลสำคัญๆ เช่นปีใหม่ สงกรานต์ หรือวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา และลอยกระทง หรือช่วงวันหยุดยาวๆ ที่แกทักมาว่าจะไปเที่ยวไหน ซึ่งคำตอบผมก็จะเหมือนกันทุกครั้ง 'นอนอยู่บ้านครับ'

จากประวัติการสนทนา แกออกจะเป็นคนพูดจาสุภาพแบบให้เกียรติมาก ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองคือแกกำลังจีบผมอยู่ แต่ทำไมตอนนั้นผมไม่รู้ตัววะ

ว่าแต่ลุงทัพจะรู้ไหม ว่าผมคือเจ้าของอินสตาแกรมที่ชื่อ 'ท้องฟ้า'

"ทำไมพี่ทัพกดติดตามคนน้อยจังครับ" ลองๆโยนหินถามทาง

"พี่ติดตามเฉพาะคนที่ชอบน่ะ" ห๋า ติดตามเฉพาะคนที่ชอบ

"หมายถึงเรื่องราวของเขา ที่เขาถ่ายทอดออกมาผ่านภาพถ่าย ไม่ใช่ชอบแบบชู้สาวครับ" ก็ไม่ได้จะว่าอะไร ผมนั่งหัวโด่อยู่นี่ทั้งคน ลองไปมองคนอื่นสิ

"ยิ่งน้องที่ใช้ชื่อท้องฟ้า" ทำไมครับ น้องเขาทำไม

"ยังเรียนอยู่เลยแต่น้องเขามีพรสวรรค์มากๆ วาดภาพถ่ายภาพได้มุมที่พี่ยังยอมใจเลยจริงๆ" นี่ชมคนอื่นต่อหน้าผมเหรอ อ่ะไม่สิ ลุงชมผมนิแต่ผมจะแสดงท่าทางดีใจไม่ได้ ต้องล้วงต่อ

"พี่เคยทักไปขอซื้อภาพวาดของน้องเขาด้วยนะ" ครับ ผมรู้ภาพที่ไม่เคยมีราคา แต่ลุงให้มาตั้งเยอะแน่ะ จำได้เลยครับ มีกำลังใจวาดภาพขายหารายได้ขึ้นเยอะเลย ถึงจะมีแต่ลุงที่ให้ราคาผมดีกว่าใครก็เถอะ

แต่หลังๆมานี้ ไม่ค่อยได้วาดเลย เพราะไม่มีเวลาครับ และก็ห่างๆด้วย

"อื้ม จากประวัติการแชทคุยกับเขาเหมือนพี่ทัพกำลังจีบเขาอยู่ แล้วแบบนี้ผมก็ไม่ต่างจากชู้รักหรือคบคั่นเวลาเหรอครับ" คือต้องระวังคำพูดมาก แต่ก็อยากรู้ไงว่าที่รู้สึกได้นั้นมันจริงรึเปล่า

"ยอมรับแบบลูกผู้ชายเลยละกัน ว่าเมื่อก่อนพี่แอบชอบน้องเขานะ ขั้นกดฟอลโล่ให้ทุกโพสต์เลย แต่เขาไม่แม้จะฟอลเรากลับพี่เลยท้อใจ" รีบท้อไวแท้ ไม่มีเลือดนักสู้อยู่เลยวุ้ย

"ฟ้าครับพี่ไม่เคยบอกน้องเขาอย่างโจ่งแจ้งว่าพี่จีบน้องเขา น้องเขาเองก็คงยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจสิ่งที่พี่จะสื่อ" จริงๆน้องเขาอาจจะไม่มีเวลามานั่งเข้าใจในสิ่งที่พี่จะสื่อด้วยครับ

"และตอนนี้พี่ก็ตัดใจกับเขาได้แล้วเพราะตอนนี้พี่มีแค่เราคนนี้คนเดียว" นี่จัดเข้าในคนแก่ใจแตกเพราะโซเชียลได้เลยนะเนี้ย

ยอมรับว่าผมไม่เคยฟอลลุงกลับเลยครับ แต่ก็ติดตามแกแบบไม่ได้กดติดตามอ่ะนะ

"พี่ทัพชอบผู้ชาย เอ่อแบบไม่เคยเห็นหน้าเขาเหรอครับ" ผมจำได้ว่าไม่เคยให้ใครเห็นหน้าสดผมอ่ะ จะมีก็แต่ผ่านภาพวาดทั้งนั้นที่ให้คนดูไปแปลเอาเองอีกทีว่ารูปหน้าผมเป็นแนวไหน โคตรซับซ้อนและลึกลับ

"อืม พี่ว่ามันเป็นความรู้สึกดีแบบ เหมือนกับที่พี่อยู่กับฟ้าตอนนี้ แต่ตอนนี้พี่รู้สึกดีกว่าตอนนั้นเยอะเพราะว่าฟ้าคนนี้คือเมียของพี่" รู้สึกดี?

"แล้วถ้าวันหนึ่งเขาพึ่งรู้ตัวว่าพี่ทัพจีบเขาล่ะ พี่ทัพจะทิ้งผมไหม"

"ไม่มีวันนั้นแน่นอน พี่ไม่มีวันทิ้งฟ้าแน่นอนครับ พี่รักแค่ฟ้าคนเดียวเท่านั้น กับน้องเขาพี่แค่แอบชอบ แต่กับฟ้าพี่รักทั้งหมดของหัวใจ" อยากอ๊วกได้ไหม คนอะไร เสี่ยวยังคารวะ..ไหนๆใครบอกว่าอิลุงไม่เสี่ยว เนี้ยตัวพ่อเลยจ้า

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม หรือเพราะอะไร แต่วินาทีแรกที่พี่เห็นฟ้าพี่ก็อยากเป็นเจ้าของแล้ว" พี่แม่งโรคจิตป่ะวะ

"ก็เลยสั่งให้ผมกลิ้งกลางแดด บนปูนซีเมนต์ร้อนๆเนี้ยนะครับ" จำฝังใจอิตาลุงนี่แหละที่สั่งผมกลิ้ง แต่ก็ไม่ได้โดนแค่ผมหรอกโดนแม่งหมดทั้งกลุ่มครับ

"อืม ดูปฏิกิริยาเราไงว่าจะดื้อไหม" ซึ่งก็ดื้อใช่ไหมล่ะ

"แววตาที่มองพี่ตอนนั้นโกรธพี่มากเลยเหรอครับ" ใช่ครับ อยากจะนั่งทับแล้วขย่มๆ ให้ร้องขอชีวิตเลยล่ะ

"เป็นใครก็โกรธเปล่า" แน่นอนว่าไม่ใช่ผมคนเดียว เพื่อนผมยังบ่นแต่ตอนหลังพอรู้ว่าคนที่สั่งทำโทษตั้งแต่วันแรกนั้น เขามีหน้าตาอันหล่อเหลาพวกมานก็ละความโกรธ ไปสวามิภักดิ์แทน

"ตอนนั้นผูกแค้นพี่ไว้ว่ายังไง..หื่ม" ใครจะบอกละครับ

"อยากนั่งทับตัวลุงแล้วขย่มๆ ให้ลุงร้องขอชีวิต" แบบเอาให้กระอักเลือดตายคาที่

"อ่า ท่ามันคุ้นๆแฮะ" คุ้นแบบไหนเหรอครับ

"ตอนแรกจะกระทืบแหละ แต่ผมกลัวลุงเสื้อผ้าเปื้อน" คือ จะฆ่าโจรยังคิดกลัวโจรเจ็บอ่ะ จริงๆคำนวณรูปร่างผมกับแกละ ไม่น่าล้มแกลงแล้วกระทืบได้

"พี่จะถอดเสื้อผ้าให้นั่งขย่มเลยจ๊ะ" เริ่มจะได้กลิ่นอะไรเหม็นๆละ

"ลุงแม่ง หื่นว่ะไม่ได้นั่งท่านั้นป่ะ" เออ แล้วจะนั่งท่าไหนวะ

"จะนั่งท่าไหน พี่ก็จะร้องให้ครับ" เออ เอาเข้าไป เอาเข้าไปให้มันสุดๆไปเลย

"ไม่พูดด้วยละ ไหนอ่ะร้านข้าวหิวละเนี้ย"

"ใกล้ถึงแล้วครับ" ลุงเอ่ย ก่อนที่ผมจะดูคนที่ลุงติดตามอีกสองคน ซึ่งทั้งสองคนนั้นก็เป็นนักถ่ายภาพสถานที่ท่องเที่ยว ที่เขาไปมากัน แล้วลุงก็ฟอลบ้าง ซึ่งพี่ทั้งสองคนนั้นคนหนึ่งเป็นผู้ชายอายุประมาณยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปด อีกคนเป็นผู้หญิงอายุประมาณสามสิบต้นๆ คนนี้เป็นแอร์ซึ่งพี่เขาทั้งสองคนผมก็ติดตามอยู่ทั้งคู่ครับ


...............................


จบตอนที่ 03 ครับ

[AkuaPink]

 
 

[Leenboy]

555อ่านไปเรื่อยๆสนุกดีจ้า

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 04


ที่ ที่ลุงทัพมาผมมาก็คือ โรงอาหารกลางในค่าย!!!!!

เฮ้ ลุง คงไม่คิดจะพาผมมาเปิดตัวที่นี่หรอกนะ คนเยอะมากขืนผมลงไปนี่เป็นเป้าสายตาอีกแน่ๆ ไม่เอา ไม่ไหว ไม่ดี ผมจะไม่ลงไปเด็ดขาด

"ลงสิครับ ไม่หิวแล้วเหรอ" หิวก็หิว แต่จะให้ผมลงไปในสภาพนี้เหรอ

เอาวะ เป็นไงเป็นกัน

หายใจเข้าลึกๆ ระลึกคุณงามความดีที่เคยทำให้ลุงสำเร็จความใคร่หลายครั้งที่ผ่านมา

"ไม่ต้องคิดมากน่า เดี๋ยวจะพาไปนั่งกินในห้องส่วนตัวโอเคไหม" ถึงจะอย่างนั้นแต่ก็ต้องมีคนมองเวลาผมเดินตามลุงอยู่ดี

"ครับ" เอาวะ มาถึงถ้ำเสือ ไม่เข้าไปก็ไม่ใช่ลูกเสือสินะ

พอผมลงจากรถเท่านั้นแหละ... อ้าก มีคนมองเลยครับ ได้แต่ปลอบตัวเองให้ทำใจดีๆ ทำตัวเป็นปกติ ก่อนจะไปเร่งลุงให้เดินไวๆ พาผมหลบสายตาของคนพวกนี้ไวๆ ยิ่งดี

ก่อนที่ลุงจะพาผมมายังห้องทานข้าว ซึ่งก็เป็นห้องแบบส่วนตัวกันจริงๆครับ เป็นห้องที่จัดเป็นคอกๆ เหมือนในร้านปิ่งย่าง แต่คอกจะสูงจนไม่เห็นหัวว่าใครเป็นใคร

แต่จะพิเศษตรงที่มีคนมาบริการ และคนที่มาบริการก็เป็นนายทหารนี่แหละครับ มารับออเดอร์

"ห้ามเอาผัดกระเพรา" เออ ดักทางไว้แบบนี้แล้วผมจะกินอะไรล่ะ

"งั้นลุงสั่งเถอะ" โยนให้เลยครับ ไม่รู้จะสั่งไรละ

แล้วลุงทัพก็สั่งมาแบบแยกข้าวแยกกับมีกับประมาณสี่อย่าง ซึ่งนั่นก็มีกระเพราหมูกรอบร่วมอยู่ด้วย ไหนบอกไม่ให้ผมสั่งแล้วตัวเองสั่งซะเองเนี้ยนะ

ส่วนน้ำเป็นน้ำอัดลมมีน้ำแข็งพร้อม

"เราเหมือนจะกินง่ายเนอะ" ครับ ผมกินง่ายมาก ยิ่งเวลาที่หิวจัดๆ

"แล้วทำไมถึงไม่อ้วน" นั่นสิครับ ผมก็ว่าผมกินเยอะนะ

"ผมมีระบบเผาผลาญดีไง" ไม่รู้เพราะเหตุนี้หรือว่าผมเป็นโรคเปลืองข้าวเปลืองน้ำก็ไม่รู้ กินอะไรเข้าไปไม่เคยจะอ้วน แต่ก็ไม่ได้ผอมแห้งแล้วแรงน้อยนะครับ

ระหว่างที่กำลังกินข้าวกันอยู่นั้น โทรศัพท์ลุงทัพก็ดังครับ ผมเลยถือโอกาสคืนด้วยเลย เกือบจะแอบชิ่งเอาไปนอนเล่นเกมด้วยละนะคืนนี้

เป็นเบอร์ที่ไม่ได้เมม ลงท้ายด้วย 789 เบอร์ใครวะ

"สวัสดีครับ" ลุงทัพรับสาย พร้อมทักทาย

'พอจะมีเวลาสักห้านาทีไหม' จบคำพูดปลายสาย ลุงก็รอบมองหน้าผม ผมไม่มีปัญหาครับ

"อืม มีไร" ปลายสายน่าจะเป็นคนที่ลุงรู้จักอยู่แล้วรึเปล่า

'เข้าเรื่องเลยนะ ช่างภาพอักษรย่อทอทหารใครวะ' เวรกรรม นี่มันผมนี่ จากนั้นลุงก็มองหน้าผมครับ

"แฟน" โอ้ย ตายๆงานเข้าผมแน่ๆ

'ใคร ไปจีบกันตอนไหน' โอ้ย ไม่ต้องอยากรู้ หรือสงสัยหรอกครับ

"คุยไหม" ห้ะ ไม่เอาผมไม่คุย

'เออ ไหนขอฟังเสียงหน่อยเผื่อจะได้ไปจินตนาการรูปหน้าว่าสวยแค่ไหน' ผมว่าอิตาลุงโรคจิตละ นี่เพื่อนลุงโรคจิตด้วยเหรอเนี้ย

"พูดกับลุงกาศหน่อยครับ" ลุงพูดพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้ผม ผมนี่รีบส่ายหน้ารัว

'ลุงเลยเหรอวะ ฉันพึ่งจะสี่สิบเอง' เออ ก็แก่กว่าพ่อผมอีก ห้ะ เพื่อนลุงสี่สิบแล้วลุง??

"ทักทายลุงเขาหน่อยนะครับ ลุงกาศใจดีนะ" จะหว่านล้อมอะไรครับ

"ไม่เอาครับ ผมจะกินข้าว" ผมตอบลุงทัพเสียงอ้อน ก่อนจะตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ย

'เฮ้ย เสียงผู้ชายไอ้ทัพยังไง แฟนแกผู้ชายเหรอ' เชี้ย..เวรละ หลุดจนได้

"อืม จะหมดเวลาละ" ยังไม่ถึงสามนาทีเลยอิลุง จะรีบวางไปไหน อ้ะเฮ้ยไม่ๆต้องรีบวางเลยด่วน!!

'เฮ้ย เดี๋ยวๆขอต่ออีกสักสิบนาที คือๆ ทัพแก' ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะพูดจบ

"อยากเห็นน้องสะใภ้ก็มาดูสิ แค่นี้จะกินข้าว" น้องสะใภ้!!! ผมนี้ข้าวแทบพุ่ง

'เดี๊ยวครับผู้พัน ฉันอยู่ชลบุรีไม่ใช่ไปกลับบ้านแกภายในสามสิบนาทีนะ ทัพได้โปรดบอกรายละเอียดกว่านี้ด้วย' ทำไมเพื่อนลุงขี้เสือกขนาดนี้วะ

"ก็ตามที่โพสต์" เออ ลุงครับลุงรู้เหรอว่าผมโพสต์อะไรน่ะ

"แค่นี้ครับ น้องมองผมละ" พูดจบก็วางสายไปเลยครับ ก่อนจะส่งโทรศัพท์คืนผม

ของลุงไม่ใช่เหรอ คืนผมทำไม เอ่อส่งให้ก็รับละกันเดี๋ยวลุงจะหาว่าไม่รับหน้ากัน

"ผมขอโทษ" คือตอนนี้รู้สึกผิดมากครับ

"ขอโทษเรื่องอะไรครับ" ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้ไหม

"ผมทำให้ลุงวุ่นวาย"

"ไม่เลย วันใดวันหนึ่งก็ต้องมีคนรู้ อยู่ที่ว่าจะช้าจะเร็ว ว่าแต่เราแอบถ่ายพี่ตอนไหน..หื่ม"

"ตอนลุงอ่านหนังสือ"

"แล้วทำไมไม่บอกช่างภาพฟอฟัน"

"กลัวมันโจ่งแจ้งไป" และอีกอย่างคือผมชื่อเล่นว่า 'ท้องฟ้า' ครับ

"อ่อ ให้พวกที่ชอบมโนคิดกันไปไกลสินะ มิน่าวันนี้พี่ถึงถูกมองแปลกๆ" ห๋า ลุงเองก็รู้สึกได้เหรอ

"แต่พี่ทำใจยอมรับไว้แล้วล่ะ อะไรมันจะเกิดก็ให้มันเกิด อยู่ที่ฟ้าจะปล่อยมือกับพี่ก่อนไหมแค่นั้น" นี่กำลังดึงดราม่าใช่ไหม

"พูดเหมือนต้องผ่านอุปสรรคมากอ่ะ" ผมชักจะเริ่มเกรงแล้วหายใจไม่ทั่วท้อง

"ครับ แต่เราไม่ต้องห่วงเรื่องครอบครัวพี่กับครอบครัวเราพี่จะเข้าไปคุยเอง" ห๋า นี่ถึงขั้นคุยกับครอบครัวผม คงไม่ใช่จะคบเล่นๆแล้วสิ

"กับครอบครัวผม ขอเป็นสักเดือนสองเดือนหลังจากนี้ได้ไหมครับ ผมไม่อยากให้พวกท่านว่าผมไปเข้าค่ายแล้วได้ผู้ชายกลับมา" ลุงทัพมองหน้าผมอย่างอดขำไม่ได้

"ได้สิครับ" ลุงรับปากผมแล้วนะ

   เมื่อเรากินมื้อกลางวันเสร็จ ลุงทัพก็พาผมกลับฐานเดิมคือที่ทำงานของลุงแกครับ ตอนออกไปมีคนมองยังไง ตอนกลับเข้ามาก็มองกันอย่างนั้นครับ แต่ที่ยิ่งกว่านั้นคือ

มีนายทหารชั้นยศพันเอกคนหนึ่ง มารอพบลุงแกในห้องครับ ผมเลยต้องนั่งรอลุงอยู่ด้านนอก ซึ่งแน่นอนว่าถูกสายตารุมถามผมมากมาย ว่าผมเป็นใคร มาจากไหน เป็นอะไรกับลุงฐานทัพ

เพื่อไม่ให้ตัวเองคิดไปไกลกว่านั้น ผมเลยเอาโทรศัพท์ลุงออกมาเล่นเกมคั่นเวลา เบี่ยงจุดสนใจไปที่เกมในมือถือ ดีกว่าจะมาคอยหวาดระแวงกับผู้คนตรงหน้า

แต่แล้วก็ไม่สามารถหลบได้..เพราะมีหน่วยกล้าตายหนึ่งหน่วย เป็นผู้หญิงสวมชุดทหารเดินเข้ามาพร้อมนั่งลงข้างๆ ผม

"สวัสดีค่ะ พี่ชื่อกิ้ฟนะ เรียกพี่พี่กิ้ฟละกันเน้าะ" เอาแล้วไง ต่อไปคงจะถามชื่อผมสินะ

"ครับ" เงยหน้ามองเธอแว้บหนึ่งก่อนจะให้ความสนใจกับเกมตรงหน้าต่อ

"น้องชื่ออะไรคะ แล้วเอ่อเป็นอะไรกับผู้พันฐานทัพเหรอคะ" ว่าแล้ว คิดไว้แล้วต้องถามแบบนี้

"ท้องฟ้าครับ" ฉึก!! ตกใจทำไมครับ เฮ้พี่ครับ

"อ่ะ เอ่อ น้องคือช่างภาพตัวย่อทอทหารคนนั้นใช่ไหมคะ"

"ใช่ครับ ผมคือแฟนพี่ทัพ" ฉึก!! เธอตกใจอีกแล้ว

"คะ เอ่อ น้องล้อพี่เล่นรึเปล่า ผู้พันเป็นผู้ชายไม่ใช่เกย์ เออแบบน้อง" บอกว่าผมเป็นตุ๊ดก็ได้ ไม่โกรธหรอกหน้าตาสวยหวานกว่าชะนีแถวนี้ซะอีกน่ะ และอีกอย่างไม่ต้องย้ำว่าลุงน่ะเป็นผู้ชาย แล้วเป็นผมที่ไม่ใช่ผู้ชายก็ได้

"เล่นไม่เล่น เดี๋ยวก็รู้กันครับ" ผมไม่น่าบอกเลยว่า ผมเป็นแฟนลุงเหมือนกำลังหาศัตรูเพิ่มยังไงไม่รู้ว่ะ

ทันใดนั้นโทรศัพท์ลุงแกก็มีสายเรียกเข้า เข้ามาแล้วมันก็ช่วยเรียกสติผมกลับคืนมาได้เป็นอย่างดี

แต่ทว่า เจ้าของโทรศัพท์อยู่ในห้อง และติดแขกอยู่ ผมเลยต้องตัดสายทิ้งไปก่อนครับ

แต่สายเดิมก็ยังโทรมาอีก

"เอ่อ พี่กิ้ฟรู้จักเบอร์นี้ไหมครับ" ผมยื่นให้พี่เขาดู ลุงไม่ได้เมมไว้น่ะครับ ทำไมไม่ชอบเมมผมก็ไม่รู้นะ

"เบอร์ผู้กองคิมค่ะ" ผู้กองคิม? ผู้ชายหรือผู้หญิงหว่า ชื่อกลางชิบหาย

"โทรศัพท์ผู้พันนิคะ แล้วมาอยู่กับน้องได้ยังไง" ทำอย่างกับลุงแกไม่เคยให้ใครเล่นโทรศัพท์ไปได้

"พี่ทัพให้ผมเอาไว้เล่นเกมน่ะครับ"

ทันใดนั้นประตูห้องทำงานลุงก็เปิดออกเผยให้เห็นชายสูงวัยในชุดลำลองเดินนำออกมาจากห้อง ก่อนจะมีลุงทัพเดินตามมาส่ง

นายทหารด้านนอกรีบลุกขึ้น ยืนส่งท่านกันอย่างพร้อมเพรียง

จนกระทั่งท่านผู้นั้นเดินลับสายตาออกไป

"มีคนโทรมาครับ" ผมเอ่ย พร้อมยื่นโทรศัพท์ให้ลุง

ลุงรับโทรศัพท์คืนไป ก่อนจะผายมือให้ผมเข้าไปข้างใน

แล้วลุงก็ปิดประตูเอง

"เมื่อกี้ใครเหรอครับ" ผมถามขึ้นหลังจากที่ลุงวางสายแล้ว

ดูน่าเกรงขามสุดๆ

"พ่อพี่" ห้ะ ผะผะพ่อลุงเหรอ

"จริงๆพ่อพี่ใจดีนะ แต่พี่เซอร์ไพรส์ท่านไปหน่อย" เซอร์ไพรส์ยังไงครับ เมื่อไหร่ ตอนไหน ทำไมผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย

"แต่ก็น่ากลัวอยู่ดี แล้วแม่ลุงเป็นทหารด้วยไหม"

"แม่พี่เป็นแม่บ้านครับ" ค่อยโล่งอก นึกว่าจะทหารทั้งครอบครัว

"ลุงมีพี่น้องกี่คนเหรอครับ"

"มีพี่ชายสองคน พี่เป็นน้องคนเล็ก" มิน่าถึงเอาแต่ใจสุดๆ ไม่แปลกใจเลยครับ

"แล้วฟ้า"

"ผมลูกคนเดียวครับ" ลุงแกทำหน้าตกใจเล็กน้อย

"งี้พี่ก็ทำให้ครอบครัวเราเป็นหมันไปเลยสิ" แน่นอนที่สุด

"ช่าย เดี๋ยวผมจะให้พ่อเรียกค่าเสียหายเยอะๆ"

"ด้วยความยินดีเลยครับ" ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้าน

"รวยมากรึไง"

"ไม่หรอก แค่กำลังหาคนใช้ตังค์ช่วยน่ะ" เออ เนี้ยล่ะอวดรวยเลยล่ะ

"แล้วทำงก" ก็ตอนที่ไปกินข้าวกันมื้อแรกบอกผมสั่งแต่พอกินหมดนิ

"พี่แค่ไม่อยากให้เรากินเหลือ แล้วใช้จ่ายฟุ่มเฟือย" นี่แหละงกล่ะ

"ครับๆ" รับคำอย่างเข้าอกเข้าใจกับความหมายของแกดี เพราะที่บ้านผมก็ค่อนข้างกรอกหูเรื่องนี้บ่อยอยู่เหมือนกัน

.............................

ตอนที่ 04        50%

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 04 (ต่อ)



"อยากรู้อะไรก็ถามมาละกัน พี่เปิดโอกาสให้ถามได้เต็มที่ครับ" แล้วลุงจะตอบทุกคำถามใช่ป่ะ

"แล้วลุงจะตอบทุกคำถามใช่มะ"

"ครับ" งั้นเริ่มเลยนะ

"ตอนที่ลุงคุยอยู่กับพ่อของลุงอ่ะ มีพี่ทหารหญิงคนหนึ่งเข้ามาคุยกับผม แล้วถามว่าผมเป็นอะไรกับลุง ผมเลยตอบไปว่าผมเป็นแฟนลุง เขากลับว่าผมล้อเล่นอ่ะ" ประโยคบอกเล่า แกมฟ้อง

ลุงแกพยักหน้ารับรู้

"ทุกวันเสาร์หรืออาทิตย์ถ้าพี่ให้เรามาทานข้าวเย็นร่วมกับพี่ที่บ้านเราจะสะดวกไหม" ห๋า ทุกวันเสาร์เลยเหรอครับ

"วันเสาร์พอได้ครับ แต่วันอาทิตย์ผมกลัวลุงจะไม่มีเวลาพักผ่อน ไหนจะต้องมาส่งผมอีก" จากค่ายไปบ้านผมก็ไม่ใช่ใกล้ๆเดินทางสามสิบนาทีถึง ตอนผมมาค่ายขนาดว่าออกจากโรงเรียนตอนเจ็ดโมงเช้ามาถึงค่ายก็แปดโมงครึ่งนู้น หรืออาจจะนั่งรถบัสกันมาเป็นขบวนเลยทำเวลาไม่ได้

"คำตอบคือฟ้าสะดวกใช่ไหม" พยักหน้าไปสิครับ

"ฟ้าครับ" ทำไมต้องทำหน้าจริงจังขนาดน้าน ผมชักหวั่นเกรงแล้วสิ

"ฟ้ารักพี่ไหม" มาถงมาถามอะไรแบบนี้เนี้ย

"เอ่อ มาอารมณ์ไหนเนี้ย" เฮ้ย ลุงได้โปรดอย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น

"ฟ้าไม่เคยบอกพี่ พี่กลัวพี่จะคิดไปเองคนเดียว" โธ่ๆ ชั่งน่าสงสารแท้

"ต้องให้บอกอีกเหรอครับ ครางชื่อพี่ทัพว่าผัวซะขนาดนั้นน่ะ" ไม่มีสายตาล้อเล่นแสดงออกมาแม้แต่น้อย มีแต่การจดจ้องเพื่อประโยชน์อันใดนี้น้องฟ้าไม่เข้าใจ

แต่ก็เอาเถอะ ผมยอมครับผมจะทำให้มันชัดเจนเอง

"เอ่อ... ถ้าผมทำให้พี่ทัพไม่มั่นใจผมก็ขอโทษด้วยครับ"

"พี่ขอโทษ พี่แค่อยากได้ยินบ้าง ฟ้าระ" ผมไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายพูดจบ รีบแย้งขึ้นทันทีว่า

"ผมรักพี่ทัพครับ รักมากด้วย ขอโทษนะครับที่ไม่เคยพูดเลย" เอ่ยจบ พร้อมทำสีหน้าสลดสำนึกผิดจริงๆ

"ขอพี่กอดเราได้ไหม" หืม มาอารมณ์ไหนวะ ผมตามไม่ทันนะว้อย

ระหว่างที่ลุงแกกอดผม แกก็กระซิบบอกกับผมว่า

'ถ้ามีเรื่องอะไรที่ฟ้าไม่สบายใจเราต้องคุยกันนะครับ อย่าเก็บไว้คนเดียว แล้วเรามาเรียนรู้กันและกันไปด้วยกันนะ'

"ครับ" ผมรับคำ

ทำไมหัวใจผมเต้นแรง และเร็ว ตื่นเต้นอะไรวะ เหมือนว่าจะพึ่งมีรักแรกกับเขา

"ผมขี้หึงนะ" ผมบอกอีกฝ่าย

"รู้ครับ พี่เองก็ขี้หึง" เออ ต่างคนต่างขี้หึงเอาสิครับ

"แต่พี่ทัพงี่เง่าเก่งกว่าผมอ่ะ"

"เราดื้อเก่ง" เออ นี่จะบอกข้อเสียของกันและกันใช่ไหม

"ผมรักพี่"

"พี่ก็รักฟ้า"

"พี่ทัพ"

"ครับ" ลุงแกตอบพร้อมกับผละผมออก ผมเลยเดินออกมานั่งเก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะทำงานของแก ก่อนที่แกจะตามมานั่งข้างๆผม

"พี่ไม่อายเหรอครับ ถ้ามีคนบอกว่าพี่เป็นเกย์"

"ไม่ครับ ใครจะว่าพี่ยังไงพี่ไม่สนหรอก แต่อย่ามาว่าหัวใจของพี่ก็พอและพี่จะไม่ปล่อยมันไว้แน่" ติดใจผมอ่าดิ้ งุ้ยๆเขินจัง

"เวลาเขินน่าจับกดจังเลยนะเราน่ะ" ห้ะ ทำลายบรรยากาศหมดอิตาลุงบ้า

"แล้วพ่อพี่ท่านมาเพราะเรื่องนี้รึเปล่า" เปลี่ยนเรื่องดีกว่า

"มีส่วน แต่ไม่ใช่ทั้งหมดครับ คิดมากอยู่รึเปล่าหื่ม โอ๋ๆไม่ต้องคิดมากนะครับ" ลุงแกเอ่ยพร้อมยื่นมือมาลูบหัวของผมด้วย

"ท่านว่าไงบ้างเหรอครับ" ผมเอ่ยจบก็จับมือแกออกจากหัวผม ก่อนจะมาวางทาบแก้ม แล้วผมก็เอาแก้มถูๆกับมือแก

"ท่านว่าพี่มโนเก่งน่ะ" เออ ท่าจะจริงมิน่าลุงแกถึงอยากได้ยินคำว่ารักจากปากผมเพื่อยืนยันว่าลุงแกไม่ได้คิดไปเองคนเดียว

"อ่อครับ แล้วพี่ทัพมีงานต่อไหมครับ"

"ไม่มีแล้ว เราจะไปไหนเหรอ"

"เปล่าครับ ผมกลัวว่าจะรบกวนเวลาพี่น่ะ"

"ไม่รบกวนครับ" ลุงแกตอบพร้อมกับยื่นมือมาเกาแก้มผม นี่ผมไม่ใช่แมวนะลุง

"เวลาที่ฟ้าเรียกพี่ว่าพี่ ฟ้าพูดเพราะนะ เหมือนเป็นคนสองบุคลิก" เออ ว่าไปอีกแหละ

"จริงๆสาม มีเกรี้ยวกราดอีกบุคลิกหนึ่ง"

"อ้ะๆ อันนั้นเรื่องจริงพี่ยอมเลย ยิ่งตอนหิวจัดๆถ้าพี่ไม่กลัวเรากัดพี่จับจู๋ยัดปากเราละ" โห พี่แม่งโรคจิต หื่นได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ ยอมว่ะ

อยากรู้เลยว่าก่อนหน้านี้ เวลาที่มีอารมณ์ต้องปั่นเอง หรือวิ่งไปหาใคร

"ฮ่าาๆๆ พี่แม่งหื่นว่ะ"

ปั้ก... ถูกดีดหน้าผากเลยผม

"พูดไม่เพราะ" แกล้งงอนได้ไหม

"ไม่เพราะตรงไหนครับ ไม่มีมึง ไม่มีกู ไม่มีไอ้เหี้ยๆ สัสๆซะหน่อย"

"มีแม่ง มีว่ะ กับเพื่อนพี่ไม่ว่าแต่กับพี่ พี่ห้ามเลยนะครับ" ห๊ะ เดี๋ยวๆจะมามารยาทหนักอะไรตอนนี้

"ถ้าอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่แล้วมันดูไม่งามครับ ต้องฝึกไว้จะได้ไม่ลำบากเวลาเข้าสังคมจะได้ไม่หลุดคำหยาบ" เออคราบบบบ รู้แล้ว ว่าแต่คำว่าเข้าสังคมของลุงนี่หมายความว่ายังไงเหรอครับ

ผมต้องเข้าไปในสังคมกับลุงเหรอ อาทิเช่นว่า งานอีเว้นท์หรืองานมีหน้ามีตา ผมต้องไปเดินเกาะแขนแล้วเทียวประกาศว่าเป็นเมียลุงเหรอ

"คราบลุง ผมผิดไปล๊าว" แกล้งลากเสียงยาว ก่อนที่คนที่นั่งข้างๆจะยื่นมือหนามาจับศีรษะผมแล้วออกแรงสั่นเบาๆ

"ทำไมชอบเรียกพี่ว่าลุง" เออ นั่นสิ พี่ก็ไม่ได้จะแก่รุ่นลุงขนาดนั้น

"นั่นสิครับ ลุงอายุเท่าไหร่เหรอ"

"ไม่บอก" อ้าว ไมงั้น

"ผมไม่รักลุงละ" ดูสิ ว่าใครจะแน่กว่ากัน

"ฟ้า ให้มันมาจากเราหมดรักพี่จริงๆได้ไหมครับ อย่าเอามาขู่พี่แบบนี้" เอาซะผมรู้สึกผิดเลยนะลุง

"งั้นผมขู่จะไม่ให้ลุงเยก็ได้ครับ"

"พี่ว่าวเองได้ครับ" โห อะไรจะปานนั้น

"ลุงทัพ ไหนลุงบอกจะตอบทุกอย่างที่ผมสงสัยไงครับละละแค่อายุลุงทำไมไม่บอกผม กลัวผมเอาไปแทงหวยรึไง บอกหน่อยนะครับ นะครับพี่ทัพ นะครับที่รัก นะครับผัว นะครับพ่อ"

"เหมือนจะดีละ ไหงมาตกที่ตำแหน่งพ่อ"

"เวลาที่แม่ผมเรียกพ่อ แม่จะเรียกพ่อผมว่าพ่ออ่ะ ผมก็เลยเอามาเรียกลุงด้วยไง อิอิพ่อทัพ"

"อืมงั้นเรียกพี่ว่าผัวก่อนสามครั้ง" ไม่มีทาง ฝากไว้ก่อนเถอะ

"ไม่อยากรู้ละ ผมก็มีความลับเหมือนกันและจะไม่มีวันบอกลุงถ้าลุงไม่เรียกผมว่าเมียครบสามพันครั้ง" ดูสิใครจะแน่กว่ากัน เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับนภนต์ กวีศิลป์

"เมีย เมีย เมีย เมีย ....ยยย" เอ่อ จะรัวไปไหน

"ชิ" ไม่รู้ ไม่ชี้ และจะไม่สนด้วย

"หันหน้ามาพี่จะบอก" ไม่อยากรู้แล้ว

พอผมหันไปตามแรงมือที่ลุงแกจับคางผมพลิกมาทางแกเท่านั้นแหละ แกก็เข้ามาประกบจูบ ส่วนมือแกอีกข้างก็มาจับมือผมไป จับส่วนตรงนั้นของแก

ที่ตอนนี้กำลังพองพูนอยู่ในกางเกง

"ลุง อย่าเงี่ยนตอนนี้สิครับ"

"ช่วยไม่ได้ ฟ้าน่าเอาเองนิครับ" ห้ะ กลายเป็นผมซะงั้นที่ไปยั่วอารมณ์ลุงแก

"ผมจะไม่ให้ลุงเอา ลุงจะเสร็จวันละหลายๆครั้งไม่ได้" น้ำหมดตัวมาทำยังไง

"สักหน่อยนะครับ แค่จูบแล้วชักให้พี่ก็ได้" แค่จูบก็ไม่ครับ แล้วยิ่งชักด้วยยิ่งไม่ทำเลยครับ

"ไม่ ออกไปอยู่ห่างๆผมเลยนะ ไปเลย ไปนั่งนู้นโต๊ะประจำตำแหน่งนู้น ไปๆลุกๆรีบๆเลย" แค่บอกปากเปล่าไม่ได้ครับ ต้องออกแรงส่งไหล่ลุงแกไปด้วย ง่ายๆไล่ครับ

"ไม่อยากรู้จริงๆเหรอ ว่าพี่อายุเท่าไหร่"

"ไม่อยากรู้แล้วครับจะเท่าไหร่ผมก็จะเรียกว่าลุงอยู่ดีนั่นแหละ"

"แต่พี่อยากให้ฟ้าเรียกพี่ว่าที่รักนี่ครับ" ไม่พูดเปล่าก้มหน้าลงชิดหน้าผมอีก

ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ลุงทัพเลยเงยตัวขึ้น แล้วเอ่ยอนุญาต

"ขออนุญาตค่ะ รบกวนสอบถามเรื่องใบประกาศนียบัตรของลูกเสือโรงเรียนxxxx ผู้พันจะเซ็นรับรองเองหรือจะให้หมวดก้อยเซ็นให้คะ" นี่มันโรงเรียนผมนิ เห๋ยมีใบประกาศนียบัตรด้วยเหรอ

"เอาเข้ามาได้เลยผมจะเซ็นเอง"

"ค่ะผู้พัน" แล้วประตูห้องก็ถูกเปิดออกเต็มบาน ก่อนจะมีนายทหารทยอยขนปึกแผ่นใบประกาศตามมาสามคน

ซึ่งทุกคนรอบมองผมกันทั้งนั้น ผมจะไม่สะทกสะท้านนะ ผมจะทำเป็นว่าผมเป็นอากาศ ผมจะไม่สนใจแม้ในสายตาเหล่านั้นจะมีคำถามว่า 'ผมเป็นใคร' อยู่ก็เถอะ

เมื่อลำเรียงกันเสร็จเรียบร้อย ทุกคนก็ออกไปแล้วประตูปิดไว้เหมือนเดิม

"เซ็นเองหมดนี่เลยเหรอลุง" ประมาณสามร้อยกว่าแผ่นครับ

ลูกเสือปีผมมีเกือบสองร้อยห้าสิบคน และรวมเนตรนารีอีกก็รวมๆ สามร้อยกว่าเกือบสี่ร้อยครับ

"ใช่ครับ อยากได้กำลังใจจัง" ยังไง??

"จูบพี่หน่อยสิครับ" ห้ะ

ก็ได้วะ ผมเดินเข้าไปหาลุงที่โต๊ะ ก่อนจะเท้าแขนลงกับโต๊ะทำงานลุงแล้วเอนตัวไปใกล้ใบหน้าของลุง ก่อนที่ลุงจะยื่นใบหน้ามารับกับผม

เป็นการจูบที่ผมไม่ได้เปิดปากรับลิ้นลุงแต่อย่างใด

"ขอดูดดื่มกว่านี้" แน่ะ ได้คืบจะเอาศอกเหรอ

"พอแล้ว เดี๋ยวไม่เสร็จนะ" พูดจบผมก็เดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ตามเดิม

"เอาโทรศัพท์ไหมครับ" ไม่เห็นต้องถาม

"ลุงให้ผมก็เอา"

"ครับ อย่าเปิดเสียงเกมดังรบกวนพี่ก็พอ" พูดพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้ผม ผมก็เดินออกไปเอาโทรศัพท์ลุงมาเล่นเกมต่อ

ทว่า ลุงชาร์จแบตตอนไหนหว่า ก่อนนั้นเหมือนจะเหลือเปอร์เซ็นต์แบตอยู่ที่ยี่สิบกว่าๆ ตอนนี้เต็มร้อยแล้ว

เล่นไปสักพักก็รอบมองลุงเป็นระยะๆ มีบ้างที่หันมาสบตากัน แล้วลุงก็จะยิ้มให้ ก่อนจะก้มหน้าเซ็นๆ ต่อ

จนกระทั่ง

"เด็กชายนภนต์ กวีศิลป์" ฉึก เกือบทำโทรศัพท์ลุงหลุดมือ

"ลุงผมหิวน้ำ" รีบเบี่ยงประเด็นสิครับ

"น้ำอะไรครับ" แน่ะยังจะถามอีก ทำไมลุงคอยแต่จะคิดอะไรแบบนั้นนะ

"พี่หมายถึงน้ำเปล่า หรือน้ำชา กาแฟหรือน้ำอัดลม หรือน้ำผลไม้น่ะ เราจะเอาน้ำอะไร" เออ ก็ไม่พูดให้มันกระจ่างตั้งแต่ทีแรก ปล่อยให้ผมแอบด่าลุงในใจตั้งนาน

"น้ำเปล่าครับ เอายี่ห้ออคาฟีน่านะ" ลุงคิ้วขมวดทันทีที่ผมพูดจบ

"มีแต่น้ำดื่มสิงห์" ไม่เอาสิงห์อ่ะ ไม่ชอบมันรสชาติแบบไม่ถูกชะตากับผม

"อยากไปช็อปปิ้ง" ผมเอ่ยออกมา พร้อมกับหัวคิ้วของลุงขมวดเข้าหากันอีกเช่นเคย

"อารมณ์ไหนเนี้ย"

"อยากใช้เงินให้ผัว อิอิ" พูดจบก็สนใจเกมต่อ เหมือนละเมอมาคุยกับลุงแก

"ตกลงเอาน้ำอะไร" เออ ลืมไปเลย

"แปปลุงยิงไอ้นี่ก่อน" เกมกำลังมันครับ เล่น rov น่ะ

"น้ำดื่มคริสตัลก็ไม่มีเหรอ"

"เดี๋ยวให้เขาหาให้ เอาขนมอะไรด้วยไหม"

"เบนโตะครับ อ๋าเบนโตผมเมื่อวานล่ะ"

"อยู่บ้านพี่" เออ ได้กินฮอทดอกจนลืมปลาหมึกทรงเครื่อง

"ไม่เอาเบนโตะปากเหม็น" ทำไมลุงเรื่องมาก

"งั้นเอาแค่น้ำเปล่าก็พอครับ" จบคำพูดลุงก็ต่อสายออกไปหาใครไม่รู้ พร้อมกับสั่งของกินมาให้ผมซึ่งไม่ได้มีแค่น้ำเปล่าแน่นอน มีขนมและกาแฟด้วย

"ลุงกินกาแฟตอนบ่ายสองเนี้ยนะ"

"ครับ" เฮ้ย เอาเวลาไหนไปนอน

"จะนอนหลับเหรอ"

"คืนนี้พี่จะรอบกองไฟกับเมียโต้รุ่ง" ขอให้รอบจริงๆเถอะ

"ไม่ใช่ว่าจะจับขาผมพาดบ่าลุงหรอกนะ"

"รู้ดี รักเลย" พูดจบก็ส่งมินิฮาร์ทมา ผมเลยแกล้งคว้าอากาศแล้วมาล้วงใส่ในเสื้อไว้ เห็นละหมั่นไส้


...........

จบตอนที่ 04

ฝากติดตามด้วยนะครับ

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 05



บ่ายสี่โมงเย็น ลุงพาผมมาอาบน้ำและเปลี่ยนชุด จริงๆก็ไม่ได้เปลี่ยนชุดใหม่หรอกครับ ชุดเก่าที่ใส่มาทั้งวันนี้นั่นแหละ แค่มาอาบน้ำอาบท่าที่บ้านลุงเฉยๆ แต่คนที่เปลี่ยนชุดถอดเครื่องแบบทหารออกก็คืออิตาลุงนั่นคนเดียว

พอเสร็จธุระลุงก็พาผมไปดูหนัง ซึ่งรอบหนังฉายห้าโมงเย็น ระหว่างรอเวลาหนังเข้า ก็เดินดูของกันและของนั้นก็เป็นกล้องดิจิตอลครับ

ลุงแกชอบอะไรที่เหมือนผมนะ ทั้งถ่ายภาพ รูปวาด แต่ลุงไม่ชอบวาดรูป แต่กลับชอบรูปวาด

"เบื่อไหมครับ" ลุงแกหันมาถาม ขณะที่ยังทดสอบกล้องตัวแพงในมืออยู่

"ไม่เลยครับ ผมเห็นลุงชอบผมก็พลอยมีความสุข" หาไม่ได้ง่ายๆนะคนที่เข้าอกเข้าใจแฟนแบบผม

"หลานชายเหรอครับ น่ารักจังเลย" พี่พนักงานเอ่ย

"เปล่าครับ แฟนผม" ลุงทัพตอบกลับทันควัน ซึ่งก็ทำให้พี่พนักงานหน้าถอกสีไม่น้อย เพราะลุงแกไม่ใช่แค่ตอบอย่างเดียวยังแสดงความเป็นเจ้าของผ่านทางสายตาที่ใครเห็นก็ต่างอกสั่น ขวัญแขวนไปตามๆกัน

"ฟะฟะแฟนเหรอครับ อ่ะขอโทษครับน้องน่ารักจริงๆ เอ่อแต่ผมไม่ได้จะละลาบละล้วงนะครับ"

"เข้าใจครับ แต่อย่ามองน้องบ่อย ผมหวง" ห๋า หวงได้หน้านิ่งมากครับ

"ครับ ขอโทษอีกครั้งครับ" พี่เขาเอ่ยจบลุงก็พาผมเดินออกจากร้านเลยครับ แบบลุงเป็นอะไรไป แล้วพอดูหน้าลุงก็ไม่ได้รับแขกด้วย

ผมว่าพิทบูลหน้ากลัวละ ลุงทัพยิ่งกว่านั้นเยอะครับ

"ลุง เดินช้าๆขาผมสั้นนะ" ผมบอกอีกฝ่าย

"ให้พี่อุ้มไหม" ไม่เอา หยุดนะไม่ต้องมาอุ้มผม รีบถอยหนีสิครับเมื่ออิตาลุงทำท่าจะอุ้มผมจริงๆ

"ลุง ใกล้ห้าโมงแล้วไปกันเถอะครับ" ผมเอ่ยชวน พร้อมดึงมือของอีกฝ่ายตามไป เหมือนรู้ทาง แต่เปล่าเลย

"นี่จะพาพี่ไปไหน" น่าน อย่าบอกว่าผมหน้าแตก

"โอเค พี่จะไม่ล้อ" ห้ามให้ผมได้ยินเชียวนะ


     แล้วลุงทัพก็พาผมไปดูหนังทันเวลาพอดิบ พอดี หนังฉายกินเวลาไปกว่าชั่วโมงครึ่งกว่าหนังจะฉายจบ และผมก็พร้อมที่จะสปอยให้เพื่อนฟัง ว่ากูไปดูมาแล้วจ้า เรื่องนี้!!

เมื่อดูหนังเสร็จ ลุงก็พาผมมากินมื้อค่ำ แต่เป็นร้านอาหารข้างนอกครับไม่ใช่ในห้าง

ลุงบอกว่าร้านนี้ เป็นร้านขึ้นชื่อของที่นี่ ร้านเป็นร้านตามสั่งแบบกึ่งภัตตาคาร

ลุงทัพน่าจะเป็นลูกค้าประจำของที่นี่นะผมว่า พนักงานในร้านเอ่ยทักทายแก พร้อมกับค้อมศีรษะให้เป็นรายๆไป แบบเคารพลุงแกจริงๆ

สงสัยจะให้ทริปเยอะสิท่า ถึงมีแต่คนยกมือไหว้ขนาดนั้น

ส่วนเรื่องอาหารของที่นี่มีหลากหลายสัญชาติครับ ไม่ว่าจะเป็นจีน ไทย ญี่ปุ่น เกาหลี ฝรั่ง และอินเดีย

ส่วนโต๊ะเป็นกลม แบบหมุนได้

ลุงสั่งมาสี่ห้าอย่าง พร้อมกับกำชับให้ผมกินให้หมด

เอ่อะ กินหมดไหมน่ะ  มันอยู่ที่รสชาติอาหารด้วยนะครับว่าจะถูกกับปากผมไหม

สำหรับผมรสชาติถือว่าอร่อยเลยล่ะครับ จริงๆอาจจะมีผัดกระเพราหมูกรอบร่วมด้วย ถ้าผัดกระเพราไม่อร่อยผมก็พร้อมให้คะแนนศูนย์ทันที แต่นี่อร่อยครับ หรือผมหิวกันหว่า

แต่ผมชอบ ผมไม่ได้จ่ายเองด้วย

"คนนี้รึเปล่า ช่างภาพทอทหารที่โพสต์ลงเฟซ" มีผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น พร้อมกับเข้ามานั่งข้างกับลุงทัพ

"อืม" ลุงทัพตอบเสียงในลำคอ ก่อนจะตักกับข้าวให้ผม

"เฮ้ย แต่น้องเป็นผู้ชาย" อ่าหะ ผมเป็นผู้ชายแล้วไงวะครับ จะพาลหิวละเนี้ย

"ผมขอความเป็นส่วนตัวให้ผมกับแฟนด้วยนะครับ" ลุงทัพเอ่ย พร้อมรอบมองคนมาทีหลังด้วยสายตาไม่สบอารมณ์

"ห้ะ ฟะแฟนเหรอ เดี๋ยวๆๆๆ ไอ้ผู้พันครับคือมึง เฮ้ย คือท่าน ท่านมีแฟนเป็นผู้ชาย เฮ้ย ท่าน โอ้ยฉันจะพูดว่าไงดีวะ นายคือฐานทัพผู้ชายที่ได้ชื่อว่าสามีแห่งชาติ  ไหงเป็นสามีให้ เอ่อชายรักชาย" ประโยคสุดท้ายชายมาทีหลังรอบมองผม ก่อนจะหันไปมองลุงแก

"นายจะว่าฉันเป็นเกย์เลยก็ได้ ฉันไม่ถีบนายออกจากตำแหน่งเจ้าของร้านหรอก แต่นายอย่าใช้สายตาแบบนั้นมองคนของฉัน" ผมก็รู้สึกว่าเพื่อนลุงมองผมแบบไม่เป็นมิตรอ่ะ จนผมจะเขวี้ยงช้อนฟาดหน้าแกละ มีอย่างที่ไหนเป็นใครวะ มาขัดเวลาคนกำลังกินข้าวมารยาทน่ะมีไหมห้ะๆ

"เออ ไอ้คนขี้หวง เอ่อแล้วอะไรวะที่ทำให้ผู้ชายที่ไม่มีแววจะชอบผู้ชายด้วยกันอย่างนายเปลี่ยนมาชอบผู้ชายด้วยกันได้เนี้ย หรือในค่ายการอัดถั่วดำกันเป็นว่าเล่นคือเรื่องจริง" ห้ะ มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ แต่ก็น่าจะจริงขนาดผมยังได้ผัวเพราะโดนอัดเลย

"ฉันก็ไม่รู้ว่ะว่าเพราะอะไรทำไมผู้ชายเลอค่าอย่างฉัน ถึงมาตกหลุมรักคนน่ารักและเลอค่าอย่างน้อง" เดี๋ยวนะ ลุงเนี้ยนะเลอค่าให้ฟรีๆแถมข้าวสารสิบเกวียนผมยังคิดแล้วคิดอีกเลย

นี่ถ้าไม่ใช่เพราะลุงมัดมือชกไม่มีทางที่ผมจะเสียพรหมจารีให้ลุงอย่างแน่นอน พูดมาละข งขึ้น ขึ้นละเนี้ย ใกล้นูนกางเกงขึ้นมาละ

"ฉันรู้ว่านายเป็นคนยังไงว่ะฐานทัพ นายรักใคร นายจริงจังตลอดและตอนนี้นายรักน้องนายมีความสุข ฉันในฐานะเพื่อนฉันโอเคฉันรับได้" รับได้จริงน่ะ แต่สายตาลุงเพื่อนแบบไม่น่าไว้ใจว่ะ

"แต่อัพสถานะอย่างเป็นทางการด้วยก็ดีนะครับ คือฉันอดสงสารพวกมโนที่อ้างนายเป็นผัวไม่ได้น่ะ ว่าแต่น้องชื่ออะไรครับ" เอาจริงเมียปลอมๆลุงแกเยอะมาก ในทวิต ในไอจีงี้มีเพียบมากอ่ะ

"ฟ้าครับ" ผมตอบพร้อมรอยยิ้มที่ฝืนๆ อิตาลุงนี่ไม่น่าไว้ใจ ถึงจะบอกรับได้กับเพื่อนแต่แววตาแบบต้องดูกันไปอีกยาว

"เชี้ยน้องยิ้มแล้วโคตรน่ารักเลยว่ะ ยิ้มอย่างหวานอ่ะ" นี่ขนาดฝืนยังว่าผมยิ้มหวานอีกเหรอครับลุงเพื่อน

"ไอ้ฐานทัพหาให้สักคนดิถ้าแบบนี้น่ะ ฉันก็อยากเป็นเกย์นะ น้องมีพี่มีน้องไหมครับ" ไม่พูดเปล่า ออกอาการเกาะแขนเพื่อนอย่างแน่น

"น้องลูกคนเดียว และขอเตือนว่าอย่ายุ่งกับเมียกู" โห ลุงครับถึงขั้นเรียกเมียเลยเหรอ แล้วทีตัวเองน่ะ พูดมึง พูดกูได้ ทีกับผมน่ะ.. ลำเอียงว่ะ

"เออ ไอ้ผู้พันขี้หวง น้องฟ้าครับ น้องฟ้าลำบากหน่อยนะครับเพื่อนพี่มันขี้หวงมากกกกกก คนก่อนหน้าน้องนี้ที่เลิกกันไปก็เพราะมันหวงเขามากจนไม่ให้เขาออกมาตากแดด ตากลมนอกบ้านเลยน่ะ" โห ขนาดนั้นเลยเหรอครับ

"พี่หมายถึงหมอนข้างกับตุ๊กตายางใช่ไหมครับ" โทษฐานปิดบังฐานะแก่ผม

จบคำพูดผม เพื่อนลุงทัพก็หัวเราะลั่น

"เฮ้ย ถึงขั้นมีตุ๊กตายางเลยเหรอ ฉันชวนไปเที่ยวผู้หญิงนายก็ไม่ไปเห็นไหมล่ะเก็บกดจนต้องไประบายกับตุ๊กตา"

"นายเห็นฉันหื่นขนาดนั้นเลยเหรอ" ลุงทัพถามเพื่อนครับ ก่อนที่เพื่อนจะหยุดขำแบบกระทันหัน แววตาลุงตอนนี้เหมือนไฟที่กำลังลุกพรวดพุ่ง

"เออไม่ว่ะ นายคือผู้ชายแสนดีเหล้าเบียร์ไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ เลิกงานคือกลับบ้าน แม่งเป็นผู้ชายที่หาได้ยากมาก แต่ไม่คิดว่าจะไปเอากับตุ๊กตายาง ..ฮ่าาาา" สงสัยจะล้อยันลูกบวชแน่คราวนี้

"เออ เพื่อนแฟนครับ ถ้าล้อเรื่องตุ๊กตายางไม่เลิกผมขออนุญาตสั่งเก็บพี่นะครับ" ไม่น่าเชื่อว่าผมพูดแค่นี้ พี่เขาถึงกับรีบเอามือปิดปากแล้วทำตาโตแบบไม่เชื่อหูตัวเอง

ก่อนจะรอบมองคุณสามีแห่งชาติ เห็นแต่ลุงแกกระตุกยิ้มแบบพอใจ

"ครับ พี่จะไม่พูดถึงมันอีก ถ้างั้นพี่ไม่รบกวนละครับ ทานอาหารให้อร่อยนะครับ มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง" พูดจบก็ถอยออกไปเลยครับ

"พี่ทัพ เพื่อนพี่โกรธไรผมป่ะ"

"ไม่หรอกครับ มันแค่ขวัญเสียน่ะไม่เคยมีใครลั่นจะสั่งเก็บมัน มันเลยกลัว" โห นี่ผมทำให้เพื่อนสามีกลัวเหรอเนี้ย

"งื้อ งั้นผมต้องรีบไปขอโทษพี่เขา"

"พี่ว่าอย่าพึ่งเลย เรามาง้อพี่ก่อนดีกว่าไหม" ง้อ??

"ผมทำอะไรให้พี่โกรธเหรอครับ" จำไม่ได้ และไม่รู้เรื่องเลย

"เรื่องตุ๊กตายาง พี่มีตุ๊กตายางเหรอครับ"

"ผมก็แค่จะเอาคืนที่พี่ทัพบอกว่าพี่ทัพเป็นแค่ครูฝึกทหาร แต่จริงๆแล้วพี่ทัพเป็นถึงผู้พัน" จริงๆรู้มาสักพักแล้ว แต่พึ่งหาโอกาสเอาคืนได้

"นี่เราอ่านยศทหารไม่ออกเหรอ" ส่ายหน้าสิครับ

"ป้ะ พี่จะสอนให้" แล้วลุงแกก็เข้ามาอุ้มผมไป ผมก็ดิ้นขัดขืนสิครับ คนเดินเองได้มาอุ้ม ให้ตกเป็นเป้าสายตาคนอื่นได้ไง


.....

กว่าจะออกจากเมืองมาได้ก็เกือบสองทุ่มแล้ว ลุงทัพเลยพาผมไปค่ายเลยครับ แต่ก่อนจะถึงค่ายลุงทัพแวะร้านสะดวกซื้อ แล้วไปเหมาถุงยางอนามัยไซส์ขนาดพอดีกับของลุงแกมาได้แค่หกกล่อง

ไหนเพื่อนลุงบอกว่าลุงไม่หื่น แล้วนี่มันคืออะไร สามหกสิบแปด ลุงจะทำทุกวันไม่ได้ ตูดผมบานมาทำไง ใครจะรับผิดชอบ...ตอบ!!!

"เอาไปพกไว้สักสองสามกล่องสิ เวลาเราอยากนั่งให้พี่จะได้ใส่แล้วนั่งเลย" เออ ความคิดคนไม่หื่นเหรอเนี้ย

เอาก็ได้วะ แต่จะเอาไปใช้กะคนอื่นนะ ฮ่าาาา

"ห้ามเอาไปใช้กับคนอื่นนะ" ห๊ะ รู้ทันอีก

"นี่ลุงคิดว่าผมเป็นคนแบบไหนกันวะ" ขอวะหน่อยเถอะ

"นอกสายตาพี่ฟ้าอาจมีคนเข้าหาเยอะ พี่จะระแวงบ้างไม่ได้เหรอ" แสดงว่าไม่เคยเชื่อใจกันเลยใช่ไหม

"แต่ในสายตาผมมีแค่พี่นะครับ ผมรักพี่ทัพคนเดียว พี่ทัพยังไม่เชื่อใจผมอีกเหรอ" อย่าให้ต้องเล่นบทโศก บอกเลยว่าท้องฟ้าคนนี้ได้รับรางวัลออสการ์มาแล้วเด้อ

"พี่ขอโทษ" ฮึก ร้องไห้แล้วไม่ต้องมาขอโทษอะไรตอนนี้ ไม่อยากฟัง

"ไม่ต้องมาพูด โกรธแล้ว ไม่เคยจะเชื่อใจผม" ขว้างกล่องถุงยางฟาดหน้าแม่ง โมโหสุดขีด

"พี่เชื่อแล้วครับ พี่เชื่อแล้ว พี่ขอโทษ พี่ขอโทษนะครับ นะครับ นะครับเมียจ๋า ขอโทษครับ ดีกันนะ" ไม่พูดเปล่า ชูนิ้วก้อยข้างซ้ายมาอ้อนเต็มที่

"ฟ้าจะไปเปลี่ยนชุด แล้วไปรอบกองไฟแล้ว" พูดจบผมก็วิ่งลงจากรถลุง ก่อนจะรีบขึ้นโรงนอน แล้วเปลี่ยนชุดเสร็จสรรพก็รีบมาลานกิจกรรม ที่ตอนนี้เหมือนจะกำลังมีการแสดงอะไรอยู่

"หายไปไหนมา" ทันที ที่ผมแทรกตัวเข้าไปอยู่ในวงในไอ้เต๊ะก็ทักขึ้นครับ

"กูไม่สบาย" ผมตอบมัน ก่อนจะหลีกออกมาเพราะมุมนี้โคตรจะเห็นหน้าอิลุงชัดเกินไป เลยหาที่คนไม่พลุ่งพล่าน แต่ก็พอจะดูการแสดงได้

"เออ แล้วดีขึ้นแล้วเหรอ" ไอ้เต๊ะยังตามมาอีกครับ

"เออ แสดงถึงกลุ่มที่เท่าไหร่แล้ววะ"

"ที่สามละ แล้วยังเจ็บก้นอยู่ไหม" มึงจะถามอะไรนะนักหนาเนี้ย

"หึ ไม่เจ็บ" จู๋สามนิ้วมึงกูแทบไม่ระคายเคือง แต่ของอิลุงสิไม่อยากจะพากษ์!!!

"ฟ้าเราก็อยากรับผิดชอบฟ้านะ แต่เราสงสารอ้อนว่ะ" เออกูเข้าใจ

"อือ มึงทำถูกแล้วล่ะ" พูดจบผมก็ยิ้มปลอบใจตัวเอง และมันด้วย ที่อย่างน้อยมันก็ไม่ได้เลิกกับแฟนสาวแล้วมาคบกับผมแบบจริงจัง

"อย่าน่ารักมากได้ไหมครับ" กูเปล่า กูก็เป็นของกูอย่างเงี้ย

"เขาลือกันว่าฟ้าจิ้นกับครูฝึก..ที่ชื่อแทนอ่ะ" ห้ะ ผมนี่แทบกลั้นหายใจ กลัวมันบอกว่าครูฝึกที่ชื่อฐานทัพ ชิบหาย

"อิฟ้า มึงหายหัวไปไหนมา เออและดีขึ้นละเหรอเห็นพี่แทนบอกว่าเมิงไม่สบาย" อิแม็คครับ

"อือ ดีละ"

"ละไม่ไปยืนอยู่กับกลุ่มมึงคะ มาแอ่วผู้อะไรตรงนี้" เออ แอ่วผู้เลยเหรอ

"ไม่ใช่มึงไหมแม็ค"

  ทันใดนั้นการแสดงละครของลูกเสือกลุ่มที่สามก็จบลง มีการให้ผู้พันฐานทัพไปมองรางวัลเป็นน้ำอัดลมด้วยจ้า

คือจัดฉากกันขึ้นมา เพื่อความใกล้ชิดให้คนที่ไม่ได้ใกล้อิจฉาเล่นๆน่ะ อันนี้อิแม็คบอกผมครับ

"มึงคอยดูทีกู กูจะขอพี่ทัพหอมแก้ม" อิแม็คเอ่ยจบก็เดินออกไป

เชี้ย ผัวกู!!

จากนั้นผมก็รอบมองดูอิลุง เหมือนลุงแกกำลังมองหาใครอยู่ จนพี่แทนเข้าไปคุยด้วย

........................


ตอนที่ 5          50%

[Leenboy]

ชีวิตดูวุ่นวายดีเนอะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ตามฮอร์โมนว้าวุ่น ของลุงทัพ กับน้องฟ้า 

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 05 (ต่อ)



"ยังไงอ่ะฟ้า" อะไรยังไงวะเต๊ะ

"ก็ฟ้าชะเง้อมองไปทางพี่เขาขนาดนั้น"

"เออ ไม่มีไร" ถึงจะตอบอย่างนั้น แต่ก็ยังมองไปทางอิลุงอยู่ดี

แล้วเห็นลุงแกบอกนัยน์อะไรไม่รู้ ให้ไปหา? กระดิกนิ้วเรียกแบบนี้ก็ได้เหรอ ไม่ใช่หมานะ แต่เอาเถอะไปก็ไป

"ฟ้าจะไปไหน" เออ นี่ก็จะรู้ทุกอย่างเลยใช่ไหม

"ไปดูพวกไอ้หินซะหน่อย" ข้ออ้างครับ

"ให้เราไปด้วยไหม" ไม่จ้า ไม่ต้อง

"ไม่ๆ ไปก่อนนะ" พูดจบก็รีบชิ่งหนีออกมาเลย

แล้วเดินออกจากลานกิจกรรมครับ

"นั่นเธอจะไปไหน" กรรมของเวร คือมีครูที่โรงเรียนผมเห็นเข้าพอดีครับ

"เออ ไปหาเพื่อนพ่อครับ" ไงล่ะ โกหกคำโตไปเลยผม

"เพื่อนพ่อเธองั้นเหรอ ถ้าจะออกไปต้องพาเขามาขออนุญาตครูก่อนนะ" เรื่องใหญ่เปล่าวะเนี้ย

"ได้ครับ" ว่าแต่ผมจะไปตามลุงทัพได้ที่ไหนวะ

"แล้ววันนี้เธอไปอยู่ไหนทำไมไม่เข้าร่วมกิจกรรม เธอคิดว่ามาเข้าค่ายแล้วจะผ่านเลยเหรอไง เธอต้องเข้าร่วมกิจกรรมทางค่ายด้วย ครูจะไม่ให้เธอผ่านซะเลยดีไหม" ห้ะ ทำไมเป็นงั้น อิลุงอยู่ไหน มาช่วยผมด้วย

"สวัสดีครับ" อิลุงโผล่มาในความมืดครับ

"อ้ะ เอ่อ สะสะสวัสดีค่ะผู้พันฐานทัพ"

"ได้ยินว่าคุณครูจะไม่ให้น้องเขาผ่านกิจกรรมเหรอครับ" ผมว่าลุงแอบฟัง ว่าแต่ลุงจะแอบอยู่ตรงไหนวะ

"เอ่อ ค่ะก็เขาไม่เข้าร่วมกิจกรรมทางค่ายเลยน่ะค่ะ"

"หมวดแทนไม่ได้แจ้งคุณครูเหรอครับว่าน้องไม่สบาย" ที่แท้ลุงก็เป็นคนปล่อยข่าวว่าผมไม่สบาย

"อ่ะ เอ่อ ไม่มีใครบอกนี่คะ"

"ผมขอทราบชื่อคุณครูหน่อยได้ไหมครับ"

"นางสาวทิพยวรรณ ศักดามีค่ะ" ตอบอย่างฉะฉาน สมกับเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยมากครับ

"คุณครูมีแฟนรึยังครับ" อิลุงถามอะไรเนี้ย

"ยังค่ะ เอ่อเรียกทิพย์เฉยๆก็ได้ค่ะผู้พัน ทิพย์โสดอยู่ค่ะยังไม่มีใครมาจีบด้วยค่ะ" ครูคราบ ผู้ชายคนนี้ของผมนะ

"รีบๆมีนะครับ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว" ฉึก นี่คือเหน็บแนมเหรอ หรือกัดหรือจิกดีอ่ะ

ทันใดนั้นอิลุงก็เข้ามากอดไหล่แล้วจับหน้าผากผมวัดอุณหภูมิ

"ตัวไม่ร้อนแล้วนิ กินยาแล้วก็พักผ่อนเลยนะ กิจกรรมรอบกองไฟเดี๋ยวพ่อคุยกับครูเขาให้" ห๋า เดี๋ยวพ่อเหรอ เฮ้ย นี่ลุงได้ยินที่ผมโกหกครูด้วยรึเปล่าวะ

"เอ่อ ครับพ่อทัพ"

"ผมขอตัวก่อนนะครับ" อิตาลุงหันไปบอกครูทิพย์ ก่อนจะพาผมมาที่รถลุง

   แต่ยังไม่ทันที่รถจะออก พี่แทนก็รีบวิ่งมาขวางทางไว้

"อะไรของคุณเนี้ย"

"พรุ่งนี้ต้องมาแต่เช้านะครับ"

"รู้แล้วน่า" ลุงรับคำแบบขอไปที ก่อนจะพาผมซิ่งออกมาจากค่าย

จะรีบไปไหนนักหนาเนี้ย

"หลับเลยก็ได้ ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวพี่ปลุก"

"ผมยังไม่ง่วง"

"ดื้อจัง" อ้าว ว่าผมอีก

"พ่อทัพ"

"พอเลยนะไม่ต้องล้อ หลายข้อหาเลยนะวันนี้น่ะ" รู้ชะตากรรมตัวเองเลยครับ

"พี่ทัพขอชื่อครูทิพยวรรณไปทำไมครับ"

"อยากรู้เฉยๆ โทษฐานทำให้เมียพี่กลัว" จริง ผมกลัวจะได้ซ่อมกิจกรรมมากครับ

"พี่ทัพครับ"

"คิดว่าพูดเพราะแล้วพี่จะลดโทษให้เหรอ" อ่าห้ะ ใช่เลย

"ไม่ครับ พี่ทัพอย่าทำผมแรงนะครับ" แม้ว่าตอนหลังผมจะขอให้ทำแรงๆก็ตาม

"ครับ" ตอบมาได้ คิดยังเนี้ย

"ผมกลัวว่าจะลุกไม่ไหว" เผื่อลุงจะเปลี่ยนใจไม่ทำร้ายผม

"พี่จะไม่ให้เราลุกเลยล่ะครับ" ห๋า

"พี่ทัพไม่หื่นเลยนะครับ" จะรู้ไหมว่าผมเหน็บแนมน่ะ

"ครับ ปกติพี่ไม่หื่น แต่น้องฟ้ายั่วเยพี่ไงครับ" เอะอะก็ยั่วเยๆ ยอมรับมาเห่อะว่าหื่นน่ะ

"ถ้าอย่างนั้นพี่ทัพก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมาด้วยนะครับ" รูโบ๋แน่คราวนี้ ตั้งแต่ที่แกเงี่ยนตอนนั้นแล้วยังไม่ได้ปลดปล่อย ไหนจะเรื่องหมอนข้างกับตุ๊กตายาง ไหนจะเรื่องผมอ้างว่าลุงแกเป็นเพื่อนพ่อผมอีก

"ผลอะไรเหรอหืม" เอ่ยพร้อมยื่นมือหนามาลูบศีรษะผม

"ถ้าผมติดการมีเซ็กซ์ขึ้นมาพี่ทัพจะได้ลาออกจากราชการเลยนะครับ" ขอให้กลัวด้วยเถอะ

"ขอให้จริงเถอะ กลัวแต่ต่อไปเราจะเป็นวัยติดเพื่อนแหละ"

"นั่นมันแน่อยู่แล้ว" ผมรับคำลุงแก ก่อนจะรอบมองแกแล้วเห็นแววตาที่สลดลง

"แฟนพี่คนแรก คบกันตอนพี่เรียนม.ต้น เขาเป็นผู้หญิงที่น่ารัก บางคนว่าเราคบกันสร้างกระแส แต่พี่ว่าพี่รักเขาจริงๆ จากคบกันวันต่อวัน จนกลายเป็นเดือนและเป็นปี จนเวลาผ่านไปสองปี พี่รู้สึกว่าเขาไม่เหมือนเดิม เขามีเวลาให้เพื่อนมากกว่าจะให้พี่ ทั้งๆที่พี่เป็นแฟนของเขา จริงๆพี่อาจจะปล่อยอิสระแก่เขามากไปด้วย อยากไปไหนก็ไป อยากทำไรก็ทำ ขอแค่ให้บอก แรกๆก็บอก หลังๆคือไปโดยไม่บอก และหนักสุดคือไปมั่วกับผู้ชายคนอื่น แล้วเขากลับบอกว่าพี่เป็นฝ่ายผิดที่ไม่แสดงความเป็นเจ้าของเขามากกว่าเทคแคร์แค่ภายนอก
     ตลอดหนึ่งปีที่คบกับเขาพี่ไม่เคยทำแบบนั้นด้วยล่ะมั้ง ...จริงๆนะ พี่ว่าเรายังเรียนอยู่ด้วย พี่อยากโฟกัสที่เรื่องเรียนมากกว่า พี่เลยมองข้ามเรื่องเซ็กส์ในวัยเรียนไปเลย สุดท้ายเราก็เลิกกัน" พอมีผม ลุงก็เลยจะเอาผมทั้งเช้าสายบ่ายเย็นงั้นเหรอ

"แล้วพี่ทัพชักว่าวเป็นตอนไหนครับ"

"ป.2 พี่ก็ทำเป็นแล้ว" ห้ะ เด็กขนาดนั้นมีน้ำอะไรออกมาละเหรอ

"หื่นแต่เด็กจังเลยนะครับ"

"แต่พี่เอาใครเป็นและครั้งแรกของพี่ก็ปาไปสามสิบละนะ แล้วใครกันล่ะที่หื่นแต่เด็กของจริงน่ะ" เออ ผมก็ได้ครับ ผมเสียตัวตั้งแต่สิบสี่สะใจลุงยัง ชิ!!

"พี่ทัพพึ่งมีอะไรกับผมคนแรกเหรอครับ" ผมไม่เชื่อ และผมไม่อยากเชื่อว่าลุงจะเก็บพรหมจรรย์ไว้ได้นานขนาดนี้

"ใช่ครับ"

"ไม่น่าเชื่อ ลุงเหมือนชำนาญมากอ่ะ" หูย ลีลาลุงแบบผมว่าผมเป็นคนที่ไม่ร้อยก็พันของลุงอ่ะ

"พี่สารภาพตามตรงนะว่าพี่เจอเราตอนเช้า ตอนเที่ยงพี่ก็กลับมาบ้านมาซ้อมกับหมอนข้างแล้วคิดว่าตอนเย็นยังไงก็ต้องพาเรามายัดเยียดความเป็นผัวให้จนได้ ซึ่งพี่ไม่คิดเลยว่าการที่เราไปแอบอาบน้ำในห้องน้ำจะทำให้พี่ได้เรามาเป็นเมียได้ และอีกอย่างพี่มียศเป็นพันตรีครับ ตามหน้าที่พี่ไม่จำเป็นต้องลงไปฝึกเราเลยก็ได้ แค่รับรู้เรื่องของพวกเราจากหัวหน้าทีมฝึกเอาก็ได้ แต่รอยยิ้มแรกของฟ้ามันทำให้พี่คุ้นเคยและรู้สึกดีจนอยากจะยัดเยียดความเป็นผัวให้เราไวๆ เราจะได้ไม่ไปหว่านเสน่ห์ไปทั่ว" ห้ะ ลุงวางแผนไว้ก่อนอย่างไตร่ตรอง ข้อหาไหนวะ ข้อหาไหน ละแล้วใคร ใครไปหว่านเสน่ห์ไปทั่วลุงว่าตัวเองเหรอ ผมไม่เคยเหอะ

"ลุงแม่งโคตรโรคจิต มีการคิดการวางแผน ถึงว่าหมอนข้างเป็นรูตรงกลาง" อันนี้แซว

"ฟ้าก็จะได้เป็นรูแบบนั้น" เออ รูแบบไหนวะครับ หมอนข้างลุงก็ไม่ได้จะเป็นรูจริงซะหน่อย

"ถ้าผมโบ๋ ลุงจะทิ้งผมไหม"

"โบ๋เพราะพี่ พี่ต้องรับผิดชอบสิครับ"

"มีอะไรมารับประกัน"

"พี่มีแต่ตัวกับค..ครับ"

"เอางี้ไหมครับ"

"ครับ?"

"ทุกครั้งที่ลุงจะมีอะไรกับผม ลุงต้องจ่ายให้ผมหมื่นหนึ่ง" หวังว่าคงลดอาการหื่นลงบ้างนะ

"เงินเดือนพี่แค่ห้าหมื่นเองครับ"

"อืม มีอะไรกับผมได้เดือนละห้าครั้ง" ผมสรุปยอดให้เสร็จสรรพ

"โห ฟ้าครับพี่เป็นผัวนะไม่ใช่พระพุทธรูป" ดูเปรียบเข้า ระวังขี้กลากกินหัว

"ก็ฟ้าไม่ใช่คนหื่นแบบลุงทัพนิครับ ฟ้าอายุสิบสี่เองนะ ลุงทัพต้องทะนุถนอมฟ้าสิถึงจะถูก เอะอะเอาเอะอะเอารูฟ้าก็บานหมดพอดี อายุยังไม่ถึงยี่สิบหูรูดฟ้าเสื่อมสภาพก่อนทำไงครับ"

"พูดซะเหมือนว่าพี่หื่นมากงั้นแหละ" โห นี่ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ

"ลุงครับ ลุงหื่นมาก มากซะจนฟ้ากลัวเลยล่ะ แล้วตรงนั้นก็ใช่จะน้อยๆ ฐานทัพหล่อรวยคอวอยอเท่าแขนของจริงเลยล่ะครับ" ลุงแกยิ้มกับสโลแกนที่ผมด้นสดให้แก ว่าแต่ฟังผมอยู่ไหมครับ

"พี่ขอโทษๆที่ทำให้กลัวนะ ถ้าอย่างนั้นเงื่อนไขฟ้าพี่รับไว้ละกันครับ แต่เฉพาะที่พี่เยฟ้าใช่ไหมที่พี่ต้องให้ฟ้าครั้งละหมื่นหนึ่งน่ะ"

"ครับ ฟ้าจะใช้ปากให้เฉพาะตอนที่อยากอมให้จริงๆ หรือช่วงที่เงินผัวหมดละอยากเยเมียมากๆ อิอิ" เสนอแผนการได้ขั้นสุดยอด

"โอเคครับ" จริงป่ะเนี้ย

"รับได้จริงป่ะเนี้ย" ทำไมง่ายจังวะ

"จริงสิครับ จริงๆพี่ก็คิดว่าเงินเดือนพี่ พี่จะให้เราเก็บละนะ แต่ฟ้าเสนอเงื่อนไขแบบนี้มาซะก่อน"

"แต่เดือนละห้าครั้ง พี่ทัพทนได้เหรอครับ" ไม่พูดเปล่าผมแกล้งซบไหล่ลุงแกไปด้วย

"พี่น่ะไหว เมียพี่เห่อะ" หน่อย ยอกย้อนเหรอ

"ฟ้าอมให้พี่ทัพได้นี่น่า"

"จ่ะ ถึงบ้านแล้ว" ลุงเอ่ยพร้อมกับจอดรถไว้หน้าบ้าน ก่อนจะลงไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้านแล้ว ขึ้นมาขับรถเข้าไปจอดด้านใน

"อยากอมก่อนไหม"

"ไม่ครับ อยากโดนเย" อ้ากกกก นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี้ย

"เงินเดือนผัวยังไม่ออกเลยนะครับเมีย" หุ้ย อะไรวะ

"พี่ทัพอย่าแกล้ง  เอามาเลยหมื่นหนึ่งฟ้ารอในบ้านนะ" พูดจบผมก็เดินเข้าบ้านไปก่อน โดยไม่รอลุงเจ้าของบ้านที่กำลังถอยรถจอดให้เข้าที่

........


จบตอนที่ 5

ท้องฟ้าคนไม่หื่นกลับมาแล้ว

ฝากติดตามด้วยนะครับ

[AkuaPink]

 
 

[Leenboy]

น้องงงง

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 06



ตอนแรกบอกลุงแกว่าจะรอ แต่พอรอแล้วผมว่าผมน่าจะทำความสะอาดตูดไว้หน่อยก็ดี เลยเข้าไปอาบน้ำแล้วล้างๆฟอกๆ จุดซ่อนเร้นต่างๆ จนเสร็จเรียบร้อย แล้วค่อยแต่งตัวไว้เหมือนเดิม

ถ้าไม่แต่งผมกลัวลุงล้อผมว่าเงี่ยนมากจนถอดเสื้อผ้ารอน่ะครับ

ว่าแต่ ทำไมลุงยังไม่มาสักที ลุงทำอะไรอยู่วะ อย่าบอกนะว่าชิ่งหนีไปแล้ว

พอจะออกไปดูเท่านั้นแหละ อิตาลุงก็เข้ามาพอดี

"ทำอะไรอยู่ กว่าจะมา" รอจนหายอยากไปเลย

"พี่ไปกดเงินมาให้เมียครับ ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกก่อน" โห ถึงขั้นออกไปกดเงินเลยเหรอ

"นี่ครับ" แล้วลุงก็ส่งแบงค์พันที่มีหนังยางรัดไว้มาให้ผม

"ไม่นับก่อนเหรอ" ไม่นับว้อย

"พี่ทัพ อย่าลีลา"

"จ๊ะๆ" พูดจบลุงทัพก็จัดแจงถอดเสื้อผ้าออกจนหมด เหลือเพียงชุดวันเกิด ที่ตอนนี้อาวุธลุงแกพร้อมรบมาก

"ก่อนเย อมให้พี่ก่อนได้ไหม" ก็ได้วะ ขอบ่อยนักจัดให้ก็ได้

ผมจับน้องลุงไว้ ก่อนจะค่อยๆครอบปากลงบนส่วนปลาย แล้วรูดช่วยเพราะให้ครอบลงไปจนสุดคงทำไม่ได้ ขนาดครึ่งลำยังลำบากเลย ไม่ต้องพูดว่าจะสุดให้นะ

"อย่าให้โดนฟันสิครับ ใช้ริมฝีปากทำปากจู๋ๆ" พูดเหมือนเคย แล้วปากจู๋มันดูดนิ้วเปล่า นี่ดูดแขนว้อย

"เคยทำให้ใครรึเปล่าเนี้ย"

"พี่ดูหนังโป๊มา" เชื่อได้เรอะ แต่เอาเถอะผมจะไม่อคติกับผัวให้มันมาก เดี๋ยวจะหมดอารมณ์

แล้วผมก็ทำตามวิธีที่ลุงแกบอกอย่างทุลักทุเล ไม่น่าเชื่อว่าลุงแกจะเสียวจนกดหัวผมไว้แล้วคุมเกมเองเลย

เฮ้ย แบบนี้ผมก็เสียเปรียบสิ

"อั้ก ลุงผมหายใจมะไม่ออก" ให้ตายสิ กว่าจะฝืนยันหัวตัวเองออกมาจากวัตถุอันตรายนี่ได้แทบแย่

"โทษๆ เอาใหม่นะครับ" เห่อะ หน้าตาไม่สำนึกกับรูปประโยคขอโทษผมสักนิด

แล้วผมก็ทำให้ลุงแกอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเต็มที่ และคิดว่าตายเป็นตาย อย่างน้อยก็ต้องลงข่าวหน้าหนึ่งกันบ้างล่ะว่า อมคอวอยอให้ผัวแล้วคอวอยอผัวติดคอตาย ตายอย่างอนาจ!!! พาดหัวข่าวทุกสำนัก เมิงอิลุงดัง!!!

"ฟ้าครับ ผะผะพี่ พี่จะแตกแล้ว อ่ะ อ้าาา" เชี้ยยย อิลุงจะแตกตอนนี้ไม่ได้ ยังไม่ได้สอดใส่ผมเลย งี้น้ำต่อไปลุงก็ทำผมช้ำพอดีสิกว่าจะเสร็จตามกันมาน่ะ

ลุงแกปล่อยน้ำออกมาจนน้ำมันเต็มปากผม และเลอะล้นออกมา ก่อนผมจะลุกไปบ้วนทิ้ง แล้วกลับมานั่งที่เดิม แล้วลุงก็ทำให้ผมบ้าง และไม่ใช่แค่ทำให้แค่ส่วนตรงนั้น

ลุงลามลงไปที่ปากถ้ำของผมด้วย ลุงใช้ปลายลิ้นเลีย จนผมเผลอคราง และชักดิ้นชักงอ มันให้ความรู้สึกแบบเสียวซาบซ่านมากครับ

"ล้างมาใช่ไหมครับ กลิ่นสบู่ติดลิ้นพี่เลย" เออ ล้างสบู่ออกไม่หมดเหรอเนี้ย

"คราวหน้ารอพี่ก่อนนะ พี่จะมาล้างให้" ลุงแกเอ่ย พร้อมกับนั่งสาวน้องชายตัวดีเล่น

"พี่ทัพเอาเข้าได้แล้ว รอฤกษ์อะไรครับ"

"ใจเย็นๆสิครับ พี่ขอเล้าโลมทางเข้าก่อนสิ รับรองว่าเมียพี่ต้องเสียวมากแน่ๆ" แทบจะครางเสียงหลง เมื่อลุงแกเล่นสอดปลายลิ้นเข้ามาด้านใน ก่อนจะใช้ฟันแทะเบาๆ ให้ความรู้สึกจั๊กกะจี้

แต่ถึงจะอย่างนั้น "พี่ทำ เยผมเถอะผมไม่ไหวแล้ว" อย่าให้ท้องฟ้าต้องโมโหเงี่ยนนะครับ บอกเลยว่าอาละวาดหนักมาก

"ครับๆ ร้อนแรงไม่เบาเลยนะ" พูดมากว่ะ

"อือ" ผมรับคำก่อนที่ลุงทัพจะค่อยๆสอดใส่เข้ามา



...
...




เช้าวันต่อมา

ลุงทัพกระซิบข้างหูผม 'เมียครับ ตื่นได้แล้ว' เพื่อเรียกสติผมกลับคืน

"อือ" ผมเบือนหน้าหนีก่อนจะผลักหน้าลุงออก

"พี่จะไปที่ค่าย น้องฟ้านอนพักอยู่ที่นี่นะครับ" ห้ะ ลุงจะทิ้งผมเหรอ

"ไม่เอา ฟ้าจะไปด้วย" เอ่ยพร้อมเข้ากอดคออีกฝ่ายไว้

"ไม่ได้ครับ ฟ้าจะไปสภาพนี้ไม่ได้" สภาพนี้ทำไมครับ ผมดูโทรมขนาดนั้นเลยเหรอ

"พี่ทัพจะทิ้งฟ้าเหรอ ได้ฟ้าแล้วนะ ได้ตั้งหลายครั้งด้วย พี่ทัพไม่รักฟ้าเหรอครับ" เจอคำถามทวงใจเข้าไป ต้องสะดุดบ้างล่ะ

"รักครับรักมากด้วย เพราะพี่รักฟ้าพี่ถึงอยากให้ฟ้าพักผ่อนเยอะๆ พี่ไปแปปเดียวไม่เกินชั่วโมงครับ ไปพอให้เพื่อนฟ้าเห็นหน้าพี่นะครับ เด็กดี เดี๋ยวพี่จะซื้อขนมมาฝาก" ไม่ต้องเอาขนมมาอ้าง ผมไม่ใช่เด็กเห็นแก่กินขนาดนั้น

"ก็ได้ครับ เอาโทรศัพท์ไว้ให้ฟ้าด้วย" ไม่เห็นแก่กินจริงๆนะครับ

"ครับ นี่ครับ ต้องการอะไรโทรไปที่พี่เมมไว้ป้าอ่อนนะครับ ป้าเขาอยู่ข้างล่าง" ห๋า อยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่

"ไม่ต้องตกใจ ป้าอ่อนมาเฉพาะตอนเช้ากับตอนเย็น มาทำกับข้าวให้พี่น่ะ" แล้วไป นึกว่าได้ยินเสียงผมคำรามชื่อผัวจนก้องหูหมดแล้ว

"อืม ไปเถอะครับ ไปทำหน้าที่ของพี่ให้เต็มที่ เสร็จหน้าที่ในค่ายแล้วค่อยมาทำหน้าที่สามีของผม" ผมเอ่ย

"ปากหวานจัง รู้จักใช้คำพูดด้วยแบบนี้พี่ก็รักตายสิครับ สายๆพี่จะให้ป้าอ่อนยกโจ๊กเข้ามาให้นะครับ" ไม่ต้องรอสาย ตอนนี้เลยได้ไหม ผมหิวแล้วอ่า ผมวัยกำลังกิน กำลังนอน กำลังจะโตนะ

"ฟ้าอยากกินข้าวผัดไข่"

"ครับ ได้ครับเดี๋ยวพี่บอกป้าอ่อนให้  ต้องการอะไรอีกไหมครับ" น่าจะไม่มี ผมเลยส่ายหน้าเป็นคำตอบ

"ครับ งั้นพี่ไปนะ อ้ะถ้าต้องการอะไรบอกป้าอ่อนได้นะครับ"

"ครับ" ผมรับคำก่อนที่ลุงจะยื่นหน้ามาจุ้บหน้าผากผม แล้วถอยออกไป

พอลุงออกไปแล้ว ผมก็พลิกตัวเพื่อจะนอนต่อ แต่ว่ามันปวดตรงนั้นชิบหาย เลยเปลี่ยนมานอนหงายแบบเดิมนั่นแหละ

ว่าจะหลับ หลับไม่ลงแล้ว ยิ่งขยับยิ่งปวดหรือเพราะนี่ลุงแกถึงอยากให้ผมพักผ่อน

ระหว่างนั้นผมเอาโทรศัพท์แกมาเล่นเกมคั่นเวลา ซึ่งเหมือนผมจะติดเกมนี้ไปละ เล่นได้ตลอดเวลา แล้วเหมือนจะเริ่มหัวรุนแรงตามเกมไปทุกที

ระหว่างที่กำลังยิงฝ่ายตรงข้ามรัวๆ อยู่นั้นก็มีสายเรียกเข้า เข้ามา

ผมเลยกดรับ

"สวัสดีครับ" เสียงผมอย่างแหบ

"อ่ะ เอ่อ ผู้พันฐานทัพออกมารึยังครับ" เสียงเหมือนพี่แทน แต่ไม่น่าจะใช่ เสียงใครหว่า

"ออกไปนานแล้วครับ ตอนนี้คงใกล้ถึงแล้ว"

"อ่อ ครับ ขอบคุณครับ" พูดจบก็วางสายไปเลยครับ

ก่อนจะมีข้อความจากแมสเซนเจอร์เข้ามา

Jarunee : อรุณสวัสค่ะ


ใครวะ.. ผมเลยเลื่อนขึ้นไปดูประวัติการสนทนา ซึ่งมีแต่ฝ่ายนั้นทักมา และเป็นฝ่ายชวนลุงคุย จากนั้นผมก็สวมบทเป็นโคนัน

โดยเข้าไปดูโปรไฟล์จ้า ปรากฏว่า ลุงยังไม่ได้รับแอดเขา มิน่าถึงบอกให้แต่รับแอดหน่อยค่ะๆ

Jarunee : ว้าว วันนี้อ่านไวแสดงว่ามีใจตรงกับพิมพ์สินะคะ

Jarunee : คุณฐานทัพ ทานข้าวกับอะไรคะวันนี้ ทานคนเดียวเหงาไหมคะ ให้พิมพ์ไปทานด้วยไหมคะ

โหยยยยย รุกแรงมากกกก ต้องเจอผม

Thanthaph : ไม่เหงาเลยครับเพราะทานกับแฟน

พิมพ์ตอบจบ ก็บล็อคทันที เสียสุขภาพจิต

ก่อนจะเข้าไปเคลียร์คำขอของอิลุงแกครับ

ขออะไรกันนักกันหนา เป็นสองพันสามพัน

ลบจนมือบวมก็ไม่หมด ทางที่ดีไม่ต้องลบดีกว่า ปล่อยไว้งั้น

จนกระทั่ง มีคนมาเคาะประตูผมเลยรีบเก็บโทรศัพท์ แล้วขยับตัวเพื่อจะพิงหมอน

"ขออนุญาตค่ะคุณฟ้า" โทนเสียงน่าจะใจดี

"คุณฐานทัพให้ป้ายกข้าวมาให้ค่ะ ทานข้าวก่อนนะคะแล้วค่อยทานยา มะค่ะป้าช่วยพยุงจะได้นั่งดีๆ จะได้นั่งสบายๆกว่านี้ อ้อป้ามีเบาะขนแกะมาด้วยค่ะ คุณฟ้าลองใช้ดูนะคะ"

"ขอบคุณครับป้าอ่อน" ผมเอ่ยพร้อมยกมือไหว้หญิงวัยกลางคนที่น่าจะอายุรุ่นราวแม่ของผม หรืออาจจะมากกว่า ป้าอ่อนรับไหว้พร้อมยิ้มกลับมา

จากนั้นป้าอ่อนก็เอาโต๊ะญี่ปุ่นมากางให้บนเตียง

เมื่อจัดแจงที่กินข้าวให้ผมเสร็จเรียบร้อย ป้าอ่อนก็ยกถาดข้าวพร้อมน้ำดื่ม และยามาให้

"ขอบคุณครับ" ผมเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

"ทานเยอะๆนะคะ ไม่อิ่มขอเพิ่มได้ คุณฐานทัพบอกป้าว่าคุณฟ้าทานเยอะป้าเลยผัดไว้เยอะเลย" โห ที่ยกมานี่กินได้สองคนเลยนะครับ

"ก็ไม่ได้ทานเยอะขนาดนั้นหรอกครับ พี่ทัพเข้มงวดเรื่องการกินข้าวให้หมดจาน ผมเลยกินๆให้หมด คนอะไรหน้าก็ไม่ได้แก่แต่ขี้บ่นมากเลยครับ" ขอแก้ต่างให้ตัวเองหน่อยเถอะ ลุงนะลุงพูดอย่างงี้ได้อย่างไง พร้อมกับฟ้องป้าเป็นขบวน

"อิอิ คุณฐานทัพรักคุณฟ้ามากนะคะถึงได้เข้มงวด" ห๋า วกกลับมาเรื่องนี้เฉย

"เอ่อ เรียกผมว่าฟ้าเฉยๆก็ได้ครับ ไม่ต้องมีคุณก็ได้ครับ" ผมเกรงใจ

"ก็ได้ค่ะ แต่ป้าจะเรียกเฉพาะตอนอยู่กับฟ้ากันสองคนนะ" อ้าวทำไมงั้น

"เรียกตลอดสิครับ ผมจะขอพี่ทัพให้"

"ถึงขอได้ก็มิควรค่ะ เพราะฟ้าคือแฟนของคุณฐานทัพ เจ้านายของป้า" ก็ได้ครับ ผมยอม ผมไม่อยากเถียง หรือโต้คารมกับใคร ในตอนนี้ เพราะผมหิว หิวมากกกกก

แล้วป้าอ่อนก็นั่งมองผมกินข้าวอยู่ห่างๆ จนกระทั่งผมกินอิ่ม และหมดจาน คือพยายามเอาให้หมดมากครับ ก่อนจะกินยาตาม ยาเพิ่มมาจากสามเมื่อคราวนั้น มาตอนนี้เป็นห้า เออ ยาอะไรบ้างวะเนี้ย

"ต้องการอะไรเพิ่มเติมไหมคะ"

"ไม่แล้วครับ ผมอิ่มแล้วก็จะนอนละครับ"

"ค่า พักผ่อนเยอะๆนะคะ อีกสักครู่คุณฐานทัพก็คงถึงแล้วค่ะ" ห๋า แล้วจะไปอะไร ไปไว มาไว ขนาดนั้นน่ะ

หลังจากป้าอ่อนออกไปสักพัก ผมก็หลับเลยครับ อาจจะเพราะฤทธิ์ยาด้วยผมถึงหลับลึกจนไม่รู้เรื่อง

..............................

ตอนที่ 06            50%

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พี่ทัพ เก็บกักมาจนอายุสามสิบเลยหรอ โอ้โห....... ไม่น่าเชื่อ   

[Leenboy]

เอวน้องยังดีอยู่ใช่ไหม555

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 06 (ต่อ)


หลังจากป้าอ่อนออกไปสักพัก ผมก็หลับเลยครับ อาจจะเพราะฤทธิ์ยาด้วยผมถึงหลับลึกจนไม่รู้เรื่องเป็นการหลับที่ยาวนานจนถึงเที่ยง

ตื่นมาอีกที อาการปวดภายในทุเลาแล้ว แต่มันยังรู้สึกขัดๆเมื่อที่ต้องขยับตัว

"อ่ะ ทำไมรีบลุกล่ะครับ"

"จะเที่ยงแล้ว ฟ้ายังไม่ถึงบ้านเลย" ผมเอ่ยบอกลุง ที่ตอนนี้กำลังทำสีหน้ากึ่งดุ

"ไม่ต้องห่วงไปหรอกครับ เพื่อนเราก็ยังไม่ได้ออกจากค่ายเหมือนกัน" ห๋า ลุงว่ายังไงนะ ทำไมอ่ะเกิดอะไรขึ้น

"เล่นสร้างภาพรับใบประกาศนียบัตรเป็นรายบุคคลขนาดนั้น แล้วไม่ใช่น้อยๆ" เออ นั่นสิครับ บ่ายสามจะถึงบ้านกันไหมเนี้ย

"แล้วพี่ทัพทำไมไม่ทำหน้าที่ให้เสร็จก่อนล่ะครับ" หนีมาแบบนี้ต้องโดนทำโทษ

"พี่แค่ไปยืนถ่ายรูปกับคณะอาจารย์ฟ้าเฉยๆ ส่วนใบประกาศมีคนรับช่วงแทนครับ" โห แบบนี้เรียกหนีหน้าที่ได้รึเปล่า แต่เอาเถอะ

"ฟ้าหิวแล้วล่ะครับ" บอกเลยว่าเรื่องกินเรื่องใหญ่

"ครับ มะเดี๋ยวพี่อุ้มลงไป"

"ไม่เอาฟ้าเดินเองไหว" เหมือนจะไหวน่ะครับ

"ไม่ได้ครับ ให้พี่ช่วยน่ะดีแล้ว" ลุงอ่ะไม่ฟังผมบ้างเลย

"จะงอนพี่ก็ได้นะ พี่จะง้อ แต่พี่จะไม่ยอมให้เมียพี่เดินตอนนี้แน่นอน" เออ ยอม ยอมครับ ไม่เดินแล้ว ไม่เดินแล้วก็ได้

ผมจะกินให้เยอะๆ ให้ลุงอุ้มไม่ไหวเลยคอยดูสิ

"ทานเยอะๆนะคะคุณฟ้า ป้าทำของโปรดคุณฟ้าด้วยค่ะ เห็นคุณฐานทัพบอกว่าคุณฟ้าชอบผัดกระเพราหมูกรอบ" จริงๆผัดกระเพราหมูกรอบมันเป็นอะไรที่สิ้นคิดมากครับ ผมไม่รู้ว่าจะกินอะไรเลยสั่งแต่กระเพราหมูกรอบมากินๆ

"ขอบคุณครับป้าอ่อน ป้าอ่อนทำกับข้าวอร่อยมากๆเลย ไว้ฟ้าว่างๆจะมาฝากตัวเป็นลูกศิษย์นะครับ"

"อุ้ย ไม่ดีมั้งคะ เดี๋ยวป้าก็ตกงานกันพอดี ถ้าคุณฐานทัพมีแฟนทำกับข้าวอร่อยคุณฐานทัพคงไม่เรียกใช้ป้ากันพอดีสิคะ"

"ป้าอ่อนจะได้พักผ่อนไงครับ พี่ทัพเดี๋ยวให้ฟ้าดูแลต่อนะครับ"

"อิอิ ดูพูดเข้าสิคะ น่ารักน่าเอ็นดูเกินไปแล้วนะคะเนี้ย คุณฐานทัพคะคนนี้ต้องดูแลดีๆนะคะห้ามเลิกกับน้องด้วยค่ะไม่อย่างนั้นป้าจะปล่อยให้คุณอดตายไปเลยค่ะ" โห ป้าอ่อนเอาใจผมไปเลยครับมีขู่อิลุงด้วย

"ไม่บอกผมก็ไม่มีวันเลิกกับน้องหรอก...มาๆ ทานข้าว" ลุงเอ่ยตัดบท ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมและป้าอ่อนเงียบกัน แล้วผมก็ตั้งใจกินข้าวไปอย่างเงียบๆ

จนต้องขอเพิ่มข้าวอีกจาน กับข้าวฝีมือป้าอ่อนคือถูกปากผมมากครับ

พอกินข้าวเสร็จก็มีของหวาน แล้วผลไม้ล้างปากเป็นลำดับสุดท้าย

พอกินจนอิ่ม ลุงทัพก็ให้กินยาหลังอาหารมา ก่อนจะทำหน้าที่สามีที่ดี คืออุ้มผมกลับไปที่ห้องนอน ที่อยู่ชั้นสองของบ้าน

ก่อนจะวางผมไว้กับเตียงกลางห้องนอน

"พี่ทัพ ผมอยากเข้าห้องน้ำ" ตอนนี้เหมือนจะปวดหนักครับ

"ครับๆ" ลุงแกรับคำก่อนจะเข้ามาอุ้มผมไปเข้าห้องน้ำ

"พี่ทัพออกไปก่อน" จะยืนมองผมทำไมเนี้ย อายเป็นนะรีบๆออกไปเลยๆ

"เสร็จแล้วเรียกพี่นะ" ผมพยักหน้าก่อนที่อีกฝ่ายจะถอยออกจากห้องน้ำไป

   บอกเลยว่าขับถ่ายลำบากมากครับ เพราะกว่าที่ก้อนของเสียจะออกมาได้ ขมิบแล้วขมิบอีกเพราะความเจ็บล้วนๆ พอออกมาได้เหมือนจะนำทางให้พวกที่เหลือได้แล้ว ทีนี้ก็สบายครับ ครั้งที่สองจนโล่ง หลังจากทำธุระส่วนตัวจนแล้วเสร็จ

ผมก็ค่อยๆ เดินไปเปิดประตู เชี้ยประตูไม่ได้ล็อคครับ ประตูเป็นแบบลูกบิดน่ะ

"ฟ้า พี่บอกให้เราเรียกพี่ไงครับ" ฮึก ทำไมต้องดุด้วย

"พี่ทัพ ผมอยากอาบน้ำ" เปลี่ยนเรื่องแม่ง กลัวโดนดุอีก ก่อนกินข้าวก็ครั้งละ

"อาบยังไม่ได้ครับ เช็ดตัวพอได้ มะพี่เช็ดตัวให้" ทำไมอาบยังไม่ได้ล่ะครับ ผมหายแล้วนะผมไม่งอแงแล้วจริงๆนะ

จากนั้นลุงแกก็เข้ามาอุ้มผมไปนอนบนเตียง ก่อนจะไปจัดหากะละมังเล็กๆ กับผ้าขนหนู มาเตรียมจะเช็ดตัวให้ผม

"แฟนพี่คนนั้น เขาเป็นยังไงบ้างครับตอนนี้" จู่ๆผมก็นึกอยากรู้ขึ้นมา

"พี่เองก็ไม่รู้ครับว่าเขาเป็นยังไง" จะไม่คุยกันหลังจากนั้นเลยรึไงนะ

เลิกคือเลิกจริงๆ

"ทำไมจู่ๆถึงถาม"

"ผมแค่รู้สึกว่าผู้ชายอย่างพี่ก็มีคนทิ้งได้เหรอ" จบคำอธิบายของผม ลุงแกก็ยื่นมือมาบิดจมูกผมซะงั้น

"พี่ถูกทิ้งเพราะพี่เยใครไม่เป็นต่างหาก" นั่นสินะพี่เคยบอก เฮ้ยลุงเคยว่าไว้

ว่าแต่...

"เงินผมอยู่ไหนครับ" เงินหมื่นหนึ่งของผมน่ะ

"เอาไว้ไหนล่ะครับ" อ้ะ ผมเอาไปวางไว้ไหนหว่า

"ผมจำไม่ได้อ่ะ พี่ทัพไม่เห็นบ้างเหรอครับ" เงินตั้งเป็นปึกๆ ผมว่าน่าจะมากกว่าหนึ่งหมื่นด้วยซ้ำ

"นี่ครับ พี่เอาเข้าในนี้ให้แล้ว" ลุงแกเอ่ยพร้อมกับยื่นบัตรเอทีเอ็มให้ผมใบหนึ่ง อีกใบเป็นบัตรเครดิต

"อยากซื้ออะไรรูดเอาเลยนะครับ แต่ห้ามใช้สุรุ่ยสุร่าย" เออ จำขึ้นใจแล้วไอ้คำนี้

"ครับ" ผมรับคำส่งๆ ก่อนจับบัตรพลิกไปพลิกมา

"ยกขาขึ้นได้ไหมครับ พี่จะทายาให้" ผมก็ยกขึ้นให้อย่างว่าง่าย ไม่ถง ไม่ถามสักคำ ว่ายาอะไร

รู้สึกแต่ว่าลุงสอดนิ้วเข้ามาข้างใน ก่อนจะควงนิ้วสามร้อยหกสิบองศาแล้วเอาออก ก่อนจะทำซ้ำอีกรอบแล้วปล่อยให้ผมนอนพัก

จนเกือบจะบ่ายโมงครึ่ง ลุงก็จัดแต่งกระเป๋าเดินทางให้ผม ว่าแต่ลุงไปเอามาตอนไหนหว่า ผมนี่ลืมไปเลยว่ามีสัมภาระติดตัวมาด้วย จนลุงเอามาพับแล้วยัดใส่ในกระเป๋าให้ผมนี่แหละ

"พี่จะลงไปเตรียมของก่อนนะครับ แล้วจะมาอุ้มเราลงไป"

"ครับ" ผมรับคำก่อนจะเอาโทรศัพท์ลุงมาเล่นเกมส์

จนผ่านไปยี่สิบนาที ลุงก็มาอุ้มผมลงไปจริงๆ

ซึ่งป้าอ่อนไม่ได้อยู่ให้ผมลาแล้วครับ ลุงบอกว่าป้าอ่อนกลับไปนานแล้ว โห้ะ ผมล่ะลืมลาไว้

ว่าแต่ลุงมีรถกี่คันเนี้ย เหมือนจะรถยนต์สอง สามกับรถจิ๊บ และมีรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่อีกคัน

"ทำไมไม่เอากระบะไปครับ" มันดูทะมัดทะแมงมากกว่ารถที่เรียบหรูผู้ดีแบบเบนซ์ น่ะครับ

"กระบะมีเครื่องหมายทหารครับ เดี๋ยวพ่อตากับแม่ยายตกใจ" พ่อกับแม่ผมจะอยู่บ้านไหมเห่อะ

แล้วลุงทัพก็สตาร์ทรถ ก่อนจะมุ่งหน้าสู่บ้านของผม ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านของลุงแกประมาณห้าสิบกิโลเมตร

ระหว่างนั้นลุงแกก็ชวนผมคุยครับ เมื่อรู้ว่าบ้านของผมตั้งอยู่ส่วนตรงไหนของอำเภอนั้น

"เราเรียนไกลบ้านเหมือนกันนะ"

"ไม่เห็นไกลเลยครับ ไม่ถึงโลด้วยซ้ำ" ผมแก้

"แล้วไปเรียนยังไง ตอนเย็นใครมารับหรือกลับเอง"

"ตอนเช้าพ่อกับแม่มาส่งครับ ตอนเย็นถ้าพ่อกับแม่เลิกงานเร็วก็แวะรับผมด้วย แต่ถ้าเลิกค่ำผมก็เดินกลับเอง" ที่พ่อแม่มาส่ง และมารับบางวัน ไม่ใช่ว่าผมเป็นเด็กติดพ่อติดแม่แต่อย่างใด แต่เพราะว่าที่ทำงานพ่อกับแม่ผมต้องผ่านโรงเรียนที่ผมเรียนอยู่น่ะ และอีกอย่างผมขับรถมอไซค์ไม่เป็นด้วย

คือพ่อผมไม่ให้ขับน่ะครับ เพราะเคยขับแล้วล้มตอนเป็นเด็กพ่อเลยสั่งห้ามยาวเลย แม้แต่จักรยานพ่อก็ห้ามด้วย

"โห สมกับเป็นลูกคนเดียวจริงๆ"

"แต่ถ้าวันไหนผมตื่นสาย ผมก็ได้เดินเอาครับ อิอิ" แล้วเป็นว่าลุงแกหันมามองหน้าผม เฮ้ยมองถนนไปสิครับ หันมามองอะไรหน้าผมละ

"แล้วเราตื่นสายบ่อยไหม" ทำเสียงดุใส่อีก

"ไม่ครับ วันที่ผมตื่นสายคือวันที่ผมดูหนังดึก อิอิ" เอ่ยจบก็หัวเราะกลบเกลื่อนความผิด

"แล้วทำไมไม่ขับรถมอไซค์ล่ะ"

"ผมขับไม่เป็นครับ คือผมเคยขับตอนเด็กแล้วล้มพ่อเลยสั่งห้ามยาวเลยครับ"

"รถจักรยานก็ด้วยเหรอ" พยักหน้ารับไปครับ

"อ่ะ เอ่อ พี่ทัพผมขอใช้โทรศัพท์โทรหาแม่หน่อยได้ไหมครับ"

"ได้สิครับ ไม่เห็นต้องขอเลยของของผัวก็เหมือนของของเมียนั่นแหละ เมมเบอร์ใส่ซิมให้พี่ด้วยนะว่าแม่ยาย" คร้าบบบบ จะเมมให้ครับ

หลังจากนั้นผมก็โทรหาแม่

'สวัสดีค่ะ'

"แม่ครับ นี่ฟ้าเองนะ"

'ฟ้าน่ะ...ถึงโรงเรียนแล้วเหรอครับ' แม่บอกพ่อก่อนจะหันมาพูดกับผมต่อ

"ยังครับ ฟ้าจะโทรมาบอกว่าฟ้าจะให้พี่ทัพไปส่งที่บ้าน แม่ไม่ต้องมารับฟ้าที่โรงเรียนนะครับ" ผมเอ่ยบอก

'พี่ทัพ คือใครเหรอคะ' พี่ทัพคือ...

"ว่าที่ลูกเขยแม่เองคราบ"

'ฮ่าๆ ถ้าอย่างนั้นอย่าพึ่งให้พี่เขารีบกลับแม่อยากเจอหน้าลูกเขย...ก็ลูกคุณน่ะสิไปเข้าค่ายแล้วได้ครูฝึกกลับมาด้วย' ประโยคหลังแม่หันไปคุยกับพ่อ

'แต่วันนี้พ่อเลิกงานดึกนะ เขาจะรอไหวเหรอ' พ่อเอ่ยขึ้น

'ถ้าจะคบกับลูกชายเราก็ต้องรอได้สิพ่อ เราเป็นว่าที่พ่อตาแม่ยายเขานะ' เสียงแม่ครับ

"ฟ้าจะไม่ให้พี่เขารอครับ พรุ่งนี้พี่เขาทำงานนะครับ แล้วขับรถกลับดึกๆมันอันตราย"

'ดูลูกคุณพูดเข้าสิ เป็นห่วงเป็นใยเขาออกหน้าออกตาจนน่าหมั่นไส้' เสียงแม่ครับ

"แค่นี้แหละครับ เกรงใจโทรศัพท์พี่เขา"

'จ้า อย่าไปข่มขืนพี่เขาล่ะ' โหแม่ครับ ควรบอกอิตาลุงมากกว่าไหมประโยคเนี้ย

พอวางสายจากแม่และพ่อ ลุงทัพก็ถามขึ้น

"ไหงบอกขอเวลาพี่สักเดือนสองเดือน แต่เมื่อกี้รีบเปิดเผยจัง" ว่าแล้วต้องแซว

"ก็ผมถูกพี่ทัพเอาจนรูจะบานอยู่ละ จะไม่ให้รีบเปิดได้ไงครับ ขืนบานกว่านี้แล้วทิ้งผมน่ะ คนเสียใจคือผมนะ" แม่งดึงดราม่าอีกละกู

"พี่บอกแล้วไง ว่าพี่ไม่มีวันทิ้งฟ้าแน่นอน พี่ก็ไม่รู้นะว่าทำไมพี่ถึงรักถึงหลงฟ้าได้ขนาดนี้ ฟ้าคือคนที่พี่อยู่ด้วยแล้วพี่มีความสุขที่สุดเลยครับ" เออ เอาเข้าไป จะหลอกให้ผมเขินแล้วหลอกเยผมล่ะสิ บอกเลยว่าไม่มีทาง ท้องฟ้าจะไม่เขิน

"เรามีโทรศัพท์ไหม"

"ไม่มีครับ ผมมีแต่ไอแพด"

"งั้นเอาของพี่ไปใช้สิ" ห๋า ได้เหรอครับ

"ไม่เอาหรอกครับ วันๆมีแต่คนทักมาให้รับแอด น่ารำคาญ" อันนี้เรื่องจริง

"ฟ้าไม่ตอบเขาล่ะว่าผมเป็นเมียพี่ทัพครับ ไม่ใช่พี่ทัพ" ห้ะ บอกแบบนี้ได้เหรอครับ

"ขืนบอกแบบนั้นงานเข้าพอดี"

"เข้าก็เข้าพี่สิครับ นะครับลุคพี่ไม่ใช่คนจะมานั่งตั้งสเตตัสอ่ะ" เออ เข้าใจ ในเฟซแทบไม่มีสเตตัสอะไรโดนเลย มีแต่ถูกแท็กจากเพื่อนไปนู้นที ไปนั่นที กับรูปแอบถ่าย(แบบเผลอ) และรูปตั้งใจถ่าย(แบบโชว์หุ่น)

"ไม่เอาหรอกครับ ผมไม่อยากได้ชื่อว่าหาเรื่องวุ่นวายให้สามี" งุ้ย พูดอะไรออกไปวะนั่น อายตัวเองเลยว่ะ

"ดูพูดเข้า คำพูดคำจาเหมือนเราแต่งงานอยู่กินกันแล้วอย่างงั้นแหละ" เขินก็บอกหน้าแดงแล้วนั่น กิ้วๆ

"ฝึกไว้ไงครับ"

"ถ้าฝึกไว้จริงต้องหัดวางอำนาจด้วยครับ แบบผัวของข้าใครอย่าแตะ" แบบนั้นก็เกินไป

"ฮ่าาๆ ถ้างั้นพี่ทัพก็ต้องรีบจีบผมให้ติดสิครับ" นี่ยังต้องจีบอีกเหรอ ไม่เข้าใจตัวเอง

"ใช้สิทธิ์แบบนั้นกับพี่ได้เลยครับ ได้เสียกันจนครางเสียงแหบมาแล้ว" โห ลุงพูดอะไรเนี้ย ไม่เกรงอกเกรงใจอายอากาศในรถบ้างเลย

"ครับๆ" ผมรับคำ ก่อนที่ลุงแกจะแวะเข้าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

"ซื้ออะไรเหรอครับ"

"เปิดเบอร์ใหม่ให้เราน่ะ" โห นี่ต้องคิดปุ้บ ทำปั้บขนาดนั้นเลยเหรอ

ตอนแรกลุงจะไปคนเดียว แต่ผมว่าผมเดินไหวผมเลยได้มาด้วย แต่ผมบอกให้ลุงใส่แมสก์กันภาพหลุดและแน่นอนว่าลุงแกไม่ยอม แต่ไม่ยอมไม่ได้เพราะผมก็ใส่เหมือนกัน

แล้วลุงไม่ได้แค่เปิดเบอร์ใหม่ครับ ลุงซื้อเครื่องใหม่ด้วย

"เราชอบรุ่นไหนครับ" เอิ่ม เหมือนเสี่ยเปย์เด็กชิบหายเลยครับ

"ทำไมต้องถามผม ผมไม่ได้ใช้ผมมีของผมอยู่แล้ว" ก็ไหงลุงบอกให้ผมใช้ของลุงไงล่ะ

"เราจะใช้ของพี่" ยังจะมาถามอีก ก็ใช่สิครับ

"ใช่ครับ แต่ขอซิมใหม่นะ"

"ได้ครับ ...เอาเครื่องนี้ครับ" ประโยคหลังลุงหันไปพูดกับพนักงานในศูนย์ตัวแทนจำหน่ายของยี่ห้อนี้ครับ

ซึ่งลุงใช้รุ่นเดิมกับที่เคยใช้

"ว่าแต่ผมต้องออกจากบัญชีเฟซบุ๊ก ทวิต ให้พี่ทัพไหม"

"ไม่ต้องครับ เราเข้าไปคุมได้เลย" เปิดโอกาสให้ผมขนาดนี้ แล้วอย่ามาบ่นทีหลังนะ


ผมจะเข้าไปโพสต์เลยว่า
#เฟซนี้มีเมียคุมครับ
#เมียหวงโหดกรุณาโปรดทราบ!
....................

จบตอนที่ 06

ฝากติดตามด้วยนะครับ

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 07


บ้านผม...

บ้านทรงโมเดิร์นสองชั้น สองห้องนอน สามห้องน้ำ หนึ่งห้องทำงาน และยังมีห้องนั่งเล่น ห้องรับแขก และห้องโฮมเธียเตอร์ ส่วนห้องครัวอยู่ด้านหลังแยกกับตัวบ้านอย่างชัดเจน แต่มีแนวทางเดินจากตัวบ้านออกไปประมาณยี่สิบก้าว ข้างๆกับห้องครัวคือห้องเก็บของ และอุปกรณ์การเกษตรของครอบครัวครับ

คือบ้านผม ปลูกผักสวนครัวกันกินเองครับ ผักผลไม้ที่บ้านมีให้กินตลอดโดยเฉพาะกล้วยน้ำว้า กล้วยหอมและขนุน เรียกได้ว่าเป็นงานอดิเรกของครอบครัว เป็นกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกันในครอบครัวน่ะครับ


"บรรยากาศน่าอยู่จัง ให้ความรู้สึกธรรมชาติมากครับ" ย้ายมาอยู่ด้วยกันไหมล่ะครับ อิอิ

"พี่ทัพตามสบายนะครับ เดี๋ยวผมเอาของไปเก็บก่อน" ผมบอกก่อนจะถือกระเป๋าสัมภาระไปเก็บที่ห้อง แต่ทว่าลุงรีบวิ่งเข้ามาช่วยถือให้

"พี่ทัพ ผมทำเองไหวครับ" พยายามยื้อคืนมาเต็มที่

"อย่าพึ่งยกของหนักสิครับ ยังเดินกะเผลกอยู่เลย" เออ ก็เพราะใครล่ะ

"คราวหน้าก็ทะนุถนอมผมกว่านี้สิครับ จะได้ใช้ไปจนแก่เฒ่า"

"ดูพูดเข้า...คร้าบบบบ พี่ขอโทษพี่ตามใจเมียมากไปหน่อย" เห่อะ กลายเป็นผมผิดอีก เออก็ได้ผมนี่แหละมันเงี่ยนมากเองพอใจยัง!!

"พี่ทัพ ห้องผมรกหน่อยนะครับ" เอ่ยขึ้นก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

สิ่งแรกที่เห็นทันทีที่เปิดประตูเข้าไปคือ
ทะแด้น...ช่องแคบๆมืดๆครับ คลำหาแผงปลั้กไฟก่อนจะเปิดมันทุกหลอดแล้วพาแขกทัวร์ห้องตัวเอง

"ยังกับห้องในโรงแรมแน่ะ" แง่ะ เปรียบห้องน้องได้แพงมาก

"ไม่อยากให้มาเห็นเลยอ่า ห้องรก" หวังว่าลุงจะเปลี่ยนใจแล้วเดินคอตกออกไปเงียบๆนะ

"ห้องเด็กวัยรุ่นพี่เข้าใจครับ" ครับ ก็ได้น้องยอม

เดินผ่านช่องแคบเข้ามาห้าก้าว ก็เป็นประตูห้องน้ำ ก่อนจะเห็นเตียงนอนเผื่อไซส์อนาคตไว้ด้วยเลย กว้างและใหญ่มาก เรียกได้ว่าบรรจุผู้โดยสารได้เกือบหกคนเลยก็ว่าได้

"เอากระเป๋าผมวางไว้ตรงนี้ก็ได้ครับ" ผมชี้บอกจุดวางให้กับลุงแก ก่อนลุงแกจะค่อยๆวางลง แล้วเดินไปนั่งเอ๋อๆอยู่กับเตียง ก่อนจะลูบผ้าปูที่นอนลายหมีพูห์วนไป เป็นสัญญาณอะไรของลุงวะ

"กำลังคิดอะไรอยู่เหรอครับ" ผมเดาลุงแกไม่ออกเลยจริงๆ

"พี่ว่าก็ไม่ได้รกนะ" ครับ!! เอิ่ม ผมก็พูดเผื่อไว้ให้ลุงทำใจไว้ล่วงหน้าไง

"พี่ทัพซักเสื้อผ้าพวกนี้ให้ฟ้าเหรอครับ" พูดไปรื้อค้นดูเสื้อผ้าในกระเป๋าตัวเองไปพลาง สงสัยลุงแกจะล้างผงออกไม่หมดกลิ่นผงนี่เตะจมูกเลยครับ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใช้ของยี่ห้ออะไร

"อืม แต่ทำไมต้องเอาเสื้อผ้ามาเยอะขนาดนั้น นอนสองคืนเองนะ" สงสัยจะซักไป บ่นไปแน่ๆเลย ตอนเอาไปม้วนเป็นทองม้วนไปจะได้ใส่ได้เยอะๆ แต่พอตอนกลับนี่พับอย่างเรียบร้อย จนกลายเป็นมีกระเป๋าเพิ่มมาอีกสองใบ

"ผมเอาไปเผื่อตอนกลางคืนเผื่อมันจะหนาวน่ะครับ" เลยต้องเตรียมไปหลายๆตัว ไปนอนนอกบ้านไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ทั้งอากาศ สภาพแวดล้อม ดูๆไปเหมือนตัวเองเป็นลูกคุณหนู!!!

ลุงแกพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะมองสำรวจไปรอบๆห้องผม จนสายตาแกมาหยุดกึกอยู่กับโต๊ะทำงานของผม ก่อนจะลุกเดินมาหยิบกรอบรูปวาด รูปหนึ่งที่ผมใส่กรอบไว้นานแล้วขึ้นมาดูใกล้ๆ พร้อมกับลูบสัมผัส


"พี่ว่า พี่คุ้นภาพนี้" ลุงแกเอ่ย

"ไม่คุ้นสิครับแปลก" ผมเอ่ยยียวนกวนตีนไปก่อน และไม่ปล่อยจังหวะให้ลุงพูดอะไรขึ้นระหว่างนั้น ก็รีบเอ่ยตัดบททันที

"ความลับของผมที่จะบอกพี่ทัพก็คือ คนที่พี่ทัพแอบชอบมาเกือบสองปีคนนั้นก็คือผม ผมชื่อเล่นว่าท้องฟ้าครับ" ทันทีที่ผมพูดจบ ลุงทัพถึงกับอึ้งจนปากเหวอเลยครับ เฮ้ยลุงสติๆ วางรูปราคาหลักพันผมลงก่อนดีไหมครับ

อ้ากอิลุงอย่าพึ่งเป็นลม ล้มป่วงเป็นอะไรไปตอนนี้นะ ลุงคร้าบได้ยินฟ้ามะอ่ะ เฮ้...ลุงๆ

"ฝะฝะฟ้า เรื่องจริง? พี่ พี่ขอตั้งสติหน่อยนะครับ" ลุงหายใจเข้าลึกๆ อย่างเห็นได้ชัดก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ

"..." เอาสิครับ แต่อย่านานนักนะ

"เอ่อ ตอนนี้พี่ พี่มีหลากหลายอารมณ์ หลากหลายความรู้สึกมากเลย พี่ทั้งดีใจที่ได้เจอเน็ตไอดอล เจ้าของอินสตาแกรมชื่อ 'ท้องฟ้า" โห นี่เอาผมเป็นเน็ตไอดอลเลยเหรอครับ ยอดผู้ติดตามมีไม่ถึงครึ่งของลุงเลยนะ

"ทั้งตกใจ ที่รู้ว่าคนที่พี่แอบชอบ เขาคือคนคนเดียวกับคนที่พี่เทใจให้ทั้งหมด" เว่อร์วัง อลังการงานเลี่ยนของอิตาลุงฐานทัพ

"และทั้งเสียใจ ที่พี่เยคนที่พี่แอบชอบและทำให้เมียพี่เดินกะเผลก" เอิ่ม เกือบดีละ ขอซื้อต่อเถอะไอ้เดินกะเผลกเนี้ย

"ถ้าไม่อยากเสียใจ ให้เมียเยคืนก็ได้นะครับ" ยั่วลุงแกหน่อย

"ฝันอะไรตอนบ่ายสามครับที่รัก" เออ ตื่นก็ได้วะ

"จะว่าไปพี่ก็เอ่ะใจตั้งแต่เห็นชื่อจริงของเราบนใบประกาศนียบัตรแล้วนะ แล้วตอนนั้นตั้งใจหาเรื่องมากลบเกลื่อนใช่ไหมครับ ทำไมพี่คิดไม่ได้นะว่าเป็นเรา ฟ้า ฟ้า 'ท้องฟ้า' เมียรักของพี่" เดี๋ยวๆ เกือบดีละ มาอะไรเมียลง เมียรักเนี้ย พูดงี้บ่อยๆผมก็ตูดบานกันพอดีดิ ไม่ดีๆ อย่าพูดบ่อยต่อมเขินผมอยู่ตื้น มันจะทำงานบ่อยๆไม่ได้

"ขอจูบหน่อยได้ไหมครับ" ห๋า อะไรของลุงเนี้ย แค่กอดก็พอมั้ง

"ได้ครับ" จากนั้นลุงก็ก้มหน้าลงมาประกบปากกับผม แล้วสอดลิ้นเข้ามาได้นิดหน่อยผมก็ผลักอิลุงออกเพราะกลัวว่ามันจะเลยเถิดไปไกลกว่านี้

"พี่เป็นคนแรกรึเปล่าที่ได้จูบเรา" เอ่อ ถามมาแบบนี้ถ้าตอบว่าไม่ จะมีคนตายไหมวะ

"ไม่ครับ" อย่างไงซะการโกหกก็ไม่ดี แต่ถ้าโกหกเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ? แล้วถ้าเขารู้ทีหลัง?

"ครับ" หน้หงอยไปเชียว "ฟ้าเป็นครั้งแรกของพี่นะ ครั้งแรกทุกอย่าง ยกเว้นแค่หัวใจที่พี่เคยรักใครก่อนเรา แต่ตอนนี้และต่อไปพี่มีแค่เรา อย่าทิ้งพี่นะครับ" โห พูดมาซะขนาดนี้ใครจะใจร้ายใจดำทิ้งลง

"เป็นผมรึเปล่าที่จะถูกพี่ทัพทิ้งน่ะ" มองไม่เห็นที่ผมจะทิ้งลุงเลยครับ

"สัญญาด้วยเกียรติของชายชาติทหารเลยครับผม" ไม่พูดเปล่าตะเบ็งเสียง พร้อมยกมือขึ้นสาบานร่วมด้วย

สาธุ!!! มีเล็กมีน้อยขอให้คอวอยอไม่แข็ง

"ห้ามมีเล็กมีน้อยด้วย ถ้าผมรู้ผมจะเลิกทันที"

"ครับผม" ลุงรับคำทันควัน

"ต่อไปห้ามลงรูปโชว์ร่างกายอีกนะครับ ผมหวงส่วนรูปที่ลงแล้วก็แล้วไป" จริงๆแอบลบไปบางส่วนแล้วด้วยซ้ำ

"ครับผม... แต่ก็น่าน้อยใจนะครับ ที่ไม่ฟอลพี่กลับสักครั้ง" วกกลับมาที่ไอจีเฉย

"ผมไม่ค่อยได้เล่นครับ โพสต์แล้วก็วางเลย" ส่วนมากจะใช้เวลาส่วนใหญ่กับเฟซมั้ง ไว้เม้ามอยหอยสังข์กับเพื่อนๆ

"แล้วเฟซก็ไม่รับแอดพี่ รอเกือบจะสองปีละเนี้ย" ห้ะ!! ลุงแอดมาตอนไหนครับ

"ก็ไม่ทักมาล่ะครับ ว่าติดตามในไอจีมาก่อน เออว่าแต่พี่ทัพมีเฟซผมได้ไง" จากนั้นลุงแกก็ขอโทรศัพท์คืน เพื่อจะเอารูปตอนที่ผมอยู่ม.หนึ่ง ช่วงกีฬาสี ตอนนั้นผมเป็นหลีดครับ แล้วมีคนถ่ายรูปผมไว้ในท่ายิ้มร่า

"พี่ตามจากรูปนี้มา เลยเจอเฟซเราแล้วก็แอด ที่ไม่ทักไปว่าติดตามในไอจีเพราะกลัวเราว่าพี่ใช้สิทธิ์น่ะ"

"ฮ่าๆ ก็จริงไว้ให้พ่อแม่ผมยอมรับพี่ก่อนละกัน ผมค่อยรับแอดพี่" ผมถือไพ่เหนือกว่านะครับ

"โหดร้ายไปไหม พี่อยากแท็กว่าอยู่กับท้องฟ้าบ้างนะครับ" แล้วผมก็เอาเฟซบุ๊กของลุงแก ให้แกดูคนที่พึ่งแอดมา กว่ายี่สิบคน

"เนี้ย เพื่อนผมทั้งนั้น พี่แม่งอ่อยเก่ง" ก็รู้ว่าพวกนั้นหาวาปกันได้เอง

"พี่เปล่านะครับ พี่ไม่เคยให้เฟซใครเลย" ลุงแกทำหน้าอย่างนี้แล้วน่ารักดีว่ะ สงสัยจะหลุดสินะ ปกติมาดขี้เก๊กจะตาย

"แล้วทำไมมีแต่คนแอดมา แล้วเพื่อนตั้งห้าพันมีไว้ทำไมนักหนา" ขอโวยหน่อยเถอะ

"เอ่อ ขอโทษครับ" ไม่พูดเปล่า ก้มหน้ามือกุมเป้าอีก โอ้ย โวยต่อไม่ลง

"เอาเถอะ โกรธกันไปก็ไม่ได้มีไรดีขึ้นมา สู้ปรับความเข้าใจกันแล้วรักกันให้มากขึ้นดีกว่า" ลุงค่อยๆเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มอ่อน

"พี่เลือกคนไม่ผิดจริงๆ ขอบคุณนะครับ" ลุงแกเอ่ย ก่อนจะเข้ามากอดผม

"ลุ้นจริงๆเลยว่าพ่อแม่ผมกับพี่ทัพใครแก่กว่ากัน" เอ่ยจบก็ผละอีกฝ่ายออก ก่อนจะยิ้มร่า

"พี่อายุสามสิบสามครับ" โชคดีไป ที่ไม่ได้มีแฟนอายุมากกว่าพ่อกับแม่

"พ่อแม่ผมอายุสามสิบห้าครับ"

"เกือบจะมีแฟนอายุมากกว่าพ่อแม่แล้วไหมล่ะ"

"ถ้ามากกว่าก็รักเหมือนเดิม ก็รักไปแล้ว รักมากด้วยครับ ถึงพี่ทัพจะไม่ใช่จูบแรกของผม แต่พี่ทัพคือรักแรก และแฟน เอ่อและผัวคนแรกด้วยครับ แต่ผมจะเป็นเมียพี่แค่คนเดียวไหมนั้นอยู่ที่พี่ทัพจะทิ้งผมไหม อย่าทิ้งผมนะครับ" อะไรดลให้พูดแบบนั้นวะ

"ไม่มีวันนั้นแน่นอนครับ" ลุงเอ่ย พร้อมกดจูบที่หน้าผากของผมก่อนจะผละออก

"ว่าแต่จูบแรกไม่ใช่รักเหรอ" ลุงแกเอ่ย

"ครับ มันคือความอยากลองมากกว่า"

"แล้วกับใคร ผู้หญิง หรือผู้ชาย" จะอยากรู้ไปทำไมเนี่ย

"เพื่อนผู้ชาย" คนที่คุณๆก็รู้ว่าใคร!!

"แล้วจูบแบบไหน" แล้วผมก็เข้าไปประกบจูบกับลุง แล้วทำแบบที่ผมเคยทำกับไอ้หิน คือแค่ริมฝีปากแตะกันและเพียงเสี้ยววินาที

"นี่ไม่เรียกว่าจูบหรอกนะ เขาเรียกว่าจุฟทำเอาซะพี่ใจหายใจคว่ำ" อ้าวเหรอครับ

"จูบน่ะแบบนี้" จบคำพูดของลุงแกก็พุ่งเข้ามาประกบจูบผม อย่างดูดดื่มก่อนจะผละออก

"ลบความทรงจำกับเพื่อนออกได้ไหม แล้วให้พี่เป็นจูบแรก ได้ไหมครับ นะครับ" โอ้ย ดูพูดเข้า แล้วดูแววตาตอนพูดเข้าสิ ใครจะไปปฏิเสธลง

"ได้สิครับ จูบของพี่ทัพน่าจดจำกว่าเยอะ" เอ่ยจบก็ยิ้มร่า แต่ท้องฟ้ายังไม่อิ่มอ่ะลุงงงงง

"ขอบคุณครับ" แล้วผมก็ยิ้มร่ารับคำพูดของลุงแก


เหมือนว่าทุกอย่างจะเข้าใจกันดีแล้ว และมันเป็นช่วงเวลาที่ผมไม่มีคำพูดอะไรต่อ แม้แต่ลุงทัพเองก็เช่นกัน ต่างคนต่างมองหน้ากัน ก่อนจะหลบสายตาไปมองสิ่งอื่น เพราะรู้สึกว่ามันจะมีการถลำมากไปกว่าแค่มอง

จนเกินเลยไปถึงการจะมีกันและกันอีกรอบหนึ่ง ซึ่งแบบนั้นมันไม่ดีต่อผมแน่ๆ

ผมเลยเอาไอแพดมาเปิดเครื่อง ก่อนจะเข้าแอพพลิเคชั่นเฟซบุ๊ก ระหว่างนั้นลุงเลยขอโทรศัพท์คืนเพื่อไปทำการโอนถ่ายข้อมูล แล้วทำโซเชียลมีเดียของแกให้ใช้ได้ทั้งสองเครื่อง

และทันที ที่ผมเข้าเฟซบุ๊กตัวเอง คุณเพื่อนสาวก็แท็กผมในโพสต์ที่มีรูปภาพประกอบเป็นเฟซของลุง

พร้อมแฮทแทค #ครูฝึกหล่อบอกต่อด้วย
#พี่เค้าคือพันตรีฐานทัพ ธรรมรักษ์ #หล่อรวย #สามีแห่งชาติ
#สถานะโสด (มั้ง!! วงในบอกพี่เค้ามีแฟนแล้ว กรี้ดฉันเสียใจT^T)

"ยิ้มอะไรน่ะ" เวร ทำไมต้องมาเห็นตอนที่ผมยิ้มกรุ่มกริ่มกับโทรศัพท์ด้วยนะ

ผมเลยเอาไอแพดให้ลุงดู

"โห รู้ลึกขนาดนั้นเลยเหรอ วงในนี่ใครเนี้ย" ผมจะไปรู้ไหมล่ะ

"มีรูปวาดรูปไหนบ้างไหม ที่ฟ้ายังไม่ได้เอาลงไอจีหรือยังไม่มีคนรู้จักไหมครับ" ถามทำไมหว่า

"ไม่มีครับ พี่ทัพจะทำอะไรเหรอ"

"งั้นวาดรูปพี่ได้ไหม พี่จะเอาลงเฟซครับ"  มีอะไรรึเปล่าเนี้ย

"ได้สิครับ ไปวาดข้างนอกเนอะ" แล้วผมก็พาลุงมาที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะไปจัดเตรียมอุปกรณ์วาดรูปมา

"เอาท่าไหนดีครับ" ผมเอ่ย

"ท่าเรากำลังเยกันดีไหมครับ" ลุง ไม่ใช่เรื่องป่ะ อย่าให้ต้องมองบน

"อ้ะๆ ล้อเล่นครับอย่าทำหน้าเหมือนกำลังอมน้ำอสุจิพี่แบบนั้นสิ เอ่อเอาภาพที่ ที่ให้ความรู้สึกเหมือน ท้องฟ้าแอบวาดรูปพี่น่ะ" พอรู้ชื่อเล่นผมเต็มๆละก็เรียกเลยนะ อ้ะ เขินจัง

"ได้ครับ พี่ทัพช่วยนั่งก้มหน้าอ่านหนังสือไปก่อนนะครับ เมื่อยก็เงยได้ครับ" ผมเอ่ยก่อนจะเริ่มลงมือ

"พูดได้ไหมครับ"

"เงียบดีกว่าครับ ผมต้องการสมาธิ"

"อ่อ ได้ครับที่รัก" เอิ่ม สติจะเตลิดเพราะที่รักลุงเนี้ยแหละ


.............................

ตอนที่ 07               50%


น้องท้องฟ้าคนน่ารัก กับพี่ฐานทัพ
คนไม่หื่น รายงานตัวครับ

[ญาณหยั่งรู้]

พี่ทัพ เก็บกักมาจนอายุสามสิบเลยหรอ โอ้โห....... ไม่น่าเชื่อ   

นั่นสิครับ ตั้งสามสิบสามปีแน่ะ 

เอวน้องยังดีอยู่ใช่ไหม555

ดีอยู่ครับ น้องยังไหว น้องยังได้อีก อิอิ



ขอบคุณที่ติดตามครับ

[Leenboy]

เป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 07 (ต่อ)



"หูย สวยมากเลยครับ พี่ขอเลยนะครับภาพนี้" ของ่ายๆแบบนี้เลยอ่อ

"ได้สิครับ ว่าแต่สวยนี่ฝีมือผมหรือนายแบบเหรอครับ" แกล้งแซวแกครับ

"เมียพี่ครับสวย นายแบบหล่อ เหมาะสมกันดีครับ" ครับผมยอม ไม่น่าเปิดให้ตัวเองโดนว่าเลย เศร้าจายยย

จากนั้นลุงแกก็จัดการถ่ายรูปแล้วโพสต์ลงเฟซในทันที พร้อมกับแฮทแทค

#ขอบคุณช่างภาพส่วนตัว อักษรย่อ ท.
#ถ่ายรูปสวย วาดรูปก็สวย
#ลูกสะใภ้ของพ่อกับแม่
#คนที่คุณก็รู้ว่าใคร


เออ มีนัยน์ไปอีกครับ คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
เม้นท์แรกคือของอิแบงค์ เออคือมึงไวมากลุงแกโพสต์ยังไม่ถึงสิบวิ อินี่ก็มาแสดงความคิดเห็นละ หรือว่ามึงกดติดตามเห็นโพสต์ก่อนไว้วะ

BNKBankk : พี่ทัพคะ รับแอดหนูหน่อยค่าาา หนูชอบพี่มาก หนูติดตามพี่ตลอด

เดี๋ยวๆ มึงพึ่งกดติดตามลุงแกได้ยังไม่ถึงวันไหม แล้วมาบอกว่าติดตามตลอด ไม่กระดากปากเหรอวะ

จากนั้นก็มีตามมาอีกเป็นโขยง จนผมได้เข้าไปแก้ไขความเป็นส่วนตัว โดยแก้เป็นเฉพาะเพื่อน ก่อนจะมาสิงในแมสเซนเจอร์ของตัวเอง


Messenger กลุ่ม (ของผม)

แบงค์ คนสวย : เมิงงง พี่ทัพลบโพสต์เหรอ

แม็ค คนสวยกว่า : เออดิ ว่าจะเม้นท์หายอ่ะ

รับรีวิวสินค้า ผิวขาวกระจ่างใส แพนค่ะ : พี่เค้าตั้งเป็นเฉพาะเพื่อนค่า (รูปภาพ)
 
แบงค์ คนสวย : กรี๊ด อิชะนีแกเป็นเพื่อนผัวของฉันตอนไหนยะ ร้ายเงียบนะแกเนี้ย ตอบมาค่ะ

โบวี่ ศรีธัญญา : กรี้ดดดด เมิงงงงคือชั้นไปแอบส่องอัลบั้มรูปพี่เค้ามา งานดีเว่อร์

โบวี่ ศรีธัญญา : ชั้นชอบฟันพี่เค้า ฉันจะจ้องแต่ฟันๆๆ อิอิเหมือนกูแรดแต่กูขอเถอะนะคนนี้คือว่าที่พ่อของลูกของชั้น!!!

แม็ค คนสวยกว่า : อิแพน ว่ายังไงคะ @รับรีวิวสินค้า ผิวขาวกระจ่างใส แพนค่ะ

รับรีวิวสินค้า ผิวขาวกระจ่างใส แพนค่ะ : แนะให้กดติดตามพี่หมวดก้อยด้วยค่ะ (รูปภาพ)

"ที่แท้วงในก็คือพี่หมวดก้อย" ผมเอ่ยขึ้น

แล้วผมก็ตามไปที่เฟซพี่หมวดก้อย ก่อนจะพบว่าเฟซพี่หมวดก้อยเองก็วุ่นวายไม่แพ้กัน แต่พี่เขาไล่ตอบทุกเม้นท์ และแบบเป็นกันเองมากกกกก ไม่เหมือนอิลุงที่แทบจะไม่ตอบใครกลับเลย เว้นเม้นท์ของคนรู้จัก

และมีเม้นท์หนึ่งในเฟซพี่ก้อย พี่เขาถามถึง..

'น้องคนที่น่ารักๆ ยิ้มๆหวาน ที่ชื่อฟ้า มีวาปน้องไหมคะ' อิแพนแท็กผมไปเลยจ้า

'รับแอดพี่หน่อยค่ะ' งานเข้าผมแล้วไง

"ลุง หมวดก้อยบอกให้ผมรับแอดอ่ะ"

"ถ้าฟ้าจะรับหมวดก้อยก็ต้องรับพี่ด้วยครับ" เออ ไม่รับก็ได้วะ

"เครียดเลย พาไปซื้อขนมหน่อยสิลุง" ท้องฟ้าโหมดเดิมกำลังจะกลับมา

"ใครลุง" เออ อิผัว

"ผัวจ๋า พาฟ้าไปซื้อขนมหน่อยนะครับ" รีบเปลี่ยนรูปประโยคสิครับ หิวจนหน้าขึ้นสีขนาดนี้ลองลีลาสิ ทีอย่างนี้มายิ้มปะแล่มฝากไว้ก่อนเถอะอิลุง

"ให้พี่อุ้มไหมครับ" ไม่ต้อง เดินเองได้

แล้วผมก็พาลุงแกมา เอ้ะ หรือลุงแกพาผมมา เออผมบอกลุงแกพามาละกัน ที่...
โลตัสครับ เป็นโลตัสประจำอำเภอขนาดกลางละกันไม่ได้ใหญ่เท่าในเมือง แต่ก็ไม่ใช่แบบเซเว่นนะ และปัญหาคือหาที่จอดรถยากมากกกกกก ต้องวนหาหลายรอบกว่าจะได้

และเมื่อได้ที่จอด ผมก็บอกลุงว่าจะลงไปคนเดียว ซึ่งแน่นอนว่าลุงแกไม่ยอมครับ ผมเลยต้องยกแม่น้ำทั้งเก้าขึ้นมาแสดงเป็นอรรถกถาให้ลุงแกนั่งพนมมือฟังผมท่องอาขยานไปพลาง อาจจะทนฟังผมพล่ามไม่ไหวเลยยอมยกธงข่าวให้ผมมาเดินเฉิดฉาย หยิบจ่ายขนมคบเคี้ยวใส่รถเข็นตามใจชอบ

และเมื่อช๊อปจนพอใจแล้วก็เข็นรถไปที่เคาน์เตอร์จ่ายตังค์

ทันใดนั้นผมก็เจอกับผัวน้อย กำลังยืนรอคิวอยู่ช่องข้างๆ นางมาคนเดียวเหรอ? ทำไมเมียนางปล่อยนางให้มาคนเดียวได้วะ!

"อ้าวฟ้า มาคนเดียวเหรอ" เออ เมิงคิดว่ามีใครมากับกูงั้นเหรอ

"อืม" ผมตอบมัน ทันใดนั้นเมียมันก็เดินเข้ามากอดแขนผัว เห็นละหมั่นไส้ แต่หมั่นไม่ได้นานผัวหลวงก็โทรมาครับ ชั่งโทรมาได้เหมาะเจาะอะไรอย่างนี้

"ครับพี่ทะ..ฝากซื้อไรเหรอ" อ้ะ เกือบหลุด ดีที่แก้สถานการณ์ทัน

'ซื้อกาแฟมาให้พี่ด้วยนะครับ' ห้ะ นี่มันเวลาไหนแล้วลุง

"โห จะนอนหลับไหมน่ะ"

'ไม่กินสินอนไม่หลับ' เออ ติดคาเฟอีนก็เงี้ยะ

"ครับๆ เดี๋ยวฟ้าจ่ายตังค์ก่อนนะ" เอ่ยจบก็ควักกระเป๋าตังค์ออกมาเตรียมจ่าย

'จ่ายผ่านบัตรพี่ก็ได้นะ เข้าไปที่แอพในโทรศัพท์น่ะครับ' โห จะสะดวกสบายไปไหน

"หึไม่เอา ไม่อยากใช้ตังค์ลุง"

'ใช้ให้หน่อยเถอะ พี่อยากเปย์' ตลกอิลุงว่ะ

"ทั้งหมดหนึ่งพันสามร้อยเจ็ดสิบสามบาทค่ะ" ทันทีที่พี่พนักงานแจ้งยอด ลุงก็เงียบไปชั่วขณะ อย่าบอกว่าตกใจกับการใช้เงินของผมนะ

"นี่ครับ"

'ให้ไปถือช่วยไหม'

"ม่ายยยย แล้วอย่าออกมารับด้วย กาแฟเดี๋ยวไปกินที่บ้าน"

'คร้าบ' ลุงรับคำก่อนผมจะตัดสายวาง แล้วเข็นรถไปยังรถลุงที่จอดอยู่ พอถึงรถผมก็ไปจอดรถเข็นไว้ด้านหลังรถลุง แล้วไปเปิดประตูฝั่งที่ผมนั่ง

"ซื้ออะไรบ้างครับเนี้ย" ขนมขบเคี้ยวล้วนๆ ผมส่งใบเสร็จให้ลุงดูเอาเอง ก่อนจะขึ้นมานั่งสบายใจเฉิบในรถ ให้ลุงขนขึ้นรถเอาเองครับ ทั้งๆที่มันเป็นของผมก็เถอะ อยากใช้แรงงานผัวนิน่า

พอขนเสร็จ ลุงก็มีน้ำใจเข็นรถไปคืนเขาอีกเออ เอาสิ!!! ก่อนจะเดินกลับมาพร้อมอาการยิ้มร่า มีความสุขอะไรวะ??

"ขอพี่เช็คอินหน่อยนะครับ" จ่ะ เอาที่ลุงสบายใจเลย

"ขอเปิดสาธารณะด้วยนะครับ" จ่ะ ผมพยักหน้าเป็นสัญญาณว่าอนุญาต ทำไรก็ทำ มีขนมคาปากอยู่น้องจะไม่พูดมาก

เมื่อลุงทำการเช็คอินเรียบร้อย ลุงก็ยิ้มร่าอีกครั้งก่อนจะขับรถออกไป ทิ้งให้เด็กน้อยอย่างผมได้แต่ส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจกับพฤติกรรมของลุงแก

ทันใดนั้นโทรศัพท์ผมก็สั่นระรัวเสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นเฟซบุ๊กดังกระหึ่มมากกกก ถ้าเป็นกระสุนปืนคงตายแบบหาชิ้นดีไม่ได้เลยล่ะ


'พาช่างภาพมาช้อปปิ้ง #ใช้เงินเก่ง'

เดี๊ยว ไงบอกอยากเปย์แล้วจะบ่นทำไม แล้วผมก็ไม่ได้ใช้เงินลุงด้วย ถึงมันจะเคยเป็นเงินลุงมาก่อนก็เถอะ แล้วจะบ่นให้โลกรู้ทำไมว่าแฟนลุงใช้เงินเก่งน่ะห้ะ

Teerawut : พี่ทัพมาโลตัส xxx ทำไมไม่บอกก่อนคะ #น้อยใจนะ

Pongkol : เจอด้วยครับ ตอนนั้นหยิบกล้องไม่ทันเสียดาย ตัวจริงหล่อมากครับ
Thanthaph : ขอบคุณครับ

ผู้กอบกู้ : อยากเห็นหน้าช่างภาพ
Thanthaph : มาดูครับ
ผู้กอบกู้ : น้องอยู่บ้าน?
Thanthaph : วันเสาร์นี้ ผมจะพาน้องไปบ้าน

ธรรมรงค์ : จริงจังมากนะ
Thanthaph : ครับคุณพ่อ
ธรรมรงค์ : @Thanthaph/ สวัสดีครับลูกสะใภ้

ฉึก!!!

พัชรินทร์ : ใช่ ใช่ไหมคะ ตอนแรกนึกว่าคนหน้าเหมือนแต่ก็ถ่ายรูปไว้ค่ะ เข็นรถมาคืน พี่ทัพขับเบนซ์ค่ะ กระจกรถทึบไปหน่อยเลยไม่เห็นหน้าช่างภาพเลยเสียดายค่ะ
นู๋น้ำ เองค่ะ : ขอดูรูปหน่อยค่าาา
พัชรินทร์ : นี่ค่ะ (รูปภาพ ตอนเข็นรถ/ถ่ายจากเยื้องด้านหน้า)
นู๋น้ำ เองค่ะ : หูย ขอบคุณค่ะ ออร่าเปล่งปลั่งมากเลย

อ้อนชื่อนี้ที่แม่เรียก : ตัวจริงหล่อมากกกก หนูเห็นตอนเข็นรถเหมือนกันแต่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ เสียใจ

และอีกหลายคนที่มาแสดงความคิดเห็น
บางคนที่ผมพอตอบแทนได้ผมก็ตอบครับ เช่นขอบคุณเขาที่เขาชมอิลุงหล่อ แต่ถ้าเกินกว่านี้ก็ถามลุงให้ตอบยังไง อย่างคุยกับ 'ผู้กอบกู้' คือพี่ชายคนโตของลุงทัพ ส่วน 'ธรรมรงค์' คือคุณพ่อลุงทัพครับ


พอถึงบ้านลุงแกก็ถือถุงหนมผมมาวางไว้ที่ห้องนั่งเล่น ก่อนที่ผมจะถือต่อไปห้องครัว แล้วให้ลุงแกดูรายการโทรทัศน์รอ

ก่อนผมจะไปจัดแจงชงกาแฟมาให้ลุง เสริฟแบบเพียวๆไร้เครื่องเคียงที่เคยมีขนมมาด้วยเหมือนทุกครั้งที่อยู่ค่าย

"ใส่น้ำตาลด้วยเหรอ" ลุงแกชิมไปจิบหนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถามผม

อ้าว!! ลุงกินกาแฟไม่ใส่น้ำตาลเหรอ

"งั้นเดี๋ยวผมไปชงให้ใหม่" พูดจบก็ลุกเดินออกไปเลยครับ โดยไม่ฟังอะไรต่อทั้งนั้น

"เฮ้ย ไม่ต้องๆฟ้า ท้องฟ้าแบบนี้พี่กินได้" ถึงจะตะโกนตามหลังมาก็เถอะ

"นี่ครับ ไม่ใส่น้ำตาล" กาแฟ หนึ่งช้อนชากับน้ำร้อนสามในสี่ของแก้ว คือในบ้านมีพ่อผมครับที่กินกาแฟดำแบบลุง ส่วนแม่กินกาแฟซองแบบทรีอินวัน ส่วนผมนี่กินแบบปั่น แปลกแหวกแนวและจ่ายเพิ่มไปอี้ก

"ฟ้า สองแก้วเลยนะ แบบนี้พี่ก็แข็งทั้งคืนสิครับ"
 
"พี่ทัพ อย่าหื่นบ่อยสิครับ ตอนเยมันก็เสียวอยู่หรอกครับพอหลังจากนั้นมันทรมานมากเลยนะ ไหนจะ..." ไม่ใช่ผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นไง พูดละเศร้าเด้ามือไปเลยนะ น้องฟ้าจะไม่ใจอ่อนบอกเลย

"พี่กะว่าจะเล่นมุกตาแข็ง แต่เมียดันพูดความรู้สึกจริงๆออกมา ต่อไปถ้าพี่เงี่ยนพี่ว่าวเองก็ได้" หงอยเหรอลุงหงอยเหรอ ว่าแค่นี้หงอยเหรอ เออ เป็นเอามาก เป็นไปละ ไปแล้วลุงผม โอ้ยยยย น้องฟ้าจะไม่ทน

"จะดีกว่าไหมครับถ้าพี่ทัพจะบอกว่าจะดูแลผมหลังจากเยผมเสร็จแล้ว เหมือนเมื่อเช้าแต่อย่าดุผมบ่อยก็พอ เวลาแบบนั้นใครจะมามีอารมณ์ใจดีมายิ้มร่า พี่คือผู้ชาย ฝ่ายพ่อ พี่เป็นหัวหน้าครอบครัวนะครับ ไม่ใช่เด็กๆแล้ว อย่ามาหงอย" เอ่ยจบก็รอบบิดจมูกลุงแก หมั่นเขี้ยวจริงๆเลย โตเป็นควายละยังทำหน้าหงอยแบบเด็กเวลาถูกขัดใจอยู่ได้ เดี๋ยวเจอท้องฟ้าโหมดโมโหหิวแล้วจะครางหนาวนะบอกเลย

"ครับ พี่ขอโทษพี่ผิดไปแล้ว ขอบคุณที่เตือนสติพี่ พี่จะทำให้ดีที่สุดครับผม"

"ไม่คิดว่าผมสอนผมก็ดีใจแล้ว"

"เป็นเมียพี่ทำได้หมดแหละครับ" ทำได้หมดจริงเด่ะ ไหนลอง..

"กินเสร็จเอาไปล้างด้วยนะครับ"

"แต่หน้าที่เมียไม่ใช่เหรอ" ใครบอก??

"ผมสั่ง" ลองหืออือสิ!

"เออ ครับรับทราบครับท่านเมีย" ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร

ใหญ่กว่าผู้พัน ก็เมียผู้พันนี่ล่ะว้า




ระหว่างที่ผมมาคุมลุงล้างแก้วกาแฟอยู่นั้น ไลน์ผมก็มีสายเรียกเข้า เข้ามาซึ่งคนที่โทรมาก็คือแม่ของผมเอง

"ครับแม่" เอ่ยทักทันทีที่รับสาย

'ฟ้า พี่ทัพกลับยังคะ' โหยแม่ อะไรเนี้ยไม่ถงไม่ถามลูกแท้ๆสักคำ ว่าเหนื่อยไหมไปเข้าค่ายมาน่ะ เอะอะหาลูกเขยเลยนะ น่าน้อยใจ อะคึ..

"ยังครับ แม่มีอะไรเหรอครับ" อย่าบอกว่าจะมากินข้าวกะลูกเขยนะ

'แม่กับพ่อจะกลับไปกินข้าวเย็นด้วย บอกให้พี่เขารอได้ไหมคะ' ห้ะ ใช่ใช่ไหม แม่บอกว่าแม่กับพ่อจะมากินข้าวเย็นด้วย อ๊ากกกกก

"ถึงบ้านดึกไหมครับ ถ้าดึกฟ้าจะไม่ให้พี่เขารอ" ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เจอกัน แต่ผมเป็นห่วงพี่เขานะที่ต้องขับรถกลับดึกๆคนเดียว

'ไม่เกินหนึ่งทุ่มจ้า รอหน่อยสินะเปิดลำโพงอยู่ไหมเอ่ย'

"แม่ ไม่เปิดแล้วจะเห็นหน้าฟ้าอ่อ แม่นี่นะอยากได้ยินเสียงลูกเขยก่อนพ่อก็บอก" แล้วผมก็แกล้งผินกล้องไปทางลุง แว้บหนึ่ง ตอนนั้นลุงกำลังล้างฟองน้ำยาล้างจานออกจากแก้วอยู่ครับ

'ฟ้า ทำไมให้พี่เขาล้างเองล่ะลูก พี่เขาเป็นแขกนะ ฟ้าเป็นเจ้าบ้านนะลูก" ดูๆ แม่ผม เอาจริงคือห่วงลูกเขยออกหน้าออกตามากกก มีแววว่าจะรักลูกเขยมากกว่าลูกชายตัวเองแฮะ

"พี่เขากินนิครับ แล้วฟ้าก็คุยกะแม่อยู่นี่ไง" ข้ออ้างเพื่อจะเอาตัวรอดเยอะชิบหาย

'เรียกพี่ทัพมาคุยกับแม่สิ' ลุงแกถึงกับผินหน้ามามองผม จังหวะนั้นเองที่แม่ผมสตั้นไปหลายวิ

'ท้องฟ้า นั่นผู้พันฐานทัพใช่ไหมคะลูก' ฉึก แม่รู้ได้ไง แม่รู้จักผู้พันฐานทัพได้ยังไง

"ใช่ครับ แม่รู้จักพี่เขาด้วยเหรอ" เป็นผมที่อึ้งกว่าแม่ผม

'ก็แม่ติดตามเฟซเขาอยู่' ห้ะ นี่แม่ติดตามเฟซผู้ชายเหรอ

"ฟ้าจะฟ้องพ่อ"

'พ่อเขาก็ติดตามจ๊ะ' เออ แล้วไป ห้ะ พ่อก็ติดตาม ทำไมมีแต่คนรู้จักลุง ทำไมผมถึงไม่รู้จักลุงอยู่คนเดียว

'นี่อย่าบอกนะว่าเมื่อวานก่อนที่ผู้พันโพสต์ ขอบคุณช่างภาพทอทหารน่ะ ช่างภาพคือท้องฟ้า' ถั่วต้มแล้วคร้าบ

"ใช่ครับ ฟ้าเอง" เซอร์ไพรส์ใช่ไหมล่ะครับ พร้อมยิ้มหวานเสริมประโยคไป

'แล้วสเตตัสเช็คอินเมื่อกี้ ไปไหนกันมาคะ' โหยแม่ จะอยากรู้ไปทำไมครับ

"ซื้อขนมครับ"

'ท้องฟ้าใช้เงินใครซื้อ'

"เงินฟ้าสิครับ" เดี๋ยวนี้ฟ้ามีตังค์นะบอกเลย ฟ้าพร้อมเปย์พยาธิในลำไส้ฟ้ามากครับ

'ดีแล้ว อย่าไปใช้เงินพี่เขาล่ะเดี๋ยวเขาจะว่าเราไปเกาะเขา' ห๋า เดี๋ยวนะแม่ เงินที่ฟ้าใช้อยู่นี่ก็มาจากเงินพี่เขานะ แต่มันเป็นเงินของฟ้าแล้วนี่เนอะ

"คร้าบฟ้าจะจำไว้คราบ" ผมเอ่ยรับคำ ก่อนจะหันไปมองอิลุงที่กำลังมองหาอะไรอยู่

"หาอะไรเหรอครับ" ผมถามลุงทัพครับ

"ผ้าเช็ดครับ" แล้วผมก็บอกอิลุง ก่อนจะเดินไปหยิบขนมมากิน เพื่อหวังจะยั่วน้ำลายคนในสายไปด้วย

"แม่มีอะไรอีกรึเปล่า" ดูแม่อิ่มเอิบใจไม่พูดครับ

'แบ่งพี่เขาด้วยสิ มองตาละห้อยแล้วนั่น' แม่หมายถึงใครมองตาละห้อยแม่มองลุงแก หรือลุงแกมองผมล่ะ

"ฮ่าา พี่ทัพไม่กินขนมครับ แต่พี่ทัพจะกินฟ้าแทน แง่วว" เอ่ยจบผมก็ถูกอิลุงโยกศีรษะแบบไม่มีอะไรให้เล่นแล้วรึไงวะ

"พูดแบบนี้ พี่เสียหายหมดสิครับ" เออ อิคนสร้างภาพเก่ง ว่าลุงแกเหมือนด่าตัวเองไปพลาง

"หราาาาา กินมะ" ผมเอ่ย พร้อมยื่นห่อขนมให้

"ไม่กินครับ รอกินฟ้าดีกว่า" น่าน แม่ได้ยินไหมครับ ลูกแม่จะเสียตัวในอีกไม่ช้า

'โอ้ย วางสายกับแม่ก่อนไหมคะ ค่อยพูดคุยเรื่องนั้นกันน่ะ' เออ ก็ตั้งใจอยากให้ได้ยินนิครับ ว่าพี่ทัพของทุกคนน่ะหื่นกามจัดขนาดไหน

"ก็เผื่อแม่อยากดูอีกมุมของพี่ทัพแกบ้าง"

'หื่นกับแฟนก็ปกตินิ หื่นกับคนอื่นสิค่อยน่าจับมาตอน..จริงไหมพ่อ" น่าน หันไปหากำลังเสริม

'อะไร คุยอะไรกันแล้วมาหาทีมเฉย ผมทีมลูกไม่ทีมคุณหรอก' โอ้ยยย คือพ่อผมน่ารักที่สุด

'ลูกมีแฟนแล้ว คุณจะหงอยเป็นหมาเมาแดด' เออ เข้าใจเปรียบไปอีกครับแม่ผม

'ลูกก็คือลูก แล้วผู้ชายคนนั้นจะไว้ใจได้แค่ไหน' เออ เหมือนพ่อยังไม่รู้ว่าแฟนลูกคือใครและจากนั้นพ่อกับแม่ก็กำลังคุยกันสองคน

"แม่ ถ้าจะคุยกับพ่อสองคนฟ้าวางนะ ฟ้าจะไปดูหนังละ" เอ่ยตัดบทเลยครับ

'อืม จ่ะๆ บอกพี่เขาอย่าพึ่งรีบกลับด้วยล่ะ'

"คร้าบบบบบบบแม่ฟ้าจะบอกให้ครับ ..พี่ทัพได้ยินไหมครับว่าแม่ยายบอกจะมากินข้าวด้วย" ประโยคหลังแกล้งทำเป็นถามอีกฝ่าย ก่อนที่จะได้รับการรับรู้ด้วยเสียง

"ได้ยินแล้วครับ" จ่ะ น่ารักที่สุดเลย

"พี่ทัพรับทราบ น้องท้องฟ้าขออนุญาตวางสายนะครับ"

'จ้า' แม่ผมรับคำ ก่อนผมจะกดวาง

พอวางสายจากแม่ ผมก็หอบขนมกับพวกน้ำดื่มมากินที่ห้องโฮมเธียเตอร์โดยมีลุงช่วยอีกแรง ก่อนจะจัดแจงที่นั่งเพื่อดูหนัง แล้วทิ้งหัวลงไปกับแผ่นอกหนาของลุง

"พี่ทัพ ถ้าพ่อกับแม่ผมถามว่าเรามีอะไรกันรึยังพี่จะตอบว่ายังไง" ผมเป็นกังวลว่าลุงแกจะถูกข้อหาพรากผู้เยาว์ว่ะ

"ก็ตอบว่ายังสิครับ ไม่งั้นพี่ถูกข้อหาพรากผู้เยาว์แน่" เออ รู้จักเอาตัวรอดดี แบบนี้สิสามีแห่งชาติ..รึเปล่าวะ ดีนะที่ผมไม่ใช่ผู้หญิง ป่านนี้หาพ่อให้ลูกไม่ได้ละ ถ้าพ่อมันจะปฏิเสธว่าไม่ได้ทำขนาดนี้

"แล้วถ้าพ่อแม่ผมถามพี่อีกว่ารู้จักกันได้ยังไงล่ะ"

"พี่ก็จะตอบว่าพี่รู้จักกับท้องฟ้าผ่านอินสตาแกรมไงครับ" นั่นสินะ ผมรู้จักกับลุงในไอจี

"แล้วถ้าพ่อกับแม่ผมถามพี่อีกว่าก่อนนี้ไม่เห็นผมพูดถึงพี่ แล้วพึ่งจะมาพูดตอนนี้"

"พี่ก็จะตอบว่าเมื่อก่อนพี่จีบเราอยู่ยังไม่ติด ตอนนี้จีบติดแล้วครับ" ค่อยโล่งอกหน่อย

"ครับ เอาตามนี้ ผมได้ลางไม่ดีเลยอ่ะ"

"ไม่ต้องคิดมากน่าครับ พ่อแม่ฟ้าก็ติดตามพี่น่าจะรู้ว่าพี่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน เรื่องชู้สาวพี่ไม่เคยมีเลยครับ ประวัติดีขนาดนี้พวกท่านให้พี่ผ่านแน่ๆ" ขออนุญาตหมั่นไส้ได้ไหม ดูจะมั่นหน้ามากอยากจะเรียกสติให้ลุงโดยการบิดไข่สักสองสามที พอเป็นพิธีไม่ถึงขั้นทำหมัน

"ครับ" ผมรับคำลุงทัพก่อนจะเข้าไปสวมกอดอีกฝ่าย

โอบกอดที่อุ่นเสมอนี้ นอกจากพ่อกับแม่ก็มีพี่เขา...คนนี้ คนของผม

'ผมรักพี่ทัพนะ'


.............................

จบตอนที่ 07

ขอบคุณที่ติดตามครับ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พ่อกับแม่ ทันสมัยมาก ติดตามคนหล่อทั้งคู่เลย........
แถมคนหล่อ กลายมาเป็นลูกเลยซะด้วย 
       
 

[Leenboy]

เอาใจช่วยคู่นี้จ้า

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 08



"พี่ทัพ ไปถอยรถหน่อยครับ" ผมบอกอีกฝ่าย เมื่อได้ยินเสียงแตรรถของพ่อผม

พร้อมกับที่ผมรีบวิ่งลงไปทำหน้าที่เป็นเด็กโบกรถ ให้รถพ่ออย่าพึ่งวิ่งเข้ามา โดยให้รถลุงถอยออกไปก่อนพอลุงถอยออกไปแล้ว ค่อยให้รถพ่อวิ่งเข้ามาแล้วปิดท้ายด้วยรถลุงอีกที

"พี่ทัพเดี๋ยวผมไปรับพ่อกับแม่ก่อนนะครับ" ผมบอกลุงก่อนจะรีบวิ่งไปรับของและกระเป๋าช่วยพ่อกับแม่ แล้วพ่อกับแม่ก็ขึ้นบ้านจากประตูหลังบ้าน ผมเลยเดินมาประตูหน้าเพื่อชวนลุงขึ้นบ้านพร้อมกัน

"มะ พี่ช่วย"

"ไม่เป็นไรครับ แค่นี้ผมถือไหว"

"พี่รู้" รู้แล้วมาแย่งผมไปถือ หมายความว่ายังไงครับ

"ตามมาสิครับ" เออ ตกลงนี่มันบ้านใครกันแน่วะ

"อ้ะ ผู้พันไม่เห็นต้องลำบากเลยครับ" พ่อผมรีบเดินเข้ามารับของจากมืออิตาลุงไป

"ไม่ลำบากเลยครับ" แต่ลุงไม่ให้ทั้งหมดครับ แล้วพ่อก็เอาไปวางที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายมานั่งที่ห้องรับแขก ลุงยกมือไหว้พ่อกับแม่ของผมก่อนที่พ่อกับแม่ของผมจะรับไหว้

"ฟ้าไปตลาดกับแม่หน่อยครับ" แม่ผม

"ให้ผมขับรถให้ไหมครับ" ลุงอาสา

"เอ่อ ไม่ต้องหรอกครับ ดาวเขาขับรถได้ ผมว่าเรามาคุยกันดีกว่านะครับผู้พัน" สิ้นคำพูดพ่อผมก็ส่งสายตาให้รักษาตัวเองให้ดีนะ ให้ลุงก่อนจะเดินตามแม่ไป

"ไม่เห็นบอกแม่มาก่อนเลย" ว่าแล้ว ลางสังหรณ์ผมไม่เคยพลาด

"เรื่องอะไรเหรอครับ" ขอเอ๋อเด๋อสักหน่อยเถอะ

"ก็เรื่องที่ฟ้าเป็นแฟนผู้พัน แล้วเป็นผู้พันฐานทัพอีก"

"เอ่อ ฟ้าไม่รู้มาก่อนนิครับว่าพี่ทัพเป็นผู้พัน" ไม่เคยรู้อะไรเลยด้วยแหละ แม้กระทั่งอีกฝ่ายจีบผมยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย

"จะบอกว่าพึ่งรู้จักกัน" อ้ะ แม่อย่าเดามั่วสิครับ

"จริงๆ ผมกับพี่ทัพรู้จักกันในไอจีมาสักพักละครับ"

"รู้จักกันในไอจี แต่ไม่รู้ว่าเขาคือผู้พันเนี้ยนะ" แม่ อย่ากดดันผมสิ เดี๋ยวก็ได้รู้ความจริงสมใจหรอก

"ครับ ฟ้าแค่คุยไม่ได้ไปอยากรู้ประวัติของพี่เขาขนาดนั้น แล้วฟ้าก็ไม่เคยรู้มาก่อนด้วยว่าพี่เขาจีบฟ้าอยู่"

"จีบฟ้าอยู่" แม่ผมทวนคำพูดผม ผมพยักหน้าเสริม

"แสดงว่า เรื่องนั้นก็เป็นเรื่องจริงสิ" เรื่องไหนครับ ท้องฟ้าไม่เข้าใจ

"เรื่องไหนเหรอครับ"

"รู้อะไรบ้างเนี้ย รีบรับแอดพี่เขาแล้วอัพเดทข้อมูลด่วนค่ะลูกขา" เอิ่ม ทำไมแม่รู้ว่าผมยังไม่รับพี่เขาอ่ะ

"แม่รู้ได้ไงครับ ว่าฟ้ายังไม่รับแอดพี่ทัพ"

"แม่ถึงบอกให้รับแอดพี่เขานี่ไง" อะไรของแม่

"แล้วเขาทำอะไรฟ้ารึยังคะ" ห้ะแม่ ถามอะไรเนี้ย

"แม่ ฟ้าผู้เยาว์อยู่นะ" ขออนุญาตใช้นิ้วกลางไขว้นิ้วชี้ไว้ก่อนนะ

"ยังเหรอ" แม่ อ๊าก เปลี่ยนคำถามได้ไหม

"น้องฟ้า มัวทำอะไรอยู่ทำไมไม่รีบเผด็จศึกล่ะ นี่จะเชื่อฟังแม่ไปไหน แม่บอกว่าห้ามข่มขืนพี่เขาเราก็จะไม่ทำอะไรเลยรึไงคะลูกขา" เอิ่ม แม่ครับ นี่แม่กำลังเชียร์ให้ผมเสียตัวให้ลุงแกอีกนะครับ

"เอ่อ ผมกลัวเจ็บนิครับ" และมันก็เจ็บมากด้วยครับ

"ครั้งแรกก็เจ็บกันทุกคนแหละ" อ้ากกกกก แม่คร้าบ เหมือนแม่กำลังจะติววิชาเพศศึกษาให้ผมอยู่นะครับ

"แต่ของพี่ทัพ มัน" แม่อย่าได้เซ้าซี้ต่อได้ไหมครับ

"ทำไมคะ ของผู้พันทำไมเหรอคะ" แม่ครับ พอๆ  แล้วถ้าบอกว่ามันใหญ่กว่าของพ่อ แม่จะน้อยใจไหมล่ะ

คือ ตอนเด็กๆ พ่อเคยอาบน้ำให้ผมน่ะครับ ก็ไม่ได้เด็กจนไม่รู้เดียงสาอะไร ป.สองป.สาม นี่พ่อก็ยังแก้ผ้าอาบน้ำให้ผมอยู่เลย

ไม่ได้โรคจิตนะ..แต่ขนาดของพ่อนี่ทำเอาอึ้ง แม่ทนได้ไง! แม่ไม่เจ็บเหรอ! แต่พอมาเจอของอิลุงทัพ คือเข้าใจเลยว่ามันเจ็บ เจ็บมากกกกกกกกกก

"ไม่พูดเรื่องนี้แล้วครับ ว่าแต่แม่ทำไมรีบกลับจังเลยล่ะครับ" ปกติวันนี้จะอยู่ดึกไม่ใช่เหรอ

"ก็แม่อยากเห็นหน้าลูกเขยนี่น่า" เอ่อ ครับเข้าใจ น้องฟ้าเข้าใจแล้วครับ

"หมายถึง พ่อขาดการประชุมจะดีเหรอครับ"

"โอ้ย ให้ขาดหน่อยเถอะค่ะ เข้าประชุมทุกอาทิตย์ก็ไม่เห็นว่าเงินเดือนจะเพิ่มขึ้นสักที" เออ จริงครับ อันนี้ฟ้ายอม ฟ้าไม่เถียง

พ่อกับแม่ผมทำงานแบงค์ ธนาคารครับ อยู่อีกอำเภอหนึ่งแต่ค่อนข้างจะเจริญกว่าอำเภอที่ผมเรียน และบ้านที่ผมอยู่

ที่ที่จะไปเป็นตลาดครับ เรียกตลาดเย็น อยู่ในตัวอำเภอ ห่างจากบ้านผมประมาณหกกิโลเมตร

ปกติเราจะทำกับข้าวกินกันเฉพาะวันที่พ่อกับแม่เลิกงานตามเวลาปกติครับ และไม่ใช่อย่างวันนี้แน่นอน เพราะทุกวันอังคารพ่อจะมีประชุมที่สำนักใหญ่ เพราะพ่อผมเป็นผู้จัดการสาขา เลยพลอยให้แม่ต้องรอกลับพร้อมพ่อไปด้วย

"ผู้พันชอบกินอะไรเหรอคะ" เอิ่ม คำถามยากจังเลยครับ ถ้าผมตอบไม่รู้ผมจะยังหายใจอยู่ข้างๆแม่นี้ไหม

"ผมก็เห็นลุงแกกินทุกอย่างนะครับ" แฮร่จะบอกว่าไม่รู้ก็ยังไงอยู่นะ

"ลุงแก?" อ้ากกกก...หลุดจนได้

"ไปเรียกพี่เขาลุงได้ยังไง เขาไม่ตบคว่ำเหรอฟ้า" โห แม่นี่ฟ้าเป็นเมียเขานะ

"ก็เรียกบางครั้งครับ แฮร่แม่อย่ามองฟ้าอย่างนั้นสิครับก็ลุงเขาไม่บอกอายุเขากับฟ้านิน่าฟ้าก็เลยเรียกลุงเลยแหละ"

"เขาอายุสามสิบสามอ่อนกว่าพ่อกับแม่สองปี ต่อไปอย่าเรียกแฟนว่าลุงให้แม่ได้ยินอีกนะ" ห้ะ นี่แม่สั่งผมขนาดนี้เลยเหรอ

"แม่อ่ะ"

"ไม่รู้ล่ะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนเอาได้ จำไว้ด้วยล่ะ" เออ เขาว่าแล้วครับแม่ วันแรกเลยด้วย กับเดทแรกของเราเลยด้วย

"คร้าบฟ้าจะจำไว้ว่าต่อหน้าแม่ฟ้าจะไม่เรียกพี่ทัพว่าลุง" ย้ำว่าต่อหน้าแม่

"ฟ้า ลับหลังก็ด้วย" อะไรอ่ะแม่

"แม่อ่ะ" ฮึก ทำอะไรไม่ได้

"ครับก็ได้"

"สัญญา แตะเกี่ยวก้อยกัน" มือขวาเกี่ยวก้อยกับแม่ แต่มือซ้ายนิ้วกลางไขว้นิ้วชี้ซ่อนไว้ด้านหลังไปอีกค้าบ

"ดีมากจ๊ะ" แม่ผมเอ่ยพร้อมรอยยิ้มก่อนจะปล่อยนิ้ว "แม่จะบอกให้ว่าผู้พันเขาชอบอะไร" แล้วแม่ผมก็ร่ายยาวเลยทีนี้ ว่าอิตาลุงชอบอะไรไม่ชอบอะไร ที่เป็นของคาว ลุงแกกินได้แทบทุกอย่าง โดยเฉพาะไข่ดาวที่สุกๆดิบๆ คือชอบมาก แต่แบบไม่สุกก็กินได้แต่ถ้าเลือกได้จะเอาไม่สุกดีกว่า ซะงั้น!!

ส่วนผลไม้ แกไม่ชอบสาลี่ อันนี้ไม่รู้ที่มาที่ไป แล้วชอบส้มมากโดยเฉพาะส้มเขียวหวาน แต่ก็ไม่ชอบส้มจีนอีกนั่นแหละ

ของหวานนี่อิลุงกินได้หมดครับ แต่ต้องไม่หวานมาก และนั่นก็สามารถเข้าได้ดีกับพ่อผม ซึ่งมีร้านของหวานเป็นร้านประจำที่ทำรสชาติไม่หวานจนเลี่ยนได้อย่างถูกปากพ่อผมด้วย

"แม่ ฟ้าว่าพอแล้วเถอะซื้อไปเลี้ยงพระด้วยไง" คือซื้อมาเยอะมากจนผมแทบจะเซละ

"พระไม่ฉันมื้อค่ำค่ะลูกขา" เออ ก็ตอนเช้าไง ใส่ตู้เย็นไว้อุ่นถวายตอนเช้า

"เดี๋ยวแม่ไปดูส้มอีกสักหน่อย" แม่ครับ แม่จะเหมาทุกแผงเลยไม่ได้

"งั้นฟ้าเอาของไปไว้รถก่อนนะ" รถเป็นรถมอไซค์ครับแม่ผมขับมา ทีแม่อ่ะขับได้ ทีผมอ่ะสั่งห้าม พ่อนะพ่อ!! แล้วบอกทีมผม!!! ผมล่ะจะเริ่มพาลที่แม่เอาอกเอาใจลูกเขยดีเว่อร์วังมากละเนี้ย

ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ

"มาแล้ว ป้าเล็กแถมให้อีกตั้งครึ่งโล" ครึ่งโล!! แล้วจะเอาไปไงไหวคราบ แม่ครับโปรดดูรถเราด้วย เอาไปคืนป้าเล็กเลยครับ

"ฟ้าว่าไม่น่ากลับไหวนะ เดี๋ยวฟ้าโทรให้ลุง อ่ะให้พี่ทัพมารับดีกว่า" แล้วผมก็เอาโทรศัพท์มาโทรหาลุงแกที่แกเมมเบอร์แกให้ผมว่า 'ที่รัก' ผมล่ะเสียวสันหลังกับชื่อนี้เลยจริงๆ เดี๋ยวลับหลังจะเปลี่ยนเป็นพี่ทัพละ

จะอ้วกครับ กับชื่อที่ชวนเลี่ยนขนาดนี้ พอวางสายแม่ผมก็ถามที่มาที่ไปของโทรศัพท์

"พี่ทัพซื้อให้ครับ" จริงๆเป็นเครื่องเก่าพี่เขา แต่สภาพไม่ได้ดูเก่าเลย

"ก็ฟ้าไม่มี แม่ก็ไม่ซื้อให้ พี่ทัพเลยซื้อให้"

"เท่าไหร่" ราคาเท่าไหร่หว่า

"เก้าพันครับ" จำราคาเครื่องของลุงมาครับ

"รักษาดีๆล่ะ แล้วห้ามเอาไปโรงเรียนเด็ดขาด" ครับผม รับทราบครับ ครับแม่ครับ

ไม่นานรถเบนซ์ สีดำเงาวับก็วิ่งมาตีไฟจอดฉุกเฉินเยื้องด้านหน้าผมกับแม่ ก่อนที่ผมจะรีบวิ่งไปเคาะกระจกให้สัญญาณว่าห้ามลงมา ก่อนจะวิ่งไปเปิดท้ายรถแล้วเอาของใส่ จนเสร็จ

"แม่ เดี๋ยวฟ้าไปรอที่บ้านนะ"

"จ่ะ เอ่อถามพี่เขาหน่อยสิว่าอยากกินน้ำเต้าหู้ไหม" แม่ ยังไม่พออีกเหรอครับ

"แม่ มันเยอะแล้วอ่ะ"

"ถามครับท้องฟ้า" อะไรนะ เห่อะ แม่อ่ะ

"พี่ทัพกินน้ำเต้าหู้ไหมครับ"

"ไม่ต้องก็ได้ครับ พี่ว่ามันเยอะแล้ว"

"แม่ พี่ทักบอกไม่ต้อง"

"คุณฐานทัพคะ แต่ร้านนี้อร่อยมากเลยนะคะรสชาติน่าจะถูกปากคุณฐานทัพด้วย ลองสักหน่อยนะคะ" เออ แม่ครับ นี่แม่ต้องลงทุนมาคุยด้วยตัวเองเลยใช่ไหม

"เอ่อ ผมว่ามันเยอะแล้วนะครับ แต่ถ้าแม่น้องฟ้าจะซื้อก็ได้ครับ ผมจะทานให้" ตายแน่อิลุง ตายแน่ ท้องแตกตายแน่ บอกเลยว่างานนี้อิลุงไม่ตายดี ท้องอืดอาหารไม่ย่อยตายครับ

"ค่ะได้ค่ะ แล้วเจอกันที่บ้านนะคะ" ได้ไปสักที ออกรถสิลุงเร็วๆเลยเดี๋ยวคุณนายแม่สรรหาของกินมาต้อนรับลูกเขยอีก

หลังจากนั้นลุงก็พาผมออกมาจากโซนตลาดที่ผู้คนกำลังพลุ่งพล่าน
ลุงขับออกมาสักพัก แฟนสาวไอ้เต๊ะก็ทักมาในไลน์ผม ตอนแรกกะจะไม่อ่านแหละครับแต่นางเล่นทักมายิกๆเสียงมันก็ติ่งๆ รบกวนสมาธิคนขับรถด้วยเลยจำใจเปิดอ่าน

'รถที่แกนั่งอยู่คือรถพี่ทัพใช่ไหม' ใช่ แล้วจะทำไม มองบนได้ไหมทำไมต้องอยากเผือกเรื่องคนอื่นจังวะ

'ฟ้า บอกมานะนี่ชั้นเห็น' เออ จ้างให้ก็ไม่บอกหรอก

เมื่อผมไม่ตอบ นางก็โทรไลน์มาสิครับ ตัดสายทิ้งแม่ง

"ใครโทรมา" ลุงถาม

"เพื่อน แต่ไม่ได้สนิท โทรมาถามเรื่องลุงอ่ะมันเห็นว่าผมอยู่กับลุง"

"ก็ไม่เห็นว่ามีไรต้องปิดบัง รับแอดพี่ได้แล้วแล้วเปิดเผยสถานะกัน" ห๋า อะไรนะครับ

"พ่อผมอนุญาตเหรอ"

"ใช่ แถมบอกให้พี่ดูเราดีๆด้วย เราจะได้ไม่ไปอ่อยผู้ชายไปทั่ว" เฮ้ย ทำไมพ่อทำแบบนี้

"ผมไม่เคยอ่อยเห่อะ" ผมก็เป็นผม แบบนี้จะไปอ่อยใครเป็น

"เหรอครับ พ่อฟ้าเล่าให้พี่ฟังหมดแล้ว หัวกระไดไม่เคยแห้งเลย ทั้งๆที่มีลูกชายแต่มีทั้งผู้ชายผู้หญิงมาชอบ" โอ้ยยยยย พ่อนะพ่อ ทำไมต้องทำกับน้องฟ้าขนาดนี้

"เอาน่าครับ พี่จะดูแลเราอย่างดี พี่จะเยเราอาทิตย์ละครั้งพอ แต่ขอเริ่มวันเสาร์นี้เป็นต้นไปเลยนะครับ" ห้ะ เดี๋ยววันเสาร์ วันเสาร์นี้เราจะเยกันอีกแล้วเหรอ

"ไหงบอกวันเสาร์จะพาผมไปไหว้พ่อแม่พี่"

"ก็ไหว้เสร็จ เราก็มาเยกันไง" เออ ครับอิคนไม่หื่นเลยสักนิด

"ก็ได้ครับ" ยอมง่ายๆจะได้ไม่ถูกกล่าวหาว่าดื้อ

"หืม ไม่อิดออด" อ้าว อาทิตย์ละครั้งก็พอดีแล้วจะอิดออดทำไมล่ะ

"อาทิตย์ละครั้งพอได้ครับ แต่ทุกวันผมไม่ไหว" ถ้าขนาดอนาคอนด้าเท่านิ้วชี้ทุกวันทำได้ผมไม่บ่นเลย แต่เท่าแขนผมขอยกมือขึ้นบ๊ายบายครับ

"ครั้งนี่ ไม่ใช่น้ำเดียวแล้วเลิกนะ" เออ ผมรู้น่าลุง

"พี่ทัพจะทำจนผมคลานไม่ไหวก็ได้ครับ แต่ต้องรับผิดชอบผมด้วย หลังจากนั้นต้องดูแลผม ผมอาจจะได้ลาโรงเรียน พี่ทัพเองก็อาจจะได้ลาหยุดเพื่อมาดูแลผม ตกลงไหมล่ะครับ"

"ว้า วันจันทร์ด้วย ทำเย็นวันศุกร์เสาร์อาทิตย์ดูแลเมีย แบบนี้ก็พอไหว" แน่ะ มีวงผงวางแผน

"แต่ฟ้าจะมาอยู่กับพี่ทักทุกอาทิตย์ไม่ได้"

"พี่เข้าใจครับ อาทิตย์ไหนฟ้าอยากอยู่บ้านพี่ก็จะเยฟ้าที่บ้าน ว่าแต่ห้องฟ้าเก็บเสียงไหมครับ" ไม่น่าจะเก็บนะ

"ไม่ครับ จามยังได้ยินเลย"

"โห พี่ว่ารื้อทำใหม่ดีไหม" ลงทุนมากไปไหมครับลุง

"ไปคุยกับพ่อผมนู้น" คุยกับผมไม่มีประโยชน์หรอกครับ

"ครับ พี่จะไปคุยกับพ่อน้องฟ้า" เอาจริงดิ

"แล้วพ่อผมถามไรบ้าง" จากนั้นลุงก็เริ่มเล่า ซึ่งคำถามของพ่อที่ถามลุงแก ก็เหมือนคำถามของแม่ที่ถามผม และโชคดีที่ผมมีลางก่อน จึงได้นัดแนะจัดเตรียมคำตอบไว้ล่วงหน้ากันได้ ไม่งั้นมีความกระเจิง

"อย่างนี้ต้องขอบคุณความคิดมากของผมนะครับ"

"เรียกว่าลางสังหรณ์ดีกว่าไหมครับ พี่ว่าคิดมากมันไม่ได้ดีเสมอไปนะ พี่อยากให้ฟ้าอยู่กับพี่มีแต่ความสุข ความสบายใจ ไม่ใช่ต้องมาคอยคิดมาก แต่ถ้าจะคิดมากจริงๆ พี่อยากให้มีถึงกับมีพี่ลงไปด้วยนะ แบบคิดถึงพี่มากน่ะ" ขออ้วกใส่หน้ารถได้ไหม คนอะไรเล่นมุกเลี่ยนๆไม่ดูหน้าดูตาตัวเอง

"ครับๆ" ยอมใจอิลุงนักเลี่ยนแห่งชาติเลยจริงๆ


.............................

ตอนที่ 08             50%

พ่อตาแม่ยาย ให้ผ่านแล้วครับ ด่านต่อไปก็เป็นพ่อปู่แม่ย่า ฝากติดตามด้วยนะครับ ^^

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 08 (ต่อ)



"ทานเยอะๆนะครับ" พ่อผมเองครับ ดูเหมือนว่าลุงจะทำคะแนนไว้ดี

"ขอบคุณครับ" เห็นละหมั่นไส้

"ฟ้า เป็นอะไรไปหืม" แม่ผมครับ

"เอ่อฟ้า ฟ้าไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะรับที่พี่ทัพเป็นเกย์ได้น่ะครับ" เน็ตไอดอลของพ่อกับแม่ผมเลยนะครับ คนนี้

"ทำไมจะรับไม่ได้ล่ะ ก็เขาเป็นแฟนของลูก" แม่ครับ

"อย่าคิดมาก พ่อกับแม่ไม่ได้รับได้ในฐานะที่เขาเป็นผู้พัน หรือเพราะเขาหล่อ หรือว่าเพราะเขารวย แต่เพราะว่าเขารักฟ้าจริงๆ แล้วฟ้าเองก็รักพี่ทัพใช่ไหมล่ะ" ฮึก ซึ้ง พ่อทำผมน้ำตาแทบไหล

"ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับแม่" ผมเอ่ยพร้อมยกมือไหว้บุพการีทั้งสอง

"จ่ะ มีเรื่องมีปัญหาอะไรก็ค่อยๆพูด ค่อยๆคุยกันนะ อย่าเอาอารมณ์มาเป็นใหญ่ตัดสินปัญหา ดูอย่างพ่อกับแม่ถ้าเรื่องไหนพอยอมกันได้ก็ให้ยอมกันนะคะ" แม่ครับ

"ครับ/ครับผม" แล้วผมกับลุงก็ตอบรับพร้อมกัน





เกือบสี่ทุ่ม ลุงขอตัวกลับ
แม่ผมมีของฝากติดไม้ ติดมือให้ลุงเอาไปไว้กิน แล้วฝากคนที่กองร้อยด้วย

และนั่น ลุงก็โพสต์ลงเฟซบุ๊ก อินสตาแกรม และทวิตเตอร์ พร้อมติดแฮทแทค

'ไปบ้านพ่อตาแม่ยายมา ได้ของฝากมาเพียบเลย ขอบพระคุณมากๆครับที่มอบลูกชายของพวกท่านให้ผมได้ดูแลต่อ'
#รักจริงหวังแต่ง



messenger (ของผม)

โบวี่ ศรีธัญญา : เมิงงงง พี่ทัพโพสต์หมายความว่าไง ขอบคุณพ่อตาแม่ยาย ที่มอบลูกชายให้ดูแลต่อ พี่ทัพเป็นเกย์เหรอ อ้ากกกกไม่อยากจะเชื่อ!!!!

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : เออ ชั้นก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อพี่เขาดูจะจริงจังมากอ่ะเมิง นี่เล่นประกาศให้สามโลกรู้เลยว่ามีแฟนแล้ว แล้วเป็นผู้ชาย และแฟนหวงมาก อิชั่งภาพคือเป็นเกย์อยู่แล้ว หรือเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่แล้วมาฟันดาบกันคะ

แม็ค คนสวยกว่า : กรี้ดดดด ช้านรับกับข่าวนี้ได้ พี่ทัพประกาศตัวว่าเป็นเกย์เหรอ คืออะไรคะ ฉันสงสารชะนีที่อ้างตัวว่าเป็นเมียว่าที่ผัวฉันจังเลย

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : นี่ ชั้นทักไปถามพี่ก้อย พี่ก้อยบอกเรื่องจริง พี่ทัพจีบช่างภาพคนนี้มาเกือบจะสามปีแล้ว แล้วพึ่งจีบติด

โบวี่ ศรีธัญญา : ตอนนี้ช้านอยากรู้มาก ว่าช่างภาพเป็นใคร หน้าตาดีสู้ช้านได้ไหม ทำไมพี่ทัพถึงเลือกเขา

ท้องฟ้า : แล้วพวกเมิงยังจะติดตามพี่แกต่อป่ะวะ

โยนหินถามทางหน่อยครับ

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : เอาจริง พี่เขาก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน หรือล้มหายตายจากป่ะ แล้วจะมาเลิกติดตามเพราะพี่เขาออกมาประกาศตัวว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย แค่นี้คือมองทัศนคติแคบมากอ่ะ ส่วนตัวคือชอบความจริงใจของพี่เขานะ และอิจฉาช่างภาพว่ะที่ได้ใจพี่ทัพไปครอง แถมได้กระบองทองไปนอนกอด

เดี๋ยวๆจะดีอยู่แล้ว อิกระบองนั่นคืออะไรวะ?

แบงค์ คนสวย : กรี้ดดดดด กูขอยาดม กูสงสารชะนีมากค่ะตอนนี้ พี่ทัพมีแฟนแล้ว และเป็นคนที่คุณก็รู้ว่าใครมีนัยไปอีกพ่อคูณ แบบนี้คือคนที่เรารู้จักป่ะหรือคนในค่าย อักษรย่อทอทหารก็หายากเกิ้น

แบงค์ คนสวย : @ท้องฟ้า คือมีคนเห็นแกนั่งรถไปกับพี่ทัพที่ตลาดอำเภอเราจริงดิ???!! (รูปภาพ)

เชี้ย ใครแอบถ่ายวะชัดยันป้ายทะเบียนรถลุง เป็นจังหวะที่รถวิ่งกำลังออกไป แล้วไหนวะผม!!

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ยังไงคะ @ท้องฟ้า

แม็ค คนสวยกว่า : แหล่งข่าวจากไหน? ยัยอ้อนไม่น่าเชื่อถือค่ะ

โบวี่ ศรีธัญญา : จริง นางโพสต์เหน็บแนมด้วยอ่ะ คือตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้วป่ะ @ท้องฟ้า แกอย่ายอม
นี่ชั้นแคปทัน แต่ว่ามันลบไปละ (รูปภาพ)

แฟนสาวไอ้เต๊ะเล่นผมแล้ว แถมเล่นแรงซะด้วย พูดถึงพ่อถึงแม่ผมในทางเสียๆหายๆ ว่าสนับสนุนให้ลูกเป็นตุ๊ดแล้วแย่งผู้ชายคนอื่น คนอื่นนี่ก็ช่างภาพที่นางไม่รู้ว่าใครด้วยสิ

ผมเลยส่งรูปที่เพื่อนโบว์แคปไว้ทันนี้ ให้ลุงทางแมสเซนเจอร์

Thanthaph : เดี๋ยวพี่จัดการเอง

ท้องฟ้า : พี่ทัพ ฟ้าแก้ไขความเป็นส่วนตัวโพสต์นั้นของพี่นะ

Thanthaph : แก้ทำไมล่ะครับ ให้คนวิพากษ์วิจารณ์กันเลยครับ เราจะได้รู้ไงว่าใครมีทัศนคติแบบไหน

ท้องฟ้า : แต่ฟ้ากลัวพี่ทัพเสียหาย

Thanthaph : พี่ไม่เสียหายหรอกครับพี่พร้อมมากพร้อมมานานแล้วด้วยยิ่งรู้ว่าคนที่พี่รักหมดใจคือคนคนเดียวกับเด็กน้อยที่ชื่อ'ท้องฟ้า' พี่ยิ่งหลงหัวปักหัวปำไปเลยตอนนี้

Thanthaph : พี่อยากให้ฟ้ารู้ไว้ว่าพี่จริงจังกับฟ้ามากนะครับ ถ้าฟ้าทิ้งพี่ไปพี่อาจจะรักใครไม่ได้อีกเลยก็ได้ และได้โปรดอย่าปล่อยมือจากพี่ เราเดินไปด้วยกันนะครับ

ท้องฟ้า : ครับ เอาซะซึ้งเลยอ่ะ

Thanthaph : พี่รักฟ้าจริงหวังแต่งครับ

ท้องฟ้า : คร้าบบบบบบบบบ

จากนั้นลุงก็เงียบไป ก่อนที่ไอ้เต๊ะจะทักมา

นายต.เต๊ะ : ฟ้า เราเงี่ยนว่ะ

ห้ะ อะไรของมัน ทักมาเพื่อบอกว่าเงี่ยนเนี้ยนะ

ท้องฟ้า : เมียมึงไง

นายต.เต๊ะ : เราก็อยู่บ้านเราสิ

แล้วเกี่ยวอะไรกับกู คือกูยังงงว่ะ

ท้องฟ้า : เออใช้มือไปๆ แล้วก็นอนซะพรุ่งนี้ไปเรียน

ผมบอกมันก่อนจะเก็บเครื่อง แล้วไปปิดไฟเตรียมจะนอน ทันใดนั้นสามีแห่งชาติก็ทักมา

Thanthaph : ฝันดีครับ ที่รัก

พร้อมรูปภาพท่านอนตะแคงแล้วยิ้มแฉ่งจนเห็นฝันขาว

ท้องฟ้า : ฝันดีเช่นกันครับ พี่ทัพ





เช้าวันใหม่ สดใสในวันพุธ
วันนี้ไม่ได้แต่งชุดลูกเสือแล้วครับ เพราะหลังจากเข้าค่ายผ่านไปแล้ว ก็เหมือนจบการเรียนการสอนไปเลย เลยแต่งเครื่องแบบนักเรียนไปโรงเรียนตามปกติ

โดยมีพ่อกับแม่ไปส่ง เมื่อถึงโรงเรียนก็ไหว้พวกท่านขอพร ก่อนจะมารูดบัตรเข้าเพื่อเช็คชื่อ และเวลามาเรียน ก่อนจะรีบวิ่งไปเตรียมเข้าแถว

"ฟ้า" ฉึก ใครวะ

"ฟ้า รอเราด้วยสิ" เออ รอแล้วนี่ไง หยุดกึกเลยเนี้ย

"อ้ะ ไผ่มีไรเหรอ" ไผ่ หรือ ต้นไผ่ หรืออิไผ่ หรือไอ่ไผ่ครับเป็นเก้งหล่อมากกกกก สูงยาว ขาว เข่าดี(มั้ง) ควบตำแหน่งหัวหน้าห้อง และเป็นเพื่อนในกลุ่มผมด้วยครับ แต่มันเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดแถมไม่เล่นโซเชียลอีกจ้า

"ไอ้โอ๊ตมันไม่สบายเหรอ" อ้าวกูจะไปรู้ไหม

"ไม่รู้อ่ะ ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันกับมัน" คือกูตอบดีๆ เปล่ากวนตีน และทำไมต้องมาถามกูเมิงกับบ้านอยู่บ้านใกล้กันไม่ใช่เหรอ เออ อาจจะทางเดียวกันอ่ะนะ

"เมียจ๋า ผัวกลับมาล้าว" ไอ้โต้งครับ ไม่พูดเปล่าเข้ามากอดคอผมอีกตะหาก

หยี๋ อิหมีควายออกไปนะ "เมียพ่อง ถอยไปไกลๆกู" พร้อมผลักมันออกด้วย

"ไล่ผัวทำไมคะ" ยังจะมาเอียงคอถามแบบหมาสงสัยอีก ไอ้หมีควาย

"ใครเมียมึง" ไอ้เต๊ะครับ มาได้จังหวะมากเมิง

"เกี่ยวไรกับมึง" ไอ้หมีควายสวนกลับไปยังไอ้นักมวยคอวอยอสามนิ้วครึ่ง

"เฮ้ย อย่ามีเรื่องกันดิ" ไอ้ไผ่ตะเบ็งเสียงห้าม

"เกี่ยวไรกับมึงอิตุ๊ด" อ้าว อินี่พาล อิโต้งมึงพาล

"เต๊ะ จัดการมันทีดิ้" เมื่อรู้ตัวว่าสู้ไอ้หมีควายนี่ไม่ได้ก็หันไปขอความช่วยเหลือจากนักมวยสิครับ

"อ้าวฟ้าไมพูดงี้ครับ จะให้กูประกาศไหมว่ากูได้มึงแล้วน่ะ" ได้กูแล้ว ตอนไหนวะ

"คนที่มึงได้ใช่กูเหรอ" มันชะงักทันทีที่ผมพูดจบ

"เชี้ย แล้วใครวะ" ฮ่าาาๆๆ มึงต้องอยากรู้แน่ๆ กูไม่บอกหรอก

"ไอ้โอ๊ต" เชี้ย ไอ้เต๊ะมึงตอบมันทำไม

"เชี้ย" ผมกับไอ้ไผ่สบถพร้อมกัน

"เชี้ย แต่กูไม่ได้ทำอะไรมันนะเว้ย" กูไม่เชื่อรอยแดงเป็นจ้ำๆเต็มคอมันขนาดนั้น

"ไอ้โต้งมึงมานี่" ไอ้ไผ่ลากมันไปครับ มันก็ร้องโวยวายแต่ก็ยอมไป

"ฟ้า วันนี้ฟ้าน่ารักจัง" ห้ะ อะไรนะ เดี๋ยวเมิงมาอารมณ์ไหนเนี้ย

"เอ่อ เมิงไม่สบายเปล่า" จู่ๆก็มาชมกูแบบนี้ เป็นใครใครก็รู้สึกว่ามันทะแม่งๆนะเว้ย

"ถ้าเราควบสองคน เราจะเห็นแก่ตัวไปป่ะ" ไม่เห็นต้องถาม หมามันยังตอบได้

"เห็นสิ แล้วกูไม่โอเคด้วย" เพราะกูมีผัวแล้ว กูจะไม่เอามึงมาเป็นผัวน้อยเด็ดขาด เป็นเมียว่าไปอย่าง

"อืม เราก็ว่าคงไม่มีใครชอบหรอก"

จากนั้นก็ได้เวลาเข้าแถว เคารพธงชาติ ก่อนจะแยกย้ายกันไปเรียนวิชาแรก แล้ววิชาที่สอง และสาม ก่อนจะพักเที่ยง

กลุ่มผมตอนนี้เหลืออิแบงค์ อิแพน อิโบว์ และอิไผ่ อิแม็คมันบอกว่ามาไม่ไหวปวดตูดเพราะถูกผู้เย

คือมันจะไม่มีอะไรปิดบังเลยใช่ไหม แล้วผู้ที่ทำมันก็คือไอ้โจ้ครับ และไม่ใช่แค่ไอ้โจ้คนเดียวนะ  มันยังบอกคนที่ร่วมรูเดียวกับมันอีกสองคนนั้นคือไอ้ชาติ และไอ้เกมส์อีก

เมิงรวบสามคนเลยเหรอวะ?

และคำตอบที่ได้จากปากของมันทาง โทรศัพท์ ที่อิโบว์นักเสียสละและนักใจบุญโทรหามันเมื่อตอนพักเที่ยงก็คือ..

'สี่' ห้ะ ใครอีกวะ

'คนนี้กูบอกไม่ได้ว่ะ แต่คนนี้ทีเด็ดเยอะแถมบอกจะมารับกูวันศุกร์หลังเลิกเรียนด้วย' เฮ้ย คงไม่ใช่ครูฝึกคนใดคนหนึ่งหรอกนะ

พอวางสายจากอิแม็ค  พวกเราก็เตรียมเรียนวิชาต่อไป

แต่ว่าผมได้ปลีกตัวมาเข้าห้องน้ำก่อน ระหว่างที่กำลังจะเดินก้าวเข้าห้องน้ำ ด้านหลังจะเป็นโรงไม้ไว้เก็บพวกโต๊ะเก้าอี้ที่มันหัก ที่มันชำรุด

เป็นทางเชื่อมกับแปลงเกษตรด้วยครับ ที่ต้องมาไกลขนาดนี้ เพราะใกล้ๆที่เป็นห้องน้ำชาย คือมันมีแจ็คพ็อตเยอะไง แบบขี้ละไม่ล้างอิห่าน กูนี่แทบอ๊วก เลยต้องถ่อสังขารมาถึงที่นี่

และทันทีที่ย่างกายเข้ามาผมก็ได้เห็นลักษณะคล้ายๆมีอะไรกระพือปีก พรึ่บพรั่บๆมีวัตถุสีขาวขยับรัวๆ อยู่ด้านข้างของโรงไม้เก็บพวกโต๊ะเก้าอี้ที่ชำรุด

เลยย่องเข้าไปดูใกล้ๆ และสิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าก็คือ ภาพเหมือนคนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันแถมยังเป็นผู้ชายทั้งคู่ ...อ๊ากกกก กูจะไม่ยอมเห็นภาพนี้คนเดียว

ผมค่อยๆเดินไปใกล้ๆอีกนิด เพื่อจะได้ภาพที่คมชัด แต่กลับได้ยินเสียงที่ชัดมาแทน

"ไอ้ไผ่ กูเจ็บ" ไอ้ไผ่!!?? ไผ่ไหนวะ

"มึงว่ากูไม่เจ็บเหรอ" ห้ะ เสียงนี้เหมือนเสียงไอ้ไผ่เพื่อนผมเลยว่ะ

"ไผ่ พอเถอะกูไหว้ล่ะ เดี๋ยวคนมาเห็น" ไอ้คนที่ถูกกระทำอยู่หันหน้ามาด้านหลังครึ่งหนึ่ง พร้อมกับยกมือไหว้ไอ้คนฝ่ายกระทำ หน้าครึ่งเสี้ยวแบบนั้นมันคุ้นๆ

"ก็ได้ แต่มึงต้องอมให้กูก่อน" ห้ะ ถึงกับอมให้กัน

"แต่มึงสดนะ" เฮ้ย สดอีก

"ก็ขี้มึงป่ะ เร็ว" เชี้ย อมตอนสดเสร็จใครจะไปทำใจอมให้กันได้วะ ต่อให้รักกันมากก็เถอะ

"ไผ่กูไหว้ล่ะ ขี้กูก็จริงแต่กูจะกินขี้ตัวเองไม่ได้" เสียงมันคุ้นๆ คุ้นมากจริงๆภาวนาอย่าให้เป็นไอ้คนที่ผมรู้จักทีเถอะ

"มึงรับปากกู" ไอ้ไผ่มันพูดกับใครวะ

"อะไร"

"ห้ามยุ่งกับไอ้ฟ้า" เฮ้ย มีชื่อผมด้วยครับพี่น้อง เสียวสันหลังวูบเลยมึงเอ้ย

"ทำไมวะ"

"กูหวง" ห้ะ หวงกูหรือหวงไอ้นั่น ยังไงวะ

"เออ กูจะไม่ยุ่งกับมันอีกก็ได้"

"ดี โต้งกูรักมึงนะ" ห้ะ เชี้ยยยยยย ไอ้โต้ง ไอ้โต้งนักเลงขาเก๋า ที่โคตรจะไม่ตั้งใจเรียนที่สุดในห้อง กลับกลายมาเป็นเมียของไอ้ไผ่หนอนหนังสือ ผู้ที่ฉลาดและเรียนเก่งที่สุดในห้องเหรอ เชี้ย เรื่องนี้คือพีคมากกกกกกกก

"เออ กูขอเวลาทบทวนตัวเองได้ไหมล่ะ" มันไปแอบรักกันตอนไหนวะ คงไม่ใช่ตอนเข้าค่ายนะเว้ย แต่ก็ไม่แน่ไอ้โต้งกะไอ้ไผ่มีอยู่หมู่เดียวกัน แต่มันจะสปาร์คกันได้ขนาดนี้เหรอ

"ครับ มึงคือเมียกูแล้วนะ" เฮ้ย ไอ้ไผ่มันคือเก้งตัวพ่อ

"เออกูขออย่าง อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร" ไอ้โต้งมันคือผู้ชาย ที่ได้ผัวเป็นเก้ง

เชี้ย แต่กูรู้เรื่องนี้ กูจะไม่ทน กูจะไม่เก็บไว้คนเดียว

จากนั้นไอ้ไผ่ก็หันมาเช็ดลำอาวุธมันด้วยกระดาษทิชชู จังหวะที่มันหันมาผมนี่รีบหลบแทบไม่ทันไอ่ห่า

ไม่ให้ซุ่มให้เสียง ก่อนจะค่อยๆแอบมองดูอีกครั้ง เกือบจะอุทานออกมาดังๆให้สะเทือนไปทั้งสามแดนโลกธาตุ

ไอ้โต้งคร้าบพี่น้องคร้าบ ไอ้โต้งมัน มันกำลังใช้ปากทำให้ไอ้ไผ่ แล้วไอ้ไผ่ก็แบบจิกหัวมัน เชี้ยเอาซะกูมีอารมณ์ตามเลย และพอจะถอยออกมา ผมก็เหยียบเท้าใครไม่รู้เข้าเต็มๆ

มือหนาของอีกฝ่ายรีบมาปิดปากผมไว้ ผมเลยรีบหันไปดู

เชี้ย .....ไอ้เต๊ะ !!!

"อย่าเสียงดัง" มือมึงจับจู๋มารึไงไอ้สัส กลิ่นทะแม่งๆ ก่อนมันจะดึงกึ่งลากพาผมเข้าไปในห้องน้ำ แล้วเลือกห้องด้านในสุด

"อมให้หน่อยได้ไหม" ห้ะอมเลยเหรอ ไม่พูดเปล่ารูดซิบดึงจู๋ออกมาด้วย

"เอ่อ" เอาไงดี

"นะ นะครับเงี่ยนมากเลย"  เออ ก็ได้วะแต่ครั้งนี้ ครั้งสุดท้ายนะเว้ย

"ว่าวให้ได้ แต่ไม่อม" ผมบอกมันก่อนจะจับจู๋น้อยมันสาว ยังไม่ทันจะเสร็จก็มีคนมาเลยรีบหยุด แล้วผมก็รอให้เสียงเงียบค่อยเปิดประตูออกไป

แล้วมารอมันหน้าห้องน้ำ เพื่อจะกำชับมันว่า

"ห้ามบอกใครว่ากูว่าวให้มึง"

"จะบอกใครได้ล่ะครับ ขืนบอกใครอ้อนก็เอาเราตายสิ" เออ ไอ้คนกลัวเมียแล้วทำไมมึงไม่ไปหาเมียมึงวะ มาหากูทำไมเนี้ย

พอได้เวลาเรียนคาบบ่าย ไอ้เต๊ะก็มานั่งข้างผม จริงๆผมมานั่งข้างมันมากกว่า เพราะที่ตรงนี้มันเป็นที่ประจำของกลุ่มพวกผมแต่ไอ้เต๊ะมันมานั่งก่อนผมเลยต้องไปนั่งข้างมัน มันนั่งติดหน้าต่างละหลังสุดด้วย

วิชานี้คือแบบเป็นวิชาหลังจากกินข้าวเสร็จแล้วครูแกก็เป็นนักวิทยากร ซึ่งเอาแต่พูดๆให้นักเรียนจดๆ ผมเลยจะของีบสักหน่อย ไม่ได้อดหลับอดนอนมาแต่ไหนนะแต่มันเป็นนิสัยไปละ ว่าวิชานี้คือต้องนอนล่ะ

ผมเอากระเป๋ามาวางทาบบนโต๊ะใช้แทนหมอน มือซ้ายประสานกับมือขวาบนโต๊ะ ก่อนจะซบลงไปกับกระเป๋าตรงหน้า

แต่ทว่ามือซ้ายผมไอ้เต๊ะมันจับไปวางไว้กับจู๋ของมัน ที่ตอนนี้แม่งตื่นอีกละ ก่อนมันจะกระซิบว่าให้ผมทำให้มันหน่อย

ผมเลยบีบแบบให้มันร้อง แต่มันไม่ร้องว่ะ เลยเปลี่ยนไปช่วยมันซะเลยจะได้เสร็จๆแล้วเลิกลากันไป

"เสียวมากอ่ะ รักฟ้านะ" เออ เอาซะกูจะหลับไปลงละ ผมเลยเงยตัวขึ้นเตรียมจะตั้งใจเรียนละ แต่ไอ้เต๊ะมันก็กุมมือผมที่จับจู๋น้อยมันไว้ เหมือนจะบอกว่าห้ามปล่อย

เออ...ไม่ปล่อยก็ได้วะ มือซ้ายจับจู๋มัน มือขวาจับปากกา แม่งดีที่ปากกูยังว่าง และรูตูดกูก็ไม่มีอะไรคาอยู่

หลังจากหมดคาบนี้ ก็มีต่ออีกสองวิชาก่อนจะเลิก หลังเลิกเรียนพวกเพื่อนผมก็ทยอยกันกลับหมด คงเหลือก็แต่ผมที่ยังคงมาดูไอ้หินเล่นบาส

ไม่ใช่ละ ไอ้เต๊ะมันบอกผมรอมันก่อน มันและนักกีฬาโรงเรียนคนอื่นๆกำลังพากันวิ่งออกกำลังกายรอบโรงเรียนกันอยู่

แล้วรอมันเพื่อ! เพื่ออะไร? มันบอกจะพาผมไปเลี้ยงไอติม ไอติมจริงๆไม่ใช่ไอติมในกุงเกงมันนะ ผมก็รอสิครับ ของกินที่พ่วงฟรีด้วยใครจะไม่ชอบ

แล้วผมก็ไปรอมันแถวๆสนามวอลเลย์บอล ที่ตอนนี้มีแม่ๆกำลังตบกันอย่างสนั่นหวั่นไหว ผมว่าใครถูกตบบอลอัดมีหมดสติอ่ะ คือตบกันแรงมากกกกกก

และภาพบรรยากาศของการมาเยือนของนักมวยโรงเรียนที่มีนามมาเต๊ะ ก็มาถึงเมื่อแม่ๆที่กำลังเล่นวอลเลย์กันอยู่ถึงกับสะดุดหยุดเล่นก่อน

แล้วพร้อมเพรียงกันมองมาที่มัน ก่อนจะมาหยุดสายตาที่ผม

ตอนแรก บรรยากาศโดยรอบดูเงียบๆนอกจากจะมีเสียงกรี้ดของแม่ๆก็ไม่มีเสียงอื่นใด แต่พอไอ้นักมวยชื่อเต๊ะมาเท่านั้นแหละครับ ผมกลายเป็นจุดสนใจของแม่ๆ และคนรอบๆสนามเลยแม่ง

'อ้ะ นั่นฟ้าที่เคยเป็นหลีดนี่ คบกับนักมวยเหรอ' เสียงหนึ่งซุบซิบดังเข้าหูผม

'ไม่น่าใช่นะ นักมวยคนนั้นชื่อเต๊ะมีแฟนแล้วชื่ออ้อนเป็นชะนีด้วย'

'หรือฟ้าจะเป็นมือที่สาม' โอ้ยยยย ไม่ใช่มือที่สอง ที่สามใครทั้งนั้น

"เพราะมึงเลยไอ้เต๊ะ กูเลยถูกมองเป็นมือที่สาม กูไม่ไปแล้วแม่ง" พูดจบผมรีบเดินออกมา แล้วเหมือนมันจะตามมา ผมเลยหันไปสั่งมันบอกห้ามตามมาเด็ดขาด

อารมณ์เสีย ไม่มีอารมณ์ จะเลีย จะกินไอติมอะไรทั้งนั้น


................................

จบตอนที่ 08