หัวข้อ: [เรื่องสั้น] : หัวใจชื้นฝน (ตอนที่ 6) | 9 ต.ค. 62----หน้า 2

[greenmeat]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

เรื่องสั้น หัวใจชื้นฝน

by greenmeat
twitter : @greenmeat_novel
hastag : #หัวใจชื้นฝน





คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เหมาะกับผู้อ่านอายุ 18 ปีขึ้นไป มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับการผิดศีลธรรม
การทำร้ายร่างกาย ความรุนแรงทางเพศ
และคำหยาบคายในการร่วมเพศ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

**พระนายเป็นพี่เขย-น้องเมียนะคะ

[greenmeat]

หัวใจชื้นฝน


ตอนที่ 1






ฝนตกหนักและตรงนั้นก็มีกระท่อมอยู่ เดือนและพี่เขยจึงจำเป็นต้องหอบหิ้วไก่ป่าที่เพิ่งจะล่าได้ไปหลบฝนที่นั่นด้วย เสียงฟ้าร้องพร้อมกับเม็ดฝนถล่มลงมาทำให้ภาพด้านหน้าพร่าเลือน พอค่ำแล้วอะไรก็คล้ายจะกลืนไปกับสีดำ เห็นทีพี่ดาวพี่สาวของเขาคงต้องรออาหารมื้อเย็นไปอีกสักชั่วโมงหนึ่ง


เมื่อเข้ามาในกระท่อม พวกเขาก็พบว่ามันเป็นกระท่อมร้าง อวนแหที่แขวนอยู่บนผนัง เศษกระดูกสัตว์และที่ลับมีดซึ่งวางอยู่ใกล้ ๆ กับกองไฟบ่งบอกว่าที่นี่เคยเป็นที่พักแรมของพรานป่า แต่เพราะเหตุใดไม่ทราบเจ้าของกระท่อมถึงไม่อยู่ ปล่อยให้มีฝุ่นและเศษใบไม้เกลื่อนกราดเต็มไปหมด


เด็กหนุ่มใช้ไม้กวาดเก่า ๆ ที่ตัวมันเองก็มีหยากไย่กวาดซากบนพื้นให้ไปกองรวมตรงมุม ให้พอมีพื้นที่นั่งสำหรับพวกเขา ด้านไกรภพที่ตามเข้ามาปิดประตูเสร็จก็แขวนสัตว์ที่ล่าได้ไว้กับตะขอบนผนัง จากนั้นหันมาวางปืนล่าสัตว์ลงบนโต๊ะที่สร้างขึ้นหยาบ ๆ


กลิ่นเลือดจาง ๆ และกลิ่นน้ำฝนลอยผสมกันคละคลุ้ง ไกรภพลอบมองน้องเมียที่วันนี้เงียบผิดปกติ ไม่สิ พักหลังก็เงียบมากขึ้นจนนึกว่าไม่พอใจอะไรเขาหรือเปล่า เขาเห็นหยดน้ำที่ทิ้งตัวลงมาจากเรือนผมสีดำ บ้างอาบไล้ไปกับใบหน้าและลำคอ เพราะฝนตกหนักมากจึงทำให้ทุกตารางนิ้วบนกายสีน้ำผึ้งเปียกปอน เสื้อยืดสีอ่อนแนบไปกับแผ่นหลังบาง เห็นเป็นสัดส่วนที่ซ่อนไว้อย่างชัดเจน


ดวงตาคมหลุบลงทันทีที่น้องเมียหันกลับมา ทำเป็นใช้ไฟแชคที่ห่อไว้ในถุงพลาสติกจุดใส่ตะเกียงเก่าที่ยังพอมีไส้เทียน โชคดีของพวกเขาอีกแล้ว ในป่าอันตรายนัก หากว่าไร้แสงไฟก็อาจโดนแมลงมีพิษหรือสัตว์เลื้อยคลานหมายเอาชีวิต


“พี่ทำอะไรน่ะ”   


เด็กหนุ่มเอ่ยถามอย่างตกใจ ดวงตาที่เหมือนกับพี่สาวเบิกกว้างมองพี่เขยที่ถอดเสื้อออกมาสะบัดไล่น้ำฝน ฝ่ายนั้นเลิกคิ้วเหมือนกับว่าเขาถามอะไรโง่ ๆ  ไกรภพพาดเสื้อไว้กับโต๊ะ จากนั้นก็นั่งลงบนพื้นกระท่อมที่ทำจากไม้ไผ่


ไกรภพเป็นคนตัวใหญ่เช่นเดียวกับผู้ชายที่ใช้แรงงานหาเลี้ยงชีพ ทำไร่ทำนาตากแดดตากลมจมผิวเป็นสีทองแดง เมื่อบวกกับใบหน้าที่มีหนวดเคราแล้วดูคมเข้มดุดัน ทว่าก็มีเสน่ห์ให้สาวน้อยสาวใหญ่กว่าครึ่งหมู่บ้านหลงตามเป็นพรวน


เดือนเผลอไล่สายตามองร่างกายสมชายชาตรี ลอนกล้ามเนื้อตั้งแต่ไหล่จรดหน้าท้องของอีกฝ่ายนั้นเรียงสวยชัดเจน ดูท่าหากได้สัมผัสคงจะพบว่าแข็งปั้กแน่นไปทั้งตัว ยิ่งไกรภพเอนตัวไปด้านหลังใช้มือเท้ากับพื้นเพื่อพยุงกายที่ผ่อนคลายไว้ เดือนก็ยิ่งเห็นไรขนสีดำตรงท้องน้อยอีกฝ่ายได้ชัด มันหายลับลงไปใต้ขอบกางเกงยีนส์ขาด ๆ ที่ชายหนุ่มสวมใส่อยู่


ใบหน้าเล็กรู้สึกร้อนขึ้นมาจนต้องเก็บสายตาซุกซน รีบกดความรู้สึกบางอย่างที่ซ่อนไว้ให้มิด


“ไม่ถอดเสื้อเหรอไง เดี๋ยวก็ป่วยหรอก” เสียงเข้มเอ่ยถาม


“ไม่เป็นไรครับ ผมอยู่ได้” เดือนกล่าวตอบกลับไปทั้งที่ตัวเริ่มสั่น


ไกรภพส่ายหน้าให้กับคนที่ติดตามมาล่าสัตว์ครั้งนี้ ตอนแรกว่าจะไม่ให้มาแล้วเพราะเดือนไม่ได้เชี่ยวชาญในป่าเหมือนเขา แถมเขายังอยากให้เจ้าตัวอยู่ดูแลภรรยาที่เพิ่งคลอดลูกชายอีก คิดไว้แล้วแต่พอภรรยาแสนสวยบอกว่าไม่เป็นไรให้น้องชายไปเป็นเพื่อนร่วมทาง อีกอย่างจะได้เรียนรู้วิธีล่าสัตว์ด้วย เดือนเป็นเด็กฉลาดหัวไวคงไม่ทำให้ไกรภพต้องหงุดหงิด ขอกันแบบนั้นเขาก็ปฏิเสธไม่ได้ ยอมให้เด็กหนุ่มอายุสิบแปดปีสะพายย่ามตามมา


พูดถึงอายุ...น่าแปลกที่พวกเขาห่างกันตั้งสิบเจ็ดปีแต่ก็สามารถพูดคุยเข้าใจกันได้ ไกรภพอายุสามสิบห้า สถานะระหว่างพวกเขาเรียกว่าลุงกับหลานได้ด้วยซ้ำ บางทีเหตุผลนั่นอาจจะเป็นเพราะไกรภพไม่ใช่พวกคนแก่ขี้บ่น ส่วนเดือนก็ไม่ใช่เด็กหัวสมัยใหม่อวดภูมิ เดือนเป็นเด็กเรียบร้อยนอบน้อม เขาสอนอะไรก็เชื่อฟังจำไปปฏิบัติอย่างดี


นิสัยแบบนี้น่ารัก เป็นนิสัยแบบที่ไกรภพชอบ


“ถอดเถอะ ถ้านายป่วยขึ้นมาเดี๋ยวดาวจะว่าฉันเอา”


คำพูดของพี่เขยทำให้เดือนเผลอกำมือแน่น เมื่อรับรู้ว่าความเป็นห่วงที่ไกรภพแสดงออกมานั้นเพียงเพราะหวาดกลัวภรรยา เดี๋ยวจะหาว่าดูแลน้องชายหล่อนไม่ดี


ริมฝีปากเล็กเม้มเก็บความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจไว้ เขาไม่พูดอะไร ถอดเสื้อที่เปียกชื้นออกทางศีรษะ นำไปพาดไว้กับหน้าต่างที่มีมีละอองฝนสาดเข้ามา ซึ่งมันไม่ได้ช่วยให้แห้งสักนิด แต่นั่นก็เพราะในนี้ไม่มีที่สะอาดกว่านี้ให้วางแล้ว


คราวนี้เมื่อเดินกลับมา เดือนตัดสินใจนั่งให้ห่างจากชายหนุ่มมากขึ้น แทบจะออกนอกวงสะอาด จนไกรภพต้องเป็นฝ่ายดุให้เข้ามา


"มาอยู่ใกล้ๆ ไฟไว้ เดี๋ยวงูกัดตายขึ้นมาจะลำบากฉันแบกศพกลับไปอีก"


คำพูดหยาบกระด้างเช่นนี้ได้ยินมานักต่อนัก แน่นอนว่าพวกผู้หญิงที่หลงเสน่ห์รูปกายเมื่อเจอคำพูดเสนาะหูของไกรภพเป็นอันต้องถอยหนี คงมีแต่พี่ดาวที่รับได้ ไม่งั้นคงไม่ตกลงอยู่กินกันมาสามปีหรอก


ระยะเวลาสามปีก็นานนะ นานพอ ๆ กับความรักที่เขามีให้กับไกรภพเลย


ปกติแล้วเดือนจะไม่ดื้อกับเขามากนัก ไกรภพสงสัยว่าทำไมวันนี้ถึงได้กล้าต่อล้อต่อเถียง ดูสิเรียกแล้วก็ยังไม่ขยับตัว ไปกินอะไรผิดสำแดงมา


"เดือน มานี่"


น้ำเสียงที่ปรับให้อ่อนลงแทบจะทำให้หยาดน้ำที่เอ่อคลอดวงตาอยู่ทิ้งตัวลงมา คนกำลังน้อยใจเพราะคำพูดร้าย ๆ สูดจมูก พยายามไม่ให้อีกฝ่ายจับได้ว่าเขาใกล้จะร้องไห้


คำพูดที่ได้ยินจนชาชิน ก็รู้ว่าพี่เขยเป็นคนเย็นชาแค่ไหนปากร้ายยังไง แต่เพราะความรู้สึกที่มันใกล้จะสิ้นสุดแล้วทำให้เดือนเจ็บปวดอย่างเหลือแสน


เดือนยังคงนั่งกอดเข่าตัวเองอยู่อย่างนั้น เขาหวังว่าจะได้ยินคำขอโทษจากปากอีกฝ่าย


"จะมาดี ๆ หรือต้องให้ฉันโมโหก่อน" พูดดีด้วยไม่เกินสองคำก็กลับมากระชากเสียงใส่ ใบหน้าดุดันที่สว่างครึ่งมืดครึ่งจากตะเกียงทำเดือนหวาดกลัวไม่น้อย


“ผมจะนั่งตรงนี้” เดือนกล่าวเสียงเรียบ ขอเขาอยู่เงียบ ๆ จัดการความรู้สึกตนเองหน่อยไม่ได้เหรอไง


คนที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์ ถ้าจะทำตัวแบบนี้ก็ได้ ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินมากระชากแขนคนที่เปลือยท่อนบนเหมือนกัน


“โอ๊ย พี่ไกร ! ” เดือนหลุดร้องเมื่อโดนลากไปกับพื้น แรงของพี่เขยทำเขาเจ็บจนน้ำตาเล็ด ไกรภพไม่สนใจ ดูท่าจะโมโหแล้วจริง ๆ 


เดือนถูกเหวี่ยงลงไปบนพื้นไม้ไผ่ตำแหน่งเดิม "เจ็บ" เสียงของเด็กหนุ่มสั่นเครือ แขนที่ถูกบีบขึ้นรอยนิ้วมือแดง
นี่พี่ไกรเห็นเขาเป็นอะไร เป็นวัวเป็นควายให้ลากให้จูงเหรอ


"มึงลองดีกับกูเองนะ"


สรรพนามหยาบคายถูกพ่นออกมา ไกรนั่งยองตรงหน้าเขา เงาที่ปรากฎบนไปหน้ารกครึ้มส่งเสริมให้เวลานี้ยิ่งดูเหมือนปีศาจ แววตาจ้องเขม็งมาวาวโรจน์ เดือนกลัวเหลือเกิน ปืนก็อยู่ไม่ไกลจากพี่ ถ้าอีกฝ่ายโมโหเขาจนขาดสติเห็นทีจะได้เป็นศพจริง ๆ 


"ฮึก” เดือนสะอื้นเมื่อคิดถึงสถานการณ์เลวร้ายนั้น ไม่มีอะไรรับประกันว่าพี่เขยจะไม่ทำ เขามันไม่มีค่าให้คนอย่างไกรภพเห็นใจด้วยซ้ำ


หยาดน้ำตาของเด็กหนุ่มทำให้ไกรภพชะงัก แต่เพราะทิฐิก็ทำให้คิดเข้าข้างว่าตัวเองไม่ผิด คนที่ผิดคือไอ้เด็กนี่ต่างหาก ดื้อด้านจนต้องโดนสั่งสอน !


“อย่าสำออย” การปลอบไม่ใช่วิธีที่คนเย็นชาอย่างไกรภพเลือก


เดือนตัวสั่นจิกเล็บกับฝ่ามือแน่น พอกันที เขาทนความรู้สึกนี้ไม่ไหวอีกแล้ว เด็กหนุ่มเงยหน้าพร้อมกับดวงตาที่แดงระเรื่อ สิ่งที่กักเก็บไว้พุ่งทะลักทลายขึ้นมา ปากเล็กกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ


“ผมไม่ใช่เมียพี่ !  ไม่ต้องมาสั่ง ! ”   


อารมณ์ร้อนสาดใส่คนที่พร้อมจะลุกเป็นไฟ ไกรภพเพิ่งจะเคยโดนเดือนตวาดใส่ก็ถึงกับสติขาดผึง คว้าคางเล็กก่อนจะบีบแน่นจนเดือนร้องลั่น


“กูให้โอกาสมึงพูดใหม่อีกที ! ” น้ำเสียงเหมือนจะฆ่ากันให้ตาย คำพูดนั้นเป็นการจุดชนวนระเบิดลูกใหญ่ เดือนทั้งจิกทั้งทุบแขนแกร่งให้ปล่อย แต่ไกรภพไม่แม้แต่จะสะเทือน ราวกับเขาเป็นเพียงมดตัวเล็กที่คิดจะผลักเสาหิน


แววตาของเด็กที่ว่านอนสอนง่ายแข็งกร้าว ทั้งโกรธทั้งน้อยใจผสมปนเป ถึงเวลานี้เดือนไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ความโกรธมันมีมากกว่า เดือนตะโกนใส่หน้าพี่เขย


“ผมไม่ใช่พี่ดาว ไม่ใช่เมียพี่ที่จะต้องมาคอยทำตามคำสั่ง ถ้าอยากจะให้เชื่อฟังนักก็กลับไปสั่งคนที่บ้านไป อื้อ! ”


เดือนตกใจเบิกตากว้างเมื่อริมฝีปากหนาทาบทับลงมาทันทีที่จบประโยค คำพูดที่ตั้งใจจะบริภาษใส่ถูกดูดกลืนจนสิ้น ไกรภพไม่สนใจเสียงร้องประท้วงในลำคอที่ตามมา เขาคิดสั่งสอนเด็กอวดดีด้วยการบีบคางเล็กไว้แน่น บดจูบอย่างจาบจ้วงร้อนแรง ใช้ฟันคมขบเม้มไปตามกลีบปากได้รูป ทั้งดูดทั้งดึงจนได้เลือด เมื่อเดือนเผลออ้าปากเพราะความเจ็บไกรภพก็ส่งลิ้นเข้าไปสัมผัสความไร้เดียงสา จู่โจมกระหวัดรัดในโพรงปากจนได้ยินเสียงชื้นแฉะ เด็กหนุ่มที่ไม่เคยถูกสัมผัสเช่นนี้ถึงกับอ่อนระทวย มือควานเกาะเกี่ยวไหล่หนาเป็นที่ยึดไว้


สมองของเดือนมึนงง ไม่เข้าใจว่าพี่ไกรทำแบบนี้ทำไม จูบเขาทำไม


ที่จูบนี่ได้คิดอะไรไหม หรือว่าแค่ต้องการเอาชนะเขาเท่านั้น


“อืมม” จากเสียงประท้วงแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางแผ่ว รสจูบจากพี่เขยสร้างความวาบหวามให้ในอก รู้สึกดีจนตาลาย ไกรภพแสยะยิ้มเมื่อลิ้นของเดือนเริ่มโต้ตอบกับลิ้นของเขาอย่างเงอะงะ น่าเอ็นดูจนต้องดูดแรง ๆ ให้เสียววาบ


ไกรภพรู้สึกแปลกประหลาดนักยามที่ได้ใช้ริมฝีปากสัมผัสเด็กตรงหน้า เขาถอนจูบออกพร้อมกับเลื่อนมือลงมาโอบกอดแผ่นหลังสีน้ำผึ้งนวลเนียนอย่างเผลอไผล เคยแอบเห็นตอนเจ้าตัวอาบน้ำที่โอ่งใต้ถุนบ้าน แต่เพิ่งจะรู้เอาวันนี้ว่าเดือนมีผิวที่ละเอียดมาก มากกว่าพี่สาวของตัวเองด้วยซ้ำ มือใหญ่ลากไล้มาจนถึงช่วงเอวพอดีมือ จากนั้นบีบขย้ำจนกายเล็กสะท้าน


“พี่ไกร” ทั้งที่เมื่อกี้ยังหนาวอยู่เลย แต่เพียงโดนอีกฝ่ายสัมผัสก็ร้อนรุ่มไปทั้งสรรพางค์กาย เดือนมองมือใหญ่ที่วกกลับมาด้านหน้า ไล่ขึ้นไปทาบทับบนแผ่นอกที่เปลือยเปล่าของเขา


ตอนนั้นเองที่เดือนได้สติ “หยุดนะ ! ผมไม่ใช่พี่ดาวนะถึงจะมาทำแบบนี้ ! ”


แม้ใจจะรู้สึกดีแต่ศีลธรรมมันต้านทาน เด็กหนุ่มพยายามขืนตัวออก ไม่ปฏิเสธว่าเขารักไกรภพมากแค่ไหน อยากถูกร่างตรงหน้าตระกองกอดมากเพียงใด แต่สุดท้ายอีกฝ่ายก็เป็นสามีของพี่สาว


และเขาก็เป็นน้องเมีย


“หยุดเหรอ หึ”


ไกรภพมองผิวกายที่ถูกแสงตะเกียงอาบไล้ ความละมุนล่อตาปลุกปั่นอารมณ์ปรารถนาให้ลุกโชน  ยิ่งเดือนขัดขืนเขา เขาก็ยิ่งรู้สึกอยากปราบให้เชื่อง ชายหนุ่มดันร่างของเดือนให้นอนราบไปกับพื้น ตามด้วยเอาตัวขึ้นไปคร่อม


“เป็นเมียกูก่อนสิแล้วค่อยมาสั่ง”


คำพูดยอกย้อนตบใบหน้าเดือนเข้าอย่างจัง คนฟังนิ่งไป แต่เพียงไม่นานก็กระตุกยิ้มอย่างเย้ยหยัน


“พี่อย่าพูดในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้”


ดวงตาที่เหมือนกับพี่สาวปรากฏความรู้สึกมากมาย ทั้งเจ็บปวดและน้อยใจในเวลาเดียวกัน เดือนในเวลานี้ดูน่าสงสารจนไกรภพอยากจะหยุดความร้ายกาจไว้เพียงเท่านี้


แต่น่าเสียดายที่เขานั้นไม่ใช่คนที่ขึ้นแล้วจะลงง่าย ไกรภพลูบแก้มของเด็กหนุ่มที่เปียกชื้นจากหยาดน้ำตา ไม่รู้ว่าเพราะความบ้าดีเดือดของเขาหรือเพราะกายเนียนนุ่มตรงหน้าที่ทำให้ชายหนุ่มกล่าวออกไป



“เป็นไปได้สิ กูก็กำลังจะทำให้มึงเป็นเมียกูอยู่นี่ไง


แล้วทีนี้มึงก็จะได้เชื่อฟังกูสักที”
 













-------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค่ะ เรื่องสั้นนี้เป็นเรื่องสั้นเรื่องที่สองของเราเลย แต่ว่าแตกต่างตรงที่เรื่องนี้เราเขียนแก้อาการไรเตอร์บล็อกน่ะค่ะ เลยอาจจะยังไม่ได้เกลาสำนวนหรือความลื่นไหลของเนื้อเรื่อง อารมณ์ตัวละครอาจจะปุบปับไปหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ ;-;  เรียกได้ว่ามีพล็อตคร่าว ๆ จนจบแต่คิดอะไรได้ก็เพิ่มไปเรื่อย ขอให้ได้เขียนไปก่อน แต่ถึงอย่างนั้นก็มีความตั้งใจอยู่ในนั้นด้วย หวังว่าจะมีคนสนุกไปกับเรื่องราวของพี่ไกรกับน้องเดือนนะคะ เรื่องนี้วางไว้สองตอนจบ แต่ก็ไม่รู้จะจบจริงไหมหรือมีตอนต่อ ต้องรอดูก่อนค่ะ ขอบคุณที่ทุกท่านแวะเข้ามาอ่านนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ

[Gimlongdeep]

งื้อออออกระท่อมในป่า ฉากนี้แหละชอบนักกก อยากโดนสั่งบ้างง ถถถถถ

[Majariga]

โหยๆๆๆ พี่ไกรรรรรร เด็กมันปากดี!! ท้าทาย!! ไม่เชื่อฟัง!! จัดการเลยพี่!!!

[Loammy]

 พี่ไกร! อย่าทำน้องเจ็บ สงสารน้องงงง

[Geawgard]

ลุ๊งงงง อย่าทำน้องงงงง

[ืniyataan]

อย่าทำน้อง..งงงงงง 

[AeAng11]

พี่ไกรเมียกับลูกรออยู่ที่บ้านนะนี่มันน้องงงง

[Snowermyhae]

ดิบเถื่อนมากค่ะ นึกภาพแล้วกลัวแทนน้อง ติดตามตอนต่อไปนะคะ 

[badbadsumaru]

ดิบมากพ่อ อย่าทำน้องแรงงง

[NaunaeZaa]

ช่างกร้าวใจอะไรเช่นนี้

[greenmeat]

ตอนที่ 2






สิ้นประโยคน่าตกใจ ไกรภพก็กดข้อมือเดือนไว้กับพื้น ใบหน้าหล่อเข้มจู่โจมซุกไซ้ที่ซอคคอ ตอหนวดและเคราทิ่มเสียดสีผิวบาง ระคายเคืองจนเกิดเป็นปื้นแดง


“หยุดนะพี่ไกร! ปล่อยผม!”


เดือนพยายามเอียงลำคอหนี ทั้งตะโกนทั้งดิ้นอยู่ใต้ร่าง คนที่หมายจะทำอย่างที่พูดไม่สะทกสะท้าน ถ้าเทียบกับไกรภพที่มีกล้ามเนื้อแน่นทั้งตัวแล้ว เดือนก็เหมือนกับก้อนแป้งนุ่ม ๆ ที่พร้อมจะโดนอีกฝ่ายทับให้บี้แบน


“ประชดกูดีนัก หึ ต้องเป็นเมียก่อนเหรอถึงจะสั่งได้?”


ถ้างั้นเขาก็จะจับมันทำเมียเดี๋ยวนี้แหละ


คนอายุมากกว่าตวัดลิ้นตั้งแต่ลำคอลากลงมาที่ไหปลาร้า ก่อนจะหยุดที่แผ่นอกประดับด้วยเม็ดทับทิม เพียงได้สัมผัสกายหอมที่ผสมกับกลิ่นฝนจาง ความแปลกประหลาดที่ไกรภพมีอยู่ก่อนหน้าก็ยิ่งชัดเจน ที่แท้มันคือความปรารถนาที่ผิดบาป แต่ก็หอมหวานล่อลวงให้กระโจนเข้าใส่


เขายังจำครั้งแรกที่ตนรู้สึกเช่นนี้ได้ ตั้งแต่ที่ปีหลังมานี้เมียเขาตั้งท้องลูกชาย มันทำให้ไกรภพไม่ได้ใกล้ชิดกับหญิงสาวอย่างที่อยากทำ ความกำหนัดตามประสาผู้ชายถูกกักเก็บไว้จนใกล้ล้นทะลัก


คืนนั้นเป็นคืนจันทร์เพ็ญ ไกรภพซึ่งนอนงุ่นง่านอยู่เห็นเดือนที่เพิ่งจะเก็บครัวเสร็จถือขันไปอาบน้ำใต้ถุนบ้าน ด้วยไม่รู้อะไรดลใจถึงได้ลุกเดินตามเจ้าเด็กนั่นไปเงียบ ๆ


ระหว่างทางที่เดินนั้นเงียบสงัด หากมีเพียงเส้นผมร่วงหล่นก็คงจะได้ยิน เดือนที่ไม่ระวังตัวไม่แม้แต่จะเอะใจเสียงไม้ลั่นสองจังหวะ มาถึงข้างล่างเขาก็วางขันข้างโอ่งใหญ่ที่เก็บน้ำฝน จากนั้นมองขึ้นไปยังห้องที่ปิดหน้าต่างสนิท เมื่อคิดว่าคนในบ้านนอนหมดแล้วจึงเปลื้องผ้าขาวม้าลง นั่นทำให้คนที่หยุดยืนอยู่หลังเสาเห็นเต็มตา...


ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเปลือยเปล่า ผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนกระจ่างชัดใต้แสงจันทร์ตัดกับเส้นผมสั้นสีดำเงา ลำคอไร้มลทินรับกับลาดไหล่บาง ต่ำลงมาคือเอวเพรียวพอดีมือและสะโพกที่ผายกว่าเด็กหนุ่มทั่วไป


ยามก้มตักน้ำในโอ่ง บั้นท้ายกลมก็โก่งโค้งจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน สายน้ำที่อาบไล้ทอประกายระยิบระยับขับเน้นให้เจ้าของร่างดูงดงามเหนือจริง ภาพตรงหน้าเล่นเอาพี่เขยที่แอบมองอยู่ใจเต้นแรง ลมหายใจกระชั้นและตรงเป้ากางเกงก็เครียดแข็งขึ้นมาอย่างน่าตกใจ


นี่มันไม่ถูกต้อง ไกรภพกุมแก่นกายที่ดันกางเกงผ้าขึ้นมา รีบถอนสายตาจากร่างของน้องเมีย แต่ให้ตาย ในตอนที่กำลังจะเดินขึ้นบันไดไป เขากลับได้ยินเสียงครางแผ่วของเดือนเข้า


‘อา...’


แค่เพราะร่างเล็กสะท้านจากอุณภูมิของน้ำ ไม่คิดว่าจะสามารถดึงเท้าที่แตะขั้นบันไดให้กลับลงมาวางที่เดิมได้ สมองที่เต็มไปด้วยราคะพลันจินตนาการภาพน้องเมียที่กำลังเกาะขอบโอ่งไว้ ใบหน้าน่ารักเอี้ยวกลับมาพร้อมกับแหวกเนื้อบั้นท้ายโชว์ช่องทางสีหวาน ท่าทางเย้ายวนจนไกรภพต้องหลับตากำมือแน่น


ชายหนุ่มพยายามปัดภาพลามกออกจากหัว แต่ก็ทำไม่ได้ เสียงกระซิบภายในบอกให้เขาลืมตาดูเรือนร่างนั้นอีกครั้ง...และคราวนี้ไกรภพก็ไม่ปฏิเสธมัน เขามองเดือนเสียเต็มตา


ความปรารถนาปะทุจนจุกอก ร้อนเร่าเผาไหม้แสบทรวง เห็นทีหากไม่ได้ระบายคืนนี้คงนอนไม่หลับ เดือนที่กำลังถูสบู่ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี ไม่รู้เลยว่ากำลังมีร่างสูงใหญ่ของพี่เขยเฝ้ามองอยู่ไม่ไกล


ชายหนุ่มวัยสามสิบห้าหายใจแรงราวกับกระทิงป่า ตาจ้องอีกฝ่ายไม่กระพริบ เขาเลียริมฝีปากที่แห้งผากจากนั้นล้วงมือเข้าไปในกางเกงนอน ค่อย ๆ ลูบไล้แก่นกายที่แข็งขืน หูก็ฟังเสียงหวานคลอมาตามสายลม แก่นกายใหญ่ปลดปล่อยน้ำออกมาไม่หยุดเช่นเดียวกับน้ำบนขาของเดือนที่ไหลหยดลงพื้นครั้งแล้วครั้งเล่า


ใช่แล้ว ในคืนนั้นไกรภพตัดสินใจช่วยตนเอง...ด้วยภาพของน้องเมียวัยสิบแปดปี



“พี่ไกร เมียกับลูกรอพี่อยู่ที่บ้านนะ!”



เสียงฟ้าผ่าพร้อมกับเสียงของเดือนดังแทรกเข้ามาหยุดมือที่กำลังจะกระชากกางเกงผ้าลง


“ถ้าแค่อยากเอาชนะผม ผมขอโทษพี่ก็ได้ ผมไหว้ล่ะพี่ไกร ถ้าพี่ยังรักพี่ดาวอยู่ก็ปล่อยผมเถอะนะ”


เดือนพนมมือจรดหน้าผากไหว้ลงที่บ่ากว้างแข็งแรง ตัวของเด็กหนุ่มสั่นราวกับลูกนก ได้โปรดเถอะ อย่าทำเรื่องผิดบาปแบบนี้เลย


ชั่ววินาทีที่แววตาของร่างสูงมีความสับสน แต่ก็เพียงกะพริบตาเท่านั้น หนทางของเด็กหนุ่มถูกปิดตายลงเมื่อไกรภพแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม


"กูไม่ได้แค่อยากเอาชนะมึงเดือน"


ไกรภพยื่นหน้าที่รกครึ้มลงมาใกล้ จากนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า


"แต่กูเองก็อยากเอามึงมานานแล้วเหมือนกัน"


ใบหน้าเล็กนิ่งไปพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง เดือนคิดว่าตัวเองกำลังหูฝาด นั่นจึงเปิดโอกาสให้ไกรภพกระชากกางเกงที่เปียกแฉะของเขาลงได้


อย่างว่าเนื้ออ่อนมันล่อใจ ชายหนุ่มก็เพิ่งรู้ว่าเด็กรุ่นหลานมันน่าลิ้มลองไม่น้อย แต่น่าเสียดายที่คำว่าน้องเมียมันค้ำคอ เขาจึงได้แต่แอบมองอยู่ครึ่งปี จนมาคืนนี้แหละที่โดนกระตุ้นในสถานการณ์ที่เป็นใจ ทั้งฟ้าทั้งฝนขังพวกเขาไว้ในกะท่อมกลางป่า ปิดกั้นโลกภายนอกให้เหลือเพียงสองคน


โดยไม่ได้คาดคิด ศีลธรรมที่ยังเหลืออยู่ทำให้เดือนเลือกที่จะหนีให้รอด เด็กหนุ่มตัดสินใจใช้เข่ากระแทกเข้าที่ท้องอีกฝ่าย เมื่อร่างสูงชะงักก็รีบใช้โอกาสนั้นกระถดตัวหนี


"จะไปไหน! " ไกรภพข่มความรู้สึกเจ็บที่ท้อง เขากระชากข้อเท้าเล็กไว้ให้กลับมานอนใต้ร่าง เดือนป้องกันตัวด้วยการตบเข้าไปที่หน้าอีกฝ่ายอย่างแรง หวังให้ไกรภพได้สติเสียที


ไกรภพที่หน้าหันชะงัก เดือนคิดว่าทุกอย่างคงจบแล้ว แต่ไม่เลย สิ่งที่เขาทำกลับยิ่งเพิ่มเชื้อให้กับกองไฟตรงหน้ามากกว่า


"มึงกล้าตบหน้ากูเหรอ" ใบหน้าคมเข้มค่อย ๆ หันกลับมาพร้อมกับดวงตาที่แข็งกร้าว คราวนี้ยังไม่ทันที่เดือนจะได้ยกมือไหว้ อีกฝ่ายก็โถมกายลงมาอย่างรวดเร็ว


"พี่ไกร อ-อื้อ! "


ชายหนุ่มบดขยี้ริมฝีปากเขาอย่างแรง กระแทกซ้ำจนแผลก่อนหน้าปริแตก เมื่อเขาพยายามเม้มปากหนีก็โดนกระชากกลุ่มผมจนลิ้นใหญ่ล้วงล้ำเข้ามาได้ เดือนถูกกวาดต้อนภายในโพรงปาก ทั้งเกี่ยวทั้งกระชากจนสะท้านไปทั้งกาย ความโมโหถูกแปรเปลี่ยนเป็นบทลงโทษที่ร้อนแรงจนต่างฝ่ายหายใจไม่ทัน


มือใหญ่ไม่สนคนที่ยังพยศไม่เลิก บีบขย้ำสัมผัสไปทั่วกายนิ่ม ผละใบหน้าออกลากลิ้นจากลำคอถึงแผ่นอก จากนั้นจู่โจมอีกครั้งอย่างหยามใจ


เดือนหลุดเสียงครางทันที่เมื่อลิ้นชื้นตวัดเลียบนยอดอก ความรู้สึกแปลกใหม่แล่นจากท้องน้อยขึ้นมาถึงท้ายทอย เด็กหนุ่มโดนคนชำนาญใช้ลิ้นสะกิดเล่นวนซ้ายขวา ศีลธรรมที่มีพลันกระเจิดกระเจิงเหลือแต่ความซ่านเสียว ไกรภพไม่หยุดแค่นั้น อ้าปากครอบครองมันพร้อมกับใช้นิ้วโป้งบดขยี้อีกข้างไปด้วย


"อ๊า! ไม่เอานะ"


นมน้องเมียมันหวานอย่างนี้นี่เอง ไกรภพครางอย่างพอใจ เขาดูดแรงจนแผ่นอกสวยแอ่นขึ้นไม่ติดพื้น ใช้ฟันขบกัดแล้วดึงจนมันเริ่มแข็งขัดเป็นไต


อาการขัดขืนเมื่อครู่ถูกแก้ด้วยการเล้าโลมอย่างดิบเถื่อน เดือนหัวหมุนด้วยไม่คิดเลยว่าจะโดนคนที่แอบรักทำเช่นนี้ มันเคยเป็นประสบการณ์ที่เขาเฝ้าฝัน ยิ่งเมื่อท่อนล่างถูกเบียดเสียดด้วยกัน สัญชาติญาณก็บังคับให้เขาโต้ตอบโดยไม่รู้ตัว


เดือนหลับตาพริ้มเผลอกดศีรษะใหญ่ลงมาให้แนบแน่นกว่าเดิม ยกอกป้อนนมให้พี่เขยอย่างถึงใจ ปากก็ร้องกระเส่าดังแทรกไปกับเสียงฝนที่โหมกระหน่ำ เมื่อมีการตอบรับจากร่างเล็ก ไกรภพก็ยิ่งร้อนไปทั้งกาย


"มึงแม่งน่าล่อฉิบหายเลยว่ะ" ไกรภพกล่าวเมื่อผละใบหน้าออก ก้มมองร่างเปลือยเปล่าที่หอบหายใจจนแผ่นอกสะท้าน ดวงตาหยาดเยิ้มผมยุ่งเหยิง หัวนมเคลือบน้ำลายบวมเป่งชูชันเช่นเดียวกับแก่นกายด้านล่าง


สภาพของเดือนช่างน่ารังแก อยากจะทำให้ร้องขอความเมตตาจากเขาเสียเดี๋ยวนี้


เดือนที่ถูกมอมเมาด้วยราคะเมื่อได้ยินประโยคหยาบคายพลันหน้าแดง จะถือว่านั่นเป็นคำชมจากไกรภพได้หรือไม่ สำหรับคนที่ไม่เคยมีค่าเป็นแค่ภาระที่พี่ดาวหอบหิ้วมาด้วย คำพูดนี้เหมือนกับบอกว่าเขากำลังมีตัวตนในสายตาอีกฝ่าย


ด้านมืดในตัวกระซิบ ถ้าไกรภพปรารถนาในตัวเขา แม้จะเป็นช่วงระยะเวลาอันสั้นแต่มันก็เป็นโอกาสที่เขาต้องการมาตลอด ช่างหัวศีลธรรมมันแล้วสู้ตักตวงความสุขตรงหน้าไม่ดีกว่าเหรอ กายเล็กสะท้านเมื่อคิดได้ ด้วยเจียมตนเสมอว่าเป็นแค่คนอาศัย เขาที่อยู่ในบ้านพี่เขยมานานไม่เคยจะร้องขอสิ่งที่ต้องการสักครั้ง


เช่นนั้นเดือนขอแค่ครั้งนี้ได้หรือไม่ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวที่ตนจะได้สัมผัสความสุขมิรู้ลืม


“พี่ไกร”


แว่วเสียงหวานเรียกคนที่กำลังถอดกางเกงยีนส์ชุ่มน้ำออก ไกรภพถึงกับชะงักมือด้วยความแปลกใจ เมื่อเงยหน้ามองคนเรียกก็สบเข้ากับแววตาร้อนแรงอันไร้เดียงสา


“พี่ไกรจ๋า”


เดือนเรียกอีกครั้งด้วยคำลงท้ายที่หวาดหยด ยันตัวขึ้นประคองใบหน้าพี่เขยที่ยังมึนงงให้เข้ามาใกล้ เขาจูบที่ริมฝีปากหนาเบา ๆ อย่างยั่วยวน ท่าทางเปลี่ยนไปราวกับคนละคน ไกรภพคิดว่าคนใต้ร่างกำลังมีอารมณ์แน่แล้วถึงได้เปลี่ยนเป็นลูกแมวเชื่อง ๆ เช่นนี้ เขายิ้มอย่างได้ใจ


ดี สมยอมกันได้ก็ดี จะได้ไม่ต้องเปลืองแรง


คนเหี้ยมจูบตอบ ความร่วมมือจากเดือนทำให้คราวนี้สัมผัสอ่อนโยนกว่าเดิมมาก ทั้งสองแลกลิ้นจนน้ำลายซึมเลอะมุมปาก ท่อนล่างที่ขยับเสียดสีปลุกอารมณ์ให้โหมกระพือ เดือนช่วยไกรภพถอดกางเกงอย่างรีบร้อน


“เดือนช่วยนะพี่” สรรพนามที่เปลี่ยนไปกระตุกใจคนฟัง ไกรภพโอนอ่อนปล่อยให้เดือนนั่งคุกเข่าดึงกางเกงในของเขาลง


เมื่อได้เห็นขนาดของพี่เขยเป็นครั้งแรก เด็กใจกล้าถึงกับเบิกตากว้างพูดไม่ออก มันใหญ่พอ ๆ กับท่อนแขนเด็ก ทั้งแข็งตั้งทั้งร้อนผ่าวอยู่บนกลุ่มขนสีดำ ส่วนหัวหยักคล้ำปล่อยน้ำเหนียวออกมาไม่หยุด ผงกหงึกราวกับพร้อมรบเต็มที่ เดือนเห็นเช่นนั้นถึงกับต้องเสียดสีต้นขาไปมา


แค่มองก็เสียวแล้ว ถ้าโดนขึ้นมาจะเสียวขนาดไหน


ไกรภพหัวเราะในลำคอ ชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งให้มีพื้นที่ จากนั้นดึงแขนเดือนมาใกล้ ออกคำสั่งอย่างคนที่เหนือกว่า


“อมให้กูสิ”


เด็กหนุ่มลำคอแห้งผาก จะให้อมเหรอเขาไม่เคยทำมาก่อน เดือนเอาแต่จ้องส่วนนั้นอย่างชั่งใจ จนเป็นไกรภพเองที่ทนไม่ไหวกดศีรษะเล็กลงมา


กลิ่นบุรุษเพศลอยวนที่ปลายจมูก เดือนตื่นเต้นหายใจแรง พอคิดว่าถ้าชักช้ากว่านี้อาจจะทำให้ไกรภพหมดอารมณ์ เขาก็ตัดสินใจกุมส่วนนั้นไว้ในมือทันที


เริ่มด้วยจุมพิตลงบนส่วนหัวเบา ๆ จากนั้นก็ถูกับกลีบปากไปมา เขาได้ยินเสียงสูดปากจากไกรภพ พอคิดว่าอีกฝ่ายคงเสียวก็ดีใจ แลบลิ้นออกมาลากไล้ไปตามเส้นเลือดที่ขดรอบ ขึ้นลงตั้งแต่โคนจรดหัว


ไกรภพแหงนหน้าหลับตาแน่นเมื่อเดือนอ้าครอบปากลงมาที่ความเป็นชาย ด้วยขนาดที่ใหญ่มากจึงทำให้คนไม่ประสาสำลัก


“เปิดคอสิ เอาเข้าไปลึก ๆ อา แม่งเอ๊ย ปากมึงคับฉิบหาย!”


มาได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น ส่วนอีกครึ่งต้องใช้มือที่เย็นเฉียบจากน้ำฝนชักรูด โพรงปากบีบรัดท่อนเนื้อขรุขระ ผงกหัวขึ้นลงปรนเปรอเงอะ ๆ งะ ๆ แต่ก็สร้างความเสียวกระสันให้ไกรภพอย่างมาก


สะโพกสอบถึงกับแอ่นหยัดเมื่อโดนคนตัวเล็กดูดที่ส่วนหัวแรง ๆ เดือนเกร็งลิ้นแยงเข้าไปในรูเล็กที่ปล่อยน้ำออกมาไม่หยุด ตวัดเลียเข้าปากดูสักที ด้วยเพราะอยากรู้มาตลอดว่าน้ำของพี่เขยรสชาติเป็นยังไง


“อา เดือน” ไกรภพเกร็งต้นขาจนเส้นเลือดขึ้น ยิ่งเห็นภาพน้องเมียคุกเข่าโก่งก้นดูดไอ้นั่นให้ก็ถึงกับทนไม่ไหว มือใหญ่กดลำคอคนอายุน้อยกว่าไว้แน่น จากนั้นกระเด้งเอวเสยขึ้นไป


“อื้ม อื้อ!”


ปากเล็กกลายเป็นรูระบายความใคร่ ลำใหญ่ไถลเข้ามาลึกจนสำลักหน้าแดงก่ำ ไกรภพบังคับความเร็วตามที่ต้องการ ส่งความกำหนัดที่ถูกเก็บไว้ตั้งแต่ภรรยาคลอดลูกไม่ยั้ง


ในตอนที่เดือนเริ่มจะขาดอากาศหายใจ ไกรภพก็กระชากตัวเขาออก จับหมุนให้คุกเข่าไปทางหน้าต่างที่เปิดรับลมฝน เห็นฟ้าข้างนอกที่ยังบ้าคลั่งกระหน่ำลงมาไม่หยุดหย่อน


ชายหนุ่มโดนปากน้องเมียไปก็แทบแตก ตอนนี้จึงถึงเวลากระแทกของจริงเสียที มือกร้านกดแผ่นหลังเนียนให้ต่ำลง จับแก่นกายถูไถกับร่องบั้นท้ายไปมา รูจีบที่ยังปิดสนิทเปรอะเปื้อนน้ำกระสัน เดือนเปล่งเสียงครางตอบรับ ส่ายสะโพกกลับอย่างไม่เคอะเขิน


“ร่านจริงนะมึง” ไกรภพตีก้นที่สั่นระริกด้วยความต้องการดังเพี้ยะ ไม่คิดว่าเดือนที่เรียบร้อยพอเจอตอจะหิวขนาดนี้


“ร่าน แต่ก็ร่านกับพี่คนเดียวนะ”


คำพูดตอบกลับมาได้อย่างสมน้ำสมเนื้อ และนั่นก็กระตุ้นอารมณ์คนที่อยู่ด้านหลังได้เป็นอย่างดี ไกรภพกระตุกยิ้ม รอดูว่ามันจะปากเก่งไปได้อีกนานแค่ไหนเชียว เขากดส่วนหัวที่มันเลื่อมเข้าไปในช่องทางสีหวาน เพียงแค่นั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังลั่น


“จ-เจ็บ!” เดือนน้ำตาคลอ เคยได้ยินมาว่าเจ็บแต่ไม่คิดว่าจะเจ็บขนาดนี้ เขาพยายามคลานไปข้างหน้าแต่ก็ถูกมือใหญ่ล็อคเอวไว้ คนเหี้ยมยังไงก็เป็นคนเหี้ยม ไม่มีการเบิกทาง ไกรภพแหวกเนื้อบั้นท้ายออกกว้าง กดแก่นกายเข้าไปในคราวเดียว


“อ๊า!”


ราวกับถูกแยกออกเป็นสองส่วน เดือนรับรู้ถึงช่องทางด้านหลังที่ฉีกขาด ตัวกระตุกเกร็งค้าง “เอาออกไป เดือนเจ็บ” น้ำตาไหลพรากอย่างน่าสงสาร


“แน่นเหี้ย ๆ ” ไกรภพคำราม เขากำลังทึ่งกับช่องทางที่บีบรัดตัวตนไว้ ทั้งร้อนทั้งตึง ขยับตัวไม่ได้สักนิด


“ฮือ พี่ไกรจ๋า ไม่เอาแล้ว” เดือนเปลี่ยนมาอ้อนเสียงเครือ ความปรารถนาหายไปเหลือแต่ความเจ็บปวด มันไม่ได้รู้สึกดีเลย เขาเหมือนกำลังจะตายทั้งเป็น แวบหนึ่งที่น้อยใจ ทำไมพี่ไกรถึงไม่อ่อนโยนกับเขาเลยนะ


ไกรภพโน้มตัวไปด้านหน้า เล้าโลมให้ร่างเล็กผ่อนคลายด้วยการจูบที่แผ่นหลัง มืออีกข้างก็หยอกล้อกับหน้าอกจากด้านใต้ ถ้าเดือนยังรัดเขาแน่นอย่างนี้ เขาก็ทรมานไม่แพ้กัน


จนเมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน คนที่อยู่ด้านหลังก็เริ่มขยับช้า ๆ


“อื้อ”


ศีรษะเดือนตกลงระหว่างไหล่สองข้างทันที หอบหายใจเมื่อความเสียวซ่านที่หายไปกลับมา ไกรภพเองกัดฟันแน่นด้วยเพราะความต้องการที่เครียดเกร็งอยู่ที่ท้องน้อย เมื่อเห็นว่าน้องเมียปรับตัวได้แล้วก็ไม่คิดออมแรง สะโพกเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้น กระแทกส่งแก่นกายสีเข้มเข้าไปจนเดือนร้องครางไม่เป็นภาษา


“เสียว อ๊า เดือนเสียว” เดือนสะบัดหน้าไปมา รสรักดิบเถื่อนจนตาพร่า น้ำลายไหลซึมที่มุมปากเล็ก หัวก็สั่นคลอนกายก็โยกโคลง เข่าไถลเสียดสีไปกับไม้ไผ่ครั้งแล้วครั้งเล่า


เดือนโดนคลื่นปรารถนาเข้าซาดซัดเริ่มตอบโต้กลับ เด็กหนุ่มรวบรวมแรงร่อนสะโพกสวนใส่ เนื้อบั้นท้ายกระแทกกับหน้าขาเกิดเสียงดังน่าอาย แต่เขาได้ทิ้งความอายไปนานแล้ว ตอนนี้มีเพียงความซ่านกระสันที่ทำให้เขาร้องหาความสุข


“ตอดกูโคตรถี่ เสียวหัวไปหมดเลยว่ะ” โน้มกายลงไปทาบทับ ลีลาเร่าร้อนทำให้ไกรภพครางเสียงต่ำ เขารวบเอวเดือนเข้ามาให้ส่วนที่เชื่อมติดกันแนบแน่นขึ้นไปอีก จมูกโด่งสูดดมความหอมที่ตนเริ่มจะหลงใหล ใช้ฟันกัดสร้างรอยไปทั่วไหล่สีน้ำผึ้ง


“เบาหน่อย พี่ไกร อ๊ะ เดือนไม่ไหว”


เสียงที่หลุดออกมาจากปากดังขึ้นติด ๆ กัน หัวหยักตอกถี่ยิบที่จุดกระสัน ไกรภพได้ยินเช่นนั้นกลับทำตรงกันข้าม ชายหนุ่มกระเด้าเอวใส่น้องเมียรัวกว่าเดิม หวังเอาให้สลบเหมือดคากระท่อม


เดือนอ้าปากค้างเพราะคนด้านหลังรัวใส่เป็นชุด เด็กหนุ่มถูกแกล้งจนน้ำตานองหน้า ลำคอแหบแห้งบีบรัดจนไร้เสียง โดนลำใหญ่เสยใส่จนก้นกระดก ใบหน้าถูไถไปกับพื้นจนเจ็บแสบ


เดือนอยากให้อีกคนอ่อนโยนมากกว่านี้ แต่เหมือนไกรภพจะหน้ามืดตามัวหาสติไม่เจอเสียแล้ว ชายหนุ่มเคลื่อนกายบนตัวเขาราวกับสัตว์ที่เข้าสู่ฤดูผสมพันธุ์ ควงแก่นกายใหญ่จากหลายทิศทาง ตอกกระทุ้งถี่ยิบจนรูรักของเด็กหนุ่มบวมแดง


“จะถึง” เดือนร้องบอกพี่เขย แต่เพียงไม่ถึงเสี้ยววิก็กระตุกกายปล่อยออกมา หยาดปรารถนาขาวขุ่นพุ่งกระเด็นเปรอะพื้น


ไกรภพที่ควบขี่อยู่ก็ถึงสวรรค์ติด ๆ กัน เขากระแทกหน้าขาสองสามที จากนั้นอัดแก่นกายแช่ใส่บั้นท้ายเนียนไว้ แอ่นสะโพกปล่อยสายธารอุ่นเข้าไปจนแน่นเต็ม เป็นผลให้ท้องน้อยของเดือนนูนขึ้นชัดเจน


หมดยกแรก เจ้าของกายสีทองแดงทรุดซบใบหน้าลงกับลำคอชื้นเหงื่อ ทิ้งลมหายใจหนักไว้ทุกครั้งที่แผ่นอกขยับขึ้นลง


การมีอะไรกับเดือนนั้นดีเหมือนกับที่คิดเอาไว้ ร่างเล็กเย้ายวนจะสัมผัสตรงไหนก็อารมณ์ขึ้นไม่ต่างกัน เมื่อกี้เป็นเพียงการเปิดบริสุทธิ์เท่านั้น แต่หลังจากนี้ไกรภพตั้งใจจะให้เด็กหนุ่มรับรู้ถึงของจริง


ไกรภพยันกายช้อนตัวเดือนขึ้นมา ก่อนจะวางเด็กหนุ่มไว้บนโต๊ะที่มีปืนอยู่


เดือนตาโตด้วยเพราะยังพักไม่หายเหนื่อย “พี่จะทำอะไร” เอ่ยถามออกไปอย่างโง่เขลา


ไกรภพก็ตอบกลับไปอย่างไม่อ้อมค้อม


“จะเอามึงต่อไง”








-------------------------------------------------------------------------------------

ขอตัดก่อนนะคะ ไม่งั้นคงไม่ได้อัพ ยาวมาก 55555 ตอนนี้ก็เฉลยบางปมว่าพี่เขยนี่เคยคิดอะไรกับน้องเมียไหม ก็คือคิดค่ะ คิดหนักมากด้วย น้องเลยหนีไปไม่รอด ไม่รู้ใครจะหงุดหงิดนิสัยพี่ไกรไหม แต่เราวางไว้แนวนี้เลยค่ะ อยากแต่งแนวพิศาลผสมแนวบาป 5555555555

สรุปเรื่องนี้ไม่ใช่แค่สองตอนจบนะคะ แต่จะกี่ตอนจบมาลุ้นกันค่ะ เราต้องขอบคุณทุกฟีดแบคนะคะ ดีใจที่มีคนอ่านมากเลย เราน้อมรับทุกคำติชมนะคะ หากมีส่วนไหนที่อ่านแล้วติดขังยังไง สามารถบอกกันได้ค่ะ ^^

ปล. ทุกตอนน่าจะมีการรีไรท์เพราะเราชอบกลับมาแก้ไข เป็นพวกอยากให้ออกมาดีที่สุดน่ะค่ะ โดยเนื้อหาอาจจะมีเพิ่มบางส่วนให้สมู้ทขึ้น แต่คนที่ไม่กลับมาอ่านก็ไม่น่าจะเป็นอะไรค่ะ อันนี้เราไม่บังคับ เอาตามที่นักอ่านสะดวกนะคะ

[Loammy]

โถๆๆ แอบเหล่อน้องมานานแล้วนี่นา ถึงจะอดอยากปากแห้งมาร่วมปีก็อย่ารุนปรงกับน้องมากนักซี่พี่ไกร น้องช้ำหมด // รอตอนต่อไปค่าา

[ืniyataan]

 

[badbadsumaru]

แอบมองน้องมานานแล้วนี่เอง หึหึ

[Snowermyhae]

ดุเดือดมากค่ะ น้องใจสู้เหลือเกิน แต่ก็ยังใหม่เพราะเป็นครั้งแรก อนาคตควบเองแน่นอน 

[ดาวลูกไก่]

ครั้งแรกก็ไม่ปราณีน้องเลยย ยังจะต่อยกสองอีก ชอบฉากเล่นนมน้องง มันอะไรขนาดนั้นพ่ออ เนื้อเด็กมันหอมเนอะ

[greenmeat]

ตอนที่ 3







แก่นกายที่ยังเสียบคาอยู่ขยายใหญ่ขึ้น ไกรภพไม่แม้แต่จะดึงมันออกให้ของเหลวข้างในเป็นอิสระ เขาจับเรียวขาเดือนให้ตั้งชันบนโต๊ะ


"จะต่ออีกเหรอพี่" เดือนถามเสียงหอบ ก่อนจะครางแผ่วเมื่อชายหนุ่มเริ่มขยับตัว


ร่างเล็กนึกสงสัยทำไมพี่เขยถึงแรงเยอะขนาดนี้ ตอนเอาเขาก็แรงดีไม่มีตก พอหมดยกแรกก็ต่อยกสองทันที นี่ไกรภพอายุสามสิบห้าจริง ๆ ใช่หรือไม่


"กูจะล่อมึงจนกว่าฝนจะหยุดตกนั่นแหละ" เจ้าของกายชื้นเหงื่อกระตุกยิ้มที่มุมปาก บอกแล้วว่าเนื้ออ่อนมันล่อใจ ตอนแรกว่าจะกินรอบเดียวให้รู้รสชาติ แต่เด็กที่หวานตั้งแต่นมอย่างเดือนน่ะ...คงจะกินเท่าไหร่ก็ไม่รู้เบื่อ


คืนแบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อย ได้โอกาสแล้วต้องรีบตักตวงไว้


"พี่ไกรจ๋า เดือนเสียว อูย เสียวเหลือเกิน" เมื่อเครื่องติดเดือนก็เริ่มมีอารมณ์ เขาห่อปากตัวสั่นระริก ดึงเข่านั่งแหกขาให้พี่เขยกระหน่ำอย่างไร้ยางอาย


"โดนของกูไปต้องเสียวอยู่แล้ว ขนาดพี่มึงยังติดใจมาสามปี"


คำโอ้อวดที่ได้ยินทำเอาชะงัก ทั้งที่กำลังมีอะไรกันแต่อีกฝ่ายกลับพูดถึงภรรยาที่บ้าน หากเป็นเมื่อก่อนเด็กหนุ่มคงไม่กล้าหึงหวง ทว่ายามนี้เมื่อได้ตกเป็นเมียไกรภพแล้ว เขากลับหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ ความริษยาพี่สาวแปรเปลี่ยนเป็นความอยากเอาชนะ หวังให้ชายตรงหน้าหลงตนเองจนโงหัวไม่ขึ้น


ไกรภพอยู่ในคลื่นอารมณ์ไม่ได้เก็บเอาแววตาที่เปลี่ยนไปของเดือนมาคิด ท่อนล่างขยับเขยื้อนมัวเมาในรสกาม เส้นขนดำระยับเสียดสีบั้นท้ายให้ระคาย พวงแฝดเครียดเกร็งตีไหวจนแสบ ชายหนุ่มแหงนหน้าคำราม รูรักของเด็กวัยสิบแปดทั้งแน่นทั้งร้อน ให้ตาย ถ้ารู้ว่าน้องเมียเอามันส์ขนาดนี้เขาจัดไปนานแล้ว


โต๊ะไม้ที่สร้างขึ้นอย่างหยาบ ๆ ไม่อาจรับน้ำหนักของเด็กหนุ่มได้นานทั้งไม่อาจทนแรงมหาศาลของชายฉกรรจ์ มันโยกโคลงเคลงเอี๊ยดอ๊าดน่ากลัวเหลือเกินว่าจะพังลงไป ไกรภพตัดสินใจเปลี่ยนมาอุ้มเดือนเข้าเอวแทน


ร่างเล็กใช้ขาเกี่ยวอัตโนมัติ มือกดศีรษะพี่เขยที่ก้มลงมาดูดนมอีกรอบ ส่วนล่างก็ขย่มอย่างลืมตาย


"แรงอีกพี่ แรงอีก แทงลึก ๆ เอาเดือนแรง ๆ " คนที่เคยบอกให้เบาบัดนี้ร้องแข่งกับเสียงฝน สะบัดหน้าทุกข์ทรมาน


“อย่าปากเก่ง แรงกว่านี้มึงได้แหกแน่ไอ้เดือน”


“ไม่เป็นไร เดือนอยากให้พี่เอาแรง ๆ เอาเดือนให้แรงกว่าพี่ดาวเลยนะ” เดือนกล่าวอย่างร่านรัก ออดอ้อนด้วยการจูบริมฝีปากหนา


รูแดงแจ๋ดูดกลืนลำใหญ่ไม่หยุด โพรงอุ่นเต้นตุบตอดรัดเป็นจังหวะ พี่เขยได้ยินคำพูดถ้าทายศีลธรรมถึงกับหื่นแตก ใช้แขนเต็มไปด้วยมัดกล้ามรัดเอวเล็กแล้วกดลงมา สะโพกแข็งแรงซอยยิก กระเด้าเสยจนเดือนต้องร้องเสียงโหย


"มึงนี่มันร่านดีจริง ๆ เลยว่ะ คอยดูเถอะ เดี๋ยวกูจะเอาให้ขาถ่างจนพี่มึงต้องทักเลย! "


"อ๊า พี่ไกร พี่ไกร พี่ไกรจ๋า! " ใบหน้าน่ารักเปื้อนน้ำตาเหยเก ครางเรียกคนด้านหน้าไม่หยุด ตอบรับด้วยการบดบั้นท้ายเข้ากับหน้าขาสีทองแดง ทั้งคู่โรมรันสอดประสานเป็นหนึ่ง ต่อให้ต้องตายก็มิอาจแยกออกจากกัน


ไกรภพพาน้องเมียลงมาวางบนพื้นใกล้ตะเกียงอีกรอบ คราวนี้จับนอนหงายยกสะโพกหรา ส่วนตัวเองก็ลุกขึ้นยืนย่อเข่าแทงราวกับตอกเสาเข็ม ท่อนเนื้อสีเข้มกระทุ้งจนน้ำรักก่อนหน้ากระฉอกออกมา เหงื่อทุกหยาดไหลรวมเป็นตัณหาที่ร้อนแรงกว่าเปลวไฟด้านข้าง


เดือนเกร็งกระตุกปลดปล่อยออกมารดหน้าท้องตัวเอง แต่คราวนี้ไกรภพอึดกว่าครั้งแรกนัก ในตอนที่อีกฝ่ายเหนื่อยล้าก็ยังย่อแทงไม่หยุด ราวกับว่าร่างทั้งร่างขับเคลื่อนด้วยแรงพิศวาส


เด็กหนุ่มนอนหายใจรวยริน ปรือตามองใบหน้าของคนที่ตนรัก คนที่กำลังเสพสมร่างเขาอย่างมีความสุข ถึงสิ่งที่ทำมันจะผิดบาป แต่มันก็ช่างหอมหวานจนยากจะกลับตัวได้ทัน


เดือนยิ้มบาง คืนนี้เป็นคืนที่เขาได้ตกเป็นของพี่เขย ไม่รู้ว่าในอนาคตจะมีโอกาสเช่นนี้อีกหรือไม่ และเขาก็ไม่รู้ด้วยว่าตัวเองจะยอมอีกฝ่ายในครั้งต่อไปไหม


“พี่ไกร”


หากนี่เป็นครั้งสุดท้ายก็อยากจะสารภาพความรู้สึกที่เก็บมายาวนาน หยาดน้ำตาเอ่อคลอดวงตาที่เหมือนกับพี่สาว เลื่อนมือสัมผัสใบหน้าที่โน้มลงมาใกล้ ร่างเล็กกระซิบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา


“เดือนรักพี่ไกรนะ”






กว่าฝนจะหยุดตกก็ล่วงเข้าสู่เช้าวันใหม่ ท้องฟ้าสีส้มแผ่ขยายปกคลุมเหนือผืนป่า ภายในกระท่อมร้างที่ผ่านสงครามหนักกว่าพายุปรากฏร่างเปลือยสองร่างนอนกอดก่ายกัน กายหนึ่งใหญ่โตสีทองแดงอีกกายเพรียวเล็กสีน้ำผึ้งน่าทะนุถนอม


เสียงน้ำบนหลังคาหยดกระทบพื้นดินทำให้เริ่มรู้สึกตัว ไกรภพตื่นเป็นคนแรก ใบหน้านิ่งเรียบเปลี่ยนเป็นเครียดทันทีที่เห็นว่าใครอยู่ในอ้อมกอด เหตุการณ์มากมายก่อนหน้าไหลเข้ามาในความทรงจำ


ทำลงไปแล้ว


เขาและเดือนได้ทำสิ่งที่ผิดบาปลงไปเสียแล้ว


ไกรภพใช้เวลาไม่นานในการตั้งสติ ยกแขนออกจากร่างที่นอนขดตัว ลุกไปใส่เสื้อซึ่งตากไว้จนแห้ง ไก่ป่าที่แขวนทิ้งไว้เน่าจนเอามากินไม่ได้แล้ว เขาโยนมันทิ้งไปนอกหน้าตากแล้วหันมาสะพายปืนขึ้นหลังแทน


ไกรภพเดินกลับมาปลุกน้องเมีย การกระทำนั้นเรียกเสียงครางแผ่ว


“ตื่น กลับบ้าน”


บ้านที่ว่าไม่ใช่ของเดือน หากแต่เป็นของไกรภพและภรรยา


เดือนลืมตาขึ้นช้า ๆ รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ศีรษะเต้นตุบ ๆ ไกรภพโยนเสื้อกับกางเกงให้เขา ยืนกอดอกเร่งไม่ได้มีกะจิตกะใจจะช่วยสักนิด


“ผมเดินไม่ไหว” แค่ใส่เสื้อผ้าก็ทุลักทุเล เดือนปวดร้าวไปหมด โดยเฉพาะตรงนั้นที่ถูกกระหน่ำทั้งคืน


ไกรภพถอนหายใจหงุดหงิดอุ้มคนเจ็บแนบอก ขืนชักช้ากว่านี้จะน่าสงสัย พวกเขาออกจากบ้านมาตั้งแต่เมื่อวานเย็น ป่านนี้ดาวคงจะเป็นห่วงแย่ ยังไงก็ต้องรีบกลับไปให้เร็วที่สุด


ไกรภพอุ้มน้องเมียเดินไปตามพื้นดินชุ่มฉ่ำ กลิ่นป่าหลังฝนให้ความรู้สึกผ่อนคลายตรงข้ามกับจิตใจอันตึงเครียด ยามรองเท้าสัมผัสกับดินโคลนบังเกิดเป็นรอยหลักฐานทิ้งไว้


เดือนอิงแอบศีรษะกับแผ่นอกกว้าง ถูกโอบอุ้มไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงเช่นเดียวกับเมื่อคืน


เด็กหนุ่มหน้าร้อนผ่าวเมื่อตระหนักได้ว่าตนนั้นได้ตกเป็นเมียของไกรภพแล้ว


“พี่ไกรครับ คือว่าเรื่องของเรา...”


“ไม่มีเรื่องของเรา และเมื่อคืนนี้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น”


เดือนเงยหน้าแล้วก็พบกับดวงตาเรียบเฉยที่มองลงมา ราวกับว่าเหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องที่เขาจินตนาการไปเอง


“ถ้าดาวรู้เรื่องนี้ มึงตายแน่”


ดวงตาคู่สวยสั่นระริกรีบก้มหน้าเม้มปากแน่น รู้อยู่แล้วว่าต้องปกปิดมันไว้เป็นความลับ หากก็อยากจะรู้ว่าชายหนุ่มได้รู้สึกอะไรบ้างไหมในตอนที่ร่างของพวกเขาเป็นหนึ่งเดียว ได้รู้สึกเหมือนกับเขาบ้างรึเปล่า...


แต่คำขู่ที่ตอบกลับมาก็เพียงพอแล้ว ใจดวงน้อยเจ็บแปลบจนอยากให้เวลาย้อนกลับไป ให้หยุดไว้ที่กระท่อมในป่าแห่งนั้น


ไกรภพสัมผัสได้ว่าเดือนตัวรุม ๆ สงสัยคงเพราะนอนแก้ผ้าทั้งคืน เขาเริ่มกลัวว่าภรรยาที่บ้านจะสังเกตเห็น และคงถามไถ่ว่าตนพาน้องชายไปล่าสัตว์อีท่าไหนถึงได้กลับมาแบบป่วยไข้


เดินฝ่าแมกไม้และลำธาร จนเมื่อเห็นหลังคาเรือนไม้เก่าที่ตั้งอยู่ปลายทุ่งนาแยกห่างจากคนในหมู่บ้าน ไกรภพก็ปล่อยร่างน้องเมียให้เดินเอง ทำเพียงช่วยพยุงไว้


“ถ้าดาวถามว่าไปโดนอะไรมา มึงก็โกหกให้เนียนหน่อยละกัน”


ไม่แม้แต่จะช่วยกันคิด โยนความรับผิดชอบให้เด็กหนุ่มทั้งหมด คนที่ไม่มีสิทธิมีเสียงจะทำอะไรได้ เดือนไม่กล้าเงียบด้วยซ้ำ ส่งเสียงในลำคอตอบรับเบา ๆ


เดือนเดินโขยกเขยกน้ำตาแทบเล็ดยามที่ขึ้นบันไดไปทีละขั้น เมื่อถึงชานเรือนไกรภพก็หมดหน้าที่ สะพายปืนแยกไปอีกฟากของเรือน เจ้าของร่างที่บอบช้ำจึงได้แต่ยืนมองนิ่งจนลับสายตา






ไกรภพส่องกระจกตรงทางเดิน สำรวจว่าตนมีตรงไหนที่ผิดสังเกตไหม โชคดีที่เดือนไม่ได้ทิ้งรอยเล็บไว้บนตัว ดวงตาดุดันหลุบมองภาพถ่ายของตัวเองและภรรยาบนโต๊ะ พลันความรู้สึกก็แล่นผ่านเข้ามาให้สะท้านกาย


พี่ขอโทษ...


ไกรภพเอ่ยขึ้นในใจ รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนมาจากตนเอง แต่อย่างน้อยเขาก็มีเดือนล่มหัวจมท้ายครั้งนี้ แวบนึงที่คนชั่วร้ายคิด หากว่าโดนจับได้ก็จะโยนความผิดไปให้เด็กหนุ่มคนเดียวเสียดีไหม ไหน ๆ เขาก็มีบุญคุณต่อมัน ให้ดาวพามาอาศัยด้วย ที่ซุกหัวนอนก็มี ข้าวปลาก็หาให้ บางทีคงถึงเวลาแล้วที่เดือนจะต้องตอบแทนเขาบ้าง


“ดาว” ไกรภพเคาะประตูห้องนอนสามที เมื่อไร้เสียงตอบกลับมาก็คิดว่าอีกฝ่ายคงกำลังนอนหลับกับลูกน้อยอยู่ รอยยิ้มอบอุ่นจุดขึ้นที่มุมปาก ค่อย ๆ ผลักประตูเข้าไปด้วยหวังจะแอบล้มตัวนอนกอดอย่างที่ทำเป็นประจำ เขาตั้งใจจะขอโทษหล่อนเรื่องมื้อเย็น ไม่รู้เมื่อคืนดาวจะเป็นห่วงแค่ไหนแล้วทานอะไรลงไป


ทว่าเมื่อได้ก้าวผ่านธรณีประตู ไกรภพก็พบกับห้องที่ว่างเปล่า ไฟปิดสนิทไร้ร่างของลูกเมีย


ดาวหายไปไหน แล้วดินลูกชายของเขาล่ะ เมื่อกี้เดินผ่านชานเรือนมาก็ไม่เห็นเงาใคร ไกรภพคิดว่าภรรยาคงตื่นเช้ากว่าปกติ ชายหนุ่มเดินออกไปมองตรงช่องแมวลอด ใต้ถุนมีเพียงแคร่และโอ่งดิน ไร้สิ่งมีชีวิตใด ๆ


“ดาว!”


ไม่ต้องกวาดตามองรอบสอง เจ้าของใบหน้ารกครึ้มก็ทิ้งปืนลงกับพื้นบ้าน วิ่งร้องเรียกหาเจ้าของร่างอรชรไปตามระเบียง


“ดาวอยู่ไหน ได้ยินพี่ไหม!” ความกลัวแล่นเข้ามากอบกุมที่หัวใจ ข้อสันนิษฐานเลวร้ายที่สุดที่คิดได้คืออาจจะมีโจรใช้โอกาสที่เขาไม่อยู่จับตัวทั้งสองไป ไกรภพหอบหายใจหนักเมื่อหาทั้งบนและล่างเรือนแล้วแต่ก็ไม่เจอ วิ่งไปจนถึงคันนาก็เห็นแต่รวงข้าวสะบัดตามลมสุดลูกหูลูกตา


ชายหนุ่มเหงื่อโซมกายเดินกลับมาที่ห้องนอน หวังว่าจะเห็นร่องรอยอะไรบ้าง แต่น่าแปลกที่ประตูไม่มีการงัดแงะ เครื่องนอนถูกพับเป็นอย่างดีและเครื่องเรือนก็ยังวางอยู่ที่ตำแหน่งเดิม ตอนนั้นเองที่สายตาเหลือบไปเห็นจดหมายบนผ้าห่ม ไกรภพรีบตรงเข้าไปเปิดอ่านทันที


ร่างผิวทองแดงนิ่งงัน ตาไล่อ่านทุกตัวอักษรที่เป็นลายมือคนรัก กายเย็นชืดตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า จนเมื่ออ่านจบครบความ มือใหญ่ก็กำกระดาษจนยับยู่ยี่ เขาหันไปคว้าปืนที่ตกอยู่บนพื้น หุนหันมุ่งตรงไปยังห้องน้องเมีย


เสียงกร้าวตะโกนดังจนนกที่เกาะอยู่บนหลังคาบินหนีกระเจิง


“ไอ้เดือน!”






“ไอ้เดือน!”


เดือนสะดุ้งตกใจกับเสียงคุ้นเคย เขาได้ยินไกรภพร้องเรียกดาวตั้งนานแล้วแต่ก็ไม่มีแรงจะลุกออกไป ได้แต่ชะเง้อคอหวังว่าชายหนุ่มจะเดินมาบอกกล่าวอะไรบ้าง


หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพี่ คนเป็นน้องกังวล ทว่ารอแล้วรอเล่าก็ทนไม่ไหว เดือนค่อย ๆ คลานไปหาเก้าอี้ในห้อง ใช้มันพยุงตัวขึ้น อาการบาดเจ็บรุนแรงจนต้องนิ่วหน้าน้ำตาเล็ด หากไม่ใช่เพราะเป็นห่วงพี่สาวและหลานก็คงไม่กัดฟันคลำทางจนมาถึงหน้าประตู


ฉับพลันที่มือสัมผัสบนที่จับ บานประตูก็ถูกบุคคลภายนอกถีบเข้ามาอย่างแรง เดือนถูกกระแทกหงายหลังศีรษะฟาดพื้น เด็กหนุ่มหลุดร้องออกมา


ความเจ็บแล่นพล่านไปทั้งหัว หยาดอุ่นสีแดงไหลริน ความมึนงงบดบังจนตาพร่าไม่มีแรงจะลุกขึ้นมอง แต่เขายังได้ยินเสียงของไกรภพชัดเจน


เสียงที่น่ากลัวราวกับจะฆ่ากันให้ตาย


“มึงบอกกูมาเดี๋ยวนี้ว่าดาวอยู่ที่ไหน!” ไกรภพชี้หน้าคนเจ็บ ไม่เห็นใจใด ๆ ทั้งสิ้น เมื่อเห็นว่าเดือนทำหน้างุนงงก็ปากระดาษใส่อย่างแรง


เดือนหลับตาหนี เขาไม่เข้าใจว่าไกรภพโมโหอะไรมา กว่าจะหาเสียงตัวเองได้ก็ผ่านไปหลายนาที


“ก-เกิดอะไรขึ้น ผมได้ยินพี่เรียกพี่ดาว-”


ชายหนุ่มตะโกนแทรก “มึงอ่าน!”


มือเล็กรีบหยิบกระดาษคลี่ออก สภาพของมันยับเยินพอ ๆ กับร่างกายเขาเวลานี้ ข้อความอันเป็นสาเหตุให้ไกรภพโกรธจนระเบิดอารมณ์ไม่ยั้งปรากฏสู่สายตา


‘ถึง พี่ไกร

ก่อนอื่นดาวต้องขอโทษด้วยที่จากพี่ไปโดยไม่บอก แต่ดาวไม่สามารถทนอยู่อย่างนี้ได้อีกแล้ว

ดาวเก็บความลับนี้มาตลอดว่าดินไม่ใช่ลูกของพี่ และพี่ก็ไม่ใช่พ่อของเขา ดาวผิดไปแล้วที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ ดาวขอไถ่โทษด้วยการออกไปจากชีวิตพี่นะ ได้โปรดอย่าตามหาดาวเลย ตอนที่พี่ได้อ่านจดหมายฉบับนี้ ดาวก็กำลังพาลูกไปอยู่กับพ่อที่แท้จริงของเขาแล้ว ดาวสัญญาว่าจะไม่กลับมาให้พี่เห็นหน้าอีก ได้โปรดยกโทษให้ดาวด้วยนะ

ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง

ดาว’


“นี่มัน” เดือนที่กุมศีรษะอยู่หน้าซีด นี่ใช่จดหมายที่พี่ดาวเขียนขึ้นจริง ๆ เหรอ เขาเงยหน้ามองพี่เขยอีกครั้ง


“มึงบอกกูมาเดี๋ยวนี้ว่าพี่มึงอยู่ไหน!” ไกรภพบ้าไปแล้ว ถึงกับตรงเข้ามาเขย่าร่างเล็กอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเดือนไปตอบก็บีบคางแน่น คาดคั้นจะเอาคำตอบอย่างเดียว


เดือนหวาดกลัว พยายามขืนตัวออกแต่ก็ช่างยากนัก “โอ๊ยเจ็บ พี่ไกร ผมไม่รู้! ผมไม่รู้ว่าพี่ดาวอยู่ที่ไหน”


เขาอยู่กับอีกคนทั้งคืนจะไปรู้ได้อย่างไร แล้วที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนเข้าใกล้พี่ดาวเลย ....หรือว่าจะเป็นช่วงที่พี่ไปทำงานในตัวเมือง หญิงสาวมักจะบอกว่างานยุ่งไม่มีเวลากลับบ้าน ทว่าแท้จริงแอบลักลอบไปมีคนอื่น


ไกรภพสบถยาวเหยียด ด่าไอ้เลวที่เป็นชู้เมียตนก่อนจะด่าเดือนที่โง่งมถามอะไรก็ไม่รู้เอาแต่ส่ายหน้าอย่างเดียว


ความกังวล ความโกรธ ความผิดหวังทำให้มือใหญ่ยกปืนล่าสัตว์ขึ้นมาจ่อลำตัวคนอายุน้อยกว่า ถึงเวลานี้เด็กหนุ่มตกใจจนแทบสิ้นสติ


"กูรู้ว่ามึงรู้" กระชากเสียงเตรียมง้างไกปืน


“พ-พี่ไกร ใจเย็น ๆ นะ” ความรู้สึกเช่นเมื่อคืนแล่นมาจุกที่ลำคอ กลัวจนปัสสาวะแทบราด “ผมไม่รู้จริง ๆ ได้โปรด พี่เชื่อผมนะ ฮึก ผมไม่รู้จริง ๆ ” จะยืนยันให้อีกฝ่ายใจเย็นลงได้ยังไง สิ่งที่คิดออกมีเพียงการพนมมือพร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลอาบแก้ม


ผิวบางของเดือนแสบจากลมหายใจดุดันที่ปล่อยกระชั้นตรงหน้า ไกรภพเวลานี้ราวกับปีศาจจำแลงมา เส้นเลือดบนกายสีทองแดงปูดโปน ใบหน้ารกครึ้มแดงก่ำเช่นเดียวกับดวงตา


ทั้งสองโต้เถียงกันด้วยประโยคเดิม หนึ่งคนเค้นหนึ่งคนอับจน ไกรภพด่าเด็กหนุ่มจนแม้แต่สัตว์เดรัจฉานก็เทียบไม่ได้ เดือนสะอื้นร้องไห้เมื่อตอนที่ปลายกระบอกปืนเลื่อนมาจ่อตรงปลายคาง ตอนนั้นเองที่เขารู้ว่าตนไม่อาจทนกับสถานการณ์นี้ได้อีกแล้ว


สติของเด็กหนุ่มดับวูบ ลมหายใจสะดุดเป็นลมล้มพับไป















--------------------------------------------------------------------------------

มาต่อแล้วค่า ไม่รู้ว่ารับกับ nc ได้ไหม คือมันหยาบมากจนเราต้องเขียนคำเตือนก่อน YY แต่ถ้ามันน่าเกลียดเกินก็บอกกันได้นะคะ เราจะกลับไปดูส่วนนั้นอีกรอบ กลัวรับกันไม่ได้จริง ๆ ;-;

สำหรับตอนนี้มาเฉลยเรื่องของดาวพี่สาวเดือนบ้าง ไม่รู้จะมีคนเดาถูกรึเปล่า เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นเลยต้องดำเนินเร็วหน่อย แปป ๆ ก็มาครึ่งทางแล้ว 55555555 ขอบคุณที่ติดตามจริง ๆ นะคะ อ่านเมนต์ไปยิ้มไป มีความสุขมาก ๆ เลย

ตอนหน้าอาจจะมาช้าหน่อยนะคะ เราปั่นตั้นฉบับเรื่องอื่นไปด้วย แต่จะรีบกลับมาอัพให้เร็วที่สุดค่า รักกก

[Majariga]

โอ้โหหหห ยังไงดีเนี่ย สับสน   
พี่เขยปล้ำน้องเมียโดยน้องเมียสมยอม นี่ก็แอบสงสารพี่สาว// พอกลับมาบ้านอิลุงไกรขู่ให้เดือนห้ามบอกพี่สาวแถมทำตัวเลวใส่ นี่ก็สงสารน้องอีก// ต่อมาอิลุงเจอจดหมายเมียมีชู้หอบหนีลูกไปหาพ่อตัวจริง เอ้าาอิลุงเมียสวมเขาซะงั้น // เรื่องมันพีคคคมากค่ะคุณกิติ

[sirin_chadada]

เลวสุดก็ไกรนี่ละ เดือนรักไปได้ยังไง

[Loammy]

ลุงไกรนิสัยไม่ดีเลย คนแบบนี้น่าให้อยู่คนเดียว น้องเดือนหนูรีบหนีไปเลยลูก หนีไปไกลๆ อย่าให้ลุงมันตามเจอ

[naezapril]

กลายเป็นเมียที่มีคนอื่นจนท้องซะงั้น​ ลุงน่าสงสารสุด​

[ืniyataan]

สงสารเดือนอ่ะ..พี่เขยนิสัยแย่มาก..งกกกกกกกก   

[badbadsumaru]

ฮือออ สงสารเดือนอ่าาา อิพี่อย่าทำน้อง

[AeAng11]

สงสารเดือนตกเป็นผู้ถูกกรำทำตลอดเลยคิดแล้วว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับดาวพี่ไกรรักน้องให้เยอะๆนะ

[Quatree]

เดือนน่าสงสารอีพี่ไกรคือเหมือนเมายา

[m_ilk_y]

น้องเดือนนน หนีไปลูกกกกกกกกกกกก
 

[ป้าหมีโคตรขี้เกียจ]

อีพี่ไกรรรรร เลวจังอ่ะ ได้น้องแล้วคิดจะโบ้ยให้น้องคนเดียวอีก จะยังไปตามเมียกลับมามั๊ยอะ เค้าเขียนจดหมายบอกขนาดนี้ละ

[since92]

สงสารเดือนอ่ะ อิพี่เอาไปทุกอย่างเลยมีแต่ได้กับได้
รุนแรงมากน้องช้ำไปทั้งตัวแล้วมั้ง ;-;


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Snowermyhae]

โหห แล้วเดือนไม่คิดจะพาน้องไปด้วยหน่อยเหรอ หรือเห็นน้องเป็นภาระอ่ะ น่าจะรู้นิสัยผัวตัวเองว่าอารมณ์ร้อน ทำไมทำงี้ ส่วนอิพี่ไกรคือไปจ้า ขึ้นให้สุด ขึ้นอย่างหงส์ ลงอย่างหมาแน่นอน ชั้นจะฉาบแก