เรื่องของตัวร้ายกับนายลูกกระจ๊อก Update 19/06/2020 (จบแล้วจ้า)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องของตัวร้ายกับนายลูกกระจ๊อก Update 19/06/2020 (จบแล้วจ้า)  (อ่าน 6014 ครั้ง)

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-06-2020 18:02:11 โดย mutyamania »

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
เรื่องของตัวร้ายกับนายลูกกระจ๊อก


บทที่ 1 เป็นเมียโดยไม่ตั้งใจ


ตัวร้ายในนิยายรักทุกเรื่องมักมีเรื่องราว บทบาท และคาร์แรคเตอร์ที่ไม่ต่างกันมากนัก

หนึ่งคือพวกเขาเลว

สองคือพวกเขาฉลาดในเรื่องเลวๆ

และสาม…ต่อให้ฉลาดแค่ไหน พวกเขากลับต้องมาพ่ายแพ้ฝ่ายพระเอกด้วยสาเหตุโง่ๆ เช่นความบังเอิญ อาทิ….แม่ของเพื่อนสนิทของนายเอกดันมาเห็นตอนที่ลูกน้องโง่ๆ ของเขาลักพาตัวนายเอกที่เขาหมายปองขึ้นรถตู้ติดฟิล์มดำ

ใช่…..การมีลูกน้องโง่ๆ นี่แหละ ที่ทำให้เขาแพ้ไอ้พระเอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

และใช่….อีกนิดเดียวเขาก็เกือบจะปลุกปล้ำขืนใจนายเอกได้สำเร็จอยู่แล้วเชียว


และถึงตอนนี้….เขา….หฤษฎ์ ก็กำลังจะซัดหน้าลูกน้องโง่ๆ สักคนละแผลสองแผล

เริ่มที่ไอ้หมายเลขหนึ่ง…ชกเข้าให้ที่กราม

ไอ้หมายเลขสอง ถีบเข้าที่ท้อง

ไอ้หมายเลขสาม ตีเข่าเข้าลิ้นปี่

ไอ้หมายเลขสี่ ตุ๊ยท้อง

มาจนถึงไอ้หมายเลขห้า….ไอ้ห่านี่โง่สุด พลาดเก่งสุด แต่ทำไมนะ พอเห็นหน้าที่ดูเหมือนจะเหี้ยมโหดนั่นกำลังยิ้มแหยๆ จนกลายเป็นหน้าโง่ๆ ซื่อๆ ไอ้ความรู้สึกอยากจะอัดมันก็หายไปครึ่ง

ไอ้หาญ…..ไอ้ปัญญาอ่อนนี่ชื่อหาญ ตัวมันโต กล้ามใหญ่ มีรอยสัก หนวดเคราหนา มันตัวโตที่สุดในลูกน้องทั้งห้าคน แต่ก็ไม่เท่าลูกครึ่งอย่างเขาที่สูงถึงร้อยเก้าสิบห้า

เพราะอย่างนี้สินะ นางฟ้าคนสวยถึงได้กลัวเขา ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้ทำอะไรรุนแรงไปมากกว่าฉีกเสื้อผ้าจนขาดวิ่นเห็นเนื้อนวลขาว ถ้าไอ้พระเอกมันไม่โผล่มาเสียก่อนอ่ะนะ

ไม่อยากทำพวกแม่งนี่แล้ว แต่จะเอายังไงดีล่ะ อัดไปตั้งสี่ จะยกเว้นไอ้หาญนี่เพียงแค่คนเดียว เขาคงเป็นนายที่ไม่ยุติธรรมเท่าไหร่

เอางี้ละกัน

เขาคว้าแขนข้างหนึ่งของมันเอาไว้ ก่อนจะหันตัวเพื่อจับมันทุ่มลงกับพื้น ยั้งแรงเอาไว้นิดหน่อย เพื่อที่ว่าหลังของมันจะได้ไม่ฟาดกับพื้นปูนจนหัก เป็นท่าที่สวยงามอลังการ ให้อีกสี่คนรู้สึกว่าไอ้หาญโดนหนักสุด ทั้งๆ ที่มันอาจจะไม่รู้สึกเจ็บเลยด้วยซ้ำ

ก็ไม่ได้อยากจะใจดีกับมันเสียเท่าไหร่หรอกนะ

ถ้าไม่ติดว่าเขาทำพลาดไป….เมื่อเดือนก่อน

.

.

.

.

.

เดือนก่อนเขาหิ้วเด็กหนุ่มมาจากบาร์

จำได้คลับคล้ายคลับคราว่าเด็กคนนั้นคล้ายกับ ไหมแพร….เด็กหนุ่มผิวขาวนัยน์ตาโศกน่าเอ็นดูคนนั้น คนที่เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น

แต่ติดที่ไหมแพรไม่เคยมองเห็นเขา…

มองข้ามเงินทองของเขา ที่สามารถเลี้ยงดูเด็กคนนั้นให้สุขสบายไปได้ทั้งชีวิต

มองข้ามอำนาจของเขาที่จะส่งเสริมให้อีกฝ่ายมีเกียรติ์เยี่ยงราชินี

ของใช้ราคาแพงที่เขาประเคน มันช่างไร้ความหมาย

โอรักเอย…ใยถึงใจร้ายกับข้านัก

ขอแค่สักครั้ง…สักครั้งเดียวที่ได้กอดจูบ

แค่สักครั้งที่ได้มอบความอบอุ่นหวามวาบ

แต่เมื่อผ่านพ้นนิทรา กลับกลายเป็นตัวเขา ชายหนุ่มร่างกำยำกำลังโอบกอดชายหนุ่มที่กำยำพอกัน

ไอ้เหี้ยหาญ

เป็นมึงได้ยังไง

น้องคนน่ารักนั้นกลับไปตอนไหน

เขาลุกพรวดขึ้นจากเตียงนอน น้ำเสียงขึงขังของเขาตวาดลั่น ไอ้หาญงัวเงียตื่นขึ้นมา หน้าโหดๆ ของมันจ้องหน้าเขา ก่อนจะยกมือไหว้ท่วมหัว

“ขะ…..ขอโทษครับนาย หาญผิดไปแย้ว อย่า….อย่าไล่หาญออกเลยเน้อ”

พอเห็นท่าทางโง่ๆ ของมัน ไอ้ที่อยากจะดุด่าหรือออกหมัดไม้ ก็สงบลงไปบ้าง เขาคุมสติตัวเองอยู่ได้อย่างไม่น่าเชื่อ เอ่ยถามเรื่องเมื่อคืน ไอ้หาญหมีควายเล่าไปก็เสียงสั่นตาแดงจะร้องไม่ร้องแหล่

ก็ได้ความว่า….

เด็กบาร์คนนั้นกลัวมังกรยักษ์ของเขา จนบทรักไม่อาจดำเนินต่อได้ เขาในตอนนั้นทั้งเมาและคลุ้มคลั่ง ไอ้เหี้ยหาญเกิดสงสารเด็กบาร์ ก็เลยให้เด็กหนุ่มคนนั้นกลับไป ส่วนตัวมันก็เลยเสียสละตัวเอง….

ได้เหรอวะหาญ….ก็รู้นะว่ามันซื่อบื้อ แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้

“แล้วนี่…มึงเป็นไงบ้าง”

“เจ็บตูดครับนาย ของนายใหญ่จริงครับ ลุกไม่ไหวเลย”

เขาปรายตามองไปยังเตียงที่ปูผ้าสีขาว ปรากฎรอยเลือดเป็นวงใหญ่น่าสยองขวัญเหมือนเกิดเหตุฆาตกรรมมากกว่าเซ็กส์

“มึงนอนพักไปนะหาญ แล้วหุบปากให้สนิท ถ้ายังอยากมีงานทำส่งเงินให้ที่บ้าน ห่า….ขยะแขยงชิบ”

“สาธุบุญเน้อเจ้านาย หาญจะรูดซิปให้สนิท”

“เออ!!!”

.

.

.

.

.

หลังจากนั้นเป็นต้นมา…เขาก็รู้สึกกับมันเปลี่ยนไป

บ้าเรอะ!!! ไม่ได้รสนิยมแย่ขนาดจะไปตกหลุมรักไอ้หาญหรอกน่ะ

มันกับไหมแพร….แตกต่างกันราวฟ้ากับนรก ไอ้เรื่องที่คิดจะเอามันมาเป็นตัวแทนล่ะก็…ฝันไปเถอะ ไหมแพรของเขาบอบบาง น่าทะนุถนอมออกปานนั้น ใบหน้าเนียนเกลี้ยง ผมสีดำนุ่มๆ ซอยสั้นเข้ากับใบหน้าน่ารัก จมูกโด่งเป็นสันมีขี้แมลงวันน่าเอ็นดู ริมฝีปากแดงสดอวบอิ่มน่าจุมพิต…อ่าห์

แต่กับไอ้หาญ…มันก็ไม่เลวหรอกนะ

กล้ามนมบึ่บบั่บเอย ซิคแพคเอย ช่วงเอวคอดไล่ลงไปยังสะโพกทรงสวย แก้มก้นของมันที่กลมกลึงพร้อมจะสั่นระริกยามที่เขาบดเบียดเสียดกายเข้าไป

กับไอ้หาญเขาสามารถรุนแรงได้

ไอ้หาญตัวโตพอที่จะรองรับส่วนหนึ่งของเขาที่มีขนาดใหญ่เกินชายไทยได้อย่างสบายๆ

ก็ถือว่ามันเป็นเมียลับๆ ของเขาคนหนึ่ง…ได้ใช่มั้ยวะ???

.

.

.

.

.

.

“เจ็บมั้ยหาญ”

เขาเอ่ยถามมันด้วยความเป็นห่วง ยามที่ได้อยู่กันเพียงลำพังสองต่อสอง ในห้องชุดพรีเมี่ยมชั้นบนสุดใจกลางกรุงที่มีราคาหลักหลายสิบล้าน

“นายน่าจะต่อยหาญสักทีนะครับ เพราะหาญทำพลาดจริงๆ ที่ปล่อยให้พวกคุณม่านฟ้ามาช่วยคุณไหมแพรได้ สงสารพวกพี่ๆ น่ะครับ โดนกันอ่วมเลย แต่หาญกลับไม่เจ็บตัวเลยสักนิด”

ใจดี….ไอ้หาญมันเป็นเด็กยักษ์ที่จิตใจดีเหลือเกิน ดีเกินกว่าจะมาเป็นสมุนของตัวร้ายอย่างเขา

“เห็นพวกมันบอกว่าตอนจับตัวไหม…อีแก่นั่นดันมาเห็นเข้าจนได้ อีป้านั่นมันเป็นแม่ของเพื่อนไหมนี่นะ กูสั่งให้มึงไปสืบมานะหาญ อีแก่นั่นพักอยู่ไหน ทำงานอะไร กูจะส่งของขวัญไปเซอร์ไพรส์มันนิดหน่อย ให้สาสมกับความสาระแนปากเปราะของมัน”

“นายจะส่งคนไปซ้อมป้าแกเหรอครับ อย่าเลยครับ…หาญขอล่ะ คราวหน้าหาญจะระวัง”

“ก็ไม่ถึงเลือดตกยางออกน่า ตบปากสักทีสองทีเป็นไง”

“นายซ้อมไอ้หาญแทนได้ไหมครับ มันเป็นเพราะหาญเองแหละ หาญ….เอ่อ….หาญ”

“ไอ้หาญ มึงปิดบังอะไรกู!!”

เขารู้สึกโกรธขึ้นมาอีกครั้ง มือของเขาขยุ้มคอของไอ้หาญจนมันนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เขาเกือบจะครอบครองไหมแพรได้แล้ว

อีกนิดเดียวเท่านั้น

“นายครับ….นายก็รู้ว่าคุณไหมแพรรักคุณม่านฟ้า พวกเขารักกัน นายครับ….คุณไหมแพรต้องเสียใจมากแน่ๆ ถ้าตัวเองตกเป็นของนาย นายคิดดูสิครับ คนอย่างคุณไหมแพร รักศักดิ์ศรีตัวเองขนาดไหนนายก็รู้ นอกจากนายจะได้แค่ร่างกายคุณเขาแล้ว นายอาจจะต้องเสียใจ ถ้าคุณไหม…..คิดสั้น”

“แล้วมึงทำอะไร…หาญ มึงทำอะไร”

“หาญส่งไลน์บอกคุณม่านฟ้าเองครับนาย หาญขอโทษครับ”

“ไอ้หาญ….ไอ้เหี้ย!!!!”

หฤษฎ์เงื้อหมัดขึ้นสุดแขน ไอ้หาญหลับตาปี๋…มันรู้ดีว่าเวลาเจ้านายโกรธนั้น มันน่ากลัวมากแค่ไหน

แต่ก็เปล่า

เจ้านายปล่อยมือออกจากคอของมันแล้วเดินออกจากห้องไป ไอ้หาญอดเสียวไส้ไม่ได้ว่าเจ้านายของมันคงไปหยิบมีดดาบ หรือไม่ก็พวกปืนผาหน้าไม้กลับมาถล่มโจมตีมันเป็นแน่แท้

แต่ก็เปล่า

ไอ้หาญนั่งกอดเข่าจนตัวลีบเล็กอยู่บนเตียง

หน้าโหดๆ ของมันดูจ๋อยลงไปถนัดตา

หรือว่าเจ้านายจะไล่มันออก

ราวสองชั่วโมง…เจ้านายของมันกลับมาในห้องด้วยสภาพเปลือยเปล่า เรือนกายกำยำสูงใหญ่นั้นเปียกโชกไปด้วยหยดน้ำ ใบหน้าที่ใครต่อใครต่างก็บอกว่าทั้งดูเลวและร้ายเป็นหนักหนา ไอ้หาญกลับมองว่าเจ้านายของมันหล่อคมราวเทพบุตร

“นายจะลงโทษไอ้หาญยังครับ หาญเตรียมใจรอจนหายกลัว....ละ...ละ....ล...แล้วก็เริ่มกลับมากลัวอีกแล้วครับนายครับ”

“หึ”

“นายจะเตะจะต่อยหาญยังไงก็ได้ แต่อย่าไล่หาญออกเลย ยายกับน้องหาญรอเงินจากหาญอยู่นะครับ”

“กูจะจ้างมึงต่อเพื่อให้มึงหักหลังกูอีกเนี่ยนะ กูว่ามึงไปทำงานกับไอ้ม่านฟ้าดีกว่าไหมหาญ จะได้ปกป้องความรักของพวกมันได้ง่ายๆ ไง”

“หาญขอโทษครับ”

“กูไปอาบน้ำล้างความโกรธมา แล้วกูก็คิดอะไรได้เยอะแยะเลย…เออ….หาญ….ที่มึงคอยพูดเตือนสติกูมาตลอด…กูยอมรับว่ามึงพูดถูก”

“……”

“กูควรปล่อยไหมแพรไป….มึงว่าไหม”

“อ่า….นายคิดถูกแล้วครับ”

“แต่กูจะปล่อยเขาไปก็ต่อเมื่อ…กูเจอความรักใหม่เท่านั้น”

“นายครับ….”

“ซึ่งมันคงไม่มีวันนั้น”

“โธ่นาย…”

“อย่าหักหลังกูอีก ไม่อย่างนั้นคนที่จะต้องเจ็บ จะเป็นมึง”


ร่างกำยำของหฤษฎ์โถมทับร่างของไอ้หาญคนซื่อ ป้อนจูบร้อนๆ ที่ทำให้มันอ่อนระทวย มือแกร่งกระชากเสื้อเชิ้ตของมันจนกระดุมขาด บีบขยำเนื้อแน่นๆ ของไอ้หาญอย่างมันมือ

คนโง่ๆ อย่างมัน ทำไปก็เปลืองแรงเปล่า เขาจะหาลูกสมุนใหม่ แล้วลดบทบาทของมันให้เหลือเพียงแค่นายบำเรอ เอาไว้ระบายความใคร่

"อ๊ะ.....นายครับ"

"ครางน่าเกลียดชิบหาย นอนเงียบๆเถอะมึงน่ะ"

นี่แหละบทลงโทษของมัน เขางับหัวนมที่ชูเต่งของไอ้หาญอย่างมันเขี้ยว กัดทึ้งจนน้ำตามันเล็ด

“เจ้านายครับ…ขอร้อง…อย่าทำร้ายใครอีกเลยนะครับ”

“หุบปาก”

บทรักของหฤษฎ์กับไอ้หาญดำเนินขึ้นไม่ต่างจากคืนก่อนๆ รสรักจากเจ้านายที่ไอ้หาญรู้สึกว่ามันทั้งหวานและขมเหลือเกิน

ไอ้หาญว่าตัวมันนั้น…

ตกหลุมรักเจ้านายเข้าให้แล้วล่ะ


(เรื่องนี้ยังมีต่อ)


Talk:

พักหลังคนแต่งชอบนายเอกถึกๆ ล่ำๆ มันน่าหมั่นเขี้ยวดี

เรื่องมีต่อนะ แต่อาจจะมาแบบไม่ต่อเนื่อง เรื่องนี้จะลงเป็นช่วงเหตุการณ์หนึ่งของนายกับบ่าว
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-06-2020 16:22:23 โดย mutyamania »

ออฟไลน์ darinsaya

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
 :katai5: :katai5: :katai5: รออออค่ะ  ชอบกล้ามมมมม

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1

ออฟไลน์ ป่ามป๊ามป่ามปาม

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
มาแนวนายเอกล่ำๆ บ๊องๆ น่างสานอีกแระ  :laugh:
นายจะเจอรักใหม่มั้ยน้อ สงสารหาญ เป็นนายบำเรอ

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 2 เครื่องบำบัดความเครียด


ตัวร้ายในนิยายก็มีการมีงานทำเหมือนกัน

นอกจากจะใช้เวลาส่วนใหญ่ของเรื่องไปกับการแย่งชิงนางเอก(หรือบางครั้ง...นายเอก)จากอ้อมอกของพระเอกแล้ว เวลาว่างจากการทำชั่วก็คือธุรกิจ

หฤษฎ์คิดว่าตัวเขานั้นทำงานหนักกว่าไอ้พระเอกด้วยซ้ำไป ไหนจะธุรกิจผิดกฎหมาย ไหนจะธุรกิจถูกกฎหมายที่มีเอาไว้บังหน้า ไหนจะต้องมาคอยคิดแผนการชั่วๆอย่างการส่งคนไปตามดูนายเอกว่าวันๆทำอะไร อยู่ที่ไหน พลอดรักอยู่กับไอ้พระเอกราบรื่นดีหรือไม่ มีช่วงเวลาไหนที่ไอ้พระเอกมันตายใจพอที่เขาจะเข้าไปแทรกแซงความสวีทหวานของพวกมันได้บ้าง

"ว่าไงนะ....พวกมันไม่ยอมขายงั้นเหรอ เสนอเงินเป็นสองเท่าหรือยัง....อ่า....ถ้างั้นคงต้องเผาสินะ หึหึหึ รอเวลาเหมาะๆก่อนละกัน แล้วอย่าให้มีคนตายล่ะ"

เผาไล่ที่....หึ....เขานี่มันชั่วช้าได้ใจจริงๆ

"กูสั่งให้มึงหยุดตั้งแต่เมื่อไหร่หาญ ทำต่อสิ"

เขากดหัวอดีตลูกน้องคนสนิทที่บัดนี้ถูกลดขั้นเป็นเพียงเครื่องบำบัดความใคร่ ปากของมันกำลังครอบความเป็นชายของเขาถูกกดลงจนริมฝีปากนั้นแนบชิดส่วนโคน

"แค่กๆๆๆ"

มันสำลักจนหน้าแดงก่ำ ดวงตานั้นคลอไปด้วยหยาดน้ำตา มันจ้องมองเขา ไอโขลกอย่างน่าสงสาร เขาใช้ความแข็งแกร่งของตนฟาดลงไปบนหน้าโง่ๆของมันสามสี่ครั้ง ฝ่ามือของเขาตบซ้ำลงไปจนหน้ามันหัน หน้าของไอ้หาญนั้นหยาบกร้าน ทนไม้ทนมือ ไม่ได้บอบบางน่าทะนุถนอมเหมือนอย่างเด็กหนุ่มคนนั้น...คนที่เขารักและอยากครอบครอง

บังคับให้มันแก้ผ้าจนล่อนจ้อน ในห้องทำงานของเขาที่เป็นกระจกสองด้าน ที่ผู้บริหารอย่างเขาสามารถมองเห็นบรรยากาศด้านนอกได้อย่างชัดเจน ขณะที่คนข้างนอกนั้นไม่มีทางมองเข้ามาในห้องนี้ได้

ไอ้หาญนั้นหน้าแดงก่ำด้วยความอาย มันสะดุ้งทุกครั้งที่มีคนเดินผ่าน สะดุ้งทุกครั้งที่เลขาสาวเคาะประตูห้องทำงานเพื่อนำแฟ้มงานมาให้เขาเซ็นต์อนุมัติ

สนุกดีที่เห็นมันอาย นี่เป็นหนึ่งในบทลงโทษที่มันปากสว่างคาบข่าวไปบอกไอ้ม่านฟ้า ทำให้เขาพลาดโอกาสชิมความหอมหวานของไหมแพร

จับมันกดนาบลงไปบนโต๊ะ มือกวาดเอกสารและแฟ้มที่วางระเกะระกะให้ออกไปพ้นทาง  ตัวมันโตใหญ่ กล้ามหนาล่ำ ผิวสีแทนเนียนสวย ทว่าร่างกายของมันก็ยังเล็กเมื่อเทียบกับเขา เขาฟาดก้นของมันจนแดงเป็นรอยมือ บีบขยำร่างกายของมันอย่างปราศจากความปราณี

ไอ้หาญสะดุ้งเมื่อความเป็นชายของเขาสอดใส่เข้าไปในช่องทางคับแน่น มันกลั้นตัวเองอย่างเต็มที่ ไม่ให้ส่งเสียงครางน่าละอาย น้ำตาของมันไหล ลมหายใจหอบกระชั้นไปตามจังหวะและลีลาอันหนักแน่นของฝ่ายกระทำ

"ของมึงแม่งแน่นชิบหาย...ซี๊ดดดด"

เขากระแทกตัวไม่ยั้ง ยิ่งเนื้อก้นเด้งๆของมันสัมผัสกับท้องน้อยของเขา เขาก็ยิ่งบ้าคลั่ง ชายหนุ่มกระชากร่างกำยำของมันขึ้นมาจากโต๊ะทำงาน เปลี่ยนท่าเป็นนั่งซ้อนกันบนเก้าอี้ทำงาน จับร่างของมันโยกคลึงบดเบียดอยู่บนลำตัวของเขา สองมือเขาตะปบลงไปบนอกหนาล่ำ บดคลึงหัวนมของมัน ก่อนจะดึงหัวนมไอ้หาญจนยืด

ไอ้หาญทั้งเจ็บ ทั้งอาย แต่ก็มีอารมณ์สยิวเสียวซ่านรวมอยู่ด้วย มันพยายามจะพลิกตัวหันไปเผชิญหน้ากับผู้เป็นนาย อยากมองใบหน้าหล่อเข้มของเจ้านายที่มันรัก ทว่าหฤษฎ์ยังไม่อนุญาตมันในตอนนี้

"อยากมองกูใช่ไหม อยากถูกกูจูบล่ะสิ แต่วันนี้มึงจูบลูกชายของกูไปก่อนนะหาญ...หึ"

"เจ้านายครับ....อ่อนโยนกับหาญบ้างไม่ได้หรือ เจ้านายสงสารหาญเถอะนะครับ หาญผิดไปแล้ว ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้วครับ ขอ....จ....จูบได้ไหมครับเจ้านาย....หาญชอบจูบของเจ้านายที่สุดเลยครับ....อา.......ซี๊ดดดดด"

เขาเหวี่ยงร่างของไอ้หาญลงไปกับพื้น จับสะโพกมันยกขึ้นซอยไม่ยั้ง แก้มก้นของมันสั่นเทิ้ม ก้นของมันเป็นทรงในแบบที่เขาชอบ

เขาไม่จำเป็นต้องอ่อนโยนกับมัน

ไอ้หาญก็เป็นเพียงตุ๊กตายางเอาไว้ระบายความใคร่

ใครจะไปชอบจูบปากหนาๆที่เต็มไปด้วยหนวดเคราสากๆ อันที่จริงพอเขารู้ว่ามันชอบรสจูบของเขา เขาก็ไม่คิดจะจูบมันอีก

"มึงเป็นแค่ที่ระบาย อย่าขอเยอะ กูกำลังเครียดเรื่องงาน หน้าที่ของมึงคือสนองอารมณ์กู เข้าใจไหม ไอ้ถังเก็บน้ำเชื้อ"

"อึก....ครับ....หาญเข้าใจแล้ว"

ร่างมันถูกจับพลิกให้นอนหงาย สายธารอารมณ์สีขาวขุ่นฉีดรดใบหน้าของมันจนเปรอะ ชายหนุ่มรูดซิบกางเกง ตาเหลือบไปเห็นส่วนกลางลำตัวของมันที่ยังคงแข็งขึง แน่นอนว่าเขาไม่ใจดีพอที่จะช่วยให้มันถึงฝั่ง มือของไอ้หาญพยายามจะกอบกุมลูกชายของมัน แต่เขากลับเตะมือของมันออก ก่อนจะใช้เท้าข้างเดียวกันนั้นเหยียบคลึงกล่องดวงใจของมัน

เจ้านายทำไมใจร้ายแบบนี้หนอ

ทั้งที่ชีวิตของหาญ มันมอบให้เจ้านายของมันไปหมดแล้ว ทั้งร่างกายและหัวใจ มันมองนายของมันอย่างขอความเมตตา หวังให้เจ้านายเวทนาหมารับใช้อย่างมันสักนิด

"อยากให้ช่วยหรือ"

"ทรมานครับ....เจ้านายครับ...หาญยอมเจ้านายทุกอย่างแล้ว หาญรู้ว่าหาญไม่น่ารักเหมือนคุณ...."

"หยุด!!! มึงอย่าเอ่ยชื่อเขา มึงมันแค่สวะ ไม่คู่ควรจะพูดถึงแม้แต่ชื่อของเขาด้วยซ้ำ มึงที่ทรมานในตอนนี้ ไม่เท่าใจกูที่ทรมานเพราะไม่มีวันได้ครอบครองใจของเขาหรอก"

"......ฮึก"

"อย่าร้อง ยิ่งร้องมึงยิ่งดูทุเรศ แค่หน้าที่ตัวเองยังทำไม่ได้เลย ครอบครัวของมึงหมดหนี้สินได้ก็เพราะเงินของกูไม่ใช่หรือ"

"ครับ....งั้นหาญขอแต่งตัวได้ไหม"

"มึงยังไม่เสร็จไม่ใช่เหรอ ทำต่อให้เสร็จสิ หึ ทำเดี๋ยวนี้"

ไอ้หาญสัมผัสร่างกายของตัวเองอย่างเก้กัง มือของมันสั่นเทา หลับตาปี๋ไม่กล้าสู้สายตาคมของผู้เป็นนายที่กำลังจ้องมองมันอย่างใกล้ชิด มันจับส่วนที่กำลังแข็งขึงอยู่นั้น รูดขึ้นลงอย่างช้าๆ

"อ๊ะ...นายครับ"

"หัวนมมึงใหญ่ดี ชอบให้กูเขี่ยแบบนี้ใช่ไหมวะ"

"ครับ....ชอบครับ"

"ชักแรงๆหน่อยสิ ทำแบบนั้นเมื่อไหร่จะเสร็จ"

"ครับ"

"อยากให้จูบหรือ"

"หาญ.....อยากครับ"

"หึ...น่าสมเพช...จูบน่ะมันสำหรับ เมคเลิฟ แต่สำหรับมึง....กูแค่ปลดปล่อยความเงี่ยน"

"......."

"รักกูหรือ....หืม?"

"ครับ....หาญรักเจ้านายครับ"

เขาจูบมัน....แผ่วเบา อ่อนโยน มือแกร่งของเขาลูบท้ายทอยของมันอย่างเบามือ

มันชอบที่เขาอ่อนโยน เขาก็จะอ่อนโยนให้มันตายใจ

ก่อนจะฆ่ามันอย่างเลือดเย็น

"กูไม่มีวันรักมึง"

คำพูดของเขา

น้ำเสียงเย็นชาของเขา

สายตาที่มองมันอย่างสมเพศเวทนา

ยิ่งกว่าคมมีดที่กรีดเฉือนหัวใจของมันจนเป็นริ้ว

"แต่งตัวซะ แล้วทำความสะอาดให้เรียบร้อย กูมีประชุมต่อบ่ายนี้ มึงต้องขับรถให้กู"

.

.

.

.

.

ลานจอดรถ

ไอ้หาญกำลังทำหน้าที่ของมันอยู่อย่างแข็งขัน

เจ้านายของมันกำลังเครียด มันจึงต้องทำให้เจ้านายของมันสงบลง

ตอนนี้ไอ้หาญฝึกใช้ปากทำรักจนเก่งแล้ว มันไม่สำลักเลยตอนที่อมให้เจ้านายจนมิดโคน

"เจ้านายครับ"

"อะไร!!!"

"ปรับเบาะเลยนะครับ"

"ไม่ต้อง แค่ปากก็พอ เดี๋ยวค่อยต่อที่ห้อง"

"ครับ"

มันพยายามทำใจ และพอใจในสถานะของตัวเองในยามนี้ เจ้านายไม่มีวันชายตาแลคนชนชั้นอย่างมัน และมันก็ไม่ใช่คนโปรด ไม่มีวันได้เป็น

แค่ที่ระบาย ต่อให้เป็นได้แค่นี้ ไอ้หาญนั้นก็จะทำหน้าที่ของมันให้ดีที่สุด ทำอย่างหน้าชื่นตาบาน

น้ำรักของเจ้านายรสชาติเฝื่อนคาว มันกลืนลงไปจนหมดไม่เหลือแม้เพียงหยด มันเงยหน้ามองเจ้านายด้วยสายตาของหมาที่กำลังกระดิกหางรอให้เจ้าของให้รางวัล หรือเอ่ยชมก็ยังดี

ชมมันสิ

ลูบหัวมันสักทีก็ยังดี

แต่เจ้านายก็แสนเย็นชา

ความเย็นชาของเจ้านายกำลังทำให้ร่างกายของมันรุ่มร้อน แกนกายของมันในตอนนี้ก็แข็งดันเป้ากางเกง จวนเจียนจะระเบิด ปวดหนึบไปหมด

"พากูกลับบ้าน....กูยกเลิกประชุมแล้ว แค่ประชุมประจำเดือนอัพเดตงาน ไม่ได้สำคัญเร่งด่วนอะไร...."

"ครับ"

.

.

.

.

.

เจ้านายกำลังโกรธ

โกรธเพราะวันนี้เจ้านายบังเอิญไปพบคนสองคน คนหนึ่งแสนรัก อยากครอบครอง อีกคนหนึ่งคือศัตรูหัวใจ

ก้นของมันช่วยบำบัดความเครียดได้ดีเหลือเกิน ตอนนี้ไอ้หาญเอาแต่ยิ้มทั้งที่เจ้านายกำลังทำรุนแรงต่อมัน ยิ้มรับกับคำพูดดูถูกเสียดสี มันทำหน้าที่เครื่องบำบัดอารมณ์ได้ดีจริงๆ

มันเป็นไม่ได้แม้แต่ตัวแทนด้วยซ้ำ

ไม่ใช่ลูกน้อง

ไม่ใช่บอดี้การ์ด

ไม่ใช่เด็กขายที่มีเรือนร่างดึงดูดงดงาม

มันก็คือของชิ้นหนึ่ง ที่ไม่ได้มีค่ามากไปกว่าเครื่องใช้สำนักงาน

เจ้านายเสร็จแล้ว ทว่าตัวมันนั้นชิงเสร็จไปก่อนหน้า ตอนนี้ร่างของเจ้านายกำลังโถมทับอยู่บนตัวมัน อกแกร่งของเจ้านายสัมผัวแผ่นหลังของมัน ห้องเงียบจนแทบจะได้ยินเสียงหัวใจเต้น มันรู้สึกถึงหัวใจของเจ้านายที่กำลังเต้นเป็นจังหวะ

น้ำรักอุ่นวาบของเจ้านายอยู่ในตัวมัน อาวุธของเจ้านายที่สงบสิ้นฤทธิ์ก็ยังคาอยู่อย่างนั้น

แค่นี้แหละ

รางวัลของไอ้หาญในวันนี้

"ขอกูอยู่แบบนี้อีกสักพักนะ"

"ครับ"

.

.

.

.

To be con

สนองนี๊ดล้วนๆ เหตุการณ์แต่ละตอนจะไม่ต่อเนื่อง ไม่มีพล็อตใดใดทั้งสิ้น เพราะมันคือชีวิตประจำวันของตัวร้าย กับลูกน้องโง่ๆของเขา




ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 3 ประสบการณ์และใบผ่านงาน


เขาได้รับรู้เรื่องนี้โดยบังเอิญ จากบรรดาลูกสมุนตัวร้ายพูดคุยกันฆ่าเวลาขณะกำลังสูบบุหรี่

เรื่องงานของไอ้หาญ นายบำเรอหน้าโง่ หรือตำแหน่งอย่างเป็นทางการ ก็คือบอดี้การ์ดที่ถูกลดขั้นลงมาเป็นเพียงพ่อบ้านผู้คอยดูแลความสะดวก 'ส่วนตัว' แก่ผู้เป็นนาย นั่นหมายรวมถึงการทำหน้าที่เป็นคนขับรถชั่วครั้งชั่วคราว

งานส่วนใหญ่ของมันจริงๆ ก็คือการแหกขานอนบนเตียงเพื่อรอการชำเราจากเขาก็เท่านั้น

ก่อนจะมาทำงานจากเขา

ไอ้หาญเคยถ่ายงานประเภทวาบหวิว

หฤษฎ์นึกภาพไม่ออกว่าไอ้วาบหวิวที่ว่านั้น จะออกมาน่าเกลียดน่าขยะแขยงขนาดไหน เขาเป็นเกย์...(อาจจะเรียกว่าไบเซ็กส์ช่วลก็ได้ เพราะบางครั้งเขาก็มีอะไรกับผู้หญิง) แน่นอน เขาย่อมเคยเห็นภาพโป๊ชายมามาก ซึ่งไอ้พวกที่มีความกำยำล่ำสันเหมือนๆกันกับเขา ก็ไม่ใช่แบบที่เขานิยมขนาดที่จะมานั่งเชยชมเป็นนาทีเพื่อเก็บรายละเอียด เขาชอบพวกที่ตัวบางๆน่ารักเหมือนเด็กมากกว่า หรือถ้ามีกล้าม หุ่นนักกีฬา เขาก็ขอแบบผอมๆลีนๆ ไม่ใช่พวกกล้ามปูเส้นเลือดขึ้นแขนอะไรแบบนั้น พวกหนวดเคราขนดกมีรอยสัก ก็ไม่ใช่ทางอีกนั่นแหละ

ยกตัวอย่างให้เห็นภาพ....เขาน่ะชอบแบบ coat มากกว่า g@mes หรือ bravo ถ้าเป็นตะวันตก เขาก็ชอบทรงแบบ johnny rapid, joey mills, blake mitchell(เป็นรุกแต่มีลุคหนุ่มแว่นเนิร์ดน่ารัก) มากกว่า colby keller (แต่แบบ carter dane ก็ยังโอเค)

พูดง่ายๆคือเขาเป็นเกย์(ไบ)ที่มีรสนิยมแบบตรงไปตรงมา ตัวโตเป็นรุก ตัวบางเป็นรับ ไม่พลิกโพสิชั่น แม้บทรักของเขาจะดิบเถื่อนโลดโผน

ฉะนั้น การที่ได้ไอ้หาญเป็นเมีย จึงถือเป็นการฉีกกฎเกณฑ์ทางด้านรสนิยมของเขาไปโดยสิ้นเชิง แม้ว่าไอ้หาญจะตัวเล็กกว่าเขา แต่ก็เล็กกว่าเพียงเล็กน้อย กล้ามเอย รอยสักเอย เป็นอะไรที่เขาจะไม่มีวันชายตาแลแน่ๆในสถานการณ์ปกติ

นั่นสินะ ตอนที่ได้เสียกับมัน เขาก็เมาจนสติหลุด

"หาญ...กูมีเรื่องจะถาม"

แน่นอนว่าเขาไม่ลดตัวลงไปถามพวกลูกน้องเหล่านั้นให้พวกมันเคลือบแคลงสงสัย อย่างไรเสีย เรื่องที่ได้ไอ้เหี้ยหาญเป็นเมีย ไม่ใช่เรื่องที่น่าป่าวประกาศออกไป

"นายครับ"

"......."

"(ยิ้มแฉ่ง)"

"ที่อยู่บนหัวมึงคืออะไร"

"หูต่ายครับนายหูต่าย หาญใส่แล้วน่ารักมั้ยครับ"

"อุบาทว์สิ้นดี ถอดออกเดี๋ยวนี้ เกรงใจหนวดเครากับหน้าเหี้ยๆของมึงบ้าง"

บ้าเอ้ย....อันที่จริง ไอ้ล่ำผิวแทนที่เปลือยกายสวมเพียงที่คาดผมหูกระต่าย

มันไม่ได้อุบาทว์....

แต่มัน....

ช่างแม่ง ช่วงนี้เขาคงจะเพี้ยนไปจริงๆ อย่างที่พวกเพื่อนๆเขาทักตอนที่กำลังเล่นโบรคเกอร์ในคาสิโนนั่นแหละ

หงุดหงิดง่ายกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เช่น เห็นไอ้เหี้ยหาญกอดคอหัวร่อต่อกระซิกกับไอ้ห่าสักคนที่เป็นลูกน้องของเพื่อนสักคนในกลุ่มของเขา

รำคาญหน้าโง่ๆแม่ง

"มึงเคยถ่าย....หนัง........สือ.....โป๊.....เหรอวะ"

"อ๋า....ใช่ครับ เคยถ่ายครับ สองเล่มแน่ะ"

มันพูดออกมาได้หน้าตาเฉย หน้านี้ยิ้มแฉ่งอย่างไร้สำนึก

"กูอยากดู"

"หาญไม่มีเก็บไว้หรอกครับ.....แต่ ถ้าเจ้านายอยากดู หาญพอหาให้ได้ครับ แบบคลิปก็มีนะครับ รอแปบ"

เขาเผลอกำมือแน่นจนเจ็บ

ใจหนึ่งอยากลงโทษไอ้หน้าโง่ตัวนี้

แต่อีกใจก็อยากเห็น ไอ้เหี้ยหาญในอีกมุมหนึ่ง

มันกดโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งก่อนส่งให้เขา

Pornhub....แบบที่ไม่มีคำว่าเกย์พ่วงท้าย

ชื่อคลิป Thai Hunk with sexy tattoo girls

อ่า....หนังอย่างว่า....กับผู้หญิง....อ่าใช่สิ ก่อนหน้านี้ไอ้หาญมันก็...เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่ง....ไม่ใช่หรือไง

"เจ๋งมั้ยครับ หาญฟาดเรียบเลยทั้งสามคน ค่าจ้างก็ดีนะ แต่พวกผู้หญิงได้เยอะกว่า แต่หาญได้เอาด้วยไง"

แหงล่ะ ก็หนังชายหญิงมันเน้นไปทางเพศหญิงนี่ ดูทรง ดูไซส์หน้าอกก็รู้ แต่อย่างมันไปถ่ายเซ็กส์ซี่สำหรับพวกเกย์ หรือเล่นหนังโป๊เกย์ มันคงได้เงินไม่ใช่น้อย คงได้ถ่ายมากกว่าสองเล่ม แถมเผลอๆได้รับจ๊อบพิเศษอีก

ทำไมต้องโล่งอกด้วยนะหฤษฎ์ โล่งอกที่ไอ้หาญไม่เคยทำอย่างว่ากับผู้ชาย นอกจากเขา ?

เขาเป็นผู้ชายคนแรกของมัน

แหงล่ะ....เขาเล่นมันจนเลือดสาด

แต่ก็ใช่ว่าเขาจะชอบใจนะที่เห็นมันเคยทำงานแบบนี้ ร่างเปลือยของมันไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่เคยเห็น แต่เป็นคนทั้งโลกอินเตอร์เน็ต หนังบ้านั่นทำขึ้นมาเพื่อขายพร้อมหนังสือเมื่อเจ็ดแปดปีก่อน ยอดวิวในเว็ปก็....หกแสนกว่าวิว หกแสนคนที่เห็นมัน

ไม่ได้หวง

แต่ไม่พอใจ

ต้องลงโทษ

"นอนคว่ำลง"

"อ่า...เจ้านายครับ"

ก้นเปลือยเปล่าของไอ้หาญเนียนสวย ทรงก้นของมันกลมกลึงเด้งดึ๋งได้รูป

Bubblebutt ของแท้

มันสะดุ้งตอนที่เขาฟาดมือลงไปเต็มแรง ฟาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนก้นของมันแดงก่ำ ไอ้หาญไม่ส่งเสียงร้อง มันกัดฟันตัวสั่นสะท้าน น้ำตาไหลซึมปริ่มขอบตา หฤษฎ์เปลี่ยนจากฟาดด้วยมือเป็นแส้หนังทรงหางม้า

เจ็บจัง มันเจ็บน้อยกว่าตอนไปต่อยตีกับคู่อริของผู้เป็นนายก็จริง แต่มันก็เจ็บ....เมื่ออยู่ในสถานะที่ต่ำต้อย ไร้ทางสู้เช่นนี้

พอถูกเจ้านายกระทำย่ำยี มันก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นตัวเล็ก...อ่อนแอ ร่างกายหดลงเหลือน้อยหนึ่ง

หฤษฎ์ก้มลงไป 'ขบกัด' ก้อนเนื้อหยุ่นเด้งของไอ้หาญอย่างมันเขี้ยว คราวนี้มันถึงกับหลุดร้องจ๊ากออกมา

"แย้กกกกกก...."

"โดนฟาดจนแดงขนาดนี้แล้ว....มึงยังแข็งได้อีกเหรอวะ"

ของเล่นชุ่มเจลถูกยัดเข้าไปในช่องทางคับแน่นอย่างช้าๆ ก้นของไอ้หาญกระดกขึ้นโดยอัตโนมัติ สู้กับมือซุกซนของเจ้านายที่ขยับเจ้าของเล่นลูกกลมๆที่เรียงร้อยต่อกันเป็นแท่งขยับเข้าออกไปมา ส่งเสียงเสียดสีที่ลามกน่าละอาย

"ทรมานใช่มั้ยหาญ มึงคิดว่าตัวเองเจ๋งที่ได้นอนกับผู้หญิงพวกนั้น แต่มึงกลับอ่อนปวกเปียกด้วยน้ำมือของกู"

"เจ้านายครับ....ใส่ของเจ้านายเข้ามาเลยครับ ไม่ไหวแล้ววววววว"

ของเล่นชิ้นแรกถูกดึงออกไป แล้วแทนที่ด้วยอวัยวะเพศจำลองที่สามารถเปิดระบบสั่นได้ เจ้าสิ่งนั้นหมุนคว้านอยู่ในช่องทางสวาท ไอ้หาญส่งเสียงครางอย่างสุดกลั้น ก่อนที่ปากของมันจะถูกปิดด้วยแท่งเนื้อร้อนอันเขื่อง

"อ๊อกกกกกกกก"

"ซี๊ดดดดดดด....มึงนอนกับใครไม่ได้อีกแล้ว ผู้หญิงคนไหนก็ทำให้มึงเสียวไม่ได้แบบกูหรอก"

ออรัลเซ็กส์ของไอ้หาญถึงใจ เพราะตัวหฤษฎ์เป็นฝ่ายคุมเกมส์ และเพราะเป็นมัน เขาจึงไม่ต้องห่วงว่ามันจะเจ็บหรือสำลัก

เขาไม่จำเป็นต้องถนอมมัน เพราะไอ้หาญไม่ได้ตัวเล็กน่ารัก ไอ้เดนตายคนนี้ทนมือทนเท้าออกจะตายไป....

กระปู๋สั่นได้ถูกแทนที่ด้วยความเป็นชายอันเขื่องของเขา เขาใช้สองมือขยุ้มตะปบเนื้อสะโพกของมันประหนึ่งเป็นบังเหียน กระแทกตัวเข้าออกจนแก้มก้นของมันนั้นสั่นระริกในท่า doggy

นั่นยังไม่สาแก่ใจ หฤษฎ์จับแขนทั้งสองข้างของมันจนตัวไอ้หาญนั้นโก่งเป็นทรงคันศร เอวของเจ้านายบดกระแทกถี่กระชั้นจนเสียงเนื้อดังสนั่น สลับกับสาวเข้าออกตามความยาวของแกนกายแบบขึ้นสุดลงสุด

"เจ้านายครับ....มันเข้า...อา...ลึกมากเลยครับ"

"ขึ้นควบกูบ้างสิ"

ทาสหนุ่มทำตามอย่างว่าง่าย ไอ้หาญนั้นพลิกขึ้นมาร่อนเอวบดขยี้บั้นท้ายบนตัวของนาย ตอนแรกก็หันหลังควบ พอต่อมาก็เปลี่ยนท่าเป็นหันหน้าเข้าสู่ มือของมันกอบกุมประสานกับเจ้านาย ส่วนบั้นท้ายก็ทำหน้าที่อย่างไม่มีบกพร่อง

บทลงโทษในตอนท้ายเป็นท่ากามสูตรที่ทั้งเจ็บทั้งเสียว ทั้งคู่ต่างนอนคว่ำบนเตียง หันหัวออกไปคนละทิศกัน หฤษฎ์สอดความเป็นชายของเขาเข้าไปในตัวมัน ขยับเอวขย่มราวกับปั้นจั่นตอกเสาเข็ม เสียงกัดฟันกรอด ครางต่ำของเขา ถูกกลบด้วยเสียงโหยหวนของมัน

จบท้ายด้วยท่ามิชชั่นนารี ใบหน้าท่วมเหงื่อของผู้ชายตัวโตสองคนเผชิญหน้ากัน สายตาดุดันของเขาสบกับสายตาฉ่ำเยิ้มของมัน หฤษฎ์ส่งเสียงคำรามทิ้งท้ายก่อนจะกระตุกกายปลดปล่อยน้ำรักท่วมล้นช่องทางของมัน

เขาฟุ่บหน้าลงไปที่ซอกคอของไอ้หาญ หอบหายใจด้วยความเหนื่อย รู้สึกถึงความหนึบหนับตรงหน้าท้องของตัวเอง ไอ้หาญเองก็เสร็จตามมาติดๆเช่นกัน

สะใจ

เป็นเซ็กส์แบบดิบๆที่เขาไม่เคยทำกับใครนอกจากมัน

ก็ไม่ได้แปลว่ามันพิเศษ....สำหรับเขา ไอ้หาญคือควายถึกตัวหนึ่งเท่านั้น

"ใครให้มึงกอดกูวะ"

"เจ้านายครับ ขออยู่ท่านี้สักแป๊บไม่ได้เหรอ หาญเหนื่อยจัง"

เขาผละตัวออกมาจากทาสผู้ต่ำชั้น ฉวยเอาที่คาดผมหูกระต่ายที่วางทิ้งอยู่แถวนั้นขึ้นมาสวมให้มัน

น่าถ่ายรูปเก็บไว้ แต่ไม่อยากเสี่ยงให้รูปของขี้ข้าร่างถึกอย่างมันมาอยู่ในโทรศัพท์ของเขา มือซุกซนเอื้อมไปบดบี้หัวนมของมันที่ชูชัน มันร้องอุ้ยอย่างสะดีดสะดิ้ง

"เป็นเหี้ยอะไรมึง"

"มันสยิวครับ"

"มึงเพิ่งถูกลงโทษนะ ช่วยสลดให้กูเห็นที ถึงมึงจะดูชอบก็เถอะ"

"หาญชอบครับ ทำกับเจ้านายมีความสุขมากเลยครับ"

"ทั้งที่กูรุนแรงกับมึงน่ะเหรอ"

"อ่า.....หาญชอบน่ะครับ ติดใจ อยากโดนอีก ดีกว่าทำกับสาวๆอีกครับ"

"มึงแม่งมาโซคิสม์แล้วล่ะ"

เขาคว้าตัวมันมากอดอย่างไม่มีเหตุผล ไอ้หาญที่ร่างเหมือนควาย ดูตัวเล็กตัวน้อยในอ้อมแขนของเขา

นี่เขา....หลงมันเข้าให้แล้วหรืออย่างไรนะ

เวรแท้ๆ

.

.

.

.

.

To be con

พอได้ป่ะ ฟีลนี้






ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 4 เด้งฟู


วันสบายๆของหฤษฎ์คือการได้นอนโง่ๆปล่อยสมองให้โล่งมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

เขาเหนื่อยกับเรื่องธุรกิจสีเทาของตัวเองมาเกือบจะทั้งเดือน เหนื่อยจนไม่มีเวลาแม้จะหายใจ การเป็นคนชั่วๆ หรือเป็นตัวโกง มันก็ไม่ได้สบายอย่างที่ใครคิด ศัตรูก็มีมาก ทั้งศัตรูที่เป็นฝ่ายขาวที่จ้องปราบปราม และศัตรูที่เป็นฝ่ายมืดดำเหมือนกันกับเขาที่คอยหาทางสกัดขา

ไม่มีเวลาให้กับเรื่องหัวใจ จนป่านนี้คู่แข่งของเขาคงชะล่าใจในตัวเขาไปแล้วกระมัง

ไม่มีเวลาออกกำลังกาย และกินข้าวครบทุกมื้อ ร่างกายของเขาซูบผอม กล้ามเนื้อก็ดูเหมือนจะหายไป ไม่เฟิร์มแน่นสักเท่าไหร่ โชคช่วยที่เกิดมาโครงร่างใหญ่ เลยไม่ค่อยดูโทรมมากมายนัก

เรื่องเดียวที่เขาสามารถปลีกเวลามาทำได้ก็คือเอากับไอ้หาญ ไม่ว่าจะเป็นออรัลเซ็กส์บนรถ ในห้องทำงาน เซ็กส์เร่งด่วนในห้องน้ำออฟฟิศตอนพักเบรคประชุม เขาต้องทำ เพราะเป็นสิ่งเดียวที่คลายเคลียดได้

เสียงของเครื่องออกกำลังกายที่ถูกใช้งาน ดังรบกวนเขาถึงในห้องนอน เสียงคำรามของหมาที่เลี้ยงเอาไว้ดังสลับให้ได้หงุดหงิดใจเป็นพักๆ

"ฮึ่บบบบบ....ฮ่าหหหห์....ย่าหหหห์....เคร้งงงง.....แย้กกกกก"

เอาล่ะ ไม่ทนแล้ว อะไรกันนักหนา

"ไอ้เหี้ยหาญ ทำเสียงอะไรโครมคราม"

"เจ้านายครับ หาญทำดัมเบลหล่นง่ะ กระเบื้องร้าวเลย"

ไอ้หาญยืนทำตัวลีบ หัวเราะแห้งๆ มันสวมเสื้อยืดกางเกงวอร์ม เสื้อสีเทาของมันเปียกชุ่มเหงื่อ เป็นวงใหญ่ทั้งที่อก หลัง และรักแร้ มือของมันชี้ไปยังดัมเบลขนาดใหญ่ที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น

ไอ้หน้าโง่ๆนั่นก็น่าถีบ

แต่ไอ้เสื้อเปียกๆที่แนบไปกับกล้ามเนื้ออก เห็นหัวนมนูนออกมามันช่าง...

"โอ้ยยยย"

เขาเตะสีข้างมันไปทีหนึ่งเป็นการลงโทษ คนถึกทนแบบมันคงไม่รู้สึกเจ็บสักเท่าไหร่หรอก ยังมีหน้าหัวเราะระรื่นใส่เขาอีก

บางทีเขาก็คิดนะ ว่าเขาจ้างคนปัญญาอ่อนหรือเปล่า ตบเตะก็แล้ว ด่าแรงๆก็แล้ว เขาต้องกำชับเลขาให้แสกนคนที่จะมาทำงานกับเขาให้ดีกว่านี้หน่อย ใช่....แสกนในที่นี้หมายรวมถึงแสกนสมองด้วย

เขาคว้าคอเสื้อของมัน ดึงกระชากจนยืดย้วยด้วยแรงเกรี้ยวกราด หน้าของมันชนกับอกของเขา หฤษฎ์ตะโบมจูบลูบไล้มันอย่างหื่นกระหาย กลิ่นสาปเหงื่อที้แตกต่างไปจากกลิ่นกายของพวกเด็กหนุ่มตัวบางๆนั้น กระตุ้นกำหนัดเขาไปอีกแบบหนึ่ง

"นายครับ ตัวหาญมีแต่เหงื่อ"

"อยากเอามึงตอนนี้"

"หาญใช้ปากให้...."

"ไม่ กูอยากกอดมึงด้วย"

กางเกงวอร์มถูกดึงลงมาคาอยู่เพียงแค่เข่า เผยให้เห็นบั้นท้ายกลมสวย ความเป็นชายที่แข็งผงาดค่อยๆสอดเข้าไป ผู้เป็นนายบ้วนน้ำลายลงไปเพื่อให้เจ้าสิ่งนั่นมุดเข้าไปได้ง่าย

มือของหฤษฎ์เอื้อมไปลูบไล้แผ่นอกของมัน ดึงเสื้อมันพันขึ้นไปเหนืออก มือข้างนึงบดบี้หัวนมของไอ้หาญ ส่วนอีกข้าง....วันนี้เขาใจดี เขาเลยจะช่วยให้มันได้เสียวไปพร้อมๆกัน

"มึงเสร็จก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป อย่าให้นานมาก กูหิวข้าวแล้ว...ซี๊ด"

"เจ้านายเร่งมืออีกครับ...."

"ได้ทีล่ะสั่งเลยนะ"

กระแทกกันในท่ายืนจนเสร็จ เขาก็ประคองร่างปวกเปียกของมันเข้าห้องน้ำ

"หาญอย่าเยอะ กูรู้มึงแกล้งทำเป็นทิ้งตัว อะไรมันจะหมดแรงขนาดนั้น"

"อ้อนต่างหากครับ"

"แล้วคิดว่าน่ารัก?"

"แหะๆ"

"เดินดีๆเลย"

อ่างอาบน้ำทรงกลมนั้นกว้างพอสำหรับผู้ชายร่างใหญ่สองคน แต่ไอ้หาญนั้นเลือกที่จะเข้าไปเบียดตัวกระแซะผู้เป็นนายของมัน

"อะไรของมึง"

"ออเซาะครับ เผื่อเจ้านายจะเอ็นดูหาญ หายโกรธหาญในทุกคดี"

"อยากโดนอีกรอบหรือไง"

"ครับ....อยากโดนอีกครับ"

"มึงลองยั่วกูสิ"

ไอ้หาญรู้ใจนายของมันดี มันรู้ว่าหฤษฎ์ชอบอะไรในตัวมัน ผิวมันหยาบ ไม่เนียนนุ่ม หน้าของมันโหดเหี้ยมไม่น่ารัก แต่มีสองสามอย่างที่เจ้านายชอบมัน

กล้ามอกฟูๆ หัวนมน่าขบ กับบั้นท้ายกลมสวย มันหันหลังให้ผู้เป็นนาย ยกสะโพกขึ้นปริ่มน้ำ ขยับขึ้นลงเบาๆส่งเสียงจ๋อมแจ๋ม ก้อนก้นเด้งๆของมันสั่นไหวอย่างยั่วยวน

"อยากถูกกระแทกครับ อยากให้ปล่อยเข้ามา หรือให้หาญกินมันก็ได้นะครับ ได้หมดเลย"

อ่า....หฤษฎ์ทนไม่ไหวแล้ว ความเป็นชายของเขาผงาดง้ำขึ้นมาอรกครั้ง ก้นของมันพอมองจากมุมนี้แล้วดูเซ็กส์ซี่กระตุ้นอารมณ์ดีนัก เขากระโจนเข้าใส่มัน สอดเสียบท่อนเนื้อร้อนเข้าไปในโพรงอ่อนนุ่ม ช่องสวาทของไอ้หาญกลืนกินเข้าไปจนมิดลำ

"ให้หาญเป็นคนขยับนะครับ....อา.....ของเจ้านาย.....เข้ามาสุดเลย...เสียวครับ....โอววววว"

เขาไม่ปล่อยให้มันคุมเกมส์นาน ไอ้หาญซึ่งบดสะโพกลงมาย้ำๆดูจะไม่ถึงใจเขา เขาชอบสาวลำออกมายาวๆ แล้วกระแทกเข้าไปหนักๆจนสุดโคนมากกว่า เขาจึงแกล้งมันโดยการเคลื่อนไหวสะโพกไปในทิศทางตรงข้าม จังหวะที่มันถอยสะโพกออก เขาก็ขยับตัวออกมาเช่นกัน ยามที่ไอ้หาญกระชับบั้นท้ายลงมา เขาก็กระแทกสวนขึ้นไป

แรงต้านแบบนี้สุดยอด เขารู้สึกว่าช่องทางอุ่นๆของมันนั้นสัมผัสกับความเป็นชายของเขาตลอดทั้งลำ

"จะให้ปล่อยในหรือมึงจะกิน"

"กินครับ"

เขาจ่อแท่งเอ็นใกล้ปากมัน มือก็ชักไปด้วย แต่ก็ดูจะไม่ทันใจไอ้หาญเท่าไหร่นัก มันครอบปากลงไป ดูดรีดพิษอย่างเอาเป็นเอาตาย หฤษฎ์กัดฟันกรอด เขาเสียวจนแทบคลั่ง

นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่มันทำได้ดี

ไอ้หาญเป็นลูกน้องที่โง่ ทำงานแย่

แต่มันเป็นคู่นอนที่จัดว่าเด็ด

.

.

.

.

[ณ.ห้างสรรพสินค้า แผนกซุปเปอร์มาร์เก็ต]

"หาญ"

"ครับ"

"ทีหลังมึงอย่าใส่เสื้อแบบนี้มาเดินห้างกับกูอีกนะ"

"ทำไมอ่ะครับ"

"คอมันลึก แล้วก็ฟิตเกินไป มีแต่คนมองกล้ามอกมึงตาเป็นมัน กูไม่ชอบ"

"ครับๆ"

เจ้านายหวงมัน ไอ้หาญดีใจจนคึกจัด เข็นรถเข็นนำหน้าเจ้านายลิ่วๆ เหมือนกับเด็กๆ

อ่าห์ หฤษฎ์กุมขมับให้กับความติงต๊องของไอ้หาญ ชายหนุ่มเองก็มาจับจ่ายในชุดสบายๆต่างไปจากลุคตอนทำงาน เสื้อยืดสีดำสกรีนแบรนด์ดังกับกางเกงขาสั้น รองเท้าผ้าใบคู่ที่นิ่มเท้า ผมที่ปล่อยตามธรรมชาติไม่ได้จัดแต่งอะไร ทำให้ดูอ่อนวัยลงไปอีก

แต่เดี๋ยวนะ

สายตาของเขาสะดุดกับบั้นท้ายกลมๆของไอ้หาญนี่นูนขึ้นมาจากกางเกงวอร์มทรงเข้ารูป

อ่า

กางเกงตัวนี้.....ก็ห้ามใส่เด็ดขาดเลย

.

.

.

.

.

To be con




ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 5 จะเป็นลูกน้องที่ดี



ร่างผอมบางนั้นสวมเพียงเสื้อกล้ามและชั้นในสีขาว

เสื้อกล้ามตัวโคร่งนั้น เคลื่อนไหวแต่ละทีก็มองเห็นไปถึงไหนๆ ใบหน้าหวานแดงซ่านด้วยฤทธิ์ของยาปลุก ดวงตาคู่สวยมองมายังชายหนุ่มที่นอนเปลือยกายรออยู่บนเตียงอย่างฉ่ำเยิ้ม

ไหมแพรคลานเข้าหาหฤษฎ์อย่างยั่วยวน สะโพกกลมกลึงยกขึ้นสูง แก้มก้นขาวเนียนที่แม้จะเล็กแต่ก็แน่นได้รูปทำให้อีกฝ่ายแทบคลั่งทุกครั้งที่เห็น ร่างเล็กคลานมาหยุดอยู่ตรงเป้ากางเกงของชายหนุ่ม สองมือประคับประคองงูยักษ์อย่างทะนุถนอม ริมฝีปากนุ่มค่อยๆครอบลงมาอย่างบรรจง

"อา.....เก่งเหลือเกินค่ะเด็กดีของฉัน"

ชายหนุ่มค่อยๆปรือตามองภาพตรงหน้า แกนกายของเขากำลังถูกจัดการอย่างหื่นกระหาย

"เฮ้ย.....ไอ้เหี้ย"

พลั่ก

"โอ้ยยยยย"

ภาพในฝันถูกแทนที่ด้วยขี้ข้าร่างควาย ไอ้หาญกำลังใช้ปากทำรักกับลูกชายของเขาโดยที่เขาไม่ได้สั่ง อารมณ์ตกใจจึงยกขาถีบดังพลั่ก

"หาญ....มึงทำกูหงุดหงิดแต่เช้า"

"ก็หาญเห็นจู๋ดู้เจ้านายมันแข็ง ก็เลยช่วยน่ะครับ"

"ใครอนุญาตให้มึงเข้ามาในห้องกู"

"หาญยังไม่ได้ออกไปไหนเลยต่างหาก"

จริงสินะ เมื่อคืนเขาก็เพิ่งกระหน่ำมันไปชุดใหญ่ ชายหนุ่มเหลือบตามองเด็กโข่งตัวหนาล่ำที่กำลังจ้องเขาด้วยแววตาออดอ้อน....ตาปริบๆ

"ไปเช็ดเลือดกำเดามึงก่อนไป"

"เท้าเจ้านายหนักมากเลยครับ หน้าหาญชาไปหมดแล้วตอนนี้"

ไอ้หาญดึงทิชชู่มาอุดจมูกอย่างลวกๆ ก่อนจะกระโจนขึ้นมาบนเตียงในตำแหน่งเดิม

"ไปนอนห้ามเลือดดีดีไอ้หาญ"

"อยากทำให้เสร็จน่ะครับ"

มันเอาหน้าซุกลงไปบนความเป็นชายที่อ่อนตัวลงไปแล้วของเขา ใช้ลิ้นของมันเลียไปตามความยาว พรมจูบไปยังพื้นที่รอบๆ ต้นขา ท้องน้อย พวงสวรรค์สองใบ....

"วันนี้....อึก.....มึง....แปลกๆนะไอ้หาญ"

"หิวนมข้นเจ้านายจังครับ ขอหาญกินมันได้ไหม"

"เอาสิ....มึงนี่....ร่านชิบเลยไอ้ลูกหมา"

"ครับ....หาญเป็นหมาน้อยของเจ้านายคนเดียวครับ"

แหม....เป็นของเขาคนเดียวอย่างนั้นหรือ ช่างน่ายินดีเสียนี่กระไร....

มันออรัลเซ็กส์ให้เขาอย่างดุเดือดบ้าคลั่ง ดูดกลืนความเป็นชายของเขาราวกับตายอดตายอยากมาจากไหน ลิ้นของมันตวัดปัดป่ายไปทั่วอย่างรู้งาน ไม่ช้าเขาก็ปล่อยน้ำรักใส่ปากของมัน จังหวะที่น้ำรักพุ่งออกมาแล้วถูกมันออกแรงดูดจนแก้มตอบ ทำเอาเขาเสียวจัดจนหลุดสบถออกมา

"หาญทำเก่งแล้วเห็นไหมครับ"

"เออ มึงเก่ง ประจบแบบนี้จะเอาอะไรล่ะ"

"อยากให้เจ้านายยกโทษให้หาญน่ะครับ เอ็นดูหาญเยอะๆ แล้วก็ให้หาญกลับไปเป็นบอดี้การ์ด...."

"เราคุยกันแล้วนี่ ในบรรดาลูกน้องกู มึงพลาดบ่อยที่สุด กูไม่สามารถไว้ใจมึงได้อีกแล้ว หลังจากที่มึงทรยศกูคราวนั้น....ทำไม หืม? ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็สบายดีไม่ใช่หรือไง เงินเดือนก็ได้เท่าเดิม ได้พักที่เดียวกับกู หน้าที่ของมึงก็แค่อ้าขาให้กูเอา มึงก็ดูแฮปปี้ดีไม่ใช่หรือ...."

"ครับ"

ไอ้หาญตอบรับเสียงจ๋อย....

.

.

.

.

"เจ้านายครับๆๆ"

นับวันเขายิ่งรู้สึกเหมือนเลี้ยงหมา

ไอ้หาญนั้นประจบประแจงเก่งขึ้นกว่าเดิม ตอนนี้เขาเก็บมันเอาไว้ในห้อง ไม่ให้มันได้ออกไปไหน จากเดิมที่ให้มันคอยขับรถ หรือคอยสนองความใคร่ของเขาในที่ทำงาน

ไอ้หาญนั้นถึงมันจะไม่ใช่สเปคเขา แต่มันก็มีรูปร่างหน้าตาที่จัดว่าหล่อแบบเถื่อน เป็นผู้ชายในฝันของสาวๆหลายคน เวลาที่มันใส่สูทสวมแว่นดำ ทำหน้านิ่งขรึมไม่พูดไม่จาดูเท่ห์สมาร์ทสมชายชาตรี จนยากจะเชื่อว่ามันเป็นคนบ๊องๆไร้สติ ไปไหนมาไหนกับเขามีแต่คนจ้องมอง คอยแต่จะส่งสายตาให้มัน ต่างจากตัวเขาที่ถึงจะดูหล่อคมคาย แต่ก็น่ากลัวเสียจนไม่มีใครกล้ามองหน้า

อีกเรื่องคือไอ้เหี้ยหาญแม่งขับรถห่วย ทั้งช้าและโง่ ไม่ค่อยรู้จักเส้นทาง ดูแผนที่ก็ไม่ค่อยเป็น มันคอยแต่จะพาเขาหลงอยู่บ่อยๆ

เขาจึงเก็บมันไว้ในคอนโดหรูใจกลางเมือง ไม่ต้องสวมเครื่องแบบ นุ่งห่มน้อยชิ้น กลางวันให้มันทำงานบ้านของมันไป ส่วนกลางคืนมันก็ต้องสนองความต้องการให้เขา ยิ่งช่วงไหนที่เขาเกิดความต้องการในช่วงกลางวันและไม่มีมันคอยช่วย คืนนั้นเขาจะกระหน่ำกับมันชุดใหญ่จนมันสลบคาอกเขา

"หาญ....เดี๋ยวนี้ลามปามใหญ่แล้ว"

มันโผเข้ากอดรัดตัวเขาทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามา กระโดดโลดเต้นดีใจเป็นเด็กๆ

เขาก็เลยตบกะโหลกมันไปทีหนึ่ง บางครั้งก็เตะ...ถีบมัน แต่ไอ้หาญนั้นก็ยังทำหน้าระรื่น หูตั้ง หางกระดิกใส่เขา

บนโต๊ะกินข้าวมีของโปรดที่เขาชอบ มันรู้ว่าเขาชอบกินอะไร และสั่งอาหารจากร้านโปรดของเขามาเตรียมต้อนรับทุกวัน บนโต๊ะนั้นมีจานเปล่าสำหรับหนึ่งที่ และไวน์ที่รินเอาไว้แก้วหนึ่ง มันไม่เคยเสนอหน้าร่วมโต๊ะกับเขาหรอก ซึ่งก็ยังนับว่ามันรู้จักที่ต่ำที่สูง

เขาเคยบอกกับมันว่า มันจะเท่ากับเขา ก็แค่เฉพาะบนเตียงเท่านั้น....

แต่ทว่าวันนี้บนโต๊ะมีเค้กก้อนเล็กวางอยู่ด้วยก้อนหนึ่ง เขามองหน้ามัน เลิกคิ้วแทนคำถาม ไอ้หาญนั้นยิ้มกว้างตอบกลับมาจนเขานึกอยากจะยื่นมือไปดีดหน้าผากของมัน

"วันนี้วันเกิดหาญเองครับ อยากให้เจ้านายอวยพรให้หาญหน่อย หาญจะขออนุญาตร้องเพลงแล้วก็เป่าเทียน"

"ไร้สาระ อยากทำแบบนั้นก็ไปทำที่ห้องของมึงคนเดียวสิ กูเป็นอะไรกับมึง ถึงจะต้องมาอวยพรวันเกิดให้ เอาเค้กมึงเก็บไป แล้วให้กูนั่งกินข้าวเงียบๆคนเดียว....วันนี้กูเครียดมามากพอแล้ว"

"ก็เจ้านายเป็นคนที่หาญรักแล้วก็เคารพนี่ครับ"

"ไอ้หาญ...."

"ครับๆ งั้นถ้าต้องการอะไรก็เรียกได้เลยนะครับ"

ไอ้หาญเดินคอตกถือเค้กออกไปแล้ว หฤษฎ์คลายเนคไทด์ ก่อนจะเริ่มจัดการกับอาหารมื้อเย็นอย่างเงียบๆ

ที่งานประมูลวันนี้ เขาได้เจอกับไหมแพร เดินเคียงคู่มากับไอ้ม่านฟ้า ไหมแพรมองเขาราวกับอากาศธาตุ ขณะที่ไอ้ม่านฟ้าแสดงความเป็นเจ้าของคนรักของมันโดยการโอบกอดเอวบางนั้น ดึงรั้งให้ร่างเล็กๆเข้ามาแนบชิดมากขึ้น

ไหมแพรคงเกลียดเขา

ชาตินี้คงไม่มีวันญาติดีกันอีก อย่าว่าแต่ความเป็นพี่น้อง ที่อีกฝ่ายเคยบอกว่าจะให้เขาเลย แม้แต่ความเป็นเพื่อนร่วมโลก ที่ใช้อากาศหายใจร่วมกัน อีกฝ่ายก็คงไม่มีให้เขา

ถ้าวันนั้นไอ้หาญไม่คาบข่าวไปบอกไอ้ม่านฟ้า ถ้าวันนั้นเขาขืนใจไหมแพรสำเร็จ

เรื่องราวมันจะเป็นอย่างไรต่อนะ

อีกฝ่ายจะรักคนที่ข่มเหงรังแก ย่ำยีตัวเองได้อย่างไร

เขาคงเป็นสิ่งสกปรก เป็นรอยเปื้อน เป็นตราบาปที่ทำลายชีวิตคนที่เขาบอกว่ารักหนักหนา

เขาควรขอบคุณไอ้หาญหน้าโง่หรือเปล่านะ ที่มันกล้าขัดขวางเขา

.

.

.

.


"หาญ"

"ครับ.....กะ.....เก็บโต๊ะได้แล้วใช่ไหมครับ"

"อาหารเต็มโต๊ะแบบนั้น กูจะกินคนเดียวหมดในสิบนาทีได้เหรอ สั่งมาเยอะแบบนี้ คงกะเผื่อตัวเองด้วยล่ะสิ เอาใหญ่แล้วนะมึงน่ะ"

"หาญเห็นเจ้านายทำงานหนัก เลยอยากให้ทานเยอะๆน่ะครับ ยังไงหาญก็กินของเหลือจากเจ้านายอยู่แล้ว"

"ดูพูดเข้า...กูดูเลวไปเลย"

"ไม่นะครับ เจ้านายดีที่สุดเลยครับ"

"ไปนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนกูหน่อย แล้วเค้กน่ะ ก็ใช้เงินกูซื้อไม่ใช่เหรอ จะกินคนเดียวหรือไง"

ดูหน้าโง่ๆของมันสิ แค่นี้ก็ดีใจจนเว่อร์เสียยิ่งกว่าได้เพิ่มเงินเดือนอีกแน่ะ

"ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้ว"

"24 ครับ"

"กูไม่มีอะไรจะอวยพรมึงหรอก แต่กูให้มึงขออะไรกูได้อย่างนึง ถ้ากูให้ได้นะ...กูให้มึงเลย"

"หาญขอเป็นบอดี้การ์ดเจ้านายเหมือนเดิมนะครับ น้าาาาา"

.

.

.

.

"หาญ....อย่างอนน่ะ"

หฤษฎ์เอ่ยกับร่างเปลือยเปล่าของผู้ชายตัวโตที่นั่งจ๋อยอยู่ตรงปลายเตียง

หลังจากมือค่ำ....เขาก็มีสมนาคุณไอ้หาญไปเสียชุดใหญ่ ตั้งแต่บนโต๊ะกินข้าว ห้องน้ำ ไล่ไปจนถึงระเบียง

ครีมเค้กนั้นเลี่ยนน้อยลง เมื่อถูกละเลงบนอกเปลือยเปล่า หฤษฎ์ขบเม้มชิมครีมที่หัวนมของมัน ไอ้หาญครางกระเส่า ร่างถึกของมันถูกผลักกระแทกผนัง เสียงจูบจ๊วบจ๊าบดังขึ้นไม่หยุด เสียงครางของไอ้หาญก็เช่นกัน มันครางระงมตอนที่เทียนวันเกิดอันจิ๋วถูกยัดเข้าไปในช่องสวาทกว่าสิบแท่ง

นายครับอย่าแกล้ง....มันว่าอย่างนั้นทั้งที่หน้าแดง เสียงสั่น ส่วนกลางลำตัวของมันแข็งผงาด ตรงส่วนปลายปริ่มด้วยน้ำใส เขาแกล้งบดบี้ส่วนนั้นของมัน มันร้องเหมือนจะขาดใจตาย

ไอ้หาญนี่ก็จัดว่าเป็นสายsm คนหนึ่ง แถมยังชอบความตื่นเต้นท้าทาย แกนกายของมันแข็งสู้ตลอดตอนที่เขาอึ๊บมันตรงระเบียง ในสภาพเปลือยเปล่าท้าลม เขาจูบมัน มันจูบตอบ มันรู้ดีว่าควรสู้กลับตอนไหน มันขอให้เขานอนลง ก่อนจะขึ้นควบใส่สุดแรงบนตัวเขา บั้นท้ายของมันกระแทกตัวลงมาถี่กระชั้น จากมุมนี้....หฤษฎ์มองเห็นมังกรยักษ์ถูกดูดกลืนเข้าไปในช่องทางรักของมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เซ็กส์ของเขากับมันสุดเหวี่ยงดีแท้ เอากับมันเหมือนได้ปลดปล่อย แสนจะสะใจ ทำได้เต็มที่ ไม่ต้องทะนุถนอมเหมือนพวกตัวบางๆ

"หาญ....มานอนเถอะน่า....ดึกแล้ว นี่เห็นว่าเป็นวันเกิดมึงนะ ไม่งั้นมึงเจ็บ"

"หาญรู้ครับว่าหาญไม่มีค่า เจ้านายอย่าสนใจหาญเลย"

"ขอเป็นเงินก็ได้ ล้านนึงพอไหม....นี่กูให้ค่าตัวมึงแพงที่สุดเลยนะ"

"หาญรับรองว่าจะไม่ยุ่งเรื่องของเจ้านายกับคุณอิงฟ้าอีกแล้วครับ หาญอยากปกป้องเจ้านายน่ะครับ"

หฤษฎ์มองแผ่นหลังกว้างของมัน รอยบากเป็นทางยาวนั้นเกิดจากการถูกฟัน ส่วนตรงปีกหลังของมันก็ยังมีรอยแผลเป็นจากกระสุน

สองบาดแผล...สองครั้ง....ที่มันบาดเจ็บสาหัสปางตาย...

คนโง่ๆอย่างมันจะเป็นอะไรไปได้ นอกเสียจากเอาตัวมาบังผู้เป็นนายอย่างเขา จะยิงใครแต่ละครั้งก็ใจอ่อน จนเพื่อนในทีมต้องจัดการแทน

ถ้าพูดเรื่องความภักดีแล้ว ไอ้หาญมีให้คนเลวๆอย่างเขามากกว่าใครๆ

แต่ทว่าตัวมันเองนั้น....ไม่เหมาะกับงานแบบนี้จริงๆนั่นแหละ

"หาญ....กูกลัวมึงจะตาย มึงอยากตายเหรอ มึงอยู่แบบนี้แหละดีแล้ว"

"เมื่อสามวันที่แล้วมีคนลอบยิงเจ้านายไม่ใช่เหรอครับ เจ้านายรู้มั้ย ใจหาญน่ะมันจะขาดเสียให้ได้เลย"

ไอ้หาญหน้าโง่ เขาน่ะไม่รู้สึกซาบซึ้งด้วยหรอกนะ

เขาไม่ได้รักมัน

ไม่ได้ห่วงมัน

ก็แค่ยังอยากมีใครสักรอ...รออยู่ที่ห้อง รอให้เขากลับไปหา ใครสักคนที่เห็นเขาเป็นโลกทั้งใบ

ใช่....คนๆนั้นยังไงก็ต้องเป็นมันเท่านั้นแหละ เป็นคนอื่นไม่ได้หรอก

"กูจะไม่เป็นไรหาญ พวกมันทุกคนเก่งแค่ไหนมึงก็รู้ กูไม่มีทางโดนฆ่าตายง่ายๆหรอก"

"....."

"หน้าที่ของมึงคือเป็นเด็กดี อยู่รอกูกลับบ้านแบบนี้แหละ กูรู้ว่ามึงอยากยืนข้างกูเหมือนเมื่อก่อน แต่หน้าที่นี้ก็สำคัญเหมือนกัน กูไม่ให้ใครทำเลยนะ นอกจากมึง"

เท่านั้นแหละ ไอ้เด็กโข่งก็กระโจนขึ้นมากอดเขา

"หาญ!!!! ตัวมึงหนัก....ไอ้ห่าเอ้ย"

"อ่า...ขอโทษครับ"

"พรุ่งนี้กูเซ็นต์เช็คให้ล้านนึงละกัน อยากได้อะไรก็ซื้อเอา ไม่ต้องส่งกลับบ้านหมดนะ ส่งแค่รายเดือนก็เยอะเกินพอแล้ว เก็บไว้บ้าง เผื่อกูไล่มึงออก"

"อย่าไล่หาญเลยนะครับ หาญจะตั้งใจเป็นคุณพ่อบ้านที่ดี รอเจ้านายกลับมา....นะครับ....น้าาา"

ใช่....นั่นแหละหน้าที่ของมัน เป็นพ่อบ้านของเขา


To be con

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 6 นอกลู่นอกทาง


พักนี้....ไอ้ทาสหาญติดโทรศัพท์หนึบจนน่าหงุดหงิด....

สำหรับผู้เป็นนายอย่างเขา ทุกทีไม่เคยที่จะสนใจ แต่ก็อดไม่ได้....เมื่อพฤติกรรมของสุนัขรับใช้ของเขานั้นเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
รอยยิ้มชวนหงุดหงิดของมัน ตาใสซื่อบื้อที่จดจ่ออยู่กับหน้าจอ สติสตางค์ที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว วันนี้เขาเรียกมันถึงสามครั้ง ก่อนจะเขวี้ยงแก้วน้ำเฉียดหัวของมันไปกระทบผนังห้อง นั่นแหละมันถึงจะรู้สึกตัว

"เดี๋ยวกูจะยึดมือถือมึง"
"โถ่นายครับ หาญขอโทษ"
"ลงไปซื้อบุหรี่ให้กูที ซื้อมาเยอะๆหน่อย"
"ครับ"
"วางมือถือด้วยหาญ......แล้วก็ซื้อมาให้ถูกยี่ห้อด้วย เงินที่เหลือจะซื้อขนมกินก็แล้วแต่มึง"
"ครับผม!!!"

มันตอบรับเสียงดังขึงขัง ที่ออกไปทางบ๊องๆเสียมากกว่า ก่อนจะก้มหัวให้เขาอย่างนอบน้อม รับเงิน แล้วสะบัดก้นจากไป

โดยที่ลืมมือถือเอาไว้

อ่า

หฤษฎ์เองก็ไม่ใช่พวกสอดรู้สอดเห็น ไม่มีวันโดยเด็ดขาดกับพวกคนต่ำชั้น
เว้นแต่ว่าเรื่องนั้นจะมีประโยชน์กับตัวเขา

ไอ้หน้าโง่หาญ = ไร้ประโยชน์

เสียงข้อความในไลน์เด้งสามครั้งติดกัน
สี่....ห้า...และหก
คุยอะไรกันหนักหนา
เขาว่าเขามีสิทธิ์ที่จะรู้นะ เพราะโทรศัพท์ของมัน คือเงินของเรา ตัวของมันก็นับเป็นทรัพย์สินชิ้นหนึ่งของเขาเช่นกัน

มิ้นท์

ผู้หญิงงั้นหรือ???

รูปโปร์ไฟล์เป็นสาวเอเซียผมทอง แต่งหน้าประหลาด เสื้อผ้าไร้รสนิยม
แบบนี้สำหรับคนระดับไอ้หาญคือสวยแล้วอย่างนั้นหรือ

.....กูอยากเจอมึงว่ะเพื่อน....

.....โคตรเหงาเลย......

.....พรุ่งนี้กูเข้ากรุงเทพ.....

.....เจอกันนะ......

ดูจากภาษาที่ใช้ก็คงเป็นผู้หญิงระดับล่าง เพื่อนเก่า ไม่ก็แฟนเก่า
ถ้ามันเอาเวลางานไปทำเรื่องไร้สาระล่ะก็น่าดู ไอ้เวรหาญ

หฤษฎ์ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังกัดเล็บ เดินไปเดินมา สมองกำลังคิดบทลงโทษไอ้ทาสหน้าโง่ อยากจะเอาน้ำตาเทียนร้อนๆเทราดไปบนก้นงอนเด้ง เอาของเล่นลามกที่เปิดสั่นระดับสูงสุดสอดเข้าไปในช่องทางคับแน่น....อ่าห์

สักพักมันก็กลับมาพร้อมถุงบุหรี่ กับถุงลูกชิ้นปิ้ง เดินไปกินไปน่าเกลียดที่สุด ปากก็เคี้ยวตุ้ยๆ แล้วก็ยิ้มตาหยี

"เงินทอนครับเจ้านาย"
"มึงเก็บไว้เถอะ"

ไอ้หาญฉวยโทรศัพท์ของมันขึ้นดู มันจ้องหน้าผู้เป็นนาย สีหน้านั้นกล้าๆกลัวๆ อย่างคนที่สงสัยแต่ไม่กล้าถาม จนหฤษฎ์นั้นต้องถอนใจด้วยความรำคาญ

"กูอ่านไลน์มึงเองแหละ มีปัญหาไหม หรือมีความลับอะไรที่เจ้านายอย่างกูไม่ควรรู้"
"อ่า....จริงๆมันก็อ่านได้แหละครับ....ไม่มีความลับอะไรหรอก"
"อืมม์"
"แต่มันก็เป็นของ....อ่า.....ส่วนตัว.....ของหาญ...ม....มะ....ไม่ใช่เหรอครับ"
"ไอ้หาญ!!!!"
"ขอโทษครับขอโทษ"
"เดี๋ยวนี้มึงกล้ากับกูมากนะหาญ"
"ก็เจ้านายสอนให้หาญรักษาสิทธิ์ตัวเองไงครับ หาญจำได้อ่ะ"
"ยังจะเถียงอีกหรือ!!!"

ไอ้หน้าโง่ๆนั่น ไอ้ท่ายืนทำตัวลีบเล็กทั้งที่ตัวโตเป็นตึก เหมือนกับหมาที่หูพับหางตกเวลาถูกดุ

เห็นแล้ว "ของมันขึ้น" อยากลงโทษ อยากทำให้มันเจ็บจนน้ำตาไหล

"มานี่สิ"
"เจ้านายจะตีหาญอีกแล้วเหรอครับ"
"แล้วไม่ได้หรือ มึงเคยเป็นบอดี้การ์ดกูนะ ผ่านมือผ่านตีนมาก็เยอะ กูเคยทำมึงเจ็บถึงขั้นเลือดตกยางออกหรือ"
"เคยครับ"
"ตอนไหน"
"ตอนเอาหาญครั้งแรกไง เลือดสาดเลย ครั้งที่สองที่สามก็ยังมีเลือด"
"ไอ้หาญ...." เขาเปลี่ยนจากตะคอก เป็นเรียกชื่อมันเสียงเย็นยะเยือก
"หาญขอโทษครับ เจ้านายต่อยหาญ ตีหาญได้เลยครับ พร้อมแล้ว"
"เฮ้อ"

เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นอ่อนลงไปเยอะ ตั้งแต่มีมันเข้ามาอาศัยร่วมคอนโดหรูกลางกรุงอย่างจริงจังราวกับคู่ชีวิต ไอ้ทาสหน้าโง่ที่ทำแต่เรื่องน่ารำคาญอย่างไอ้หาญน่ะ

ดูๆไปก็น่ารักดีเหมือนกันแหละ

"นี่....กูบอกว่าไง เรื่องเสื้อน่ะ รัดจนเห็นไปหมดทุกส่วนแล้ว"
"ก็หาญล่ำไงครับ ก็กล้ามมันใหญ่น่ะ"
"กล้ามกูก็ใหญ่"
"ก็เจ้านายใส่สูทบ่อยไงครับ เลยมองไม่ค่อยเห็น แต่ตอนไปห้าง เจ้านายใส่เสื้อยืดก็เห็นชัดเหมือนกัน"
"เถียงเก่ง"
"ไม่ได้เถียงเลยครับ แต่หาญซ่อนไม่ได้จริงๆนะ"

จะพูดยังไงดีล่ะ
เขาน่ะไม่ได้มีปัญหาเรื่องกล้ามเนื้อของตัวเองหรอกนะ
แต่เขาไม่ชอบเวลามันโชว์ของมันก็เท่านั้น
อีกอย่างกล้ามเขามันดูแข็งแกร่งสมชาย ส่วนของมัน....เอ่อ
มันออกจะเซ็กส์ซี่ติดเรท ดูกล้ามอกที่เป็นก้อนๆนั่นสิ ลองขยำดูก็นุ่มเด้ง เต็มไม้เต็มมือ

"เจ้านายครับ.....อูย"
"เห็นไหม กูแค่โดนหน่อยเดียว หัวนมมึงก็แข็งสู้แล้ว ไอ้หาญเอ๋ย"
"อย่าเขี่ยเล่นสิครับ มันเสียว"
"นี่....มึงเป็นคนของกูนะ กูสิทธิ์หวงมึง กูไม่ชอบให้ใครมองคนของกู มึงแต่งตัวให้มิดชิด หาแจ็คเก็ตคลุมหน่อยละกัน"

ปากก็พูดไป มือก็ดึงเสื้อมันจนยืดย้วย ยอดอกไอ้หาญแข็งสู้ทั้งมือ และอากาศ หฤษฎ์ก้มลงไปงับ ขบกัดเล่นอย่างมันเขี้ยว
มือซุกซนของผู้เป็นนายคว้าหมับที่บั้นท้าย ตะปบคลึงเคล้น สอดเข้าไปสัมผัสลูกพีชเนื้อแน่น ก้นไอ้หาญเป็นทรงสวย สวยชนิดที่อยากจะกระแทกแรงๆให้มันสั่นไหว กล้ามอกที่เป็นก้อนๆ เวลามันสั่นกระเพื่อมเป็นจังหวะก็น่ามองไม่ใช่น้อย หน้าโง่ๆเวลาเหยเก หลับตาปี๋ เสียงเข้มๆแหบห้าวยามร้องระงมที่ฟังประหลาดหู ตอนที่มันกรีดร้องเมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝัน เสียงหอบหายใจหลังเสร็จกิจ

อา.....เขาหลงใหลในไอ้หาญเสียแล้ว
แล้วเขาจะไม่ยอมให้ใครมาวุ่นวายกับสิ่งที่เป็นของเขา
.

.

.

.

.

ขนาดกับไหมแพร เขายังไม่เคยลงมาสะกดรอยตามด้วยตัวเองแบบนี้เลย
แต่ตอนนี้เขากำลังตามมัน
เดินตามแบบก้าวต่อก้าว
อยากรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงระดับชั้นเดียวกับมันน่ะ จะเทียบกับเจ้านายผู้เป็นถึงเจ้าชีวิตของไอ้หาญอย่างเขาได้สักเศษฝุ่นไหม

ไอ้หาญเดินเลี้ยวเข้าไปในร้านเสต็กบวกสลัดบาร์ โต๊ะที่มันนั่ง มีผู้ชายตัวโตผิวสีเข้มนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ไอ้ดำนั่นยิ้มแฉ่งจนเห็นฟันขาว ส่วนไอ้หาญนั้นก็หูตั้งหางกระดิก จับมือไอ้ดำเขย่าไปมาอย่างหยอกล้อ

เดี๋ยวนะ

มิ้นท์???

นี่คือมิ้นท์ของไอ้หาญหรือ ถ้าเป็นภาษาในไลน์ที่เขาเห็น ก็เป็นไปได้อยู่ แต่รูปโปร์ไฟล์สาวผมทองล่ะ
อาจจะเป็นดาราหรือเป็นรูปภาพของเมียไอ้หมอนี่ก็ได้
แต่ว่า....

ไอ้หาญแอบนัดเจอกับเพื่อนผู้ชาย
เป็นเรื่องที่เขาไม่สามารถรับได้

"ไงมึง....ช่วงนี้โทรมๆนะ"
"มึงก็อ้วนขึ้น"
"อ้วนห่าไร กูยกดัมเบลทุกวัน กล้ามล้วนๆ"

หฤษฎ์รู้สึกตัวอีกทีก็เดินเข้าร้านไปหยุดตรงโต๊ะของลูกน้องคนซื่อเสียแล้ว ไอ้หาญสะดุ้งเล็กน้อย แต่มันก็รีบยิ้มแฉ่งให้เขา เหมือนไม่รู้ว่าตัวเองทำผิด
ไม่ก็เสแสร้งทำไปหน้าซื่อตาใสกลบเกลื่อน

"กูนั่งด้วยได้ไหม"
"ได้ครับ เชิญเลยครับเชิญเลย"

พนักงานรียเข้ามาจดเมนู ไอ้ดำถึก(ผิวเข้มกว่าไอ้หาญหลายเฉด) เอียงคอกระซิบกับไอ้หาญ ซึ่งเขาก็ได้ยินอยู่ดี

"ใครอ่ะมึง"
"เจ้านายกูเอง"
"โห เกร็งเหี้ยๆ"

ไอ้หาญหัวเราะแหะๆ มันจ้องหน้าเขา ดูลังเลในสิ่งที่กำลังจะพูด

"เจ้านายครับ ไอ้มิ้นท์เพื่อนสนิทหาญเองครับ เพิ่งถูกเมียทิ้งมา ตอนนี้ตกงานครับ มิ้นท์....กราบสวัสดีเจ้านายกูสิ"
"สวัสดีคร้าบบบ.....แหมะ หาญ เจ้านายมึงหล่ออย่างกับเน็ตไอด้อน"

ทะเล้นดีเหมือนกัน เพื่อนไอ้หาญคนนี้ ไม่เหมือนไอ้หาญที่ออกไปทางมึนๆ จนบางครั้งผู้เป็นนายไม่แน่ใจว่ามันมึนหรือกวน...กันแน่
เขานั่งกินอาหารที่สั่งอย่างเงียบเชียบ ตาก็คอยจ้องผู้ชายร่างถึกสองคนชวนกันไปตักสลัดบาร์อย่างกระหนุงกระหนิง
เขากำลังตามหึงหวงไอ้หาญอย่างนั้นหรือ อายุเขาก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว กับไหมแพรคนที่เขาปรารถนาอยากครอบครอง เขายังไม่เปลืองแรงขนาดนี้

"เจ้านายครับ....เดี๋ยวหาญกับไอ้มิ้นท์จะไปดูหนังต่อ นายจะไปกับพวกเรามั้ยครับ"
"อืม....เอาสิ.....วันนี้กูว่างพอดี"
"หาญมึงยังไม่เลิกแทนตัวเองด้วยชื่ออีกเหรอวะ ตัวมึงไม่ได้เล็กๆละนะ"
"เออ....กูก็ติดอ่ะ"

.

.

.

.

"นายครับ หาญขอบคุณนายมากนะครับที่เลี้ยงข้าวเลี้ยงหนัง แล้วก็ฝากงานให้เพื่อนหาญด้วย"

มันยกมือไหว้ขอบคุณเขาทันทีที่กลับถึงคอนโด

หฤษฎ์ผู้ซึ่งรักษาท่าทีสุขุมเยือกเย็นมาตลอด เปลี่ยนเป็นกระชากตัวไอ้หาญมาขยี้จูบ ล็อคคอมันลากเข้าห้องนอน ก่อนจะเหวี่ยงร่างมันลงเตียง

"นอนคว่ำ!!!"

เขาปลดเข็มขัดออกจากเอว แล้วฟาดลงไปบนหลังกว้างๆของมัน กะให้แรงพอประมาณ ฟาดซ้ำลงไปที่ก้นเด้งๆ

"เจ้านายครับ....อื่อ....เจ็บครับ"
"กูรู้ว่ามึงชอบ.....มึงชอบแบบนี้ไอ้หาญ"
"ครับ.....ชอบครับ"
"นอนกับมันหรือยังล่ะ เพื่อนของมึงน่ะ"
"ไม่เคยครับ หาญยอมแค่เจ้านายคนเดียวจริงๆนะครับ"

มันคลานเข้ามาหาเขา เอาหน้าโง่ๆของมันถูบดไปที่เป้าของผู้เป็นนายอย่างโหยหา

"ร่าน"
"ครับ....ร่านมากเลยครับ เจ้านายเมตตาหาญด้วยนะครับ"

ไอ้หาญถอดเสื้อของมันออก มือของมันเล่นกับหัวนมของตัวเอง มองเขาด้วยแววตาฉ่ำเยิ้มของสัตว์ตัวผู้

"กัดแรงๆเลยนะครับ"

จากที่เคยเข้าใจว่าตัวเองเป็นฝ่ายควบคุมมาตลอด....แต่ทว่าตอนนี้

เป็นตัวเขาเองที่ถูกไอ้หน้าโง่ตัวนี้ควบคุมเอาไว้ เขาหลงมันจนโงหัวไม่ขึ้น

To be con

หาญ....เรามันก็มาโซอ่ะนะ




CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 7 อาชีพสุจริต


ในบรรดาลูกน้องทั้งหมดของหฤษฎ์ คนที่ทำเรื่องปวดหัวมากที่สุด เห็นจะเป็นไอ้ดำถึกตาลูกหมาที่ชื่อว่าหาญ

สามวันก่อน ญาติผู้น้องที่ดูแลกิจการในเครือที่เป็นบริษัทจำกัดที่ค่อนข้างจะถูกกฎหมาย เด้งไลน์มาหาในยามวิกาล

เฮีย....เด็กเฮียป่ะ

ผมว่าใช่อ่ะ มาสมัครเป็นธุรการฝ่ายขาย

พร้อมทั้งส่งไฟล์ใบสมัครมาให้เสร็จสรรพ


ชื่อ หาญกล้า นามสกุล เก่งกำเนิด

วุฒิการศึกษา : ม.6

ประสบการณ์ทำงาน : บอดี้กาจ(สะกดผิด)

สาเหตุที่ออกจากงาน : อยากเป็นตัวอย่างที่ดีให้น้องๆ

กรุณาแนะนำตัวโดยสังเขป เพื่อให้บริษัทรู้จักคุณมากขึ้น : เป็นคนรอบคอบ(สะกดผิด) 70% ซุ่มซ่ามนิดนึง ตลกนิดหน่อย ยิงปืนใช้ได้ แต่เจ้านายเก่าบอกว่าจิตใจอ่อนไหว รักน้องแมว...แง๊ว

(แนบรูปถ่ายหน้าตรง สวมแว่นกันแดดสีดำ)

อะไรของมันวะ ผู้เป็นนายสบถในใจ เสียงร้องเพลงลูกทุ่งเพื่อชีวิตดังออกมาจากห้องน้ำห้องหนึ่ง ซึ่งไอ้หาญกำลังขัดทำความสะอาดอยู่ สองทุ่ม อยู่ๆก็เกิดจะอยากล้างห้องน้ำขึ้นมาเสียอย่างนั้น

มันเล่นอะไรของมันนะไอ้เด็กคนนี้ สมัครงานงั้นหรือ มันคิดจะลาออกจากงาน เพราะอะไรกันนะ เงินเดือนที่ให้มันใช้ ก็ไม่ได้น้อยเลย สำหรับงานที่ทำแค่ดูแลเขาหัวจรดเท้า เป็นพ่อบ้านส่วนตัว กับงานบนเตียงอีกนิดหน่อย

จริงสิ พักหลังมานี่เขานอนกับมันแทบทุกคืน นอนกับมันคนเดียว ไม่ได้ออกไปเที่ยวอย่างว่า หรือหาเด็กหนุ่มขาวเนียนสเปคเขามาทำเรื่องสนุกถึงที่ห้อง

ให้พูดตรงๆก็ติดใจไอ้หาญนั่นแหละ ทำกับมันสนุกกว่า สุดเหวี่ยงได้มากกว่า ก้นของเด็กๆพวกนั้น ไม่มีใครกลมเด้งน่ากระแทกเท่าก้นทรงลูกพีชของไอ้หาญสักคน

ทำไมล่ะ หรือว่าเป็นเพราะนอนกับมันบ่อยเกินไป มันเลยรู้สึกว่าถูกใช้งานหนักเกินอัตราจ้าง หรือมันคิดจะแกล้งลาออกเพื่อขึ้นค่าแรง

ไอ้หาญเด็กโง่เอ๋ย บริษัทมีเป็นร้อย ไฉนเลยถึงไม่ดูตาม้าตาเรือ มาสมัครงานบริษัทในเครือที่ตัวเขาเป็นเจ้าของ

แต่อย่างว่า จากใบสมัครที่ญาติเขาส่งมา ก็ไม่น่าจะมีที่ไหนติดต่อมันกลับไป

บางทีคนโง่ๆแม่งก็คาดเดาได้ยาก เขาไม่รู้เลยว่าวันนี้ไอ้หาญจะทำเรื่องโง่ๆแบบไหน สมองของมันกำลังคิดอะไร

อย่างการล้างห้องน้ำกลางดึกก็เป็นต้น

"เจ้านายครับๆๆ"

"หาญอย่าวิ่ง ตัวมึงเบ่อเริ่มเทิ่ม เสียงตีนดังฉิบหายแล้ว"

"ห้องน้ำสะอาดวิ้งเลยครับ เชิญเจ้านายไปแช่น้ำให้สบายตัว"

"เดี๋ยวกูไป....มึงก็ไปเตรียมตัวสิ ทำความสะอาดตัวเองเสีย จะได้แช่น้ำกับกูไง"

"อ่า....ครับ"


ผมเห็นครั้งเดียวก็จำได้เลย ตัวโตๆหน้าโหดๆ แต่ตอนมาสัมภาษณ์อย่างเด๋ออ่ะ

แต่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะเฮีย


อ่า....น่ารำคาญจัง พวกรสนิยมแย่ หน้าแบบไอ้หาญ หน้าโง่ๆ ตัวจริงนั้นก็แสนโง่ ตรงไหนกันที่ดูน่ารัก

เขากดส่งข้อความตอบกลับญาติผู้น้อง

มึงนัดสัมภาษณ์ให้กูอีกรอบ

ไม่ใช่ที่บริษัท

สถานที่เดี๋ยวกูบอกอีกที

.

.

.

.

ไอ้หาญนั้นนั่งยิ้มแฉ่งกระดิกหางรอเขาอยู่ข้างอ่างจากุสซี่

"หาญถูหลังให้นะครับ"

"เอาสิ"

ไอ้หาญขัดหลังให้เขาด้วยน้ำหนักมือที่กำลังพอดี ไม่แรงเกินไปจนเจ็บ และไม่เบาจนน่ารำคาญ

"เก่งขึ้นนี่"

"ครับ หาญตั้งใจน่ะครับ"

นับวันทักษะนายบำเรอของมันก็ยิ่งพัฒนา เรื่องบนเตียงก็เก่งขึ้นเรื่อยๆ แล้วแบบนี้มันยังคิดจะเปลี่ยนงานอีกหรือ

"หาญทำให้นะครับ"

"อืม"

เอาใจจังเลยนะ พอจะไปแล้วก็ประจบประแจงใหญ่ คงคิดหาทางที่จะบอกเขาอยู่สินะ

ซี๊ดดดดดด อมเก่งแท้ เก่งขึ้นจริงๆด้วยนั่นแหละ

ควรเสียดายไหมนะ

ก็แค่ไอ้ถึกหน้าโง่

"อ่าห์"

"อ๊อกๆๆ"

"มึงนี่แม่ง.....ซี๊ด....ไอ้เหี้ยหาญ"

"น้ำเจ้านายอร่อยมากครับ แช่น้ำกันเลยไหมครับ หาญใส่น้ำมันกลิ่นที่เจ้านายชอบด้วยนะครับ"

"อืม"

ในอ่างน้ำมันพยายามจะบริการเขาอีกหลายอย่าง เขาดูออกว่ามันเองก็ต้องการถูกกระทำแรงๆจากเขา ไอ้เหี้ยนี่มันมาโซคิสม์ออกจะตาย

"อยู่เฉยๆสักพักเถอะ"

"หาญตัวหนักนะครับ ให้หาญทับตัวเจ้านายแบบนี้จะดีหรือ เจ้านายทับหาญแทนดีไหมครับ"

"ฝันไปเถอะหาญ กูไม่ให้มึงมาซ้อนข้างหลังกูหรอก"

อีกอย่าง...ถึงมันจะตัวโตแค่ไหน มันก็ยังตัวเล็กกว่าเขา

เขาน่ะมันปิศาจยักษ์ที่ไหมแพรหวาดกลัวหนักหนานี่นะ มือใหญ่ๆของเขาฉีกกระชากเสื้ออีกฝ่ายจนขาดวิ่นได้อย่างง่ายดาย

มือใหญ่ๆคู่นี้ของเขากำลังบีบขยำกล้ามอกแน่นๆของไอ้หาญ เล่นหัวนมของมัน

ปากของเขาขบเม้มใบหู ซอกคอ....ไอ้หาญผิวเนียนกว่าที่คิด เนื้อตัวของมันสะอาดใช้ได้ กลิ่นกายก็...ไม่ต่างจากเขาเท่าไหร่ กลิ่นสาปของสัตว์ตัวผู้

ดูสิ เล่นแค่นี้ก็หอบหายใจถี่เชียว งูยักษ์ของมันผงาดโผล่พ้นผิวน้ำ มังกรของเขาเองในตอนนี้ก็ปวดหนึบ แข็งขึงไม่ต่างกัน

ช่องทางไอ้หาญนั้นคับแน่น ยามมันเคลื่อนไหวนั้นราวกับโช๊คอัพ เขาอยากสอดสัมผัสด้านในของมันเต็มที

แต่ก็ยังอยากอยู่แบบนี้ไปอีกสักหน่อย

กอดมัน หอมมัน

"เจ้านายครับ....มะ....ไม่ทำจริงเหรอ"

"ชอบให้กอดไหม....หืม"

"ครับ....กอดเจ้านายอุ่น เหมือนถูกพ่อกอดเลยครับ"

หา.....พ่อเลยรึ????

"ชอบให้กูจูบไหม"

"ครับ"

"หันหน้ามาสิ"

เขาจูบมัน จูบอย่างอ่อนหวานปนอีโรติค รสชาติของไอ้หาญนั้นไม่เลวเลยทีเดียว

"แบบแรงๆ กับอ่อนโยน มึงชอบแบบไหนมากกว่า"

"ชอบทั้งคู่ได้ไหมครับ"

"มึงมันโลภ...หึ"

"จริงๆหาญชอบแบบเบาๆมากกว่านะครับ มันไม่ค่อยเหนื่อยด้วย....อืม...แต่หาญเป็นแค่ลูกน้องเองนี่ครับ เจ้านายคงไม่อยากอ่อนโยนด้วย งั้นแบบแรงๆ ก็ชอบครับ"

"สรุปยังไงกันแน่วะ พูดไม่รู้เรื่อง"

"ก็เวลาเจ้านายเบามือกับหาญ....กอดหาญ มันมีความสุขมากๆๆเลยไงครับ แต่มันเป็นสิ่งที่หาญไม่ควรได้....ไม่ใช่เหรอครับ"

"ควรไม่ควร....กูเป็นคนตัดสินใจ ไม่ใช่มึง"

"เลือกยากครับ.....เพราะแบบแรงๆมันก็เสียวมากๆ เหมือนกัน สนุกครับ แหะๆ"

โลภจริงนะไอ้ทาสตัวนี้

"ถ้าเป็นไปได้ อยากให้ทำแรงๆ แล้วค่อยกอดหาญแน่นๆตอนเสร็จ มันจะฟินมากเลยครับ"

ร่านชิบไอ้ลูกหมา

.

.

.

.

วันสัมภาษณ์งานก็มาถึงจนได้

แถมนัดคุยกันในโรงแรมหรูอีกต่างหาก

ไอ้หาญล่ะสุดแสนจะตื่นเต้น


มันสำรวจตัวเองกับกระจกในลิฟท์ ผมเรียบแปล้ ปากหอม กลิ่นตัวโอเค เสื้อเชิ้ตขาวรีดมาเรียบกริบ กางเกงสแลคสีเทา กับรองเท้าหนังสีน้ำตาลดูเข้ากันดี วันนี้ไอ้หาญแอบสวมแว่นตามาเพื่อลุคที่ดูน่าเชื่อถือ

หล่อเหมือนกันนะเรา

1408

อ่า.....ห้องนี้เองสินะ

มันเคาะประตูเบาๆ ก่อนจะยืนรออย่างเคอะเขิน ในหัวคิดแต่เรื่องตอบคำถาม

ปีหน้าน้องชายของมันจะขึ้นมาเรียนกรุงเทพแล้ว มันควรจะมีงานดีดีทำ ที่ไม่ใช่เป็นนายบำเรอมาเฟีย

มันรักเจ้านายนะ และคงต้องเสียใจมากแน่ๆหากวันที่ต้องลาออกมาถึง

แต่อย่างไรเสีย....มันก็ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับอีกฝ่ายแม้แต่น้อย

จากมาตอนนี้ คงไม่เสียใจมากเท่าไหร่ ยิ่งอยู่นานก็ยิ่งผูกพันธ์ ถึงตอนนั้นมันคงขาดใจแน่ หากนายไม่ต้องการมันแล้ว แม้แต่หน้าที่นายบำเรอระบายความใคร่ นายของมันคงได้เจอกับคนรักที่ดีกว่ามัน....ไม่สิ ต้องดีกว่าและเหมาะสมกว่าอยู่แล้ว

ไลน์ของบริษัทที่เรียกตัวมันเด้งเตือนขึ้น ข้อความในนั้นบอกให้มันเข้าไปข้างในได้เลย

"สวัสดีครับ....ผมหาญกล้าครับ....มาสัมภาษณ์งานน่ะครับ"

ให้ตายเถอะ

เตียงนอนคิงไซส์อย่างนั้นหรือ ไหนเล่าโต๊ะสำหรับการสัมภาษณ์

กุญแจมือกับโซ่นั้นคืออะไร

แซ่หางม้านั่นก็ด้วย

ของเล่นผู้ใหญ่อันยักษ์นั่นอีก

หางกระต่ายที่เวลาสวม ต้องยัดมันเข้าไปใน......อ่า.....นั่นแหละ

เสียงล็อคประตูดังขึ้นด้านหลังของมัน ใครสักคนกำลังเล่นตลก ไอ้หาญรอจังหวะให้อีกฝ่ายพุ่งเข้าจู่โจม มันเองก็เตรียมตั้งรับไว้แล้วเหมือนกัน

ไอ้หาญน่ะนะ ล้มคนได้ด้วยมือข้างเดียวก็ทำมาแล้ว ไม่อยากจะโม้

"หาญ......มึงไม่คิดว่ามันง่ายไปหน่อยเหรอ ที่จะหนีไปจากกู ทั้งที่มึงรู้เรื่องส่วนตัวของกูตั้งเยอะน่ะ"

หา?.....เสียงเหี้ยมๆแบบนี้

คนที่ไอ้หาญไม่มีวันสู้ได้ ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่ล่ะ

"กูเตรียมบทลงโทษชุดใหญ่ไว้ให้กับคนที่คิดทรยศ รับรองว่ามึงได้ระบมสมใจแน่ ไอ้หาญ"

"จ....จะ....เจ้านายครับ ฟังกันก่อนเน้อ"

"บริษัทที่มึงสมัครไปน่ะ กูก็ถือหุ้นอยู่นะ ไอ้หน้าโง่"

ไอ้หาญหันไปเผชิญหน้ากับผู้เป็นนาย ให้ตายเถอะ เจ้านายในลุคนี้น่ะ เจ้านายในชุดคลุมสีเลือดนกจะหลุดแหล่มิหลุดแหล่ ในมือถือแก้วไวน์ พร้อมกับจ้องมาด้วยแววตานักล่านี่มัน

โคตรจะเซ็กส์ซี่เลย

หฤษฎ์เองก็กำลังมองไอ้หาญในชุดพนักงานออฟฟิศหนุ่มเนิร์ดอย่างประเมินอยู่เช่นกัน

ไอ้หาญในชุดแบบนี้น่ะนะ ไอ้เชิ้ตฟิตอก กับกางเกงสแลคที่แนบไปกับก้นกลมเด้ง

โคตรน่าย่ำยีเลยให้ตายสิ

To be con


แวะมาอีดิท


ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศนะ





ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 8 ลูกน้องเป็นคนซื่อๆ


สถานการณ์ที่หนึ่ง : หึงหวง

หฤษฎ์กำลังไม่พอใจอย่างมาก สำหรับความสนิทสนมเกินเบอร์ของไอ้ทาสหาญและไอ้ห่ามิ้นท์เพื่อนของมัน

สนิทกันตั้งแต่เด็กงั้นเหรอ?

เป็นคนชักชวนไอ้หาญเข้าวงการถ่ายหนังโป๊ชาย-หญิงเพื่อหารายได้พิเศษ

เพิ่งมารู้ทีหลังว่าแอบพากันไปเที่ยวเล่นในช่วงวันหยุดที่ตัวเขานั้นบินไปดูงานที่ต่างประเทศ(ฟังดูดีนะ ที่จริงคือบ่อนอีกแห่งที่ตัวเขาเป็นเจ้าของนั่นแหละ ประเภทที่ใครเสือกโกงหรือเบี้ยวหนี้ก็อาจจะถูกตัดชิ้นส่วนบางอย่าง....)

โกรธตรงไหนรู้ไหม?

โกรธตรงที่ตัวเขาบินไฟลท์ดึกกลับมาแล้วโทรหามันไม่ติดจนต้องโทรตามลูกน้องอีกคนให้มารับเนี่ยสิ

แล้วพอแวะคอนโดหรูก็พบเด็กโข่งสองคนนอนซบสลบไสลหน้าทีวีในห้องรับแขก มือไอ้หาญนั้นยังกำจอยเกมส์ รอบๆมีกระป๋องเบียร์ตั้งอยู่เรียงราย

ไอ้หาญในสภาพวาบหวิว เสื้อกล้าม กางเกงบ๊อกเซอร์สั้นจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน

แน่ล่ะ....ว่าต้องลงโทษกันหนักหน่อย

.

.

.

.

ชายหนุ่มกดปุ่มของเล่นระบบสั่นรุ่นพิเศษที่ถูกยัดเข้าไปในช่องทางคับแน่นของไอ้หาญ กระแสไฟฟ้าอ่อนๆถูกปล่อยออกมา ทำให้ไอ้หาญนั้นถึงกับดิ้นพล่าน....น้ำตาไหล

"เจ้านายครับ....หาญไม่ไหวแล้ว"

มันคลานเข้ามาแทบเท้าของเขา เงยหน้ามองด้วยสายตาวอนเว้า หฤษฎ์ใช้เท้าเหยียบไปที่หัวของมันกดแนบลงไปกับพื้น

เขาไม่ได้ต้องการให้มันเจ็บกาย แต่เขารู้สึกดีที่ได้กดมันให้ต่ำต้อย อับอาย

ให้สาสมกับการที่มันพาผู้ชายอื่นเข้ามาในที่ของเขา

ไม่ใช่นะ....ไม่ได้หึงหรือหวงมันเลยสักนิด

เขาจิกหัวมันขึ้นมา ยัดเจ้าโลกอันเขื่องใส่ปากของมัน กดหัวมันลงมาจนสุด จนหนวดสากๆของมันแนบชิดกับผิวเนื้อของเขา มันสำลักจนน้ำตาไหล น่าเวทนา

ร่างเปลือยเปล่าของมันนอนแผ่อยู่บนเตียงนอน หัวนมถูกหนีบ และปากของมันถูกปิด เขาปิดเกมส์สวาทด้วยการกระหน่ำกระแทกช่องทางของมัน ถ้ำสวาทที่เขาเปรียบเปรยเล่นๆว่าเหนียวเหมือนยางรถยนต์

"ร่านชิบ...."

"เจ้านายครับ จะขาดใจแล้วครับ....อ๊า"

วันรุ่งขึ้น เขาเป็นฝ่ายตื่นก่อนไอ้ทาสกามที่นอนสลบไม่ได้สติ เนื้อตัวของมันมีแต่รอยจ้ำ รอยแดง ที่เขาฝากเอาไว้

รอยเต็มตัวแบบนี้ ดูสิว่าจะกล้าใส่เสื้อกล้ามลงไปซื้อของไหม

แล้วรอยพวกนี้คงอีกหลายวันกว่าจะหาย อยากรู้เหมือนกันว่าจะกล้าออกไปเจอเพื่อนสนิทของมันหรือไม่

.

.

.

.

.

[สองวันต่อมา]

"เจ้านายครับ....เย็นนี้หาญขอออกไปหาเพื่อนนะครับ หาญจะทำงานบ้านให้เสร็จก่อนไปครับ"

"เหรอ...แต่วันนี้กูอยู่บ้านนะ"

"อ่า.....วันนี้เจ้านายทำงานนี่ครับ"

"กูเป็นเจ้าของนะ คงไม่จำเป็นต้องเข้าออฟฟิศทุกวัน แต่เอาเถอะ...." เขาเหลือบมองร่องรอยบนตัวของมันด้วยสีหน้ากระหยิ่ม "ถ้ามึงไม่อายรอยบนตัว....อยากไปก็ไป"

มันหน้าแหย ก่อนจะเดินก้มหัวคอตกออกไปเพื่อบรรเลงงานทำความสะอาดของมัน

เขารู้สึกชนะ ชนะและสะใจอย่างบอกไม่ถูก คืนนี้เขาก็จะแกล้งมันอีก ให้มันเล่นบทหมา ให้มันคลานสี่ขาแล้วเห่าไปทั่วห้องท่าจะดี แล้วเขาจะโบยก้นเด้งๆของมันให้แดงก่ำ

[ตกเย็นวันนั้น]

ใครเล่าจะรู้ ว่ามันจะกล้าออกไปจริงๆ แถมยังแต่งตัวด้วยเชิ๊ตฮาวายปลดกระดุมอย่างจงใจจะท้าทายเขา

มันโง่หรือว่าดื้อเงียบกันนะ

"หาญจะรีบกลับนะครับ ขอไปฉลองวันเกิดมันแป๊บเดียว"

"มึงจะไปจริงเรอะ"

"นัดเพื่อนไว้แล้วน่ะครับ เจ้านายอนุญาตหาญแล้วด้วยนะครับ"

เนี่ย....เดี๋ยวนี้มันปีกกล้าขาแข็ง

"แล้วจะแต่งตัวแบบนี้ไป มึงไม่อายรอยบนตัวมึงเหรอ"

"ไม่อายนี่ครับ....."

มันยิ้มแป้น ไม่รู้ร้อนรู้หนาว มันซื่อหรือกวนตีนกันแน่นะ

"รอยจ้ำที่ตัวมึงน่ะ ไม่อายจริงเหรอ ถ้าเพื่อนถามมึงจะตอบว่าไง"

"หาญก็จะโม้ว่าได้ฟาดกับสาวๆมาไงครับ ไม่พาดพิงถึงเจ้านายหรอกน่า ไม่ให้เจ้านายขายหน้าแน่ครับผม"

เอาล่ะ....มันน่ะแสนโง่

เขาประกบจูบมัน จูบที่ติดรสหวาน มือของเขาลูบท้ายทอยมันอย่างอ่อนโยน

"หาญ....ถือว่าเห็นแก่กูนะ จะไปสังสรรค์กับเพื่อน กูไม่ห้ามหรอก แต่ใส่เสื้อคลุมทับได้ไหม....กู....กูหวงมึงน่ะ มึงก็เมียกูคนหนึ่ง"

เขากัดฟันพูดออกมาจนได้ในที่สุด เขารู้สึกฝืนใจ แต่ไม่ได้โกหกเลยแม้แต่น้อย ทุกสิ่งที่พูดออกมานั้นตรงกับที่ใจคิด.....

แต่นั่นน่ะ....ไอ้หาญนะ ไม่ใช่ไหมแพรคนงาม ไอ้หาญที่เป็นขี้ข้าร่างควายน่ะ


เอาล่ะ....ในสถานการณ์แบบนี้ ชายหนุ่มตัวโตสองคนแข่งกันหน้าแดง

......................////////...........................

สถานการณ์ที่แปดสิบเจ็ด : ก็ยังคงหึงหวง

หากหฤษฎ์คือตัวร้ายในนิยาย ม่านฟ้าก็คือพระเอกขี่ม้าขาวที่แสนดีไปทุกกระเบียด

พระเอกที่มักชนะตัวร้ายอยู่เสมอ

และได้ลงเอยกับนางเอก(หรือนายเอกหากเป็นโลกของนิยายวาย)ในตอนจบ

ก็เพราะพระเอกแม่งแสนดีไงล่ะ ถึงได้ใจของนายเอกไป ขนาดลูกน้องของตัวร้ายมันก็ยังไม่เว้น

"ไงหาญ"

"คุณม่านฟ้าสวัสดีครับ"

งานเลี้ยงของพวกไฮโซนั้นแสนน่าเบื่อสำหรับม่านฟ้า เขามันพวกคนป่าคนเถื่อน ถึงแม้จะเป็นคนจิตใจดี แต่บุคลิคนั้นกลับดูคล้ายโจรป่า ดูเป็นผู้ร้ายยิ่งกว่าผู้ร้ายตัวจริงอย่างหฤษฎ์เสียอีก วันนี้ม่านฟ้าแต่งสูทสุภาพเรียบร้อย ผมเผ้ารุงรังนั้นหวีเจลเก็บจนเรียบ มัดเป็นมวยต่ำ หนวดเคราหนาๆนั้นเจ้าตัวไม่มีทางที่จะโกนทิ้งเป็นอันขาด

หฤษฎ์มักดูถูกม่านฟ้าในเรื่องรูปลักษณ์ คนป่ากักขฬะแบบนั้น ไม่คู่ควรกับไหมแพรสักนิด

"ไม่สนุกเหรอครับ"

"งานน่าเบื่อ มีแต่คนใส่หน้ากาก เราไม่ชอบปั้นหน้าน่ะ"

ถึงหน้าจะเถื่อน แต่ม่านฟ้ากลับพูดจาสุภาพนุ่มนวล เป็นสุภาพบุรุษทุกกระเบียด (เว้นแต่กับเจ้านายของไอ้หาญไว้คนหนึ่ง)

"คุณไหมแพรล่ะครับ"

"อยู่กับเพื่อนของเขา ทำไมหรือ"

"คือเจ้านายของหาญก็อยู่ด้วยนะครับ ปล่อยไว้จะดีหรือ"

ม่านฟ้าหัวเราะร่วน ขยี้หัวไอ้หาญอย่างเอ็นดู ก่อนจุดบุหรี่ขึ้นสูบ

"เจ้านายหาญคงไม่กล้าทำเรื่องแบบครั้งนั้นอีกแล้วล่ะ อีกอย่างไหมแพรไม่ใช่เด็กๆอีกแล้ว ให้เขาได้มีเพื่อน มีสังคมบ้างดีกว่า อีกอย่างพี่สาวเราก็อยู่ เพื่อนๆไหมแพรก็มีหลายคน ลูกน้องเราอีก"

"เจ้านายหาญเองก็รักคุณไหมแพรมากนะครับ แล้วก็ยังรู้สึกผิดกับเรื่องวันนั้นมาตลอด ยกโทษให้เจ้านายหาญนะครับ อย่าเกลียดเขาเลย"

"จริงๆเราก็อยากเจอหาญด้วย อยากขอบคุณที่วันนั้นส่งข่าวบอกเรา เพราะหาญ เราเลยช่วยคนของเราทัน เราขอบคุณหาญมากนะ"

ม่านฟ้าล้วงเสื้อสูท หยิบสิ่งที่เตรียมเอาไว้ออกมา ส่งให้ไอ้หาญกับมือ

"หาญเอาไว้กินขนมนะ"

มันคือเช็คเงินสดสองแสนบาท ยังไม่ทันที่ไอ้หาญจะส่งคืน ใครอีกคนก็กระชากไปจากมือของมันก่อนจะฉีกจนเป็นเศษกระดาษ หฤษฎ์จ้องมองไอ้หาญราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

"คิดจะติดสินบนคนของกูหรือไง ไอ้เหี้ยม่านฟ้า"

"นายอย่าหยาบคายสิซัน....เราก็แค่เอ็นดูหาญแค่นั้นเอง"

"ก่อนจะยุ่งกับไอ้ขี้ข้านี่ ไปห่วงคนของมึงดีกว่ามั้ย กูเห็นมีดาราลูกครึ่งมาขอชนแก้วด้วยน่ะ"

ม่านฟ้ากลับเข้างานไปแล้ว

ก่อนกลับยังกวนโทสะด้วยการบอกว่าจะติดต่อไอ้หาญทีหลังอีก

หฤษฎ์ไม่มีอารมณ์จะอยู่ต่อ ไหมแพรยังคงเมินใส่เขา และมองเขาราวขยะ แต่เขากลับไม่รู้สึกปวดใจอีกแล้ว

.

.

.

.

.

"เจ็บครับ"

"กูรู้ว่ามึงชอบให้กัด ที่ร้องเพราะจะยั่วกูน่ะสิ"

หัวนม กล้ามอก และก้นเด้งดึ๋งทรงลูกพีชถูกขบกัดจนห้อเลือด เขาตบหน้าของมันจนแดง จิกหัวมันมาบดขยี้จูบรุนแรงเร่าร้อน

เขาระบายอารมณ์โกรธกับมันเช่นเคย เพียงแต่ครั้งนี้ สาเหตุแห่งอารมณ์นั้นคือตัวมัน

"เจ้านายครับ หาญไม่ได้ทำอะไรแล้วนะ ไม่ได้บอกอะไรทั้งนั้นด้วย"

"หุบปาก.....มึงมีไลน์มัน มีเบอร์มัน แล้วที่งาน มันก็ให้เงินมึง อยากไปทำงานกับมันไหมหาญ คนเหี้ยๆอย่างกู มึงจะทนอยู่ด้วยทำไม"

เสียงของเขาสั่นเครือ เขาแทบไม่เชื่อว่าเสียงตัวเองจะเศร้าได้ขนาดนี้

ไอ้หาญดึงตัวเขาไปกอดไว้

"เจ้านายยังเสียใจเรื่องคุณไหมแพรใช่มั้ยครับ....หาญ....ไม่ทิ้งเจ้านายหรอกครับ ถึงหาญจะเป็นแค่คนโง่ๆ ไม่มีค่าในสายตาเจ้านาย....แต่ถ้าเจ้านายยังอยากให้หาญรับใช้...หาญก็จะอยู่ตรงนี้ครับ"

"มึงจะไม่หางานใหม่ใช่มั้ยหาญ"

"ครับ....ไม่ไปไหนแล้วครับ เจ้านายอยากตีหาญ อยากทำแรงๆกับหาญใช่ไหมครับ หาญจะอดทน จะไม่ร้องครับ"

มันก้มลงจูบเท้าเขา ก้มตัวค้างเอาไว้อยู่อย่างนั้นเพื่อรอรับโทษทัณฑ์

ลูกน้องของเขาเป็นคนซื่อ

ทั้งซื่อและโง่

หากไม่บอกออกไปตรงๆ มันคงไม่มีทางเข้าใจ.....

ว่าคนที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้ก็คือมัน....หาใช่ไหมแพรหรือใครอื่นไม่

To be con

น้องเป็นคนแน่นๆ ยืนหนึ่ง

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 9 ลูกน้องก็เป็นคนน่ารัก


"เจ้านายครับ"

"......."

"น่ารักมั้ยครับ"

"อะไรของมึงอีก"

"หูต่ายครับ หูต่ายอะเกน กดให้หูกระดกดุ๊กดิ๊กได้ด้วยนะครับ แบบนี้ๆ คิ้วท์ๆ มั้ยครับ"

เจ้าทาสร่างถึกกำลังอวดของเล่นกับคนเป็นนาย หน้าโง่ๆในสายตาของนายจ้างนั้นกำลังยิ้มแฉ่งจนตาหยี

"สารรูปอย่างมึงจะเอาอะไรมาน่ารัก แล้วไปซื้อมาจากไหนล่ะ"

"มิ้นท์ครับนาย มิ้นท์ซื้อให้ มันซื้อให้ลูกมัน ก็เลยเอาอันแถมให้หาญด้วย เอาไว้ใส่คู่กับหลาน เป็นลุงต่ายกับหลานต่าย หลานชอบมากเลยครับ"

มิ้นท์.....ชื่อนี้ฟังแล้วแสลงหู

เคยนึกอยากจะสั่งสอนมันเหมือนกัน ที่ชอบมาเกาะแกะวอแวคนของเขา แต่ก็ไม่เคยได้ทำดั่งใจหวัง แถมยังต้องฝากงานให้มันทำอีกต่างหาก แล้วไหนจะยังต้องยอมปล่อยไอ้หาญได้ไปเที่ยวเล่นด้วย ซึ่งเป็นสิ่งที่เขากล้ำกลืนฝืนใจเต็มที เขาเลยเลือกจะเก็บเอาไว้ใช้ขู่ไอ้หาญเวลาที่มันดื้อหรือขัดคำสั่ง หรือสะเออะทำอะไรโง่ๆ เขาเพียงแค่ขู่จะทำอะไรไอ้มิ้นท์สักอย่างหนึ่งเท่านั้น ไอ้หาญของเขาก็จะหงอย คอตก ตาแดง กลับมาเป็นไอ้ขี้ข้าหน้าโง่คนเดิม

เขาเคยโล่งใจที่อยู่ๆมันก็มีลูกมีเมีย แล้วก็ห่างหายไป แต่โล่งใจได้เพียงสองสามปี ไอ้มิ้นท์ก็ถูกเมียทิ้ง แถมลูกสาวให้อีกหนึ่ง กลับมาวอแวไอ้หาญอีกเหมือนเดิม

"แล้วเพื่อนมึงไม่ใส่ไอ้ของปัญญาอ่อนนี่ด้วยเหรอ"

"ใส่สิครับ เมื่อวานที่พาหลานไปดรีมเวิน(เวิร์ล) ก็ใส่ทั้งสามคนเลยครับ พ่อต่าย ลูกต่าย กับลุงต่าย เดี๋ยวหาญให้ดูรูปนะครับ น้องมายด์น่ารักมากเลยครับเจ้านาย หาญนี่อยากมีลูกบ้างเลย"

เดี๋ยวก่อน

ไม่ใช่แล้ว

ลุงต่ายหลานต่ายบ้าบออะไร ใส่กันครบเป็นครอบครัวกระต่าย แถมถ่ายรูปพร้อมกันแบบนี้มันพ่อแม่ลูกชัดๆ

อยู่ๆเขาก็นึกโกรธ คิ้วกระตุก มือสั่น อยากตุบตับไอ้หาญให้ตัวช้ำ

"นี่ครับเจ้านาย น่าร๊ากกกกกก"

เขามองไอ้หาญนิ่ง ไม่ได้สนใจรูปในโทรศัพท์ที่มันอวด

ใช่แล้ว....เป็นเพราะวันนั้นแน่ๆ สองสามวันก่อนที่พาลูกค้าเกย์ฮ่องกงไปเลี้ยงรับรองที่บาร์โฮสท์ที่เต็มไปด้วยหนุ่มน้อยนุ่มฟู ธีมกระต่ายร่าน เขาเองก็ถูกกระต่ายเด็กตัวนึงบริการจนเสร็จคาปาก ต่อหน้าต่อตาไอ้หน้าโง่หาญที่ยืนเอ๋อเด๋อด๋าเป็นเสาตึกเสาสะพาน

เขาอุตส่าห์ใจดีจะให้มันได้ลองเล่นกับน้องกระต่ายร่านหนึ่งตัว มันก็เอาแต่ส่ายหัวจะออกไปรอข้างนอก

มันคงหึงเขาแน่ๆ หึงจนต้องหาเรื่องออกไปเที่ยวกับเพื่อนพ่อม่าย หาเรื่องใส่หูกระต่าย มายั่วให้เขาหึง

เดี๋ยวนะ เขานี่เป็นเอามาก มโนภาพเป็นเรื่องเป็นราวไปได้อะไรขนาดนั้น ไอ้หาญน่ะหรือจะกล้าคิดฟุ้งซ่าน มันเจียมตัวออกจะตายไป

แต่จะว่าไปเรื่องพร้อบหูกระต่ายปัญญาอ่อนนี่ ก็ต้องขอบใจไอ้มิ้นท์อยู่เหมือนกัน

"หาญ.....กระต่ายเขาไม่ใส่เสื้อกันหรอกนะ มึงถอดเสื้อผ้าออกสิ กูก็มีชุดกระต่ายให้มึงลองสวมดูเหมือนกัน"

หฤษฎ์นึกสนุก อยากแกล้งไอ้หน้าโง่ให้อับอาย มันแก้ผ้าล่อนจ้อนตามคำสั่งอย่างว่าง่าย เดินตามเขาไปยังห้องนอน

เขาหยิบชุดกระต่ายวิตถารออกมาจากตู้ ครั้งหนึ่งเขาเคยให้เด็กบาร์คนหนึ่งสวมใส่ แล้วจินตนาการว่าได้หลับนอนกับไหมแพร ไอ้ชุดที่ว่านั้นเขามีเป็นสิบตัวเห็นจะได้

สีชมพูกับไอ้ดำถึกเป็นอะไรที่ไม่น่าจะเข้ากันได้ กุญแจมือตกแต่งขนฟูนุ่ม ถุงน่องตาข่ายกับกางเกงชั้นในเว้าเปิดก้น ปริจนแทบจะระเบิดเมื่ออยู่บนตัวไอ้หาญ โบว์หูกระต่ายที่เกือบจะสวมไม่ได้เพราะรอบคอไอ้หาญนั้นกว้างตามประสาคนร่างกายใหญ่โต หางกระต่ายที่ต้องยัดเข้าไปในรูสวาท ทำเอาไอ้หาญสะดุ้งด้วยความเจ็บปนเสียว

ให้ตายเถอะ เป็นภาพที่อุบาทว์จริงๆ ภาพอุบาทว์ที่ทำเอาผู้เป็นนายแข็งขึงจนปวดหนึบ

เขาดูดนมเจ้ากระต่ายอย่างหิวกระหาย เสียงจ๊วบจ๊าบน่าอายนั้นทำเอากระต่ายยักษ์หน้าแดงซ่าน

"กูป้อนแครอทให้นะ อยากกินไหม"

"ครับ น้องต่ายอยากกินแครอทพี่ซัน"

เพี้ยะ!!!

เขาตบมันจนหน้าหัน โทษฐานลามปามมาเรียกชื่อเล่นเขา ถึงจะเป็นแค่บทบาทบนเตียงก็เถอะ กระต่ายร่านอย่างมันเป็นได้แค่ทาสกาม ไม่ใช่เด็กน้อยน่ารักที่กำลังออดอ้อนพี่ชาย เรื่องพวกนั้นน่ะให้คนที่น่ารักจริงๆทำจะดูดีกว่า

"กูเตือนแล้วใช่ไหมเรื่องชื่อ ขี้ข้าอย่างมึงไม่มีสิทธิ์เรียก"

เขากดเสียงต่ำแต่ไอ้หาญนั้นหาได้กลัวเกรงไม่

"พี่ซันๆๆๆ จะเรียกครับ จะทำไม ลงโทษสิครับ ผมมันเป็นต่ายดื้อ ยิ่งตบยิ่งชอบครับ"

ซี๊ด....ไอ้ห่านี่แม่งเป็นงาน มันยิ่งยั่ว เขาก็ยิ่งตบ ฝ่ามือหนาของเขาฟาดแก้มมันจนแดง

เขาบิดหัวนมใหญ่ยักษ์ของมันอย่างแรงจนตัวมันลอยตามด้วยความเจ็บปนเสียว เขาหยิบเครื่อง nipple pumps ในลิ้นชัก สวมครอบลงไปที่หัวนมของมัน

หัวนมใหญ่ๆบนกล้ามอกฟูเด้งนี่แหละ ตัวกระตุ้นกำหนัดที่พวกร่างบางไม่มีวันทำได้ เพราะแบบนี้ไง เขาถึงได้หวงนัก เวลามันสวมพวกเสื้อรัดๆคับติ้ว

"เจ้านายครับ น้องต่ายอยากได้มังกรเจ้านายมาเสียบแทนหางจังครับ น้องต่ายร่านมากๆเลยครับ บดน้องต่ายให้ขาดใจทีนะครับ"

ถ้าไอ้ทาสกระต่ายต้องการเช่นนั้น เจ้าของอย่างเขาก็จะกระแทกให้เนื้อก้นทรงพีชของมันสั่นสะเทือน

"อาสสสสส์......เสียวครับ......น้องต่ายเสียวครับพี่ซัน"

"กู....บอก.....ไม่.....ให้....เรียก...ชื่อไง....กำเริบนักนะ"

"ถ้ำน้องต่ายอยากกินนมอุ่นๆของเจ้านายจังครับ ปล่อยเข้ามาได้เลยครับ"

"ร่านนักนะมึงน่ะ"

.........................

กระต่ายยักษ์นอนคว่ำร่างอย่างหมดสภาพ น้ำรักของเขาไหลทะลักออกมาจากรูก้นของมันราวกับลาวา เขาบีบขยำเนื้อก้นนุ่มเด้งของมันอย่างหมันเขี้ยว ฟาดเล่นอีกสี่ห้าที

"ไง....สมใจมั้ยไอ้หน้าโง่"

"ลุกไม่ขึ้นเลยครับ ตอนนี้ชาไปหมด"

"กูอุ้มมึงไปล้างตัวไม่ไหวหรอกนะ แต่ยังไงมึงก็ต้องอาบน้ำ"

"ขอหลับตื่นนึงนะครับ เพลียจริงๆ เจ้านายรุนแรงมากเลย"

"มึงก็ชอบเถอะ"

อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ไอ้คนที่นอนสำออยจะเป็นจะตาย อยู่ก็ลุกขึ้นเดินป๋อออกไปรับสาย ก่อนจะวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา

"เจ้านายครับ หลานหาญเข้าโรงพะบาน(โรงพยาบาล) หาญขอออกไปดูนะครับ"

"กูไม่อนุญาต!!!"

"ไว้หาญจะกลับมาให้ลงโทษนะครับ หาญต้องไปแล้ว ใจหาญจะขาดแล้วพ่อจ๋าแม่จ๋าเอ๋ย หาญไปแล้วนะครับ"

"ไอ้เหี้ยหาญ!!!....มึงจะไปทั้งชุดบันนี่อย่างนั้นไม่ได้ เออๆๆๆๆ กูยอมแล้ว ไปเปลี่ยนชุด เดี๋ยวกูไปส่งเอง"

ลูกไอ้ห่ามิ้นท์นะลูกไอ้ห่ามิ้นท์ ตอนนี้ถ้ามีปืนในมือ จะเป่าให้แดดิ้นทั้งพ่อทั้งลูกเลยเชียว

ดูเอาเถิด เขาต้องมาขับรถให้ไอ้หาญที่ห่วงหลานจนสติเสีย น้ำหูน้ำตาไหลสะอึกสะอื้น

ใครนายใครบ่าวกันแน่นะ


To be con

..................

แถมท้าย

[ชุดนอนไม่ได้นอนสารพัดสัตว์ > ชุดแมวยั่วสวาท > ไซส์เอส]

กดเพิ่มลงตระกร้า

[ชุดแฟนซี > ชุดนายพราน,ชุดทหาร]

[สินค้าสำหรับผู้ใหญ่ > เจลอุ่นลดแรงเสียดสี ลดความเจ็บปวด]

เพิ่มลงตระกร้า

กดเพื่อยืนยันคำสั่งซื้อ

เลือกวิธีชำระเงิน

ตัดบัตรเครดิต

............to be con...........






ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 10 ลูกน้องอยากเป็นพ่อค้าออนไลน์


"มึง.....กูหาเงินได้เยอะกว่างานประจำอีกนะ"

มิ้นท์ไงจะใครล่ะ พ่อหนุ่มล่ำกล้ามปูที่ตอนนี้ทำอาชีพเป็นพนักงานสโตร์กำลังใช้เวลาช่วงพักคุยวิดีโอคอลกับเพื่อนรัก

"มึงคิดจะเป็นลูกน้องนายมึงไปจนตายเหรอวะ เดี๋ยวพออีกหน่อยมึงเริ่มแก่ เงินเดือนเริ่มตัน ประเดี๋ยวเค้าก็ไปจ้างเด็กหนุ่มๆ สู้เป็นนายตัวเองไม่ได้นา ถึงตอนนั้นตกงานล่ะแย่ ไหนจะลูกเมียอีก...ช่ายแม๊ะ อีกอย่างพวกเรายังหนุ่ม ช่วงเวลานี้เป็นช่วงกอบโกย ถึงเราจะเรียนไม่สูง แต่พวกเราก็หล่อล่ำนะเฮ้ย เป็นเน็ตไอดอลกันได้สบาย มึงแค่ต้องหาตัวเองให้เจอ เหมือนกูที่มีจุดขายคือความหรรมใหญ่.....เดี๋ยวเลิกงานกูแว้นซ์ผ่านคอนโดมึง กูเอาเซรั่มให้ไปลองขายดู มึงก็ทำเนียนๆคุยกับเพื่อนในเฟสไป แล้วมึงก็ขายแบบเนียนๆอ่ะ....ถ้าขายได้มาสมัครเป็นลูกทีมกู.....เคร๊"

หาญกำลังเข้าสู่ห้วงความคิด จะว่าไปตอนนี้มันก็มีเวลาที่ว่างอย่างเหลือเชื่อ

เช้าฟิตหุ่น บริหารกล้ามและก้น เตรียมมื้อเช้าให้นาย ทำงานบ้าน นั่งรอนายกลับ ดูหนังอย่างว่าเพื่อศึกษาท่าใหม่ๆเป็นการฆ่าเวลา พอเย็นก็ค่อยไลน์ถามนายว่าจะกินข้าวเย็นไหม ถ้านายกลับดึก ไม่กินข้าวเย็น เวลาว่างก็มีเพิ่มอีก จากนั้นพอนายใกล้มาถึง ก็ฟิตร่างกาย แสตนด์บายรอรับใช้บนเตียงนอน เป็นอันจบรูทีน

แต่ช่วงหลังมานี่รูทีนตอนใกล้จบวันมีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย

เจ้านายมักกลับมาหลังสี่ทุ่มเป็นต้นไป พร้อมกลิ่นไวน์ ผสมกลิ่นน้ำหอม บางวันก็ไม่ได้กลับ

เวลาว่างของไอ้หาญก็เลยจะเหลือเยอะหน่อย

ไฮโซคิม หนุ่มนักเรียนนอกหน้าใส ที่ดูปราดเดียวก็มองออกว่าเป็นเกย์คือคนที่เจ้านายของมันใช้เวลาอยู่ด้วยในตอนนี้

คนๆนี้ต่างกับคุณไหมแพรลิบลับ ตัวสูงโปร่ง หุ่นลีน สวมใส่แบรนด์เนมหัวจรดเท้า ของแต่ละชิ้นเริ่มต้นที่หลักแสนอัพ น้ำเสียงติดจะเหินๆหน่อย แบบที่ฟังปุ๊บก็รู้ปั๊บว่าออกสาว หน้าขาวเนียนวาวฉ่ำ ปากสีสด ดูอ้อนแอ้นสำอางค์ตามแฟชั่น แต่ก็มีบอดี้ที่จัดว่าสวยเหมือนพวกนายแบบ ไม่ได้ตัวเล็กเหมือนเด็ก หรือผอมเกินไปนัก ดูเป็นสเปคของเจ้านายของมันได้อย่างไม่ต้องสงสัย

แบบว่าเหมาะสมกันน่ะ ไอ้หาญมีความคิดส่วนตัวว่าคุณคิมนี่ดูเหมาะสมกับนายของมันมากกว่าคุณไหมแพรเสียอีก รายนั้นดูใสเกินไป เป็นคนดีเกินไป คนนี้สิดูจัดจ้านหน่วยก้านใช้ได้

ถามว่าทำไมไอ้หาญดูรู้จักคุณคิมดีนัก พุทโธ่เอ๋ย คุณแกออกรายการไฮโซกอสซิปยามบ่ายอยู่บ่อยไป ไอ้หาญที่เปิดทีวีทิ้งไว้ตอนถูพื้น มีหรือจะไม่จำฝังหัว

ไอ้หาญนึกถึงคำพูดของเพื่อนรักขึ้นมาทันที ไม่ต้องรอแก่หรอก ตอนนี้งานของมันก็แค่งานพ่อบ้านธรรมดาๆเท่านั้น ที่ได้เงินเดือนเยอะเพราะทำอย่างอื่นด้วยต่างหาก แต่ถ้าเกิดว่าวันใดเจ้านายมีคนรัก ที่ทำหน้าที่นั้นได้ดีกว่ามัน ตัวมันคงหมดความสำคัญเมื่อนั้น

ก็รับปากกับเจ้านายไปแล้ว ว่าจะไม่ชิงลาออก แต่ถ้าเกิดวันไหนไม่เป็นที่ต้องการมันก็คงต้องไปอยู่ดี

ไหนลองดูหน่อยสิ มันใช้ห้องนอนเล็กเป็นสถานที่ไลฟ์สด ช่วงหลังมานี่มันแทบไม่ได้เข้าห้องนอนของผู้เป็นนายเลย เว้นแต่เข้าไปเพื่อทำความสะอาด ทุกอย่างกับไปสู่สถานะเดิม นายกับบ่าว หาใช่สามีมาเฟียกับเมียทาสเช่นแต่ก่อน

HAOHAAN GENGGUMNUD เริ่มแพร่ภาพสด

(ผู้ชม 5 คน)

ทำไงดีล่ะ เผลอกดไปแล้วด้วย ไอ้งานไลฟ์สดรีวิว คนแบบมันก็ไม่เคยทำ เอาไงดี เดดแอร์เริ่มตั้งแต่ต้นไลฟ์

"เฮ้อ.....ออกกำลังกายดีกว่า"

ปลอมมาก น้ำเสียงยานๆทื่อๆ แอคติ้งก็แสนแข็งดูตลก ผู้ชมตอนนี้เพิ่มเป็นสิบ ไอ้หาญมีคนติดตามค่อนข้างเยอะ ด้วยความที่มันดูหล่อแบบเถื่อนๆ

มันถอดเสื้อออก เผยให้เห็นกล้ามอกเซ็กส์ซี่ ยืนเบ่งกล้ามโชว์ ตอนนี้คนดูเพิ่มเป็นสิบสอง

มันเริ่มออกกำลังกายโดยการวิดพื้น แต่เพราะโทรศัพท์อยู่สูงเกินไป ผู้ชมก็เลยไม่เห็นตัวมัน ได้ยินแต่เสียงฮึบ...ฮึบ....ฮ่าห์....ย่าห์

เสร็จแล้วก็เอาดัมเบลมายกโชว์ ตาก็เหลือบมองกล้องอย่างล่อกแล่ก มันเริ่มจากการนั่งเล่นแขนแบบเบสิค ก่อนจะเปลี่ยนเป็น upper body ในท่าต่างๆ แต่ด้วยความซุ่มซ่าม ดัมเบลจึงหลุดจากมือ ตกกระแทกพื้น

"ว้ากกกกกกกกก พื้นแตกอีกแล้วแม่ต๋า แงงงงง"

คนเริ่มเข้ามาดูเพิ่มขึ้น ส่วนใหญ่ต่างงงว่ามันกำลังทำอะไร

เช็ดช้อนก่อนกิน แต่เสือกเลียจิ๋มไม่พ๊าดเจอไร้ : อิหยังของมันวะ

น้องนุ่นน่ารัก : พี่เด๋อจังค่ะ

แฟรงค์ทอมอ้วนจอมเงี่ยที่เลียให้เธอ : ในรูปโหดสัส ตัวจริงขายขำ

เจ๊น้ำบางปู : หุ่นแน่นไม่ไหวแล้ว วารีดำเนิน บลั่กๆ อ่อกๆ

(ผู้ชม 152 คน)

"ตอนนี้พื้นแตกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ มีคอมเม้นท์บอกห้องหรูจัง ไม่ใช่ห้องหาญนะครับ ห้องเจ้านาย หาญเป็นลูกจ้างเฉยๆครับ ตอนนี้ขอตัวไปล้างหน้าสักครู่ครับ แล้วเดี๋ยวจะมาใช้เซรั่มตัวนี้ให้ดูกัน แป๊บนึงครับ"

เออ....ไลฟ์สดนี่พอได้ลองทำก็ไม่ได้ยากอย่างที่คิด

เจ๊น้ำบางปู : หัวนมน่าง่ำมาก

แอนนาเบลล์ : พี่จะทาเซรั่มให้ดูจริงเหรอคะ กรี๊ดดดดดด อยากเห็นค่า

ลักเทอหมดจัยนายแสนดี : รอดูเลยจ้าาาา

Muscle Mint 1995 : ไอ้ห่าหาญ เดี๋ยวโดนแบน

(ผู้ชม 299 คน)

"มาแล้วครับ....ตอนนี้ล้างหน้าเรียบร้อย พี่ถืออะไรมาด้วย อ๋อ....โปรตีนเชคครับ ไอ้สัสปัญญาอ่อน....อ่า....ด่ากันทำไมครับเนี่ย จะทาแล้วนะครับ กล่องสวยมากเลย ขวดก็ดูดีมากเลยครับ เซรั่มหอมแมนๆดีครับ จะทาแล้วนะครับ"

กฤษณา คิกคิก มูจิมูจิ : เดี๋ยวค่ะ....ไม่ใช่แล้วนะคะแบบนี้

MadMonkeyz : โอ้ยยย ตลกเด้อ ทาจริงจังไปอีก

สมชาย รุ่งทิวา : พี่เล่นมุกเปล่าครับพี่

เรือนใจ คำสิรินภา : พี่คะ...555555555

Muscle Mint 1995 : ไอ้หาญ ไอ้เหี้ย มันเป็นครีมทาจู๋ ไม่ใช่ทาหน้า ไอ้ควาย

Muscle Mint 1995 : กลุ้มเลยมีเพื่อนโง่

Muscle Mint 1995 : คนดูมึง 500 ละ ไลฟ์สดนวดหน้าด้วยครีมทาคารารวยโชว์คนทั้งประเทศ

ลิซ่า กรีนพิ้งค์ : เออน่ารัก

โบวี่ เมลดา : นวดเท่าไหร่ก็ไม่ซึมสินะ

ไหยี่ อร่อยเลิศ : อ่านคอมเม้นท์ก่อนพี่ หยุดทาก่อน

ถือว่าวันนั้นเป็นวันเปิดตัวเน็ตไอดอลหน้าใหม่อย่างเป็นทางการ

..........................

(หลายวันผ่านไป)

"ดูอะไรอยู่คะคนดี"

หฤษฎ์ที่เพิ่งอาบน้ำล้างตัวในสภาพกึ่งเปลือย เอ่ยถามคู่นอนทางธุรกิจที่ยังคงจับจ้องอยู่แต่หน้าจอมือถือ

"ดูพ่อค้าคนนี้มันไลฟ์ขายของอ่ะครับพี่ซัน ตลกมากเลยนะ ตอนนี้กระแสกำลังมาเลย มาดูสิ"

หฤษฎ์นั้นแก่เกินกว่าจะสนใจกระแสสังคมในโลกโซเชี่ยลที่ไม่ได้มีผลกับธุรกิจของเขาโดยตรง เขาเตรียมจะเข้านอน เพราะเหนื่อยกับเซ็กส์เฟคๆของคู่ขาที่กำลังจะมีธุรกิจร่วมกัน คนบ้าอะไรแหกปากครางได้เสแสร้งสุดๆ รูปร่างก็ดูเย้ายวนดีหรอก แต่พอได้สัมผัสแล้ว ทุกอย่างนั้นปลอมไปหมด ก้นเด้งๆนั่นก็ดูเหมือนจะผ่านมีดหมอมา จับแล้วรู้สึกแข็ง

ถ้าหากว่าไม่ได้ยินเสียงคุ้นหูแว่วมาจากโทรศัพท์อีกฝ่ายเสียก่อน

เขารีบพุ่งตัวไปดูทันที แสร้งทำเป็นดึงอีกฝ่ายมากอดพิงอกไว้ ทว่าตานั้นเอาแต่จ้องไปยังหน้าจอไลฟ์สด

ชายหนุ่มกัดฟันกรอด

ไอ้หน้าโง่นั่นทำเรื่องปวดหัวอีกแล้วสิน่า

(HAOHAAN GENGGUMNUD กำลังแพร่ภาพสด)

(ผู้ชม 1,590 คน)

"สวัสดีครับเอฟตี(FC) วันนี้พ่อค้ามาขายเสื้อครับขายเสื้อ ผ้าดีทุกตัวครับ งานห้างเกรดเอเลยครับ เดี๋ยวจะลองให้ดู สนใจตัวไหน F (จอง) ไว้ได้เลยนะครับ......

พี่เป็นอะไรกับพี่มิ้นท์คะ สนิทกันจัง.....อ่า.....เป็นเพื่อนครับ...อย่าจิ้นเลยครับจะอ้วกครับ....พี่หรรมใหญ่จังเลยค่ะ.....ขอบคุณครับ....สนใจยานวดขยายขนาดติดต่อไอ้มิ้นท์ได้เลยครับ ปลอดภัยมีอย.นะครับ แต่ของพี่หรรมจริงใหญ่ธรรมชาติครับ.....ให้ลองตัวไหนครับ เขียวหรือฟ้าครับ เขียวนะครับ ผ้าดีมากครับ ขยับได้ทุกท่าเลย....อะไรนะครับ.....ทะวริค....อ่านว่าอะไรอ่ะ.....ทะเวอระเคอะ...ทะเวิ่ก(TWERK) ทะเวิ๊กให้ดูหน่อยครับแล้วจะ CF (คอนเฟิร์ม) ยังไงนะ เด้งๆก้นแบบนี้เปล่าครับ มันจะไม่ตลกเหรอครับ ทำแล้วต้องอุดหนุนนะครับ กางเกงในติดน้ำว่าว....ไม่ขายครับ ไม่รับงานเอ็น(entertain)ด้วยครับ ขายของอย่างเดียวครับ น้องดาวนี่ CF เสื้อพอลแฟรงค์นะครับ อินบ็อกซ์มาเลยครับ ใคร CF แล้วไม่โอนขอยาดแบนนะครับ"

ไอ้เหี้ยหาญกึ่งเปลือยสวมหมวกปิ๊กกาจู โชว์ทั้งนมโชว์ทั้งตูดแบบนี้ เป็นอะไรที่ปล่อยไว้ไม่ได้

ไอ้เหี้ยมิ้นท์นี่ก็ขยันชี้ช่องทางสร้างสรรค์เสียจริง.....น่าสั่งเก็บนัก

แต่ก่อนอื่นต้องกลับไปหยุดไลฟ์สดของไอ้หาญโดยด่วน

"คิม....พี่ขอตัวกลับก่อนนะ พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีงานด่วน"

"ครับๆพี่ซัน กลับไปเลยครับ บายครับ"

นี่ก็ดูไอ้หาญของเขาไลฟ์สดตาไม่กระพริบเลยนะ ถ้าไม่ติดว่าต้องซื้อขายกันอีกนานแล้วล่ะก็.....

"ต่อไปจะรีวิวกางเกงในแบรนด์ดังนะครับ คนดูสองพันเมื่อไหร่จะเปลี่ยนกันตรงนี้เลย ไม่ทะเวิ๊กแล้วนะครับ ปวดดากไปหมดแล้วครับ ร้องเพลงไว้พรุ่งนี้มีไลฟ์กับไอ้มิ้นท์จะร้องให้ฟังครับ"

อ๊ากกกกกก

To be con

แถมท้าย

ข่าวด่วนเจ้าพ่อธุรกิจสีเทาซิ่งชนท้ายรถกระบะ ไม่มีผู้เสียชีวิต....แต่หนุ่มไฮโซนักธุรกิจวัยสามสิบกลางๆชกหน้าคู่กรณี....

อันดับหนึ่งในทวิตเตอร์

#ใหญ่คับฟ้า

ภายหลังพบว่าคนขับรถกระบะมีสารเสพย์ติด.....

Trend in Thailand

#ฉี่ไม่ม่วงก็ร่วงได้

#saveharit

#ฮ่าวหานพ่อค้าขายขำ

#มิ้นท์หาญ

.....................................

แก้เครียดสำหรับช่วงล็อคดาวน์ประเทศ





ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 10.1 เก็บตก - วันไร้สาระของพ่อค้าออนไลน์ (กับเพื่อนชายคนสนิท)



HAOHAAN GENGGUMNUD เริ่มแพร่ภาพสด - กับ Muscle Mint 1995

(ผู้ชม 18 คน)

(บทสนทนาจากไลฟ์)

M : หาญเริ่มแล้ว

H : ห่ะ....ยังไม่ใช่เหรอ?....ยังก่อนดิ่

M : ยังเหี้ยอะไรกูกดไลฟ์ละเนี่ย ทักทายผู้ชมก่อน หาญเลิกแดกลูกชิ้นก่อนไอ้สัส!!!!

H : เอี๋ยวอาแอ๊บอึง

M : อ่าห์ครับ สวัสดีคนดู 56 คนนะครับ วันนี้มาไลฟ์ที่คอนโดน้องฮ่าวหาญนะครับ(เสียงตะโกนจากห้องน้ำ : คอนโดเจ้านาย...ไม่ใช่คอนโดกูไอ่เหี้ย)อ่าฮะ...ได้ยินเสียงหมาเห่ามั้ยครับ....รอน้องฮ่าวล้างหน้าแป๊บ....ถุย เกลียดชื่อเกาหลีแม่งจัง....ไม่ใช่เกาหลีค่า.....ชื่อจีนต่างหาก....น้อนฮ่าว....น้อนเลยเหรอครับ เอาอะไรมาน้อนครับ ไม่เห็นกล้ามกะเครามันเหรอครับ....สวัสดีคนดูที่ตอนนี้ 113 คนนะครับ ทุกคนครับ....ต้องเลิกจิ้นว่าผมเป็นผัวมันนะครับ ขนลุกครับ อย่างไอ้หาญเป็นเมียได้ด้วยเหรอครับ....ไม่ใช่ครับ....ผมไม่ใช่เมียมันด้วยครับ มาแล้วครับ....หาญ...ที่คาดผมอย่างเหี้ยอ่ะ

H : ขายนะครับ อัน 39 บาท ตอนนี้เหลือแค่สิบอันเท่านั้น ฮ่าฮ่าฮ่า ใส่แล้วน่ารักใช่มั้ยครับ หูหมีเป็นกำมะหยี่นะครับ มิ้นท์เปิดไฟดิ....กีตาร์กูด้วย....หยิบมา.....แว่นตาสวยจังพี่น้อนหาน....ขอบคุณครับรายบานนะครับ ของจากช้อปเลยนะครับ ขายเหมือนกัน อินบ็อกซ์ถามราคาได้นะครับ ของแท้จริงๆครับ....เจ้านายซื้อให้....แต่อยากขายแล้วครับ...ร้อนเงินครับ

M : รายบานห่าไรมึงหาญ เรย์แบนไอ้สัส!!! นี่โง่จริงหรือมุขก่อน...บางทีกูไม่เข้าใจมึง

H : อ่า....กูอ่านผิดเหรอ r-a-y ก็ ร-า-ย ป่ะ b-a-n ก็บานไง

M : .........ครับ.....นั่นแหละครับ....หาญ เค้าถามมึงว่า ไลฟ์สดแบบนี้ไม่กลัวเจ้านายด่าเหรอ

H : (ดีดกีตาร์)...รู้ว่าเสี่ยง..♪..แต่คงต้องขอลอง ♫.....ฮ่าฮ่าฮ่า....ก็กลัวครับ....แต่อยากเจอเอฟตีมากกว่า...อยากฟังเพลงไรขอกันเข้ามาครับ เจนค่ะเจนค่ะหนูชื่อเจน....มา....กับนุ่น...แล้ว....มา....กับ...โบว์โวโวโว...(ร้องเพลงเจนนุ่นโบว์เวอร์ชั่นเพื่อชีวิต)

M : ติงต๊องอ่ะ...วันนี้ก็ว่างครับ...ไม่ได้มาขายอะไร มาคุยกับแฟนคลับเฉยๆ...โอโห้...เป็นไง....อย่างเฟี้ยวอ่ะ....วิถีเน็ตไอด้อนที่แท้....พวกพี่เปิดช่องยูทูปเลยค่ะ คอนเทนต์เพื่อนชายแมนๆทำกิจกรรมร่วมกัน.....คอนเทนต์มันคืออะไรอ่ะครับ...หาญ....แดกอะไรอีกแล้วนั่น

H : (โชว์กินรังผึ้งฉ่ำๆ) อุ๊ย....เสื้อเปรอะ....เสื้อเปรอะอ่ะมิ้นท์(ทำหน้ากรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์)

M : (ทำหน้าเซ็ง)ยังไงอ่ะครับ ต้องถอดแล้วล่ะครับ แหม่....หาเรื่องโชว์ทุกไลฟ์อ่ะมึง

H : (ถอดเสื้อกล้าม)....คนดูชอบไง.....(เด้งกล้ามอกโชว์) สั่งได้นะครับ รังผึ้ง....กล่องละสองร้อยห้าสิบ...สั่งได้ที่เพจเมียไอ้มิ้นท์เลยครับ....ฟินมากครับ...เข้าไปชมเพจได้ครับ....งั้นเดี๋ยววันนี้เราสุ่มแจกดีมั้ยครับ.....แจ่บแจ่บแจ่บ....วันนี้ล่อไปสี่กล่องแล้วครับ เบาหวานขึ้นตาเลยครับวันนี้ กินกับมะนาวก็อร่อยนะครับ....เนี่ยมิ้นท์ เมียมึงต้องให้เปอร์เซนต์กูละแหละ...

M : ( ตาจ้องหน้าจอ ไม่ได้สนใจฟังเพื่อนแต่อย่างใด).....ก๊ากกกก....ไอ่เหี้ยยยยแม่ม....หาญมีคนท้าอ่ะ.....ให้กูเลียน้ำผึ้ง....จากนมมึง....แคปๆๆ เดี๋ยวแคปจอไว้ก่อนนะครับ ถ้าทำแล้วจะโอนให้พันนึงใช่ป่ะ....เอาดีๆนะครับ....พวกผมทำจริง...คุณต้องโอนนะ....คุณ...อะไรวะ...สาคร....ปิ่นอาาาานงค์.....สาคร ปิ่นอนงค์สินะครับ....คนจริงคำไหนคำนั้นนะครับคุณสาคร

H : เดี๋ยว.....ถามกูก่อนเพื่อน ไม่ถามกูเลย

M : พันนึงเลยนะ...เอางี้..ถ้าให้สองพัน....ผมจะเลียให้อีโรติคเลย โอเคมั้ยครับคุณสาคร....เฮ้ยยย....แม่งโอนมาจริงว่ะมึง....หาญ.....พี่เค้าคนจริงขนาดนี้ เราต้องจัดละนะ

H : เหยดแม่ม.....มิ้นท์....โอนคืนเค้าไป

M : ไม่ได้....นี่เงินสองพันนะ แบ่งกันคนละพันเลยอ่ะ มึงเอาน้ำผึ้งราด ราดเลยเพื่อน เดี๋ยวกูลงลิ้นเอง

H : อุบาทว์ไอ้เหี้ย....เอฟตีช่วยด้วยครับ....หาญไม่อยากโดนไอ้มิ้นท์กินนมครับ....ไม่ไหวครับ...ไม่ได้อ่ะ....ไม่มีใครสงสารเลยเหรอครับ ทำไมกดใจ กดขำกันรัวๆเลยครับ....มิ้นท์.....มิ้นท์อ่าาาาา

M : เร็วมึง...มันคือการท้าทาย เร็ว...หรือมึงจะกินบนนมกู....แต่มึงต้องกินแบบอีโรติคนะ.....ฮ่าๆ ทุกคนครับ หมาหาญจะร้องแล้วครับ

H : (เทน้ำผึ้งลงบนหน้าอก) เร็วมึง รีบๆทำ

M : กูจะคิดว่าเป็นนมเมียกูนะ อ่ะก่อได้อยู่...ใหญ่แหละครับ แต่นมเมียกูชมพูกว่านี้นะ....ครีมพิ้งค์นิป....สั่งกันมาได้นะครับ เพื่อเฮดมิลค์ที่น่าหลงใหล....

ไอ้หาญนั้นยกมือขึ้นปิดปาก หลับตาปี๋อย่างหวาดเสียว เพื่อนรักเอาลิ้นแตะเนื้อเนินอกทีมันก็สะดุ้งที ยิ่งมันสะดุ้งไอ้มิ้นท์ก็ยิ่งแกล้งส่งเสียงซวบซาบฟังลามก ลิ้นไอ้มิ้นท์นั้นตอนแรกก็แตะๆ ก่อนจะเลียลากผ่านหัวนมไอ้หาญ แล้วเปลี่ยนเป็นตะโบมดูดกินอย่างมูมมามตะกละตะกลาม

H : อ๊า....อึก....สัส....พอแล้ว

M : มึงจะครางทำเหี้ยอะไรเนี่ย

H : มันจั๊กกะจี๋!!!

M : มึงเสียวก็พูดมาเหอะ......เหี้ยยยย....คนดูครับ ไอ้หาญหรรมแข็งละครับ

H : จัญไร!!!

M : น้อนฮ่าวจะร้องไห้แล้วนะครับ อ่ะ...โอ๋ๆ มึงเอาไปพันสองอ่ะ กูเอาแปดร้อยพอ เฮ้ย....นี่ร้องจริงเหรอเนี่ย

H : กะกูอาย....คนดูครับ....เป็นเอฟตีหาญจริงมั้ยครับเนี่ย....ไม่ได้หรรมแข็งนะครับ มันจี๋อ่ะ ทุกคนไม่เป็นเหรอ...ลองให้เพื่อนเขี่ยเล่นดูนะครับ...อ่า...จูบเหรอ....จูบก็แย่แล้ว....สามพัน...แค่จูบก็จะโอนให้สามพันจริงเหรอครับ...มิ้นท์....เพื่อน คราวนี้ตากูละ

M : หาญ...ไม่นะหาญ...อย่า....ย๊าาาาาา

ไอ้ปล้ำจูบเพื่อนรักจนสำเร็จ มือใหญ่ยักษ์ของมันคว้าหมับเข้าที่ใบหน้าของไอ้มิ้นท์ ขณะที่ร่างกายท่อนล่างของไอ้หาญก็เกยทับอยู่บนขาเพื่อน มันไล่จุ๊บหน้าเพื่อนรักเล่นจนทั่ว ก่อนจะจูบแบบปากแนบปากแน่นๆเร็วๆอีกสี่ห้าที...

M : สัส....แล้วปากแม่งก็เหนียวน้ำผึ้งอ่ะ

H : ไอ้เหี้ย....เค้าบอกว่าล้อเล่น....ไม่โอนหรอก โอโห....แย่นะครับ....แย่....แย่....คุณตักขี้ จามาโพน(takky jamaporn)ขอยาดบล็อคนะครับ บล็อคจริงครับ ไม่ล้อเล่นครับ แงเค้าขอโทด...อย่าบล็อคเลยนะ....เค้าที่ซื้อสาหร่ายพวงองุ่นห้าสิบกล่องไง.....โอเคครับ...ไม่บล็อคก็ได้....แต่ห้ามแกล้งกันอีกนะครับ.....รักพี่ฮ่าวจัง....รักเอฟตีเหมือนกันครับ....

M : หาญๆ เค้าขอเพลงเฮ็ดทุกวิถีทางของเบิ้ล ปทุมราช....ได้มั้ย....เพลงนี้มึงได้มั้ย

H : (ดีดกีตาร์)

M : (ตีขาเพื่อนแทนจังหวะกลอง)

H : (ร้องเพลงอย่างจริงจัง)


(ประสานเสียงในท่อนฮุค ()=เสียงมิ้นท์)

"อ้ายเฮ็ดทุกวิถีทาง(ถางงงงเงอะ) อยากได้นางเป็นเมีย(เอียๆๆๆ)แต่สุดท้ายกะเสีย(เซี้ยยยย)… ให้เขาไป(ป๋ายยยย)

จักสิเฮ็ดจังใด๋ จังสิได้นางคืน ยิ่งโตอ้ายยิ่งฝืน… ยิ่งปวดหัวใจ(จัยยยยย)"

( มิ้นท์แรป)

"OK baby

กะย้อนว่าอ้ายนั้นมันซอมเจ้ามาตั้งแต่น้อย

แต่สุดท้ายกะต้องผิดหวังย้อนอ้ายมีเงินแค่สองร้อย

จักละสิเฮ็ดจังใด๋กะย้อนชีวิตมีปมด้อย

กะได้แต่ถ่ากะได้คอยกะได้แต่หวังไปมื้อมื้อ

บัดเขาคนนั้นมีหลายล้านพร้อมที่ดิน

มีทั้งรถเก๋งทั้งเรือยอตทั้งรถสปอททั้งเครื่องบิน

เอาโตเฮามีสองร้อยพอซื้อเหล้าขาวไว้นั่งกิน

ให้เซาเว้าให้ฟ้าวรินมันผิดหวัง มันผิดว๊างงงง.....ฮ่าๆๆๆ"

(comment)

เชออรี่ โคกโคกโคก : พี่มิ้นท์ค่ดรั่ว แม่งอย่างดีดอ่ะ

จ๊ะทิงจา คันหลี : พี่หาญกินแผ่นซีดีเข้าไปเหรอคะ เสียงดีมากเลย

ลูกสาวแม่บือ บือ : พี่หาญไปประกวดเถอะ ส่วนพี่มิ้นท์พักก่อน หนูอยากให้พี่พักก่อน

ปารีณา สาขาเกาหลี : อยากให้ถ่ายหนังโป๊คู่กัน หาญเป็นเมียนะ เป็นตาแซ่บ

มิลลิเมตร มิลลิ : อีคอมเม้นต์ส้นตีนข้างบนคือต่ำค่ะ // Me วารีดำเนินฉ่ำๆ


H : ดีๆสิวะไอ้เหี้ย (กลั้นขำ)

M : อ่าฮิอ่าฮิ (แปะมือกันแล้วหัวเราะอย่างคลุ้มคลั่ง

H : คนดูตอนนี้สองพันกว่าแล้วนะครับ มีคนอยากให้ทำยูทูป ทำไม่เป็นสิครับ....อ่าเดี๋ยวก่อนนะครับ...ไม่ได้อ่านว่ายูทับเหรอครับ หาญยูทับมาตลอดเลยนะครับ(มิ้นท์ : เนี่ยโง่...มึงโง่...สติวปิ่ด)....อ่าต่อไปเซอร์วิสอะไรดีล่ะ....หมายถึงให้ผมกับมิ้นท์เล่นผัวเมียกันอีกเหรอครับ....พอแล้วครับ มากกว่านี้เดี๋ยวเฟสปลิวนะครับ...พี่หาญคะ....ข้างหลังใครอ่ะคะ....เอ๋

M : (นั่งนิ่งตัวเกร็ง หน้าเจื่อน)

H : อ่า.....ทุกคนครับ (เลิ่กลั่ก)....เจ้านายหาญเองครับ หล่อมั้ยครับ...เจ้านายสวัสดีครับ

M : (นั่งนิ่งไม่สบตาใคร)

(คอมเม้นต์)

Jitladda Sritunya : หล่อนะ ใครน่ะ

นู๋นก หัวใจช้ำช้ำ : คุณซัน หะริด ป่ะ

Yokee Playgirl : เฮ้ยยย พี่หาญทำงานให้คนนี้เหรอ ค่ดเอาอ่ะ เอฟตีเจ้านายพี่แทนได้มั้ย

Tudtu Prayuth : เจ้านายหน้าดุจังครับ พี่หาญงานเข้าแล้ว

HAOHAAN GENGGUMNUD ยุติการแพร่ภาพสด

............................................

(หลายวันต่อมา)

บอร์ดติดประกาศนิติบุคคล

[บุคคลต้องห้าม เนื่องจากบุคคลในรูปเป็นผู้บุกรุก และมีอาการทางจิต หากท่านใดพบเห็นบุคคลดังกล่าวเดินอยู่ในบริเวณคอนโด กรุณาแจ้งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหรือตำรวจ]

"หาญๆ ทำไมคนในรูปแม่งหน้าเหมือนกูจังวะ"


To be con

ผ่อนคลายอีกสักตอน ไอ้ดำถึกน่าตีมั้ย คุณเจ้านายจะต้องปวดหัวอีกกี่รอบกัน ตอนนี้แปลงร่างเป็นนิยายตลกไปแล้ว

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 11 (1/2) เมื่อลูกน้องความจำเสื่อม


ย้อนกลับไปเมื่ออาทิตย์ก่อน หลังกลับจากงานเลี้ยงที่จัดขึ้นสำหรับสถานบริการคาวโลกีย์ที่เพิ่งเปิดใหม่

"เจ้านายหลับได้นะครับ เดี๋ยวหาญปลุก"

มากับไอ้หาญนั้น ไม่ต้องเป็นกังวลเลยในเรื่องของความชักช้า เพราะไอ้หาญนั้นขับรถช้า....อืด....เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นหฤษฎ์จึงต้องอาศัยออกเดินทางก่อนเวลา และสามารถหลับพักได้อย่างสบายใจในตอนกลับ เนื่องจากคงอีกนานกว่าจะถึงที่พัก

ที่จริงเขาสามารถเรียกใช้พี่คม หรือลูกน้องคนอื่นที่มีความคล่องตัวกว่ามันได้ แต่เพราะงานเลี้ยงนี้มันเลิกค่อนข้างดึก และเขาไม่อยากให้ไอ้หาญมีเวลาไลฟ์สดอวดหุ่นล่ำของมันลงเฟสบุ๊ค

เป็นถึงลูกน้องคนอย่างเขา กลับลงไปทำอะไรน่าอายแบบนั้น มันจะเสียชื่อเขาเอาได้ คนจะคิดว่าเขาเลี้ยงดูมันไม่ดี

จริงๆไอ้อาชีพพ่อค้าออนไลน์มันก็ไม่ได้แย่ อย่างน้อยงานของมันก็สะอาดกว่าธุรกิจด้านมืดของเขา ถ้าเพียงมันใส่เสื้อไลฟ์ขายของดีดี เขาก็คงไม่ยุ่ง

จู่ๆเขาก็สะดุ้งตื่น เมื่อรถนั้นขับเร็วและสะบัดผิดปกติ เมื่อลืมตาขึ้นก็พบว่าไอ้หาญนั้นกำลังขับไปอีกเส้นทางหนึ่ง ที่ไม่ใช่ทางไปคอนโดของเขา

"เจ้านายหมอบลงครับ มีคนขับรถไล่เรามา"

เปรี๊ยะ!!!!

เป็นเสียงกระจกกันกระสุนที่ถูกยิงจนร้าว ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วอย่างเหลือเชื่อ หฤษฎ์นึกโทษตัวเองที่ประมาทเกินไปหน่อย ปกติจะต้องมีคนคอยตามอารักขาไม่ต่ำกว่าห้าคน ซึ่งจะอยู่ในรถอีกคันที่คอยขับตามหลัง ส่วนข้างกายเขาก็จะมีอีกสองคนนั่งประกบคอยระวังพวกที่สุ่มดักยิง ทว่าพักหลังมานี่เหตุการณ์ค่อนข้างสงบ อริหลายคนของเขาถูกกำจัดไปจนเกือบหมด แถมเขามัวแต่ยุ่งๆกับเรื่องของไอ้หาญ แล้วไหนจะต้องไปเกี้ยวพาราศีไฮโซเกย์นักเรียนนอกคนดังอีก จะให้ขนคนตามไปเป็นทีมของไม่สะดวกนัก

แต่ถ้าคนที่ขับรถให้เขาในตอนนี้เป็นพี่คม ไม่ใช่ไอ้หาญ เขาคงจะสบายใจมากกว่านี้

"เจ้านายไม่ต้องกลัวนะครับ หาญจะปกป้องเจ้านายเอง"

ใช่....หน้าที่ของบอดี้การ์ดคือปกป้องผู้เป็นนายด้วยชีวิต

ใช่....นี่คืองานของมัน ปกป้องเขา

แต่เขากลับรู้สึกไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย

ไม่ใช่ว่ามันไม่เก่งหรอกนะ...

ใช่...มันทำพลาดบ่อย...ขี้ใจอ่อน...อ่อนไหวง่าย

แต่ที่เขาห่วงคือ

"หาญมึงจะทำอะไร"

"เชื่อใจหาญนะครับ"

กระจกฝั่งคนขับนั้นค่อยๆเลื่อนลง พร้อมกับความเร็วที่ค่อยๆชะลอลงเช่นกัน

รถสีดำคันหนึ่งพยายามขับตีคู่ขึ้นมา

เสียงปืนนั้นดังขึ้นสองนัด นัดแรกยิงสวนเข้าไปยังด้านข้างของรถคันนั้นที่เปิดกระจกลงเพื่อเตรียมจะยิงพวกเขา อีกนัดที่ล้อหน้า....

อืม....มันก็แม่นแหละ

เขาได้ยินเสียงรถที่เสียหลักพลิกคว่ำ ตามด้วยเสียงระเบิด แต่ทว่ารถของเขาเองในตอนนี้นั้น

"เฮ้ยยย!!!..หาญ....มึงระวังรถบรรทุก!!!"

"เหวออออ"

เอี๊ยดดดด.....โครมมมมมมมมมมม

........................................

"ไงมึง....ฟื้นแล้วเหรอ"

หฤษฎ์เอ่ยกับขี้ข้าร่างยักษ์ที่นอนกระพริบตาปริบๆอยู่บนเตียงคนไข้ หัวของมันมีผ้าพันแผลพันไว้ หน้าโหดๆของมันที่ดูแสนโง่ในสายตาของเขา มีรอยฟกช้ำไม่มากนัก

"กูกดเรียกหมอให้นะ"

"เฮ้ยยย...อย่าเข้ามา!!!!"

"หืมมมม....?"

"พี่เป็นใคร....แล้วนี่ผมเป็นอะไรเนี่ย...อูย"


สูญเสียความทรงจำชั่วคราว  คือสิ่งที่หมอบอกกับเขา และตอนนี้เขาก็อยู่ในห้องกับมันตามลำพัง ไอ้หน้าโง่หาญนั้นได้แต่นั่งทำหน้าตาซื่อบื้อ เอาแต่จ้องหน้าเขา และกระพริบตาปริบๆอย่างคนที่ไม่รู้ห่ารู้เหวอะไร

"พี่...."

"เรียกกูหรือ?"

"ก็ต้องเรียกพี่ดิวะ....โทรตามไอ้มิ้นท์หน่อยดิ..."

"จำไอ้มิ้นต์ได้แต่จำกูไม่ได้เนี่ยนะ"

"ก็ผมไม่รู้จักพี่อ่ะ....พี่รู้จักผมเหรอ"

"กูชื่อหฤษฎ์ เป็นเจ้านายมึงไง"

"เป็นผัวใหม่เจ้ร่าเหรอพี่อ่ะ..."

"เจ้ไหนของมึง นี่มึงคิดว่าตัวเองทำงานอยู่ที่ไหน.....ล่ะ......แล้วตอนนี้มึงอายุเท่าไหร่ พักอยู่ที่ไหน....พักอยู่กับใคร.....จำใครได้บ้าง???...หาญ!!!....ตอบกูสิ....ไอ้หาญ"

"พี่ผมปวดหัวอ่ะ โทรหาไอ้เหี้ยมิ้นท์ให้หน่อย"

ตอนนี้ไอ้หาญเอาแต่กุมหัว ท่าทางของมันดูเจ็บปวด มันไม่สนใจสิ่งที่เขาถามเลยสักนิด เอาแต่เรียกหาไอ้มิ้นท์ซ้ำๆจนเขานั้นเริ่มจะหงุดหงิด

หฤษฎ์จำใจต้องใช้โทรศัพท์ของมันกดโทรหาไอ้มิ้นท์(ที่ไอ้หาญเมมชื่อเป็นภาษาอังกฤษว่า  Meenth)เพื่อนเพียงคนเดียวของมันที่มันจำได้ในตอนนี้ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงไอ้มิ้นท์ก็วิ่งมาถึงห้องผู้ป่วยอย่างรีบร้อน เขาปล่อยให้พวกมันสองคนได้ใช้เวลาคุยกัน ส่วนตัวเขานั้นออกมาสูบบุหรี่ข้างนอก

สักพักไอ้เหี้ยมิ้นท์ก็เดินหน้าเครียดออกมา

"คุณริดครับคุณริด"

"มันเป็นยังไงบ้างล่ะ นึกอะไรออกอีกไหม"

"ก็....ตอนแรกมันก็จำผมไม่ได้เหมือนกัน เมื่อก่อนผมผอมกว่านี้ แถมทำหัวทอง....คือเป็นแว้นซ์เก่าน่ะครับ...ตอนนี้มันคิดว่าตัวเองอายุสิบแปด ทำงานร้านเหล้าอยู่....เอ่อ....ร้านเจ๊ลอร่า....ซึ่งเจ๊แกโดนผัวยิงตายไปนานแล้ว แต่ผมไม่กล้าบอกมัน"

"งั้นเหรอ?"

"ถ้ายังไงถ้ามันออกจากโรงพยาบาลแล้ว...ให้มันพักหอผมก่อนก็ได้ครับคุณริด ผมดูแลมันเอง เงินเก็บเงินอะไรมันก็น่าจะพอมีอยู่"

"ทำไมมันต้องไปอยู่กับมึงด้วยล่ะ มึงเองก็มีแฟนไม่ใช่เหรอ"

"ก็....ตอนนี้มันความจำเสื่อมไม่ใช่เหรอครับ คุณริดยังจะจ้างมันอีกเหรอ"

"ให้มันอยู่คอนโดกูเหมือนเดิมนี่แหละ....ยังไงมันก็คนของกู มันเจ็บตัวก็เพราะกู กูรับผิดชอบมันเอง มึงเองก็มีภาระไม่ใช่หรือ จะเอามันไปให้ลำบากทำไมเล่า"

"อ่า...."

"ตามนี้แหละ ว่างๆมึงก็มาเยี่ยมมันได้ กูอนุญาต"

.................................

(หลายวันต่อมา)

เมื่อในตอนนี้ไอ้หาญนั้นความจำขาดหาย มันไม่รู้จักเขา ไม่รู้ว่าเขานั้นมีบุญคุณกับมันและครอบครัวของมันอย่างไรบ้าง เพราะฉะนั้นสิ่งที่มันปฏิบัติตัวต่อผู้เป็นนายอย่างเขาจึงต่างออกไปนิดหน่อย

"พี่....ห้องผมมันหรูงี้เลยเหรอครับ ว้าววววว พี่ครับ.....พี่ชื่ออะไรนะ...แล้วปกติผมเรียกพี่ว่าอะไรอ่ะ จะได้เรียกกันถูก"

"หฤษฎ์....กูว่ากูเคยบอกมึงแล้วนะ"

"แล้วพี่ไม่มีชื่อเล่นเหรอ....ชื่อที่เรียกง่ายๆน่ะ"

"ชื่อเล่น?"

"อื่อ"

กูไม่ชอบให้ใครมาตีสนิทเรียกชื่อเล่นของกูโดยที่กูไม่อนุญาต....ใจหนึ่งเขาอยากจะตอบมันไปแบบนั้น แต่ด้วยความรู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นต้นเหตุ ให้มันมีสภาพแบบนี้ เขาจึงยอมตามใจมัน

"ซัน....เรียกกูคุณซันก็ได้"

"พี่ซัน....ผมเรียกพี่ว่าพี่ซันนะ(ยิ้มแป้นจนตาหยี)

"อะ......ตามใจมึง"

"แล้วงานของผมต้องทำอะไรบ้างล่ะ งานยากไหม....ผมยังขับรถไม่เก่งนะพี่"

"ตอนนี้มึงก็ยังขับไม่เก่ง"

"......เหรอ......โง่จังเลยนะ...ผมอ่ะ"

"งานของมึงก็มีแค่ทำความสะอาดห้อง คอยดูแลกู...ปลุกกู...หาข้าวให้กูกิน....แล้วก็...."

เขามองมันหัวจรดเท้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ในใจนั้นนึกไปถึงไหนต่อไหน เรือนกายกำยำที่ขึ้นขย่มท่อนเอ็นของเขา ก้นกลมเด้งน่าฟาด ปากร่านๆที่รีดน้ำของเขา....กลืนกินทุกหยาดหยดจนเกลี้ยง กล้ามอกตึงๆกับหัวนมใหญ่น่าขบกัด เสียงหอบครางกระเส่าราวกับสัตว์ป่า ริมฝีปากที่เขาอยากจ้วงจูบให้บวมช้ำ หน้าโง่เง่าที่เต็มไปด้วยหนวดเคราจ้องมองเขาอย่างโหยหา หยาดน้ำตาที่คลอหน่วยด้วยความเสียวซ่านปนทรมาน....

ทว่าในตอนนี้ ไอ้หน้าโง่หาญนั้นเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มบ้านนอกอายุสิบแปดปี....ใสซื่อ....ไม่ประสีประสา ก็เท่านั้น

"งานมึงหลักๆก็มีแค่นี้แหละ แล้วถ้ามีอย่างอื่นอีกกูจะเป็นคนสั่งมึงเอง...แล้วก็....กูไม่เหมือนเจ้านายคนเก่ามึงที่ทำร้านเหล้า....กูเป็นนักธุรกิจ เพราะฉะนั้น.....สุภาพกับกูหน่อยก็ดี...."

"ครับผม....โอเค....โอเค....ผมเป็นคนสุภาพกว่าที่คิดนะ...ส่วนเรื่องงานบ้านนี่ของถนัดเลยพี่ซัน....โล่งอกเลยแฮะ....นึกว่าพอโตแล้วงานจะยากกว่านี้....แสดงว่าชีวิตผมนี่....กี่ปีๆก็ยังลำบากเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนเลยสินะ(ยิ้มแหย)"

"งั้นเหรอ....เอาไว้มึงเห็นเงินเดือนมึงก่อนแล้วค่อยพูดดีกว่านะ....หึ"

หฤษฎ์อยากจะกระชากตัวมันมาย่ำยี เขาแทบคลั่งที่ต้องสะกดกลั้นความต้องการเอาไว้แบบนี้ ขณะที่ไอ้หาญนั้น


โคตรน่ารักฉิบหาย


to be con

Part 11 (2/2) เป็น Part จบนะคะ



ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 11 (2/2) เมื่อลูกน้องความจำเสื่อม


ท่ามกลางความมืดมิดดำสนิทเป็นฉากพื้นหลัง ตรงกลางนั้นปรากฎภาพของสะโพกทรงลูกพีชที่กำลังสะท้านสั่นไหวแบบสโลว์โมชั่น ก่อนจะตัดฉากไปยังใบหน้าของชายวัยยี่สิบกลางๆที่เต็มไปด้วยหนวดเครา ลิ้นตวัดแลบเลียริมฝีปากอิ่มสีน้ำตาลอ่อน ดวงตานั้นฉ่ำเยิ้ม เป็นหน้าของผู้ชายที่กำลังอยู่ในอารมณ์กระสันกำหนัด มือหยาบนั้นจับอวัยวะเพศของเขาที่กำลังตั้งตระหง่าน สองมือนั้นกำกอบที่ส่วนโคน ก่อนจะครอบปากลงมาจนสุด ดูดเลียมันอย่างหิวกระหาย.....

 "พี่ซัน....ตื่นดิ....เก้าโมงเช้าแล้วนะพี่ วันนี้พี่ประชุมสิบโมงนะ"

"อืมมมมมมมม"

ไอ้หาญที่ความจำเสื่อมนั้น....ไม่ว่ายังไงก็ไม่ชินเสียที

หฤษฎ์บิดตัวอย่างขี้เกียจ ก่อนที่ประสาทสัมผัสส่วนการรับรู้กลิ่นจะพบกับกลิ่นหอมที่ลอยออกมาจากด้านนอก

"พี่ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวครับ"

บนโต๊ะมีข้าวสวยร้อนๆ กระหล่ำปลีผัดน้ำปลา ยอดฟักแม้วผัดกุ้ง แล้วก็ต้มจืดเต้าหู้สาหร่าย เขาจ้องหน้าไอ้หาญแบบงงๆ ก็พบว่าไอ้หาญนั้นส่งยิ้มแป้นแล้นให้เขาอยู่ก่อนแล้ว

"ปลุกพี่กับหาข้าวให้พี่กิน ก็งานผมไม่ใช่เหรอ แต่ผมก็ทำเป็นแค่นี้แหละครับ"

เขาเดินเกาหัวเข้าห้องน้ำแบบมึนๆ ใช้เวลาไม่นานก็ออกมาพบกับไอ้หาญที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะกินข้าว พอเห็นเขา มันก็รีบรินน้ำเย็นใส่แก้วให้ แล้วลุกขึ้นยืนอยู่ข้างๆโต๊ะแทน

พอเขาจะนั่งมันก็กุลีกุจอลากเก้าอี้ให้อย่างประจบ

"มึง....ทำเองหมดเลยหรือ"

"ครับ....ผมตื่นตั้งแต่ตีห้าครึ่ง ไปวิ่ง ไปซื้อของที่ซุปเปอร์ แล้วก็รีบกลับมารีดเสื้อ เตรียมอาหารให้พี่....ผมทำถูกแล้วใช่ป่ะ...."

"อืม"

"กินได้จริงๆพี่ซัน ผมทำกับข้าวเป็นอยู่หรอก ทำไม...ปกติผมไม่ทำอาหารให้พี่กินเหรอ? หรือมัน....เอ่อ...ปกติพี่กินแพงกว่านี้ใช่หรือเปล่าครับ...ของพวกนี้พี่คงไม่ชอบกิน....อ่า....ใช่ไหม"

หฤษฎ์นึกถึงช่วงที่มันมาอยู่ด้วยใหม่ๆ มันพยายามจะเอาใจเขาด้วยการทำอาหารเช้าให้เขา แต่เขากลับปฏิเสธมันอย่างใจร้าย

'เจ้านายครับ....ทานข้าวเช้าก่อนไปทำงานนะครับ'

'หึ....กูไม่กินของแบบนี้...มึงชงกาแฟให้กูก็พอ อะไรที่กูไม่ได้สั่ง มึงก็อย่าจุ้นจ้านทำ เข้าใจไหม'

'ครับ'

'ยกไปเก็บให้หมด'

เขาตักผัดผักเข้าปาก รสชาติของมันไม่เลวเลย หรือไม่เขาก็คงจะหิวมาก เขากินเอาๆจนข้าวนั้นพร่องไปครึ่งจาน เขาตักน้ำแกงขึ้นซด แกงจืดที่มันทำ....ก็อร่อยดี

"มัน....อร่อยใช่เปล่าพี่" มันถาม สีหน้าดูเป็นกังวล

"ก็.....พอกินได้" เขาตอบเสียงเรียบโดยที่ไม่มองหน้ามัน

"ถ้าพี่อยากกินอะไร หรือจะเอาอะไร ก็บอกผมได้เลยนะ ร้านที่พี่ชอบ กับข้าวที่พี่ชอบ...."

"ทำให้กูกินทุกวันเลยได้ไหม กูกินอะไรก็ได้ แค่อย่าทำรสจัดมากก็พอ"

"อ่า....ครับ....ได้ครับ"

"ยืนอยู่ทำไมเล่า....ตักข้าวมานั่งกินกับกูสิ"

"อ่า....จะดีเหรอพี่....ผมเป็นขี้ข้าอ่ะ นั่งร่วมโต๊ะกับพี่ไม่เหมาะหรอก"

"ก็กูสั่งอยู่นี่ไง ช่วยกินหน่อย กูกินคนเดียวไม่หมดหรอก"

"ครับ"

"แล้ว....ใครสอนมึงทำกับข้าวล่ะ ไอ้มิ้นท์หรือ"

"ยายน่ะครับ"

มันคือชีวิตที่หฤษฎ์เคยวาดฝัน เขากับไหมแพร หากได้ร่วมชีวิตกัน ขอเพียงได้นอนกอดคนที่เขารักในยามหลับ และได้ทานมื้อเช้าง่ายๆที่อีกฝ่ายทำให้เขา แค่ขนมปังปิ้งทาแยมสักสองแผ่นกับกาแฟ ก็มีความสุขเกินพอแล้ว

แต่ตอนนี้มีไอ้หาญทำให้ก็ไม่เลว

..................................

ไอ้หาญสะดุ้งตัวตื่นขึ้นจากฝันร้ายในยามบ่าย

เหงื่อนั้นไหลอาบร่างจนชุ่ม มันไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะความร้อนจากแสงแดดที่ส่องลอดเข้ามาจากระเบียง หรือเพราะความอึดอัดจากภาพในความฝันกันแน่

เนื้อตัวของอีกฝ่ายที่บดเบียดเข้ามา ถูกตบจนหน้าชา ปากของมันที่ถูกอุดด้วยสัญลักษณ์แห่งความเป็นชาย และสิ่งเดียวกันนี้เองที่ชำแรกแทรกเข้ามาในตัวของมัน

อึดอัด อ่อนแอ ไร้ทางสู้ มิอาจขัดขืน

เป็นฝันที่สมจริงเหลือเกิน

อวัยวะเพศของมันพองตัวจนคับแน่น ความร้อนทำให้มันรีบสลัดเสื้อกล้ามชุ่มเหงื่อออกให้พ้นตัว มือของมันเผลอลูบไล้ตัวเอง ลูบวนอยู่ตรงแผงอก หัวนมของมันแค่สะกิดเบาๆก็แข็งเป็นไต เสียววูบอย่างน่าประหลาด

"ฝันบ้าอะไรกันเนี่ยไอ้หาญ อุบาทว์ชิบ"

มันสลัดหัวบังคับตัวให้ออกจากห้วงความคิด

รีบทำงานบ้าน....ใช่....มันบอกตัวเองแบบนั้น....ฝันไร้สาระ....อย่าไปใส่ใจเลย

พี่ซันไม่น่าจะเป็นคนแบบนั้น ถึงอีกฝ่ายจะหน้าดุ และมีท่าทีเข้มงวดไปบ้าง แต่พี่ซันเจ้านายของมันไม่น่าจะทำร้ายมันได้

พี่ซันของมันใจดีจะตาย ผู้ชายในฝันนั้นเป็นไอ้จิตทรามที่มีหน้าตาเหมือนพี่ซันเด๊ะๆแค่นั้นแหละ

/////////////////////////

"หาญ....ถอดเสื้อทำไมวะนั่น"

......เสียงเข้มเอ่ยทักขึ้นจากด้านหลัง ทำเอามันสะดุ้งตัวเล็กน้อย.....

พี่ซันกลับมาประมาณหกโมงเย็น มันเองทำงานบ้านเสร็จก็นั่งผึ่งแอร์ ดูทีวีฆ่าเวลาไป อีกฝ่ายไม่ได้บอกมันว่าจะกลับมากี่โมง มันจึงเตรียมของเอาไว้สำหรับรอทำมื้อเย็น เมนูง่ายๆที่ใช้เวลาเดี๋ยวเดียวก็เสร็จ มันไม่อยากทำทิ้งเอาไว้จนเย็นชืดแล้วต้องอุ่นซ้ำ อยากให้เจ้านายกินของสดใหม่มากกว่า

"ผมตุ๋นไข่กับผัดกะเพราให้นะพี่ พี่จะเอาอย่างอื่นด้วยไหม"

"วันนี้มึงทำกินส่วนของมึงเถอะ กูมีนัดต่อ แค่กลับมาเปลี่ยนชุดเฉยๆ"

"อ่อ...เครพี่ ผมรีดเสื้อให้หมดแล้ว พี่จะให้หยิบให้ไหม"

"ไม่เป็นไร กูเลือกเองก็ได้"

"ครับๆ"

ท่าทีเฉยๆของไอ้หาญนั้น ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

ไอ้หาญที่เป็นสุนัขของเขาน่ะ จะต้องหูตก หน้าหงอย เวลาที่เขาจะออกไปกับคนอื่นสิ ไอ้ท่าทีสบายๆของไอ้หาญในความทรงจำถึงแค่อายุสิบแปดนี่มันช่าง.....

ว่างเปล่า

เรียบง่าย

เฉยเมยเสียจริง

"หาญ"

"ครับพี่"

"ปกติ.....มึงจะต้องเข้าไปนวดหัว สระผมให้กู.....แค่บางครั้งน่ะ"

"อ่าฮะ"

"มาสิ"

ไอ้หาญไม่ได้ตกอกตกใจที่ได้เห็นร่างเปลือยของเขา ที่จริงมันก็ดูเก้อเขินตามปกติของผู้ชายคนหนึ่งที่ต้องมาเห็นร่างเปลือยของผู้ชายอีกคนนั่นแหละ แต่ก็เพียงชั่วครู่เท่านั้น เขานอนแช่ในน้ำอุ่นหยดน้ำมันหอม แล้วปล่อยให้ไอ้หาญนั้นสระผมให้

น้ำหนักมือของมันหนักแน่น แต่ไม่รุนแรง เขารู้สึกผ่อนคลายจนอยากจะนอนให้มันนวดหัวแบบนี้ไปอีกนานๆ

"กูจะออกไปกินข้าว....กับคนที่กูคุยด้วยน่ะ"

"ครับ"

"ไม่ต้องเสียใจนะ ที่กูไม่ได้อยู่กินข้าวกับมึง"

"ฮ่าฮ่า....ไม่หรอกครับ พี่มีแฟน ไปกินข้าวกับแฟนก็ดีแล้วครับ ส่วนผมมันก็เป็นแค่คนใช้ ยังไงก็ได้"

"คือแฟนกูอ่ะ...."

"สวยไหมล่ะครับ ต้องเซ็กส์ซี่แน่ๆเลย  สเปคอย่างพี่คงต้องเป็นนางแบบแน่เลย....ใช่ไหม"

"ไม่ใช่ผู้หญิงหรอก"

"......"

"รังเกียจกูหรือเปล่า"

"ก็....ตกใจนิดนึงครับ....ผม.....ดูไม่ออกเลย"

"ล้างหัวให้กูแล้วมึงก็ไปทำข้าวเย็นเถอะ....ทำเผื่อกูด้วย...."

"อ่ะ....อ้าว"

"กูเปลี่ยนใจแล้ว....เหนื่อยน่ะ ไม่อยากออกไปไหน...หาญ....ผัดกระหล่ำปลีของมึง....อร่อยดี....ทำอีกได้ไหม"

"ครับ.....แหม่....กับข้าวหาญไม่เป็นหมันแล้ว"

ไอ้หาญลุกขึ้นหมายจะหยิบฝักบัว แต่เขาคว้าแขนมันเอาไว้

"หาญ.....มะ...เมื่อกี้มึงแทนตัวเองด้วยชื่อเหรอ"

"ตกใจอะไรอ่ะพี่....ผมก็คงลืมตัวอ่ะ ผมคุยกับยายก็แทนแบบนี้อ่ะ คงเผลอติดมา"

หน้าโง่ๆของมัน

ช่างไม่รู้อะไรเอาเสียเลย

เขาจึงปล่อยมันไป

"มึงไปทำกับข้าวเถอะ อ้อ...ฝากหยิบมือถือให้กูด้วย...."

"ครับ"

เย็นวันนั้น...เขาส่งข้อความไปยกเลิกนัดดินเนอร์กับคิม

..................................

เย็นวันหนึ่งหฤษฎ์กลับมาจากที่ทำงานก็พบกับคิม แฟนไฮโซคนล่าสุด วิ่งออกมาต้อนรับเขาด้วยอาการลิงโลดอย่างเสแสร้ง

"คิม....ทำไมถึงมาที่นี่ได้ล่ะ"

"แล้ว....ไม่ได้เหรอครับ ก็วันนี้อยากมานอนกับพี่นี่นา"

หฤษฎ์อยากจะผลักตัวของอีกฝ่ายออกไปให้พ้น กลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นเครื่องสำอางค์ทำเอาเวียนหัว เขาชอบเวลาที่อีกฝ่ายตัวเปลือยเปล่า ไร้ซึ่งการเติมแต่งมากกว่า นั่นก็คือตอนที่อยู่บนเตียง คิมนั้นว่าง่าย ยอมลดเสียงร้องเสแสร้งนั้นลง ยอมให้เขาได้รุนแรงบ้างนิดหน่อย....

แต่คิมนั้นเทียบกับขี้ข้าร่างถึกอย่างไอ้หาญไม่ได้เลย ไม่มีทางเทียบได้ คิมไม่ใช่คนที่เขาอยากถนอม แต่ก็ไม่ใช่คนที่เขาสามารถระบายด้านมืดใส่ได้อย่างเต็มที่

เขาเหลือบมองหน้ามัน

หน้าของไอ้หาญนั้นดูเจื่อนไป

มันมองมาที่เขา ชั่วแว่บหนึ่ง เขามองเห็นแววตาตัดพ้อผิดหวังอยู่ในดวงตาคู่นั้น

"วันนี้คิมเอากุญแจมือกับชุดกระต่ายมาด้วย" คิมกระซิบข้างหูเขา ทำราวกับไอ้หาญไม่ได้อยู่ตรงนั้น

"อืม"

เขาตอบรับอีกฝ่ายอย่างเบื่อหน่าย

..................................

คนชื่อคิมเป็นแฟนของเจ้านาย และคนๆนี้ได้บอกอะไรหลายสิ่งแก่มัน

มันเป็น.....เน็ตไอดอล หรืออะไรที่ใกล้เคียงกับสิ่งนั้น มันได้ดูตัวเองนั่งขายของออนไลน์อยู่กับไอ้มิ้นท์เพื่อนสนิท ในมือถือของคุณคิม

มันได้รู้ว่าพี่ซัน....ไม่สิ....รู้ว่าคุณหฤษฎ์นั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน ทั้งชื่อเสียงและข่าวฉาวจากสื่อโซเชี่ยลที่คุณคิมเปิดให้มันดู

มันได้รู้ว่า....คุณหฤษฎ์ เจ้านายของมันนั้นถือตัว ไม่ให้ใครตีสนิทเรียกชื่อเล่นได้ง่ายๆ

คุณคิมทำให้มันสงสัยในตัวเอง ว่ามันเป็นอะไรกันแน่ งานของมัน...แค่ทำงานเป็นพ่อบ้านเท่านั้นน่ะหรือ คำถามของคุณคิมทำให้มันอดสงสัยไม่ได้ มันเอาความฝันของมันมาตะปิดปะต่อเรื่องราวเอาเองอย่างไม่มีจุดหมาย

มันเป็นแค่นายบำเรอของเจ้านายใช่ไหม?

เงินเดือนของมันก็มากเกินไป เกินกว่าหน้าที่ที่มันต้องทำ

คุณคิมพูดถึงคุณไหมแพร รักแรกของเจ้านาย ชื่อและหน้านั้นช่างคุ้นตามันดีเหลือเกิน

มันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว

มันคิดถึงเพื่อนรักเพื่อนตายของมัน อยู่กับไอ้มิ้นท์มันน่าจะสบายใจกว่า

มันเอ่ยปากกับเจ้านายในเย็นของอีกวันหนึ่ง

มันไม่คิดเลยว่า 'พี่ซัน' นั้นจะเกรี้ยวกราดและน่ากลัวได้ขนาดนี้

"คุณหฤษฎ์.....ให้ผมไปเถอะ ผมไปอยู่กับเพื่อน น่าจะฟื้นความจำได้เร็วกว่า อีกอย่างงานผม....จ้างแม่บ้านที่ไหนมาทำก็ได้ คนที่ทำงานเก่งกว่าผม ทำอาหารอร่อยกว่าผม"

"กูไม่ให้มึงไปหาญ"

"คุณบังคับผมไม่ได้หรอก เราไม่ได้เป็นอะไรกัน คุณเป็นนายจ้าง ผมเป็นลูกจ้าง ผมขอลาออก..."

"ไอ้เหี้ยหาญ!!!!"

น้ำเสียงของเจ้านายที่ตะคอกมัน ไอ้หาญรู้สึกทั้งคุ้นและไม่คุ้นในคราวเดียว......

.

.

.

.

.

หฤษฎ์พุ่งเข้าไปปล้ำจูบไอ้หาญที่ยืนยันว่าอย่างไรก็จะไปจากเขา

ไอ้หาญคนนี้ทั้งขัดขืนและสู้กลับ เขาเพิ่งรู้ว่าหมัดของมันหนักเอาเรื่อง ก็ตอนที่มันซัดเข้ามาเต็มๆที่หน้าเขา เขาต่อยสวนกลับไป ตีเข่าที่ท้องมันจนมันจุก ก่อนจะกดร่างของมันลงไปกับพื้น

"ปล่อยยยยย"

"ไม่"

"ปล่อยผม....ปล่อยผมไป"

"มึงเป็นเมียกู เป็นบอดี้การ์ด เป็นคนขับรถ"

"ไม่ฟัง....ปล่อยผม....ไอ้เหี้ยเกย์โรคจิต"

เขาตบมันจนหน้าหัน เลือดกลบปาก ก่อนจะตะคอกใส่หน้ามัน

"มึงต้องฟังหาญ.....มึงต้องฟัง....มึงคนเดิมไม่มีทางด่ากู เพราะอะไรรู้มั้ย เพราะกูเป็นเจ้าของชีวิตมึง มึงคนนั้นน่ะตายแทนกูยังได้เลย กูช่วยครอบครัวมึง หมดกับมึงไปตั้งเท่าไหร่ ทั้งนาที่จะถูกยึด ไหนจะน้องมึงป่วย ไม่มีเงินเรียน กูทั้งนั้นที่ช่วย มึงน่ะยอมกูเอง.....ยอมทุกอย่าง....ไม่เคยสู้กู....แถมยังชอบด้วยซ้ำ"

"ไม่....ไม่จริง"

"จริงหาญ....มึงเช็คบัญชีเงินฝากของมึงดูก็ได้"

เสียงสะอื้นของมันไม่ทำให้เขาเมตตา เสื้อของมันถูกฉีกกระชาก เขาซุกไซร้เนื้อตัวมันราวสัตว์ป่า

มันหยุดดิ้น นิ่งสงบ เขาผละตัวออกมา ภาพตรงหน้านั้นเลือนพร่า ด้วยน้ำตาของเขาที่ไหลเอ่อท้นออกมาเช่นกัน

"หาญ....ไอ้หาญ....บ้าเอ้ย"

ความทรงจำที่ไหลพรั่งพรูเข้ามานั้น เกินกว่ามันจะรับไหว

หฤษฎ์โทรเรียกรถพยาบาล เขาดึงตัวมันขึ้นมากอดเอาไว้แน่น แน่นเสียราวกับกลัวใครจะแย่งไป

...............................

[ณ โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง]

ร่างถึกที่นอนอยู่บนเตียงในห้องพิเศษของโรงพยาบาล อยู่ๆก็สะดุ้งตัวลุกขึ้นแหกปากลั่น

"นายครับ....หนีไป!!!"

"หาญ!!!! ค่อยๆลุกสิวะ เดี๋ยวก็วูบไปอีกหรอก"

"เจ้านายไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหมครับ พวกมันเป็นยังไงบ้าง ทำอะไรเจ้านายหรือเปล่า....อ่า"

หฤษฎ์โผเข้ากอดมันแน่น ไอ้หาญนั้นถึงกับนิ่งไปด้วยว่าทำตัวไม่ถูก

"มึงกลับมาแล้ว"

"แล้วหาญไปไหนมาอ่ะครับ"

"มึงอีกคน....โคตรดื้อ น่ารักแต่ดื้อฉิบหาย แบบนี้ดีกว่ากันเยอะ"

มีสายเรียกเข้าจากคิม เพื่อนนอนเจ้าปัญหา พอหมอนั่นมาเจอกับไอ้หาญ แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ไอ้หาญก็เกือบจะหนีเขาไป

เขากดตัดสายทิ้ง คงต้องคุยเรื่องเส้นแบ่งกันใหม่ให้รู้เรื่อง เขายอมตัดเงินส่วนนี้ทิ้งไปยังได้ แต่ไอ้หาญน่ะ ให้ตายยังไงก็ต้องอยู่กับเขา

ไอ้หาญคนนั้น เขาคงจะต้องคิดถึงมันแน่ๆ คิดถึงเสียงห้าวๆ คำพูดห้วนๆไม่ออดอ้อน แถมยังดื้อมาก ไอ้หาญคนนั้นที่แค่ฝันว่าเขาล่วงเกิน ก็ยังรู้สึกผิด

"หาญ......มึงเคยทำไข่ตุ๋นมะเขือเทศไหม"

"อ่า......ก็ทำได้นะครับ"

"กระหล่ำปลีผัดน้ำปลาล่ะ"

"ของถนัดเลยครับ"

"ไว้กลับไป......ทำให้กูกินบ้างนะ"

"ครับ....ได้ครับ"

น้ำเสียงที่ซ่อนความตื่นเต้นเอาไว้ไม่มิด ดวงตาที่สั่นระริกแบบลูกหมา ใบหน้าโง่ๆของไอ้หาญคนเดิม กลับมาแล้วสินะ

จะว่าไป....เสื้อคนป่วยที่มองเห็นไปถึงไหนต่อไหนนี่มันช่าง....

น่าขย้ำเสียจริง

To be con



ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 12 จุดสตาร์ท


...มันเริ่มมาจากความเอ็นดูที่ผู้ใหญ่ร้ายกาจคนหนึ่งมีให้แก่เด็กน้อยที่เอาตัวมาขวางกระสุนแทนเขา...

ไอ้หาญในตอนนั้นที่ผ่านงานมาหลายอย่าง ตั้งแต่เด็กเสิร์ฟ รับจ้างถ่ายแบบนู้ด แสดงหนังโป๊ชายหญิง ไปจนถึงต่อยมวยใต้ดิน เพื่อหาเงินส่งให้ทางบ้าน

มันได้พบกับพี่คมที่นั่น พี่คมที่ถูกชะตากับหน่วยก้านและความใสซื่อของมัน ทำให้มันถูกชักชวนเข้าเป็นหนึ่งในลูกกระจ๊อกปลายแถวของนาย

นายที่เย็นชา

นายที่ไม่เคยพูดหยอกล้อเล่นหัวกับพวกต่ำชั้น

นายที่หยิ่งทรนงในศักดิ์ศรี

นายที่ไม่เคยจดจำแม้แต่หน้าหรือชื่อเล่นของคนชั้นต่ำแบบมัน

'พี่คม....ผมขอข้อมูลของไอ้หน้าหนวดที่เอาตัวรับลูกปืนแทนผมหน่อยสิ....มันอายุเท่าไหร่นะ ยี่สิบเองหรือ....ยังเด็กอยู่เลยนี่นะ'

ชื่อของไอ้หาญถูกจดจำใส่ในสมองที่เต็มไปด้วยเกมส์ธุรกิจ การหักหลังและการแก้แค้นของนายนับแต่วันนั้น

มันถูกเอ็นดูจากนายบ่อยครั้งจนเพื่อนในทีมหมั่นไส้ แต่ไอ้หาญมันก็แค่เด็กซื่อๆที่ไม่มีพิษภัยกับใคร ไม่หักหลังพวกพ้อง มันจึงทำงานส่งเงินที่บ้านได้อย่างสงบสุขมาตลอด

จนกระทั่งวันที่มันถูกเลื่อนขั้นมาเป็นลูกน้องระดับแถวหน้า เป็นคนที่นายสนิทใจ แม้มันจะขี้ใจอ่อน และทำงานพลาดไปบ้าง แถมขับรถได้ห่วย แต่ความซื่อสัตย์ที่มันมีให้นาย ทำให้นายยังเก็บมันไว้ ในจุดที่มันไม่ต้องตัดสินใจในเรื่องที่ยากลำบาก อาทิเช่นการเป่าสมองคนของศัตรู

นายของมันเคยบอกว่าคนเก่งๆนั้นหาง่าย แต่คนที่ซื่อสัตย์ภักดีนั้นมีไม่ค่อยมาก

แล้วเพราะความภักดีที่มันมีให้นาย นายจึงช่วยเหลือมันทุกครั้งที่มันลำบาก มันไม่เคยได้เอ่ยปากรบกวนนายสักครั้ง เพียงแต่วันไหนที่สีหน้าโง่ๆของมันดูหม่นหมองลง นายจะเค้นเอาคำตอบทุกอย่างเอาเดี๋ยวนั้น ก่อนที่ข้อความแจ้งเตือนเงินเข้าบัญชีในโทรศัพท์ของมันจะถูกแสดงขึ้นในเวลาต่อมา

นายไว้ใจที่จะพามันออกไปเที่ยวตามแหล่งอโคจร เพียงแค่มันกับนาย เป็นช่วงเวลาเดียวที่นายพบกับคุณไหมแพร รักครั้งแรก และการอกหักที่นายบอกกับมันว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย

นายจะไม่รักใครอีกแล้ว

เจ้านายที่อกหักจนเสียผู้เสียคนมักควงลูกน้องอย่างมันออกไปท่องโลกบ่อยครั้ง ก่อนจะเปลี่ยนคอนโดให้เป็นฮาเร็ม ที่มีนาย...มัน....และบรรดากะหรี่ชายหน้าสวย ผิวขาว ร่างบอบบางจำนวนหนึ่ง

มันเป็นคนเดียวที่นายเล่าแผนการชั่วร้ายทุกอย่างให้มันฟัง แผนที่จะลวงคุณไหมแพรที่ตัดความสัมพันธ์กับนายแค่เพียงพี่น้อง มากระทำย่ำยีให้แปดเปื้อน เป็นของนายแต่เพียงผู้เดียว

มันเริ่มต้นจากคืนไหนสักคืน ที่นายไล่พวกเด็กขายให้กลับไปจนหมด ไฟในห้องของนายนั้นเป็นสีชมพูสลัวสลับกับม่วง ดนตรีบีทแปลกๆที่มันเข้าไม่ถึงแต่ชวนให้เวียนหัวนั้นถูกปิดลงจนเงียบ

นายที่เมาได้ที่อยู่ๆก็หัวเราะ และส่งกัญชาในมือให้มันลองสูบเป็นครั้งแรก

'ร้อนเนอะ....มึงถอดเสื้อสิหาญ...เร็วดิ...อย่าขัดใจ'

'ครับๆ'

'ดี...ดื่มกับกูหน่อย...มึงไม่ดื่มเลย....ไม่เกียรติกูเลยนะรู้ป่าวววว'

อยู่ๆนายก็ซบมัน มือข้างหนึ่งคว้าเอวของมันเอาไว้ เป็นสถานการณ์ที่ชวนอึดอัด แต่ด้วยความมึนเมาในกัญชา มันกลับลูบต้นแขนนายเป็นการปลอบใจอย่างลามปาม

นายจ้องหน้าของมัน ดวงตาฉ่ำเยิ้ม ไม่รู้ปิศาจตนใดดลใจให้นายจูบมัน

เป็นครั้งแรกที่ได้จูบกับผู้ชายด้วยกัน ตอหนวดแข็งๆของอีกฝ่ายต่างบดขยี้กันอย่างเผ็ดร้อน หากเป็นตอนที่ร่างกายและสติของมันปกติมันคงเบี่ยงตัวหนี

ไม่เลวว่ะ...ไม่เลวเลย

ในใจของไอ้หาญ ณ เวลานั้น คิดเช่นนั้น

มือของนายสอดเข้ามาใต้เสื้อกล้าม บีบขยำกล้ามอกของมันเต็มแรง

กลิ่นวายราคาแพง....กัญชา....บุหรี่....ตีกันจนเป็นความรู้สึกที่ประหลาด ตื่นเต้น เร่าร้อน

ไม่มีอะไรเกินเลยในคืนนั้น นอกจากศีรษะของผู้เป็นนายที่เคล้าเคลียอยู่ที่อกแกร่งของลูกน้อง ก่อนที่สติของนายจะดับวูบลงไป

เมื่อคืนสติกลับมาได้ ทุกอย่างกลายเป็นฝันจางๆที่ถูกกลบด้วยอาการปวดหัว คนทั้งคู่ต่างก็ปฏิบัติต่อกันอย่างเป็นปกติ

จูบครั้งที่สองเกิดขึ้นอีกครั้งในตอนที่เจ้านายเมาจัด และไอ้หาญนั้นไม่ได้ดื่ม

ความรู้สึกนั้นต่างกัน มันพยายามผลักเจ้านายออก แต่สุดท้ายก็ใจอ่อนเมื่อเจ้านายผู้เข้มแข็งอยู่ๆก็พรั่งพรูความในใจออกมาพร้อมกับร้องไห้โฮเป็นเด็กๆ

แน่นอนว่านายที่กลายเป็นไอ้ขี้แพ้น่าสมเพชในตอนนี้ มีแค่มันคนเดียวที่นายไว้ใจให้ได้เห็น

'เค้าจะเอาอะไร....กูให้เค้าได้หมดเลยหาญ แค่รักคนแบบกูบ้าง....แค่มองเห็นความดีของกูบ้างสักนิดก็ยังดี....'

'กูจะทำลายแม่งให้ย่อยยับ'

'ใครที่ทำกูเจ็บ มันต้องอยู่อย่างทรมาน'

'กูจะขังเขาเอาไว้ ไม่ให้พบเจอใคร เป็นของกูแค่คนเดียว'

'กูเจอเขาก่อนมัน รักเขาก่อนมัน'

'หาญมึงจะไปไหน.....ห้ามไป....อย่าไปนะ....อยู่กับกู....กอดกู.....ขอกอดมึงได้มั้ย'

จูบที่สามเกิดขึ้นอีกต่อจากนั้น ไอ้หาญปล่อยใจไปกับรสจูบหนักๆที่อีกฝ่ายระบายใส่มัน ไอ้หาญเคยแต่จูบผู้หญิง เคยเป็นฝ่ายนำ มาบัดนี้จูบจากคนเมาที่เป็นเพศเดียวกันกำลังทำให้มันอ่อนระทวย

ตื่นเต้น....รุ่มร้อน.....ผิดบาป....

ยิ่งฝืนก็ยิ่งมิอาจต้าน

หัวของมันนับแต่นั้นมีแต่รสจูบของเจ้านาย บ่อยครั้งที่มันช่วยตัวเอง จากที่เคยจินตนาการถึงหญิงสาวทรงโต เมื่อนึกถึงจูบของนาย ผิวขาวๆ เรือนร่างกำยำที่ผสมไปด้วยความงดงามของกล้ามเนื้อ ใบหน้าดุๆของนาย

พามันให้ถึงจุดสุดยอดได้อย่างง่ายดาย

นั่นทำให้มันรู้สึกละอาย

ตัวมันก็เป็นได้เท่านี้ เป็นแค่ไอ้หาญคนโง่ที่ทำงานไม่ได้เก่งกาจอะไร ขี้ข้าหน้าโง่ที่แสนอัปลักษณ์เมื่อเทียบกับคนที่นายตกหลุมรัก

'พี่....ผมไม่ไหวจริงๆ...เขาทำผมเจ็บไปหมด....ขืนโดนเข้าไปผมรับแขกอีกไม่ได้หลายวันแน่ๆ'

เด็กขายตัวที่มีรูปลักษณ์ละม้ายคล้ายคุณไหมแพร วิ่งหน้าตาตื่นออกมาจากห้อง ลำคอมีรอยช้ำ ตามตัวมีแต่รอยจ้ำ รอยกัด ริมฝีปากปริแตก แววตานั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

'ขนาดผมดมป๊อบก็ยังไม่ช่วยเลย เจ้านายพี่เค้ารุนแรงเกินไป แถมใหญ่มากด้วย'

'น้องกลับไปเถอะ เดี๋ยวพี่ดูเขาเอง ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะครับ'

ไอ้หาญถือวิสาสะควักกระเป๋าเงินของนายจ่ายค่าตัวให้เด็กคนนั้นเป็นสองเท่า

และเมื่อเด็กคนนั้นผลุนผลันออกจากห้องไปแล้ว มันก็ตัดสินใจทำในสิ่งที่บ้าบิ่น

นั่นคือการที่มัน....ส่งตัวเองเข้าปากของสัตว์ร้ายที่กำลังอาละวาดอยู่ในห้อง...ด้วยฤทธิ์ของเหล้าและยาผสมกับความเศร้าโศกโศกา

.................

..........

.....

..

.

เซ็กส์กับผู้ชายในครั้งแรกนั้น ตอนเริ่มก็ตื่นเต้นเร่าร้อนดี มันทั้งถูกจูบ ถูกผู้เป็นนายขยำขยี้ด้วยแรงแห่งตัณหาราคะที่ครอบงำถึงขีดสุด

แต่เมื่อที่การสอดประสานเกิดขึ้น กลับเป็นมันที่กรีดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บ

ของๆนายนั้นไม่ใช่น้อยเลย ขนาดของมันที่ว่าใหญ่แล้ว ของนายยังใหญ่กว่า เจลหล่อลื่นที่บีบจนหมดหลอดไม่ช่วยให้ราบรื่นขึ้น มันกัดฟันอดทนให้นายระบายกำหนัดกับร่างกายของมัน จนอีกฝ่ายนั้นสลบแน่นิ่ง นอนทาบทับอยู่บนตัวมัน

มันจัดการให้นายนั้นนอนในท่าที่สบาย บนเตียงนอนนุ่ม ส่วนตัวมันเองนั้นเจ็บเกินกว่าจะขยับลุกไปไหน มันมองใบหน้าหล่อแบบดุร้ายของนายที่ตอนนี้หลับปุ๋ยเป็นเด็กๆ

หล่อจัง.....เจ้านายของไอ้หาญ

ใครกันนะที่บอกว่านายไม่ดี คนที่ดีกับมัน กับครอบครัวของมันแบบนี้ สำหรับมัน เจ้านายนั้นดีที่สุด

ความเจ็บปวดของเจ้านาย แบ่งมาให้ขี้ข้าคนนี้บ้างเถิดหนา

'เจ้านายครับ....หาญรักเจ้านายนะครับ'

มันขยับตัวเข้าไปจุ๊บปากอีกฝ่ายเบาๆ ก่อนจะนอนมองหน้าผู้เป็นนายของมันต่อ จนตัวมันผลอยหลับตามไปด้วยความเหนื่อยล้า

............................................

(กลับมาที่ปัจจุบัน)

ก้นเด้งๆของมันกำลังถูกกระแทกกระทั้นใส่อย่างไร้ซึ่งปราณี

เสียงครางระงมของมันดังประสานกับเสียงหอบหายใจของผู้เป็นนาย ก่อนที่น้ำรักร้อนๆจะถูกฉีดเข้าโพรงสวาทจนล้นทะลัก

หฤษฎ์นอนซึมซาบความสุขสม นอนทับอยู่บนตัวไอ้หาญ มือของเขาเลื่อนไปสอดประสานกับมือของมัน เป็นท่าจบที่แสนโรแมนติค

หากย้อนไปวันแรกที่ได้เจอมัน เขาไม่เคยมีความคิดที่จะพิศวาสในร่างกายของไอ้หาญเลยสักนิด

มากสุดก็แค่เอ็นดูในความใสซื่อของมัน แต่ต้องยอมรับเลยว่าเมื่อได้เอามันแล้ว เขาก็กลับติดใจ ติดหนึบอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

เซ็กส์ครั้งแรกเกิดขึ้นเพราะเมา แต่ครั้งที่สองนั้นเกิดเพราะอยากนึกลองอะไรใหม่ๆ

กลายเป็นขาดไม่ได้เสียอย่างนั้น เหมือนไอ้หาญมาปลดล็อครสนิยมทางเพศที่แท้ ยิ่งตอนที่มันทรยศเขา แล้วเขาลงโทษทรมานมันต่างๆนานา เขากับพบว่ามันคือความสนุก และพบว่าไม่ใช่แค่เขาที่สนุกอยู่ฝ่ายเดียว

เขาน่ะ....เกือบจะเสียมันไปแล้วนะ

เขาคงอยู่ไม่ได้แน่ๆถ้าขาดมันไป

ไอ้หาญเคยบอกว่าชอบที่เขารุนแรง แต่ก็ชอบให้เขาอ่อนโยนด้วยเช่นกัน เขาผละออกจากแผ่นหลังของมัน ลุกขึ้นนั่งพิงเตียง แล้วสั่งให้มันลุกขึ้นมานั่งบนตัก พร้อมหันหน้าเข้าหาเขา

"หลบหน้าทำไมหาญ"

"ไม่กล้ามองครับ"

"เขินหรือไง มึงกับกูมีอะไรต้องเขินกันอีกหืม"

เขาบอกให้มันเอาแขนคล้องคอเขาเอาไว้  ขณะที่มือของเขาลูไล้สัมผัสแผ่นหลังมันอย่างแผ่วเบา เลื่อนไปยังก้นกลมเด้ง เขาจูบมันอย่างอ่อนโยน งับริมฝีปากของมันเล่นเบาๆ เอาจมูกของเขาถูกับจมูกของมัน

"มึงรักกูไหมหาญ"

"รักครับ.....หาญ.....รักเจ้านายได้ใช่ไหมครับ....แหะๆ"

"อืม"

คนอย่างเขาจะให้บอกรักมันตรงๆก็ใช่ที่ ส่วนมันเองก็ไม่เคยถาม....

"คิม....ไม่ใช่เมียกู...คนอื่นก็ไม่ใช่.....แต่มึงใช่หาญ....มึงเป็นเมียของกู"

"อ่า.....เจ้านายครับ"

"ขอแค่ซื่อสัตย์กับกูตลอดไป มึงอยากได้อะไรให้ขอกู อยากได้เงินเท่าไหร่ กูจะให้มึง....เข้าใจไหม....หืม"

เขาจูบมันอีก

จูบแล้วจูบอีก

อยากจะอยู่แบบนี้ไปอีกนานๆ แต่ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกเหมือนขาจะเป็นตะคริว


To be con




ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
บทที่ 13 ไม่คู่ควร



ข่าวกอสซิปไฮโซหนุ่มหน้าหล่อ เปิดตัวคบหากับนายแบบนักแสดงดึงความสนใจจากหฤษฎ์ที่เลื่อนอ่านข่าวในไอแพดยามเช้า

นายแบบ xxx กับหนุ่มนักธุรกิจรูปหล่อ xxx

ใต้เนื้อข่าวมีแต่ความเห็นด้านบวกเสียส่วนใหญ่ ด้วยความที่ทั้งคู่นั้นเป็นชายหนุ่มในฝันของสาวๆหลายคน รูปร่างหน้าตาดี โปรไฟล์ยอด อีกคนจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง ได้แสดงนำในซีรีส์ชายรักชายที่กำลังเป็นกระแส ส่วนอีกคนนั้นเป็นหนุ่มนักเรียนนอก ทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังกลางกรุง

ผู้ชายเพอร์เฟคสองคนคบกัน ทำเอาสาวๆอกหัก แต่ก็ยังไม่วายชื่นชมถึงความเหมาะสม

หฤษฎ์นึกถึงว่าถ้าตัวเองตกเป็นข่าว เจ้าของธุรกิจสีเทาควงลูกน้องเน็ตไอดอลหุ่นล่ำ

....เจ้าพ่อหนุ่มเลี้ยงต้อยเน็ตไอดอล....

.....เน็ตไอดอลกล้ามล่ำเคยถ่ายคลิปโป๊ถูกเสี่ยเลี้ยง.....

แบบนี้เรียกเหมาะสมไหมนะ

เขาว่าคงดูไม่ดีเท่าไหร่


"เจ้านายครับ"

"มีอะไร"

ไอ้หาญนั้นคุกเข่าทำหน้าจ๋อยอย่างรู้สึกผิด เมื่อวานเขาเพิ่งดุมัน เนื่องจากมันแอบไปกัดสีผมเสียสว่างโดยไม่ปรึกษาเขา ไอ้มิ้นท์เจ้าเก่าพากันไปทำ...อีกคนหัวทอง อีกคนหัวเทา โดนเขาดุจนตัวลีบเล็กทั้งคู่

ดูหน้าโง่ๆกับรอยยิ้มโง่ๆนั่นสิ กลายเป็นไอ้หาญหัวทองไปเสียแล้ว....เด็กเปรตนี่หาแต่เรื่องปวดหัวแท้ๆ

เขาไม่ค่อยชอบไอ้ถึกในลุคแบบนี้เท่าไหร่ มันไม่ค่อยชินตานัก ไอ้ทาสล่ำผิวแทนกับผมทรงอันเดอร์คัทย้อมสีแพลททินัมบลอนด์ช่างแสนขัดตา

ถามว่าน่าเกลียดไหม....มันก็....ไม่ได้น่าเกลียดหรอก....เขาก็แค่ไม่ชอบ...ไม่สิ แบบนี้ยิ่งห่างไกลจากแนวของเขามากโข

"เล็บยาวแล้ว....หาญตัดให้นะครับ"

"อืม"

มันตัดเล็บให้เขาอย่างประจบเอาใจทั้งมือและเท้า มันตัดให้เขาอย่างปราณีตบรรจง ไม่เคยทำให้เขาเจ็บเลยสักครั้ง ท่าทางที่แสนตั้งใจกับท่านั่งจุมปุ๊ก ดูขัดกับกล้ามของมัน แต่ก็น่าเอ็นดู

แล้วมันก็เอาหน้าไถตักของเขาอย่างออดอ้อน

"ทำอะไรของมึง"

"อ้อนเจ้านายไงครับ"

"อ้อนเก่งนะเดี๋ยวนี้"

"ถ้าเจ้านายไม่ชอบเดี๋ยวหาญย้อมดำก็ได้ครับ"

"ทำมาแล้วก็แล้วกันเถอะ"

เขาขยี้หัวของมันอย่างหมั่นเขี้ยว ผมของมันหยักศก แข็งหยาบ ยิ่งกัดย้อมสีผมยิ่งแห้งแข็ง แต่สำหรับหฤษฎ์ เขารู้สึกว่าตัวเขานั้นกำลังลูบไล้ขนหมาพันธุ์โกลเด้นตัวโตๆ

"หาญ..."

"ครับ"

"อาบน้ำกัน....กูอยากฟัดมึง"

เขากับมันออกไปซื้อของด้วยกันค่อนข้างบ่อย แต่ช่วงนี้เขารู้สึกว่าไอ้หาญฮ็อตขึ้นนิดหน่อย เดินไปไหนมีแต่คนมองมันทั้งชายและหญิง

มันสวมเสื้อฮาวาย(เขาไม่ให้มันปลดกระดุมเกินสองเม็ด และห้ามใส่ฟิตเน้นแผงอก)ด้วยความที่มันเป็น(เด็ก)ยักษ์หุ่นล่ำ ผิวแทนสวย ใบหน้าคมเข้มสวมแว่นกันแดดสีชา ผมสีอ่อนที่ดูขัดแย้งกับสีผิวนั้น ไม่เพียงแค่ไม่ดูขัดตา แต่กลับทำให้มันดูหล่อโดดเด่นเหมือนพวกนายแบบฟิตเนสส์

"ไงซัน"

"อ้าว...ไอ้ดี้"

เขาเจอกับเพื่อนเก่าที่เคยเรียนมาด้วยกัน ทักทายระหว่างเลือกซื้อแชมพูบำรุงสำหรับผมทำสี(และครีมย้อมผมปกปิดผมหงอกสำหรับตัวเขาเอง) หมอนี่เป็นพวกขี้คุยช่างจ้อที่นิสัยพอคบได้ เขาจึงยืนคุยสัพเพเหระ เรื่องว่าใครแต่งงานแล้วบ้าง งานที่ทำตอนนี้(หมอนี่เปิดบริษัททำเกี่ยวกับสื่อโฆษณา) รวมถึงงานเลี้ยงรุ่นที่ตัวเขาพยายามบ่ายเบี่ยงที่จะไม่ไปอยู่หลายหน ซึ่งงานของปีนี้จะจัดขึ้นในกลางเดือนหน้า...

ไอ้หาญนั้นค่อยๆเฟดตัวเองหายออกไปจากตรงนั้น มันไม่อยากทำให้เจ้านายขายหน้าที่ต้องมาเดินซื้อของใช้กับลูกน้องอย่างมัน ยิ่งตอนนี้เจ้านายให้ความสนิทสนมและหยอกล้อกับมันมากขึ้น ไม่เย็นชาวางท่าทีอย่างแต่ก่อน มันยิ่งกลัวว่าคนระดับต่ำชั้นอย่างมัน จะทำให้เจ้านายมัวหมอง


"อ่า...พี่คะ"

"ครับ"


หฤษฎ์ปลีกตัวมาจากเพื่อนขี้คุยได้สำเร็จ เขามองหาไอ้หาญตามล็อคต่างๆ จนในที่สุดก็พบมันยืนถ่ายรูปกับแฟนคลับสาวๆกลุ่มเล็กๆ

ก็ไอ้หาญในตอนนี้น่ะ ไม่ใช่คนรับใช้ของมาเฟียที่มีชีวิตหลบอยู่ในมุมมืดอีกแล้วนะ มันเป็นเน็ตไอดอล...พ่อค้าออนไลน์ที่มีคนรู้จักมากขึ้นทุกวัน

เขาหงุดหงิดที่มันย้อมสีผม เพราะนั่นทำให้มันดูโดดเด่นขึ้น เขาไม่ชอบที่มันไลฟ์สดขายของ เพราะทำให้คนมากมายรู้จักมัน ไม่ชอบที่เห็นมันสนิทสนมกับไอ้มิ้นท์ เพราะเขาคิดเสมอว่าคนระดับเดียวกัน ย่อมทำให้มันรู้สึกสบายใจที่อยู่ด้วย เขากลัวเหลือเกินว่าเพื่อนที่คบกันมานานอย่างไอ้มิ้นท์จะมีความสำคัญมากกว่าเขา

รอยยิ้มโง่ๆแบบนั้น ควรเป็นเขาคนเดียวที่ได้เห็น แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว

หฤษฎ์เลือกที่จะไม่เดินเข้าไปหามันในตอนนี้ เขาปล่อยให้มันมีโลกของมัน ได้ทำในสิ่งที่มันรัก ได้เป็นตัวของมันเอง ย่อมดีกว่าการให้มันเป็นแค่คนรับใช้ของคนเลวๆอย่างเขา เขาไม่อยากทำให้มันอึดอัดและเสียหน้า

"เจ้านายกินผลไม้ครับ"

เขาเพิ่งรู้ว่าไอ้หาญนั้นไม่ใช่แค่ทำกับข้าวเป็น แต่มันยังเก่งในเรื่องการจัดจานของว่างให้ดูน่ากิน มะม่วงสุก แก้วมังกร แคนตาลูป กล้วยถูกหันฝานเป็นชิ้นพอดีคำเรียงอยู่ในจานเปล มีรังผึ้งหั่นเป็นชิ้นสี่เหลี่ยมประดับอยู่ด้านบน จานอีกใบเป็นองุ่นเขียวกับองุ่นม่วงแบบไร้เมล็ด แถมท้ายด้วยเงาะปลอกเปลือกคว้านเมล็ดแช่เย็นฉ่ำ

เอาใจเก่งเสียจริงนะ

"หาญ....มึงมานั่งข้างๆกูสิ"

"ครับ"

"ป้อนกูหน่อยได้ไหม"

"ได้ครับ...เจ้านายอยากกินอันไหนก่อนล่ะครับ"

"เอาองุ่น...ปลอกเปลือกให้ด้วยสิ...."

"คร้าบๆ"

ดูเอาเถิด....ระหว่างเขากับมัน ทุกอย่างช่างไม่เหมาะสมเอาเสียเลย

มันแสนดี ส่วนเขาชั่วช้าเลือดเย็น

มันกำลังจะก้าวออกไปสู่ด้านที่สว่าง ส่วนเขาไม่อาจละทิ้งชีวิตด้านมืดของเขาได้ ต่อให้พยายามทำตัวดีมากแค่ไหน แต่เขาก็ยังเป็นเขา ที่ต้องรับผิดชอบดูแลลูกน้องและพนักงานนับพันจากธุรกิจสีเทาของเขาเอง

เขาไม่เคยคิดแบบนี้ แม้แต่ตอนที่ตกหลุมรักไหมแพร แต่นี่เป็นครั้งที่เขาคิด....

ไม่ใช่ไอ้หาญหรอกที่ไม่คู่ควรกับเขา

เขาต่างหากที่ไม่คู่ควรกับมัน

"หาญ.....อ้าปากสิ"

"เห?"

เขาจิ้มผลไม้ขึ้นป้อนมันถึงปาก มันดูงงๆแต่ก็ยอมกินแต่โดยดี

"นั่งตักกูนะ"

"อ่า...เจ้านายแปลกๆนะครับ เครียดใช่ไหม"

"อยากอ้อนมึงบ้างไง...มึงไม่ชอบเหรอ"

"ชอบครับ"

"นั่งสิ เร็ว"

"แต่หาญตัวหนัก...."

"กับมึง...กูไหวตลอด"

ไอ้หาญขึ้นนั่งซ้อนบนตัวเขา ภาพผู้ชายตัวโตสองคนนั่งตักกันดูประดักประเดิดมากกว่าน่ารัก แต่ไอ้หาญนั้นกลับรู้สึกว่านายของมันโรแมนติคแบบแปลกๆ และรู้สึกตัวเล็กลง

ความเป็นชายของเจ้านายที่อยู่ใต้กางเกงขาสั้นเริ่มตื่นขึ้นดันก้นมัน มือของเจ้านายก็ป้วนเปี้ยนอยู่แถวหน้าอก ล้วงเข้าไปลูบไล้แผ่วเบา อ้อยอิ่ง ปากของเจ้านายพรมจูบต้นคอของมันอย่างอ่อนโยน

ไอ้หาญไม่เพียงรู้สึกว่าตัวเล็กลง แต่ตอนนี้มันเคลิ้มกับสัมผัสของเจ้านายจนรู้สึกเหมือนร่างกายลอยละล่อง

"เจ้านายเอาผลไม้อีกไหมครับ"

"เอาไว้ก่อน....ตอนนี้อยากกินมึงมากกว่า"

เซ็กส์ยามบ่ายในวันนี้ช่างแสนเรียบง่ายไม่ผาดโผน ทั้งกอดรัดบดจูบกันจนร่างกายร้อนรุ่ม เนื้อตัวนั้นชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ แต่หฤษฎ์ไม่เคยรังเกียจที่จะกอดมันแน่นๆ ไอ้หาญนั้นสะอาดและเนื้อตัวหอม อาจจะไม่หอมหวานเหมือนคู่นอนคนอื่น แต่เป็นกลิ่นผู้ชายที่เขารู้สึกว่าหอมดี

เขาไม่ได้พลิกร่างมันคว่ำแล้วกระแทกกระทั้นจนก้นของมันสั่นเด้งแบบที่เคยทำ ซึ่งนั่นเป็นมุมโปรดของเขา วันนี้เขาอยากเผชิญหน้ากับมัน จ้องมองมันตั้งแต่ต้นจนจบ เขาขยับขับเคลื่อนเป็นจังหวะช้าเนิบ แต่หนักแน่น สาวลำยาวๆ แล้วอัดเข้าไปจนสุด ไอ้หาญนั้นหน้าแดงซ่าน มันรู้สึกเสียววูบในท้องเหมือนเล่นเครื่องเล่นสูงๆ

เขาจูบมัน....จูบแล้วจูบอีก ปากของมันเผยอรับลิ้นร้อนๆของเขา

มันดีไปหมด...แม้ไม่ใช่แบบที่เขาชอบ....แต่ไอ้หาญนั้นจะเป็นผู้ชายตัวโตหุ่นล่ำคนเดียวที่เขาจะนอนด้วย เขาไม่มีทางจุดอารมณ์ติดกับใครอื่นที่เป็นแบบนี้ได้ หากไม่ใช่มัน

หน้าโง่ๆแบบนี้.....ดูๆก็น่ารักดี

ปากสีน้ำตาลหนา.....เซ็กส์ซี่น่าขยี้ให้บวมเจ่อ

กล้ามเป็นมัด.....น่าขบกัดทำรอยให้ทั่ว

เขาหลั่งใส่ช่องทางคับแน่นของมันจนชุ่ม

"เจ้านายครับ....อย่า"

"ให้กูทำให้มึงบ้างนะ....กูอาจจะไม่เก่งแบบนี้เท่าไหร่ แต่กูจะตั้งใจ" หฤษฎ์ครอบปากลงไปบนท่อนเนื้ออันเขื่องของไอ้หาญ เป็นครั้งแรกที่เขาใช้ปากทำรักให้เมียทาสคนนี้ ไอ้หาญนั้นบิดกายเร่า มือจิกขยุ้มผ้าปูที่นอน ก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนหมด

"รสชาติเหี้ยมาก"

"ข....ขอโทษครับ"

"กูเต็มใจ.....รู้ไว้ด้วยนะ ว่ากูไม่ทำให้ใครบ่อยๆ ถ้าไม่ถูกใจ....มันดีใช่ไหม....แต่กูคงเก่งไม่เท่ามึง"

"หาญมีความสุขครับ มีความสุขมากๆเลยครับ"

เขานอนกอดมันบนเตียง มือก็ลูบขยำเส้นผมสีทองของมันเล่น

"หาญ.....เป็นไงบ้างช่วงนี้?"

"อะไรเหรอครับ"

"ก็ที่มึงทำน่ะ ขายของ ทำคลิปอะไรของมึงนั่นน่ะ"

"ก็เรื่อยๆครับ ทำสนุกๆแก้เบื่อ แต่หาญทำงานของเจ้านายเสร็จก่อนนะครับ ถึงไลฟ์ขายของน่ะ"

"กูเข้าไปดูคลิปที่มึงร้องเพลงในยูทูป....เสียงดีเหมือนกันนะมึงน่ะ"

"เขินเลยครับ"

"คนเข้ามาดูมึงก็ตั้งเยอะ"

"ไม่เยอะหรอกครับ แค่คลิปร้องเพลงดีดกีต้าร์ก๊องแก๊งๆ คนอื่นยอดวิวเยอะกว่าหาญอีก"

"หาญ....มึงเคยคิดจะเข้าวงการบันเทิงไหม...เป็นนักร้อง....เข้าประกวดอะไรแบบนี้....น่ะ....กูว่ามึงอาจจะรุ่งนะ"

"เจ้านาย.......พูดเหมือนอยากให้หาญไปเลยครับ"

เสียงของมันเศร้า ทำให้เขาต้องรีบอธิบายก่อนที่มันจะคิดเลยเถิดไปไกล

"ก็ถ้ามึงชอบ....แล้วมันดีกว่าเป็นแค่คนใช้ของกูแบบนี้ กูก็อยากสนับสนุนมึง กูจะสร้างโปร์ไฟล์ให้มึงใหม่ ส่วนเรื่องคลิปโป๊ที่มึงเคยถ่าย กูจะทำให้มันหายไป กูจะไม่ยอมให้ใครมาขุดคุ้ยอดีตของมึง หรือถ้ามึงอยากได้ห้องสตูดีดีเอาไว้อัดเพลง...."

"หาญอยากอยู่กับเจ้านายครับ"

คำตอบของมัน...ทำให้หฤษฎ์ใจฟู

"กูก็ไม่ได้จะไล่มึงไปไหนนี่ ก็อยู่กับกูเหมือนเดิม แค่ให้มึงทำในสิ่งที่ชอบ"

"หาญชอบดูแลเจ้านายไงครับ เรื่องอื่นหาญไม่ได้จริงจัง ไม่ได้อยากเป็นคนดังเลยครับ แต่ถ้าหาญเป็นคนดัง...เจ้านายจะได้ไม่ต้องอายเวลาพาหาญไปไหนใช่ไหมครับ..."

เขาจูบมัน...จูบไอ้เมียทาสเพียงคนเดียวของเขา

"ที่กูต้องการคือเก็บมึงไว้แบบนี้ ไม่ให้ใครเห็นมึง....ให้มึงเป็นของกูคนเดียวตลอดไป"

"งั้นหาญก็จะเป็นของเจ้านายคนเดียว ตลอดไปเลยครับ จนกว่าเจ้านายจะเบื่อหาญ"

"มึงนั่นแหละ อย่าทิ้งกูตอนแก่แล้วกัน"

เขาไม่รู้ว่านี่เรียกความรักได้หรือยัง เขารู้เพียงว่าเขาอยากครอบครองมัน อยากขังมันเอาไว้ ไม่ให้พบเจอใคร ให้มีเพียงแต่เขาเท่านั้นที่เป็นเจ้าชีวิตมัน เป็นผัวของมัน

เขามันเห็นแก่ตัวใช่ไหม

เขาให้โอกาสมันเดินออกไปแล้ว แต่มันยังเลือกที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเขา เป็นเมียทาสของเขา

เขาก็จะไม่ปล่อยมันไปไหนอีก

"หาญ....กูจะไม่พูดอะไรแบบนี้บ่อยๆ แล้วก็จะไม่ใจดีพร่ำเพรื่อนะ มึงรู้ใช่ไหม"

"ครับ....หาญรู้ แต่สำหรับหาญ เจ้านายดีที่สุดเลยครับ"

"กู....รักมึงนะ"

คำว่ารักของนายอาจจะไม่ฟังหวานหูเหมือนของใคร...แต่มันดีต่อใจไอ้หาญคนนี้ที่สุด

เจ้านายของมันนั้นสูงศักดิ์ คนอย่างมันไม่คู่ควรเลยสักนิด แต่วันนี้ดอกฟ้าโน้มกิ่งลงมาหามันแล้ว

บทรักรอบที่สองดำเนินขึ้นต่อจากจูบอันแสนหวาน หฤษฎ์มองคนใต้ร่างด้วยสายตาอย่างคนที่ไม่อาจถอนตัวขึ้นมาจากหลุมรัก

คนเลวๆอย่างเขา การได้มีมันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตนับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุด


(จบเนื้อหาหลัก ภาค 1)

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
ตอนพิเศษ



ลูกน้องเวอร์ชั่นชุ่มฉ่ำ


"เจ้านายครับๆๆๆ"

เที่ยงกว่าแล้ว....หฤษฎ์ยังคงอยู่บนที่นอน เมื่อคืนเขาต้องอยู่ตรวจเอกสารสัญญาก่อสร้างและตรวจสอบแบบแปลนอาคารจนดึกดื่น กว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปตีสองวันหยุดลองวีคเอนด์สำหรับนักธุรกิจอย่างเขานั้นไม่มีจริง

เหนื่อยชิบ....อยากจะนอนต่ออีกสักหน่อย แต่เขากลับต้องมาตื่นเพราะเสียงเรียกของขี้ข้าร่างควาย

ตุ๊บ!!!

หมอนนุ่มใบโตถูกขว้างอัดใส่หน้าโง่ๆของไอ้หาญเต็มแรง แต่มันก็หาได้สะทกสะท้านไม่ มันยังคงหูตั้งหางกระดิกใส่เขาอยู่อย่างนั้น ยิ้มแป้นแล้นโง่ๆที่เห็นแล้วชวนให้คันไม้คันมือ

"ตื่นมารดน้ำดำหัวหาญก่อนครับ ปีนี้ไม่ได้กลับไปหายาย ขอหาญรดน้ำเจ้านายนะครับ"

"หาญ....มันใช่เรื่องมั้ยวะ กูไม่รดอะไรทั้งนั้นแหละ ออกไปได้แล้วไป"

เขาพูดกับมันอย่างเอือมระอา ไม่ได้กดเสียงลงต่ำหรือตะคอกใส่เหมือนเช่นทุกครั้ง ด้วยเหนื่อยที่จะดุด่าคนอย่างมัน ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนต่อ ก่อนที่เขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้

ยายของไอ้หาญ.....เสียไปแล้ว

และน้องๆของมันตอนนี้ต่างก็ออกจากบ้านกันหมดเพื่อเรียนต่อ

เฮ้ออออออ

ลูกหมายังนั่งอยู่ที่เดิม

ตาของมันใสแน๋ว เหมือนจะมีน้ำตาคลออยู่หน่อยๆ แต่ปากของมันนั้นก็ยังคงยิ้มแฉ่ง

"ก็ได้หาญ.....ก็ได้ ต้องทำยังไงบ้างล่ะ...หืม"

"เจ้านายรอหาญเดี๋ยวเดียวครับ หาญเตรียมไว้หมดแล้ว เจ้านายเตรียมแค่มือกับอวยพรหาญก็พอครับ"

ขันเงินใบใหญ่ใส่น้ำอบผสมกลีบดอกไม้ถูกยกมาวางตั้งไว้ตรงหน้าผู้เป็นนาย ชายหนุ่มยื่นมือออกไปให้ไอ้หาญรดน้ำ ไอ้ดำถึกลงนั่งคุกเข่าก่อนใช้ขันเงินใบเล็กตักน้ำอบเทใส่มือของเขาอย่างตั้งอกตั้งใจ

ลงทุนขนาดนั้นเลย เพื่อให้คนอย่างเขาเนี่ยนะ

ญาติผู้ใหญ่ของมันหรือก็ไม่ใช่....

"เสร็จยังวะ แล้วยังไงต่อ"

"เจ้านายก็พรมๆน้ำใส่หัวหาญไงครับ แล้วก็ให้ศีลให้พร"

"ให้พรเหรอ....กูขอให้มึงร่างกายแข็งแรง สมองฉลาดขึ้นเหมือนคนอื่นเขาบ้าง ขอให้ความจำดี ไม่หลงๆลืมๆ แล้วก็....เลิกทำพื้นคอนโดกูร้าวสักที"

"เหมือนโดนด่าเลยครับ เจ้านายตั้งใจหน่อยสิ"

"หาญ....กูง่วงมากตอนนี้ กูไม่เคยให้พรใคร แล้วก็ไม่เคยรดน่้ำดำหัวใครด้วย..."

"เจ้านายครับ...(ทำเสียงอ้อน กระพริบตาปริบๆจนผู้เป็นนายรู้สึกคันยิบๆที่เท้า)"

อย่ามาทำหน้าแบบนั้น เขาน่ะ....ใจดีกับมันมากพอแล้ว

"อยู่กับกูน่ะ....มีความสุขบ้างไหม....หืม"

"มีความสุขสิครับ หาญน่ะ...มีความสุขมากๆเลยครับ"

"งั้น.....กูก็ขอให้มึงมีความสุขแบบนี้ตลอดไป จะได้อยู่กับคนอย่างกูต่อไปนานๆ กูขอให้ตัวกูเป็นคนดีมากกว่านี้ คิดถึงใจมึงมากกว่านี้ เลิกหงุดหงิด เลิกงี่เง่าใส่มึง ขอให้กูเลิกเป็นคนปากเสียพูดอะไรไม่คิด มึงจะได้ไม่ต้อง....แอบไปร้องไห้อีก กูจะพยายามเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้นนะหาญ"

"อ่า....ฮึก....ฮึก...."

"ร้องไห้อีกแล้ว ขอบคุณที่อดทนอยู่กับกูอีกปีนะ"

"ครับ....งั้นหาญไม่รบกวนเจ้านายแล้วนะ วันนี้หาญขอไปเที่ยวกับไอ้มิ้นท์ กับพวกพี่คมนะครับ"

"เฮ้ย.....เดี๋ยว เที่ยวอะไร ไปที่ไหน"

หฤษฎ์หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง ก่อนจะมองไปยังไอ้ลูกน้องร่างยักษ์ที่ตอนนี้สวมเสื้อกล้ามสีขาว คลุมทับด้วยเชิ๊ตสีชมพูลายดอกแบบไม่ติดกระดุม

"ไปฉีดน้ำปิ๊วๆ ครับ ไอ้มิ้นท์ชวนครับ พวกพี่คมก็ไปนะครับ หาญขอยาดเจ้านายแล้วด้วยนะครับ"

ฉีดน้ำปิ๊วๆ.....คิดว่าน่ารักมากมั้ง

แถมยังไปกับกลุ่มแก๊งค์ชายฉกรรจ์อีก ทั้งไอ้เหี้ยมิ้นท์ ทั้งไอ้คมหัวหน้าบอดี้การ์ด กับลูกทีมอีกหกเจ็ดคน ซึ่งเขาก็ไม่ได้จำชื่อพวกมัน.....

ถึงไอ้หาญจะเป็นผู้ชายร่างถึกหน้าโหดที่ยืนอยู่ในดงพวกนั้นได้อย่างแนบเนียน.....

แต่มันก็เมียเขาคนหนึ่งหรือเปล่าล่ะ

"กูน่ะเหรออนุญาตมึง"

"หาญมีหลักฐานนะครับ"

ไอ้หาญนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดเปิดไฟล์เสียงที่บันทึกเอาไว้

'เจ้านายครับ.....หาญขอยาดไปเล่นสงกรานต์กับพวกพี่คมไอ้มิ้นท์นะครับ....'

'อื้ออออ.......ได้.......เคร'

หฤษฎ์กำหมัดแน่นอย่างสงบอารมณ์ เขาต้องการคำอธิบายดีดีในตอนนี้ แต่ดูเหมือนไอ้หาญไม่น่าจะมีให้กับเขาได้...นอกจากยิ้มแป้นโง่ๆ

เขาพยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา นึกออกได้เพียงเรื่องเดียวคือกลับมาจากปาร์ตี้สังสรรค์ ตัวเขานั้นเมาได้ที่ แถมยังกระหน่ำกับมาชุดใหญ่จนหมดแรงสลบไสลไป ฟังจากเสียงอ้อแอ้ที่ขาดๆหายๆของเขาเอง

เสียรู้ไอ้เวรหาญจนได้สิน่า

คงเพราะอยู่กับคนชั่วอย่างเขา คงจะซึมซับความเจ้าเล่ห์จากเขาไปบ้างสินะ

ควรภูมิใจหรือซัดมันสักเปรี้ยงดีนะ

"เมื่อกี้เจ้านายบอกว่าจะดีกับหาญเยอะๆ....คงให้หาญไปแหละ เนอะ งั้นไปนะครับ นัดพวกนั้นไว้บ่ายๆ"

"เดี๋ยวหาญ"

"......"

"กูไปด้วย"

กล้าหน้ามึนมา เขาก็จะใช้วิธีเดียวกับมันเนี่ยแหละ ตีมึนกลับไปบ้าง

.

.

.

.

.

สงกรานต์ปีนี้คึกครื้นเหมือนเช่นที่ผ่านมา อาจจะมากขึ้นกว่าปีก่อนด้วยซ้ำ หากไม่นับช่วงโรคระบาดที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนจนต้องปิดเมืองจนเงียบสงัดราวกับในหนัง silent hill

(ตอนนั้นเขาอยู่แต่คอนโด และกินไอ้หาญทุกวัน วันละหลายๆครั้งจนอิ่มหนำ)

"หาญ....หาญโว้ย" เสียงของคม....หัวหน้าบอดี้การ์ดของหฤษฎ์ที่อายุสี่สิบต้นๆตะโกนเรียก ตามด้วยเสียงโหวกเหวกของไอ้มิ้นท์ที่น่าจะเมาเบียร์ พร้อมลูกกระจ๊อกอีกสี่ห้าคน ไอ้หาญนั้นถูกดึงไปกอดบ้าง ชนอกชนกำปั้นบ้าง เป็นที่สนุกสนาน ก่อนที่นายคมนั้นจะสังเกตุถึงการมีอยู่ของเขา

น้อยคนนักที่จะได้เห็นเขาในลุคสบายๆ สวมเสื้อยืดสีน้ำเงินเข้มไม่มีลาย กับกางเกงขาสั้นโชว์ขาขาว ผมที่เพิ่งย้อมสีอ่อนที่ไม่ได้เซทนั้นตกลงมาปรกหน้าผาก ทำให้หฤษฎ์ดูเด็กลงกว่าเดิม

"สวัสดีครับ....คุณหฤษฎ์"

"อืม"

ทุกคนดูเลิ่กลั่กและเกร็งกันหมดเมื่อเห็นเขา ยกเว้นไอ้หมาหาญที่กำลังตื่นเต้นกับปืนฉีดน้ำ ไอ้มิ้นท์ลุกขึ้นมากระซิบข้างหูเพื่อน

"นายมึงมาไมอ่ะ กูเกร็งอีกแล้วเพื่อน เหมือนคุณเค้าไม่ชอบกู....อ่า....ไม่สิ คุณเขาไม่เคยชอบใครมั้งกูว่า"

หฤษฎ์เกลียดที่ที่คนพลุกพล่านจอแจ ความร้อน ความเปียก พวกไม่รู้กาละเทศะที่อยู่ก็มาฉีดน้ำใส่เขา ปะแป้งเขา เวลาแบบนี้ต่อให้เขานั้นถลึงตาดุใส่ไป ก็คงไม่มีใครกลัว

"พี่คมพาเด็กๆไปเล่นน้ำเถอะ เดี๋ยวผมเล่นแถวๆนี้แหละ เผื่อเจอเพื่อน" หฤษฎ์บอกกับนายคมที่อายุมากกว่าด้วยความสุภาพ คนๆนี้ทำงานกับเขามาก็นาน แถมยังเป็นมือดี เด็ดขาด รู้ใจเจ้านายอย่างเขาดีแทบทุกเรื่อง เขาจึงค่อนข้างให้ความนับถือ ซึ่งน้อยคนนักที่จะได้

"ครับเจ้านาย"

นายคมและลูกทีมพากันแยกย้ายสลายตัว ไอ้มิ้นท์นั้นพยายามจะลากเพื่อนของมันหนีไปที่อื่น

"ไปปะแป้งสาวฝรั่งเป็นเพื่อนกูหน่อย"

"ไม่ได้....กูต้องอยู่กับเจ้านาย"

"งี้ก็ไม่หนุกดิวะ...อุตส่าห์นัดกันแล้วอ่ะ"

"หงึ....."

หฤษฎ์ยืนฟังอยู่นาน เขารู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย ทำไมทุกคนถึงต้องเกร็ง ทำอย่างกับว่าเขานั้นเป็นตัวทำให้งานกร่อย

"มิ้นท์....หาญ ขอกูเล่นด้วยคนสิ"

"น่อวววววว มันต้องอย่างงี้ดิค้าบ"

ไอ้มิ้นท์นั้นกอดคอเขาอย่างลามปาม ลมหายใจของมันอวลไปด้วยแอลกอฮอล์ แต่เอาเถอะ เขาจะยอมมันสักวันก็แล้วกัน

พวกเขาทั้งสามนั้นตามไปสมทบกับพวกนายคม บอดี้การ์ดหนุ่มใหญ่รู้สึกแปลกใจไม่น้อย เขาทำงานกับหฤษฎ์มานาน ไม่เคยเห็นเจ้านายในมุมนี้ วิ่งไล่ฉีดน้ำคึกเหมือนเป็นเด็กๆน่าเอ็นดู

ไอ้มิ้นท์ส่งกระป๋องเบียร์ให้หฤษฎ์คะยั้นคะยอให้เขาดื่ม

"สักหน่อยครับคุณ วันนี้ไม่มีเจ้านายลูกน้อง โอเคร๊"

"อืม"

ขณะที่เขานั้นสนุกไปกับการไล่ฉีดน้ำสาวๆต่างชาติ หันกลับไปอีกทีก็เจอไอ้หาญนั้นเหลือแต่เสื้อกล้าม ถูกพวกเกย์ กะเทยรุมปะแป้ง

เขารีบพุ่งไปกระชากตัวมันมาทันที ก่อนจะปรับความแรงน้ำจนสุดแล้วไล่ฉีดหน้าคนพวกนั้น

"ทำไมมึงปล่อยให้เค้าจับตัวมึง แล้วเสื้อผ้าไปไหน"

"ทำบุญให้เจ๊ๆผู้หิวโหยครับนาย อูย....ขยำจนเจ็บนมเลยเน้อ"

กล้ามอกทั้งสองนั้นเต็มไปด้วยรอยมือ นี่ถ้าเขาไม่ตามมาด้วย จะเปลืองตัวมากแค่ไหนกันนะ

ชักอยากจะใจร้ายเหมือนแต่ก่อนแล้วสิ

"พากูไปเติมน้ำสิ"

"ค้าบบบบบ"

พวกเขานั้นเล่นน้ำกันจนนิ้วเปื่อย ไอ้หาญนั้นเผลอแป๊บเดียวก็กระดกเบียร์ไปสามกระป๋อง มีสาวๆมาขอถ่ายรูปมันกับไอ้มิ้นท์ เพราะเป็นคนดังในโลกโซเชี่ยล

อากาศร้อนขณะที่ตัวนั้นเปียกชุ่ม เขารู้สึกเหมือนจะต้องเป็นไข้ในคืนนี้ เขาจะบ้าตายเมื่อเห็นไอ้มิ้นท์นั้นถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือเพียงบ็อกเซอร์ กำลังเต้นเด้งเป้าประกอบจังหวะเพลง โดยมีไอ้หาญนั้นย่อตัวลงไปทำท่า twerking เด้งก้นดึ๋งดั๋ง

ใจหนึ่งอยากจะไปกระชากตัวกลับบ้านไปลงโทษ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ใครสงสัยในความสัมพันธ์ของเขากับมัน

เขาก็อายนะที่มีเมียเก็บเป็นขี้ข้าร่างถึกแบบมัน

ใครสักคนยื่นมือมาจับก้นเขา บีบคลึงอย่างหื่นกระหาย หฤษฎ์หันขวับไปเผชิญหน้า เกย์ฝรั่งหุ่นหมีส่งสายตาให้เขาอย่างกรุ้มกริ่ม หฤษฎ์ยิ้มเหี้ยมใส่เหยื่ออารมณ์ในอนาคตอันใกล้ไม่กี่วินาที

ตอนนี้อารมณ์ของเขากำลังคุกรุ่น อยู่ดีดีก็มีคนโผล่มาให้ซัดหน้า

ผลั้วะ!!!!!

.

.

.

.

หลังจากร่ำลานายคม ไอ้มิ้นท์ กับลูกน้องคนอื่นๆ ทันทีที่ขึ้นรถ เขาก็กระชากหน้าหนวดของมันมาขยี้ปากทันที

"สนุกมากไหม.....ร่านใหญ่แล้วนะวันนี้"

"ก็แค่เต้นตลกๆเองครับ"

"เด้งก้นโชว์แบบนั้นมันไม่ตลกเลยหาญ"

"เจ้านายอย่าโกรธสิครับ....หาญขอโทษที่ทำให้ขายหน้า"

"ดื้อ!!!"

"อ่าาาาา"

"แถมโง่ด้วย กูหวงมึงอยู่ มึงไม่เก็ทเหรอวะ"

เบาะรถถูกปรับเอนจนสุด เขารูดซิบงัดเอาลูกชายที่กำลังแข็งขึงออกมาชมโลก

"จัดการซะ"

ไอ้หาญนั้นก้มตัวลงอย่างรู้งาน

.

.

.

.

.

เมื่อกลับถึงห้อง ทันทีที่ปิดประตู เขากับมันก็จูบกันอย่างเร่าร้อน เสื้อผ้าเปียกชื้นนั้นถูกถอดออกไปให้พ้นตัว เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่ายืนนัวเนียกัน กล้ามอกที่แดงช้ำของมันทำเอาผู้เป็นนายหงุดหงิด มันควรจะเป็นเขาที่ทำรอยช้ำพวกนี้

"เรียกกูพี่ซันสิ"

"พี่ซัน"

เพี้ยะ!!!.....เขาตบมันจนหน้าหัน

"เรียกอีก"

"พี่ซันจ๋า"

เพี้ยะ!!!....เขาสั่งให้มันเรียกอีก แล้วก็ตบมันอีก

"เรียกไปอย่าหยุด"

"พี่ซัน......อะ........อ๊า"

เขาดูดหัวนมใหญ่ๆสีน้ำตาลของมันอย่างบ้าคลั่ง ราวกับเด็กทารกที่หิวกระหาย จับมันหันหน้าเข้าผนัง ก่อนจะคุกเข่าลงไปขบกัดก้นเด้งของมันอย่างมันเขี้ยว

"ไอ้ท่าที่มึงทำวันนี้น่ะ ทำอีกสิ เด้งก้นร่านๆมึงถูกับลูกชายกูหน่อยสิวะ"

"ครับ......พี่ซัน"

"ห่าเอ๊ย.....โคตรร่านเลยไอ้หมาหาญ"

เนื้อก้นนุ่มเด้งบดเบียดเสียดสีแกนกายดุ้นยักษ์ที่กำลังร้อนและเต้นตุบเป็นจังหวะ ไอ้หาญรู้สึกเสียวตรงปากทาง อยากให้แท่งเนื้อร้อนนั้นมุดเข้ามาใจจะขาด แต่ผู้เป็นนายนั้นยังไม่อนุญาต

"พี่ซันครับ ใส่เข้ามาที กระแทกแรงๆสั่งสอนน้องหาญทีครับ"

ร่างของมันถูกกดราบลงกับพื้น หฤษฎ์แทงท่อนลำลงไปจนสุด ก่อนจะอัดแรงทั้งหมด ถาโถมกระหน่ำลงไปอย่างไม่ยั้ง

น้ำกามสีขาวขุ่นที่เก็บเอาไว้หลายวันฉีดรดใบหน้าโง่ๆของมันจนเปรอะเปื้อนไปหมด น้ำรักข้นหนืดไหลยืดจนปิดตาของมันข้างหนึ่ง เป็นภาพที่สวยงามดีเหลือเกิน

"ไม่ต้องรีบสลบไปนะ ยังไงวันนี้มึงไม่ได้โดนแค่รอบเดียวแน่"

ผู้เป็นนายประคองร่างถึกของมันขึ้นมา ตรงไปยังห้องน้ำเพื่อล้างเนื้อตัวให้สะอาด ก่อนที่บทรักรอบที่สองจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง แล้วตามด้วยสาม....สี่.....ห้า......หก

จนไอ้หาญนั้นสลบไสลคาท่อนเอ็นของผู้เป็นนาย

To be con

แรดนักต้องโดน





CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
สเปสั้นมากๆ 1 - "น้วย"


-คนในอุดมคติ-

 คนเรามักมีสเปคของคนที่ชอบอยู่ในใจกันทั้งนั้น

แล้วเด็กหนุ่มตัวกะทัดรัด ปุ๊กปิ๊ก แก้มป่อง ดูซุกซนไร้เดียงสา ก็เป็นแนวที่หฤษฎ์คลั่งไคล้เอามากๆเสียด้วยสิ

ไอดอลชายวงล่าสุดที่กำลังสวมชุดสัตว์ออกรายการวาไรตี้นั้น สามารถทำให้คนหน้าบึ้งยิ้มยากอย่างเขา ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับหน้าจอไอแพด(สายตาเริ่มไม่ค่อยดีตามวัย)ได้เป็นวันๆ

"เจ้านายครับๆๆๆ"

"หืม"

"ขอมือหน่อยครับ"

"กูเพื่อนเล่นมึงเหรอหาญ"

"ไม่ใช่ครับๆ แบมือยื่นมาหน่อย มีอะไรจะให้น่ะครับ"

หฤษฎ์ยื่นมือออกไปรับ ทว่าตาก็ยังจับจ้องรายการบันเทิงออนไลน์ตรงหน้า สักพักเขาก็รู้สึกถึงตอหนวดสากๆใต้คางของไอ้หาญที่วางทับลงมาที่อุ้งมือของเขา หฤษฎ์ถึงได้ละสายตาออกมาจากหน้าจอสี่เหลี่ยม

".....ท.....ทำอะไรของมึงวะ"

"อุ๋งๆไงครับ....น่ารักไหมครับ"

ภาพของไอ้ดำถึกที่กำลังส่งสายตาอ้อนๆน้วยๆ ถูหน้าไปมากับมือของเขานั้น ทำเอาเขาถึงกับต้องวางไอแพดในมืออีกข้างหนึ่งลง

เขาใช้สองมือ...ยู่หน้ามันเล่น...ยู่...ยี่...ยู่...ยี่

อืมมมม.....เพลินดีจังแฮะ

-Mother's Day-

ไอ้หาญที่ใบหน้าเกลี้ยงเกลาปราศจากหนวดนั้น ดูยังไงก็ไม่ชินตา

"หาญ....อ่า.....ขนหน้ามึง"

"อ่อ......เกลี้ยงดีใช่ไหมล่ะครับ หาญไปแว๊กซ์หนวดมาน่ะครับ"

"ทำไปทำไมวะนั่น แค่โกนเหมือนทุกทีก็พอแล้ว"

"พรุ่งนี้โรงเรียนตัวแสบมีงานวันแม่น่ะครับ หาญว่าจะไปสักหน่อย ถ้าไปแบบหน้าโหดๆ กลัวเด็กๆจะร้องไห้กันน่ะครับ"

"แล้วพ่อมันไม่ไปหรือไง มึงถึงต้องไปเอง"

"เอ๋......ไอ้มิ้นท์ก็ต้องไปอยู่แล้วสิครับ แต่มันเป็นพ่อนี่ พรุ่งนี้งานวันแม่นะครับเจ้านาย"

อา.....แล้วมึงเป็นแม่มันรึไง!!! นั่นแหละคือสิ่งที่เขาอยากจะพูด ตะโกนอัดใส่หน้ามันให้รู้แล้วรู้รอดไป

(วันรุ่งขึ้น)

ไอ้หาญในลุคโนหนวด สวมแว่นตาเด็กเนิร์ด ใส่เชิ้ตขาวกางกางแสลคดำ เหมือนนักศึกษาฝึกงาน กำลังจะออกจากคอนโด

ฮึบไว้นะหฤษฎ์....อย่าไปเสียอาการให้มันเห็น

"อ้าวพี่หนิง สวัสดีครับ....แต่งตัวสวยเชียวจะไปไหนเหรอครับ"

"ฮือน้องหาญ"

มันตกใจที่อยู่ๆก็พบกับพี่หนิงเลขาหน้าห้องสวยแซ่บของหฤษฎ์ สวมชุดผ้าไทยดูเรียบร้อยผิดปกติ ยืนรออยู่หน้าห้อง ก่อนที่เจ้านายของมันในชุดสูทเต็มยศจะเดินตามมาสมทบ

"กูรู้มาว่าหลานมึงไม่มีแม่นี่ กูเลยวานให้คุณหนิงมาเป็นแม่ให้หลานมึงวันนึง เดี๋ยวกูเองก็จะไปด้วยนะ ไปครับคุณหนิง ไปสิหาญ...ล็อคห้องเสีย....เดี๋ยวจะไปไม่ทันงานนะ เนี่ย...กูซื้อของเล่นให้หลานมึงเยอะเลย หึหึหึ"

ฝันไปเถอะไอ้มิ้นท์ ว่าจะมายืมตัวไอ้หาญของเขาไปเป็นคุณแม่ให้ลูกตัวเองน่ะ เขาจะขัดและขวาง ไม่ให้สมดังหวัง

เรื่องดับฝันคนนี่เขาถนัดนัก

(ข้อความจากไลน์ Mint95 ถึง Howard Han ; หาญ กูเปลี่ยนใจพาลูกโดดเรียนไปเดินห้างแทนละนะ ไม่อยากให้น้องมายด์มีปมด้อยว่ะ ตามมานะเพื่อน)

เอาล่ะ....มีคนแถวนี้แต่งชุดไทยมาเก้อแบบงงๆ

-เพราะฉันนั้นเป็นทะเล ไม่ใช่เขา-

โชคชะตาเล่นตลกที่อยู่ๆบ้านพักตากอากาศอีกหลัง พร้อมพื้นที่อีกครึ่งเกาะ เป็นที่ดินส่วนตัวของม่านฟ้าที่ตกทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษ

ถึงต้นตระกูลของเขาและม่านฟ้าจะเป็นเกลอกันถึงขั้นแชร์พื้นที่บนเกาะส่วนตัวคนละครึ่ง แต่มิตรภาพนั้นจบสิ้นลงแล้ว นับแต่วันที่ม่านฟ้ากลายเป็นศัตรูหัวใจ

"พี่ซัน สวัสดีครับ"

กาลเวลาผ่านไป ไหมแพรก็ให้อภัยเขา และพวกเขาก็ตกลงกันเป็นพี่น้อง อย่างที่ควรจะเป็น

แต่พี่น้องที่เป็นสเปคของเขา ตอนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้า เสื้อกล้ามหลวมที่เปียกน้ำทะเล ถูกสายลมริมหาดพัดกระพือจนมองเห็นเนื้อขาวๆ ยอดอกสีชมพูใต้ร่มผ้า

มองได้ไม่นานหรอก ไอ้พระเอกก็เดินเข้ามาสมทบ ไอ้คุณชายลุคโจรป่าม่านฟ้า ถอดเสื้อฮาวายของตัวเอง คลุมทับร่างคนรักอย่างหวงแหน

จะบ้าตายสิน่ะ ขอมองเป็นอาหารตานิดนึงก็ไม่ได้

"เจ้านายครับๆๆๆๆ"

ตัวเบรคความเหี้ยมวิ่งเปลือยอกล่ำๆมาแต่ไกล หฤษฎ์เหลือบมองดูสายตาตะลึงพรึงเพริดของคู่รักตรงหน้าเขา ที่จ้องไปยังบอดี้ของไอ้หาญ

เหมือนช่วงนี้บอดี้ไอ้หาญมันจะออกหมีๆหน่อย กล้ามอกยิ่งเป็นเต้าใหญ่ยักษ์

"อาหารทะเลย่างเสร็จแล้วครับ คุณคุณไปทานด้วยก็ได้นะครับ หาญแกะปูเก่งมากเลยครับ"

หฤษฎ์จิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์ เขาถอดเสื้อชาวเลสีขาวส่งให้ไอ้หาญ และต้องการจะอวดบอดี้ฟิตเฟิร์มจากการโหมฟิตเนส ให้คนแถวนี่ได้ดูเป็นบุญตา

"สวมซะ"

เขาเองก็หวง....คนของเขาเหมือนกัน ไหมแพรน่ะหรือ....เซ็กส์แอพพีลไม่ได้ครึ่งหนึ่งของเมีย....อ่า....เมียทาสของเขาหรอก

"เจ้านายครับ...."

"หืม"

"ใส่ไม่ได้อ่ะครับ เสื้อตัวเล็กไปง่ะ"

บ้าจริง.....ตอนนี้ไอ้หาญตัวหนากว่าเขาแล้วหรือนี่

เขาทำได้แค่ลากแขนไอ้หาญเดินจากมา ท่ามกลางสายตางุนงงของม่านฟ้าและไหมแพร

"ซันเนี่ย....ขี้หวงยิ่งกว่าพี่เสียอีก แพรว่าไหม"

"ใครๆเขาก็ดูออกว่ามีซัมติง ขาดแค่แถลงข่าวเปิดตัวเป็นทางการเท่านั้น เมื่อกี้พี่ซันมองแรงใส่แพรมากอ่ะ แค่มองนมพี่หาญนิดเดียวเอง"

แถมท้าย

"หาญ....อ่ะ" กุ้งตัวโตเนื้อฉ่ำเด้งจิ้มน้ำจิ้มซีฟู้ดส์ ถูกจ่ออยู่ตรงหน้าไอ้หาญที่กำลังสะละวนแคะปูให้เจ้านาย

"หาญแกะเปลือกไม่หมดหรือครับ"

"อยากป้อนมึง เร็วสิ กูแก่แล้ว อย่าให้ยกแขนนาน มันเมื่อยนะ"

ง่ำ

ไอ้หาญนั้นงับกุ้งจากมือเขา เคี้ยวจ๊อบแจ๊บ แก้มตุ่ย.....อ่าห์....ยั่วเพศเกินไป เกินไปจริงๆ

"ส่งหอยนางรมให้กูที กูว่ากูน่าจะต้องจัดหนักหลายๆตัวเลย"


To be con

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
สเปสั้นมากๆ 2 "My Peach"


ซัน หฤษฎ์ เป็นคนขี้หึงมากๆ

ย้ำว่ามากๆ

และตอนนี้เขากำลังหึงคนที่มายุ่งกับ "ลูกพีช" ของเขา

"อูย.....นายครับ....หาญไม่ได้ตั้งใจเลยนะครับ กางเกงก็ผ้าหนามากด้วยครับ"

"เงียบเถอะ"

ไอ้หาญไม่ผิดหรอก ไม่ผิดเลยสักนิด ถ้าจะผิด...ก็ผิดที่มันเกิดมามีบอดี้ก้นที่ยั่วเพศมากเกินไป

เขาหยดน้ำตาเทียนร้อนๆลงไปบนก้นเด้งๆทรงลูกพีชสีแทนของไอ้หาญ ก่อนจะบรรจงปักเทียนอันจิ๋วลงไปทีละเล่ม....ทีละเล่ม

อืม....เป็นภาพที่สวยดี....ก้นไอ้หาญนั้นวางเทียนได้เยอะกว่าที่คิด

สนุกเขาล่ะ เจ้านายโรคจิต

"ก้นมึงสวย ไม่แปลกหรอกที่คนจะมอง แต่ไอ้แก่นั่นก็มือไวเกินไป บังอาจมาแตะก้นของมึง" การซื้อขายกับนักธุรกิจแดนมังกรนั้นมีอันถูกยกเลิกโดยไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด และอีกราวๆหนึ่งเดือนหลังจากนี้ มือปืนฝีมือดีจะยิงใส่มันสักนัดสองนัดเป็นการข่มขู่

ไอ้แก่มือไวนั่นไม่ใช่แค่ตีหยอก แต่บีบก้อนก้นของไอ้หาญอย่างมันเขี้ยวต่อหน้าเขา มันหยามกันเกินไป

ไม่เอาให้ถึงตายหรอกน่า....แล้วมันจะไม่มีวันรู้ด้วย ว่าสาเหตุของการเจ็บตัวของมันคืออะไร เขาไม่อยากให้โลกรู้จุดอ่อนที่แสนปัญญาอ่อนของเขา และทำให้ศัตรูทั้งหลายมาโฟกัสกับคนของเขามากไปกว่านี้

ซัน หฤษฎ์เป่าเทียนทุกเล่มบนก้นเด้งนั้นจนดับ

ได้เวลากินเค้กแล้วสิ

คนอื่นนั้นชอบหนุนตักแฟน แต่ซัน หฤษฎ์ชอบนอนหนุนลูกพีช

ก้นเปลือยๆก็ดี หรือสวมใส่กางเกงผ้ายืดลื่นๆฟิตๆก็เนียนตาไปอีกแบบ

ง่ำๆๆๆ ก้นไอ้หาญนั้นน่ากัดกินเสียจริง เขานอนหนุนก้อนเนื้อเด้ง ผงกหัวขึ้นลงไปมาเพื่อทดสอบความสปริงตัว เบื่อนอนหนุน ก็ฝากรอยฟันเอาไว้

เขาคลั่งเสียจนกดอัดวิดีโอตอนที่ทำให้ก้นของมันสั่นไหว ในระบบสโลวโมชั่น

คลังวิดีโอ

My_Peach001.avi

My_Peach002.avi

My_Peach003.avi

"เจ้านายครับ พอแล้วได้มั้ยอ่ะ ระบมก้นไปหมดแล้วครับ...แง"

โอยยยยย น่ารักจังวะไอ้เด็กหนวดนี่

บางครั้งอำนาจมืดก็ถูกใช้ไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

โฆษณาขนมปังยี่ห้อดังเจ้าหนึ่ง จ้างเน็ตไอดอลหนุ่มกล้ามล่ำสวมใส่ชุดมาสคอตสีขาวรัดรูปที่มีหัวเป็นขนมปัง อ้อนแฟนสาวที่กำลังงอนนั้น สตอรี่น่ารักดี นักแสดงก็เล่นได้เด๋อด๋าน่าเอ็นดูสมตัว

แต่....

แต่........

ไอ้ชุดรัดๆกับท่าเต้นส่ายก้นกลมๆแน่นๆนั้น

คนบางคนก็ใช่จะรับได้

"ฮัลโหล ผมขอคุยกับผู้บริหารฝ่ายการตลาดหน่อย....คุณเองหรือ....ผมยอมจ่ายเงินไม่อั้น ทำยังไงก็ได้ให้โฆษณานี่ถูกถอดออกไปซะ เร็วที่สุด...อ้อ....ในยูทูปด้วยนะ...ผมไม่ได้พูดเล่น....อืมมม"

แค่ใส่ชุดมาสคอต ไอ้ทาสก็น่ารักจนใจเจ็บ แล้วยังจะมาอวดลูกพีชให้คนทั้งประเทศเห็นอีก

ซัน หฤษฎ์รับไม่ได้

แต่ทุกสิ่งที่เขาไม่ชอบนั้น....มันจะมีอยู่คนหนึ่งที่แหกทุกกฎข้อบังคับ โดยที่เขานั้นทำอะไรไม่ได้ นอกจากกำหมัดแน่น

"ลุงหานนนนนนนน"

"ไงครับตัวเล็ก มาให้ลุงจุ๊บๆซิ"

เขา ไอ้หาญ หลานสาวลูกเพื่อนของไอ้หาญ และไอ้เหี้ยมิ้นท์ ตอนนี้กำลังยืนอยู่หน้าทางเข้าสวนน้ำ

เขา...ไม่ได้ถูกชวน แต่เขา....ยัดเยียดตัวเองตามมา

ใช่สวนน้ำ...คนที่มาก็เพื่อเล่นน้ำ

แล้วชุดสำหรับเล่นน้ำ มันก็โคตรโป๊ แล้วจะยิ่งอัพเลเวลความโป๊มากขึ้น เมื่อเจอกับสายน้ำชุ่มฉ่ำ

เขาห้ามไอ้หาญไม่ได้จริงๆ และที่มาก็เพื่อมาเห็นกับตา มาตอกย้ำความเจ็บช้ำ

คนมากมายที่จะได้เห็นสิ่งมีชีวิตที่เร้าอารมณ์ที่สุด โดยที่เขานั้นทำอะไรไม่ได้

เวอร์ไปไหมนะ...เวอร์ไปแหละ...แต่..อ่าาาาาาาห์

"ไงเพื่อนรัก"

ไอ้เหี้ยมิ้นท์....ไม่จำเป็นต้องทักทายเพื่อนด้วยการตีตูดรัวๆก็ได้มั้ย!!!

ป้าบป้าบป้าบ

ป้าบๆๆๆๆๆ

แน่นดีใช่ไหมล่ะ ตูดเมียกูน่ะ

"ฮะๆๆๆๆ พ่อตีก้นลุงหาน"

"เมิงงงงง...หลานชอบอ่ะ ขอตีอีกนะ"

"ตัวแฉบชอบเหรอครับ งั้น...มิ้นท์ มึงตีอีก ตีเยอะๆ หลานกูชอบ มึงตีเยอะๆ ชอบมั้ยครับชอบมั้ย"

ไอ้เวรหาญก็โก่งตูดให้เพื่อนตีอย่างหน้าไม่อาย!!

แล้วยังจะมาโชว์หยิกหัวนมกันอีก!!!!

ขนาดเมียทาสกับเพื่อนสถุนยังไม่ได้ลงเล่นน้ำ หัวใจของซัน หฤษฎ์ ก็เจ็บแล้วเจ็บอีก

ถ้าไม่ใช่ไอ้มิ้นท์ล่ะก็นะ มันคนนั้นที่มาแตะก้นของเมียเขาถึงขั้นนี้ ศพของมันคงถ่วงอยู่ใต้ทะเลเป็นแน่แท้


[จบตอน (เถอะ)]

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
Special Part เหล่าทาสในจักรวาลคู่ขนาน (Furry) - 01

 

ในจักรวาลคู่ขนานที่นอกจากจะมีมนุษย์อาศัยอยู่ร่วมกับสัตว์แล้ว ยังมีอีกเผ่าพันธุ์หนึ่งที่เป็นลูกผสมระหว่างทั้งสองสายพันธุ์....ประเสริฐกับเดรัจฉาน

พวกมันคือคนครึ่งสัตว์....หรือสัตว์ครึ่งคน

รูปกายและโครงร่างของพวกมันละม้ายมนุษย์ แต่เกือบทุกส่วนนั้นของร่างกายมีความเป็นสัตว์ ซึ่งจำแนกออกไปตามสายพันธุ์ที่ต่างกัน หากเป็นเผ่าพันธุ์สุนัขก็จะมีหัวเป็นสุนัข มีหาง มีขน แต่ทว่ายืนสองขาและเดินอย่างคน พวกมันพูดภาษามนุษย์ได้ และบางตัวนั้นฉลาดจนสามารถทำงานร่วมกับมนุษย์ได้ในบางสาขาอาชีพ(แต่ก็เป็นส่วนน้อย) แต่สุดท้ายแล้วพวกมันก็ยังคงมีสัญชาติญาณของความเป็นสัตว์ในตัวอยู่ดี เช่นประสาทการรับกลิ่น การมองเห็น นิสัยขี้อ้อน ขี้ประจบ ขี้เซา เอาแต่ใจ มีช่วงติดสัด บ้างก็ออกลูกเป็นไข่หรือใช้ชีวิตในน้ำสำหรับบางสายพันธุ์

ซันนี่...หรือหฤษณ์ หนุ่มนักเขียนวัยสามสิบหก ได้เก็บไอ้ฮ่าวหาญ ครึ่งคนครึ่งหมามาเลี้ยงไว้ที่คอนโดของเขา ตั้งแต่เมื่อราวๆห้าปีก่อน

เขาเจอมันนั่งหงอย หูลู่หางตกอยู่ในซอกตึกอับๆ ขณะที่เขาเพิ่งเดินกลับมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต เพื่อซื้อของมาทำเป็นมื้อเย็นง่ายๆสไตล์หนุ่มโสด

ตัวของมันในตอนนั้นก็เบ้อเริ่มเทิ่มแล้ว แต่กลับยัดตัวลงไปนั่งจ๋อยในกล่องลังกระดาษใบเล็กดูตลกปนน่าเวทนา ปากของมันคาบสายจูงเก่าๆ เนื้อตัวมอมแมมสกปรกและเปียกชื้น มีแผลถูกตีที่หัวและตามตัวจากคนใจร้าย ตาของมันที่ดูซื่อๆคล้ายดวงตามนุษย์มองมาที่เขาอย่างออดอ้อน มีป้ายแขวนเอาไว้ที่คอ อ่านได้ความว่า....

คนใจบุญเก็บผมไปเลี้ยงที

อ่าห์....ไม่นะ

อย่าจ้องกันแบบนั้น

อย่ามาทำหน้าตาคลอเบ้า

ซันนี่เพิ่งมารู้ภายหลังว่ามันเป็นสัตว์เลี้ยงของตาเฒ่าเร่ร่อนแถวคอนโด ที่เพิ่งตายไปด้วยโรคชรา ชายแก่ไม่ได้สอนภาษามนุษย์ให้มันมากมายนัก แต่ก็ยังดีที่มันยังฟังคำพูดของเขารู้เรื่องอยู่บ้าง

แค่เขาเรียก มันก็เดินตามเขากลับคอนโดต้อยๆ

เขาตั้งชื่อให้มันว่าไอ้ฮ่าวหาญ เลียนแบบตัวละครชายในนิยายของเขาที่ชื่อว่าห้าวหาญ

"ซันกลับมาแล้ว....เย้ๆ"

ไอ้ฮ่าวนั้นเรียนรู้ภาษามนุษย์ได้ไว กินเก่ง บ้าพลัง เนื้อตัวของมันในตอนนี้กำยำล่ำสัน หูตั้งตรง ขนสีน้ำตาลนั้นสะอาดเรียบสวยไม่มีเห็บหมัด แผงอกล่ำและซิกส์แพ็คของมัน ทำให้หนุ่มวัยคุณน้าอย่างเขารู้สึกอาย

ปีนี้ก็สามสิบหกแล้ว เริ่มมีอาการปวดหลัง หลงลืมในบางที ไม่สามารถหักโหมเข้าฟิตเนสได้เหมือนสมัยหนุ่มๆ แต่ก็ไม่ได้ปล่อยตัวให้อ้วนเผละ แค่เลี้ยงหมา...ก็หมดเวลาไปแล้วเป็นวันๆ หนังสือเล่มใหม่ที่ว่าจะเริ่มเขียน ก็ไม่ได้เขียนเสียที เพราะไอ้ฮ่าวนั้นคอยแต่จะชวนเล่น

"อย่ากอดแรงสิฮ่าว กระดูกพี่จะหักอยู่แล้ว แล้วบอกกี่ครั้งแล้วให้เรียกพี่ซัน ไม่ใช่เรียกชื่อเฉยๆน่ะ"

"ซันน่าเบื่อ ก็บอกแล้วไงเราโตแล้ว ตัวเราเกือบเท่าซันแล้วด้วย เราไม่อยากเป็นน้องซันละอ่ะ"

"ดื้อ...วันนี้อุตส่าห์จะทำตับบดให้กิน เปลี่ยนใจดีไหมนะ"

"พี่ซัน.....ฮ่าวผิดไปแล้วงับ โบร๋ววววว"

มันเข้ามาเลียหน้าเขาอย่างประจบ ผมของซันตอนนี้ถูกลิ้นชุ่มน้ำลายเจ้าหมาฮ่าวเสยขึ้นไปเป็นทรงเวทลุค

"ซันๆๆ"

เขาขี้เกียจเถียงมันเรื่องคำหน้าชื่ออีก เลยปล่อยไปเลยตามเลย

"วันนี้ฮ่าวนะอึ๊บพื้น(วิดพื้น)ร้อยที วิดอับ(ซิทอัพ)ร้อยที กระโดดเชือก ยกดัมเบล แล้วก็ไปวิ่งลู่วิ่งมาด้วย ฮ่าวเก่งมั้ยล่ะ"

"ค้าบเก่งค้าบ....จริงๆถ้ามีแรงออกไปเล่นซน ก็หัดช่วยเก็บกวาดบ้านบ้างก็ดีนะ ทีทำรกน่ะเก่งจัง ไอ้ซนเอ้ย"

"ซันน่าเบื่อ บ่นเป็นลุงเลย เราหิวแล้วซันตั้งใจทำอาหารหน่อยสิ หงิงงงงง...."

ซันนี่โยนชามพลาสติคให้ไอ้ฮ่าวนั้นไปคาบกลับมา แต่ช่วงนี้ไอ้ฮ่าวนั้นเป็นหมาดื้อ มันหรี่ตามองเขา พร้อมถอนหายใจพรืด

"เล่นเป็นเด็กเลยซันอ่ะ ปาข้าวปาของ แย่"

"บ๊ะไอ้หมานี่...ไปเก็บมาสิ ตับบดเสร็จแล้วเนี่ย"

ตับบดของซันคือของโปรดที่ไอ้ฮ่าวนั้นไม่เคยเบื่อ กินกับข้าวสวยร้อนๆนะ ฟินอย่าบอกใคร เสร็จแล้วตบด้วยนมแพะที่รินใส่ชามจนปริ่ม นี่ถ้าซันซื้อปลาหมึกบดมาด้วยนะ ตอนที่ซันกินเบียร์แกล้มหมึก ไอ้ฮ่าวก็จะไปนั่งอ้อนสะกิดขอกินด้วยทุกครั้งไป

"ค่อยๆกินฮ่าว ข้าวมันร้อน"

"หย่อยๆ"

"กินเสร็จจะได้ไปอาบน้ำกัน"

"โฮ่งงงง"

เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคุณพ่อ กำลังเฝ้าจับตาดูลูกชายที่กำลังเติบโตเข้าสู่วัยหนุ่ม

ปีนี้ไอ้ฮ่าวนั้นสูงเกือบเท่าเขาเลยแหละ และมันก็เริ่มมีอาการคล้ายๆกับเขาตอนแตกหนุ่ม จะว่าไป ไอ้ฮ่าวนั้นก็โตเกินกว่าจะมาอาบน้ำร่วมกับเขาแล้ว

คงต้องฝึกให้อาบน้ำคนเดียว แล้วก็แยกไปนอนห้องนอนเล็กได้แล้วกระมัง

เช้าวันนั้น....เมื่อไม่นานมานี้เอง เขาตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกว่าที่นอนนั้นเปียกชุ่มไปด้วยของเหลวเหนียวหนืด มือของเขานั้นจับไปโดนเข้ากับคราบน้ำรักของไอ้ฮ่าวเต็มๆ พอปลุกให้มันตื่นมาดูผลงานของตัวเอง มันก็ร้องไห้โฮ ส่งเสียงครางหงิงๆ

"ซัน....ทำไมตอนเช้าจู๋เราต้องตั้งด้วยอ่ะ"

มาละหนึ่ง คำถามชวนปวดหัว

"อ่า.....มันเป็นธรรมชาติของผู้ชายน่ะ ก็ฮ่าวของพี่น่ะโตเป็นหนุ่มแล้วนี่"

"วันนั้น....มันไม่ใช่น้ำฉี่อ่ะซัน มันเหนียวหนึบแล้วก็คาวด้วย มันคืออะไร"

"มันคือน้ำอสุจิไงฮ่าว คืองี้นะฮ่าวเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์แล้ว ไม่ใช่แค่ตัวโตนะ แต่ร่างกายของฮ่าวไม่ใช่เด็กๆแล้ว แล้วก็เริ่มมีความต้องการ...อ่า...เอางี้นะ วันนั้นที่หลั่งออกมาน่ะ จำได้มั้ยว่าฝันเห็นอะไร"

"ฝันเห็นซันไง ฝันว่าซันกอด แล้วก็เลียปากเรา"

"อ่า.....ไม่ใช่สิ....สาวๆน่ะ ฝันเห็นสาวๆ บ้างหรือเปล่า"

"ฝันดิ ฝันเห็นผีผู้หญิงในหนังกระดึ๊บเข้ามาหา ก็เลยร้องไห้แงๆ แล้วซันก็มากอดไง ซันบอกว่าไม่ร้องนะ ซันจะทุบผีให้เอง"

"เฮ้อ....เราน่ะ....คงอาจจะจำฝันบางช่วงไม่ได้ละมั้ง"

เหรอ....ถ้าซันว่าอย่างนั้น ไอ้ฮ่าวเชื่อก็ได้ มันต้องมีเงื่อนงำแน่ๆ ความฝันที่หายไปคืออะไรกันนะ

"นี่ซัน"

"เอาล่ะ....ยอมแล้วจริงๆ ไม่ต้องเรียกพี่ว่าพี่ไปตลอดเลยก็ได้"

"บางวันที่หาญตื่นก่อน....หาญเห็นของซันมันก็แข็งโด่อ่ะ ซันฝันเห็นอะไรเหรอ....ฝันเห็นผู้หญิงนมใหญ่ข้างห้องใช่ป่ะ ยัยป้าปากเฉียงที่ชอบเข้ามายุ่งกับซันน่ะ เราไม่ชอบเลย อยากกัดก้น"

"พี่หนิงน่ะเหรอ....บ้าน่ะ พี่ไม่ฝันถึงเค้าหรอก ไม่ใช่สเปคพี่สักหน่อย นมก็น่ากลัว เหมือนลูกโป่ง จะแตกวันไหนก็ไม่รู้"

"เย้ๆๆ...แล้วซันฝันถึงใครน่ะ เล่าๆๆๆ เล่าให้เราฟังหน่อย"

อา.....นั่นคือสิ่งที่ยากจะอธิบาย และเขาไม่อยากที่จะโกหก เขาไม่มีวันฝันเห็นผู้หญิงทรงโตแน่ๆ เพราะเขานั้นชอบผู้ชายด้วยกัน และเมื่อเขามีความต้องการ....หากเป็นแต่ก่อน เขาจะออกไปเที่ยว บ้างก็หิ้วเด็กกลับมานอนด้วย แต่หลังจากเก็บไอ้ฮ่าวมาเลี้ยง เขาก็ไม่มีเวลาสนใจเรื่องเซ็กส์ เว้นแต่ตอนที่ต้องการจริงๆ เขาถึงจะพึ่งพาสหายทั้งห้า(และต้องแอบทำในห้องน้ำอีกต่างหาก)

"ความลับ"

"โห่ซัน"

"ก็....พี่ก็ฝันถึงคนที่ชอบไง รู้แค่นี้ก็พอแล้ว" เขาตอบมันอ้อมๆ

"เราชอบซันไง ก็เลยฝันเห็นแต่ซัน พอฝันเห็นซันเราเลยจู๋แข็ง เราเข้าใจละ"

"บางครั้งมันก็ไม่ใช่ฝันลามกเสมอไป บางทีมันก็แค่.....เอ่อ....ปฏิกิริยาตามธรรมชาติน่ะ....พี่อาจจะแค่ปวดฉี่....ไม่ก็เลือดไปเลี้ยงเยอะเกิน"

"เราสะดวกเข้าใจแบบนี้แหละ ห้ามเถียงเราแล้ว เราปวดสมอง"

"......."

ขอซันไปตั้งสติแป๊บนึงก่อน ชายหนุ่มไม่สามารถให้คำตอบที่ชัดเจนกับสัตว์เลี้ยงได้จริงๆ

คงต้องหาเวลาเคลียร์กันยาว

"อ่า....เหมือนแมวเด็กที่บ้านเลย"

เย็นวันหนึ่ง ซึ่งเป็นเวลาหลังเลิกงาน ซันนี่นัดเจอกับม่านฟ้าหรือไอ้เมฆ เพื่อนรักของเขาที่ร้านขนมหวานแหววแห่งหนึ่ง

จะเรียกเพื่อนรักได้หรือเปล่านะ เพราะนักเขียนอย่างเขามันเป็นพวกชอบเก็บตัว ไม่เข้าสังคม มีเพื่อนกับเขาก็น้อยแสนน้อย นับคนได้

ไอ้เมฆน่ะเป็นทั้งเพื่อนและแฟนเก่า พวกเขาเคยคบกันแค่ช่วงสั้นๆก่อนจะถอดใจกลับไปเป็นเพื่อนกันอย่างเดิม

ก็เป็นรุกกันทั้งคู่น่ะนะ ต่างฝ่ายต่างพยายามจะกดอีกฝ่ายทำเมีย แต่ก็ทำไม่สำเร็จ ถูกถีบบ้าง ต่อยหน้าบ้าง ลงเอยด้วยการจูบ และผลัดกันใช้มือช่วย มันจะไปรอดอะไรเล่า ไอ้ความสัมพันธ์แบบคนรักนั่นน่ะ

และใช่เขาเอาปัญหาชวนปวดหัวมาปรึกษามัน แล้วก็พบว่าปวดหัวหนักขึ้นกว่าเดิม

"ตอนแรกกูก็คิดว่าน้องไหมไหมของกูเป็นเชื้อราแล้วคัน นางนะเอาตัวถูที่นอนบ่อยมาก"

"แล้วมึงทำไง"

"ก็ถาม ก็สังเกต แล้วก็มีช่วยๆน้องบ้าง"

"ไอ้จัญไร.....มึงช่วยขยายความคำว่าช่วยของมึงด่วนเลย"

"ก็น้องน่ารัก ถ้าเป็นคนก็คือสเปคกูเลยเว้ย กูก็เลย....ชักให้น้อง....สอนน้องชักด้วย....แต่น้องชอบอ้อนให้กูชักให้ งู้ยยยย"

"สัส!!!!"

"จะแปลกอะไร....โลกสมัยนี้แล้ว คนครึ่งสัตว์กับมนุษย์ได้เสียเป็นเมียผัวก็มีถมไป"

"ไอ้เมฆมึงต้องฟังกูนะ น้องไหมของมึงมันคือสัตว์เลี้ยง ฟิลเตอร์ระหว่างพวกมึงคือพ่อลูก แล้วน้องไหมมันก็ยังเด็ก และเป็นตัวผู้"

"ก็ใช่ไง เพราะยังเด็ก กูถึงทำได้แค่ชัก ครั้นจะไปหาตัวเมียมาเลี้ยงให้ซั่มกับน้องต่อหน้าต่อตา กูทำใจไม่ได้ นี่รอให้น้องบรรลุนิติภาวะก่อนนะมึ๊ง กูจะจัดให้อย่างสาสม"

"โชคดีของกูแล้วเมฆ ที่ไม่ได้มึงเป็นเมีย"

"มึงนั่นแหละซัน ไม่ยอมเป็นเมียกู"

"ลาล่ะเมฆ...ค่ากาแฟ....ออกให้ด้วยนะ บับบาย"

ไอ้ฮ่าวค้นพบบางอย่างในเครื่องคอมพิวเตอร์ของซัน

เจ้ามีมี่ คนครึ่งหมาขนสีดำที่ปราศจากเจ้าของ ซึ่งทำงานเป็นเทรนเนอร์ของฟิตเนสในคอนโดแห่งนี้(และเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าฮ่าว) เป็นคนเปิดโลกให้กับมัน

'ที่มึงเป็นเค้าเรียกฝันเปียก เกิดจากการที่มึงเงี่ยสะสมแล้วไม่ได้ระบาย ความเงี่ยก็คือเวลามึงเห็นสาวๆแต่งตัววับๆแวมแล้วมึงรู้สึกหื่นอยากซั่ม อ่อ....ซั่มที่แปลว่าเยกันน่ะ'

'เจ้านายมึงก็น่าจะเงี่ยบ้างล่ะ เอาเป็นว่าถ้ามึงอยากศึกษาให้ถ่องแท้อ่ะนะ เรื่องแบบนี้จะให้เพื่อนอย่างกูมาสอนก็ใช่ที่ แต่กูเชื่อว่าผู้ชายทุกคนแม่งต้องมีหนังโป๊ในคอมพ์แน่นอน ไปหาดูแล้วเรียนรู้ซะ จะได้ซั่มเป็น'

มีมี่เจ้าหมาทะลึ่งเมียเยอะ ลูกดกว่าอย่างนั้น เห็นว่าเป็นหมาเหมือนกัน ไอ้ฮ่าวจึงเชื่อหมดใจ

D:\งานสำคัญมาก\งานด่วน\นิยาย0099\คลัง\Japanese\bara\Bcode

และแล้วไอ้ฮ่าวก็เจอจนได้ หลังจากงมหาอยู่นาน โฟลเดอร์งานของซันนี่เยอะแล้วก็หลายชั้นชะมัด

BRV261 คือชื่อไฟล์แรกที่มันเลือกคลิกดู

มันค่อนข้างที่จะเกินคาดอยู่สักหน่อย หนังโป๊ของเจ้านายไม่ใช่การร่วมรักของชายหญิงปกติ แต่เป็นการซั่มกันระหว่างผู้ชายทั้งแท่ง ผู้ชายกับผู้ชาย มีทั้งคู่ ทั้งหมู่ โซโล่ แฮนด์จ๊อบ และอีกสารพัดแนว ถูกจัดเป็นหมวดหมู่อย่างตามประสาคนเจ้าระเบียบ ซึ่งไอ้ฮ่าวนั้นก็ไล่ดูจนตาแฉะ

แค่ดูของพวกนี้ จู๋ของมันก็แข็ง

พอเอามือไปกุมไว้ละขยับเบาๆไม่กี่ครั้ง น้ำเหนียวหนืดก็พุ่งออกมา พุ่งแรงและขึ้นสูงจนเปรอะใบหน้า เฉียดดวงตาของมันไปนิดเดียวเท่านั้น

รสชาติน้ำรักนั้นเฝื่อนคาว แต่ก็อร่อยดี ไอ้ฮ่าวเห็นมนุษย์ผู้ชายป้ายคราบน้ำจากหน้าท้องของผู้ชายอีกคน เอามาเลียกิน มันจึงลองมั่ง

น้ำของซัน....จะรสชาติแบบไหนกันนะ

ซันกลับมาแล้ว มันรีบเตะปลั๊กดับคอมพ์ปิดอย่างรวดเร็ว

"ซันนนน"

"เป็นอะไรฮ่าว หน้าแดงเชียว"

มันเหมือนในฝัน ฝันที่ว่าได้กอดกับซัน และซันไม่นุ่งผ้าด้วย ร่างโป๊ของซันกอดกับมันที่โป๊เช่นเดียวกัน กอดกันเพียงแป๊บเดียว ของมันก็แข็ง และความรู้สึกเสียวยิบๆที่น้องชายก็เกิดขึ้น มันเสียวขึ้นเรื่อยๆ จนถึงขีดสุด แล้วมันก็รู้สึกเหมือนฉี่แตก

แล้วซันตัวจริงก็ปลุกมัน พอตื่นถึงได้รู้ว่าเป้ามันเปียกและเหนียวหนึบ แถมเป็นเพราะมันไม่นุ่งอะไรนอนอยู่แล้ว จึงทำให้ที่นอนของซันเลอะเทอะไปหมด แถมซันยังมาทำเสียงดุใส่อีก มันจึงได้แต่ร้องไห้โฮ

"ไม่สบายหรือฮ่าว"

"อาบน้ำกันนะซัน เราอยากอาบน้ำกับซัน หงิง"

ต่างฝ่ายต่างกำลังครุ่นคิด

ซันคิดถึงการช่วยเหลือสัตว์เลี้ยงตามคำแนะนำของเพื่อนสนิท ขณะที่ไอ้ฮ่าวนั้นรู้สึกสับสนในตัวเอง

มันไม่เคยรู้สึกสนใจเพศเมียเลย ชีวิตของมันมีแต่ซัน มันรักซัน รู้สึกแบบนั้นกับซัน

แบบนี้เรียกว่าผิดธรรมชาติไหมนะ

แต่ซันเองก็สนใจเพศเดียวกันนี่นา ซันก็ผิดธรรมชาติ

"ซัน"

"อ่า"

"เราว่าเรา....รู้แล้วล่ะว่าทำไมเราถึงฝันเปียก"

"จริงหรือ....สาวแบบไหนกันนะที่ทำให้ฮ่าวของพี่โตเป็นหนุ่ม...ไหนลองเล่าสิ"

"ซันไง.....เราฝันถึงซัน....เราว่าเราอยากผสมพันธุ์กับซันแหละ....เรามาผสมพันธุ์กันเถอะนะ"

To be con

ตัดจบแบบรว้ายๆ

 

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
Special Part เหล่าทาสในจักรวาลคู่ขนาน (Furry) - 02


-ฝากแมว-

กลางดึกคืนหนึ่ง เขาได้รับสายจากเพื่อนสนิท....

"ซัน....กูต้องไปทำธุระสักสามสี่วันว่ะ รบกวนฝากน้องไหมไหมไว้ที่ห้องมึงได้ป่ะ"

"เฮ้ยยยยมึง แต่ห้องกูมีหมานะ"

"หน่า....ฮ่าวมันไม่ดุไม่ใช่เหรอ ฝากแค่เดี๋ยวเดียว ไหมไหมกูน่ารักขี้อ้อน รับรองว่าพวกมึงจะต้องชอบน้อง นะเพื่อนนะ....น๊า...."

"ไม่...ไม่สะดวก"

"พลีสสสสส เห็นแค่ความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของเราสิเพื่อน"

"โนว์"

"เดี๋ยวกูซื้อฟิกเกอร์มาร์เวลมาฝากอ่ะ"

"อืมเคร"

เพราะการถูกมัดมือชกโดยนายเมฆเพื่อนสนิทเมื่อสามวันก่อน ทำให้ตอนนี้เจ้าแมวเด็กไหมไหมถูกนำมาทิ้งไว้ที่ห้องของเขา

หงิง

เจ้าฮ่าวหาญ...หมายักษ์ของเขานั้นเดินวนไปมารอบโต๊ะที่ไหมไหมกำลังนั่งกิน 'ขนมมนุษย์แมวเลีย' อยู่อย่างไม่สนอกสนใจใดใด ท่าทางของไอ้ฮ่าวในตอนนี้ค่อนข้างใกล้เคียงกับคำว่าพร้อมโจมตี จมูกของมันสูดดมกลิ่นของอีกฝ่ายฟุดๆฟิดๆ

"น้องไงฮ่าว....น้อง....น้องจะมาอยู่ด้วยสามสี่วัน ห้ามแกล้งน้องนะ"

"ไม่ชอบเลยอ่ะซัน....เราไม่ชอบแมว ขนมันทำให้เราคันตะหมูก"

เจ้าหมายื่นมือเข้าไปแหย่แมวเด็ก ก่อนจะต้องร้องจ๊ากเมื่อถูกกรงเล็บคมๆตวัดเข้าให้จนได้แผล

"ซัน....มันแกล้งเรา อันตรายมาก เอาไปคืนเพื่อนซันเลยนะ"

"อ่า....ฮ่าวนั่นแหละอย่างแกล้งน้องสิ น้องกำลังกินอยู่ เวลาเรากินเรายังไม่ชอบให้พี่กวนเลย ไปทำแผลไป๊"

"ฝากไว้ก่อนเถอะ"

"......(แมวเด็กปลายตามองแบบหยิ่งๆ ก่อนจะเมินไปทางอื่น)...."

"....(แยกเขี้ยวขู่)...."

"พอได้แล้วน่าฮ่าว ปล่อยน้องกินไปเถอะ"

ไอ่ฮ่าวชี้หน้าเจ้าแมวไหมอย่างคาดโทษ ก่อนจะเดินบ่นหงุงหงิงออกไป

"กินเลอะหมดแล้ว"

"เมี๊ยว"

เขาใช้มือเช็ดปากให้เจ้าแมวเด็ก เจ้าไหมไหมนอกจากจะไม่ตะปบแล้ว มิหนำซ้ำมันถูหัวกับฝ่ามือของเขาอย่างออดอ้อน

ก็น่าเอ็นดูอย่างที่เจ้าเมฆว่าจริงๆด้วยสิ ดูขี้น้วย ดูนุ่มฟู ไม่พูดมาก ไม่เอาแต่ใจเหมือนหมาแถวนี้

"กินนมแพะไหมล่ะเรา...หืม"

"แง้วววว...ครืดคราด....ครืดคราด"

นั่นทำให้เจ้าหมาฮ่าวที่ซุ่มแอบมองอยู่นั้นเริ่มเกิดความริษยาตาร้อน

ชิส์....ไอ้แมวผีตีสองหน้า....คิดจะมาแย่งซันของเราไปเหรอ ฝันไปเถอะ

"ซัน...ออกไปเดินเล่นกัน อยากวิ่ง อยากออกกำลังกาย ฟู่ๆ" ไอ้ฮ่าวในชุดเสื้อกล้ามกางเกงวอร์มฟิตเปรี๊ยะวิ่งตึงตังมาหยุดตรงหน้าเขาอย่างคึกจัด ปากของมันก็ส่งเสียงดังเอะอะเสียจนเจ้านุ่มฟูบนตักของซันนั้นนิ่วหน้าอย่างไม่สบอารมณ์

"ชู่ววว์.....น้องนอนอยู่ ฮ่าวอย่าเสียงดังสิ"

"(กระซิบ)ไปเดินเล่นกัน"

"เราน่ะโตแล้ว ไปคนเดียวก็ได้นี่ น้องเป็นแมว ไม่ชอบเดินเล่น"

"ก็ทิ้งไว้ที่ห้องก็ได้นี่ซัน ใครบอกจะเอามันไปด้วยอ่ะ"

"ไม่ได้ เกิดน้องตื่นขึ้นมาแล้วหิวล่ะ ละเกิดน้องเดินซนแล้วบาดเจ็บขึ้นมา ไอ้เมฆเอาพี่ตายแน่ๆ"

แล้วซันก็ไม่สนใจมัน เอาแต่ลูบหัวเกาคางไอ้แมวผอมหน้าแหลมที่นอนแหมะอยู่บนตัก

ทีกับมัน ซันชอบบ่นว่าตัวหนัก ปวดหลัง อุ้มไม่ไหว ทีกับไอ้แมวนี่ซันตามใจ ไม่ใช่แค่นอนตัก แต่ยังยอมให้ขี่หลัง อุ้มไปดูนั่นดูนี่

"ซันน่าเบื่อ เราไปเล่นกับมีมี่ก็ได้!!!"

"มีมี่ไหนน่ะฮ่าว....ฮ่าว...ดูสิ....ดูมันนะ....ปิดประตูเสียงดังจนน้องตื่นหมดแล้ว เฮ้อ"

ไอ้ฮ่าวไม่ได้อิจฉา แต่ว่ามันรู้สึกน้อยใจ ที่ซันแบ่งความสนใจไปให้เจ้าแมวเด็กหน้าตาประหลาด

"อ่ะ....กินซะไอ้หนูฮ่าว"

แท่งโปรตีนสำหรับมนุษย์ครึ่งสัตว์ที่กำลังเล่นกล้ามถูกส่งให้ไอ้ฮ่าวที่นั่งจุมปุกอย่างหงอยๆ บนพื้นสนามหญ้าของสวนสาธารณะ

"ขอบใจมีมี่"

เจ้าหมาขนสีดำเข้มหย่อนตัวนั่งลงข้างๆเพื่อนหมาเด็กที่กล้ามโตพอๆกับมัน

"เจ้านายสนใจไอ้แมวผีจนไม่สนใจมึงสินะ เลยมานั่งหงอยเป็นหมาแบบนี้"

"นายรู้ได้ไง...."

"รู้ได้ไงน่ะเรอะ?....มีขนแมวติดอยู่บนเสื้อมึงไง....และมันคือปัญหาโลกแตก ของหมากับแมว....และก็เจ้าของ กูน่ะนะเคยเจอมาเยอะแล้ว พวกหมาที่ถูกเนรเทศออกมา เพราะว่าตอนโตพวกมันไม่น่ารัก....แล้วพวกเค้าเลี้ยงอะไรแทนน่ะเหรอ....พวกแมวขนฟูไง พวกมันน่ารัก ขี้เกียจ เอาใจยากชวนให้น่าค้นหา เวลาอ้อนก็น่าร๊ากกก....ไม่ชวนเล่น ไม่เลียหน้า ไม่ทำสกปรกเลอะเทอะ แถมจับแต่งตัวสวยๆ ไว้ถ่ายรูปอวดใครก็ได้"

อืมมมมม ทุกอย่างที่ฟังดูแย่ที่เจ้ามีมี่บอกมานั้น มันคือนิสัยของหมา....โดยเฉพาะหมาแบบมัน

รู้สึกเหมือนตัวหดเหลือจึ๋งนึง เจ้ามีมี่ปลอบใจไอ้หมาฮ่าวด้วยการกอดคอมันเอาไว้

"กูจะแนะนำอะไรให้นะ ถ้าอยากให้เจ้านายกลับมาเหมือนเดิม มึงต้องทำในสิ่งที่แตกต่างไปจากเดิม"

"ยังไงอ่ะ"

"ก็ทำในสิ่งที่มนุษย์คาดไม่ถึงไง แบบคาดเดาไม่ได้ สวิงอารมณ์แม่งเลยกะได้ ลุกมาหอนตอนเที่ยงงี้ ให้เค้าหลงเสน่ห์หมาบ้านๆอย่างมึง..หรือเล่นอะไรบ้าๆ....เช่น.....ทำแบบนี้ไง!!!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า....มีมี่อย่า...จักกะจี๋....คิกคิก....ไม่เอ๊า"

หมาสองตัวกำลังหยอกล้อกัน ผู้คนแถวนั้นที่เดินไปมา วิ่งออกกำลัง เต้นแอโรบิค ต่างก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็แค่สัตว์ที่หยอกล้อฟัดกันเล่นตามธรรมชาติ......

หน้าท้องเจ้าหมาสีน้ำตาลถูกเจ้าหมาดำเอาจมูกถูไถ หัวนมสีเข้มของไอ้ฮ่าวถูกงับเล่น ถูกเลียอย่างหยอกเย้าโดยเจ้าหมารุ่นพี่ที่ตัวโตกว่า หน้าตาของไอ้มีมี่นั้นก็แสนหื่นกาม ไม่น่าไว้ใจ แต่ไอ้ฮ่าวนั้นก็ยังไม่รู้ตัว เอาแต่หัวเราะคิกคัก

"เล่นอะไรกันฮ่าว....จะมืดแล้วยังไม่รีบกลับห้องอีก จะไม่กินข้าวเย็นใช่ไหม"

ที่ว่าทุกคนแถวนั้นไม่สนใจ คงต้องเว้นซัน....ผู้เป็นเจ้าของไอ้ฮ่าวเอาไว้คนหนึ่ง

"ซันงี่เง่า....ขี้ดุ"

ในห้องน้ำ มีเพียงเจ้าฮ่าวในร่างเปลือยเปล่ากับซัน(ส่วนเจ้าแมวเด็กซันขังเอาไว้ในห้องนอน ซึ่งเจ้าแมวก็เอาแต่นอนอยู่แล้ว) ไอ้ฮ่าวนั้นหน้าแดงซ่านเมื่อมองร่างกำยำเปลือยเปล่าของมนุษย์เจ้านาย

พอได้คิดเกินเลยกับซันไปแล้ว ก็ไม่สามารถมองซันโป๊ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป

"ไง....ชอบไปเล่นถึงเนื้อถึงตัวกับหมาจรจัดเหรอเราอ่ะ"

"อย่ามาว่ามีมี่นะ!!!"

"ขึ้นเสียงเก่งนะเราเดี๋ยวนี้"

"ก็โกดซันอยู่...โกดมาก"

ว่าพลางกอดอก เชิดจนหน้าแหงนหันไปอีกทาง

ความขี้งอนของเจ้าสัตว์เลี้ยงนั้น น่าหมั่นเขี้ยวจนซันต้องหยิกหูของมัน

"อื้อ....นิสัยอ่ะซัน เกเร"

"หึ.....อยากเล่นใช่ไหม...พี่ก็จะเล่นกับเราแล้วไง....ไอ้ดื้อ"

"อ๊า"

หัวนมของไอ้หมาฮ่าวถูกสัมผัสโดยริมฝีปากของผู้เป็นนาย ขมเม้มจนแข็งเป็นไต ไอ้ฮ่าวนั้นหลับตาปี๋ หอบหายใจแรง ตัวบิดเกร็งอย่างเสียวซ่านปนทรมาน

"ซัน...แฮ่ก....มัน...."

"ทำต่อจากคราวก่อนนะ"

"ไม่เอาได้ไหม....มันเจ็บอ่ะซัน เรายังเด็กอยู่ เรายังไม่พร้อมหรอก....อื้อ"

"ไหนว่าโตแล้ว"

"เราระงับการโตไปก่อนกะได้"

ซันจูบมัน มือก็ลูบไล้ไปทั่ว ไอ้ฮ่าวน้อยนั้นแข็งตัวอยู่ในกำมือของซัน ชายหนุ่มใช้ข้างหนึ่งประคองท้ายทอยเจ้าหมาวัยรุ่นเพื่อกดจูบอย่างลึกซึ้ง ส่วนอีกข้างนั้นกำรวบท่อนเนื้อทั้งสองเอาไว้ด้วยกัน

"งั้นระหว่างที่น้องยังอยู่ เราทำกันแบบนี้ไปก่อนนะหมาเด็ก"

"อื้อ"

"ร้อนจัง....ของฮ่าวร้อนมากเลย"

"ของซันก็เหมือนกัน...อ่ะ..อ๊า...ซัน....เราเสียวมากเลย"

ไอ้ฮ่าวนั้นปลดปล่อยออกมาอย่างสุดกลั้น ส่วนซันนั้นถึงที่หมายตามมาติดๆ จากนั้นเขาก็อาบน้ำฟอกขนให้เจ้าฮ่าวหมาเด็กโข่งจนสะอาดเอี่ยม

"ซัน....คืนนี้เราต้องนอนข้างนอกจริงเหรอ ซันไม่ให้เรานอนด้วยแล้วใช่มั้ย"

เจ้าฮ่าวนั้นแสนหงอย เจ้าลูกหมาตัวโตในชุดนอนลายวัวนั้น เป็นภาพที่โคตรจะน่ารักสำหรับซัน

แต่เจ้าไหมไหมน่ะ....พอไอ้ฮ่าวเข้าไปใกล้ก็ขู่ฟ่อท่าเดียว

"อีกสองคืนน่าฮ่าว ทนนะ"

"ซันจะไม่หลงแมวแล้วก็อยากเลี้ยงแมวใช่มั้ย มีมี่บอกว่าซันจะทิ้งเรา เพราะเราไม่น่ารัก เราตัวโต ไม่เป็นก้อนฟูๆน่ารัก กินจุ เสียงดัง ชอบชวนเล่น...ชอบทำให้ซันปวดหัว"

อ่าเจ้าหมาดำนั่น....สอนแต่เรื่องแย่ๆ ชักไม่อยากให้ฮ่าวไปเล่น ไปสนิทด้วยแล้วสิ

"ซัน...งั้นเราเปลี่ยนใจแล้ว ผสมพันธุ์กับเราเถอะ เราพร้อมแล้ว"

เจ้าฮ่าวถอดกางเกงออก ก่อนจะหันบั้นท้ายกลมเด้งให้เขาอย่างพยายามจะยั่วยวน แต่ช่างแสนไร้เดียงสา ตัวของมันสั่นเทิ้มด้วยความกลัว หน้าซีด หางตกลงมาปิดบังช่องทางของมัน

ทั้งที่กลัวแท้ๆ แต่คงกลัวถูกทิ้งมากกว่าสินะ

ครั้งก่อนเขาพยายามทำแล้ว แต่พอเอาใส่เข้าไป มันก็เจ็บจนน้ำตาไหล ร้องไห้คร่ำครวญให้เขาหยุด

เขาก็คนคนหนึ่งที่มีความต้องการเหมือนกันนั่นแหละ ใช่ว่าจะห้ามใจได้เสียทุกครั้งเมื่อไหร่

"อะ....เสียงอะไรน่ะ ฮ่าวแต่งตัวดีดีก่อน ไปดูน้องกัน"

เจ้าแมวเด็กอาเจียนออกมาจนเต็มที่นอน ในมือนั้นกำโปรตีนบาร์ของไอ้ฮ่าวเอาไว้

"ฮ่าว....ทำไมน้องเอาขนมเราไปกินได้ล่ะ"

"เราไม่รู้"

"บ้าเอ้ย....นี่มันช็อคโกแล็ตนี่ แมวกินช็อคโกแลตไม่ได้....ฮ่าวดูน้องนะ....พี่จะโทรเรียกรถพยาบาล"

"แมวผี ทำเค้าวุ่นวายไปหมด"

"เมี้ยว"

"ไม่ต้องมาจ้องเลย....จิ๊"

ไอ้ฮ่าวบ่นอุบหลังจากทั้งสามชีวิตพากันกลับมาจากโรงพยาบาล เนื่องจากเจ้าเหมียวนั้นแค่มีอาการ "อาเจียนก้อนขน"

ปกตินั้นช็อคโกแล็ตไม่ดีกับหมาแมวที่เป็นสัตว์ก็จริง แต่สำหรับพวกมันที่มีความเป็นมนุษย์อยู่สามารถนั้นสามารถกินได้ แต่ต้องเป็นสูตรที่ผลิตมาเฉพาะคนครึ่งสัตว์เท่านั้น และข้างซองก็ระบุเอาไว้ว่าครึ่งหมาและครึ่งแมวสามารถกินได้

"เออ...กูก็ตกใจ ไม่เคยเลี้ยงแมวนี่หว่า ตอนนี้เหรอ....ลูกมึงนั่งจ้องหน้าลูกกูอยู่เนี่ย"

ซันวางสายจากเมฆ ไอ้เพื่อนตัวดีนั้นหัวเราะเขาเสียยกใหญ่ ที่เขานั้นตื่นตูมไปโรงพยาบาลให้เสียค่าตรวจไปเปล่าๆ แถมยังต้องกลับมาทำความสะอาดก้อนขนที่เจ้าแมวเด็กทำเลอะไว้

จะเก็บค่าเสียหายจากพ่อมันให้คุ้มเชียวคอยดูเถอะ

"แง้ว"

"ฮ่าว.....นั่นคืออะไร"

"ชู่วซัน น้งเพลีย น้งต้องนอนพัก.....น่ารักอ่ะ น้งอ้อนเราด้วย คืนนี้ซันนอนคนเดียวไปนะ น้งกับเราจะนอนตรงนี้แหละ"

ไอ้ฮ่าวนั้นทำหน้าดุใส่เขา ขณะที่บนตักของมันมีเจ้าแมวเด็กนอนคลอเคลียอยู่

ใช่สิ....เตียงที่เลอะอ้วกแมว ใครจะไปอยากนอนเล่า....ฮึ่ม....แกนะแก

เหยื่อรายใหม่ของแกสินะไอ้เหมียว!!!

ซันรู้สึกเกลียดแมวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

To be con


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องนี้เราลงให้อ่านใน ReadAWrite จนจบก่อน แล้วจึงนำมาลงในเล้า

เนื้อหาทั้งหมดสำหรับภาคหนึ่ง ก็จบลงแต่เพียงเท่านี้นะคะ และเรื่องนี้ได้ออกรวมเล่ม E-Book กับทาง MEB โดยเพิ่มเนื้อหาและตอนพิเศษ ถ้าหากผู้อ่านท่านใดสนใจสามารถ Search หาได้ใน MEB และใน ReadAWrite ได้จากนามปากกาคนแต่ง "มัสยากลับมาจากป่าช้า" และค้นจากชื่อเรื่อง "เรื่องของตัวร้ายกับนายลูกกระจ๊อก" เพื่อดูรายละเอียดค่ะ(ขออนุญาตไม่ทิ้งลิ้งค์ปลายทางนะคะ - ตามกฎของเล้าค่ะ) ส่วนภาคสองจะเป็นเนื้อหาในจักรวาลใหม่ เส้นเรื่องไม่เกี่ยวข้องกัน ถ้าอัพทางนั้นจนจบแล้วจะมาต่อในกระทู้นี้ทีหลังหรืออาจเปิดกระทู้ใหม่ค่ะ

อีกเรื่องที่อยากแจ้งก็คือตอนนี้คนแต่งสิงอยู่ใน ReadAWrite เป็นหลักนะคะ นิยายแนว pwp ติดเรทที่ไม่สามารถลงในเล้าได้ก็ไปลงกับทางนั้น อีกอย่างคือนิยายบางเรื่องเราอัพช้ามากๆ บางทีพล็อตตัน ใช้เวลานานเป็นปีกว่าจะมาต่อ โดนลบไปก็เยอะ  เลยอยากมีที่เก็บเป็นส่วนตัวของเราเอง

ยังไงนิยายของเราที่ลงค้างไว้ในเล้า เราจะพยายามมาลงต่อให้จบนะคะ ถ้าเป็นไปได้ เรื่องไหนต่อไม่ได้ก็อาจปล่อยให้ถูกลบไปตามความเหมาะสม

เรื่องนี้ถือว่าจบแล้ว โมดุสามารถย้ายได้เลยนะคะ

ออฟไลน์ blove

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-0
เฮ๊ยย!! สนุกอ่ะ อย่างฮา ผัวมาเฟียเมียทาสหุ่นควาย 555 ถึกดีด้วย น่ารักอะหาญ ผัวมาเฟียบางทีก็หมั่นไส้ แหมมสุดท้ายก็รักเขา เข้ากันสุดละไม่มีใครเหมาะกับหะริดไปมากกว่านี้แล้ว รักไม่ตรงสเป็คที่แท้ทรู 5555  :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
สนุกดีนะเรื่องดี ขำน้ำตาซึมตลอดเลย

ออฟไลน์ KizzllKizz

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-1
ปกติไม่ชอบแนวเคะหุ่นหมีนะคะ แต่ยอมให้เรื่องนี้ เจ้าหาญน่ารักๆๆๆๆ ขายขำ55555

ออฟไลน์ t2007

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2401
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-5
เพิ่งรู้ว่าลงใน meb โด้ย สนุกมากๆ

ออฟไลน์ nightsza

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2035
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-1
หาญน่ารัก ใสซื่อมากๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด