:: [YAOI] เรื่องสั้นตอนเดียวจบ #พี่ชาติหิวข้าว :: 06/05/2019
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: :: [YAOI] เรื่องสั้นตอนเดียวจบ #พี่ชาติหิวข้าว :: 06/05/2019  (อ่าน 22977 ครั้ง)

ออฟไลน์ Punmile09

  • '...Cause we were just kids when we fell in love...'
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 139
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-4
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************






#พี่ชาติหิวข้าว



“ห้ามทำแบบนี้อีกนะครับ...มันไม่ใช่เรื่องดี”

“ดีไม่ดีก็ทำพี่ชาติร้องเสียงหลงก็แล้วกัน”



“คุณข้าว..”

“ไม่รู้ล่ะ พี่ชาติทำปากข้าวเป็นแผล”

"..."

“ถ้าไม่อยากให้ข้าวฟ้องป๊า พี่ชาติต้องตามใจข้าว”



___________________________________

#พี่ชาติหิวข้าว

BY: Punmile

________________________________

::TALK::

สวัสดีค่ะ #พี่ชาติหิวข้าว เป็นเรื่องสั้นที่พันไมล์เขียนแก้บน เพราะดันไปบนไว้ถ้าบรรลุตามเป้าหมายจะเขียนแก้5555

เรื่องนี้ไม่เน้นเนื้อหาสาระค่ะ เขียนสนองนี๊ดล้วนๆ 55555

อย่าลืมอ่านคำเตือนก่อนนะคะ

_______________________



WARNING!

1.เนื้อหามีคำหยาบคายบางคำ

2.พระเอกฝังมุก ใครไม่ชอบผ่านได้เลยจ้า

3.นายเอกอายุน้อยกว่า แนวกินเด็กค่ะแต่ไม่ได้ข่มขืน

4.นายเอกค่อนข้างคันไฟพอสมควร

5.น้องมีความแจ๋นแหลนค่อนข้างสูง ใครไม่ชอบเคะสะดีดสะดิ้งผ่านได้เลยค่ะ



ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ <3







Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-07-2019 23:52:58 โดย Punmile09 »

ออฟไลน์ Punmile09

  • '...Cause we were just kids when we fell in love...'
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 139
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-4

   “เสี่ยครับ”

   “มีอะไร ไอ้ขุน”

   “โทรศัพท์ครับ” ชายหนุ่มที่รับหน้าที่ขับรถตักวิ่งหน้าตั้งเข้ามาในโรงสี ในมือมีเครื่องมือสื่อสารของเจ้านายที่กำลังร้องเตือนไม่หยุด

   ก่อนหน้าไม่กี่ชั่วโมงแกมานั่งคุยกับคนงานที่โต๊ะหินอ่อน ดูท่าแล้วคงจะลืมทิ้งเอาไว้

   “เออ ขอบใจ” เสี่ยพงษ์สิทธิ์รับโทรศัพท์รุ่นใหม่ที่ลูกชายคนเล็กคะยั้นคะยอให้เปลี่ยนเมื่ออาทิตย์ที่แล้วมาก่อนจะถือออกห่างเกือบจะสุดแขนเพราะดันลืมพกแว่นสายตามาด้วย

   ไอ้ไอฟงไอ้โฟนอะไรนี่ก็ใช้ยากฉิบหาย โทรศัพท์ห่าอะไรก็ไม่รู้มีแต่หน้าจอปุ่มเปิ่มก็ไม่มี ทุกวันนี้ทำแค่รอรับสายกับกดโทรออกเป็นอย่างเดียวเท่านั้น

   แม่งราคาก็ใช่ถูกๆ เครื่องละตั้งสองสามหมื่น

   “ว่ายังไงท่านส.ส.” แจ้งเตือนจากปลายสายคือเพื่อนร่วมสายอาชีพที่รู้จักกันมาตั้งแต่ก่อตั้งโรงสีใหม่ๆ เมื่อปีก่อนฝ่ายนั้นพึ่งหันเหไปสนใจเอาดีทางด้านการเมือง ปัจจุบันเลยกลายเป็นนักการเมืองท้องถิ่นที่มีผู้คนนับหน้าถือตาพอสมควร

   (ส.ส.อะไรกันพี่พงษ์ เรียกอย่างเดิมเถอะ ฟังแล้วแสลงหู) เสียงหัวเราะอารมณ์ดีดังแทรกเข้ามา (ที่ฉันโทรมาหานี่ก็ว่าจะชวนมากินเลี้ยงที่บ้านตอนเย็น)

   “เนื่องในโอกาสอะไรล่ะนั่น ฉลองรับตำแหน่งหรือ” เสี่ยงพงษ์ถามกลับพร้อมกับยืดเส้นสายแก้ความเมื่อขบไปด้วย เพราะช่วงนี้งานที่โรงสีค่อนข้างหนัก ข้าวเยอะกว่าทุกปีเลยต้องทำงานข้ามวันข้ามคืนกันอยู่บ่อยครั้งเพื่อที่จะได้ส่งออกไปตามกำหนด

   (ใช่ซะที่ไหนพี่ก็ แค่กินเลี้ยงธรรมดาให้กำลังใจเด็กมัน ทำงานหนักติดต่อกันมาหลายอาทิตย์แล้ว)

   “เรอะ เออก็ฟังเข้าที”

   (ตกลงมานะพี่ พาพวกเด็กๆมาด้วยก็ได้ นี่ไอ้หมายมันลงทุนล้มวัวที่คอกตัวหนึ่งเลยนา)

ถ้อยคำเชื้อเชิญชวนออกมาไม่ขาดปากจนทำให้เสี่ยพงษ์ต้องถอนหายใจออกมายาวเหยียดในความช่างตื๊อของเพื่อนรุ่นน้อง

   “เออๆ รู้แล้ว เดี๋ยวกูไป” สรรพนามที่คุ้นเคยถูกแปรเปลี่ยนทำให้บรรยากาศระหว่างกันผ่อนคลายมากขึ้น “แต่รอบนี้ค่าเหล้าค่าเบียร์กูออกนะโว้ย ถือว่าเจ๊ากัน”

   (เสี่ยพงษ์ว่ายังไงก็ว่าตามกัน)

   หลังจากที่ข้อตกลงเป็นเอกฉันท์นายใหญ่แห่งโรงสีข้าวเอกอนันต์ก็เหน็บโทรศัพท์เก็บลงไปที่ซองหนังคาดเอวก่อนจะเดินกลับเข้าไปออฟฟิศด้านใน

   ลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศกระจายตัวออกมาเมื่อประตูบานอะลูมิเนียมถูกดันเข้าไป เสียงอี๊ดอ๊าดเพราะความฝืดเคืองของมันบ่งบอกถึงอายุการใช้งานที่ผ่านมาแล้วอย่างสมบุกสมบัน

   เห็นทีจะได้ฤกษ์เปลี่ยนบานใหม่เสียที

   แต่แล้วกลับต้องนึกแปลกใจเมื่อเห็นว่าคนที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่หลังโต๊ะทำงานเป็นช่างประจำโรงสีที่พึ่งจะรับเข้ามาทำงานเมื่อสามอาทิตย์ก่อน ฝ่ายนั้นเงยหน้าขึ้นมาจากลิ้นชักพร้อมกับไขควงอีกอัน

   แกขมวดคิ้วมองอย่างนึกแคลงใจไม่น้อยที่จู่ๆมันก็ถือวิสาสะเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้า...แต่อีกใจก็ไม่ได้อยากจะนึกอคติกับเด็กมันสักเท่าไร

   ดีหน่อยที่เก็บของมีค่าทั้งหมดไว้ในเซฟ...แต่ก็อย่างว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน ยิ่งอีกฝ่ายพึ่งจะเข้ามาทำงานได้ไม่นานด้วยแล้วก็ยิ่งต้องจับตามองเป็นพิเศษ จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง

   ครั้งนี้จะถือว่าลองใจ...กล้องวงจรปิดก็มี จะกลัวอะไร

   “ชาติ”

   “ครับเสี่ย” ในสายตาคมกล้า ไร้ซึ่งวี่แววตกใจเมื่อเงยหน้าขึ้นมามอง

   ไร้ท่าทีลนลาน...แต่ดูเกร็งและประหม่าจนผิดปกติ

   “ทำอะไร”

   “คือ...คุณข้าวบอกว่าลิ้นชักโต๊ะเสี่ยมันเสีย เลยวานให้ผมมาซ่อมให้ครับ”

   “เรอะ” แกหัวเราะ “ใช้มาเป็นปีไม่ยักมีปัญหา”

หยดเหงื่อที่ผุดซึมออกมาจนเปียกชุ่มเสื้อยืดที่สวมใส่ทำให้เสี่ยพงษ์ต้องกดลดอุณหภูมิแอร์ลงให้

   นี่ยี่สิบสองแล้วมันยังร้อนอยู่เรอะ...อย่างว่าคนหนุ่มๆไฟมันแรงก็เป็นเรื่องธรรมดา

   “แล้วนี่ไอ้ข้าวมันไปไหนล่ะ” กวาดสายตามองหาลูกชายคนเล็กอยู่หลายหนก็ไม่เห็นแม้แต่เงา

   “ค..คุณข้าวบอกจะไปหาอะไรกินในครัวครับ” สันหมัดถูกกำจนเส้นเลือดปูดออกมาให้ได้เห็น ใบหน้าคมเข้มดูเกร็งจนสันกรามสั่นเล็กน้อย เห็นดังนั้นเสี่ยพงษ์จึงเอ่ยถามลูกน้องอย่างนึกเป็นห่วงเพราะสามสี่วันที่ผ่านมาไอ้ชาติมันทำงานหนักจนเกินคุ้มค่าเงิน ยิ่งช่วงนี้เป็นช่วงที่ต้องเร่งงานพวกเครื่องจักรเครื่องยนต์ก็พร้อมพากันป่วย ถือว่ามันมาสมัครงานได้ถูกเวลาเลยทีเดียว

   “เป็นอะไรวะ สีหน้าไม่สู้ดี”

   “เปล่าครับ...ผมปวดท้องนิดหน่อย” ชายหนุ่มระบายยิ้มบางเบาเพื่อให้นายจ้างคลายกังวล

   “เรอะ เพลาๆลงบ้างนะเหล้าน่ะ กินเยอะไปไม่ดีนา” แกเตือนอย่างนึกเป็นห่วง เพราะตกเย็นทีไรพวกลูกน้องชอบตั้งวงเมากันประจำ นี่ก็พึ่งไปเยี่ยมมาคนนึงเพราะเลือดออกในกระเพาะเหตุเพราะดื่มเกินขนาดข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน

   “ครับ ขอบคุณครับเสี่ย” นายช่างใหญ่ยิ้มรับ

   “เอ้อ ถ้าไอ้ข้าวมันมาก็ฝากบอกด้วยว่าให้ไปหาเสี่ยที่โรงสี มีเรื่องจะคุยด้วย” แกฝากบอก เมื่อฝ่ายนั้นพยักหน้ารับก็ตั้งใจว่าจะเดินออกไปแต่กลับนึกบางอย่างขึ้นมาได้ก่อนจึงหันกลับไปบอก ทำให้ไอ้ชาติที่ดูจะผ่อนคลายลงกลับมีท่าทีเกร็งขึ้นมาอีกครั้ง

   เด็กมันคงยังไม่ชิน

   “ลืมบอกไป...เย็นนี้จะมีกินเลี้ยงกันที่โรงสีเสี่ยอู๋ ถ้าเอ็งไหวก็ไปด้วยกันนะ แต่ถ้าอยากพักผ่อนก็ไม่ว่ากัน”

   “ครับเสี่ย...ขอบคุณครับ”

   “เออ ถ้ายังไงก็มาบอกเสี่ยอีกทีก็แล้วกัน”

   แกบอกไว้แค่นั้นก็เดินหันหลังกลับออกไปทางโรงสี

   “อา..” เสียงทุ้มต่ำกดลึกในลำคอ ทั้งสายตายังคงมองตามหลังเจ้านายไปไม่ห่าง และเมื่อมั่นใจได้ว่าเสี่ยเดินไปไกลมากแล้วจึงก้มลงมองต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องขบกรามจนแทบแตกเพื่อไม่ให้หลุดต่อหน้าเสี่ย

   “คุณข้าว!” ฝ่ามือใหญ่บีบเข้าที่สันกรามเล็กก่อนจะพยายามดันศีรษะของอีกฝ่ายให้ออกห่าง แต่นอกจากทางนั้นจะไม่ให้ความร่วมมือแล้วยังเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนต้องเปลี่ยนตำแหน่งมือไปขยุ้มกลุ่มผมนุ่มเอาไว้

   ช่วงเอวสอบเด้งสวนเข้าไปในโพรงปากอุ่นที่อ้ารอรับอย่างไม่ยอมแพ้กัน ขอบกางเกงยีนถูกดึงร่นลงจนเห็นตะกรุดที่ห้อยเอวเอาไว้

   “อื้อ!” ฝ่ามือเล็กของเจ้าของกลุ่มผมสีเข้มที่กำลังขยับโยกอยู่บริเวณหน้าขาเริ่มจิกข่วนเล็บเข้าที่สีข้างจนเลือดซิบ

เสื้อนักเรียนที่สวมใส่เปิดกว้างออกจนเห็นผิวกายขาวเนียนของเด็กวัยเจริญพันธุ์

   นายช่างใหญ่ประจำโรงสีขบกรามแน่นเมื่อเริ่มใกล้ถึงปลายทางแห่งความสุข ชาติเร่งจังหวะเอวที่เด้งสวนเร็วและแรงจนได้ยินเสียงหยาบโลนที่ดังอยู่ในลำคอขาว และก่อนที่ทุกอย่างจะเสร็จสิ้นเจ้าของเรือนกายสูงใหญ่ก็รีบถอดถอนตัวเองออกมาจากโพรงปากนุ่มเพื่อปลดปล่อยทิ้งไปที่อื่น

   แต่ทว่าช้ากว่าใครอีกคน เมื่อลูกชายคนเล็กของเสี่ยพงษ์ตะปบเข้ามาที่ท่อนลำสีเข้มพร้อมกับขยับเร่งมือจนในที่สุดหยาดหยดขาวขุ่นก็พุ่งออกมาเปรอะเปื้อนบนใบหน้าจิ้มลิ้มแทน

   “อื้อออ พี่ชาติ ข้าวเจ็บปากนะ!”เด็กน้อยฟาดมือลงบนแผ่นท้องแข็งแรงพร้อมกับช้อนตามองค้อนคนที่ประทุษร้ายปากตัวเอง

   พี่ชาติบ้า! ทำแรงเกินไปแล้ว!

   “ขอโทษครับ” ชาติบอกอย่างรู้สึกผิดก่อนจะถอดเสื้อตัวเองออกมาเช็ดคราบเปรอะบนใบหน้าอ่อนเยาว์และเผื่อไปยังบางส่วนที่เปื้อนลงพื้น “คุณข้าว...คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ” ชาติยืดตัวขึ้นพร้อมกับเก็บบางส่วนกลับเข้าไปพร้อมรูดซิปติดตะขอให้เรียบร้อย

   “ทำไมอะ พี่ชาติก็ชอบนี่” เด็กน้อยตรงหน้ายู่ปากอย่างขัดใจพร้อมกับโถมตัวเข้ามาหา ขึ้นนั่งคร่อมตักจนเกือบจะเสียหลักล้ม ชาติเผลอก้มลงมองต้นขาขาวที่โผล่พ้นออกมาจากกางเกงนักเรียนสีเทาด้วยลำคอที่แห้งผาก เนื้อตัวนุ่มนิ่มที่ก่ายเกยแนบชิดทำเอาอะไรๆที่พึ่งสงบลงกำลังจะตื่นตัวขึ้นมาอีกรอบ

   ถ้าเข้าใจไม่ผิดเด็กผู้ชายอายุสิบเจ็ดสิบแปดมันต้องเนื้อตัวแข็งมีกล้ามเนื้อไม่ใช่หรือ...แล้วทำไมลูกคนเล็กของเสี่ยถึงเนื้อตัวนุ่มนิ่มมากขนาดนี้ซ้ำกล้ามเนื้อยังไม่มีให้เห็นแม้แต่มัดเดียว

   “ผมบอกตอนไหน” ชาติถือวิสาสะล็อกเอวน้องเอาไว้ เพราะเจ้าตัวไม่ยอมนั่งนิ่งๆเสียที ขยับไปมาจนอะไรต่อมิอะไรโดนกันมั่วไปหมด

   “ก็...เห็นพี่ชาติกระดกเอวรับไม่หยุดเลยนี่ อ๊ะ” เด็กน้อยบนตักสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกบีบเข้าที่เอวจนเนื้อที่มีเยอะกว่าคนทั่วไปขึ้นรอยแดง

   ผู้ชายเวลาเจออะไรนุ่มนิ่มมือมันไปเองเป็นเรื่องปกติ

   ข้าวไม่ใช่เด็กผู้ชายตัวผอมกะหร่องแต่ก็ไม่ได้อ้วนจ้ำม่ำ แค่ดูมีเนื้อมีหนังนิดหน่อยตามประสาลูกคนเล็กที่แม่เลี้ยงแบบตามใจ อยากกินอะไรก็ได้กิน

   “ห้ามทำแบบนี้อีกนะครับ...มันไม่ใช่เรื่องดี” ปรายตามองดุเจ้าตัวดื้อที่ทำหน้ายู่ ก่อนจะเอื้อมมือไปติดกระดุมเสื้อนักเรียนให้เรียบร้อย

   “ดีไม่ดีก็ทำพี่ชาติร้องเสียงหลงก็แล้วกัน” มือขาวตะปบเข้ากลางลำตัวพร้อมกับขยำไปมาจนเจ้าของมันคิ้วขมวดยุ่งไปหมด

   เห็นไหมล่ะ...ไม่ทันไรก็แข็งสู้มืออีกแล้ว ปากไม่ตรงกับใจจริงๆเลยพี่ชาติเนี่ย

   “คุณข้าว..” ดูคำพูดคำจา...นี่ถ้าเป็นลูกหลานแถวบ้าน สัญญาได้เลยว่าจะจับฟาดให้หลังลาย

   “ไม่รู้ล่ะ พี่ชาติทำปากข้าวเป็นแผล” เด็กตัวขาวเบียดตัวเข้าแนบชิดอกกว้างจนสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นจากเหงื่อ...พี่ชาติตอนใส่เสื้อกล้ามว่าแซ่บแล้ว แต่ตอนเปลือยท่อนบนเหลือแค่กางเกงยีนสีซีดนี่สิเร้าใจเป็นบ้า “ถ้าไม่อยากให้ข้าวฟ้องป๊า พี่ชาติต้องตามใจข้าว”

   “…”

   “ไม่อย่างนั้นข้าวจะบอกป๊าว่าพี่ชาติแกล้ง รับรองได้เลยว่าพี่ชาติตกงานแน่— อื้อ!” ยังไม่ทันได้ขู่จบก็ถูกประกบจูบเข้าอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บจี๊ดที่แผลเก่า เรียวลิ้นร้อนที่บุกเข้ามากวาดต้อนอย่างดุดันทำให้ข้าวลอบยิ้มอย่างอารมณ์ดี  เสียงเฉอะแฉะของน้ำลายที่แลกเปลี่ยนกันเร่งให้อารมณ์คุกรุ่นปะทุขึ้นสูง เด็กน้อยเป็นฝ่ายต้อนกลับอย่างไม่ยอมแพ้ มือขาวดึงฝ่ามือกร้านให้สอดเข้ามาใต้เสื้อนักเรียนก่อนจะวางทาบลงบนแผ่นอกขาวเนียนชื้นเหงื่อ สัญชาตญาณดิบทำให้ต้องออกแรงบีบเคล้นจนได้ยินเสียงครางแผ่วออกมาจากอีกฝ่าย

แต่ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ตัวแสบกลับเป็นฝ่ายดันมือเขาออกอย่างไม่ไยดีก่อนจะถอนริมฝีปากออกจนน้ำลายบางส่วนเปื้อนเปรอะข้างมุมปาก ข้าวดันแผ่นอกพี่ชาติที่กำลังจะก้มลงจูบออกห่างทั้งพยายามขืนกายออกจากอ้อมแขนแกร่งที่รัดแน่นจนตัวแทบหลอมละลายเป็นร่างเดียวกัน

เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้ายังปฏิเสธเอาแบบหัวชนฝา

ปากบอกไม่...แต่ทั้งบนทั้งล่างซนไม่ต่างกันเลย!

“พี่ชาติ! หยุดก่อน!” ตอหนวดแข็งๆที่ผ่านใบมีดโกนราคาถูกครูดเสียดสีข้างซอกคอจนขนอ่อนลุกชูชัน

ถึงจะรู้สึกชอบแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเคลิ้ม!

“ข้าวลืมว่าห้องป๊ามีกล้องวงจรปิด!”

“ฉิบหาย..โอ๊ย!” แรงหยิกเข้าที่สีข้างทำให้ต้องร้องเสียงหลง

   “ว่าข้าวเหรอ!”

   “เปล่าครับ” ชาติยิ้มแหย “แล้วจะทำยังไงล่ะครับงานนี้ ขืนเสี่ยรู้มีหวัง..”

   “ไม่มีทางอะ” ข้าวยักไหล่อย่างไม่ยี่หระเมื่อนึกความจริงบางข้อออก “ป๊าเปิดดูไม่เป็นหรอก กว่าจะเช็กแต่ละที เดี๋ยวข้าวลบไฟล์ทิ้งก็ไม่เจอละ”

   “แน่ใจนะครับ?” เขาถามอย่างนึกเป็นห่วง...ไอ้เรื่องจะโดนไล่ออกจากงานน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องจะโดนลากคอเข้าคุกนี่สิน่าห่วงกว่าเยอะ

   ถ้าคนที่นั่งคร่อมตักอยู่ตอนนี้เป็นอีหนูมหาลัยวัยยี่สิบก็คงจะไม่เครียดนัก...แต่นี่เป็นเด็กอายุสิบแปดที่พึ่งจะขึ้นม.หกมาได้หมาดๆ ซ้ำยังเป็นลูกชายคนเล็กของเจ้านาย

   แววคอขาดลอยมาแต่ไกล

   “พี่ชาติเนี่ยขี้กังวลจัง” น้องเอื้อมมือมาบีบแก้มแล้วส่ายไปมา “คิดมากไปได้ พึ่งจะสามสิบสองทำไมบ่นเป็นตาแก่เลยอะ”

   “ก็คุณข้าวทำตัวไม่น่ารัก” มีอย่างที่ไหน เอะอะเอาของคนอื่นเข้าปากมั่วซั่ว น่าจับตีจริงๆ

   “ยังไงอะ?”

   “...ห้ามไปทำแบบนี้กับใครนะครับ”

   “พี่ชาติหึงล่ะสิ” ข้าวแหย่อย่างอารมณ์ดีพร้อมกับงับคางสากๆของนายช่างใหญ่ไปด้วยอย่างมันเขี้ยว

   ชอบชะมัดเวลาที่ตอหนวดแข็งๆมันครูดกับผิว

   “เปล่า...แค่จะบอกว่าถ้าเป็นคนอื่น ป่านนี้มันลากไปทำมิดีมิร้ายแล้วครับ”

   “พี่ชาติก็ทำซะสิโอกาสมาถึงแล้วเนี่ย” ชักช้าอยู่ได้!

   “คุณข้าว!”

   “โอ๊ยยย คำก็คุณสองคำก็คุณ ข้าวอายุน้อยกว่าพี่ชาติตั้งรอบนึงเลยนะ!”

   “ก็คุณเป็นลูกเจ้านายนี่ครับ”

   “ฮื่อ ไม่เอาอะ เรียกข้าวเฉยๆพอ” ไม่ว่าเปล่ายังบดสะโพกลงจนชาติต้องขบกรามระงับอารมณ์ไว้

   “ไม่ดีมั้งครับ”

   “ดี ดีที่สุด นี่คือข้อตกลงแรก”

   “…”

   “ไม่หน้าบึ้งซี่ เดี๋ยวหน้าแก่เร็วนะ” ตัวแสบยื่นหน้าไปจุ๊บหนักๆหนึ่งทีก่อนจะยอมลุกขึ้นยืน “แล้วก็...ได้ยินว่าเย็นนี้ป๊าจะไปบ้านอาอู๋ พี่ชาติจะไปหรือเปล่า”

   “คงไม่ครับ” ชาติลุกยืนเต็มความสูงพร้อมกับพาดเสื้อกล้ามไว้บนบ่า “ผมอยากพักหน่อย ลุยงานมาหลายวันแล้ว”

   พอเทียบแบบนี้น้องข้าวยังสูงไม่ถึงไหล่เขาเสียด้วยซ้ำไป

   น้องพยักหน้ารับอย่างเข้าใจก่อนจะเดินออกไปจากออฟฟิศเพื่อไปหาเสี่ยพงษ์

   ลับหลังแผ่นหลังเล็กหายออกไปจากระยะสายตาชาติก็ถือวิสาสะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของเสี่ยอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะถอนหายใจออกมายาวเหยียดเพราะเหตุการณ์ระทึกก่อนหน้าเล่นเอาเครียดไม่ใช่น้อย

   ...งานนี้เสี่ยงโดนไล่ออกยังไม่พอ

ยังเสือกเสี่ยงคุกอีกต่างหาก





   “ไม่ไปแน่นะน้องข้าว” เสี่ยพงษ์ยื่นหน้าออกมาจากรถเพื่อถามลูกชายอีกครั้ง ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นโรงสีปิดทำการเร็วในรอบสองอาทิตย์เพื่อต้องการให้คนงานได้พักผ่อน

   “ไม่อะป๊า ข้าวมีการบ้านต้องทำเยอะเลย”

   “แน่ใจ? อาอู๋เขาบ่นอยากเจอ ไปแป๊บเดียวก็ได้เดี๋ยวป๊ารีบกลับมาส่ง”

   ข้าวหน้ายู่เมื่อเริ่มถูกต้อนจนมุม

   “ป๊าอย่าบังคับลูกสิ น้องข้าวก็บอกอยู่ว่ามีการบ้าน” แม่เป็นฝ่ายยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเมื่อเห็นว่าป๊าเริ่มงอแง “น้องข้าวอยู่บ้านนี่แหละ ลุงพลก็เฝ้าอยู่กลัวอะไร”

   “ใช่ๆ ป๊าไปเถอะ นะๆๆ จะได้ไม่ต้องรีบไง ไปพักผ่อนๆ ข้าวอยู่คนเดียวได้”

   “แน่นะ”

   “ชัวร์ล้านเปอร์เซ็นต์!”
   “ถ้าอย่างนั้นก็ล็อกบ้านดีๆด้วย เข้าใจไหม”

   “คร้าบบ”

   ลูกคนเล็กยืนโบกมือลาจนกระทั่งรถกระบะวิ่งไกลออกไป

   จากนี่ไปถึงบ้านอาอู๋ที่อยู่อีกอำเภอก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมง รวมเวลากินเลี้ยงและเวลาเดินทางทั้งหมดก็นับว่าคืนนี้ข้าวมีเวลาเหลือเฟือ

   รอยยิ้มมุมปากกดลึกเมื่อภาพจินตนาการบางอย่างฉายชัดขึ้นมาในหัว

...ในที่สุดโอกาสก็มาถึงแล้ว





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-05-2019 14:41:01 โดย Punmile09 »

ออฟไลน์ Yui_Panitakarn

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
น้องข้าวของพี่  :pighaun: :jul1:

ออฟไลน์ Punmile09

  • '...Cause we were just kids when we fell in love...'
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 139
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-4
เวลาช่วงหัวค่ำเสียงเคาะประตูรัวๆที่ดังอยู่ด้านนอกแข่งกับเสียงผู้ประกาศข่าวในโทรทัศน์ทำให้ชาติต้องหยุดอาบน้ำกลางคันและด้วยความรีบจึงคว้าได้เพียงผ้าเช็ดตัวมาคลุมท่อนล่างเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่

บานไม้เก่าคร่ำครึถูกเปิดออกเบื้องหลังคือลูกชายคนเล็กของเสี่ยพงษ์ที่กำลังยืนน้ำตาคลออยู่ น้องเนื้อตัวสั่นเทาได้อย่างน่าสงสารจนชาติเริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี

“คุณข้าว? เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มถามอย่างนึกเป็นห่วง ในหัวจินตนาการไปถึงคนร้ายที่ขึ้นปล้นบ้านเจ้านายไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย

“พ...พี่ชาติ”

“ครับ”

“ข้าว...ข้าวขออยู่ด้วยได้ไหม”

ชาติเลิกคิ้วอย่างแปลกใจแต่ก็ยอมเปิดทางให้อีกฝ่ายได้เดินเข้ามาในห้องโดยไม่รอซักถามให้มากความ

น้องยืนกอดอกตัวเองไว้ เลยยิ่งทำให้ตัวที่เล็กอยู่แล้วเล็กลงไปอีกคล้ายกับเด็กน้อยที่พลัดหลงทางจากผู้ปกครอง

“คือ...ฟูกมันอาจจะไม่ได้นิ่มมาก แต่ถ้าคุณข้าวไม่รังเกียจจะนั่--”

พูดยังไม่ทันจบลูกชายคนเล็กของเสี่ยก็ทรุดตัวนั่งลงบนฟูกนอนของเขาโดยไม่ต้องรอให้เจ้าของห้องเชื้อเชิญให้เสียเวลา น้องนั่งกอดเข่าจนตัวกลมดิกพร้อมกับจ้องจอทีวีเขม็งโดยไม่สนใจสภาพกึ่งเปลือยของเขาเหมือนอย่างทุกที

สงสัยจะเจอเรื่องอะไรที่ทำให้รู้สึกไม่สบายใจมาจริงๆ

ชาติเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายต่อก่อนจะออกมารื้อตู้เสื้อผ้าหาชุดใส่นอน ระหว่างก้มลงไปหยิบกางเกงที่ลิ้นชักชั้นล่างก็คอยสังเกตอาการของเด็กดื้อไปด้วย แต่นอกจากฝ่ายนั้นจะไม่สนใจแล้วยังเอาแต่จับจ้องละครหลังข่าวอย่างสนอกสนใจ

   จากลิงซนซึมเป็นลิงป่วยแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ...ไม่ใช่เอะอะปีนป่าย เอะอะขโมยกล้วยคนอื่นไปกินเหมือนช่วงบ่ายที่ผ่านมา   

   “คุณข้าวมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ” นายช่างใหญ่เช็ดผมที่เปียกชื้นให้แห้งหมาดก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นข้างๆฟูก

   “พี่ชาติลงไปนั่งพื้นทำไม” น้องหน้าเบะจนต้องยอมย้ายขึ้นไปนั่งข้างบนด้วยกัน

   “ว่ายังไงครับ? เจออะไรไม่ดีมาหรือเปล่า”

   “อื้อ” ลูกลิงป่วยซบลงข้างต้นแขน นิ่งจนผิดปกติ “เมื่อช่วงหัวค่ำ...ข้าวนั่งทำการบ้านอยู่ห้องรับแขก แล้วจู่ๆก็ได้ยินเสียงดังมาจากในห้องพระโครมใหญ่เลย” เสียงสั่นเครือได้อย่างน่าสงสารจนอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปลูบหลังปลอบ

   เพราะไม่ว่าอย่างไรข้าวก็ยังเป็นแค่เด็กอายุสิบแปด อยู่ในบ้านหลังใหญ่คนเดียวตอนดึกๆดื่นๆก็คงมีบ้างที่จะขวัญเสีย

   “ไม่ใช่โจรผู้ร้ายใช่ไหมครับ”   

   น้องส่ายหน้าแทนคำตอบ

   “หรือจะเป็นแมวครับคุณข้าว” แล้วคำตอบที่ได้ก็คือฝ่ามือที่ฟาดลงมาบนท่อนแขนจนต้องร้องอู้

   “แมวที่ไหนกันล่ะพี่ชาติเนี่ย!” เพียงเสี้ยวเดียวที่ชาติจับสังเกตได้ว่าอาการลูกลิงป่วยมันก็เป็นแค่...การแสดง

   เอาล่ะตัวแสบ...คิดจะเล่นซนอะไรอีก

   “ข้าวกลัวอะ ต้องเป็นผีแน่ๆเลยอะพี่ชาติๆๆๆ” ข้าวเริ่มกอดเกยแน่นจนเกินความจำเป็นซ้ำยังแอบเนียนดมกลิ่นสบู่นกแก้วที่พี่ชาติใช้อาบน้ำอย่างมีความสุข กล้ามเนื้อแน่นๆที่มีแค่เสื้อกล้ามสีดำปกปิดนี่มันช่างน่ากัด ยังไม่รวมอะไรต่อมิอะไรที่ขึ้นรูปใต้กางเกงขาก๊วยเนื้อบางนั่นอีก

   โอกาสมาถึงแล้วใครจะปล่อยให้หลุดลอยไปได้

ผีเผออะไรไร้สาระ! ผีอย่างเดียวที่กลัวตอนนี้คือผีไม่มัวต่างหาก!

“คุณข้าวอยู่มาตั้งนานพึ่งจะมานึกกลัวอะไรตอนนี้ครับ” ชาติพูดเสียงเข้มพร้อมกับก้มลงหรี่ตามองอย่างคาดโทษ

แล้วก็เป็นอย่างที่คิดเมื่ออาการเซื่องซึมของลูกลิง   ป่วยก่อนหน้ามลายหายไปหมดแล้ว

โดนเด็กมันหลอกเข้าจนได้

“ไม่รู้ล่ะ ก็ข้าวกลัวนี่นา ป๊ากับแม่ก็ไม่อยู่ ลุงพลก็เฝ้าอยู่ที่หน้าป้อมยามนู่น” เด็กน้อยู่ปากใส่ พร้อมกับเบียดตัวขึ้นมานั่งบนตักได้สำเร็จ “พี่ชาติปลอบข้าวหน่อยซี่ กลัวจนเนื้อตัวสั่นหมดแล้วเนี่ยเห็นไหม~”

เนื้อตัวนุ่มนิ่มของเด็กวัยขบเผาะที่เบียดเสียดแนบเนื้อทำให้อารมณ์ที่คุกรุ่นมาตั้งแต่ช่วงบ่ายเริ่มปะทุ

สาบานเลยถ้าหากข้าวเป็นแค่เด็กผู้ชายธรรมดา ไม่มีวันที่เขาจะคิดเกินเลยกับเด็กมันได้

แต่นี่วัวเคยค้าม้าเคยขี่ ซ้ำเด็กมันยังเป็นฝ่ายจ้องจะขึ้นขี่เองด้วยแล้ว ความผิดชอบชั่วดีเลยถูกปัดทิ้งไปก่อนใครเพื่อน

   “คุณข้าวลงไปก่อนครับ” ก่อนที่จะไม่ได้ลงไปอีก...นี่ถือว่าให้เกียรติสุดๆแล้ว

   ยอมให้เด็กมันได้ใจมามากเกินพอแล้ว

   “ฮื่อออ พี่ชาติจ๋า~ข้าวกลัว อ๊ะ!” ไม่ทันไรโลกก็หมุนเคว้ง รู้ตัวอีกทีก็มานอนหงายแผ่พังพาบบนฟูกแข็งๆของพี่ชาติแล้ว

ป๊านี่ยังไง เดี๋ยวหลังจากนี้ต้องเสนอให้เปลี่ยนฟูกให้ใหม่แล้วข้าวจะได้ไม่เจ็บหลัง เอ๊ย พี่ชาติจะได้นอนสบายๆ

   ชาติแหวกขาขาวเนียนออกกว้างพร้อมแทรกกายเข้าไปตรงกลาง วันนี้กางเกงขาสั้นที่น้องใส่ดูถอดง่ายเป็นพิเศษเหมือนเตรียมตัวมาแล้วเป็นอย่างดี

   ชายหนุ่มยืดตัวขึ้นพร้อมกับถอดเสื้อกล้ามที่สวมใส่อยู่ออกไปก่อนจะโยนมันทิ้งอย่างไม่ไยดี กล้ามเนื้อหนั่นแน่นแสดงให้เห็นถึงการทำงานหนักขึ้นลอนสวยเสียยิ่งกว่าพวกนายแบบที่ข้าวเคยเห็นซะอีก เด็กตัวขาวนอนมองตาค้างเพราะไม่เคยเห็นพี่ชาติทำแบบนี้มาก่อน

อยากจะขอบคุณป๊าที่รับนายช่างคนใหม่เข้ามาทำงาน

   ..เคยเห็นแต่ในคลิปไม่ก็ในนิยายขายฝัน ไม่คิดเลยว่าของจริงจะทำให้ใจสั่นได้ขนาดนี้

   จู่ๆก็รู้สึกอยากเสียตัวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

   “พี่ชาติอะ ทำไมต้องรุนแรง” ข้าวเม้มปากแน่นเมื่อมองคนตรงหน้าค่อยๆคลายปมเชือกกางเกงขาก๊วยออกอย่างเนิบนาบ สายตาคมกล้าคู่นั้นกดต่ำลงมองนิ่งเรียบแต่มันก็ไม่ต่างกับประกายไฟวาบหวามที่แล่นเข้ามาเล่นงานจนทั้งเนื้อตัวสั่นเทิ้ม

   และโดยไม่ต้องรอให้เสียเวลาข้าวก็เป็นฝ่ายลอกคราบตัวเองออกจนล่อนจ้อนไม่เหลือไว้แม้แต่ชั้นในที่ชั่งใจอยู่นานว่าจะใส่มาดีไหม

   ชาตินิ่งค้างกับการกระทำของเด็กตรงหน้าไปนิดก่อนจะพรูลมหายใจออกมาเพื่อระบายอารมณ์ขบขัน...อะไรมันจะกระเหี้ยนกระหือรือขนาดนั้น

   แต่แล้วลมหายใจก็ต้องสะดุดท้องน้อยหดเกร็งเมื่อจู่ๆริมฝีปากจิ้มลิ้มก็กดจูบลงบนบางสิ่งที่กำลังตื่นตัวอยู่ใต้กางเกงแพรเนื้อบาง ความนุ่มหยุ่นไล่ขบเม้มนวดไปทั่วอย่างอ้อยอิ่งจนได้ยินเสียงทุ้มต่ำคราเครือออกมา ฝ่ามือใหญ่แทรกไปตามกลุ่มผมอ่อนนุ่มก่อนจะประคองเอาไว้ไม่ให้น้องหยุดกลางคัน

   ข้าวค่อยๆใช้ปากนวดคลึงท่อนลำแข็งขืน ทำตามนายเอกหนังที่อุตส่าห์ถ่างตาดูข้ามวันข้าวคืน ถึงแม้ของจริงมันจะทำให้เมื่อยปากไม่น้อยแต่ใจเต็มร้อยอะไรๆก็พร้อมสู้

   ความเปียกชื้นที่ซึมผ่านเนื้อผ้าเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าลูกพี่ชาติเริ่มอยากจะร้องไห้เต็มแก่ ไม่รอช้าปมเชือกกางเกงก็ถูกกระตุกออก ผ้าเนื้อบางหล่นลงไปกองอยู่ที่ช่วงเข่าเผยให้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่ชูคอต่อสู้กับแรงโน้มถ่วงของโลก มันผงกหัวทักทายกันนิดหน่อย ส่วนปลายสีคล้ำตามสภาพผิวถูกเคลือบด้วยความฉ่ำวาวจนข้าวต้องลอบกลืนน้ำลายลงคออยู่หลายอึก

   เส้นเลือดปูดโปนรอบๆและรอยนูนของบางสิ่งบางอย่างทำให้มันดูน่าหวั่นเกรงไม่น้อย

   ...มุกเจ็ดเม็ดที่ฝังตัวกระจายอยู่รอบท่อนลำสีเข้ม...นั่นล่ะ คือตัวต้นเหตุของแผลในปากข้าว..

   ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งเอื้อมมากอบกุมลูกรักของตนเองไว้พร้อมกับขยับมือรูดรั้งอย่างไม่เกรงใจทั้งที่สายตายังคงจับจ้องร่างขาวนวลที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยมองตาใสแจ๋ว

   ที่ผ่านมาเขานิ่งมาตลอด ไม่เคยเป็นฝ่ายเริ่มก่อน...น้องคงยังไม่ชิน

   “ขออนุญาตนะครับ”

ปากเอื้อนเอ่ยขออย่างสุภาพชน แต่การกระทำช่างขัดแย้ง เมื่อชาติถือวิสาสะใช้มืออีกข้างช้อนเข้าใต้คางบังคับให้ใบหน้าจิ้มลิ้มแหงนเงยขึ้นมาสบตาก่อนจะใช้บางสิ่งที่เจ้าตัวชอบนักชอบหนาตีเข้าที่ข้างแก้มนุ่มจนผิวเนื้อส่วนนั้นเปรอะคราบใส

   “พี่ชาติลามกอะ! แย่!” ข้าวอ้าปากค้างไปกับการกระทำหยาบโลน แต่ในใจกลับเต้นรัวจนหูอื้อตาลายไปหมด

     ทำอย่างกับข้าวเป็นนางเอกหนังโป๊ไปได้!

   ชาติไม่ตอบกลับทำเพียงแค่หัวเราะกลับไป เมื่อเห็นว่าเด็กจอมบ่นคว้าหมับเข้าให้อย่างหงุดหงิดแล้วครอบปากรับกลืนกินเข้าไปอีกครั้ง เส้นผมสีเข้มพลิ้วไหวยามที่เจ้าตัวขยับโยก เสียงหยาบโลนดังขึ้นแผ่วเบาตอนที่น้องใช้มันตีลิ้นตัวเองเล่นไปมา

   ใครกันแน่ที่ลามก...แทบไม่ต้องทายเลยว่าคงดูหนังอย่างว่ามาไม่น้อย เพราะจริตท่าทางมาเต็มร้อย

   เด็กหนอเด็ก

   “พี่ชาติ”   น้องผละออกมาหอบหายใจอย่างหนักด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

   “ครับ”

   “ข้าวไม่ไหวแล้ว” กว่าจะรู้ว่าเจ้าตัวต้องการจะสื่ออะไรชาติก็ถูกผลักให้ลงไปนอนหงายบนฟูกแล้วเป็นที่เรียบร้อย

   ...ครั้งแรกก็จะนำเองเลยหรือนี่

   “คุณข้าวครับ...ถุงยางกับเจลอยู่กล่องข้างฟูก” เสียงเข้มเอ่ยดุก่อนที่เด็กดื้อจะกดตัวลงมาทั้งๆที่ยังไม่เบิกทางเสียด้วยซ้ำไป

   “ข้าวเตรียมตัวมาแล้วน่า” วันนี้อาบน้ำนานกว่าปกติก็เพื่อสิ่งนี้เลย

   “ไม่เกี่ยวว่าเตรียมไม่เตรียมครับ แต่ต้องใส่” ชาติคว้าลูกชายกลับอย่างไม่ยี่หระ แม้ว่ามือนุ่มนิ่มคู่นั้นจะทำให้รู้สึกดีมากก็ตาม

   “ไม่เอาอะ ครั้งแรกข้าวอยากสด” ใบหน้าจิ้มลิ้มเริ่มเบะลง “อยากให้พี่ชาติเสร็จข้างใน”

   เวรกรรม...เสี่ยจะรู้ไหมว่าลูกคนเล็กใจแตกขนาดนี้...แต่ละคำที่พูดออกมาทำเอาคนที่ผ่านโลกมาก่อนอย่างเขายังรู้สึกกระดากอายแทน

   “ดูหนังเยอะเกินไปแล้วครับ” ชาติถอนหายใจอย่างปลงตกก่อนจะเป็นฝ่ายเอี้ยวตัวไปหยิบอุปกรณ์ป้องกันออกมาจากกล่องพร้อมกับขวดเจลหล่อลื่นโดยไม่ได้สนใจฟังเสียงบ่นกระปอดกระแปดบนตัว

ยางเนื้อบางถูกสวมลงไปตามขนาดความยาวพร้อมกับชโลมสารหล่อลื่นให้พร้อมเสร็จสรรพโดยไม่ลืมที่จะเผื่อแผ่ไปยังช่องทางที่ต้องเป็นฝ่ายรองรับด้วย

ถึงจะไม่เคยกับผู้ชายมาก่อนแต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย

“อ..อืออ” เสียงร้องหงุงหงิงในลำคอทำให้ชาติลอบยิ้มเอ็นดูและยิ่งเอ็นดูเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นว่าสะโพกนิ่มนั้นสั่นเทาอย่างควบคุมไม่อยู่ตอนที่ถูกกระตุ้นบางจุดในร่างกาย

“อื้อ ฮ...พี่ชาติ ข..ข้าวเสียว อ๊า!” เด็กน้อยเชิดหน้าครางเสียงดังตอนที่จังหวะของนิ้วสวนเข้าออกรัวเร็ว ชาติรวบมือทั้งสองข้างไว้ไม่ยอมให้เจ้าตัวได้แตะต้องด้านหน้าแม้นว่ามันจะอยากร้องไห้อย่างหนักก็ตาม

ดีที่คนงานห้องข้างๆไปกินเลี้ยงกับเสี่ยหมด ไม่อยากนั้นมีหวังได้รับอานิสงส์หนังสดไปพร้อมๆกัน

“พี่ชาติ! ไม่เอานิ้วแล้ว!” เสียงที่ยังไม่แตกหนุ่มดีร้องขอทั้งที่น้ำตาไหลอาบแก้ม

“แล้วจะเอาอะไร” ชาติแกล้งถามทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่ในใจ นิ้วทั้งสามถูกถอนออกกลับแทนที่ด้วยบางส่วนแทน

ส่วนปลายถูไถอยู่รอบปากทางไม่ยอมเข้าไปตามที่ใครอีกคนเรียกร้อง ท่อนลำถูกสาวขึ้นลงอย่างเนิบนาบจนคนด้านบนเริ่มครางประท้วง

“เอา....พี่ อื้อ” ข้าวขบเรียวปากจนซีดเมื่อส่วนนั้นดันเข้ามาแค่ส่วนปลายแล้วก็ถอนออกไปอย่างรวดเร็ว

“คุณข้าวจะเอาอะไรนะครับ”

“เอา...ของพี่ชาติ! รีบๆใส่เข้ามา อ..อ๊า!” ไม่ทันขาดคำส่วนปลายก็ถูกกดชำแรกเข้าไปจนเกือบถึงครึ่งอย่างง่ายดายเพราะความลื่นของเจลที่ทาไว้ก่อนหน้า

แต่ถึงอย่างนั้นความคับแน่นและสดใหม่ก็ทำให้ชายหนุ่มต้องขบกรามจนขึ้นเป็นสันนูนพร้อมกับช่วยปลอบคนที่ตัวสั่นไปด้วย

น้องร้องเสียงหลงอย่างน่าสงสารทั้งพยายามยกเอวหนีแต่ก็ไร้ผลเมื่อถูกกดตรึงให้อยู่กับที่

   “อา..คุณข้าวอย่าดิ้นครับ เดี๋ยวเจ็บ ผ่อนคลายหน่อยครับ” ถ้าน้องเจ็บ แน่นอนว่าเขาเองก็เจ็บไม่ต่างกัน

   “ฮืออ พี่ชาติ ข้าว อ๊ะ มุกพี่มัน...แน่นอะ” ข้าววางมือลงบนลอนหน้าท้องแข็งพร้อมกับค่อยๆผ่อนลมหายใจตามคำแนะนำของอีกฝ่าย สัมผัสขรุขระของท่อนลำที่ครูดไปมาข้างในทำให้รู้สึกหวาดเสียวจนท้องน้อยหดเกร็ง

   ของจริงไม่เห็นจะเข้าง่ายเหมือนในคลิปที่ดูเลย!

   “ให้เอาออกไหมครับ” ชาติยื่นข้อเสนอทั้งๆที่รู้ดีว่าตอนนี้มาไกลเกินจะถอยหลังกลับแล้วทั้งคู่

   “ไม่...ไม่เอา อื้อ พี่ มันอุ่น” เมื่อเริ่มปรับตัวได้ความรู้สึกบางอย่างก็แทรกเข้ามาทีละนิด ข้าวค่อยๆผ่อนลมหายใจและกดตัวลงจนสามารถรับความใหญ่โตเข้าไปไว้ได้หมด

     จะกินพี่ชาติให้คอพับคออ่อนเลยคอยดู!

   “อืมม...อย่าพึ่งขยับครับ อ...คุณข้าว” ใบหน้าคมเข้มเหยเกเมื่อรู้สึกเสียววูบที่ท้องน้อยจนหดเกร็ง

   “พี่ชาติ..มันไม่เห็น อื้อ เหมือนในหนังเลย” ดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำแห่งอารมณ์ก้มลงมองร่างด้านใต้ เอวนุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือถูกบีบเคล้นจนเนื้อปลิ้นออกมาตามร่องนิ้ว

   “ก็นั่นมันในหนังครับ” รอยยิ้มกดลึกข้างมุมปากอย่างนึกเอ็นดู

   “มัน...มันดียิ่งกว่านั้นอีกอะ ฮื้ออ เขินอะ ของพี่ชาติเต็มท้องข้าวไปหมดเลย” มือขาวลูบวนบนหน้าท้องแบนเรียบไม่ว่าเปล่ายังโยกขย่มจำลองว่ามันเป็นหมอนข้างที่เคยเอาไว้ใช้ฝึกเอวมาตลอดทั้งสัปดาห์...ตัวแข็งๆของพี่ชาตินี่ขี่สนุกกว่าเป็นไหนๆ ยิ่งก้มลงมองเห็นว่าท่อนลำสีเข้มถูกกลีบเนื้อขาวๆดูดกลืนเข้าไปก็ยิ่งมีอารมณ์

   “คุณข้าว…” เกือบดีแล้วเชียว...นี่ถ้าเป็นคนอื่นมีเผลอด่าเด็กเปรตไปแล้ว

   “พี่ชาติ อ๊ะ ไม่ต้องขยับเลย อื้ออ ข้าวทำเอง!” พูดจบก็ออกแรงควบขย่มจนมีเสียงกระทบของหนั่นเนื้อดังก้องห้องพักคนงาน

   ชาติรู้สึกหน้าขาตัวเองเริ่มชาเล็กน้อยเพราะน้ำหนักตัวของน้องก็ไม่ได้เบาหวิวปลิวลม แต่พอได้บีบขย้ำเนื้อตัวนุ่มนิ่มก็ทำเอาลืมไปหมดทุกสิ่งอย่าง ฝ่ามือสองข้างเอื้อมไปขยำบีบสองเต้าเล็กๆที่เรียบแบนแต่เด้งสู้มือจนนึกมันเขี้ยวต้องลุกขึ้นนั่งแล้วกัดอย่างคันฟัน

   เสียงดูดดึงเนินเนื้อดังประสานกับเสียงกระทบของบั้นท้ายนุ่มอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่จังหวะทุกอย่างจะรัวเร็วขึ้น

   ชาติเป็นฝ่ายกลับมาคุมจังหวะอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าน้องเริ่มหมดแรง ชายหนุ่มลงไปนอนหงายก่อนจะล็อกเอวคนด้านบนไว้แน่นเมื่อรอรับแรงกระแทกกระทั้น

   น้องหัวสั่นหัวคลอนแต่ก็ยังกระดกเอวสู้ไม่หยุด จนในที่สุดหยาดน้ำบางส่วนก็พวยพุ่งออกมาเปรอะลอนหน้าท้องพร้อมกับเสียงร้องครางอย่างสุขสมเนื้อตัวกระตุกสั่นทำให้เด็กน้อยต้องฟุบตัวลงซบบนแผ่นอกกว้างอย่างเหนื่อยอ่อน

      ข้าวได้ยินเสียงร้องครางของตัวเองตอนเสร็จ…มันหวีดแหลมมีจริตเสียยิ่งกว่านางเอกหนังโป๊เสียอีก แอบเห็นด้วยว่าพี่ชาติยังกัดปากอย่างนึกชอบใจแถมยังฟาดมือลงมาบนก้นข้าวอย่างมันเขี้ยว ทั้งขยำขยี้พึมพำคำหยาบคายข้างหูจนข้าวหน้าร้อนไปหมด

      พี่ชาติบ้า!ลามก!

   “เสร็จแล้วเหรอครับ” ชาติลูบหัวปลอบแต่ท่อนล่างยังคงขยับอย่างต่อเนื่อง

   “อื้อออ พี่ชาติเบาๆ” น้องกัดลงบนกล้ามหน้าอกพร้อมกับครางเสียงหงุงหงิงในลำคอ

   กลิ่นกายบริสุทธิ์ผสมกับกลิ่นของราคะที่หล่อหลอมเป็นตัวเร่งเชื้อเพลิงได้เป็นอย่างดี ชาติล็อกสะโพกอิ่มไว้แน่นพร้อมกับสวนกายขึ้นไปอย่างหนักหน่วงจนน้องร้องขอเสียงสั่น ถ้อยคำสุดท้ายที่เอ่ยอ้อนขอทำให้ผู้ใหญ่ใจอ่อนยวบหลงคล้อยตามคำเว้าวอนจากปีศาจตัวน้อย

   “...พี่ชาติ..แตกในตัวข้าวนะ” คำหยาบคายตามอารมณ์เบื้องต่ำกลับฟังรื่นหูยามที่แรงอารมณ์พุ่งสูง

   ภายในเสี้ยววินาทีสะพานเชื่อมถูกถอดถอนออก เครื่องป้องกันเนื้อบางโดนรูดออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี ก่อนกายใหญ่จะสอดกลับเข้าไปอย่างรีบร้อน

กระแทกกระทั้นโยกควบเพียงไม่นานก็ปลดปล่อยกลิ่นอายของชายฉกรรจ์เข้าไปในท้องของเด็กน้อยจนคับแน่น สายน้ำอุ่นพวยพุ่งทะลักออกมาล้นเปื้อนเปรอะหน้าขาจนได้ยินเสียงหยาบโลนเหนียวเหนอะ

“อื้ออ ข้าวชอบจัง...มันอุ่น” ตัวแสบพึมพำไม่ได้ศัพท์อยู่ในลำคอ

“…รีบไปทำความสะอาดเถอะครับ มันสกปรก” ชาติกระซิบข้างใบหูขาวก่อนจะกดจูบลงบนแก้มกลมที่ขึ้นสีแดงปลั่ง สองมือก็บีบขยำแก้มล่างทั้งสองข้างอย่างติดใจ

มันนุ่มเด้งสู้มือจนอยากจะฟาดให้ผิวขาวๆขึ้นรอยแดง

“ไม่เอา ขอแช่ไว้ก่อน” คิ้วได้รูปขมวดอย่างขัดใจพร้อมกดสะโพกแน่นไม่ยอมขยับ

“เดี๋ยวปวดท้องนะครับ”

“ฮื่ออ ไม่เป็นไร กินก็กินมาแล้ว แค่นี้ไม่สะเทือน” ว่าไว้แค่นั้นก็ยกแขนขึ้นโอบกอดรอบลำคออย่างเหนียวแน่น

เพียงไม่นานเสียงลมหายใจสม่ำเสมอที่เป่ารดก็เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าลูกลิงแสนแสบได้หมดฤทธิ์ไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย

...กว่าจะปราบได้ เล่นเอาขาชาไปข้าง

เห็นทีหลังจากนี้คงต้องลงไปอยู่ด้านล่างบ้างแล้ว

หมดเวลาลองของแล้วอีหนู..

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-05-2019 01:10:53 โดย Punmile09 »

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
พะ พี่ชาติคะ....คุกๆๆๆ

น้องข้าววววววววว ป๊ารู้โดนไม้เรียวแน่ลูกกกกก

ออฟไลน์ ตัวยุ่ง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อื้อหือออ แซ่บซี้ดจริงๆ นังหนูข้าว พี่ชาติเห็นนิ่งๆ นี่ก็ใช่ย่อยนะ อยากให้มีตอนพี่ชาติจัดการเด็กก๋ากั๋นอย่างหนูข้าวให้แจ๋นแหลนไม่ออกจังเลยค่ะ ดูสิพี่ชาติจะปราบเด็กแสบขี้ยั่วยังไง หุหุหุ

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
เด็กมันคันไฟจริงๆอ่ะ เห็นแล้วมันเขี้ยว คราวหน้าเอาให้นังหนูร้องไห้เลยนะคะพี่ชาติ แซ่บถึงใจ สาดมาได้ทุกคำเลยค่ะ ชอบ อ่านแล้วตบะแตก หนังสงหนังสือไม่ได้อ่าน 5555555555  :hao7:

ออฟไลน์ GDNEE

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 45
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
พี่ชาติไม่อ่อนโยนเลย >///<

ออฟไลน์ chaoyui

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
วั้ยยยยย เด็กใจแตก

ออฟไลน์ btoey

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ใครไหวไปก่อนเลย
 :haun4: :haun4: :pighaun: :pighaun:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ TheSpaceOfM

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 84
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
พี่ชาติเหมือนจะไม่อยากนะ แต่พี่ชาติไม่หยุดเลย ได้กินข้าวแบบเหมือนมีข้าวมาป้อนที่ปากแบบหวานๆไปหนึ่งแมทช์ คนน้องก็สู้สุดฤทธิ์ทั้งกายและใจ แต่พี่เค้าก็ดูเหมือนจะไม่ยอมอ่อนให้แล้วนะ ต่อไปน้องข้าวเจอของจริงแน่นอน! รอติดตามตอนต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ Spoypopoy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-1
อิหนูรูกกกกกก มันดีมากเลยเนอะ  อย่างงี้ต้องอิีกสักตอนแล้ววว

ออฟไลน์ smmikie

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1
ข้าวววววววว

 :ling1: :ling1: :ling1:

ออฟไลน์ NaunaeZaa

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 77
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
โอ๊ยยยย ชอบบบบ ใจอิแม่ :katai2-1: :pighaun:

ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4

ออฟไลน์ ืืnanana21

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 116
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
พี่ดุไหม หนูไหวนะ
 :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ ป้าหมีโคตรขี้เกียจ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 125
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0
เสี่ยคะ!!!! กลับมาพกไม้เรียวมาด้วยค่ะ

ออฟไลน์ iNklaNd

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 663
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-1
ควรสงสารใครดี ชาติสินะ เจอเด็กแก่แดดแก่ลมอยากเสียตัวขนาดนี้  :hao7:
หลบเสี่ยให้ดีๆ นะ ไม่งั้นเจอทั้งปืนทั้งคุกแน่ๆ

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1

ออฟไลน์ Hamzholic

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 228
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +44/-2
แงงงงงงง อยากอ่านต่ออีก ชอบมาก โดนใจทุกองค์ประกอบ #กัดขอบประตูรอเลยครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ TheWanFah

  • ความใกล้ชิด บางครั้ง ทำให้เราเผลอคิดไปเอง
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-1
ข้าวลูก
แม่หัวใจจะวาย
แซ่บมาก

ออฟไลน์ PoppyPrince

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 244
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
แซ่บมากค่า

ออฟไลน์ เจ้าอ้วงงง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
พี่ชาติคะ ฮืออออออออออ อยากมีผัวง่าาาาา :ling1: :ling1: :ling1:

ออฟไลน์ porjj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 24
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
 :pighaun:คุก คุก คุก เสียงไอของพี่ชาติ
ตอนนี้น้องข้าวแซ่บมาก เป็นคนคุมเองเลย
รอพี่ชาติแสดงฝีมืออยู่นะ

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
ข้าวบ้านเสี่ยนี่แซ่บน้อ
พี่ชาติไม่กลัวลูกปืนเหรอ

ออฟไลน์ TheDoungJan

  • ขอบคุณนักเขียนที่คนที่สร้างทุกตัวละครขึ้นมานะคะ(♡˙︶˙♡)
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 682
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
กินน้องข้าวเสร็จแล้วก็ไปกินข้าวแดงต่อเลยนะคะพี่ชาติ เด็กมันร้ายมาก

ออฟไลน์ nofsnof

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
อู้วว พี่ชาติไม่เบาเลยนะคะ  :mew3:

ออฟไลน์ Honeyhoney

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-2
 :hao7: น้องข้าววววววลูกกกก

ออฟไลน์ เขมกันต์

  • nothing’s else I can say
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 452
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +164/-9
    • Twitter
กำไม้เรียวแน่นมากกกกก ถ้าไม่ติดว่ายัยหนูข้าวน่ารักขนาดนี้จะฟาดให้หลังลายเลยเชียว
อ่านแล้วกุมใจไปหมด ฮือออ :o8:

ออฟไลน์ memozy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
คุณหนูโดนตีแน่!!!

รออยู่นะ :hao7:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด