Intro - วันจันทร์สีฟ้า
ไสยศาสตร์เป็นศาสตร์ที่อยู่คู่คนไทยมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์ก็ว่าได้ ไสยศาสตร์ หมายถึง วิชาทางไสย อันเป็นลัทธิเกี่ยวกับเวทมนตร์คาถาที่เชื่อว่ามาจากศาสนาพราหมณ์ และดูเหมือนจะฝังรากลึกรวมกับวัฒนธรรมไทยไปแล้ว ถึงปากจะบอกไม่เชื่อขนาดไหน พอเกิดเหตุไม่คาดคิดก็จะอัญเชิญทั้งเทพและผู้มีฤทธิ์ทั้งหลายให้มาช่วยอยู่ดี เหมือนอย่างที่นุ่มกำลังทำในตอนนี้
“สาธุเจ้าที่เจ้าทาง ขอให้วันนี้ลูกค้าตอบตกลงด้วยเถิด แล้วลูกช้างจะนำกล้วยและดอกไม้ธูปเทียนมาถวาย” ชายหนุ่มว่าปากขมุบขมิบ
นุ่มเป็นผู้ชายวัย 28 ปีผู้กำลังไปได้ดีในหน้าที่การงาน ด้วยความมั่นใจในตัวเอง พูดจาฉะฉานน่าเชื่อถือ ร่างกายเพรียวสมส่วนและหน้าตาติดจะสำอางช่วยส่งเสริมทำให้งานเซลล์ที่ทำอยู่รุ่งโรจน์ขึ้นไปอีก ใครหลายคนอาจจะมองว่านุ่มบุคลิกภาพดี แต่นุ่ม...หรือจริงๆแล้วชื่อลับคือนุ่มนิ่มเรียกทุกอย่างนั้นว่าโหงวเฮ้งที่ดีต่างหาก เขาหวีเซ็ทผมให้ตั้งเปิดหน้าผากเพื่อรับทรัพย์ จมูกที่เคยเรียวรั้นก็ไปทำมาเพิ่มเพื่อให้โด่งงามตามตำรา คิ้วก็ต้องกัน โชคดีที่ปากกระจับสวยอยู่แล้วถึงไม่ต้องเสียตังค์เพิ่ม
วันนี้เป็นวันจันทร์นุ่มมาทำงานด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนรีดเนียนกริบอันบ่งบอกว่าจะต้องมีผู้อุปถัมภ์พร้อมด้วยกางเกงสแล็คสีดำเข้ารูปและรองเท้าหนังขัดมันสวย หมายมั่นปั้นมือว่าวันนี้จะต้องดีลงานจากบริษัทลูกค้าให้สำเร็จให้ได้ บริษัทนุ่มนำเข้าเครื่องปั่นไฟขนาดใหญ่จากต่างประเทศเพื่อนำเข้ามาขายในอาเซียน ตลาดใหญ่คือไทย อินโดนีเซีย ฟิลิปฟินส์และเวียดนาม อันเป็นแหล่งที่โรงงานกระจุกตัวอยู่ ซึ่งโรงงานพวกนี้ไม่ว่าจะเป็นโรงงานขนาดเล็กหรือขนาดใหญ่จะต้องมีเครื่องปั่นไฟเป็นของตัวเองเพื่อสำรองไฟและไม่ทำให้ไฟฟ้ากระตุก
บริษัทล่าสุดที่นุ่มคุยงานไว้เป็นโชว์รูมรถยุโรปแห่งหนึ่ง เห็นว่าเป็นเศรษฐีใหม่กำลังจะเปิดโชวรูมรถสปอร์ตทั่วประเทศไทยโดยไม่สนใจกำลังซื้อของคนไทยแม้แต่น้อย นุ่มอยากได้งานกับบริษัทนี้เพราะมันการันตีได้ว่าถ้าดีลนี้งานได้ เครื่องปั่นไฟจะถูกขายไปครั้งเดียวมากกว่าพันเครื่องอย่างแน่นอน อย่าพูดถึงคอมมิชชั่นที่นุ่มจะได้เลย...เรียกว่ารวยไปอีก 5 ปีทีเดียว
“เอาล่ะ สู้นะนุ่ม” นุ่มหรือหัวหน้าเซลล์อย่างคุณนีรชาบอกตัวเองก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องประชุมใหญ่ด้านบนตึกหรูหราของลูกค้า
“คุณนีรชาใช่ไหมคะ คุณนิคมเชิญที่ห้องประชุมค่ะ บอกว่าเข้าไปรอก่อนได้เลย”
นุ่มมองนาฬิกาบอกเวลาเกือบเก้าโมงเช้า มาถึงก่อนเวลา 30 นาทีกำลังดี นุ่มเดินตามสาวสวยผู้เป็นรีเซปชันนิสต์ของที่นี่เข้าไปในห้องประชุมอย่าใจเย็น พลางมองไปรอบตึกใจกลางเมืองที่ตกแต่งทันสมัยให้เข้ากับคอนเสปต์และสิ่งที่บริษัทขาย นุ่มได้ยินว่าก่อนจะมาทำรถนำเข้าบริษัทแม่ของบริษัทนี้เป็นนายหน้าค้าชิ้นส่วนรถยนต์มาก่อน เห็นว่าบริษัทล่อแล่อยู่หลายปีจนลูกชายเจ้าของบริษัทเรียนจบถึงมากู้บริษัทคืนให้พ่อแม่ได้ นุ่มรู้สึกนับถือประธานบริษัทนี้พอสมควรแม้จะยังไม่เคยพบหน้า ตัวเขาเองเป็นเพียงลูกชายของบ้านที่ค้าขายอุปกรณ์ก่อสร้าง แม้จะไม่เคยลำบากแต่ก็ไม่เคยเข้าใกล้ความรวยแบบนี้มาก่อน
“ที่นี่ตกแต่งสวยนะครับ” นุ่มพูดถึงการตกแต่งโทนสีดำเข้ม ซึ่งถึงปากจะบอกว่าสวยเจ้าตัวก็ยังรู้สึกว่าสีมันค่อนข้างอัปมงคลอยู่ดี
“คุณนิท่านชอบโทนสีนี้ค่ะ คุณนีรชาเข้าไปรอในห้องนี้ได้เลยค่ะ” สาวสวยว่าก่อนจะผายมือเข้าไปยังห้องประชุมแล้วเดินจากไป นุ่มกระชับคอมพิวเตอร์และเอกสารในกระเป๋าตัวเองแล้วขอพรอีกรอบ
“ขอให้วันนี้ลูกโชคดีด้วยเถิด...เฮ้ย!” เพราะมัวแต่ยืนสงบจิตเลยไม่ทันเห็นว่าคนในห้องกระชากประตูออกมาพอดี เขาคนนั้นร่างกายสูงใหญ่ สวมสูทสีเข้มไม่แพ้หน้าตาคม...นุ่มรู้สึกว่าคุ้นหน้าเขาพิกล
“เริ่มประชุมเก้าครึ่ง รอด้านในก่อน” เสียงเขาห้วนไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ นุ่มมองตามคนที่เดินหัวเสียออกไปก่อนจะละความตกใจและความกังวลออก เขาจะต้องได้งานนี้!
.
.
.
.
9 : 25 น.
วันนี้มีหลายบริษัทมาเสนองาน แต่นุ่มมาถึงเป็นคนแรก เขามองหลายๆคนที่ทยอยเข้ามาในห้องประชุม
“คุณนิคมยังไม่มาเหรอคะ”
“น่าจะติดคอนเฟอร์เรนซ์กับทางอังกฤษค่ะ เห็นบอกให้รออีกหน่อย” สาวสองคนที่น่าจะเป็นพนักงานของบริษัทว่า การประธานการ
ประชุมมาไม่ตรงเวลาทำเอาคนที่ทำงานเนี๊ยบแบบนุ่มส่ายหัวไปมา
วันนี้นุ่มได้ยินคำว่าคุณนิคม ผ่านหูหลายรอบ พอพูดถึงชื่อนี้เขาก็นึกถึงอีกคนที่ชื่อเหมือนกัน นิคม สุนทรพิพัฒน์ หน้าตาของใครคนนั้นโผล่เข้ามาในหัวแต่ก็เลือนรางมากแล้วในความทรงจำ อาจจะเพราะไม่อยากจำด้วย
นิคมที่เขานึกถึงคือแฟนเก่าสมัยเรียน นุ่มจำได้ว่าสมัยนั้นชายรักชายไม่ใช่เรื่องที่พบเห็นได้ปกติเหมือนทุกวันนี้ นิคมเลยกลายเป็นแฟนคนแรกที่ถึงจะอยากลืมแค่ไหนก็ยังติดอยู่ในความทรงจำ
10 ปีที่แล้ว นุ่มเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยอินเตอร์และเจอนิคมที่นั่น นิคมเป็นชายหนุ่มตัวสูงผอมและใจดี พวกเขาเรียนด้วยกัน เป็นรูมเมทห้องเดียวกัน เมื่อก่อนนุ่มเป็นคนค่อนข้างเรียบร้อยและหัวอ่อน เขากับนิคมสนิทกันขึ้นเรื่อยๆจนจะเข้าปีสอง ด้วยความเมาประกอบกับที่นุ่มแอบชอบนิคมอยู่แล้วถึงได้มีอะไรกัน นุ่มกับนิคมถึงแอบคบกันเงียบๆ เป็นความสัมพันธ์ที่รู้กันแค่สองคน พอเริ่มคบกันสักพักนิคมก็มีปัญหาเรื่องเงินกับที่บ้านเห็นว่าจะย้ายออกไปเรียนที่อื่นเลยตอนนั้นเพราะค่าเทอมมหาวิทยาลัยที่นุ่มเรียนมันแพงมาก แต่นุ่มไม่อยากให้แฟนลำบากเลยอาสาช่วยเหลือโดยใช้เงินเก็บและเงินจากการทำงานสอนพิเศษของตัวเองจ่ายค่าเทอมให้นิคมเรื่อยมา
แม้จะไม่ได้เปิดเผยสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องพักให้ใครฟังแต่กลุ่มเพื่อนนุ่มก็พอรู้อยู่บ้าง ความสัมพันธ์ของนุ่มกับนิคมค่อนข้างราบเรียบแต่นุ่มก็มีความสุขมาก พวกเขามักจะใช้เวลาด้วยในหอพัก นิคมเป็นคนใจดี นิคมเป็นคนชอบทำอาหาร ช่วยนุ่มทำการบ้านและงานบ้านเป็นอย่างดี
จนปีสุดท้ายก่อนจะเรียนจบไม่กี่เดือน นิคมเล่าให้ฟังว่าธุรกิจที่บ้านเริ่มอยู่ตัวบ้างแล้วเลยอยากหาเงินมาคืน นุ่มไม่ได้ว่าอะไรแม้เพื่อนๆจะเรียกนุ่มว่าอีเนิร์ดสายเปย์ก็ตาม นุ่มคิดว่าแค่รักกันก็น่าจะพอ นุ่มวาดฝันของอนาคตที่มีนิคมไว้ดิบดี ทั้งอยากไปเรียนต่อที่ต่างประเทศด้วยกัน อยากแต่งงานกันที่ต่างประเทศ แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปในเวลาแค่คืนเดียว...
นุ่มกลับมาหอพักในวันอาทิตย์ก่อนสอบไฟนอลทั้งๆที่ปกติจะกลับมาแค่ในวันธรรมดาเท่านั้น แต่วันนั้นรู้สึกอยากเจอหน้านิคมกว่าปกติ นุ่มยังจำตัวเองในวัย 22 ปีที่ตกใจสุดขีดได้แม่น นุ่มเปิดประตูห้องไปในยามโพล้เพล้ คาดคิดว่าจะเจอนิคมนั่งอ่านหนังสืออยู่ แต่กลับได้ยินเสียงร้องครางกระเส่าของหญิงสาวแผ่วออกมา นุ่มนึกว่านิคมอาจจะเปิดหลังโป๊ แต่ยิ่งเดินเข้าไปในห้องลึกเท่าไหร่เสียงเนื้อกระทบกันยิ่งชัด
...นิคมกำลังมีอะไรกับรุ่นน้องสาวที่สนิทกัน บนเตียงที่นอนกอดนุ่มทุกคืน....
.
.
.
.
เสียงจอแจของห้องประชุมทำเอาหัวหน้าเซลล์คนเก่งแบบคุณนีรชาเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินว่าประธานบริษัทมาแล้ว
“สวัสดีครับ ขอโทษที่ช้านิดหน่อย ผมนิคม สุนทรพิพัฒน์ ประธานของ double n อยากเข้าร่วมฟังประชุมการประเมินราคาในครั้งนี้ครับ"
นุ่มไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เขาพินิจมองหน้าตาของประธานบริษัทคนเดียวกับที่เจอตอนเก้าโมง ถึงจะเปลี่ยนไปเกือบร้อยเปอร์เซนต์...แต่ว่าเค้าโครงเดิมของนิคม สายตาแบบเดิมที่จ้องมองมาทำเอานุ่มขนลุกชูชันเหมือนเจอผี
‘ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย ซวยฉิบหายแล้วกู!’ คือสิ่งที่นุ่มตะโกนในใจ ตากลมเบิกกว้าง พร้อมกับสำนึกที่บอกว่าความหวังของงานชิ้นนี้ริบหรี่ลงแล้ว
นุ่มก้มมองเสื้อสีฟ้าอันเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจแล้วคิดว่า...สงสัยชาร์ตสีของเว็บที่ดูเมื่อเช้าจะไม่แม่นเสียแล้ว ไม่รู้ว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดจะช่วยได้
.
.
.
.
TBC.
ฝากเป็นกำลังใจให้น้องนุ่มด้วยนะคะ :]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
