21
หลังจากผ่านช่วงเวลาแสนจะน่ารักและมีความสุขไปแล้ว มันก็มาถึงช่วงเวลาแห่งการสอบ จริงๆมันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากหรอก เขาตั้งใจเรียนในห้องอยู่แล้ว จึงไม่ได้จำเป็นต้องมาอ่านทบทวนเยอะเท่าไหร่นัก
พอใจกับชื่นตาอ่านหนังสือด้วยกันบ้าง พวกเราเรียนคณะเดียวกัน บางอย่างที่พอใจไม่เข้าใจ เขาก็สามารถหันไปถามชื่นตาได้ ส่วนชื่นตาก็ไม่ได้คิดว่าน่ารำคาญอะไร เพราะพื้นฐานบางอย่างเขาก็ยังต้องสอบอยู่
"พี่สอบถึงวันไหนครับ"
"วันอังคารน่ะ พอใจล่ะ"
"พฤหัสครับ"
"เราเสร็จก่อนสินะ โอเคค ตั้งใจนะ"
วันนี้พอใจมีนัดอ่านหนังสือกับเพื่อนที่คาเฟ่แถวๆมหาวิทยาลัย เขาวางหนังสือลงที่เบาะข้างๆ แล้วก็ขับรถออกไป
ตอนนี้พอใจกับชื่นตาเป็นแฟนกันมาเกือบจะสามสัปดาห์แล้ว สิ่งต่างๆผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่ได้มีการปรับตัวอะไรมากมายนัก เราเถียงกันเรื่องจุกจิกนิดหน่อย แต่ก็สามารถปรับความเข้าใจกันได้ ไม่ปล่อยเวลาให้นานหรือเก็บไปทะเลาะกันใหญ่โต
"พี่ชื่นไม่มาด้วยเหรอวะ" โมกข์ถาม
"ให้เขาอ่านเงียบๆเหอะ"
"ก็ได้ๆ กินไรก่อนไหมมึง"
"ดูก่อน"
พอใจวางหนังสือไว้ที่โต๊ะแล้วก็เดินไปที่หน้าเคาท์เตอร์ เขามองดูเมนูแบบผ่านๆแล้วก็สั่งลาเต้มาหนึ่งแก้ว พวกเราอ่านหนังสือกันอย่างเงียบเชีียบ มีเสียงช้อนกระทบจานบ้างตอนที่ตักของกินเข้าปาก แทบจะไม่ทีใครพูดอะไรเลย ทุกคนต่างจมอยู่ในโลกของการอ่าน จนกระทั่งมังกรเริ่มตบะแตก
"พักก่อนไหมมึง"
"ก็ดี เริ่มเมื่อยละ" ว่านพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่มังกรบอก
"เดี๋ยวพักสัก20นาที แล้วค่อยอ่านต่อ"
"ไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามกูละกัน" พอใจอ่านทุกอย่างหมดแล้ว เหลือแต่อ่านทวนหลายๆรอบเพื่อให้ตัวเองจำได้เท่านั้นเอง บางทีเวลาที่นั่งรถไปไหนมาไหน เขาก็เปิดเสียงอาจารย์ที่อัดไว้ฟังบนรถด้วย เป็นวิธีการทบทวนของเขา
"มีเพื่อนดี มีชัยไปกว่าครึ่ง เอ้อ สอบเสร็จไปไหนกันวะ"
"กูกลับบ้านอ่ะ" ว่านตอบ
"เชียงรายอ่ะนะ"
"ใช่"
"ว่าจะชวนไปเที่ยว มหาลัยให้หยุดทั้งที" มังกรพูดอย่างเสียดาย
"ไว้คราวหลังเหอะมึง พักนิดหนึ่ง กูคิดถึงบ้าน"
"เออ จริง คิดถึงพ่อกับแม่ชิบหายเลย"
"รออาจารย์นัดเรียนชดได้เลย" เมื่อพอใจพูดประโยคนี้ ทุกคนก็ทำหน้าหมดอาลัยตายอยากทันที ก็รู้กันดีนี่ว่าถ้าได้หยุดแบบนี้ยังไงก็ต้องมีเรียนชดเชย อาจารย์ไม่มีวันปล่อยพวกเราไปสบายๆหรอก
หลังจากครบยี่สิบนาทีโดยประมาณแล้ว ทุกคนก็มุ่งมั่นอ่านต่อ พอใจที่อ่านทวนไปสักพักก็มีสายเข้า ทำให้เขาต้องละจากการอ่านหนังสือมารับสายก่อน
Rrrrr 'คุณชื่น'
"ครับ"
"พอใจอยู่ไหนอ่ะ"
"คาเฟ่ครับ"
"ซื้อเค้กให้เราหน่อยซี่ เราอ่านหนังสือไม่ได้ถ้าไม่มีของหวาน"
"แค่อยากกินก็บอกมาเถอะครับ"
"นั่นแหละๆ อย่าลืมน้าา"
"ครับๆ เดี๋ยวรีบกลับ"
"ไม่ต้องรีบ รอได้ๆ"
"ครับๆ"
หลังจากวางสาย พอใจก็เดินไปดูที่ตู้แช่เพื่อสั่งเค้กมาสองสามชิ้น เก็บไว้ให้ชื่นตากินวันอื่นด้วย ไม่ได้ให้กินหมดวันนี้นะ เราไม่ควรกินของหวานเยอะๆภายในวันเดียวนะครับ
พวกเรานั่งอ่านกันอยู่ที่นั่นรวมๆแล้วก็สามสี่ชั่วโมง สุดท้ายก็ไม่ไหว ขอตัวกลับห้องไปอาบน้ำ พักสายตากันดีกว่า ถ้าหักโหมเกินไปเดี๋ยวจะป่วยเอา
พอใจหิ้วถุงเค้กขึ้นมาที่ชั้นแปดก่อน เพราะต้องเอาเค้กมาส่งให้ชื่นตา ตอนนี้พอใจไม่ต้องยืนรอหน้าห้องอีกแล้ว เขาสามารถกดรหัสแล้วเข้าไปได้เลย ชื่นตาเปิดเพลงดังลั่นห้อง นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าผมเดินเข้าห้องมา
พอใจเดินเสียงฮัมเพลงมาก็พบว่าเขาอยู่ในห้องครัว กำลังล้างจานอยู่เลย พอใจวางเค้กลงบนเคาท์เตอร์ครัว แล้วเดินไปหยุดด้านหลังของชื่นตา ทำตัวเงียบๆ จนอีกคนหันมา
"อ๊ะ! พอใจมาตอนไหน"
"ถ้าโจรเข้าห้องจะรูืตัวไหมเนี่ย"
"ก็มาเงียบๆนี่"
"ถ้าไม่ใช่ผมนี่พี่โดนยกโซฟาไปแล้ว"
"เค้กเราล่ะ"
"นี่ครับ"
แต่พอใจไม่ให้ง่ายๆหรอก เขาชูเค้กขึ้นเหนือหัวแล้วยังยืดตัวขึ้นอีก ชื่นตายืดยังไงก็ไม่ถึง กระโดดก็แล้ว ยังไงก็ไม่ถึงอยู่ดี อ้อนจนอีกคนพอใจนั่นแหละถึงได้มา
"เราเหนื่อยนะ ต้องได้กินสองชิ้น"
"ไม่ครับ ชิ้นเดียวพอ"
"แต่ว่าเราอยากกินสองชิ้นนี่"
"จะกินไหมครับ"
"ก็ได้" ชื่นตาทำหน้าหงอย แต่ก็หงอยได้แปปเดียวเท่านั้นแหละ พอตักเค้กเข้าปาก ความรู้สึกนั้นก็หายไปหมด พลังของขนมหวานน่ะนะ
"เดี๋ยวสอบเสร็จกลับบ้านกันครับ"
"โอเคเลยย ไปเติมของอร่อยที่บ้านดีกว่า"
"นี่คิดแต่เรื่องกินหรือไง"
"เราอยู่บนโลกนี้เพื่อกินนะ"
พอใจอยู่กับชื่นตาอีกพักหนึ่งก็ลงมาที่ห้องตัวเอง เขาเช็คตารางสอบอีกครั้งแล้วจึงจัดเวลาอ่านหนังสือให้ตัวเอง วันไหนควรอ่านวิชาไหน เมื่อเสร็จเรียบร้อย ก็คุยกับชื่นตาต่ออีกนิดหน่อย
เมื่อผ่านพ้นช่วงสอบมา คณะของพอใจได้หยุดเนื่องจากมีงานที่ทางคณะจะต้องจัด เขาจึงได้หยุดหนึ่งอาทิตย์ หลังจากนี้คงได้หาเวลามาเรียนชดเชยเป็นแน่ ก็ได้แต่หวังว่าอาจารย์จะปล่อยไปเฉยๆ
พอใจตื่นมาตอนเก้าโมงเช้าอย่างสดชื่น เขาไม่ได้นอนเต็มอิ่มแบบนี้มาร่วมสัปดาห์ เพราะต้องอ่านหนังสือซ้ำไปซ้ำมา
วันนี้เขาตั้งใจจะตื่นมาทำมื้อเช้ากินก่อน แล้วค่อยกลับบ้าน ไม่รีบเท่าไหร่ มีเวลาอีกตั้งหลายวัน เขาทำแซนด์วิชเผื่อชื่นตาด้วย ไม่แน่ใจว่าตอนนี้เจ้าตัวจะตื่นหรือยัง ต้องลองโทรไปเช็คก่อน
[อืออ ครับ]
"นอนต่อไหมครับ หรือจะลงมากินมื้อเช้า"
[เดี๋ยวเราลงไป แปปนึงน้าา]
"นอนต่อก่อนก็ได้ครับ"
[ไม่เอาา เดี๋ยวไปหา]
"ครับๆ"
พอใจตั้งโต๊ะรอไม่นาน ชื่นตาก็กดรหัสห้องแล้วก็วิ่งเข้ามา เสียงดังตึงตังขนาดนี้ ต่อให้เขาหลับก็คงตื่นขึ้นมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
"เดี๋ยวก็ลื่นหรอก"
"ไม่ลื่นนน"
"ครับๆ กินข้าวดีกว่า"
"อื้อ"
ทั้งชื่นตาและพอใจยังอยู่ในชุดนอนลายทางสีครีม ชุดนี้ชื่นตาสั่งมาจากอินเทอร์เน็ต เขาเห็นว่ามันน่ารักดี เลยสั่งมาเผื่อพอใจด้วย กลายเป็นชุดนอนคู่!
"พอใจมองกล้องหน่อย"
พอใจหันไปมองโทรศัพท์แล้วยกแซนด์วิชขึ้นมาปิดหน้า ชื่นตาหัวเราะขำ ไม่ได้บังคับให้เขาเอามือออก ได้ยินเสียงกล้องดังแชะอยู่สองสามครั้ง ชื่นตาก็กลับมานั่งกินข้าวปกติ
"เราจะอยู่บ้านทุกวันเลยไหม"
"อยากไปไหนเหรอครับ"
"เปล่าๆ เราถามเฉยๆ"
"ถ้าไม่มีแพลนก็อยู่บ้านครับ"
ชื่นตาพยักหน้าหงึกหงัก พอใจคิดว่าเราควรนอนเฉยๆอยู่บ้านดีกว่า เพราะพวกเราเหนื่อยกันมาทั้งสัปดาห์แล้ว พอใจมีเวลาพักน้อยกว่าชื่นตา เขาสอบติดๆกันจนวันสุดท้ายก่อนหยุด ส่วนชื่นตาพักมาแล้วสองสามวัน
พวกเขาช่วยกันล้างจานและเก็บกวาดขยะบนโต๊ะจนเรียบร้อย ชื่นตาก็ขึ้นลิฟต์กลับห้องไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมกลับบ้าน พอใจเองก็เช่นกัน รอบนี้เขาจะต้องออกไปซื้อของให้แม่ก่อนเข้าบ้าน เขาคิดว่ามันถึงเวลาอันสมควรแล้วล่ะ
"เดี๋ยวแวะร้านพี่แพงก่อนนะครับ"
"ได้เลยย ซื้อไปฝากป้าด้วยดีกว่า"
วันนี้พวกเราตั้งใจจะมาซื้อชากันโดยเฉพาะ ไม่ได้อยู่นั่งเล่นที่ร้านก่อน แล้วก็ยังไม่ได้คิดเลยว่าจะซื้อชาอะไรไปให้แม่ดี ถ้าเอาปกติที่แม่เขาดื่มก็จะเป็นชาแบบไม่มีน้ำตาล ลดคอเรสเตอรอล อะไรประมาณนี้ แต่ว่าตอนนี้อากาศร้อนมาก ซื้อชาแบบสดชื่นๆไปไว้ดีกว่า จะได้ช่วยคลายร้อนด้วย
"สวัสดีครับพี่แพง"
"สวัสดีจ้ะเด็กๆ วันนี้ไม่มีเรียนกันเหรอ"
"หยุดครับพี่แพง มาช็อปปิ้งชาหน่อย ฮะๆ" ชื่นตาเป็นคนตอบ พวกเรานั่งรอพี่แพงเอาใบรายการชามาให้ที่หน้าเคาท์เตอร์ แล้วก็สั่งชาไปคนละแก้วด้วย แน่นอนว่าพอใจสั่งชาประจำวันเหมือนทุกที
"นี่จ้ะ อยากได้ชาแบบไหนล่ะรอบนี้"
"ผมอยากได้พวกชาผลไม้ครับ" พอใจตอบ
"มีแบบนี้ที่เป็นผลไม้รวมเลย กับแยกเดี่ยวแบบชาพีช ชาสตอว์เบอร์รี"
"เอารวมเลยครับ"
"ชื่นเอาด้วยหนึ่งกล่อง แล้วก็เอิร์ลเกรย์อีกหนึ่งครับ"
"โอเคจ้ะ รอแปปนึงนะ เดี๋ยวหยิบมาให้"
ด้วยความที่ชามันมาเป็นกล่องถือง่ายอยู่แล้ว พอใจเลยปฏิเสธที่จะรับถุง พวกเขาถือกล่องชาที่ตัวเองสั่งมาไว้ในรถ แล้วก็เดินทางกลับบ้านกัน
พวกเรามาถึงบ้านกันในเวลาบ่ายกว่าๆ ดูท่าชื่นตาจะหิวแล้ว ตอนอยู่บนรถเขาบ่นแล้วบ่นอีก เพราะเราอยู่บนถนนกันในตอนที่คนอื่นออกมากินข้าวกัน ทำให้ติดอยู่ตรงทางโค้งก่อนเลี้ยวเข้าหมู่บ้านนานมาก ครึ่งชั่วโมงขยับไปได้ไม่เท่าไหร่ กว่าจะมาถึงนี่ชื่นตาแทบขาดใจตาย
รอบนี้เราขับรถของชื่นตามา จริงๆก็เป็นความตั้งใจของพอใจ เพราะถ้าเขาขับรถตัวเองมา ก็ต้องเอาไปจอดบ้านเขา แล้วจะให้ถือของเดินตามชื่นตาไป มันก็ดูแปลกๆ ใช่แล้ว วันนี้เขาตั้งใจจะมาเปิดตัวกับคุณลุงคุณป้า ถึงแม้ว่าพวกท่านอาจจะรู้แล้วก็ตาม
"ป้าพร้อมครับบบ ชื่นหิวมากเลยย"
"ป้าเตรียมไว้ให้แล้วค่ะ พอใจด้วยนะลูก คุณท่านอยู่ในห้องดูหนังนะคะ เผื่ออยากเข้าไปหาก่อน"
ชื่นตาหิวมาก เขาเลยตัดสินใจนั่งลงกินข้าวก่อน แต่พอใจเดินเข้าไปหาคุณลุงคุณป้าในห้องที่เอาไว้ใช้ดูหนังของบ้านนี้
"สวัสดีครับ"
"อ้าว พอใจ มากันแล้วเหรอจ๊ะ"
"ครับ พี่ชื่นกินข้าวอยู่ในครัว"
คุณป้ากำลังจะลุกออกไป แต่พอใจพูดรั้งไว้เสียก่อน เขาคิดว่าจะบอกออกไปตอนนี้เลย ถ้าพูดตอนที่ชื่นตาอยู่ด้วยมันคงแปลกๆนิดหน่อย
"ผมมาฝากตัวน่ะครับ"
"ฝากตัวอะไรเหรอพอใจ" คุณลุงถาม
"ฝากตัวในฐานะแฟนของหลานชายคุณลุงครับ" ทุกคนเงียบไปสักพักหนึ่ง ก่อนที่ท่านทั้งสองจะระเบิดหัวเราะออกมา
"ฮ่าๆๆ เอ้อ ดีๆๆ พวกเรารู้แล้้วล่ะ ทางบ้านโน้นเขาโทรมาบอก"
"ครับ ผมก็คิดว่ารู้กันแล้ว แต่ก็อยากบอกไว้"
"ก็ดีนะลูก อยู่ในสายตาผู้ใหญ่ ไปๆ กินข้าวกันดีกว่า"
ตอนที่พวกเราเดินมาถึงครัว ก็เห็นชื่นตาก้มหน้าก้มตากินข้าวอยู่ ดูเหมือนว่าเขาจะหิวมากจริงๆ ไม่ยอมเงยหน้ามาคุยกับใครเลย
"ทักทายลุงหน่อยสิไอ้หนู มัวแต่กิน"
"อ๊ะ! สวัสดีครับ ชื่นหิวข้าวไปหน่อย"
"ไม่หน่อยแล้วลูก มา กินข้าวกันพอใจ"
"ขอบคุณครับ"
ป้าพร้อมตักข้าวให้เขาเยอะมาก พอใจไม่แน่ใจว่าเขาจะกินหมดหรือเปล่า ก็คงต้องลองดู บรรยากาศบนโต๊ะอาหารมีแต่ความสุข พอใจรู้สึกดีกับบรรยากาศแบบนี้ เขาดีใจกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
เมื่อกินข้าวเที่ยงเรียบร้อย พอใจก็ไปหยิบของเพื่อเดินกลับบ้าน โดยมีชื่นตายกของมาช่วย ตอนที่หยุดอยู่หน้ารั้ว พอใจได้ยินเสียงพ่อเปิดเพลงดังลั่น ดูเหมือนว่าวันนี้ที่บ้านเขาจะอารมณ์ดีกันเป็นพิเศษ
"คุณลุงคุณป้า สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้าคุณชื่น พอใจลูกแม่" แม่เดินมากอดแล้วก็หอมแก้มตามปกติ ลูกรักนี่ ก็เป็นลูกชายคนเดียว
"ลูกมาแล้วเรอะ" พ่อโผล่หน้าออกมาจากในครัว ดูเหมือนว่ากำลังชงชาอยู่ พอใจก็เลยหยิบกล่องชาที่ซื้อมาไปวางไว้ในครัว แล้วดึงพ่อมานั่งที่โซฟา
"วันนี้พาคนมาให้รู้จักครับ"
"หือ? ใครเหรอลูก" ทุกคนมองออกไปที่หน้าประตูเพราะคิดว่าจะมีคนเดินเข้ามา
"คนนี้ครับ ชื่อชื่นตา เป็นแฟนผม" พอใจผายมือไปยังคนข้างๆที่ยังคงทำหน้าตางงๆอยู่ แม่นั่งยิ้มๆ ส่วนพ่อที่ทำความเข้าใจแล้วก็หัวเราะชอบใจออกมา
"อ๋อ คนที่ว่าคือคุณชื่นนี่เอง ใกล้ตัวมากๆเลยแฮะ"
"ไหนๆก็ต้อนรับแฟนลูก แม่ไปเอาขนมมาให้กินดีกว่า"
ชื่นตาเริ่มรู้สึกตัว แล้วก็คงเขินขึ้นมา ก็เลยเอามือมากำเสื้อเขาไว้ซะแน่น พอใจต้องค่อยๆแกะออก ดูเหมือนว่าอีกคนจะสติหลุดไปแล้ว
"ทำไมพอใจไม่บอกเราก่อนล่ะ"
"บอกทำไมครับ"
"ก็เผื่อว่า…"
"ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกครับ ผมรู้จักพ่อแม่ตัวเองดี ถึงไม่บอกพี่ก่อนไง"
ชื่นตาเหมือนว่าจะเข้าใจแล้ว เมื่อขนมมาถึงโต๊ะ เจ้าตัวก็ไม่รีรออะไร ยิ้มให้แม่ทีหนึ่งแล้วก็จิ้มกินทันที พอใจเห็นแบบนั้นก็ยกมือลูบหัวอย่างเอ็นดู ถึงแม้อีกคนจะเป็นพี่ก็เถอะ
"น่ารักอย่างที่มันว่าจริงๆด้วย" พ่อพึมพัมเบาๆ
******************************
talk: ผ่านทุกด่านละนะะะะ
หัวข้อ: คุณชื่นตา--25--<04/08/2019> END (อ่าน 24400 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก