หัวข้อ: [เรื่องสั้น] หนูน้อยหมวกแดง {#ดาร์กแฟรี่เทล}

[กระเหี้ยนกระหือรือ]

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

***************************************************************************************

หนูน้อยหมวกแดง
by 9crime

ขนมปังแถวสุดท้ายกับผลไม้อีกสองสามอย่างถูกจัดวางลงในตะกร้าสานหลังคุณแม่ที่วันนี้รู้สึกไม่ค่อยสบายไหว้วานเด็กหญิงที่มีอีกชื่อเล่นว่า หนูน้อยหมวกแดง ให้เดินทางนำของที่เตรียมไว้ไปเยี่ยมคุณยายตามลำพัง เพราะเธอมักคลุมศีรษะด้วยผ้าคลุมสีแดงตลอดเวลาที่ออกนอกบ้านจึงเป็นเหมือนสัญลักษณ์ประจำตัวไปโดยปริยาย

“ลูกต้องรีบไปรีบกลับ อย่าเถลไถลนะจ๊ะ”  อารมณ์เป็นห่วงน้ำตาล่วงอย่างไม่ทราบสาเหตุ ก่อนมือน้อยของหนูน้อยหมวกแดงจะช่วยเช็ดออกไป คงเพราะเรื่องสูญเสียหัวหน้าครอบครัวไปเมื่อหลายปีก่อนจนทำให้ตอนนี้มีกันสองแม่ลูก คนเป็นแม่ถูกความเศร้าเกาะกินใจระหว่างเกิดสภาวะขัดสนภายในบ้าน ลำพังเก็บเห็ดโคนไปขายก็พอยาไส้วันต่อวัน ไหนจะอายุอานามที่ถดถอยจนคนทักบ่อย ๆ ว่าเป็นคุณยาย เป็นที่เข้าใจกันของชาวบ้านว่าเธอมีลูกตอนอายุเยอะเธอถึงได้ดูเหมือนยายของหนูน้อยหมวกแดงมากกว่า คุณแม่ส่งตะกร้าให้มือเล็กถือด้วยมือที่สั่นเทา แล้วค่อยหย่อนตัวลงคุกเข่าเพื่อที่จะมัดผ้าคลุมสีแดงให้กับลูกสาว เมื่อเด็กหญิงพยักหน้าราวเข้าใจ คุณแม่ก็ได้เอ่ยว่า “แม่ภูมิใจในตัวลูกนะจ๊ะ”   

หนูน้อยหน้าตาน่ารักยิ้มรับบาง ๆ เมื่อได้คำชม เธอปัดผมเปียไปด้านหลังตอนดึงผ้าคลุมขึ้นมาปิดบังศีรษะและหันกลับมาโบกมือลาแม่ที่แก่คราวยายซึ่งยืนมองอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน ก่อนหนูน้อยหมวกแดงจะเดินต่อไปด้วยอารมณ์เบิกบานต่างจากตอนอยู่ใยบ้านลิบลับ ใช้เส้นทางรัดด้วยความชำนาญ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ต้องเดินทางไปบ้านคุณยายคนเดียว หนูน้อยหมวกแดงเดินเลาะเลี้ยวไปตามต้นไม้ใหญ่ ระหว่างเดินผ่านป่ารกชัฏ ผีเสื้อแสนสวยตัวหนึ่งก็บินมาทักทายพลางถามไถ่ด้วยความสงสัย 

“สวัสดีจ๊ะ หนูน้อยหมวกแดง เธอกำลังจะไปไหนเหรอจ๊ะ”

หนูน้อยหมวกแดงตอบ  “ฉันกำลังจะไปเยี่ยมคุณยายน่ะจ้ะ”

“โอ้ ถ้าอย่างนั้นเธอควรเก็บดอกไม้สวย ๆ ไปฝากคุณยายด้วยนะ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปที่ทุ่งดอกไม้เอง”

ผีเสื้อเอ่ยชวน ก่อนบินนำหนูน้อยหมวกแดงไปยังทุ่งดอกไม้แสนสวย ด้วยสีสันหลากหลายหนูน้อยหมวกแดงใช้เวลาเลือกสรรเป็นพักและขณะกำลังเก็บดอกไม้อย่างเพลิดเพลินนั้น หมาป่าตัวหนึ่งก็บังเอิญมาเห็นหนูน้อยหมวกแดงเข้า ราวกับเจอเหยื่ออันโอชะ มันกลืนน้ำลายไหลด้วยความหิวกระหาย นัยน์ตาวาววับ ก่อนเจ้าหมาป่าตัวใหญ่เกือบสองฟุตจะได้ยินหนูน้อยหมวกแดงพูดกับกระต่ายน้อยว่าจะนำดอกไม้ไปฝากคุณยาย มันจึงคิดแผนการร้ายขึ้นมาแล้ววิ่งไปยังบ้านกลางป่าที่น่าจะเป็นบ้านคุณยายของหนูน้อยหมวกแดงทันที

แต่แทนที่จะเจอคุณยายอยู่ในบ้านอย่างหวัง เผื่อจะได้จับกินทั้งยายทั้งหลาน แต่เมื่อเจ้าหมาป่าได้เข้ามาด้านใน มันพยายามดมกลิ่นเพื่อตามหาคุณยาย แต่แปลกหาเท่าไหร่ก็หาไม่พบ เห็นเพียงกาต้มน้ำตั้งอยู่บนโต๊ะทรงกลมเท่านั้น สุดท้ายเมื่อไม่พบตัวคนที่ต้องการจึงใช้โอกาสสวมรอยปลอมตัวเป็นคุณยายเองซะเลย มันรีบขึ้นไปนอนบนเตียงที่มีขนาดเล็กกว่าตัวมาก จากนั้นก็นำผ้าห่มมาคลุมร่างจนมิดชิด คิดแผนการด้วยความแยบยล อดยิ้มกว้างให้กับความชาญฉลาดของตัวเองไม่ได้ ย่ามใจเมื่อตัวเองเกิดมาพร้อมกับสายพันธุ์แห่งความเจ้าเล่ห์ 

หลังจากที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้เสร็จก็วิ่งไปเล่นกับกระต่าย เป่าใบไม้กับกระรอก จนกระทั่งเวลาผ่านไป

“อุ๊ยตายแล้ว เราลืมไปเลยว่าต้องเอาของฝากไปให้คุณยาย”

หนูน้อยหมวกแดงกล่าวและก้าวเดินไปทางบ้านคุณยายอย่างรีบร้อน

ตอนมาถึงบ้านคุณยาย หนูน้อยหมวกแดงก็เคาะประตูเรียกคุณยาย

“ก็อกๆ คุณยายคะ หนูมาเยี่ยมคุณยายค่ะ คุณยายเปิดประตูให้หนูหน่อยสิคะ”

ก่อนเจ้าหมาป่าที่สวมรอยเป็นคุณยายจะร้องตอบหนูน้อยว่า  “เปิดประตูเข้ามาเลยจ้ะหลานรัก”

สิ้นคำอนุญาตหนูน้อยหมวกแดงก็เดินเข้ามาในบ้านพร้อมตะกร้าสาน แล้วหันมองหมาป่าที่กำลังนอนคลุมโปง ก่อนถามว่า  ”ทำไมคุณยายต้องนอนคลุมโปงด้วยล่ะคะ”

“แคร๊กๆ ยายไม่ค่อยสบายน่ะจ้ะ”

หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปใกล้อีกหน่อย แล้วถามว่า

”ทำไมเสียงของคุณยายถึงได้แหบอย่างนี้ล่ะคะ”

เจ้าหมาป่าจึงตอบว่า  ”ยายเจ็บคอ เสียงมันจึงแหบอย่างนี้ล่ะจ้า”

ได้ยินดังนั้นด้วยความเป็นห่วงของหลานรัก หนูน้อยหมวกแดงก็เดินเข้าหาโต๊ะกลางบ้านเพื่อที่จะรินน้ำชา โดยวางตะกร้าที่มีดอกไม้ไว้ด้านข้าง เธอมัวแต่หันหลังจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นสายตาอยากกลืนกินของเจ้าหมาป่า มันร่อนเร่หาอาหารมาสองวัน โดยไม่คาดคิดเลยว่าจะได้ลิ้มรสชาติมนุษย์กับเขาบ้าง กลิ่นเนื้อเด็กช่างยั่วยวนชวนน้ำลายสอ
 
เมื่อรินชาเสร็จเป็นที่เรียบร้อย หนูน้อยหมวกแดงก็ค่อยนำมาให้คุณยายตัวปลอมที่ยกชาหอมหวานขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว แล้วหนูน้อยหมวกแดงถึงเดินเข้ามาใกล้อีกนิดและถามว่า  “แล้วทำไมปากของคุณยายถึงได้ยาวอย่างนี้ล่ะคะ”

หมาป่าตอบ  “ยายไอมากไป ปากจึงได้ยื่นยาวแบบนี้ล่ะจ้ะ”

หนูน้อยหมวกแดงปีนขึ้นมาบนเตียงพลางเอียงหน้าหลบด้วยความอายเมื่อคุณยายแลบลิ้นเลียใบหน้า  “คุณยายคะ”  เจ้าหมาป่าเลียปากแถมยังเลียตามลำคอพอสร้างความจั๊กจี้ให้กับหนูน้อยหมวกแดง จากที่แกล้งหยอกเอินเกิดเป็นความรู้สึกแปลกประหลาด ไม่ได้ปัดป้องเพียงมองลิ้นใหญ่เลียตามร่างกายผ่านเนื้อผ้าแล้วป้วนเปี้ยนแถวหน้าอกที่แอ่นหา เสียด้วยซ้ำเมื่อกำลังรู้สึกพึ่งพอใจ  “คุณยายขนนุ่มจังเลยค่ะ”  มือเล็กทาบทับกับขนที่ห่อหุ้มร่างกายเจ้าหมาป่าด้วยความหลงใหล ไล่มือลงต่ำจนคลำเจอบางอย่างที่ตั้งตระหง่าน  “อุ้ย”  หนูน้อยหมวกแดงอุทานด้วยความตกใจแล้วลองเปิดผ้าห่มดูว่าอะไรคือสิ่งที่เธอสัมผัส ตอนนั้นเจ้าหมาป่าก็ไม่ได้พยายามปกปิดร่างที่แท้จริง ส่วนเด็กหญิงก็กำลังสนใจอวัยวะเพศสัตว์ขนาดกลางกำลังบวมเป่ง เมือเล็กลองจับอีกหนจนโดนเมือกบางอย่างเข้า

“ขอยายกินหลานเถอะนะ”  เจ้าหมาป่าเสียงแหบพร่ายามขอกินอย่างมีนัยยะ

นี่ก็ล่วงเข้าสู้ระยะผสมพันธุ์แล้วยังไม่มีแว่วว่าจะเจอตัวเมียที่ถูกใจ จนได้มาพบกับหนูน้อยหมวกแดงที่นั่งจนกระโปรงแหวกขึ้นเห็นโคนขา สายพันธุ์ก็ไม่อาจขวางกั้นความปรารถนา จมูกที่ยื่นยาวก้มลงดมเป้ากางเกงชั้นในหนูน้อยหมวกแดงที่แหกขากว้างขึ้น ก่อนจู่ ๆ เจ้าหมาป่าจะรู้สึกมึนงงชั่วขณะตอนที่หนูน้อยหมวกแดงดันใบหน้าให้กลับขึ้นมาเสมอกัน ใช้มือลูบฟันอันแหลมคมโดนไม่กลัวจะโดนบาดมือพลางถาม  “แล้วทำไมฟันของคุณยายถึงได้แหลมคมอย่างนี้ล่ะคะ”  แต่คราวนี้หมาป่าได้สลัดผ้าออกด้วยความรำคาญ ไม่อาจต้านทานสัญชาตญาณดิบ รีบกระโจนเข้าหาหนูน้อยหมวกแดงที่ร้องว้าย แต่ขณะที่เตรียมจะขยำก็เป็นเวลาเดียวกับที่หมาป่าเกิดอาการหน้ามืดตาลาย แล้วภายในชั่วพริบตาก็เกิดอาการชักเกร็งก่อนหมดสติเหนือร่างหนูน้อยหมวกแดงที่ล้มหงายหลังจนกระโปรงเปิดเห็นกางเกงใน

ทั้งที่ควรจะได้เห็นกลีบชบาบานดันเป็นพวงสวรรค์ขนาดเล็ก อวัยวะเพศของเด็กชายบอกถึงเพศสภาพได้ชัดเจนกว่าสิ่งใด ที่แท้ก็เด็กผู้ชายในคราบเด็กผู้หญิงที่ผลักร่างหมาป่าด้วยพละกำลังที่ดูเกินเด็ก เพราะความจริงแล้วตัวเองอายุย่างสามสิบห้า แต่แม่บอกว่าเหตุที่ยังดูเป็นหนูน้อยก็เพราะว่าถูกแม่มดสาป ทำให้ตัวเป็นเด็กตลอดกาล

วิทยาศาสตร์ยังล้าหลังกว่าความเชื่อนักทั้งที่ความจริงแล้วเป็นโรคหยุดการเจริญเติบโตของร่างกาย มีภาวะแทรกซ้อนจากขาดโกรทฮอร์โมนและฮอร์โมนอื่น ๆ จากต่อมใต้สมอง ในขณะที่อายุมากขึ้นทุกปีแต่สรีระยังความเป็นเด็กเอาไว้ หนูน้อยหมวกแดงเคลื่อนวิกหางเปียของตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง

ก่อนจะเงี่ยหูฟังว่าเจ้าหมาป่าหัวใจยังเต้นอยู่หรือไม่หลังดื่มชาที่ผสมดอกลำโพงม่วงเข้าไป ดอกลำโพงม่วงเป็นไม้ประดับมีพิษ ซึ่งทุกส่วนของมันมีสารหลายชนิดอย่างไฮออสไซยามีนที่มีผลข้างเคียงทำให้ปากและลำคอแห้ง ง่วงซึม ตามัว เวียนศีรษะ รวมถึงอะโทรพีน มีฤทธิ์ทำให้ชีพจรเต้นอ่อนแต่เร็ว พ่อที่เคยเป็นนายพรานเก่าสอนวิธีเอาตัวรอดในป่าไว้ให้ คือพ่อที่ถูกหมาป่าทำร้ายจนตายกลางป่าอย่างน่าอนาถ ไม่ใช่แค่พิษจากดอกไม้เท่านั้น พ่อยังสอนการใช้มีดชำแหละ
มันคือการแก้แค้นให้กับบิดาผู้ล่วงลับ อาศัยความเดียงสาเข้าล่อ อาศัยความเบาะบางของเด็กผู้หญิงในการหลอกให้เหยื่อติดกับ ลวงมาสับตามคำบัญชาของแม่ที่จะแก่ก็ไม่แปลกเพราะลูกก็อายุมากแล้วเหมือนกัน มันคือการจัดฉากทั้งยังคือการสมคบคิด ผีเสื้อบินมาทักทายเมื่อสามารถระบุตำแหน่งหมาป่าได้จากการบินตาม ทำทีชวนออกนอกเส้นทาง ก่อนสัตว์ที่ได้ชื่อว่าหูไวอย่างกระต่ายเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของหมาป่าเข้ามาใกล้ก็ทำทีถามว่าหนูน้อยหมวกแดงจะไปไหน  เป็นแผนการร้ายยิ่งกว่าจากวันที่หนูน้อยหมวกแดงมาปรึกษาด้วยความน่าสงสารว่าฉันจะทำอย่างไรกับคำสั่งแม่ดี

หมาป่าตัวที่สามของสัปดาห์นอนหายใจพะงาบ ๆ บนเตียง สังเวยความโง่งมให้กับความร้ายเดียงสา หนูน้อยหมวกแดงรู้อยู่แล้วว่าไม่มีคุณยายและจะไม่มีหมาป่าตัวใดได้กลับไปเพื่อเตือนพวกพ้อง หนูน้อยหมวกแดงนั่งมองด้วยสายตาเวทนา ว่ากันว่าอย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน แล้วจะจนใจเอง อย่าได้คิดว่าตัวเองเก่งกาจเพราะถ้าพลาดอาจหมายถึงชีวิตเดียวที่เหลืออยู่ หนูน้อยหมวกแดงที่แสร้งเป็นผ้าขาวแต่ความจริงดำราวสีโคลนปลดกระโปรงพร้อมถลกกางเกงชั้นในลงถึงเท้าและเขยิบขึ้นคร่อมร่างเจ้าหมาป่า มือน้อยกอบกำอวัยวะเพศทางของมันเพื่อสอดใส่ทางทวารของตัวเองอย่างอ่อยอิง ทิ้งช่วงเล็กน้อยค่อยกดน้ำหนักตัวลงแล้วถึงเริ่มควบสะโพกเหมือนควบม้า ยกบั้นท้ายขึ้นลงเป็นจังหวะจะโคน กระถดก้นด้วยความช่ำชอง ประพฤติผิดในกามบนความวิตถาร ปล่อยปลดเดรัจฉานในกายที่สิงสู่ในร่างเด็กออกมาโลดแล่นพลางกรีดร้องด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นว่าอย่าทำหนู ตรงข้ามกับสิ่งที่ทำอยู่ก็คือขึ้นขย่มสัตว์อย่างต่อเนื่อง

หนูน้อยหมวกแดงคว้าที่บริเวณหัวเตียงระหว่างเขยื้อนจนเกิดเสียงไม้คำราม กำลังเสียวซ่านเพราะการเสียดสีที่กระชั้นชิด เนรมิตความรวดเร็วในรูปแบบที่ตัวเองต้องการขึ้นมา บั้นเอวโยกไม่หยุดจนสุดจะทานทน เหมือนกดโดนจุดกระสันจนเกิดการปลดปล่อยน้ำสีใสไหลย้อยจากปลายอวัยวะเพศขนาดเล็ก เด็กผู้ชายในคราบหนูน้อยหมวกแดงผวาจนหน้าเสียทรงและยังคงค้างท่าเดิมไว้ เพราะไม่อาจถอนอวัยวะเพศของเจ้าหมาป่าได้ในทันที ร่างกายเจ้าหมาป่าจะมีกลไกที่ขยายส่วนฐานของอวัยวะเพศทุกครั้งหลังหลั่ง หรืออย่างที่เรียกว่าติดเป่ง แต่โดยปกติแล้วหนูน้อยหมวกแดงก็ไม่เคยรอให้มันคลายเอง มือเล็กสอดเข้าไปใต้หมอนใบใหญ่เพื่อลากขวานออกมา แน่นอนว่าเพื่อตัดส่วนที่เชื่อมต่อกัน

ใช้ขวานตัดอวัยวะเพศเจ้าหมาป่าจนขาด ส่วนหัวยังติดอยู่ในทวารตอนลากร่างเจ้าหมาป่าลงจากเตียงทันที หนูน้อยหมวกแดงคุกเข่าตอนเอาขวานจามร่างเจ้าหมาป่าที่ยังหายใจรวยรินและสิ้นชีพเมื่อทนแบกรับความเจ็บปวดไว้ไม่ไหว หลายแผลเกิดจากความบันดาลโทสะ กดดันกับคำว่าแม่ภูมิใจในตัวลูก จากที่เคยได้เที่ยวเล่นในป่าด้วยความสนุกสนานก็ต้องรับแบกรับความคาดหวังจากผู้ใหญ่ ถูกใช้เป็นนางนกต่อ ถูกฝังหัวเรื่องพ่อว่าใครเป็นฆาตกร ใช้ชีวิตอยู่กับแม่ที่มีอาการประสาทหลอน แถมยังสืบทอดความบิดเบี้ยวผ่านทางพันธุกรรม หนูน้อยหมวกแดงได้รับอิทธิพลมา จิตใจไม่สละสลวยเหมือนบาดแผลที่ฟันไม่ขาด ร่างเจ้าหมาป่าถูกตัดทอนท่อนแขนขาเป็นหลาย ๆ ส่วนจนเลือดท่วมพื้นไม้ ก่อนหนูน้อยหมวกแดงจะปลดผ้าคลุมสีแดงมาเช็ดความเลอะเทอะออกไป ที่ต้องสีแดงเท่านั้นก็เพราะว่ามันสีใกล้เคียงกับเลือด เปื้อนแล้วคนไม่เห็น ก่อนจะนำผ้ามาเช็ดตามใบหน้าและกายา หนึ่งในเคล็ดลับความเป็นอมตะ เชื่อว่าเลือดจะคงความอ่อนเยาว์ตลอดไป กลัวว่าคำสาปร้ายจากแม่มดจะเจือจาง อยากเป็นเด็กเสมอ เพราะเธอไม่พร้อมเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่บ้า หัวหมาป่าวางบนเตียงเป็นเพียงการอาลัยรักจากหลานเพราะคุณยายเองก็คือเหยื่อของการถูกหมาป่าทำร้ายจนตายเช่นกัน

โดยส่วนที่เหลือถูกนำไปทำเป็นอาหารผ่านการปรุงสุกอยู่สักพัก จะเป็นอีกวันที่ไม่ต้องประทั้งชีวิตด้วยเห็ดป่า ส่วนส่วนหัวที่ติดค้างอยู่ในทางทวารก็ค่อยล่วงลงจากหว่างขาพร้อมกระแสเลือดที่ไหลเป็นทางเนื่องจากอวัยวะฉีกขาดเล็กน้อย หลังแต่งตัวเสร็จหนูน้อยหมวกแดงก็นำผ้าคลุมที่เช็ดพื้นขึ้นมามัดกับลำคอตามเก่า ไม่ได้เอาไปซักหรือล้างน้ำ ตามผิวกายก็ยังเลอะเลือดสด เพราะแม่บอกว่ามันคือรางวัลของคนชนะและแม่ก็อยากจะเห็นด้วยตาตัวเองทุกครั้งที่เกิดการสังหาร

หนูน้อยหมวกแดงกลับมาบ้านพร้อมตะกร้าสานที่ข้างในมีหม้อต้มอบอวลไปด้วยไอร้อน แล้วพูดเหมือนตอนคุณยายยังมีชีวิตให้ของกินมา  “คุณแม่คะ คุณยายฝากซุปกระดูกหมูมาให้ค่ะ”  โดยต่างก็รู้กันดีว่าเป็นซุปกระดูกหมาป่าผู้น่าสงสารนั่นแหละ   
















-------------------------------------------
ทวิต @9crimessss   สามารถติดแท็กได้ที่แท็ก #ดาร์กแฟรี่เทล

[fahdekkom]

หนูน้อยหมวกแดงเวอร์ชั่นนี้น่ากลัวมากจริงๆ ภาษายังสวยเหมือนเคยเลยค่ะ

[แมว]

โอโห ต่อไปนี้จะคิดดีกับหนูน้อยหมวกแดงได้มั้ย อ่านตอนแรกนึกว่าจะใสใสง่ะ แต่ชอบนะคะ

[nbom_pkai]

นึกว่าหมาป่าจะตลบหลังน้อง ที่ไหนได้ ขาดครึ่งเลย5555

[Warapich]

อ่านจบแล้วแบบ.. อะเฮื้อออ ช่างหักมุมได้เหลือเชื่อ

[NaunaeZaa]

ชอบแนวนี้อ่าาาา ไม่ทำให้ผิดหวังเลยค่ะ อยากให้แต่งแนวนี้อีกกกก

[Pankwun]

คิดถึงค่ะ ยังคงความภาษาสวย เนื้อเรื่องถูกใจมากก สะใจสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ

[yunnutjae]

เป็นหนูน้อยหมวกแดงที่น่ากลัวมาก แง้ มิติใหม่มากๆ

[Snowermyhae]

ก็คือกลัวแทนหมาป่า ใช้ความบริสุทธิ์หลอกล่อให้ตายใจ ฮือ คุณตุ๊กติ๊กเวลาแต่งอะไรแบบนี้มันสุดมากเลยค่ะ เหมือนมาเพื่อกระจายความดิบสู่สังคม ชอบมากกกก 

[iNklaNd]

หนูน้อยหมวกแดง เวอร์ชั่นมือสังหาร
เลือดเย็นและวิตถารมาก เหอๆ

[Chk~a]

หนูน่ากลัวมาก

[GDNEE]

โอโห้ เยี่ยมจริงๆ​ เยี่ยมจริงๆ​ เยี่ยมจริงๆ​

[lostinthelight]

เป็นหนูน้อยหมวกแดงเวอร์ชั่นดาร์กมากจริงๆค่ะ

[Petit.K]

อะเฮื้อกกกกดาร์กจริงอะไรจริง แต่แอบเชียรืให้มีเหยื่อรายต่อไป เอิ้กๆๆ

[mickeyz.min]

พลิกได้อันตรายมาก

[JanTi]

:น้องช่างน่ากลัว

[boobee]

แม่เจ้า อุทานดังมาก ตอนแรกนึกว่าจะหักมุมแบบหนูน้อยหมวกแดงกดหมาป่า นี่มันยิ่งกว่าความดาร์กกกกก เป็นหนูน้อยหมวกแดงที่จิตมากกกกกกก 

[aoihimeko]

 

[Wordslinger]

เป็นการตีความนิทานสมัยเด็กๆ ที่แหวกแนวมากๆ ค่ะ อ่านไปก็อึ้งไปในหลายๆ จุด ฮือ...หนูน้อยหมวกแดงจะไม่ไร้เดียงสาอีกต่อไป และคิดว่าหมาป่าก็คงติดกับนางต่อไปเรื่อยๆ

ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นสนุกๆ นะคะ

[CLShunny]

หมดกันดิสนีย์ชั้นนนนแต่อินมากกเลยยยยย แต่งดีมากเลยยย

[NormalVee]

โหว หนูน้อยอินดาร์กไซด์แลนด์

[totorobabii]

ชอบพล็อตตตต

[Foggy Time]

หักมุมมากค่ะ 

[Fillersx]

ใช่ครับเรื่องนี้หักมุมมากเลยครับ

[KKIMKIMMY]

ชอบมากกกกก