หัวข้อ: ลำนำรักสีรุ้ง ตอนพิเศษ ของขวัญวันปีใหม่ p.47 (29/12/56)

[krappom]

น่ารักหวานแหววมากเลย
รอรวมเล่มนะจ๊ะ
แล้วก็รอต้นกะไผ่ด้วย เหอๆ

[bellbomb]

อ่านจบแล้วมีความสุขมากๆเลย

ทำให้นึกถึงอดีตที่ตัวเองเรียนอยู๋ม.6 กับใครอีกคนที่เรียนอยู่แค่แม่น้ำเจ้าพระยากั้น


ตอนเย็นเค้าจะข้ามโป๊ะมารับเรา แล้วก็นั่งรถกลับบ้านพร้อมกัน



ขอบคุณมากๆที่แต่งเรื่องราวดีๆที่ทำให้ตัวเองหวนนึกถึงอดีตที่ครั้งหนึ่งเคยมีความสุข ถึงเรื่องของตัวเองจะไม่ได้จบลงสวยงามอย่างกับนิยายเรื่องนี้ แต่การได้อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วมันเหมือนภาพเก่าๆที่ฉากไปมาให้หวนถึงถึงวันเวลาแบบเดียวกันเลยย

แม่น้ำเจ้า พระยา โป๊ะข้าม ป้อมเก่า 
ขอบคุณครับ

ป้ายินดีที่ได้ทำให้คนอ่านมีความสุขค่ะ คุณ samsoon@doll ยังดีนะได้มีความทรงจำหวานๆเกี่ยวกับย่านนั้นให้คิดถึง เพราะของป้ามีครบทุกรส เปรี้ยว เค็ม มัน ขม เฝื่อน ซ่า แต่ว่าไม่มีอะไรหวานแหววอย่างที่หนุ่มๆในเรื่องเขาได้เจอกันซักกะติ๊ด แต่เวลานึกถึงช่วงชีวิตที่วนเวียนอยู่แถวนั้นทีไรก็ยิ้มได้ทุกทีเหมือนกันค่ะ

น่ารักหวานแหววมากเลย
รอรวมเล่มนะจ๊ะ
แล้วก็รอต้นกะไผ่ด้วย เหอๆ

งั้นเดี๋ยวช่วยป๋อมแป๋มรอทั้งสองอย่างเลยแล้วกันนะ เอิ๊กๆ

[iNklaNd]

เข้ามาบอกว่าช้อบชอบบบบบบบบบบบบบบบบบเรื่องนี้
อ่านจบไป 3 รอบแล้ว
ชอบปกหนังสือมากๆ สีหวานมากจ้า
แต่แอบไม่ชอบทรงผมน้องวิวเท่าไหร่ (ดูแมนเกิน  )

สิงที่นี้มาก็นาน แต่เข้าเป็นช่วงๆ
เพิ่งรู้ว่าคุณ Bellbomb ก็เอานิยายมาลงทีนี้ บื้อจริงเรา 

นี่เพิ่งเข้าไปอ่านในบล็อกจบมาอีกรอบ เพิ่งรู้ว่ามีตอนพิเศษด้วย 
มันมี pass บอกในหนังสือไหมเนี่ยคุณบีบี?
แง๊ๆๆๆ ตอนนี้หนังสือก็ไม่อยู่ตัว เพราะด้วยความชอบเรื่องนี้ เลยอยากให้เพื่อนได้อ่านด้วย
ให้มันยืมไปแล้วอ่า...

เดี๋ยวน้องนะคลอดเมื่อไหร่จะสอยมาอยู่เป็นเพื่อนพี่วิวกับพี่เป้ที่บ้านซักเล่ม รอจ้า

[bellbomb]

เข้ามาบอกว่าช้อบชอบบบบบบบบบบบบบบบบบเรื่องนี้
อ่านจบไป 3 รอบแล้ว
ชอบปกหนังสือมากๆ สีหวานมากจ้า
แต่แอบไม่ชอบทรงผมน้องวิวเท่าไหร่ (ดูแมนเกิน  )

สิงที่นี้มาก็นาน แต่เข้าเป็นช่วงๆ
เพิ่งรู้ว่าคุณ Bellbomb ก็เอานิยายมาลงทีนี้ บื้อจริงเรา  

นี่เพิ่งเข้าไปอ่านในบล็อกจบมาอีกรอบ เพิ่งรู้ว่ามีตอนพิเศษด้วย  
มันมี pass บอกในหนังสือไหมเนี่ยคุณบีบี?
แง๊ๆๆๆ ตอนนี้หนังสือก็ไม่อยู่ตัว เพราะด้วยความชอบเรื่องนี้ เลยอยากให้เพื่อนได้อ่านด้วย
ให้มันยืมไปแล้วอ่า...

เดี๋ยวน้องนะคลอดเมื่อไหร่จะสอยมาอยู่เป็นเพื่อนพี่วิวกับพี่เป้ที่บ้านซักเล่ม รอจ้า

ทรงผมของวิวนี่ป้าเสิร์ชหาต้นแบบจากอากู๋เลยน้า แบบว่าเห็นหน้านายแบบแล้วใช่เลยน้องวิวของเรา แต่ขอยืมมาแต่ทรงผมละกัน อิอิ ดีใจที่อ่านหลายรอบแล้วนะค้า

เดี๋ยวพาสนี่แจ้งให้ทางพีเอ็มละกันนะคะ ในนั้นจะมีไซด์สตอรีเป็นเรื่องของน้องสาวเป้ด้วยล่ะ

เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์นี้จะเริ่มคิดปกให้อ๊อฟกับนะแล้ว คราวนี้เอาแบบไหนดีหนอ คิดๆๆๆ 
 

[iNklaNd]

หน้าปกอ๊อฟ-นะ ขอเสนอเป็นฉากน้องนะปีนระเบียง โดนมีอ๊อฟคอยมองอย่างเป็นห่วง
หน้าตานะมึนๆ กรึ่มๆ ส่งสายตาหวานๆ เชื่อมๆ ให้อ๊อฟ ประมาณว่า 'ไม่อยากให้หนูไป ก็รั้งหนูสิ'
ส่วนอ๊อฟก็มองนะออกแนวเป็นห่วงและห่วงหา
กร๊ากกกกกกๆๆๆๆ    บ้าไปแย้ว!

แล้วจะรอเบิ่งปกนะป้า BB

[bellbomb]

^
^
เง้อ ^^"

[Poes]

เข้ามาอ่านตอนจบ ฮิ้วววววววววววว ป้าจะรวมเล่มอีกหรอ อย่าลืมแจ้งเค้าด้วยนะ กลัวลืมเดี๋ยวพลาด
เรื่องที่สั่งไป ยังไม่ถึงมือเลย  คนอื่นอ่านจนแฉะหมดแระ แต่อย่างคนอื่นว่า เรื่องดองๆ งัดออกมามั้งนะ รออยู่ 












ชอบซ้ำเติม ทำงัยได้ 

[bellbomb]

เข้ามาอ่านตอนจบ ฮิ้วววววววววววว ป้าจะรวมเล่มอีกหรอ อย่าลืมแจ้งเค้าด้วยนะ กลัวลืมเดี๋ยวพลาด
เรื่องที่สั่งไป ยังไม่ถึงมือเลย  คนอื่นอ่านจนแฉะหมดแระ แต่อย่างคนอื่นว่า เรื่องดองๆ งัดออกมามั้งนะ รออยู่ 












ชอบซ้ำเติม ทำงัยได้ 

^
^

อย่างแรงอะคนเนี้ย   


(เล่นมากไปป่าวหว่าเรา เสียวว่าจะโดนเตือน)   

[samsoon@doll]

แวะเข้ามาชมอีกรอบ อิอิ ว่าแต่ป้าไม่ต่อแม้นมั่นคำสัญญา หรอฮะ อยากอ่านแต่อยากรอให้จบก่องงง

[Aop304]

 
ชอบๆๆๆ คับ  พี่อ๊อฟกับน้องนะ  อิอิ คนบ้านเดียวกานนนน
จังหวัดเดียวกัน ชื่อเหมือนกันอีก โอ้พระเจ้า หุหุๆๆ แต่ไม่ใช่ตัวโผม 
โค-ตะ-ระ ชอบเลย 

[bellbomb]

แวะเข้ามาชมอีกรอบ อิอิ ว่าแต่ป้าไม่ต่อแม้นมั่นคำสัญญา หรอฮะ อยากอ่านแต่อยากรอให้จบก่องงง

เฮือกกกก ที่จริงอันนั้นก็ลงไปเกินครึ่งเรื่องแล้วเหมือนกันนะ พอโดนจี้เลยนึกได้ว่าเกือบลืมเรื่องนี้ไปเลย ขอรวบรวมสติสตังแล้วจะค่อยๆเข็นออกมานะคะ   

ชอบๆๆๆ คับ  พี่อ๊อฟกับน้องนะ  อิอิ คนบ้านเดียวกานนนน
จังหวัดเดียวกัน ชื่อเหมือนกันอีก โอ้พระเจ้า หุหุๆๆ แต่ไม่ใช่ตัวโผม 
โค-ตะ-ระ ชอบเลย 

โอ้ คนคอนหวัน อย่างนี้ดีนะนึกภาพฉากในเรื่องออกง่ายเลย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ (น้องอ๊อฟ หรือน้องนะ?) 

[samsoon@doll]

แวะเข้ามาชมอีกรอบ อิอิ ว่าแต่ป้าไม่ต่อแม้นมั่นคำสัญญา หรอฮะ อยากอ่านแต่อยากรอให้จบก่องงง

เฮือกกกก ที่จริงอันนั้นก็ลงไปเกินครึ่งเรื่องแล้วเหมือนกันนะ พอโดนจี้เลยนึกได้ว่าเกือบลืมเรื่องนี้ไปเลย ขอรวบรวมสติสตังแล้วจะค่อยๆเข็นออกมานะคะ   

อ่อ งั้นไปอ่านรอเลยดีกว่า แล้วเรื่องเขียนของป้ามีอีกป่าวอะฮะลองหาแล้วหาไม่เจอหรือเราโง่เองแหะๆ 

รักป้านะฮะ จุ๊ฟๆ 

[bellbomb]

^
^
ที่ลงในเล้าอยู่ตอนนี้จะมี แค่สบตาก็รู้ว่ารัก http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8597.0
กับเรื่องสั้น(ในห้องนิยายจบแล้ว) Honesty - รักนี้ขอความจริงใจ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10467.0 

ที่จริงมีอีกเรื่องนึงเป็นเรื่องแนวมัธยม แต่ป้าไม่ได้โพสต์ลงเล้าเพราะเขียนไปสองตอนแล้วเกิดอาการตื้อ...เลยขอเอาไอ้ที่ลงๆอยู่ให้จบก่อนดีกว่าน่ะค่ะ 

ยังไงอ่านให้สนุกเน้อ และรักคนอ่านเหมือนกันเจ้าค่ะ    

[samsoon@doll]

^
^
ที่ลงในเล้าอยู่ตอนนี้จะมี แค่สบตาก็รู้ว่ารัก http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8597.0
กับเรื่องสั้น(ในห้องนิยายจบแล้ว) Honesty - รักนี้ขอความจริงใจ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10467.0 

ที่จริงมีอีกเรื่องนึงเป็นเรื่องแนวมัธยม แต่ป้าไม่ได้โพสต์ลงเล้าเพราะเขียนไปสองตอนแล้วเกิดอาการตื้อ...เลยขอเอาไอ้ที่ลงๆอยู่ให้จบก่อนดีกว่าน่ะค่ะ 

ยังไงอ่านให้สนุกเน้อ และรักคนอ่านเหมือนกันเจ้าค่ะ    

ขอบคุณฮะป้าน่ารัก ได้เรื่องน่ารักๆอ่านแล้วหลังจากนั่งมองๆอยู่นานไม่รู้จะอ่านเรื่องไหนดีเรื่องหนุกๆอ่านไปหมดแล้วเหลือแต่เสร้าๆไม่อยากอ่านกัวฝันร้าย

รักป้านะฮะ

[bellbomb]

บทส่งท้าย

“แก!!! ชั้นจะคลอดแล้ว!!!!”

เสียงสัญญาณโทรศัพท์ที่ดังปลุกผมตอนกลางดึกถือว่าแย่พอแล้ว แต่เสียงตะโกนแหลมๆที่แผดจากลำโพงมาเสียดแทงโสตประสาทนั้นแย่ยิ่งกว่า ผมพลิกตัวบนเตียงแล้วดึงมือถือออกให้ห่างหู แต่กระนั้นไอ้เสียงวิ้งๆที่ดังสะท้อนตามมาก็ทำเอาเวียนหัวไปหมด หลังจากรวบรวมสติกลับมาได้แล้วผมจึงหรี่ตาพลางยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูอีกครั้ง

“ใจเย็นมุ้ย...นี่มันตีสองแล้วนะ แล้วที่ว่าจะคลอดแล้วนี่หมายความว่าไง?”

ผมเอ็ดเพื่อนอย่างไม่เต็มเสียงนักเพราะความที่ยังไม่ตื่นดี แต่ก็พอจะจับน้ำเสียงได้ว่าคนที่โทรมากำลังอยู่ในอาการตื่นเต้นสุดขีด

“ก็เมื่อคืนก่อนเข้านอนชั้นปวดท้องแบบปวดๆหยุดๆน่ะแก แล้วเมื่อกี้ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาถึงได้รู้ว่าน้ำคร่ำแตกแล้ว พอโทรไปบอกหมอที่ฝากครรภ์ไว้ หมอก็บอกให้รีบไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย นี่แฟนชั้นเลยกำลังขับรถพาไปอยู่ แกจะไม่ตื่นเต้นกับชั้นหน่อยเหรอ นี่ลูกคนแรกของเพื่อนสนิทแกเลยนะ”

มุ้ยพูดไปก็หายใจหอบไปด้วย ความจริงผมก็อยากจะตื่นเต้นด้วยอยู่หรอก ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายโทรมาปลุกหลังจากผมหลับลึกเพราะเพิ่งออกกำลังยามดึกก่อนนอนไป อีกอย่างผมก็ไม่ค่อยอยากรู้รายละเอียดเสียด้วยสิว่าเวลาที่ผู้หญิงจะคลอดนี่เค้าจะมีอาการยังไงกันบ้าง เอาไว้คลอดเสร็จแล้วค่อยโทรมารายงานผลไม่ได้หรือไงนะยายนี่

“ไอ้มุ้ย เอาพี่หล่งมาคุยทีซิ”

ผมยังพูดไม่ทันจบประโยคดี ก็ได้ยินเสียงกุกกักเหมือนมือถือกำลังเปลี่ยนมือ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่มุ้ยที่เป็นฝ่ายส่งเครื่องให้คนที่ผมขอสายแต่โดยดี เพราะผมได้ยินเสียงยายเพื่อนสนิทแหวขึ้นมาแว่วๆว่า ‘เอ๊ะนี่! มุ้ยยังคุยไม่จบนะ!!’

“เอออ๊อฟ โทษทีว่ะ แฟนกูตื่นเต้นไปหน่อย มุ้ยนั่งดีๆสิ....อยากให้ลูกคลอดในรถหรือไง?”

ดูเหมือนคำถามของรุ่นพี่ และสามีของเพื่อนผมจะทำให้คุณเธอสงบลงได้ แต่ผมก็นึกภาพออกเลยว่ามุ้ยคงไม่ได้ยอมฟังคำเตือนและนั่งเจี๋ยมเจี้ยมปวดท้องอย่างสงบเสงี่ยมแน่ เพราะตอนนี้แม่เจ้าประคุณคงนั่งกุมท้องครวญครางด้วยความปวดไปและค้อนใส่สามีตัวเองปะหลับปะเหลือกไปอยู่อย่างแน่นอน

“เป็นไงมั่งวะพี่ แล้วนี่ใกล้ถึงโรงพยาบาลหรือยัง?”

ผมสลัดหัวเพื่อให้ความงัวเงียหายไป แต่พอเห็นคนที่นอนอยู่ข้างๆ ขยับตัวและขมวดคิ้วทั้งที่ยังไม่ลืมตา ผมเลยยกมือข้างที่ว่างลูบผมให้เบาๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นเปิดประตูไปคุยนอกห้องนอนจะได้ไม่กวนคนหลับ

“ใกล้แล้วล่ะ โชคดีหน่อยว่าจากบ้านกูไปโรงพยาบาลมีทางลัด นี่เดี๋ยวคงต้องโทรไปบอกแม่เค้าเหมือนกัน ถ้าพรุ่งนี้มึงว่างก็มาเยี่ยมสิ กูคงลางานอยู่เฝ้าทั้งวันน่ะแหละ”

“งั้นเดี๋ยวผมจะไปหาหลังเลิกงานก็แล้วกัน ฝากบอกมุ้ยด้วยว่าอย่าตื่นเต้นมากเดี๋ยวไม่มีแรงเบ่งลูก แล้วไว้เจอกันพี่”

ผมกดวางสายก่อนจะขยี้หัวแรงๆ จากนั้นก็พาร่างตัวเองที่ใส่กางเกงขายาวตัวเดียวเดินเข้าไปในครัวเพราะรู้สึกคอแห้งขึ้นมา ความที่ไม่อยากจะเปิดไฟให้สว่างเพราะเดี๋ยวจะแยงตาจนตื่นตาค้างเสียก่อน ผมเลยแค่เปิดไฟตรงเหนือที่ดูดควันบนเตาซึ่งเป็นแสงสีส้มเรืองๆพอให้เห็นว่าอะไรอยู่ตรงไหนในห้องครัวเท่านั้น

ผมรินน้ำจากตู้เย็นเทใส่แก้วแล้วดื่มรวดเดียวจนเกือบหมด หยาดน้ำบางส่วนที่ไหลล้นจากปากแก้วทำให้ผมต้องยกหลังมือขึ้นเช็ดปากลวกๆ แล้วก็อดจะขำไม่ได้เมื่อนึกถึงเสียงของมุ้ยและประโยคแรกที่เจ้าตัวพูดกับผมเมื่อครู่ นี่จะมีใครสักกี่คนที่โดนปลุกด้วยวิธีนี้เหมือนผมอีกไหมนะ

ผมกับมุ้ยต่างคนต่างเรียนจบกันมาได้หกปีแล้ว โดยหลังจากที่ยายเพื่อนผมยืนกรานเป็นกระต่ายขาเดียวว่าไม่ได้เป็นแฟนกับพี่หล่งอยู่เป็นปี หลังจากนั้นก็ดูเหมือนยายตัวดีจะเริ่มยอมรับได้เสียทีว่าไอ้ลักษณะการโทรคุยกันหรือไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆกับรุ่นพี่ผมน่ะคือการคบกันแบบแฟน แถมหลังจากมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว คราวนี้นิสัยบางอย่างของมุ้ยที่ผมเองก็ไม่เคยรู้มาก่อนเช่นความช่างหึงหวงหรือขี้งอนกับเรื่องจุกจิกก็ทำเอาพี่หล่งปวดหัวไปเหมือนกัน และถึงแม้ว่าจะรักๆเลิกๆกันมาตลอด โดยแทบทุกครั้งมุ้ยจะเป็นฝ่ายชวนทะเลาะและบอกเลิก ส่วนพี่หล่งก็เป็นฝ่ายคอยตามไปง้อ สุดท้ายทั้งคู่ก็คบกันมาจนได้แต่งงานกันเสียทีเมื่อปีกลาย น้าเหมียวยังแซวลูกสาวตัวเองให้แม่ผมฟังว่านึกว่ามุ้ยจะไม่ได้ออกเรือนเสียแล้ว ค่าที่คุณเธอเอะอะก็โทรไปบอกที่บ้านว่าเลิกกับแฟนแล้วเป็นประจำ

ส่วนพี่อิม หลังจากแต่งงานกับพี่ธัญญ์แล้วก็ย้ายสำมะโนครัวไปอยู่เชียงรายเป็นการถาวร และตอนนี้ก็มีลูกชายวัยสองขวบที่กำลังซนอย่างกับลูกลิงทะโมน บางครั้งพี่อิมก็จะลางานพาลูกกลับไปเยี่ยมแม่ที่นครสวรรค์บ้าง และถ้าผมว่างช่วงเดียวกันก็จะพยายามกลับไปให้ตรงกันจะได้เจอพี่สาวกับหลาน และบางทีพี่จี๊ด ลูกสาวของลุงตั๋งก็จะโทรนัดและพาลูกๆทั้งสองคนของตัวเองไปเยี่ยมบ้านพร้อมกัน เวลาทุกคนรวมตัวกันแต่ละทีเลยเหมือนเป็นเนอร์สเซอรี่ย่อมๆ แต่ดูเหมือนทั้งลุงตั๋งและแม่ต่างมีความสุขเวลาได้เห็นลูกหลานอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา และสำหรับผมแล้ว การได้เห็นว่าแม่มีความสุขก็เป็นรางวัลที่ดีที่สุดสำหรับผมเหมือนกัน

ทางฝ่ายเป้กับวิว หลังจากพวกเราเรียนจบแล้ว วิวก็หางานทำในกรุงเทพฯและย้ายไปอยู่คอนโดเดียวกับเป้ซึ่งเป็นคอนโดที่พ่อเป้เคยให้คนอื่นเช่ามาก่อน ทั้งสองคนทำงานกันคนละที่แต่ก็อยู่ในย่านเดียวกัน ผมได้รู้จากเป้ทีหลังว่าความจริงเพื่อนผมขอให้วิวไปอยู่ด้วยตั้งแต่ก่อนจะขึ้นปีสี่แล้ว แต่กว่าอีกฝ่ายจะตอบรับก็ตอนที่พวกเราเกือบๆจะเรียนจบ ความที่คอนโดของผมกับนะอยู่คนละย่านกับสองคนนั้น แถมต่างคนก็ต่างยุ่งกับงาน ทำให้ไม่มีโอกาสได้เจอกันบ่อยเหมือนสมัยเรียน แต่พวกเราก็พยายามจะหาเวลาที่ว่างตรงกันเพื่อนัดกินข้าวและถามไถ่ข่าวคราวกันบ้าง ซึ่งทุกครั้งที่ได้เจอและได้รู้ว่าเพื่อนกำลังสุขสบายดีก็ทำให้ผมรู้สึกดีทุกครั้ง

ผมยกแก้วน้ำขึ้นดื่มจนหมดก่อนจะเก็บเหยือกน้ำเข้าตู้เย็น และขณะที่กำลังเปิดก๊อกน้ำล้างแก้วเพื่อจะได้กลับไปนอนต่อนั่นเอง ผมก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องนอนดังมาจากด้านหลัง พอหันไปก็เห็นว่าคนร่วมห้องเดินใส่ชุดนอนพลางเอามือขยี้ตามาทางห้องครัว

“พี่อ๊อฟ...เมื่อกี้ใครโทรมาเหรอ?”

นะเดินเข้ามาหาผมแล้วถามเสียงงัวเงีย ผมเลยหันไปคว่ำแก้วลงบนตะแกรงข้างอ่างล้างจานก่อนจะหันไปตอบ

“มุ้ยน่ะ พอดีโทรมาบอกว่ากำลังไปโรงพยาบาลเพราะดูเหมือนจะคลอดแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกเราก็ไปเยี่ยมหลังเลิกงานก็แล้วกัน”

พ่อหนูน้อยทำตาโตขึ้น....เอ่อ นี่ผมยังเรียกว่า ‘พ่อหนูน้อย’ ได้อยู่ใช่ไหมนะ ถึงแม้ว่านะจะทำงานแล้วและอายุยี่สิบห้าแล้วก็เถอะ แต่สำหรับผม นะเคยเป็นพ่อหนูน้อยยังไงก็ยังเป็นพ่อหนูน้อยอยู่วันยังค่ำ ก็เวลาอยู่ด้วยกันสองคนก็ยังชอบอ้อนผมอยู่ดีนี่นา

“จริงเหรอ พี่หล่งกับพี่มุ้ยคงตื่นเต้นน่าดูเลยสิ งั้นพรุ่งนี้เย็นนะจะรีบออกมารอพี่อ๊อฟที่ชั้นล่างเลยแล้วกัน เผื่อจะได้ไปหาซื้อของเยี่ยมกันก่อนด้วย”

คนตัวเล็กว่าแล้วก็เดินเข้ามากอดเอวผมไว้ สัมผัสจากแหวนบนนิ้วนางมือซ้ายของอีกฝ่ายแนบลงบนหลังจนทำให้รู้สึกถึงความเย็นที่ถ่ายทอดมาบนผิว ผมเลยยกมือซ้ายของตัวเองข้างที่มีแหวนรูปทรงเดียวกันเป๊ะสวมอยู่ขึ้นลูบผมอีกฝ่ายเบาๆ

“ได้สิ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ก็จะขอออกเร็วเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องไปเจอรถติด”

หลังจากที่ผมเรียนจบก็เปลี่ยนงานมาแล้วสามที่ จากที่แรกมาที่ที่สองนั้นเพื่อเปลี่ยนฐานเงินเดือน และจากที่ที่สองเพื่อออกมาเรียนต่อโทเต็มเวลาพร้อมกับนะเพราะว่าอีกฝ่ายเพิ่งเรียนจบพอดี หลังจากเรียนจบโทกันทั้งคู่แล้วก็ต่างเที่ยวตระเวนสมัครงานกันไปทั่ว และก็ช่างเป็นความบังเอิญที่ทั้งๆที่ผมกับนะไม่ได้ร่อนใบสมัครงานไปบริษัทเดียวกันเลย แต่สุดท้ายแล้ว บริษัทที่รับพวกเราเข้าไปทำงานกลับอยู่ในอาคารเดียวกันแต่คนละชั้นเท่านั้นเอง

พวกเราแต่งงานกันได้ไม่นานหลังจากจบปริญญาโท ถึงแม้ว่าจะช้ากว่าที่ผมตั้งใจไปหน่อย เพราะว่าถึงแม้ผมจะบอกแม่ถึงความตั้งใจของตัวเองหลังจบงานแต่งของแม่ได้ไม่นานและแม่ก็ไม่ได้คัดค้าน แต่พอผมกับนะเข้าไปบอกอาจารย์วรรณีกับลุงพงษ์เรื่องนี้ ทั้งสองคนก็ดูจะไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่นัก ถึงแม้ผมจะบอกว่าผมแค่ต้องการให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ว่าผมจะดูแลนะไปตลอดอย่างคนที่เป็นคู่ครองกันจริงๆ และไม่จำเป็นต้องจัดงานแต่งหรือทำพิธีอะไรให้เอิกเกริกก็ได้ สุดท้ายอาจารย์วรรณีจึงขอผัดผ่อนให้พวกเราสองคนเรียนจบโทกันก่อน เพื่อให้แน่ใจว่าผมจะไม่เปลี่ยนใจจริงๆต่อให้หลังจากได้ออกไปทำงานและพบเจอสังคมอื่นที่ใหญ่กว่ารั้วมหา’ลัยแล้วก็ตาม

เมื่อเวลาผ่านไปจนทั้งผมทั้งนะเรียนจบโทกันแล้วทั้งคู่ และต่างก็พิสูจน์ให้อาจารย์วรรณีได้เห็นว่าพวกเราต่างยังยึดมั่นความตั้งใจที่จะแต่งงานกัน อาจารย์จึงยอมอนุญาตโดยไม่มีข้อแม้อีก โดยตัวพิธีก็ไม่ได้มีอะไรมากมายเลย ผมเพียงแต่ยกพานของไหว้ให้อาจารย์กับลุงพงษ์ต่อหน้าแม่ผมกับลุงตั๋ง จากนั้นพวกเราสองคนก็แลกแหวนกันเท่านั้นเอง ระหว่างพิธีนั้นอาจารย์วรรณีถึงกับน้ำตาไหล ผมจึงได้แต่กราบเท้าและให้สัญญาว่าจะดูแลนะให้ดีที่สุด ซึ่งเป็นคำสัญญาที่ผมไม่สงสัยเลยว่าตัวเองทำได้อย่างแน่นอน

ส่วนเรื่องเรือนหอนั้น เป็นลุงตั๋งกับแม่ที่ยื่นมือเข้ามาช่วย เพราะหลังจากที่รู้ว่าผมกับนะตั้งใจจะหาที่อยู่และทำงานในกรุงเทพฯระยะยาว ลุงตั๋งก็ติดต่อคนรู้จักที่กำลังจะขายต่อคอนโดโดยช่วยคุยให้จนได้ราคาต่ำกว่าราคาที่ประกาศขาย ส่วนรถที่ผมขับทุกวันนี้ก็เป็นของขวัญจากพ่อของผมที่อยู่ต่างประเทศ ตอนที่รู้ว่าผมตัดสินใจอย่างไรกับชีวิต พ่อก็เลยออกเงินดาวน์รถคันนี้ให้เป็นของขวัญ ส่วนต่างที่เหลือก็ให้ผมไปผ่อนต่อเอาเอง ซึ่งก็ไม่ได้เป็นภาระเหลือบ่ากว่าแรงอะไรนัก เพราะว่าประสบการณ์งานแถมด้วยวุฒิปริญญาโททำให้เงินเดือนของผมไม่เลวเลยทีเดียว แถมยังมีค่าอินเซ็นทีฟเวลาได้ลูกค้าใหม่ด้วยเพราะผมเป็นเซลส์ให้บริษัทเครื่องใช้สำนักงานใหญ่แห่งหนึ่ง

สำหรับนะ งานที่ตอนนี้เจ้าตัวทำจะเกี่ยวข้องกับการส่งออกและนำเข้าผลิตภัณฑ์เฟอร์นิเจอร์ ความที่นะได้เปรียบเรื่องภาษาเลยได้อยู่ในแผนกติดต่อประสานงานกับลูกค้าต่างชาติ ผมไม่รู้ว่าในอนาคตเจ้าตัวคิดจะเปลี่ยนงานไหมเพราะว่านี่เพิ่งเป็นงานแรก แต่เพราะว่าที่นี่จ่ายเงินให้สูง บวกกับรายละเอียดของงานก็ไม่จำเจน่าเบื่อ ผมจึงยังไม่ได้ยินคนตัวเล็กบ่นเรื่องอยากเปลี่ยนงานนอกจากเรื่องลูกค้าที่บางครั้งก็จุกจิกเรื่องมากจนทำให้เหนื่อยอยู่บ่อยๆ

“อือ...งั้นไปนอนต่อกันดีกว่า ว่าแต่พรุ่งนี้เช้าพี่อ๊อฟอยากกินอะไร? นะจะได้ตื่นมาทำให้”

คนที่ยืนกอดเอวผมอยู่เงยหน้าขึ้นมาถาม และพอถูกถามผมเลยนึกขึ้นได้ “อ้าว จริงสิ พรุ่งนี้เวรของนะนี่นา”

ตั้งแต่มาอยู่คอนโดด้วยกันแล้ว ตอนเช้าพวกเราจะใช้วิธีสลับเวรกันทำอาหารเช้าคนละวัน แต่ว่าตอนเย็นช่วยกันทำหรือไม่ก็หาทานกันจากข้างนอกถ้าขี้เกียจ และในเมื่อวันก่อนผมเพิ่งจะเป็นคนทำมื้อเช้าไป วันพรุ่งนี้จึงเป็นหน้าที่รับผิดชอบของคนตัวเล็กบ้าง แต่ส่วนมากก็จะทำกันแค่อะไรง่ายๆ อย่างขนมปังปิ้งไข่ดาว ข้าวต้ม หรือไม่ก็ลงไปซื้อปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้ขึ้นมาเท่านั้น เพราะช่วงเช้าก็มักจะต่างคนต่างรีบกัน เลยไม่ค่อยมีเวลามาทำอาหารแบบเป็นมื้อเป็นคราวเต็มที่เหมือนตอนเย็น

พอนึกได้ว่าอีกไม่นานก็จะเช้าแล้วทำให้ผมคิดถึงหมอนกับเตียงขึ้นมา เลยก้มลงช้อนร่างนะขึ้นมาอุ้ม ตอนแรกคนถูกอุ้มส่งเสียงอุทานด้วยความตกใจ แต่ว่าก็ไม่ได้ดิ้นขัดขืนเมื่อเห็นว่าผมสาวเท้าพากลับไปที่ห้องนอน

“อยากทำอะไรก็แล้วแต่เราเถอะ ถ้าไม่ติดว่าก่อนนอนอิ่มไปแล้วพี่จะกินเราอีกรอบแล้วนะเนี่ย”

ผมเอ่ยขึ้นพลางทำตาเจ้าเล่ห์ พอถึงเตียงก็ค่อยวางคนในอ้อมแขนลงบนฝั่งที่นอนอยู่ก่อนตามเดิม

“บ้า พี่อ๊อฟทะลึ่ง”

นะหัวเราะด้วยความจั๊กกะจี้เมื่อโดนผมขึ้นคร่อมแล้วก้มลงใช้จมูกดุนกับซอกคอเจ้าตัวเล่น ถึงแม้จะอาบน้ำไปแล้ว แต่กลิ่นน้ำหอมที่เจ้าตัวใช้ทุกวันก็ยังติดบนผิวอยู่จางๆ ซึ่งกลิ่นนี้คือกลิ่นที่ผมซื้อให้ตั้งแต่ตอนครบรอบหกเดือนเมื่อตอนที่ยังเรียนอยู่ และตั้งแต่นั้นมานะก็ไม่เคยเปลี่ยนไปใช้กลิ่นอื่นอีกเลย

“ก็มีให้ทะลึ่งด้วยอยู่คนเดียวนี่นา งั้นจะนอนกันรึยัง ถ้ายังพี่จะได้ทำอย่างอื่น”

ผมเท้าศอกขึ้นแล้วแกล้งแหย่คนที่นอนอยู่ข้างล่างต่อ นะเลยยิ้มเหมือนรู้ทัน นัยน์ตากลมโตจึงปิดลงทั้งที่แขนสองข้างยังโอบอยู่รอบคอผม “นอนสิ ถ้าพี่อ๊อฟอยากจะทำอย่างอื่น พรุ่งนี้ก็เตรียมตัวอดมื้อเช้าไว้เลยก็แล้วกัน”

ผมหัวเราะกับคำยอกย้อน ก่อนจะก้มลงแตะจูบบนหน้าผากของคนตัวเล็กทีหนึ่ง จากนั้นก็พลิกตัวนอนตะแคงแล้วดึงตัวคนข้างกายมากอดหลวมๆ นะเลยขยับตัวให้เข้าที่แล้วสอดแขนมาพาดบนเอวผมบ้าง ผมจึงยกผ้าห่มขึ้นคลุมตัวเราสองคนแล้วกระซิบบอก

“งั้นพี่นอนแล้วนะ ฝันดีครับ”

“อื้อ พี่อ๊อฟด้วย”

นะซุกตัวเข้าหาผมแล้วก็หลับตาลง ผมจึงลูบแผ่นหลังของคนในอ้อมแขนไปมา แต่ก็ยังไม่ยอมหลับจนกระทั่งได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอของอีกฝ่ายแล้วนั่นแหละ ผมจึงได้กระชับวงแขนให้แน่นขึ้นและปิดตาลงบ้าง

อีกไม่กี่ชั่วโมงพระอาทิตย์ก็จะขึ้น และวันนี้ก็จะผ่านเลยไปเป็นเมื่อวาน และวันใหม่ของพวกเราสองคนก็จะเริ่มต้นอีกครั้งเช่นเดียวกับทุกๆวันที่ผ่านมา แต่ท่ามกลางวันเวลาที่หมุนเวียนไปไม่หยุด อย่างน้อยผมก็มั่นใจว่าบางสิ่งจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอน

นั่นก็คืออ้อมแขนของผมที่จะมีนะอยู่ในทุกๆวันแบบนี้ และเสียงหัวใจของเราที่จะเต้นคู่กันตลอดไปนั่นเอง

++---End บทส่งท้าย---++

[bellbomb]

จบสมบูรณ์แล้วค่ะสำหรับพี่อ๊อฟน้องนะ เป้กับวิว และมุ้ยกับพี่หล่ง (หรือเปล่า?) ถ้าใครจำบทสัมภาษณ์พิเศษที่มุ้ยโดนถามว่าไม่อยากมีแฟนมั่งเหรอ และคิดยังไงกับพี่หล่งได้ ตอนนี้มุ้ยก็ได้คำตอบใหม่ให้ตัวเองแล้วล่ะนะ 555  

กลับมาที่คู่เอกของ “เมื่อหัวใจเราใกล้กัน” อีกครั้ง ตอนเขียนคู่อ๊อฟกับนะนี่ เป็นตอนที่เพิ่งจบเรื่องสั้นออริจินอลแล้วก็ตอนพิเศษลอยกระทงของ “ลำนำรักสีรุ้ง” ไป ตอนนั้นไม่ได้คิดเลยว่าจะเขียนมาได้ยาว + นานขนาดนี้ เพราะถ้าเทียบกับคนอื่นนี่ ปีนึงเค้าเขียนจบไปสี่ห้าเรื่องแล้ว แถมตอนเริ่มต้นนั้นก็ไม่มีพล็อตซับซ้อนใดๆในหัวทั้งสิ้น แค่อยากเขียนเรื่องรักในรั้วมหา’ลัยแบบอะไรไหลเข้ามาก็เขียนออกไป แต่อยากถ่ายทอดแง่มุมความรักในแบบที่ตัวเองอยากเห็นก็เท่านั้นเอง และอันที่จริง เป้กับวิวก็เป็นหนี้บุญคุณอ๊อฟกับนะอยู่อักโข เพราะถ้าหากไม่ได้เขียนอ๊อฟกับนะโดยให้เป้กับวิวมาคอยแจมบ้างตามโอกาส ป้าก็คงไม่มีไอเดียจะเขียนตอนพิเศษของเป้วิวมาเรื่อยๆจนได้ตัดหน้ารวมเล่มออกไปก่อนหรอกค่ะ (นี่เรื่องจริง) แต่ในแง่การเดินเรื่องแล้ว ป้าไม่เคยมองสองเรื่องนี้ว่าเรื่องไหนเป็นเรื่องหลักหรือเรื่องรองเลยนะ เพราะตอนเริ่มเขียนเป้กับวิวก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้มาลิ้งค์กับอ๊อฟนะเหมือนกัน ดังนั้นทั้งสองคู่จึงเป็นตัวเอกในเรื่องของตัวเองนั่นแหละ เพียงแต่ว่าฝั่งพระเอกเป็นเพื่อนกันก็เท่านั้นเอง

ความที่ตอนเริ่มเขียนไม่ได้วางพล็อตอะไรไว้เลย บางช่วงเลยไม่รู้ว่าคนอ่านอ่านแล้วแปร่งๆไหม แต่อย่างน้อยก็ดีใจที่แง่มุมความรักของสองคู่นี้ทำให้คนอ่านยิ้มได้ เพราะป้าดำเนินเรื่องแบบใช้จินตนาการควบกับพื้นฐานความเป็นจริง เลยอาจทำให้ไม่มีอะไรหวือหวาโลดโผน แต่แค่ได้รู้ว่ามีคนที่ชอบและติดตาม ป้าก็มีกำลังใจเข็นตอนใหม่ออกมาเรื่อยๆ เพียงแต่บางช่วงห่างหายไปนานเพราะภารกิจส่วนตัว อันนี้ก็ต้องขอโทษคนที่รออ่านด้วยจริงๆ ยังไงก็ขอขอบคุณทั้งแฟนประจำที่คอยให้กำลังใจและแฟนใหม่ที่เพิ่งได้มาอ่านด้วยนะคะ

และก่อนจะจากกันไปในวันนี้ (เขียนอย่างกับสคริปต์รายการ) ป้าจะบอกว่า เริ่มเปิดจอง “เมื่อหัวใจเราใกล้กัน” แล้วนะคะ โดยรายละเอียดจะเหมือนของ “ลำนำรักสีรุ้ง” คือหนังสือไซส์เอ 5 พิมพ์ด้วยกระดาษถนอมสายตา ปกเคลือบด้านและแถมที่คั่น โดยอาร์ตเวิร์คมาจากน้อง Jiro เจ้าเดิม แต่พอดีน้องเค้ายังทำปกไม่เสร็จเลยยังเอามาให้เบิ่งไม่ได้ ส่วนความหนานั้น ณ ปัจจุบันที่ยังไม่รวมตอนพิเศษก็ 330 หน้าไปแล้วล่ะ ราคาก็เลยยังระบุไม่ได้นอกจากว่าคงอยู่ในราว 300+  เพราะคราวนี้จะขอเช็คยอดจากคนจองก่อน แล้วถึงค่อยต่อราคากับโรงพิมพ์และมาบอกราคาขายสำหรับโอนเงินได้ ดังนั้นถ้าใครสนใจจะเอาแน่ๆก็แจ้งมาทางนี้ หรือทางพีเอ็ม หรือทางอีเมล์ bellbomb[at]hotmail.com ได้เลยนะคะ หรือถ้าอยากรอดูปกก่อน ก็คาดว่าอาทิตย์หน้านี้น่าจะได้เห็นแล้ว เพราะว่าน้อง Jiro ทำงานเร็ว และถ้าอิป้าไม่เรื่องมากเปลี่ยนโน่นเปลี่ยนนี่ เพราะรายละเอียดมันจุกจิกกว่าปกของเป้วิวน่ะค่ะ ส่วนต้นฉบับน่าจะได้ส่งเข้าโรงพิมพ์เสร็จเรียบร้อยไม่เกินเดือนมีนานี่ละ

ขอบคุณทุกคนอีกครั้งสำหรับการติดตามเป้วิวและพี่อ๊อฟน้องนะ ป้าได้เจอนักอ่านน่ารักๆหลายคนเลยจากสองคู่นี้ แล้วเจอกันในเรื่องอื่นของป้าค่ะ

      

[dahlia]

1 เล่มค่ะ  ตอนพิเศษนี่ขอแบบหวานๆๆ ได้มะ แอร๊ยยยยย

[EunSung87]

ขอจองด้วยคนนะค่ะ

ลำนำรักสีรุ้งเปิดจองไปแล้วหรอค่ะ

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

อดเลยอ่าดิ

งืมๆ

ถ้ามีลำนำรักสีรุ้งเหลือยังไงก็อย่าลืมส่งข่าวด้วยนะค่ะ

[bellbomb]

ขอจองด้วยคนนะค่ะ

ลำนำรักเปิดจองไปแล้วหรอค่ะ

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

อดเลยอ่าดิ

งืมๆ

ถ้ามีลำนำรักเหลือยังไงก็อย่าลืมส่งข่าวด้วยนะค่ะ

^
^
ลำนำรักสีรุ้งยังเหลือค่ะ ถ้าสนใจก็พีเอ็มมาแล้วกันเด้อ จะแจ้งรายละเอียดให้   

[Poes]

เอาด้วย 1 เล่ม แม่เจ้าไมปีนี้ออกกันเยอะจัง  สงสัยต้องกินอาหารญี่ปุ่นประทักชีวิตแน่ๆ

[namtaan]

จองด้วย 1 เล่มนะจ๊ะ

รอบต่อไปเราจะได้อ่าน "แค่สบตาก็รู้ว่ารัก" แล้วใช่ป่าว หุหุ

[krappom]

เอาด้วยหนึ่งเล่ม
รอซื้อที่ร้านนะ
อิอิ

เอาด้วย 1 เล่ม แม่เจ้าไมปีนี้ออกกันเยอะจัง  สงสัยต้องกินอาหารญี่ปุ่นประทักชีวิตแน่ๆ

ท่าทางจะกินเหมือนกันแหละพี่หนึ่ง
 

[bellbomb]

เอาด้วย 1 เล่ม แม่เจ้าไมปีนี้ออกกันเยอะจัง  สงสัยต้องกินอาหารญี่ปุ่นประทักชีวิตแน่ๆ

ขนาดประทังชีวิตยังล่ออาหารญี่ปุ่นเลยเหรอพี่หนึ่ง งี้ท่าจะซื้อนิยายได้อีกหลายเรื่องนิ
(ไหนๆจะกลับมาเมืองไทยใช่ปะ ก็ขนกลับให้คุ้มไปเลยละกัน) 

จองด้วย 1 เล่มนะจ๊ะ

รอบต่อไปเราจะได้อ่าน "แค่สบตาก็รู้ว่ารัก" แล้วใช่ป่าว หุหุ

รับทราบค่ะพี่น้ำตาล ส่วนประโยคล่างนี่...น่าจะใช่นะ แหะๆ   

เอาด้วยหนึ่งเล่ม
รอซื้อที่ร้านนะ
อิอิ

เอาด้วย 1 เล่ม แม่เจ้าไมปีนี้ออกกันเยอะจัง  สงสัยต้องกินอาหารญี่ปุ่นประทักชีวิตแน่ๆ

ท่าทางจะกินเหมือนกันแหละพี่หนึ่ง
 

โอเช เดี๋ยวเอาไปฝากที่ร้านเมื่อไหร่เจอกันจ้า 

[maio2000]

ความหวังเป็นจริงป้ามาร่วมเล่มแล้วดีใจมากๆๆๆ บทส่งท้ายก็จะน่ารักเหมือนเดิมนะค่ะป้า
ขอจอง 1 เล่มค่ะ แต่ก็อยากเห็นปกด้วย แต่ไม่น่าจะผิดหวังนะ อย่างเล่มของเป้วิวก็ชอบมากๆเลย
ช่วงนี้ออกกันเยอะอ่ะ สงสัยต้องอดขนมมาซื้อแน่ๆเลย ดีใจค่ะที่ป้าร่วมเล่ม แต่อย่าลืมเป้กับวิวด้วยนะ ยังอยากอ่านอีกอ่ะ
แล้วจะไปติดตามเรื่องอื่นๆด้วยนะค่ะ ป้าสู้ๆๆ 

[BaoBao]

  ยังมะด้านอ่านเรื่องของสองหนุ่มนี่เลย
เห็นพี่ๆ มาจองกันไว้แล้ว ก็เอาวะ  1 เล่มนะคะคุณbellbomb
เด๋วรออ่านเรื่องในเล่มทีเดียวละกัน  โอนเมื่อไหร่ยังไง แจ้งทางพีเอ็มได้ป๊ะคะ ช่วงนี้อยู่ในป่าง่า

[Poes]

เอาด้วย 1 เล่ม แม่เจ้าไมปีนี้ออกกันเยอะจัง  สงสัยต้องกินอาหารญี่ปุ่นประทักชีวิตแน่ๆ

ขนาดประทังชีวิตยังล่ออาหารญี่ปุ่นเลยเหรอพี่หนึ่ง งี้ท่าจะซื้อนิยายได้อีกหลายเรื่องนิ
(ไหนๆจะกลับมาเมืองไทยใช่ปะ ก็ขนกลับให้คุ้มไปเลยละกัน) 

  ขนไม่ไหวหรอก ต้องแอบส่งไปรษณีย์ กลับมาก่อนมั้ง ไม่งั้นเจอเสียค่าน้ำหนักเกินแน่ๆ 
ก็นะ รวมทั้งปีหนังสือสั่งไปหลายเจ้ามาก เกือบ 30 เล่มได้มั้ง 

[bellbomb]

ความหวังเป็นจริงป้ามาร่วมเล่มแล้วดีใจมากๆๆๆ บทส่งท้ายก็จะน่ารักเหมือนเดิมนะค่ะป้า
ขอจอง 1 เล่มค่ะ แต่ก็อยากเห็นปกด้วย แต่ไม่น่าจะผิดหวังนะ อย่างเล่มของเป้วิวก็ชอบมากๆเลย
ช่วงนี้ออกกันเยอะอ่ะ สงสัยต้องอดขนมมาซื้อแน่ๆเลย ดีใจค่ะที่ป้าร่วมเล่ม แต่อย่าลืมเป้กับวิวด้วยนะ ยังอยากอ่านอีกอ่ะ
แล้วจะไปติดตามเรื่องอื่นๆด้วยนะค่ะ ป้าสู้ๆๆ 

แต๊งกิ้วจ้า เออเนอะช่วงนี้นิยายหลายเล่มจบพร้อมกันพอดีเลย (หรือที่จริงป้าไม่น่าเขียนให้จบช่วงนี้?) ส่วนปกก็...เดี๋ยวรอดูแล้วกันน้าว่าจะถูกใจไหม ป้าเองก็รอลุ้นอยู่เหมือนกันค่ะ

ยังมะด้านอ่านเรื่องของสองหนุ่มนี่เลย
เห็นพี่ๆ มาจองกันไว้แล้ว ก็เอาวะ  1 เล่มนะคะคุณbellbomb
เด๋วรออ่านเรื่องในเล่มทีเดียวละกัน  โอนเมื่อไหร่ยังไง แจ้งทางพีเอ็มได้ป๊ะคะ ช่วงนี้อยู่ในป่าง่า

รับทราบเจ้าค่ะ ราคาหนังสือนี่คงยังไม่ชัวร์จนกว่าจะต้นเดือนมีนา เดี๋ยวจะส่งพีเอ็มไปให้น้า (ว่าแต่ในป่าเช็คได้ด้วยแฮะ ป่าเจริญกว่าแถบบ้านป้าอีกนะเนี่ย) 

เอาด้วย 1 เล่ม แม่เจ้าไมปีนี้ออกกันเยอะจัง  สงสัยต้องกินอาหารญี่ปุ่นประทักชีวิตแน่ๆ

ขนาดประทังชีวิตยังล่ออาหารญี่ปุ่นเลยเหรอพี่หนึ่ง งี้ท่าจะซื้อนิยายได้อีกหลายเรื่องนิ
(ไหนๆจะกลับมาเมืองไทยใช่ปะ ก็ขนกลับให้คุ้มไปเลยละกัน) 

  ขนไม่ไหวหรอก ต้องแอบส่งไปรษณีย์ กลับมาก่อนมั้ง ไม่งั้นเจอเสียค่าน้ำหนักเกินแน่ๆ 
ก็นะ รวมทั้งปีหนังสือสั่งไปหลายเจ้ามาก เกือบ 30 เล่มได้มั้ง 

ไม่ยากๆ ขอเสนอให้พี่หนึ่งนั่งเรือ Cruise กลับ รับรองว่าไม่มีปัญหาเรื่องน้ำหนักเกิน (แต่จะข้ามกลับไปถึงยุโรปเมื่อไหร่นี่อีกเรื่องนะ) 

[sweetener]

1 เล่มค่ะ

[LPNGUY]

ป้าคร๊าบบบบบบบบบบบบ

จองหนึ่งเล่มคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ 

ตอนนี้เปลี่ยนจากหนุ่มลำพูนเป็นหนุ่มแหลมฉบังแย้วคร๊าบบบบบบบ

[THIP]

1 เล่มน้า