ต่อจากด้านบน
ดวงตาเรียวกระพริบปริบ แม้ใบหน้าจะคุ้นๆ บ้างเหมือนเคยเห็นลางๆ ในผับที่เขาทำงานอยู่ ตอนที่ทะเลาะมีเรื่องกันใหญ่โตจนร้านพังเป็นแถบ
นี่เพื่อนของไอติมเหรอ แล้วที่บอกว่าอยากให้มาด้วยกันนั่น...ให้เขามาทำอะไร?
ตั้งแต่ก้าวมาที่นี่ก็มีแต่สายตาจับจ้องมาที่ร่างสูงข้างกาย แน่นอนว่าเขาที่อยู่กับไอติมก็ถูกจ้องไปด้วย กลุ่มตรงหน้าว่าไปอย่างแต่อีกกลุ่มหนึ่งที่อยู่เยื้องไปคนละฟากของอัฒจรรย์ สายตาไม่เป็นมิตรนั่น...อะไรกันน่ะ
พระรามไม่รู้เรื่องรู้ราวมีแต่ความสงสัยอยู่เต็มหัวพยายามแอบซ่อนอยู่ด้านหลังที่สามารถบังเขาได้มิด แต่ก็ถูกลากออกมาจนได้ ทันใดนั้นร่างเล็กๆ ของใครบางคนพุ่งเข้ามากอดไอติมจนตาเรียวเบิกกว้าง
"ติม"
"นิล" ร่างสูงถามพลางผลักไหล่เล็กออก ทั้งๆ ที่ยังจับมือเรียวไม่ปล่อย "มาได้ไง"
"ก็ติมไม่มาที่ร้านเหล้าซักทีนี่นา ก็เลยมาหาที่นี่เผื่อว่าจะเจอ นิลคิดถึงอะ วันนั้นติมใจร้ายมากเลยไม่มาส่งนิล ทั้งๆ ที่กลัวมากแท้ๆ" เสียงเล็กพูดเจื้อยแจ้วแง่งอน ร่างโปร่งที่มองอยู่ยังรู้สึกว่านี่คือผู้ชายเหรอทำไมถึงได้น่ารักเช่นนี้...ดูไปดูมาก็คล้ายๆ ชะเอม แต่ว่าเพื่อนของเขาตัวสูงกว่า ผอมกว่าและใสซื่อกว่า นิสัยไม่พูดตรงไปตรงมา ชอบเก็บความรู้สึกเอาไว้
รามจำได้ว่าร่างเล็กคนนี้เป็นคนที่ติมมีอะไรด้วยในห้องน้ำที่ผับ...ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เราสองคนเจอกัน
ถ้าหากว่านิลกับติมยังเจอกันก็แปลว่าอีกฝ่ายยังคงมีอะไรกับใครไปทั่วสินะ...ใบหน้ามนหม่นลง ใจบีบรัดเมื่อคิดได้ เขาก็เป็นคนๆ หนึ่งที่เป็นได้แค่คู่นอนไม่ต่างกัน
ในขณะที่ริมฝีปากเล็กจ้อไม่หยุด ดวงตากลมจะหันมามองเขาเหมือนเพิ่งเห็นและขมวดคิ้วฉับ
...นี่มันพนักงานเสิร์ฟหน้าจืดตอนนั้นนี่...
นิลตาโตอ้าปากค้างเมื่อเห็นมือใหญ่ของไอติมกอบกุมมือของร่างโปร่งแน่น "นี่นาย...!"
"นั่นใครวะติม" คนยุโรปตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ลุกขึ้นเดินมาใกล้ ร่างสูงกว่าติมเล็กน้อยใส่หมวกแก๊ปปิดหน้าแทบมองไม่เห็นเป็นคนถาม ก่อนที่ริมฝีปากรูปสวยยิ้มเจ้าเล่ห์ "อ้อ หรือว่า..."
"คนสำคัญของกูเอง" ติมตอบยิ้มๆ ในความเงียบแบบนี้เสียงทุ้มที่ตอบมันดังก้องไปทั่วจนมั่นใจว่าน่าจะได้ยินกันทุกคน ทั้งเพื่อนของเขา พรรคพวกที่นั่งตาโตร้องว้าวและคู่อริที่สายตาเปลี่ยนไป
'คนสำคัญ' หันขวับมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยใบหน้าร้อนผ่าว แก้มขาวแดงเรื่อก่อนจะกัดริมฝีปากแน่นอย่างเขินอาย ที่บอกว่าอยากพามาด้วยกันเพราะเรื่องแบบนี้เองเหรอ...เพื่อมาประกาศเรื่องอะไรแบบนี้เนี่ยนะ
“ติม...”
"ติม..." เสียงเล็กครางเรียกชื่อไอติมออกมาพร้อมกันอย่างไม่อยากเชื่อ แต่แม้อย่างนั้นก็ไม่ได้รับความสนใจ นิลเลยหันไปถลึงตาจ้องร่างโปร่งแทนด้วยความเคียดแค้น
ไอ้หน้าจืดเนี่ยนะคนสำคัญ!? แล้วเขาที่ทั้งยั่วทั้งยอมแทบตายทำไมถึงไม่สนใจกันเลย! เขาไม่มีดีตรงไหน อย่างน้อยลีลาบนเตียงเขาก็ต้องดีกว่าแน่ๆ ล่ะ!
"โอ้ววว นี่หรือๆ ไม่น่าเชื่อเลยอ่ะพี่ติม สุดท้ายพี่ก็เลือกผู้ชายเหรอเนี่ย" คนหัวเกรียนเมื่อกี้พูดล้อเสียงดัง ไอติมหน้านิ่งแต่พระรามกลับเขินอายแทน
"ไหนๆ ก็อยากเห็นมั่งอะ มึงอย่าบังสิไอ้ยักษ์นี่!"
"แฟนพี่ติมไม่ใช่สัตว์ประหลาดสักหน่อย มึงจะตื่นเต้นอะไรนักหนา"
"อย่ากระตู้วู้นัก รามกลัวพวกมึงหมดแล้ว" ไอติมพยายามดึงมือเรียวให้ออกมาจากการหลบซ่อนด้านหลังเขาเสียที แล้วใบหน้ามนนั่นจะแดงอะไรนักหนา
...ดีใจขนาดนั้น?...
"ราม...ชื่อรามเหรอ" คนยุโรปพูดทวน ก่อนจะหันมาถามเจ้าตัวที่พยักหน้าน้อยๆ
"รามนี่เพื่อนผมเอง ชื่อธาร" ร่างสูงว่าซึ่งเขาก็พูดตะกุกตะกักทักทาย
"สะ สวัสดี..."
"อืม วันนี้จะมาลงแข่งด้วยป่ะ" ธารตอบรามสั้นๆ ก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อน
ร่างสูงพยักหน้า "ซักรอบก็ดี"
"ติมแข่งรถด้วยเหรอ" เขาถามด้วยความแปลกใจ ปกติแล้วตอนติมขับรถก็ขับเร็วจริงๆ แล้วลักษณะท่าทางการขับก็เหมือนนักแข่งรถที่เคยเห็นผ่านๆ ในทีวีด้วย
"อืม ส่วนใหญ่แข่งรถยนต์น่ะ"
"ส่วนใหญ่?"
"ติมมันชอบแข่งรถ แต่บางทีถ้ามีแข่งมอเตอร์ไซค์ไอ้หมอนี่ก็ลงนะ" คนที่ตอบแทนเป็นธารที่ยิ้มนิดๆ ดูเป็นมิตรทำให้พระรามผ่อนคลายยิ้มกว้างตอบ
"เหรอ" เขาดีใจเหมือนได้รู้เรื่องของไอติมเพิ่มมากขึ้น แต่ทันใดนั้นก็ถูกมือใหญ่กระชากต้นแขนลากให้เดินตามไปนั่งใกล้ๆ กับกลุ่มคนเมื่อครู่ที่ตื่นเต้นกับการมาของเขา
"รามรออยู่นี่ เดี๋ยวผมกับธารจะไปแข่งรถซักหน่อย"
พระรามกระพริบตาปริบกับคำสั่ง "อะ อืม"
คล้อยหลังธารกับติม พระรามยิ่งถูกจับจ้องเหมือนเขาเป็นตัวประหลาดทำเอาประหม่าไม่น้อย
"..." ร่างโปร่งนั่งนิ่ง ดวงตามองตรงลงไปในสนามพยายามทำเป็นไม่สนใจ
"นี่นาย!" จู่ๆ ใบหน้าเล็กขาวใสก็ชะโงกเข้ามาใกล้จนเขาผงะ "เป็นใครมาจากไหน!"
นิลคนน่ารักกลายร่างเป็นเด็กดื้อเอาแต่ใจทันที ยิ่งอยู่ๆ มีคนมากับติมแบบนี้ มันน่าสงสัยแปลกๆ ทั้งๆ ที่ไอติมไม่เคยมีใครควงออกหน้าออกตาขนาดนี้มาก่อน...ขนาดเขายังเป็นได้แค่คู่นอน ไอ้หน้าจืดนี่จะเป็นคนสำคัญของติมไปได้ยังไงล่ะ บ้าชัดๆ!
"เอ่อ” คนฟังงุนงงกับคำถาม “พี่ชื่อราม เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย"
"โอ้ เป็นพี่ด้วย นี่พี่ติมสอยรุ่นพี่มาเลยเหรอ" คำพูดคำจาของคนหัวเกรียนทำให้เขาฟังแล้วหน้าร้อนผ่าว สอยเสยอะไร "เป็นพี่กี่ปี"
"สอง"
"รุ่นใหญ่ซะด้วย แต่ตัวแค่นี้ไม่คิดว่าจะเป็นรุ่นพี่นะเนี่ย พี่ติมยังดูเหมือนพี่มากกว่า"
พระรามพยักหน้ารับเห็นด้วย จริงๆ แล้วไอติมน่ะตัวใหญ่ไปเองต่างหาก...อะไรๆ ก็ใหญ่เกินอายุ
“แล้วพวกนายล่ะ อายุเท่าไหร่กันบ้าง ชื่ออะไร” เสียงทุ้มใสถาม ดวงตาเรียวเปล่งประกายอยากรู้อยากเห็นไม่แพ้กันเพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้คุยกับเพื่อนของติม รู้เรื่องของติมมากขึ้น
ทั้งๆ ที่อยู่ที่มหาวิทยาลัยก็ดูเหมือนว่าไอติมจะไม่ค่อยมีเพื่อน แต่จริงๆ ก็ถูกรายล้อมด้วยความชื่นชมแกมเคารพจากคนอื่นเหมือนกันนี่
“พวกผมก็เป็นเด็กอาชีวะแถวๆ นี้แหละ ส่วนใหญ่อายุสิบแปดสิบเก้า หรือเด็กกว่านั้น ผมชื่อใหญ่ นี่ไอ้จิ๋ว แดง เขียว ศึก คูน...” เขามองตามการแนะนำตัวทีละคนทั้งหมดเกือบยี่สิบคน ซึ่งจริงๆ แล้วก็จำไม่ค่อยได้หรอกแต่ว่าแต่ละคนก็ดูเป็นมิตร รู้จักเอาไว้ก็ไม่เสียหาย
“กูไม่ได้ชื่อจิ๋วสักหน่อยไอ้ยักษ์! ผมชื่อเล็กนะครับพี่ราม อย่าไปจำอะไรผิดๆ” เจ้าตัวชี้เข้าที่ตัวก่อนพูดแล้วก็ยิ้มกว้างโชว์ฟันครบ
พระรามก็ยิ้มเอ็นดูกับคนตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม ไม่เหมาะจะมาอยู่กับกลุ่มที่คล้ายๆ นักเลงพวกนี้เลยสักนิด
"เสร็จติมแล้วเหรอ" ในระหว่างที่กำลังคุยอยู่ จู่ๆ ร่างเล็กน่ารักก็ถามอะไรขึ้นมาอีกแล้ว เป็นคำถามที่ทำให้คนฟังหน้าแดงเรื่อ อะไรกันเนี่ยเด็กคนนี้ นิสัยไม่เหมือนชะเอมแม้แต่นิดจริงๆ ด้วย แต่ละคำถามไม่สมกับหน้าแบ๊วๆ นี่เลย
พระรามไม่ตอบแต่หน้าแดงๆ นั่นก็ทำให้นิลเดาะลิ้นขัดใจ
"แล้วเคยจูบรึเปล่า" อีกฝ่ายถามมาอีกอย่างเอาแต่ใจ "นี่ตอบสิ นายเคยจูบกับติมรึเปล่า"
คราวนี้เขาส่ายหน้า "มะ ไม่เคย"
แล้วก็ทำให้นิลยิ้มกว้างอย่างคนชนะบางอย่างและหัวเราะออกมาอย่างยิ้มเยาะ "ฮะๆ งั้นนายก็ไม่ใช่คนสำคัญของติมหรอก"
"?"
"ก็เพราะว่าติมจะจูบกับคนที่ชอบเท่านั้น"
คำพูดนั้นทำให้พระรามฟังแล้วนั่งนิ่ง รู้สึกใจบีบรัดเมื่อนึกถึงตอนที่เคยมีอะไรกันด้วยทุกครั้ง ติมไม่เคยจูบจริงๆ อย่างที่อีกฝ่ายบอก ครั้งแรกๆ ที่เขาเผลอไผลอีกฝ่ายก็บ่ายเบี่ยงเห็นได้ชัด
...เพราะอย่างนี้เองเหรอ...
พระรามส่ายหน้าเมื่อรู้สึกเหมือนโดนปั่นหัว...ในใจลึกๆ ยังไม่คลายกังวล...แต่ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือเขาได้อยู่ข้างกายร่างสูง ไม่เหมือนกับคนตรงหน้า
"ที่มาพูดแบบนี้ แสดงว่านายก็ไม่เคยได้จูบของติมเหมือนกันใช่ไหมล่ะ"
"อะ มะไม่ใช่สักหน่อย!" ใบหน้าเล็กแดงวาบอย่างคนเสียหน้า ไม่คิดว่าคนนิ่งๆ ไม่มีอะไรอย่างรามจะโต้กลับแบบนี้ "คนอย่างนิลน่ะเดี๋ยวก็ทำให้ติมมาชอบได้อยู่แล้ว ยังไงนิลก็น่ารัก ดีกว่าหน้าตาขี้เหร่ๆ จืดชืดแบบนาย!"
พระรามกำหมัดแน่นนั่งเงียบฟัง ก่อนจะลุกขึ้นถามคนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆ "เล็ก ห้องน้ำอยู่ทางไหน"
"ทาง...ทางโน้นครับ"
"แทงใจดำล่ะสิ อย่าหนีนะ!" รามสะบัดแขนออกเมื่อถูกจับ
"จะพล่ามอะไรก็พล่ามไป แต่คนที่ติมบอกว่าเป็นคนสำคัญคือพี่ ไม่ใช่นาย"
พระรามพูดจบก็เดินออกมา จุดหมายคือทิศทางที่คนตัวเล็กเมื่อกี้เป็นคนบอก มือเรียวกำหมัดแน่นอย่างคนอดทนอดกลั้น
เขายอมรับว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเป็นความจริง เขาหน้าตาไม่ดีเท่านิล ไม่ได้น่ารักเหมือนนิล ไม่ใช่สเป็คของไอติมด้วย แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมติมถึงพูดว่าเขาเป็นคนสำคัญแทนที่จะเป็นนิล
เขาอยากจะเข้าข้างตัวเอง เพราะอย่างน้อยติมก็อาจจะรู้สึกดีกับเขาบ้างไม่งั้นคงไม่พูดแบบนั้นออกมา
'คนสำคัญของกูเอง'
แม้จะยังไม่เคยจูบสักครั้งเลยก็เถอะ
'ติมจะจูบกับคนที่ชอบเท่านั้น'
แต่มีแค่เขาที่ได้อยู่เคียงข้างติมตอนนี้ ไม่ใช่นิลหรือเอมหรือใครทั้งนั้น!
ซ่า!
มือรองน้ำสาดซัดเข้าใบหน้ามนจนเปียกโชกหวังดับอารมณ์ร้อน แต่ก็ไม่ค่อยช่วยเท่าไหร่ เลยวักน้ำสาดเข้าไปอีกสองสามทีจนคอเสื้อเปียกชื้น
"โอ๊ะ บังเอิญชะมัด"
ใบหน้ามนหันขวับทันทีที่ได้ยินเสียงไม่คุ้นเคย แล้วก็เป็นใครก็ไม่รู้จริงๆ ด้วย...เขาไม่รู้จัก ที่สะดุดตาที่สุดคือห่วงสีเงินสองห่วงตรงริมฝีปาก หรือว่าอีกฝ่ายทักคนอื่นกันนะ...เขาปลอบใจตัวเอง เพราะว่าในห้องน้ำนี่ไม่มีใครเลยนอกจากเขา
ร่างโปร่งรีบเดินเลี่ยงไปเงียบๆ เพราะอีกฝ่ายดูเป็นคนอันตราย แต่กลับถูกดันกลับไปในห้องน้ำอย่างแรงจนทำให้พระรามล้มลงกับพื้นกระเบื้อง
"โอ๊ย! ทำอะไรวะ!?" เสียงทุ้มใสตวาดดัง เจ็บตูดก็เจ็บ อารมณ์ที่เสียอยู่แล้วก็หนักกว่าเดิม ไม่ได้รับรู้ถึงอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา "มึงเป็นใครเนี่ย!"
"ใครเหรอ? หึหึ เป็นแฟนของไอ้ห่าติมแล้วทำไมถึงไม่รู้ว่าพวกกูเป็นใคร?"
คนที่ผลักเขาเดินยิ้มร้ายเข้ามาใกล้ แล้วอีกสองสามคนก็ตามเข้ามาจนเขาต้องถดหนีสุดกำแพง ดูเหมือนท่าทางหวาดกลัวของเหยื่อจะเรียกเสียงหัวเราะเย้ยหยันจากร่างสูงใหญ่ทั้งสี่ได้เป็นอย่างดี
"อื้ม ดูเหมือนรสนิยมของไอติมมันจะถดถอยลงไปเยอะ" คนตัวสูงที่เจาะห่วงตรงปากย่อตัวลงจับใบหน้าของพระรามหันซ้ายหันขวาสำรวจ ก่อนจะถูกมือเรียวปัดออกอย่างแรง
"อย่ามาแตะเว้ย!" เขาตะโกน พลางยกเท้าถีบอีกฝ่ายออกไปจนล้มกลิ้ง ร่างโปร่งได้โอกาสลุกขึ้นวิ่งหนีก็ถูกมือของอีกสองคนจับแขนไว้แน่น พระรามดิ้นพล่านด้วยห้องน้ำแคบๆ แบบนี้กับสี่รุมหนึ่ง ไม่มีทางที่เขาจะหนีออกไปได้เลย
แถมร่างกายของเขาก็เล็กสุดเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้ามนซีดเซียว ตัดสินใจตะโกนเสียงดังเผื่อว่าจะมีคนได้ยิน "เฮ้ย ปล่อยนะเว้ย! ใครก็ได้ช่วยด้วย!! อุ๊ก...!"
ร่างโปร่งเจ็บจุกจนงอตัวลงกับพื้น พวกมันต่อยท้องเขา!
"หึหึ เท่านี้ก็ไม่มีแรงจะเรียกใครแล้ว พวกมึงจับแขนมันหน่อย" ดวงตาเรียวปรือขึ้นเมื่อถูกจับให้นอนหงายทั้งๆ ที่ยังเจ็บท้องอยู่เลย ขายาวเดินมาคร่อมช่วงต้นขาเอาไว้ไม่ให้ถีบได้เหมือนตอนแรก และอีกสองคนก็จับแขนไว้แน่นส่วนอีกคนดูสถานการณ์หน้าห้องน้ำ
ในสถานการณ์แบบนี้ เขาจนมุมแล้วจริงๆ
"ติม..." ร่างโปร่งน้ำตาซึมเรียกคนในความคิด ทำให้คนได้ยินพากันแสยะยิ้ม
"ร้องเรียกผัวมาช่วยเหรอ หึ ฝันไปเถอะ ตอนนี้มันอยู่ในสนามไม่มีทางที่จะรู้ว่ามึงกำลังจะถูกพวกกูรุมโทรมอยู่ตรงนี้หรอก"
พระรามฟังแล้วตาเบิกกว้าง ตัวสั่นระริก ไอ้พวกนี้มันคิดจะข่มขืน...!
"มะ ไม่...! ปล่อยกู!" เสียงทุ้มใสร้องสั่นเครือ ตะโกนก็เหมือนกระซิบ เขาเจ็บท้องเกินกว่าจะร้องเรียกให้ใครมาช่วยแล้ว
ท่าทางเหมือนถูกขืนใจยิ่งเรียกเสียงหัวเราะสะใจ
"ดิ้น...ดิ้นเข้าไป เดี๋ยวก็จะไม่รอดแล้ว ไหนมาดูหน่อยซิหน้าตาจืดๆ อย่างมึงมีอะไรทำให้ไอติมมันติดใจนักหนา"
"เร็วๆ หน่อยครับ คุณภูมิ ผมอยากลองบ้าง" คนเฝ้าประตูตะโกนมา
"เหอะน่า อู้ว ผิวเนียนเหมือนกันนี่หว่า" ร่างกายของเขาสั่นยิ่งกว่าเดิมเมื่อมันล้วงเข้ามาใต้เสื้อยืดก่อนจะถกขึ้นไปกองที่คอ ปรากฏผิวขาวเนียนกับรอยจูบรอยฟันเต็มตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งตรงหัวนมสองข้างที่แดงก่ำ "สงสัยติมมันจะเอาหนักว่ะ"
มือร้อนๆ น่ารังเกียจลูบไล้เค้นหนักทั่วส่วนบนของเขา ไม่เว้นแม้แต่ไอ้คนที่จับแขนก็เอากับเขาด้วย ยิ่งถูกบดตรงจุกนมร่างโปร่งก็กระตุกเฮือกกัดปากแน่น มันเป็นไปเองตามปฏิกิริยาร่างกาย
"ยะ อย่า..." ใบหน้ามนส่ายไปมาน้ำตาคลอ พยายามดิ้นรนกระตุกแขนมากเท่าไหร่แต่มันก็ยังตรึงแน่น พระรามตัดสินใจร้องเรียกเป็นครั้งสุดท้าย คนที่สามารถช่วยเขาได้ "ติม ช่วยพี่ด้วย"
"ซี้ด..." ภูมิสูดปากกลืนน้ำลาย ดวงตาคมกริบมองต่ำ ยิ่งลูบผิวกายเนียนๆ นี่ไม่รู้ทำไมถึงยิ่งรู้สึกว่าส่วนล่างมันเริ่มแข็งตัว "ไม่ไหวแล้วว่ะ"
พระรามดิ้นแรงมากขึ้น เมื่อมันเริ่มปลดซิปกางเกงของตัวเองลง และกำลังจะปลดของเขาออกด้วย
"มะ ไม่นะ!!"
พรืด...เสียงรูปซิปลากลงเผยชั้นในสีขาว มันเลียริมฝีปากตัวเองแผล่บๆ ก่อนจะใช้มือลูบบดแก่นกายเล็กผ่านเนื้อผ้าบาง พระรามกัดปากแน่น
นี่เขาต้องโดนจริงๆ เหรอ...ไม่เอา...
"แย่แล้ว คุณภูมิครับ เชี่ยติมมัน...!"
ผัวะ!!
"ราม!"
"ติม?" พระรามเบิกตากว้างเมื่อได้ยินเสียงทุ้มตะโกนเรียกชื่อ ใจดวงน้อยพองโตเมื่อรู้ว่าเขาจะรอดแล้ว "ติม! พี่อยู่นี่ ชะ ช่วยด้วย!" เสียงทุ้มใสตะโกนเรียกร่างสูง
ไม่รู้เหมือนกันว่ามาได้ยังไง แต่เพียงแค่เห็นใบหน้าหล่อเหลา รามก็ดีใจจนน้ำตาไหล
ไอติมหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ ขายาวยกถีบคนที่จับแขนพระรามตรึงเอาไว้กับพื้นกระเด็นกลิ้งไป ก่อนที่ธารจะจัดการอีกคน ภูมิที่นั่งคร่อมร่างโปร่งที่ถูกเปลื้องผ้าจนเกือบหมดหน้าซีดเผือดรีบลุกลี้ลุกลนลุกขึ้นแล้วถอยกรูด
พระรามค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่ง และรีบจัดแต่งกายรูดซิปกางเกงด้วยมือสั่นดิก กระดุมต้องพยายามติดถึงสามรอบถึงจะเข้า แขนบางโอบกอดตัวเองที่สั่นรุนแรงด้วยความหวาดกลัว
เขาเกือบจะถูก...ไอ้บ้านั่น...
พระรามไม่รู้ตัวเลยว่าทุกอย่างจบลงตั้งแต่เมื่อไหร่ คนที่ชื่อภูมินั่นถูกไอติมกระทืบจนนอนจมกองเลือดไม่ต่างจากคนอื่นๆ รู้สึกตัวอีกทีคือความอบอุ่นโอบรัดรอบกาย ร่างสูงกำลังกอดเขาแน่น แต่ลมหายใจหอบสั่นยังคงมีอยู่ หยาดน้ำตารื้นไหลสะอึกสะอื้นก่อนที่แขนบางจะกอดแผ่นหลังกว้างตอบ
"ฟืด ฮึก! ติม..."
ไอติมกัดกรามแน่นเมื่อร่างโปร่งในอ้อมแขนสะอื้นแรงอย่างคนขวัญเสีย ใบหน้ามนกดลงกับไหล่กว้างรู้สึกถึงน้ำตาที่ซึมผ่านจนไหล่เปียกชื้น
"ติม เอาไงต่อ"
"กูฝากมึงจัดการต่อที"
คนฟังพยักหน้ารับ มองเพื่อนสนิทช้อนพระรามที่ยังตัวสั่นระริกขึ้นอุ้มด้วยใบหน้าเครียดขึง ธารกำลังจะอ้าปากพูดบางอย่าง สุดท้ายก็เงียบไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาจนทั้งคู่ออกจากห้องน้ำไป
สายธารรู้ว่าเพื่อนสนิทของเขากำลังคิดจะทำอะไร ที่พาพระรามมาแนะนำแบบนี้เพื่อให้ใครต่อใครรู้ทั่วถึงกันว่าคนสำคัญของไอติมเป็นใคร เพื่อจะได้ปกป้องคนที่อยากจะปกป้องจริงๆ คือชะเอม...ร่างบอบบางผู้น่ารักคนนั้น
ส่วนพระรามคือตัวตายตัวแทน
ถ้าหากไอติมมันไม่ได้ชอบรามก็คงจะดีไปหรอก...แต่จากที่เห็นเหตุการณ์ในวันนี้...
หนุ่มยุโรปจับปีกหมวกแก๊ปลงต่ำปิดดวงตา ถอนหายใจยาว
สิ่งที่เพื่อนของเขาพยายามจะทำ มันกำลังจะส่งผลร้ายต่อตัวมันเองรึเปล่า
...ถ้าหากวันใดวันหนึ่งเกิดอะไรขึ้นกับพระรามจริงๆ ...
มึงจะทำยังไง ติม
********************* Love Substitute *********************
สอบถามหนังสือได้ที่ FB : H.Rui Novels
อีบุ๊ควางจำหน่ายแล้วที่ meb,ookbee จ้า (ตอนพิเศษ 7 ตอนไม่ลงเว็บ)
หัวข้อ: Love Substitute ทดแทนรัก ep33 (จบแล้ว) 21/08/2019 (อ่าน 14351 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก