หัวข้อ: ❤❤ Babysitter สัญญารักฉบับพี่เลี้ยง ❤❤ [ตอนที่ 40]★ 30/03/19 ★ P:57

[Al2iskiren]

กับอาโปเพทายคงเอาอยู่แหล่ะ แต่แอบสงสัยยัยคุณมุกกับคุณสารินมีซัมติงกันรึเปล่านี่สิ มะลิก็พูดได้ชวนคิด

[sompong]

เด็กชายอาโป

[O-RA DUNGPRANG]

ดูท่าว่าแสบทั้งพ่อทั้งลูกจริง ๆ ว่าแต่ขออนุญาตหมั่นไส้คนพ่อได้ไหมแหมมีเรือนเล็กไว้รับรองแขกด้วย  ทำมาเป็นสั่งครูพี่เลี้ยงว่าอย่าซอกแซกอยายุ่มย่ามเรื่องส่วนตัวของผมเดี๋ยวเห้อะเดี๋ยวรู้สึก 

[New_atcha]

เจอทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่แสบแบบนี้ต้องเอาให้อยู่หมัดนะเพทาย สู้ๆ

[Ginny Jinny]

 

[Chompoo reangkarn]

 

[JokerGirl]

ไม่คิดว่าอาโปจะแสบซนแกล้งกันขนาดนี้ แต่เพน่าจะมีวิธีสอนอยู่หรอกนะ ถ้าไม่ใจเย็นคงสติแตกแน่เจอแบบนี้ ส่วนคนพ่อนั้น

[mypink801]

อาโปแสบมาก
พ่อก็ด้วย จะรักกันยังไงเนี่ย คิดไม่ออกเลย

[PrimYJ]

 อาโปแสบมากๆเลยอย่างนี้ต้องให้อาเพจัดการซะแล้ว

[miikii]

เพทายทำได้ 

[tae1234]

น่าติดตามครับ

[labelle]

โดนเข้าซะแล้วนะเพทาย ไม่น่ารีบเลย 5555

สารินฉลาด มาไว เคลมเร็ว รับปาก จับเซ็นสัญญาเลย

อาโปคือเด็กน้อยจอมแสบ หน้าซื่อตาใสมากลูกเอ้ยย
แต่ต้องเจอเพทาย ลุ้นแล้วว่าจะแสบขนาดไหน

แล้วบ้านหลังขาวมีวนเวียนบ่อยล่ะสิ

[mystery Y]

ติดตามจ้า

[kaokorn]

น่าสนุกฮะ รอดูความน่ารักของอาโป และคุณพ่อลูกหนึ่ง
 

[snowboxs]

แขกคุณสารินคือแบบไหนหว่า

[darin]

ตอนที่ 2
เด็กชายอาโปกับเพื่อนเล่น

“คุณเพคะ หนูพาคนมาสารภาพผิดค่ะ”
   
เพทายมองเด็กชายวัยประมาณเจ็ดขวบ รูปร่างสูงผอม ตัดผมสั้นที่มะลิจับบ่าอยู่ เด็กชายมีสีหน้าจ๋อย
   
“สารภาพอะไร” ชายหนุ่มอยู่ในห้องครัว เขาเข้ามาดูอาหารเช้าของอาโป เพราะเมื่อวานได้ยินเด็กชายกินน้อย
   
“บอกคุณเพสิ” มะลิกระตุ้นเด็กชาย
   
“ผมเป็นคนเอาไส้เดือนไปวางไว้บนเตียงคุณเพเองครับ”
   
เพทายเห็นความซื่อในดวงตาคู่นั้น
   
“ทำไมถึงเอาไปวาง”
   
“ผม..ผมเป็นคนเอาไปวางเอง”
   
เพทายมองเด็กชายด้วยสายตาเอ็นดู ชอบที่เด็กชายไม่โยนความผิดให้ใคร เขาจึงไม่คิดจะซักเด็กชายให้ใจเสียไปมากกว่านี้
   
“ขอบใจนะที่มาบอก เราชื่ออะไรอาจะได้เรียกถูก”

“ขุนครับ”
   
“ขุน” เพทายทวนคำ
   
“เป็นลูกคนงานในสวนค่ะ พี่พนาผู้จัดการไร่รับมาเลี้ยงแต่เด็ก เล่นเป็นเพื่อนคุณหนูอาโป”
   
“ผมขอโทษครับ” เด็กชายขุนยกมือขึ้นไหว้เขา
   
เพทายยิ้มให้เด็กชาย แม้อาโปไม่ได้ทำเองแต่ก็ถือว่ามีส่วนอยู่มาก ไม่เช่นนั้นเด็กซื่อๆ อย่างขุนคงไม่ทำ
   
“ไม่เป็นไรอาไม่ได้โกรธ แต่วันหลังอย่าเอาสัตว์มาเล่นแบบนี้ มันก็รักชีวิตของมันเหมือนกัน”
   
“ผมระวังครับ”
   
“อารู้ ตอนอาเจอมันยังดิ้นอยู่เลย แต่ก็เท่ากับเราทรมานมันอยู่ดี เข้าใจไหมครับ”
   
“เข้าใจแล้วครับ” เด็กชายขุนคอตก
   
“กินอะไรมาหรือยัง”
   
“ยังครับ”
   
“กำลังจะกินที่ครัวล่างค่ะ มะลิพาขึ้นมาก่อน”
   
“ถ้าอย่างนั้นก็อยู่กินข้าวด้วยกัน ปกติให้กินพร้อมกันได้ใช่ไหม” เพทายถามให้แน่ใจ เพราะเขาไม่รู้ว่าเจ้าของไร่แบ่งฐานะหรือไม่
   
“ได้ค่ะ ปกติถ้าคุณสารินอยู่ก็ให้กินด้วยกัน แต่คุณครูไม่ค่อยชอบให้ขุนขึ้นมายุ่งค่ะ”
   
“อืม มะลิไปปลุกอาโปเถอะ อาบน้ำให้เรียบร้อย จะได้ลงมาทานข้าวเช้า” เพทายเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกตัวเองกับมะลิ เมื่อสนิทสนมกันมากขึ้นแล้ว

“ค่ะคุณเพ” มะลิเดินออกจากห้อง เพทายหันไปหาแม่ครัวที่ยืนอยู่

“ป้าครับผมขออาหารให้ขุนอีกที่หนึ่ง”
   
“ได้ค่ะ”
   
“มาเถอะ” เพทายเรียกขุนให้เดินตามออกมา เขาตรงไปยังห้องทานข้าว บอกเด็กชายให้นั่งลง
   
“ขุนต้องไปโรงเรียนไหม อากลัวไม่ทัน”
   
“วันนี้โรงเรียนหยุดครับ”
   
“จริงสิ อาก็ลืมไป” เพราะไม่ได้ทำงานประจำแล้ว เพทายจึงลืมว่ามันเป็นวัดหยุดนักขัตฤกษ์ เขานั่งลงตรงข้ามกับเด็กชาย
   
“เห็นมะลิบอกว่า ก่อนหน้าอาเคยมีคนเจองูด้วยเหรอ” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เพื่อไม่ให้เด็กชายกลัว
   
“ครับ” ขุนพยักหน้า หลบสายตาเขา
   
“บอกอาได้ไหม ว่าทำไมอาโปถึงไม่ค่อยชอบครู อาจะได้ทำตัวถูก ยังไม่อยากเจองูหรือไส้เดือนอีก”
   
“ไม่มีแล้วครับ ผมไม่ได้จับไว้”
   
“หึๆ” เพทายชอบความซื่อของขุน “ตกลงจะบอกอาได้ไหม”
   
“คือ..” เด็กชายกลืมน้ำลายลงคอ “อาโปไม่ได้บอกผมครับ ชวนแกล้งครูอย่างเดียว แต่ผมคิดว่าเพราะคุณสารินงานยุ่งมาก บางทีอาโปก็เหงา ถ้าครูไม่อยู่คุณสารินจะทำงานอยู่บ้าน เพราะต้องสอนหนังสืออาโปไปด้วย”
   
ในที่สุดเขาก็เข้าใจ ว่าเพราะอะไรเด็กชายอาโปถึงบอกว่าไม่อยากเรียนหนังสือ ที่จริงไม่ใช่ไม่อยากเรียน แต่อยากเรียนกับพ่อเท่านั้นเอง
   
“ขุนรู้ไหมว่าคุณสารินทำงานอยู่ที่ไหน”
   
“ที่ออฟฟิศครับ อยู่ด้านหน้าสวน เอาไว้รับรองลูกค้าที่มาติดต่อด้วย”
   
“ขอบใจมากที่เล่าให้อาฟัง” เพทายรู้สึกถูกชะตากับขุน เด็กชายเป็นผู้ใหญ่เกินวัย ทั้งวิธีพูดจาและความคิดความอ่าน
   
• • • • • • • •

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นสารินเดินเข้ามาในห้องทานข้าว ร่างสูงนั่งลงข้างลูกชายคนละด้านกับเขา เพทายจึงย้ายไปนั่งข้างขุนแทน
   
มะลิช่วยคนงานเสิร์ฟข้าวต้มกุ้ง เด็กชายอาโปทำท่าไม่อยากกิน หยิบช้อนเขี่ยไปมา แต่เมื่อมะลิวางจานใบเล็กใส่หมูหยองลงตรงหน้า เด็กชายก็มองตาโต
   
“ทานกับข้าวต้มครับ อร่อย” เพทายบอกเด็กชาย เขาขอให้แม่ครัวใส่จานมาให้ด้วย
   
เด็กชายตัวเล็กใช้ช้อนตักหมูหยอง พอทำหกก็รีบเงยหน้าขึ้นมองเขา เพทายส่งยิ้มให้เด็กชาย เขาไม่ดุ และไม่ได้บอกให้เก็บ เด็กชายจึงเริ่มตักใหม่อีกครั้ง ใส่ลงไปในถ้วยข้าวต้ม และตักขึ้นกินพร้อมกัน
   
“อาหย่อย” หนูน้อยยิ้มกว้าง
   
“อร่อยก็ทานเยอะๆ ครับ”
   
“ขุน อาหย่อย” เด็กชายอาโปดันจานหมูหยองไปตรงหน้าเพื่อนเล่น ดวงตาสดใส
   
“อาโปกินเลย พี่ไม่กิน”
   
“กินโด้ยกาน”
   
ขุนเหลือบมามองเขาด้วยสายตาเกรงใจ เพทายจึงหันไปเรียกมะลิ
   
“ช่วยขอหมูหยองให้พี่อีกจาน”
   
“ได้ค่ะ”
   
“ขุนทานเลย เดี๋ยวค่อยเอาจานใหม่ให้อาโป” เพทายบอกเด็กชาย
   
“ทานเลย อาหย่อย” อาโปสำทับคำพูดของเขา ยิ้มกว้างให้เด็กชายตัวสูงเก้งก้าง
   
“ขอบคุณครับ” ขุนตักหมูหยองทาน เด็กชายคลี่ยิ้มออกเมื่อได้ลองชิม ทำให้รอยยิ้มของเด็กชายอาโปกว้างขึ้น
   
เพทายมองเด็กชายทั้งสองด้วยสายตาเอ็นดู เขาคิดว่าบางทีการสอนเด็กชายอาโป อาจไม่ใช่เรื่องน่าปวดหัวนัก เพียงแต่เขาต้องทำความเข้าใจเด็กชายให้มากกว่านี้
   
สายตาของเพทายสะดุดที่ดวงตาคมเข้ม เขาชะงักเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังมองเขาอยู่ ดวงตาสองคู่จึงสบกันนิ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะละสายตามามองเด็กชายอาโป
   
“เด็กๆ อยากเล่นอะไรกันครับ” เพทายเห็นสายตาที่มองมา แต่เขาทำเป็นไม่เห็นเสีย
   
“วันนี้ขุนไม่ต้องไปโรงเรียนเพราะเป็นวันหยุด อาเลยคิดว่าเรามาเล่นเกมกันดีไหม”
   
“ม่ายต้องเลียนเหลอ” เด็กชายอาโปแอบมองพ่อ ก่อนหันมามองเขาตาแป๋ว เดาว่าเด็กชายคงโดนพ่อกำราบมา
   
“ไม่ต้องครับ วันนี้นักเรียนทุกคนได้หยุดพัก เอาไว้พรุ่งนี้เราค่อยเรียนกัน หรือว่า..” ชายหนุ่มยิ้มพราย สบตากับเด็กชาย “อาโปไม่อยากเล่นครับ”
   
“เล่น โปหยักเล่น”
   
“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องทานข้าวเยอะๆ จะได้มีแรง เดี๋ยวอดเล่นทั้งวันนะ” เพทายหลอกล่อเด็กชาย
   
“กิน โปกินเยอะเลย ขุนกินเยอะๆ เล่นกาน” เด็กชายตัวน้อยมีแก่ใจหันไปบอกพี่ชาย
   
“ครับ” ขุนค่อยๆ ตักข้าวต้มทาน พยายามระวังไม่ให้หก เป็นเด็กที่ดูเจียมเนื้อเจียมตัว ยิ่งเห็นเพทายก็ยิ่งชอบเด็กชายมากขึ้น
   
“คุณสารินก็อยู่เล่นด้วยกันสิครับ”
   
ดวงตายาวหรี่ลง สายตาที่มองเขาทำเอาเพทายหนาวๆ ร้อนๆ แต่เขาไม่แสดงออกให้อีกฝ่ายเห็น
   
“มะลิบอกว่าวันนี้คุณสารินจะอยู่ดูการเรียนการสอน ถ้าอย่างนั้นก็อยู่เล่นด้วยกันก่อนสิครับ”
   
ดวงตาของเด็กชายอาโปมองพ่อด้วยความหวัง ริมฝีปากอิ่มเผยอน้อยๆ สารินหันไปมองลูกชาย ดวงตาดุอ่อนโยนทันที
   
“เอาสิ เดี๋ยวพ่ออยู่ด้วย”
   
“เย่ๆ ขุนกินเลวๆ โปหยักปายเล่นแล้ว”
   
“กินเร็วไม่ดีครับจะทำให้ปวดท้อง แล้วจะไม่สบาย พอไม่สบายก็จะอดเล่น” เพทายอธิบายให้เด็กชายฟัง เขาเลือกที่จะไม่สั่งห้ามเพียงอย่างเดียว จากการสังเกตเด็กชายอาโปเป็นเด็กฉลาด ถ้าบังคับเด็กชายจะต่อต้าน ชายหนุ่มจึงใช้วิธีให้เหตุผลแทน
   
เด็กชายอาโปชะงักมือ เงยหน้าขึ้นสบตาพี่ชายตัวสูง ขุนพยักหน้า
   
“จริง”
   
“โปค่อยๆ กิน” เด็กชายอาโปหันไปบอกพ่อ เพทายเพิ่งได้เห็นรอยยิ้มของสารินก็วันนี้
   
“เก่งมากครับ”
   
“โปเก่ง” เด็กชายยิ้มแก้มพอง ดีใจที่พ่อชม หันไปตั้งใจตักข้าวต้มกิน
   
เพทายลอบถอนหายใจเบาๆ อย่างน้อยวันแรกก็น่าจะเป็นไปด้วยดี

• • • • • • • •

เพทายเดินเล่นรอบบริเวณบ้าน เขาใช้เวลาช่วงที่อาโปนอนกลางวันทำความคุ้นเคยกับบ้านที่ต้องอยู่ไปอีกหนึ่งปี

เฉพาะส่วนที่พักอาศัยกินพื้นที่กว่าสามไร่ มีบ้านอยู่สามหลัง เรือนใหญ่สูงสองชั้น เป็นบ้านไม้ผสมปูน ทำให้ตัวบ้านดูทันสมัยแต่ยังแฝงกลิ่นอายของชนบทได้ดี ตึกสามชั้นเป็นของคุณมุก ภรรยาของคุณภูษิตลูกพี่ลูกน้องของคุณสาริน บ้านสีขาวที่ตั้งอยู่บนเนินคือเรือนเล็ก เป็นเรือนรับรองแขกของเจ้าของบ้าน มีคอกเลี้ยงสัตว์ บึงกว้าง และแปลงเกษตร รวมทั้งสวนดอกไม้ที่เป็นเหมือนแปลงเพาะต้นแบบด้วย ไกลออกไปเป็นสวนดอกไม้กว้างสุดลูกหูลูกตา เห็นเรือนพักคนงานอยู่ลิบๆ

ชายหนุ่มมองไปยังบ้านสีขาวบนเนิน เขาสะดุดตากับร่างระหงที่ยืนอยู่บนระเบียงบ้าน แม้จะมองจากระยะไกล แต่ก็มั่นใจว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก หรือว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นว่าที่เจ้านายคนใหม่ของเขา

• • • • • • • •

“มะลิ ถามอะไรหน่อยสิ”
   
“ได้ค่ะ”
   
“คุณเรือนเล็ก ใช่แฟนใหม่คุณสารินไหม”
   
“ไม่น่าจะใช่นะคะ” เด็กสาวส่ายหน้า “ถ้าเป็นแฟนคุณสารินคงพามาแนะนำแล้ว คนที่มาพักเรือนเล็กมีทั้งแขกผู้หญิงแล้วก็เพื่อนฝูงค่ะ คุณสารินไปเรียนที่กรุงเทพฯ อยู่นาน เพื่อนเลยเยอะ มาเที่ยวหากันเป็นประจำ”
   
“ทำไมถึงไม่ให้เพื่อนพักบนนี้”
   
“มันมีที่มาที่ไปค่ะ เมื่อประมาณปีก่อนมีเพื่อนคุณสารินมาพักที่บ้าน มากันกลุ่มใหญ่เลยค่ะ แล้วก็มีผู้หญิงมาด้วย พวกหนูก็แอบเดาๆ กันว่าน่าจะเป็นแฟนใหม่คุณสาริน ตอนแรกก็ไม่มีอะไร ก่อนกลับไม่มีวัน ผู้หญิงหอมแก้มคุณสารินต่อหน้าอาโปเลยค่ะ หนูก็เห็นแทบช็อค แถมเข้ามากอดซะตัวแนบกันเลย คุณหนูอาโปซึมไม่พูดไม่จาไปหลายวันเลยค่ะ ตอนหลังมารู้ว่า ผู้หญิงคนนั้นแอบพูดกับคุณหนูอาโปด้วยว่าจะมาเป็นแม่ใหม่ พอเห็นแบบนั้นเข้าก็คงกังวลตามประสาเด็ก”
   
“อืม”
   
“คุณสารินเลยตัดปัญหาค่ะ สร้างเรือนเล็กขึ้นมาเอาไว้รับรองแขก จะได้ไม่มาวุ่นวายบนเรือนใหญ่”
   
“แล้วผู้หญิงคนที่ว่า ใช่คนที่อยู่เรือนเล็กตอนนี้ไหม”
   
“ไม่ใช่ค่ะ หนูก็ไม่รู้ว่ายังไง แต่ตั้งแต่คราวนั้นก็ไม่เห็นมาอีกเลย ส่วนคนที่เรือนเล็กหนูไม่รู้จักค่ะ หนูทำงานอยู่แต่บนเรือนใหญ่ พี่เภาเป็นคนดูแลเรือนเล็ก”
   
“ขอบใจมากที่เล่าให้ฟัง พี่ถามเพราะจะได้วางตัวถูก”
   
“มีอีกเรื่องหนึ่งค่ะ”
   
“หือ?”
   
“ผู้หญิงคนนั้นเคยทะเลาะกับคุณครูด้วยค่ะ หาว่าคุณครูให้ท่าคุณสาริน ทำเอาลาออกไปเลย”
   
“อาโปเปลี่ยนครูบ่อยเหรอ”
   
“บ่อยค่ะ แต่ก็น่าเห็นใจนะคะ เรื่องมันมาจากครูคนแรกๆ  สอนอยู่ดีๆ ก็เกิดอยากเป็นแม่แทนพี่เลี้ยงขึ้นมา อย่างว่าคุณสารินทั้งหล่อ ทั้งรวย”
   
“เพราะแบบนี้หรือเปล่าอาโปถึงไม่ค่อยชอบครูเท่าไหร่”
   
“ใช่ค่ะ คนที่ไม่เป็นก็มีนะคะ แต่หนูว่าคุณหนูอาโปคงฝังใจ พอครูมาก็ต่อต้านไว้ก่อน ครูบางคนก็ทนความแสบของคุณหนูไม่ไหวเลยลาออกไป”
   
เพทายเดาว่าเพราะเหตุนี้ สารินถึงเปลี่ยนมาจ้างเขาที่เป็นผู้ชายแทนเพื่อตัดปัญหา ตอนนี้เขาคิดว่าเขารู้เหตุผลของเด็กชายอาโปแล้ว เพราะเรื่องที่มะลิเล่าและเพราะอยากอยู่ใกล้พ่อ ถึงทำให้เด็กชายแสบกับครูพี่เลี้ยงได้ถึงขนาดนี้
   
“แปลว่าพี่อาจจะโดนแกล้งอีกใช่ไหม” ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ เขาขำมากกว่ากังวล
   
“แต่หนูดูแล้วคุณเพผ่านไปได้สบายๆ ค่ะ หนูเอาใจช่วยเต็มที่เลย”
   
“ขอบใจ”
   
เมื่อลาออกไม่ได้ ขอยกเลิกสัญญาก็ไม่ได้ ก็มีแต่ต้องลองสู้กันดูสักตั้ง เขาไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆ  จะปราบทั้งแสบเล็กแสบใหญ่ให้ดู

:::: ♥ TBC ♥::::
Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[route rover]

อาโปน่ารักกก แอบคิดในใจว่าโตไปจะมีคู่ ขุนอาโปมั้ยนะ 

[HISY]

รอดูเพปราบพ่อลูกจอมแสบค่ะ

[lemonphug]

ลงเรือขุนกะอาโปแล้ว

[mypink801]

อาโปน่ารัก แต่คงจะแสบมากกว่านี้

[Jibbubu]

อาโปน่ารักจริง ๆ เลยลูก หวังขุนโปได้ไหมเนี่ย 5555

[arij-iris]

นี่แอบจองขุนไว้ให้อาโปได้มั้ยอ่ะ 

[HanATarO]

เริ่มจับทางของอาโปได้แล้ว

[TheDoungJan]

คนพ่อน่าจะดูเลี้ยงยากกว่าคนลูกอีก

[sompong]

เด็กชายโปผู้ไรเดียงสา

[Ginny Jinny]

 

[darling]

สู้ สู้ ครูสาริน 

[O-RA DUNGPRANG]

แนะนำการปราบแสบใหญ่โดยการเอาแสบเล็กมาเป็นพวกเลยคุณพี่เลี้ยง 

[labelle]

5555 เพทายดูเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันทีเลย
ชอบความคิดเพทาย ค่อยเป็นค่อยไป
เก็บข้อมูลบ้าง ไม่งั้นอาจมีล้ม

เอ็นดูอาโป จริงๆ ก็เป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง
ก็มีสนุก มีเศร้า แถมเจอคนไม่ดี ก็ฝังใจ

ขุนเป็นเด็กดีจังเลยนะ เพทายถูกชะตาเลย

คุณพ่อทำเข้มทำไม ดีนะกับลูกยังมีอ่อนโยน

[Chompoo reangkarn]