ตอนที่ 23
“งานเมื่อคืนเป็นอย่างไรบ้าง” ปาลิดาเอาน้ำมาให้น้องชายเอ่ยถามขึ้น
“ดีครับ คนเยอะมาก แล้วนี่พี่ปาอยู่คนเดียวเหรอ” ปัญญวัฒน์หันไปมองรอบๆห้อง วันนี้เขามาหาปาลิดาที่คอนโด เพราะหลังแต่งงานพี่สาวของเขาก็ย้ายมาอยู่ที่นี่กับสามี
“ใช่ วันนี้พี่รุตเข้าเวรเช้า ปันมีอะไรหรือเปล่า” ปาลิดารู้สึกว่าน้องชายมีอะไรผิดแผกไปตั้งแต่โทรหาเธอเมื่อเช้า
“ปันมีเรื่องน้องเรนมาปรึกษา” ปัญญวัฒน์เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้พี่สาวฟัง ก่อนที่เขาจะมาหาปาลิดา ชายหนุ่มได้โทรบอกภาสวรพร้อมขออนุญาตเล่าเรื่องเด็กชายให้พี่สาวฟังแล้ว
“เฮ้อ พี่รู้สึกว่าพวกเราโชคดีนะ ที่ไม่มีญาติพี่น้องที่อิจฉาริษยากัน” ปาลิดารู้สึกสงสารเด็กชาย ไม่น่าเชื่อว่าเด็กที่เกิดมาในครอบครัวที่ดีจะมีเรื่องราวที่บีบคั้นจิตใจได้ขนาดนี้
“พี่ภาคบอกว่าจะจัดการคุณพราวรุ้ง แต่ผมห่วงความรู้สึกน้องเรน” ปัญญวัฒน์รู้ดีว่าถ้ามีอะไรฝังใจแล้วยากที่จะลืมไปได้
“พี่อยากให้น้องเรนคุยกับผู้เชี่ยวชาญเรื่องจิตวิทยาเด็กโดยเฉพาะ แม้ว่าพี่จะเรียนมาทางด้านนี้อาจไม่เชี่ยวชาญเท่ากับคนที่ทำงานทางด้านนี้โดยตรง” ปาลิดาก็อยากช่วยเหลือนักเรียนของตัวเอง
“ผมจะลองคุยกับพี่ภาคดูครับ”
“ถ้าคุณภาคอนุญาต พี่จะติดต่อรุ่นพี่ที่เรียนมาด้วยกัน นัดมาคุยที่โรงเรียนน่าจะดีน้องเรนจะได้ไม่กดดันด้วย”
“ดีครับ เดี๋ยวผมโทรคุยกับพี่ภาคเลย” ปัญญวัฒน์บอกพี่สาว พร้อมแยกตัวไปโทรหาภาสวร
“พี่ปา พี่ภาคโอเค พี่ปาจัดการได้เลย เรื่องค่าใช้จ่ายค่าเดินทางไม่ต้องเกรงใจคิดมาได้ตามสะดวก”
“จ้า พี่จะได้ติดต่อเขาให้”
หลังจากพูดคุยเรื่องน้องเรนจนจบแล้ว ปัญญวัฒน์สูดลมหายใจเรียกความมั่นใจ ก่อนหันมาสบตาพี่สาวที่นั่งอยู่ตรงข้าม ท่าทางกล้าๆกลัวๆของชายหนุ่มทำให้ปาลิดาเริ่มเอะใจว่าน้องชายตัวเองน่าจะมีอะไรมากกว่าเรื่องน้องเรน
“ปันรู้ใช่ไหมว่ามีอะไรพูดกับพี่ได้ทุกเรื่อง แม้ว่าพี่จะช่วยอะไรปันไม่ได้แต่พี่สามารถรับฟังปันได้นะ” ปาลิดาเปิดใจกับน้องชายก่อน
“คือว่า ปันมีเรื่องจะสารภาพ” ปัญญวัฒน์อึกอัก ถึงปาลิดาจะพูดแบบนั้น เขาก็อดกลัวไม่ได้อยู่ดี ไม่รู้ว่าพี่สาวจะมองอย่างไร จะยอมรับหรือไม่ แม้ว่าอยากจะทอดเวลาออกไป แต่อีกใจก็คิดว่าถ้าไม่พูดวันนี้วันหน้าก็ต้องพูดอยู่ดี ชายหนุ่มสูดลมหายใจอีกรอบเพื่อเรียกกำลังใจให้กับตัวเองก่อนพูดออกไปว่า
“ตอนนี้ปันคบกับพี่ภาคอยู่ครับ”
“...”
“พี่ปา อย่าเงียบซิ ปันใจคอไม่ดี” ปัญญวัฒน์หน้าเสียที่เห็นพี่สาวนิ่งเงียบไป
“พี่เองไม่ว่าอะไรหรอกนะ เรื่องความรักมันห้ามกันยาก อีกอย่างพี่เองมีเพื่อนที่รักชอบเพศเดียวกันหลายคน แต่พี่อยากถามปันว่า ปันแน่ใจดีแล้วเหรอ เพราะในสังคมบ้านเราคนที่ยอมรับเรื่องพวกนี้มีน้อยมากนะ พี่กลัวว่าปันจะเจอคนที่คิดต่างทำร้ายด้วยคำพูดและการกระทำ ถ้าใจของปันและคุณภาคไม่หนักแน่นพอคงผ่านไปได้ยาก” ปาลิดาบอกในสิ่งที่เธอกังวล หญิงสาวไม่อยากเห็นน้องชายโดนทำร้าย สมัยนี้การทำร้ายคนด้วยคำพูด ทำร้ายผ่านโซเซียลนี่น่ากลัวที่สุด
“ปันทราบดีครับพี่ปา แต่ปันอยากให้โอกาสตัวเองให้โอกาสพี่ภาคได้เดินไปด้วยกันครับ”
“ถ้าปันคิดแบบนั้น พี่เป็นกำลังใจให้ ว่าแต่เราบอกพี่เปรมหรือยัง” ลำพังตัวเธอเองนั้นปัญญวัฒน์ชอบใครเธอพร้อมสนับสนุนและยืนเคียงข้างน้องเสมอ แต่พี่ชายคนโตนี่ซิรักปัญญวัฒน์มาก แถมยังวางแผนแผ้วถางปูทางให้น้องชายเดินแบบไม่มีสะดุด เมื่อปัญญวัฒน์พร้อมเข้ามารับช่วงต่อในอนาคตเป็นที่เรียบร้อย
“ยังครับ ปันอยากบอกพี่ปาก่อน” ปัญญวัฒน์บอกด้วยเสียงอ่อยๆ
“หวังให้พี่ช่วยเป็นทัพหน้าให้ใช่ไหมเนี่ย” ปาลิดายิ้มให้น้องแบบรู้ทัน
“ก็ใช่ส่วนนึง แต่ปันอยากให้พี่รู้คนแรกจริงๆนะ” ปัญญวัฒน์เดินมานั่งโซฟาเดียวกับพี่สาวพร้อมโอบกอดปาลิดาเอาไว้
“อืม รู้แล้วไม่ต้องมาอ้อนเลย จะบอกพี่เปรมเมื่อไหร่ล่ะ วันนี้เลยไหมพี่จะได้ไปด้วย” ปาลิดาเสนอตัวเข้าไปช่วยเหลือ
“วันนี้เลยเหรอ” ปัญญวัฒน์ยังไม่ทันเตรียมใจที่จะไปเผชิญหน้ากับพี่ชายตอนนี้
“เดี๋ยวนะ ขอพี่โทรหาพลอยว่าพี่เปรมว่างไหม ขอเช็คอารมณ์พี่เปรมก่อน” ปาลิดาบอกน้องชาย เธออยากจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย เพื่อให้ปัญญวัฒน์สบายใจไม่ต้องเครียดต่อไปอีก
ปัญญวัฒน์มองตามพี่สาวที่เดินออกไปโทรหาพลอยลดาเพื่อสืบข่าวพี่ชายของเขา ใจหนึ่งเขายังไม่อยากพูดคุยกับพี่ชายตอนนี้ แต่อีกใจก็อยากจะพูดอยากจะบอกไปให้มันจบๆจะได้ไม่ต้องอึดอัดกันต่อไป
“พี่เปรมไปพบลูกค้ากลับเย็นๆ เดี๋ยวเราไปที่บ้านกันดีกว่า จะได้อยู่เป็นเพื่อนพลอยและน้องฟ้าด้วย” ปาลิดาบอกพร้อมเอ่ยชวน เธอห่วงพลอยลดาที่กำลังท้องแปดเดือนกว่าต้องอยู่บ้านกับลูกสาวสองคน แม้จะมีคนรับใช้อยู่ด้วยก็น่าเป็นห่วงอยู่ดี
“เดี๋ยวแวะซื้อขนมของโปรดไปฝากน้องฟ้าด้วยนะ” ปัญญวัฒน์พยักหน้ารับพี่สาวก่อนที่เธอจะเดินไปเปลี่ยนชุด
---- a little cupid ----
ทันทีที่เห็นอาๆเดินเข้ามาในบ้านหลังจากที่ได้ยินเสียงรถเด็กหญิงอิงฟ้าก็วิ่งโผเข้าไปหาทันที
“สวัสดีค่ะอาปาอาปัน” เด็กหญิงตาวาวเมื่อเห็นถุงขนมในมืออาหนุ่ม
“สวัสดีค่ะน้องฟ้า ทำอะไรอยู่คะ” ปาลิดากอดหลานสาวพร้อมทั้งหอมแก้มทั้งสองข้างอย่างคิดถึง
“ดูเจ้าหญิงกับคุณแม่ค่ะ” เด็กหญิงหมายถึงการ์ตูนดิสนีย์เจ้าชายเจ้าหญิงที่ตัวเองชอบดู
“งั้นเราไปหาคุณแม่กันดีกว่า” ปาลิดาจูงหลานสาวเข้าไปห้องนั่งเล่นข้างสระน้ำที่มีพลอยลดานั่งอยู่ในนั้น
“ไปไหนกันมา ถึงมาด้วยกันได้” พลอยลดาทักเพื่อนสนิท เธอทราบว่าเมื่อเช้าปัญญวัฒน์ออกไปข้างนอกแต่เช้าทั้งๆที่เป็นวันหยุด คิดว่าไปร่วมก๊วนเพื่อนสนิทเหมือนอย่างทุกที
“ปันไปหาที่คอนโด คุยกันสักพักก็โทรหาพลอยนั่นแหละ พอรู้ว่าอยู่กับน้องฟ้ากันสองคนก็อพยพมานี่ เอ่อ ซื้อขนม กับข้าวมื้อกลางวัน และของทานเล่นแบบที่พลอยชอบมาหลายอย่างเลย เดี๋ยว เด็กๆคงยกมา หิวกันหรือยัง นี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว” ปาลิดาอธิบายให้รู้เสียยืดยาว ตอนที่โทรหานั้นเธอบอกว่าจะมาทานมื้อกลางวันด้วย เจออะไรก็รีบซื้อมาก่อน กลัวว่าเพื่อนกับหลานจะหิ้วท้องรอนาน
“พอดีทานขนมไปตอนสิบโมงกว่าๆ เลยยังไม่หิว”
“งั้นดีเลย ไปทานข้าวกลางวันกันเถอะ” ปาลิดาพยุงพลอยลดาให้ลุกขึ้นก่อนเดินไปสมทบปัญญวัฒน์ที่โต๊ะทานข้าว โดยมีเด็กหญิงนั่งมองชายหนุ่มกับพี่เลี้ยงเด็กจัดจานอยู่
หลังทานอาหารเสร็จปัญญวัฒน์นั่งเล่นกับหลานสาวอยู่ในห้องนั่งเล่น ส่วนปาลิดาไปพูดคุยกับพลอยลดาให้หายคิดถึง เพราะตั้งแต่ปาลิดาย้ายไปอยู่คอนโดก็ไม่ได้เจอตัวกันอาศัยโทรศัพท์พูดคุยกันเท่านั้น
“อาปันขา เมื่อไหร่น้องจะออกมาคะ” เด็กหญิงอิงฟ้าถามขึ้นมาหลังจากที่เห็นโฆษณาเด็กอ่อนในโทรทัศน์
“อีกไม่นานหรอกค่ะ น้องฟ้าอยากเจอน้องแล้วเหรอ”
“ใช่ค่ะ ฟ้าอยากเล่นกับน้อง” ปัญญวัฒน์ลูบหัวหลานสาวเบาๆ
“พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้ว น้องฟ้าก็จะได้เจอเพื่อนได้ไปเล่นกับเพื่อนแล้วค่ะ”
“อาปัน ทำไมเรนไม่มาบ้านเราวันนี้ล่ะ” เด็กหญิงถามหาเพื่อนเล่น
“น้องเรนมาเมื่อวานแล้วไง แต่น้องฟ้าไปกับคุณตาคุณยายจำได้ไหม” ปัญญวัฒน์บอกหลานสาว เมื่อวานเขายังจำได้ว่าเด็กทั้งคู่ยังเจอกันแป๊บนึง ก่อนที่คุณตาคุณยายของเด็กหญิงจะมารับไปเที่ยวข้างนอก เพราะพลอยลดาต้องไปหาหมอตามกำหนดกับเปรมณัช
“จำได้ค่ะ แต่ฟ้าอยากให้เรนมาเล่นกับฟ้าวันนี้อีก” เด็กหญิงทำหน้ายู่เล็กน้อย ที่วันนี้ไม่มีเพื่อนเล่นเหมือนอย่างเคย
“พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้ว ไม่งอแงนะครับ เอาเป็นว่าเรามาหาการ์ตูนดูกันดีไหม น้องฟ้าอยากดูเรื่องอะไรเดี๋ยวอาเปิดให้ดู” ปัญญวัฒน์ปลอบหลานสาว ความจริงเขาก็เห็นใจเด็กหญิงอยู่เหมือนกัน เนื่องจากพลอยลดาเป็นคุณแม่ใกล้คลอดทำให้ดูอุ้ยอ้าย เล่นกับลูกสาวไม่ได้มากเหมือนแต่ก่อน วันนี้คุณพ่อติดลูกค้าด่วนที่เพิ่งจะบินมาถึงเมื่อคืน แถมเพื่อนเล่นไม่มาอีกเด็กหญิงเลยเหงา
“เอาเรื่องนี้ค่ะ” หลังจากที่ค้นหาแผ่นหนังการ์ตูนที่อยากดูได้ เด็กหญิงยื่นแผ่นให้ปัญญวัฒน์
“ได้ค่ะ” ชายหนุ่มเปิดหนังการ์ตูนแอนิเมชั่นเหล่าภูตตัวสีฟ้าให้หลานสาว
---- a little cupid ----
“สวัสดีค่ะน้องฟ้า อ้าวปัน อยู่บ้านด้วยเหรอวันนี้” เปรมณัชเอ่ยทักลูกสาวก่อนหันมาทักน้องชายที่นั่งดูการ์ตูนกันอยู่
“คุณพ่อกลับมาแล้ว” เด็กหญิงโผเข้ากอดบิดาเอาไว้
“สวัสดีครับพี่เปรม” ปัญญวัฒน์ทักทายพี่ชาย
“น้องฟ้าคุณแม่ไปไหนคะ” เปรมณัชพยักหน้าให้น้องชายก่อนหันมาถามลูกสาว
“อยู่กับอาปาค่ะ” เด็กหญิงชี้ไปยังห้องนอนด้านล่างที่อยู่ถัดไป ก่อนผละออกจากบิดามานั่งดูการ์ตูนต่อ
“ไม่เห็นรถปา ปามายังไงเหรอ” เปรมณัชหันมาถามน้องชาย
“ปันไปหาพี่ปาที่คอนโดมา พอรู้ว่าพี่พลอยอยู่กับน้องฟ้าสองคนเลยมาที่นี่ด้วย” ปัญญวัฒน์บอกเล่าที่มาที่ไปให้พี่ชายฟัง
“งั้นเหรอ” เปรมณัชพึมพำก่อนเดินไปหาพลอยลดาและน้องสาวที่ห้อง
หลังจากที่เปรมณัชเข้าห้องไปไม่นาน ปาลิดาก็เดินออกมาหาน้องชายทันทีพร้อมกับดึงตัวปัญญวัฒน์ให้กลับไปที่บ้านตัวเองอย่างเร่งรีบ
“ปันๆ น้องฟ้าขาอาปายืมตัวอาปันหน่อยนะคะ”
“มีอะไรหรือเปล่าพี่ปา”
“มี พี่อยากให้ปันคุยกับพี่เปรมวันนี้เลย อืม หลังมื้อเย็นก็ได้”
“คุยเลยเหรอ จะดีเหรอพี่”
“ดีแน่นอน เชื่อพี่ซิ” ปาลิดาตบไหล่น้องชายเบาๆเพื่อให้กำลังใจ ก่อนเข้าไปในครัวเพื่อดูว่าอาหารเย็นทำไปถึงไหนแล้ว
“เอาก็เอา” ปัญญวัฒน์เริ่มกลับมาใจตุ้มๆต่อมๆหายใจไม่ทั่วท้องอีกครั้ง หลังจากที่อาการนี้หายไปเมื่อตอนบ่าย
---- a little cupid ----
หลังทานอาหารเย็นเสร็จปาลิดาขอคุยธุระกับเปรมณัช ซึ่งชายหนุ่มก็พาน้องทั้งสองไปที่ห้องทำงานเพื่อพูดคุยกัน ปัญญวัฒน์เริ่มหน้าซีดเดินตัวเกร็งตามพี่ทั้งสองเข้าไปในห้อง
“ปามีอะไรหรือเปล่า หรือชีวิตการแต่งงานมีปัญหาอะไร” เปรมณัชเอ่ยถามน้องสาวทันทีที่เข้าห้องมา
“ปาไม่มีปัญหาอะไรค่ะ” ปาลิดาหันไปมองหน้าซีดๆของน้องชายก่อนเอื้อมมือไปกุมมือที่ประสานอยู่บนตัก รู้สึกถึงความเย็นก็บีบเบาๆเพื่อให้กำลังใจ
“อ้าว แล้ว...” เปรมณัชอุทานก่อนเงียบเสียงลงเมื่อเห็นน้องสาวหันไปมองน้องชายที่นั่งอยู่ข้างกัน ชายหนุ่มจึงหันไปมองน้องชายที่ดูจะเงียบกว่าปกติ
“ปันมีอะไรจะบอกพี่เปรมค่ะ” ปาลิดาเกริ่นนำ
“ปันมีอะไรหรือเปล่า” เปรมณัชมองหน้าซีดของน้องชายแล้วรู้สึกตกใจ ไม่รู้เรื่องราวเป็นมายังไง เกิดอะไรขึ้นกับน้องชายของเขา
“คือ ปัน” ปัญญวัฒน์หันไปสบตาพี่สาว ปาลิดาพยักหน้าเพื่อให้เขาพูด
“พี่เปรม ถ้าปันชอบผู้ชายพี่เปรมจะโกรธไหม” ปัญญวัฒน์เอ่ยถามขึ้นเพื่อหยั่งเชิง พร้อมเงยหน้าสบตาพี่ชาย
“หึ ไม่โกรธ ปันจะบอกพี่ว่าปันชอบภาคใช่ไหม” เปรมณัชยิ้มมุมปาก ก่อนเอ่ยออกมา
“ใช่ครับ” ปัญญวัฒน์ยอมรับมองหน้าพี่ชายอย่างคาดไม่ถึง เขาไม่คิดว่าเปรมณัชจะรู้
“พี่ก็รออยู่ว่าเราจะมาบอกพี่เมื่อไหร่” คำพูดของเปรมณัชกระทบใจปัญญวัฒน์อย่างจัง
“พี่เปรมรู้ รู้ได้ยังไงครับ ตั้งแต่เมื่อไหร่” ปัญญวัฒน์ถามด้วยความประหลาดใจ
“เราเป็นน้องของพี่นะ ไม่ว่าปันจะทำอะไร หรือรู้สึกอะไรทำไมพี่จะไม่รู้ล่ะ” เปรมณัชไม่ได้บอกน้องชายว่าเขาให้คนคอยดูแลน้องทั้งสองคนอยู่ห่างๆ เพราะตั้งแต่เขาเข้ามาดูแลบริษัทกิจการของครอบครัวทำให้มีผู้เสียผลประโยชน์และจ้องเล่นงานครอบครัวของเขาอยู่ โชคดีที่คุณลุงกองทัพช่วยหาคนฝีมือดีคอยประกบน้องทั้งสองและภรรยาให้
“แล้วพี่เปรมไม่เสียใจเหรอที่ปันชอบผู้ชาย มีแฟนเป็นผู้ชายน่ะ” ปัญญวัฒน์ถามต่อ
“คบกันแล้วเหรอ” เปรมณัชคิ้วขมวด
“ครับ ผมกับพี่ภาคตกลงเป็นแฟนกันแล้ว” ปัญญวัฒน์ผ่อนลมหายใจทันทีที่พูดจบ เขารู้สึกโล่งใจที่ได้พูดออกไป
“สำหรับคำถามว่าพี่เสียใจไหม ก็มีรู้สึกบ้าง ปันโตแล้วรับผิดชอบตัวเองได้แล้วพี่เคารพการตัดสินใจของปัน แต่พี่จะขอให้เราเรียนต่อปริญญาโทตามที่เคยคุยกันไว้ ตอนนี้ปันทำงานมาครึ่งปีแล้ว คิดหรือยังว่าจะเรียนต่อทางด้านใด” เปรมณัชเข้าเรื่องที่เขาต้องการ ความจริงเขารอจังหวะจะเรียกน้องชายมาคุยเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว ติดอยู่ที่ไม่ว่าง เวลาไม่ตรงกันเลย
“ส่วนเรื่องเรากับภาคเพิ่งจะคบกันใช่ไหม” เปรมณัชถามต่อเมื่อเห็นปัญญวัฒน์นั่งเงียบไม่พูดอะไร
“ใช่ครับ”
“อืม ถึงขั้นไหนแล้ว”
“พี่เปรม” ปาลิดาเรียกพี่ชายอย่างตกใจ ในขณะปัญญวัฒน์อ้าปากค้างด้วยความอึ้งไม่คิดว่าเปรมณัชจะถามคำถามนี้
“อะไรปา ว่าไงปัน” เปรมณัชหันมาปรามปาลิดาก่อนหันไปคาดคั้นน้องชายต่อ
“ก็เพิ่งคบกัน ยังไม่ถึงไหน” ปัญญวัฒน์หน้าร้อนผ่าวที่ต้องตอบพี่ชาย
“ยังไม่มีอะไรกันใช่ไหม”
“โอ๊ย พี่เปรมทำไมถามอย่างงั้น” ปาลิดาครางออกมา ที่พี่ชายถามขึ้นมาโต้งๆ
“ทำไมจะถามไม่ได้” เปรมณัชหันไปมองหน้าน้องสาวที่ถอนหายใจออกมาราวกับสิ้นหวัง
"ผมกับพี่ภาคยังไม่มีอะไรกันครับ เพิ่งคบกันเอง” พูดไปก็อายไป ปัญญวัฒน์หน้าแดงหูแดงไปหมด
“ดีมาก เพราะพี่ยังไม่อนุญาต ออ บอกภาคด้วยว่าพี่มีเรื่องจะคุยด้วย”
“คุยอะไร” ปาลิดาและปัญญวัฒน์ถามออกมาพร้อมกัน
“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อยากคุยด้วยในฐานะผู้ปกครองของเรานั่นแหละ อย่าลืมนัดให้พี่ด้วยล่ะ” เปรมณัชมองหน้าน้องทั้งคู่ก่อนเหยียดยิ้มเมื่อเห็นทั้งคู่สบตากันด้วยความหนักใจ ตอนที่รู้ว่าศรุตมาชอบพอปาลิดาเขาก็เรียกมาคุยเหมือนกัน แม้จะรู้จักสนิทสนมก็ไม่มีข้อยกเว้น น้องของใครใครก็รัก
**********************
วันนี้มาค่ำหน่อยนะ
พอดีวันหยุดไปเที่ยวเพิ่งกลับมาค่ะ
อาทิตย์หน้าเจอกันหลังวันหยุดสงกรานต์นะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคอมเม้นท์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
