[เรื่องสั้น] New Love ~ รักใหม่ๆ ตอนที่ 04 -Anniversary(13/10/18)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] New Love ~ รักใหม่ๆ ตอนที่ 04 -Anniversary(13/10/18)  (อ่าน 1205 ครั้ง)

ออฟไลน์ Madpinkie

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 13
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-10-2018 11:11:06 โดย Madpinkie »

ออฟไลน์ Madpinkie

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 13
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: [เรื่องสั้น] New Love ~ รักใหม่ๆ
«ตอบ #1 เมื่อ03-10-2018 19:56:57 »

Benefit

คุณกับผมชื่อเดียวกัน…

จะพูดให้ถูกคือมันอยู่ในความหมายเดียวกัน และนั่นคงเป็นหนึ่งในไม่กี่อย่างที่เราเหมือนกัน


มันคือช่วงเวลาที่ว่างเปล่า อะไรบางอย่างทำให้เรื่องของเรามันเกิดขึ้น

มันไม่ควร ผมรู้ดี

    คุณไม่เคยถาม แต่ผมมั่นใจว่าคุณรู้ดี..ว่าผมไม่รัก  รู้ดีพอๆกับที่ผมรู้...ว่าคุณรัก
 รู้หรอกว่าเห็นแก่ตัว แต่ผมก็ไม่เคยเอ่ยให้คุณหยุดรัก ผมฉวยประโยชน์จากความรักของคุณ
ผมไม่รัก และไม่มีวันรัก แต่ก็ยังอยากให้คุณรักผมอยู่อย่างนี้

   ผมไม่รู้วิธีที่จะหยุดรัก...หากรู้ก็คงทำมานานแล้ว ไม่ปล่อยให้ล่วงเลยมาจนบัดนี้

   ในวันนั้น มันเริ่มจาก ขอเพียงได้รัก...ก็แค่รัก มันจะเดือดร้อนใครนักหนา
อวดเก่ง...อวดเก่งคิดว่าพอจะควบคุมมันได้และหากมันอยู่เพียงในใจก็ไม่มีอะไรเกินควบคุมได้
...ไม่รู้เลยว่า เพียงเท่านั้นก็เท่ากับฝังพิษร้ายไว้ในใจแล้ว

   ผมรักเขา ทั้งที่ไม่ควร เขาก็ฉวยประโยชน์ จากความรักของผมทั้งที่ไม่ควร

จนวันนี้ผมก็ยังตอบไม่ได้ ว่าระหว่างผมกับเขา เคยมีคำว่าเราหรือไม่ กระทั่งเมื่อมันจบไปแล้ว
ผมก็ยังบอกไม่ได้ว่าเรารักกันหรือเปล่า

   คุณรักผม..ทั้งที่ไม่ควร ผมก็ฉวยประโยชน์ จากความรักของคุณทั้งที่ไม่ควร

แต่แล้วคุณเองก็ไม่เคยเลยสักครั้ง ที่จะขอบอกให้ผมลืม

"อย่างน้อยผมก็รู้ว่าคุณเคยมีหัวใจ"

   คุณยิ้ม ขณะที่คุณเอ่ยคำนั้น แต่ที่คุณไม่รู้ คือแม้กระทั่งตอนนี้ผมเองก็ยังมีหัวใจ
หัวใจที่เป็นของเขา และ รักเพียงแต่เขา
.
.

อันที่จริง…

จะไม่ว่าเมื่อไหร่..มันก็เป็นของเขา

...

Wild

บทสนทนาระหว่างผมกับคุณ ส่วนใหญ่คือความเงียบ…ระหว่างเรา

บางครั้ง..ก็ใช้สายตาพูดคุย
บางครั้ง..ก็ใช้สัมผัส
บางครั้ง..ก็ใช้ลมหายใจ
ในยามค่ำคืนที่เงียบสงัด ทั้งคุณและผมก็ใช้สิ่งเหล่านั้นคุยกันไปจนถึงเช้า อย่างที่รู้ ..ว่าคุณไม่เคยเรียกร้อง
คุณทำตัวประหนึ่งกับสัตว์เชื่องๆที่แสนจงรักภักดี คุณทำตัวประหนึ่งรอคอยให้ผมเมตตาคุณบ้าง รักคุณบ้าง..
ผมชอบเวลาที่คุณทำตัวแบบนั้น และชอบมันมากพอ ที่จะแสร้งลืมความสัมพันธ์อันไม่ปกติ ระหว่างคุณกับผม
ช่วงเวลาที่พรึงเพริดไปในบางขณะ ผมคล้ายรู้สึกว่า...ผมลืมเขาได้

ซึ่งทั้งหมดนั้นคุณเป็นคนทำ

ผมชอบที่ได้เห็นความพึงพอใจในแววตาของคุณ แววตาที่เหมือนสัตว์ที่ได้รับความเมตตา
แม้ลึกๆแล้วผมจะรู้ว่า หากคุณเป็นสัตว์ คุณก็ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงแสนรัก คุณเป็นสัตว์ป่า และคุณก็ไม่ได้เชื่อง อย่างที่คุณแสร้งทำ

“เวลาอยู่กับผมคุณเหมือนเป็นคนละคนกับที่ทุกคนรู้จัก”

คุณเลิกคิ้ว เมื่อได้ยินคำถามนั้น หน้าตาเหมือนหมาสงสัย ทำให้ผมขยับเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าของคุณ
คล้ายยั่วเย้า ให้ลมหายใจของผมสัมผัสลงบนใบหน้าของอีกคน ก่อนกระซิบ

“กับผม คุณเหมือนเจ้าหมาเชื่องๆ” ผมทาบจุมพิตเบาๆลงไปที่หลังใบหูที่กำลังขึ้นสีของคุณ

“ความจริง คุณเป็นหมาป่า”

ใช่...ผมกำลังยั่วนั่นล่ะ

คุณส่งยิ้มกลับมาอย่างที่เคยทำ ไม่ตอบคำถามนั้น แต่ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมกำลังทำนั้นได้ผล
เพลิงในดวงตาของคุณ กำลังแผดเผาอารมณ์ของทั้งคุณและผมให้กลายเป็นเถ้า
จนข้ามเช้า เมื่อแสงอาทิตย์ลอดผ่านม่านมา คุณนอนหลับสนิทข้างกายผม..ผมยันตัวขึ้นนั่งอย่าเงียบเชียบ
ทบทวนทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างคุณกับผม ไม่แน่ใจว่าทุกอย่างเกินเลยมาจนป่านนี้ได้อย่างไร
แต่หากจะให้ผมกลับไปอยู่ในจุดที่ไม่มีคุณ ผมขอเลือกที่จะเห็นแก่ตัวอย่างนี้ดีกว่า
...บางครั้งการมีที่ยึดเหนี่ยวมันก็ช่วยได้

‘คุณใหม่ ...แม้ที่ของคุณจะไม่ใช่ในใจผม แต่คุณก็อยู่ข้างๆมันได้ใช่มั้ย’

ผมเอ่ยคำขอที่แสนเห็นแก่ตัวนี้ในใจ ก่อนที่คนที่อยู่ข้างๆกายจะขยับตัว

“นอนก่อนเถอครับนิว ผมอยากกอด”

….

Another Side

..คุณคิดถึงเขาอีกแล้ว

   คุณไม่เคยปิดบัง การคิดถึงเขาต่อหน้าผมสักครั้ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเชื่อใจผมมากเกินไป หรือเพราะผมสำคัญน้อยเกินไป

...น่าจะเป็นอย่างหลัง

    แต่มันจะสำคัญอะไร ผมไม่ใส่ใจเลยสักนิด แม้ความคิดถึงที่คุณมีต่อเขา จะค่อยแผดเผาทั้งคุณและผมลงไปช้าๆ
...แต่มันก็ไม่สำคัญ ไม่สำคัญเลย

"เวลาอยู่กับผมคุณเหมือนเป็นคนละคนกับที่ทุกคนรู้จัก"

   ผมเลิกคิ้วกับประโยคนั้นของคุณ  คุณขยับหน้าเข้ามาใกล้ ลมหายใจของคุณ สัมผัสกับใบบนหน้าของผม

อุ่น...แต่ก็เหมือนกำลังแผดเผา


   "กับผม คุณเหมือนเจ้าหมาเชื่องๆ"



คุณประทับริมฝีปากลงที่หลังหูของผม

   "...ความจริงคุณเป็นหมาป่า"

    ผมยิ้มกับประโยคนั้นของคุณ ก่อนโน้มลงตัวคุณลงมาให้จุมพิตเราสัมผัสกัน ไม่เอ่ยอะไรเป็นวาจาอีก
เราสนทนากันผ่านร่างกาย ลมหายใจ ปล่อยความต้องการแผดเผาไปจนข้ามเช้า

   'หากผมเป็นสัตว์ป่า คุณก็คือป่าของผม'


ดวงตะวันสาดแสงลอดม่าน
 ... คุณคิดถึงเขาอีกแล้ว

To be continued
..
เรื่องนี้ รีไรท์จากแดรบสั้นๆในทวิตเตอร์ของเราเองค่ะ สำนวนอาจจะดูแปลกๆไปบ้าง
ขออภัยล่วงหน้าไว้ก่อนเลยนะคะ เรื่องนี้ไม่น่าจะยาวมาก ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยละกันนะคะ



ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
Re: [เรื่องสั้น] New Love ~ รักใหม่ๆ
«ตอบ #2 เมื่อ03-10-2018 20:45:12 »

 :pig2: :pig2: :pig2:

ออฟไลน์ Madpinkie

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 13
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
3
       คนแบบคุณ ทำอะไรก็ดูง่ายดายไปหมด เหมือนความเป็นไปของโลก
ไม่อาจกระทบคุณได้ ผมโชคดีขนาดไหนกัน ที่คุณรักผม
        วันนี้ฝนตก บรรยากาศแบบนี้ทำให้ผมคิดถึงวันนั้น วันที่ทุกอย่างพังทะลาย เพราะน้ำมือของผม
ผมทำลายความเชื่อใจ ทำลายแม้กระทั่งชีวิตของเขา ฝนก็ตกอย่างวันนี้
        สายฝนไม่เคยเหมือนเดิมอีกเลย หลังจากวันนั้น ผมไม่รู้ว่าควรจะวางตัวเองไว้ตรงไหน
ในเวลาแบบนี้ คุณยิ้ม...ยิ้มเหมือนที่เคยยิ้ม แล้วดึงผมมาไว้ในอ้อมกอด
....คล้ายเวทย์มนต์ปัดเป่าความหม่นเศร้าที่อยู่ในใจผม

       ไม่รู้ว่าคุณรู้ได้ยังไงว่ามันช่วยได้ คุณไม่เคยเอ่ยถาม  มันไม่หายไปหมดหรอก
แต่มันก็ช่วยได้มากจริงๆ ผมรู้...ว่าตัวผมเองไม่ควรได้รับมัน ผมไม่ควรได้รับความรักแบบนี้ 
แต่ผมก็เห็นแก่ตัว เกินกว่าที่จะปฏิเสธมันไป


"ผมไม่รักคุณ...ไม่มีวันรัก"
       
        อ้อมกอดของคุณกระชับแน่นขึ้น เมื่อได้ยินประโยคนั้น ครู่หนึ่ง เสียงของคุณกระซิบก็มาอยู่ข้างๆหูผม
.
.
        "ก็ไม่ต้องรัก ให้หน้าที่รักเป็นของผม"
.
.
…..
4
        ตอนมีเขาอยู่ ผมมีชีวิตอยู่บนความหวาดกลัว กลัวเขาจะทิ้งผมไปในสักวัน ทั้งที่รู้อยู่แล้ว ว่าวันนั้นมีอยู่จริง
กลัววันที่ถูกกำหนดไว้มันจะมาถึง ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าถึงอย่างไรมันจะมาถึง แต่ไม่เคยกลัวว่าเขาจะไม่รัก
เพราะรู้อยู่แล้ว ว่าถึงอย่างไรเขาก็ไม่รัก

          แต่ไม่กลัวไม่ใช่ไม่หวัง

   มีคนบอก ที่ผมไม่รักคุณ เพราะผมยังไม่ลืมเขา มีคนบอก ผมหวาดกลัวที่จะรัก 
ผมยิ้ม ...ผมน่ะหรือกลัวที่จะรัก  จนตอนนี้ผมยังรักอยู่เลย ใช่..ผมรักเขา

....

   อันที่จริง วันนี้ก็เป็นวันธรรมดา คุณกับผมต่างใช้ชีวิตของตัวเอง ชีวิตของตัวเอง..แบบมีกันอยู่ในสายตา
คุณอยู่ในห้องนั่น ห้องที่เคยเป็นของเขา แต่ตอนนี้คุณเป็นเจ้าของมัน เหมือนอะไรหลายๆอย่างที่นี่
ที่เคยเป็นของเขา แล้วตอนนี้ กลายเป็นของคุณ....แต่ทั้งหมดนั่นไม่รวมผม

        เวลาคุณอยู่ในห้องนั้น คุณเหมือนคนที่ผมไม่รู้จัก ไม่เหมือนหมาตัวโตที่คลอเคลียกับผมอยู่จนฟ้าสาง
ดวงตาคุณคมกริบ ยามที่คุณจ้องมอง ไปยังเจ้าของบทสนทนา แววตาที่เหมือนไม่ยี่หระในสิ่งใด
แต่หากเหยื่อผู้โชคร้ายนั้นก้าวพลาด เจ้าหมาป่าตัวนี้ ก็พร้อมขย้ำจนไม่เหลือซาก

   "คุณนิว เข้ามาเอาเอกสารประชุมบ่าย ที่ห้องด้วย"

   เสียงตามสาย สั่งงานจากในห้องประหาร ผมรับคำ แล้วเดินเข้าไปในห้องนั้น บรรยากาศในห้องยังเงียบสนิท 
คุณไม่ได้ให้เหยื่อของคุณ ออกจากห้อง ซ้ำยังเรียกผมมา คล้ายให้ผมเป็นพยานในการประหารนี้
...คุณยิ้ม เมื่อผมปรากฏกาย ผิดกับเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย ที่ได้แต่ทำตาแดงๆ ก่อนขอตัวออกไป
.
.
   คุณมีวิธีจัดการปัญหาต่างกับเขา
   มีวิธีการดำเนินความสัมพันธ์ ต่างจากเขา

คุณหันมาคุยกับผม ราวกับเมื่อครู่ คุณไม่ได้ขย้ำเหยื่อจนตายคาห้อง

..

        ตะวันคล้อยบ่าย ท่ามกลางความวุ่นวาย ในย่านสำนักงาน มีร้านกาแฟเล็กๆซุกตัวอยู่ ทั้งคุณ และ ผม
เราต่างเว้นช่องว่าง ในความสัมพันธ์ระหว่างกันไว้ แบ่งแยกมันออกจากกันอย่างเด็ดขาด
แม้จุดเริ่มต้นมันจะมีความคาบเกี่ยวกันอยู่ก็ตาม

        ผมยังชอบให้เรามีกันอยู่อย่างนี้ ยังชอบให้คุณรักผมอยู่อย่างนี้ ยังชอบให้เมื่อเวลาที่มีเพียงเราสองคน
ผมจะเป็นเพียงคนเดียว ที่เห็นคุณในแบบนั้น

        เป็นไปได้ ผมอยากแยกคุณ ออกจากโลกเก่าของผม ลึกๆแล้ว ผมหมายให้คุณ เป็นสมบัติในใจของผม
นั่นเองทำให้ภาพที่ผมเห็นในร้านกาแฟกระตุกผมจนชาไปทั้งใจ  ไม่ใช่เพราะรอยยิ้มเปี่ยมไมตรี
ที่คุณและเธอคนนั้นมอบให้กัน ผมไม่เคยสนใจว่าคุณจะมีใครที่ไหน ตราบใดที่เวลาของผม
ยังเป็นของผม จะใครก็ได้ ที่ไม่ใช่เธอคนนั้น เธอคนนั้นของเขา

        ผู้หญิงคนเดียวที่ดีกับผม ผู้หญิงที่ผมทำร้ายอย่างเลือดเย็น....และตอนนี้เธอหันมายิ้มให้ผม

…..

Another Side


        ผมชอบมองคุณยามหลับใหล ชอบ ยามคุณซุกอยู่ข้างกายผม ชอบ ฟังคุณบ่นงึมงำไม่เป็นภาษา
ชอบ ตอนที่ผมได้เช็ดคราบน้ำลายที่ไหลลงมาเปรอะแก้มของคุณ  ผมอยากให้คุณผ่อนคลาย 
และรู้สึกปลอดภัยยามอยู่กับผม ผมตั้งความหวังว่า ผมจะเป็นคนสุดท้ายที่จะทำร้ายคุณ แต่ก็หวังว่าจะไม่มีวันนั้น

        ผมชอบคุณ เวลาคุณลืมตา ดวงตาของคุณสุกสกาว แม้จะมีแววหม่นเศร้า แต่ก็ยังงดงาม
แว่นกรอบใสที่คุณใส่ ก็ไม่สามารถบดบังความงามของมันได้

        ผมชอบมองคุณเคลื่อนไหว ผ่านกระจกใสในห้องทำงานของผม คุณมักนำพาความสนใจของผม
ออกมาจากสิ่งที่น่าเบื่อ...อย่างตอนนี้

        ตอนที่ผมนั่งฟังคำ แก้ตัวโง่ๆ ของ คนที่ตั้งใจทำลายอาชีพตัวเองด้วยการทุจริต แม้จะเล็กน้อย
แต่มันก็ไม่ควรเกิดขึ้น ไม่มีความสำนึก มีแต่คำแก้ตัว...ช่างน่าเบื่อ  เสียงน่ารำคาญนั้นเงียบลงไปหลังจากที่ผมยกหูโทรศัพท์ เพื่อฟังเสียงคุณเรียกชื่อผม
        “ครับ คุณใหม่”

…..
        ตะวันคล้อยบ่าย ผมมีนัดกับเพื่อนสนิทที่ร้านกาแฟเล็กๆไม่ห่างจากสำนักงาน เพื่อนสาวข้างบ้านตัวเล็กๆ
ที่แบกรับอะไรบนบ่ามากมายเหลือเกิน วันนี้เธอมีรอยยิ้มสดใส ต่างจากครั้งสุดท้ายที่ผมได้พบเธอ
เดาว่า อะไรหลายๆอย่างคงดีขึ้นแล้ว

        เสียงกระดิ่งที่ประตูร้านกาแฟดังขึ้น ผมหันไปมอง และเผลอยิ้มโดยไม่ตั้งใจ
        ผมเห็นคุณเดินเข้ามา



To be Continued

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
รอตอนต่อไป...

ออฟไลน์ สีหราช

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 320
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-1

ออฟไลน์ Madpinkie

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 13
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
5



“ไม่ได้เจอนิวตั้งนาน สบายดีรึเปล่า”


    เสียงใสๆของพี่รหัสผมไต่ถามหลังจากความบังเอิญทั้งหลาย พัดพาผมมาอยู่ตรงนี้ เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ข้างผม
วันที่ผมไม่มีใคร วันที่ทั้งโลกทำร้ายผม ก็มีมือคู่นี้ช่วยประคองผมไว้ ผมไม่ได้เจอเธอมานานแค่ไหนแล้วนะ 
เกือบ 2 ปี แล้วตั้งแต่วันที่เขากลายเป็นหนึ่งเดียวกับอากาศ วันนั้นเขาที่ผมรักนักหนา กลายเป็นเถ้าถ่าน
ผมเป็นคนที่อยู่ข้างเธอ ปลอบประโลมเธอ เป็นคนแรกที่เธอเรียกหา คนที่คอยเช็ดน้ำตาให้เธอ
คอยบอกกับเธอว่าเธอจะไม่เป็นไร ผมบอกกับเธอว่า น้องชายของเธออยู่ตรงนี้แล้ว
 ...หึ ช่างน่าขยะแขยง ทุกคำพูด ทุกกริยาที่ผมทำกับเธอช่างน่ารังเกียจ แต่ผมก็บอกตัวเองในเวลานั้นว่า
ไม่เป็นไร ผมรักเขา แต่ผมก็ยังเป็นน้องรัก ที่สนิทที่สุดของเธอ ผมใช้ความรักเป็นข้ออ้าง
ในทุกการกระทำของผม ทั้งที่เมื่อมองย้อนกลับไป ผมเองก็เป็นแค่เดนคนอยู่เช่นนั้นเอง

    คุณเหนื่อยกับผมมากรึเปล่า เหนื่อยที่ต้องยิ้มให้ผมบ้างมั้ย คุณเหนื่อยรึเปล่าที่เติมรักให้ผมแล้ว
เหมือนเทน้ำลงไปในผืนทราย เป็นคุณอีกแล้ว ที่เห็นทุกความเป็นไปของผม คุณมืออุ่นๆของคุณ ขยับมาบีบมือของผมไว้
ดวงตาของคุณ บอกผมว่า คุณอยู่ตรงนี้ แม้กระทั่งการเผชิญหน้ากับเธอ คุณก็รู้ได้ในไม่นานว่าผมลำบากใจ
แม้คุณจะไม่รู้เหตุผล แต่คุณก็พาผมออกมาจากตรงนั้น และจนถึงตอนนี้คุณก็ไม่ได้เอ่ยถาม ผมไม่รักคุณ
ผมย้ำตัวเองอีกครั้ง แต่ผมก็อุ่นใจที่หันไปมองเมื่อไหร่คุณก็ยังอยู่ข้างๆผม ถ้าวันหนึ่ง คุณรู้ว่าผมเน่าเฟะขนาดไหน
ผมทำลายเพื่อนรักของคุณไปยังไง คุณจะยังยิ้มอย่างนี้อยู่รึเปล่า





6

    สีดำแห่งรัตติกาลคลุมอยู่ทั่วฟ้า บนนั้นมีดาวนับหมื่นนับแสนลอยคว้างอยู่ ดึกดื่นในเมืองที่มีแสงไฟ
ทำให้ดาวอวดแสงได้ไม่เต็มที่ แต่ผมก็ยังมองเห็นดาว ผมหวังว่าเขาจะอยู่บนนั้น เขาคงจะเป็นดาวสักดวง
แต่หากเป็นอย่างนั้น ดวงดาวที่เขากลายเป็นคงไม่มีวันส่องแสงมาที่ผม ดาวดวงนั้นคงเกลียดขี้หน้าผมจับใจ
ก็ผมน่ะ พรากทุกอย่างมาจากมันนี่นา

    คืนนี้ฟ้าเปิด ควันบุหรี่ปะปนกับสายลมเย็น ในช่วงปลายฝนต้นหนาว ครึ่งชั้นของตึกนี้เป็นของคุณ
ดังนั้นมลพิษสีขุ่นนี่คงไม่ไปรบกวนใคร คุณหลับไปแล้ว หลังจากที่ผมเรียกร้องให้คุณปลอบใจ โดยไม่บอกเหตุผล
แต่ผมก็ร่ำร้องให้คุณเติมเต็มให้ผม ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราพากันข้ามผ่านรัตติกาล ด้วยความรักของคุณ
และเสียงเรียกร้อง อันหยาบโลนของผม

    ความรักที่ดีย่อมไม่ทำร้าย นั่นแปลว่าทั้งคุณและผมไม่ได้มีความรักที่ดีเลย รักของผม ทำลายทุกคน
รักของคุณทำลายตัวคุณเอง แต่มันช่วยเยียวยาผม ดังนั้น ช่วยรักผมต่อไปได้ไหม


“นิว เข้ามานอนเถอะ”


    เสียงคุ้นกระซิบข้างหูพร้อมคว้าบุหรี่ในมือผมมาสูบต่อ แล้วจะบี้มันลงในที่เขี่ยบุหรี่สีดำสนิทที่วางอยู่
ผมโผกอดคุณ อย่างต้องการที่ยึดเหนี่ยว  ผมเหนื่อยเหลือเกิน


“อยากร้องไห้มั้ย”


    คุณกระซิบถาม ผมส่ายหน้า ทั้งที่ยังไม่เงยออกจากไหล่ของคุณ


 “แค่กอดของคุณใหม่ก็พอแล้ว”


    คุณดันตัวผมออกมา และมองตาผม ก่อนจะลงมือจูบผมอีกครั้ง  ริมฝีปากอุ่นค่อยบรรจงสัมผัส  ลมหายใจอุ่นอวล
ผสมกลิ่นเมนทอลและนิโคตินทำผมเคลิบเคลิ้ม ความหม่นเศร้าคล้ายค่อยบรรเทาไปกับจุมพิตนั้น
พร้อมกับที่ดวงดาราที่จางหายไป แสงทองของวันใหม่จับอยู่ที่ขอบฟ้า ดวงตะวันกำลังจุมพิตผม





Another Side


    ผมเดาว่าคุณกับเธออาจเคยรู้จักกันมาก่อนในฐานะคู่หมั้นเจ้านายเก่า แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือ
คุณเป็นน้องรหัสของเธอ พึ่งรู้ โลกของเราอยู่ใกล้กันแค่นี้เอง ถ้ารู้มาก่อน ผมคงไม่เอาตัวเองไปอยู่ไกลขนาดนั้น
ผมอาจจะได้รักคุณ ก่อนที่คุณจะรักเขา

    คุณแปลกไป..ในบทสนทนาของเราสามคน คุณดูไม่เหมือนเดิม ผมไม่เคยเห็นคุณในรูปแบบนี้ มันดูร่าเริง สดใส
แต่มีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ เหมือนคุณต้องเค้นพลังงานออกมา เพื่อให้ตัวเองเป็นแบบนั้น ซึ่งผมไม่ชอบเอาเสียเลย
    
    ผมเห็นความรู้สึกบางอย่างตกค้างในดวงตาของคุณตั้งแต่วันนั้น แต่คุณก็ยังเหมือนเดิม ไม่เอ่ยเล่าอะไรออกมา
แต่ผมเห็น..คุณกำลังแตกสลาย เหมือนที่เคยเป็น ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเวลานี้ก็ดูจะร้ายแรงกว่าที่เคย
คุณโผกอดผม เหมือนทุกอย่างกำลังพังทลาย ดวงดาวไม่สบตากับคุณ


 
    ผมรู้สึกได้ว่าหัวใจคุณกำลังร้องไห้ และผมกลายเป็นหลักยึดเดียวที่คุณกำอยู่ ด้วยเรี่ยวแรงที่อ่อนล้าเต็มที

    “อยากร้องไห้มั้ย” คุณส่ายหัวเบาๆกับไหล่ผม


     “แค่กอดของคุณใหม่ก็พอแล้ว” คำตอบนั้นทำเอาผมอดใจไม่ได้ที่จะจูบคุณอีกครั้ง
คุณเกร็งตัวเล็กน้อยก่อนค่อยๆผ่อนคลายกับสัมผัสของผม จูบของคุณช่างหอมหวาน จนผมไม่อยากให้มีสิ่งใด
พรากคุณไปจากผมได้


    ช่างดวงดาวเถอะคนดี...ตัวคุณในเวลานี้ล้ำค่ากว่านั้น อยู่กับผม คุณจะอ่อนแอยังไงก็ได้
สัญญาว่าผมจะเป็นหลักยึดให้คุณอยู่อย่างนี้ จะใส่ใจอะไรมากมายกับแสงดาว เมื่อแสงตะวันปรากฏแสงดาวก็ไม่มีค่าอะไรแล้ว








To be Continued

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1

ออฟไลน์ Madpinkie

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 13
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
   7
        ผมเริ่มเคยชินกับการมีคุณอยู่เสียแล้ว ทั้งที่เคยมีเกราะอยู่ในใจแน่นหนา แต่การที่มีคุณอยู่เคียงข้างผมเสมอมา
ทำให้ผมเริ่มคิดว่า ผมทีสิทธิ์ที่จะได้รับมันหรือเปล่า
   การปรากฏกายของเธอทำให้ผมเริ่มมีบางสิ่งเกิดขึ้นในใจ ..นั่นคือความหวาดกลัว ผมเริ่มกลัวว่า
ถ้าหันไปมองจะไม่เจอคุณอีก แล้วถ้าหากเป็นเช่นนั้น ผมจะทำใจได้อย่างไร ในเวลานี้ ผมเหลือเพียงแต่คุณเท่านั้นแล้ว 
   อดีตมันกำลังตามหลอกหลอนผม อดีตที่ตามติดมากับตัวพี่รหัสตัวเล็กของผมคนนั้น 
เรื่องมันติดตามต่อเนื่องกันมาโดยที่ผมไม่อาจปฏิเสธมันได้
        รู้สึกผิด...ก็อาจเป็นอย่างนั้น แต่ความรู้สึกที่ชัดเจนกว่านั้นคือความหวาดกลัว 
ผมยังจำเสียงโทรศัพท์ในค่ำคืนนั้นได้ดี คืนที่ฝนตกหนัก คืนที่เขาเอ่ยกลับผมว่า เรื่องระหว่างเราจบเพียงเท่านี้
คืนนี้ผมเอ่ยรั้ง ต่อรอง และใช้วิธีอันแสนสกปรกกับเขา
คืนที่เขาหุนหันออกไป คืนที่ผมลำพองใจว่าผมได้รับชัยชนะ และสุดท้าย ผมก็รู้ได้ว่าผมกำลังพ่ายแพ้
หลังจากที่ได้ยินเสียงของร้องไห้ของเธอผ่านโทรศัพท์ ในคืนนั้น
   อดีตมันกำลังตามหลอกหลอนผม  ทำให้ผมรู้สึกกลัว เมื่อมันตามเข้ามาใกล้ขนาดนี้ กลัวหนักขึ้น
เมื่อมันเกี่ยวข้องกับคุณ  ผมย่อมรู้ตัวเองดีกว่า สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมตอนนี้ อาจจะเรียกได้ว่าใกล้เคียงกับความรัก
ใช่..ผมกำลังคิดว่า ผมกำลังตกหลุมรักคุณ สิ่งที่ผมปฏิเสธเสมอมา บางทีถ้าคุณรู้ คุณอาจจะคิดว่า
ผมจะปฏิเสธใจตัวเองไปทำไม เรื่องนี้ยากที่ใครจะเข้าใจได้ ผมคิดว่าผมไม่คู่ควรกับความรัก 
โดยเฉพาะความรักที่คุณมีให้

………

   8

   แท้จริงเราต่างพ่ายแพ้ และสูญเสีย แต่ที่แย่ก็คือเธอไม่ควรต้องเจออะไรแบบนี้ คนที่ดีถึงขนาดนั้น อย่างเธอ
ไม่ควรต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอย่างนี้ โดยเฉพาะที่เรื่องเลวร้ายนั้นเกิดจากคนที่เธอไว้ใจ อย่างเช่นผม
   เรื่องมันเกิดขึ้นง่ายๆ เมื่อหลายปีที่แล้ว เด็กกำพร้าเรียนดีคนหนึ่ง สามารถสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยชั้นนำได้
ทุกอย่างมาจากความทะเยอทะยาน และพยายามจะดีดตัวเอง ออกจากความยากจน
และตั้งใจจะออกมาจากคำดูถูกของคนรอบข้าง
   “พ่อแม่เป็นยังไง ลูกก็เป็นอย่างนั้นล่ะ”
   “ทำตัวเป็นภาระ ตั้งแต่รุ่นแม่มัน ยันตัวมัน ตอนอยู่ก็ลำบากกู ตอนตายก็ยังทิ้งภาระไว้ให้กูอีก”
นั่นคือคำพูดที่เด็กห้าขวบคนหนึ่งได้ยินจากตาแท้ๆ ในวันที่สูญเสียพ่อและแม่ไปอย่างไม่มีวันกลับ
   ความรู้สึกไม่เป็นที่ต้องการ มันพอกพูนขึ้นทุกวัน ผมพยายามทำตัวให้เป็นภาระน้อยที่สุด พยายามเรียนให้ดี
สอบชิงทุนได้ทุกปี แต่ด้วยความที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงตั้งแต่เด็ก จึงต้องเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยครั้ง

        มีครั้งหนึ่งที่อาการหอบกำเริบขึ้นอย่างรุนแรง แทนที่จะได้จะได้รับการดูแลทันที
กลับได้ยินเสียงด่าทอของตาที่กำลังเมาสุราจนแทบโงหัวไม่ขึ้น
        “เป็นนั่น เป็นนี่ได้ทั้งปี ค่ารักษามึงมันเท่าไหร่รู้มั้ย สมบัติแม่มึงก็ขายเอามารักษามึงหมด
แทบไม่เหลือให้กู มึงมันตัวซวยชัดๆ ไม่ตายๆไปตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ซะวะ” ก่อนที่ผมจะขาดใจตายอยู่หน้าบ้านนั่น
โชคดีเหลือที่เพื่อนบ้านผ่านมาเห็นพอดีถึงพาตัวผมไปส่งโรงพยาบาลได้ทัน
   วันนั้นผมก็รู้ว่า ไม่มีใครในโลกที่รักผม โลกนี้มีแต่คนใจร้าย ผมโตมากับถ้อยคำแบบนั้นจากตาแท้ๆ
จนก่อนเข้ามหาวิทยาลัย ตาก็เสียชีวิตไป แทบไม่เหลือสมบัติอะไรติดตัว  ไม่มีใครสนใจผมอีก มีเพียงญาติห่างๆ
รับเป็นผู้ปกครองให้จนบรรลุนิติภาวะ

   ด้วยความเป็นคนค่อนข้างแปลกแยก ทำให้แทบไม่มีสังคม ที่แย่กว่านั้น คือผมเป็นเกย์
การเป็นเกย์ไม่ใช่เรื่องผิด ถ้าไม่บังเอิญว่าผมเกิดไปชอบเพื่อนสนิทคนเดียวที่มีอยู่  และความลับมันไม่มีในโลก

   “ตกลงตลอดมาที่มึงตัวติดอยู่กับกูนี่เพราะมึงอยากเป็นเมียกูงั้นสิ”
ประโยคนั้นออกมาจากปากเพื่อนสนิทคนเดียวที่ผมมี  และความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนที่เคยมีก็กลายเป็นห่างเกินไป
แม้สุดท้ายแล้วจะคลี่คลาย แต่การที่ชายแท้สักคนจะมีเพื่อนสนิทที่ตัวติดกันเป็นเกย์  ซ้ำยังคิดไม่ซื่อ
มิตรภาพนั้นคงไม่ยืนยาว

   และในวันที่ผมรู้สึกพ่ายแพ้นั้น คนเดียวที่อยู่ข้างผมคือ เธอพี่รหัสตัวเล็กคนนั้น
สาวน้อยคนนั้นไม่สนใจว่าผมเป็นใคร หรือเป็นอะไร เธอรู้ว่าเพียงแต่เธอเป็นพี่รหัสผม และ เธอก็ดูแลผมเป็นอย่างดี
ในวันที่ผมพ่ายแพ้ไม่เหลือใคร ก็เป็นเธอที่อยู่เคียงข้าง

   “นิวยังมีพี่นะ  ไม่มีใครรักนิว พี่ก็รัก ให้พี่เป็นพี่สาวนิวได้มั้ย” ประโยคง่ายๆจากปากของเธอ
เหมือนน้ำเย็นๆที่รดลงบนจิตใจอันแห้งผากของผม 

   ทุกอย่างเป็นคงไปได้ด้วยดี หากวันนั้น เธอไม่ได้แนะนำให้ผมรู้จักกับเขา ที่เป็นแฟนของเธอ ผู้ชายที่แสนดี
มีเขี้ยวเล็กๆประดับรอยยิ้มนั่นให้ยิ่งมีเสน่ห์ ผิวขาว ตัวสูงน่าจะเกิน 180  ดูมีสุขภาพดี  พูดจาสุภาพ
ผมพยายามหักห้ามใจ แม้เขาจะถูกใจผมแค่ไหน เขาก็เป็นของเธอ เธอที่แทบจะเป็นคนเดียวในโลกที่ดีกับผมอย่างจริงใจ

   ผมคงแอบชอบแฟนของพี่รหัสต่อไป หากวันนั้น ผมไม่เจอเขาในที่ที่ไม่ควรเจอ จะจบลงที่ที่ไม่ควรจบ
จุมพิตปลุกเร้าแทบหลอมละลาย ที่หน้าห้องน้ำในบาร์เกย์ สัมผัสลึกล้ำและหื่นกระหาย เขาเป็นคนแรกของผม
คนแรกที่เข้าไปสัมผัสผมได้อย่างลึกล้ำอย่างที่ไม่เคยมีใครเคยได้ เขาชอบรสชาติของผม
ผมก็เช่นกัน ผมกับเขามันคนใจร้าย ที่กำลังทำลายเธอผู้หญิงที่แสนดีคนนั้น

   เขานอนได้กับทั้งผู้ชาย และผู้หญิง เขานอกกายเธอกับผม ดังนั้น เขาไม่คู่ควรกับเธอหรอก เขาเหมาะกับผมต่างหาก

………

9
   อีกไม่กี่วัน จะถึงวันครบรอบ ครบสามปีแล้ว ที่เขาไม่อยู่ ไม่อยู่อีกแล้วไม่ว่าที่ไหนก็ตาม ไม่อยู่กับเธอ
ไม่อยู่กับผม  ตอนนี้ เราต่างพ่ายแพ้ อ้ะ..ไม่สิ มีเพียงผมที่พ่ายแพ้ เพราะผมเชื่อว่า คนสุดท้ายที่เขาคิดถึง ก็ยังเป็นเธอ
   น่าขันที่ผมพึ่งคิดได้ว่าไม่ว่าผมจะพยายามเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีวันที่จะรักผม พึ่งคิดได้ว่าสิ่งที่ผมทำมันเลวร้ายเพียงใด
พึ่งคิดได้ว่า สิ่งที่ทำลงไปทั้งหมดนั้น ไม่มีประโยชน์ต่อใครเลย มีแต่จำทำลาย
   ผมขังตัวเองไว้กับความทรงจำ พยายามใช้ชีวิตทุกวันเพื่อรักเขา เหมือนเป็นการไถ่บาป ผมหวังให้เธอ
เดินต่อไปข้างหน้า ผมจะยอมขังตัวเองไว้กับวันวาน ให้สาสมกับบาปที่ผมเคยทำไว้ จนกระทั่งคุณได้เดินเข้ามา
เขาคงรู้ว่าผมพยายามแล้ว แต่เขาไม่ให้อภัย ถึงได้ส่งคุณลงมาให้ผม

   “เพลินอยากไปฮันนิมูนที่ทะเล ที่มีวาฬ”  คืนนั้นเขาเริ่มต้นประโยคอย่างนี้ขณะมีผมในอ้อมแขน
“ฮันนิมูน พี่เจมส์จะแต่งงานเหรอ” ผมไม่แน่ใจว่าเสียงผมตอนนั้นเป็นยังไง เขาหันมามองหน้า พร้อมถอนหายใจ
“เพลินท้อง พ่อแม่เพลินอยากให้รีบแต่งก่อน พี่เลยว่าพี่จะขอย้ายไปออกไซด์แทน เงินมันมากกว่า”
“งั้น ผมไปหาพี่ที่ไซด์ได้มั้ย” ผมไม่มีปัญหา ไม่ว่าเขาจะอยู่ไกลแค่ไหน ผมก็ไปหาเขาได้
“พี่ว่า...อย่าดีกว่า อันที่จริง” เขาเงียบไปก่อนคว้าเสื้อมาใส่ ทั้งๆยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะไป
ผมจำสีหน้าเขาในตอนนั้นได้ดี มันเหมือน ตัดสินใจอะไรบางอย่างได้แล้ว
“พี่ว่า นิวกับพี่ เราเลิกเจอกันจะดีกว่า”
.....

   ผมออกเดินทางตั้งแต่ช่วงเช้าเดินทางไปยังทะเลอ่าวไทย เพื่อจะได้ทันขึ้นเรือ ผมจะออกไปดูวาฬ
ผมไม่รู้หรอกว่าที่ที่เขากับเธอตั้งใจไปดูนั้น มันอยู่ที่ไหน ไม่รู้ด้วยว่าจะดูไปทำไม  ผมจำได้แค่ว่า
นั่นคือเรื่องดีๆเรื่องสุดท้ายที่เราพูดกัน ไม่รู้ว่าผมทำไปทำไม แต่ผมตั้งใจแล้วว่า วันครบรอบปีนี้ผมจะไปดูวาฬ
   ....


Another Side


   ผมหาคุณไม่เจอ คุณปิดโทรศัพท์ตั้งแต่เช้า ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเสาร์ มันเป็นวันของเรา แต่คุณหายไป รถไม่อยู่
รปภ.บอกว่า คุณเอารถขับออกไปตั้งแต่ตีห้า คุณหายไปไหนกัน

   ผมรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับใจคุณในช่วง สองสามวันก่อนหน้านี้ คุณออดอ้อนอย่างที่ไม่เคยเป็น
ผมไม่รู้อะไรเลย แต่ผมก็เต็มใจที่จะให้คุณพึ่งพิงผม ผมทำทุกอย่าง อย่างระมัดระวัง เพื่อให้คุณอยู่กับผม
แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่า ผมกำลังจะสูญเสียคุณไป
   
   ตอนนี้ผมเริ่มกลัว การเงียบหายของคุณเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นในช่วงเกือบสองปีที่เรามีกันและกัน
ผมพึ่งรู้ตัวว่า ผมเองแทบไม่รู้จักคุณเลย ผมไม่รู้จะไปตามหาคุณที่ไหนนอกจากที่คอนโดแถวนี้ ผมไม่รู้จักเพื่อนคุณ
ผมไม่แน่ใจว่าคุณมีเพื่อนไหม ผมมืดแปดด้าน คิดถึงเพื่อนสนิทที่เป็นพี่รหัสของคุณพอคิดจะโทรไป
ก็นึกได้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบวันเสียชีวิตของคู่หมั้นของเธอ เธอคงไม่สะดวกที่จะคุยกับผมเท่าไหร่

   ผมเข้าห้องของคุณได้ คุณให้สิทธิผมไว้ ผมตัดสินใจมานั่งรอในห้องคุณ ผมเริ่มเสียการควบคุม
ผมสติแตก เมื่อรู้ว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้เลย 

“คุณใหม่” เสียงคุณแหบพร่า ดวงตาแดงก่ำ คุณเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะโถมตัวเข้ามากอดผม
ตัวคุณร้อนผ่าว  ผมมีคำถามนับหมื่น นับพัน แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามออกมา  ได้แต่โอบกอดตัวคุณไว้
“ผมอยู่นี่แล้ว” ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้
“คุณจะรักผมได้มั้ย” เสียงแหบๆนั้นเอ่ยถาม
“ผมรักคุณอยู่เสมอ”

To be continued

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน... :เฮ้อ:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด