ตอนที่ 1 : ความรู้สึก สองอาทิตย์ผ่านไปนับจากวันที่ศิระตัดสินใจพูดกับเด็กหนุ่มไปตรงๆ ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยอมรับคำพูดของเขาแต่โดยดี ร่างที่คุ้นตาจึงหายไปจากสายตา แม้ว่าพวกเขาจะทำงานอยู่บริษัทเดียวกันก็ตาม
ศิระนึกสงสัยว่าอินแค่จงใจหลบหน้าเขาหรือลางานหายไปพักใจ มันทำให้เขาอดเป็นห่วงขึ้นมาไม่ได้ กังวลว่าตนเองจะใช้คำพูดตรงและแรงเกินไปไหม อีกฝ่ายยังสบายดีอยู่หรือเปล่า
เสียงเปิดประตูห้องทำงานโดยไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้าดึงสายตาของเขาให้หันไปมอง คนที่ทำแบบนี้ได้ในบริษัทมีไม่กี่คน
"โปรเจ็คเปิดตัวรีสอร์ทลูกค้าเสาร์นี้มึงไปหรือเปล่าวะ" ร่างสูงของชลนทีทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับเขา
"ไม่ มึงไปใช่ไหม"
"ใช่ ลูกค้ารายใหญ่นี่หว่า กูก็ต้องไปเสนอหน้าเอง"
"อืม" ศิระพยักหน้ารับรู้ ชลนทีเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาด ดูแลทีมขายโปรเจ็คของบริษัท ขณะที่ศิระคุมฝ่ายพัฒนาธุรกิจ เขาดูแลภาพรวมของบริษัททั้งหมดเพื่อให้บริษัทเติบโตไปในทิศทางที่ต้องการ
"ที่มานี่ก็กะมาชวนมึงไปด้วยกัน เจ้าของเขาเชิญกูอยู่พักผ่อนต่ออีกคืน จะปฏิเสธก็ไม่ดี จะเอาสาวไปด้วยก็เสียภาพพจน์"
"เลยมาตกที่กู"
"เอาน่า ลูกสาวคุณศิวัฒน์สวยใช้ได้ เผื่อมึงจะถูกใจ"
"ขอกูคิดดูก่อน"
"ได้ เอาไงบอกกูด้วย"
"อืม"
"กูไปทำงานล่ะ"
"เดี่ยว" ศิระเรียกไว้เมื่อชลนทีลุกขึ้นยืน
"อะไร"
"มึงเจออินบ้างหรือเปล่า"
"อิน?" ชลนทีเลิกคิ้วขึ้น "เจอ กูเข้าไปคุยงานกับพี่ชุดาที่แผนกเห็นนั่งทำงานอยู่ มีอะไรหรือเปล่าวะ"
"เปล่า มึงไปทำงานเถอะ"
"เดี๋ยวเที่ยงเจอกัน" ชลนทีลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปที่ประตูก่อนหยุดแล้วหันกลับมามองเขา "ถ้ามึงเป็นห่วงก็สบายใจได้ กูเห็นยังปกติดีไม่ได้ดูโทรมอะไร คงตัดใจได้แล้วมั้ง จะว่าไปมันก็นานมากแล้วมึงก็ไม่เคยมีทีท่า บางทีเด็กมันอาจจะทำใจมาสักพักแล้วก็ได้ พอมึงพูดก็เลยจบได้ง่าย"
ศิระพยักหน้ารับ มองเพื่อนเดินออกประตูไป เขาเอนหลังพิงพนักเมื่อเสียงประตูห้องปิดลง ขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อเกิดความรู้สึกแปลกขึ้นในใจ ทำไมเขาถึงรู้สึกหนักๆ ข้างในเมื่อเพื่อนพูดว่าอินตัดใจได้แล้ว
ศิระถอนใจออกมาเบาๆ เขาสะบัดศีรษะขยับหลังขึ้นตั้งตรง เพ่งสมาธิไปที่งานตรงหน้า ไม่มีอะไรทั้งนั้นเขาแค่เป็นห่วงเด็กนั่นมากเกินไป
• • • • • • • •
"มองอะไรวะ"
ศิระเบือนสายตากลับมาที่หน้าของชลนที "ไม่มีอะไร" เขาไม่ได้มองอะไรเป็นพิเศษ เพียงแต่ความคุ้นชินทำให้เผลอเงยหน้าขึ้นมอง เกือบทุกครั้งเขาจะเจอรอยยิ้มอ่อน กับดวงตาเขินๆ คู่นั้น แต่วันนี้กลับว่างเปล่า
"พูดถึงไม่เจอเด็กคนนั้นมากินร้านนี้อีกเลยนะ สงสัยเลิกมาแล้ว แต่กูว่าก็ดี ถึงราคามันไม่แพงมากแต่ก็ไม่ใช่ราคาที่พนักงานเงินเดือนธรรมดาจะทานได้ทุกวัน คงต้องอดออมน่าดู"
"อืม" เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน ไม่เคยคิดว่าอีกฝ่ายต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหน
"มึงโล่งแล้วสิ ไม่ต้องอึดอัดแล้ว”
“อืม” มีเพียงเสียงตอบรับในลำคอ แปลกที่เขาไม่อยากพูดคำว่าใช่ออกมา
“งั้นก็ดีแล้ว” ชลนทีเลิกสนใจ หันไปจัดการอาหารที่อยู่ตรงหน้า ศิระอดหันไปมองยังทิศทางที่เด็กหนุ่มเคยนั่งประจำไม่ได้ เขารู้สึกเหมือนบางอย่างขาดหายไป
• • • • • • • •
“ไงอิน”
ศิระหันไปมองเจ้าของชื่อ เมื่อชลนทีเรียกขึ้นมา พวกเขาเจอกันหน้าประตูทางเข้าบริษัทหลังกลับจากกินข้าวกลางวัน
“สวัสดีครับ” เสียงทักทายสุภาพ ใบหน้าที่มองมามีรอยยิ้มอ่อน ก่อนที่เจ้าตัวจะหันกลับไปทางเดิม เดินผ่านประตูไปพร้อมกับคูน เพื่อนที่สนิทที่สุดในบริษัท
“ศิระ”
“หือ? อืม” ศิระไม่รู้ตัวว่าเขายืนนิ่งอยู่จนชลนทีหันมาเรียกเมื่อไม่เห็นว่าเขาเดินไป ชายหนุ่มสาวเท้าตาม เขามองแผ่นหลังเล็กที่เดินนำหน้า คู่ไปกับร่างสูงของคูน มือของฝ่ายหลังพาดอยู่บนไหล่เล็ก ความรู้สึกบางอย่างจู่โจมเข้าหา ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก มองอะไรขัดหูขัดตาไปหมด โดยเฉพาะรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเบาๆ ของอิน
“เห็นแบบนี้กูค่อยหายห่วงหน่อย” ชลนทีพูดขึ้นเมื่อทั้งสองคนเลี้ยวไปทางแผนกของตัวเองแล้ว “คงทำใจได้แล้วจริงๆ”
“....”
“ศิระ”
“หือ?”
“กูถามจริงๆ เถอะวันนี้มึงเป็นอะไรวะใจลอยฉิบหาย”
“กูคิดเรื่องงานนิดหน่อย ไม่มีอะไร”
“ยุ่งมากดิช่วงนี้”
“อืม”
“กูก็เหมือนกัน ใจหนึ่งก็อยากให้บริษัทเจริญก้าวหน้า อีกใจก็เหนื่อยฉิบ ห้ามเอาไปเล่าให้คุณลุงคุณป้าฟังนะเว้ย”
“หึ”
“คิดแล้วก็ดีเหมือนกัน เสาร์อาทิตย์นี้จะได้พักผ่อนเต็มๆ มึงก็ไปด้วยกันสิจะได้พักผ่อนบ้าง”
“ดูแนวโน้มแล้วกูคงไม่ไป”
“ก็ตามใจมึง กูไปล่ะ” ชนนทีจบการสนทนาเมื่อเดินถึงทางแยกไปยังแผนกของตัวเอง
ศิระถอนใจออกมาเบาๆ รับรู้ถึงอารมณ์ขุ่นมัวของตัวเอง ดีที่วันนี้ไม่มีประชุมไม่อย่างนั้นคงไม่มีใครเข้าหน้าเขาติด
• • • • • • • •
"จะกลับแล้วเหรอ"
ร่างเล็กชะงักก่อนหันกลับมามองเขา ศิระยืนอยู่ด้านหลังของอีกฝ่าย
"ครับ" รอยยิ้มอ่อนปรากฎขึ้นบนใบหน้าของอิน ดวงตาที่มองมาต่างไปจากทุกครั้งที่เห็น มันดูสุภาพจนห่างเกิน
"ออกไปยังไง" เพราะบริษัทอยู่ในซอยลึก พนักงานส่วนใหญ่จึงนำรถมาทำงาน เท่าที่เขาจำได้เด็กหนุ่มไม่มีรถ
"เรียกมอเตอร์ไซด์ครับ"
"ติดรถผมไปก็ได้ กำลังกลับเหมือนกัน"
"ไม่เป็นไรครับผมไม่กวนคุณศิระดีกว่า"
"อยู่บริษัทเดียวกันแค่นี้จะเป็นอะไรไป อีกอย่างมันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ"
"นั่นสิครับ" รอยยิ้มอ่อนดูเศร้าลง ก่อนที่สีหน้าของอีกฝ่ายจะกลับมาเป็นปกติครั้ง "ถ้าอย่างนั้นผมขอรบกวนไปลงหน้าปากซอยก็พอครับ"
"อืม" ศิระเดินนำเด็กหนุ่มผ่านประตูไปยังรถที่จอดอยู่ด้านหน้าตึก อินเดินตามเขามาเงียบๆ
"สบายดีไหม" เขาถามหลังจากหมุนพวงมาลัยรถออกจากบริษัท
"ครับ คุณศิระสบายดีนะครับ"
“ผมสบายดี”
อินส่งยิ้มให้เขา การสนทนาเหมือนจะจบลงแค่นั้น ศิระนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนถามขึ้นมา
“เดี๋ยวเราจะไปไหน”
“กลับบ้านครับ”
“อยู่แถวไหน” ศิระเพิ่งรู้ว่าเขามีข้อมูลของอีกฝ่ายน้อยมาก เขารู้แค่ว่าอินทำงานแผนกไหน ทำหน้าที่อะไรเท่านั้น
“รังสิตครับ” ดูเหมือนอีกฝ่ายจะลืมไปแล้วว่าเคยไปส่งเขาที่บ้านมาก่อน
“งั้นก็ติดรถไปลงใกล้ๆ บ้านอินกับบ้านผมไปทางเดียวกัน”
“ผมทราบครับ” รอยยิ้มอ่อนจุดขึ้นที่มุมปาก “แต่อย่าเลย”
ศิระชะงัก คำพูดของเขาย้อนกลับมาหาตัวเอง เขารับรู้ถึงความรู้สึกผิดหวังที่เกิดขึ้น แต่ทำไม เพราะอะไร!
“คุณศิระครับ”
“หือ” ศิระหันไปมองคนเรียก เขารู้สึกสับสนจนไม่ทันฟังอีกฝ่าย
“จะถึงแล้วครับ จอดส่งผมตรงนั้นก็ได้ครับ” นิ้วของอินชี้ตรงไปยังตึกแถวด้านหน้า
“อ๋อ..อืม” ศิระลดความเร็วรถ เปิดไฟเลี้ยวซ้ายก่อนชะลอรถจอดให้อีกฝ่าย
“ขอบคุณครับ”
“อิน” ศิระเรียกไว้ก่อนที่เด็กหนุ่มจะก้าวลงจากรถ อินหันกลับมามองเขา
“ครับ”
“คุณไม่จำเป็นต้องหลบหน้าผม”
“ผมไม่ได้หลบครับ ผมแค่ไม่ได้มองหา”
“...”
“ผมไปก่อนนะครับ ขอบคุณที่ให้ติดรถมาด้วย”
อินลงจากรถไปแล้ว ศิระได้แต่มองตามอีกฝ่าย เขากำลังหาคำตอบให้กับความรู้สึกของตัวเอง ก่อนจะพบว่าเขารู้สึกใจหายเมื่อได้ฟังคำตอบของอิน
ความรู้สึกรำคาญหายไปตั้งแต่วันที่เขาตัดสินใจพูดกับอีกฝ่าย แต่ความรู้สึกโหวงๆ กลับเข้ามาแทนที่
“ผมไม่ได้หลบครับ ผมแค่ไม่ได้มองหา” ศิระคิดถึงคำพูดของอิน ถ้าเช่นนั้นแล้วการที่เขารู้ว่าเขาไม่เจอหน้าอีกฝ่ายเลยก็เพราะเขามองหาใช่ไหม คนที่เคยมองหาเขาไม่ได้มองมา แต่กลับเป็นเขาเองที่คอยมองหาอีกฝ่ายไปทุกที่
ในที่สุดศิระก็หาคำตอบให้กับตัวเองได้แล้ว ว่าสองอาทิตย์ที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นกับเขา ศิระมองตามร่างที่ขึ้นนั่งบนมอเตอร์ไซด์ ก่อนรถคันนั้นจะห่างสายตาออกไป
จะช้าไปไหม ถ้าเขาเพิ่งรู้ตัวว่าอีกฝ่ายมีอิทธิพลต่อการเต้นของหัวใจ เขาชอบอินเข้าให้แล้ว
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★* ของหายอยากได้คืน *★[แจ้งข่าว+ตัวอย่างเรื่องสั้นรัก❤ข้างเคียง] ★28/06/19 ★P.38 (อ่าน 297473 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก