::: สุภาพบุรุษสุดปลายตรีน :::
๑.
“ เฮ้ย!!! ไข้ต๋ายก่อวะ คิงบ่าเห็นก๋า หมู่ฮาเล่นอยู่ ( เฮ้ย เมิงอยากตายเหรอวะ ไม่เห็นเหรอ พวกกรูกำลังเล่นอยู่ ) ”
ผมกำลังด่าไอ้พวกที่มาแย่งที่ผมเล่นบอล
“ หมู่คิงมาแย่งตี้หมู่ฮา ” แหนะมีมาเถียงกรูอีก
“ หมู่ฮามาก่อนก่อนเว่ย ก่อต้องมีสิทธ์เล่นก่อน คิงบ่าต้องมาย่อยกะฮา ”....แล้วพวกมันก็ต้องถอยไป
ไม่รู้จักกรูซะละ กรูแมร่งใหญ่เว่ย เอิ๊ก ๆ .....ตอนนี้ผมอยู่ม.6 แล้วครับ อีไม่กี่อาทิตย์ก็สอบโควตาละ
แมร่งฟิตโคตรหมายถึงบอลนะ หนังสือแมร่งไม่ต้องไปอ่านมันหรอก ชอบข้อไหนกาข้อนั้น เอิ๊ก ๆ
ผมอยู่โรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคเหนือรุ่นน้องผมได้เป็น THE STAR ไปละ
อยากบอกว่ากรูก็เป็นดาวเว่ย ดาวโรงเรียนนะ กรึ้ดดดดดดดด บ้าที่สุด -*- เป็นเอามากหวะกรู
ตอนนี้ผมมีแฟนแล้วครับ แฟนผมน่ารักโคตรเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมมาก รู้ป่าวผมเจอเธอได้ยังไง
แต่คุณคงไม่รู้...เพราะผมยังไม่ได้บอก 555555+ ยังอยากรู้มะ บอกก็ได้ ผมจับฉลากได้ครับ
แมร่งเอาซะกรูช็อค รูขี้หดหมดสาดดดดด เชื่อกันป่าวอะ เอิ๊ก ๆ ใครเชื่อก็บ้าละ .....จริง ๆ แล้ว
เธอเป็นนักเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับผมนี่แหละครับ แต่เรียนห้อง ๑ ซึ่งเป็นห้องแพทย์
ผมเรียนห้อง ๒ ซึ่งเป็นห้องวิดวะ แฟนผมเค้ามาด้อม ๆ มอง ๆ ที่สนามบ่อย ผมก็นึกว่าเป็นแฟนเด็กในทีม
ไป ๆ มา ๆ มาแอบชอบกรูซะงั้นเลยคุยกัน....เลยตกลงเป็นแฟนกันเร็วสาดดดด ....ก่อนอื่นเล่าก่อน
ผมเป็นนักบอลของโรงเรียนครับผมรักบอลมากสุดตรีนอะ เลยคิดว่าจะเก็บเงินไปโอแท๊บฟอร์ด
แต่เก็บไม่ได้ซักทีหวะ ขอแม่ก็ไม่ให้ ใจร้ายที่ซู้ด T_T แม้ผมจะบ้าบอลแค่ไหนแต่การเรียนผมก็โอเคมาตลอด
ไม่เคยตก ไม่เคยได้เกรดต่ำกว่า 2.8 นี่ขนาดไม่เรียนพิเศษเลยนะ ถ้าเรียนนี่คงเทพแน่ ๆ ชมตัวเองได้อีก 55+
อย่าคิดว่าผมบ้านะ กรูแค่ไม่เต็มหวะ แต่มีปัญหาอย่างนึงที่กรูแก้ไม่ตกหวะ ก็ปากกรูนี่ดิ มันเป็นเหมือนเรดาร์
แมร่งสอดส่องหาแต่ส้นตรีนคนอื่น -*- ก็คือมีเรื่องบ่อยอะ ทั้งแซ๊บ ( เด็กแว้น ) เด็กเทคนิค บลา ๆ แต่ผมไม่ค่อยเป็นไรหรอกครับ ไอ้พวกที่มีเรื่องกับผมมักจบลงด้วยไม่ดี ผมเลยสนิทกับห้องปกครองเป็นพิเศษ มาสเตอร์ที่คุมห้องนั้นต่างรู้จัก
พ่อแม่ผมดี 5555+ ปลื้มหวะพ่อแม่กรูดัง แต่ก็รอดมาได้ .......จนมาถึงวันที่ผมต้องสอบโควตา......
มันดั๊นมีเรื่อง ตอนว่าง ๆ เรื่องเสือกไม่เข้า ......เรื่องคือแฟนผมเธอขอเลิกครับ....เพราะเธอจะต้องอ่านหนังสือ
อย่างหนักเพราะเธอจะเข้าคณะแพทย์ให้ได้.....เธอคงไม่มีเวลามาห่วงผม.....เหตุผลฟังขึ้นจริง ๆ .....
ที่คบกันมา 8 เดือนมันคือไรวะ......มันน่าเสียใจยิ่งนักแล้วผมก็เสียใจจริง ๆ อยู่กับตัวเอง ๑ วันเต็ม ๆ
เสียใจซะให้พอถ้าแมร่งมา sad ทุกวัน ชีวิตก็ไม่แนวเดะ ........ผมไปสอบด้วยความรู้ที่มีแค่ในห้องเรียนเท่านั้น
ไม่ได้อ่านเพิ่มเติมเลย....มั่นโคตร.......ตัวเบาเข้าไปสอบจากนั้นก็ตัวเบาออกมา........แล้วก็ถึงวันประกาศผล...
ไอ้สาด.....ไม่รู้ว่าจะเอื้อนเอ่ยเช่นไร ลำดับที่ 15 นายวรวัฒน์ สารสุทธิ ไข้หุยง่าวว ( อยากกรี๊ดฉิบหาย )
ตอนนี้ชีวิตผมก็ลัลล้าแว้วว แค่รักษาเนื้อรักษาตัวมิให้บอบช้ำ เอิ๊ก ๆ ขืนมีเรื่องแมร่งโดนตัดรายชื่อออกแน่
เพื่อนในห้องอีกสิบกว่าคนก็ติดกันหมดครับเลยไปต้องมาววววววว โอ้วววววววว พวกผมไม่ไปผับหรอก...
แมร่งมันไม่มันเท่าที่ของเราเอง พวกผมเลยไปกินกันบนดอยครับ เพื่อนผมมันมีบ้านที่นั่นห่างจากตัวเมือง
ประมาณชั่วโมงกว่า ผมมีหน้าที่ซื้อสิ่งของมึนเมา เอิ๊ก ๆ แอลกอฮอล์นี่จัดมา ไม่ได้ติดนะครับแต่ถ้าสังสรรค์ก็ต้องมีมั่ง
สรุปก็ไปกันเกือบทั้งห้องครับ....หารกันก็จ่ายคนละ 200 โหแค่นี้ของแดรกก็มากมายมหาศาลแว้วว
“ เฮ้ยไอ้แซน ทำไรกินมั่งวะ ” ผมถามเพื่อน มันเป็นพ่อครัวครับ ไอ้เชี่ยนี่มันเป็นเกย์ครับ นิสัยดีมาก
มันกวนตรีนพอ ๆ กับผมเลย ปะทะฝีปากกันบ่อย ชอบเจอมันที่ฟิตเนสครับ บางครั้งก็ไปกับมัน
ไอ้นี่สาว ๆ ในโรงเรียนชอบกันเยอะครับ แมร่งไม่รู้จะชอบไปทำไมในเมื่อก็รู้ว่ามันไม่ชอบกินหอย
แล้วก็มันเนี่ยแหละครับที่ทำให้ผมเข้าสู่วงการชายรักชาย
//////////////////
สมัยก่อน ( สมัยผมเรียนมัธยม ) ไม่มีคำว่าเกย์หรอกครับมีแค่กะเทยกับทอม ใครที่ผิดเพศ
คนจะมองว่ามันเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจเฉกเช่นประชาชนชั้นสอง กะเทยจะโดนแกล้งต่าง ๆ นานา
คนที่ชอบชายแต่ไม่ออกสาวก็จะต้องปิดบังตัวเอง ไปจีบสาวมั่ง เล่นกีฬามั่ง
แม้กระทั่งเรื่องการแต่งตัวถ้าใครใส่เสื้อแบบพอดีตัวคนจะมองว่าไอ้นี่ต้องผิดเพศแน่ละ
ฉะนั้นจะต้องใส่เสื้อตัวใหญ่ ๆ เข้าไว้ จะได้ดูแมน.......แต่ในปัจจุบันมันได้เปลี่ยนไปมาก
เหมือนส้นตรีนที่แตก ผิวหนังที่แตกลายงา ได้เต่งตึงเรียบเนียนขึ้นอีกครา ช่างเปรียบเทียบจริงกรู
จนประชากรที่ผิดเพศหรือไม่ตรงตามเพศ มีจำนวนเพิ่มขึ้นมากมายซึ่งก็มีหลายเหตุผล
การเพิ่งค้นพบตัวเอง การกล้าแสดงออก การยอมรับจากสังคม บลา ๆ
แต่......พอละขี้เกียจพิมพ์ จริงจังเกินไปละเดี๋ยวพวกคนอ่านเรื่องกรูจะเบื่อเอา ไม่แนว ๆ
/////////////////
ที่ไอ้แซนมันเป็นที่รักของคนในห้องคือมันแสนดีมากครับ ( แต่ปากวอนตรีนเหมือนกรู )
มันเข้าได้กับเพื่อนทั้งชายและหญิง ก็มีบ้างที่มันจะโดนแกล้งครับแต่ก็มีคนปกป้องมัน
ขาดมันไปซักคนห้องคงเน่าแน่
“ ทำยำส้นตรีนหวะ ” ไอ้แซนตอบ
“ เมิงเอาส้นตรีนพ่อเมิงมาทำเหรอไงวะ ”
“ เอาของแม่เมิงมาทำด้วยหวะ ”
“ ปากดีนะเมิง ” ผมจะเข้าไปดึงคอเสื้อมันแต่แมร่งดันล้ม เชื่ยมากพื้นห้องครัวมันลื่นสาด ก่อนที่จะล้ม
ด้วยความพลิ้วเลยไปคว้าตัวไอ้เชี่ยแซนด้วย จะได้ไม่ล้มแต่ไอ้เชี่ยแซนแมร่งดันล้มลงมาด้วย
สรุปคือ....เจ็บสาดดดด แมร่งสภาพคือผมกอดกับมันบนพื้น....หัวมันมาหนุนที่อกผม....-*-
เหมือนในหนังเลยหวะ....แต่ความรู้สึกนี่ดิ.....ไอ้แซนแมร่งตัวนิ่มหวะ มันก็แมนปกตินะครับไม่ได้
ออกสาวแต่อย่างใด .....แปลกดีครับที่ได้กอดกับผู้ชายทั้งที่มันน่าจะเอียนมากกว่า....
“ เฮ้ยเมิงเป็นไรป่าววะ ” ไอ้เชี่ยแซนโวยวาย จริง ๆ น่าจะเป็นผมที่ถามมันมากกว่านะ
“ ไม่เป็นไรหวะ เมิงหละ โทษทีที่ดึงเมิงลงมาด้วย ”
“ เออช่างเถอะ ”.....เลยออกจากห้องครัวไปเล่นวินนิ่งดีกว่า .....เล่นไปเล่นมาเพลินหวะตอนนี้ก็
2 ทุ่มละหิวสาดดแต่คนยังมาไม่ครบ แต่กับข้าวเสร็จละ
T_T คุณเพื่อนกรุณามาครบกันสักทีน้องแฮ๊คหิวอะคร้าบ ไปอาบน้ำดีกว่าหวังว่าออกมากรูจะได้แดรกข้าวนะ
บ้านหลังนี้มีห้องน้ำทั้งหมด 4 ห้องครับ ก็ชิล ๆ ผมอาบห้องที่ใหญ่สุดครับ ห้องนั้นแบ่งเป็นสองชั้นครับ
ชั้นบนเป็นที่นอนซึ่งปูด้วยพรมอย่างดีส่วนมากไม่มีใครนอนที่ห้องนอนหรอกครับ เมาแล้วนอนตายเหรี้ย
กันเต็มพื้น...ผมหยิบกระเป๋าเตรียมที่จะไปอาบน้ำห้องน้ำซึ่งใหญ่มากอะ แบ่งเป็นสัดส่วนอย่างดี ไฮโซฉิบหาย
ตอนที่ผมกำลังจะเข้าไปอาบน้ำอยู่ดี ๆ ก็มีคนเปิดออกมาครับ อ่าวเวนมีคนเหรอวะ.....มันคือ....ไอ้แซนครับ
สภาพมันคือ....นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวท่อนบนไม่ใส่อะไร แล้วก็ไม่ได้ใส่แว่น.......เอากรูอึ้งแดรก....
ตัวขาวจังวะ โอ้ว คุงพระ นี่กรูเป็นเชี่ยไรวะ มันเป็นผู้ชาย ๆ ๆ ท่องไว้ มันมีฆวย ไอ้แฮ็คเมิงอย่าคิดไรนะ
“ ใครวะ ” ไอ้แซนพยายามหรี่ตาเพื่อมองว่าผมเป็นใคร
“...........” แต่ผมไม่ตอบอะไร T^T .....มันก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อย ๆ จริงก็ใกล้แล้วนะ แต่ตอนนี้มันยิ่งใกล้
ผมเลยเลี่ยงออกไปด้านข้าง แล้วรีบเข้าห้องน้ำเลย แต่ได้เชี่ยแซนแมร่งดันสะดุดพรมเช็ดเท้าล้ม.....
ผมเลยเข้าไปรับมันไว้ ถึงฉากสำคัญแล้วพี่น้องตอนนี้แมร่งหน้าประจันกันอย่างแรงห่างกันไม่ถึงคืบ
ชีวิตกรูทำไมมันช่างเหมือนดั่งละครเกาหลีวะ เดี๋ยวจะมีคนเป็นโรคอะไรซักอย่างแล้วตายมั้ยเนี่ย
“ ไอ้แฮ๊คเหรอวะ ”
“ เออกรูเอง ” ผมตอบมัน
“ เมื่อกี้กรูถามทำไมไม่บอกวะ ”
“ กรู.....เออ......ตอน..นี้...กรูหนักหวะลุกได้ยังวะ ” ทำไมกรูต้องพูดติด ๆ ขัด ๆ ด้วยวะ เริ่มไม่เข้าใจตัวเองละ
ไอ้เชี่ยแซนมันก็ลุกครับ แต่แล้วก็เจอหมัดเด็ดอีกรอบ....คือแบบว่า....ผ้าเช็ดตัวมันหลุดอะ.....เห็นหมดเลยพี่น้อง
แต่ยังดีที่ใส่กางเกงในแล้ว .........แล้วตอนนี้ตัวมันแดงด้วยอะคงเพราะความอาย สุดตรีนหวะเอาซะฆวยกรูแข็ง
แล้วมันแข็งได้ไงวะ ???????? เชี่ยไรแล้วไง .......ใจร่ม ๆ ไว้ไอ้แฮ็ค.........แล้วไอ้แซนก็เข้าห้องน้ำไปอีกรอบครับ
ผมเลยไปอาบห้องอื่นแทน.....กว่าผมจะอาบเสร็จก็เกือบสามทุ่มแล้วครับ ผมออกมาคนก็พร้อมแว้วว
น้ำเมาพร้อม ลุยโลดพี่น้อง >0< ..........ผมหาที่นั่งได้สักพักไอ้เชี่ยแซนก็ตามมาครับมันนั่งตรงข้ามผม เหมือนเป็นการเลี้ยงอำลาอาลัยซะอย่างนั้น เพราะดันรำลึกถึงความหลังกัน สาดดดดด อารมณ์มันส์กรูหมดลงแล้ว ตอนนี้อารมณ์ซึ้งสาดดดเข้ามาแทนหวะ แต่กรูก็ดื่มเรื่อย ๆ นะ ตอนนี้เลยวิ้ง ๆ หน่อย เอิ๊ก ๆ พอเป็นกระไส....พอซึ้งเสร็จก็เข้าสู่ช่วงเล่นเกมส์ครับห้องผมจะมีเกมส์ประจำเล่นกัน แล้วมีแก้วกลาง ( แก้วเป็ก )
ซึ่งเป็น on the rock ใครแพ้ก็ซัดไปซะ น่ากลัวสาดดด แต่ละคนก็แบ่ง ๆ กันไป เอิ๊ก ๆ เน้นฮาและมาวววว >0< สุโค่ยยย ได้อยู่กับเพื่อนนี่มันสุดตรีนจริง ๆ แต่นะ วันนึงก็ต้องจาก กรรมของเวรจริง ๆ ไม่เอาหวะ ยังไม่อยากคิดอะไร
ตอนนี้สุขไว้ก่อน .....เล่นไปเล่นมากลับเป็นไอ้เชี่ยแซนแมร่งโดนเยอะสุดหวะ....
เอาแล้วไงตัวเริ่มแดง เพ้อละพี่น้อง .......
“ เฮ้ยไอ้แซนเมิงเมาแล้วเหรอวะ ” เพื่อนคนที่นั่งข้าง ๆ ( ชื่อไอ้ตุ้ย ) ถามไอ้แซน
“ บ้าเหรอวะ เมาเชี่ยไร กรูแค่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แบบว่าใจมันบอกว่าร้ากกกเมิงจัง ” น้านเมาแล้วสมองฝ่อ
“ รักกรูจริงเหรอวะ ” อ่าวเวนไอ้เชี่ยตุ้ยแมร่งกันเล่นต่อ
“ จริงสิคร้าบ กอดหน่อยเดะ นะ นะ นะ ” ....ดูไอ้เชี่ยแซนอ้อน -*- หน้าส้นตรีนมาก ....
แล้วไอ้เชี่ยตุ้ยดันกอดจริงอีก
“ พวกเมิงไปสมสู่กันไกล ๆ กรูได้ปะ แมร่งอุบาศก์ ” ผมด่ามันสองคน ....ด่าแรงด้วย เพื่อไรวะกรู
“ แฮ็คอิจฉาตุ้ยเหรอคร้าบ เมื้อกี้ยังกอดเค้าอยู่เลยยยย แฮ็คหึงเหรอออ ” ตอนนี้มันเริ่มมาเล่นทางผมแล้ว
“ เชี่ยไรเมิง พูดจาหมา ๆ หวะ อย่ามาใกล้กรูนะเมิง เจอตรีนกรูแน่ ” แล้วมันก็ค่อย ๆ เดินมาทางผม
“ พี่แฮ็คคร้าบ กอดเค้าหน่อยจิ เหมือนตอนหน้าห้องน้ำไง ”
ตอนนี้ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่ผม....ผมไม่ใช่เรนนะ หุหุ
“ เชี่ยละ มันไม่มีอะไรเว่ยมันก็แค่......” ผมยังไม่ทันพูดจบไอ้แซนก็ล้มลงที่ผม ( อีกแล้วเหรอวะ ~!!!! )
ก่อนจะเล่าต่อกรูว่ากรูลืมอะไรไปอย่างนะ.....คิดออกละ ลืมแนะนำตัวไงพี่น้อง 5555+
ชื่อ : วรวัฒน์ สารสุทธิ
ชื่อเล่น : แฮ๊ค
อายุ : ๑๗ ปี
สูง / หนัก : ๑๘๕ / ๗๒
การศึกษา : ม. 6 โรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง
สถานะ : กำลังค้นหาตัวเอง แต่ที่แน่ ๆ กรูเจี๊ยวใหญ่เว่ย 55555555+
พอก่อนขี้เกียจพิมพ์แล้วหวะ แมร่งไอ้เชี่ยนัทมาให้กรูทำไรเนี่ย สาดดดดดดดดด
ต้องให้มันเลี้ยงฟูจิให้เข็ด เสร็จกรูแน่ อีน้าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปล. ขอบ่นหน่อยนะ แมร่งพิมพ์คำเมืองนี่มันยากหวะ วรรณยุกต์แมร่งมั่วโคตร ๆ
[[[ TBC. ]]]
หัวข้อ: กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล... (อ่าน 876121 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก