๒๗.
ช่างเถอะตอนนี้ยังไม่อยากคิดไร.........ผ่านไป ๕ วัน......๕ วันที่ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ๕ วันที่แทบจะไม่ได้เจอคน ๆ นั้น แต่ทุกวันยังคงมีความคิดถึงเสมอ.......แต่ไม่ว่าจะเป็น ๕ วัน ๕ เดือน หรืออาจจะเป็น ๕ ปี ชีวิตผมก็ต้องดำเนินต่อไป.......มันอาจเป็นอดีตที่แค่หันหลังกลับไปมองก็ยังรู้สึกดี.......
.
.
ตอนนี้งานผมเรื่องงานบอลเริ่มน้อยลงมากครับ เหลือแค่ทำรายงานการสรุปผลทั้งหมด....
ชีวิตเริ่มจะเข้าสู่ภาวะปกติสุข ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่กับผู้ชายคนใหม่ ( ว่าน ) ได้ ๗ วันแล้วครับ....
ผมว่าจะย้ายที่อยู่ไปเรื่อย ๆ อิอิ ไม่ใช่ละ ผมว่าจะกลับบ้านครับ ไม่อยากรบกวนไอ้ว่านมันมาก
ทุกวันนี้มันแทบจะอยู่กินฉันผัว – เมียกับผมแล้ว มันจะทำอะไรก็จะคิดถึงผมตลอด....กินนอนกับมัน
เอาใจผมสารพัด พาผมไปเจอเพื่อนมัน พาผมไปซื้อของ ไปขับรถเที่ยว ไปไหว้พระ
ตั้งแต่ผมย้ายสำมะโนครัวไปอยู่กับมัน ผมแทบจะไม่ได้จ่ายอะไรเลยครับ มันไม่ชอบให้ผมเลี้ยง
แล้วมันจะชอบจ่ายให้ผม ประมาณว่าเลี้ยงอะครับ ค่าน้ำมัน ค่าข้าว ค่าของใช้ส่วนตัว
มากมายครับถ้าผมอยู่กับมัน มันจะจ่ายทุกอย่าง .....แต่ทุกครั้งก็จะมีคำว่า...เกรงใจ เกิดขึ้นในใจเสมอ
รู้สึกดีกับมันมาก ๆ ถ้าผมไม่รักคน ๆ หนึ่งเข้าซะก่อน วันนี้ผมคงเลือกที่จะรัก......น้องคนนี้...แน่นอนครับ
ทั้งที่ผมไม่รู้นะครับว่ามันชอบผมมั้ย.... แต่ในทางกลับกัน...คนเราเลือกที่จะรักใครได้เหรอ ? .....
คนส่วนมากจะรักไปแล้วโดยที่ไม่รู้ตัว…..
แล้วการเปลี่ยนไปรักคนที่รักเราหละ ? มันเปลี่ยนกันได้ง่าย ๆ เหรอ ?
สำหรับผมคงเปลี่ยนไม่ได้ เพราะไม่มีใจเหลือไปรักใครแล้ว......
....เริ่มเพ้อละ ....ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วครับผมอยู่ที่อาคารเรียนรวม
รอไอ้ว่านมารับ มันบอกว่าจะพาผมไปกินส้มตำ หุหุ แหล่มเลยกรู ...รออีกไม่นานมันก็มารับครับ
“ เลทไป ๗ นาทีนะเมิง ” ผมบอกไอ้ว่าน
“ โทษทีคร้าบบบบบ เชิญนั่งเลยครับเพ่ กอดได้นะครับ ” ไอ้ว่านเห่า
“ ถ้ากรูกอดเมิง มีหวังสาว ๆ ของเมิงตายห่าเป็นแถว ๆ กรึ้ดดสลบ ” ไอ้เชี่ยนี่คนชอบเยอะครับ
เป็นดาวเด่นประจำชมรมเลย ( ความนิยมเป็นรองไอ้พี่แหกครับ )
“ ไม่มีพี่ ผมไม่สนใครครับ อยู่กับพี่พอละ ” ดูมันปากหวาน
“ ปากหมานะเมิง เอาให้แน่ไม่ใช่เมิงจะมีแฟนก่อนกรูนะ ”
“ .....ตอนนี้ผมคงมีไม่ได้ครับ.....” ………...........
ร้านส้มตำที่มันพาไปกินเป็นร้านบ้าน ๆ ครับ อยู่หน้ามหาลัย xxx คนเยอะสาดดดด
เห็นมันบอกว่าเป็นร้านส้มตำป้าสึนามิ ??? ไม่รู้ทำไม ก็อร่อยดีครับตำได้ถึงใจ แต่ต่อแถวนานสาด ไม่ไหวจะเคลียร์
กว่าจะแดรกเสร็จก็บ่ายสองละ ไม่รู้ทำไรต่อครับ
การเรียนตอนนี้ก็ปิดคอร์สกันหมดแล้ว เหลือแต่สอบ final ครับ
“ พี่นัทเดี๋ยวไปโลตัสก่อนนะ ผมนัทพี่แฮ็คไว้ ” ไอ้ว่านเห่า
“ ไปทำไรวะ ”
“ ผมไปซื้อของเข้าหอ ส่วนพี่แฮ็คนี่ได้ยินว่าซื้อของให้พี่เดี่ยวอะครับ ” อืมมม.....
ช่วงนี้ไม่ได้เจอมันเลยครับ ๑ อาทิตย์เต็ม ๆ ที่เราห่างกัน คำว่าห่าง หมายถึงเลิกกันเหรอครับ ??
แต่สำหรับผมมันเป็นเป็นการทบทวน การคิด ว่าตกลงแล้ว...เราต้องการอะไรกันแน่.......
มันมีผลที่สุดขั้ว....ห่างจนหายไปเลยนั่นคือเลิก ......ห่างแล้วยังห่วงไม่ร้างลานั้นคือเราต้องการกันอยู่….
แล้วระยะเวลาเท่าไหร่ ถึงจะเหมาะผม ตัวผมเองก็ไม่รู้.....แต่สำหรับผมทุกเวลาทุกลมหายใจคงมีแต่คนเดิม
แต่ไม่รู้ว่าอีกคนจะเป็นยังไง......แต่ไม่สำคัญครับ ....แค่ได้คิดถึงก็สุขใจ......
“ พี่นัทครับ ....พี่นัทยังรักพี่เดี่ยวมั้ยครับ ? ” …..ซ้อนมอไซค์ฯ อยู่ดี ๆ ไอ้ว่านเห่าอะไรของมันวะ
“ ……….... ” ผมเงียบทำเหมือนไม่ได้ยิน.....
“ ผมรู้พี่ได้ยิน...แล้วการที่พี่เงียบมันก็คือคำตอบได้อย่างดี ” เริ่มแสนรู้ขึ้นเรื่อย ๆ ละ
“ .....ตามนั้น ....” ผมตอบ แล้วสักพักก็มาถึงโลตัส....พี่แหกยังมาไม่ถึงครับ พวกผมเดินซื้อของกันก่อน……
สักพักไอ้พี่แหกก็มาถึง....
“ ไอ้นัทเมิงก็มาเหรอวะ ” พี่แหกเห่า
“ แล้วพี่เห็นผมป่าวหละ ถ้าเห็นก็แสดงว่ามา ” กวนมันหน่อย อิอิ
“ ไอ้เชี่ยนิ เดี๋ยวกรูจูบแมร่งเลย ไม่มีใครช่วยเมิงแล้วนะเว่ย “
“ ผมนี่ไงพี่ ผมช่วยพี่นัทเอง ” ไอ้ว่านเห่า
“ อ๋อ เดี๋ยวนี้เมิงเป็นกบฏเหรอไงวะ ” ไอ้พี่แหกทะเลาะกับไอ้ว่าน
“ กบฏไรวะ ? ” เหมือนไอ้สองตัวนี่มีความลับ….แต่มันก็ไม่บอกอะไร อย่าให้กรูรู้เองนะเมิง สัดเอ้ย !
“ ซื้อไรมั่งอะพี่ ” ผมถามพี่แหก
“ เมิงเอาไปดู ” พี่แหกยื่นกระดาษมาให้ครับ ในนั้นมีรายการต่าง ๆ ที่ต้องซื้อ แล้วผมก็บอกพี่แหกว่า....
๑. น้ำยาล้างจาน – ต้องใช้พวกที่กลิ่นไม่แรงนะพี่ ซันไลท์สีเหลืองนี่ตัดทิ้งไปได้เลย
๒. นมสด – ไม่ต้องนมสด ซื้อเป็นเป็นกล่องเอาดีกว่า มันอยู่ได้นานดี
๓. อาหารหมา – ซื้อแบบถุงใหญ่เลยนะพี่ ประหยัดดีอย่าเอารสเนื้อนะ เพราผมไม่ชอบ เกี่ยวป่าววะ อิอิ
๔. แชมพู – Head&sholder สูตรเมลทอลนะพี่ มันชอบแบบเย็น ๆ
๕. ครีมอาบน้ำ – Nivea สีชมพูนะพี่ มันชอบกลิ่นนี้ ( ตอนนี้ไม่ผลิตแล้ว )
๖. ผงซักฟอก – Attack colour นะครับ สะอาดดี
๗. โฟมล้างหน้า – มันใช้ของ Smooth E นะ ที่มันสีเขียวอะ
“ สาดด คิงก่อไปซื้อหื้อฮาแล้ บ่าใจ้มาจ่ม ๆ กรูบ่าจ๋ำเว่ย ( เมิงก็ไปซื้อให้กรูเลยดิ ไม่ใช่มาบ่น ๆ กรูไม่จำเว่ย ) “
พี่แหกเห่า
“ คิงก่อฮู้เปิ้นไปหมด สมแล้วเหนาะตี้เป็นผัวเมีย( เมิงนี่ก็รู้ไปหมด สมแล้วเน๊อะที่เป็นผัวเมียกัน ) ”
พี่แหกเห่าต่อ ...............ผ่านไปชั่วโมงกว่า ๆ ถึงจะซื้อของเสร็จ.................
“ เฮ้ย เมิงเอาของไอ้เดี่ยวไปไว้ที่บ้านมันให้หน่อยดิ ” พี่แหกเห่า
“ แล้วพี่จะไปไหน ” ผมถามพี่แหก
“ กรูนัดจารย์ไว้ นึกว่าซื้อแค่แป๊บเดียว แต่นี่แมร่งปาไปเป็นชั่วโมงสาดมาก ไปละเจอกันเว่ย ” เผ่นได้เร็วมาก
แล้วกรูหละ....จะได้ไปหาไอ้เดี่ยวแล้วเหรอวะ....มันทั้งกลัวแหละสับสนครับ....นี่ผมควรดีใจมั้ย.....
แล้วมันหละอยากเจอผมมั้ย....แต่นั่นก็ไม่สำคัญครับ เพราะผมอยากเจอมัน.......
แล้วผมก็มาถึงบ้าน....หลังเดิม.......นั่นไงครับมันมาแล้ว....มันมาแล้วจริง ๆ ......คุงปลาทอง คิดถึงมันโคตร ๆ
อยากเข้าไปเล่นกับมันจัง....
“ ไอ้ว่านกดกริ่งดิ๊ ” ผมบอกไอ้ว่านกดกริ่ง ......แต่กดยังไงก็ไม่มีใครออกมาเปิดประตู...รถก็จอดอยู่นี่หว่า
“ งั้นเมิงโทรฯหาไอ้เดี่ยวให้หน่อย ” ……แต่ยังไม่ทันที่ไอ้ว่านจะโทรฯ ไอ้พี่แหกก็โทรฯมาก่อน
ไอ้พี่แหกทำแสบมาก...... “ เฮ้ยไอ้นัทไอ้เดี่ยวไม่อยู่บ้านนะเว่ย เมิงเฝ้าบ้านให้มันหน่อย ”
“ อ่าว แล้วให้ซื้อของทำไมวะ ” ผมถามกลับ
“ ไม่รู้ดิ มันบอกมากรูก็ไปซื้ออะ ”
“ แล้วมันไม่อยู่นานแล้วเหรอพี่ ”
“ ก็หลายวันแล้วนะ ”
“ แล้วใครดูแลปลาทองวะ ” เริ่มไม่พอใจที่ปล่อยให้ปลาทองอยู่คนเดียว
“ กรูเนี่ยแหละ กรูเอาข้าวให้แดรกทุกวันอะ แต่กรูมีแค่กุญแจรั้วหวะ ไม่มีกุญแจเข้าบ้าน แต่เมิงน่าจะมีนะ ”
เออหวะ กรูไม่ได้คืนกุญแจให้ไอ้เดี่ยวนี่หว่า...
“ แล้วมันจะกลับเมื่อไหร่อะ ”
“ เห็นว่าจะมาตอนสอบหวะ ” ช่วงนี้ส่วนมากเกือบทุกคณะจะปิดคอร์สกันหมดแล้วครับ อีก ๓ วันก็จะเริ่มสอบ
“ แล้วมันไม่ว่าไรเหรอ อยู่ดี ๆ พี่ให้ผมไปเฝ้า ”
“ สาด เมิงน่าจะรู้สันดานมัน มันไม่ใช่ให้ใครเข้าบ้านง่าย ๆ เอางี้กรูไม่บอกมันหรอก โอเคปะ ”
“ .....เออ ๆ ก็ได้ ..... ” ….แล้วก็ต้องมาเฝ้าบ้านให้มัน.....เอากุญแจไขเข้าบ้าน....แล้วก็พบว่า.....
ทุกอย่างยังเหมือนเดิม....ทุกอย่างไม่มีเปลี่ยน....แม้แต่ความรู้สึกก็ยังคงเดิม....Post it ที่ผมแปะไว้มันยังอยู่ที่เดิม
******
ไม่เคยมี วันใดๆ เวลาใด ที่เธอไปจากฉัน จะเป็นวัน จะเป็นเดือน จะเป็นปี ฉันยังคงเก็บมาฝัน
แม้เราจะไม่มีวันพบเจอ กันเหมือนอย่างเดิม ไม่เหมือนอย่างเก่า
ฉันก็ยังคอย จะฟังข่าวคราว ของเธอเสมอ
มองจดหมาย กองหนังสือ หรือแจกัน ก็ยังคงอยู่ตรงนั้น
มองต้นไม้ มองทะเล และท้องฟ้า ก็ยังเป็นอยู่อย่างนั้น
ทุกๆ อย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ยังเหมือนอย่างเก่า
เพียงแต่วันนี้ มองไปมันเหงา เพราะมันขาดเธอ
ไม่มีใครทดแทนเธอได้เลย ไม่มีใครเคยเข้ามาในใจ เธอคนเดิมคือคนเดียวในหัวใจ
และยังคงคิดถึงเธอตลอดมา และยังคิดถึงเธอทุกเวลา
และยังคิดถึงทุกทีที่หลับตา และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะพบกัน ฉันรอแต่เธอ
******
มีฝุ่นเล็กน้อยครับ แต่ของทุกอย่างก็เรียบร้อยดี ไม่รู้มันได้อยู่บ้านมั่งป่าว ( แอบกลัวว่าจะมีรูปผู้หญิงมั้ย )
“ ไอ้ว่านเมิงมานอนกับกรูนะ ”
“ จะดีเหรอพี่ ”
“ นี่เป็นคำสั่งเว่ย ” ผมบอกมัน
“ ผมนอนได้แค่คืนนี้นะพี่ พรุ่งนี้ผมมีติวอะ ” ……จากนั้นผมกับไอ้ว่านก็ช่วยกันทำความสะอาดบ้านครับ
อาบน้ำให้คุงหนูปลาทองด้วย ….ที่สุดท้ายที่ผมทำความสะอาดคือห้องนอนครับ.....เตียงนอนถูกคลุมด้วยผ้า
ทุกอย่างมีฝุ่นเกาะ ดีนะที่ยังคลุมเตียง แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฝุ่นไม่เกาะ......รูปภาพผมกับมันกอดคอแล้วก็มีปลาทอง
อยู่ตรงกลาง.....มองกี่ทีก็รู้สึกดีครับ ^_^
ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว.....บ้านสะอาดเอี่ยมอ่องอรทัย....ความหิวเริ่มมาเยือน....ของสดที่บ้านไม่มีอีก
ขี้เกียจออกไปละเหนื่อยสาดดด ผมเลยแอบสั่งไก่ทอดเข้าประจำ ( KFC ดี ๆ นี่เอง ) ถ้าให้ไอ้ว่านรู้
ผมไม่ได้จ่ายแน่....
“ เฮ้ย ไก่มาได้ไงอะ ” ไอ้ว่านเห่า
“ ไม่รู้ดิ อยู่ดี ๆ มันบินมามั้ง ”
“ โหยย พี่อะกวนตรีนอีกแล้ว เดี๋ยวผมข่มขืนเลยนะ ”
“ เอาดิ กรูยอมโดนข่มขืนแล้วยืนยิ้ม ^^ ” ผมกับมันเถียงแบบเด็ก ๆ ครับ ออกมานั่งกินไก่ข้างสนามท่ามกลางดวงจันทร์และดวงดาว มีปลาทองอยู่ข้าง ๆ รอกินกระดูก อิอิ
“ ขอบคุณเมิงมากนะเว่ย ที่ทำอะไรเพื่อกรูมากมาย ไม่มีเมิงนี่กรูแย่เลยหวะ ” ได้เวลาเข้าโหมดซึ้ง
“ ผมเคยบอกแล้วไง ยังไงผมก็จะอยู่ข้างพี่ตลอดไป ”
“.....ปากหมานะเมิง ......ถามจริงเมิงไม่สนใจใครเลยเหรอวะ แบบว่าโดนใจอะ ”
“ ก็มีครับ โดนเต็ม ๆ เลยพี่ ”
“ เฮ้ยจริงดิ ไม่บอกกรูเลยนะเมิง สาวที่ไหนวะ ? ”
“ ก็พี่ไงครับ !!! ”((( TBC. )))
>>> คำเมืองตอนละคำ : เซาะหาผัวบ่าเจอ = หาผัวไม่เจอ <<<
หัวข้อ: กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล... (อ่าน 999228 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก