๒๕
“ ไอ้ว่านกรูนึกว่าเมิงจะไม่มาละ ” ไอ้หมาเดี่ยวทักไอ้ว่าน
“ สวัสดีครับม๊า สวัสดีครับพี่แพม ” ไอ้ว่านทักทาย.....
“ เป็นไงมั่งพี่ หนักเลยเหรอ ”
“ จิ๊บจ้อยเว่ย แล้วเมิงเจอไอ้นัทมั่งปะ ? ”
.
.
“ มากับผมเนี่ยแหละครับ ” ….เชี่ยละต้องเปิดเผยตัวซะละ.....
“ สวัสดีครับม๊า …….” ผมทักทายม๊า
“ เมิงหายไปไหนมาวะ ” มาถึงก็โดนไอ้หมาบ้ากัดก่อนเลย
“ ไปหาไรกินหวะ....ยังไม่นอนอีกเหรอวะ ”
“ คืนนี้มีบอลหวะ......พี่แพมกลับก่อนเถอะครับ เดี๋ยวให้นัทมันดูแลผมแทน ”
“ แต่พี่....”
“ ให้อานัทดูแลอาเดี่ยวมันเถอะ หนูแพมกลับเถอะลูก ” โอ้วว คุงม๊ามาช่วยแล้นนน
“ .....งั้นได้ค่ะ หนูกลับก่อนนะค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่ค่ะ สวัสดีค่ะ ม๊า ” พี่แพมลาคุงม๊า....แต่กลับไม่สนใจผมเลย
หุหุ ช่างเถอะเน๊อะ จะเก็บมาใส่ใจทำไม.......
“ ม๊าหิวมั้ยครับ เดี๋ยวผมไปซื้อไรให้ทานครับ ” ผมถามม๊า
“ อ่อ ม๊ากินมาแล้ว ”
“ ม๊าจะกลับเมื่อไหร่ก็บอกนะครับ เดี๋ยวผมให้ว่านไปส่ง ”
“ ขอบใจลื้อมากนะ อั้วมีเรื่องจะคุยกับลื้อหน่อย ”……เรื่องไรหว่า ??? ผมกับม๊าออกไปคุยกันที่ระเบียงครับ
ส่วนไอ้ว่านก็คุยกับไอ้หมาเดี่ยว....คงไม่พ้นเรื่องแข่ง
“ ว่าไงครับ ม๊า ? ”
“ เรื่องอาแพมนั่นแหละ เค้ามาพูดกับม๊าเรื่องอาเดี่ยว ”……จากลม...ที่พัดอ่อน...กลายเป็นลมหมุน.....
“ ครับ เรื่องผมกับเดี่ยวหรือเปล่า ? ”
“ อื้ม .......อาแพมเค้าอยากให้อาเดี่ยวเลิกคบลื้อ .....รักแบบนี้มันไม่มีจริง ”
“ .......ครับ...... ” เหมือนโดนต่อยเลย แมร่งจะ ๆ กลางลำตัว
“ พูดอะไรอีกเยอะแยะ แล้วพ่ออาแพมก็มาคุยกับม๊าอีก ......” กะน๊อคผมแน่ ๆ
“ แล้วม๊ามีอะไรจะบอกผมหรือเปล่าครับ ? ” เฮ้อ จะช้าจะเร็ว ก็ต้องรู้อยู่ดี ขอตรง ๆ เลยครับ
“ ไม่มีไรหรอก ม๊าจะบอกว่าให้ลื้อเข้มแข็งนะ อย่าคิดมาก....มีอะไรก็ค่อย ๆ คุยกัน ......” ม๊าพูดเยอะครับ แต่จำไม่ได้อะ 555+ สรุปได้ประมาณนี้อะครับ หุหุ
“ จริง ๆ มันขึ้นอยู่กับตัวเดี่ยวเองนะครับ ......มันไม่ยอมพูดกับพี่แพม ไม่ยอมตัดไฟแต่ต้นลม....มันใจอ่อนไป
วันนี้ผมอึดอัดมากครับ....เหมือนผมเป็นคนนอกอะครับม๊า….ผมทั้งอดทั้งทน.....เหมือนว่ามันไม่มีไรเกิดขึ้นพยายามหา
ไรทำ ......ใจจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน......ม๊าครับ มันจะดีมั้ย.....ถ้าผมไปรักคนที่เค้ารักผมจริง ๆ และพร้อมจะอยู่กับผม .....”
....ผมระบายอย่างไม่เกรงใจให้ม๊าฟัง.....
“ จะทำอะไรก็คิดดี ๆ แล้วกัน.....ม๊าไม่อยากเสียลื้อไปนะ ” ....ขอโทษครับม๊า.....คุยอะไรกันอีกนิดหน่อยแล้วก็เข้ามาในห้องครับ ไอ้ 2 ตัวนั่นดูบอลแมร่งหนุกหนานกันใหญ่......ผมเดินเข้าหาไอ้เดี่ยว.......
“ เฮ้ย ......มีอะไรจะคุยด้วยหวะ .....” ผมบอกไอ้เดี่ยว
“ จริงจังปะ ”
“ .....อืม....” ผมตอบ
“ งั้นกรูยังไม่อยากคุย ” เฮ้ออดูมันตอบ.....สรุปก็รอมันดูบอลจบครับ......ตี 1 ครึ่ง....ผมให้ไอ้ว่านไปส่งม๊าที่บ้าน
ผมจะเฝ้าไอ้เดี่ยวเอง....
“ เช็ดตัวให้หน่อยดิ ” ไอ้หมาบ้าเห่า....ผมไม่พูดไรครับ...ก็ลุกไปทำตามที่มันบอก.........ถอดเสื้อ.....เช็ดตัว....
ไล่ลงมาถึง...ขา...ผมนึกว่าจะใส่เฝือก...แต่แค่พันผ้านิดหน่อยเองครับ....เหมือนจะไม่เป็นไรมาก
“ เจ็บป่าว ” ..... ผมถามมัน
“ ตอนแรกแสบมาก ตอนนี้เฉย ๆ แล้วหวะ ” เฮ้ออ แค่รู้ว่ามันเจ็บผมก็เจ็บตามแล้ว ......
“ คงได้ยาดีเน๊อะ เห็นดูแลกันตลอดไม่ไปไหน ....” ผมประชดมัน
“ อะไรของเมิง เมิงนั่นแหละหายไปไหนมา ” ….เหมือนโดนตบหน้า ..... เจ็บจนพูดอะไรไม่ไหว
“ เออ กรูขอโทษ ” หลังจบประโยคนี้ ตลอดทั้งคืนก็ไม่มีการพูดคุยกันอีกเลย......คล้ายกับว่าผมอยู่ห้องนี้คนเดียว…… อยากจะพูดนะครับ ว่าผมรู้สึกไง.....แต่ถึงพูดไปก็คงไม่มีประโยชน์...อยู่คนเดียวไม่เหงาเท่าสองคน
.....เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ ....แล้วเวลาเช้าก็มาถึง.........ยังไม่ ๘ โมงเช้าม๊ากับว่านก็มาครับ........ได้เวลาผมไปพักผ่อนจริง ๆ ตอนนี้เพลียมากครับ ผมคุยกับม๊าเล็กน้อย ...แล้วก็จะเดินออกไปจากห้อง....
“ จะไปไหนอีกวะ ” เสียงไอ้หมาเดี่ยวเห่าครับ.....
“ เดี่ยวเราลองห่างกันสักพักนะ ” .......ความเพลีย ความกดดัน...อะไรทุก ๆ อย่าง ทำให้ผมพูดออกไปตามความรู้สึก
ม๊ากับว่านอึ้งไปเลยครับ
“ อะไรนะ ......”
“ เมิงได้ยินไม่ผิดหรอก .....”
“ ทำไมวะ มันเกิดเชี่ยไรขึ้น...........หรือเมิงมีชู้ ” ไอ้เดี่ยวเริ่มโวยวาย
“ ไม่มีอะไรทั้งนั้น เรื่องมันเกิดจากแค่เรา ๒ คนนะ เดี่ยวเมิงใจอ่อนเสมอ เมิงยังปล่อยให้พี่แพมเข้ามาวนเวียนอยู่ข้าง ๆเมิง มันไม่ใช่แค่พูดคุย....แต่พี่เค้าต้องการมากกว่านั้นเมิงก็รู้.....เรื่องนี้กรูเคยบอกเมิงไปนานแล้ว....กรูเชื่อใจ พยายามข่มใจ อดทน ต่าง ๆ นานา ...เมิงอย่าให้ความหวังเค้าดิวะ......ทุกครั้งที่เห็นเมิงกับพี่แพมอยู่ด้วยกัน....มันเหมือนแก้วน้ำที่ค่อย ๆ ร้าวหวะ .....น้ำที่เปรียบเสมือนกรูมันค่อย ๆ ไหลซึมออกมา....ทีละนิด ๆ จนสุดท้ายมันก็จะไม่เหลืออะไรเลย........
หรือถ้าเมิงจะเลือกพี่แพม....กรูก็ไม่ว่าไรนะ....กรูเข้าใจและพร้อมจะยอมรับ......”
“ .......เชี่ยยย !!!......” ไอ้หมาเดี่ยวเห่า เหมือนน้ำตามันจะไหลด้วยครับ....เสียงมันสั่น ๆ
“ เห็นปะ แค่นี้เมิงยังตัดสินใจอะไรไม่ได้เลย....
การที่เราอยู่ใกล้กันมากไป .........อาจทำให้ลืมอะไรบางอย่างไปก็ได้ ”
“ มีอะไรค่อย ๆ พูดกันครับ ” ไอ้ว่านเห่า
“ ผมขอตัวไปพักก่อนนะครับม๊า สวัสดีครับ ปะไอ้ว่าน ” ผมลาม๊า
“ การที่เราห่างกันบ้าง....เมิงอาจจะรู้จักตัวเองมากกว่านี้นะ ว่าความต้องการของเมิงคืออะไรกันแน่ แล้วเจอกันครับ ”
ผมสั่งลาดี่ยว หวังว่าจะเป็นการลาที่ไม่....ตลอดไป
ไอ้ว่านเดินออกมาตามผม......
“ พี่คิดดีแล้วเหรอครับ ” ไอ้ว่านถามผมตอนที่อยู่ในรถ
“...............................” ผมเงียบ....ได้แต่มองออกไปนอกรถ...
“ พี่ครับ ฟังผมอยู่หรือเปล่า ”
“ หาว่าไงนะ ........”
“ ผมถามว่า พี่คิดดีแล้วเหรอครับที่พูดไปเมื่อกี้อะ ”
“ ป่าวหวะไม่ได้คิด.....มันออกมาจากใจไม่ได้ผ่านสมองเลยหวะ ”
“ สงสารพี่เดี่ยวนะครับ ”
“ แล้วกรูหละ ? ”
“ พี่ก็....นะ แหะ ๆ ”
“ พอเถอะเมิง......อย่าพูดไรอีกเลย........” แล้วทั้งรถก็เต็มไปด้วยความเงียบ....เงียบจริง ๆ นะพี่น้อง......งุงิ
“ เฮ้ย.....เมิงไปไหนวะ ” ไอ้ว่านขับรถออกนอกเส้นทางอีกแล้ว
“ เดี๋ยวก็รู้ครับ ” เชี่ย ไอ้นี่ได้ใจแมร่งเอาใหญ่ สาดดด ว่าไงว่าตาม......แล้วก็มาจอดที่ร้าน.....กาแฟ
มันลงรถโดยที่ไม่พูดไรเลย.....5 นาทีผ่านไป......มากลับมาพร้อมกับ....น้ำ 2 แก้ว....ผมไม่พูดไรครับ มันคงอยากดื่มกาแฟ .....
“ นี่ครับ ” ….มันยื่นแก้วน้ำมาให้ผม
“ อะไรวะ ? ”
“ ก็ของพี่ไงครับ ”
“ เออ ๆ แดรกก็ได้เว่ย ” รำคาญมันครับ แดรก ๆ ไปให้จบ.....แก้วแรก....ชาดำเย็น....อีกแก้ว....โอเลี้ยง.......
เหมือนเดิมครับ ยังคงเป็นน้ำที่ผมชอบดื่มมาก
“ พี่รู้มั้ยครับ ทำไมผมชอบเอาน้ำมาให้พี่ …….” อ่าวเวรมันมีเหตุผลด้วยเหรอวะ
“ ....มันเหมือนเป็นการเติมใจพี่ไงครับ แต่มันเติมเท่าไหร่ก็......ไม่เคยเต็ม.......”
“ หมายความว่าไงวะ ? ”
“.........ผมก็แค่เพ้อไปครับ ไม่มีไรหรอก ดื่มไปเถอะครับจะได้ใจเย็นลงบ้าง......... ”
“ อ่าวเวร.....หลอกให้อยากแล้วจากไป…….” ไม่นานก็ถึงบ้านครับ เจอคุงชายปลาทองก่อนเลย.....
เฮ้ออ คงต้องห่างมันสักพักครับ แต่คงจะแวะมาเล่นกับมันบ่อย ๆ.....
ถึงบ้านผมก็จัดการรีดเสื้อผ้าให้ไอ้เดี่ยวมัน.....ล้างจาน....เช็ด ปัด กวาด ถู .....ทำทุกอย่างก็ว่าได้ครับ....
ที่ทำไปก็เพราะความเคยชิน...แล้วก็ห่วงครับ ถ้าไม่มีผมจะเป็นยังไง ……จื้ดมากครับ.....ทำอะไรเสร็จผมก็ขึ้นไปเก็บของ.....ตอนมามีกระเป๋าแค่ใบเดียว แต่ตอนกลับแมร่งมี 3 ใบ 5555+ ยังดีที่ไอ้ว่านช่วยเลยทำให้เสร็จเร็วขึ้น
ลงมาด้านล่าง...ผมมองไปทุกมุมก็จะเห็นมันอยู่......ความเป็นห่วงก็บังเกิด.....มันจะอยู่คนเดียวได้ป่าววะ......
แต่ก่อนยังไม่มีกรูเลย มันต้องอยู่ได้ดิ เน๊อะ ^^.....เพื่อความสบายใจผมเลยเอา post it ไปแปะไว้ที่ต่าง ๆ ......
ทีวี – อย่าเปิดทีวีทิ้งไว้ แล้วถ้าไม่ดูแล้วปิดสวิตช์ปลั๊กพ่วงด้วย
ตู้เย็น – ก่อนดื่มนมดูวันหมดอายุด้วยนะ แล้วก็ไม่ต้องซื้อมามาก เดี๋ยวกินไม่ทัน แล้วก็ก่อนซื้อดูวันหมดอายุด้วย
อีกอย่างอย่าซื้อเยอะนะ เดี๋ยวกินไม่หมดแล้วต้องทิ้งอีก
เครื่องซักผ้า – อย่าใส่ผงซักฟอกเยอะนะ 1 ตะกร้า 1 ช้อนพอ อ่อ ๆ แล้วแยกผ้าขาวด้วยหละ
ห้องครัว – เศษอาหารทิ้งวันต่อวันนะ เดี๋ยวหนูกับแมลงสาปจะมา ( ทางที่ดีอยู่คนเดียวไม่ต้องทำอาหาร )
ให้อาหารปลาทองด้วยนะวันละ 2 มื้อ เช้า – เย็น 1 ถาด ( ไม่ต้องพูนนะ )
ประตูบ้าน ( ด้านใน ) – ก่อนออกบ้านอย่าลืม ปิดแก๊ส ปิดไฟ กุญแจบ้าน
แล้วก็ค่าน้ำค่าไฟ + ค่า net ถ้าได้บิลแล้วไปจ่ายที่ 7 – 11 เลยนะ
ห้องนอน – อย่านอนดึกหละ ห่มผ้าด้วยนะ ถ้าเปิดแอร์นอนต้องใส่เสื้อด้วย !!!
ห้องน้ำพยายามล้างทุกอาทิตย์นะ.....
หัวเตียง - ........ฝันดีนะครับ.......
((( TBC. )))
>>> คำเมืองตอนละคำ : กึ๊ดนัก = คิดมาก <<<
หัวข้อ: กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล... (อ่าน 919985 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก