๒๔
“ กรูมากับไอ้นัทหวะ ” ไอ้เจี๊ยวเห่า
“ ไหน ? มันอยู่ไหน ? ” ไอ้เดี่ยวเห่า
“ เป็นไงบ้างวะ ? ” ผมทักทายไอ้หมาบ้า
“ ทำไมเพิ่งมาวะ ” ไอ้หมาบ้าเห่า
.
.
“ โทษทีหวะมาช้าไปหน่อย ” ผมตอบไอ้หมาบ้า
“ แล้วมากับไอ้ 2 ตัวนี้ได้ไง ” ไอ้หมาบ้าเห่า
“ คนเยอะเลยนะ ” ........จู่ ๆ ก็มีเสียงชายดูมีอายุดังมาจากด้านหลัง ผู้ใดวะ ? ...... เง้ออ คุงพ่อพี่แพมครับ
“ คุณพ่อมาแล้วเหรอค่ะ ” พี่แพมทักทายคุณพ่อ .....แล้วทั้ง 3 คนก็คุยกันอย่างหนุกหนาน ดีจริง รู้สึกตัวเองเหมือนเนื้องอกฉิบหาย....แค่จะถามอาการว่าเป็นไงมั่งก็ยังไม่ได้ถาม....ผมยังไม่ไปไหนครับ ยังรออยู่ในห้อง
รอที่จะคุยกับมัน.....แต่ ครึ่ง ชม. ผ่านไป ...... 1 ชม. ผ่านไป .......2 ชม. ผ่านไป ......เริ่มรู้สึกว่าผมควรไปซักที
ผมเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบ ๆ ......
“ ไอ้นัทจะไปไหนวะ ” แหนะยังมีคนอุตส่าห์รู้ว่ากรูมีตัวตน
“ ไปหาไรกินหวะ ” ผมบอกไอ้เจี๊ยว …..โกหกอีกแล้วกรู....ผมเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบ ๆ คงไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่า
ผมไม่อยู่แล้ว.......ผมเดินใจลอยคิดอะไรเรื่อยเปื่อย.....ทางเดินใน รพ. ช่างไกลจริง ๆ สาดดดดดดด
เหมือนกรูทำ MV. อยู่เลย เน่าจริง ๆ .....ลงมาถึงชั้นล่างสุดว่าจะออกไปซื้อขนมปังแต่ตาก็มาสะดุดกับผู้ชายคนหนึ่ง....หน้าคุ้น ๆ 5555+ ใช่แล้วเค้าคือคุงพี่โอม คริ ๆ โอ้วววคิดถึงสาดดด
“ สวัสดีครับ ” ผมทักทายหมอโอม
“ สวัส....อ้าววววน้องนัท มาได้ไงเนี่ย ” หมอโอมดูจะตื่นเต้นมากครับ
“ มาหาพี่ไงครับ ” คริ ๆ หยอดเล็กน้อย
“ โหยย เดี๋ยวกอดซะเลย ”
“ เดี่ยวมันเกิดอุบัติเหตุอะครับ นอนพักอยู่ รพ. พี่เนี่ยแหละ ”
“ อ่าวเหรอ แล้วเกิดไรขึ้นหละ ? ” ผมก็อธิบาย บลา ๆ ๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ ........ยาวฉิบหาย.....
“ ผมไม่รบกวนพี่แล้วครับ งั้นผมไปหาไรหม่ำก่อนนะครับ ”
“ เฮ้ย ไม่ได้รบกวน พี่ก็ออกเวรแล้วเหมือนกัน ปะงั้นพี่ขอไปหม่ำเป็นเพื่อนน้องนัทนะครับ ”
ผมกับหมอโอมก็ไปหม่ำขนมปังหน้า รพ. ครับ.....เฮ้อยังดีที่มีคนอยู่เป็นเพื่อน จะได้ไม่ฟุ้งซ่านไปกว่านี้.....
“ น้องนัทเครียดไรหรือเปล่าครับ ” ??? พอมาถึงร้านก็เจอคำถามเด็ด ....ตอนนี้อยากเข้าไปกอดหมอโอมจังเลยครับ
ไอ้นัททำไมเมิงอ่อนแอจังวะ ....ผมนิ่งสักพัก.....จ้องหน้าหมอโอม...........กลืนน้ำลาย.....แล้วพูดว่า
“ นิดหน่อยครับ ” ผมฝืนยิ้มทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เสียงพูดกลับสั่นเครือ ........
“ เอาไว้น้องนัทพร้อมแล้วค่อยบอกพี่ก็ได้ครับ ” .....อ่า....ยิ่งทำให้ผมอยากเข้าไปกอดพี่เค้าใหญ่เลย
“ ขอบคุณครับ ” ผมขอบคุณหมอโอม
“ แล้วเดี๋ยวน้องนัทจะกลับไปที่ รพ. หรือป่าวครับ ”
“ อืม ......ไม่รู้เลยครับ แต่คิดว่าอาจจะไม่กลับไปแล้ว ” ….ไม่อยากกลับไปเป็นเนื้องอก อยู่กับคนที่อยากอยู่กับกรูดีกว่า สบายใจกว่าเยอะ.....ผมเลยโทรฯบอกไอ้เจี๊ยวให้เอารถไปจอดไว้ที่ชมรมแล้วฝากกุญแจไว้ที่ไอ้ว่าน
“ เอางี้ดีป่าวครับ ไม่ต้องหม่ำหนมปังเยอะ เดี๋ยวเราไปหาของอร่อยกินกัน ”
“ ได้ครับ ^^ ” เวลานี้ขอทำอะไรที่สบายใจบ้างครับ.....ไม่รู้ว่าผิดมั้ย...แต่ถึงผิดก็จะทำ....
พี่โอมพาผมไปหม่ำอาหารญี่ปุ่นในห้างครับ....สั่งมาเยอะโคตร หุหุ หมอโอมแดรกเก่งฉิบหาย แต่ไม่ยั๊กจะอ้วนหรือมีพุง
คือหุ่นดีอะครับ เป็นมื้อที่ผม enjoy eating มาก ๆ คุยกันหนุกหนาน....หมอโอมเป็นคนที่ take care เก่งครับ ตักโน่นตักนี่ให้ผมตลอด เป็นห่วงผมสารพัด......พนักงานในร้านมองมาบ่อย ๆ ครับ ไม่เป็นไรครับจะคิดยังไงก็ชั่งตอนนี้ผมมีความสุขก็พอแล้ว....
“ ดูพี่มีความสุขเน๊อะ ” ผมบอกหมอโอม
“ ครับ....ผมมีความสุขจริง ๆ ครับ ได้ทำให้คนที่เรารักมีความสุขมันยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดครับ ” ตอบซะพระเอกโคตร ๆ
......ทำไมหมอโอมเหมือนไอ้หมาบ้าจังเลยวะ.......ผมคิดว่าหมอโอมคือเดี่ยว ???.....เฮ้ย บ้าไปละกรู ภาพซ้อนเหรอวะ ? ....
“ ขอบคุณครับ แล้วพี่คิดไงที่คนจะมองว่า....เราเป็นแฟนกัน...” ถามไปอายไปวุ้ย...แล้วกรูจะถามทำเพื่อ ??
“ 555+ ไม่เห็นต้องสนใจคนอื่นครับ ทุกอย่างอยู่ที่เราครับ ” ตอบได้พระเอกอีกแล้ววุ้ย หุหุ
“ แล้วตอนนี้พี่ดู ๆ ใครอยู่หรือเปล่าครับ ”
“ ผมรักคนยากครับ ”
“ อ่อ ครับ ” หุ หุ แต่ละคำตอบนี่เด็ดขาดจริง ๆ
“ เดี๋ยวเราไปดูหนังกันมั้ย ”
“ ได้ครับ นี่พี่กำลังทำคะแนนป่าวเนี่ย ”
“ ผมไม่แข่งกับใครหรอกครับ ที่ผมต้องการคือ...อยากให้และอยากได้ความสุขครับ เท่านั้นเอง ”
สุดตรีนไปประกวดสุภาพบุรุษแห่งปีดีมั้ยพี่ 5555+ หม่ำอิ่มแล้วก็ไปดูหนังครับ.....ผ่านร้านหนังสือเห็นซอคเกอร์แล้วคิดถึงคนบางคนครับ เฮ้อออ แมร่งเอ้ยยยยยย ทำไมทุกครั้งที่คิดถึงมันแล้วผมเหมือนจะเศร้า ๆ ไงไม่รู้.....
ตกลงดูหนังเรื่อง Bourne : Supremacy ผมชอบเฮีย Matt Damon โคตร ๆ ไม่หล่อแต่อร่อย 555+
จริง ๆ กะว่าจะดูกับคนบางคนแต่ตอนนี้ไม่รอแล้วครับ.......
หมอโอมก็ตามใจผมอยู่แล้วครับ......20.50 น. ได้เวลาดูหนัง......ก่อนที่ไฟจะดับลงหมอโอมก็กระซิบว่า...
“ น้องนัทครับ ผมขออนุญาตจับมือนะครับ ” โหยยย สุดแสนจะมียางอาย เต็มที่ครับพี่ 555+
ถ้าถามว่าผมผิดกับไอ้หมาบ้ามั้ย.....ผมว่าผิดนะ....แต่ตอนนี้ผมขอครับ......
หนังม่วนแต้ ๆ >0< ชอบมากมาย แต่กลางเรื่องนี่ดิมีเสียว....ไม่ใช่หนังนะ แต่หมอโอมเค้า...เอามือผมไปจูบอะ
คุงพระ >0< ไข้หุยชิบหายยยยย ขนลุกเลยอะ ยอมรับครับว่ารู้สึกดี.....ถ้าเป็นมัน....มันจะทำงี้มั้ยอะ ?...
เอาอีกแล้ว......ดันไปคิดถึงมันอีกแล้ววว ...........2 ชม. ผ่านไปหนังก็จบลงด้วยดี แต่ชีวิตจริงก็ยังดำเนินต่อไป
“ ให้พี่ไปส่งที่ไหนครับ ” หมอโอมถามผม.......เออหวะทีไหนดีวะ.....กรูจะไปที่ไหนดี.......
“ ที่ชมรมก็ได้ครับ ” …….
“ ดึกป่านนี้แล้วยังไม่กลับบ้านเหรอ ”
“ อ๋อ ไอ้ว่านรอผมอยู่ครับ ” …..ผมเดาว่ามันรอผมอยู่ครับ....แต่ถ้ามันไม่รอผม ก็ไม่เป็นไร เพราะผมไม่ได้บอกมันไว้ก่อน.....ผมแค่ใช้ความรู้สึกตัดสิน......
5 ทุ่มกว่า ๆ ก็มาถึงที่ชมรมครับ ไฟยังสว่างอยู่เลย ยังมีบางคนอยู่สนามหน้าชมรมครับ....หนึ่งในนั้นคือ....ไอ้ว่าน
รู้สึกรักมันจริง ๆ ครับ .......แต่ผมไม่เคยทำอะไรให้มันเลย.....
“ ขอบคุณพี่มากนะครับ ” ผมขอบคุณหมอโอม
“ยินดีรับใช้ครับ ” หมอโอมพูดพร้อมยิ้มหวาน ๆ ...อยากเข้าไปกอดจังแต่กลัวว่าจะเกินเลย
...........แล้วหมอโอมก็กลับ
“ มาแล้วเหรอพี่ ” ไอ้ว่านทักผมครับ
“ เมิงยังอยู่เหรอวะ นึกว่าไม่อยู่ละ ”
“ อยู่สิครับ ผมรู้ว่าพี่ต้องมา ”
“ แสนรู้จริงเมิง แล้วตกลงผลเป็นไงวะ ” ผมถามถึงผลบอลเมื่อตอนเย็น
“ แพ้หวะพี่ 2 – 3 ”
“ เสียใจปะ ? ” ผมถามไอ้ว่าน
“ ไม่ครับ ผมเต็มที่แล้วครับ ”
“ ต้องงี้ดิ ” นี่แหละครับชัยชนะที่แท้จริง ^^ ไม่ชนะเลิศแต่ชนะใจผมครับ
“ คืนนี้เมิงไปไหนปะ ” ผมถามไอ้ว่าน
“ ไม่ได้ไปไหนครับ เนี่ยผมรอแค่พี่อะเสร็จก็จะกลับ ”
“ ไปนอนบ้านกรูหน่อยดิ นอนเป็นเพื่อนกรู ”
“ แล้วพี่ไม่นอนเฝ้าพี่เดี่ยวเหรอครับ ”.......................หึหึ แค่เยี่ยมยังไม่ได้เลย..................
“ มีคนเฝ้ามันเยอะแล้ว....ปล่อยมันไปเถอะ ” …..ว่าแต่....ป่านนี้มันจะเป็นไงมั่งเนี่ย......
“ ปะ ๆ ไปได้แล้ว ” ผมบอกไอ้ว่าน.........
“ ผมเก็บของแป๊ปครับ ” ………จากนั้นก็ล้อหมุนกลับสู่วิมาน....นั่งไปนั่งมา.....เอ่อคือ......
“ ทำไมเมิงมาเส้นนี้วะ ” มันขับผ่าน รพ. ที่ไอ้เดี่ยวพักอะ ทั้งที่ความจริงไม่ต้องผ่าน.....
“ อ่าวเหรอครับ โทษทีครับ ” …..ไอ้ว่านมันต้องการไรวะ สาดดด ........แต่ก็นะ ไหน ๆ ก็ผ่านแล้ว.....
“ งั้นแวะหน่อยก็ได้ ท่าทางเมิงคงอยากเยี่ยม ” หุหุ ขอแถหน่อย ....และแล้วก็มาถึงห้อง....ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ ไอ้ว่านเมิงเข้าไปดิ ”
“ พี่จะกลัวไรอะ ” ผมไม่ได้กลัวนะครับก็แค่ประหม่าอะ....-*- เฮ้ออออ ตามคาดครับในห้องมีพี่แพม เพื่อนพี่แพมแล้วก็ม๊า
“ ไอ้ว่านกรูนึกว่าเมิงจะไม่มาละ ” ไอ้หมาเดี่ยวทักไอ้ว่าน
“ สวัสดีครับม๊า สวัสดีครับพี่แพม ” ไอ้ว่านทักทาย.....
“ เป็นไงมั่งพี่ หนักเลยเหรอ ”
“ จิ๊บจ้อยเว่ย แล้วเมิงเจอไอ้นัทมั่งปะ ? ”
เป็นเพราะฉัน มันคงอ่อนแอ กว่าที่เคยเป็น สิ่งที่เห็น ไม่เหมือนตัวฉันที่ทำ
หรือวันนี้ เพราะฉันมันความต้านทานต่ำ ถึงได้ทำอะไรผิดเพี้ยนไป
เป็นเพราะฟ้า มันดูแปลกดีก็เพราะมีดาว อาจจะเพราะ กลางคืนมันเหงาเกินไป
อดใจไม่ไหว ต้องมา อยากรู้เธอเป็นอย่างไร
อดใจไม่ไหว ต้องเจอ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม อยากมาหา หวังว่าคงไม่เป็นไร
ฉันไม่ค่อยเข้าใจ แต่ขอให้เธอเข้าใจ ก็พอ
((( TBC. )))
>>> คำเมืองตอนละคำ : กาด = ตลาด <<<
หัวข้อ: กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล... (อ่าน 878878 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก