18.
“ แล้วโน้ตหละมีแฟนยัง ”
“ เรายังไม่ไว้ใจตัวเองเลย ”
“ ยังไงหละ ”
“ เราอยากมีรักครั้งใหม่นะแต่ขอเป็น.......คนเดิม ”
.
.
“ ไม่มีนิยายรักภาค 2 หรอก....มันจบไปตั้งแต่ภาคแรกแล้ว ” ผมบอก
“ อยากย้อนอดีตได้หวะ ” โน้ตพูด
“ หันหลังกลับไปมอง มันก็ไกลจนเกินจะคว้าแล้ว ”
“ ไม่มีโอกาศเลยใช่ปะ ”
“ โอกาศมันมีเฉพาะบางคนเท่านั้น โน้ตใช้มันหมดแล้ว ”
“ แต่ยังดีนะ ที่นัทคุยกับเราอยู่ ”
“ อดีตก็ส่วนอดีต อยู่ปัจจุบันดิ ใช่ปะ ”
“.......ถ้ารู้งี้ เราคงไม่ให้มันเกิด.......”
“ สำหรับความรักแล้ว ไม่มีคำว่ารู้งี้หรอกนะ ”
“ เนอะ แล้วนัทเป็นผู้จัดการทีมได้ไงอะ ” ต่างคนต่างเล่าประวัติ 5 ปีที่ห่างกันไป หุหุ มันมีแฟนผ่านมาแค่คนเดียวเองครับ ไม่น่าเชื่อนะเนี่ย มันบอกว่ามันต้องการคู่ชีวิตไม่ใช่แค่แฟน....บลา ๆ มันเรียนคณะวิศวะฯครับ ( อีกแล้ว )
มันยังคงแต่งรถเหมือนเดิม มีโอกาศได้แข่งด้วย ชนะบ้างแพ้บ้างสลับกันไป ชีวิตอยู่ที่มหาวิทยาลัยซะเป็นส่วนมาก…..
กินกันจนร้านจะปิดครับ ก็ได้เวลาสะบัดก้นกลับ......
“ ให้เราไปส่งที่บ้านเลยปะ ” โน้ตถาม
“ ส่งเราที่ชมรมอะ เดี๋ยวกลับกับ....เพื่อนอะ ” ผมตอบ.....เฮ้ออ !!! ทำไมกรูไม่บอกว่าเป็นแฟนวะ
“ .......เหรอ......” มันรู้แหละครับ ว่าที่ผมจะกลับด้วยไม่ใช่เพื่อนแน่ ๆ
“ แล้วโน้ตทำไรต่อ ”
“........ที่นี่ยังเหมือนเดิมนะ แต่..........”
“ แต่ไร ? ”
“....เราไม่น่าทำสิ่งสำคัญในชีวิตหายไปเลย.....”
“ …………….. ” ผมไม่พูดอะไรต่อ.....
*****
...เมื่อตอนที่จากฉันคิดว่าไม่เป็นไร
เมื่อจากกันไปก็คงเจ็บปวดไม่นาน ฉันคิดผิดไปเองวันที่เธอเดินไปจากฉัน
ไม่มีวันไหนไม่ทุกข์ไม่ทรมาน หากรู้อย่างนี้ฉันคงไม่ยอมให้เธอไป
หากรู้สักหน่อยจะยอมพูดจาดีๆ
...หากรู้อย่างนั้นฉันจะยอมจะง้อให้เธอคืนดี จะทำทุกทางที่มีไม่ให้เธอไป
...ปล่อยเธอให้ไปเพราะคิดว่าไม่แคร์กัน ปล่อยเธอวันนั้นเพราะโกรธที่เธอเฉยชา
...หันหลังกลับมามองเธอก็ไกลจนเกินจะคว้า
มันเงียบมันเหงาจนฉันต้องเสียน้ำตา
...หลับตาลงทุกๆวันก็ยังคิดถึงกันอยู่ไม่หาย นึกไปคิดไปก็เห็นแต่เธอ
อยากเอาวันนั้นคืนมาฉันฝันถึงอยู่เสมอ
ทุกวันฉันรอ ฉันคอย........
*****
แล้วก็มาถึงชมรมครับ....ยังมีคนอยู่ครับ...แล้วที่สำคัญ....มองมาที่ผมใหญ่เลย
โน๊ตมันจอดรถแล้วเดินมาพร้อมผม ....
“ ลำก่อจ้าววววว ( อร่อยมั้ยครับ ) ” เสียงพี่แหกดังมาแต่ไกล
“ ลำกะ อ้ายยังบ่ากลับเตื้อก๋า ( หร่อยเดะ พี่ยังไม่กลับเหรอ ) ” ผมถามพี่แหก
“ ฮาก่อมารอคิงเนี่ยกะ ไอ้หมาของคิงมันเดือดสาดด ไล่กัดเปิ้นไปทั่ว ( กรูก็มารอเมิงเนี่ยแหละ ไอ้หมาบ้าของเมิงมันโกรธสาดดด ไล่กัดเค้าไปทั่ว ) ”
“ แต้ก๋า ....ผมก่อมาละล๊อ ( จริงเหรอ...ผมก็มาแล้วไง ) ”
“ คิงไปกิ๋นโตยใคร๋วะ ( เมิงไปกินกับใครวะ ) ”
“ อ่อ ๆ นี่โน้ต เป๋นเปื้อนสมัยตี้เฮียน มงxxxx ”
“ สวัสดีครับ ” โน้ตทักทายที่แหก
“ คิงเป๋นนักบอลก๋า ” พี่แหกพูดกับโน๊ต
“ กองกลางครับ อยู่มหาลัย xxx แต่เป็นคนเมืองแต้ ๆ เลยครับ ”
“ กลับบ้าน ” .....มาแล้วครับ ไอ้หมาบ้าอยู่ดี ๆ มันเดินเข้ามาจับมือผมเดินไปที่รถ ไม่ดิลากมากกว่า
“ เฮ้ย เดี๋ยวดิวะ ” ผมไม่ยอมครับ แต่มันบีบมือผมเจ็บมาก ผมหันไปมองหน้ามัน
รู้เลยครับว่ามันพิโรธอย่างใหญ่หลวง มันไม่ยอมฟังผมแน่ ๆ เลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย
“ เฮ้ยเมิง กรูบอกแล้วนิ กรูไปกินข้าวกับเพื่อน ” ผมพยายามอ้อนไอ้หมาบ้า
“ เมิงบอกไปกับเพื่อน แต่นี่มัน.......หึหึ ”
“ มันไม่มีอะไรแล้ว กรูไม่ได้ไปเดทนะ ”
“ เมิงรู้มั้ยกรูจะเป็นบ้าอยู่แล้ว มีคนบอกว่าเมิงไปกินข้าวกับ.....แฟนเก่าแค่ 2 คน กรูไม่เป็นอันซ้อม
ต้องมานั่งสงบสติอารมณ์ข้างสนาม โทรศัพท์ก็ไม่รับอีก......แล้วเมื่อกี้...แมร่งซ้อนมอไซค์ฯกันมาอีก ”
ไอ้หมาบ้าจ่มยาวชิบหายวายวอด -*-
“ เมิงยังเชื่อกรูอยู่มั้ย ”
“....เชื่อดิ...แต่แค่หงุดหงิดก็เท่านั้น เมียใครใครก็หวง ”
“ กรูไม่ทำให้ความไว้ใจเมิงเสียเปล่าหรอก ”
แล้วคืนนั้นผมก็โดนสำเร็จโทษครับ แบบว่าไงดี เหนื่อยสาดดด งุงิ
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ครับ พัก 1 วัน....จริง ๆ ตอนเช้าต้องไปเรียนจีนแต่ไม่ไหวครับ ต้องโดด อดเจอหมอโอมเลย
ไม่เป็นไรยังไงก็อยู่ในใจผมอยู่ละ อิอิ เมื่อวานก็เพิ่งได้คุยกันยังคงน่ารักเหมือนเดิม สุโค่ยย >0<
เช้าวันนี้ว่าง ๆ ครับขอพักกายพักใจมั่ง.....เล่นกับคุงชายปลาทองนี่มันแสนจะสบายดีจริง ๆ เหมือนมันรู้ครับ
มันเดินตามผมตลอด ผมจะทำอะไรก็ตามไม่ห่างผมเลย ส่วนไอ้หมาบ้าเล่นเกมส์ครับ
สาย ๆ ก็จัดบ้านครับ มีคุงปลาทองมาช่วยป่วนอยู่ข้าง ๆ ครับ แต่แล้วก็นะ ไม่รู้เพราะอะไร
ดันไปเจอหนังสือรุ่นสมัยยังเกรียน.....เคยเปิดอ่านหนังสือรุ่นแล้วความหลังมันเหมือนหวนกลับคืนมามั้ยครับ
เชี่ยเอ้ยยยยย......รูปผมกับโน้ตที่ถ่ายด้วยกัน .....กอดคอกันด้วยรอยยิ้มที่มันช่างสดใส
********
เช้าวันอาทิตย์ได้นอนตื่นสาย พักใจที่มันวุ่นวาย ได้มีเวลาจัดข้าวของที่กองซะเต็ม
เจอกล่องใบนึงที่ลืมไปแล้ว เปิดดูมันมีจดหมาย ที่เธอเคยส่งมาให้กับฉัน
เหมือนความทรงจำถูกปลุกขึ้นมา ภาพเธอก็ลอยเข้ามา
เหมือนเรื่องดีดีในจดหมายเพิ่งเกิดเมื่อวาน
เราตกลงกันเรื่องอนาคต วันนั้นไม่มีใครรู้ว่ามันจะเป็นแค่อดีตไป
ป่านนี้เธอทำอะไรที่ไหนยังไง ตั้งแต่วันที่เราทิ้งคำว่าเรา ภาพเก่าเก่า ก็ยังชัดไม่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
ข้อความที่มันเคยทำให้ฉันดีใจ ได้อ่านอีกที ในวันนี้กลับมีน้ำตา
เพิ่งเข้าใจว่าฉันไม่เคยลืมเธอได้เลย
มีสักกี่คนที่ในชีวิต ที่เราได้ทำหล่นหาย หลงลืมกันไป ผ่านมาแล้วก็ผ่านพ้นไป
มีสักกี่คนที่เราจดจำ จดจำไปชั่วชีวิต ถึงคิดจะลืมก็ยังจะจำ……..
********
ผมดูมันอยู่นาน เปิดหน้าแล้วหน้าเล่า.......................คำว่าลืมมันมีอยู่จริงเหรอ ?
“ เฮ้ยหิวแล้วหวะ ไม่ต้องทำแล้วไปหาไรกินกัน ” ไอ้หมาบ้าเห่า
แปลกหวะวันพักผ่อนทั้งทีไอ้หมาบ้าอยากออกนอกบ้าน.....
“ คิดไงออกนอกบ้านวะ ผมถาม
“ เออน่า ”
“ ไม่ต้องไปไกลนะ ยังไม่ได้ซักผ้าเลย ”
“ ไม่ได้ไปกินไกลนะ แต่ต้องไปรับคนก่อนหวะ ”
“ รับใครวะ ? ”
((( TBC. )))
>>> คำเมืองตอนละคำ : ไข้หัว = หัวเราะ <<<
หัวข้อ: กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล... (อ่าน 878977 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก