10.5
“ เฮ้ย คิงผ่อตี้10 นาฬิกา ด่วน ( เมิงมองไปที่ 10 นาฬิกา ด่วน ) ”
“ ยี้หยังก๋า ( อะไรเหรอ ) ” ผมตอบ........แล้วสิ่งที่พี่แหกให้ผมดูก็คือ.....
ชายหนุ่มรูปร่างดีแต่งตัวมาในชุดเรียบหรูดั่งเจ้าชายเข้ากันกับหญิงสาวที่สวยงามเฉิดฉายดั่งเจ้าหญิง
......เดี่ยวกับพี่แพม.....
.
.
เหมือนในละครเลยว่ะ แมร่งชีวิตคนเรามันก็ฉากหนึ่งในละครบนจอแก้วนี่เอง
ผมนิ่งอยู่สักพัก.....จนมาคิดได้ว่ากลับดีกว่า........มึน ๆ อย่างบอกไม่ถูกกับสิ่งที่ตาผมได้เห็น.......
กลับมานั่งที่โต๊ะอย่างเหม่อลอย.......ในหัวตอนนี้มันว่างเปล่า.......ในใจมันชา ๆ .............
“ คิงก่อไปอู้หื้อฮู้เรื่องไปเลย ( เมิงก็ไปพูดให้รู้เรื่องเลยดิ ) ” ไอ้พี่แหกเห่า
“....................” ผมไม่ตอบอะไร
“ คิงกลั๋วความจริงก๋า ? ( เมิงกลัวความจริงเหรอวะ ) ”………….ผมเหรอ ? ผมกำลังกลัวเหรอ ? .........
ผมคิดว่าไม่ครับ มันยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะกลัว......เพราะผมยังเชื่อใจเดี่ยวอยู่ เชื่อมันเสมอครับ
ตอนนี้ไม่อยากคิดอะไรครับ กลัวมันจะเกินเลย “การคิดไปเอง” มันน่ากลัวนะครับ มันอาจทำลายเราทั้งชีวิตก็ได้
ตอนนี้ทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยความเงียบ ทั้งไอ้พี่แหก ไอ้แบค ไอ้ว่าน รุ่นน้องในชมรม.......ดั๊กปากยี้หยังเจ้า........
รู้สึกบรรยากาศจะมาคุครับ มันไม่ควรจะเกิดเพราะผม....ยิ้ม......แล้วก็ยิ้ม.....เป็นคนเดิมครับ เพื่อให้งานไม่กร่อย
แม้อาจดูเสแสร้ง.....แต่ผมก็อยากทำครับ......ทั้งโต๊ะก็เริ่มมีการพูดคุยแล้วครับ ......
“ ขอเชิญคุณ xxx ผู้จัดการทีมมหาลัย xxxx ที่ด้านหน้าเวทีครับ ” .....พิธีกรประกาศ.....เอาแล้วไงกรูงานเข้า.....
ทุกคนมองมาที่ผม.....รวมถึงไอ้เดี่ยว......แล้วทางที่ผมจะต้องเดินไปต้องผ่านโต๊ะมันด้วยครับ.........
ผมควรเลี่ยงมั้ย ? หรือเดินตรงไป ? สมองอันชาญฉลาดแต่ตอนนี้มันฝ่อมันใช้การไม่ได้....
ตอนนี้ขอให้ความรู้สึกนำทาง ....ผมเดินตรงไปอย่างไม่ลังเล หลายโต๊ะยิ้มให้ผมก็ยิ้มตอบ จนมาถึงโต๊ะสำคัญ
.......ไอ้เดี่ยว.....ผมมองหน้ามันพร้อมกับยิ้มให้........มันก็ยิ้มตอบครับ.......
ไปถึงข้างเวทีก็พบรองคณบดี ท่านถามถึงเรื่องที่พักที่ตอนนี้มันมีปัญหา ห้องไม่พอครับ คุยกันสักพัก......
ผมรู้สึกว่ามีใครมาแตะไหล่ผม....ผมคิดว่าเป็นไอ้พี่แหก.....แต่ก็นะ.....มันคือไอ้เดี่ยวครับ
คุยกับท่านรองฯ เสร็จ ผมก็กำลังจะกลับไปที่โต๊ะแต่ไอ้เดี่ยวก็ลากผมไปด้านนอก.....
“ มีไรวะ ” ผมถาม
“ เมิงงอนกรูใช่ปะ ” ไอ้เดี่ยวตอบ
“ .....................” ผมไม่ตอบอะไร
“ กรูว่ากรูรู้จักเมิงมากกว่าตัวเมิงเองอีก เมิงต้องการคำอธิบาย
แต่ตอนนี้ขอกรูถามอะไรหน่อย......เมิงเชื่อใจกรูมั้ย ? ”
“.......................” ปากผมก็ยังคงไม่ตอบอะไร…….แต่หัวผมก็ขยับขึ้นลง เป็นการตอบคำถาม .......
“ เท่านี้แหละ... เรื่องพี่แพม เมิงไม่ต้องสนใจเลย ตอนนี้กรูรักใครนอกจากเมิงไม่ได้จริง ๆ ”
“.......................” ไอ้เชี่ยน้ำตาบ้าเอ้ย มันจะไหลลงมาให้ได้ ทำไมกรูอ่อนแอวะ ดีนะที่กั้นไว้อยู่
มันเข้ามากอดผมไว้ครับ .......พร้อมกับบอกว่า ” ขอบคุณที่เชื่อใจกรูนะ .....ที่กรูมากับพี่แพ..”
“ ไม่ต้องเล่าหรอก เรื่องนั้นกรูไม่อยากรู้ กรูคิดว่าเมิงคงมีเหตุผลของเมิง แต่....เมิงทำอะไรบอกกรูหน่อยได้มั้ย
กรูไม่อยากคิดไปคนเดียว ....คิดว่าทำไมเมิงไม่รับโทรศัพท์ คิดว่าเมิงจะเป็นอะไรมั้ย คิดว่าเมิงไม่สนใจกรู ..... แล้ว.....คิดว่าเมิงยัง...รัก....กรูมั้ย.....” เชี่ยเอ้ยแล้วน้ำตามันก็ไหล....ไหลลงมา......เฮ้อ
“ กรูนี่มันแย่เนอะ .......ทำให้คนที่กรูรักร้องไห้อีกแล้ว ยิ้มหน่อยดิ ” มันเอาทิชชู่มาซับน้ำตาให้ผมครับ
“ กรูสัญญาว่าจะปรับปรุงตัวเองนะ แต่......ทำไมเมิงมากับไอ้แบค....แล้วทำไมถึงแต่งชุดเหมือนกันวะ ”
เอาแล้วไง.....ทำไมอยู่ดี ๆ งานเข้ากรูวะ
“ เมิงไม่อยู่ ไอ้แบคมันก็ช่วยไปรับไปส่งกรูอะ ” ผมตอบ
“ แล้วทำไมต้องแต่งตัวเหมือนกันวะ ” ไอ้หมาเดี่ยวเห่า
“ ไม่รู้ว่ะ แหะ ๆ ”
“ ถึงยังไงกรูก็ไม่มีวันปล่อยเมิงไปไหนแน่ ” ……..ประโยคนี้น่ากลัวว่ะ.........
ปรับความเข้าใจเสร็จ.....ก็กลับไปที่งานครับ.....ทำไมกรูหายงอนเร็ววะ - -“ ไม่หนุกเลยอะ งุงิ
“ เมิงไม่กลับโต๊ะเมิงเหรอวะ ” ไอ้เดี่ยวมันเดินตามผมมาครับ
“ หน้าที่กรูหมดแล้ว ตอนนี้กรูมาทำหน้าที่ผัวที่ดีหวะ ” หึหึ ถ้ามีหน้าที่ของผัวที่ดีเมิงคงไม่ผ่านว่ะ สาดด
“ มาได้ไงวะ ” ไอ้พี่แหกถามไอ้หมาบ้า
“ เดินมาอะพี่ ”ไอ้หมาเดี่ยวตอบ .....ตอบได้กวนส้นสุด ๆ เหมือนเมียมันเลย 555+
“ สาดดด กรูนึกว่าเมิงบินมา .......ไอ้นัทเรื่องเป็นไงมั้งวะ ”
“ เรื่องมันจบแล้วว่ะพี่ ”
“ เฮ้ยจริงดิ งั้นกรูเอาเมิงเลยนะไอ้นัท ” พี่แหกเห่า
“ ผมยังเป็นผัวมันแต่เพียงผู้เดียวครับ ” ไอ้หมาบ้าเห่า เล่นพูดงี้คนในโต๊ะที่ไม่รู้เรื่องผมกับมัน ก็ได้รู้กันหละ
บางคนก็ตกใจบางคนก็พอรู้แล้วบ้าง ........
.........งานเลี้ยงผ่านไปด้วยดีครับ......ตอนนี้ก็ราว ๆ 4 ทุ่มกว่า......ทุกคน ต่างทยอยกลับ.....
“ น้องเดี่ยวคะ ทำไมถึงไม่กลับไปที่โต๊ะ ” ……..เสียงของนังชะนีเห็บหมา......ชอบเกาะหมาเดี่ยวจริง ๆ
กรูจะกลับอยู่ละ ดันมาเจอเมิง......แต่เอ๊ะ ๆ ๆ ๆ พี่แพมเกี่ยวไรกับงานนี้วะ
“ ผมมาหานัทอะครับ ” ไอ้หมาบ้าตอบ
“ แล้วข้อตกลงล่ะค่ะ ”
“ อ่า.....ครับ ” .......ผมมองหน้าไอ้เดี่ยว งง กับข้อตกลง ? มันคือไร ?
“ กรูไปส่งพี่แพมก่อนนะ เดี๋ยวกรูมา รอนี่แหละ ” ไอ้เดี่ยวเห่า แล้วก็เดินไปกับพี่แพม.......
เอากรูเหวอไปพักนึง......สาดดดดดดดด หงุดหงิดอะ นี่ผมต้องเข้าใจมันใช่มั้ยครับ ?
“ อีนั่นมาจะใดวะ ( อีนั่นมาได้ไงวะ ) ” ไอ้พี่แหกเห่า
“ บ่าฮู้เหมือนกั๋น ผมควรรอมันก่อ ( ไม่รู้เหมือนกัน ผมควรรอมันมั้ย ) ” ผมตอบ
“ ขึ้นอยู่กับคิง คิงกึ้ดดี ๆ ว่าควรรอมันก่อ ? ( ขึ้นอยู่กับเมิง เมิงคิดดี ๆ ว่าควรรอมันมั้ย ) ”
รออีกแล้วเหรอวะ .........Life & Love is waiting...........
((( TBC. )))
>>> คำเมืองตอนละคำ : เวย ๆ = เร็ว ๆ <<<
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
