29.
“ พี่จะไปไหนอะ ”…เชี่ยตกใจหมด..…ไอ้น้องว่านถาม.....มันยังไม่หลับเหรอไงวะ
“ ขอไป.....พัก......หน่อยหวะ ” ผมตอบ
“ แล้วรีบกลับนะ หัวใจพี่อยู่นี่นะ พี่ซอต้องการพี่ ......พี่คนเดียว..... ”
“............................................” ผมไม่รู้จะตอบอะไร ได้แต่มองไปที่คนรักของผม
“ .................แล้วเจอกันนะ................... ”
.
.
“ เมิงตัดสินใจดีแล้วเหรอวะ ” ไอ้คิวถามผม
“ กรูยังไม่ได้ตัดสินใจอะไรเล้ย .....ที่กรูออกมาก็เพื่อขอ....เวลาตัดสินใจ.... ”
“ คิดดี ๆ นะเว่ย หัวใจเมิงนะ ”
“...............................”
“ กรูก็ไม่รู้นะว่าเมิงมีปัญหาอะไร แต่กรูอยู่ข้างเมิงเสมอนะ ”
“...............................”
“ความรักแบบเมิงมันเป็นยังไงกรูก็ไม่รู้นะ แต่มันก็คือรักหวะ กรูไม่ชอบคนที่ดูถูกความรัก
แล้วกรูก็ไม่อยากให้เมิงหนีตัวเอง ช่วงที่เมิงไม่อยู่เนี่ย ไปคิดดี ๆ นะเว่ย อะไรคือสิ่งที่เมิงต้องการ
ความรักสำหรับเมิงคืออะไร.........แล้วกับไอ้ซอ.....เมิงจะทำยังไงกับมัน...เท่าที่กรูรู้ มันขาดเมิงไม่ได้
แล้วเมิงหละ.....ขาดมันได้มั้ย.... ”
“...............................” ผมได้แต่นิ่งเงียบครับ สายตาก็มองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วผมจะขาดมั้นได้มั้ย ?
แล้วม๊าจะเป็นไงมั่ง.......หรือผมจะยอม......ปิดเส้นทางของผมกับไอ้หมาบ้า...อย่างถาวร...ขอเวลาผมหน่อย
“ อย่าลืมนะเมิงยังมีเพื่อนอยู่ เมิงไม่ได้อยู่คนเดียว ”
“……………………..” นี่แหละครับเพื่อนผม ขอบคุณมากนะไอ้เพื่อนรัก
เกือบ ๆ ตี 4 ก็ถึงบ้านผมครับผม ผมย่องเข้าบ้านอย่างเงียบ ๆ แมร่งเหมือนขโมยเลยหวะ แต่ขโมยอะจะน่ารักขนาดนี้ 555+ เนอะ อิอิ
ผมไม่ได้เอาอะไรไปมากครับ เสื้อผ้า mp3 ...... ผมยังไม่รู้เลยว่าจะไปไหน ......
ไร้จุดหมาย....แต่ขอไปจากตรงนี้ก่อน......ผมอยากไปเร็ว ๆ ครับ เลยให้ไอ้คิวไปส่งที่สนามบิน.......
ผมยังไม่มีตั๋วเลยครับ แต่ก็มิเป็นปัญหาผมให้พี่ที่รู้จักกันตอนทำงานช่วง summer จัดการให้ครับ
-/\- โทไปจิกแต่เช้าขอโทษครับพี่ แหะ ๆ ได้ Code มาแว้ว ( E – Ticket )
“ ตกลงเมิงไปไหนวะ ” ไอ้คิวถามผม
“............................” ผมได้แต่มองหน้ามันครับ ที่ผมไม่บอกมันไม่ใช่ไม่ไว้ใจมันนะครับ
ผมอยากหายไปเลย...โดยที่ไม่มีใครรู้อะไรเลย
“ ........โชคดีนะเว่ย........ ” มันพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
” .......ขอเวลากรูหน่อยนะ....... “ ผมบอกมัน จากนั้นผมกับมันก็สวมกอดกันครับ
กอดเพื่อความรัก กอดเพื่อความคิดถึง กอดเพื่อความห่วงใย ไมได้กอดเพื่อการล่ำลา
จากนั้นผมก็เดินไปตรวจกระเป๋า ตรวจร่างกาย ...เข้าไปรอยัง GATE ที่จะขึ้นเครื่อง
นั่งรอประมาณชั่วโมงนึงครับ GATE 6 ถึงเปิดให้ผู้โดยสารขึ้นเครื่อง
” อานัท ” …ใครอะ เสียงคุ้น ๆ ....
“ อ๊ะ !........ม๊า ” ผมลืมไปเลยครับ วันนี้ม๊ากลับ กทม. Flight เช้าครับ งานเข้าเลยกรู
“ ผมขอโทษครับที่ไม่ได้ลา ”
“ ม๊ารู้นะ นัทคิดมากใช่มั้ย รู้มั้ยตอนเช้า ที่บ้านวุ่นกันใหญ่ เดี่ยวมันเหมือนคนบ้าเลยนะ......
สงสารลูกชายม๊าหน่อย ......”
“ ผมขอโทษครับม๊า....ผมอยากพัก ขอเวลาผมหน่อยครับ ”
“ อืม......แต่ห้ามลื้อทิ้งลูกชายม๊านะ ม๊าไม่ยอม ”........................ผมได้แต่ยิ้มให้ม๊า
ผมกับม๊านั่งห่างกันพอสมควร แต่ก็ได้มานั่งด้วยกันครับ 555+ เพราะม๊าไปขอคนที่นั่งข้างผมเอง เจ๋งจริง ๆ
ตลอดเวลาที่อยู่บนเครื่องม๊าจับมือผมตลอดครับ.....
“ รู้มั้ยกว่าเดี่ยวมันจะได้ลื้อมา มันอดทนแค่ไหน ฝ่าฟัน ทุ่มเทเยอะแยะ ไม่เคยท้อเลยนะ
ม๊าเลยรู้ว่าลูกชายม๊ารักลื้อจริง ๆ ม๊ายังคิดไม่ออกเลยวันที่อาเดี่ยวขาดลื้อไปมันจะใช้ชีวิตยังไง ”
“.................................” ผมได้แต่เงียบครับ ตาก็มองออกไปนอกหน้าต่าง มองเมฆบนท้องฟ้า........
มันช่าง..อิสระจริง ๆ กว้างสุดลูกหูลูกตา ......แต่มันเหงาจังครับ 555+ ไม่ได้เว่ยต้องผ่านมันไปให้ได้
“ ลื้ออย่าไปแคร์คำพูดของคนอื่นมากนะ รับฟังได้แต่อย่าไปใส่ใจ ความรักของลื้อ 2 คน ไม่ได้ทำให้ม๊ามีปัญหาอะไร
ตอนนี้ธุรกิจของม๊าอยู่ตัวแล้ว เจ๊ เค้าก็ช่วยดูให้ เรื่องลูกน้องของม๊า ก็ไม่มีอะไร เค้าไม่มาสนใจเรื่องนี้หรอก
บริษัทม๊าก็มีแบบลื้อนะ ......”
“.....ครับม๊า......” ม๊ากำลังปลอบใจผมหรือเปล่าครับ ?
.
.
ประมาณ 10 โมงนิด ๆ ก็ถึง BKK ครับ.....สุดท้ายม๊าก็คะนั้นคะยอให้ผมไปพักด้วย เลยต้องไปครับ
ตอนเข้าบ้านก็ say hello ทักทายน้องหมาทั้ง 3 ตัว คิดถึงมันจัง อยู่เล่นกับมันสักแป๊ป .
.แล้วผมก็เดินขึ้นห้องครับห้องของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร.....ห้องของไอ้หมาบ้าของผมเองครับ แค่ได้เห็นห้องมัน ทำไมน้ำตาดันไหล เชี่ยเอ้ย
ผมมองไปรอบ ๆ ห้อง มองของ ๆ มัน .........จากนั้นก็เดินไปที่เตียง ตอนนี้ขอนอนหน่อยละกัน........
เหมือนผมได้กลิ่นไอ้หมาบ้าด้วยอะ คงคิดไปเอง ...........
.
.
ตื่นมาอีกทีก็เที่ยงแล้วครับ ผมก็จัดการอาบน้ำ ......
ทำไมความรู้สึกมันเหมือนว่ามีไอ้หมาบ้าอยู่กับผมด้วยตลอดอะ
เหมือนมันมองดูผมอยู่ เหมือนมันอยู่ข้าง ๆ ผม .........นี่ผมคิดถึงมันใช่มั้ยครับ ?
อาบน้ำ + แต่งตัวเสร็จ ก็ลงมาด้านล่างครับ ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้วครับเหลือแต่แม่บ้าน
แม่บ้านบอกผมว่าทำมื้อเที่ยงให้ผม.....หุ หุ ขอบคุณมากครับ
“ น้องนัทจะมาเป็นลูกชายบ้านนี้อีกคนเหรอค่ะ ” ………แม่บ้านพูดครับ
“........................” ผมได้แต่ยิ้ม
“ ก็ดีนะค่ะ คุณเจ๊ ( ม๊า ) เอ็นดูน้องนัทมาก ห้องของน้องเดี่ยวมีคนเข้าไปได้ไม่กี่คนนะค่ะ น้องนัทเป็นคนพิเศษมาก ๆ ”
“ ครับผม ” ....ผมพูดพร้อมยิ้มตอบไป....ไม่นานผมก็หม่ำ ๆ เสร็จครับ
“ ผมออกไปเดินเที่ยวนะครับ คงกลับดึก ๆ เลยอะครับ รบกวนพี่บอกม๊าด้วยนะครับ .......”
.
.
อ่า.....ไปไหนดีอะ งุงิ ตอนนี้คิดได้ที่เดียว.....ไม่รอช้านั่ง TAXI ไปลงที่ท่าเรือเป็ปซี่ คนไม่เยอะมากครับ
ผมเดินไปเรื่อย ๆ เหมือนไร้จุดหมายแต่มีจุดหมาย.......ท่าเรือวันนี้ยังคงเหมือนเดิม เรือลำเก่า คนขับคนเดิม
น้ำยังคงขุ่นไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ถึง 3 นาทีเรือก็ถึงที่ครับ ......BTS สะพานตากสิน....ได้ตั๋วแล้วก็ขึ้นไปยังชานชะลา
ต้องรอรถครับ.......ชีวิตคนเราคงหนีการรอคอยไม่ได้แน่ มันยังคงวนเวียนอยู่กับเราเสมอ แม้แต่คนที่ตายไปแล้ว
ยังต้องรอ....รอวันที่จะไปเกิดใหม่......
การรอคอย ที่ไม่มีจุดหมาย มันเป็นความทรมาน
วัน ๆ หนึ่ง มันช่างดูเนิ่นนาน กว่าวันแต่ละวันจะเลยไป
ดูมันนาน มันเหนื่อย จนไม่เข้าใจ
มันลังเลและหมดหวัง ไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน
ในใจมันยังร้อนรน...ในใจมันยังโหยหาไม่นานผมก็ถึงสถานีปลายทาง....สนามกีฬาแห่งชาติ...จุดหมายของผมคือ มาบุญครอง
เดินไปเดินมาจนมาหยุดที่ชั้นประจำครับ.....ชั้น 7 ......เริ่มจากไปร้านการ์ตูนก่อนครับ ......
ตามด้วยร้าน CD. ....ไปนั่งหม่ำ ๆ ไอติม.......เวลาล่วงเลยไป 4 โมงเย็น ไม่รู้จะทำอะไรต่อครับ
ระหว่างนั้นเห็นตู้โทรศัพท์......ผมหยุดมองมันอยู่นาน...ใจก็พลันตัดสินใจให้เดินไปยังตู้ฯ
........หยอดเหรียญ...แล้วกด....................089.9..9...xxxxx.....................
” ครับ ” ......คนปลายสายพูด.....
“...............................” ผมเงียบครับ
“ .....ฮัลโหลครับ.....”
“...............................” ปากผมเริ่มสั่น
“ โทรผิดหรือเปล่าครับ ”
“………………….…..”
“ ถ้าไม่คุยผมจะวางนะครับ ”
“..............................” ผมได้แต่กัดกราม....ในใจก็บอกว่าอย่าร้อง ๆ ๆ ข่มเอาไว้ไอ้นัท
ตู้ด.....ตู้ด......ตู้ดด.......ด...ด..ด..ตู้ด..ด.....................
..........” หัวใจไม่ใช่กระดาษ.....ที่จะลบคำว่า
รักออกได้ง่าย “ …......
((( TBC. )))
>>> คำเมืองวันละคำ : ข้าวหลามแจ้ง = หลอดไฟ ( ยาว ) <<<
ปล. Happy New Year ....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
