ตอนที่ 15
ก๊อก ๆ ........ก๊อก ๆ .......ก๊อก ๆ แขกไม่รับเชิญมาเยือนครับ ใครหว่า
ประตูถูกเปิดออก จึงได้รู้ความจริง........
“ เมิงจะหนีกรูไปไหน ”…………………………..
คนที่คุณก็รู้ว่าใคร.......ตอนนี้สภาพมันดูไม่ได้เลยครับ เหมือนคนอดนอน เหนื่อยหอบ หน้าแดง .....
แล้วมันก็ล้มลง.....ต่อหน้าต่อตาผม เหนือจากความตกใจคือความเป็นห่วง
เกิดไรขึ้นกับมัน มันเป็นไรแล้วมันมานี่ได้ไง ......
ผมไม่รอช้ารีบแบกมันขึ้นตียง
“ พี่ลีซอตามหาพี่ทั้งคืน ยังไม่ได้นอนเลย ” ……คำตอบปรากฏ...... ไอ้น้องว่านชักมดลูกครับ
“ พี่ใจร้ายมากนะ พี่ซอไม่ยอมไปถอดเฝือกไม่ยอมกินไร จนกว่าจะได้เห็นพี่ พี่ซอโทหาผมตอนเกือบ 3 ทุ่มแล้ว
พี่เค้ากระวนกระวายมาก ผมไม่เคยเห็นพี่เค้าเป็นแบบนี้เลย ผมตามเช็คกับคนในทีม
ถามไปมาจนรู้ว่าพี่แหกออกไปหาพี่ ผมโทไปหาพี่แหกก็ไม่รับสาย ผมเลยต้องโทเข้าบ้านพี่เค้า
เลยรู้ว่าพี่แหกมาที่นี่ ......พี่มีอะไรกันหรือเปล่าครับ ? ไม่ต้องปิดผมหรอก ”
ไอ้น้องว่านชักมดลูกร่ายยาว จำไม่หมด พิมพ์เท่าที่จำได้ ......
“ กรูไม่รู้หวะ........ ” ผมตอบไป
“ แต่ผมแน่ใจว่าพี่ซอคิดไงกับพี่ ”
“ คิดไงวะ ? ” ผมถาม ตื่นเต้นโคด
“ ไอ้ว่านเมิงมาได้ไงวะ แล้วไอ้เดี่ยวเป็นเชี่ยไรเนี่ย ” ….ไอ้พี่แหกขัดจังหวะกรูจริง ๆ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย ชิ
ผมเลยปล่อยให้มันคุยกันไป ตามบายเลยพวก.......
ระหว่างผมกับมันเหมือนมีเมฆหมอกปกคลุม อาจถึงวันที่เมฆหมอกนี้มันจะสลายแล้วครับ ผมหวังไว้เช่นนั้น
ตอนนี้ผมจัดการเช็ดตัวให้ไอ้หมาบ้าของผมก่อน ( พูดมาได้ไม่อายปาก 555+ เขินวุ้ย )
ผมดีใจนะครับที่มันมาหาผม รู้สึกว่าผมเป็นคนสำคัญของมัน แม้จะยังไม่ได้ยินจากปากของมัน
ผมขอคิดไปคนเดียวก่อนละกัน ส่วนเรื่องพี่แพม ผมเชื่อคำพูดไอ้เดี่ยวมันครับที่เคยบอกกับผม
“ กรูขอโทษ เรื่องพี่แพมไม่ต้องคิดมาก มันไม่มีไร
เชื่อกรูเป็นพอ แล้วอย่าคิดจะไปจากกรู เมิงต้องอยู่กับกรู ”
เช็ดตัวเสร็จก็ให้มันกินยาครับ หวังว่าอาการมันจะดีขึ้น
ไอ้ 2 ตัวนั่นออกไปเตะบอลแล้วครับ -*- ไอ้พวกนี้ซักวันกรูจะไอ้พวกเมิงแดรกลูกบอลแทนข้าว
ตอนนี้ไอ้หมาบ้าของผมหลับสนิทครับ ผมเลยจะไปล้างหน้าล้างตาหน่อย
“ อยู่กับกรูก่อน อย่าไปไหน ” .............
แล้วมันก็เอื้อมมือมาจับมือผม
ตอนนี้มันไม่เหมือนไอ้หมาบ้าคนเดิม….มันเหมือนลูกหมาที่ต้องการความอบอุ่นต้องการความห่วงใย
ใครหละที่มันต้องการ....?
ใครหละที่จะให้ความอบอุ่น...?
ใครหละที่จะเป็นห่วงมัน .....?
คำตอบ.....ผมเอง ( คิดไปเองคนเดียว 555+ )
ไม่นานมันก็หลับเป็นตายครับ ผมเลยได้โอกาสอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
อีกนานไม่นานจะถึงวันแข่งแล้วครับไม่รู้มือไอ้หมาบ้าจะหายมั้ย
ผมโดดงานการจัดพิธีต้อนรับ + พิธีเปิด มาหลายวันแล้ว
กลับไปคงโดนอาจารย์ที่ปรึกษาจ่ม ( บ่น ) แน่นอน ฮานี่บ่าเฮ้ย เซ็งง้าวววววว
ผมคิดไรไปเรื่อย ๆ แต่ไอ้ 2 ตัวนั่นเล่นบอลไม่มีหยุดท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนสาดดดดดด
กลางวันแล้วร้อนเชี่ย ๆ เลยพี่น้อง
ผมว่าถ้าไอ้หมาบ้าตื่นหาไรกินแล้วจะกลับเลย ไปสะสางงานครับ แมร่งกองเป็นขี้ไดโนเสาร์แว้ว
ส่วนเรื่องไอ้หมาบ้า ตอนนี้ผมยอมรับกับใจตัวเองแล้ว .....ผมชอบมันครับ
ผมห่างหายจากการมีแฟนไปนานมาก 4 ปีได้ครับ
ผมไม่ได้ปิดตัวเอง ด้วยภายนอกที่ผมออกจะดูเงียบ ๆ เป็นตี๋น้อยธรรมดาใครไม่มีเกย์ดาร์คงมิรู้
ผมเปิดใจยอมรับทุกดวงใจที่จะเข้ามา 5555+ เข้ามาเยอะ ๆ ยิ่งดี ไอ้นัทปลื้มคร้าบ คริ ๆ ^0^
( ยกแว้นอาหารทะเลผมไม่นิยมมันคาว )
ตอนนี้ใกล้วันเกิดแฟนคนแรกของผมแล้วครับ ที่เค้าบอกกันว่ารักแรกมันฝังใจ....
ผมยอมรับแต่โดยดีว่ามันจริง .....เพราะมันเกิดขึ้นกับตัวเอง
ตอนนี้ผมไม่มีโอกาสได้เจอเค้าคนนั้นแล้วครับ ไม่ใช่เพราะโกรธ หรือไม่กล้าเจอหน้ากัน
แต่เพราะเค้า.....อยู่บนฟ้าที่แสนไกล....ไกลเกินที่ผมจะเอื้อมไปถึง
.
.
.
เข้าสู่ปฐมบทแห่งรักแรกของไอ้นัท.....ตอนพิเศษแบบรวบรัด ( Base on true story )
ผมเกิดมาในครอบครัวที่พอกินพอใช้ ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ได้มีโอกาสเข้าเรียนในโรงเรียนชื่อดังของจังหวัด
ซึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วน ( ยกเว้น ม.ปลาย ) สมัยผมเรียนไม่มีคำว่าเกย์หรอกครับ ที่รู้ ๆ ก็มีแค่ กระเทย กับทอม
ตอนป.5 รร. เริ่มมีนโยบายการเปลี่ยนห้องทุก ๆ 2 ปี ซึ่งตรงกับผมตอน ป.5 พอดี
จากเดิมห้อง 3 เป็นห้อง 5 การเปลี่ยนห้องครั้งนี้คล้าย ๆ เป็นการเปลี่ยนหวงจุ้ยเลยพี่น้อง
ทำให้ผมได้เจอมันครับ ไอ้รักแรกของผม มันทั้งกวนส้นตรีน คล้าย ๆ ไอ้หมาเดี่ยวเลย
ตอนแรกมันชอบแกล้งผมมากครับ แกล้งแมร่งทุกวัน ผมก็ไล่เตะมันมั่ง มันก็ไล่ตามผมมั่ง
ต่างคนต่างเล่นกันไปมา นาน ๆ ไปมันก็รู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมา
แบบว่ามันแปร๊ป ๆ อะ 555+ สาดดดดดดดดด จนผมรู้ตัวว่าชอบมันอะ ไม่ไหวจะเคลียร์
เพิ่งรู้ตัวเองว่าชอบป้อจาย ( ผู้ชาย ) คริ ๆ
ความแรดเริ่มบังเกิด ณ. บัดนาว แต่ยังไม่เก่งกล้าเท่าตอนนี้ คริ ๆ
ความแรดขั้นปฐมภูมิ ( Level 1 )
มีครั้งนึงมันลากผมเข้าห้องน้ำอะ ท่ามกลางคนในห้องที่ทำท่าอยากจะรู้กันมากมาย
ผมก็ดิ้นดิ ตอนนี้โตะจายมากมาย มีป้อจายมาลากเข้าห้องน้ำ
ลากถึงห้องน้ำได้ปุ๊ป ล้อคปั๊ป.....แล้วมันก็ จูบ คุณพระนั่นมัน first kiss ของผมเลยอะ
โหย กรูก็ไม่เวอร์ฯ แล้วอะเดะ ก้ากกกกกกกกกกกกกก
......................ตอน ป.5 ผมก็ได้มีโอกาสแสดงพิธีปิดซีเกมส์ครั้งที่ 18 ครับ
มันทำให้ผมสนิทกับมันมากขึ้น อยู่ด้วยกันกินด้วยกัน ทำอะไรด้วยกัน
ด้วยความที่มันหน้าตาดี เลยมีสาวจาก รร. ข้างเคียงมาชอบครับ
แล้วมันก็บ้าพาผมไปรู้จักคนที่มาจีบมันอีก ชิ ดันน่ารักอีกไม่แนววุ้ย
รร. ข้าง ๆ โรงเรียนผมเป็น รร. หญิงล้วนชื่อดังประจำจังหวัดครับ
ซ้อมกันเป็นเดือนเลยพี่น้อง กว่าจะเสร็จบางวันก็ 4 – 5 ทุ่มละ เหนื่อยอะแต่หนุกดี
ไม่ค่อยได้เรียน 5555+ ไอ้นัทเปลื้ม ชีวิตช่วงนั้นก็เป็นเช่นนี้ครับ เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ
ไม่หวือหวา ไม่เวิ้นเว้อ แต่สุขดี รถไม่ติด ต้นไม้เยอะ มลพิษน้อย
หนุกหนานกันมาเรื่อย ๆ ครับ จนถึงจบชั้นประถม ......รร. ผม ประถมกับมัธยมอยู่คนละที่กัน
ซึ่งเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเลยครับ ผมได้แยกห้องกับมัน .......หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
ไม่ได้โกรธกันแต่อย่างใด หรือมันอิ่มตัวแล้ว ........ไร้เหตุผล ไร้ที่มาแต่ก็เป็นไป.....
ผมก็ยังคงรู้สึกดี ๆ กับมันอยู่ เวลาทำให้เรามาพบเจอกันแล้วเวลาก็ทำให้เราแยกจากกัน
.........กระทั่ง ม. ปลาย ผมก็ย้ายไปต่างโรงเรียน..........
ตอนนี้ผมกับมันเหมือนเป็นแค่คนแปลกหน้า.....อดีตคนเคยรู้จักกัน เศร้าเนอะ แต่ยังไงก็ยังคงคืดถึงมันเสมอ
.
.
จน ม.5 ผมก็ได้ข่าว.เกี่ยวกับมันที่..............ไม่ดีเอามาก ๆ T_T
(((( TBC. ))))
************
คนแต่งบอกว่าให้รีบเอามาลง กว่าคนอ่านค้างนานกว่านี้
ทำไมรู้สึกว่ามันสั้นจัง สั้นเหมือนคนแต่งอ่ะป่าว
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
