ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 *************************************************
งานเขียนเรื่องสั้นของเรา
มีนไม่ได้แปลว่าใจร้ายงานเขียนเรื่องยาวของเรา (ยังไม่จบ)
ตาณที่รักษ์ *************************************************
บรรยากาศกรุงเทพมหานครในสมัยก่อน ขนมหวาน และคนโปรด
[เรื่องสั้น] แด่รัก
อาทิตย์ ลูกแมว
ตอน พี่ชายตัวขาวที่หล่อๆ นะ ของแมวเอง ๑.๑
พุทธศักราช ๒๔๘๗
บ้านหลวงไทยสุวรรณ, กรุงเทพมหานคร
ไก่ในเล้าข้างล่างบ้านขันเสียงดัง แสงสีทองเรืองรองส่องสว่างทั่วหล้า
คนในบ้านตื่นกันนานแล้ว กว่าแม่ไสวกับยายชื่นจะจัดเตรียมของคาวหวานเสร็จเรียบร้อย เวลาก็ล่วงมาเป็นชั่วโมง แต่ถึงอย่างนั้น พอแง้มประตูไม้เมียงมองดู ก็ยังเห็นหมูนอนหลับอุตุบนผืนเสื่อ น้ำลายยืดแล้วยืดอีก ไม่ตื่นเสียที
แมวส่ายหน้าเนือยๆ ก้าวขาเข้าห้อง นั่งลงข้างๆ เอื้อมมือเขย่าหัวไหล่หมู
“หมู หมู ตื่นได้แล้ว”
“อื้อ หอมจังแมว”
ว่าแล้วหมูก็พลิกตัว เอาใบหน้าซุกๆ ที่เอวของแมว กลิ่นหวานๆ อบอวลติดเสื้อผ้า แมวจับคอเสื้อตนดอมดม
จมูกแมวได้กลิ่นหอมเพียงอ่อนๆ พอนึกดูุก็สรุปเอาเอง
คงจะเป็นกลิ่นกระดังงาที่ติดมาตอนบีบกระเปาะเล่นล่ะมั้งนะ
“ลูกแมว ลูกหมูตื่นหรือยังลูก”
เสียงแม่แว่วมาจากข้างล่างบ้าน หมูขานรับแทนน้อง
“หมูตื่นแล้วแม่ เดี๋ยวลงไปครับ!”
ขานตอบเสียงดัง หมูดันกายขึ้นนั่ง ปรือตามองแมว
“อาบน้ำหรือยังแมว”
“แมวอาบแล้ว หมูรีบลุกเหอะ ไปตลาดกันนะ”
แฝดคนพี่อ้าปากหาว เอ่ยเสียงยานคาง
“ตื่นกี่โมงเนี่ย...”
“อือ ตีสามมั้ง”
“โอ๊ย! แค่ฟัง หมูก็อยากจะนอนต่อเผื่อแมวแล้ว!”
หมูร้องโอดโอย แมวหัวเราะ ลุกขึ้นจับข้อมืออีกคน ดึงให้ก้นหมูออกจากเสื่อเสียที
หมูแกล้งงอแงชั่วครู่ ก่อนจะยอมออกไปอาบน้ำอาบท่า แมวพับผ้าห่ม ลุกขึ้นเดินไปรูดผ้าม่านออก เปิดบานหน้าต่างไม้รับลม
สายลมเย็นยามเช้าตรู่พัดโกรก แมวอมยิ้มกางแขนสูดอากาศสดชื่นเข้าปอด
“ลูกแมว”
เสียงแหบคุ้นหูแว่วมา พอมองหาต้นตอของเสียงนั้นเจอ สองมือก็ดันกาย แมวยิ้มเผล่ให้พี่ชายตัวขาวที่ยืนอยู่ข้างนอกบ้าน
“พี่อาทิตย์~ อรุณสวัสดิ์ครับ กางเกงสีดำเข้ากับพี่จัง”
แมวเอ่ยทักชมเซย พลางนึกในใจ
ตัวขาวๆ สะอาดสะอ้าน เหมาะกับเสื้อเซิ้ตสีขาว กางเกงนักเรียนสีดำเหลือเกิน
พี่อาทิตย์คนหล่อของแมวเอง~
คนถูกชมยิ้มหยี สองตาเหลือเพียงหนึ่งขีด อาทิตย์เลื่อนล้อ พอหาที่พิงให้จักรยานได้ ก็แหงนคอมอง เอ่ยขึ้นอย่างรู้กัน
“หมูเพิ่งตื่นล่ะสิ แล้ว...นี่จูเลียตจะให้พี่แหงนคอมอง คุยกับน้องอย่างนี้หรือ หืม?”
แมวชะงักครู่นึง ในหัวนึกถึงโศกนาฏกรรม นิทานปรัมปราของเชกสเปียร์แล้วยิ้มขำ
“พี่อาทิตย์นั่นแหละ ยืนข้างนอก เกาะรั้วคุยกับแมวทำไมเล่า”
“อ้าว นี่พี่ผิดหรือนี่? ฮ่าๆ ๆ”
อาทิตย์หัวเราะว่าต่อ
“พี่เพิ่งออกไปเรียกอาเจ๊กให้ป้าไสวนะ จูเลียตลงมาหาพี่เร็วครับ”
คนบนตัวเรือน หันหลังก้าวเร็ว ลงไปข้างล่างทันใด แต่คงทำเสียงดังเกินไปสักหน่อย พอลงมาปุ๊บก็โดนยายชื่นเอ็ดเลย
“ลูกแมว ลงบันไดดีๆ จะรีบไปไหนนะเราน่ะ”
แมวยืนตรง พนมมือขึ้นไหว้
“ขอโทษครับยาย”
หญิงสูงวัยแต่เนื้อหนังยังคงเหมือนหญิงสาวพยักหน้ารับ เธอเอ่ยบ่น ว่ากล่าวหลานชายไม่จริงจังนัก
“ระวังหน่อย ตกบันไดขึ้นมา กระดูกกระเดี้ยวจะหักเอา”
แม่สไสวออกมาจากครัว ในมือถือถุงย่ามดูหนังๆ เห็นอย่างนั้น แมวจึงรีบปราดเข้าไปช่วย
“ไม่ต้องช่วยแม่หรอก ลูกแมวไปดูหน้าบ้านซิ ตาทิตย์มาหรือยัง”
“พี่อาทิตย์อยู่หน้าบ้านแล้วครับแม่”
“ถ้าอย่างนั้น ลูกแมวถือเถาปิ่นโตไปรอรถเจ๊กกับพี่เขาล่ะกันจ้ะ แม่จะไปดูลูกหมูก่อน ป่านนี้แล้ว เดี๋ยวตาทิตย์เข้าเรียนสายโด่ง”
“เข้าใจแล้วครับ”
แมวจับเถาปิ่นโตบนโต๊ะ หิ้วเดินตามคำพูดของแม่ไสว
เรียวขาก้าวลงจากเรือนไม้หน้าตาแซ่มชื่นสุขใจ
แมวนึกพลางอมยิ้มกริ่ม
อยู่ด้วยกันอย่างนี้...มีความสุขจัง
เดิมทีแมวอาศัยอยู่ที่จังหวัดสุโขทัยบ้านยายชม พ่อแสวงกับแม่สไสว เพิ่งพาแมวหมู และพี่อาทิตย์ ย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯ มาอาศัยที่บ้านหลวงของยายชื่นเมื่อหนึ่งปีก่อน
ตอนแรกนึกสงสัย พอถามไถ่ถึงเหตุผล แม่ไสวก็ไม่ได้ปิดบังไว้เป็นความลับแต่อย่างใด
แมวรู้มาว่า แต่ก่อนยายชื่น แม่ของพ่อแสวงไม่ค่อยปลื้มแม่ไสวของแมวนัก เพราะแม่ยากจน เป็นเพียงเด็กกำพร้า ขายขนมหน้าโรงหนังไปวันๆ
แต่โชคดี...มีญาติพี่น้องเกื้อกูลกัน ทางยายชมพี่สาวของยายชื่น ชักชวนให้พ่อกับแม่ไปอาศัยบ้านของเธอที่สุโขทัยนู่น
แมวกับหมูเลยเติบโตมากับพี่อาทิตย์ หลานชายของยายชม
แมวคิดว่ายายชมคงกลัวว่าหลานชายจะเหงาด้วยแหละมั้งนะ
บ้านที่สุโขทัยหลังใหญ่โต แต่ยายชมอยู่กินกับหลานชายแค่สองเดียว แม่บอกแมว บอกหมูว่า...ลูกชายของยายชมตรอมใจที่เมียตายจากเมื่อหลายปีก่อน
สาเหตุเพราะอะไร แมวไม่กล้าเอ่ยถาม
สมัยที่อยู่สุโขทัย ยายชมเคยแซวแมวด้วย บอกว่าแมวพูดชื่อพี่อาทิตย์ได้ก่อนพูดคำว่าแม่เสียอีก
เวลาพี่อาทิตย์อุ้มนะ แมวหลับปุ๋ยเลยล่ะ ยายชมยังบอกอีกว่า ตอนนั้นแม่ไสวงอนลูกชายแก้มป่องเชียว
ลำบากแมวต้องมาทำขนมเปียกปูน ง้อแม่ตนย้อนหลังซะงั้น
ยายชมเป็นคนใจดี ใจดีทั้งแววตา ใจดีทั้งนิสัยเลย
พอยายชมด่วนจากขึ้นสวรรค์ แมวร้องห่มร้องไห้เป็นอาทิตย์
ผิดกับหลานชายคนโตของบ้านไทยสุวรรณ
แมวเห็นพี่อาทิตย์ร้องไห้แค่นิดเดียว นิดเดียวจริงๆ
จนวันที่แมวเลิกร้องไห้งอแง จนวันที่จัดการเรื่องงานศพของยายชมเรียบร้อย
ตกกลางคืนวันหนึ่ง ยามตีหนึ่งเห็นจะได้ แมวตื่นขึ้น เดินผ่านหน้าห้องนอนใหญ่ แมวได้ยินเสียงพี่อาทิตย์กำลังร้องไห้
ร้องไห้งอแงเสียงดังยิ่งกว่าตอนที่อยู่ต่อหน้าแมวเสียอีก
ยามสายในวันนั้น พออาทิตย์งัวเงียตื่น ก็เห็นขนมโคกะทิของโปรด ถูกจัดใส่ชามวางบนโต๊ะกับข้าว
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา แมวให้คำมั่นสัญญากับตัวเอง
จะหัดทำขนมให้เก่งๆ
จะหัดกะปริมาณน้ำตาลให้คนชอบหวานน้อยแม่นๆ
จะไม่ร้องโอดเวลาพี่อาทิตย์อ้อนขอ อยากทานขนมหวานฝีมือตนอีกแล้ว
สัญญานะแมว
เรื่องยาวไม่ปั่น ปั่นเรื่องสั้นซะงั้น 555 บรรยากาศเรื่องอยู่ในสมัย ๒๔๘๗ นะคะ ยังไม่จบ เดี๋ยวมาต่อ ยิ้มๆ
หัวข้อ: {เรื่องสั้น} แด่รัก ตอน อย่าช้อนตามองพี่...พี่ชอบ - อัพเดท - ๑๓.๐๗.๖๑ (อ่าน 2948 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก