หัวข้อ: (จบ) ภรรยาที่ดีไม่ได้มีแค่คุณธรรม

[Furn_54110]

จัดเฮียหนักๆเลยค่าาาาา

[TachibanaRain]

เข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะเห็นชื่อเรื่องแล้วคิดว่าเป็นแนวบู๊ยกพวกตีกันซะอีก แต่กลายเป็นดราม่าซะงั้น แต่เราชอบแนวนี้ที่นายเอกโดนกระทำจนถอดใจมาเอาคืนพระเอกนี่ยิ่งชอบมาก รออ่านด้วยความสะใจเลย ม๊ามาแบบนี้น้องหลิวคงได้หย่าสมใจแน่ๆละทีนี้คนที่จะอกแตกตายก็คือเฮียเหวินนี่แหละ ฮ่าๆๆ

[loveview]

หย่าเลยพึ่งจะมาเห็นค่าตอนนี้ไม่คุ้ม

[tiwai_fern]

อยากให้พระเอกพอสักที (เกลียดมากไม่อยากเรียกชื่อ) ใจน้องพังไปหมดแล้ว ไม่ต้องมารักตอนนี้หรอก ไม่มีประโยชน์อะไรเลย
ตัวเองเป็นคนพูดเองว่าที่ไม่รักน้องเพราะหลิวเป็นเด็กดี เด็กหัวอ่อน พระเอกเกลียดอะไรต่างๆ นาๆ ที่มันเป็นตัวตนน้องทั้งหมด ในเมื่อพระเอกไม่เคยรับตัวตนความเป็นน้องได้เลย แล้วจะมาบอกว่ารักน้องเนี่ยเหรอ ตอแหลแล้วไอ้เฮี้ย (ขอโทษค่ะเสียงสูงไปหน่อย) แกไม่รู้จักน้องด้วยซ้ำ

พระเอกก็แค่หลงรูป หลงตัวตนใหม่ที่น้องสร้างขึ้นมาเพื่อเอาชนะมันเท่านั้นเอง ซึ่งนั่นไม่ใช่เนื้อแท้น้องเลย พระเอกไม่รู้จักน้องเลยด้วยซ้ำ คิดได้ยังไงว่าเด็กที่ตัวเองเห็นมาตั้งแต่เล็กๆ จนน่าจะรู้ดีที่สุดว่าน้องนิสัยเป็นยังไง จะไปตามรังควานแฟนใหม่ตัวเอง พระเอกกล้าโทษน้องได้ยังไงอ่ะ ที่น้องเสียใจ คร่ำครวญ ขอพระเอกคืนจากอีแฟนใหม่อะไรนั่น ถามตัวเองหน่อยมั้ยว่าจบกับน้องยังไง ทำไมน้องถึงเป็นแบบนี้ มึงนอกใจแฟนไปกับผู้หญิงที่เจอกันได้ไม่กี่เดือนนะไอ้เฮี้ย สำนึกจุดนี้ก่อนด้วย นอกใจเขาแล้วก็บอกเลิกแบบผ่านๆ รำคาญๆ น้องไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น แล้วจะให้น้องเอาอะไรมาทำใจ มาตัดใจ? ไม่ต้องพูดถึงสัญญิงสัญญาห่าเหวอะไรที่พระเอกเคยพ่นออกมาให้น้องฟังเลยด้วยซ้ำ พระเอกเอาอะไรมาเจ็บกับการกะเลิกอีนั่นที่คบมาห้าเดือนอ่ะ? ห้าเดือนเนี่ยนะะะะะะ เจ็บเจียนตายเลย? แล้วน้องที่เฝ้ารักพระเอกมาทั้งชีวิตคืออะไร? คิดสักนิดมั้ยในตอนนั้นว่าน้องจะเป็นไง? โคตรชั่ว เห็นแก่ตัว เลวมาก

จนมาตอนนี้ที่น้องยังรัก ยังอยากแต่งงานอยู่ พระเอกก็ไม่ได้มองเลยสักนิดว่าตัวเองสารเลว นอกใจ ทิ้งเขาไปขนาดนี้เขาก็ยังรักยังต้องการ โห กลับมองว่าเขาอยากได้ตัวเองจนตัวสั่น นี่แก ถ้าเขาไม่รัก เขาคงไม่อยากได้คนสันดานแบบแกไปทำพันธุ์หรอกจ้า แกไม่ได้เป็นคนดีสักนิดด้วยซ้ำ แถมยังเลวลงได้เรื่อยๆอีกด้วยการเอากับอีตัวไม่ซ้ำหน้าทั้งที่แต่งงานมีภรรยาแล้ว 5555555 เฮี้ยกว่าเดิมที่เคยนอกใจตอนนั้นอีก อย่างน้อยครั้งนั้นนอกใจก็เพราะไปหลงละเมอเพ้อรักอีคนใหม่ แต่นี่ไม่ใช่ เอาคนอื่นแก้เ-ี่ยน ทั้งที่ตัวเองมีภรรยาที่ต้องซื่อสัตย์อยู่แล้ว ต่อให้ไม่ได้รักเมียตัวเองแล้ว แต่ไม่มีคนศีลปกติที่ไหน เขาเอาอีตัวได้ลงทั้งที่มีเมียรออยู่หรอก ต่ำเกินไป น่ารังเกียจ ขยะแขยงทุกครั้งที่พระเอกมาสัมผัสน้อง คนที่สำส่อนจนพร้อมจะติดโรคแบบนั้น ทำไมต้องให้มาแตะต้องตัวน้องให้แปดเปื้อนด้วย

ตอนนี้ที่เอาแต่เห่าว่าไม่หย่าๆ ก็แค่เพราะหวงเพชรสวยๆในมือ ทั้งที่ตัวเองก็เป็นแค่ลิง ไม่เคยรู้ประโยชน์ รู้ค่าของเพชร แถมยังต่ำชั้นจนไม่คู่ควรกับเพชรเม็ดงามเลยสักนิด แต่แค่ไม่อยากให้คนที่เขามีค่าคู่ควรมาแย่งเพชรเม็ดนี้ไปต่างหาก โง่แล้วยังสารเลว

[greenmeat]

อยากให้พระเอกพอสักที (เกลียดมากไม่อยากเรียกชื่อ) ใจน้องพังไปหมดแล้ว ไม่ต้องมารักตอนนี้หรอก ไม่มีประโยชน์อะไรเลย
ตัวเองเป็นคนพูดเองว่าที่ไม่รักน้องเพราะหลิวเป็นเด็กดี เด็กหัวอ่อน พระเอกเกลียดอะไรต่างๆ นาๆ ที่มันเป็นตัวตนน้องทั้งหมด ในเมื่อพระเอกไม่เคยรับตัวตนความเป็นน้องได้เลย แล้วจะมาบอกว่ารักน้องเนี่ยเหรอ ตอแหลแล้วไอ้เฮี้ย (ขอโทษค่ะเสียงสูงไปหน่อย) แกไม่รู้จักน้องด้วยซ้ำ

พระเอกก็แค่หลงรูป หลงตัวตนใหม่ที่น้องสร้างขึ้นมาเพื่อเอาชนะมันเท่านั้นเอง ซึ่งนั่นไม่ใช่เนื้อแท้น้องเลย พระเอกไม่รู้จักน้องเลยด้วยซ้ำ คิดได้ยังไงว่าเด็กที่ตัวเองเห็นมาตั้งแต่เล็กๆ จนน่าจะรู้ดีที่สุดว่าน้องนิสัยเป็นยังไง จะไปตามรังควานแฟนใหม่ตัวเอง พระเอกกล้าโทษน้องได้ยังไงอ่ะ ที่น้องเสียใจ คร่ำครวญ ขอพระเอกคืนจากอีแฟนใหม่อะไรนั่น ถามตัวเองหน่อยมั้ยว่าจบกับน้องยังไง ทำไมน้องถึงเป็นแบบนี้ มึงนอกใจแฟนไปกับผู้หญิงที่เจอกันได้ไม่กี่เดือนนะไอ้เฮี้ย สำนึกจุดนี้ก่อนด้วย นอกใจเขาแล้วก็บอกเลิกแบบผ่านๆ รำคาญๆ น้องไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น แล้วจะให้น้องเอาอะไรมาทำใจ มาตัดใจ? ไม่ต้องพูดถึงสัญญิงสัญญาห่าเหวอะไรที่พระเอกเคยพ่นออกมาให้น้องฟังเลยด้วยซ้ำ พระเอกเอาอะไรมาเจ็บกับการกะเลิกอีนั่นที่คบมาห้าเดือนอ่ะ? ห้าเดือนเนี่ยนะะะะะะ เจ็บเจียนตายเลย? แล้วน้องที่เฝ้ารักพระเอกมาทั้งชีวิตคืออะไร? คิดสักนิดมั้ยในตอนนั้นว่าน้องจะเป็นไง? โคตรชั่ว เห็นแก่ตัว เลวมาก

จนมาตอนนี้ที่น้องยังรัก ยังอยากแต่งงานอยู่ พระเอกก็ไม่ได้มองเลยสักนิดว่าตัวเองสารเลว นอกใจ ทิ้งเขาไปขนาดนี้เขาก็ยังรักยังต้องการ โห กลับมองว่าเขาอยากได้ตัวเองจนตัวสั่น นี่แก ถ้าเขาไม่รัก เขาคงไม่อยากได้คนสันดานแบบแกไปทำพันธุ์หรอกจ้า แกไม่ได้เป็นคนดีสักนิดด้วยซ้ำ แถมยังเลวลงได้เรื่อยๆอีกด้วยการเอากับอีตัวไม่ซ้ำหน้าทั้งที่แต่งงานมีภรรยาแล้ว 5555555 เฮี้ยกว่าเดิมที่เคยนอกใจตอนนั้นอีก อย่างน้อยครั้งนั้นนอกใจก็เพราะไปหลงละเมอเพ้อรักอีคนใหม่ แต่นี่ไม่ใช่ เอาคนอื่นแก้เ-ี่ยน ทั้งที่ตัวเองมีภรรยาที่ต้องซื่อสัตย์อยู่แล้ว ต่อให้ไม่ได้รักเมียตัวเองแล้ว แต่ไม่มีคนศีลปกติที่ไหน เขาเอาอีตัวได้ลงทั้งที่มีเมียรออยู่หรอก ต่ำเกินไป น่ารังเกียจ ขยะแขยงทุกครั้งที่พระเอกมาสัมผัสน้อง คนที่สำส่อนจนพร้อมจะติดโรคแบบนั้น ทำไมต้องให้มาแตะต้องตัวน้องให้แปดเปื้อนด้วย

ตอนนี้ที่เอาแต่เห่าว่าไม่หย่าๆ ก็แค่เพราะหวงเพชรสวยๆในมือ ทั้งที่ตัวเองก็เป็นแค่ลิง ไม่เคยรู้ประโยชน์ รู้ค่าของเพชร แถมยังต่ำชั้นจนไม่คู่ควรกับเพชรเม็ดงามเลยสักนิด แต่แค่ไม่อยากให้คนที่เขามีค่าคู่ควรมาแย่งเพชรเม็ดนี้ไปต่างหาก โง่แล้วยังสารเลว

นักเขียนไม่มีอะไรพูดนอกจากประทับใจคอมเม้นท์ค่ะ55555 เข้มข้นมาก เหมือนพูดแทนทีมแม่น้องหลายๆคนเลย ต้องขอโทษด้วยนะคะที่แต่งให้เฮียเลวขนาดนี้ฮือTT เขาเป็นคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีอะไรอยู่ในมือค่ะ มีเพชรแต่ไม่รู้ว่านั่นคือเพชร

[tiwai_fern]

นักเขียนไม่มีอะไรพูดนอกจากประทับใจคอมเม้นท์ค่ะ55555 เข้มข้นมาก เหมือนพูดแทนทีมแม่น้องหลายๆคนเลย ต้องขอโทษด้วยนะคะที่แต่งให้เฮียเลวขนาดนี้ฮือTT เขาเป็นคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีอะไรอยู่ในมือค่ะ มีเพชรแต่ไม่รู้ว่านั่นคือเพชร

ฮือออออ ขอโทษนะคะ คำหยาบเต็มไปหมดเลย ฮื้อ อ่านรวดเดียว เลยอินมากกกกกกกก อินเหมือนสามีตัวเองมีเมียน้อยไปแล้ว
ยังไงก็ยังรอติดตามนะคะ อยากให้ทุกอยางดีขึ้นไวๆ ฮือออ รักหลิวหลิวเหมือนลูกเลยค่ะตอนนี้ 

[Jiraapp]

 ยัง ๆๆๆ ยังไม่รู้ตัวอีกอิเฮีย น้องหลิวหย่าเลยค่ะลู้กกกกก 

[donut4top]

เม้นยาวๆข้างบนนั่นพูดตรงใจเรามากเลยค่ะ ฟีลเหมือนเป็นเมียที่โดนผัวนอกใจจริงๆ5555555

[Blackbone]

สมน้ำหน้าอิเฮีย น้องหลิวทำดีมากค่ะอย่าไปยอม เราต้องสตรอง! หม่าม๊ามาแล้วอิเฮียตายแน่ 

[บูมเบส]

สมควรโดนแล้วไม่สงสารสักนิด

[mypink801]

เกลียดอิเฮี่ย เอ้ย เฮียมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

[arissara]

รอดูใบหย่ามือสั่นเลยนะ

[yasperjer]

อีเฮียต้องโดนม๊าตีด้วยไม้แขวนเสื้ออ่ะ

[WaterProof]

ชอบน้องหลิวอ่ะ 

[onlyplease]

ไรท์ อยากอ่านแล้วววววววว 

[เพ้อฝัน]

รอไรท์มาอัพ คิดถึงแล้วววว

[Furn_54110]

มาต่ออออออออออออออ

[greenmeat]

ตอนที่ 15 : คนเลว [part 2]







“เฮียเหวิน ! ”


เสี่ยวหลิวช็อกถึงขั้นหลุดคำเรียกที่เคยใช้ หวังหย่งเหวินกล้าพูดออกมาแบบนั้นได้ยังไง !


หวังไป๋ลี่รู้สึกหน้ามืด ร่างเล็กถึงกับโอนเอนแข้งขาอ่อนแรง เสี่ยวหลิวส่งมือไปประคองไว้ไม่ให้ล้ม


คนที่เอ่ยคำโป้ปดปั้นสีหน้าเจ็บปวดและเศร้าสลด “ในที่สุดเมื่อคืนพวกเราก็มีอะไรกัน ผมหึงหวงจนขาดสติ นาทีนั้นคิดอะไรไม่ออกจึงเลือกที่จะทำร้ายเขาด้วยวิธีนั้น เพราะผมอยากให้เขาเป็นของผมคนเดียว ของผมคนเดียวเท่านั้น ม๊าครับ ผมผิดเอง ผมขอโทษ”


กล้ามาก... เสี่ยวหลิวตัวสั่น กล้าพูดเรื่องไม่จริงแบบนั้นออกมาต่อหน้าทุกคน ทั้งซิ่นเฉิงและเทียนฉีก็ยังอยู่ในห้อง เขาไม่รู้จะด่าอะไรสามีคนนี้อีกแล้ว !


“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับม๊า พวกเราไม่ได้มีอะไรกัน !  เขาโกหก” เชื่อหลิวนะม๊า ลูกชายม๊าเจ้าเล่ห์ เขากำลังโกหกคำโต 


“ฉันน่ะเหรอโกหก ?  แล้วรอยที่คอกับหน้าอกนายมันคืออะไร ผีตัวไหนมันทำ เป็นฝีมือฉันทั้งนั้น ฉันเองที่เป็นคนทำร้ายนาย เสี่ยวหลิว นายโกรธที่ฉันเข้าใจผิด นายพยายามหนีจากฉันด้วยการโทรให้เทียนฉีขึ้นมาช่วย ฉันเห็นนายไม่ยอมให้ฉันแสดงสถานะของพวกเรา ในใจก็คิดว่าทั้งที่เราเป็นสามีภรรยากันแท้ ๆ  เห็นแบบนั้นก็ยิ่งโมโหทำรุนแรงบังคับขืนใจนายจนได้”


มือเล็กตะครุบรอบลำคอตัวเองอัตโนมัติ หวังไป๋ลี่เห็นปฎิกิริยาเด็กหนุ่มก็ยิ่งรู้สึกเหมือนจะวูบลงไปนอนหมดสติบนพื้น เธอไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไร เธอเป็นคนยัดตำรากามสูตรใส่มือลูกสะใภ้ด้วยตนเองก็จริง อยากให้ทั้งสองมีความสัมพันธ์ทางกายจะได้รักกันเสียที แต่มันต้องไม่ใช่ในทางนี้ !


ขืนใจ ?  ถึงจะเป็นสามีภรรยาแต่แบบนั้นมันผิดกฎหมายไม่ใช่เหรอ ลูกชายหล่อนงามหน้าอีกแล้ว !


มือบอบบางพยายามดึงมือลูกสะใภ้ออกเพื่อจะได้เห็นหลักฐานคาตา แต่เสี่ยวหลิวรวบคอเสื้อไว้แน่นส่ายหน้าไปมา ให้ตายยังไงก็จะไม่ให้ใครเห็น รอยแดงพวกนั้นมันลายไปเกือบทั่วทั้งท่อนบนเขา เด็กหนุ่มไม่รู้เลยว่าการกระทำนั้นยิ่งตอกย้ำความเชื่อเกี่ยวกับความจริงแสนจอมปลอม


ยิ่งปฎิเสธเหมือนยิ่งยอมรับ


ซิ่นเฉิงและเทียนฉีเหมือนจะรู้สถานการณ์ ต่างก็พาตัวเองออกจากห้องนอน ปิดประตูให้เสร็จสรรพ หลังจากนี้ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาควรจะรับรู้หรือยุ่งเกี่ยว


เกือบนาทีที่หวังไป๋ลี่พยายามดึงสติตัวเองไว้


“มันเกิดขึ้นจริง ๆ สินะ โธ่ อาหลิว...” 


เสี่ยวหลิวขอบตาร้อนผ่าว ความรู้สึกตีขึ้นมาแสบจมูกไปหมด ยิ่งหวังไป๋ลี่แสดงท่าทีแบบนั้นยิ่งทำให้เขาเจ็บใจที่ไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจากคำว่า “ไม่ใช่นะครับ...มันไม่ได้เป็นแบบนั้น ลูกชายม๊ากำลังโกหก”


ร่างสูงของผู้เป็นสามีรู้สึกผิดที่ต้องทำให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้ เขามันโคตรเลว เลวไม่มีที่ติ


หย่งเหวินทอดสายตามองร่างเล็กที่พยายามแก้ไขเรื่องราวเสียงสั่น


ละอาย… แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เสี่ยวหลิวกำลังจะไปจากเขา


‘ถึงเวลาที่ผมควรปล่อยคุณไปสักที’


คำพูดนี้ชายหนุ่มรู้ว่าเสี่ยวหลิวเอาจริง กลับไทยไปคราวนี้คงต้องรอรับใบหย่าอย่างแน่นอน เขารู้ว่าทุกอย่างมันกำลังจะจบลง เขาเพิ่งจะรู้ตัวตอนที่สายเกินไป เสี่ยวหลิวกำลังจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยไม่มีเขาคนนี้ เหตุการณ์ที่ผ่านมาบ่งบอกว่าม๊าเองก็พร้อมจะสนับสนุน ดังนั้นเมื่อมีโอกาสก็ควรจะใช้มันเพื่อคงอยู่ของความสัมพันธ์ไว้ไม่ใช่เหรอ


“ไม่ต้องพูดแล้ว”  หวังไป๋ลี่ยกมือขึ้นห้าม สูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่


“ม๊า...” แข้งขาเหมือนจะอ่อนแรง เสี่ยวหลิวทนไม่ไหวอีกต่อไป สุดท้ายก็ต้องปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาอาบใบหน้าหวาน “ม๊าเชื่อหลิวสิ ฮึก เชื่อหลิวนะ เราไม่ได้มีอะไรกันจริง ๆ  หลิวไม่ได้ถูกขืนใจ” ปฎิเสธแต่มือก็ยังรวบคอเสื้อไม่ยอมปล่อย


หวังไป๋ลี่อยากจะทำใจเชื่อแค่ไหน แต่ทุกอย่างมันชี้ไปทางที่ลูกชายตัวเองบอก นิ้วเล็กเช็ดหยาดน้ำตาที่เปรอะเปื้อนแก้มเนียน ปลอบประโลมคนตัวโตกว่าด้วยน้ำเสียงสันเครือ “อย่าร้องไห้เลยนะ เสี่ยวหลิว ลื๊อไม่ต้องอาย คนที่อายมันควรจะเป็นลูกม๊า ม๊า...ม๊าไม่รู้จะพูดอะไรแล้วเหมือนกัน ลูกชายม๊ามันทำแบบนั้นลงไป...กับลื๊อ ม๊าผิดเองที่ไม่อบรมสั่งสอนมันให้ดี ม๊าขอโทษนะ ยกโทษให้ม๊านะ”


หวังไป๋ลี่เจ็บปวด ทั้งสงสารทั้งเห็นใจเสี่ยวหลิว ไม่สามารถมองหน้าลูกชายตัวเองได้ ส่วนลูกสะใภ้ก็ไม่อยากจะสู้หน้าอีกต่อไป เธอรู้สึกแย่เหลือเกิน  หัวใจคนเป็นแม่ทนรับเรื่องราวแบบนี้แทบไม่ไหว


เสี่ยวหลิวที่ตาแดงก่ำตวัดสายตามามองคนที่ทำให้เรื่องทุกอย่างเลยเถิดไปไกล หวังหย่งเหวินสู้สายตานั้นทั้งที่ในใจรู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างกัน เห็นแม่กำลังจะร้องไห้มีเหรอจะทนอยู่เฉยได้ รีบก้าวไปประคองร่างมารดาไว้แทน


หลังจากเรื่องหย่าจบลง เขาจะเป็นคนอธิบายกับมารดา ขอแค่หวังไป๋ลี่ช่วยรั้งเสี่ยวหลิวให้อยู่กับเขาก่อน เขาขอโอกาสอีกสักครั้ง


“ผมขอโทษครับม๊า ผมมันเลวเอง มันไม่ใช่ความผิดของม๊าเลย”


เสี่ยวหลิวมองคนหน้าด้านไร้ยางอายด้วยความโกรธแค้น ไม่สนว่ามารดาของผู้ชายคนนี้จะยืนอยู่หรือไม่ ตะโกนใส่หน้าอีกฝ่ายอย่างเหลืออด


“ใช่ คุณมันเลว ! ” เลวที่สุด เลวกว่านี้ก็เป็นมารแล้ว “ถ้ารู้อย่างนั้นแล้วก็ปล่อยผมไปเถอะ เราหย่ากัน ! หย่ากันแล้วอย่ามาเจอกันอีกเลย ! ”


หวังหย่งเหวินที่ยอมละทิ้งความดีทั้งหมดมองเสี่ยวหลิวที่ยังจะดื้อให้ได้ ร่างเล็กอัดอั้นตันใจทนไม่ไหว ถึงขนาดประกาศหย่าตรงหน้าแม่สามี


“ไม่ !  ฉันไม่หย่า ฉันทำแบบนั้นกับนายไปแล้วคงย้อนไปแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่ว่าที่ฉันทำลงไปก็เพราะรักนายจนแทบเป็นบ้า ฉันรักนายจนไม่อยากให้นายเป็นของคนอื่น”


“รัก ? ” เสี่ยวหลิวไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง หวังหย่งเหวินเอ่ยคำนี้ออกมาทำไมถ้าไม่เคยรู้สึกอย่างที่ว่า “คุณรักผมตอนไหน ?  ผลักไสไล่ส่งแบบนั้นน่ะเหรอที่เรียกว่ารัก ทั้งด่าทั้งว่าไม่เคยเห็นค่าในตัวผม คุณอย่าพูดคำนั้นออกมาเลย อย่ามาล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่นแบบนี้”


อย่ามาดูถูกเขา ที่จะแค่เอ่ยคำว่ารักแล้วจะได้รับการให้อภัย เขาพอแล้ว จบเสียที่กับความสัมพันธ์ขมขื่นนี้


“ที่ผ่านมาฉันทำผิดไปมาก ฉันมันโคตรเลวทำร้ายนายสารพัด แต่ว่าให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะ ฉันสัญญาว่าจะอ่อนโยนต่อนาย เสี่ยวหลิว ฉันจะเป็นคนที่อ่อนโยนกับนายตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป”


มีเรื่องนี้ที่เขาไม่ได้โกหก มันออกมาจากความรู้สึกจริง ๆ หวังหย่งเหวินกำลังอ้อนวอนขอโอกาสจากคนตรงหน้า แม้จะไม่ได้คุกเข่าร้องไห้แบบที่เสี่ยวหลิวเคยคาดหวัง แต่ก็ทำให้หวังไป๋ลี่ซึ่งเป็นพยานในการสารภาพรักครั้งนี้ประคองสติที่กำลังจะหลุดลอยไว้ได้


“อย่า อย่าเพิ่งหย่ากันเลยนะ....” ถ้าหย่าแล้วเสี่ยวหลิวจะมีตราบาปติดตัวไป แต่งงานได้สองเดือนแล้วหย่าเพราะถูกขืนใจถ้าใครรู้เข้าทั้งสองตระกูลคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แถมฝั่งตระกูลฟู่มีแต่เสียกับเสีย


“ให้หย่งเหวินชดใช้ความผิด ให้โอกาสลูกชายอั๊วนะอาหลิว ความผิดนี้มันจะต้องชดใช้ให้กับลื๊อไปชั่วชีวิต”


เสี่ยวหลิวไม่ต้องการ ไม่ต้องมาชดใช้ความผิดอะไรแค่ปล่อยเขาไปก็พอ


“ผมแค่อยากหย่า อยากให้เรื่องทั้งหมดจบลงตรงนี้ แค่ปล่อยผมไป...”


“ถ้าอย่างนั้นม๊าคงต้องตรอมใจ จากนี้ไปคงสู้หน้าใครไม่ได้ ทั้งลื๊อทั้งเสี่ยวหมิง ม๊าไม่มีหน้าไปพบใครอีกแล้ว...”


‘ลูกชายลื๊อโดนลูกชายอั๊วขืนใจ ขอโทษด้วยนะที่อั๊วทำอะไรไม่ได้’ แบบนี้น่ะเหรอ ?  ไม่ หวังไป๋ลี่ขอตายดีกว่าถ้าจะให้เพื่อนสนิททราบเรื่องราวทั้งหมด


หวังหย่งเหวินปล่อยให้มารดาเป็นคนดำเนินการ ภาวนาให้เสี่ยวหลิวยกเลิกการหย่าซะ ต่อจากนี้เขาจะเป็นสามีที่ดีขึ้น จะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้ว


“ถ้าอย่างนั้นเอาเรื่องขึ้นศาลไหมครับ...ถ้าอยากให้เขาชดใช้ความผิด” เสี่ยวหลิวไม่อยากเลือกวิธีนี้ หวังหย่งเหวินอยากเป็นคนร้ายให้ได้ก็ต้องเอาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม แต่หวังไป๋ลี่ส่ายหน้าพัลวัน น้ำตาเริ่มไหลออกมา


“ไม่ ๆ  อาหลิว ม๊าขอโทษนะ ยังไม่ต้องยกโทษให้ลูกชายม๊าก็ได้ แต่เรื่องนี้ขอให้เรารู้กันแค่ไม่กี่คน อย่าให้เรื่องมันใหญ่เลยนะ ลื๊อจะให้ลูกชายอั๊วทำอะไรก็ได้ จะลงโทษยังไงก็ได้ ม๊ารู้ว่ามันฟังดูเห็นแก่ตัว แต่ว่าลื๊อเองก็รักเฮียเขา ให้โอกาสเขาเถอะนะ”


หญิงวัยกลางคนแทบจะทรุดตัวลงไปกอดขาลูกสะใภ้  เธอยอมทุกอย่าง แต่ขอเรื่องนี้เท่านั้น อย่าให้เรื่องมันบานปลายใหญ่โตไปมากกว่านี้เลย


เสี่ยวหลิวอยากจะทำใจแข็ง แต่เจอหวังไป๋ลี่ที่พยายามทิ้งตัวลงไปกับพื้นโดยมีลูกชายยื้อเอาไว้ก็ทำอะไรไม่ถูก กับเรื่องโกหกพรรคนั้นแม่สามีไม่ควรจะต้องเสียใจขนาดนี้ หวังไป๋ลี่ควรจะรู้ความจริง แต่เขาพูดไปยังไงหล่อนก็ไม่ยอมฟัง จะให้เขาทำยังไงได้


ยิ่งไม่คาดคิดกว่านั้นคือหวังหย่งเหวินที่เป็นฝ่ายทิ้งตัวคุกเข่าลงมาแทน


“ให้โอกาสเฮียเถอะนะ เสี่ยวหลิว”


หวังหย่งเหวินเทหมดหน้าตัก หมดแล้วศักดิ์ศรี หมดแล้วความยิ่งยโส ชัยชนะที่กำลังจะได้มาโดยการเป็นฝ่ายพ่ายแพ้นับว่าคุ้มค่า ตอนนี้ได้รู้แล้วว่าทิฐิที่ตัวเองมีทำให้เรื่องราวมีแต่แย่ลง เขาก้มหัวให้ภรรยาที่เคยผลักไสไล่ส่ง ยอมกลืนน้ำลายตัวเองเสียที


หวังไป๋ลี่พยักหน้าเสริม กล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “นะ อาหลิว ให้โอกาสเฮียเขากลับตัวกลับใจนะ”


คนที่โดนกดดันจากทั้งสองทางเงยหน้ามองเพดาน กักน้ำตาไว้ อีกเพียงนิดเดียวเขาก็จะได้กลับประเทศไทยแล้ว นึกว่าการปรากฎตัวของหวังไป๋ลี่จะทำให้เขาเป็นอิสระ แต่เปล่าเลย สายตาของแม่สามีที่มองมาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังนั้นทำให้เสี่ยวหลิวซึ่งเคยพามารดาบากหน้าไปขอลูกชายคนโตแต่งงานต้องสั่นไหว


นี่คือเวรกรรมที่เขาทำเอาไว้กับอีกฝ่ายใช่ไหม เขาบังคับหวังหย่งเหวินให้เลิกกับน้ำฝน ให้แต่งงานกับเขาโดยไม่เต็มใจ พอตัวเองจะหย่าบ้าง อีกฝ่ายกลับไม่ยอม ผูกมัดเขาด้วยเรื่องน่าอับอายแบบนี้


ก็ได้ เขาจะยอมทนต่ออีกสักหน่อย เขาทนมานานมากแล้ว อีกแค่นิดหน่อยจะเป็นอะไรไป


“หนึ่งปี” เสี่ยวหลิวเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก “เราจะอยู่ด้วยกันในฐานะสามีภรรยาหนึ่งปี เห็นแก่หน้าตาทั้งสองตระกูลผมจะอยู่กับหวังหย่งเหวินต่อ หลังจากนั้นเราจะหย่ากัน เรื่องที่เกิดเมื่อคืนผมจะไม่เอาความ ไม่พูดถึงอีก คุณน้าวางใจได้ครับ”


แม้จะไม่ใช่การสำนึกผิดชั่วชีวิต ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไปนับจากนี้ แต่หวังหย่งเหวินก็คิดว่าเพียงพอแล้วกับระยะเวลาที่จะทำให้เสี่ยวหลิวกลับมารู้สึกกับเขาเหมือนเดิม ได้เวลากลับคืนมาตั้งหนึ่งปีดีกว่าไม่ได้อะไรเลย


“ได้ แบบนั้นก็ได้ ขอบคุณมากนะอาหลิว ม๊าไม่รู้จะตอบแทนลื๊อยังไง” หวังไป๋ลี่ขอบคุณสวรรค์ที่ยังเมตตาเธอ “หลังจากนั้นถ้าลื๊อไม่อยากข้องเกี่ยวกับลูกชายอั๊วแล้วก็ได้ แต่ว่าตอนนี้ยังไม่ได้หย่ากัน เรียกอั๊วว่าม๊าเหมือนเดิมเถอะนะ” ยังไงก็ยังไม่อยากให้ลูกสะใภ้โกรธเกลียดเธอไปมากกว่านี้


“ขอบคุณนะ” หวังหย่งเหวินค่อย ๆ ลุกขึ้นจากพื้น สวมกอดร่างเล็กแน่น เสี่ยวหลิวไม่ได้ขยับเขยื้อน เช่นเดียวกับจมูกโด่งที่จรดลงบนกลุ่มผมเขาไม่ได้ระคายความรู้สึกอะไรอีกแล้ว ได้แต่ยืนนิ่งจำนนให้กับสองแม่ลูกตระกูลหวัง


ไม่เป็นไร ทนอีกแค่หนึ่งปีเท่านั้น


เขาไม่ได้บอกว่าจะให้โอกาส แค่บอกว่าจะอยู่ด้วย


เมื่อเสี่ยวหลิวคนนี้ได้ชดใช้สิ่งที่ตัวเองก่อไว้เแล้ว หลังจากนั้นเขาจะไปจากหวังหย่งเหวินให้ไกลแสนไกล









-----------------------------------------------------------

หลุดจากเวลาตีสามไม่ได้555555555 ขอโทษที่ให้รอนานนะคะทุกคน

คงต้องขึ้นทอล์คด้วยคำว่าขอโทษค่ะ ขอโทษที่แต่งให้เรื่องออกมาเป็นแบบนี้
เราคิดมาหลายวันมากว่าจะยังไงต่อดี แต่ตามพล็อตที่วางไว้ผลสรุปการหย่าออกมาแบบนี้จะใกล้เคียงที่สุด

ตอนนี้จะเห็นได้ว่าตัวละครทุกตัวไม่ได้ดีหรือเลวทั้งหมด อย่างหวังไป๋ลี่แม่สามีเอง ตอนนี้นักอ่านอ่านจบอาจจะเกลียดเลยก็ได้
น่าจะโดนเละทุกตัวละครเลย ตอนแต่งกังวลอยู่เหมือนกันว่าจะมีคนเลิกอ่านไหมเพราะทั้งสองไม่ได้หย่า TT
กลัวจะเบื่อที่เรื่องมันไปไม่สุด เหมือนวน หลิวติดลูป แต่จริงๆมันยังมีส่วนที่แตกต่าง เพราะคราวนี้หลิวเริ่มตัดใจ แถมต้องรับในสิ่งที่ตัวเองทำเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าจะไปก็ไปง่าย ๆ บังคับเขาแต่งพอไม่สมหวังก็จะไปเลยแบบนั้นเราว่ามันก็น่าสงสารเฮียอยู่

เราเองไม่อยากให้ดราม่ามากไปกว่านี้แล้ว ถ้าแบบนั้นเรื่องจะค่อนข้างยาวเลยค่ะ เราอยากให้มีจังหวะพักกันทั้งนักอ่านทั้งคนเขียน ไม่อยากเขียนอะไรดิ่งๆ หลายตอนติด แต่ไม่ว่ายังไงก็เคารพทุกความคิดเห็นค่ะ55555555 จะลบจะบวกเราทำใจไว้แล้วก่อนลง ดีใจที่ยังมีคนอ่านมาถึงตอนนี้ฮืออ

ขอบคุณทุกกำลังใจทุกความคิดเห็นนะคะ ไว้พบกันตอนหน้าค่ะ รักทุกคนเสมออ

[puiiz]

 

[arissara]

ชอบ ความมีจังหวะพัก ของคนเขียน ...ไม่ต้องสงสารคนอ่านก็ได้5555 สนุก หลังจากนี้สินะ จะเห็นเสือกลายเป็นเหมียว

[orloftin]

สงสารน้องหลิวอะ 
อิเฮียก็เลวเกิ๊นนนนน หมั่นไส้โว้ยยยย
น้องงงงหลิว 1 ปีเอง ช่วงเวลาแห่งการเอาคืน  สู้ๆ

[Pe_no]

ชอบค่ะอยากอ่านตอนหวานเร็วๆแล้ว

[JustWait]

ไปตรวจร่างกายก็น่าจะรู้แล้วนะคะว่าไม่ได้ทำกัน

[Khanomni]

อยากให้อิเฮียทนน้องที่ใจแข็งเยอะๆ ขออย่าให้หลิวใจอ่อนง่ายๆเถอะนะ ให้เฮียมันรู้สึกว่าทำไรกับน้องไว้บ้าง

[sailom_orn]

  เราโอเคนะที่เป็นแบบนี้
หลังจากนี้คงเป็นเวลาที่อีเฮียจะต้องพยายามบ้างแล้วว

[naezapril]

อ่าาา..

[aiyuki]

สงสารหลิวอ่ะ โดนทำร้ายร่างกายขนาดนี้ แต่หย่าไม่ได้ จริงๆหลิวควรหย่าตั้งแต่โดนทำร้ายครั้งแรกแล้ว ฮืออ

[tipppppp]

โว๊ยยยยยยยย อิเฮียโมโห

[AeAng11]

ได้เวลาเอาคืนแล้วน้องหลิว

[บูมเบส]

เราสงสารแม่อีเฮียกับหลิวอ่ะต้องยอมไอ้บ้านั้น