เคยอยู่ที่นี่มาก่อน ตามสองคนนั้นก็จากบอร์ดนี้ ถ้าจะปิดหรือลบมันก็น่าเสียดายถึงอนาคตไม่มีอะไรให้ชื่นบาน แต่ก็ยังดีที่มีข้อมูลเก่าๆให้กลับไปอ่าน บางอันเคยแปลไว้เค้ายังไม่ได้เก็บเลย
เพราะงั้นอย่าปิดเลยนะ
เป็นคนหนึ่งที่ตามสองคนนี้มาตั้งแต่แรก ไม่ได้เก่งภาษาจีน แค่แปลได้บ้างนิดโหน่ยยยย แค่จะบอกว่า อย่าเอาอะไรมากกะตัวหนังสือและข่าวลือ สิบปากคนไทย ไม่เท่าหมื่นปากคนจีน
เค้า "เชื่อลั่ว" เรื่องราวที่เกิดขึ้นเพลียใจโคตรๆ สุดจะนอยด์ แต่ทุกเรื่องมันมีเหตุและผล ผูกพันกับสองคนนี้มากจิงๆ และยังตามอยู่เหมือนเดิม ถึงแม้อนาคตจะไม่ได้กลับมาคืนดีกัน
แปะๆ ที่เพิ่งแกะไป แปลให้ตัวเองเข้าใจง่ายมาก แต่เรียบเรียงให้คนเข้าใจยาก เพราะภาษาไทยอักเสบ
ไม่มีเวลาด้วยง่ะ
...ย้อนกลับไปปี 2008 หลี่เจียเหวินเคยตามจีบผม แต่หลังจากที่ผมปฏิเสธเขาไปแล้ว ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนปี 2011 วางแผนจะออกหนังสือถึงต้องเจอกันบ้าง(เวลาดิลงานเง้) เรื่องเมื่อก่อนผมลืมไปหมดแล้ว แต่ใครจะชอบผมหรือไม่ชอบก็เป็นอิสระของคนนั้น แต่ผมไม่เล่นด้วย แล้วการที่ผมมีคนรักอยู่แล้วจึงไม่สามารถข้องแวะกับทุกคนที่ดิลงานด้วยกันอย่างงั้นเหรอ? ผมกลัวนิสัยขี้โมโหของคนรักมากๆ เพราะงั้นจึงไม่กล้าบอกเขาเรื่องการทำงานร่วมกันกับคนที่ตามจีบ รอสักวันจะบอกเขาให้ชัดเจน
การปิดบังเขาเป็นเวลานานคือความผิดพลาดของผม ทำให้ระหว่างผมกับเซียเหอเกิดความเข้าใจผิดกันใหญ่โต และเป็นสาเหตุให้เลิกกันจนได้ ผมรู้ว่าเสียใจทีหลัง หรือไม่เสียใจก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว ไปทริปกับบริษัทพูดคุยเล่นไพ่กันในห้องไม่ได้หมายความว่าต้องมีอะไรกันถูกมั้ย? เพราะมีคนที่เคยตามจีบ ผมยิ่งอยากจะปิดประตูหลบหน้าเขาถูกมั้ย? แถมทุกคนเป็นผู้ชายหมด แม้ว่าเรื่องปิดประตูจะทำให้คนสงสัยจริงๆ พูดกันปากต่อปาก คนรักคนไหนก็เข้าใจผิด ยิ่งตวาดออกมาจากปากของคนรักของผมยิ่งแล้วใหญ่ แม่น้ำหวงเหอทั้งสายก็ล้างไม่หมด แต่ผมสาบานได้ ตั้งแต่วันนั้นที่คบกับเซี่ยเหอจนถึงเลิกกันในวันนี้ ผมไม่เคยทำตัวไม่ดีให้เซี่ยเหอต้องเสียใจ และยิ่งไม่เคยเอาตัวเขาแลกสิ่งของ อาจจะมีคนที่เคยให้ความช่วยเหลือเพราะชื่นชอบผม แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมนอกใจใคร...