(เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ  (อ่าน 2151 ครั้ง)

ออฟไลน์ asipas

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
(เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
« เมื่อ01-05-2018 21:55:42 »

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ asipas

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #1 เมื่อ01-05-2018 21:59:24 »

         
           

          ผมมีความเชื่อเกี่ยวกับความกลัวอยู่อย่างหนึ่ง

          ผมเชื่ออย่างยิ่งว่าเกือบทุกๆคนบนโลกใบนี้มีสิ่งที่กลัวแตกต่างกันออกไป

          พี่สาวของผมไม่เคยกลัวความสูงเหมือนกับที่ผมกลัว แต่กลับกรี๊ดเป็นบ้าเป็นหลังตอนที่ดูหนังผี ในขณะที่ผมต้องกลั้นหัวเราะแทบแย่

          หรือแม้แต่ไอ้เพื่อนสนิทที่หน้าโฉดประหนึ่งกุ๋ยหน้าปากซอยก็ยังเคยวิ่งหนีแมวตัวเล็ก ๆ ไปรอบบ้าน

          ดังนั้นไอ้การที่ผมจะกลัวผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกับที่กลัวความสูงก็คงไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่

          ...ใช่ไหม?

 

          จริงๆความกลัวนี้มันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับคนอย่างผมเลยด้วยซ้ำ

          ไอ้คนที่วันๆเอาแต่นั่งสัปหงกเวลาว่างหรือฟุบหลับกับโต๊ะตอนที่เบื่อเนี่ยมันไม่ควรที่จะต้องมีความกลัวว่าจะมีคนมาดักตีหรือเปล่า?

          ดังนั้นแล้วไอ้ความกลัวประเภทนี้ก็ต้องมีต้นสายปลายเหตุที่ค่อนข้างจะแปลกไปจากเหตุผลของความกลัวแบบอื่น ๆ แน่นอน

          และถ้าจะให้ย้อนความก็คงจะเป็นตอนประมาณช่วงบ่ายแก่ ๆ ของวันอังคารในสัปดาห์แรกของการเปิดเรียนในรั้วมหาวิทยาลัย

          สิ่งที่ร่างกายจำได้เป็นอย่างดีคืออากาศที่ร้อนจนแทบละลายทั้งที่เป็นหน้าฝน

          และเสียงห้าวๆที่ไม่น่าฟังของไอ้เพื่อนตัวดี

          ครับ ใช่ ไอ้คนที่พยายามวิ่งหนีเจ้าเหมียวตัวเท่าข้อเท้าตัวเองไปรอบบ้านนั่นแหละ

          ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพรหมลิขิตหรืออะไรที่ทำให้ผมกับมันอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ตัวเท่าหลักกิโลจนโตเข้ามหาวิทยาลัยก็ยังสลัดมันไม่พ้นสักที

          และเพราะเหตุผลที่ได้กล่าวไปในเบื้องต้น ทำให้บ้านผมกับบ้านมันตกลงกันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าให้พวกผมเช่าหออยู่ด้วยกันสองคนเพื่อเป็นการดูแลกัน

          ตีกันล่ะไม่ว่า

          เอาเป็นว่า ผมและไอ้เพื่อนสนิทหน้าโหดแต่กลัวแมวได้ย้ายเข้ามาอยู่ในหอแถวมหาวิทยาลัยตั้งแต่ก่อนเปิดเทอมเกือบอาทิตย์เพราะคณะของมันมีการรับน้องที่เริ่มจัดตั้งแต่ยังไม่เปิดเทอมลากยาวมาถึงเปิดเทอมได้อาทิตย์กว่า ๆ แล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหมด

          ดังนั้นในวันที่เกิดเรื่องมันถึงได้โทรมาขอให้ผมนั่งรถจากหอเข้ามามหาวิทยาลัยเพื่อเอาป้ายชื่อที่มันลืมไว้ไปให้ในตอนบ่ายที่ผมไม่มีเรียน

          ดังนั้นผมถึงต้องมานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ใต้ตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ท่ามกลางเด็กวิศวะที่ตัวใหญ่อย่างกับยักษ์

          ดังนั้นผมถึงเจอกับเขา

          เขาที่สวมเสื้อช็อปนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ท่ามกลางรุ่นพี่ไว้หนวดรกครึ้มที่โต๊ะที่เยื้องไปทางซ้ายข้างหน้าโต๊ะที่ผมนั่งอยู่

          เขาที่ตีหน้าขรึม กอดอกแล้วเดินมาหยุดอยู่หน้าผม

          และเป็นคนเดียวกับที่ผมกลัวกับแค่ที่เขาตีหน้านิ่งจนลุกพรวดจากเก้าอี้ที่นั่งแล้ววิ่งหนีออกจากใต้ตึกคณะไป

          และเป็นคนที่ผมมารู้จากไอ้เพื่อนสนิททีหลังว่าไอ้คนที่วิ่งหนีมา

          แม่งเป็นเฮดว๊าก!

          แต่ก็พอโล่งใจไปได้สักพักเพราะไอ้เพื่อนสนิทมันบอกว่าไม่ต้องกลัว พี่มันคงไม่เอาความกับน้องที่ไม่ใช่คณะตัวเองอยู่แล้ว

          แต่ก็แค่พักเดียวเท่านั้นแหละ

          เพราะหลังจากที่ไอ้เพื่อนตัวดีมันหมดรับน้องของคณะไปได้แค่ไม่กี่วัน

          ไอ้เขาคนนั้นก็โผล่มาอยู่รอบ ๆ ตัวผมแทบจะทุกวัน!

          ถึงแม้ว่าเขากับกลุ่มเพื่อนจะโกนหนวดตัดผมซะจนหน้าไม่เหลือเค้าเดิมของพี่ว๊ากคณะวิศวะที่คนเขาเลื่องลือ แต่ไอ้ผมที่เคยสบกับตาคม ๆ ที่มาพร้อมกับคิ้วเข้มที่ขมวดเป็นโบไม่มีทางลืมแน่นอน

          และด้วยความที่กลุ่มของเขามาเยือนถึงคณะที่ห่างกันพอสมควรเกือบทุกวัน ทำให้กลุ่มของเขากลายเป็นหัวข้อหลักๆในการพูดคุยกันของสาวๆในคณะผมไปด้วย

          แต่ไม่ว่าเพื่อนผู้หญิงในชั้นจะกรี๊ดกลุ่มของเขามากมายขนาดไหนผมก็ไม่ได้มีความคิดที่จะเลิกกลัวแม้แต่น้อย

          ดังนั้นที่พอจะทำได้ก็คือ พยายามเลี่ยงที่จะไปโรงอาคารคณะ และพยายามสับขาวิ่งให้เร็วที่สุดถ้าเกิดเจอะหน้าเขากับเพื่อนอย่างเลี่ยงไม่ได้

          ไม่ว่าจะเป็นโรงอาหารกลาง ใต้ตึกคณะ ร้านข้าวหลังมหาวิทยาลัย หรือแม้กระทั่งร้านนมที่ไปนั่งอ่านหนังสือตอนดึก ๆ (ที่ไม่รู้ว่าเขาตามมาถูกได้ยังไง) ผมก็หนีมาได้ทั้งหมด

          จนกระทั่ง

          “มึงไปกินกับสายกูก็ได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ มันคิดเป็นหัวมึงก็จ่ายเองเลย”

          ไอ้เพื่อนสนิทชวนไปกินเลี้ยงกับสายรหัสในตอนเย็นวันศุกร์ที่ร้านหมูกระทะหลังมหาวิทยาลัย เพราะได้ยินผมบ่นอยากกินมากลายวัน

          และเพราะความตะกละบวกกับไม่อยากนั่งกินบุฟเฟต์คนเดียวทำให้ผมตอบตกลงมันไปในทันที

          โดยที่ไม่ได้รู้ถึงหายนะที่กำลังจะตามมาเลยแม้แต่น้อย

 

          ตอนที่ไปถึงร้านก็เจอกับพี่รหัสสาวหน้าตาใจดีกับปู่รหัสหน้าดุของไอ้เพื่อนสนิทนั่งอยู่ก่อนแล้ว

          พอถามถึงลุงรหัสมันก็บอกว่าพี่เขาติดธุระตามมาทีหลัง

          จริงๆก็ถามพอเป็นพิธีเท่านั้นแหละ เพราะหลังจากนั้นผมก็ลุกจากโต๊ะที่เพิ่งนั่งได้ไม่กี่นาทีไปขนสารพัดเนื้อมาที่โต๊ะ แทบจะลืมเรื่องที่พูดก่อนหน้านี้ไปโดยปริยาย

          ถ้าไม่ได้สังเกตเห็น ‘เขา’ที่เดินมุ่งมาทางโต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่

          ชั่วขณะนั้นไอ้ลางสังหรณ์ไม่รักดีมันกู่ร้องเรื่องบางอย่างที่เพิ่งจะพูดกันไปก่อนหน้านี้สักพัก

          ไม่หรอก เอาจริง ๆ ผมไม่คิดว่าตัวเองจะโชคร้ายขนาดนั้น

          ปลอบใจตัวเองแล้วหันไปสนใจเนื้อในกระทะเพื่อเลี่ยงที่จะสบตากับคนที่กำลังเดินมาทางนี้

          โต๊ะข้างหลังของผมยังว่างอยู่ เพราะฉะนั้นเขาจะต้องมาจองโต๊ะให้เพื่อนก่อนแน่นอน

          และผมก็คงจะปลอบใจตัวเองแบบนั้นไปอีกสักพักถ้าไม่ใช่เพราะปู่รหัสของไอ้เพื่อนสนิทร้องทักขึ้นมา

          “อ่าว มาแล้วเหรอ นั่งเลยๆ นี่เพื่อนหลานรหัสแก เขามากินด้วย”

 

          โอเค ผมจะคิดใหม่ ว่าผมอาจจะเป็นคนที่โชคร้ายที่สุดในโลกเลยก็ได้

         

          ไอ้เพื่อนเหี้ย! ทำไมมึงไม่บอกกูว่าลุงรหัสมึงคือคนเดียวกับไอ้คนที่กูพยายามหนีมาตลอดสัปดาห์

         

          และในขณะที่ผมกำลังก่นด่าไอ้เพื่อนตัวดีในใจ เขาก็ได้ทำการยึดพื้นที่ข้างตัวที่เคยเป็นของเพื่อนสนิทที่กำลังใจจดใจจ่อรอให้กุ้งสุกของผม

          วันนี้ผมด่ามันมากกว่าตลอดสิบปีที่คบกันมาอีกมั้ง

          “ไง”

          ...โอเค ผมรู้ว่าเขานั่งข้างผมแล้ว แต่ผมก็ยังภาวนาว่าเสียงทุ้มๆนั้นเปล่งออกมาเพื่อทักพี่รหัสสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมซะมากกว่า

          ที่ทำได้ตอนนี้คือก้มหน้าก้มตายัดหมูเข้าไปในปากเพื่อไม่ให้ตัวเองหันไปหาเขาโดยเด็ดขาด

          “ไม่คิดจะทักทายรุ่นพี่หน่อยเหรอครับ?”

          ตรงข้ามผมก็รุ่นน้องเขาเหมือนกันนะ โอเค ไม่ใช่ผมแน่ๆ

          “เฮ้อ..”

          เชี่ย เขาถอนหายใจว่ะ หรือผมควรจะลุกหนีไปปิ้งกุ้งกับไอ้เพื่อนสนิทดี

          แต่ยังไม่ทันจะได้คิดไปมากกว่านั้น ไอ้คนข้างๆก็ก้มลงมากระซิบถึงข้างหู

          “น้องปีหนึ่งที่วิ่งหนีพี่ใต้ตึกคณะวิศวะ ไม่คิดจะทักพี่หน่อยเหรอครับ?”

 

          ชัด...

          ชัดเลยไอ้เหี้ยยยยยยยย

          ตอนนี้ผมควรทำยังไงต่อ ลุกขึ้นแล้ววิ่งกลับหอเลยดีไหม เอ๊ะ ไม่ได้สิ ถ้าทำแบบนั้นแล้วพี่แม่งต้องตามยิ่งกว่าเดิมแน่ แต่พอหันไปหาเพื่อนสนิทก็ไม่ได้มีทีท่าจะหันมามองเพื่อนมันเลยแม้แต่น้อย พอพยายามเงยหน้าก็ความช่วยเหลือจากสายรหัสคนอื่นก็พบว่า พวกพี่แม่งคุยกันอยู่อย่างออกรสออกชาติ

          ...ดังนั้นสิ่งที่ผมพอจะทำได้ตอนนี้ก็...

          “ส สวัสดีครับ พี่”

          คือการทักออกไปด้วยเสียงที่แผ่วระดับเดียวกับเสียงกระซิบของเขาเมื่อกี้

          เขาจะได้ยินไหมวะ ต้องได้ยินแหละ เมื่อกี้แอบเห็นเขายิ้มอยู่นะเว้ย

          ยิ้มนี่คือยิ้มขู่รึเปล่า...

          “กว่าจะยอมคุยเนอะ ไปหาตอนเที่ยงตอนเย็นที่คณะก็หนีตลอดเลย”

          อยากร้องไห้ ตลอดสัปดาห์กว่าๆที่พยายามหลบเลี่ยงการปะทะคือพี่แม่งเห็นตลอด แถมตอนนี้ยังเลี่ยงไม่พ้นอีก

          แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาตัดพ้อกับเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ที่ควรจะคิดตอนนี้คือ ผมจะรอดจากสถานการณ์แบบนี้ไปได้ยังไงมากกว่า

          “เอ่อ..คือผมขอโทษนะพี่.. คือ..แบบ บางทีมันก็รีบอะเนอะ แหะ”

          สั่นกว่าเสียงก็แผ่นดินไหวแล้วครับ แถมหัวเราะแห้งๆให้อีกหนึ่งทีด้วยเลยอะ ยกโทษให้เถอะ สำนึกผิดแล้ว

          “หึ ขอโทษแค่เรื่องหลบหน้าพี่เหรอครับ?”

          “ห๊ะ อ๋อ..เอ่อ.. ขอโทษเรื่องลุกหนีด้วยอะครับ”

          “แล้วอีกเรื่องล่ะครับ?”

          “ห๊ะ ม มีอีกเหรอครับ คือ..คือผมไม่รู้”

          ชิบหายละ กูไปทำเขาเหม็นขี้หน้าเรื่องไหนอีกวะเนี่ย?

          “เรื่องที่ทำตัวน่ารักไงครับ”

 

 

          ตอนนี้หน้าผมคงดูประหลาดพิลึกดูได้จากหน้าตากลั้นขำของคุณพี่รหัสกับรอยยิ้มล้อเลียนของปู่รหัสกับไอ้เพื่อนสนิท

          แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือคำพูดของคนที่นั่งอยู่ข้างๆและเป็นคนพูดประโยคเมื่อกี้ขึ้นมามากกว่า

          ใช่! ไอ้ที่ว่าทำตัวน่ารักนี่แหละ ที่ทำให้ผมโคตรงงโคตรอึ้ง และเอาแต่จ้องคนตรงหน้าแทบอ้าปากค้างด้วย ถึงบอกไงว่าหน้าคงดูประหลาด

          อะไรวะ? เกิดอะไรขึ้น? พี่มันต้องโกรธที่ผมลุกหนีมันแล้วก็เอาแต่หนีมันรึเปล่า? แล้วมาบอกว่าผมน่ารักได้ไงวะ?

          เดี๋ยวๆ

          “เอ้าๆ หุบปากก่อนหนู มาดูหมูก่อน จะไหม้แล้ว”

          แล้วกว่ารู้ตัวว่าจ้องอีกฝ่ายนานเกินไปก็ตอนที่ปู่รหัสหน้าดุเอ่ยล้อเลียนด้วยเสียงแบบกลั้นหัวเราะนั่นแหละ ถึงได้หันไปหาหมูบนกระทะ

          ไอ้เหี้ย! เกือบไหม้!

          “หึ”

          ยัง ยังไม่หยุด มาพูดให้คนอื่นไขว้เขวแล้วยังมีหน้ามาขำคนอื่นอีก ลุงรหัสมึงมันนิสัยไม่ดี! คิดแล้วก็ส่งสายตาอาฆาตไปให้ไอ้เพื่อนตัวดีทีหนึ่ง

          และแล้วตลอดการนั่งกินหมูกระทะของผมในช่วงหลังจากที่เขามาก็กลายเป็นการกินที่ต้องระแวงคนข้างตัวไปด้วยตลอดเวลา

          มีบ้างที่แอบเหลือบตาขึ้นมองเขา แต่ก็ต้องเบนสายตากลับมาหาหมูบนกระทะทุกทีที่สบเข้ากับตาคมที่มองอยู่ก่อนแล้วตลอดเวลา

          ไอ้หัวใจไม่รักดีนี่ก็สั่นจัง!

          แต่ถึงอย่างนั้นสายตาคมกับอัตราการสั่นของหัวใจก็ไม่ได้ทำให้ความอยากหมูกระทะของผมลดน้อยลงแม้แต่น้อย ถึงได้นั่งกินต่อจนกระทั่งพี่รหัสของเพื่อนเรียกเก็บเงินนั่นแหละ

          แน่สิ ตั้งเกือบสองร้อยบาทเลยนะ

          จริงๆแล้วผมก็รู้สึกปลอดภัยขึ้นนั่นแหละว่าเขาคงไม่ได้มีเจตนาไม่ดีอะไร แต่ปัญหามันยังไม่สิ้นสุดตรงนั้นนี่สิ

          “งั้นเราก็กลับด้วยกันเลยสิ”

          เป็นประโยคที่ออกมาจากปากของพี่รหัสของเพื่อนที่ผมเกลียดที่สุดในรอบสองชั่วโมงที่ได้รู้จักกันครับ

          เนื่องจากว่าหลังจากที่ทานกันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็มีการนัดแนะกันว่าปู่รหัสจะรับหน้าที่ไปส่งเพื่อนผมกับพี่รหัสเองเพราะไปทางเดียวกัน และด้วยความที่วันนี้คุณพี่รหัสขนเอาชีทเรียนและหนังสือต่างๆมาให้น้องรหัสเขาทำให้รถเก๋งขนาดสี่ประตูไม่เหลือที่ให้คนที่สามอย่างผม

          และเมื่อถามถึงจุดหมายของคนที่มีรถอีกคนก็ได้เรื่องว่าเป็นทางเดียวกัน จนเป็นเหตุให้ประโยคนั่นหลุดออกมาจากปากคุณเธอจนได้

          แล้วผมทำอะไรได้บ้างล่ะ นอกจากเข้าไปนั่งในรถคันหรูอย่างว่าง่าย

          เขาคงไม่ได้ปล่อยผมลงข้างทางหรอกมั้ง?

          แต่ก่อนที่ผมจะกังวลกับเรื่องนั้นตอนนี้ผมควรจะกังวลบรรยากาศในรถมากกว่า เพราะดูเหมือนว่าพี่แกจะไม่ได้แคร์กับความเงียบเลยแม้แต่น้อยถึงได้ปล่อยให้เสียงในรถมีแค่สียงลมหายใจกับเสียงแอร์แผ่วๆเท่านั้น

          เออ พี่อะไม่แคร์ แต่กูเนี่ยเกร็งจนจะเป็นตะคริวอยู่แล้ว

          แต่พอจะขยับตัวไล่อาการเมื่อยขบ ก็ต้องสะดุ้งกับเสียงทุ้มที่จู่ๆก็โพล่งขึ้นมา

          “ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ พี่ไม่ทำอะไรหรอก”

          “อ เอ่อ ครับ”

          “ตกลงว่าหายกลัวแล้วเนอะ”

          จะกลัวกว่าเดิมเพราะพี่หันมายิ้มหวานให้ผมนี่แหละ! หัวใจมันทำงานหนักน่ะรู้ไหม!

          “อะ ครับ”

          “แล้วตกลงน้องหนีพี่จริงไหมครับ?”

          อื้อหือ แล้วแบบนี้มีคำตอบที่มันดูซอฟกว่าคำว่าครับให้ผมไหมครับ?

          “ค คือผมนึกว่าพี่จะมาตี..”

          “หน้าพี่เหมือนคนหาเรื่องเก่งขนาดนั้นเลย?”

          “เปล่าพี่เปล่า ก็ตอนที่ใต้ตึกวิดวะ..”

          “อ๋อ คือน้องคิดว่าพี่เคืองที่น้องลุกหนีเหรอ”

          “อือ..”

          “คิดไปเองเก่งเหมือนกันนะเรา”

          เดี๋ยวๆ

          “แต่ว่าเสียใจนะเนี่ย ที่น้องเข้าใจวัตถุประสงค์พี่ผิด”

          “ห๊ะ...”

          “พี่ไม่ได้ไปหาเรื่อง แค่จะไปเข้าหาน้องต่างหาก”

          “.....”

          “ทำความรู้จักน่ะ ทำความรู้จัก เคยได้ยินไหม?”

          “.....”

          “เอ้า อึ้งอีก ตกใจขนาดนั้นเลย”

          “แล้วที่มาที่คณะ...”

          “ก็จู่ๆน้องก็ลุกหนีอะ พี่ก็ต้องตามไปทำความรู้จักที่คณะน้องไงครับ”

          ..โอเค ผมว่าผมต้องทำความเข้าใจกับเรื่องนี้ใหม่ตั้งแต่แรก

          ที่เดินมาหาคือต้องการจะรู้จัก

          ที่มาหาที่คณะก็ไม่ได้จะมาหาเรื่องแต่ตามมาทำความรู้จัก

          แล้วที่ผมกลัวมาตลอดทั้งสัปดาห์คืออะไรวะ!?

          “นั่น ทำหน้าน่ารักอีกแล้ว เอาเป็นว่าตอนนี้เราก็รู้จักกันแล้วเนอะ”

          “ห๊ะ...”

          “แล้วก็เอาเป็นว่าน้องให้พี่จีบแล้วกันเนอะครับ”

          “เอ่อ เดี๋ยวพี่ เดี๋ยวๆ เรื่องจีบนี่ผมพูดตอนไหนอะ?”

          “อ่าว ก็ตอนอยู่ที่ร้านนู่นแล้วไง พอพี่ถามว่าจีบได้ไหม น้องก็เงียบ”

          “.....”

          “พี่ก็ถือว่าถ้าน้องเงียบก็คือน้องตกลงไงครับ”

          “ห๊ะ...”

          “ตามนั้น แล้วก็ถึงแล้วครับ”

          “เอ่อ ครับ ขอบคุณครับ”

          “แล้วพรุ่งนี้พี่มารับนะครับ เจอกัน”

          “ห๊ะ.. พี่.. เดี๋ยว”

          ว้อท!!?

 


          “เป็นไงบ้างวะ พี่เขาทำไรมึงป่ะ”

          “ก็เปล่าอะ แต่...”

          “แต่อะไร มึงเล่ามาเลย กูอยากใส่ใจ”

          “พี่เขาบอกว่าที่ตามไปที่คณะคืออยากรู้จักกู”

          “เหยด ฮอตเชียวนะมึง”

          “อือ แต่กูสงสัยอย่าง”

          “ไรวะ”

          “พี่เขารู้ว่ากูอยากคณะนี้ได้ยังไงวะ”

          “.....”

          “วันนั้นกูใส่เสื้อนักศึกษาธรรมดาๆด้วย”

          “.....”

          “แล้ววันที่กูไปนั่งอ่านหนังสือร้านนมพี่แม่งตามมาถูกได้ไงวะ”

          “.....”

          “กูไม่ได้เช็คอินเฟสบุ๊คหรือเอาลงไอจีด้วย”

          “.....”

          “มึงสงสัยเหมือนกูป่ะ?”



ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #2 เมื่อ01-05-2018 23:03:02 »

งูย..ยยยยย น่าเอ็นดู ยังไม่จบใช่ไหมเอ่ย???  :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ mintra1982

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #3 เมื่อ05-05-2018 05:46:42 »

 :o8:น่ารัก

ออฟไลน์ Petit.K

  • Petit parapluie
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #4 เมื่อ18-05-2018 08:14:43 »

น่ารักกกก ยังมีต่ออีกไหมอ่า

ออฟไลน์ chaoyui

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #5 เมื่อ21-05-2018 03:45:48 »

เงียบเชียวนะจ๊ะเพื่อนสนิท แหมๆๆ

ออฟไลน์ yunnutjae

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #6 เมื่อ21-05-2018 11:12:16 »

มันยังไม่จบอะเอาจริง ต้องมีต่อ 55555555555555  :katai2-1:
ที่รู้เนี่ย เพื่อนตัวดีเป็นสายสืบให้แน่ๆๆๆ  :ruready

ออฟไลน์ คุณบี๋

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 119
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #7 เมื่อ27-05-2018 15:04:17 »

งุ้ยยย แอบขำตอนวิ่งหนี น่ารัก

ออฟไลน์ กาแฟมั้ยฮะจ้าว

  • Let me hug you tight, and I’ll make you feel how important you are.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 920
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +570/-0
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #8 เมื่อ07-09-2018 08:09:23 »

เล่าเรื่องได้น่ารักมากเลย พี่ขาโหดน่าจะถูกใจน้องตั้งแต่แรกเจอสิเนาะ
แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี่เพื่อนอาจจะจัดฉากให้สองคนเจอกันตั้งแต่แรกหรือเปล่า
อยากให้มีภาคต่อ หรือภาคขยายจัง
ชอบเรื่องนี้ แต่น่าจะตั้งชื่อเรื่องว่า "ความกลัว" นะ555
+1 ให้นะครับ  o13

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #9 เมื่อ09-09-2018 09:43:43 »

เพื่อนน้องอาจจะโดนซื้อไปแล้วค่ะ 5555555555555555555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
« ตอบ #9 เมื่อ: 09-09-2018 09:43:43 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ joborcusier

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 194
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #10 เมื่อ24-09-2018 01:35:44 »

โดจู่โจมตลอดๆ เอ็นดูมาก5555

ออฟไลน์ p2w1990

  • ความหล่อผมถึงมันจะอยู่ลึก.....แต่มันก็มีอยู่จริง (ปะ) ?
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 40
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-1
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #11 เมื่อ28-09-2018 11:44:45 »

มุมอ่อนโยนของวิศวะสายโหดสินะ  :hao6: :hao7:

ออฟไลน์ iunoreini2ied

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #12 เมื่อ18-10-2018 12:30:23 »

เอาแล้ววรู้ได้ยังไงน้าาา55555 :hao3:

ออฟไลน์ LoveAlone

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #13 เมื่อ18-10-2018 19:58:11 »

 o13 o13

ออฟไลน์ ขอบฟ้าสีจาง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 30
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: (เรื่องสั้น) ► ชั่ววูบ
«ตอบ #14 เมื่อ18-10-2018 22:24:54 »

น้องงงงงงง ไอ้คนให้ข้อมูลมันต้องอยู่ใกล้ๆแหละ เชื่อพี่ 5555555555  :m20:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด