Final Answer
ตอนที่.8 : สงครามที่เกิดขึ้นและจบลงอย่างรวดเร็ว(หรือเปล่า)
ผมหนีไอ้ตะวันเข้ามาในห้องก็ยืนพิงประตู หัวใจเต้นแรง ยังตกใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้ไม่หาย ไอ้ตะวันนะไอ้ตะวัน แม่งงงง เกือบไปแล้ว ดีนะที่พี่โปเต้เปิดประตูมาเจอพอดี แล้วก็ดีนะที่ไอ้ยูกับไอ้โตเกียวไม่เห็น ไม่งั้น ไอ้ตะวันเละแน่ๆ เพราะดูแล้ว ไอ้ยูจะไม่ค่อยลงรอยกับไอ้ตะวันซักเท่าไหร่
พอความรู้สึกเริ่มดีขึ้น ผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จ เสียงไอ้โตเกียวมาเคาะประตูเรียกอยู่หน้าห้อง ผมเปิดประตูรับไอ้โตเกียวกับไอ้ยู ไอ้ยูเดินผ่านหน้าผมไปมันก็เหล่หางตามามองผม
ไอ้โย่งนี่คิดอะไรอยู่กันแน่นะ ผมคิดในใจ
"ไอ้คุณมึงนอนกลางเหมือนเดิมนะ" ไอ้โตเกียวบอกผม ก่อนที่มันจะยึดหมอนข้างหอมของผมเช่นเคย
"เชี่ยยย ไอ้โต มึงทำไมไม่เอาหมอนข้างของมึงมาด้วยอ่ะ หมอนข้างหอมของกูนะ" ผมว่าไอ้โตเกียวแล้วก็เข้าไปดึงหมอนข้างออกจากมัน ไอ้โตเกียวก็ไม่ยอมปล่อยให้ผม
"มานอนห้องมึงก็ต้องกอดหมอนข้างห้องมึงดิ หืมมม โคตรหอมอ่ะ มึงกอดไอ้ยูไปก่อนนะ" ไอ้โตเกียวบอกผม
"ไอ้เชี่ยโต เอาคืนมาาาาาา"
"ไม่คืนโว้ย ไปปิดไฟแล้วมานอนได้ละ กูง่วงแล้วครับ" ไอ้โตเกียวสั่งผมให้ไปปิดไฟ ผมมองไปทางไอ้ยู มันหันมามองผมแล้วก็ยิ้มแบบขำๆ
"ขำเหี้ยไรไอ้ยู" ผมว่าไอ้ยู มันก็ไม่พูดอะไรกับผม
"ไอ้คุณ ไม่เอาไม่พาลดิครับ ไปปิดไฟแล้วขึ้นมานอน" ไอ้โตเกียวเอาขายาวๆของมันมาถีบตัวผมให้เดินไปปิดไฟ
ผมเดินไปปิดไฟด้วยความกระฟัดกระเฟียด เพราะไอ้โตเกียวแย่งหมอนข้างหอมของผมไปนอนกอด ปิดไฟเสร็จ ผมก็คลานขึ้นไปนอนตรงกลางระหว่างไอ้โตเกียวกับไอ้ยู นึกถึงวันแรกที่มานอนด้วยกันสามคนแบบนี้แล้วไอ้ยูนอนกอดผม ก็ทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้นมา ไอ้ยูมันจะหันมากอดผมอีกหรือเปล่านะ
ผมล้มตัวลงนอนหงาย กวาดมือขวาไปจับตัวไอ้โตเกียวที่นอนหันหลังให้ผม
"หลับแล้วหรอมึง"
"อือ อย่ากวนดิวะ" ไอ้โตเกียวตอบผม ผมก็เลยละมือจากตัวมันแล้วก็พลิกตัวหันไปทางไอ้ยู
ไอ้ยูตะแคงตัวนอนหันมาทางผม มันนอนมองผมอยู่ ถึงแม้ว่าจะปิดไฟในห้องแล้ว แต่แสงจากเสาไฟฟ้าก็ยังส่องผ่านผ้าม่านตรงประตูระเบียงเข้ามาทำให้ห้องไม่มืดสนิท ยังเห็นได้ลางๆ
"นอนไม่หลับหรอ" ไอ้ยูถามผมเบาๆ
"ป่าวๆ จะหลับละเนี่ย" ผมตอบไอ้ยู
ไอ้ยู เอามือของมันมาขยี้หัวผมเบาๆ
"หลับซะ โอยาสุมินะครับ" ไอ้ยูบอกผม ผมก็พยักหน้าให้มัน
"อือ ฝันดีนะยู"
"คืนนี้ กอดไม่ได้ใช่มั้ย" ไอ้ยูถามผม
"ทำไมหล่ะ ทำไมกอดไม่ได้"
"ก็ โตเกียวไม่ได้บอกให้กอดได้" ไอ้ยูบอกผม ทำเอาผมแทบกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ แม่ง บทจะซื่อก็ชื่อจริงๆ
"อือ กอดไม่ได้ นายนอนเถอะ" ผมบอกไอ้ยู มันก็พยักหน้า แล้วพลิกตัวกลับไปนอนหงาย มือของมันก็ยังคงจับเส้นผมของผมเล่น ทำเอาผมก็รู้สึกเพลินๆจนหลับไป
.
.
.
.
ตอนเช้า ผมตื่นมาเพราะเสียงไลน์จากไอ้ตะวันที่ส่งมาเป็นชุด ทำเอาไอ้โตเกียวที่นอนอยู่ใกล้โทรศัพท์ถึงกับต้องตื่นมาด้วย
"เชี่ย ทำไมมึงไม่ปิดเสียงวะไอ้คุณ" ไอ้โตเกียวบ่นผม
"โทษที กูลืม ใครจะไปรู้หล่ะว่าจะมีคนส่งไลน์มาแต่เช้า"
"เอาไปเลยโทรศัพท์มึงอ่ะ ไปบ้าตะวันส่งมาเป็นชุดเลย ปิดเสียงด้วยกูจะนอนต่อ"
"ก็เพราะมึงแหล่ะ เอาโทรศัพท์กูไปแอดไลน์มันอ่ะ" ผมว่าไอ้โตเกียว
"ปิดเสียงโทรศัพท์แล้วมานอนต่อเถอะครับที่รัก" ไอ้โตเกียวพลิกตัวมาบอกผมแล้วก็เอื้อมแขนยาวๆของมันว่าคว้าตัวผมเข้าไปกอด
"เชี่ยยย ปล่อยกู...!!" ผมแกะแขนไอ้โตเกียวออกจากตัว ไอ้ยูเปิดเข้าห้องมาพอดี
"อ่าว ไอ้ยู ไปไหนมาแต่เช้าวะ" ไอ้โตเกียวถามไอ้ยู
"ไปซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋มา ตื่นมากินกันก่อนดิ"
"โถ่ๆ เพื่อนเทวดา เพื่อนที่แสนดี บุญอะไรของกูวะเนี่ย มีแต่เพื่อนดีๆทั้งนั้น" ไอ้โตเกียวพร่ำพรรณนา แล้วก็ลุกลงจากเตียงไปจัดการกับน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ที่ไอ้ยูซื้อมาให้
"แหม่ เรื่องกินนี่เร็วเลยนะมึง เมื่อกี้ยังอยากจะนอนต่อ" ผมว่าไอ้โตเกียว แต่...มันสนใจซะที่ไหนหล่ะครับ ลงด้วยมีของกินวางตรงหน้า ไอ้โตเกียวก็ไม่สนใจอะไรแล้วหล่ะ ฮ่าๆ
"เออ ไอ้ยูมึงเปิดดูเพจชาบูอันนั้นดิ๊ที่เราเห็นโปรมาสี่จ่ายสามอ่ะ มันจัดโปรถึงวันไหนวะ" ไอ้โตเกียวบอกไอ้ยู
"ชาบูอะไรวะ นี่มึงอย่าบอกนะว่าจะไปกินชาบูที่ห้างอีกอ่ะ" ผมถามไอ้โตเกียว มันก็พยักหน้าให้ผมพร้อมกับยกแก้วน้ำเต้าหู้ขึ้นมาดื่ม
"เชี่ยยย ชาบูอีกละ"
"อร่อย เจ้านี้กูรับรอง แถมโปรมาสี่จ่ายสามอีกคุ้มยิ่งกว่าคุ้ม"
"เดี๋ยวนะ ก็เราไปสามคน จะมาสี่จ่ายสามได้ไงวะ" ผมถามไอ้โตเกียว
"ก็ไอ้ตะวันอีกคนไง ที่กูชวนมันไว้เมื่อวานอ่ะ มึงอ่านไลน์ที่มันส่งมายังอ่ะ" ไอ้โตเกียวบอกผม
"ตะวันไปด้วยหรอ" ไอ้ยูถามไอ้โตเกียว
"เออ กูชวนมันเองแหล่ะ"
"นี่มึงทำเหมือนสนิทกับมันเลยนะแค่เจอกันครั้งเดียวเนี่ย" ผมว่าไอ้โตเกียว
"ก็แหม่ เพื่อนห้องข้างๆกัน ก็รู้จักกันไว้ไม่เสียหาย อีกอย่างไอ้ตะวันมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรซักหน่อยอ่ะ"
หึ หึ ไม่เลวร้ายเลย ผมคิดในใจ
"ไอ้คุณ เป็นไร นั่งเงียบเลยมึง" ไอ้ยูถามผม
"ป่าวๆไม่มีไร งั้นกูเอาแก้วไปล้างก่อนนะ" ผมบอกไอ้สองคนนั้นแล้วก็เอาแก้วออกไปล้างที่ระเบียง
"คนเราก็เนอะ เปิดอ่านไลน์แล้วก็ไม่ตอบ" เสียงไอ้ตะวันดังมาจากระเบียงหลังห้องมัน มันคงได้ยินเสียงที่ผมกำลังล้างแก้วอยู่
"ก็กูไม่อยากตอบ" ผมตะโกนตอบไอ้ตะวัน
"นั่นไง ใช่มึงจริงๆด้วย ตื่นมาทำไมแต่เช้าวะ"
แม่ง ยังมีหน้ามาถามผมอีกว่าตื่นมาทำไม ก็เพราะเสียงไลน์ของมึงนั่นแหล่ะ
"ก็เสียงไลน์มึงนั่นแหล่ะ ไลน์มาทำไมแต่เช้า"
"ไอ้คุณมึงคุยกับใครวะ" ไอ้โตเกียวเปิดประตูระเบียงมาถามผม
"เอ่อ ไม่มีไร กูล้างแก้วเสร็จละ เข้าห้องเถอะ" ผมบอกไอ้โตเกียว
ก่อนเข้าห้อง ผมชะโงกหน้าไปดูระเบียงห้องไอ้ตะวัน มันก็โผล่หน้าออกมาหาผม ทำเอาผมตกใจ
"คิดถึงนะ" ไอ้ตะวันบอกผม ผมก็เบะปากใส่มัน มันก็ทำหน้าทะเล้นใส่ผม
ผมเดินกลับเข้ามาในห้อง ไอ้โตเกียวกับไอ้ยูก็ไม่อยู่แล้ว คงจะกลับห้องไปแล้ว ผมก็เอาการบ้านมานั่งทำรอเวลาที่นัดไปห้าง
ได้เวลานัด ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ไอ้โตเกียวมาเคาะห้องเรียกผม ผมก็ออกจากห้องไปหามัน ไอ้ยูลงไปรอข้างล่าง
"ไอ้ตะวันหล่ะ"
"ลงไปแล้ว ไปพร้อมไอ้ยูเมื่อกี้" ไอ้โตเกียวตอบผม
"ห้ะ ได้ตะวันลงไปกับไอ้ยูหรอ"
"เออ มึงจะตกใจทำไมเนี่ย วู้ ไปเร็วๆ ไอ้สองคนนั้นรออยู่" ไอ้โตเกียวบอกผมแล้วมันก็เดินนำผมไป ผมจัดการล๊อคประตูห้องแล้วก็รีบตามไอ้โตเกียวลงไป
พอไปถึงข้างล่างหอ ภาพที่ผมเห็นก็คือ ไอ้ยูกับไอ้ตะวันยืนกันคนละมุม ไม่คุยกัน ไม่มองหน้ากัน
"อ่าว เชี่ยยยย ใครจับแม่งแยกมุมวะ แล้วใส่เสื้อยังกะจะไปต่อยมวย ไอ้ยูสีน้ำเงิน ไอ้ตะวันสีแดง" ไอ้โตเกียวพูดขึ้น ผมก็ขำกับภาพที่เห็น ก็จริงอย่างที่ไอ้โตเกียวพูด ไอ้ยูกับไอ้ตะวันใส่เสื้อสีแดงกับน้ำเงิน นี่ถ้ามีนวมแม่งคงต่อยกันไปแล้ว ฮ่าๆ
แล้วผมสี่คนก็นั่งแท็กซี่ไปห้างกัน ไอ้โตเกียวเดินพาพวกผมไปร้านชาบูอย่างรวดเร็ว โชคดีที่มาตอนห้างเพิ่งเปิด คิวเลยยังไม่เยอะ ไปถึงร้านก็ได้เข้าไปนั่งกินเลย ผมเข้าไปนั่งข้างในติดกำแพงก็จะลุกออกยากหน่อย ไอ้ตะวันที่นั่งข้างๆผมก็เลยอาสาไปกดน้ำมาให้
"ไอ้คุณมึงกินน้ำไรเดี๋ยวกูไปกดมาให้"
"เดี๋ยวกูกดเอง กูรู้ว่ามันกินน้ำอะไร" ไอ้ยูพูดขึ้นแล้วก็ลุกเดินไปกดน้ำ ไอ้ตะวันก็เงียบไป
ไอ้ตะวันกดน้ำเสร็จก็เดินกลับมานั่งข้างๆผม โดยคนที่นั่งตรงข้ามมันก็คือไอ้ยู
"อ่ะ นี่ซูชิหน้าที่มึงชอบกิน" ไอ้ยูบอกผมพร้อมกับวางจานใส่ซูชิตรงหน้าผม มันเหลือบตามองไอ้ตะวันก่อนที่จะนั่งลงกินซูชิในจานของมันเอง
"ไอ้คุณ มึงกินไก่ทอดมะ เดี๋ยวกูไปเอามาให้" ไอ้ตะวันถามผม
"มึงไปเอามาเถอะ เอาอะไรมาไอ้คุณก็กินทั้งนั้นแหล่ะ กูก็อยากกินทำไมไม่ถามกูบ้างวะ" ไอ้โตเกียวพูดขึ้น
"เออๆ เดี๋ยวกูไปเอามาให้" ไอ้ตะวันพูดแล้วก็ลุกเดินไป
ไอ้โตเกียวกับไอ้ยูเดินไปหยิบพวกเนื้อ หมู เบคอน มาสำหรับเตรียมไว้ทำชาบู พอพนักงานเอาหม้อชาบูมาตั้งบนเตาให้ ปาร์ตี้ชาบูของพวกผมก็เริ่มขึ้นครับ
"อ่ะ ไอ้คุณ ลูกชิ้นปลาที่มึงชอบกิน" ไอ้ยูบอกผมพร้อมกับตักลูกชิ้นปลาใส่ถ้วยให้
"นี่ก็อร่อย เบคอน" ไอ้ตะวันคีบเบคอนมาวางใส่จานให้ผมบ้าง
ไอ้ยูก็มองหน้าไอ้ตะวัน
"ปลาหมึกยัดไส้ เป่าก่อนนะมันร้อน" ไอ้ยูคีบปลาหมึกยัดใส้มาใส่จานของผม
"อ่ะ หมูสไลด์ อร่อยนะมึงเป่าก่อนหล่ะมันร้อน" ไอ้ตะวันคีบหมูสไลด์มาใส่จานของผมบ้าง
"เชี่ยยย พอละๆ กูตักกินเองได้ มึงสองคนกินกันเถอะ เล่นอะไรเนี่ย เต็มจานกูหมดละกินไม่ทันละ" ผมว่าไอ้ยูกับไอ้ตะวัน มันสองคนก็เงียบ มีแต่ไอ้โตเกียวที่หัวเราะออกมา
"ขำเชี่ยไรของมึงเนี่ย" ผมว่าไอ้โตเกียว
"ขำคนสเน่ห์แรง ฮ่าๆ" ไอ้โตเกียวว่าผม
หลังจากอิ่มกับชาบูในหม้อ ก็ถึงคิวของหวาน ก็คือไอศกรีม ไอ้ตะวันกับไอ้ยูหายกันไปสองคน
"มึงคอยดูนะ ไอ้สองคนนั้นต้องตักไอติมมาให้มึงแน่ๆ แล้วดูว่าคนไหนตักไอติมรสที่มึงชอบ มึงก็เลือกคนนั้นแหล่ะ" ไอ้โตเกียวบอกผม
"เชี่ยยย เลือกเชี่ยไร ไม่ใช่ไอติมหาคู่นะมึง"
แล้วก็เป็นอย่างที่ไอ้โตเกียวพูดจริงๆ ไอ้ยูกับไอ้ตะวันกลับมาพร้อมกับไอศกรีมถ้วยเล็กๆในมือ ที่มีไอศกรีมอยู่สองก้อน รสสตอรวเบอรี่กับวนิลา ซึ่งเป็นรสที่ผมชอบกินทั้งคู่
"เชี่ยยยย เสมอกัน" ไอ้โตเกียวพูดขึ้น
"แดกให้หมดนะมึงเพื่อนอุตส่าห์เอามาให้" ไอ้โตเกียวบอกผม ผมก็ต้องจำใจกินไอศกรีมสองถ้วยนั้นจนหมด
หลังจากเช็คบิลเสร็จเรียบร้อย ออกจากร้านชาบูมาเดินย่อยอาหารกันข้างนอก คราวนี้จิตใจของผมว้าวุ่นละครับ เพราะไม่รู้ว่าจะเกิดสงครามอะไรระหว่างไอ้ยูกับไอ้ตะวันขึ้นมาอีก
"ไอ้ยูไปดูรองเท้าเลยป่าว" ไอ้โตเกียวถามไอ้ยู ไอ้ยูก็พยักหน้าให้
"กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ปวดฉี่ว่ะ" ไอ้ตะวันบอกพวกผม
"เออ กูก็ปวด" ไอ้โตเกียวพูดขึ้น พวกผมก็เลยเดินไปหาห้องน้ำกัน ผมไม่ปวดก็ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ ปล่อยให้ไอ้สามคนนั้นเข้าไปฉี่กัน
ไอ้ตะวันออกมาก่อน มันก็มายืนคุยกับผม
"ไง อิ่มมั้ยหล่ะ"
"อือ โคตรอิ่มอ่ะ นี่กูจะกลับไปซ้อมแบดไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้"
"ต้องไหวดิ กูจองคอร์ทแบดไว้ให้ละ สนามในคณะกู" ไอ้ตะวันบอกผม
"อือ ขอบใจนะที่จองไว้ให้"
"ยินดีครับ เดี๋ยวกูไปเป็นคู่ซ้อมให้ด้วย" ไอ้ตะวันบอกผม
"จริงง่ะ"
"ก็เออดิ มึงลงประเภทคู่ไม่ใช่หรอ ถ้าไม่มีคู่ซ้อมจะซ้อมยังไงอ่ะ กูกับเพื่อนเลยอาสาไปเป็นคู่ซ้อมให้ไง บอกไอ้โตเกียวไว้แล้วหล่ะ"
"อ๋อ เออๆ โอเค"
"เออ แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูชอบกินไอติมสองรสนั้นอ่ะ" ผมถามไอ้ตะวัน
"ก็ลอกไอ้ยู ไอ้ยูตักอะไรกูก็ตักตามมัน ฮ่าๆ" ไอ้ตะวันตอบผมแล้วก็หัวเราะออกมา
"เชี่ยย มึงนี่นะ ขี้โกงชิบ"
"กูไม่ได้ขี้โกง เขาเรียกว่าฉลาด ฮ่าๆ"
ไอ้โตเกียวกับไอ้ยูออกมาจากห้องน้ำ พวกผมก็พากันเดินไปหาร้านรองเท้าของไอ้ยู
พอถึงโซนกีฬาที่มีรองเท้าหลากหลายยี่ห้อ เลือกไม่ถูกเลยว่าจะเอายี่ห้อไหนดี ไอ้ยูก็เดินๆเลือกหา
"ไอ้ยูเลือกมาหรือยังว่าจะเอายี่ห้อไหน" ไอ้โตเกียวถามไอ้ยู ไอ้ยูก็ส่ายหัว
"ไอ้ยู มึงหารองเท้าใส่เล่นบาสหรอ" ไอ้ตะวันถามไอ้ยู
"อือ" ไอ้ยูตอบกลับไปสั้นๆ
"งั้นมานี่ กูแนะนำอันนี้เลย ป่ะกูพาไปดู" ไอ้ตะวันกอดคอจะพาไอ้ยูเดินไปหารองเท้าที่มันแนะนำ ไอ้ยูก็เบี่ยงตัวหลบ ปัดแขนไอ้ตะวันออก
"ไม่เป็นไรกูหาเองได้"
"มึงลองไปดูอันที่กูแนะนำก่อน กูก็ใส่อยู่มันใส่สบาย เล่นสบาย ไปลองก่อนถ้ามึงไม่ชอบก็ค่อยเลือกอันอื่นก็ได้" ไอ้ตะวันบอกไอ้ยู ไอ้ยูก็มองหน้าไอ้ตะวัน
"เออ ไปกับไอ้ตะวันเหอะน่า มันก็เล่นบาสก็รู้แหล่ะว่ายี่ห้อไหนใส่แล้วดี" ไอ้โตเกียวบอกไอ้ยู ไอ้ยูเลยยอมเดินตามไอ้ตะวันไป
"มึงนี่ก็แปลก เดี๋ยวก็ต้องแข่งกันแท้ๆ ยังมาช่วยคู่แข่งเลือกรองเท้าอีกนะ" ไอ้โตเกียวว่าไอ้ตะวัน
"มันก็แค่แข่งกีฬาป่าววะ แข่งเสร็จก็จบ ใครแพ้ใครชนะกูไม่สนหรอก แต่รองเท้าอ่ะซื้อครั้งเดียวต้องใส่เล่นอีกนานก็อยากให้ได้ของดีๆที่กูได้มาไง" ไอ้ตะวันพูด ผมนี่ถึงกับเงยหน้าไปมองมันเลย
มึงนี่แม่ง ทำตัวดีๆก็เป็นด้วย ผมคิดในใจ แล้วก็มองร่างสูงที่เดินอยู่ตรงหน้า
"อ่ะ นี่ไงเจอแล้วยี่ห้อนี้แหล่ะที่กูใส่อยู่ มึงลองดิ ถ้าไม่ชอบค่อยเปลี่ยนก็ได้" ไอ้ตะวันหยิบรองเท้าคู่ที่มันบอกว่าดีมาให้ไอ้ยูไปลองใส่ ไอ้ยูก็ลองใส่ตามที่ไอ้ตะวันบอก
"อืม ก็โอเคนะ เบา ใส่สบาย" ไอ้ยูพูดขึ้น
"เห็นมั้ยหล่ะกูบอกแล้ว ว่าใส่สบายจริง" ไอ้ตะวันบอกไอ้ยู ไอ้ยูก็พยักหน้าให้
"ถ้าทีมเกษตรชนะทีมวิศวะอ่ะ เพราะไอ้ยูได้รองเท้าดี" ผมพูดขึ้น
"ก็ชนะไปดิ" ไอ้ตะวันบอกผม
"มึงก็จะกลายเป็นกบฏ ที่พาคู่แข่งมาเลือกรองเท้า" ผมบอกไอ้ตะวัน
"เชี่ย แพ้ชนะไม่ได้อยู่ที่รองเท้าซะหน่อย มันอยู่ที่นี่เว้ย" ไอ้ตะวันบอกผมแล้วก็เอามือทุบๆไปตรงหัวใจของมัน
"โถ...ไอ้พ่อพระ" ไอ้โตเกียวว่าไอ้ตะวัน ผมเห็นไอ้ยูมันก็ยิ้มๆ
"งั้นกูเอาคู่นี้แหล่ะ ไปจ่ายตังค์ก่อนนะ"
"เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆไอ้ยู มึงลองดูยี่ห้ออื่นก่อนก็ได้นะ เผื่อเจออันที่มึงชอบกว่า" ไอ้ตะวันบอกไอ้ยู
"ไม่ละ กูชอบอันนี้แหล่ะ ใส่สบาย ไม่หาอย่างอื่นละ ขอบใจนะ" ไอ้ยูขอบใจไอ้ตะวัน
ผมนี่โล่งใจ สงครามระหว่างไอ้ยูกับไอ้ตะวันคงจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว แน่ๆ
************************
หัวข้อ: @@ ##Final Answer## นายเกษตรเย็นชากับวิศวะวุ่นวาย :ตอนที่.10 / Up.24-Feb-18 @@ (อ่าน 6899 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก