KING ที่ 10 วันแห่งความซวยที่แท้จริง ผมยังคงยืนอึ้งอยู่บนชั้นสูงสุดของสไลเดอร์ สิ่งที่ไอ้ธีร์พูดเมื่อกี้นั้น มันหมายความว่ามันรู้เรื่องของผมแล้วใช่ไหม
" ไอ้ฟา มึงจะยืนอยู่บนนี้อีกนานไหมวะ หรือมึงกลัวจริงๆ " ไอ้เนมที่ขึ้นมาเล่นสไลเดอร์อีกครั้งก็ทักผมทันที เพราะผมยังคงไม่ได้ไหลลงไปข้างล่าง
และเมื่อผมมองไปรอบๆ ตัวอีกทีก็พบว่า ไอ้ธีร์ก็ไม่อยู่แล้ว นี่ผมยืนมึนอยู่นานแค่ไหนกันเนี่ย
" มึงเป็นอะไรวะ ไอ้ธีร์มันแกล้งอะไรมึงหรือไง " ไอ้นนที่เดินขึ้นมาตามหลังก็ถามขึ้นเหมือนกัน
หนอยย เป็นเพราะมึงนั่นแหละที่พามันเข้ามาในชีวิตกู แต่จะคิดแบบนั้นก็คงไม่ถูกต้องทั้งหมด เพราะว่าถ้ามันจะรู้ ก็คงเป็นเพราะงานคอสเพลย์นั่นแหละ จังหวะชีวิตกูแม่ง ทำไมต้องไปยุ่งเกี่ยวกับมันด้วยวะ
" นน มานี่หน่อย " ผมกวักมือเรียกมันที่ยืนทำหน้ามึนๆ และเดินมาหาผม
" อะไรของมึง... "
' พลั่ก! '
ผมถีบมันลงไปในรางทันทีที่จังหวะเหมาะ ไอ้ฟายยย รางวัลของมึงไง ตอนนี้กูลงกับใครได้กูเอาหมด ฮึ่มมม
" ฟา กูรักมึง " ไอ้เนมหันมายกนิ้วให้ผมด้วยสีหน้าเปรมปรี
" รักกูใช่ไหม มานี่เลย " ผมเดินไปลากมันมาทันที เพราะมึงอีกตัวที่ทำให้ไอ้หอกธีร์เห็นขาอ่อนกู ลงไปทั้งผัวทั้งเมียเลยไป๊
" เชี่ยไรมึงเนี่ย ไอ้ฟา อ้ากกก " ผมมองไอ้เนมที่ไหลลงไปแบบท่าสวยสุดๆ จากแรงเหวี่ยงของผม
ฮึ่มม ใครอีกกกก จัดมา กูจะจัดให้
แต่เมื่อผมหันมามองคนอีกคนที่เพิ่งเดินขึ้นมาก็พบว่า เอ่อ กูไปดีกว่า ผมรีบนั่งลงในรางและไหลลงไปหนีไอ้หอกธีร์อย่างรวดเร็ว กูไม่อยากรับรู้อะไรทั้งน้านน ไม่ต้องมาคุยกับกู๊
' ซ่าาา ปึก!! '
แต่ผมที่ไหลมาจนถึงด้านล่างแล้วก็รู้สึกว่าตัวผมนั้นถูกคนที่ไหลตามมาชนเข้าอย่างแรงจนแทบจะพุ่งหราวไปข้างหน้า
" โทษที " ผมหันไปมองมันแบบอาฆาต ไอ้หอก ตัวอย่างกับควาย มาชนกูได้ ตัวกูแทบหักสองท่อน แต่มันก็แค่ยิ้มมุมปากแบบกวนส้นทีนกลับมา และเข้ามาใกล้ผม
" ถ้าตั้งใจกระแทกจริงๆ จะหนักยิ่งกว่านี้ " ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วแบบงงๆ และพอเก็ตเท่านั้นแหละ อ้ากกกก ไอ้ฟาย มึงอย่าฝันว่าจะได้กระแทกตูดกู
" ไอ้ฟา มึงมานี่เลย " ผมมองไอ้นนกับไอ้เนมที่กำลังลุยน้ำมาหาผม เวรล่ะ ทำเขาไว้เยอะ จะอยู่ทำมะเขืออะไรล่ะ
ผมรีบวิ่งฉิวขึ้นบันไดไปอีกรอบ อ้ากกก กูตายแน่ อย่าลุมกู๊ ผมที่ขึ้นมาชั้นบนสุดอีกรอบก็เจอไอ้หอกธีร์อีกแล้ว ทำไมมึงขึ้นมาไวจังวะ แล้วทำไมไม่รีบๆ ไหลลงไปเร็วๆ
" ไอ้ฟา อย่าคิดว่ามึงจะหนีพ้น! " มันมาแล้ววว ผมเห็นไอ้นนวิ่งตามขึ้นมาอย่างไวและดึงแขนผมเอาไว้ทัน
แต่ผมก็ต้องงงกับภาพที่เห็น เพราะว่าอยู่ดีๆ ไอ้ธีร์ก็จับแขนไอ้นนไว้และล็อคไว้ทั้งสองข้าง
" ไอ้ธีร์ มึงทรยศกูเหรอ " ผมมองไอ้นนที่เริ่มออกแรงดึงดันกันไปมากับไอ้ธีร์ อย่างกับสงครามไททั่น
ผมมองไอ้ธีร์และไอ้นนที่หัวเราะ และยังคงสู้กัน ต่างคนต่างพยายามดันอีกคนให้ตกลงไปในราง
" ไอ้ฟา มึงต้องเจอกู " ไอ้เนมที่มาจากไหนก็ไม่รู้เข้ามากอดผมจากด้านหลังและพยายามดันผมลงไปในราง
" อย่าฝันไปหน่อยเลย " ผมจั๊กจี้มันจนมันหัวเราะลั่นและเผลอปล่อยตัวผม ทำให้ผมได้โอกาสผลักมันลงไปในรางใหม่ ฮ่าๆๆ ไอ้กาก
และในที่สุดสงครามไททั่นก็จบลงด้วยคนร่างยักษ์สองคนที่ไหลไปพร้อมกันในราง โธ่ เสมอเหรอวะ อ่อนว่ะ
ผมไหลลงไปในรางตามเพื่อนๆ ไป นานๆ ทีได้เล่นอะไรแบบนี้ด้วยกัน ได้อยู่ด้วยกันก็สนุกดี
ผมยิ้ม และว่ายน้ำเล่นต่อไปเรื่อยๆ ห่างออกมาจากเพื่อน อากาศตอนนี้นั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะหายร้อนเลยสักนิด ผมที่มองเห็นอุโมงค์น้ำข้างหน้าเลยว่ายต่อไปยังที่นั่น เพื่อหลบไอแดดที่แสนร้อนแรง
ภายอุโมงค์นั้นค่อนข้างมืดสลัวและน้ำก็เย็นมากเพราะไม่ได้รับแสงแดด และตามผนังอุโมงค์นั้นก็มีไฟที่เหมือนกับเห็ดเรืองแสงประดับไว้เป็นจุดๆ ทำให้อุโมงค์น้ำนี้ดูสวยมากขึ้น
' เด็กคนนั้นนี่หว่า '
' มึงไปเล่นกับน้องเขาดิ '
ผมที่ว่ายน้ำเล่นอยู่ในความมืดสลัวนั้นก็เพิ่งเห็นว่ามีกลุ่มคนจับกลุ่มกันอยู่ข้างหน้า และเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รีบหันหลังกลับทันที
" จะรีบไปไหนอ่ะครับ "
" ใจร้ายจัง คุยกันก่อนสิ "
ผมถูกดักหน้าเอาไว้ทันที และด้านหลังก็ยังมีอีก
" ผมจะไปหาเพื่อน " ผมพูดและทำท่าจะหลบออกไปแต่ก็ถูกดึงแขนเอาไว้ใต้น้ำ
" ปล่อย " ผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีและแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมเกลียดพวกที่ชอบเพศเดียวกัน เพราะตลอดชีวิตของผมนั้นมักจะถูกคนพวกนี้คุกคามอยู่เสมอ
" นิ่มจัง " ผมสะบัดแขนออก และผลักอกไอ้คนที่ขวางผมเอาไว้อย่างไม่ใยดี
แต่ผมที่ทำแบบนั้นก็ต้องคิดผิด เพราะเหมือนกับว่าผมจะไปทำให้พวกมันไม่พอใจเช่นกัน
ผมถูกกอดจากด้านหลังทันทีและปิดปากเอาไว้แน่น ผมรู้สึกว่าผมกำลังโดนลากเข้าไปให้ลึกขึ้นด้านในอุโมงค์ ผมพยายามดิ้นรนสุดขีด แต่พอเป็นในน้ำก็ยิ่งไร้ผล และพวกที่จับผมอยู่นี้ก็โตกว่าผมรุ่นๆ มหา'ลัย
" ให้กูกอดมั่ง "
" โครตเนียนเลยไอ้สัด อยากทำแม่งในนี้เลยว่ะ "
ผมแทบจะร้องไห้ทันทีที่รู้สึกถึงมือของพวกมันที่กำลังลูบไปตามผิวของผม และไอ้คนที่กอดผมก็จูบคอและพยายามหอมแก้มผมทันทีที่ทำได้
" เฮ้ยๆ มากไปๆ น้องมันเสียขวัญหมด "
" ไม่ต้องกลัวนะ ไม่ทำถึงขนาดนั้นหรอก แต่ช่วยใช้มือให้พวกพี่ทีได้ไหม แล้วพี่จะปล่อยไป " ผมขืนตัวทันทีที่ถูกจับมือและไอ้คนที่พูดนั้นก็ดึงมือผมให้ไปลูบที่กางเกงว่ายน้ำของมัน
" ช่วยหยุดแค่นั้นได้ไหม " ผมตกใจมองไปตามเสียงที่ดังขึ้นจนกลายเป็นเสียงสะท้อน และก็ต้องรู้สึกโล่งใจเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหน้าคนที่ผมไม่เคยคิดอยากจะเห็น
พอมีคนเข้ามา พวกมันก็เริ่มปล่อยตัวผมออก ดูเหมือนคนพวกนี้ก็แค่พวกสวะฉวยโอกาสเท่านั้น
" ธีร์เหรอ " คนในกลุ่มที่จับตัวผมคนหนึ่งพูดออกมา นี่รู้จักกันด้วยงั้นเหรอ
" ก็ว่าคุ้นๆ เป็นไงเรา น้องคนนี้เป็นเพื่อนธีร์หรอกเหรอ " ไอ้คนที่กอดผมเมื่อกี้ค่อยๆ เคลื่อนตัวไปหาไอ้ธีร์ที่ยืนนิ่งๆ ในน้ำด้วยสีหน้าไม่พอใจ
" คุณพ่อเป็นยังไงบ้าง พี่ไม่ได้แวะเข้าไปหาท่านเลย สบายดีไหม " ผมขมวดคิ้วน้อยๆ นี่รู้จักกันถึงขั้นไหนกันนะ
" สบายดีครับ " ไอ้ธีร์พูดเสียงเย็นๆ และยังคงจ้องมองมายังผม
" อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ พี่แค่แหย่เพื่อนเราเล่นนิดหน่อยเอง " ผมอยากจะฟาดหน้ามันนัก นิดหน่อยเตี่ยมึงสิ
" ฟา มาสิ " ไอ้ธีร์ดูเหมือนไม่ได้สนใจกับคำพูดของคนคนนั้นมาก และเรียกผมเบาๆ
ผมรีบเคลื่อนตัวออกมาจากตรงนั้นไปหาไอ้ธีร์ที่ยืนอยู่ และหลบด้านหลังมัน
" งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ เพื่อนๆ รออยู่ " ไอ้ธีร์พูดและดึงผมให้ออกมาจากตรงนั้นเงียบๆ
ผมที่เริ่มมองเห็นเพื่อนแล้วก็รีบว่ายน้ำไปหาเพื่อนทันที
" ไปไหนมาวะไอ้ฟา พวกกูหาแทบตาย " ไอ้เนมพูดทันทีที่เห็นผม
" กลับกันเถอะ " ผมพูดและดึงมือไอ้เนมให้ขึ้นจากน้ำ
ผมเหลือบมองไปด้านหลังก็ทันได้เห็นว่าไอ้นนกับไอ้ธีร์กำลังคุยกันอยู่ในน้ำด้วยสีหน้าเครียดๆ
เกือบไปแล้ว จริงๆ ก็เคยเจออะไรแบบนี้มาบ้าง แต่ก็ไม่เคยถึงขนาดนี้เลย อันตรายจริงๆ ถ้าเมื่อกี้ ไอ้ธีร์ไม่ได้ตามมาล่ะ ผมไม่อยากจะคิดว่าผมจะถูกทำอะไรบ้าง ผู้ชายคนนั้น คนที่จับตัวผมไว้ ผู้ชายตัวสูงที่คุยกับไอ้ธีร์เหมือนรู้จักกัน พวกนั้นเป็นใครกันนะ
" ไอ้ฟา มึงเป็นอะไรเนี่ย " ไอ้เนมถามผมหน้ามุ่ย
" กูรู้สึกไม่ค่อยสบาย " ผมพูดและผลักมันเข้ามาห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเดียวกัน
" คืนนี้ให้กูไปนอนเป็นเพื่อนไหม " ไอ้เนมถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
" ไม่เป็นไร " ผมพูดและรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับ
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ผมก็ออกมารอไอ้นนกับไอ้ธีร์ที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นกัน
ที่ผมบอกไอ้เนมว่าผมไม่สบายนั้นผมไม่ได้โกหก อาจจะเพราะเหตุการณ์ที่น่าหวาดหวั่นและอากาศที่ร้อนเกินไป ทำให้ตอนนี้ผมรู้สึกอ่อนเพลียและปวดหัวน้อยๆ
" ไอ้นน ไปส่ง... "
" เดี๋ยวไอ้ธีร์ไปส่งมึงนะฟา ไหวไหมน่ะ " ผมที่ยังไม่ทันจะพูดจบก็ถูกไอ้นนพูดแทรกทันที หนอยย มึงผลักไสกูไปให้ไอ้หอกนั่นอีกแล้วนะ
ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังขยี้หัวเปียกๆ ของมัน กะอีแค่เช็ดผมแต่มันทำเอาคนที่เดินผ่านไปผ่านมาถึงกับเหลียวหลังกันคอแทบหัก
" งั้นกูกลับเองก็ได้ " ผมพูดและเดินหนีออกมาจากเพื่อน หึ กูงอน พวกมึงจะไปตายห่าที่ไหนกันสองคนก็ไปเลย
" งั้นเดี๋ยวกูไปกับมึงเอง " ผมมองไอ้เนมที่วิ่งมาเกาะแขนผม ต้องอย่างงี้ดิ มึงเพื่อนรักกูจริงๆ
" แต่กูขอนอนด้วยนะ เดี๋ยวโทรบอกแม่ก่อน " ไอ้เนมพูดพลางทำท่าควักโทรศัพท์
" เดี๋ยวๆๆ กูว่า...มึงไปกับไอ้นนเถอะ " ผมลืมไปเลย จะให้ไอ้หอกนี่ไปที่คอนโดผมไม่ได้
" อ่าว อะไรมึงวะ " ไอ้เนมทำหน้าไม่พอใจทันทีที่ผมเปลี่ยนใจ
" จะไปได้หรือยัง " ผมหันไปด้านหลังและก็พบว่าไอ้คนที่พูดคำนี้คือไอ้หล่อที่กำลังทำหน้ายุ่งๆ พอๆ กับผมบนหัวมัน
" ใครบอกกูจะไปกับมึง แล้วมึงอ่ะ เอาไว้วันหลัง ไปกับไอ้นนป่ะ " ผมบอกไอ้ธีร์และถีบส่งไอ้เนมไปหาผัวมัน
" ไม่อยากให้ใครรู้ว่าอยู่ไหนสินะ " ไอ้ธีร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมและพูดเบาๆ เหมือนเสียงกระซิบ
" ไม่ใช่ " ผมพูดพลางทำหน้าบึ้ง
" งั้นก็ไปกันได้แล้ว อย่าอิดออดน่ารำคาญ " ไอ้ธีร์พูดและเดินชนไหล่ผมไปตามสไตล์มัน ผมจะทำยังไงดีนะ หวังว่ามันคงไม่อยากขึ้นไปบนห้องผมใช่ไหม
ผมบอกลาไอ้เนมกับไอ้นน และขึ้นไปบนรถสุดหรูที่มีคนบ้าเป็นเจ้าของ ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ขึ้นมานั่งบนรถ และกำลังถอดเสื้อออกเพื่อเปลี่ยนใส่เสื้ออีกตัว
" เร็วๆ กูอยากกลับ " ผมพูดจิ๊จ๊ะและหันไปมองกระจกทำเป็นไม่สนใจมัน
แต่ผมที่นั่งอยู่ก็ต้องตัวแข็งทื่อทันทีที่ไอ้ธีร์เอี้ยวตัวเข้ามาใกล้
" อย่านะโว้ย " ผมเอามือบังหน้าตัวเองทันที นี่มึงหลอกกูมาปล้ำในรถใช่ไหม
" เป็นเอามาก " ผมเอามือออกจากหน้าและโดนผลักให้นั่งพิงที่นั่งดีๆ มันดึงสายเข็มขัดนิรภัยข้างๆ และดึงมาล็อคให้ผม
ผมมองมันที่ทำสีหน้าเบื่อๆ และเริ่มสตาร์ทรถขับออกไป
" ผู้ชายคนนั้น คนที่เจาะหู คนที่คุยกับมึง มันเป็นใคร " ผมถามสิ่งที่ผมสงสัยออกไป
" ยุ่งไม่เข้าเรื่อง " มันพูดว่าผม
" ก็ไอ้เหี้ยนั่นอ่ะ มัน..หอมแก้มกู " ผมพูดโพล่งด้วยความโมโหแต่ประโยคหลังก็แค่พูดเบาๆ
" ทีหลังก็อย่าทำเป็นเก่ง อย่าไปไหนคนเดียว อย่าแต่งตัวโชว์เนื้อหนัง อย่า... "
" หนวกหูโว้ย! " ผมแหกปากและปิดหูอย่างเคืองๆ เริ่มเทศน์กูอีกแล้ว เบื่อจะฟัง
" เดี๋ยวเลี้ยวตรงนั้นแล้วจอดเลย " ผมพูดพลางทำท่าจะปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัว
" อยู่ที่ไหน " นั่นไง ว่าแล้วว่าคราวนี้มันไม่ปล่อยผมง่ายๆ แน่ๆ
" มึงต้องการอะไรวะ " ผมพูดถามเสียงเครียด
" อยากจะแน่ใจอะไรบางอย่าง " ผมเริ่มนั่งบนที่นั่งอย่างร้อนรน ความจริงผมอยากจะถามมันมาก ว่ามันรู้เรื่องของผมแล้วหรือยัง แต่ผมก็อยากจะคิดว่ามันยังไม่รู้อะไรเลยต่างหาก
" ห้องกูตอนนี้มีคนอยู่ ไม่สะดวกให้ขึ้นไป เอาไว้... "
" ครั้งที่แล้วมึงบอกจะให้กูขึ้นไป " ไอ้ธีร์พูดเสียงเย็น
" คราวหน้านะ จริงๆ กูสาบานเลยเอ้า " ผมพูดและมองหน้ามันกึ่งขอร้อง
ในที่สุดมันก็ยอมปล่อยผมลงที่ทางแยกหนึ่ง ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก กูรอดแล้ว ถึงมึงจะพูดเหมือนมึงรู้ ก็ไม่มีหลักฐานแหละ จะปฏิเสธซะอย่าง หึ
ผมโบกแท็กซี่ และนั่งต่อไปอีกนิดเพื่อลงที่หน้าคอนโดของผม
ผมกดลิฟท์ขึ้นไปที่ชั้นเกือบบนสุด ล้วงหาคีย์การ์ดเพื่อปลดล็อคประตู และเปิดเข้าไป เฮ้อ ในที่สุดก็ถึงสักที เหนื่อยโครต
' พรวดด! '
แต่ผมที่กำลังจะปิดประตูนั้นก็ต้องตัวแข็งทื่อตาค้างอย่างตื่นตะลึง เพราะว่าเบื้องหน้าของผมนั้น ได้มีแขนข้างหนึ่ง สอดเข้ามาก่อนที่ผมจะทันได้ปิดประตูสนิท
และแขนข้างนั้น ผมจำมันได้ทันทีว่าเป็นของใคร
คราวซวยของผมนั้น กำลังจะเริ่มขึ้นจริงๆ ต่อจากนี้แน่นอน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
