Special past : ปัจฉิมนิเทศ
“ภาพๆ ถ่ายรูปด้วยกันหน่อยสิ” ผู้หญิงถักผมเปียสองข้างกวักมือเรียกผมที่กำลังถ่ายรูปรวมห้องอยู่
ผมไม่เห็นจะรู้จักเขาเลย ไม่ไปถ่ายด้วยได้ไหมวะ
แล้วนี่เมื่อไหร่พี่พร้อมจะมาอะ เมื่อเช้าบอกให้มาพร้อมกันก็ไม่มา บอกว่าช่วงที่ผมรับใบจบก็ต้องนั่งรอเสียเวลาดูคนเรานะ รักกันจริงเปล่าเนี่ย
น้อยใจวะครับ
แชะ
ผมเดินมาหากลุ่มผู้หญิงที่เรียกเมื่อกี้แล้วยิ้มกว้างถ่ายรูปที่ไม่รู้ว่าไอ้มงกุฎดอกไม้มาอยู่บนหัวผมตั้งแต่เมื่อไหร่
“นี่ ภาพผมยาวแล้วหล่อมากๆเลย” ผู้หญิงในกลุ่มคนที่กวักมือเรียกถ่ายรูปด้วยเมื่อกี้หันมาคุยกับผม
หรอ พี่พร้อมไม่เห็นจะชมสักคำ
“อ่า ขอบใจ”
“เราชื่อน้ำตาลนะ เสร็จแล้วจะไปไหนต่อ ไปกินข้าวกันไหม คือ คือว่า…”
ผมเลิกคิ้วรอ “เราชอบภาพมานานแล้วและ…”
“กรี๊ด แกออดี้ใครอะอยากเห็นหน้าคนขับ”
“หุ้ย หล่อมากเลยอ่ะ เรียนมหาลัยด้วยพี่เขามาหาใคร”
“กรี๊ดดดด ใครได้เป็นผัวต้องโชคดีอะรถหรูคนขับหน้าก็หล่อ”
จู่ๆเสียงของนักเรียนที่กำลังถ่ายรูปและแสดงความยินดีด้วยกันอยู่ก็ดังขึ้นเหตุมาจากรถออดี้สีขาวคุ้นตาขับมาจอดอยู่ตรงหน้าหอประชุมสถานที่ปัจฉิมนิเทศพร้อมกับเจ้าของรถที่ใส่เสื้อนักศึกษากับกางเกงสแลกทรงเดฟและรองเท้าที่หนังสีดำปลายแหลมเซตผมเปิดหน้าผากทำให้ดูหล่อและโดดเด่นลงมาจากรถและเจ้าของรถออดี้คันนั้นยิ้มมาให้ผมเมื่อเราสบตากันพอดี
โห เกิดว่ามาช้ากว่านี้ผมจะงอนจริงๆด้วย แต่ว่าแค่มางานผมแค่นี้มันต้องจัดเต็มเลยหรือไงวะ
เห็นไหมเนี่ย คนเขามองกันหมดแล้วพี่พร้อมม
คนอะไรวะ ทำให้น้อยใจแต่ก็ทำให้หวงได้
“พี่เขาหล่อมากเลย” เดี๋ยวนะเมื่อกี้ยังชมกันอยู่เลยและดูสายตาดิเป็นประกายเชียว
อย่าๆ คนนั้นเจ้าของเขายืนอยู่ตรงนี้
“อืม หล่อมาก”
“ใช่ ถ้าไปเป็นแฟนก็คงดี หล่อรวย”
รู้ละ จริงๆก็คงไม่ได้ชอบผมแค่เห็นว่าผมหน้าตาดีเท่านั้นแต่พอเจอคนที่ดีว่าก็จากไป
“ใช่ดี แต่พี่เขามีแฟนแล้ว”
“ว่าไงนะ” เพื่อนผู้หญิงตกใจตาค้าง
“แฟนพี่เขาก็เราไง”
“มะ ไม่จริง พูดเล่นละสิ ภาพน้อยใจใช่ไหมละที่เราชมพี่เขาด้วยแต่ยังไง…”
“พี่เขาเดินมาทางเราหรือเปล่าละ” ผมพูดขัด เพื่อนผู้หญิงก็หันหน้าไปมอง
“อะ อือเดินมา”
ผมยิ้มให้เธอก่อนจะหันหลังกลับไปมองพี่พร้อมที่กำลังเดินผ่าวงล้อมกล้องโทรศัพท์นับสิบที่กำลังถูกยกขึ้นถ่ายรูป
เห็นแล้วขัดจิตจริงๆนะทำไมต้องแต่ตัวดีขนาดนี้วะ
“ไปส่งงานอาจารย์มาน่ะเลยช้า” พี่พร้อมหยุดเดินมาอยู่ตรงหน้าผมแล้วพูดขึ้นแถมด้วยรอยยิ้มที่คนได้รับแล้วต้องยอม
“ครับ แล้วทำไมพี่ต้องแต่งตัวเต็มขนาดนี้ด้วย”
“ไปหาอาจารย์มาไง”
“เซทผมทำไม”
“มางานนายไง”
“ไม่ต้องแต่งหล่อก็ได้ครับ ผมหวง”
พี่พร้อมขมวดคิ้วทำหน้างง คิดทำแล้วมันน่ารักก็ทำบ่อยเลยสินะ
“ดะ เดี๋ยว” เสียงที่พูดกับผมก่อนหน้าพี่พร้อมจะมาดังขึ้น
เอ้า ยังไม่ไปอีกหรอวะ
“พี่เป็น เอ่อ แฟนของภาพตะวันหรอคะ”
“อ่า ครับ” พี่พร้อมพูดแล้วยิ้มเขิน
หุ้ย น่ารักวะ นี่ตอนตกลงคบกันแรกๆไม่ใช่จะยอมรับหรอกนะว่าเป็นแฟนกัน ดีใจวะ
“โอเค เข้าใจแล้ว เราขอตัวก่อนโชคดีนะภาพ”
น้ำตาลโบกมือลาผมแล้ววิ่งหนี ย้ำว่าวิ่งหนีไปรวมกับกลุ่มเพื่อนและคงพูดกันแล้วแหละว่าผมกับพี่พร้อมนั้นไม่ใช่แค่พี่น้องกัน
หึ ดีครับไปพูดให้รู้กันหมดทุกคนเลยนะว่าผมกับพี่พร้อมเป็นแฟนกัน
“ทำหน้าอะไรอย่างนั้น” พี่พร้อมชะโงกหน้ามามองผมที่กำลังมองตามน้ำตาลเมื่อกี้
“ตลกเพื่อน” ผมแก้ตัวไป
“ไอซ์อยู่ไหนละ อยากถ่ายรูปด้วย”
“อะไรครับอยู่กับผมแต่ถามหาไอซ์ ใช่ได้ที่ไหน”
น่ะดู หาเรื่องให้น้อยใจได้ตลอดสิน่า นี่แฟนนะครับ
“นายก็อยู่กับฉันตลอดเวลา ยังจะมาน้อยใจอีก” ไม่พูดเปล่ายังเอามือมาขยี้และโยกหัวผมเล่นอีก
ดู้ แก่กว่าแล้วจะทำอะไรก็ได้หรอ
“ไม่รู้”
“ไปหาไอซ์กัน”
เหมือนจะไม่สนใจอารมณ์ของผมเลยจริงๆ เอาเถอะ ผมก็อยู่กับพี่พร้อมตลอดเวลาจริงๆนั่นแหละบ้านช่องนานๆทีจะกลับไปขลุกอยู่ที่ห้องพี่พร้อมเกือบทุกวันจนที่บ้านผมต้องโทรตามและถามทุกครั้งว่าแน่ใจนะว่าคนที่ไปอยู่ด้วยคือรุ่นพี่ สุดท้ายผมก็ยอมรับกับพี่บ้านว่ามีแฟนและแฟนเป็นผู้ชายซะด้วย ตอนแรกที่บ้านก็ตกใจแต่พอรู้ว่าเป็นพี่พร้อมแม่ก็คุยกับพ่อจนใจอ่อนนั่นแหละ ถึงจะรักผิดเพศตามธรรมชาติแต่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ที่บ้านเสียใจ นี่พ่อกับแม่ของผมยังอยากจะให้พาพี่พร้อมไปที่บ้านเลย
พาไปเปิดตัววันนี้เลยดีไหมเผื่อจะสนใจผมมากขึ้น เฮ้ยยย
“พี่พร้อมสวัสดีครับ” ไม่รู้ว่าพี่พร้อมหาไอซ์เจอได้ยังไง ผมอยู่มาตั้งแต่เช้ายังไม่เจอหน้ามันเลย “ถ่ายรูปกันครับ”
ไอซ์ชวนพี่พร้อม แล้วก็พากันเดินไปถ่ายรูปที่ซุ้มต่างๆ โดยที่ทิ้งผมไว้ให้เดินตามอยู่ข้างหลัง
นี่ชวนมางานของภาพตะวันนะครับไม่ใช่ไอซ์
เดี๋ยวต้องทำท่างอนหน่อยละผมไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้นนะ
============
“เป็นอะไรน่ะ” พี่พร้อมเอานิ้วมาสกิดไหล่ผมหลังจากที่ถึงห้องพี่พร้อมแล้ว
ผมไม่สนใจเดินเอาของขวัญที่ได้จากเพื่อนไปไว้ห้องข้างๆห้องพี่พร้อมที่ตอนตอนนี้โดนผมยึดไปแล้วยกเว้นแต่เตียงนอนที่ใช่เตียงเดียวกับเจ้าของห้อง
หึ กำลังงอนอยู่ครับวันนี้ถ่ายรูปกับผมแค่ไม่กี่รูปเองแต่ถ่ายกับไอซ์เยอะกว่าอีก
“งอนหรอ”
ครับงอนรู้แล้วง้อด้วย
“เงียบทำไมอะ พูดสิ”
งอนอยู่จะให้พูดอะไรละ
“ภาพตะวันจะไม่พูดใช่ไหม” ถามผมเสียงเรียบแถมยังเรียกชื่อจริงอีกบวกกับสีหน้าที่บ่งบอกว่าจะไม่ง้อถ้าไม่รู้สาเหตุ
“ว่ายังไง” เห็นผมเงียบก็เร่งเอาๆ
“วันนี้ผมชวนพี่ไปงานผมแต่พี่ถ่ายรูปกับไอซ์เยอะกว่าผมอีก”
“นายอายุเท่าไหร่แล้ว”
แหนะ มาคำพูดเดิมอีกแล้วชอบถามเรื่องอายุแล้วเดี๋ยวก็จะลามไปถึงความคิดไม่สมกับอายุแล้วไงวะ คนเป็นแฟนกันก็ต้องใส่ใจให้มากกว่าคนอื่นดิ
“ไอซ์สนิทกับนายไหม นายรู้นิสัยไอซ์ไหม”
“…”
“ตอบสิ” พี่พร้อมถามเสียงเรียบก่อนเดินไปเทน้ำใส่แก้วสองใบก่อนยกขึ้นดื่มหนึ่งแก้วด้วยท่าทางสบายๆและยกอีกแก้วน้ำมาส่งให้ผม
ขอบคุณครับ แต่จะไม่พูดออกไปตอนนี้หรอกนะ
“รู้ แต่ว่าผมน้อยใจไง”
“ตอนถ่ายรูปคนชวนก็ไอซ์เป็นคนเริ่มก่อนแล้วนี่ก็สนิทกันจะปฏิเสธได้ไง ไอซ์ก็เหมือนน้องแท้ๆของฉันนะ”
“รู้แล้ว”
“รู้ว่า…”
“ผมผิดเองแหละ ที่งี่เง่า”
“บอกว่าไม่ให้โทษตัวเองไงการน้อยใจคนเป็นแฟนถือว่าไม่ผิดหรอกนะ แล้วฉันก็ไม่ชอบให้นายโทษตัวเองในเรื่องที่ควรจะเป็นด้วย”
เนี่ย จะงอนทีไรก็เป็นแบบเนี้ยไม่เคยที่พี่พร้อมจะง้อเหมือนคนอื่นสอนผมด้วยตลอด แต่มาคิดดูอีกทีก่อนที่พี่พร้อมจะยอมตกลงคบกับผมช่วงที่ผมตามตื้อพี่แกก็ตั้งมั่นไว้ว่าจะไม่คบเด็กเพราะมันงี่เง่า ไร้เหตุผลแล้วเพราะอะไรพี่พร้อมถึงตกลงคบกับผมทั้งๆที่ผมก็เหมือนจะมีสิ่งที่พี่พร้อมไม่ชอบอยู่แสดงว่าพี่แกต้องมั่นใจในตัวผมแค่ไหนอะว่าจะไม่ทำให้เสียใจ
โอ้ย ไอ้ภาพต้องรีบปรับปรุงนิสัยโดยด่วนจะทำให้คนที่มึงรักลดความเชื่อมั่นไม่ได้นะเว้ย
“ครับ ผมจะไม่ทำอีก”
“ไหนดูดิหงอยเลย เดี๋ยวเย็นนี้พาไปเลี้ยง”
พี่พร้อมไม่เคยโกรธผมเลยสักครั้งที่ผมเป็นแบบนี้ แถมยังใจดีอีกต่างหาก
“กอดหน่อยดิ” ผมอ้อน
ถ้าเป็นเมื่อก่อนพี่พร้อมจะอิดออดแต่เดี๋ยวนี้ไม่ต้องแล้วกอดผมก่อนเลย
พี่พร้อมขยับเข้าใกล้ๆแล้ววาดวงแขมมากอดผม
อุ่นชิบหาย พี่พร้อมแม่งน่ารักได้ตลอด ผมโกรธไม่เคยลงงอนไม่เคยสุดเพราะอย่างที่เห็นเมื่อกี้
“ผมมีเรื่องจะบอก”
พูดทั้งๆที่ยังกอดกันอยู่
“ว่า”
“ผมรักพี่นะ”
“รักเหมือนกัน”
“ขอโทษที่ทำให้พี่เหนื่อยใจ”
“ไม่เป็นไรหรอก ถือว่าสอนเด็ก”
“หุ้” ต่อไปจะไม่ทำนิสัยเด็กแล้ว
“ฮ่าๆ” พี่พร้อมหัวเราะแล้วยกมือขึ้นลูบหัวผม
ดูดิ ทำแบบนี้อ่อนโยนเกินไปแล้ว
“พี่พร้อม”
“อือ”
“ผมสอบติดสถาปัตย์ม.เดียวกับพี่อะ”
นี่คือสิ่งที่พี่เขาไอยากรู้มาตลอดแต่ผมไม่เคยบอกเพราะเซอร์ไพสกำลังคิดอยู่จะเอาหรือไม่เอาดีแต่ยิ่งได้อยู่กับพี่พร้อมก็รู้ว่าห่างไม่ได้แล้ว พี่พร้อมกลายเป็นสารเสพติดสำหรับไปแล้ว
“จริงดิ”
“ดีใจไหม”
“ดีใจ”
“โกหก” ผมผละออกจากอ้อมกอดพี่พร้อมเปลี่ยนมาจับมือไว้แทนเพื่อจะมองหน้าคนบอกว่าดีใจ
“จริงๆ”
“ไม่เหมือนคนดีใจ”
“แล้วคนดีใจมันต้องเป็นยังไง”
“รางวัล”
พี่พร้อมขมวดคิ้วงง “จะเอาอะไรละ”
ผมยิ้มมีเลศนัย ถามแบบนี้ก็เข้าล็อก
“นี่กับนี่ เลือก” ผมชี้ที่แก้มกับปากตัวเอง
หลังจากนั้นพี่พร้อมแก้มก็ขึ้นสีเลย เขินอีกแล้วหรอเมื่อไหร่จะชินหอมแก้มก็หลายรอบจูบไปแล้วก็หลายที
“ไอ้เด็กแก่แดด”
“เอ้าๆ ห้ามด่าตัวเองเป็นคนถามนะว่าอยากได้อะไร”
“หมายถึงสิ่งของโว้ย” มีวะโว้ยนะเดี๋ยวนี้
“งั้นผมเลือกให้ เอาทั้งสองอย่างนี้แหละ” พูดจบผมก็กดปากตัวเองลงไปหอมแก้มพี่พร้อมซ้ายขวาแล้วก็เอามือทั้งข้างของตัวเองประคองหน้าพี่พร้อมก่อนจะกดจูบลงไปที่ปากสวยๆนั่น พี่พร้อมจูบตอบเหมือนทุกครั้งและทุกครั้งก็เป็นแค่ปากแตะกันกดจูบย้ำธรรมดาแต่วันนี้มันไม่ธรรมดาเพราะฉะนั้นผมอยากดิฟคิสกับพี่พร้อม
ผมค่อยๆใช้ลิ้นแทรกเข้าไปในโพรงปากของพี่พร้อมดูเหมือนพี่แกจะตกลงใจพยายามดันตัวผมออกแต่ผมล็อคหน้าไว้แน่นทำให้ไม่สามารถขยับหนีได้ ผมยังดำเนินการต่อไปเรื่อยๆกวาดความหวานในปากของพี่พร้อมจะเกือบหมด ผมถอนจูบให้พี่พร้อมได้หายใจ คนโดนจูบก็รีบโกยอากาศเข้าปอดแต่ผมนี่สิพึ่งรู้ว่าดิฟคิสมันทำให้เกิดอารมณ์อย่างห้ามไม่อยู่
“อื้อ” ผมไม่ปล่อยให้พี่พร้อมหายใจนานก้มไปจูบอีกรอบและมือไม้ผมก็เริ่มไม่อยู่สุขแล้วเลื้อยไล้ไปตามผิวนุ่มไม่หยุด แล้วกดจมูกลงไปสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆก่อนจะทิ้งรอยแสดงความเป็นเข้าของที่ซอกคอสวย จูบไล้ไปตามไหลปลาร้าแล้วกลับมาจูบที่แก้มกับปากสวยใหม่
“ภาพพอก่อน” คนที่โดนรุกตาช้ำปรือเหมือนพยายามความคุมสติตัวเองอยู่รีบบอกหลังจากปากเป็นอิสระ
“ขอได้ไหมครับ” เครื่องมันติดแล้วอ่ะ น้องผมมันรู้สึกแล้วด้วย
“คือ...” พี่พร้อมหลบสายตาเม้มปาก
“นะ” ผมพูดเสียงอ้อนนิ้วมือยังคงไล้ไปตามสีข้าง
ดูพี่พร้อมตอนนี้ดิโคตรยั่วอ่ะ เสื้อนักศึกษาถูกเลิกขึ้นไปนิดหน่อยจนเห็นช่วงเอวบางกับปากที่บวมเจ่อหลังจากโดนจูบ ใครทนได้ก็เป็นรูปปั้นแล้ว
“เอาจริงหรอ” สายตาพี่พร้อมดูกลัวมากเลยอะครับ
ผมก็เห็นใจนะแต่น้องของผมก็เจ็บเหมือนกัน
“แค่ข้างนอกก็ได้นะ ผมทรมาน”
“อะ อือ” พี่พร้อมครางตอบ
ดูสิครับตอบแค่นี้ก็ต้องครางรับด้วย เรียกอารมณ์กันเกินไปแล้ว
แต่ถึงอยากทำมากกว่านี้แค่ไหนก็ตามสัญญาครับว่าแค่ข้างนอก ผมรูดซิปกางเกงตัวเองลงในขณะที่สายตายังคงจ้องไปที่พี่พร้อมที่แก้มแดงแทบจะระเบิดอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าผมมองพี่เขาแบบนี้ไหนแต่หน้าพี่เขาตอนนี้น่ารักมาก
“ช่วยผมหน่อย” ผมจับมือพี่พร้อมให้มาสัมผัสกับตัวตนของผมพร้อมกับนำพาให้
พี่พร้อมทำหน้าเหมือนชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยอมทำตามที่ผมต้องการ ผมปล่อยมือที่จับมือพี่พร้อมอยู่แล้วเอื้อมไปรูดซิปกางเกงของพี่พร้อมและสัมผัสตัวตนของพี่เขาแบบที่พี่พร้อมทำให้ผมอยู่
พี่พร้อมก็เกร็งตัวเลยเหมือนจะตกใจด้วย หน้าพี่พร้อมตอนนี้ตลกชะมัดเหมือนจะทำอะไรไม่ถูก โคตรเอ็นดูอะ ผมเลยก้มไปกดจูบแล้วดิฟคิสกับพี่เขาอีกรอบในขณะที่มือของแต่ละคนยังทำหน้าที่ได้ดี
“อื้อ พะ พอแล้ว” พี่พร้อมบอกเสียงหอบเมื่อต่างคนต่างถึงจุดที่มีความสุขด้วยกันก่อนจะปล่อยมือจากการกอบกุมตัวตนของผมอยู่ หันไปหยิบทิชชู่มาเช็คคราบที่เลอะออกจากมือของผมและตัวเองแล้วก็ก้มหน้างุด จะมาเขินอะไรเล่ามันก็เหมือนช่วยตัวเองนั่นแหละต่างแค่ไม่ใช่มือตัวเองแค่นั้น
“รักนะครับ” ผมขยับตัวไปใกล้ๆแล้วก็ยกมือขึ้นกอดคนขี้เขิน
ผมโคตรมีความสุขเลยไม่คิดว่าจะยอมขนาดนี้
“รู้แล้ว”
“เขินหรอ” ผมชะโงกดูคนที่หันหน้าหนี “ทำบ่อยๆเดี๋ยวก็ชิน”
“ไอ้เด็กทะลึ่ง”
“เอ้า พี่ยังเคลิ้มเลย”
“หยุดพูดเลยนะ” อ่า หน้าแดงใหญ่แล้วครับมันน่ารักมากๆเลย
พอแล้วๆไอ้ภาพอย่าไปแหย่ เห็นเขินแบบนี้ยิ่งจะห้ามใจไม่อยู่
“รักผมไหม” ผมกอดด้านข้างแล้วเอาหัวพิงไหล่ของพี่พร้อมและถามขึ้นอีกทั้งๆที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว
“รักสิ ถามหลายรอบแล้วนะวันนี้”
“อยากฟังพี่พูดว่ารักผมหลายๆรอบไง”
“พูดว่ารักหลายๆรอบกับพูดทุกวันนี่เอาอะไร”
“เอาพี่ได้ไหมครับ โอ้ย” พูดยังไม่ทันจบดีพี่พร้อมก็เอื้อมมือมาหยิกผมจนร้องเสียงหลง
ทำไมทำร้ายกันแบบนี้อ่ะ
“เจ็บอะ เป็นแฟนกันแล้วยังใจร้ายอีกหรอ” เจ็บจริงๆไม่ใช่ตอแหลใดๆ มือพี่พร้อมหนักจะตาย
“ทะลึ่งไง”
“อยู่กันสองคนไม่มีใครรู้หรอกครับ”
“พอได้แล้ว ไปอาบน้ำแต่งตัวเลยจะพาไปเลี้ยงข้าว” ไม่พูดเปล่าพร้อมกับขยับตัวเป็นการบอกให้ปล่อย
“ก็ได้”
ฟอด
ผมอดไม่ได้ที่จะกดจมูกสูดเอาความหอมจากแก้มนิ่มๆนั่น
น่ารัก อยากขย้ำโว้ย
“ไอ้เด็กหื่น” พี่พร้อมผลักผมออกแล้วจัดกางเกงตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้อง ทิ้งให้ผมนั่งยิ้มนั่งหัวเราะอยู่คนเดียว
เพราะพี่พร้อม ใจดี อ่อนโยน ไม่เคยโกรธเวลาผมงี่เง่ามีเหตุผลเสมอแบบนี้ผมจะไปไหนรอดอยู่ที่เดิมนี่แหละครับเพิ่มเติมแค่ข้างๆมีพี่พร้อมตลอดไป
รักนะครับ...
งือออ มันบรรยายากจริงๆนะ ฉากเรียกเลือดเนี่ย
ขอแบบอนุบาลๆไปก่อน แต่งไปก็เขินไป
ไม่ไหวๆๆ 
หัวข้อ: -interested me please - พี่ครับอย่าใจร้าย...(ตอนพิเศษ P.2 ) --- 17/3/2561 (อ่าน 17834 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก