ต่อจากด้านบน ผมลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกปวดไปทั้งร่างเจ็บร้าวที่ด้านหลังจนแทบจะตะโกนออกมา ดีหน่อยที่สำนึกทันว่าตอนนี้อยู่ที่บ้าน ขืนผมแหกปากร้องออกไปแม่กับพ่อผมได้เข้ามาถามกันยกใหญ่แน่ๆ ในเมาอเลือกที่จะจบมันผมก็ต้องทนกับมันให้ได้ แต่ว่านะครับ ลุกยากชะมัดเลย เจ็บจนแทบจะเดินไม่ไหว แถมรู้สึกว่าตัวจะร้อนๆเหมือนจะเป็นไข้ยังไงไม่รู้สิ อาการตกค้าฃจากเซ็ส์เมื่อวานหรือเปล่านะ เฮ้อออ ชีวิตผมนี่มันซวยบัดซบจริงๆให้ตายสิ ผมจัดการตัวเองในห้องน้ำสักพัก แต่งตัวจนเรียบร้อยผมถึงได้เดินลงมาชั้นล่าง
“คุณแม่เองก็คิดถึงน้าฉายเหมือนกันครับ”
“แหม.....น้าเองก็ไม่คิดเลยว่า สามจะหล่อเหลาขนาดนี้”
พี่สามเหรอ??
ผมไม่รอช้าเพราะเพียงแค่ได้ยินชื่อพี่สามผมก็เลือกที่จะเดินลงบันไดมาอย่างเร่งรีบที่สุด แม้ว่าจะเจ็บมากเท่าไหร่ก็ตามที ตอนนี้ความเจ็บปวดไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ตัวปัญหาที่กำลังนั่งคุยกับแม่ผมต่างหากล่ะที่ใหญ่กว่า
“พี่มาทำอะไร!!” ผมถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่แทบจะตะคอก กลัว.....ว่าพี่มันจะพูดอะไรบ้าๆออกไป ถึงผมจะห้ามพี่สองไม่ให้พูดได้ แต่กับพี่สาม มันคงไม่ง่ายแน่ พี่สามและแม่ของผมหันมามองผมทันที สายตาของแม่กำลังตำหนิที่ผมไร้มารยาทแบบนี้
“มาเยี่ยมน้าฉายครับ แล้วก็แวะมาดูอาการของบาสด้วย” ผมเกลียดรอยยิ้มบนใบหน้าพี่สามมาก เพราะสำหรับผมมันคือหน้ากากของคนๆนี้
“เอ๊ะ น้องบาสเป็นอะไรเหรอคะ ทำไมไม่เห็นบอกแม่เลย” ผมได้แต่กัดปากด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก ผมอาจจะกระล่อนอาจจะดูเกเรแต่ผมไม่เคยโกหกแม่เลยสักครั้ง เพราะแบบนั้นการจะโกหกแม่มันจึงเป็นเรื่องยากมาก
“ผะ ผมไม่ได้..”
“เรื่องนี้ผมผิดเองครับ!”
ขวับ!
ให้ตายเถอะๆ พี่มันพูดบ้าอะไรออกมา ผมพยายามจะหาทางพูดไปเรื่องอื่นแล้ว การที่พี่สามพูดแบบนี้ยิ่งทำให้แม่ผมมีสีหน้าสงสัยเข้าไปอีก ความเครียดและความกดดันมันทำให้ฟันที่ขบอยู่บนริมฝีปากถูกกดแน่นขึ้นจนได้กลิ่นคาวของเลือด
“หมายความว่าไงคะ น้าไม่เข้าใจ” พี่สามยืนขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะนั่งลงคุกเข่าตรงหน้าแม่ของผม
“ผมมีอะไรกับน้องไปแล้วครับ!!”
“หา!!!”
“ไม่จริงนะครับแม่!!!” ผมพยายามจะอธิบายว่ามันไม่จริงสักนิด แต่แม่ได้แต่หันไปมองหน้าพี่สามทีหน้าของผมที สายตาของแม่ไล่จากเส้นผมมาหยึดตรงที่คอของผม แม่ผมกุมขมับแน่นโดยที่ผมไม่รู้เลยว่าทำไม ตอนนี้ในหัวของผมพยายามจินตนาการเรื่องราวที่พอจะบ่ายเบี่ยงไปได้แต่ก็ไม่มีเลย มันดูจะมีความเป็นไปได้ที่เท่ากับศูนย์
“ตายจริง.......แบบนี้ น้าก็..” ผมรีบไปนั่งข้างแม่กอดแม่จนแน่น ผมกลัวว่าแม่จะช็อค ผมไม่อยากให้แม่เสียใจที่ลูกชายคนนี้ตกเป็นของผู้ชาย ทั้งที่ผมคิดจะมีลูกมีหลานให้แม่แท้ๆ
“แม่ครับ มันไม่จริง..”
“ทำไมบาสพูดแบบนี้ละครับ พี่ทำผิดพี่ก็ต้องยอมรับผิด ในเมื่อพี่ล่วงเกินเราไปแล้ว พี่ก็จะรับผิดชอบ คุณน้าฉายว่ามาได้เลยครับ ผมยินดีทำทุกอย่าง” ผมได้แต่มองหน้าพี่สามอย่าคาดโทษ ทำไมเขาจะต้องคอยมาจองล้างจองผลาญกับผมแบบนี้ด้วยนะ ผมไปทำอะไรให้พี่มันนักเหรอถึงไม่ยอมปล่อยผมไป
“ผมพูดความจริง มันไม่มีอะไรทั้งนั้นเลยนะครับแม่ ผมไม่เคยมีอะไรกับพี่สาม!” แม่หันมามองผมเล็กน้อยเลิกคิ้วขึ้นราวกับจะถามหาความแน่ใจ
“ผมทำไปแล้วจริงๆครับ ผมผิดที่หักห้ามใจไม่ได้ คุณน้าฉายว่ามาเลยครับว่าจะให้ผมทำยังไง”
“ถ้าอย่างนั้น.......”
“แม่ครับ”
“สามคงต้องไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่แล้วล่ะ ว่างานแต่งงานที่เราเคยตกลงกันไว้ คงต้องกลับมาจัดอีกครั้ง” ผมไม่อาจจะคัดค้านหรือโต้แย้งอะไรได้เลยเมื่อแม่ของผมสรุปออกมาแบบนั้น ผมมองหน้าของแม่ที่แม้จะปรากฏสีหน้ายินดีขึ้นมาแต่ก็มีแววตาที่เคร่งเครียดอยู่ไม่น้อย ผมไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าแม่เองก็ลำบากใจ ไม่อยากให้ผมลงเอยแบบนี้ แต่ดูจากรอยยิ้มที่ไม่ได้มาจากการเสแสร้งแล้วผมคิดไม่ลงจริงๆ จะว่าไปการแต่งงานที่เคยตกลงกันมันคืออะไรกันนะ
“ได้ครับน้าฉาย ผมคิดว่าแม่คงยินดีที่จะมาคุยเรื่องนี้แน่นอนครับ”
“แม่!! ผมไม่อยากแต่งกับพี่สามนะ ผมเป็นผู้ชาย จะแต่งกับผู้ชายได้ยังไงกัน!!” คิดแล้วก็แค้น พี่สามมันกล้าดียังไงเอาเรื่องนี้มาบอกแม่ผม ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สามผมก็คงไม่เป็นแบบนี้
“ได้ยังไงกันล่ะเรา!! นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะ ไม่เอาล่ะๆ ยังไงเรื่องนี้แม่จะจัดการเอง!”
“แต่ว่า....”
“หยุดเลย แม่ไม่อยากฟังแล้ว ยังไงซะ!! ลูกก็ต้องแต่ง” แม่ไม่สนใจว่าผมจะพูดอะไรเลย เพราะเพียงแค่พูดจบแม่ก็เดินหนีขึ้นไปข้างบนเสียแล้ว ตอนนี้จึงเหลือเพียงแค่ผมกับพี่สามเท่านั้น ผมหันไปมองตัวต้นเหตุที่นั่งอมยิ้มอย่างสบายใจอยู่บนโซฟา
“ยิ้มบ้าอะไร!!” ผมถามด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“พี่มีความสุข ทำไมจะยิ้มไม่ได้ล่ะครับ” ผมกำมือแน่นกับสีหน้ายียวนของพี่สาม
“เชิญมีความสุขไปคนเดียวเถอะ!!” ผมเดินหนีขึ้นห้อง ไม่อยากอยู่คุยกับพี่สามอีกบอกเลยอารมณ์ผมตอนนี้คุยต่อไม่ไหวจริงๆไม่งั้นผมคงได้ต่อยพี่มันตรงนั้นแน่ ผมเดอนฟึดฟัดปึงปังขึ้นบันไดมาจนถึงห้องตัวเอง แต่เมื่อผมสัมผัสประตูห้องกลับถูกใครอีกคนดันร่างเข้าไปพร้อมกับปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา ผมถอยหลังอย่างระแวงเมื่อพี่สามก้าวเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น
“พี่เข้ามาทำไม!! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!”
“ก็บาสบอกให้พี่ไปมีความสุข”
“..!!” ยิ่งพี่สามก้าวมาใกล้เท่าไหร่ ผมก็ยิ่งถอยมาเท่านั้น
“แล้วพี่จะมีความสุขได้ยังไง ถ้าขาดบาส”
ตุบ!
ผมเสียหลักชนขอบเตียงจนล้มลงไป ร่างของพี่สามก้าวเข้ามาจนหยุดอยู่ตรงหน้า มือหนาลูบไล้จากข้อเท้าขึ้นมาเรื่อยๆจนผมต้องชักเท้าหนี พี่สามหัวเราะในลำคอเบาๆในขณะที่ร่างสูงค่อยๆแนบชิดลงมามากขึ้นและมากขึ้นจนทุกส่วนของร่างกายสัมผัสกันและกัน ผมหน้าแดงซ่านเมื่อเบื้องล่างของสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ตื่นตัวอยู่ใต้กางเกงสีดำของพี่สาม ยิ่งผมดิ้นรนหนีออกจากเรือนร่างใหญ่ผมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไปกระตุ้นความต้องการของพี่สามมากขึ้น
“ปะ ปล่อยนะ!! นี่บ้านผมนะ!! อย่าทำอะไรบ้างๆ” ผมใช้เสียงดังข่มอีกฝ่ายเมื่อคิดว่าที่นี่บ้านของผม ผมจึงไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร เพราะเพียงผมร้องขอความช่วยเหลือทุกคนก็ต้องมาช่วยอย่างแน่นอน แต่อีกคนกลับยิ้มขำ
“หึหึ บาสกำลังคิดสินะ ว่าแค่ร้องให้ช่วย ใครๆก็ต้องมาช่วยแน่นอน”
“..!!” มือใหญ่ไล้ปลดกระดุมเสื้อผมออกอย่างช้าๆ
“บาสอาจจะลืมไปว่า ถ้าร้องไม่ได้ ก็ไม่มีใครมาช่วย”
“ชะ ช่วย อุ๊บ!”
ผมเบิกตากว้างเมื่อริมฝีปากของคนเบื้องบนบดเบียดลงมาอย่างรวดเร็วราวกับรู้ว่าอย่างไรผมก็ต้องร้องขอความช่วยเหลือ ผมยกมือขึ้นทุบตีพยายามผลักร่างหนาที่แข็งแรงออกให้พ้นตัวแต่เขากลับไม่ขยับเลยสักนิด ใบหน้าผมส่ายไปมาเพื่อหลบหนีให้พ้นจากปากร้อน แต่พี่สามก็ตามมาดูดดึงมันได้ตลอดไม่ปล่อยให้ผมได้ส่งเสียงร้องใดๆ
“อื้อๆ อ๊ะ”
พี่สามกัดลงบนริมฝีปากล่างของผมจนผมสะดุ้งและอุทานด้วยความเจ็บ ทันทีที่ผมเผยอปากออกลิ้นร้อนก็ถูกส่งเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กๆของผมผมถูกชักจูงให้ตอบรับจูบที่แสนหวานกลับไป อาการมึนงงเกิดขึ้นทุกครั้งที่ได้จูบกับคนๆนี้ พี่สามมักทำให้ผมไม่เป็นตัวของตัวเอง มือใหญ่แหวกสาบเสื้อออกลูบไล้แผ่นอกอย่างหลงใหล นิ้วมือสะกิดปุ่มเล็กๆไปมาบีบและดึงเล่นจนสนุกมือ ผมแอ่นอกด้วยความเสียวซ่านอดคิดไม่ได้ว่าพี่สามเก่งเรื่แงนี้จริงๆ
จุ้บ จ๊วบ
“แข็งสู้มือดีจังนะ มีแค่พี่หรือเปล่านะที่ได้ทำแบบนี้” ฝ่ามือใหญ่จับความแข็งแกร่งผ่านเนื้อกางเกงที่ผมสวมใส่ การตื่นตัวของผมมันรวดเร็วจนผมเองก็ตกใจ เพราะเพียงแค่จูบผมก็แข็งขนาดนี้แล้วหรือ
“นะ แน่นอนว่าไม่ใช่!!” ต่อให้มันเป็นเรื่องจริงอย่างที่พี่สามว่า คนอย่างผมย่อมไม่มีวันพูดออกไปแน่นอน ผมขนลุกซู่เมื่อความดุดันที่ส่งผ่านสายตาคู่นั้นสะกดผมเอาไว้จนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ พี่สามกำลังโกรธ น้อยครั้งที่ผมจะเห็นสายตาคู่นี้แสดงอารมณ์และมันมักจะทำให้ผมกลัว
“พี่จะบอกเรื่องดีๆให้นะบาส”
“อึก อื้อ” ผมกัดริมฝีปากพยายามห้ามเสียงครางตัวเองเอาไว้เมื่อถูกบีบยอดอกที่ชูชันท้าทายสายตา
“ที่บาสไม่รู้สึกอะไรเลยจนต้องมาให้พี่รักษาให้ จริงๆแล้วเจ้าหนูของบาสน่ะแค่โดนยาชาเท่านั้น” อะไรนะ!! แค่ยาชา!! ผมตัวชาวาบเมื่อความจริงที่รู้มันทำให้ผมนึกไปถึงเหตุการณ์ต่อมาที่ผมต้องเสียประตูหลังให้พี่สามมันไป
“ไม่จริงน่า!!”
“หึหึ จริงสิ!! ก็พี่.......”
“...” ปลายนิ้วไล่ไปทั่วใบหน้าของผมพร้อมกับสายตาคมที่หยุดลงตรงริมฝีปาก
“เป็นคนให้เพื่อนบาส ฉีดให้บาสเอง”
“ไอเหี้ย!!! ไอเลว!! ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!!!” ผมดิ้นรนหนีออกจากอ้อมแขนของผู้ชายตรงหน้าอย่างเหลืออด มันสุดจะทนเมื่อได้ยินเรื่องนี้ที่ออกมาจากปากพี่สามว่าเป็นพี่มันที่วางแผนทุกอย่าง แต่ที่ทำให้ผมสติแตกที่สุดคือ การที่เพื่อนรักของผมสองคนร่วมมือกับมันด้วย!!
“จะดิ้นไปทำไมละครับเมีย ในเมื่อยังไงๆ พี่ก็ไม่ปล่อยเมียไปอยู่แล้ว” ผมได้แต่กัดปากแน่นอย่างโกรธเคือง สองแขนถูกพี่สามยึดไว้แน่นกับที่นอน อิสระหายไปทุกอย่างมันดูเลวร้ายไปหมด ผมสะบัดหน้าหนีไม่อยากมองหน้าของพี่สามหยาดน้ำตาไหลรินจนเปื้อนหมอนผมไม่อาจจะกลั้นได้ไหวเมื่อได้รับรู้เรื่องราวที่สะเทือนใจแบบนี้
“จุ๊ๆ อย่าร้องไห้สิครับ ร้องไห้ทำไมล่ะ หืม?” คำถามที่คล้ายว่าจะห่วงใยแต่น้ำเสียงสดใสมันกลับไม่ใช่ความรู้สึกแบบนั้น เจ็บใจ คำๆนี้วนเวียนอยู่ในสมองของผมกลั่นกรองจนมันแทบจะออกมาเป็นตัวอักษร
“ผมไปทำอัไรให้พี่นักหนา ทำไมพี่ต้องทำกับผมแบบนี้ด้วย!!!”
“ไม่เลย บาสไม่เคยทำอะไรพี่เลย”
“ถ้างั้นก็ปล่อย..”
“แต่บาสคือคนที่พี่รัก รักมาตลอด”
“..!!!”
“ตั้งแต่ที่พี่เห็นเราตอนเด็กๆ พี่ไม่เคยลืมรอยยิ้มที่บาสมักจะส่งมาให้พี่ เสียงที่เรีกยพี่ด้วยความดีใจเมื่อพี่กลับมาจากโรงเรียน กลิ่นหอมที่ลอยมาแตะจมูกพี่เมื่อตอนที่บาสกอดพี่ ทุกอย่างมันไม่เคยเลือนหาย”
“...” ผมตะลึงค้างกับสีหน้าและคำพูดของพี่สามที่พรั่งพรูออกมาไม่หยุด
“ยิ่งได้อยู่ใกล้ๆ พี่ยิ่งรัก ยิ่งพี่รัก ความต้องการมันก็ยิ่งชัดขึ้น จนวันนั้นที่พี่ทนไม่ไหว ทำอะไรเราไปทั้งๆที่เรายังเด็ก”
“...”
“แต่พี่จะไม่ขอโทษ เรื่องที่เกิดขึ้น”
“เลว!!”
“ใช่ครับ เลว พี่ยอมเลว อย่างที่พี่บอกไปเรื่องที่เกิดขึ้น พี่ไม่ขอโทษ”
“ฮึก”
“แต่พี่ขอโทษ ที่หายไป”
“...!!” ผมอึ้งกับคำพูดของพี่สามที่อยู่ๆก็ขอโทษผมออกมาง่ายๆ ใบหน้าคมโน้มลงมาจนชิดใบหูของผม
“ขอโทษครับคนดี พี่ขอโทษ”
“ฮึก ฮือๆๆๆ”
แค่คำง่ายๆ เพียงประโยคสั้นๆก็ทำให้น้ำตาผมไหลจนตัวเองคุมไม่อยู่ ผมสะอื้นจนตัวโยนร้องไห้ฟูมฟายเหมือนเด็กๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แค่คำว่าขอโทษทำไมผมต้องอ่อนไหวไปกับมัน แต่ผมรู้สึกได้หลังจากที่มองใบหน้าและคำพูดของพี่สามนั้น มันบอกผมได้ชัดเลยว่า ผมเฝ้ารอให้เขาพูดคำนี้มานาน กำแพงที่ตั้งสูงในหัวใจมันได้พังทลายลงจนหมดสิ้น ผมคว้าร่างสูงเข้ามากอดจนแน่น พี่สามดูตกใจกับปฏิกิริยาของผมก่อนจะรวมผมเข้าไปกอดไว้เช่นกัน ผมใช้อกกว้างเป็นที่พักพิงแม้จะร้องไห้แต่ริมฝีปากของผมกลับมีรอยยิ้มปรากฎขึ้นมา หัวใจของพี่สามเต้นแรงจนผมรู้สึกได้ มันน่าแปลกจริงๆที่เสียงหัวใจของเราทั้งสองคนเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน
“พี่หายไปไหนมา ฮึก พี่ทิ้งผมทำไม”
“พี่เรียนหนักมาก กว่าจะมีเวลามันก็สายไปแล้ว บาสโตขึ้นจนพี่ไม่รู้ว่าจะเข้าไปหายังไง” ผมซุกใบหน้าลงไปสูดกลิ่นหอมของพี่สามด้วยความคิดถึง
“ผมรอขนมจากพี่มาตลอดเลยนะ นึกว่าพี่แค่สนุกๆกับผม ผมนคกว่าพี่มีแฟนไปแล้ว” ฝ่ามือใหญ่ลูบศีรษะผมเบาๆ มันรู้สึกเหมือนพี่สามไม่กล้าแตะผมแรงๆกลัวผมจะแตกสลายไป
“พี่จะชดเชยให้ จะซื้อให้เรากินทุกวันเลยดีไหม” ผมพยักหน้าอยู่กับอกกว้าง เงยหย้าขึ้นส่งรอยยิ้มกว้างให้พี่สามจนตาหยี
“ครับ!!” มืออุ่นสัมผัสแก้มนุ่มของผม สายตาคู่นั้นของพี่สามดูหวานเยิ้มเมื่อมองผม
“จูบได้ไหม พี่จูบบาสได้ไหม” ผมจับมือใหญ่ที่แนบแก้มตังเองอยู่ สบตาคมของพี่สามด้วยรอยยิ้ม
“ครับ”
ผมเงยหน้าหลับตาพริ้มรับจูบแสนหวานจากพี่สามอย่างเต็มใจ ริมฝีปากหนาดูดดึงกลีบปากผมให้เผยออ้ารับปลายลิ้นที่สอดแทรกเข้ามา พี่สามกวาดลิ้นไปทั่วทั้งปากลิ้มชิมความหวานทุกซอกทุกมุม ผมเกี่ยวกระหวัดตอบรับลิ้นหนาที่รุกไล้มาอย่างดุเดือดจนเรียกเสียงครางจากพี่สามได้ ผมแอ่นอกขึ้นเมื่อปลายนิ้วเรียวสะกิดยอดเล็กๆมันเสียวจนความแข็งแกร่งเบื้องล่างของผมตื่นตัว
“อ๊ะ อืม”
พี่สามซุกไซร้ซอกคอพรมจูบและขบเม้นจนเกิดรอย ลิ้นร้อนเลียไปตามไหล่ลาดลงไปจนพบยอดเล็กสีชมพู พี่สามอ้าปากดูดกลืนมันเข้าปากอย่างหิวกระหายจนแผ่นหลังผมต้องยกขึ้นเพื่อส่งยอดเล็กเข้าปากหนาผมเสียวจนจิกผมพี่สามเพื่อระบายความเสียวซ่าน
“จุ๊บ อา หวานจังเลย เหมือนจะมีน้ำนมออกมาเลย จ๊วบ”
“อ๊า อย่า ดูด อื้อ แบบนั้น!”
ผมครางกระเส่ากับแรงดูดดึงที่ยอดอกสะโพกที่บัดนี้เหลือเพียงชั้นในตัวน้อยส่ายไปมาเสียดสีกับกายแกร่งที่ใหญ่โต พี่สามลูบไล้มือผ่านหน้าท้องของผมไต่ลงไปจนเจอความตื่นตัวฝ่ามือร้อนขยับรูดรั้งตัวตนของผมที่แข็งสู้มือจนมันขยายใหญ่ยิ่งขึ้น ลากไล้ริมฝีปากลงมาขบเม้นสะดือสวยก่อนที่พี่สามจะอ้าปากครอบครองตัวตนของผม
“อ๊า อ๊ะๆๆ”
ผมร้องตามจังหวะการครอบปากขยับให้แก่นกายผมผลุบเข้าออกในปากใหญ่ น้ำใสๆไหลออกมาจากมุมปากที่แลบลิ้นเลียไปมาที่แท่งร้อน พี่สามดูดส่วนหัวอย่างแรงเสียงดูดดังก้องจนผมนึกอาย แก่นกายถูกครอบครองจนสุดความยาวอีกครั้ง ผมเด้งสะโพกขึ้นสวนกับปากร้อนที่อมมันไว้ผมจับศีรษะพี่สามกดลงมาให้ตัวตนผมเข้าไปอย่างแรง ผมควบคุมความต้องการไม่ไหวพี่สามเก่งจนผมเร่งพาแท่งร้อนเข้าออกปากพี่สามด้วยความเร็วจนปลดปล่อยหยาดรักออกมาเต็มปาก
“อ๊า!!! แฮ่กๆ”
“หวาน หวานไปหมดทั้งตัวจริงๆ” ผมนอนหอบหายใจหมดแรงอยู่บนเตียง พี่สามปลดกางเกงออกดึงแก่นกายที่ขยายใหญ่จนแทบระเบิดมาตรงหน้าผม ผมมองพี่สามที่เลียริมฝีปากตัวเองก่อนจะหยุดมองความใหญ่โตที่ชี้หน้าผมอยู่ในตอนนี้อย่างตกตะลึง นี่นะหรือ ที่เข้ามาในตัวผมเมื่อคราวก่อน ใหญ่จัง
“ทำให้พี่หน่อยสิครับ พี่ไม่อยากทำร้ายบาสเลย พี่รู้ว่าบาสยังไม่หายดี เพราะงั้น อมให้พี่หน่อยนะครับ”
ผมเมื้อมมือไปจับมันอย่างกล้าๆกลัวๆมันผงกขึ้นทักทายเมื่อถูกผมรวบเอาไว้ ต้องทำยังไงนะ ผมไม่มีปรพสบการณ์ร่วมรักกับผู้ชายมาก่อนซะด้วย เพราะแบบนั้นผมจึงทำได้แค่รูดมือขึ้นลงเป็นจังหวะ
“อา....เลียหน่อยที่รัก รักมันหน่อย”
ผมแลบลิ้นออกมาเลียบริเวณยอดปลายอย่างกลัวๆ กลิ่นคาวกับรสชาติที่หวานปะแล่มๆมันไม่ได้แย่อย่างที่ผมคิด ผมจึงเลียมันอีกครั้งและคราวนี้ผมไม่กลัวอีก รสชาติมันหวานติดลิ้นมันชวนให้ลิ้มลองอีกครั้ง
“ซี๊ดดด อ้าปากหน่อยครับบาส” ทันทีที่ผมอ้าปากพี่สามก็ยัดสิ่งนั้นเข้ามาจนเต็มปากผม
“อ๊า เยี่ยม ห่อปากครับ ดูดมันแรงๆ ซี๊ดด แบบนั้นล่ะ”
“อุ อุ อั๊ก!!” ผมแทบสำลักเมื่อความใหญ่โตคับปากถูกกระแทกเข้ามาอย่างแรง
“ซี๊ด โอ้ว.....บาส เก่งจังเลยเมียพี่”
ตอนนี้ผมหูอื้อตาลายจนฟังอะไรไม่รู้เรื่องอีกแล้ว สิ่งที่ถูกกระแทกเข้าออกภายในปากผมมันทำให้ผมมึนงงรสชาติหว่นๆกับกลิ่นคาวๆและขนาดของพี่สามมันทำให้หายใจไม่ออก
“อ๊า พี่จะเร่งแล้วนะ ดูดไว้นะครับ อ๊า ซี๊ด โอ้ว”
“อุ อึก อ๊ะ จ๊วบ จ๊วบ”
ผมห่อป้าดูดแท่งร้อนในปากอย่างแรงพี่สามขยับสะโพกพาแท่งใหญ่เข้าออกปากผมอย่างรวดเร็วและรุนแรง น้ำตาผมไหลออกมาอย่างไม่อาจจะห้ามได้ พี่สามครางอย่างพอใจและเร่งจังหวะเข้าออกแรงขึ้นๆจนน้ำใสๆไหลออกมาจากปากผม
“อ๊า จะออกแล้ว อ๊า!!”
พรวด!!
หยาดรักรสหวานถูกปลดปล่อยมาล้นเต็มปากผมกลืนมันลงคอจนหมดเลียหยาดรักที่ไหลออกมาด้วยความเสียดาย พี่สามดึงผมไปรับจูบดูดดื่มร้อนแรง สอดปลายลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกับผมอย่างรุนแรงจนเมื่อถอนริมฝีปากน้ำลายใสๆไหลเชื่อมกันอยู่
“แฮ่กๆ พี่สาม”
“อย่าทำเสียงแบบนี้สิครับ เดี๋ยวพี่ทนไม่ไหวขึ้นมาจะยุ่งนะ”
แม้จะพูดแบบนั้นแต่พี่สามกลับสอดปลายนิ้วร้อนเข้ามาภายในช่องทางของผม ผมส่ายสะโพกยั่วยวนขมิบรัดนิ้วเรียวอย่างเชิญชวน ผมเห็นแก่นกายของพี่สามพองตัวขึ้นอีกครั้ง ผมใช้ปากรับความใหญ่โตนั้นเข้ามาอีกเงยหน้าขึ้นสบตาดูดความใหญ่โตโชว์จนพี่สามร้องคราง นิ้วเรียวถูกดึงเข้าออกอย่างแรงโดยมีผมขยับสะโพกตามจังหวะ
“ฮึม!! พอแล้วครับ ถ้ายังยั่วแบบนี้พี่จะทนไม่ไหวเอานะ” ผมยอมคายแก่นกายของพี่สามออกมาอย่างเสียดายพี่สามเองก็ดึงนิ้วเรียวออกจากรูรักของผมเช่นกัน ผมหลุบตามองแก่นกายที่ยังพองตัวอยู่ด้วยรอยยิ้ม
“แล้วเจ้านี้ พี่สามจะทำยังไงครับ”
“งั้นเมียพี่ก็อ้าปากรับน้ำหวานพี่สิครับ เดี๋ยวพี่จะทำให้กิน”
ผมตาวาววับกับคำพูดของเขา นั่งอ้าปากรอตามที่พี่สามบอกอย่างเต็มใจ พี่สามพาแก่นกายมาใกล้ๆปากผมแต่กลับมายอมให้ผมได้กิน พี่เขาเพียงแค่ใช้มือรูดรั้งอย่างแรงทั้งที่สายตายังมองปากของผมที่อ้าอยู่
“อ้าปากนะครับ ซี๊ด อา มันจะมาแล้ว โอ้ว”
ไม่นานหยาดนักก็พุ่งเข้าปากผมบ้างเลอะหน้าผมบ้างเต็มไปหมด ผมใช้นิ้วปาดเอาน้ำรักเข้าปากจนหมด พี่สามเห็นผมกินมันจนไม่เหลือก็ก้มลงมากอมแก้มผมอย่างเอ็นดู ผมกับพี่สามแต่งตัวกันจนเรียบร้อย จริงๆมันก็มีแค่ผมเสียมากกว่าที่ไม่เหลืออะไรบนตัวเลย ในขณะที่พี่สามยังอยู่ครบ
“จากนี้พี่จะไม่ปล่อยบาสไปอีกแล้วนะ” พี่สามดึงผมเข้ามากอดลูบหัวผมเบาๆ
“ครับ พี่เองก็คงไม่หายไปใช่ไหมครับ”
“แน่นอน!! พี่จะไม่มีวันหายไปอีก” ผมยิ้มกระชับอ้อมกอดให้แน่นยิ่งขึ้น กลิ่นนี้ ความรู้สึกนี้ น้ำเสียงนี้ ไม่มีอะไรมาทดแทนได้เลย คนๆนี้คือคนที่ผมรอคอย
“หึหึ”
“อะไรเหรอครับ?” ผมถามเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะจากพี่สาม
“เปล่าครับ.....แค่หัวใจเราเต้นพร้อมกันเลย”
“อื้อ!! ก็ผมรักพี่นี่นา” ผมเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มหวานให้พี่สาม
“พี่ก็รักบาส รักมาตลอดและจะรักตลอดไป”
เรากอดกันอยู่อย่างนั้น สบายใจที่ได้อยู่ด้วยกันจากนี้ไปไม่ว่าอะไรก็พรากเราไปตากกันไม่ได้ ผมเป็นของเขาและเขาก็เป็นของผม การยอมรับหัวใจตัวเองมันมีความสุขแบบนี้นี่เอง รู้งี้ผมตามพี่สามไปนานแล้ว
The End
[/b][/size]
แมวมาแล้วค่าาา พี่สามเลวใช่ไหมคะ เกลียดหมอสามกันแ้วสิแบบนี้ แต่อย่าเกลียดแมวเลยนะ แวเพียวอยากจะเสนอชีวิตในหลายๆรูปแบบ ความรักในหลายๆแบบอย่าเลิกอ่านกันนะคะ พลีสสส ล้วเจอกันห้องหมอฌานะคะ
ปล.มวเพิ่งจะเรื่มล่นทวิส ใครเล่นอยู่ฟอลแมวกันบ้างน๊า Twitter @little_kittensY
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
