#ซอโซ่ล่ามธีร์
DLC 01 (PART 1/2)
โอปป้าอินโคเรีย
*DLC (Downloadable Content) คือคอนเทนท์เสริมของเกมนั้น ๆ ที่สามารถโหลดเล่นได้หลังจากเล่นตัวเกมหลักจบ บางเกมอาจจะมี DLC พิเศษที่ไม่ได้คลายปมให้รู้ในเนื้อเรื่องหลัก บางเกมอาจจะมี DLC ที่ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักเลย ขึ้นอยู่กับว่าผู้พัฒนาเกมทำออกมาในรูปแบบไหน*
ไม่ว่าจะเป็นความสำเร็จเรื่องเล่นเกม ครอบครัว หรือความรัก ธีร์รู้สึกเหมือนเป็นดอกไม้ที่เพิ่งโผล่พ้นจากผืนดินซึ่งค่อย ๆ เริ่มเติบโตทีละนิดก่อนจะเบ่งบานอย่างสวยงาม มันเริ่มต้นจากการได้แชมป์วันนั้น ได้มีโอกาสปรับความเข้าใจกับครอบครัวโดยไม่ต้องกุมขมับเครียดว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจหรือไม่ และสุดท้ายคือการได้เป็นแฟนกับคนที่เข้ากันได้ดี
หลังจากฉลองกับทีมด้วยปาร์ตี้หมูกระทะเสร็จวันถัดมาธีร์ก็กลับไปที่บ้าน คุยกันหลายเรื่องจนกินเวลาเกินครึ่งวัน มันไม่ใช่เรื่องดีเลยที่ต้องเห็นน้ำตาอาม่า เธอแก่มากแล้วและเขาควรจะให้ความสำคัญกับครอบครัวมากกว่านี้ ใส่ใจดูแลคนที่ยังอยู่ให้ดีที่สุด เพราะไม่มีใครรู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น
พ่อไม่ได้เข้าใจเกมหรือวงการอีสปอร์ตไปมากกว่าที่เคย มุมมองของชายแก่คนนั้นยังคงเห็นเกมเป็นเรื่องไร้สาระ แต่สิ่งหนึ่งที่ธีร์พิสูจน์ให้ท่านเห็นแล้วว่ามันเป็นอาชีพที่สามารถทำให้ใครหลายคนประสบความสำเร็จได้ ยืนยันโดยสมุดบัญชีธนาคารที่เขาให้พ่อเป็นของขวัญ แต่นั่นก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะประสบความสำเร็จกับอาชีพนี้
มันเป็นเรื่องจริงที่ต้องยอมรับว่าภาพลักษณ์เด็กเล่นเกมไม่ได้ดูดีแต่ไหนแต่ไร เหล่าเกมเมอร์คงไม่สามารถอธิบายสิ่งที่พวกเขาเป็นได้ นอกจากจะแสดงให้ทุกคนเห็นเองว่าเกมมีอะไรมากกว่าที่คิด และมีคนเป็นร้อยเป็นพันที่ประสบความสำเร็จจากมัน
Pandrift : คิดยังไงกับทีมขี้ซุยบราเทอร์ที่ได้เป็นตัวแทนประเทศไปแข่งเกาหลี? ( ขอแท็กห้องชีวิตวัยมุ่นนะครับ NO DRAMA)
ยืมล็อกอินเพื่อนมาครับ ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าผมไม่ได้มีอคติส่วนตัวใด ๆ กับทีมนี้ ส่วนคุณธีร์ก็อย่างที่เห็นครับว่าฝีมือเขาก็ไปวัดไปวาได้ แต่แบบนั้นเหมือนคนเล่นเกมเป็นมากกว่าจะเป็นโปรเพลย์เยอร์ที่พวกเราทั้งประเทศควรฝากความหวังไว้หรือเปล่า??? เขาหัวร้อนง่ายเกินไปอะ นั่นไม่ใช่คุณสมบัติของนักกีฬาอีสปอร์ตโดยแท้ คนที่จะเข้าสู่สนามแห่งความกดดันได้ควรเป็นคนที่มีความอดทนสูง มีสติครับ ส่วนคุณธีร์แทบจะไม่มีเลย
ส่วนในทีมก็โอเคครับ ถือว่าใช้ได้ แต่ที่ชนะมาตลอดผมคิดว่าเป็นลูกฟลุ๊คมากกว่า เอาจริงถ้า LV ได้พี่ธนาลงฆาตกรป่านนี้ผมว่าขี้ซุยคงไม่ได้มีโอกาสเล่นเกมสามแน่ มันเกินไปครับ ผมกลับไปดูย้อนหลังอีกครั้ง ผมรู้สึกได้ว่าทีมขี้ซุยอาจจะเปิดโปรตอนแข่งด้วย เพราะบางช็อตมันแม่นเกินไป ดูไม่ขาวสะอาด ถ้าเป็นไปได้อยากให้กรรมการกลับไปเช็กอีกครั้งนะครับ
ขอย้ำอีกครั้งนะครับว่าไม่ได้อคติ ผมชอบฝีมือของแต่ละคนจริง ๆ แต่ทีมนี้ยังไม่สุด ผมยังมองไม่เห็นอนาคตแชมป์โลกจากพวกเขาเลย ผมเชื่อว่าถ้า LV ได้เป็นตัวแทน ประเทศเราคงมีหวังมากกว่านี้
สมาชิกหมายเลข 1012312121
สุดยอดความคิดเห็นความคิดเห็นที่ 1อ่านตั้งแต่บรรทัดแรกก็เห็นแต่อคติแล้วค่ะ ปล่อยวางและยอมรับความจริงบ้างนะคะ =_=
สมาชิกหมายเลข 1212312121
ความคิดเห็นที่ 7ผมเห็นด้วยครับ ส่วนตัวผมตาม LV มาตั้งแต่สมัยยังมีพี่ตั้มซอยสี่จนตอนนี้เปลี่ยน Gen ไปแล้วก็ยังตามอยู่ ผมว่ายังไง LV ก็มีภาษีกว่าทีมขี้ซุยฯแน่นอน
คันในร่มผ้าแต่ไม่ได้เป็นกลากเกลื้อน
ความคิดเห็นที่ 11ความผิดไอ้เท็นคนเดียวปะ 555+ กุเคยได้ยินมาว่ามันเกลียดไอ้เชี่ยธีร์มาก คือกุก็เกลียดไอ้ธีร์ไง แต่ที่ LV ไม่ได้ไปเกาหลีเพราะใคร พวกมรึงตรงนี้ไม่มีใครรุ้หรอก แต่กุอะรู้ กุคลุกวงในมาจะยี่สิบปีแระ ใครเป็นไง เคลื่อนย้ายไปไหน หึ
สมาชิกหมายเลข 168994235
ความคิดเห็นที่ 11-1พี่คะ 20 ปีก่อนพี่ธีร์น่าจะยังเขี่ยไพ่ยูกิเล่นอยู่หรือเปล่าคะ
ยังไม่ได้ซักคอซอง
ความคิดเห็นที่ 14เจ้าของกระทู้อคตินะครับ ทีมขี้ซุยฯยังไม่ทันขึ้นเครื่องบินเลยคุณก็ตัดสินแล้วว่าเขาเป็นอย่างไร อย่าตีตนไปก่อนไข้เลยครับ
สายไหมไม่ใช่ประโยคคำถาม
ความคิดเห็นที่ 19
แทนที่จะมาตัดพ้อ ทำไมไม่เปลี่ยนเป็นให้กำลังใจพวกเขาแทนล่ะครับ ยังไงผู้ชนะรอบสุดท้ายก็คือทีมขี้ซุยบราเทอร์ ความจริงมันเปลี่ยนแปลงไม่ได้ จะอวย LV ก็อย่าดูถูกความพยายามทีมขี้ซุยเลยนะครับ
Phongsathon
ความคิดเห็นที่ 25Thr33Gamer ก้อมีดีแค่หล่อนะค่ะ ฝีมือก้องั้น ๆ เราดูแคสเกมมานานแล้ว เราดูออกคะว่าใครเล่นเก่ง ใครเป้นมือสมัครเล่น เราขอวิเคราะห์ค่าว ๆ นะค่ะว่าที่รอบชิงทีมขี้ซุยชนะได้เพราะอะไร เราค่อนข้างเห้นด้วยกับจขกท.นะค่ะเรื่องใช้โปรแข่ง บางทีเด็กโซ่ไรนั้นอาจจะทำเป็นขมับเมาส์เฉย ๆ แต่ความจิงใช้โปร ไม่ก้อแฮคแมปคะ คือพี่เท็นเล่นดีอยุ่แล้วอ่า คนมีความสามารถ เล่นเกมไหนก็เก่งอยุ่แล้วคะ ไม่ต้องฝึกไรเยอะแยะ ก้อเหนๆ กันอยุ่
สมาชิกหมายเลข 117461773
ความคิดเห็นที่ 30คห. 25 พูดเกินไปไหมครับ จะอวยคุณเท็นก็นึกถึงความเป็นจริงด้วย คนเล่นเกมเก่งอาจจะทำได้ดีกว่ามือสมัครเล่นตอนเริ่มต้นครับ แต่ถ้าจะให้เอาไปเทียบกับคนที่เล่นเกมนั้นมาตลอดมันก็ไม่ใช่นะ จริงอยู่ที่คุณเท็นทำได้ดีตอนเล่น DotA แต่กว่าเขาจะเล่นเป็นฆาตกรได้ระดับนี้เขาก็ต้องฝึกเหมือนกันครับ ถ้าคุณตามดู Twitch เขาก็น่าจะเห็น
อีกอย่างนะครับ ถ้าจะขิงว่ารู้เยอะ ก่อนอื่นต้องรู้เรื่องวงการเกมให้ดีก่อนนะครับ ไม่ใช่เพิ่งรู้จักเกมเพราะชอบเกมเมอร์แคสเกม ดูเขาเล่นแล้วก็มาคุยโวว่าตัวเองรู้มาก โลกนี้มันกว้างใหญ่ครับ ลืมตาดูรอบตัวบ้างอย่าเอาแต่หลับหูหลับตาอวย
LastManStanding
ความคิดเห็นที่ 30-1รับไม่ได้ก็ผูกคอตายไปครับ ไม่ก็ไปเลียตีนไอ้ธีร์
สมาชิกหมายเลข 244902771
“เลอะเทอะกันใหญ่”
ชายหนุ่มเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มพลางเก็บสมาร์ทโฟนใส่กระเป๋ากางเกงหลังจากอ่านคำด่าทอดูถูกดูแคลนจากชาวเน็ตที่ตัดสินเขาจากทุกอย่างโดยไม่นึกถึงความพยายามและความสามารถของขี้ซุยบราเทอร์ คนพวกนี้ดีแต่ด่า เหมือนเกิดมาเพื่อกดให้คนอื่นต่ำลงกว่าเพื่อปลอบใจตัวเองว่า ‘ชีวิตกูก็ไม่ได้เหี้ยนะ’
“เอามาห้าร้อยเลยครับ” ธีร์ขมวดคิ้ว มองมือแฟนป้ายแดงที่แบออกมาพร้อมสายตาที่บอกว่าไม่ได้ล้อเล่น
“โธ่โซ่... ห้าร้อยเลยนะเว้ย”
“ใช่ครับ ตามที่สัญญากันไว้” นั่น ยังไม่เอามือลงอีก ธีร์มองตากลม ๆ คู่นั้นอยู่ชั่วอึดใจ ก่อนจะขยับปากบ่นแบบไม่มีเสียงแล้วล้วงกระเป๋าเงินออกมาควักแบงก์ห้าร้อยยัดใส่มือเด็กเด๋อ หลังจากผิดสัญญาว่าจะไม่เข้าไปอ่านคอมเมนต์แย่ ๆ ให้เสียความรู้สึก ซึ่งถ้าทำตามที่พูดไม่ได้ก็ต้องจ่ายสดห้าร้อยแถมไม่รับพร้อมเพย์ด้วย
“ไม่เห็นใจพี่เหรอ พี่โดนยำเละคาตีนชาวเน็ตเลยนะ”
“คนชมพี่ธีร์ตั้งเยอะ แต่พี่ธีร์ก็เลือกอินคำด่าของคนไม่กี่คนเอง โซ่ไปเห็นใจแฟนคลับพี่ธีร์ดีกว่าครับ” มันเขี้ยว พูดหน้าตาเฉยแล้วยังสะบัดแบงก์ห้าร้อยโชว์อีก
“ได้ทีแล้วเอาคืนเหรอ?”
“ใครไม่รู้ทำเข้มสอนโซ่วันนั้น วันนี้ไม่เข้มเลยครับ เฮ้อ” เด็กเด๋อชำเลืองมอง เดี๋ยวนี้ร้ายไง มียอกย้อน
“เวลาปลอบคนอื่นก็ต้องทำเท่ไว้ก่อนปะ คีพลุค”
“ไม่สนครับ พี่ธีร์ต้องจุกเพราะคำพูดเท่ ๆ ของตัวเอง แล้วโซ่ก็จะได้เงินทีละห้าร้อยฟรี ๆ รวยเร็วกว่าแข่งรอบชิงแน่เลย”
“แหม่... เดี๋ยวก็แอบเอาไปหยอดกระปุกอยู่ดีปะ พี่เห็นนะ” กระแซะคนข้างตัวอย่างรู้ทัน ธีร์จำได้ว่าน้องเด๋อเคยแอบไปยืนด้อม ๆ มอง ๆ กระปุกออมสินที่เขากับน้องตั้งใจซื้อมาหยอดเงินร่วมกัน กะว่าพอเต็มแล้วจะเอามานับหลังจากนั้นค่อยตกลงกันว่าจะเอาเงินไปเที่ยวที่ไหน
“เข้าใจผิดแล้วครับ โซ่แอบแงะเอาเงินออกมาใช้ต่างหาก”
“โกหกตกนรกนะที่รัก...” ธีร์ก้มลงกระซิบใกล้ ๆ เก๊กเสียงหล่อแถมเป่าลมใส่หูจงใจอ่อยโดยไม่แคร์สี่แคร์แปดว่าจะมีพีเพิ่ลเดินผ่านไปสักกี่ล้านกลางหางสรรพสินค้า
“เรียกไปเลยครับ โซ่ใจแข็งแรงแล้ว ไม่หวั่นไหวหรอก”
“แล้วเอามือปิดหูทำไม?” ธีร์ทำปากยื่นล้อเด็กเด๋อที่กำลังช้อนตามองทั้งที่ยังไม่เอามือลง “พี่ขอโทษนะโซ่ ถ้าเลือกได้พี่ก็อยากหล่อแค่จันทร์ พุธ ศุกร์พอ แต่นี่เล่นเบ้าดีทุกวัน โซ่จะใจสั่นมันก็เป็นเรื่องห้ามไม่ได้”
“เฮ้อ.......” แฟนป้ายแดงถอนหายใจยาวใส่แล้วเดินออกไปจากตรงนี้ ธีร์รีบเดินตามประกบอย่างระริกระรี้ ออดอ้อนเอาใจด้วยความคิดถึง
เพราะตั้งแต่แข่งจบน้องก็ใช้เวลาติวกับเพื่อนเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่เทให้กับการซ้อมรอบชิง เฟซไทม์แป๊บเดียวก็หลับกลางอากาศ ซึ่งการมองน้องนอนมันก็ดีอยู่หรอก แต่ก็ความคิดถึงแม่งไม่ได้ทุเลาลงไปเลยไง
“โซ่ พี่ตัดสินใจแล้วนะว่าจะกลับไปอยู่บ้าน”
“จริงเหรอครับ?”
“ใช่ พอเคลียร์ทุกอย่างแล้วก็เลยกะว่าจะอยู่บ้านตั้งแต่จันทร์ถึงศุกร์ ส่วนเสาร์อาทิตย์ก็อยู่คอนโดเอา”
“อ้าว ทำไมไม่อยู่ทุกวันเลยล่ะครับ?” โซ่ถามอย่างใคร่รู้ และพอเห็นสีหน้าทะเล้นของพี่ธีร์แล้วก็รู้สึกเหมือนจะได้คำตอบแบบไม่จริงจังเลยล่ะ
“ก็บ้านพี่อยู่ใกล้มหา’ลัยเรา”
“ครับ?”
“เสาร์อาทิตย์ถ้าไปร้านพี่ตั้บแล้วกลับดึกจะได้ค้างคอนโดพี่ไง” พอรู้ว่าพี่ธีร์วางแผนไว้ทุกอย่างเพราะอยากอยู่ด้วยกันโซ่ก็คิดว่าคงสู้ไม่ไหวแล้ว พี่ธีร์ให้เหตุผลที่เป็นทางการกว่านี้ไม่ได้หรือไงนะ... อะไรก็ได้ที่ไม่ทำให้ใจเต้นแรงอย่างที่เป็นอยู่
เพราะก่อนหน้านี้โซ่คิดถึงพี่ธีร์มากเลย ถึงจะเปิดกล้องคุยกันก่อนนอน เล่นเกมด้วยกันชั่วโมงนึงมันก็ยังไม่จางหายไป กลับกันแล้วเขายิ่งรู้สึกเหมือนความคิดถึงทำงานหนักกว่าเดิมเสียอีก มันต่างจากตอนที่รู้ว่าชอบกันเป็นเท่าตัวเลย พอเปลี่ยนสถานะเป็นแฟนแล้วอะไร ๆ ก็ดูเพิ่มมากขึ้นไปหมด
หรือเป็นเพราะพี่ธีร์คือแฟนคนแรกของโซ่กันนะ อยากอยู่ด้วยตลอดเลยล่ะ แบบนั้นไม่ดีเลย สงสารพี่ธีร์แย่ถ้าจะต้องทนอยู่กับคนน่าเบื่ออย่างโซ่ทั้งวัน
“จริงด้วยครับ เวลานัดกินข้าวกันที่สยามพี่ธีร์จะได้มาถึงเร็วขึ้น”
“พี่จะไปรับเราตอนเรียนเสร็จแล้วต่างหาก”
“...”
“ขอทำหน้าที่แฟนหน่อย คบกันมาก็ครึ่งเดือนแล้ว” อยากเดินจับมือน้องแต่ก็เกรงใจสายตาผู้คนที่ไม่อินกับความรักของผู้ชายสองคน ธีร์ทำได้แค่อมยิ้มส่งสายตาให้เด็กเด๋อที่เพิ่งโดนฮุคไปอย่างจังจนพูดไม่ออก ท่าทางตอนเบือนสายตาไปอีกทางพลางเกาแก้มไปด้วยน่ะน่ารักน้อยเสียที่ไหน
“เมื่อไหร่พวกพี่แหลมจะมานะ...?” ธีร์ชอบเวลาน้องเฉไฉ พึมพำกลบเกลื่อนความขลาดอายที่เชื่อว่าคงมีเพียงเขาคนเดียวที่ให้อีกฝ่ายเป็นแบบนี้ได้
“โซ่”
“ครับ?”
“ดูนี่สิ” ธีร์หันจอโทรศัพท์ให้ดูหลังจากไถทวิตเตอร์เล่นเพราะมือว่าง และนั่นคือรูปน้องเด๋อในชุดนิสิตซึ่งถูกแอบถ่ายตอนทีเผลอและใครก็ไม่รู้เอามาอัปโหลดลงทวิตเตอร์ แล้วรูปนี้ก็เสือกน่ารักมากด้วย หวงนะแต่ก็ฟิน
“อ๋อ ตอนนั้นโซ่น่าจะโดนอาร์มด่าว่าโง่อยู่มั้งนะครับ”
“มันใช่ตรงนั้นซะที่ไหนล่ะ พี่หมายถึงเราโดนแอบถ่ายน่ะรู้ไหม?” ปกติก็ชอบเช็กเรตด้วยการเสิร์ชชื่อตัวเอง พอคบกันแล้วก็เสิร์ชชื่อน้องไปด้วย แถมอีกแท็กคือชื่อเขากับน้องคู่กัน
“ครับ” เด็กเด๋อกดซูมรูปตัวเองแล้วทำตาโตราวกับคิดอะไรบางอย่างออก “เขาคงไม่ได้ปริ๊นท์ไปติดหน้าประตูห้องน้ำชายใช่ไหมครับ?!”
“เอาเข้าไป” ธีร์กุมขมับก่อนจะกดออกเพื่อให้เห็นแคปชั่นแสนน่าหมั่นไส้ของเด็กสาวที่เขียนใส่ไบโอให้รู้ว่าอยู่ปีสองมหา’ลัยเดียวกับน้องเด๋อ ซึ่งดูจากสภาพแล้วคงตกหลุมรักแฟนเขาเข้าอย่างจัง
“อันที่จริงมีคนทักโซ่บ่อยขึ้นด้วยครับ เขินมากเลย”
“มีคนเข้ามาขอเบอร์บ้างไหม?”
“ยังนะครับ มีแต่ขอไลน์กับเฟซบุ๊ก”
“แล้วให้เปล่า?” ฝีเท้าหยุดชะงัก ชายหนุ่มยืนกอดอกขมวดคิ้วมองเพื่อบอกให้รู้ว่าเขาไม่ชอบใจ ซึ่งถ้าน้องเด๋อยอมให้งานนี้คงจะได้เห็นผู้ใหญ่โคตรงี่เง่าปรากฎกายกลางห้าง
“ไม่ได้ให้ครับ”
“ดี” ธีร์แสร้งไหวไหล่กลบความพอใจ “ว่าแต่เพราะอะไรแฟนพี่ถึงไม่ให้กันนะ?” พยายามไม่เป็นคนขี้หึง เพราะธีร์รู้ดีว่าตอนนี้เขาหวงเด็กคนนี้มากแค่ไหน มันมากขนาดที่ถ้าย้อนเวลาได้ก็คงมีลังเลว่าจะยอมให้น้องถอดหน้ากากดีหรือไม่
แต่ลึก ๆ ก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าเด็กคนนี้จะไม่มีวันหักหลังเขาด้วยการนอกใจ เรื่องนั้นมันไกลตัวเด็กเด๋อที่เป็นห่วงความรู้สึกคนอื่นมากกว่าตัวเองจนเกินไป อีกอย่าง... นอกจากของกินกับเกมแล้ว ก็มีไอ้ธีร์นี่แหละที่ตรึงเด็กคนนี้ไว้ได้ มั่นหน้ามั่นใจเพราะน้องยอมเป็นแฟนแล้ว
“เพราะโซ่รู้ว่าพี่ธีร์จะรู้สึกไม่ดีครับ” นั่นไง ถึงเรื่องโดนเต๊าะจะน่าหงุดหงิด แต่คำตอบจากปากน้องก็ทำให้ชื่นใจจนหุบยิ้มไม่ได้จริง ๆ “แต่ก็มีคนมาชอบพี่ธีร์เหมือนกันใช่ไหมครับ ผู้หญิงสวย ๆ ทั้งนั้นเลย”
“ความสวยกินไม่ได้”
“เอ้า แล้วโซ่กินได้หรือไงครับ โธ่พี่ธีร์ก็” เด็กหนุ่มหัวเราะตาหยี
“ก็เกือบได้กินแล้ว แต่คืนนั้นแค่ลองชิมเล่นดูก่อน”
“...”
คนเจ้าเล่ห์มองมาอย่างมีความหมาย โซ่คิดว่าพี่ธีร์คงอยากฆ่ากันให้ตายถึงพูดอย่างนั้นออกมาโดยไม่อายฟ้าอายดิน ถ้าห้างนี้ไม่มีหลังคาคงมีคนโดนฟ้าผ่าตายแน่ ร้ายกาจเกินไปแล้ว
“ไอ้แหลมโทรมาพอดี – เออว่าไง? ขึ้นมาชั้นสองพวกกูเดินมั่วกันอยู่ เออ ๆ แล้วเจอกัน”
วันนี้มีนัดมาซื้อของใช้จำเป็นกันยกทีมเพื่อทริปเกาหลีในอีกสามวันข้างหน้า ซึ่ง DAY 1 ตรงกับวันแห่งความรักและธีร์คิดว่ามันคงดีไม่น้อยถ้าหากเขาจะทำอะไรพิเศษ ๆ ในวันวาเลนไทน์แรกของเด็กเด๋อ ซึ่งถ้าขี้ซุยบราเทอร์ผ่านเข้ารอบ DAY2 ได้คงจะเป็นของขวัญที่ดีไม่น้อย
เพียงครู่เดียวอีกสามคนก็มาถึง ที่ช้าขนาดนี้เป็นเพราะไอ้คนบ้านอยู่บางใหญ่ต้องทำกับข้าวให้น้องทั้งสองแดกจึงออกตัวช้า ส่วนพี่ตั้บต้องทำพิธีบอกลาลูกในท้องเมียกว่าจะเรียบร้อยก็ฟาดไปชั่วโมงนึง ไอ้แหลมคงไม่ต้องพูดถึง คาดว่ามันคงเพิ่งตื่นตอนพี่ตั้บไปปลุกถึงได้ยอมคลานออกมาได้
“พี่!” มาถึงก็เล่นใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นสีหน้าท่าทาง เขาคิดว่าไอ้เด็กลูกครึ่งคงมีประเด็นมาเสิร์ฟให้หัวร้อนเล่นเป็นแน่แท้ “มึงเห็นกระทู้นี้ยัง?!!”
“พี่แหลม!” โซ่ส่ายหน้าพรืดพลางปรามเบา ๆ แต่คนตั้งท่าพร้อมวอร์มาจากบ้านมีหรือจะสนใจ เพราะตอนนี้สิ่งที่ไอ้แหลมมองเห็นคือเปลวไฟที่กำลังลุกโชนในตัวเท่านั้น!
“ถ้าเป็นกระทู้ด่าทีมกูขอบายนะ ไร้สาระ” ธีร์โบกมือปัด ๆ ทำเข้มใส่เด็กเด๋อที่คงลุ้นอยู่สุดใจว่าแฟนหนุ่มใจฆาตกรจะของขึ้นแค่ไหนหลังจากรับสาร ซึ่งการคีพคูลอย่างที่เป็นอยู่คงทำให้น้องประทับใจอยู่ไม่น้อย
“โน มันคือกระทู้ที่ด่าว่ามึงเป็นเกย์ โดนคนทั้งวงการเกมสวนดากมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน”
“ไอ้ส้นตีนหน้าไหนเป็นคนตั้งกระทู้?!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เรื่องเกย์อะจริง เพิ่งเป็นสด ๆ ร้อน ๆ แต่เรื่องโดนสวนนี่ยังไม่เคยโว้ย ยืนหยัดในธงที่ถือไว้ และไม่ว่าใครก็หักธงเขาไม่ได้เด็ดขาด!!!
“มึงจะโมโหอะไรวะเพื่อน ที่เขาพูดก็เรื่องจริง”
“แจ็ค เดี๋ยวมึงเจ็บ” ธีร์คิ้วกระตุกเหล่มองเพื่อนด้วยสายตาอาฆาต ชนิดว่าถ้าอยู่บนเวทีมวยปล้ำคงต้องมีคนโดนโค้ดไลน์สักดอก ซึ่งแน่นอนว่าต้องไม่ใช่ไอ้ธีร์แน่นอน
“เอ่อ พี่ ๆ ครับ” โซ่พยายามจะปรามทุกคนที่พูดสวนกันโดยไม่สนใจฟังใครทั้งนั้น
“เอาน่ามึง คนมันหมั่นไส้ก็เลยพูดเล่น ๆ”
“เรื่องจริงเว้ยพี่ตั้บ หัวหน้าทีมเราเปลี่ยนไปแล้ว ไม่เป็นตัวเอง ไม่เหมือนเคย” แหลมทำหน้าจริงจัง เสี้ยมให้รุ่นพี่ดูเหี้ยที่สุดเท่าที่จะทำได้
“แต่กูไม่เคยโดนสวน เค๊?” พี่ธีร์เลิกคิ้วพร้อมจีบมืออธิบาย
“แถมบอกอีกว่ามึงไม่มีเพื่อนคบ มีแต่พวกกูที่หลงเหลืออยู่ในชีวิต พี่ กูเจ็บปวดแทนมึงเหลือเกิน โดนด่างี้เป็นกูทนไม่ได้นะ ถ้าไม่กลั้นหายใจตายก็คงนอนห้อยหัวจากปลายเตียงให้หน่วงเล่น”
“พูดอีกก็ถูกอีก”
“แจ็ค วันนี้มึงอินเหรอ เป็นหน่วยกลองแต๊กไม่หยุดเลยนะห่า” แค่ไอ้แหลมไซโคคนเดียวก็เหลือทนแล้ว ไอ้เพื่อนชั่วยั๊งจะเสริมต่อ ธีร์มองใบหน้าเรียบเฉยของเพื่อนสนิท ก่อนจะหันไปทางน้องเด๋อที่พยายามกลั้นขำอย่างสุดความสามารถ คงมีความสุขมากสินะที่แฟนตัวเองถูกเข้าใจว่าเป็นฝ่ายรับ
“แต่กูไปตอบกระทู้แก้ตัวให้แล้วนะพี่ มึงไม่ต้องห่วง กูไม่ปล่อยให้มึงโดนยำฟรีแน่”
“มันต้องอย่างนี้สิวะ สมแล้วที่เป็นน้องรักกู” ธีร์พยักหน้าอย่างพอใจ อย่างน้อยไอ้เด็กนี่ก็ยังรู้วิธีปกป้องพี่มัน แม้ว่าการฉายเดี่ยวเข้าไปในดงตีนที่มีแต่คนเกลียดเขาจะเป็นเรื่องเสี่ยงตายก็ตาม
“กูตอบว่า ‘พี่ผมเพื่อนไม่เยอะหรอกครับ แต่กินส้มตำทีต้องต่อโต๊ะ’”
“มิตรสหายมีมากหลายเหมือนฝูงลิงก็เลยต้องต่อ?” พี่ตั้บถาม
“เปล่า แม่งสั่งแดกเยอะจนที่วางจานไม่พอ”
“ถุ้ย!!!” คนพี่จงใจพ่นน้ำลายใส่ แต่นักรบที่ดีต้องเรียนรู้จากความผิดพลาด ดังนั้นแหลมจึงโยกตัวหลบทันโดยไม่โดนความโสมมจากพี่แม้แต่นิด
“เอาเรื่องกระทู้นั่นไว้ก่อน ตอนนี้พากูไปซื้อเสื้อกันหนาวหนา ๆ สักตัวได้ไหม ไอ้ห่า ออกนอกประเทศครั้งแรกกูตื่นเต้นจนเนื้อเต้นไปหมดแล้ว”
“เต้นเพราะมึงอ้วนเปล่าวะพี่ตั้บ?”
“วันนี้พี่แหลมพูดจาล่อมือพี่ ๆ ตลอดเลย คงไปเจอเรื่องน่าอารมณ์ดีมาสินะครับ” ปกติจะเป็นพี่ธีร์ไม่ก็พี่ตั้บที่ส่งรีแอคชั่นกลับมา ไม่ว่าจะทางคำพูดหรือการแสดงออก แต่วันนี้ไอ้โซ่มันมีซีนว่ะ มันพูดจริง ๆ หรือว่ากำลังกวนตีนอยู่วะ ไอ้แหลมงง
“แบบนี้สงสัยอยากโดนฟาดกะโหลก”
“น้องก็หยอกเล่นนนน”
พอมาถึงร้านเสื้อผ้าขนาดใหญ่ทุกคนก็แยกย้ายกันไปดูตามสไตล์ที่ชอบ พี่ตั้บกับไอ้แจ็คเลือกอย่างตั้งใจดูความคุ้มค่าและราคาที่เหมาะสม เพราะทั้งคู่ไม่ได้ออกนอกประเทศบ่อยจนต้องซื้อเสื้อโค้ทหลาย ๆ ตัว ส่วนไอ้แหลมเน้นแฟชั่นเป็นหลัก แต่ซื้อไปใส่แล้วซักไหมก็อีกเรื่อง
“ตัวนี้ตลกไหมครับ?” คนไม่มั่นใจตัวเองเอาเสื้อทาบกับตัวแล้วมองมาอย่างคาดหวัง ต่อให้แฟนคลับสาว ๆ จะชมใน Twitch ว่าน่ารักบ่อยสักแค่ไหนน้องเด๋อก็ยังมองว่าตัวเองขี้เหร่อยู่ดี
“คนที่ดูตลกน่าจะเป็นพี่มากกว่า” โซ่เลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ มองคนที่ก้าวเข้ามาใกล้พร้อมขยับเสื้อโค้ทที่ทาบกับตัวเขา ก่อนเจ้าของกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ จะโน้มลงมากระซิบ “เพราะไม่ว่าเราจะใส่ชุดไหนพี่ก็มองเห็นแต่ความน่ารักเต็มไปหมด”
“...”
“ถึงกับสตันท์ไปแปดวิ...” ธีร์ยิ้มขำกับสีหน้าของอีกฝ่าย พอน้องตั้งสติได้ก็หันไปพึ่งกระจกเพราะคิดว่าแฟนอย่างเขาคงดีแต่ทำให้เขินแต่ช่วยเลือกเสื้อให้ไม่ได้
จะบอกว่าข้าวใหม่ปลามันก็ไม่เถียง เห่อแฟนเองแหละยอมรับ
“พี่ธีร์คงมีเสื้อเยอะแล้วใช่ไหมครับ ดีเลย จะได้ไม่เปลืองเงินซื้อใหม่ ของโซ่ก็มีนะแต่มันอยู่บ้านที่เชียงใหม่ โซ่ไม่อยากรบกวนแม่ก็เลยคิดว่าจะซื้อใหม่สักตัวสองตัว” ระหว่างเด็กเด๋อพูดจ้อหน้ากระจกธีร์ก็กวาดสายตาไปรอบตัว เช็กดูว่ามีคนมองอยู่หรือไม่ก่อนจะใช้จังหวะนั้นสวมกอดน้องจากข้างหลังแล้วมองกระจกบานใหญ่ตรงหน้า
“พี่ธีร์ครับ... แถวนี้มีคนอยู่”
“เรื่องนั้นไว้ก่อน ตอนนี้พี่อยากให้เราชั่งน้ำหนักดูว่าเสื้อโค้ทตัวนี้กับกอดของพี่ อะไรทำให้เราอุ่นได้มากกว่ากัน?”
“โซ่ไม่ตอบว่าพี่ธีร์หรอกครับ เนี่ย หาเรื่องแกล้งโซ่อีกแล้ว” ทั้งคู่สบตากันผ่านกระจกอยู่ครู่หนึ่ง และอีกฝ่ายก็ไม่ยอมคลายอ้อมกอดออกไปเลยแม้จะผ่านไปเกือบนาทีแล้ว “แน่นอนว่าพี่ธีร์สู้ไม่ได้”
“โห พูดงี้ใช่ปะ เดี๋ยวรู้เลย อย่าบ่นว่าหนาวแล้วกัน”
“โซ่จะบ่นครับ พี่ธีร์ใจร้ายกับโซ่ไม่ลงหรอก”
“อื้อหือ... อะไรทำให้มั่นใจขนาดนั้น?” เขากระชับกอด ไม่สนแล้วว่าจะมีใครมองอยู่หรือไม่
“เพราะพี่ธีร์ชอบโซ่ แล้วโซ่ก็เป็นแฟนพี่ธีร์ด้วยครับ”
“เรื่องใจร้ายนี่งานถนัดเลย ชอบแล้วก็รังแกได้นะบอกไว้ก่อน”
“พี่ธีร์ใจร้ายไม่นานหรอกครับ เหมือนคืนนั้นที่พี่ธีร์งอนไม่ยอมคุยด้วย แต่พอโซ่ง้อไปเรื่อย ๆ พี่ธีร์ก็ใจอ่อน มานอนอ้อนบนเตียงงุ้งงิ้งเหมือนแมวเลย” คนโดนเปรียบเป็นสัตว์เลี้ยงแสนน่ารักถึงกับพูดไม่ออก เขาจำได้ว่าคืนนั้นงอนเรื่องไร้สาระเพราะน้องเอาแต่ชมความสวยของเกมเมอร์สาวตาน้ำข้าวคนหนึ่งไม่หยุด
“อยากหอมแก้มว่ะ”
“ขอติดไว้ก่อนนะครับ... ไว้ถึงห้องแล้วโซ่จะชดใช้ให้” เด็กเด๋อพูดเบา ๆ เพื่อให้ได้ยินกันสองคน “สองข้างเลย ตรงนี้กับตรงนี้ครับ”
คนโดนจิ้มแก้มทั้งสองข้างหน้าบานยิ่งร่มตอนกางแล้ว แฟนป้ายแดงก็เกินไป... น้องรู้ดีว่าจะจัดการกับเขาอย่างไร และการชดใช้ภายหลังก็ไม่ใช่เรื่องแย่เลยสักนิดสำหรับคนที่หวังกำไรมากกว่าการหอมแก้มสักฟอดสองฟอด
ธีร์สบตากับน้องผ่านกระจก อมยิ้มเล็ก ๆ พลางพยักหน้ารับ ก่อนจะคลายอ้อมกอดออกและช่วยน้องหาโค้ทธรรมดาที่ทำให้คนน่ารักอบอุ่นขึ้น
(จบพาร์ท 1)
หัวหน้าทีมกับจู๊กมาสเตอร์เห่อกันมากเว่อ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
