#ซอโซ่ล่ามธีร์
ด่านที่ 18 (PART 1/2)
เห็นแก่น้องนุ่ง ถ้าน้องไม่นุ่งก็อีกเรื่อง
โซ่เคยใช้เวลาอยู่กับเตาผิงบ้านคุณย่าที่ลอนดอนเมื่อยังเป็นเด็ก เกาะขอบหน้าต่างมองหิมะที่กำลังตกโปรยปรายพร้อมคิดไปว่าคุณซานต้าจะเอาของขวัญใส่ถุงเท้าที่พ่อแขวนไว้ให้หรือเปล่านะ โซ่จำได้ว่ารีบวิ่งไปค้นดูทันทีที่ลืมตาตื่น แล้วก็พบกล่องดินสอลายมิกกี้เมาส์พร้อมบัตรเที่ยวสวนสนุกที่เขียนด้วยลายมือของพ่อ โซ่อยากไปมานานแล้วแต่ก็ไม่มีโอกาสเพราะแม่ต้องทำงาน และซานต้าในชีวิตจริงก็มอบความสุขให้กับเด็กอย่างเขาจนได้
คริสต์มาสปีนี้ไม่มีหิมะ แต่โซ่มีซานต้าอยู่ข้าง ๆ จนถึงตอนรุ่งสาง จากที่เห็นคาดว่าพี่ธีร์คงล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยแล้ว คนถูกนอนจ้องอยู่นานสองนานจึงรีบยกมือขึ้นปิดหน้า
“นอนหันหลังให้พี่ทั้งคืนเลย กลัวโดนกอดหรือไง?”
“ฮุคตั้งแต่ตื่นเลยเหรอครับ...”
ซานต้าอ้าแขนซ้ายออกพร้อมพยักหน้า กดดันให้คนที่นอนเขินอยู่ตรงนี้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอด ซึ่งโซ่ส่ายศีรษะปฏิเสธเพราะไม่อยากตายคาอกพี่ธีร์
“เมื่อคืนพี่ไม่ได้แตะตัวเราเลยนะ ต่างคนต่างนอนยันเช้า ขอกอดสักทีไม่ได้ไง?”
“โซ่ยังไม่ได้แปรงฟันครับ...” น้องเด๋อพูดเสียงอู้อี้พลางดึงผ้าห่มขึ้นปิดถึงจมูกแล้วกระพริบตาปริบ ๆ คนฟังจึงหัวเราะในลำคอเบา ๆ น่าเอ็นดูแต่เช้าแบบนี้ใครจะยอมปล่อยไปง่าย ๆ วะ
“ถ้าแปรงแล้วกอดได้ใช่ไหม?” หลังจากได้ยินคำถามน้องเด๋อก็ส่ายศีรษะอีกครั้ง “หน่อยน่า พี่แค่กอดเฉย ๆ สัญญาว่าจะไม่กัดปากเราอีกแล้ว”
“ไม่เอาครับ ห้ามพูดเรื่องที่ผ่านไปแล้ว” มือขาว ๆ ของน้องเอื้อมขึ้นมาปิดปากเขา แน่นอนว่าคนชั่วอย่างไอ้ธีร์ก็ไม่พลาดที่จะจุ๊บฝ่ามือเบา ๆ จนได้เห็นสีหน้าตื่น ๆ ของน้อง
“เดี๋ยวพี่ธีร์ทายาให้”
“ห้ามแทนตัวแบบนั้นกับโซ่ด้วยครับ ไม่ให้พูด”
“อะไรวะ ทำไมวันนี้เอาแต่ใจ จะแข็งใส่พี่ธีร์คนอ่อนโยนเหรอคนดี?” พูดจบก็รั้งเอวน้องเข้ามา แต่ก็แค่ครู่เดียวเท่านั้นที่มีโอกาสได้เห็นสีหน้าเหวอ ๆ น้องก็ก้มหน้าลงเสียก่อน อีกทั้งยังเอามือดันแผงอกเขาไว้อีกด้วย
“ห้ามจูบนะครับ...”
“ไม่จูบครับ พี่ธีร์อยากกอดโซ่เฉย ๆ”
“ห้ามแทนตัวกับโซ่แบบนั้นด้วย... กลับไปเรียกน้องเด๋อเหมือนเดิมเลยนะครับ” เสียงน้องไม่ได้สร้างความเกรงใจหรือสั่งให้เขาหยุดได้ กลับกันแล้วธีร์ยังกระชับกอดแน่นยิ่งขึ้นยิ่งกว่าเดิมพร้อมก้มลงไปกระซิบใกล้ ๆ หู
“น้องโซ่ของพี่ธีร์...”
“โอ๊ย... จั๊กจี้ครับ หยุดเดี๋ยวนี้เลย...”
“โซ่จ๋า...”
“ไม่ฟัง...” น้องเด๋อนอนหดคอเอามือปิดหู เขาจึงจูบหลังมือแรง ๆ จนเสียงจุ๊บดังไปทั่วห้อง “โอ๊ยพี่ธีร์ครับ เดี๋ยวโซ่จะโกรธจริง ๆ แล้วนะ”
“โกรธจริง ๆ เลยเหรอ?!”
“ใช่ครับ!”
“ไหนเป็นยังไง ลองโกรธให้ – โอ๊ย!!!” พูดยังไม่จบน้องเด๋อก็จัดให้ทันที ชายหนุ่มนิ่วหน้าพลางจับปลายคางตนเองหลังจากถูกน้องโขกศีรษะใส่อย่างแรง ก่อนจะลดระดับสายตามองคาดโทษเจ้าของสีหน้าตื่น ๆ ที่กำลังพยายามหนีออกจากอ้อมกอด
“ถ้าตามมาโซ่กัดมือขาด”
“อู้ย กลัวแล้วค้า”
“กัดด้วยฟันที่ยังไม่แปรงด้วยครับ สกปรกมาก ๆ”
“นั่นคือคำขู่เหรอ เอ็นดู๊” ธีร์ขึ้นเสียงสูง มองเด็กเด๋อที่กำลังกลอกตาระหว่างคิดหาวิธีมาต่อสู้กับคนบ้าอย่างเขา แต่สุดท้ายก็เดินหนีไปเพราะคงคิดไม่ออก จะไฝว้กับพี่ยังเร็วไปสิบปีนะหนู!!!
โซ่เข้าไปแปรงฟันพร้อมล็อกกลอนแน่นหนา ระหว่างส่องกระจกก็คิดไปต่าง ๆ นานาถึงอนาคตที่คงเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เด็กหนุ่มนึกก่นด่าตัวเองในใจที่พยักหน้ายอมรับอย่างว่าง่ายเมื่อถูกถามว่าชอบพี่ธีร์หรือไม่ เพราะได้ยินว่าพี่เบลมีคนใหม่แล้วก็เลยยอมทำตามความรู้สึกตัวเองงั้นเหรอ โธ่... ไม่ไหวเลยนะโซ่
“น้องเด๋อ”
“ครับ”
“เปิดประตูหน่อย”
“ไม่เอาครับ เดี๋ยวโดนแกล้ง”
“แกล้งอะไรล่ะ พี่จะกลับแล้ว มีธุระต้องไป” พอได้ยินอย่างนั้นโซ่ก็แง้มประตูห้องน้ำเข้าหาตัวพร้อมฟองยาสีฟันเต็มปาก พี่ธีร์ยังอยู่ในชุดซานต้าและดูเหมือนว่ากำลังจะออกไปธุระจริง ๆ ด้วย
“ไอ้โฟร์โทรมา จะไปเจอมันสักหน่อย”
“โห ดีเลยครับ ไปเจอกันแล้วก็ชวนน้องคุยเยอะ ๆ เลยนะ” น้องชายเป็นฝ่ายติดต่อมาแบบนี้ โซ่คิดว่าต้องมีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นแน่ หรือว่าโฟร์จะเซอร์ไพรส์วันเกิดพี่ธีร์ย้อนหลังกันนะ
“กินข้าวด้วยล่ะ อย่ากินมาม่า เข้าใจ๋?”
“อะไรกันครับ อยู่ดี ๆ พี่ธีร์ก็สวมบทคุณพ่อเฉยเลย”
“พ่อคุณทูนหัวอะเป็นได้ปะ?” ชายหนุ่มเท้าแขนกับวงกบประตูห้องน้ำ ลดระดับสายตามองเจ้าของผมชี้โด่เด่ที่สตันท์ไปหลายวิจนต้องแปรงฟันแรง ๆ แก้เขิน
“โซ่ไม่ได้จะกินมาม่าสักหน่อยครับ...”
“เปลี่ยนเรื่องเฉย ป๊อดว่ะโซ่”
“ใครจะมั่นใจเก่งเท่าพี่ธีร์ล่ะครับ ที่สุดในโลกเลยคน ๆ นี้” สามารถนับการขมวดคิ้วนี้เป็นการเถียงได้หรือไม่ ธีร์ไม่เคยแดกยาสีฟันกระทั่งมันไปอยู่กับปากน้องเด๋อ
“อยากฟัดว่ะ”
“...พี่ธีร์รีบไปหาโฟร์เลยนะครับ น้องรอแล้วอะ” หน้าขาว ๆ เริ่มแดงแล้ว เห็นแบบนี้ธีร์ก็หวงล่วงหน้าเพราะไม่อยากให้ใครเห็น คนที่ทำให้น้องเด๋อเขินได้จะต้องเป็นเขาคนเดียวเท่านั้น
“คืนนี้ซ้อมเสร็จแล้วเฟซไทม์กันนะ”
การแข่งขันใกล้จะมาถึงแล้ว ถ้าเกิดผ่านรอบนี้ได้เรื่องชิงแชมป์ก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม ตอนนี้พี่ ๆ ในทีมก็พยายามซ้อมกันอย่างหนัก โดยเฉพาะพี่แหลมที่ไม่ได้ถนัดเกมนี้เหมือนคนอื่น ๆ จึงค่อนข้างกดดันตัวเองพอสมควร แต่โชคดีที่ปิดเทอมแล้วจึงไม่ส่งผลกระทบถึงการเรียนของรุ่นพี่อย่างที่เป็นกังวล
ทุกคนมีภาระหน้าที่ที่ต้องทำ พี่ธีร์มีเกมมากมายที่ต้องอัดคลิปเกมและตัดต่อวิดีโอ หลังจากนั้นก็สตรีมให้แฟนคลับดูทุกวัน พี่แจ็คก็มีงานประจำ พี่แหลมก็มีรายการในยูทูปถึงสองช่อง ทุกคนจัดการเรื่องส่วนตัวเสร็จทีก็ดึกดื่นถึงจะได้เริ่มซ้อมทีมกัน
“เฟซไทม์เหรอ... พี่ธีร์มีอะไรหรือเปล่าครับ?” โซ่ถามอย่างใคร่รู้ เพราะระหว่างซ้อมทีมก็คุยกันตลอดเวลาอยู่แล้ว เขาจึงประหลาดใจว่าทำไมพี่ธีร์ถึงอยากคุยกันต่อหลังจากนั้น
“ไม่มีหรอก อันที่จริงพี่นึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าจะคุยเรื่องอะไรกับเรา พี่นึกออกแค่ว่าเวลาชอบใครพี่ก็อยากได้ยินเสียงเขานาน ๆ”
“...”
“ไม่ได้ฮุคนะ โอเค พี่อยากอยู่ในสายกับเราไปจนเช้า นั่นคือสิ่งที่อยากบอก”
“เดี๋ยวโทรศัพท์ร้อนนะครับ... มันอาจจะระเบิดได้”
“ก็ดี จะได้รู้กันว่าหน้าเราตอนเขินกับโทรศัพท์โง่ ๆ เครื่องนี้ อะไรจะระเบิดก่อนกัน” ซานต้าชูโทรศัพท์ขึ้นมา ซึ่งโซ่ก็ได้คำตอบในใจแล้วว่าเขาคงระเบิดตายก่อนแน่นอน “พี่ไปนะ”
โซ่พยักหน้าช้า ๆ แล้วโบกมือลาคุณซานต้า ความรู้สึกอุ่น ๆ ในใจยังคงอยู่ไม่ไปไหนเลย เป็นคืนแรกที่นอนข้างกันพร้อมความรู้สึกไม่บริสุทธิ์ใจ ทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ และโซ่ไม่รู้ว่าจะจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไร หัวใจมันเต้นแรง เขินง่าย เวลารู้สึกดีกับคำพูดพี่ธีร์ก็ชอบทำตัวไม่ถูก คนอื่นทำแบบไหนกันนะ แค่ยืนนิ่ง ๆ และอมยิ้ม หรือแค่ไหวไหล่ทำเหมือนว่าชินชาไปแล้ว
โซ่ยังต้องเรียนรู้จากพี่ธีร์อีกเยอะเลย
เด็กหนุ่มมองเจ้าของแผ่นหลังกว้างที่กำลังเดินไปหยุดอยู่หน้าประตูห้อง พี่ธีร์ไม่ได้เปิดประตูออกไปในทันทีจนคนมองเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ ก่อนเด็กเด๋อที่จมอยู่กับทุ่งดอกไม้ในความคิดจะเบิกตากว้าง ยืนตัวแข็งเป็นท่อนหินเพราะซานต้าเดินกลับมาจุ๊บหน้าผากจนหน้าแทบเงยขึ้น
“...”
“ระวังยาสีฟันไหลลงคอ”
ธีร์อมยิ้มขณะมองหน้าแดง ๆ ของเด็กเด๋อที่ค้างอยู่ในท่าถือแปรงสีฟัน ดวงตาคู่นั้นยังคงจ้องเขาพร้อมหูที่เริ่มแดงขึ้น จึงจุ๊บซ้ำรอยเดิมจนหน้าน้องเอนไปข้างหลัง ชายหนุ่มยิ้มขำกับอาการสตันท์เกินครึ่งนาที ก่อนจะเดินออกไปเพื่อปล่อยให้น้องเด๋อได้เขินอย่างเต็มที่โดยไม่ต้องกังวลว่าจะถูกใครมองอยู่
ทันทีที่ประตูห้องปิดลงโซ่ก็เซไปพิงกับวงกบประตู ค่อย ๆ ทรุดตัวลงไปนั่งยอง ๆ พร้อมเอามือทาบหน้าผากที่ร้อนจนเหมือนคนเป็นไข้ ฟองยาสีฟันท่วมปากแล้ว... อยู่ดี ๆ ก็เดินมาจุ๊บกันเฉยเลย พี่ธีร์น่าจะมีสัญญาณบอกให้เตรียมใจบ้าง ถึงโซ่จะทำเหมือนสู้ไหวแต่ความจริงขากำลังสั่นอยู่นะ
พี่ธีร์น่ะร้าย คนเขาอุตส่าห์เข้มแข็งมาจนถึงตอนจบและคิดว่าจะไม่ถูกจุ๊บแล้ว เรื่องเมื่อคืนก็ยังไม่หายเขิน หัวใจคนเราจะทำงานหนักเพราะคน ๆ หนึ่งได้มากแค่ไหนกัน
ต่อไปนี้หัวใจคงเหนื่อยแย่ พี่ธีร์นะพี่ธีร์...
40%
ประเด็นอยู่ 60% หลัง
แต่ไม่ดราม่าแน่นวล
เอามาลงสั้น ๆ ก่อนเพราะไม่ว่างงับ รีบไปซื้อส้มตำเดี๋ยวตลาดปิดก่อน
หัวข้อ: ▲เกมเมอร์และน้องเด๋อของเขา▲ #ซอโซ่ล่ามธีร์ (01/09/61) (อ่าน 224672 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก