(เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน ::พิเศษ01 [08/01/2561]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน ::พิเศษ01 [08/01/2561]  (อ่าน 18660 ครั้ง)

ออฟไลน์ asipas

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

✹ Get stuck #ติดฝน

Cr. http://siripreeya.blogspot.com/2012/10/blog-post_24.html

ผมเกลียดฝนตก…
เพราะฝนตกทำให้เปียก มันทั้งชื้นทั้งเฉอะแฉะ แถมขยะยังส่งกลิ่นเหม็นมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
เพราะแบบนั้นเขาจึงเกลียดเดือนเมษาไปด้วย เป็นความพาลส่วนตัว
เดือนที่เต็มไปด้วยความสนุกสนานของเพื่อนฝูงญาติพี่น้อง ต่างกับเขาที่เกลียดความชื้นแฉะยิ่งกว่าอะไรดี
แต่พอเจอคนๆนั้นเข้า ใจเขามันกลับประท้วงขึ้นมา…
เมษาก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด

#ติดฝน
start 12/12/60

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-01-2018 01:37:00 โดย asipas »

ออฟไลน์ asipas

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #1 เมื่อ12-12-2017 23:35:39 »

INTRO

  ถ้าจะถามว่าจากทั้ง3ฤดูกาลที่มีอยู่ในประเทศไทยตอนนี้เกลียดฤดูไหนที่สุด ก็คงจะตอบได้ไม่ยากว่า…

         ผมโคตรจะเกลียดหน้าฝนเลย

          ทั้งท้องถนนที่เต็มไปด้วยขยะเฉอะแฉะ การจราจรที่ติดขัดไปตลอดทั้งสาย กลิ่นเหม็นเน่าเหมือนขยะอืด ความชื้นจากเสื้อผ้า  ยังไม่นับรวมความลำบากของการเดินทางโดยที่ต้องพยายามระวังน้ำที่กระเซ็นจากล้อรถมาโดน กับการต้องพกร่มมาตลอดทั้งเดือนโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฝนตกจริงรึเปล่า

          ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่ผมโคตรเกลียดหน้าฝน

          แต่ถ้าถามว่าเกลียดเดือนไหนที่สุดล่ะก็…

          แน่นอนว่าต้องเป็นเมษายน

          เดือนที่เต็มไปด้วยความครื้นเครง สนุกสนานเฮฮา ทุกคนต่างก็เฝ้ารอการได้เล่นสาดน้ำสงกรานต์กับเพื่อน หรือการปาร์ตี้สังสรรค์กันตลอดทั้งคืน

          แต่ไม่ใช่กับผม

          การออกจากบ้านแต่ละทีแทบจะเป็นการเดินผ่านหน้าฝนทั้งเดือน ทั้งที่แดดก็ร้อนจนแทบจะเผาร่าง ผู้คนบนถนนก็ยังไม่มี ทีท่าว่าจะหยุดเล่น ระหว่างการเดินทางถ้าโชคดีก็จะเดินผ่านทางที่ไม่มีการเล่นสาดน้ำกันโครมๆ แต่ถ้าโชคร้าย…

          “เฮ้ยน้อง! ตัวไม่เปียกเลยได้ไง มา เดี๋ยวพี่สาดให้เอง”

          โครม!

          เออ คำว่าอย่าสาดนี่ไม่มีโอกาสได้ออกมาจากปากผมหรอก

          สาบานได้เลยว่าสมัยก่อนผมไม่ได้เกลียดเมษายนขนาดนี้หรอก เพราะช่วงวันหยุดสงกรานต์ก็นอนอยู่แต่ในบ้าน โชคดีที่ครอบครัวผมติดบ้านกันทุกคน จะได้ออกบ้านก็ตอนที่ไปไหว้พวกญาติผู้ใหญ่ เวลาส่วนที่เหลือก็เก็บไว้นอนตีพุงอยู่ที่บ้าน

          แต่พอเข้ามาเรียนในกรุงเทพ มันทำให้ผมตระหนักได้ว่า…

          การอยู่หอในช่วงสงกรานต์ไม่ปลอดภัยอีกต่อไป

          จะกลับบ้านก็ไม่ได้ เพราะพ่อกับแม่ไปเที่ยวฮันนีมูนกันแทบจะทั่วประเทศ ก็เลยจำใจต้องซื้อพวกของสดหรืออาหารแช่แข็งมาตุนไว้ในตู้เย็นจนแน่น แต่ก็ยังมีบางสถานการณ์ที่ทำให้ต้องออกจากหอแม่งอยู่ดี

          อย่างวันนี้ไง

          เหตุเกิดจากเมื่อเช้าตื่นขึ้นมาแล้วก็พบว่า ไอ้บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ใช้ประทังชีวิตช่วงนี้มันหมดตู้แล้ว

          ทั้งๆที่ปกติก่อนวันเล่นสาดน้ำนี่ จะต้องออกไปซื้อมาเก็บไว้เป็นแพคๆอยู่แล้ว แต่เพราะว่าเมื่อวาน เพิ่งจะส่งงานชิ้นใหญ่ที่แก้เป็นอาทิตย์ๆให้อาจารย์ไป จิตใจมันก็เลยเอาแต่คิดถึงเตียงที่หอ จนได้แต่คิดเอาเองว่า เออ มันก็คงหลงเหลืออยู่บ้างนั่นแหละ

          สุดท้ายแม่งก็ต้องออกไปเซเว่นหน้าซอยอยู่ดี

          ไม่ใช่หน้าซอยธรรมดา แต่เป็นหน้าซอยที่ต้องเดินฝ่าพวกที่เล่นสาดน้ำกันไปอีกประมาณ500เมตรได้

          คิดแล้วก็ได้แต่พ่นลมหายใจแก้อาการหงุดหงิดแล้วเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวขึ้นมาคลุมกันแดดร้อนๆข้างนอกที่กำลังจะไปเผชิญ คว้ากระเป๋าตัง โทรศัพท์กับกุญแจห้องมาครบ ก็เดินออกไปคีบแตะพาสารร่างไปรับน้ำด้านนอก

 

ตื้อ ดึ่ง

          “เซเว่นอีเลฟเว่นยินดีต้อนรับค่า”

          ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแหละว่าผมเดินจากหน้าซอยมายังเซเว่นนี่ได้โดยไม่โดนสาดน้ำซักแหมะ

          ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฮู้ดกันหนาวที่เอาคลุมหัวบอกชัดว่าไม่เล่นหรือเพราะหน้าตาเหมือนไม่เป็นมิตรต่อทุกสรรพสิ่งบนโลกกันแน่

          ลูกค้าในร้านสะดวกซื้อตอนนี้ค่อนข้างเยอะ แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่ต้องเดินตัวลีบไปหาของ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นบรรดาผู้คนที่ออกมาเป็นตัวแทนหาซื้อกินเล่นไปฝากเพื่อนที่เล่นสาดน้ำกันอยู่ด้านนอก จะเว้นก็แต่…

          “ตกลงมึงจะกินอะไรวะ รีบๆเลือกเลย หนาวจะตายอยู่ละ”

          กลุ่มวัยรุ่นมหาลัยประมาณห้าหกคนยืนอยู่แถวบริเวณตู้กดน้ำ ก่อนที่จะโดนเพื่อนที่อยู่วงนอกบอกตัดรำคาญให้รีบเลือกของ

          จริงๆเสียงจากในร้านสะดวกซื้อมันก็ดังอยู่แล้วล่ะนะ แต่ไอ้เจ้าของเสียงข้างบนเนี่ยดันมาอยู่ข้างๆผมพอดี ก็เลยได้ยินชัดหน่อย แถมรูปร่างหน้าตาและส่วนสูงที่พอเหมาะพอเจาะก็เด่นกว่าคนอื่นๆอยู่แล้วด้วย

          เออ จะบอกว่าตรงสเปคก็ได้วะ

          แต่แหมไอ้ความที่ตัวเปียกตั้งแต่หัวจรดเท้ากับเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆนั่นคงอยู่ร่วมกับผมไม่ได้แน่ๆ ก็เลยรีบหยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาแพคหนึ่งแล้วเตรียมก้าวไปเคาเตอร์เพื่อจ่ายเงิน

          ปี๊ด

          “เฮ้ย เชี่ย มึงทำไรเนี่ยไอ้กาน!”

          ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนในกลุ่มของเจ้าตัวสูงนั่นเสนอหน้ามาฉีดน้ำใส่กางเกงผมอ่ะนะ

          จริงๆก็พอจะเดาได้อยู่ว่าคงตั้งใจจะฉีดใส่เจ้าตัวสูงนี่ที่เปียกน้ำไปแล้วทั้งตัว แต่เจ้านั่นก็ฉลาดหลบได้อีก วิถีน้ำก็เลยเบี่ยงมาทางกางเกงผมเต็มๆ

          แม่ง สุดท้ายก็เปียกจนได้ แถมตัวต้นเหตุยังเป็นคนที่เพิ่งจะชมในใจไปเมื่อไม่กี่วิที่แล้วด้วย

          ขอคำชมคืนจะได้ไหมเนี่ย?

          “เฮ้ยน้อง คือ--”

          “ไม่เป็นไรครับ ต่อไปก่อนจะฉีดน้ำใส่เพื่อนตัวเองก็รบกวนดูคนรอบข้างด้วยนะครับ”

          หนึ่งดอกตอกหน้าเขาไปเต็มๆเลย ดูจะสตั้นไปนานเลยรีบเดินออกไปพร้อมกับพึมพำหงุดหงิดที่กางเกงเปียกอยู่คนเดียว

          เออ ไม่ได้ตั้งใจจะว่าเขาหรอก แต่แม่งพาลไง เลยหงุดหงิดใส่คนที่ใกล้ที่สุดไปเลย

          ไอ้นิสัยแบบนี้ของตัวเองนี่แม่งน่าหงุดหงิดชิบหาย!

 

@อีกด้าน

          “เชี่ย ต้องด่ากูขนาดนี้เลยหรอวะ เจ็บปวดโคตร”

         “…..”

          “คือจริงๆกูก็ผิดจริงๆแหละ แต่วันนี้แม่งก็วันสงกรานต์ป่ะวะ”

          “…..”

          “ไอ้เหี้ย มึงจะเงียบทำซากอะไร เจอเขาด่าแค่นั้นนี่กริบเลยหรอวะ”

          “…ไอ้กาน กูว่ากูเจอแล้วว่ะ”

          “ห๊ะ เจออะไรวะ”

          “…เจอแม่”

          “ห๊ะ! แม่มึงก็–”

          “หึ แม่ทูนหัว…”




ออฟไลน์ asipas

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
1

         
          วันนี้เป็นวันที่มหาลัยเปิดวันแรกหลังจากที่หยุดวันปีใหม่ไทยไปเกือบอาทิตย์ รู้สึกตื่นเต้นกว่าทุกวันที่ผ่านๆมาเหมือนกัน

          ไม่ได้ตื่นเต้นเพราะได้เจอเพื่อนเหมือนตอนสมัยมัธยมหรอก

          แต่เป็นตื่นเต้นที่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอ ‘เขา’คนนั้นอีกรอบต่างหาก

          ทั้งๆที่เริ่มเรียนวิชาแรกตอน9โมง แต่เพราะตื่นเต้นเกินเหตุ ทำให้ตื่นก่อนเวลาเกือบชั่วโมงเลยต้องบึ่งรถฝ่าการจราจรบนท้องถนนที่ติดขัดไปมหาลัยตั้งแต่ไก่โห่ ถ้าไอ้พวกเพื่อนเขารู้มันคงหัวเราะจนลงไปนอนกุมท้องบนพื้น

          คิดแล้วก็เผลอแสยะยิ้มหัวเราะกับตัวเอง ขณะที่เดินผ่านร้านสะดวกซื้อ ถึงได้ตระหนักรู้ถึงเสียงครวญของกระเพาะที่ดังมาตั้งแต่อยู่บนรถ

          พอกระเพาะมันเริ่มร้องเตือนขึ้นอีก เลยรีบสาวเท้าเข้าร้านสะดวกซื้อที่คณะก่อนในหัวจะพานคิดถึงคนที่อยู่ในความคิดตลอดเกือบสัปดาห์ที่ผ่านมา

          เจ้าของใบหน้าเหวี่ยงๆไม่เป็นมิตร กับตาชั้นเดียวชี้ๆและริมฝีปากหยักที่บางจนแทบไม่เห็น จมูกโด่งๆกับผิวขาวเกือบซีด องค์ระกอบทั้งหมดพอมารวมกันอยู่ในตัวของคนๆนั้นแล้วไม่รู้ทำไมถึงน่ามอง

          แต่เหตุผลที่ทำให้คนๆนั้นเข้ามาอยู่ในความคิดไม่ใช่หน้าตาที่น่ามองนั่นหรอก

          เป็นคำพูดคำจาที่ออกมาจากปากสีสดนั่นต่างหาก

          คิดแล้วก็เสียดาย เพราะตอนนั้นมัวแต่อึ้งปนตื่นเต้นเลยไม่ได้รั้งเขาไว้ แถมเบาะแสที่ได้มาก็มีแค่รูปถ่ายเบลอๆที่เห็นแต่ใบหน้าด้านข้างของเขาที่กำลังจะเดินออกจากร้านไปเท่านั้น

          พอเอารูปลงในกรุ๊ป ไลน์ ไม่ว่าจะเป็นกรุ๊ปของไอ้พวกเพื่อนสนิทหรือแม้กระทั่งกรุ๊ปของบรรดาคนในคณะกลับไม่มีใครรู้จักคนๆนั้นเลยซะอย่างนั้น

          ไม่รู้ว่าเพราะฝีมือถ่ายรูปเขามันห่วยแตกหรือกล้องเบลอเพราะโดนน้ำกันแน่

          พอได้คิดมาถึงเรื่องนี้ ไอ้อาการหงุดหงิดตัวเองที่เกิดขึ้นตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาก็เกิดขึ้นอีก เลยเลือกที่จะหันไปสนใจกับชั้นวางขนมปังแทน

          เลือกขนมปังมาได้สองสามห่อก็เดินไปหยิบแซนด์วิชให้พนักงานที่เคาเตอร์นำไปอุ่น ก่อนจะยืนรออยู่แถวมุมวางหนังสือข้างกระจกร้าน ตอนแรกก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกก็แค่ยืนดูหนังสือที่วางคละขนาดและหมวดหมู่บนชั้นวางไปเรื่อย แต่พอไอ้สายตาตัวดีมันเหลือบขึ้นไปมองนอกกระจกเพียงแวบเดียวเท่านั้นแหละ…

          ดันสบกับร่างที่อยู่ในความคิดกำลังจะซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ของผู้ชายอีกคนออกไป!

          พอเห็นรถกำลังจะเคลื่อนที่ออกก็รีบผละออกจากมุมหนังสือ แล้วตั้งใจจะรีบไปเรียกเขาไว้แบบที่คิดไว้ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ถ้าไม่ติดว่า…

         “พี่ๆ! พี่ลืมแซนด์วิชครับ!”

          ไอ้น้องพนักงานนี่! เสนอหน้ามาเป็นคนดีอะไรตอนนี้โว้ย!!

 

         “แล้วมึงก็ตามเขาไปไม่ทันอ่ะนะ โหยไอ้เหี้ย โคตรกากเลย”

          เริ่มสงสัยขึ้นมานิดๆแล้วว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่เล่าเรื่องเมื่อตอนเช้าให้ไอ้พวกเพื่อนสนิทฟัง

          นอกจากมันจะถากถางแล้วยังเสือกมารุมหัวเราะใส่หน้าเขาอีก

          เรื่องตอนเช้าก็ว่าน่าหงุดหงิดพอแล้วที่เผลอชะงักตอนที่ไอ้น้องพนักงานมันเรียก พอหันไปอีกทีเพื่อนของเขาคนนั้นก็บิดออกไปไกลโขแล้ว

          ถ้าให้ตะโกนไปตอนนั้นก็คงต้องฝึกสกิลหน้าหนาไว้ให้มากกว่านี้

          “แล้วสรุปจนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร เป็นใคร เรียนคณะอะไรจริงดิ?”

          “หน้ากูเหมือนคนที่ได้รับรู้แล้วมากมั้ง”

          เพราะยังคาใจเรื่องที่ไม่มีใครรู้จักเขาเลยทั้งๆที่เขาก็หน้าตาดีขนาดนั้น หลังเลิกเรียนตอนเช้าก็เลยลองไล่ถามเพื่อนในคลาสไปเกือบทุกคนอีกรอบ พร้อมอธิบายลักษณะของคนๆนั้นไปด้วย ก็ยังไม่มีใครให้คำตอบเขาได้อยู่ดี

          หรือเพราะว่าคณะเขามันห่างไกลความเจริญจนไม่ได้คบเพื่อนต่างคณะกันแน่นะ

          “พี่ที สวัสดีพี่”

          “เออๆ หวัดดี ไงพวกมึง สาดน้ำดูนมสาวกันสนุกเลยดิ”

          นั่งรอข้าวย่อยกันอยู่สักพักพี่คณะปี3ก็เดินมาทักถึงที่โต๊ะด้วยวาจาเหน็บแนมประชดประชัน เพราะพวกปี3ต้องนั่งแก้งานที่ถูกตีกลับมาเกือบทั้งช่วงวันหยุด

          แหม น่าสงสารเขาเหมือนกันนะครับ

          “แน่นอนพี่ พวกผมไม่พลาดอยู่แล้ว แต่มันก็มีคนกากๆบางคนแถวนี้แหละที่ไปหลงอย่างอื่นเข้า”

          แหม จ้องกูขนาดนี้มันพูดชื่อกูเลยก็ได้มั้งครับ

          “เดี๋ยวนะ มีอะไรกันวะ ที่มึงทำหน้าบูดเป็นตูดลิงคอมึงไม่ได้แอ้มสาวหรอวะ ไอ้มีน”

          “เออดิพี่ ปกติมันทำหน้าอย่างนี้ที่ไหน ขนาดมันหงุดหงิดจะเป็นจะตายยังยิ้มโปรยเสน่ห์ให้สาวได้เลย”

          “เออกูเชื่อ แต่ที่กูอยากรู้คือ สาวคนไหนที่ไม่เอามึงวะ อยู่มหาลัยนี้ไหมวะ”

          “อยู่มหาลัยนี้แหละพี่ แต่เขาไม่ใช่สาวว่ะ…”

          “อ่าวไอ้เหี้ยมีน… มึงเปลี่ยนแนวตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”

          ปล่อยให้ไอ้พวกเพื่อนสนิทนินทาเขาระยะเผาขนกับพี่คณะที่ดูไม่มีอะไรทำอยู่นานสองนานก็โดนดึงเข้าไปร่วมในบทสนทนาอย่างช่วยไม่ได้

          เรื่องคนอื่นนี่ใส่ใจกันเร็วดีจริงๆ

          “พี่ก็พูดไป พี่เคยเห็นผมชอบผู้หญิงคนไหนด้วยรึไง”

          “เหยด คนจริง สรุปคือมึงชอบผู้ชายมาตลอดหรอวะ แล้วที่ยิ้มให้เขาไปทั่วนี่คืออะไร? เช็คเรตติ้ง?”

          “เปล่าอ่ะ ชอบเขาคนเดียว”

          “…..”

          “…..”

          “…..”

          “..เชี่ย คนๆนั้นของมันคือใครวะ กูเริ่มอยากรู้ละว่าคนที่ทำให้ไอ้หน้ายิ้มกลายเป็นอย่างนี้คือใคร”

          “ก็นี่แหละปัญหาพี่ คือไอ้หล่อนี้มันเสือกสตั้นนาน ก็เลยไม่ได้ถามชื่อถามเบอร์เขาซะงั้น”

          เงียบกันไปพักหนึ่งก็โพล่งขึ้นมาแบบอยากใส่ใจอีกรอบ คิดอยู่เหมือนกันว่ากับการเรียนพี่ทุ่มเทขนาดนี้ไหม

           “อ่าว…ซวยเลยน้องกู แล้วมีรูปหรือลักษณะอะไรของเขาไหมวะ เผื่อกูรู้จัก”

          “จะมีมันก็มีว่ะพี่ แต่แบบ…”

           “แบบอะไรวะ จะเว้นให้กูลุ้นเพื่อ?”

          “แหมพี่ คืองี้รูปมันก็มี แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะมันเบลอหรือเธอไม่ชัดเจนอ่ะ พอเอาไปถามคนอื่นๆก็ไม่มีใครรู้จักสักคนเลยอ่ะดิ”

           “ของแรร์หรอวะ แล้วมึงรู้ว่าเขาอยู่มหาลัยนี้ได้ไงวะ”

          “ก็ไอ้มีนอ่ะดิพี่ เสือกเจอเขาเมื่อเช้าที่เซเว่นคณะแท้ๆ มันดันเรียกเขาไม่ทันอีก เลยนั่งหน้าบูดอยู่นี่ไง”

          “โถ่ไอ้หล่อแต่หน้า… ไหนเอารูปมาดูดิ๊ เผื่อกูรู้จัก”

          ว่าจบก็ยื่นมือมาขอโทรศัพท์เขาโดยอัตโนมัติ จริงๆก็ไม่ได้อยากจะให้หรอกแต่อีกฝ่ายเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกัน แถมมีเครือข่ายต่างคณะอยู่เยอะ อาจจะรู้ จักคนๆนั้นจริงๆก็ได้

          พอคำนวณความน่าจะเป็นและผลที่จะได้รับเสร็จสรรพก็จัดการล้วงเอาโทรศัพท์ราคาแพงขึ้นมาปลดล็อกแล้วกดเข้าไปที่แกลอรี่รูป เลือกรูปล่าสุดที่ดูกี่ทีก็ช้ำใจ พลางยื่นให้มือที่แบอยู่ตรงหน้า

          ถ้ารู้ว่าจะมีคนรู้จักน้อยขนาดนี้ จะตามถ่ายตั้งแต่หน้าเคาเตอร์จนถึงหอพักเลยคอยดู

          “เป็นไงพี่ ผมบอกแล้วว่ารูปแม่งโคตรเบลออ่ะ บอกตรงว่าอยู่ที่นี่มา2ปีแล้วยังไม่เคยเห็นหน้าคนนี้เลย”

          “…...”

          “ตอนแรกก็คิดว่าเป็นคนต่างมหาลัยด้วยซ้ำแหละ”

          “……”

          “เออ ตอนไอ้มีนเล่าว่าเจอเมื่อเช้ากูยังอึ้งอยู่เลยเนี่ย”

          “……”

          “พี่ทีเป็นไรไปวะ คนของแม่งน่ารักขนาดนั้นเลยหรอ”

          เพราะเห็นเงียบไปนาน ไอ้คนที่พูดจ้อที่สุดแห่งปี2017ก็เลยโพล่งถามออกไปแบบติดตลก

          แต่ไอ้ประโยคที่พี่เขาพูดแม่งไม่เห็นตลกเลยว่ะ

          “ไอ้เหี้ยมีน กูว่า… กูรู้จักคนของมึงว่ะ”

          “…..”

          “…..”

          “…..”

          “เฮ้ย!! จริงป่ะพี่ เอ้ยพี่รู้จักได้ไงวะ ไปรู้จักตอนไหน หรือเขาเป็นเพื่อนพี่อ่ะ เล่าเร็ว”

          ไอ้คนที่ตั้งสติได้แล้วถามออกไปก่อนใครเพื่อนไม่ใช่เขาหรอก แต่เป็นไอ้คนข้างๆที่นั่งเสือกเรื่องของเขามาเป็นอาทิตย์กว่าๆ ด้วยความตื่นเต้นแทนเพื่อนหรือความตื่นเต้นที่จะได้ใส่ใจเรื่องของเขาก็ไม่รู้ ทำให้มันลุกพรวดขึ้นไปจับไหล่ของรุ่นพี่ปี3ถามคำถามที่เขาอยากจะพูดออกไปรัวๆ

          ส่วนไอ้คนต้นเรื่องก็ตื่นเต้นจนหัวใจแทบทะลุออกมาข้างนอก พลางคิดไปอีกว่า

          ไอ้พี่ทีทำไมไม่มาเร็วกว่านี้วะ!?

          “เชี่ย มึงใจเย็นๆ กูตอบมึงแน่ แต่ปล่อยไหล่กูก๊อน”

          “อะ คำถามแรกเลยพี่ เขาชื่ออะไร อยู่คณะไหน ปีอะไร”

          “มันชื่อข้าว อยู่คณะอักษร ปีเดียวกับกู”

          “เฮ้ย รุ่นพี่หรอวะ”

          “เชี่ยแต่หน้าโคตรเด็กเลยนะเว้ย”

          “เออก็แน่นอนดิวะ นี่สมบัติปีกูเลยนะเว้ย”

          “แล้วทำไมไปถามคนอื่นๆเขาไม่รู้จักกันวะพี่ เนี่ย ไอ้มีนไปถามมาทั้งห้องยังไม่มีใครรู้จักเลย”

          “เออ แน่นอนถ้าพวกมันรู้จักสิถึงจะตกใจ ก็ข้าวมันเป็นพวกเก็บตัว แทบไม่ออกจากคณะไปทำอะไรที่ไหนเลย มาเรียนตรงเวลา เรียนเสร็จก็กลับหอ มีเพื่อนสนิทอยู่คนสองคนเองมั้ง คนที่เคยเห็นก็เลยเป็นพวกรุ่นพี่ปีสูงกับพวกกูที่อยู่ปีเดียวกับมันไง”

          “…..”

          “แต่ถ้าเรื่องหน้าตานี่กูบอกเลยว่าสมชื่อ สมบัติปีกูแน่นอน เนี่ย มันเคยโดนจับไปคัดหลีด คัดเดือนด้วยนะ แต่มันไม่ยอมเป็นสักอย่าง แถมหนีจากพวกรุ่นพี่ที่ไปคัดเฉย ไม่ได้หนีครั้งเดียวด้วย พวกรุ่นพี่เลยปลง ปล่อยมันไป”

          “เชรด ของยากโคตรๆเลยว่ะไอ้มีน”

          “ดีแล้ว…”

          “ห๊ะ? ดียังไงวะ แล้วอย่างนี้มึงไม่ตามเขายากขึ้นรึไง”

          “…ดีแล้ว เขาจะได้เป็นของกูคนเดียวไง”

 

          หลังจากที่บังคับขู่เข็ญขอช่องทางติดต่อของคนในใจจากพี่คณะอยู่นานสองนาน ก็ได้มาเพียงอินสตราแกรมที่ปิดเป็นไพรเวทกับรูปแมวอ้วนนอนอืดประดับอยู่บนรูปโปรไฟล์เหนือชื่อของคนๆนั้น

          เพราะพี่ทีบอกว่าไม่ได้สนิทเป็นการส่วนตัวจึงไม่มีช่องทางติดต่อจำพวกเฟซบุ๊คหรือไอดีไลน์ จะมีก็แต่อินสตราแกรมที่กดติดตามเจ้าตัวทันก่อนที่จะปิดเป็นไพรเวท

          เขานั่งจ้องหน้าจอโทรศัพท์ที่เปิดค้างไว้ที่หน้าอินสตราแกรมของคนๆนั้นมาเป็นสิบกว่านาทีแล้ว หลังจากที่กดขอติดตามอย่างไม่ลังเลตั้งแต่ที่ปุ่มมันขึ้นมาให้เห็น

          อดเสียดายไม่ได้ที่ไม่ได้ดูรูปที่เขาเป็นคนเอาลง

          แต่ถ้าตอบรับคำขอติดตามเขาเมื่อไหร่ล่ะก็…

          “มีน กูพูดตรงๆเลยนะ”

          อยู่ๆไอ้ตัวพูดมากที่นั่งข้างๆก็เอ่ยปากขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

          “ว่า?”

          “คือกูก็รู้นะว่าเขาเป็นคนที่มึงชอบคนแรก แต่มึงช่วยหยุดจ้องจอโทรศัพท์ไปสั่นขาไป แล้วหันมาฟังอาจารย์ก่อนไหม ยังไง”

          “…มึงก็จดให้กูละนี่”

          “เออ กูรู้ว่ามึงเก่ง แต่อาจารย์ป้าหน้าห้องนั่นมองมึงมาตั้งแต่ต้นคาบละครับ จ้องไปก็ไม่ได้ช่วยให้พี่เขารับฟอลมึงเร็วขึ้นหรอก นี่ ช่วยกูนี่ เห็นผลชัดเจนเลยว่าที่จดจะเสร็จเร็วขึ้น”

          เพราะไอ้ตัวดีพูดออกมาซะยืดยาวก็เลยเพิ่งจะตระหนักได้ว่าตัวเองอยู่ในระหว่างคาบเรียนของอาจารย์อาวุโสท่านหนึ่งของคณะ จำใจต้องกดล็อกโทรศัพท์แล้วเก็บลงกระเป๋ากางเกงพลางหยิบปากกาขึ้นมาตั้งท่าจะจดตามสไลด์ที่จะเปิดต่อไป

          ได้แต่ภาวนาว่าหากเขากดเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งจะมีรูปที่คนๆนั้นลงไว้โผล่ขึ้นมาให้เห็นบ้างล่ะนะ

 

          จนแล้วจนรอดเขาก็ยังไม่ได้รับแจ้งเตือนจากคนๆนั้นเลยแม้แต่น้อย

          เพราะกลับมาถึงห้องนานแล้วถึงได้มีเวลานั่งจ้องนอนจ้องจอโทรศัพท์มาได้เป็นชั่วโมงโดยที่ไม่มีเสียงแซวหรือเสียงกระแหนะกระแหนของไอ้พวกเพื่อนสนิท แต่กลับไม่มีการแจ้งเตือนตอบกลับมาเลย ทั้งๆที่เขากดขอติดตามไปตั้งค่อนวัน

          หงุดหงิดยิ่งกว่าตอนที่มีคนมาตามเกาะแกะก็ตอนนี้แหละ

          หรือเขาจะไม่รับคนที่ไม่รู้จักกันนะ?

          เพราะเจ้าความคิดที่มันแวบขึ้นมากะทันหันทำให้ใบหน้าที่นอนเกยอยู่กับหมอนใบโตเริ่มฉายแววหงุดหงิดระคนคิดหนัก

          หงุดหงิดที่ตัวเองน่าจะกดติดตามเขาก่อนที่จะตั้งค่าให้กลายเป็นพื้นที่ส่วนตัว

          คิดหนักว่าควรจะทำอย่างไรดีถึงจะได้ติดตามความเป็นไปในโลกโซเชียลและตามหาเจ้าของบัญชีให้เจออีกครั้ง

          หรือว่าจะใช้เครื่องของพี่คณะส่องดี?

          ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งหงุดหงิด จึงจัดการกดล็อกหน้าจอโทรศัพท์หลังจากที่ตั้งนาฬิกาปลุกเสร็จ แล้วเดินไปปิดไฟห้องให้มืดสนิท จึงกลับมาล้มตัวนอน

          ถ้าพรุ่งนี้ยังไม่เห็นแจ้งเตือนการตอบรับคำขอติดตาม เขาก็คงต้องชวนไอ้พวกเพื่อนสนิทไปบุกคณะอักษรแล้วล่ะ

 

@อีกด้าน

          ติ๊ง

          เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ที่โยนทิ้งไว้บนเตียงดังขึ้นทำให้คนที่กำลังต้องการจะพักผ่อนจากการนั่งทำรายงานมานานนับชั่วโมงเดินกลับไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแคบก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูการแจ้งเตือน

          “หืม?”

          เพราะระหว่างวันแทบจะไม่ได้ใช้โทรศัพท์เลย เขาจึงไม่ได้เปิดเน็ทไว้เพื่อประหยัดแบตเตอรี่ ทำให้ไม่เห็นแจ้งเตือนจากอินสตราแกรมว่ามีคนกดขอติดตามมาตั้งแต่หลังเที่ยง

          แถมยังเป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตาซะด้วย

          โปรไฟล์เป็นรูปของเด็กมหาลัยตัวสูงที่สวมชุดวิ่งกำลังยกขวดน้ำขึ้นดื่ม ใต้รูปโปรไฟล์เป็นข้อความไว้แสดงชื่อเจ้าของบัญชี

Manatsanan  Chanaphatworachot

มนัสนันท์ ชนาภัทรวรโชติ

Faculty of Sports Science #2   PU

          พอได้มาอ่านข้อความที่แสดงขึ้นให้เห็นใต้รูปโปรไฟล์ถึงได้รู้ว่าเจ้าตัวสูงที่เขาเพิ่งจะไปพาลใส่เมื่อตอนวันสาดน้ำ อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แถมเหมือนจะเป็นรุ่นน้องเขาอยู่ปีหนึ่งด้วย

          คิดว่าตัวสูงแล้วจะเรียกใครว่าน้องก็ได้รึไงกัน

          ถึงจะคิดแบบนั้นแต่ก็อดเลื่อนลงไปดูรูปที่เขาโพสต์ลงไม่ได้

          ส่วนมากรูปที่เจ้าเด็กตัวสูงนำมาลงจะเป็นพวกรูปที่เจ้าตัวไปเล่นกีฬาชนิดต่างๆกับรูปวิวสถานที่ท่องเที่ยงซะเป็นส่วนใหญ่

          ส่องจนพอใจแล้วจึงกดกลับที่ไปหน้าแจ้งเตือนของตัวเอง



          …แล้วกดรับคำขอติดตามของเจ้าเด็กนั่น ทั้งๆที่มีเพื่อนร่วมชั้นปีอีกหลายชีวิตที่ยังไม่ได้แม้แต่จะกดเข้าไปรูปโปรไฟล์

         ไม่ได้ลำเอียงอะไรอะไรเลยสักหน่อย...

          เออ ก็บอกแล้วไงว่าตรงสเปค

          คิดเถียงตัวเองอยู่ในใจสักพักจึงค่อยลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป

          อยากรีบอาบแล้วรีบนอน วันนี้มีเรื่องเปลืองพลังงานเขามามากพอแล้ว

          ค่อยดูเถอะถ้าปิดเทอมเมื่อไหร่อย่าหวังจะได้เห็นหน้าเขานอกจากที่หอกับร้านสะดวกซื้อ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-12-2017 02:11:13 โดย asipas »

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #3 เมื่อ13-12-2017 21:57:40 »

กดติดตามรัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รอตอนต่อไปจ้า  :hao7: :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ yunnutjae

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #4 เมื่อ14-12-2017 08:07:15 »

กรี๊ดดดดดดดด ค้าง :katai1: มาอัพต่อเร็วๆทีค่า ฮืออออออออ สนุก ชอบบบบบ  :hao5:

ออฟไลน์ Mayana

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 429
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-2
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #5 เมื่อ15-12-2017 22:36:44 »

ปูเสื่อรอตอนต่อไปเลยยย  :hao3:

ออฟไลน์ pwmd

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #6 เมื่อ16-12-2017 00:18:29 »

น่าติดตามมาก รอค่าา

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #7 เมื่อ16-12-2017 17:24:12 »

โอ้ยยยยยย จะบอกว่าเป็นนิยายที่ตรงสเป็คทั้งพล็อตทั้งภาษาเลยค่ะ ดีอะไรแบบนี้ ลุ้นว่าคนน้องจะเป็นยังไงพอเห็นเขากดรับแล้ว ฮื่อออ รออยู่นะคะ  :ling1:

ออฟไลน์ baibuabuaz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #8 เมื่อ16-12-2017 18:37:37 »

ชอบค่าาาาา ติดตามๆๆๆ

ออฟไลน์ พระจันทร์เต็มดวง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #9 เมื่อ16-12-2017 23:16:54 »

 :-[อยากใหเค้าเจอกันอีก รออยู่นะคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
« ตอบ #9 เมื่อ: 16-12-2017 23:16:54 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ PandP

  • Déjame vivir esa fantasía.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-0
    • http://www.facebook.com/iAMpingPINGping
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #10 เมื่อ17-12-2017 03:03:31 »

รอตอนต่อไปจ้าาา

ออฟไลน์ a.amyw

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #11 เมื่อ17-12-2017 10:47:33 »

แงงง้น่าร้ากกกก อยากอ่านอีกๆๆๆ

ออฟไลน์ asipas

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
2


         “กานๆ เราถามอะไรหน่อยดิ”
          “หืม? ว่า?”
          “ก็แบบ… ช่วงนี้มีนเขามีคนคุยหรือมีแฟนอะไรแบบนี้รึเปล่าอ่ะ?”
          “ห๊ะ…”
          “แหม ก็ช่วงนี้มีนเขาเอาแต่นั่งดูโทรศัพท์คนเดียวแล้วยิ้ม แถมพอเลิกเรียนเมื่อไหร่ก็รีบพุ่งออกห้องไปเลย ปกติต้องรอพวกกานก่อนแท้ๆ เนี้ย เราว่าเขามีแฟนแล้วแน่ๆเลยใช่ไหมล่ะ”
          อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงกับคำถามที่พวกสาวๆในคลาสถามถึงไอ้หน้าหล่อ ที่ป่านนี้คงรีบบิดรถไปให้ทันเจอคนๆนั้นของมันตามร้านคาเฟ่หรือร้านอาหารต่างๆ
          ผ่านมานับอาทิตย์แล้วนับตั้งแต่ที่รุ่นพี่คณะอักษรศาสตร์กดรับคำขอติดตามของเจ้าเพื่อนสนิทตัวโตในอินสตราแกรม เขายังจำวันแรกที่มันเดินหน้าบานเข้าคณะหลังจากที่คนๆนั้นของมันยอมให้ติดตาม จากปกติที่ความเป็นมิตรของมันล่อลวงให้พวกผู้หญิงและสาวประเภทสองมาหวีดกันโครมๆ วันนั้นเลยกลายเป็นวันหายนะของมัน ที่การเดินยิ้มหน้าบานเข้าคณะทำให้พวกหล่อนๆยิ่งเข้าไปเกาะแกะกันมากกว่าเดิม
          อยากจะหมั่นไส้ให้สมกับความเสน่ห์แรงของไอ้เพื่อนสนิทเหมือนกัน แต่คิดอีกทีเปลี่ยนเป็นสมน้ำหน้าน่าจะเหมาะกว่า
          เพราะตั้งแต่ที่มันได้ติดตามพี่เขาทางอินสตราแกรมมันก็ยังไม่ได้เจอหน้าพี่เขาแบบตัวเป็นๆเลยด้วยซ้ำ
ไม่รู้เพราะดวงตกหรือโชคชะตากลั่นแกล้ง ทั้งๆที่พี่ทีหรือแม้แต่เพื่อนในกลุ่มต่างก็เจอหน้าพี่ข้าวของมันกันคนละรอบสองรอบแถมเป็นคนบอกให้มันตามมา แต่ไม่รู้ทำไมไอ้มีนถึงได้คลาดกับพี่เขาได้ตลอด
          อย่างเช่นว่า
กานกาน
ไอ้มีน  13.04
พิกัดร้านขนมชั้น3 ห้างU  13.05
Manat
     13.07  อะไรของมึง
13.07  มีคอนเสิร์ตบอดี้แสลมรึไง
Ramee
ไอ้โง่  13.09
พวกกูเจอพี่ข้าวของมึงง่ะ 13.09
ถ้ายังจะบอกว่าเป็นคอนเสิร์ตพี่ตูนก็แล้วแต่มึงเลยจ้า  13.10
ส่งรูปภาพ  13.10
Manat
13.10  อีก10นาทีเดี๋ยวกูไป
ไฟนอลอิสคัมมิ่ง
ให้ว่องไอ้สัส พี่เขาแดกขนมจะหมดจานที่3ละ  13.15
กานกาน
มึงขี่มาจากเชียงใหม่รึไง รีบบบบบบบบ  13.18
Manat
13.21  กำลังขึ้นไป
13.21  รั้งเขาไววววว้
ไฟนอลอิสคัมมิ่ง
รั้งพ่อมึงสิ  13.23
กานกาน
มึงกลับเลยก็ได้  13.23
Ramee
น่าสงสารเขานะครับ…  13.24
Manat
13.24  Wtf….
          หรือจะเป็น…
          (ฮัลโหล…)
          “ให้กูเดา คือมึงเพิ่งตื่น?”
          (เออ ก็เมื่อวานกูเพิ่งรู้ว่ามีควิซอ่ะ แม่งเลยต้องลุกขึ้นมาอ่านตอนสี่ทุ่มยันตีสี่ แล้วมึงโทรมาทำไมอ่ะกาน ถ้าไม่มีอะไรกูจะนอนต่อแล้วนะ)
          มันว่าด้วยน้ำเสียงงัวเงียเต็มขั้น พนันเลยว่ามันคงจะตื่นเต็มตาแล้ว แต่แค่ขี้เกียจคุยกับเพื่อนเท่านั้นเอง
          “อะ มึงตั้งสติแล้วฟังกู”
          (…..)
          “ตอนนี้กูเลี้งสายอยู่กับพวกสายรหัสกูที่ร้านหมูกระทะแถวมอ”
          (…..)
          “…พอดีโต๊ะข้างกูพี่ข้าวเขามาเลี้ยงส—”
          (กูกำลังจะไป!อีก5นาทีเจอกัน)
          ครับ เพื่อนสำหรับมันก็คงเป็นแค่นกพิราบส่งข่าว
          แต่แหมผมไม่ได้บอกนี่ว่าพี่เขากับพวกสายรหัสเริ่มกินก่อนสายผมตั้งเกือบชั่วโมง
          คราวนั้นคนนกเลยกลายเป็นไอ้มีนที่มาถึงหลังจากที่พี่ข้าวของมันขึ้นรถไปไม่กี่นาที
          นั่นละฮะ ท่านผู้ชม ความนกไม่เข้าใครออกใคร แต่เข้าไอ้มีนมาเป็นอาทิตย์ แถมไม่มีทีท่าว่าจะออกด้วย
          เคยถามมันเหมือนกันว่า ทำไมไม่ทักอินสตราแกรมเขาไป มันตอบกลับด้วยสีหน้าเหนื่อยใจว่า
          ‘กูจะรู้ได้ไงว่าเขาจะตอบมา แล้วถ้ากูรัวข้อความให้เขาตอบ แล้วเขารำคาญ ที่กูตามหามาเป็นอาทิตย์มันไม่สูญเปล่ารึไง’
          ถึงจะหมั่นไส้ในอาการเห่อของเจ้าตัวสูง แต่ก็อดปฏิเสธไม่ได้ว่าที่มันพูดมาก็จริง
          ก็ได้แต่ภาวนาว่าเพื่อนเขามันจะได้เจอคนในใจมันในสักวันหนึ่ง

          อีกประมาณหนึ่งสัปดาห์หลังจากนี้จะมีงานเปิดบ้านของทางมหาวิทยาลัย ทั้งงานจะเปิดให้คนนอกเข้ามาเยี่ยมชมภายในคณะและบูทเกี่ยวกับคณะต่างๆได้ตลอดทั้งวันเป็นเวลาสามวัน
          แน่นอนว่าเขาย่อมได้รับหน้าที่ในงานมาอย่างน้อยหน้าที่หนึ่งแล้วแน่ๆ
          เป็นคนที่ต้องปั้นหน้ายิ้มแนะนำคณะและคอยตอบคำถามจากคนภายนอกอยู่หน้าบูทไง
          แถมยังต้องมานั่งประชุมร่วมกับพวกปีสูงที่มีส่วนในการจัดงานทั้งในและนอกคณะด้วย โชคดีที่อย่างน้อยก็มีกานที่โดนโยนหน้าที่เดียวกันมานั่งเป็นเพื่อนด้วย
          รีบๆทำให้เสร็จ จะได้รีบไปตามหาคนๆนั้นอย่างทุกวันสักที
          “เฮ้ย พวกมึง เดี๋ยวรอเจอเพื่อนกูแป๊ปนะ มันจะเข้ามาคุยเรื่องวง”
          …อืม เหมือนพระเจ้าจะไม่เข้าข้าง
          หน้าที่อีกหนึ่งอย่างของเขาคือต้องไปเป็นมือกลองให้วงของรุ่นพี่ปี3ที่ มือกลองในวงเกิดอุบัติเหตุทำให้ตีกลองไม่ได้ไปเกือบเดือน
          ตอนพี่เขามาขอก็ไม่ได้คิดว่าต้องเสียเวลามานั่งรอเพื่อจะคุยเรื่องวงขนาดนี้หรอก
          ครืด
          “หือ? อะ มาพอดีเลย ไอ้ฉัตรมานี่ๆเดี๋ยวขอคุยเรื่องคิวแป๊ป”
          ไม่รู้ว่าพระเจ้าได้ยินเสียงที่เขาบ่นไปเมื่อกี้หรืออย่างไร ไม่กี่วิต่อจากนั้นบานประตูถึงได้เลื่อนออกให้ผู้ชายตัวสูงเดินนำเข้ามาก่อนตามด้วยคนที่สูงไล่ๆกัน ก่อนจะ…
          “เหี้ย!”
          เปล่า ไม่ใช่เขาหรอกที่อุทานออกมาแบบนั้น แต่เป็นเพื่อนเขาที่หันไปมองทางเดียวกันต่างหาก
          คนที่เขาหลงเสน่ห์ทุกๆอย่างในตัวตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้
          คนที่เขาเอาแต่จ้องมองโทรศัพท์เกือบค่อนวันเพื่อรอการตอบกลับเล็กๆน้อยๆ
          คนๆนั้น คนที่เขาพยายามตามหามากว่าสองสัปดาห์
          อยู่ตรงหน้าเขาแค่ไม่กี่ช่วงตัว
          รู้สึกว่าการสนิทกับพวกปี3มีประโยชน์ก็วันนี้แหละ
          “โอ้โห ทีตอนร่อนหาเกือบทั่วทั้งจังหวัดนี่ไม่เจอ พอนั่งเฉยๆก็มาให้เจอเฉยเลย เสียดายค่าน้ำมันรถไหมมึง?”
          อยากจะตอกกลับหน้าไอ้คนปากเสียข้างๆนี่เหมือนกัน แต่ตอนนี้ความสนใจของเขามันโดนคนตรงหน้านี่ดึงดูดไปจนหมด มันเหมือนกับคนที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกเมื่อสองสัปดาห์ก่อน
          “ไอ้ข้าวมานั่งนี่ เดี๋ยวกูคุยเรื่องคิววงแป๊ป”
          เพื่อนของพี่ข้าวตบลงบนเบาะเก้าอี้ข้างๆตัว  ให้คนที่เข้ามาทีหลังสุดเดินผ่านหน้าเขาไปนั่งกดโทรศัพท์เล่นฆ่าเวลารอเพื่อนคุยกับพวกรุ่นพี่ของเขา
          อยากจะเข้าไปทักเขาเหมือนกัน แต่ระยะห่างระหว่างเขากับคนๆนั้นกว้างเกินไป แถมยังมีเพื่อนเขากับพวกรุ่นพี่ที่ไม่รู้เรื่องอยู่เต็มห้อง จึงได้แต่นั่งจ้องหน้าเขาอยู่อย่างนั้น จนคนตัวซีดเงยหน้าขึ้นมาสบกับตาเขาอย่างจัง
          สบตากัน!
          สบตากัน!!
          สบตากัน!!!
          เพราะกลัวว่าอีกคนจะคิดว่าเขาหาเรื่องด้วยพื้นฐานหน้าตาดูดุเมื่อทำหน้านิ่ง เลยฉีกยิ้มกว้างๆที่แถมจะไม่ปิดบังความดีใจส่งให้เขา พลางใจก็คิดไปว่า
          ยิ้มขนาดนี้จะคิดว่ากูเป็นบ้าไหมวะ?
          แต่ไม่ต้องรอให้สงสัยนาน ปฏิกิริยาของคนๆนั้นก็ส่งกลับมาให้เขาอย่างรวดเร็ว
          คนตัวซีดยิ้มบางๆให้เขาเป็นเชิงทักทายก่อนจะก้มหน้าลงจ้องจอสี่เหลี่ยมนั่นเหมือนเดิม
          เขายิ้มให้..
          รู้สึกดีใจยิ่งกว่าตอนแข่งบาสชนะก็ตอนนี้ ถึงแม้ยิ้มที่อีกฝ่ายส่งมาให้จะเป็นเพียงยิ้มตามมารยาทก็เถอะ
          ถ้าใจเราบอกว่ายิ้มหวาน มันก็คือยิ้มหวาน
          “สัสมีน เลิกจ้องหน้าพี่เขาแล้วยิ้มแบบนั้นสักที เห็นแล้วขนลุก”
          “เสือก นั่งอมน้ำลายไป มึงอ่ะ”
          “แหมจ้ะ กูจะรอดูคนโดนเพื่อนพี่เขางับหัวละกัน มึงดูๆ เพื่อนเขาจ้องมึงขนาดนั้นละนะ”
          เพราะไอ้เพื่อนสนิทมันท้วงขึ้นมา ถึงได้เบนสายตาก็ออกจากร่างสว่างเพื่อไปปะทะกับสายตาที่จ้องเขม็งมาจากคนที่นั่งเก้าอี้ตัวถัดไป
          จะบอกว่าไม่เป็นมิตรหรือสายตาสั้นดี?
          แต่แล้วไง ใครเขาสนกัน ถ้าจะให้เขาเลิกมองเพื่อนตัวเอง
          ก็บอกให้เพื่อนตัวเองเลิกทำตัวน่ารักซะ
          แต่ก็คงยากหน่อยสำหรับคนๆนั้นที่แค่นั่งอยู่เฉยๆเขายังคิดว่ามันเป็นการกระทำที่น่ารักยิ่งกว่าไอ้พวกเพื่อนสนิทเขามันทำหน้าอ้อนซะอีก

50 %

เดี๋ยวอีกครึ่งหนึ่งน่าจะตามมาเร็วๆนี้ค่ะ เพราะสัปดาห์หน้าเรามีสอบ เลยเอามาลงให้ก่อนครึ่งหนึ่ง
ขอบคุณทุกๆความเห็นเลยนะคะ เราลงนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ถ้ามีอะไรผิดพลาดสามารถบอกกันได้เลยค่ะ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-12-2017 18:10:21 โดย asipas »

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #13 เมื่อ17-12-2017 13:00:03 »

ช่วยห้อยวันที่อัพหลังชื่อเรื่องให้โหน่ย..ยยยยยย ไม่อยากพลาดทุกความเคลื่อนไหว  :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ baibuabuaz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #14 เมื่อ17-12-2017 18:31:45 »

เจอกันแล้วววววว

ออฟไลน์ pwmd

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #15 เมื่อ17-12-2017 18:38:18 »

พี่ข้าวมาแล้ววววว เอาใจช่วยนังมีน ตามค่าาา

ออฟไลน์ PandP

  • Déjame vivir esa fantasía.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-0
    • http://www.facebook.com/iAMpingPINGping
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #16 เมื่อ17-12-2017 20:12:46 »

โชคดีในการสอบนะคะ

ออฟไลน์ Krajeeqx

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 83
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #17 เมื่อ17-12-2017 22:55:42 »

น่ารักมากเลยค่ะ  :impress2:

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #18 เมื่อ17-12-2017 23:02:02 »

ดีมากๆเลยค่ะ พระเอกเด๋อๆนกๆดี ตลกกก
เป็นกำลังใจให้ในการสอบนะคะ  :katai2-1:

ออฟไลน์ asipas

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
นั่งจ้องหน้าคนตรงหน้าไปสักพัก เนื้อหาข้อความที่พวกรุ่นพี่คุยกันเรื่องวันงานไม่แม่แต่จะผ่านเข้ามาในโสตประสาทสักนิด แม้ว่าตัวเองจะเป็นคนที่ต้องรู้เรื่องนี้อีกคนก็เถอะ

เรื่องงานค่อยไปถามกานเอาทีหลัง แต่เรื่องของคนตรงหน้านี่แหละที่คิดหนัก

จะหาข้ออ้างอะไรทักเขาดีวะ?

“มึง เดี๋ยวกูไปก่อนนะ วันนี้พี่มารับ”

“ห๊ะ เออ โอเคๆ”

นั่งคิดไปแปดตลบเก้าตลบก็ยังหาข้อสรุปให้ตัวเองไม่ได้ จนกระทั่งพี่เขาเอ่ยกระซิบกับเพื่อนที่นั่งข้างๆกันเบาๆ พลางค่อยๆดันตัวเลื่อนเก้าอี้ออกเพื่อจะยืนขึ้น แล้วเดินจากไป

ได้ไง!

ร้อนถึงคนที่ยังนั่งอยู่ในห้องให้กระวนกระวายว่าควรจะวิ่งตามไปรั้งเขาไว้หรือกลับบ้านไปนั่งเหี่ยวเพื่อจะรอเจอเขาอีกรอบดี

“ไอ้มีน ตามพี่เขาไปดิวะ จะนั่งโง่งมจมความคิดตัวเองอีกนานไหม!”

แน่นอนว่าคำตอบของคำถามที่ตั้งกับตัวเองมันตะโกนออกมาก่อนที่เพื่อนจะเตือนซะอีก พอตระหนักได้ว่าตัวเองเสียเวลามากมากพอแล้วจึงได้รีบลุกพรวดขึ้นแล้วรีบวิ่งไปตามทางที่คนๆนั้นเพิ่งจะออกไป พลางร้องบอกพวกรุ่นพี่ในห้องที่กำลังงงงวย

“ผมไปห้องน้ำนะพี่!”

วินาทีนี้ก็คงได้แต่นึกถึงทฤษฎีการวิ่งทั้งหมดทั้งมวลที่เคยได้ศึกษาเท่านั้นแหละ

ขอให้ทันทีเถอะ!

 

@อีกด้าน

วันนี้เขาถูกนัดแนะกับครอบครัวไว้ว่าจะพากันไปทานอาหารนอกบ้านเนื่องในโอกาสวันคล้ายวันเกิดของคุณแม่ เขาจึงให้พี่ชายมารับที่มหาวิทยาลัยหลังจากที่เลิกงานแล้ว

ก่อนหน้านั้นเลยเข้าไปนั่งฆ่าเวลาฟังเจ้าพวกที่ขึ้นแสดงดนตรีในวันเปิดบ้านถกเถียงกันเรื่องคิววงที่จะแสดง

เพราะคณะของเขาที่มีจำนวนผู้ชายน้อยจนแทบนับได้ ทำให้เพื่อนเขาทั้งสองคนที่มักจะเข้าสังคมและทำกิจกรรมต่างๆของทางมหาวิทยาลัยมีแต่เพื่อนผู้ชายต่างคณะซะเป็นส่วนใหญ่

มีแต่เขานี่ล่ะที่มีเพื่อนแค่พวกมันสองคน

ไม่ได้นึกเอาเรื่องนี้มาให้คิดมาก เพราะเพื่อนเขาค่อนข้างที่จะให้ความสำคัญกับเพื่อนแต่ละกลุ่มแตกต่างกัน และแบ่งเวลาได้ชัดเจนอยู่แล้ว จึงไม่ได้รู้สึกเป็นส่วนเกินเมื่อต้องเข้าไปนั่งประชุมกับเพื่อนต่างคณะ

จะมีก็แต่เจ้าเด็กตัวสูงจากคณะวิทย์กีฬาที่เจอกันครั้งล่าสุดก็เมื่อตอนวันปีใหม่ไทยที่ผ่านมาเกือบเดือนแล้ว

ทั้งๆที่ติดตามอินสตราแกรมของเขาไว้แต่เหมือนเจ้าเด็กนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรอย่างที่คิด

ติดอยู่ที่วันนี้รู้สึกแปลกๆตั้งแต่ที่ก้าวเท้าเข้าไปในห้องประชุมของคณะวิทยาศาสตร์

รู้สึกเหมือนโดนจับจ้อง

พอเงยหน้าขึ้นถึงได้รู้ว่าเป็นคนแปลกหน้าที่ค่อนข้างคุ้นเคยจากการที่นั่งส่องอินสตราแกรมของเขาเมื่อยามว่าง

ตลกดีเหมือนกันที่ช่วงนี้เหมือนเด็กนั้นจะพลาดอะไรบางอย่างถึงได้มาละเมอเพ้อพกลงในแอคเคาท์ของเจ้าตัว

พอสบตากันได้เสี้ยววิ คนตรงหน้าก็ส่งยิ้มกว้างมาให้

เป็นยิ้มที่ถ้าไม่ระวังคงตกหลุมยิ้มนั้นได้ไม่ยาก

ทั้งๆที่หน้าตาดูดุแต่พอยิ้มกลับดูเป็นมิตรขึ้นมาเท่าตัว เหมือนที่พวกเพื่อนเขามันเคยเผาเอาไว้

‘วันๆก็เห็นนั่งยิ้มเงียบๆ ไม่รู้เป็นอะไรสาวติดเยอะชิบ’

วันนี้ถึงได้รู้คำตอบของประโยคนั้น

และรู้อีกว่าเจ้าเด็กนั้นก็ต่างกับตัวเขาจริงๆนั่นแหละ

“พี่ครับ!”

ชะงักขาที่กำลังจะก้าวก่อนจะหันซ้ายหันขวาเพื่อพบกับบริเวณว่างเปล่า จึงได้หันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับคนเจ้าของเสียงที่ตะโกนเรียกเหมือนเขาจะวิ่งหนีไปซะแบบนั้น

ถ้าเป็นผีค่อยว่ากันแล้วกัน

แฮ่ก

“พี่…คือ—”

ประหลาดใจเหมือนกันที่คนที่หยุดยืนหอบอยู่ตรงหน้าคือเจ้าเด็กที่เพิ่งได้มาสบตากันอีกครั้งหลังจากที่ผ่านไปเกือบเดือน

“ใจเย็นๆนะ ค่อยๆพูด ไม่ไปไหนหรอก”

พอบอกไปแบบนั้นน้องก็เลยยืดตัวขึ้นพยายามโกยอากาศเข้าสู่ปอดให้มากที่สุดก่อนจะยืนปรับการหายใจของตัวเองสักพัก แล้วหันกลับมาบอกว่า

“ผมชอบพี่นะ…”

“ขอคุยด้วยได้ไหมครับ?”

 

 

 

“มีน”

“ครับ”

“ตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมานี่ มีแฟนรึยัง”

“ก็ยังไม่มีนะ”

“แล้วคนที่ชอบล่ะ”

“…ก็ไม่มีอ่ะ”

“มึงล้อกูเล่นใช่ไหม? จะบอกว่าวันๆมึงเอาแต่เล่นบาสรึไง”

“…ก็เปล่าอ่ะ ทำไมครับ อยากให้มีหรอ”

“เปล่า ไม่ใช่ กูก็แค่คิดว่าวัยประมาณมึงมันเป็นวัยสำหรับเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว ถ้ามึงจะมีก็ไม่แปลกแต่ให้บอกกูกับแฟนกูด้วย เวลามีเรื่องอะไรกูจะได้ช่วยทัน ไม่ใช่มาอีกทีท้องป่องมาหาที่บ้าน แบบนั้นกูจะเฉดหัวมึงออกบ้านเลย เข้าใจไหม?”

“อ่าฮะ”

“แล้วตกลงคือยังไม่มีคนที่ชอบจริงหรอวะ”

“แล้วเวลาไปชอบคนอื่นนี่ต้องเป็นแบบไหนอ่ะ”

“ถ้าเอาตามประสบการณ์กูก็คง… สบตาแล้วโลกหยุดหมุน อยากใกล้ชิด อยากสนิทด้วย แล้วใจมันก็จะหวิวๆ อะไรทำนองนั้น แล้วไง เคยเจอไหมล่ะ”

“…ก็มีตอนเล่นบาสอ่ะ อยากเล่นต่อ แล้วใจก็เต้นแรงๆเลย”

“…กูหมายถึงคน”

“ไม่มีอ่ะ”

“เออ แล้วไป แต่ถ้ามีอย่าลืมมมาบอกกูกับแฟนกูด้วย”

“…พ่อ”

“ว่า?”

“แล้วถ้ามันเกิดกับผู้ชายอ่ะ?”

“…กูก็ไม่ได้ว่าอะไร ขอแค่ไม่สร้างปัญหาให้ตัวเองก็พอแล้ว ถามอย่างนี้คือมึงเคยเกิดกับผู้ชายว่างั้น”

“…เปล่า”

“แล้วทำไมถาม?”

“ก็มันไม่เคยเกิดกับผู้หญิงไง ก็เลยคิดว่าเป็นรึเปล่า”

“โถ่ ไอ้ลูกหมา แบบนั้นเขาเรียกตายด้านแล้วครับ”

“แล้วต้องเป็นแบบไหนถึงจะรู้สึกแบบนั้นอ่ะ?”

“เรื่องแบบนั้นมันแล้วแต่คนเว้ย แต่ถ้าเป็นไปได้…”

“…..”

“… เวลาจะหาคนที่มึงอยากอยู่ด้วยก็ดูคนที่คล้ายๆแฟนกูไว้”

“ทำไมอ่ะ”

“มึงก็ลองคิดดูนะมีน มึงอยู่กับแฟนกูมาเป็นสิบๆปี มีเรื่องให้ทะเลาะแทบนับครั้ง แถมยังดูแลมึงดีมาตลอด ถ้ามึงมีโอกาสเลือกคนที่มึงจะอยู่ด้วยก็เลือกคนที่คล้ายๆไม่ดีกว่ารึไง หรือถ้าไม่ได้ให้จำกูไว้อย่าง”

“…..”

“เลือกคนที่มึงอยากดูแลและคนที่เขาน่าจะดูแลมึงได้ ไม่ได้โอ๋ไม่ได้อวยมึงทุกอย่าง แบบที่แฟนกูเป็นอยู่นี่ไง”

“แล้วถ้าเจอต้องทำไงอ่ะ”

“ถ้าเจอแล้วก็ต้องเอาเขามาอยู่ข้างๆให้ได้สิวะ”

“…..”

“เหมือนกู ตอนแรกกูก็เข้าไปจีบทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกันแค่วันสองวัน ทั้งเขียนจดหมายรักไปให้ หัดกีตาร์เพื่อไปเล่นโชว์ เลี้ยงข้าวเลี้ยงขนม ซื้อของให้ต่างๆนานา”

“แล้วก็ติด?”

“…แห้ว”

“อ้าว”

“มึงรู้ไหมพอกูไปถามว่าทำไมถึงไม่ยอมตกลงเป็นแฟนกู แม่มึงตอบว่ายังไง”

“?”

“เขาบอกว่าเขาไม่ต้องการการเอาใจใส่แบบฉาบฉวยที่อาจจะหายไปในอีกไม่กี่เดือนหรือไม่กี่ปีข้างหน้า ดังนั้นถ้าอยากจะเป็นแฟนกันก็ต้องค่อยๆมานั่งเรียนรู้นิสัยของกันและกันตั้งแต่แรก ถ้าหากว่าแค่ไม่กี่เดือนยังรับข้อเสียของอีกฝ่ายไม่ได้ชีวิตคู่ที่เหลือก็จบเห่”

“…..”

“หลังจากนั้นกูก็เลยเริ่มเปลี่ยนวิธีการเข้าหาใหม่ จากที่เอาจดหมายให้ ก็แค่คอยนั่งคุยแลกเปลี่ยนความคิด จากตอนที่ซื้อของให้ ก็เปลี่ยนมาทำความเข้าใจในส่วนของนิสัยของเขา”

“…..”

“จำไว้นะมีน ถ้าเป็นไปได้ถ้ามึงเจอคนที่คล้ายกับแฟนกู ให้เริ่มเข้าไปคุย เข้าไปใกล้ชิด ไม่ต้องทำอะไรยิ่งใหญ่ แค่เข้าไปแทรกในชีวิตประจำวันของเขาทีละเล็กทีละน้อย จนในที่สุดเขาก็จะรับมึงเข้าไปอยู่ในชีวิตประจำวันของเขาเอง”


ครบค่ะ
สารภาพว่าเราโดดอ่านหนังสือมาลง แง
ตอนนี้เสร็จต้องไปอ่านหนังสือจริงๆแล้ว คิดว่าตอนหน้าน่าจะหลังวันศุกร์หน้าค่ะ
และถ้าไม่มีอะไรผิดพลากคิดว่าน่าจะเป็นตอนสุดท้ายด้วย
สามารถติชมกันได้เลยนะคะ จะนำไปปรับปรุงค่ะ



CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #20 เมื่อ22-12-2017 09:08:00 »

แฟนของพ่อนี่...คือแม่ใช่ไหม??? เรียกซะนึกว่าแม่เลี้ยงรึเปล่า 555 #มีนคนจริง2017  o13 o13 o13

ออฟไลน์ Khanomni

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 43
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #21 เมื่อ22-12-2017 09:37:01 »

 หูยย . คุณแม่เฉียบมากกก5555

ออฟไลน์ yunnutjae

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
Re: (เรื่องสั้น) ✹ Get stuck #ติดฝน
«ตอบ #22 เมื่อ22-12-2017 10:08:44 »

เอ้า อัพตอนไหนทำไมเพิ่งรู้  o22 รบกวนใส่วันที่อัพด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คุยกับคุณพ่อ นึกว่าเพื่อนคุยกันเด้อ 55555555555555555555555555555555555

ออฟไลน์ baibuabuaz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
ตอนคุยกะพ่อเรานึกว่าเพื่อน ก็ว่าทำไมมีแฟนต้องบอกเพื่อนกับแฟนเพื่อนด้วยย  :hao7:

ออฟไลน์ nuntharo

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
เรื่องนี้น่ารักมากมากเลยยย

ออฟไลน์ utamon

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 706
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
คุณพ่อดูห้าวๆดีอ่ะ ชอบบ  :hao7:

ออฟไลน์ vy0Cik

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ชอบพ่อมีนจังเลยตอนแรกนึกว่าพี่ แลดูสนิทกับลูกมากเลย น่ารัก 555

ออฟไลน์ FeaRes

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-2
คุณพ่อน่าประทับใจจัง ชอบนะคะ 55555
ชอบเรื่องนี้ น่ารักๆๆๆๆ /////

ออฟไลน์ naitay

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 13
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
มาต่อเร็วๆน้าาา จะรอ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด