***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
✹ Get stuck #ติดฝน
(http://1.bp.blogspot.com/-JbEr7XTlbEI/UIbKbmtd9lI/AAAAAAAACmw/x9SgEYh3r80/s1600/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B9%88%E0%B8%A123.jpg)
Cr. http://siripreeya.blogspot.com/2012/10/blog-post_24.html
ผมเกลียดฝนตก…
เพราะฝนตกทำให้เปียก มันทั้งชื้นทั้งเฉอะแฉะ แถมขยะยังส่งกลิ่นเหม็นมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
เพราะแบบนั้นเขาจึงเกลียดเดือนเมษาไปด้วย เป็นความพาลส่วนตัว
เดือนที่เต็มไปด้วยความสนุกสนานของเพื่อนฝูงญาติพี่น้อง ต่างกับเขาที่เกลียดความชื้นแฉะยิ่งกว่าอะไรดี
แต่พอเจอคนๆนั้นเข้า ใจเขามันกลับประท้วงขึ้นมา…
เมษาก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด
#ติดฝน
start 12/12/60
INTRO
ถ้าจะถามว่าจากทั้ง3ฤดูกาลที่มีอยู่ในประเทศไทยตอนนี้เกลียดฤดูไหนที่สุด ก็คงจะตอบได้ไม่ยากว่า…
ผมโคตรจะเกลียดหน้าฝนเลย
ทั้งท้องถนนที่เต็มไปด้วยขยะเฉอะแฉะ การจราจรที่ติดขัดไปตลอดทั้งสาย กลิ่นเหม็นเน่าเหมือนขยะอืด ความชื้นจากเสื้อผ้า ยังไม่นับรวมความลำบากของการเดินทางโดยที่ต้องพยายามระวังน้ำที่กระเซ็นจากล้อรถมาโดน กับการต้องพกร่มมาตลอดทั้งเดือนโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฝนตกจริงรึเปล่า
ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่ผมโคตรเกลียดหน้าฝน
แต่ถ้าถามว่าเกลียดเดือนไหนที่สุดล่ะก็…
แน่นอนว่าต้องเป็นเมษายน
เดือนที่เต็มไปด้วยความครื้นเครง สนุกสนานเฮฮา ทุกคนต่างก็เฝ้ารอการได้เล่นสาดน้ำสงกรานต์กับเพื่อน หรือการปาร์ตี้สังสรรค์กันตลอดทั้งคืน
แต่ไม่ใช่กับผม
การออกจากบ้านแต่ละทีแทบจะเป็นการเดินผ่านหน้าฝนทั้งเดือน ทั้งที่แดดก็ร้อนจนแทบจะเผาร่าง ผู้คนบนถนนก็ยังไม่มี ทีท่าว่าจะหยุดเล่น ระหว่างการเดินทางถ้าโชคดีก็จะเดินผ่านทางที่ไม่มีการเล่นสาดน้ำกันโครมๆ แต่ถ้าโชคร้าย…
“เฮ้ยน้อง! ตัวไม่เปียกเลยได้ไง มา เดี๋ยวพี่สาดให้เอง”
โครม!
เออ คำว่าอย่าสาดนี่ไม่มีโอกาสได้ออกมาจากปากผมหรอก
สาบานได้เลยว่าสมัยก่อนผมไม่ได้เกลียดเมษายนขนาดนี้หรอก เพราะช่วงวันหยุดสงกรานต์ก็นอนอยู่แต่ในบ้าน โชคดีที่ครอบครัวผมติดบ้านกันทุกคน จะได้ออกบ้านก็ตอนที่ไปไหว้พวกญาติผู้ใหญ่ เวลาส่วนที่เหลือก็เก็บไว้นอนตีพุงอยู่ที่บ้าน
แต่พอเข้ามาเรียนในกรุงเทพ มันทำให้ผมตระหนักได้ว่า…
การอยู่หอในช่วงสงกรานต์ไม่ปลอดภัยอีกต่อไป
จะกลับบ้านก็ไม่ได้ เพราะพ่อกับแม่ไปเที่ยวฮันนีมูนกันแทบจะทั่วประเทศ ก็เลยจำใจต้องซื้อพวกของสดหรืออาหารแช่แข็งมาตุนไว้ในตู้เย็นจนแน่น แต่ก็ยังมีบางสถานการณ์ที่ทำให้ต้องออกจากหอแม่งอยู่ดี
อย่างวันนี้ไง
เหตุเกิดจากเมื่อเช้าตื่นขึ้นมาแล้วก็พบว่า ไอ้บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ใช้ประทังชีวิตช่วงนี้มันหมดตู้แล้ว
ทั้งๆที่ปกติก่อนวันเล่นสาดน้ำนี่ จะต้องออกไปซื้อมาเก็บไว้เป็นแพคๆอยู่แล้ว แต่เพราะว่าเมื่อวาน เพิ่งจะส่งงานชิ้นใหญ่ที่แก้เป็นอาทิตย์ๆให้อาจารย์ไป จิตใจมันก็เลยเอาแต่คิดถึงเตียงที่หอ จนได้แต่คิดเอาเองว่า เออ มันก็คงหลงเหลืออยู่บ้างนั่นแหละ
สุดท้ายแม่งก็ต้องออกไปเซเว่นหน้าซอยอยู่ดี
ไม่ใช่หน้าซอยธรรมดา แต่เป็นหน้าซอยที่ต้องเดินฝ่าพวกที่เล่นสาดน้ำกันไปอีกประมาณ500เมตรได้
คิดแล้วก็ได้แต่พ่นลมหายใจแก้อาการหงุดหงิดแล้วเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวขึ้นมาคลุมกันแดดร้อนๆข้างนอกที่กำลังจะไปเผชิญ คว้ากระเป๋าตัง โทรศัพท์กับกุญแจห้องมาครบ ก็เดินออกไปคีบแตะพาสารร่างไปรับน้ำด้านนอก
ตื้อ ดึ่ง
“เซเว่นอีเลฟเว่นยินดีต้อนรับค่า”
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแหละว่าผมเดินจากหน้าซอยมายังเซเว่นนี่ได้โดยไม่โดนสาดน้ำซักแหมะ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฮู้ดกันหนาวที่เอาคลุมหัวบอกชัดว่าไม่เล่นหรือเพราะหน้าตาเหมือนไม่เป็นมิตรต่อทุกสรรพสิ่งบนโลกกันแน่
ลูกค้าในร้านสะดวกซื้อตอนนี้ค่อนข้างเยอะ แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่ต้องเดินตัวลีบไปหาของ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นบรรดาผู้คนที่ออกมาเป็นตัวแทนหาซื้อกินเล่นไปฝากเพื่อนที่เล่นสาดน้ำกันอยู่ด้านนอก จะเว้นก็แต่…
“ตกลงมึงจะกินอะไรวะ รีบๆเลือกเลย หนาวจะตายอยู่ละ”
กลุ่มวัยรุ่นมหาลัยประมาณห้าหกคนยืนอยู่แถวบริเวณตู้กดน้ำ ก่อนที่จะโดนเพื่อนที่อยู่วงนอกบอกตัดรำคาญให้รีบเลือกของ
จริงๆเสียงจากในร้านสะดวกซื้อมันก็ดังอยู่แล้วล่ะนะ แต่ไอ้เจ้าของเสียงข้างบนเนี่ยดันมาอยู่ข้างๆผมพอดี ก็เลยได้ยินชัดหน่อย แถมรูปร่างหน้าตาและส่วนสูงที่พอเหมาะพอเจาะก็เด่นกว่าคนอื่นๆอยู่แล้วด้วย
เออ จะบอกว่าตรงสเปคก็ได้วะ
แต่แหมไอ้ความที่ตัวเปียกตั้งแต่หัวจรดเท้ากับเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆนั่นคงอยู่ร่วมกับผมไม่ได้แน่ๆ ก็เลยรีบหยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาแพคหนึ่งแล้วเตรียมก้าวไปเคาเตอร์เพื่อจ่ายเงิน
ปี๊ด
“เฮ้ย เชี่ย มึงทำไรเนี่ยไอ้กาน!”
ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนในกลุ่มของเจ้าตัวสูงนั่นเสนอหน้ามาฉีดน้ำใส่กางเกงผมอ่ะนะ
จริงๆก็พอจะเดาได้อยู่ว่าคงตั้งใจจะฉีดใส่เจ้าตัวสูงนี่ที่เปียกน้ำไปแล้วทั้งตัว แต่เจ้านั่นก็ฉลาดหลบได้อีก วิถีน้ำก็เลยเบี่ยงมาทางกางเกงผมเต็มๆ
แม่ง สุดท้ายก็เปียกจนได้ แถมตัวต้นเหตุยังเป็นคนที่เพิ่งจะชมในใจไปเมื่อไม่กี่วิที่แล้วด้วย
ขอคำชมคืนจะได้ไหมเนี่ย?
“เฮ้ยน้อง คือ--”
“ไม่เป็นไรครับ ต่อไปก่อนจะฉีดน้ำใส่เพื่อนตัวเองก็รบกวนดูคนรอบข้างด้วยนะครับ”
หนึ่งดอกตอกหน้าเขาไปเต็มๆเลย ดูจะสตั้นไปนานเลยรีบเดินออกไปพร้อมกับพึมพำหงุดหงิดที่กางเกงเปียกอยู่คนเดียว
เออ ไม่ได้ตั้งใจจะว่าเขาหรอก แต่แม่งพาลไง เลยหงุดหงิดใส่คนที่ใกล้ที่สุดไปเลย
ไอ้นิสัยแบบนี้ของตัวเองนี่แม่งน่าหงุดหงิดชิบหาย!
@อีกด้าน
“เชี่ย ต้องด่ากูขนาดนี้เลยหรอวะ เจ็บปวดโคตร”
“…..”
“คือจริงๆกูก็ผิดจริงๆแหละ แต่วันนี้แม่งก็วันสงกรานต์ป่ะวะ”
“…..”
“ไอ้เหี้ย มึงจะเงียบทำซากอะไร เจอเขาด่าแค่นั้นนี่กริบเลยหรอวะ”
“…ไอ้กาน กูว่ากูเจอแล้วว่ะ”
“ห๊ะ เจออะไรวะ”
“…เจอแม่”
“ห๊ะ! แม่มึงก็–”
“หึ แม่ทูนหัว…”
“กานๆ เราถามอะไรหน่อยดิ”
“หืม? ว่า?”
“ก็แบบ… ช่วงนี้มีนเขามีคนคุยหรือมีแฟนอะไรแบบนี้รึเปล่าอ่ะ?”
“ห๊ะ…”
“แหม ก็ช่วงนี้มีนเขาเอาแต่นั่งดูโทรศัพท์คนเดียวแล้วยิ้ม แถมพอเลิกเรียนเมื่อไหร่ก็รีบพุ่งออกห้องไปเลย ปกติต้องรอพวกกานก่อนแท้ๆ เนี้ย เราว่าเขามีแฟนแล้วแน่ๆเลยใช่ไหมล่ะ”
อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงกับคำถามที่พวกสาวๆในคลาสถามถึงไอ้หน้าหล่อ ที่ป่านนี้คงรีบบิดรถไปให้ทันเจอคนๆนั้นของมันตามร้านคาเฟ่หรือร้านอาหารต่างๆ
ผ่านมานับอาทิตย์แล้วนับตั้งแต่ที่รุ่นพี่คณะอักษรศาสตร์กดรับคำขอติดตามของเจ้าเพื่อนสนิทตัวโตในอินสตราแกรม เขายังจำวันแรกที่มันเดินหน้าบานเข้าคณะหลังจากที่คนๆนั้นของมันยอมให้ติดตาม จากปกติที่ความเป็นมิตรของมันล่อลวงให้พวกผู้หญิงและสาวประเภทสองมาหวีดกันโครมๆ วันนั้นเลยกลายเป็นวันหายนะของมัน ที่การเดินยิ้มหน้าบานเข้าคณะทำให้พวกหล่อนๆยิ่งเข้าไปเกาะแกะกันมากกว่าเดิม
อยากจะหมั่นไส้ให้สมกับความเสน่ห์แรงของไอ้เพื่อนสนิทเหมือนกัน แต่คิดอีกทีเปลี่ยนเป็นสมน้ำหน้าน่าจะเหมาะกว่า
เพราะตั้งแต่ที่มันได้ติดตามพี่เขาทางอินสตราแกรมมันก็ยังไม่ได้เจอหน้าพี่เขาแบบตัวเป็นๆเลยด้วยซ้ำ
ไม่รู้เพราะดวงตกหรือโชคชะตากลั่นแกล้ง ทั้งๆที่พี่ทีหรือแม้แต่เพื่อนในกลุ่มต่างก็เจอหน้าพี่ข้าวของมันกันคนละรอบสองรอบแถมเป็นคนบอกให้มันตามมา แต่ไม่รู้ทำไมไอ้มีนถึงได้คลาดกับพี่เขาได้ตลอด
อย่างเช่นว่า
กานกาน
ไอ้มีน 13.04
พิกัดร้านขนมชั้น3 ห้างU 13.05
Manat
13.07 อะไรของมึง
13.07 มีคอนเสิร์ตบอดี้แสลมรึไง
Ramee
ไอ้โง่ 13.09
พวกกูเจอพี่ข้าวของมึงง่ะ 13.09
ถ้ายังจะบอกว่าเป็นคอนเสิร์ตพี่ตูนก็แล้วแต่มึงเลยจ้า 13.10
ส่งรูปภาพ 13.10
Manat
13.10 อีก10นาทีเดี๋ยวกูไป
ไฟนอลอิสคัมมิ่ง
ให้ว่องไอ้สัส พี่เขาแดกขนมจะหมดจานที่3ละ 13.15
กานกาน
มึงขี่มาจากเชียงใหม่รึไง รีบบบบบบบบ 13.18
Manat
13.21 กำลังขึ้นไป
13.21 รั้งเขาไววววว้
ไฟนอลอิสคัมมิ่ง
รั้งพ่อมึงสิ 13.23
กานกาน
มึงกลับเลยก็ได้ 13.23
Ramee
น่าสงสารเขานะครับ… 13.24
Manat
13.24 Wtf….
หรือจะเป็น…
(ฮัลโหล…)
“ให้กูเดา คือมึงเพิ่งตื่น?”
(เออ ก็เมื่อวานกูเพิ่งรู้ว่ามีควิซอ่ะ แม่งเลยต้องลุกขึ้นมาอ่านตอนสี่ทุ่มยันตีสี่ แล้วมึงโทรมาทำไมอ่ะกาน ถ้าไม่มีอะไรกูจะนอนต่อแล้วนะ)
มันว่าด้วยน้ำเสียงงัวเงียเต็มขั้น พนันเลยว่ามันคงจะตื่นเต็มตาแล้ว แต่แค่ขี้เกียจคุยกับเพื่อนเท่านั้นเอง
“อะ มึงตั้งสติแล้วฟังกู”
(…..)
“ตอนนี้กูเลี้งสายอยู่กับพวกสายรหัสกูที่ร้านหมูกระทะแถวมอ”
(…..)
“…พอดีโต๊ะข้างกูพี่ข้าวเขามาเลี้ยงส—”
(กูกำลังจะไป!อีก5นาทีเจอกัน)
ครับ เพื่อนสำหรับมันก็คงเป็นแค่นกพิราบส่งข่าว
แต่แหมผมไม่ได้บอกนี่ว่าพี่เขากับพวกสายรหัสเริ่มกินก่อนสายผมตั้งเกือบชั่วโมง
คราวนั้นคนนกเลยกลายเป็นไอ้มีนที่มาถึงหลังจากที่พี่ข้าวของมันขึ้นรถไปไม่กี่นาที
นั่นละฮะ ท่านผู้ชม ความนกไม่เข้าใครออกใคร แต่เข้าไอ้มีนมาเป็นอาทิตย์ แถมไม่มีทีท่าว่าจะออกด้วย
เคยถามมันเหมือนกันว่า ทำไมไม่ทักอินสตราแกรมเขาไป มันตอบกลับด้วยสีหน้าเหนื่อยใจว่า
‘กูจะรู้ได้ไงว่าเขาจะตอบมา แล้วถ้ากูรัวข้อความให้เขาตอบ แล้วเขารำคาญ ที่กูตามหามาเป็นอาทิตย์มันไม่สูญเปล่ารึไง’
ถึงจะหมั่นไส้ในอาการเห่อของเจ้าตัวสูง แต่ก็อดปฏิเสธไม่ได้ว่าที่มันพูดมาก็จริง
ก็ได้แต่ภาวนาว่าเพื่อนเขามันจะได้เจอคนในใจมันในสักวันหนึ่ง
อีกประมาณหนึ่งสัปดาห์หลังจากนี้จะมีงานเปิดบ้านของทางมหาวิทยาลัย ทั้งงานจะเปิดให้คนนอกเข้ามาเยี่ยมชมภายในคณะและบูทเกี่ยวกับคณะต่างๆได้ตลอดทั้งวันเป็นเวลาสามวัน
แน่นอนว่าเขาย่อมได้รับหน้าที่ในงานมาอย่างน้อยหน้าที่หนึ่งแล้วแน่ๆ
เป็นคนที่ต้องปั้นหน้ายิ้มแนะนำคณะและคอยตอบคำถามจากคนภายนอกอยู่หน้าบูทไง
แถมยังต้องมานั่งประชุมร่วมกับพวกปีสูงที่มีส่วนในการจัดงานทั้งในและนอกคณะด้วย โชคดีที่อย่างน้อยก็มีกานที่โดนโยนหน้าที่เดียวกันมานั่งเป็นเพื่อนด้วย
รีบๆทำให้เสร็จ จะได้รีบไปตามหาคนๆนั้นอย่างทุกวันสักที
“เฮ้ย พวกมึง เดี๋ยวรอเจอเพื่อนกูแป๊ปนะ มันจะเข้ามาคุยเรื่องวง”
…อืม เหมือนพระเจ้าจะไม่เข้าข้าง
หน้าที่อีกหนึ่งอย่างของเขาคือต้องไปเป็นมือกลองให้วงของรุ่นพี่ปี3ที่ มือกลองในวงเกิดอุบัติเหตุทำให้ตีกลองไม่ได้ไปเกือบเดือน
ตอนพี่เขามาขอก็ไม่ได้คิดว่าต้องเสียเวลามานั่งรอเพื่อจะคุยเรื่องวงขนาดนี้หรอก
ครืด
“หือ? อะ มาพอดีเลย ไอ้ฉัตรมานี่ๆเดี๋ยวขอคุยเรื่องคิวแป๊ป”
ไม่รู้ว่าพระเจ้าได้ยินเสียงที่เขาบ่นไปเมื่อกี้หรืออย่างไร ไม่กี่วิต่อจากนั้นบานประตูถึงได้เลื่อนออกให้ผู้ชายตัวสูงเดินนำเข้ามาก่อนตามด้วยคนที่สูงไล่ๆกัน ก่อนจะ…
“เหี้ย!”
เปล่า ไม่ใช่เขาหรอกที่อุทานออกมาแบบนั้น แต่เป็นเพื่อนเขาที่หันไปมองทางเดียวกันต่างหาก
คนที่เขาหลงเสน่ห์ทุกๆอย่างในตัวตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้
คนที่เขาเอาแต่จ้องมองโทรศัพท์เกือบค่อนวันเพื่อรอการตอบกลับเล็กๆน้อยๆ
คนๆนั้น คนที่เขาพยายามตามหามากว่าสองสัปดาห์
อยู่ตรงหน้าเขาแค่ไม่กี่ช่วงตัว
รู้สึกว่าการสนิทกับพวกปี3มีประโยชน์ก็วันนี้แหละ
“โอ้โห ทีตอนร่อนหาเกือบทั่วทั้งจังหวัดนี่ไม่เจอ พอนั่งเฉยๆก็มาให้เจอเฉยเลย เสียดายค่าน้ำมันรถไหมมึง?”
อยากจะตอกกลับหน้าไอ้คนปากเสียข้างๆนี่เหมือนกัน แต่ตอนนี้ความสนใจของเขามันโดนคนตรงหน้านี่ดึงดูดไปจนหมด มันเหมือนกับคนที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกเมื่อสองสัปดาห์ก่อน
“ไอ้ข้าวมานั่งนี่ เดี๋ยวกูคุยเรื่องคิววงแป๊ป”
เพื่อนของพี่ข้าวตบลงบนเบาะเก้าอี้ข้างๆตัว ให้คนที่เข้ามาทีหลังสุดเดินผ่านหน้าเขาไปนั่งกดโทรศัพท์เล่นฆ่าเวลารอเพื่อนคุยกับพวกรุ่นพี่ของเขา
อยากจะเข้าไปทักเขาเหมือนกัน แต่ระยะห่างระหว่างเขากับคนๆนั้นกว้างเกินไป แถมยังมีเพื่อนเขากับพวกรุ่นพี่ที่ไม่รู้เรื่องอยู่เต็มห้อง จึงได้แต่นั่งจ้องหน้าเขาอยู่อย่างนั้น จนคนตัวซีดเงยหน้าขึ้นมาสบกับตาเขาอย่างจัง
สบตากัน!
สบตากัน!!
สบตากัน!!!
เพราะกลัวว่าอีกคนจะคิดว่าเขาหาเรื่องด้วยพื้นฐานหน้าตาดูดุเมื่อทำหน้านิ่ง เลยฉีกยิ้มกว้างๆที่แถมจะไม่ปิดบังความดีใจส่งให้เขา พลางใจก็คิดไปว่า
ยิ้มขนาดนี้จะคิดว่ากูเป็นบ้าไหมวะ?
แต่ไม่ต้องรอให้สงสัยนาน ปฏิกิริยาของคนๆนั้นก็ส่งกลับมาให้เขาอย่างรวดเร็ว
คนตัวซีดยิ้มบางๆให้เขาเป็นเชิงทักทายก่อนจะก้มหน้าลงจ้องจอสี่เหลี่ยมนั่นเหมือนเดิม
เขายิ้มให้..
รู้สึกดีใจยิ่งกว่าตอนแข่งบาสชนะก็ตอนนี้ ถึงแม้ยิ้มที่อีกฝ่ายส่งมาให้จะเป็นเพียงยิ้มตามมารยาทก็เถอะ
ถ้าใจเราบอกว่ายิ้มหวาน มันก็คือยิ้มหวาน
“สัสมีน เลิกจ้องหน้าพี่เขาแล้วยิ้มแบบนั้นสักที เห็นแล้วขนลุก”
“เสือก นั่งอมน้ำลายไป มึงอ่ะ”
“แหมจ้ะ กูจะรอดูคนโดนเพื่อนพี่เขางับหัวละกัน มึงดูๆ เพื่อนเขาจ้องมึงขนาดนั้นละนะ”
เพราะไอ้เพื่อนสนิทมันท้วงขึ้นมา ถึงได้เบนสายตาก็ออกจากร่างสว่างเพื่อไปปะทะกับสายตาที่จ้องเขม็งมาจากคนที่นั่งเก้าอี้ตัวถัดไป
จะบอกว่าไม่เป็นมิตรหรือสายตาสั้นดี?
แต่แล้วไง ใครเขาสนกัน ถ้าจะให้เขาเลิกมองเพื่อนตัวเอง
ก็บอกให้เพื่อนตัวเองเลิกทำตัวน่ารักซะ
แต่ก็คงยากหน่อยสำหรับคนๆนั้นที่แค่นั่งอยู่เฉยๆเขายังคิดว่ามันเป็นการกระทำที่น่ารักยิ่งกว่าไอ้พวกเพื่อนสนิทเขามันทำหน้าอ้อนซะอีก
50 %
เดี๋ยวอีกครึ่งหนึ่งน่าจะตามมาเร็วๆนี้ค่ะ เพราะสัปดาห์หน้าเรามีสอบ เลยเอามาลงให้ก่อนครึ่งหนึ่ง
ขอบคุณทุกๆความเห็นเลยนะคะ เราลงนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ถ้ามีอะไรผิดพลาดสามารถบอกกันได้เลยค่ะ