(เรื่องสั้น) ...คิดถึง... (จบ) + ตอนพิเศษ เรื่องของเมฆ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (เรื่องสั้น) ...คิดถึง... (จบ) + ตอนพิเศษ เรื่องของเมฆ  (อ่าน 1929 ครั้ง)

ออฟไลน์ khundalah

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แปะ งงลงยังไง ฮ่าๆ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-12-2017 20:28:52 โดย khundalah »

ออฟไลน์ khundalah

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: (เรื่องสั้น) ...คิดถึง... (จบแล้ว)
«ตอบ #1 เมื่อ08-12-2017 06:52:41 »

กริ่งๆ
เสียงกระดิ่งเหนือประตูไม้สีน้ำตาลไหม้บอกให้พนังงานในร้ายรับรู้ว่ามีลูกค้าเข้ามาในร้าน ร่างสูงโปร่งผู้เข้ามาใหม่กวาดสายตามองรอบร้านเพื่อที่จะหาที่นั่ง เขาเดินไปยังโต๊ะที่คิดว่าสงบที่สุดหรืออย่างน้อยเขาก็คิดว่าน่าจะเงียบมากกว่าโต๊ะยาวกลางร้านที่มีนักศึกษาร่วมมหาลัยกำลังจับจ้อติวหนังสือก่อนไฟนอล
เขาไม่ชอบนั่งอ่านหนังสือในร้านกาแฟ แต่บ่อยครั้งเขาก็ต้องมาที่ร้านกาแฟเขาต้องการน้ำตาลเป็นตัวช่วยในการอ่านหนังสือ
วางกระเป๋าทิ้งไว้ก่อนจะไปสั่งช็อกโกแลตเย็นหน้าเค้าน์เตอร์ เหตที่จองที่ไว้ก็ไม่ใช่อะไร แค่ตอนนี้คนในร้านก็ไม่ใช่น้อยๆ คิดว่าอีกกี่คิวกันล่ะที่เขาจะได้ จ่ายเงินเสร็จก็กลับมายังโต๊ะตัวเดิมอีกครั้ง แต่…
กลับมีคนนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะท่เขาจอง เขารู้สึกว่าตัวเองก็ไม่ได้ไปนานขนาดนั้น หรือเพราะ…
“ขอโทษนะครับ โต๊ะนี้คุณนั่นานแล้วหรอ”
อีกฝ่ายไม่ตอบ เพียงแค่พยักหน้าน้อยๆ เขากวดสายตาหาที่นั่งใหม่ แต่เหมือนตอนนี้โต๊ะทุกโต๊ะในร้านจะไม่ว่างเสียแล้ว
“มาคนเดียวหรือเปล่า เราขอนั่งด้วยได้มั้ย ไม่นานหรอก”
คนตรงหน้าพยักหน้าอีกครั้ง เขาเองก็หยิบชีทที่ติดมือมาอ่านฆ่าเวลาระหว่างรอช็อกโกแลตเย็น
“ฟ้า...”
ร่างโปร่งสะดุ้งน้อยๆ ฟ้าอาจจะเป็นชื่อใครก็ได้ เพียงแต่เสียงที่เรียกนั่นกลับเป็นเสียงที่เขาคุ้นเคยหนัก เสียงที่มีเจ้าของเป็นคนที่เขาเคยรักมากๆ
ไม่หรอก เขาอาจจะคิดไปเอง
ฟ้าอาจจะเป็นชื่อใครสักคน ชื่อโหล่ขนาดนั้นนี่
“ฟ้าคราม...”
เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นจากชีทในมือ ‘ฟ้าคราม’ คือชื่อเต็มๆของเขา ชื่อจริงและชื่อเล่นคือชื่อเดียวกัน เพียงแต่เพื่อนๆจะเรียกเขาว่าคราม ครอบครัวเขาเรียก ฟ้าครามบ้าง พี่ฟ้าบ้าง และอีกคนคือคนๆนั้น
เขาหาต้นตอของเสียง แต่เมื่อมองไปรอบๆก็ไม่เจอคนๆนั้น แล้วทำไม…
“คิดถึง”
เสียงมาจากคนที่ก้มอ่านหนังสืออยู่ตรงหน้า
“คุณคราม ช็อกโกแล็ตเย็นได้แล้วค่า”

(มีต่อจ้า)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-12-2017 07:15:10 โดย khundalah »

ออฟไลน์ khundalah

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: (เรื่องสั้น) ...คิดถึง... (จบแล้ว)
«ตอบ #2 เมื่อ08-12-2017 07:07:12 »

เสียงเรียกของพนักงานทำให้ฟ้าครามตรงไปรับเครื่องดื่ม เขาออกจากร้านตาแดงกำเหมือนคนกำลังกลั้นน้ำตา พอพ้นจากที่ร้าน เขาสามารถทนได้ถึงคอนโด  ฟ้าครามก็ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา
คิดถึง...
...ตัวเขาเองก็คิดถึงเหมือนกัน

วันสุดท้ายของชีวิตม.ปลาย หลังจากที่กินหมูกระทะร่วมกับเพื่อนๆในห้อง ฟ้าครามกำลังกลับบ้านพร้อมกับคนที่เขาให้ตำแหน่งเพื่อนสนิทและรักแรก
บ้านของฟ้าครามและ’เมฆ’ไปทางเดียวกัน ฟ้าครามที่ตอนนี้ยังไม่มีที่เรียนเพราะเขาตัดสินใจที่จะเข้าแอดมิดชั่นนั่นได้ถามเพื่อนสนิทว่าจะเรียนต่อที่ไหน เขาแอดมิชชั่นเหมือนเขาหรือเปล่า
‘กูติดมหาลัยในอังกฤษน่ะ’
ตอนนั้นเขาหยุดเดินดื้อๆ เมฆเองก็คงรู้ว่าตอนนี้เขากำลงช็อค มันเองก็หยุดเดินเหมือนกัน
‘ตอนปิดเทอมเดือนตุลา กูไปอยู่อังกฤษ หาที่เรียนไว้แล้วสอบเข้า’
‘…’
‘ขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อนนะฟ้า’
‘ใจร้ายโคตรๆ’
ฟ้าครามรู้ตัวว่าตอนนั้นเขาโคตรจะฝืนยิ้มเลย
‘ระหว่างรอเปิดเทอมมึงอยู่นี้ใช่มั้ย’
ฟ้าครามคิดในแง่ดี อย่างน้อยช่วงรอขึ้นมหาลัยยังได้เจอมันนี่หหว่า เพียงแต่…
‘เปล่า กูจะอยู่อังกฤษ’ มันเว้นช่วงไปนิดหน่อย ‘ปรับภาษาก่อนเข้าเรียนอะ’
บรรยายกาศอึมครึมขึ้นหลังที่เมฆพูดจบ เขาเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ ทำไมมันเพิ่มมาบอก ช่วงปิดเทอมมันบอกจะไปอังกฤษ เขาแค่คิดว่ามันคงไปเที่ยวเหมือนทุกที  ไม่รู้อะไรเลยทั้งๆที่เรา ‘คบกัน’
‘งานมีตติ้งกูยังไปนะเว้ย’
เมฆมันว่ามางั้น
งานมีตติ้งจัดหลังแอดมิชชั่นสองวัน งานมีตติ้งของเพื่อนในห้องเขายังมีเวลาอยู่กับมันอย่างน้อยๆก็สองเดือน
สองเดือนเองหรอ
‘เมฆ มึงว่าเลิกกันดีมั้ย’
‘…’
‘…’
‘รอไม่ได้หรอ’
ฟ้าครามกลืนก้อนสะอื้น เขาอยากรอ เขารอได้ เพียงแต่ถ้าตอนนั้นเมฆเจอคนที่รักมากกว่า หรือหมดรักเขาไปแล้ว เขาไม่มั่นใจเลย
‘ถ้ามึงกลับมาแล้วเรายังเหมือนเดิมค่อยว่ากันใหม่ดีกว่ามั้ย’
‘…’
เมฆเงียบไปราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
‘ก็ได้’
เขาไม่รู้ว่าเมฆทำหน้ายังไง  ตั้งแต่คุยกันมาเมฆอยู่ด้านหน้าเขาตลอด เขาชอบที่จะมองแผ่นหลังนี้อยู่ด้านหลังเสมอ ตั้งแต่ก่อนที่จะคบกัน
‘ขอได้มั้ย…’
เมฆหันมาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากร้อนประกบปากเขาเพียงแผ่วเบา ไม่มีการรุกร้ำใดๆ ค้างไว้นานราวหนึ่งนาที น้ำตาของฟ้าครามไหลออกมาพร้อมๆกับตอนที่ถูกจูบ
รัก
รักมาก
ความสัมพันธ์ตลอดหนึ่งปีในฐานะแฟนจบลงตรงนั้น ความสัมพันธ์ในฐานะเพื่อนก็ดำเนินต่อ…
หลังจากวันนั้นเพียงหนึ่งอาทิตย์เมฆก็เดินทางไปปรับภาษาทันที ช่วงหนึ่งอาทิตย์นั้นเขาเองไม่ได้ออกไปไหนเนื่องจากต้องเตรียมตัวสอบแกทแพทรอบสอง
มีเวลาอยู่ด้วยกันสองเดือนอะไรล่ะ สองอาทิตย์ยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ
วันมีตติ้ง มันเองก็ไปเขาก็ด้วย ไม่ได้คุยอะไรกันมากมาย เพื่อนๆในห้องรุมด่ามันที่ไปอังกฤษโดยที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า แต่ก็ยังคงยิ้มแย้มยินดี เพื่อนในห้องทุกคนรับรู้ว่าเขากับมันคบกัน ไม่ได้มาถามว่าเป็นยังไงทุกคนคงรู้ว่าเลิก ในวันนั้นสนุกมากและก็เศร้ามากเหมือนกัน
ตอนกลับบ้านเมฆมันขอมาส่งเขา เขากลับรถของเมฆ ไม่ได้อึดอัดแต่ก็กลั้นน้ำตาแทบจะไม่ไหว คำพูดคำสุดท้ายของมันยังดังในหัวจนถึงวันนี้
‘ไปจริงๆแล้วนะ’
ฟ้าครามใกล้เรียนจบแล้ว บัญชีหลักสูตรห้าปี คิดๆไปก็ห้าปีแล้วหรอที่เลิกกัน ไม่ได้คบคนใหม่ เคยคิดว่าเลิกรักไปแล้ว แต่พอเจอกันวันนี้ก็รู้ว่ายังรักอยู่
ทำไมต้องหนีกลับมา น่าจะอยู่คุยกันก่อน อย่างน้อยก็ในฐานะเพื่อนไม่ใช่แฟนเก่า
จะได้เจอกันอีกมั้ย
มันเปลี่ยนไปหรือเปล่า
ตลอดห้าปีที่ผ่านมามันกลับไทยบ้าง เขารู้ ยังเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊ค ฟอลไอจีมัน มันอัพสถานะบ่อยขึ้นหลังจากที่เลิกกัน บ่อยกว่าตอนที่คบกันเป็นไหนๆ จากที่ไม่เคยโพสต์อะไรเลย เขาว่านั่นก็ดีเขายังรู้ความเป็นไปของมัน
‘ดีใจ’
ดีใจอะไร
มันอัพสถานะอีกแล้ว ส่วนใหญ่ก็เป็นสถานะสั้นๆ แบบนี้ ครั้งนี้จะเกี่ยวกับเขามั้ย

วันนี้ฟ้าครามใกล้พ้นสภาพนักศึกษาที่แท้จริง วันสอบวันสุดท้ายของปีห้าคณะบัญชี ผ่านมาอีกสองอาทิตย์ที่เจอเมฆ เพื่อนๆในกลุ่มนัดเลี้ยงฉลองวิชาสุดท้ายที่สอบ ตอนโปรเจ็คจบก็จัดไปแล้วครั้งนึง  ตอนนั้นไม่มีเรื่องคิดมาก ครั้งนี้มีเรื่องชวนให้คิดมากเพิ่มเข้ามา ขอดื่มให้เมาได้มั้ย
“คราม สองทุ่มเจอกันนนนน”
พีชเพื่อนผู้หญิงที่เป็นคนเดียวที่มาจากห้องเดียวกันตอนม.ปลายเตือนเขาก่อนจะแยกย้าย
เมื่อคืนไม่ได้นอน ขอนอนสักหน่อยแล้วกัน
.
.
.
“เมาแล้วว่ะ”
พีชพูดขึ้นหลังจากที่เห็นเพื่อนรักซัดเหล้าเข้าปากมากกว่าปกติ เป็นที่รู้กันในกลุ่มเพื่อนว่าฟ้าครามอยู่ในสถานะเก็บศพเพื่อนมากกว่าจะให้เพื่อนมาเก็บศพ ครั้งนี้เข้าร้านมาได้ไม่ถึงสองชั่วโมง ฟ้าครามก็สลบฟุ่บลงกับโต๊ะแล้ว
“มันร้องไห้ด้วยว่ะ เป็นไรวะ”
“โอ๊ยยยยยยยยย ไอ้เวรเมฆ”
พีชบ่นอย่างโมโหตอนเห็นน้ำตาเพื่อนสนิทไหล เพื่อนคนอื่นได้แต่งงว่าหญิงสาวจะบ่นถึงคนชื่อเมฆทำไม
“ดูมันไว้ เดี๋ยวมา”
พีชไม่ได้อธิบายอะไร เจ้าตัวเดินออกจากโต๊ะไปแล้ว นึกเป็นห่วงไม่น้อยที่อยู่ๆไอ้ตัวร่าเริงของเพื่อนๆเศร้าขนาดนี้ รู้แหละว่ามันเศร้าแต่ก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ที่มาวันนี้ก็กะจะให้มันพาปล่อยอารมณ์ด้วย
พีชกลับมาแล้วกลับมาพร้อมผู้ชายตัวสูงใหญ่ สูงโดดเด่นกว่าทุกคน ออร่าความเป็นผู้ดีแผ่ออกมาจนไม่คิดว่าคนอย่างพีชมันจะไปรู้จักได้
“เอากลับไปด้วย” พีชบอก
“อือฮึ”
“เอาแฟนเก่ากลับแล้วไม่รับคืน”
“รู้แล้วน่ะ ขอบใจนะพีช”
“พวกมึงก็อย่างงี้อะ เอะอะๆก็ให้กูช่วย ไม่มีกูนะ…”
พีชบ่นต่อไป
“ไม่เอามาคืนหรอก”
เมฆยิ้ม ประคองร่างโปร่งออกจากร้าน
ไม่เอามาคืนในฐานะแฟนเก่าหรอก
พอแล้ว…


วางเจ้าตัวร่าเริงที่พักนี้ไม่ร่างเริงไว้บนเตียงของคอนโดเขา เมฆเช็ดตัวให้พร้อมแล้วก็เปลี่ยนชุดให้ด้วย ฟ้าครามดูสบายตัวขึ้นมานิดน่อย เขาสังเกตความเปี่ยนแปลงของฟ้าครามไปด้วย
ยังตัวเท่าเดิมเลย
เจ้าคนน่ารักเอ๊ย

ตื่นแล้ว
เมฆมองคนที่ขยุกขยิกบนเตียง เขาตื่นนานแล้ว นานพอที่จะเตรียมอาหารเช้าให้เจ้าตัวน่ารักของเขาแล้วมานั่งมองเจ้าตัวน่ารักที่กำลังหลับ
ตอนตื่นยังน่ารักเลย
ฟ้าครามไม่ได้เป็นผู้ชายตัวเล็กน่ารักเป็นผู้ชายตัวสูงโปร่ง ดูสะอาด และสบายตา เหมือนคนที่ถูกดูแลมาอย่างดี สำหรับเมฆมันคือเจ้าตัวน่ารัก เรียกมันว่าตัวน่ารักในใจตลอด มันไม่เคยรู้ และถ้ารู้คงอาละวาดน่าดู
“นอนต่อได้”
เมฆพอเห็นมันทำท่าจะลืมตา คิ้วเล็กๆนั้นขมวดน้อยๆ เหมือนรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่คนเดียว
ฟ้าครามดีดตัวขึ้นเร็วเกินไป ดูเหมือนจะยังแฮงค์ด้วยๆ มันทำท่าจะปล่อยของออกมาด้วย เมฆรีบดึงมันขึ้นไปที่ห้องน้ำก่อนที่มันจะปล่อยออกมาจริงๆ
“อาบน้ำเลยแล้วกัน”
เมฆบอกหยิบเสื้อผ้าของเขาที่เตรียมไว้ให้ส่งให้พร้อมผ้าเช็ดตัวและแปรงสีฟันที่ยังไม่ได้ใช้
“พวกสบู่ก็ใช้ไปเลยนะ”

อาบน้ำเสร็จแล้ว
ฟ้าครามไม่รู้ต้องวางตัวยังไงเมื่ออยู่ต่อหน้าแฟนเก่า
คนตรงหน้ายังทำตัวปกติ ทานอาหารเช้าที่เกือบเที่ยงเหมือนว่าเขาไม่ได้อยู่ด้วย ทั้งๆที่เขาแทบจะไม่กล้าจะกินด้วยซ้ำ
“มึง ทำไม...”
“กลับมาแล้ว”
“…”
“ยังเหมือนเดิมนะ”
“...”
“ไม่อยากเป็นแฟนเก่าแล้ว”
“...”
“คบกันนะ”
“...”
“...”
“ไม่ได้หรอก”
“...!!!”
“ยังไม่ได้จีบเลย”
----------------------------------------------------จบ----------------------------------------------------------------------------

แต่งครั้งแรกในเล้า ลงเรื่องที่จบครั้งแรกด้วยค่ะ ฮ่าๆ
ไม่คิดว่าจะได้อารมณ์มาแต่งตอนกำลังอ่านหนังสือสอบไฟนอล หลังเราสอบเสร็จเราจะมาลงตอนของเมฆนะคะ จริงๆก็จบแล้วแหละ แต่กลัวคนจะงงทำไมเมฆยอมเลิก แล้วเมฆไม่กลับไทยหรอช่วงห้าปี

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ รัก

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
Re: (เรื่องสั้น) ...คิดถึง... (จบ)
«ตอบ #3 เมื่อ08-12-2017 09:41:45 »

มาต่ออีกหน่อยก้อดี..ขอตอนเค้ามุ้งมิ้งกันบ้างได้ไหม เป็นกำลังใจให้จ้า  :pig4:

ออฟไลน์ คุณบี๋

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 119
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: (เรื่องสั้น) ...คิดถึง... (จบ)
«ตอบ #4 เมื่อ08-12-2017 09:51:37 »

อยากอ่านตอนสองคนสวีทกันจังค่าา  :hao7:

ออฟไลน์ Mayana

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 424
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-2
Re: (เรื่องสั้น) ...คิดถึง... (จบ)
«ตอบ #5 เมื่อ13-12-2017 01:16:48 »

 o13 o13 o13
 :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ unicorncolour

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1001
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
Re: (เรื่องสั้น) ...คิดถึง... (จบ)
«ตอบ #6 เมื่อ13-12-2017 02:07:59 »

ขอพิเศษใส่ไข่สักตอนสองตอนได้มั้ย..กำลังน่ารักเลย  :ling1: :ling1: :ling1:

ออฟไลน์ khundalah

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ฟ้าครามเป็นมนุษย์ขี้อ่อย
คิดว่าน่ะนะ
เมฆคิดอยู่บ่อยสมัยๆที่คบกัน ฟ้าครามชอบอ่อย อ่อยแบบไม่ได้ตั้งใจ กับคนอื่นไม่รู้ว่าโดนอ่อยเหมือนเขามั้ย แต่เขานี่โดนบ่อยมาก
ตอนนี้ก็เหมือนกัน
“ฟ้า...”
เขาเรียกอีกฝ่ายอย่างอ่อนใจ บอกครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ตัวน่ารักที่ตอนนี้กำลังกลายร่างเป็นตัวขี้อ่อยยังคงทำมึน
“มันไม่ได้เลอะสักหน่อย”
“ตอนนี้อะใช่”
“ก็ยังไม่หก”
“ถ้ามันหกมึงโดนแน่”
เมฆกัดฟันขู่
ฟ้าครามมันเอาไอศกรีมขึ้นมานั่งกินบนเตียง นั่นแหละที่เขาโมโห เดิมทีเมฆเป็นมนุษย์เกลียดสิ่งไม่เป็นระเบียบทุกอย่างบนโลก ยิ่งตั้งแต่อยู่หอที่อังกฤษ คุณภาพการใช้ชีวิตเขาสูงขึ้นมา
ห้ามเอาอะไรขึ้นกินบนเตียง ห้ามทำงานบนเตียง ก่อนเข้าห้องต้องล้างเท้าก่อนทุกครั้ง เสื้อผ้าทุกตัวที่ใส่ต้องผ่านการรีดให้เรียบร้อย หนังสือบนชั้นต้องวางเป็นหมวดหมู่ เมื่อก่อนก็ไม่ขนาดนี้หรอกเพียงแต่ที่เพิ่มขึ้นมาก็เพราะตอนอยู่นู่นตลอดสี่ปี เมฆไม่มีแม่มาช่วยจัดห้องให้อย่างทุกครั้ง ต้องหยิบจับทำอะไรเองให้เป็น  พอเห็นอะไรไม่เรียบร้อยหน่อยเขาก็ไม่พอใจแล้ว
และไอ้ตัวขี้อ่อยนี่กำลังทำเขาโมโหโดยการเอาไอศกรีขึ้นมานั่งกินบนเตียงของเขา
นั่นไม่ได้ทำให้โมโหเท่าไหร่หรอกเอาจริง
ที่ทำโมโหคือแกล้งกลบเกลื่อน อย่างไอ้เขาอะหรอจะโกรธฟ้าครามได้
กลบเกลื่อนความเขินอะ
ไอ้ฟ้า ไอ้ขี้อ่อย
มันกำลังนั่งกินไอติมรสช็อกโกแลตยี่ห้อดังบนที่นอน พอไอติมทำท่าจะหยดลงมา มันก็ใช้ลิ้นเล็กๆเลียเข้าให้ ท่านั่งก็ไม่ได้ระวังอะไรมากเอียงคอทีเห็นถึงไหนต่อไหน
ใช่ เอียงคอนั่นแหละ
ฟ้าครามกับเสื้อบาสจากเรื่องคุโรโกะโนะบาสเก็ต การ์ตูนบาสชื่อดังที่ตัวเอกหัวสีฟ้าแต่ชื่อแปลว่าสีดำ กางเกงกางเกงบอลธรรมดา ขาสั้นที่มองแล้วก็อยากยกมือขึ้นลูบ เสื้อบาสก็ชวนให้ล้วง
โคตรหื่น
เขานี่แหละโคตรหื่นเลย
“อย่ามองมากได้ปะ ไม่ได้เป็นไรกันเนี่ย”
“มึงให้ท่ากูอะ กูจะฟ้องแม่มึง” เขาย้อน
“ไม่ให้ท่า!!!”
“ขี้อ่อย”
“ไม่ได้อ่อยด้วย!”
เมฆเลิกสนใจคนบนเตียง กลับไปนั่งทำงานบนโต๊ะเขากลับไทยมาเกือบปีแล้ว ช่วงเวลาที่ฟ้าครามยังเรียนไม่จบ เมฆก็ทำงานที่บริษัทของครอบครัว เรื่องที่เขากลับมาทันทีหลังเรียนจบมีแค่พีชที่รู้ และพีชเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่รู้สาเหตุที่เขาไปเรียนอังกฤษ
นึกย้อนกลับไปตอนที่อยู่ม.ปลาย ตอนที่เขารู้ตัวว่าไม่ได้คิดกับฟ้าครามเพียงแค่เพื่อน ตอนนั้นเขายอมรับว่าเครียด เครียดมากด้วย  ครอบครัวเขามีเชื้อสายจีน การที่จะยอมรับเรื่องอะไรแบบนี้มันยาก ตอนนั้นโชคดีที่อาม่าเข้าใจ เพียงแต่
‘แล้วป๊าลื้อล่ะ’
ใช่ อาม่าเข้าใจแล้วป๊าจะเข้าใจเขามั้ย ป๊าใจดีแต่ป๊าก็เป็นคนหัวโบราณ เขาจำได้เรื่องเจ้มีแฟนได้ กว่าเจ้กับแฟนจะได้คบกันปาไปเป็นปี เพราะป๊ามองว่าเจ้เพิ่งเข้ามหาลัย(แต่เจ้อยู่ปี2) ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม ทั้งๆที่เจ้เป็นผู้หญิงฉลาด ไม่มีทางเลือกคนรักที่ตัวเองมองว่าไม่ดีได้ กว่าแฟนเจ้จะทำให้ป๊ายอมรับได้ก็ปีกว่าแล้ว ตอนนี้เจ้กับแฟนก็แต่งงานกันแล้ว มีหลานน่ารักๆสองคน
เรื่องของเจ้ยังโดนขนาดนั้นแล้วเขาล่ะ เขาที่ชอบผู้ชายด้วยกัน
ตอนนั้นอาม่าบอกให้พาฟ้าครามมาเล่นที่บ้านบ่อยๆ ให้ป๊าเห็นหน้าค่าตาบ้างอะไรบ้าง เขาก็ทำตาม จนช่วงม.ห้า เขากับฟ้าครามก็คบกัน ตอนนั้นเมฆก็ปรึกษาอาม่าอีก เพิ่มเติมคือแม่รับรู้แล้ว แม่เขาไม่ได้ว่าอะไร เพราะแม่เขาก็เอ็นดูฟ้าครามไม่ได้น้อยกว่าอาม่า แม่เขาแอบมาบอกว่าป๊าอยากให้เขาเรียนมหาลัยที่อังกฤษเหมือนเจ๊ก เขายิ่งต้องรีบทำอะไรสักอย่าง
และสุดท้ายเขาตัดสินใจบอกป๊าช่วงกำลังเรียนจบม.หก เขาตัดสินใจที่จะบอกป๊าโดยแลกกับเรื่องที่เขาจะไปเรียนที่อังกฤษตามที่ป๊าต้องการ
‘ป๊ารู้อยู่แล้วว่าเมฆคบฟ้าคราม’
‘แต่เมื่อลูกรับปากว่าจะไปเรียนอังกฤษก็ทำตามด้วยนะ’
โคตรอึ้ง!
แล้วแม่ก็มาเล่าให้ฟังว่าที่ป๊ารู้เพราะสายตาที่เขามองฟ้าครามมันไม่เหมือนเพื่อนมองเพื่อน ป๊าเองไม่ได้ว่าอะไรด้วย ก็ป๊าเอ็นดูฟ้าครามขนาดนั้น
นั่นแหละ ไอ้ตัวน่ารักมันน่ารักขนาดนั้น ใครๆก็รักมันทั้งนั้น
ตอนแรกนึกว่าจะมีดราม่าในบ้าน กลายเป็นว่าเรื่องทั้งหมดเขากับอาม่าดราม่าไปเองซะงั้น จนมีเรื่องดราม่าจริงๆเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว ตอนที่เขาบอกไอ้ตัวน่ารักว่าจะไปเรียนอังกฤษ
เขากับฟ้าครามเลิกกัน
เลิกกัน!!!
ตอนนั้นโนบอกเลิกอยากจับตัวมันมาเขย่งแรงๆ มันคิดอะไรอยู่วะ พอตั้งสติได้ เขาก็รู้ตัวว่าอังกฤษกับไทยมันคนละที่เลยนะ ช่วงสี่ปีที่เขาไปเรียน ฟ้าครามอาจจะหมดรักเขาแล้ว อาจจะเจอคนที่รักมากกว่า เขากลัวการที่จะต้องโดนบอกเลิกเพราะระยะห่าง ดังนั้นโดนบอกเลิกตอนนี้ยังดีกว่า ถ้าเกิดกลับมาแล้วความรู้สึกของมันยังไม่เปลี่ยนเขาก็จะกลับมา
ช่วงที่ห่างกันใครว่าเขาไม่หวงไม่ห่วงไอ้ฟ้ากัน แต่เพราะพีช เพื่อนร่วมชั้น เพื่อนอีกคนที่เขาค่อนข้างสนิทด้วย เมฆวานให้พีชคอยส่งข่าวเรื่องฟ้าครามให้เขารับรู้ คอยบอกว่าใครทำท่าจะมาจีบ แต่ไม่ได้ขอให้พีชขวางนะ เพียงแค่อยากรู้ความเป็นไปของฟ้าครามของเขา
‘มึงอัพเฟซบุ๊คบ่อยๆดิ ให้ไอ้ฟ้ารู้ว่ามึงไม่ได้มีใคร’
นั่นคือคำแนะนำที่พีชบอกเขามา เมฆทำตาม ช่วงที่กลับไทย แอบตามไปเฝ้ามันที่มหาลัยบ่อยๆด้วย ขอให้พีชส่งรูปตอนมันเข้าร่วมกิจกรรมของมหาลัย ก็ไอ้ตัวน่ารักมันไม่ชอบอัพสเตตัสเขาจะไปตามเช็คจากไหนล่ะถ้าไม่ใช่พีช
ปี1
ช่วงรับน้อง  รูปที่ฟ้าครามโดนรุ่นพี่จับมัดผมจุก แก้มมีสีแดงป้ายไว้
โคตรน่ารักเลย ผมยาวแล้ว น่ารักโคตรๆ เจอกันจะจับมันมัดจุกให้ดูบ่อยๆ
ช่วงมันซ้อมร้องเพลงประสานเสียง  รูปฟ้าครามกำลังกินข้าวกล่องที่รุ่นพี่ซื้อมาให้
หน้าโคตรเหนื่อย พักผ่อนบ้าง อย่าทำให้เป็นห่วงได้มั้ย
ช่วงแข่งรองเพลงประสานเสียง  รูปฟ้าครามและเพื่อนๆในโต๊ะกำลังแข่งที่มหาวิทยาลัยอีกศูนย์ รูปที่มันแอบผิดหวังทีไม่ชนะการแข่ง
ไม่เป็นไรนะ มึงทำเต็มที่แล้ว
(มีต่อด้านล่างนะคะ)

ออฟไลน์ khundalah

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: (เรื่องสั้น) ...คิดถึง... (จบ)
«ตอบ #8 เมื่อ15-12-2017 20:28:13 »

ปี2
รับน้อง รูปฟ้าครามซ้อมเต้นเพลงก่อนวันรับน้อง รูปฟ้าครามกำลังแจกข้าวให้น้องวันเฟิร์สมีต รูปฟ้าครามเต้นแจ่วเรือ รูปฟ้าครามแจกน้ำให้น้องวันOrientation
โคตรเด็กกิจกรรมเลย พักบ้างมั้ยเนี่ย
วันที่พีชส่งข่าวมาบอกว่าน้องรหัสเป็นผู้หญิง แล้วหลังจากนั้นพีชก็บอกเขาว่าน้องรหัสทำท่าจะจีบไอ้ตัวน่ารักด้วย เขาเลยขอดูหน้าน้องรหัสฟ้าครามหน่อย พอเห็นก็ใจฝ่อขึ้นมา
...ก็น้องเขาดูเรียบร้อย น่ารักดีนี่ว่า ไอ้ตัวน่ารักเขาจะหวั่นไหวก็ไม่แปลก
‘ให้กูขวางให้มะ’
นั่นคือสิ่งงที่พีชถามเขา แต่เขาปฎิเสธไป ฟ้าครามจะชอบใครเขาอยากห้ฟ้าครามเลือกเองมากกว่า
‘มึงก็งี้อะ สุดท้ายก็หง่อยเอง’
ปี3
มีช่วงที่เขาแอบไปส่องฟ้าครามช่วงกลับไทย จริงๆก่อนหน้านี้ก็ไป แต่เห็นได้แปบๆเอง เนี่ยอุตส่าห์เช็คอินว่ากลับไทย อยากให้มันแวะมาเล่นที่บ้านเขาช่วงเขากลับไทยบ้าง แต่มันก็ไม่มา ทั้งๆที่ปกติอาม่าบอกมันมาเล่นกับอาม่าบ่อยๆ อาม่าก็ดี ชวนมันมาบ้านไม่ให้ฟ้าครามลืมเขา
อาม่าคือผู้สนับสนุนรายใหญ่จริงๆ!
กลับมาตรงนี้ต่อ เมฆโทรบอกพีชว่าอยากแวะไปที่มอ พีชก็แสนรู้ลากฟ้าครามมานั่งร้านกาแฟด้านหน้า อืม ค่อยแอบส่องสะดวกหน่อย เมฆคิดงั้นนะ แต่…
‘มึงงงงงงง เมื่อกี้เจอผู้โคตรหล่อ หล่อมาก ดูดีโคตรๆอะ’ เพื่อนคนนึงของฟ้าครามที่เข้ามาใหม่เป็นคนพูดขึ้นแล้วยังมีเพื่อนอีกสองคนนั่งลงเก้าอี้ที่ว่าง
‘แฟนก็มีแล้วยังไปหวีดตัวผู้อื่นอีกเนอะ’
‘เออน่ะ คนนี้นั่งโต๊ะนั่นอะ ตอนเดินผ่านหน้าร้านกูเห็น งามดีงามละเอียดโคตร’
เมฆไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังตกเป็นหัวข้อสนทนา เขาแค่แอบฟังและคิดว่าใครสักคนในร้านคงเป็นคนที่เพื่อนฟ้าครามพูดถึง
‘มึงเห็นเหมือนใช่ปะ’
‘เออ แต่หน้าแอบเหมือนผู้ชายในรูปมึงเลยอะไอ้คราม’
‘ใช่ๆ กูก็แอบคิด แค่เขาดูโตกว่าในรูป’
‘จริงหรอ…’ นี่เสียงฟ้าคราม
ฉิบหายละ พูดถึงเขานี่หว่า
นี่คุยกันคิดว่าเมฆไม่ได้ยินหรือไง ในร้านเสียงดังก็จริงแต่หูเขานี่ผึ่งฟังบทสนทนาเต็มที่ ทำไงดีวะ
‘เป็นไอ้เมฆไม่ได้หรอก มันอยู่อังกฤษ’ พีชช่วยพูดแก้ต่าง
ขอบใจมากเพื่อนกลับมาคราวหน้าเดี๋ยวซื้อน้ำหอมวิคตอเรียซีเคร็คมาฝาก เมฆแอบทดไว้ในใจ
‘มึงกลับไปไป๊’
พีชเพื่อนรักส่งข้อความไล่ให้กลับ แอบเหลือบมองไปที่มันหง่อยๆ พีชก็ถลึงตาใส่ มึงจะกลับไม่กลับ แปลได้อย่างงี้เลย
กลับก็ได้
ปีนี้เห็นหน้านานกว่าทุกทีก็มีความสุขแล้ว
ปี4
เมฆรับรู้แค่ข่าวทั่วไปของฟ้าคราม ปีนี้เมฆไม่ได้กลับไทยเพราะเขาอยู่ปีสุดท้ายแล้ว เร่งทำโปรเจ็คจบเต็มที่ เรียนจบก็ไปแฮงเอ้าท์กับเพื่อนๆที่อังกฤษเดือนสองเดือนก่อนจะกลับมาทำงานบริษัทที่บ้าน
ปี5
ระหว่างทำงานถ้าช่วงไหนว่างๆ เขาก็แอบไปส่องฟ้าครามบ่อยๆ จนรู้ว่ามันยังชอบสั่งโกโก้เหมือนเดิม ร้านประจำที่ชอบสั่งคือร้านกาแฟ
‘กลับมาอยู่นี่แล้วก็กลับไปคบเลยดิ’
‘ไม่เอา รอมันเรียนจบก่อน ปี5ธีสิคนี่ กัวมันเครียด’
จริงๆนั่นแค่ข้ออ้าง เขากลัว กลัวว่ามันจะไม่กลับมาคบกันอีก กลัวว่าเวลาห้าปีมันจะเปลี่ยนไป จนวันนั้นที่ร้านกาแฟ เขาแอบไปส่องมันเหมือนทุกที เขาว่างไปแอบดูแค่วันอาทิตย์ ถ้าโชคดีก็เจอ ก็ฟ้าครามไม่ได้กินโกโก้ตลอดนี่ วันนั้นไม่รู้ว่าไอ้ตัวน่ารักมันไม่เห็นเขาหรือยังไง โต๊ะนั่นเป็นโต๊ะประจำที่เขาเอาไว้ส่องฟ้าครามเลยนะ มันวางกระเป๋ษไว้แล้วไปสั่งน้ำหวาน เขาทำอะไรไม่ถูกได้แต่ก้มหน้าอ่านหนังสือที่ชอบหยิบมาอ่านฆ่าเวลาเหมือนทุกที
จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปหรอ...
สุดท้ายเมฆก็ตัดสินใจทักออกไปและภาวนาในใจ
‘ฟ้า...’
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี



“ฟ้า...”
เมฆตัดสินใจละมือจากงานทุกอย่างที่เอากลับมาทำ เขาย้ายตัวเองไปหาฟ้าครามที่นอนอ่านการ์ตูนบนเตียงของเขา ทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วกอดไอ้ตัวน่ารักเอาไว้ ฟ้าครามก็ดีใจหายนอนนิ่งๆให้อีกคนกอด
“ฟ้า”
“หืม”
“ฟ้า...”
“อะไร”
“พร้อมที่จะกลับมาคบกันอีครั้งมั้ย”
“...”
“กูพร้อมแล้วนะ...”
“คิดว่าจีบติดแล้วหรอ”
“จีบติดแล้วดิ ไม่งั้นมึงคงไม่มานอนอ่อยงี้หรอก”
“เหี้ย”
“รักมึง”
“...”
“รักฟ้า”
“....”
“อย่าเงียบดิ”
“ให้เวลากูเขินหน่อย บ้าบอ”
“คบปะ”
“รักเหมือนกัน อย่าทิ้งกูอีกนะ”
“สัญญา”
คำสัญญาที่มาพร้อมกับจูบที่แสนคิดถึงแผ่วเบาเหมือนครั้งล่าสุดเมื่อห้าปีก่อน เพียงแต่ครั้งนี้ไม่ปวดใจเหมือนตอนนั้น
....คิดถึง...
I always miss you even though maybe you forget me.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



เมฆดูรักฟ้าเนอะ อบสงสาร คุณป๊ารู้อยู่แล้วนี่หว่า ไปอังกฤษฟรีเลย ฮ่าๆๆ

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
น่ารัก..กกกก ขอบคุณที่มาต่อให้   :mc3: :mc3: :mc3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Papangtha

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 579
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
น่ารักกกก อย่าเลิกกันอีกนะ

ออฟไลน์ คุณบี๋

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 119
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
คบกับแล้วววววว  :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ unicorncolour

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1001
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
แล้วพิเศษใส่ไข่ก็มา...ขอบคุณจ้า  :pig4: :pig4: :pig4:


ออฟไลน์ wichiwiwie

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
 :-[ :L2: :L1: :pig4:

น่ารักมากๆเลย พี่แพลนจะเขียนต่อไหมนะ
รออ่านอีก

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ กาแฟมั้ยฮะจ้าว

  • Let me hug you tight, and I’ll make you feel how important you are.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 920
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +570/-0
ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ :a2:

ออฟไลน์ Keane

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 247
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-0

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด