หัวข้อ: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!

[minkking]

http://media.imeem.com/m/oKNZDI2iRq




   จนกระทั่งเสร็จงานบรรจุพี่นัทไว้รอเผาในอีก 100 วันข้างหน้า ผมยังคงอยู่เป็นเพื่อนตัวเล็ก เขายังคงไม่พูด กับใคร ชอบนั่งเหม่อบ่อยๆ ผมคงดูแลตัวเล็กมากเกินไป จนอ้อเริ่มไม่พอใจ ผมเลยต้องพาอ้ออกไปเที่บยวบ้าง ทุกครั้งที่ผมไปเที่ยวกับอ้ะ ผมก็โทรเช็คตลอด บางทีไอ้เก้งก็ไปอยู่แทนผม ผ่านไปเป็นเดือนผมเริ่มวางใจ ตัวเล็ก ยังเหม่อบ้าง แต่ก็กลับมาทำงาน พูดคุยกับคนอื่นบ้าง

   จนวันที่ 15 กันยา วันเกิดตัวเล็ก เราไม่ได้ฉลองกันเหมือนเคย เพราะรู้ว่าตัวเล็กคงไม่อยู่ในอารมณ์อยากฉลองกับใคร ผมกับไอ้เก้งเลยมานั่งเล่นที่บ้านมัน หลวงพีทั้งสองยังบวชอยู่ เลยไม่ได้มาด้วย ตอนเช้าตัวเล็กก็ขอให้พาไปวัด ใส่บาตรทำสังฆทาน แล้วก็ให้อาหารปลา จนบ่ายๆ เรากลับมาบ้าน ที่บ้าน เด็กที่บ้านตัวเล็กก็บอกว่ามีของส่งมาให้ตัวเล็ก วางอยู่ที่โต๊ะกระจก พอพวกผมเข้าไปดูก็เห็นดอกกุหลาบขาวช่อโต วางอยู่บนโต๊ะ ตัวเล็กเดินไปดู แล้ววหยิบการ์ดมาอ่าน พออ่านจบ น้ำตาเขาก้ไหล จนผมต้องรีบเข้าไปดู พอเห็นการ์ดผมได้แต่อึ้ง มันลงชื่อพี่นัท พี่เขาคงสั่งไว้ก่อนเสีย แล้วเพิ่งส่งมาให้วันนี้  ผมรีบกอดตัวเล็กไว้ เขาปล่อยโฮออกมา นาน นานจนผมกลัว ว่าเขาจะเป็นอะไรไป จนเขาดีขึ้น
"บ่าง...กูฝากกุหลาบไปให้เขาทำให้ที ทำยังไงก้ได้ให้มันอยู่นานที่สุด ทำเพื่อกูหน่อยได้ไม๊"
"ได้มึง ..เดี๋ยวพรุ่งนี้กูเอาไปทำให้ ตอนนี้มึงเก็บไว้ดูก่อนนะ" ตัวเล็กพยักหน้า นั่งเหม่อมองกุหลาบ อยู่อย่างงั้น

   รุ่งขึ้นผมทำตามสัญญา เอากุหลาบไปทำให้เขา แล้วแวะไปหาอ้อเพราะ น้องเขาเริ่มงอนที่ผมไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ผมก็เลยไปหาเขาบ้าง เดี๋ยวจะหาว่าไม่สนใจ ผมก็พาไปทานข้าว ดูหนังเหมือนเดิมแหละครับ จนกำลังจะกลับห้องอ้อ ตัวเล็กก็โทรเข้ามา
"บ่าง...มึงอยู่ไหนวะ" เสียงเขาดูเพลียๆ ผมเริ่มรู้สึกไม่ดี
"อยู่เซ็นทรัล ลาดพร้าว มึงอยู่ไหน"
"กูอยู่บ้าน....มึงรีบมาหากูหน่อยได้ไม๊ นะ รีบมาหน่อย" ผมเริ่มใจคอไม่ดี เพราะเสียงเขาดูแย่มาก
"เออ ๆ เดี๋ยวกุไป รอนั่นแหละ" ผมวางสาย แล้วรีบบอกอ้อ
"อ้อ รีบกลับกัน เดี๋ยวพี่ต้องไปดูชะนีมันหน่อย" ยังไม่ทันที่เค้าจะตอบรับหรือปฏิเสธ ผมก็ลากไปที่รถ ตอนนี้ห่วงตัวเล็กมาก บางอย่างบอกผมว่า เกิดเรื่องแน่ๆ พอขึ้นรถได้ ระหว่างที่ขับออกมา อ้อก็เปิดฉากทันที

"พี่บ่าง..ทำไมพี่ต้องห่วงพี่ชะนีขนาดนั้น เขาเป็นแค่เพื่อนพี่นะ"
"อ้อ ก้เห็น เขากำลังเสียใจ พี่ก็ต้องดูแลสิ"
"แต่นี่มันมากไปรึเปล่าคะ แค่โทรมาพี่ก็รีบไปแบบนี้ มันไม่ใช่เพื่อนแล้วค่ะ" ผมด้วยความที่ห่วงตัวเล็ก และเริ่มรำคาญเลยพูดไป
"อ้อ จะเอายังไงกับพี่ พี่จะห่วงเพื่อนดูแลเพื่อนนี่ไม่ได้รึไง พี่ก็เป็นแบบนี้แหละ พี่ติดเพื่อน เห็นเพื่อนดีกว่าแฟน อ้อจะเอาไงว่ามา พี่เริ่มเบื่อที่เราต้องมาทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ"
"พี่บ่าง ทำไมพี่ต้องพูดแบบนี้ด้วย..เอาสิถ้าเพื่อนพี่สำคัญนัก พี่เลือกเอา ถ้าพี่เลือกอ้อ ก็ไปห้องอ้อ อย่าไปหาเพื่อนพี่ แต่ถ้าไม่ เราก็จบ เลือกเอา" ผมไม่ตอบอะไร แต่พอถึงทางเข้าหออ้อ ผมก็จอดรถ
"ลง พี่รีบ" อ้อคงโมโห ปิดประตูรถกระแทกดังมาก ผมไม่สนใจแล้วครับ ในตอนนี้บอกได้อย่างเดียวอะไรก็ไม่สำคัญเท่าตัวเล็ก
   
   เหมือนลางสังหรผมจะเป็นจริง ตอนเข้าไปในบ้าน บ้านเงียบเหมือนไม่มีคนอยุ่ ผมส่งเสียงเรียก ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ ใจผมร้อนเป็นไฟ รีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องเขาทันที ภาพที่เห็นทำเอาผมใจจะขาดอีกครั้ง ตัวเล็กนอนอยู่บนพื้นข้างเตียง รอบๆตัวเต็มไปด้วยเลือด กลิ่นเลือดคลุ้งไปหมด เรียกว่ารอบตัวเขามีแต่เลือด ที่ข้อมือมองดูก็เห็นรอยแผลยาวที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเกิดจากอะไร ตัวเล็กนอนนิ่งผมรีบวิ่งไปกดตรงแผลห้ามเลือด เอาผ้าเช็ดหน้าพันไว้ แล้วอุ้มมันขึ้นรถทันที เลือดมันไหลออกมามากจนผมกลัว ผมพยายามเรียกเขาไปตลอดทางจนถึงโรงพยาบาล ทันทีที่เขาเข้าห้องฉุกเฉินไป ผมได้แต่ภาวนาให้เขาปลอดภัย ถือว่าโชคดีคราวนี้ผมพาเขามาโรงพยาบาลทัน เขาปลอดภัย พักไม่กี่วันก็กลับบ้าน พวกผมและแม่ ไม่ถามอะไรเขา ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก แต่ไม่เคยปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวอีก

   แต่มันก็พลาดจนได้ เพียงอีกไม่กี่วันหลังจากนั้น เขาก็ถูกพาเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง จากการกินน้ำยาล้างห้องน้ำ ดีที่ไอ้กวางไปเจอเร็วแล้วหมอยังล้างท้องให้ทัน ผมเริ่มเครียด และไม่เข้าใจ รู้ว่ายังรักพี่นัทมากๆ แต่ทำไมต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้ ถึงหมอจะล้างท้องให้ทัน แต่ผลข้างเคียงที่เกิดขึ้นก็ยังคงออยู่ติดตัวเขามาจนทุกวันนี้ ทันทีที่เขาฟื้น ผมได้แต่ยิ้มให้
"ไงมึง...กูให้เอาเป็ดล้างปากแค่เนี๊ยะ ประชดกูแดกเข้าไปเลยหรอ"
"เชี่ย" แม้จะดูเพลียๆ แต่ก็ยังปากดีครับ ไอ้เก้งกับไอ้กวางที่เข้ามาทีหลังพอเห็นว่าเขาฟื้นก้เดินมาหา ไอ้เก้งก็กวนตีนใส่มัน
"อ้าว ตื่นแล้วเหรอมึง กูนึกว่าจะได้แดกข้าวต้มซะแล้ว"
"รองานมึงแล้วกัน ไอ้เชี่ยเก้ง" ยังคงปากเหมือนเดิม ไอ้กวางเดินเข้าไปกอด แล้วร้องไห้ ผมได้แต่มอง
"ทำไมต้องทิ้งพวกกูด้วย...พวกกูทำอะไรผิด ทำไมมึงต้องหนีกู.." กวางมันร้องไปถามไป ตัวเล็กกอดไอ้กวางไว้
"กวาง...กูไม่ได้หนี กูไม่ได้อยากตาย กูแค่อยากไปสัมผัสความรู้สึกก่อนตาย...เผื่อกูจะได้เจอ...พี่นัท" ผมเดินไปลูบหัวตัวเล็ก
"แล้วไง...เจอมั้ย" ตัวเล็กนิ่งไปแล้วส่ายหัว
"...ไม่..."
"งั้นก็ไม่ต้องทำแล้ว....พี่นัทคงเป็นห่วงถ้ามึงยังทำร้ายตัวเอง...บางทีถ้ามึงรออยู่ แล้ววันไหนที่พี่นัทพร้อมจะให้เจอ....มึงอาจจะได้เจอเขาก็ได้" ตัวเล็กพยักหน้า  ไม่พูดอะไร กอดไอ้กวางไว้แน่น ไม่มีน้ำตา  ผมรู้ว่าเขากำลังเสียใจผมเลยบอก
"เก้ง กวาง ออกไปบอกแม่กันว่า ชะนีฟื้นแล้ว แล้วเลยไปซื้ออะไรมากินกัน" ไอ้กวางทำท่าจะค้าน แต่เมื่อเห็นนหน้าผมมันก็เปลี่ยนใจ ออกไปพร้อมกันทั้งสามคน มาถึงหน้าห้อง ผมก็หยุด บอกให้สองคนนั้นไป แต่ตัวผมเองรออยู่หน้าห้อง สักพักเสียงร้องไห้ก็ดังลอดออกมา พอมองไปที่กระจกตรงประตูภาพตอนที่เขานั่งร้องไห้จนตัวโยน บาดใจผมจนแทบทนไม่ได้ ผมเปิดประตูเข้าไป เขาหันมามอง ผมไม่ได้พูดอะไรแค่กอดเขาไว้ เขากอดตอบและร้องไห้ออกมา  ในใจผมคิดแค่ ถ้าอยากร้องก็ร้องออกมา ผมจะอยู่ตรงนี้ จะคอยปลอบคอยดูแล ขออย่างเดียว อย่าทำร้ายตัวเองอีก ขอแค่นั้น..


TBC....

   

ปล. เรื่องซึ้งมากกกกกกก แต่พอฟังเพลงอิมาร์ช -*- เสียอารมณ์ตุ๊ดส์!!!

[nefkung]

^
^
^
^
^
^
จิ้มพี่ชะนี

ตอนนี้บอกได้คำเดียว   "แรงมาก"

[┗◎┗◎]

 

[[€]ŝĊörŦ]

แงะ...

เจ้อ่า...

กล้าทำได้ยังไง

ฮือๆ ดีนะที่ปลอดภัยมาถึงทุกวันนี้

    

[Love_me_please]

ตอนนี้คงไม่กล้าแล้วล่ะครับ

ผมว่านะ

ช่วงนี้มันขี้กลัวจะตาย

5555555+



ปล. วันนี้ตัวเล็กดื้อไปทำงานครับ กลับมาเลยมานั่งอ้อนผมอยู่ น่ารักสุดๆๆๆ


รูปข้างล่างนี่เพิ่งถ่ายเมื่อกี๊ครับ เขากินอะไรไม่ได้เลยนอกจาสตอว์เบอรี่ ผมเลยซื้อให้กิน ท่าทางจะชอบมาก กินไม่หยุดเลย 555+

[maggy]

ชะนี มีคนที่รักชะนีอยู่ทางนี้ตั้งเยอะ

อย่าทำแบบนั้นอีกนร้า

ซักวันเมื่อถึงเวลา เราค่อยไปทางโน้น ไปเจอคนทางโน้นนร้า

รักชะนีนร้า

[jedi2543]

รูปของชะนีน้อยน่ารักดีค่ะ แต่บางรูปเนี่ยจิ้นได้นะเนี่ย อิอิ



ชีวิตมีค่านะคะ ยังไงอยากให้คุณชะนีคิดถึงคนที่รักก่อนที่จะทำอะไรลงไป


อ่านแล้วเศร้า เครียด และเป็นห่วงด้วย หยุดงานหลายๆ วันก็ได้เน้อ

[/color][/b][/size]

[||WiTHOuT_YoU||]

แหม ตามาร์ช ทำไปได้ ซึ้งๆอยู่

จบกัน อุตส่าบิ๊วตั้งนาน

 

[mist]

  โหยเศร้ากระชากใจ ชะนีน้อยอายุแค่นี้ ก็เจออะไรมาเยอะนะเนี่ย


ป๋อหลอ รักษาสุขภาพด้วยนะจ้ะ คิดถึง 

[Salim021]

อืม...  ถ้าบอกว่าเข้าใจจะเชื่อมั้ยนี่



เคยทำอยู่เหมือนกัน..



ใครไม่เคยรู้สึกแบบนั้นคงไม่เข้าใจอะนะ



แต่มันเป็นอดีตไปแล้ว


ผ่านเลยไปแระกัน 

[น้ำค้าง]

ถึงจะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ก็ใจหาย น้องชะนี อย่าทำอย่างนี้อีกเลยนะ ถ้าเกิดตายไปจริงๆ คนที่เสียใจจะมีมากมายหลายคน   คนเราเกิดมาถึงเวลามันก็ต้องตายเองแหละไม่ต้องไปเร่งเวลามันหรอกนะ นะ

[minkking]

ผู้ที่เกิดเวลา 5 ทุ่มถึงตี 1 เป็น เวลาของหนู คุณที่เกิดเวลานี้จะมีบุคลิกกระตือรือร้น ร่าเริงปราดเปรียวสดใส แต่มีความระแวดระวัง ฉลาดหัวไว ไหวพริบดี ตรงไปตรงมาไม่มีเล่ห์เหลี่ยม บุคลิกท่าทางดูขรึม พูดน้อย เฉยชาแต่มีมารยาท รักเพื่อน มีความสุขในหมู่ เพื่อน ๆชอบช่วยเหลือและมีน้ำใจ จุดเด่นคือความขยัน และสะสมเก่งคุณมักมีเงินสำรองช่อนไว้ไม่มีใครรู้หรอก ชอบวางแผนการเงิน ประหยัดไม่ฟุ่มเฟือย เป็นคนมีระเบียบ บากบั่นมุ่งมั่นสูง ปรับตัวเก่ง มีความรักแบบผู้ให้ รักบ้านรักครอบครัว แต่ก็รักอิสระ ไม่อยากถูกผูกมัด กว่าจะลงเอยกับใครสักคน คิดนาน คิดลึก จนผมหงอกเลยเชียวล่ะ

อืมม มีส่วนตรงแฮะ 5555555+


ใครว่าตรงมั่งคะ ชีวิตอิชะนี 5555+

[nefkung]

^
^
^
^
จิ้มพี่ชะนีอีกครั้ง  55555+

ดวงสมพงศ์กันจริงๆโฮะๆๆๆ

ที่อ่านมามีอันหนึ่งตรงมากกกกกกกกกกกกกกก

ตรงไม่น่าเชื่อ

ตรงเว่อร์


คือ "กว่าจะลงเอยกับใครสักคน คิดนาน คิดลึก จนผมหงอกเลยเชียวล่ะ "



กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[a_tapha]

     

[minkking]

ตอนพิเศษคั่นเวลา



หวานน้ำตาลเรียงตัว หุหุ เตรียมอินซูลินด้วยค่ะ ทู๊กโคนนนนนน




   จากที่ได้เล่าไปแล้วว่าอิชะนีไปตัดตือฮวนออกนิดนุง พอเป็นกระสายไว้อ้อนผู้ชาย ด้วยความถึกส่วนตัวก็ออกจากโรงพยาบาลอย่างรวดเร็วไปลุยงานต่อ วันแรกไม่มีปัญหาค่ะ สบายๆ แต่มีความรู้สึกว่าประจำเดือนมา อิชะนีก้เออ! ประจำเดือนกรูมานะ ใส่ผ้าอนามัย ไม่ได้คิดอะไร แต่ตอนนั้นก็ปวดท้องนิดๆ นะคะ แต่คิดว่าแค่เจ้บแผลเลยไม่ได้ระวังอะไรนัก พอรุ่งขึ้นอิชะนีตื่นมาด้วยความมึนๆ อึน ๆ นิดๆ ก็ยังคิดว่ตัวเองไหว เลยลุกมานั่งคุยเอ็มไปสักพัก ก้ออกจากบ้านจะไปทำงาน มาถึงที่ทำงานก้ไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น ลุยงานๆ ทำงานไปสักพักก็วูบค่ะ!

   ตื่นมาอีกที พร้อมกับคนคนนึงที่มองอยู่ ทันทีที่ลืมตา คุณคิดว่า คนที่รู้ว่าใคร เค้าจะพุดว่ายังไงคะ


.....



.
.
.
.
.

อนุญาติให้นึกอีกที



.
.
.
.
.
.



"อิเตี้ย กรูบอกแล้วใช่ไม๊ว่าให้อยู่บ้าน ไปทำไมทำงาน แค่นี้ก็จะตายแล้ว ทำไม รีบตายรึไง เชี่ยนี่ ดื้อไม่มีใครเกิน ไม่รู้รึไงว่าคนอื่นเค้าเป็นห่วง สาดดนี่ คราวนี้กรูจะจับมึงมัดติดเตียง ลองลุกไปไหนดิ กูจะกระทืบให้ตายสมใจเลย"










-*-



ช่างเป็นบทสนทนาที่แฟนดีเด่นควรเอาเป้นเยี่ยงอย่างจริงๆ


-*-



"สาด กูไม่สบายนะเนี่ย แหกตาดูดิ กุไม่สบาย มาถึงก็ใส่ๆ เชี่ย แม่ง..เชี่ย..ด่ากรู..ฮึก...ฮึก...ฮือออออออออ เชี่ย ฮือออออ ด่ากู ฮือออออ" ปี่แตกแระค่ะ กรูอยากได้กำลังจะนะอิเชี่ย แมร่งด่ากรูซะ อิกวางเปิดประตูมาพอดี ก็มาโอ๋
"โอ๋ๆ ร้องไห้ทำไมอ้ะ ใครทำอะไร"
"ฮือออ เชี่ยบ่าง ด่ากรู ฮืออออออ"
"เชี่ยบ่าง ไปด่ามันทำไม มึงนี่ สาดด เลว เห็นไม๊ว่ามันไม่สบาย ฟายหนิ" ฮือๆๆๆ ด่ามันอีก กวาง ด่ามานน  อิบ่างทำหน้าเบื่อๆ
"กวาง..มึงแม่งโอ๋มัน มันก็เอาแต่ใจอยุ่เนี่ย" ถึงจะพูดอย่างงั้นแต่อิบ่างก็มาลูบหัวอิชะนีนะคะ ก้ได้ทีค่ะ อ้อนแมร่งสองคนใหญ่เลย อิเก้งมาทีหลังเห็นเข้าเลยมาโอ๋ด้วยอีกคน หลังจากโอ๋กันอยู่พักนึง อิชะนีก็ขอคอมมานั่งเล่นเอ็ม รอหมอมาตรวจ  สักพักหมอมาตรวจนู่นนี่ถามอาการ ไม่นานค่ะ อิชะนีก็เข้าห้องอะไรสักอย่างอีกรอบ หมอบอกว่ามีเลือดคั่งในช่องท้องให้ไปเอาออก ตอนนั้นก็ไม่รู้เรื่องอะไรนะคะเหมือนวูบๆ ไป รู้ตัวอีกที ก็ตื่นมาเบลอๆ เจอแม่กับพวกเพื่อนๆ ยืนข้างเตียง แต่ละคนมีผ้าก็อซปิดไว้ตรงแขน
"....แม่..."
"ตื่นแล้วหรอลูก เจ็บไม๊" อิชะนีปี่แตก
"..เจ้บอ้ะแม่ เค้าเจ็บ...แม่กอดเค้าที" แม่ก้กอดนะคะ แต่อิชะนีเนี่ยกอดแม่ไม่ถนัด คือข้างนึงน้ำเกลือ ข้างนึงเลือด แม่ก็กอดอิชั้นอยู่พักนึง แล้วก็ออกไปคุยอาการกับหมอ อิบ่างมันก้เดินมาหา แล้วร้องไห้ อิชั้นก้อึ้งๆนะคะ
"เป็นอะไร...ร้องทำไม"
"ตัวเล้ก...ได้โปรดนะ ต่อไปนี้อย่าดื้อกับหมอ อย่าอดทนกับอะไร เจ็บก็บอกว่าเจ็บ อย่าทำเหมือนสบายดี ทั้งๆ ที่ทรมานแบบนี้ อย่าห่วงงานมากกว่าตัวเอง ตัวเล็กรุ้ไม๊ ตัวเล็กเสียเลือดจนช็อค พวกเค้าต้องบริจาคเลือดให้ เพราะโรงพยาบาลไม่มี รู้ไม๊ ใจเค้าจะขาด ตอนที่หมอบอกว่าต้องด่วยเพราะอาการตัวเล็กแย่...อย่าทำแบบนี้อีกรู้ไม๊....เค้ารักตัวเล็กนะ...อย่าทำแบบนี้อีก...ได้โปรด รักษาตัวเอง ดูแลตัวเอง ให้อยู่กับเค้านานๆ ได้ไม๊" อิชะนีได้แต่อึ้งพูดอะไรไม่ออก คือไม่รู้ว่ามันจะหนักขนาดนี้ไง ก้เลยไม่ได้ใส่ใจมากนัก

"กูขอโทษ"
"อย่าทำอีกได้ไม๊"
"อืม"
"สัญญาแล้วนะ"
"อืมม สัญญา"


อิชั้นพักอยุ่แปบนึง หมอก็ย้ายไปที่ห้องผู้ป่วยตามปกติ อิชันก็โทรเมาท์กะอิมาร์ชแปบนุง เพราะพอดีคุยเอ็มกะมันก่อนเข้าไปดูดเลือดในท้อง ติดพันอยุ่ แล้วมันโทรมาเปงมิสคอลด้วย คุยกันได้แปบเดียวค่ะ ก็ง่วงหลับ โดยมีอิบ่างมาเฝ้า -*- แม่กรุไปไหน


   ตื่นมาตอนเช้า อิบ่างมันก้ไม่ได้อยู่ที่ที่เอาไว้นอนเฝ้า แต่มันลากเก้าอี้มานั่งจับมืออิชั้นไว้ ข้างเตียง ได้เห็นหน้ามันตอนหลับ ก้แปลกๆ ดี ปกติมันจะตื่นก่อนอิชั้นตลอด แล้วคอยปลุกให้ไปอาบน้ำ สงสัยเมื่อคืนไม่ได้นอนตอนนี้เลยยังไม่ตื่น อิชะนีก็เอามือข้างที่ว่างลูบหัวมัน แปบนุงมันก้ตื่น ทำหน้างัวเงียๆ (กรี๊ดดดดดดดดดด ว่าที่สามีกรุ หล่อสาดเหมือนกันนะเมิงงงงงงงงงง)อิชั้นยิ้มให้ มันก็ยิ้ม
"ตื่นแล้วหรอ เป็นไงบ้าง"
"ก้ดี ปวดท้องหน่อยๆ"
"อืม...หมอยังไม่ให้กินอะไร นะ หิวไม๊"
"ไม่อ้ะ..ยังไม่หิว"
"ตัวเล็กครับ"
"คะ"
"....เค้ารักตัวเล้กนะ ...อย่าทิ้งเค้านะ"
"ไม่ทิ้งงับ ....แล้วตัวโตอ้ะ จะทิ้งเค้าไม๊...ต่อจากนี้ ผมเค้าก้ต้องร่วง แล้วจะผอมลงอีก แล้วคงน่าเกลียดขึ้นแน่ๆ"
"ตัวเล็ก....สำหรับเค้าตัวเล็กเสมอนะ ไม่ว่าจะอยู่ในสภาพไหน แบบไหน ที่เค้ารักไม่ใช่ไอ้ที่อยู่ภายนอกหรอก ที่เค้ารัก มันอยู่ที่นี่...ที่ใจต่างหาก เพราะถ้าเค้ารักตัวเล้กที่หน้าตา เค้าคงเมินตัวเล้กตั้งแต่ต้นละ" -*- อ่าว หลอกด่ากรุ กรูอุตส่าห์พูดหวานๆ สาดดด
"ด่ากรูหรอ"
"ป่าวววค้าบบบ รักนะค้าบบ ใครจะกล้าว่า"




"บ่างง...ขอบใจนะ ที่อยู่ข้างๆกู"
"อืมม...ขอบใจเหมือนกันที่ยอมให้กูอยู่ข้างๆ"

เราสองคนยิ้มให้กัน แล้วอิชั้นก็ก้มหน้าลงไป ริมฝีปาก กำลัจะสัมผัสกัน เสียงประตุเปิดปัง! อิชะนีมุดเข้าใต้ผ้าห่มทันที เขินสาดดด อิกวางยืนนิ่ง อิบ่างด่ากราดดดด
"เชี่ยยย มึงจะเข้ามาทำไมตอนนี้ แมร่งเอ๊ยยย ขัดจังหวะ"
"กรูจะรู้ไม๊สาด ว่ามึงจะได้กัน เชี่ยนี่"
"ออกไปเลย เชี่ยกวาง แม่งงงง"



อิชะนีก้ปล่อยให้แม่งตีกันไป อร๊ายยยยยย เขินสาดดดดดดดดดด




จบ!!

[marchmenlo]

ใจรัีกจริงๆ น่ะคู๊ณณณ

ยังมีแรงมาเล่นแถวนี้อีกเน๊อะ ได้ข่าวว่าใส้ทะลัก 

[||WiTHOuT_YoU||]

 

เห็นด้วยกะตามาร์ช ไส้จะทะลักหละ ยังมีแรงเล่นเน๊อะคนเรา

รีบๆหายจะเจ๊ จะพาไปกินของอร่อยอีก อยากกินหนมจีนอีกอ่า

 

[jokirito]

บ่างดูแลชะนีให้ดีๆนะ เป็นห่วงจัง

[nefkung]

 


"ไส้ทะลัก"  คิดได้ ขำ5555+

ถามจริงทั้งตัวมีแผลผ่าตัดกี่แผลอยากรู้

[minkking]

ตอนนี้


4 แระ



555555555+

[┗◎┗◎]

หายไวๆน้าาา

[Mint]

แอร้ยยยยยยยยยยยยยยยย

พี่บ่างน่ารักว่ะ

 

[jedi2543]

เป็นห่วงนะคะ


รักชีวิตให้มากๆ อย่าไปใช้มันไม่บันยะบันยังเลย ไม่คุ้มหรอก




ไม่สบายน่ะ เขาให้นอนพักจนกว่าจะหายเน้อ คราวนี้อย่าดื้อนะคะ เป็นกำลังใจให้กับการรักษาที่เหลือค่ะ สู้ๆ ชะนีน้อยแข็งแกร่งอยู่แล้ว สู้ไหวชัวร์

[/size]

[fOnfOn :D]

หุหุ อ่านเรื่องพี่แล้วแบบว่า

 

ชอบมากเลยคะ แบบว่าพี่สาวแรงได้ใจมากๆ

เข้าใจความรู้สึกพี่สาวเลยเพราะหนูก็มีเพื่อนที่เป็นอะนะ แต่ว่ากลุ่มหนูจะผู้หญิงเยอะหน่อย

แต่มันก็เด่นอยู่เหมือนกันแหละคะนังพวกนั้นนะ แต่งตัวทีนิแบบว่า ผู้หญิงมองเพียบ

แล้วจะตามอ่านให้ทันนะคะ
ตอนนี้ต้องไปทำหน้าที่อนาคตที่ดีของชาติก่อน   

[maggy]

ชะนีรักษาสุขภาพดีๆสิ

เพื่อคนที่รักชะนีและคนที่ชะนีรักนร้า

ถึงชะนีจะเขียนมาให้อ่านแบบหวานๆ ขำๆ น่ารักๆ

แต่เค้าเป็นห่วงตะเองนร้า

[sexyman]

ก่อนอื่นเลย   พี่ชะนีหายป่วยไวๆน๊าคร๊าบบบบ

แล้วก็  ตอนนี้ผมปรับอารมณ์ไม่ทันแว้ววว

อ่านแรกๆๆ  ร้องไห้  พอมาตอนพิเศษ  ก็หัวเราะทั้งน้ำตา

แล้วก็กลับมาร้องไห้แบบหัวเราะอีก

ปรับโหมดไม่ทัน

เหอๆๆๆๆๆๆๆ

[mist]

หวานโฮก 

[ltahset]

^^Y

สู้ๆค่ะ

ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

[Love_me_please]

ขอโทษนะครับ

ใครมีสูตรอาหารแบบ อ่อนๆ ดี ๆ แนะนำมั่งไหมครับ
พอดีตัวเล็กเค้าต้องทานอาหารอ่อนๆ แต่ ตอนนี้เค้าเบื่ออาหารโรงพยาบาลอ่ะครับ

ความจริงผมก็เข้าใจนะครับ อาหารโรงพยาบาลก็รู้ๆ กันอยู่ใช่ไหมครับ
เอาเป็นว่า ใครมีสูตรเจ๋งๆ ขอหน่อยแล้วกันนะครับ

ไม่งั้นมันเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกแน่ๆ ทานอะไรก็เบื่อ กินได้แต่นมอ่ะครับ

[marchmenlo]

  อยากช่วยน่ะเฮีย แต่ว่า หมดปัญญาจริง ๆ 


เอาใจช่วยเน๊อ ......เด๊วไอ้น้องจะลองโทรถามกุ๊กส่วนตัวดู เผื่อมีเมนูเด็ด ๆ มั่ง