พอจบผมก็เข้าทำงานที่โรงแรม ในขณะที่ตัวเล็กกับไอ้เก้งไอ้กวางออกหางานที่อื่นเพราะพวกมันอยากได้ประสบการณ์การทำงานที่อื่นก่อนจะดูแลธุรกิจของตัวเอง ส่วนผมแม่กับป๊าเรียกตัวให้เข้าโรงแรมเลย เพราะอยากให้รีบเรียนงาน ผมเข้าใจนะครับ แม่กับป๊าคงอยากพักแล้ว ที่เปิดโรงแรมเปิดรีสอร์ทหลายๆที่ ก็เพราะ ทั้งแม่ทั้งป๊าอยากมีสถานที่พักผ่อนของตัวเองมากกว่าที่จะเอากำไรจริงจัง ที่ผมคิดแบบนี้ก็เพราะถ้าเอาราคาห้องพักของรีสอร์ทบ้านผม ไปเทียบกับที่อื่นๆ มันจะถูกกว่ากันเอยะพอสมควร ถ้าเทียบกับคุณภาพของห้องและการดูแลน่ะครับ เอ่อ พล่ามนอกเรื่องไปแล้ว 555+ ระหว่างที่ยังหางานกันอยู่ ตัวเล็กมันก็ช่วยแม่ทำบัญชีของบริษัทหนึ่ง แต่ยังไม่ได้ลงเต็มตัว ก็ยังหางานไปด้วยทำไปด้วย แล้วที่บริษัทนี้ ตัวเล็กมันก็เจอกับพี่บอล พี่บอลเป้นพนักงานบัญชีที่ต้องติดต่อกับตัวเล็กบ่อยๆ จนสนิทกัน ผมไม่ค่อยมีเวลาให้ตัวเล็กเพราะงานที่โรงแรมช่วงนี้มันยังไม่ลงตัวผมเลยต้องใช้เวลากับมันมากขึ้น แต่พอมีเวลาว่างผมก็มักจะไปขลุกอยู่ที่บ้านของตัวเล็ก
วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมมานั่งเล่นที่บ้านของตัวเล็ก ระหว่างที่กำลังเล่นไพ่กัน (คือพวกเราเล่นไพ่กันบ่อยมากอ้ะครับ เหมือนเป็นกิจกรรมประจำกลุ่ม ไม่มีไรทำก็เล่นไพ่ประมาณนั้น) อยู่ๆตัวเล็กก็บอก
"เฮ้ยพวกมึง....พี่บอลเค้าจีบกูว่ะ"
"บอลไหน" ตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆครับเลยถามไป
"พี่บอลที่บริษัทที่กูไปทำบัญชีอ้ะ พอดีเค้าจีบกู" ไอ้กวางมันก็มองหน้าผมแล้วหันไปถามตัวเล็ก
"แล้วมึงจะเอาไง"
"กูก็ไม่เอาไง ไม่รู้ดิ กูก็แค่รู้สึกดีที่มีคนมาดูแล พี่เขาก็ดูแลกูดีน่ะ" ผมอยากจะถามว่าแล้วที่ผมดูแลมันทุกวันนี้ล่ะ มันไม่พอหรือไง มันต้องการคนดูแลอีกทำไม ผมได้แต่เก้บคำถามนี้ไว้ในใจ แล้วถามมัน
"มึงชอบเค้ารึไง" มันก็นิ่ง
"ไม่รู้ดิ ไม่ได้ชอบ แต่ก็ไม่ได้เกลียด"
"แล้วมึงจะคบกับเค้าว่างั้น?" ไอ้เก้งมันก็ถาม ตัวเล็กมันทำหน้ายุ่งๆ
"กูก็ไม่รู้ กุแค่คิดว่ามันอาจจะดี ดีกว่ากูรอพี่นัทอยู่อย่างงี้ พี่เค้าเองก็ดูแลกู เข้าใจที่กูเป็น" ผมไม่อยากฟังมากกว่านี้เลยตัดบท
"มึงก็ดูๆไปก่อน อย่าเพิ่งไปตกลงอะไรกัน ให้มันแน่นอนกว่านี้ค่อยตกลงปลงใจ"
"กูก็ว่างั้น" พวกผมไม่ได้พุดเรื่องนี้กันต่อ เพราะผมเองก้พยายามเลี่ยงการสนทนาไปเรื่องอื่น ถึงปากผมจะบอกว่ายอมให้มันดูๆกันไปกับพี่เขา แต่ใจผมบอกได้เลยว่าหวงครับ ผมไม่มีทางให้พี่บอลอะไรนี่ได้ตัวเล็กไปหรอก
หลังจากวันนั้นตัวเล็กก็พาพี่บอลมาที่บ้าน ให้มารู้จักพวกผม ถ้าให้พูดตามตรง ผมไม่ชอบพี่คนนี้ครับ ไม่ถูกชะตา แล้วเหมือนได้เก้งกับไอ้กวางมันก็รู้สึกเหมือนผม ดังนั้นพวกผมเลยเล่นกับตัวเล็กแบบถึงเนื้อถึงตัวตามปกติ แล้วก็ทำเหมือนพี่เขาไม่มีตัวตน ทำกิจกรรมอะไรก้ทำกันแค่ 4 คน หรือถ้ามีพวกพี่เต็มหรือพี่ธีม ผมก็จะให้ความสนใจกับสองคนนั้น แต่ไม่สนใจ พี่บอลเลย ยิ่งเวลาที่พี่นัทมาด้วย ผมกับไอ้สองคนนั้นก็จะพยายามให้ตัวเล็กกับพี่นัทอยู่ด้วยกันบ่อยๆ กันท่าพี่บอล ไม่ถึงสี่เดือนพี่บอลก็ถอดใจ ตกลงเป็นพี่เป็นน้องกับตัวเล็ก แต่ถึงจะเป็นพี่น้องกัน แต่พี่บอลก็ยังไปมาหาสู่กับตัวเล็กอยู่ แน่นอนครับ ผมก็ยังกันท่าเหมือนเดิม จนพี่บอลบินไปต่อโทที่อเมริกา ผมเลยโล่งอกขึ้นมา
เรื่องราวก็ผ่านไปเรื่อยๆ จนเดือนที่พวกผมก็รับปริญญา เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าผมต้องเสียตัวเล็กไป วันซ้อมพวกพ่อกับแม่ผมไปถ่ายรูปด้วย แต่วันจริงพวกผมไม่ได้ให้พ่อแม่ไปครับ ลำบากพวกเขา ต้องมานั่งรอ อะไรอีก เลยถ่ายรูปกันแค่วันซ้อม แล้วรอไปฉลองกันที่หัวหินอาทิตย์หน้า พอวันจริงก็มีพวกพี่นัท พี่เต็ม พี่ธีมที่มาร่วมยินดี รับปริญญาเสร็จพวกผมก็ไปฉลองปริญญาที่ร้านแถวๆ ประชาชื่น นั่งคุยกันไปผมไม่เห็นอะไรที่ผิดสังเกตุ จนเมื่อทุกคนอิ่มแล้วเริ่มคุยกัน ผมก็เห็นมือพี่นัทที่จับมือตัวเล็กไว้ ใต้โตีะ ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออก ผมอยากจะกันท่าแบบที่ทำกับพี่บอลผมก็ไม่กล้า เพราะผมเองก็รู้ว่าตัวเล็ก รักพี่นัทมากแค่ไหน สีหน้ามีความสุขที่ตัวเล็กแสดงออก มันทำให้ผมไม่กล้าที่จะทำอะไร มากไปกว่า นั่งมองสองคนนั้นจับมือกัน แล้วทำท่าเหมือนไม่รู้เรื่องไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น จนกระทั่งผมกลับบ้าน ผมไม่รู้ว่าน้ำตาผมไหลออกมาจากไหนมากมาย ผมไม่คิดว่าตัวเองจะอ่อนแอขนาดนี้ แค่ผมรู้ว่าเขากำลังจะกลายเป็นของคนอื่น ผมก็หยุดน้ำตาไว้ไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้มันไหลอยุ่อย่างนั้น...
TBC....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
