[100%]
หลังจากส่งพอเสร็จผมก็เดินไปหาเพื่อนๆแล้วพากันเข้าห้องเรียน ช่วงสองวันนี้ต้าร์มันยังไม่โทรมาเลย นี่อดงอนไม่ได้เลยนะที่มันหายไปแบบนี้ มาโพสต์รูปแล้วหายไปมันไม่โอเลย เดี๋ยวจับตีให้แขนลาย
"เป็นไรคะปันปัน"
ดิสนี่ถามเนื่องจากสีหน้าผมตอนที่ไม่สนใจอะไรเลยมองแต่โทรศัพท์ว่าเมื่อไหร่จะมีสายเรียกเข้าสักที
กลายเป็นผมเริ่มตามมันซะเอง
"ผัวทิ้ง?"
"พ่อมึงสิ แค่....มันไม่โทรมาสองวันละ"
"แล้วไม่โทรไป?"
เออนั้นดิ! ทำไมผมไม่โทรไปหามันก็ไม่รู้
"ก็มันไม่เคยหายไปกูอยากรู้ว่ามันจะหายไปนานเท่าไหน"
ผมว่าเสียงอ่อยคือมันไม่คุ้นจริงๆที่ต้าร์หายไป เพราะปกติไม่โทรมาก็ไลน์มามีธุระอะไรก็จะทิ้งข้อความไว้
"คิดถึงมันสินะ"
ผมมองมันหงอยก่อนจะพยักหน้า ก็ไม่รู้จะปฏิเสธไปทำไมในเมื่อคิดถึงมันจริงๆ
"แต่ก็น่าแปลกปกติมันหายหัวที่ไหน"
"มีอะไรทะแม่งๆเปล่าวะ?"
"ก็กูคิดเหมือนกัน"
มันสามตัวพากันพูดสิ่งที่ไม่ทำให้สบายใจขึ้นเลย กังวลใจกว่าเดิมอีก ห่า!
"หรือว่าได้แล้วทิ้ง?"
ผมรีบปาขวดน้ำที่มีน้ำครึ่งขวดใส่อีดิสนี่ อีปากผี!!!
"กูยังไม่ได้กันอีสัด!!!"
"ฮ่าๆๆๆ"
Rrrrrrrr Rrrrrrr Rrr
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้นดีที่เปิดเสียงไว้ พอออกจากห้องเรียนเมื่อจบคลาสผมก็กดเปิดเสียง
"ต้าร์เปล่าวะ?"
ผมล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าดูหน้าจอแสดงชื่อเป็นไปตามที่อีดิสนี่มันว่า
"ไม่รับอ่ะ"
เนสพูดเมื่อผมมองโทรศัพท์ไม่กดรับ จะรีบกดได้ยังไง!!!
"เดี๋ยวมันรู้ว่ากูรอสายมันอยู่!"
ผมยู่ปากพูดกับพวกมันจนพลางกรอกตาเบะปากกันเป็นแถม และด่าเรียงกันมา
"ห่า!"
"เยอะ!"
"บ้า!"
เอ้าาาา...กูรับเร็วมันจะคิดว่ากูรอมันอ่ะดิหรือผมคิดมากไป มันอาจจะแค่คิดว่าผมกำลังจับโทรศัพท์เล่นโซเชียลอยู่ก็ได้
กำลังจะกดรับแต่สายถูกวางไปแล้ว คุณเคยเป็นมั้ย? คือจะรับอยู่แล้วแต่ช้าไปไม่ถึงวิ
"อีโง่~"
มันด่าลากเสียงถามพร้อมเพียงกัน ที่อย่างนี้นี่เห็นดีเห็นงามกันจัง
"จะโทรกลับมั้ยล่ะทีนี้"
"โทรสิห่า! เดี๋ยวมันไม่โทรมาทำไง"
"ฉลาดขึ้นละเพื่อนกู"
ผมไม่สนใจมันหันมาสนใจโทรศัพท์แทน รีบกดเข้าเบอร์ต้าร์ที่ขึ้นเป็นรายการล่าสุดแล้วกดโทรออก
[ฮัลโหลค้าบบบ]
มันรับทันทีที่โทรไป
"...."
[ปัน....ทำไมเงียบอ่ะ งอนต้าร์หรอ?]
"เปล่า"
[ต้าร์ขอโทษที่ไม่ได้ไปหาเลย มันจะจบรับน้องแล้วเลยเลิกดึกต้องนอนหอเพื่อนเนี่ย]
"อือ"
[....]
เราเงียบใส่กัน
[อย่าโกรธกันเลย ยกโทษให้ฉันถ้าทำผิดไป
อย่าโทษฉันเลย ฉันเพียงต้องการให้เธอเข้าใจ
ช่วยบอกได้ไหมต้องการสิ่งใด ช่วยบอกได้ไหมฉันให้ทุกอย่าง
ช่วยบอกได้ไหม ช่วยบอกได้ไหม ช่วยบอกได้ไหม....]
นี่มันร้องเพลงมาเลยนะครับ ฟังแล้วเกือบหลุดขำ เงียบไปก็คงนั่งเซิร์ทหาเนื้อเพลงอยู่
"กอด"
[ห๊ะๆ!!!! ปันบอกว่ากอดเหรอ? ต้าร์ไม่ได้ฟังผิดไปใช่มั้ยเนี่ย]
ก็ไม่รู้จะให้ทำอะไร คิดถึงมัน....
"อื้อไม่ผิด"
[เดี๋ยวกอดนานๆแถมหอมสิบทีเลย วันนี้จะรีบไปหาอย่างเร็ว]
"ไม่ต้องรีบ วันนี้ปันรับน้องวันสุดท้ายคงกลับดึก"
[อยากกอดแล้วววว]
หึๆ
"เดี๋ยวก่อนเลิกโทรบอก"
คุยกับต้าร์อีกพักจากนั้นผมก็วางสาย แค่นี้ก็ดีละ แต่เมื่อละสายตาออกจากโทรศัพท์ก็จะมีพวกขี้แซวเต็มไปหมด มันแซวไม่เลิกไม่ลา คบมาอาทิตย์กว่ามันก็แซวทุกวัน
"วันนี้ก็เป็นการรับน้องวันสุดท้ายแล้ว ผมอยากให้พวกคุณนำสิ่งที่พวกผมทุกคนสอนไปใช้ในชีวิตประจำวันให้เกิดประโยชน์ ไม่ว่าจะในสังคมมหาลัยหรือจะที่ทำงานในอนาคต มันล้วนแต่จะทำให้พวกคุณอยู่ร่วมกลับคนอื่นได้ดี"
ธันวาพูดหลังจากได้ทำการรับน้องทุกอย่างเสร็จ พวกเราทุกคนเหนื่อยมาด้วยกัน หรืออาจจะรุ่นพี่เหนื่อยกว่าด้วยซ้ำที่จะต้องไปหาวิธีสอนน้องยังไงให้เข้าใจ ต้องควบคุมเด็กร้อยกว่าคน ต้องดูแลปีหนึ่งยังไง ผมนำถือจริงๆ
"พวกเราเป็นรุ่นน้องกันแล้วนะครับต่อไปนี้ เจอกันไม่ว่าจะมหาลัยหรือข้างนอกก็อยากให้ทักทายกัน ได้มั้ยครับ"
"ได้ครับ/ค่ะ"
"ครับ....แล้วเนื่องจากที่เราเหนื่อยกันมามากพอแล้วสำหรับรับน้องการเปิดเทอมนี้ ผมเลยมีข่าวดีจะมาบอกคิดว่าทุกคนต้องชอบนั้นก็คือ...."
คือ....พวกเราในที่นี้ลุ้นกันมาก
"เราจะไปรับน้องกันนอกสถานที่ครับ!"
เย้~~~~~ เย้ๆ
เสียงเย้ดีใจเต็มไปหมด ผมว่าก็ดีนะเหมือนได้ไปเที่ยวๆกับเพื่อนๆในคณะ
"เราจะไปที่ไหนกันหรอคะ"
เพื่อนคนนึงเอ่ยถาม
"ทะเลครับ"
คำตอบเป็นที่พอใจเข้าไปอีก พอใจมากเลยด้วย อยากไปเที่ยวทะเลหลายๆคนมานานละ มันต้องดีมากๆชัว
"ทุกคนสามารถแต่งตัวสบายๆเลยนะเตรียมไปได้ตามใจชอบพวกผมไม่ขัด เราจะเดินทางกันพรุ่งนี้ตอนหกโมงเช้า ทุกคนควรมาก่อนชั่วโมงนึง คิดว่าไหวมั้ย? ที่บอกแบบกะทันหันเพราะผมคิดว่าสนุกดี"
สนุกกับผีละสิ ชุด! ข้าวของ! มันจะทันมั้ยทีนี้
"ที่สนุกเพราะรู้ว่าวันนี้ต้องไม่มีใครนอนแน่นอน ฮ่าๆ"
"คนหล่อแกล้งดิส!"
อีช้างดิสนี่มันเอาละ มันนี่ชอบเล่นกับไอ้ธันวาเอามาก เจอทีไรมีเกาะแขนเกาะขาตลอด
"สำหรับดิสนี่พี่ให้มาสายได้"
"ว้ายยย จริงหรอคะ! รักที่สุดอ่าาา มาเป็นสามีดิสมา"
มันลุกขึ้นดี๊ด๊าไปควงไอ้ธัน อีกทั้งยังออซบบ่าอีก ซึ่งมันไม่ขัดขื่นเพราะคงชินกับดิสนี่แล้ว
"แต่ต้องนั่งรถตามไปนะครับ"
"ตุ๊ดเซ็ง!!!"
ฮ่าๆ ถูกหลอกแล้วมึง แต่ก่อนมันจะเดินเชิ่ดหน้าส่ายสะโพกมาก็เล่นพูดจนหัวเราะกันให้ทั่วล้านเกียร์
"ปากคอเราะร้าย เดี๋ยวจะจับทำผัวก็งานนี้แหละคอยดู เชอะ!"
"เอ่อ...พี่ธัน!"
ผมเรียกธันวาขณะหันหลังห่างกันนิดนึง มันหยุดแล้วหันมาเลิกคิ้วมองสงสัย คงไม่คิดว่าผมจะเรียกมัน ผมเดินเร็วๆไปข้างหน้ามัน
"ขอบคุณนะ"
ขอบคุณที่อุส่าห์ไปช่วยขอร้องกับอาเมธที่เป็นถึงอธิบดีที่ใครๆก็ไม่อยากเข้าไปใกล้ ซึ่งมันคงรู้ว่าผมขอบคุณเรื่องอะไร
"ไม่เป็นไร แต่กูอยากให้มึงคิดก่อนจะทำอะไรดีๆนะปัน กูช่วยอะไรมึงมากไม่ได้หรอก กูยังเรียนอยู่แค่ปีสอง อายุก็เท่านี้ ไม่มีอำนาจอะไรไปจัดการให้แต่กูก็ทำเท่าที่ทำได้นะ"
"ขอบคุณอีกทีครับที่ช่วย งั้นผมไปละ"
ผมว่าแล้วรีบหันหลังเดินออกมาไปรอให้มันพูดอะไร แค่ที่มันช่วยก็ดีมากแล้ว มันไม่รู้จักอาเมธไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อผมเป็นเพื่อนอาเมธ แต่ก็ยังช่วย น้ำเสียงที่ผมใช้ขอบคุณมันเป็นความรู้สึกที่ออกมาจากใจจริงๆไม่ใช่สับแต่จะขอบคุณหรืออาเมธบอกให้มา
"เปลี่ยนจากขอบคุณเป็นพูดกับกูเดิมดีกว่า!"
เสียงมันดังตามดังผมมา ทำให้ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองมันเราสบตากันพักนึงจากนั้นผมก็เดินไปที่กลุ่มเพื่อน
"มึงยิ้มอะไรวะ"
ดิสนี่มันทักขึ้น ผมยิ้มหรอ? นี่ผมไม่รู้เลยนะว่าตัวเองกำลังยิ้มอยู่....
อาจจะเพราะรู้สึกดีมั้ง
"เปล่า"
แต่ก็ตอบๆไป
"หน้าแดงๆ"
"ว่าแต่เมื่อกี้พี่ธันวาเขาตะโกนอะไรกับใครวะ มึงป่ะ?"
มันคงเห็นผมเพิ่งเดินมาขณะที่ธันวามันตะโกนตามหลังมาและไม่แน่ใจว่าใช่ผมมั้ย
"คงกับเพื่อนมั้ง กูก็ไม่รู้"
"เออๆ มานี่ๆกูมีอะไรเด็ดๆให้ดู"
มันลากผมไปนั่งที่โต๊ะข้างๆมัน ผมทิ้งตัวลงนั่งมัยก็ส่งโทรศัพท์มาให้ดู
มันเป็นโพสต์ของอีน้ำตาลที่โพสต์ว่า....
Namtan nandarat ชั่วโมงที่แล้ว
สวัสดีค่ะทุกคนนน ตาลไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่ทุกคนคิดนะคะ ก่อนอื่นตาลต้องขอโทษน้องแบ่งปันก่อนเลย ที่ทำให้ทุกคนเข้าใจผิดทั้งๆที่พี่ขอให้หนูมาช่วยแท้ๆ คืออย่างงี่นะคะทุกคน พอดีตาลทำหนังสั้นน่ะค่ะแต่อยากได้แบบสมจริงและไม่อยากให้ใครรู้มาก ก็เลยจะมีตาล น้องแบ่งปันและตากล้องอีกสามคนที่หลบตามที่ต่างๆแค่นั้นที่รู้ ขนาดเพื่อนๆตาลและน้องๆเพื่อนน้องแบ่งปันยังไม่รู้เลย ตาลขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกให้เร็วกว่านี้ คือที่ไปโรงบาลก็เพื่อให้มันดูสมจริงมากที่สุด ทั้งๆที่มันไม่ร้อนจริงๆแบบที่เราร้องแต่ก็ขอเว่อร์วังหน่อย555 เราเตี๊ยมกันไว้อย่างดีแล้วค่ะรวมถึงเรื่องที่พ่อตาลช่วยมาเล่นด้วย ตาลขอร้องอยู่ตั้งนานค่ะถึงยอม ส่วนเรื่องตบหน้าพ่อตาลขอเองว่าให้ตบจริงๆได้มั้ย ผลก็คือได้ ซึ่งเรามีการคุยคิวกันก่อนและขอโทษกันเรียบร้อย มันพอใจมากสำหรับตาล ต้องขอบคุณน้องแบ่งปันมากๆขอบคุณจริงๆที่ช่วยพี่ทำหนังที่พี่ฝันอยากทำมานาน ไว้พี่ถ้ามีถ่ายอีกจะให้น้องแบ่งปันมาช่วยอีกน้า ต้องรบกวนด้วย คริคริ รักนะๆ [♥
Bangpan bp]
539like 103comment
มาแล้วสินะ ไม่รู้ต้องตอแหลขนาดไหนถึงจะสาธยายมาได้ยาวเหยียดขนาดนี้ เต๊ยมตอนไหน? ยกโล่ให้จ้าา สมจริงสิไม่สมจริงได้ไงก็ผมช่วยขนาดนั้น หึๆ มีแท็กด้านล่างด้วย? อยากจะตอบไปจริงๆแต่ไม่อยากไปยุ่งกับพวกตอแหล ผมยกมุมปากให้หน้าจอแล้วกดอ่านคอมเม้นต์
เพื่อนน้ำตาล1 หนังต้องออกมาดีแน่ๆ
เม้น3 พี่น้ำตาลคนสวยเราเก่ง
เม้น23 ว่าแล้วว่าปันไม่ใช่คนแบบนั้น
เม้น24 มันก็แน่อยู่แล้วปันน่ารักจะตาย
รุ่นน้อง1 ถ้าพี่แบ่งปันทำจริงๆคงไม่ใช่แค่นี้คะ!
เพื่อนร่วมชั้น3 หว่าอยากดูหนังเรื่องนี้จัง มีให้ดูมั้ยคะ? อิอิ
มีทั้งแฟนคลับมันเพื่อนมัน เพื่อนผมและรุ่นน้องผมก็ต่างมาเม้นต์กันมากมาย แต่ไอ้เม้นต์ที่ผมอ่านคนล่าสุดเนี่ย มันคงรู้อยู่แล้วว่าอีน้ำตาลมันตอแหลแน่ๆ
....ก่อนจะสะดุดที่เม้นต์นึง
แดกให้พุงแตก อิอิ ตอแหลรึเปล่าน้าาา เปล่าสงสัยนะ! จริงจริ๊งงง แค่อยากรู้อยากเห็นเฉยๆเอง อุอิอุอิ รอหนังสั้นนะคะ...พี่น้ำตาล
ผมอ่านแล้วตาค้อนหันควับไปที่อีช้างทันที มันก็สะดุ้งเฮือกตาโพลงเลยคราวนี้ จะมีใครได้นอกจากมัน อีช้างเอ้ยยยยย
"ดิสขอโทษ~"
ผมเงียบก่อนจะกอดมันกรี๊ดร้องใส่มัน มันก็ตกใจงุนงงเกาหัวแงงๆ
"ถูกใจมากกกกก เริ่ดๆกูชอบ แดกให้พุงแตก อิอิ มันฮายมากมึง ฮ่าๆ"
"ห่าราก! กูนึกว่าจะตบกูละ แล้วคือไร! แทนที่จะชอบที่กูเม้นต์เสือกชอบชื่อเฟสสัด!!!"
ผมก็บอกมันว่าชอบทั้งสอง ฮ่าๆ แต่จะชอบชื่อเฟสมันมากกว่าพิเศษ อีห่าตั้งไปกลัวเขาไม่รู้กันมั้ง หัวเราะให้กับความต๊องของมัน มีการสร้าง Account ปลอมมาด้วยนะ ผมว่าหลายๆคนต้องแอบคิดว่าเป็นมัน
*TBCมาแย้วววววๆ ว่าจะลงตั้งแต่เมื่อคืนแต่นอนเร็วไปและหลับยาวจนเที่ยงไม่มีเวลาลง
ครึ่งหลังนี้ยาวมากกกก เกือบเท่าหนึ่งตอนเลย ไม่รู้จะชอบกันมั้ยย นางออกมาตอแหล อุ๊บส์//ปิดปาก ออกมาเล่าความจริง? ฮ่าๆเป็นการอธิบายที่คนเขียนหยีมาก 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
