ตอนที่6 -ผมไม่อนุญาต-
'ธันนนนน เอาขนมกูคืนมา'
'เรื่องอะไรจะให้'
'แต่มันของกู'
'ใครใช้ให้มึงกินคนเดียวเดียวไม่แบ่ง'
'แบ่งแล้วๆเอามาสิ'
'มึงมันเชื่อถือไม่ได้'
'เออ! จะเอาก็เอาไปเลย ไม่กินแล๊ว!'
ว่าเสร็จก็ผมเดินสะบัดหน้างอแงไปนั่งที่ม้าหินอ่อนเช่นเดิมเนื่องจากแย่งคืนไม่สำเร็จ โดยที่มันหายไปไหนไม่รู้
'ปันนนน แบ่งปัน ไม่คุยกับกูจริงหรอ'
'....'
'กูไปซื้อมาให้ใหญ่แล้ว'
'(เหลือบตาไปมองแล้วเชิ่ดกลับ)'
'ไม่แย่งแล้ว ขอโทษๆ ดีกันน้าาาา นะๆ นะครับ'
'เห็นแก่มิตรภาพของเราหรอกนะ' รีบคว้าถุงขนมใบใหญ่มาครอบครอง
'ไอ้งกเอ้ยยย เห็นแก่กินก็พูด' ธันวาจิ้มที่หน้าผากออกแรงดันไปข้างหลังเบาๆ
thunwa ต่อไปนี้กูจะไม่ฟังหรือถามอะไรมึงทั้งนั้นละ เหตุผลอะไรกูก็จะไม่พูดไม่บอก เพราะยังไงมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้ แต่กูจะทำให้มึงรักกูอีกครั้งให้ได้ ต่อให้มันจะด้วยวิธีไหนก็ตาม มึงเตรียมตัวไว้ได้เลย
ผมเปิดอ่านข้อความตอนมาถึงห้องหมาดๆหลังจากที่ไปดูหนังกับต้าร์เสร็จและเดินเล่นกันตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน ส่วนธันวาก็ส่งมาอย่างที่เห็น ผมเลือกที่จะไม่ตอบอะไรทั้งสิ้นเพราะมันไม่ใช่ประโยคคำถาม แต่มันเป็นการบอกเล่าสำหรับผม ไม่รู้ว่าวันนี้ผมทำกับมันเกินไปรึเปล่านะ แต่ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมทำมันทำให้ผมสบายใจได้ ผมคิดว่าผมเลิกคิดเลิกสนใจมันได้พอควรแล้ว เหลือแต่พยายามให้มากกว่านี้ บาดแผลมันยังมีแผลเป็นอยู่ เมื่อเจอคนกีดมันเลยรู้สึกแสบขึ้นมา
ความเจ็บของผมจะไม่เกิดขึ้นกับคนๆนี้อีก....
เพื่อนหลายคนต่างสงสัยและอยากรู้อยากเห็นว่าวันนี้ผ่านไปยังไงระหว่างผมกับมัน เลยส่งข้อความเข้าไลน์กลุามกันมาเป็นขบวน
disney ยังไงๆเล่ามา ห้ามหมกเหว้ยยย
jane เออกูอยากรู้เมื่อไหร่มึงจะโผล่มาสักที
nest ต่อมเสือกทำงานหรอมึงสองตัวอ่ะ?
disney ไม่อยากรู้ว่างั้น?
nest หึหึ อย่าให้พูดเลย นี้ถ้ามีพลังกูไปนั่งชาญในใจมันละ
jane เกย์ขี้เสือก แบร่~~~
ผมนั่งอ่านข้อความที่มันสามตัว เอ้ย! คน ฮ่าๆ คุยกันด่ากันต่อจนครบ แล้วส่งข้อความให้มันหายสงสัย
bangpun ก็แค่เขาพาไปเลี้ยงข้าวแค่นั้น ไม่มีไรต่อ
disney แค่นี้?
bangpun แล้วกูก็บอกว่าไม่ต้องพากูมาเลี้ยงอะไรอีก เลิกยุ่งกับกูแค่นี้ แล้วกูก็ไปดูหนังกับต้าร์
jane สรุปคือมึงจะไม่อะไรแล้ว?
disney มันก็เลือกของมันแล้วอีเจน กูว่าดีเริ่ด เพื่อนกูเลือกไรคือสุด โอเค๊?
nest ผลมันจะดีเสมอ
'ผลมันจะดีเสมอ' คำของเนสเข้ามาในสมองผม ดีหรอ? ผมเพิ่งบอกให้ธันวามันเลิกยุ่งกับผม แต่ผมกับได้รับข้อความเชิงจะจีบจากมัน
bangpun กูก็หวังว่าสิ่งที่ทำในวันนี้มันจะดีกับตัวกู
มันต้องดีอยู่แล้ว ผมไม่เคยตัดสินใจอะไรพลาด จะพลาดก็ตอนที่ยอมย้ายไปเรียนโรงเรียนนรกนั้น และพลาดที่รักคนอย่าง....'ธันวา
ไปอาบน้ำนอนดีกว่าครับพรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วย ส่วนรับน้องก็ยังคงเป็นช่วงเย็นเหมือนเดิม อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ส่งไลน์เม้าท์มอยต่ออีกนิด(นิส)นึงแล้วเข้านอน
อื้อออออ บิดขี้เกียจกันหน่อย รู้สึกเหมือนนอนไม่เต็มที่ยังไงไม่รู้ ทั้งๆที่นอนเร็วแล้ว สิ่งแรกที่ต้องทำคือดูเวลาซึ่งตอนนี้ก็หกโมงครึ่ง มีเวลาอีกชั่วโมงกว่าๆผมรีบลุกจากเตียงด้วยอาการงัวเงียจากการที่ยังตื่นไม่เต็มที่เดินโซเซไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำแปรงฟันทันที เสร็จก็มาใส่ชุดนิสิตที่เตรียมไว้เมื่อคืน
นั่งเล่นโทรศัพท์อีกสักพักแล้วค่อยให้พวกมันมารวมตัวกันที่ห้องผมที่เดียว
ติ้ง!
เสียงข้อความผมดังขึ้นโชว์แท็บด้านบน คือ
thunwa ได้ส่งรูปภาพ แต่ผมก็ยังไม่ได้สนใจอะไรจนมันดังขึ้นหลายๆครั้งเลยจิ้มเข้าไป
thunwa *รูปถุงข้ามเหนียวหมูปิ้งแขวนอยู่ที่ประตู
อย่าลืมทานนะ อุส่าห์ไปต่อแถวซื้อให้ตั้งนาน
ห้ามใจร้ายเอาไปทิ้ง
เดี๋ยวเจอกันที่ ม.
*สติ๊กเกอร์ทำตาโตยิ้มหวาน
นี่มันคิดจะทำไรกันแน่ถึงทำแบบนี้
ผมไม่รู้จะตอบอะไรดี เพราะถ้าตอบไปมันเหมือนผมสนใจมันและถ้าไม่ตอบก็คงจะมองว่าเสียมารยาทรึเปล่า แต่....
ไม่ตอบหรอก มันจะคิดหรือใครจะคิดไงก็ช่าง ผมไม่อยากเข้าไปพูดคุยกับมันมาก
ผมคิดว่าออกไปเลยดีกว่า เปิดประตูไปก็เจอหมูปิ้งแขวนอยู่ เลยหยิบติดมือมาด้วยแล้วเดินไปที่ห้องดิสนี่ เคาะไม่นานมันก็ออกมาเปิดให้
"อ่ะ!"
ผมยื่นถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งให้มัน มันรีบคว้าไปอย่างรวดเร็ว คงหิวล่ะสิอีช้าง ฮ่าๆ
"รู้ได้ให้ว่ากูหิว รักสุด"
ผมไม่บอกหรอกว่าเป็นของธันวา เพราะไม่อยากให้มันต้องถามนู้นเซ้าซี่ เดี๋ยวก็คงพูดไปแนวจะดีหรอ กูว่ามันไม่เหมาะ และผมก็ไม่อยากกินด้วย
"กับไอ้ต้าร์นี่มึงยังไงห๊ะ?"
"ก็ไม่ไง มันเพื่อนป่ะ"
"มึงก็รู้ว่ามันชอบมึง"
"กูก็บอกมันแล้วว่าตอนนี้ก็เปิดใจให้จีบหมด"
ถึงตอนนั้นผมจะพูดไปเพราะธันวาก็เถอะ แต่เอาเข้าๆจริงๆมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีมากเช่นกันเวลาอยู่ด้วย กับพี่จอมเขาก็น่ารักดี เจอที่มหา'ลัยก็ยังคงแซวๆจีบผมอยู่
"ก็ดี กูว่าไม่นานหัวบันไดมึงไม่แห้งแน่คร้าาา"
มันลากเสียงยิ้มยียวน ผมผลักหัวมันที่นึงก่อนจะปล่อยขำกันทั้งคู่ ไอ้ที่ว่าหัวบันไดไม่แห้งนี่มันคงเว่อร์เกิ๊น ผู้ชายออกจะเต็มคณะ แล้วก็ไม่ใช่ว่าที่คณะจะไม่มีผู้หญิง มีถมเถไป ใครเขาจะมาชอบผมอย่างเดียว
"มาแล้วคร้าทุกคนนนนน"
เนสเปิดประตูเข้ามาปุ้บ เสียงเจนดังมาติดๆตั้งแต่ขายังไม่ก้าวเข้าห้อง ทำเอาพวกเราส่ายหน้ากันพร้อมเพียงแล้วยิ้ม
บรรยากาศในห้องเรียนที่เต็มไปด้วยความเงียบสงบมาก(เสียงสูง)อาจารย์บอกวันนี้ขอเลทครึ่งชั่วโมงเนื่องจากมีเหตุ ทำเอานักศึกษาเศร้าโศกกันใหญ่(?)ห้องเลยคึกคะนองหน่อย นี่แน่ใจว่าอยู่มหา'ลัยกันแล้ว? ฮ่าๆ
"เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำแป๊บนะ คอแห้ง"
ผมบอกพวกมันเพราะรู้สึกคอนี่แห้งมาก ก่อนจะลุกขึ้นไม่ทันได้ก้าวเสียงพวกมันทั้งสามบอกจะไปด้วย
"ดิสนี่ไปด้วยจิ"
"งั้นกูฝากน้ำโค๊กขวด เฮ้ยๆ ไม่ดีกว่าเดี๋ยวกูไปด้วย"
"เออหิวพอดี ไปหาไรกินจุกจิกดีกว่า"
พวกเราเดินออกจากห้องเรียนลงไปและเดินไปที่โรงอาหารคณะ เดินไปซื้อน้ำร้านประจำด้วยกันก่อนจะแยกย้ายให้เจนไปซื้อของกินเล่นของมันโดยดึงเนสไปด้วย
ผมนั่งรอที่โต๊ะใกล้ๆรอมันมาแล้วขึ้นพร้อมกัน แต่ดูเหมือนจะได้นั่งอีกสักพักเพราะจู่ๆเสียงเรียกชื่อผมจากผมหน้าคุ่นก็ดังขึ้น....
"น้องแบ่งปัน"
พี่จอมเรียกโบกมือยิ้มทักทายแต่ไกลโดยที่เท้ามุ่งหน้ามาทางนี้ มากันเป็นแก๊งค์อีกละ ผมพยายามไม่สนใจมัน ก็รู้ๆอยู่ว่าใคร
"หวัดดีครับพี่จอม พี่โรมแล้วก็พี่ๆ"
ผมไล่หวัดดีทุกคนและหันมือไปทางธันวาแต่ไม่ได้พูดหรือเอ่ยชื่อมัน เอาแค่เหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องพอเพื่อไม่ให้พี่ๆเขาสงสัยอะไรกัน
"พี่จอมมมมมมมมม อุ๊ย! พี่โรมด้วย ไม่ต้องน้อยใจนะคะ"
ดิสนี่ลุงจากที่ไปควงแขนพี่จอมข้างนึง แต่เหมือนลืมว่ามีสามี(ในมโน)หลายคนเลยต้องควงพี่โรมอีกข้าง
"ว้ายตายแล๊ว พี่ธันวาอย่าคิดมากนะดิสนี่รักพี่ธันว่าอยู่แล้ว"
"ทำไมหลายใจจังครับดิสนี่ แต่ปล่อยพี่เถอะเดี๋ยวน้องปันเข้าใจพี่ผิด"
พี่จอมยิ้มแห้งให้ดิสนี่แล้วปลดแขนมันออก จากนั้นก็หันหน้ามายิ้มหวานหยอดใส่ผม
"ลำไยสุด"
ดิสนี่กรอกตามองบนร้อยรอบ จากนั้นก็หันไปออเซาะพี่โรมต่อแต่โดนเจนผลักหัวออกซะงั้น
"อย่ายุ่งกับพี่รหัสกูค่ะ กูสงสารพี่เขา"
"จะแดกเองก็บอกลำนีหวงคอ ไปดีกว่ามึงขึ้นห้องกัน"
มันเบะปากใส่เจนแล้วหันมาดึงชายเสื้อผมกับเนส เรายกมือไหว้ลาพี่ๆหลังจากนั้นก็รีบเดินกึ่งวิ่งเข้าห้อง เพราะมันใกล้เวลาที่อาจารย์จะมาแล้วอีกแค่นิดเดียวเท่านั้น และเมื่อเปิดประไปปุ้บ!!!
อาจารย์ยังไม่มาา เห้ยยย...
ถอนหายใจโล่งอกกันยกใหญ่ พอเข้านั้งประจำที่ไม่นานดื่มน้ำไปสองสามอึกอาจารย์ก็เสด็จมาทั้นที ดีเท่าไหร่แล้วที่พวกเรามาถึงก่อนไม่อย่างงั้นคงโดนดีเป็นแน่
อาจารย์มาถึงก็พาทุกคนเข้าสู่ตำราเรียนกันเลย เวลาผ่านไปก็หมดคลาสเรียนสักที พวกเราเก็บข้าวของใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องตรงไปที่โรงอาหารเช่นเคย
"น้องปัน! ทางนี้ๆ"
เสียงเรียกผมดังมาแต่ไกลพร้อมมือไม้ที่โบกเรียก นั้นก็คือพี่จอม นี่พวกพี่แกยังนั่งกันอยู่อีกหรอเนี่ย ผมนึกว่าไปเรียนไปทำอะไรแล้วซะอีก พวกเราเลยเดินตรงไปที่โต๊ะเขากัน
ซึ่งมีอีกหนึ่งคนที่เหมือนมองผมอยู่ เลยหันไปก็พบสายตาที่สบกันพอดีเหมือนมันจ้องผมตลอดเวลา แต่ผมมองมันไม่ถึงห้าวิก็ปลายตาไปทางอื่นเหมือนมองผ่านๆ
"จะกินข้าวกันเลยม้ะ"
ดิสนี่เอ่ยถามเมื่อนั่งลงตูดติดโต๊ะปั้บ ยังไม่ทันเที่ยงมันก็ถามซะแล้ว ทุกคนตอบว่ายังไม่กิน นางจี้ปากเชิ่ดหน้าสะบัดบ็อบไปที่ร้านข้าว คือที่มันถามมันแค่อยากมีเพื่อนกินด้วย แต่พวกเรายังไม่หิวเลยว่าจะนั่งเล่นรอจนเที่ยงแล้วค่อยลุกไปซื้อ
ตอนนี้นักศึกษาทยอยลงมานั่งกันที่โรงอาหารเหมือนกัน ดิสนี่มันไปไม่นานก็กลับมาพร้อมข้าวจานใหญ่ นี่มึงจะแดกให้ตายเลยใช่มั้ย? และเดี๋ยวเที่ยงมันก็กินอีก ยอมใจมันจริงๆ
"กูจำได้ว่าเมื่อเช้ามึงแดกข้าวเหนียวหมูที่ปันมันให้จนหมด นี่มึงยังต้องแดกอีกหรออีช้าง"
"ของแค่นั้นไม่ละคายกระเพาะกูหรอก"
"จ้ะ! ถุงใหญ่ขนาดนั้นไม่อิ่มเลย"
เจนทักดิสนี่แต่ทำเอาผมอึ้งนิดนึงเมื่อมีคนหันขยับมาทางผม สายตาและคิ้วที่ขมวดเป็นปมทำให้รู้เลยว่ามันไม่พอใจ
มึงจะพูดทำมั้ยเจนนนน ห๊ะ!?
สิ่งที่ผมคิดในตอนนี้คือผมนิสัยเสียเกินไปรึเปล่า? ทั้งไม่ตอบข้อความแล้วยังจะมาเอาของที่มันอุส่าห์ซื้อให้ไปให้คนอื่นกินอีก ผมไม่ได้นางร้ายมากไปใช่มั้ย คือสายตามันตอนนี้ดูไม่ออกเลยเรียบเฉยไปหมด แต่ช่างเถอะแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ให้มันรู้ๆไปเลยว่าผมไม่สนใจสิ่งของๆมัน
....จากนั้นผมก็หันกลับไปสนใจเพื่อนๆทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป
"กูไปซื้อน้ำก่อนนะ พี่ๆเอาอะไรมั้ย"
ผมบอกเพื่อนก่อนจะหันไปถามพี่ๆ แต่เขาก็ส่ายหัวกันก็เลยเดินไปที่ร้านน้ำ
"เอานมเย็นแก้วนึงครับ"
"เอาชานมแก้วนึงครับ"
เสียงแรกน่ะเสียงผม แต่อีกเสียงไม่ต้องเดา ไม่ต้องหันไปมองผมกูรู้ว่า....ไอ้ธันวา มันมายืนข้างผม แต่ผมไม่ได้หันไปมอง
"ทำไมไม่กิน กูซื้อให้มึงแต่มึงเอาไปให้คนอื่นกินเนี่ยนะ"
"...."
"ปันมึงใจร้ายมากเกินไปแล้วนะ"
"ร้ายมากก็อย่ายุ่งกับผมครับ"
"คงไม่มีวันนั้นกูจะยุ่งมากกว่านี้อีก เพราะกูจะจีบมึงแบบจริงจัง"
ผมถอนหายใจเนือยๆก่อนจะหยิบเงินจ่ายเมื่อแม่ค้ายื่นมาให้ จากนั้นกำลั8งจะก้าวเท้าออกแต่มีมือมาดึงไว้ มันรีบควักแบ่งสีแดงส่งให้แม่ค้าไม่รอเงินทอนก็ดึงผมออกมาจากตรงร้าน
"กูจะจีบมึง"
"...."
"ได้ยินมั้ยกูจะจีบมึงปัน"
เสียงมันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆจนทำให้คนรอบข้างที่เดินไปเดินมาได้ยิน
"แล้วไงครับ?"
ผมถามกลับหน้าตาเฉย แต่มันกลับยกยิ้มมุมปากแล้วขึ้นไปยืนบนโต๊ะกินข้าวของโรงอาหาร ทำให้หลายๆคนมองมาที่มันคนเดียว รวมไปถึงโต๊ะพวกพี่จอมและเพื่อนผม
....นี่มึงจะทำอะไรเนี่ย!
"ผมธันวาปีสอง! ทุกคนคงรู้จักผมในฐานะเดือนมหาลัย! ผมชอบรุ่นน้องคนนึง! เลยอยากให้ทุกคนเป็นพยาน! ว่า! ต่อจากนี้ผมจะจีบน้องปีหนึ่งที่ชื่อ! แบ่งปันครับ! "
ฮิ้ววววววววววว!!!
จากนั้นมันก็ก้าวลงมาจากโต๊ะ ตามมาด้วยเสียงแซวมากมาย บางมองยิ้มๆบางก็มองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร มันลงมาก็ยกมุมปากยักไหล่กวนตีนทั้นที
"ผมอนุญาตทุกคนที่เข้ามาจีบ แต่สำหรับพี่...ผม-ไม่-อนุญาต"พี่แค่บอกครับน้องแบ่งปัน ไม่ได้ต้องการคำอนุญาต หึๆ"
ไอ้ห่าธันวา! มันพูดยียวนกลั้วหัวเราะเสร็จมันก็เดินลอยหน้าลอยตาไปที่โต๊ะ แล้วผมจะกล้าแบกหน้าไปที่โต๊ะได้ยังไงทั้งเพื่อนทั้งพี่ๆ ผมทำใจปรับสีหน้าให้เป็นปกติเดินไปโดยไม่แสดงท่าทางอะไร ทำตัวนิ่งๆอย่างเดียว ทุกคนมองมาที่ผมด้วยความสงสัย แล้วก็แซวๆกันนิดหน่อย แต่ดูพี่จอมจะไม่ขำกับเขาคนเดียว
ยิ้มห่าไรมึงนักห๊ะไอ้ห่าธันวา กวนตีนจริงๆนะมึง ฝันไปเถอะว่าจะจีบกูติด ไม่มีวันฮึ!
-----------------------------------
Talk : ก๊อกๆ แบ่งปันมาแล้วค้าบบบ คิดถึงแบ่งปันกันมั้ยเอ่ย? ใครอยากเห็นแบ่งปันเอาคืนธันวารอติดตามเลยค้าบบ ต่อไปนี้แบ่งปันจะมาทุกวันอังคารนะค้าบ คราวนี้ไม่เบี้ยว ฮ่าๆ ต้องขอโทษทุกคนด้วยน้าา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
