พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละเมียผม
ตอนที่7
Rrrrrrrr Rrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ข้ามฟ้าที่ดังขึ้นจากชั้นหัวเตียง เขาสะลึมสะลือ ขยี้ตา บิดขี้เกียจ หยิบมาดูเมื่อเห็นโชว์ชื่ออินทรีย์ เขากระแอ่ม ครุ่นคิดหนักเพราะยังรู้สึกอายกับการจูบที่ดูดดื่มเมื่อสองวันก่อนไป ก่อนจะถอนหายใจ จำใจกดรับสาย
"ฮัลโหล" ข้ามเอ่ยทักทายเมื่อรับสาย
[เพิ่งตื่น?] อินทรีย์ถาม ทำให้ข้ามฟ้าถอนหายใจ
"เอออ่ะดิ มึงนิชอบโทรมากวนกูตอนนอนจังวะ" ข้ามฟ้าหน้ามุ่ยว่า
[เอ้า! กูอุส่าห์จะโทรมาถามว่าทานข้าวทานยายัง ยังจะมาว่าอีก]
"ก็รอกูหลับอีกนิดไม่ได้ไง"
[พูดได้ขนาดนี้คงหายป่วยละมั้ง งั้นเดี๋ยวกูไปที่บ้านมึง] อินทรีย์ว่า
"มึงไม่ต้องมาเลยนะไอ้อิน..." ข้ามฟ้าจะห้ามแต่อีกคนไม่ฟัง
ตูด ตูด ตูด
ไอ้อินนนนนนน
ข้ามฟ้าได้แต่ตะโกนดังๆในใจ ที่ไม่อยากให้อินทรีย์มาเพราะกลัวเขาจะพูดนู่นนี่ให้เขิน จนคนอื่นสงสัยกันหมดว่าเขาเป็นอะไร
แต่คงไม่ทันเพราะอินทรีย์วางสายใส่เรียบร้อย และคงจะมาในอีกไม่นานนี้ ข้ามฟ้ารีบแบกร่างที่เริ่มดีขึ้นจากการป่วยลุกออกจากเตียง เข้าห้องน้ำเอาผ้าเช็ดเนื้อเช็ดตัว แต่งตัวแล้วลงไปข้างล่างเพื่อรอ
วันนี้ข้ามเดือนเอาพายุไต้ฝุ่นไปวิ่งเล่นด้วยที่กองละครเพราะพี่ๆที่กองต่างเรียกร้องถามหา บ่นคิดถึงจนข้ามเดือนต้องพาไปสักที คงได้โอกาสที่ข้ามฟ้าป่วยพอดีเลยพอไป เพราะพี่ชายตัวเองคงดูหลานๆได้ไม่ดี และอาจติดไข้
"เป็นยังไงบ้างลูก หายแล้วหรอน่ะ" คุณจันทร์ถามไถ่ลูกชาย
"ค่อยยังชั่วครับ เลยอยากออกมาจากห้องบ้าง" ข้ามฟ้านั่งลงกับโซฟาแล้วตอบ
นี่ก็เข้าวันที่สามแล้วที่เขานอนป่วยอยู่แต่ในห้อง เลยลงมาข้างล่างบ้าง เพราะอาการค่อยยังชั่วขึ้นแล้ว
"ก็ดีเหมือนกัน อยู่แต่ในห้องมันหดหู่" คุณขอบเขตพยักหน้าพูด
สามคนพ่อแม่ลูกคุยนู่นนี่กัน อย่างสนุกสนาน ไม่นานนักก็มีเสียงบีบแตรรถดังขึ้นหนึ่งที ซึ่งที่บ้านจะรู้เลยว่าอินทรีย์มา เด็กในบ้านกำลังจะเดินไปเปิดให้ แต่ข้ามฟ้าบอกว่าจะไปเปิดให้ เจ้าตัวลุกแล้วเดินไปยังหน้าบ้าน กดรีโมทเปิดรั้วให้
อินทรีย์นำรถเข้ามาจอดในที่จอดรถ แล้วเปิดประตูลงมามองข้ามฟ้ายิ้มๆ และสายตายียวนที่สบตาให้ข้ามฟ้า ทำให้เจ้าตัวกัดฟันกรอดเพราะรู้ว่าอินทรีย์กำลังนึกถึงคืนนั้นแน่ๆ
"ยิ้มห่าไร จะเข้ามั้ยบ้านอ่ะ" ข้ามฟ้าขมวดคิ้วถาม
"ก็แค่....." อินทรีย์พูดเสียงอ่อยเอานิ้วลูบๆที่ปากและสายตายียวนเป็นการสื่อกับข้ามฟ้าเรื่องเมื่อคืน
"กู....เร็วๆเหอะรีบๆเข้าบ้าน" ข้ามฟ้าไม่รู้จะแก้ตัวยังไงเลยทำเข้มเดินเข้าบ้าน
อินทรีย์ได้แต่หัวเราะในลำคอส่ายหน้าพึงพอใจ ที่ทำให้ข้ามฟ้ามีปฏิกิริยากับการยียวนของเขา
เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น อินทรีย์ยกมือสวัสดีคุณขอบเขตและคุณจันทร์ แล้วนั่งลงที่โซฟาข้างๆข้ามฟ้า เมื่อผู้ใหญ่รับไหว้
ทว่ามองไปรอบๆก็ไม่พบพายุไต้ฝุ่น เงียบกริบไปทั้งบ้าน ไม่มีเสียงวิ่งมาหาเขาเหมือนทุกที เลยอดสงสัยไม่ได้ว่าไปวิ่งเล่นกันอยู่ไหนรึเปล่า
"แล้วนี่หลานไปไหนอ่ะครับ" อินทรีย์ถามคุณจันทร์คุณขอบเขต
"ไปกับตาเดือนน่ะลูก" คุณจุนทร์ยิ้มตอบ
"ตั้งแต่เช้านู่น" คุณขอบเขตว่า
"ไปกองหรอครับ" อินทรีย์พยักหน้าหงึกๆเข้าใจ
"จ้ะ คงเห็นฟ้าไม่สบายเดือนก็เลยพาเด็กๆไปด้วย"
หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องนี้คุยโดยไม่มีเรื่องที่ทั้งคู่....อย่างที่ข้ามฟ้ากังวล แต่ก็ดีสำหรับเขา เพราะไม่ว่าใครจะรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าเขาจูบผู้ชาย
ทว่ายังไว้ใจไม่ได้เพราะอินทรีย์ยังส่งยิ้มยียวนกวนตีนข้ามฟ้าจนเจ้าตัวได้แต่จ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง
คุณจันทร์และคุณขอบเขตก็ยังสงสัยไปใหญ่ เมื่อเห็นอินทรีย์มองข้ามฟ้าแค่นยิ้ม เกาหัวงุนงงว่าเกิดอะไร มันต้องมีอะไรแน่ๆ วันก่อนนู่น ลงมาจากห้องข้ามฟ้า ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนน่าแปลกใจ
แต่ก็เลือกที่จะเก็บความสงสัยกันไว้สองคน โดยไม่ถามไป แต่จะจับพิรุจเอาเองว่ามันมีอะไรรึเปล่า ซึ่งทั้งคู่ส่งสายตาหวิบๆว่าต้องมีแน่ๆ
อินทรีย์ยังคงมองข้ามฟ้าแซวๆ คนถูกมองด้วยสายตายียวนส่งสายตาดุดันใส่เพื่อเตือนว่าห้ามพูดออกมาเด็ดขาด
อินทรีย์นึกอะไรสนุกๆอีกได้เลยหันไปมองคุณจันทร์คุณขอบเขตยิ้มๆ
"พอดีอีกสองวันบ้านผมจะไปพักผ่อนที่เขาใหญ่ เลยจะชวนคุณลุงคุณป้าไปด้วยกัน พ่อแม่ผมจะได้มีเพื่อนคุย คุณลุงคุณป้าว่างมั้ยครับ" อินทรีย์เสนอแผนเที่ยวที่ไม่ได้ตั้งไว้ตั้งแต่แรก
แต่ที่เสนอไปเพราะจะได้มีเวลาจีบข้ามฟ้ามากขึ้น ไปก็อาจจะได้นอนห้องเดียวกันเหมือนตอนไปทะเลอีก อะไรๆมันก็จะง่ายขึ้น
ข้ามฟ้ากัดฟันกรอดทว่าคิดในใจขอให้พ่อกับแม่ไม่ตอบตกลง เพราะการไปครั้งนี่มันแปลกกว่าครั้งที่แล้วสำหรับเขา เพราะครั้งก่อนเขายังเฉยๆแมนๆคุยกันกับอินทรีย์ แต่ครั้งนี้มันมีความรู้สึกหวั่นไหวเข้ามาเกี่ยวเนื่อง
"เอาสิ ลุงก็อยากไปพักผ่อนอีก" คุณขอบเขตตอบ
ทำเอาข้ามฟ้าหันหน้าขวับไปมองพ่อที่ตกลงไปกับครอบครัวอินทรีย์ ข้ามได้แต่คิดในใจว่า ตายแน่ๆกูข้ามฟ้า
เขาหันไปมองอินทรีย์ก็รู้เลยว่าต้องเป็นแผนของร่างหนาแน่นอน เพราะมันกะทันหันมาก จนตั้งตัวแทบไม่ทัน จะชวนไปเที่ยวอีกสองวันอยู่แล้ว เพิ่งมาบอกเอาทำอะไรตอนนี้
"งั้นดีเลยครับ ผมเตรียมบ้านพักไว้แล้ว ยังไงอีกสองวันผมมารับนะครับ" อินทรีย์ยิ้มแป้น
ที่บอกว่าเตรียมไว้แล้วเนี่ยเขาโกหก กลับบ้านไปคงต้องโทรให้แม่บ้านไปจัดเตรียมความสะอาดและความเรียบร้อยไว้ ซึ่งโชคดีหรือปกติก็ไม่รู้ เพราะบ้านพักพ่อแม่เขาแต่ละที่ มักจะสร้างไว้แค่สี่ห้อง งานนี้ข้ามฟ้าต้องเสร็จเขาแน่ๆ
ยังไงพายุไต้ฝุ่นก็ต้องติดข้ามเดือนแหมะอยู่แล้ว แต่ข้ามเดือนจะไปได้มั้ยเนี่ยสิ
"แล้วเดือนไปได้มั้ยครับ" อินทรีย์ถาม
"รายนั้นแค่บอกว่าไปเที่ยวก็รีบเคลียร์งานแล้วมั้ง แต่ก็คงไปได้แค่วันเดียวเหมือนเดิม" คุณจันทร์ว่า
อินทรีย์แค่นยิ้มคิดในใจว่าแค่วันเดียวก็ยังดี ยังไงก็ต้องได้นอนกับข้ามฟ้าให้ได้
ข้ามฟ้าได้แต่ถอนหายใจฝึดฝัด ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ จะไม่ไปก็ไม่ได้เพราะไปกันทั้งบ้าน ยังไงก็ต้องไปดูแลลูกๆ
บ่ายโมงกว่าๆ ข้ามฟ้าขอตัวพ่อแม่ไปรับเด็กๆ เพราะไม่อยากให้กวนน้องชายมาก อีกอย่างตัวเองก็อาการดีขึ้นมากแล้ว เจ้าแฝดคงไม่ติด
ข้ามฟ้ากำลังจะเดินไปที่รถ ทว่าอินทรีย์กลับออกมาด้วยอีกคน ข้ามฟ้ามองอินทรีย์ด้วยสายตาเชิงถามว่าเดินมาทำไม
"เดี๋ยวกูขับให้" อินทรีย์เอ่ย
"ไม่ต้องกูขับเองได้" ข้ามฟ้าว่า
"มึงยังไม่หายดีเท่าไหร่ เดี๋ยวโดนแดดจนหน้ามืดทำไง"
"กูไม่เป็นระ..." พูดไม่ทันจบอินทรีย์ก็แทรก
"ขึ้นรถ ไม่ต้องพูดมาก กูขับให้" อินทรีย์พูดแล้วเดินไปขึ้นรถตัวเอง
ข้ามฟ้าได้แต่ถอนหานใจเนือยๆกับความเจ้ากี้เจ้าการของอีกคน ซึ่งเขาก็ขี้เกียจพูดอะไรมาก เลยจำใจเดินขึ้นรถตาม
อินทรีย์ออกตัวรถมาเรื่อยๆ แต่รถก็จะติดหน่อย ข้ามฟ้าเลยหาจังหวะถาม
"แผนมึงใช่มั้ย" ข้ามฟ้าพูดขึ้น
"แผนไร?" อินทรีย์ถามทั้งๆที่รู้
"เรื่องไปเขาใหญ่ แผนมึงใช่มั้ย"
"เปล่า จะไปอยู่แล้วจริงๆ"
"มึงอย่ามาโกหก ถ้าไม่ใช่แผน มึงก็ต้องชวนล่วงหน้าดิ"
"เอ้า มึงก็แปลก กูชวนกะทันหันเพราะเตรียมไว้หมดแล้ว ถ้าเป็นแผน กูจะเตรียมทันรึไง อีกแค่สองวันเนี่ย"
ข้ามฟ้าได้แต่คิดในใจว่า เออว่ะจริงของมัน
"แล้วทำไมมึงคิดว่ากูมีแผน" อินทรีย์ถามเสียงอ่อย
"ไม่มีไร" ข้ามฟ้าตอบลอยหน้าลอยตา
อินทรีย์ค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆข้ามฟ้าขณะรถติดไฟแดงอยู่
"นึกว่า....กลัวได้นอนห้องเดียวกับกูซะอีก" อินทรีย์แค่นยิ้ม
"ทำไมกูต้องกลัว อีกอย่างกูนอนกับลูกกูนู่น"
"ไม่อยากนอนกับกูไง๊" อินทรีย์แค่นยิ้มถาม
"นอนห่าไรล่ะ นี่ไอ้อิน มึงอย่ามาทำเป็นรุกกูได้มั้ยวะ นี่กูลูกสองแล้วน่ะ" ข้ามฟ้าพูด
อินทรีย์ไม่ตอบกลับหรือพูดอะไรกลับได้แต่แค่นยิ้มตลอดทาง จนทำให้ข้ามฟ้ารู้สึกหงุดหงิด ไม่ชอบเวลาแบบนี้ เขาเป็นผู้ชายๆแท้แต่ต้องมาโดนเกย์รุกที่หล่อกว่าผู้ชายแท้อย่างอินทรีย์จีบหนัก มันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ปกติมีแต่จีบคนอื่น พอมาตัวเองโดนจีบมันไม่ชิน
และจากที่ดูอินทรีย์แล้วก็ไม่มีท่าทีจะล้มเลิกความคิดที่จะจีบเขาแน่ๆ ยิ่งไปเผลอจูบครั้งเดียวทำให้เขาต้องโดนรุกหนักกว่าเดิมจนได้ ตอนแรกก็อ้อมๆหยอดๆ พอจูบไปก็เปิดเผยเลยทีนี้
ทั้งคู่ขับรถมาจนถึงกองละครที่ข้ามเดือนถ่าย ก็จอดรถลงไปหาพายุไต้ฝุ่น โดยโทรบอกข้ามเดือนล่วงหน้าแล้วว่าจะมารับลูกๆกลับ
"พ่ออออ ลุงอินนน" พอเห็นทั้งคู่ เจ้าแฝดก็วิ่งเข้ามากอดขาข้ามฟ้าเลย
"อยู่นี้ดื้อรึเปล่าครับ" ข้ามฟ้าก้มลงไปถาม
"ไม่ดื้อค้าบบบ" พายุตอบ
"ไต้ฝุ่นไม่ดื้ออ" ไต้ฝุ่นพูด
"แล้วนี่อาเดือนอยู่ไหนครับ" ข้ามฟ้าถามเพราะยังไม่เห็นน้องชาย
"ไม่รู้ค้าบบ" พายุตอบข้ามฟ้า
"อาเดือนให้อยู่กับป้าจูลี่" ไต้ฝุ่นบอก
ป้าจูลี่ คือผู้จัดการส่วนตัวของข้ามเดือน เป็นผู้ชายที่มีใจสาวไปเกินร้อย ข้ามฟ้าพยักหน้าหงิกๆเหมือนเข้าใจ แต่ยังงุนงงอยู่ เลยเดินไปถามจูลี่
"เดือนละครับพี่จูลี่" ข้ามฟ้าถาม
"น้องเดือนไปทำธุระค่ะ เลยฝากเด็กๆไว้กับพี่" จูลี่ตอบยิ้มๆ
ธุระอะไรของเขานะ ถึงปล่อยหลานอยู่กับพี่จูลี่ ข้ามฟ้าได้แต่คิดอย่างสงสัย
"งั้นเดี๋ยวผมพาพายุไต้ฝุ่นกลับเลยนะครับ" ข้ามฟ้าบอกยิ้มๆ ป้าจูลี่พยักหน้าเข้าใจ ทั้งคู่และเด็กๆลาป้าจูลี่ ก็พาออกไปขึ้นรถทันที
อินทรีย์ขี่รถมาเรื่อยๆจนข้ามฟ้าสังเกตุเห็นว่านี่ไม่ใช่ทางที่จะกลับบ้านเขา แต่เป็นทางไปแถวๆห้างที่เคยไปด้วยกันวันนั้น
"ไปไหน" คนสงสัยถามงุนงง
"ทานข้าว" อินทรีย์ตอบกลั้วยิ้ม
ข้ามฟ้ามองนาฬิกา ก็บ่ายโมงนิดๆ ทำไมไม่ไปทานที่บ้าน ยังไงก็มีของทานเยอะแยะอยู่แล้ว
"กลับไปกินที่บ้านก็ได้"
"จะพาเจ้าแฝดไปกินไอติมด้วย" อินทรีย์พูดแล้วหันไปถามความเห็นเด็กๆ "ไปมั้ยครับ?"
"ปายยยย ติมๆ" ทั้งสองพี่น้องกระโดดทำตาลุกวาวที่จะได้ไปทานไอศครีม
"พายุไม่ได้กินติมหลายวันแล้ววววว" คนพี่เกาะเบาะพ่อทำตาออดอ้อน
"ไต้ฝุ่นด้วยค้าบบบบ" มาอีกคน กระพริบตารัวๆกันใหญ่
ผู้เป็นพ่อก็ได้แต่ถอนหายใจพยักหน้ายิ้มรับเพราะคงขัดอะไรไม่ได้แล้ว เป็นแบบนี้ทุกทีไม่เคยปฏิเสธลูกได้
อินทรีย์แค่นยิ้มอย่างมีชัย เขารู้อยู่แล้วว่าถ้าทำให้เจ้าแฝดไปได้ คนพ่อก็สบายๆไม่มีปัญหา จุดอ่อนของข้ามฟ้าคงลูกอ้อนของพายุไต้ฝุ่นเนี่ยแหละ
แต่สิ่งนึงที่ทำให้ข้ามฟ้าไม่ค่อยอยากไปห้างสรรพสินค้าก็คงเป็นเหตุการณ์ในวันนั้นที่มีแต่สาวๆกรี๊ดเขากับอินทรีย์กันใหญ่ แถมมองว่าเป็นแฟนกันอีก เลยไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนั้นอีก
รถเลี้ยวเข้าขึ้นชั้นจอดรถของห้างสรรพสินค้า หาๆวนๆไม่นานก็ได้ที่จอด
"ไปที่อื่นได้มั้ยวะ ที่ไม่ใช่ห้าง" ข้ามฟ้าหันไปถาม
"ทำไม กลัวอะไร หรือว่า...." อินทรีย์พูดยียวนคนข้างๆ
"กูแค่เบื่อ"
"ไม่ต้องอายเรื่องที่เขาแซวกันหรอก" อินทรีย์เว้นช่วงพลางแค่นยิ้ม "ต่อไปมันก็จริงอยู่ดี"
คำพูดของคนขับรถทำให้คนฟังถึงกับสำลักไอออกมาหันขวับไปมอง
เจ้าแฝดก็มองกันด้วยสายตางุนงงว่าเขาพูดอะไรกัน เพราะยังเด็กไร้เรียงสาอยู่เลยไม่เข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็ทำได้แค่เงียบๆยิ้มๆตามประสาเด็ก
หัวข้อ: พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละ'เมีย'ผม || ตอนที่9 04/02/61 P.3 (อ่าน 28137 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก