[สนพ.เฮอร์มิท]Calorie ผมแค่มารอลี่~ [YAOI][#แจ้งข่าวรูปเล่มหน้า 12 นะคะ](7/9/61)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [สนพ.เฮอร์มิท]Calorie ผมแค่มารอลี่~ [YAOI][#แจ้งข่าวรูปเล่มหน้า 12 นะคะ](7/9/61)  (อ่าน 43443 ครั้ง)

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ Tiffany

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1147
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
เสียดายแทนพี่โรล มีคนมาขัดจังหวะ

ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
ลี่เด็กไม่ดี ไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว นี่เมื่ยงเขาอุตส่าห์หวังดีว่ากลัวจะถูกจับได้ ยังไปทำร้ายเมี่ยงได้  :m12:

ออฟไลน์ oki

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 300
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
เขินนนน :hao5:

ออฟไลน์ หิมะขาว

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ขอบคุณค่าาา :pig4:

ออฟไลน์ เสพศิลป์

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 277
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
สงสสารเมี่ยง  ไหนเพื่อนก็สมหวังแล้ว
ช่วยหาคู่ไห้นางด้วย ฮ่าๆๆๆ แต่ขอเมี่ยงเป็น รับ นะจะสะใจป้ามากๆๆ

ฮ่าๆๆๆๆ

ออฟไลน์ k2blove

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1868
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-3
 :mc4: เมี่ยงนี่ยังไงนะ มาผิดเวลาหรือเปล่า

ออฟไลน์ Gloomy Sunday

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 408
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-3
    • Fanpage : Gloomy Sunday Tk.
          Calorie ที่ 28 เพื่อนเก่าที่จ้องจะทำลาย


          หลังจากถูกขัดจังหวะจากไอ้หอกเมี่ยง พี่โรลถึงกับนอนตรอมใจ ไม่พูดไม่จานอนหันหลังให้ผมลูกเดียว งอนซะแล้วสิ ฮ่าๆ

          ส่วนไอ้เมี่ยงที่หัวปูดเป็นลูกมะกรูด และถูกพี่โรลกระทืบไปอีกยก ก็ลากร่างที่แทบจะไร้วิญญาณกลับไป ผมไล่เตะมันลงไปยันหน้าปากซอยเลยทีเดียว ไอ้เพื่อนเลว

          " พี่โรล ลุกมากินข้าวกัน " ผมยกกับข้าวขึ้นมาจากห้องครัว ตั้งโต๊ะเล็กๆ และวางของกินไว้บนนั้น

          พี่โรลยังคงไม่ขยับตัว ทำเป็นเด็กน้อยไปได้

          " ไม่ลุกไม่ป้อนนะเอ้า " พี่โรลที่ได้ยินแบบนั้นก็ลุกพรวดขึ้นทันที ฮ่าๆ มันน่าจริงๆ

          " แล้วเสื้อผ้าอ่ะ ใส่สักทีเถอะครับ ไม่หนาวหรือไง " ผมลุกขึ้นและเดินไปหยิบเสื้อยืดของผมมาสวมหัวให้ไอ้พี่จอมดื้อนี่ที่ยอมให้ผมใส่เสื้อให้อย่างว่าง่าย และเป็นอย่างที่คิด พี่โรลใส่เสื้อผมตอนอ้วนได้พอดีตัวเลยทีเดียว

          " ไม่อยากกินข้าว แต่อยากกินลี่มากกว่า " พี่โรลทำหน้าบูดเท้าคางมองผม อ้ากก พูดหน้าตาเฉยอีกแล้วคนเรา

          " เดี๋ยวไม่มีแรง...กลับบ้านน้า " ผมพูดพลางตักข้าวใส่ปากพี่โรล ที่ตอนแรกนั้นยิิ้มกว้าง แต่สามคำหลังทำเอาห่อเหี่ยวเลยทีเดียว

          " นอนนี่ไม่ได้เหรอ " พี่โรลพูดพลางเลื้อยมานอนตักผมอย่างออดอ้อน

          " นอนยังไงละครับ เตียงแคบจะตาย แล้วเดี๋ยวม๊าขึ้นมาอีกทำไง " ผมตีพี่โรลและลากให้ลุกขึ้นมานั่งตรงๆ อีกครั้ง

          " เตียงแคบไม่มีปัญหา "

          " ผมมีปัญหา " ผมแลบลิ้นใส่ ผมกลัวพี่จะนอนไม่สบายน่ะสิ

          " นอนบนตัวพี่ก็ได้ โอ้ยๆ " ผมหยิกแขนพี่โรล ปากดีจริงๆ พ่อคุณ

          " พี่โรล " ผมเรียกพี่โรลเสียงเบาลง

          " เรื่องหนิง พี่รู้หรือเปล่า " ผมยังคงมีเรื่องกังวลอยู่ในใจที่อยากจะถามพี่โรลออกไป

          " ทำไมลี่ถึงรู้จักผู้หญิงคนนั้น แต่ลี่ก็รู้เรื่องงานหมั้นใช่ไหม​ "  พี่โรลถามพลางจับไหล่ผมเอาไว้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

          " พี่ไม่เคยยุ่งไม่เคยคิดจะหมั้นกับผู้หญิงนั่น ลี่เชื่อพี่ใช่ไหม​ " ผมพยักหน้าน้อยๆ

          " หนิงเป็นเพื่อนเก่าผมเอง เป็นคนที่ทำให้ผมกับพี่นายเลิกกัน " พี่โรลมองผมด้วยความตกใจ

          " ยัยผู้หญิงนั่น เหลือเกินจริงๆ " พี่โรลทำหน้าอารมณ์เสียทันทีที่พูดถึงหนิง ดูแล้วพี่โรลจะไม่ชอบหนิงน่าดูเลยแฮะ

          " แต่ก็ต้องขอบคุณผู้หญิงคนนั้นนะ แล้วก็ขอบคุณนายด้วยที่ทำตัวสารเลวแบบนั้น ไม่อย่างนั้นพี่ก็คงไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ "

          " ผมรู้ว่าพี่จะไม่ยอมหมั้น แต่ว่าพี่จะหนีไปได้นานแค่ไหนเหรอครับ ถ้าหากจำเป็นต้องหมั้นจริงๆ ผมจะทำยังไงดี " ผมมีความคิดวิตกกังวลใจเรื่องนี้มาตลอด เพราะผมนั้นก็เป็นเพียงคนนอกเท่านั้น ถ้าหากต้องเลือกจริงๆ พี่จะเลือกผมแทนครอบครัวจริงๆ เหรอครับ

          " พี่จะไม่มีวันหมั้น พี่จะไม่มีวันทิ้งลี่ " ผมดีใจมากที่ได้ยินแบบนั้น ผมเขี่ยข้าวในจานไปมาอย่างเขินๆ

          " คุณแม่พี่ป่วยเป็นอะไรเหรอครับ " ผมถามพี่โรลด้วยความสงสัย

          " ก็แค่ร่างกายไม่แข็งแรง เมื่อก่อนก็ยังเดินได้ปกตินะ แต่เมื่อปีก่อนอยู่ดีๆ ก็ทรุดลง พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นอะไร "

          " เหรอครับ น่าแปลกนะ " ผมขมวดคิ้ว โรคนั้นมีสาเหตุมาจากอะไรกันแน่

          " พี่อยากพาลี่ไปหาคุณแม่ ถึงจะรู้ว่าจะโดนด่าก็เถอะ " พี่โรลพูดพลางจับมือผมไว้

          " ขอบคุณนะครับ แต่อย่าเลย "

          " มีพี่อยู่ไม่ต้องกลัวหรอก พี่จะไม่ให้ใครมาทำอะไรลี่ "

          " ขอบคุณครับ " ผมยิ้มเขินๆ ผมดีใจที่พี่โรลให้ความสำคัญกับผม

          หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็นั่งเล่นกับพี่โรลสักพักและแอบย่องพาพี่โรลไปส่งที่หน้าบ้าน พี่โรลงอแงจะนอนที่นี่ แต่ผมก็ยังไม่กล้าเสี่ยง เลยจำใจต้องแยกจากกัน จริงๆ ผมก็เสียดายนะ ผมชอบพี่โรลมาก ผมไม่กลัวอีกแล้วที่จะเป็นของพี่โรล แต่ผมแค่อายเท่านั้นแหละ

          รุ่งขึ้น ผมตื่นแต่เช้าอาบน้ำล้างหน้าและลงมากินข้าวข้างล่าง ซึ่งเมื่อลงมาถึงก็เจอกับไอ้เมี่ยงที่กำลังโซ้ยข้าวบ้านผมอยู่ก่อนแล้ว

          " ไงมึง เมื่อคืน..อื้ออื่ออื้อ " ผมเดินไปด้านหลังมันและปิดปากเอาไว้แน่น พลางดีดหูมันไปหลายที ไอ้หอกนี่มันจะแฉผมกลางวงเลยครับ

          " อาลี่ ร่างกายโอเคแล้วใช่ไหม​ " มาม๊าถามผมด้วยความเป็นห่วง

          " ครับ " ผมนั่งลงดื่มนมและ

          ' พรวดดดดดดด '

          ผมพ่นนมออกมาทันทีจนวงแทบแตก ผมมองออกไปนอกกระจกครัว ก็พบว่ามีรถยุโรปสุดหรูสีแดงแจ๋จอดอยู่หน้าบ้านและมีผู้ชายที่ใส่ชุดนักศึกษาเซอๆ หนีบอีแตะแดง กำลังนั่งยองๆ เขี่ยดินเล่นอยู่

          " อะไรของเฮียเนี่ย สกปรกชะมัด " อาเฟยบ่นผมที่พ่นนมใส่

          " เอ่อ โทษทีๆ เมี่ยงไปเถอะ วันนี้ต้องรีบนิดนึง " ผมดึงไอ้เมี่ยงให้ลุกขึ้นทั้งๆ ที่ไข่ดาวยังย้อยคาที่ปากมันและลากมันให้ตามผมมา

          " ไปก่อนนะครับ " ผมหันไปบอกป๊าม๊าและรีบวิ่งออกมาโดยเร็ว

          " พี่โรล ทำอะไรเนี่ย เด่นเวอร์ไปแล้ว " ผมตีพี่โรลที่กำลังแหย่รังมดจนหน้าแทบทิ่มลงไปกับดิน

          " ก็อยากมารับอ่ะ ไม่รีบเดี๋ยวหมาตัดหน้า " พูดถึงหมาหมาก็มา ผมมองรถเบนซ์สีดำที่กำลังขับมาช้าๆ พี่นายเปิดกระจกลงและมองพี่โรลด้วยสีหน้าเซ็งๆ

          " เหอะ สีโครตเห่ย "

          " ใครบอก นี่เด็ดสุดแล้ว ลี่ชอบใช่ไหม​ " พี่โรลหันมาถามผมด้วยความมั่นใจ

          " ผมชอบสีเขียวครับ " พี่โรลหุบยิ้มลงทันที ก็ผมพูดจริงๆ อ๊ะ

          " ลี่จะไปคันนั้นใช่ไหม​ " พี่นายถามผมด้วยสีหน้าเซ็งๆ จนผมรู้สึกสงสาร

          " ครับ งั้นผมฝากไอ้เมี่ยงด้วยนะ " ผมรู้สึกว่าไหนๆ พี่เขาก็มาแล้ว ผมเลยถีบส่งไอ้เมี่ยงที่กำลังส่องรถพี่โรลด้วยสายตาลุกวาว

          " เห้ยย ไม่เอาโว้ย ถ้าต้องไปกันมันกูเอาหัวเดินไปยังดีกว่า "

          " เหรอ งั้นจัดไป " ผมถีบมันจนหน้าแทบจะทิ่มลงพื้นอย่างสวยงาม ปากดีจริงๆ มึงไอ้หอก

          " อย่าเลยลี่ ให้มันเดินไปดีแล้ว พี่ขี้เกียจเอารถไปล้างน้ำมนต์ " ไอ้เมี่ยงที่ได้ยินแบบนั้นก็โดดพรวดเข้าไปนั่งทันทีแบบที่ไม่ต้องเปิดประตูเลย

          " ลงไปเลย " ผมมองพี่นายที่กำลังไล่ไอ้เมี่ยงที่กำลังปรับแอร์รถพี่นายเหมือนเป็นรถตัวมันเองอยู่

          ไอ้เมี่ยงมันเริ่มทำตัวดีกับพี่นายมากขึ้น เพราะผมโทรเล่าเรื่องพี่โรลกับพี่นายให้มันฟังเมื่อคืนตอนพี่โรลกลับไปแล้ว พี่นายก็เป็นแค่ผู้ชายเจ้าชู้คนหนึ่งที่สูญเสียทุกๆ อย่างไป แต่ก็ไม่ได้เป็นคนที่จิตใจชั่วร้ายพอจะทำร้ายคนอื่นได้ ผมได้แต่หวัง ว่าสักวันพี่นายจะได้เจอคนที่ดีกว่าผม และคนที่พี่อยากจะหยุดอยู่แค่เขาคนนั้น

          ผมขึ้นรถมากับพี่โรลที่ดูดีด๊าเหลือเกินที่ผมนั่งข้างๆ ผมมองพี่โรลที่ผิวปากตลอดเวลาที่ขับรถ

          " ดูแล้วน่าจะโครตแพง เก็บเงินนานไหม​เนี่ย " ผมถามพลางมองหนุ่มรูปหล่อปากแดง ที่วันนี้ทำผมตั้งและยุ่งๆตามอารมณ์พี่แก ผมชอบมองเวลาพี่โรลขับรถ มันเท่ห์มากๆ เอาซะใจเต้นเลยทีเดียว

          " พ่อส่งมาให้ " อ๊าววว ไอ้เราก็คิดว่าทำงานเก็บเงิน ถรุ๊ยย

          " กาก " ผมหรี่ตาและด่าพี่โรลแบบกวนๆ

          " โธ่ ที่รัก เงินเก็บของพี่ พี่มีเป้าหมายอื่นแล้ว "

          " อะไรเหรอครับ " ผมสงสัยจริงๆ ว่าพี่เขาเก็บเงินทำอะไร

          " ความลับบบบ " พี่โรลหันมาแลบลิ้นให้ผมและหันไปมองถนนต่อ หนอยย หมั่นไส้ชะมัด

          " พี่โรล " ผมเรียกพี่โรลเบาๆ

          " หืม ว่าไง... " พี่โรลที่หันมาก็ถูกผมขโมยจูบที่ปากทันที ทำเอาพี่แกนิ่งค้างไปเลย

          " เดี๋ยวๆๆๆ พี่จอดทำไม " ผมร้องขึ้นอย่างตกใจทันที เพราะอยู่ดีๆ พี่แกก็หักเลี้ยวเข้าข้างทางซะงั้น

          " จัดแม่งในรถนี่แหละ " พี่โรลพูดพลางหันมาหาผมถอดเข็มขัดนิรภัยและโน้มตัวมาด้านที่ผมนั่ง ดึงผมเข้าไปกอดรัด ทั้งหอมทั้งฟัดจนผมหัวเราะขำ

          " โอ้ยยย ไอ้บ้านี่ กลางวันแสกๆ " ผมทั้งดันทั้งยันพี่โรลให้กลับไปด้านตัวเองตามเดิม มีรถนี่ก็ดีเหมือนกันนะ อยากลองเช็คสภาพโช๊คจัง กร๊ากก

          กว่าจะมาถึงมหา'ลัยได้ พี่โรลนั้นจอดเข้าข้างทางหลายรอบเลยทีเดียว อ้ากกก คราวหลังจะไม่มาด้วยแล้ว

          เมื่อมาถึงมหา'ลัย และนอนว่ารถสุดเด่นของอีพี่โรลนั้น ทำให้ทุกคนต้องเหลียวมองคอแทบหัก และเมื่อพี่โรลลงจากรถ ก็ยิ่งสุดยอดไปใหญ่ แม่งเด่นทั้งคนทั้งรถจนน่าหมั่นไส้

          " เชิญเลยครับยาหยี " พี่โรลลงจากรถและวิ่งแจ้นมาเปิดประตูฝั่งผมอย่างรวดเร็ว

          " ยาหยีบ้าอะไรเล่า " ผมหน้าแดงไม่กล้าลงจากรถเลยทีเดียว อ้ากกกก แถมนักศึกษาคนอื่นๆ ยังพากันซุบซิบและจ้องมองตาเป็นมัน

          " แหม หวานกันดีนะคะ ว่าไงลี่ "  ผมมองหนิงที่เดินเข้ามาหาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มาทำอะไรที่นี่กันนะ

          " พอได้แล้วหนิง " ผมมองพี่นายที่ขับรถตามหลังมา ลงจากรถ และเดินตรงดิ่งเข้ามา

          " ถึงพี่จะหักหลังหนิงแล้วไปเข้าข้างมันก็ไม่เป็นไร แต่หนิงไม่ยอมหรอก แบบนี้มันไม่ถูกต้อง กับผู้ชายเนี่ยนะ จะไปได้สักกี่น้ำ " ผมมองพี่นายที่จ้องมองหนิงด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

          " เธอมัน... " ผมดึงพี่โรลที่เหมือนจะเดินไปหาหนิงไว้ ผมจับมือพี่โรลและพาเดินออกจากตรงนั้น

          " อาลี่ ป๊าม๊ายังสบายดีใช่ไหม​ " ผมหยุดชะงักและหันไปมองหนิงที่กำลังส่งยิ้มให้ผมอยู่

          " ป๊าม๊าคงดีใจตายเลยเนอะ ที่ลูกชายมีแต่ผู้ชายมาแย่งหัวบันไดไม่แห้งขนาดนี้ " ผมมองหน้าหนิงที่ยิ้มแย้มเหมือนเป็นผู้ชนะ

          " อยากทำอะไรก็ทำเถอะ " ผมพูดเบาๆ และเดินต่อไป ผมมือสั่นน้อยๆ ผมรู้สึกไม่ดีเลย ผมไม่อยากให้ที่บ้านเป็นกังวลเกี่ยวกับตัวผม ผมไม่อยากทำให้พวกท่านไม่สบายใจ

          " ป๊าม๊ามึงต้องเข้าใจแน่ ใจดีจะตาย " ไอ้เมี่ยงเดินมาเกาะไหล่ผมและพูดให้ผมสบายใจ

          " ไม่รู้สิ แต่กูไม่อยากให้รู้เลย "

          " พี่ขอโทษนะ " ผมมองพี่โรลที่ยืนทำหน้าเศร้า

          " ขอโทษทำไมกันครับ พี่ไม่ได้ทำอะไรผิด ผมเป็นแบบนี้เอง ผมไม่ปกติแต่แรกแล้ว "

          " ไม่ปกติอะไรวะ มึงก็คน จะรักผู้ชายหรือผู้หญิงมันสำคัญตรงไหน พูดเหมือนตัวเองเป็นสัตว์ประหลาดไปได้ "

          " มึงก็รู้ว่าครอบครัวกูเป็นคนจีน ย้ายมาจากจีนเมื่อตอนกูเกิดนี่เอง กูเป็นลูกชาย กูรู้ว่าป๊าต้องผิดหวังแน่ "

          ผมนั้นก็รู้ตัวดีว่าสักวันหนึ่ง ครอบครัวของผมจะต้องรู้แน่ๆ แต่ผมก็อยากที่จะเป็นคนบอกกับพวกท่านเอง



ไม่ใช่มารับรู้จากคนที่จ้องจะทำลายตัวผมแบบนี้
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-04-2018 12:43:50 โดย Gloomy Sunday »

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
หนิงคะ รับยาทาแก้คันสักกี่ขวดดีคะ?

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
ชะนีนางนี้คงเป็นโรคชอบแย่งผู้คนอื่นแน่ ๆ ใครรู้จักหมอเก่ง ๆ บาง จับนางไปส่งหมอหน่อยนะ รำคาญจริงๆ เลย  :angry2:

ออฟไลน์ พันธุ์ไทย

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ Gloomy Sunday

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 408
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-3
    • Fanpage : Gloomy Sunday Tk.
          Calorie ที่ 29 งานกีฬาและแขกที่ไม่ได้รับเชิญ


          ผมและพี่โรลแยกกันหน้าคณะเพื่อไปเรียน ผมสังเกตุเห็นว่าหลายๆ คนนั้นมีความสนใจผมกับพี่โรลมาก ซึ่งพี่โรลนั้นมักจะชอบทำตัวประดุจโลกนี้มีเพียงเราสองเสมอ จนผมต้องคอยห้ามพี่เขา ไม่ให้ทำประเจิดประเจ้อในที่สาธารณะ

          แต่ไม่รู้ทำไม รู้สึกเหมือนวันนี้ผู้คนจะมองผมมากยิ่งขึ้นไปอีก ผมขมวดคิ้วด้วยความมึนงง มีอะไรติดตัวผมอยู่หรือไงนะ

          " อาลี่ ทางนี้ๆ " ผมเดินไปหาแพรที่กำลังกวักมือเรียกผมอยู่

          " วันนี้เรียนห้องไหนเหรอ " ผมถามดูเพราะไม่ได้ดูตารางมา

          " นี่อะไรอ่ะ อาลี่ " แพรจับผมพลิกหันหลังและดึงอะไรบางอย่างออกมา

          " อะไรอ่ะ " ผมมองดูกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่แปะอยู่ข้างหลังผม



          ' ว่าที่ เมีย! โรล ถาปัตย์ปี 2

             ใครแตะเมียกูมึงตาย!! '



          เอิ่ม ผมที่ก้มลงอ่านก็ต้องหน้าขึ้นสีทันที โอ้ยยย แปะตอนไหนฟะ ร้ายกาจชะมัด ทำตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ไอ้แฟนตัวแสบนี่

          " พี่เขาตลกดีนะ " แพรพูดพลางหัวเราะขำ เหอๆ ไอ้ตลกก็ตลกแหละ แต่พร่ำเพรื่อมาก อีพี่นี่ร้องไห้ยังตลกเลย

          " แล้วอาลี่รู้ยังว่าอีกไม่นานจะมีกีฬามหา'ลัยอ่ะ จะลงอะไรดี แพรว่าแพรจะลงวอลเล่อ่ะ "

          " คงว่ายน้ำละมั้ง ลี่เล่นอย่างอื่นไม่เป็นอ่ะ หรือไม่ก็ไม่ลงเลยดีกว่า นั่งดูเฉยๆ " สมัยก่อนผมเคยเป็นนักกีฬาเหมือนกันนะ ก่อนจะอ้วนเนี่ย

          " ลงเถอะ แต่เชื่อสิ หนุ่มๆ ตาลุกวาวแน่ " แพรพูดพลางทำตาระยิบระยับมองผมแปลกๆ

          " เอ่อ อาลี่ ไม่เข้าเรียนเหรอ " ผมขมวดคิ้วมองคนที่เรียกผมอยู่ อะไรของมันฟะ ร้อยวันพันปีไม่ทัก วันนั้นก็มายื่นผ้าเช็ดหน้าให้ผม ถ้าจะให้ย้อนไปก็ไอ้นี่แหละครับที่เรียกผมไอ้อ้วนแล้วใช้ให้ผมเก็บบอล ชิ

          " แมคเดินไปด้วยกันดิ " ผมเห็นแพรกวักมือเรียกไอ้ผู้ชายตัวสูงย้อมซะสีน้ำตาลยันคิ้ว ทำตัวเกาหลี หมอนี่เป็นตัวแทนเดือนของคณะผมครับ และได้รองซะด้วย แต่ไม่รู้สิ ผมไม่ชอบขี้หน้ามัน

          ผมเดินไปเรียนพลางเหลือบมองไอ้แมคอะไรนี่ไปด้วย เพราะไอ้หมอนี่มันแปลกๆ ครับ มันเดินตามหลังชิดผมมากและผมรู้สึกขนลุกแปลกๆ แถวๆ คอและหูของผม

          ' หอมจัง '

          ผมหยุดเดินและหันไปมองมันที่ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้

          " ว่าอะไรนะ " ผมขมวดคิ้วถาม

          " ไม่มีอะไรรีบไปกันเถอะ " มันพูดพลางดันหลังผมให้เดินไปข้างหน้า ผมคิดไปเองหรือเปล่านะว่าหมอนี่มันดูอันตรายแปลกๆ
         
          หลังจบคาบเรียนนั้น พวกรุ่นพี่ที่คณะผมก็เรียกประชุมและให้ลงชื่อว่าใครจะทำหน้าที่อะไร และลงกีฬาอะไร ความจริงนั้นผมก็คิดว่าผมจะนั่งเฉยๆ นี่แหละ แต่ก็ไม่ได้แฮะ ผมเลยลงว่ายน้ำไป เพราะผมคิดว่าผมอยากจะเล่นน้ำนั่นแหละ ไม่ได้ว่ายนานแล้วด้วย

          " ลงว่ายน้ำเหมือนกันเลยอ่ะ " ผมมองไอ้แมคนี่พลางขมวดคิ้ว

          " เหรอ " ผมพูดแบบส่งๆไปงั้นเอง

          " อยากซ้อมเร็วๆ จัง " ผมเลิกคิ้วมองไอ้หมอนี่ที่กำลังทำตาวิบวับจนน่ารำคาญ

          หลังจากลงชื่อเสร็จ ผมก็เดินไปที่คณะสถาปัตย์ เพราะพี่โรลนั้นโทรมางอแงหิวข้าวตั้งแต่ยังไม่เที่ยงเลยทีเดียว ผมเดินไปพลางแวะซื้อลูกชิ้น นั่งยองๆ แบ่งน้องหมาตัวอ้วนที่พี่โรลเคยปรับทุกข์ด้วย

          ผมมองไปรอบๆ โรงอาหาร สงสัยพี่แกยังไม่ลงมา เพราะปกติผมแทบไม่ต้องมองหาหรือใช้ความพยายามอะไรเลย  พี่แกเด่นจนไม่รู้จะเด่นยังไง สูงขาวปากแดง และหนีบแตะแดง แถมวันนี้ยังสพายกระเป๋าสีแดงที่เพิ่งถอยมาใหม่อีกต่างหาก และเมื่อเช้าผมแอบเหลือบมองขอบกางเกงในพี่เขาตอนนั่งยองๆ เขี่ยดินก็สีแดงครับ กร๊ากก

          " ยอดยาหยี!! " ผมสะดุ้งหน้าตื่นเลยทีเดียว เสียงคุ้นๆ และดังฉิบหาย

          ผมหันไปมองก็พบว่าไอ้คนที่มีของสีแดงบนตัวและกำลังวิ่งหน้าบานมาทางนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน อ้ากกก พูดอะไรฟะ อายเขามั่งสิเฟ้ย

          " ป่ะกินข้าวกัน " ผมนั่งหดตัวแทบจะสิงร่างน้องหมานี่เลยครับ อายอ่ะ

          " ฮ่าๆ แฟนผมครับ ขี้อายๆ " ผมเงยหน้าจากเข่าและฟาดอีพี่โรลที่กำลังป้องปากตะโกนพลางชี้มาที่ผมเต็มแรง เดี๋ยวเถอะนะ

          " หายคิดมากเรื่องเมื่อเช้าหรือยัง " พี่โรลลูบหลังตัวเองและเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ พลางส่งยิ้มให้

          " ผมคิดว่าวันนี้จะกลับไปบอกป๊าม๊าเอง " ถ้าต้องให้คนแบบนั้นไปฟ้องละก็ สู้ผมบอกเองดีกว่า ผมไม่กลัวแล้วล่ะ เรื่องอะไรจะต้องกลัว นี่มันชีวิตของผม

          " พี่ไปด้วยนะ " พี่โรลจับมือผมไว้และบีบเบาๆ

          " ขอบคุณครับ "

          " เหม็นฟามรัก โอ้ยๆๆ " ผมเอาไม้ลูกชิ้นแทงทีนไอ้ตัวปากดีที่เดินตามมานั่งยองๆ ข้างผม แซวกูดีนัก เอาไปแดก

          พวกเราย้ายมานั่งที่โต๊ะและผมจัดการใช้ไอ้เมี่ยงไปซื้อข้าวให้ เพราะมันเป่ายิงฉุบแพ้ หึหึ

          " งานกีฬาลี่จะทำอะไรเหรอ " พี่โรลถามผมพลางดูดน้ำแดงในมือ

          " ว่ายน้ำครับ "

          ' พรวดดดดดด '

          ผมสะดุ้งตาโตมองพี่โรลที่พ่นน้ำแดงไปไกล อะไรของเขาวะนั่น

          " ไปถอนตัวเดี๋ยวนี้เลย รุ่นพี่คนไหนมันบังคับ มันต้องคิดอกุศลแน่ๆ " พี่โรลจับข้อมือผมและลุกพรวดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

          " อะไรของพี่เนี่ย ผมลงเองต่างหากเล่า " ผมยื้อตัวเองไว้ไม่ยอมเดินตาม

          " พี่ไม่อนุญาต พี่ไม่ยอมจริงๆ ด้วย " เอ๊า อะไรของพี่แกฟะ

          " ผมว่ายได้นะ จริงๆ " ผมดึงพี่โรลกลับและจับให้นั่งลงตามเดิม

          " มันไม่ใช่เรื่องนั้น " พี่โรลกุมขมับตัวเอง ผมละงงจริงๆ ผมทำอะไรผิดเนี่ย

          " แล้วอะไรล่ะครับ " ผมหน้าบึ้งพลางดูดชาเขียวมองพี่โรลที่ทำหน้างอน

          " ขาอ่อนลี่พี่ยังไม่ได้เห็นเลย จะให้คนอื่นเห็นได้ยังไง "

          ' พรวดดดดดดด '

          คราวนี้ถึงตาผมแล้ว โอ้ยยย พ่อคุณเรื่องนี้เองเหรอ แล้วพี่จะพูดดังทำม๊ายยย

          " ผมไม่มีอะไรให้ดูหรอกครับ เวอร์ไปแล้ว " ผมเช็ดปากพลางฟาดพี่โรลเสียงดัง

          " ลี่ไม่มีทางรู้หรอก ผู้ชายมันคิดอะไรเวลามองลี่ " ผมขยับตัวตั้งใจฟัง

          " คิดอะไรเหรอครับ " ผมถามด้วยสีหน้าจริงจัง

          " อยาก เย.. โอ้ยๆๆ " ไม่ใช่แล้วมั้ง อันนั้นมันแกนั่นแหละโว้ยย

          " ไอ้ทะลึ่ง " ผมพูดพลางหยิกพี่โรลจนพี่แกร้องเจี๊ยกเลยทีเดียว

          " โรลๆ กูลงบาสให้มึงแล้วนะ " เพื่อนพี่โรลสามคนเดินผ่านมาครับ แต่ละคนนี่อย่างกับน้องชายพี่แอ๊ดคาราบาว เถื่อนแท้

          " เออ " ผมสังเกตุว่ากับคนอื่นพี่โรลก็ยังเป็นโรคขี้เกียจพูดอยู่ครับ แต่กับผมพี่เขาคุยเยอะสุดๆ ผมนี่ยืดเลย หึหึ

          " เมียมึง ใสกิ๊กเลยว่ะ แบ่งกูกอดสักคืนดิ " ผมที่ดูดน้ำอยู่นี่ถึงกับสำลักเลยครับ พี่คุยอะไรก๊านนน

          " ตีนๆ ไปเลยๆ กูหวง " พี่โรลลุกขึ้นเตะไล่เพื่อนเบาๆ สังคมพี่แม่งน่ากลัวจริงๆ

          " ระวังนะน้อง ไอ้โรลมันซิงมานาน ถ้ามันได้จัดเมื่อไหร่ น้องได้คลานแน่ๆ " ผมตาแทบเหลือก โอ้ยยย จะพูดให้คิดทำไมฟะ ไอ้พวกหื่นกาม หน้าแม่งก็ให้ซะด้วย

          " อย่าไปฟังมัน จะให้ไม่มีแรงคลานเลยคอยดู " โอ้ยย แบบนั้นมันหนักมากกว่าเดิมแล้วพี่

          ผมที่หมั่นไส้ความปากดีของพี่โรลเลยหยิบขวดเปล่าโต๊ะข้างๆ ปาหัวพี่โรลเต็มๆ ซึ่งก็เต็มๆ จริงๆ จังหัวไอ้เมี่ยงเต็มๆ ฮ่าๆ

          " เชี่ยไรเนี่ย " ไอ้เมี่ยงที่เดินถือข้าวมาเต็มสองมือถึงกับหน้ามึนไปเลย ใครจะไปรู้ว่าอีพี่โรลจะหลบเล่า

          " โทษฐานที่มึงมาช้า นี่มึงไปซื้อข้าวหรือมึงไปช่วยชาวนาหว่านข้าวเนี่ย " ผมได้ทีทำเนียนๆ ไป ฮ่าๆ สมน้ำหน้ามัน

          " กูซื้อให้ยังจะมาทำร้ายกูอีก " ไอ้เมี่ยงวางข้าวและทำหน้าบูด

          " แล้วเมื่อเช้าเป็นไงวะมากับพี่นาย " ผมถามมันและไม่สนใจพี่โรลที่ย้ายมานั่งฝั่งผมและเอาหัวไถแขนผมอยู่

          " ทีหลังอย่าใส่พานถวายกูให้มันอีกนะ กูขี้เกียจทะเลาะกับมัน " ผมหัวเราะหึหึ บางทีไอ้เมี่ยงมันอาจจะหยุดความเจ้าชู้ของพี่นายได้ก็ได้นะเนี่ย

          "  มึงก็เป็นรับให้พี่เขาดิ " ผมพูดแหย่มัน

          " ส้นทีนนนนนเถอะครับ กูไม่ยอมเสียเอกราชแน่ๆ นอกจากมึงจะยอมให้กูนั่งดูมึงกับพี่โรลตั๊มกัน โอ้ยๆๆ " ไอ้ประโยคหลังมันกระซิบผมครับ และผมก็ขยี้ทีนมันเป็นการตอบแทน ไอ้สันขวานเสือกจริงๆ นะมึง

          " แล้วมึงลงอะไรวะ กีฬาอ่ะ " ผมถามไอ้เมี่ยงที่กำลังขโมยไก่พี่โรลอยู่ ไอ้ห่าราก

          " เป็นอะไรที่ต้องใช้ฝีมือมาก " ผมมองมันที่ทำหน้าเคร่งเครียด มึงเนี่ยนะจะทำอะไรที่มันยากๆ

          " อะไรวะ " ผมถามมันด้วยความสงสัย

          " กินวิบาก " ถรุ๊ยย ผมโบกกบาลมันไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ แล้วพี่โรลครับ นั่งดีๆ เป็นไหมเนี่ย อย่างกับคนไม่มีกระดูก เลื้อยเป็นงูเลย

          ตกตอนเย็นผมก็กลับมาที่บ้านพร้อมกับพี่โรล เพื่อมาคุยธุรสำคัญกับครอบครัวของผม ผมมองพี่โรลที่ส่งยิ้มเป็นกำลังใจให้ผมอยู่ไม่ห่าง ผมไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้วถ้าผมมีพี่อยู่ข้างๆ

          ตอนนี้น่าจะเป็นเวลาเตรียมข้าวเย็นของบ้านผม ผมจึงเดินผ่านหน้าบ้านและตรงไปที่ครัวที่มีโต๊ะอาหารตั้งอยู่

          " อ้าวอาลี่ กลับเย็นจังนะ " ผมและพี่โรลชะงักหยุดยืนอยู่ที่ประตูห้องครัว มองบุคคลที่ไม่ได้รับเชิญที่กำลังยิ้มแป้น พลางจัดโต๊ะกินข้าวช่วยม๊าผมในครัว

          ได้สิ ถ้าเธอต้องการแบบนั้น ผมไม่กลัวอีกแล้ว ยังไงพวกเราก็ไม่มีวันยอมแพ้ ไม่ว่าครอบครัวของผมจะพูดยังไง



ผมก็จะไม่มีวันปล่อยมือของคนที่ผมรักแน่นอน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-04-2018 12:46:26 โดย Gloomy Sunday »

ออฟไลน์ k2blove

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1868
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-3

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
ใครมาฟะ ชะนีหนิง หรือ หมานาย  :o10:

ออฟไลน์ oki

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 300
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
น้องลี่สู้เค้านะ พี่โรลรักหนูขนาดนี้เเล้วว

ออฟไลน์ Gloomy Sunday

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 408
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-3
    • Fanpage : Gloomy Sunday Tk.
          Calorie ที่ 30 ครอบครัวที่แสนสำคัญ


          ผมและพี่โรลเดินเข้ามาในครัวและก็ต้องพบว่า มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาถึงก่อนหน้าพวกเราแล้ว เอาสิ อยากทำอะไรก็ทำ แต่ผมจะไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาด

          " อาลี่ มาช่วยม๊าจัดโต๊ะเร็ว แล้วอาตี๋โรลด้วย " มาม๊าพูดพลางเหลือบมองพี่โรล แปลกแฮะ มาม๊ารู้จักพี่โรลด้วย

          " อ่าว วันนี้มีคนล้างจานแล้วสินะ " ป๊าผมเดินตามมาจากหน้าบ้านพลางหรี่ตามองพี่โรลแบบไม่เป็นมิตร

          พี่โรลยกมือหวัดดีป๊าม๊าผมด้วยท่าทีที่สงบนิ่งไม่สมกับเป็นพี่แกเลยสักนิด ดูพี่เขาเครียดมาก ก็นั่นแหละนะ จะโดนลูกปืนหรือเปล่ายังไม่รู้ชะตากรรมเลย

          " อาหนิงไม่เจอกันนาน ไม่ตามอาเมี่ยงมาอีกคนจะได้ครึกครื้น " ป๊าพูดพลางนั่งลง

          " นั่นสิ อาลี่ ทำไมไม่ชวนอาเมี่ยงมาด้วย " ม๊าถามพลางนั่ง
         
          " ไม่เป็นไรครับ แค่นี้คนก็ล้นแล้ว " ผมพูดพลางดึงพี่โรลให้นั่งลงข้างๆ เผชิญหน้ากับหนิงที่นั่งตรงข้าม

          " หนิงไม่ได้มานาน อะไรๆ ก็ดูเปลี่ยนไปนะคะ " หนิงพูดพลางตักข้าวให้พวกเราทุกคน ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

          ผมสังเกตุมือพี่โรลกำช้อนแน่นสุดๆ แถมยังสั่นน้อยๆ อีกด้วย ใจเย็นนะครับพี่ อย่าเพิ่งระเบิดตอนนี้เชียวนา

          " แล้วเราหายไปไหนมา ป๊าก็ว่าอยู่ว่าไม่เห็นหน้าเลย " ป๊ากินข้าวพลางเอาตะเกียบชี้หน้าหนิงไปด้วย

          " พอดีมีเรื่องให้ต้องย้ายค่ะ "

          " แล้วตอนนี้ไปเรียนที่ไหนล่ะ มีแฟนหรือยัง " ม๊าถามพลางยิ้มให้หนิง

          " เรียนพยาบาลค่ะ หมั้นแล้วด้วย ใช่ไหม​คะพี่โรล " ที่ใต้โต๊ะพี่โรลจับมือผมแน่น และป๊าม๊าก็มองพี่โรลสลับกับหนิงด้วยความสงสัย

          " ก็อย่างที่บอกนะคะ ว่าเดี๋ยวนี้อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป ใช่ไหม​อาลี่ " หนิงยิ้มอย่างชื่นบานมองหน้าผมด้วยความเปรมปรี

          " หมายความว่ายังไง " ป๊ามองหนิงและผมด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก

          " อ่าว ป๊าม๊ายังไม่รู้เหรอคะ ว่าอาลี่เขาชอบผู้ชาย และยังเป็นผู้ชายของคนอื่นด้วย " ผมมองหนิงและมองป๊าม๊าโดยไม่หลบสายตาเลยสักนิด

          " ผมกับพี่โรลรักกันครับ เรื่องหมั้น คุณแม่พี่โรลเป็นคนบังคับพี่โรล พี่โรล.. "

          " ผมไม่เคยรักผู้หญิงคนนี้ " พี่โรลพูดและมองหน้าหนิงที่กำลังตาโตจ้องมองผมสองคน

          " แบบนี้มันไม่ถูกนะคะ ป๊าม๊าต้องห้ามอาลี่นะคะ ผู้ชายจะรักผู้ชายได้ยังไง ขยะแขยงจะตาย " หนิงพูดพลางมองป๊าม๊าเหมือนกับกำลังขอความเห็น

          " ใช่ ขยะแขยงมาก " ผมแววตาสั่นระริก มองป๊าที่พูดออกมาพลางก้มลงมองที่โต๊ะ

          " ใช่ไหม​คะ ป๊าต้องสั่งห้ามไม่ให้ทั้งสองคนเจอกันนะคะ อาลี่ยังมีโอกาสหายได้ "

          " ผมไม่ได้ป่วย " ผมกัดฟันพูด เธอจะมากไปแล้วนะ ผมอยากต่อยเธอ ถ้าไม่ติดว่าเธอเป็นผู้หญิงละก็

          " ออกไปซะ " ผมมองป๊าตัวสั่นน้อยๆ

          " ป๊าครับ ป๊าไม่เข้าใจผมเหรอ "

          " อย่าถึงกับต้องไล่กันเลยค่ะ พูดคุยกันดีๆ ตกลงกันได้ค่ะ " หนิงพูดพลางยิ้มแป้น

          " อั๊วไม่ได้บอกลูกอั๊ว ลื้อต่างหาก ออกไปซะ " ป๊าพูดพลางเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ มองหนิงตาขวาง

          ผมมองหน้าหนิงที่หุบยิ้มลงฉับพลัน แต่ลุกขึ้นจากเก้าอี้

          " ป๊าคะ อาลี่เป็นเกย์นะ ป๊ายอมรับได้งั้นเหรอ " หนิงพูดเสียงดังไม่ยอมแพ้

          " ลูกอั๊วจะเป็นอะไรทำไมอั๊วจะไม่รู้ ไม่จำเป็นต้องมาฟังจากปากคนแบบลื้อ ที่น่าขยะแขยงน่ะ ตัวลื้อต่างหาก "  ผมน้ำตาไหลพราก นี่ป๊ารู้มาตลอดเลยงั้นเหรอ

          ผมรู้สึกทั้งโล่งอกและดีใจมาก เพราะไม่ว่าผมจะเป็นยังไง พวกท่านก็ไม่เคยบังคับอะไรผมเลย ผมโชคดีจริงๆ ที่เกิดมาเป็นลูกป๊ากับม๊า
         
          " ไล่ก็ไปสิ คนอื่นเขากินข้าวไม่ลงเพราะเจ้นะ ชิ่วๆ " ผมมองน้องสาวแก่แดดของผมที่ยืนพิงประตูและทำมือไล่หนิงให้ออกไป

          " วิปริตทั้งบ้าน " หนิงพูดและสะบัดตัวเดินปึงปังออกไปด้วยความโกรธ

          " ขอโทษที่ทำให้ผิดหวังนะครับ " ผมพูดด้วยร้อยยิ้มเศร้าๆ

          " อย่าคิดอะไรไปเองอาลี่ ป๊ามีลูกชายคนนึงแล้ว จะมีลูกชายเพิ่มอีกคนจะเป็นไรไป " ป๊าหรี่ตามองพี่โรลและหัวเราะเสียงดัง

          ผมมองหน้าพี่โรลที่กำลังยิ้มน้อยๆ พี่ก็คงมีความสุขมากใช่ไหม​ครับ

          " อย่าคิดว่าป๊าม๊าจะโง่นะ รู้ตั้งแต่เรื่องอานายแล้ว มองออกง่ายจะตายไป " ม๊าพูดพลางกอดอกถอนหายใจหน่ายๆ  ผมยิ้มแหยๆ แบบคนรู้สึกผิด

          " จริงๆ เฟยตกใจมากเลยนะเมื่อกี้ ป๊าม๊าทำไมไม่บอกเฟยบ้าง แล้วเฮียโรลคะ เฟยหน้าคล้ายเฮียลี่อยู่นะ จะเปลี่ยนใจก็ยังไม่สายนะคะ " ผมมองอาเฟยที่เกาะแขนพี่โรลพลางยักคิ้วโปรยเสน่ห์ หนอยย ยัยเด็กนี่ เผลอไม่ได้เลยนะ

          " แล้ว ลื้อทำอะไรลูกชายอั๊วหรือยัง "

          ' พรวดดดด '

          ผมถึงกับพ่นน้ำออกมารอบสองของวันเพราะคำถามที่ถามออกมาจากปากบุพการีของผม อ้ากกก

          " ถามอะไรของป๊าเนี่ย " ผมหน้ามุ่ยแต่พี่โรลยิ้มแฉ่งเลยครับ

          " กำลังพยายามครับ โอ้ยๆๆ " ผมกระทืบทีนพี่โรลใต้โต๊ะ หนอยย ตอบอะไรฟะนั่น

          " เห้ย บอกไว้ก่อนนะไอ้ตี๋ อย่ามาทำลุ่มล่ามนะเฟ้ย จะหาว่าป๊าไม่เตือน " ป๊าพูดพลางเอาตะเกียบชี้หน้าพี่โรลเชิงขู่ แต่ก็ดูเหมือนจะเล่นๆ มากกว่า

          " ครับ จะทำแบบไม่ให้จับได้ โอ้ยยย " ผมหยิกแขนพี่โรล โอ้ยย แบบนั้นก็แปลว่าจะทำสินะ ทำเอาป๊าชะงักหรี่ตามองพี่โรลอีกรอบอย่างพินิจพิจารณา

          " ไอ้นี่มันร้าย เหมือนป๊าสมัยหนุ่มๆ " อ่าวป๊า ไหงไปเห็นดีเห็นงามซะงั้นเล่า

          หลังจากนั้นพี่โรลก็ดูจะเข้ากับป๊าม๊าผมได้เป็นอย่างดี ผมมองพี่โรลที่ดูสุภาพเวลาคุยกับผู้ใหญ่ แต่บางทีก็ชอบหลุดทำตัวเกรียนๆ ตามสไตล์พี่แกบ้าง

          หลังกินข้าวเย็น ผมกับพี่โรลก็อาสาเป็นคนล้างจานให้ พี่โรลนั้นก็ยังคงเหมือนเดิม หยิบจับอะไรเป็นแตกแหกไปหมด แต่พี่แกก็สามารถทำอาหารได้ดีกว่าผมครับ ถือว่าเราดีกันคนละด้านนั่นแหละนะ

          " คืนนี้พี่นอนด้วยนะ " พี่โรลที่กำลังเช็ดโต๊ะ อยู่ดีๆ ก็เดินมากอดผมที่ด้านหลัง ทำเอาจานกระเบื้องในมือแทบหลุดหวือออกไป

          " เดี๋ยวใครเข้ามาทำไง " ผมตีมือพี่โรลที่กอดผมและเอาหน้าซุกข้างแก้มผมอย่างออดอ้อน

          " ป๊าม๊าไม่ว่าหรอก " พี่โรลยังไม่หยุดและยังดอดหอมแก้มผมไปหลายที

          " ไม่ได้ครับ ถึงเค้าจะไม่ว่าแต่ก็ต้องเกรงใจบ้าง " ผมมองพี่โรลที่ทำหน้างอและเดินกระทืบเท้าเหมือนเด็กๆ

          " งั้นวันนี้ไปนอนคอนโดพี่ "

          " อยากไปอยู่นะครับ แต่ผมมีการบ้านนิดหน่อยอ่ะ "

          " เดี๋ยวพี่ช่วยทำ " ผมหรี่ตามองพี่โรล ไอ้การบ้านที่พี่บอกนั่นน่ะ ผมคิดว่าไม่ใช่เรื่องเดียวกันแน่ๆ

          " ถึงนอนนี่ไม่ได้ แต่ขึ้นไปนั่งเล่นสักพักก็ได้นะครับ " ผมพูดเขินๆ พลางจัดจานไปด้วย ได้สักนิดสักหน่อยก็ยังดี ฮ่าๆ

          หลังทำอะไรเสร็จเรียบร้อยผมก็พาพี่โรลขึ้นไปนั่งเล่นในห้องและขอตัวอาบน้ำก่อน แล้วผมจะทำตัวเตรียมพร้อมทำไมเนี่ย อ้ากก เดี๋ยวอีพี่หื่นกามนี่ก็คิดลึกกันพอดี

          " พี่โรลจะอาบ... " ผมมองดูพี่โรลที่กำลังมองดูรูปถ่ายใบหนึ่งอยู่ ผมค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ๆ และก็ต้องตกใจมาก เพราะว่ามันคือรูปคู่ของผมกับพี่นายเมื่อสมัยก่อน

          " ไม่ใช่นะครับ สงสัยมันหล่นตอนผมเอาไปทิ้งน่ะ " ผมรีบแย่งรูปถ่ายใบนั้นมาอย่างตื่นตกใจ พี่โรลหึงโหดแค่ไหนผมรู้ดี

          " พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย " พี่โรลพูดพลางทิ้งตัวลงกับเตียงของผม

          " ลี่ อยู่กับพี่มีความสุขหรือเปล่า " พี่โรลพูดพลางหลับตาลง

          " พี่ขอโทษนะ อะไรหลายๆ อย่าง "

          " พูดอะไรน่ะ ไม่สมกับเป็นพี่เลย " ผมพูดพลางมานั่งข้างๆ พี่โรลที่นอนอยู่

          ' จุ๊ฟ '

          ผมก้มลงจุ๊ฟเบาๆ ที่ริมฝีปากแดงนั้น จนพี่โรลลืมตาขึ้นทันทีด้วยความตกใจ ผมมองพี่โรลที่นอนจ้องมองผมและยิ้มน้อยๆ เรื่องแบบนี้ไม่เห็นต้องถามก็น่าจะรู้คำตอบอยู่แล้ว



แค่เพียงพวกเรามองตากัน ก็สามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึกในหัวใจ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-04-2018 12:49:02 โดย Gloomy Sunday »

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
 :L2: :pig4:

ดีใจกับลี่
หนิงจะเห็นแก่ตัวไปไหน

ออฟไลน์ k2blove

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1868
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-3
ผ่านด่านป๊าม๊าแล้วสินะ สะใจเล็กๆ กับหนิง  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ทีมคุณพ่อเลยจ้างานนี้ ขยะแขยงหนิงมาก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Tiffany

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1147
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ดีใจกับลี่ ที่ป๊าม้าเข้าใจ

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
มอบโล่ห์ดีเด่น "พ่อนายเอกดีเด่น 2560" ให้ป๊าเลย  :a1: :a2:

ออฟไลน์ Gloomy Sunday

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 408
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-3
    • Fanpage : Gloomy Sunday Tk.
          Calorie ที่ 31 คนรักจอม(เอา)แต่ใจ


          " ขอกอดหน่อยได้ไหม​ " พี่โรลชูแขนทั้งสองข้างขึ้นเพื่อให้ผมได้ซุกตัวเข้าไปในอ้อมอกนั้น และผมก็ไม่รอช้า โถมตัวเข้าสู่อ้อมกอดนั้นทันที

          พี่โรลหอมผมและกอดผมไว้แน่น และลูบเบาๆ ที่หลังของผม

          " เอ่อ พี่ครับ " ผมเริ่มเงยหน้ามองพี่โรลที่ลูบหลังผมเพลินซะเหลือเกิน แล้วทำไมมือถึงลงต่ำเรื่อยๆ ฟะ

          " ผิวนุ่มมากเลย " อ้ากก เผลอไม่ได้เชียว

          " เอามือออกไปเลยนะ " ผมเอี้ยวตัวพยายามจับมือปลาหมึกของพี่โรลไว้ แต่ก็ได้แต่จับนั่นแหละ

          " อย่าาา " พี่โรลไม่พูดอะไรแต่ยิ้มและจ้องหน้าผมเหมือนจะแกล้งกัน

          " จูบพี่หน่อย " ผมทำหน้าบูด อ้อนได้อ้อนดี แต่ถึงจะคิดอย่างนั้น ผมก็ก้มลงให้ริมฝีปากของเราผสานกัน พี่โรลรุกเร้าผมทั้งจูบทั้งดูดริมฝีปากของผมจนเกิดเสียง ผมตัวอ่อนลง ปล่อยให้คนข้างล่างกอดผมเอาไว้ลูบเบาๆ ทั่วร่างกายของผม

          " พี่โรล " ผมหันหน้าหนีริมฝีปากนั้น

          " ขอโทษนะ แต่พี่อดใจไม่ได้หรอกถ้าได้กอดลี่แบบนี้ " ผมหน้าร้อนผ่าวขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น

          " รอไปที่คอนโดก่อนไม่ได้เหรอ ให้ผมทำการบ้านก่อนนะ " ผมตอบอ้อมแอ้มในลำคอด้วยความเขินอาย

          " ขอมัดจำไว้ก่อน "

          " ไอ้บ้า " ผมพูดเบาๆ ด้วยความหมั่นไส้

          " เดี๋ยวสิครับทำอะไรเนี่ย " ผมถูกกอดและเลื่อนตัวขึ้นอีก โดยพี่โรลยังคงนอนอยู่ด้านล่างผม ตัวของผมเลื่อนขึ้น จนลำตัวท่อนบนของผมอยู่ตรงหน้าพี่โรล

          " อย่า ไม่เอาจริงๆน้า " พี่โรลกอดเอวผมดึงให้ตัวของผมแนบลงมาและเลื่อนเสื้อผมขึ้นด้วยมือข้างเดียว

          " อื้ออ อ๊ะ " พี่โรลได้โอกาสกดหลังของผมและจูบเลียที่ยอดอกสีชมพูของผมอย่างรวดเร็วจนผมเหลอร้องออกมา

          ผมหลับตาแน่น แอ่นอกรับเพราะไม่อาจต้านทานความรู้สึกวาบหวามนี้ได้ คนเบื้องล่างยังคงกดตัวผมลงและขยับเลื่อนริมฝีปากย้ายไปยังติ่งไตสีชมพูอีกด้าน และดูดเลียจนจุดอ่อนไหวนั้นเริ่มเป็นสีแดง

          ผมหน้าแดง และรู้สึกร้อนวูบวาบด้วยแรงกระตุ้น และก็เหมือนคนข้างล่างจะสามารถรับรู้ได้ มือของคนเบื้องล่างลูบเอวผมต่ำลงมาเรื่อยๆ และค่อยๆ ถอดกางเกงผมออกช้าๆ

          " ไม่เอา " ผมจับมือนั้นไว้และส่ายหน้าเบาๆ แต่คนเบืื้องล่างก็แค่ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์และเลื่อนตัวผมให้สูงขึ้นไปอีก ท่านี้มันแบบว่า

          " ไม่เอาเด็ดขาด " พี่จะฮาร์ดคอไปไหนครับ ผมอายจนเลือดจะออกตาอยู่แล้ว

          " นะ ขอให้พี่ทำเถอะ " ผมโอนอ่อนตามเสียงขอร้องนั้น จนกางเกงนอนขาสั้นของผมหลุดออกจากตัว เผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวที่แข็งขืนขึ้นน้อยๆ ผมนั่งชันเข่าอยู่บนอกของพี่โรล ปิดหน้าที่แดงก่ำของตัวเองเอาไว้ด้วยแขนข้างหนึ่ง และยันตัวเองไว้กับหน้าท้องพี่โรลอีกข้างหนึ่งเพื่อไม่ให้ตัวผมทิ้งน้ำหนักลงไปมาก

          ผมถูกดึงและกอดเอวให้เลื่อนมาข้างหน้าอีกเรื่อยๆ ให้จุดอ่อนไหวนั้น อยู่ตรงที่ที่สะดวกต่อคนเบื้องล่างมากที่สุด

          " ห..ห้ามพูดอะไรนะ ไม่งั้นผมไม่ยอมจริงๆ ด้วย " ผมยังคงปิดหน้าและขยับตัวตามแรงของคนข้างล่าง
         
          " ไม่พูดอะไรหรอก เอาสิ ใช้พี่ตามที่ต้องการเลย " ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่แบบนี้ใครจะไปกล้าคล่อมหน้าพี่กันล่ะ

          " ไม่เอาท่านี้ไม่ได้เหรอ " ผมพูดพลางไม่กล้าขยับตัว

          " ไม่เป็นไร พี่ชอบ " หนอย ไอ้ M เอ้ย

          ผมขยับตัวขึ้นช้าๆ ลูบแก้มคนเบื้องล่างที่นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข แล้วอย่ามาบ่นทีหลังละกัน

          คนเบื้องล่างที่เห็นผมไม่ลงมือทำอะไรสักที ก็เริ่มเลื่อนตัวขึ้นมาเล็กน้อยจัดการจุดอ่อนไหว โลมเลียเบาๆ และลากลิ้นครอบครองทั้งหมดนั้น จนผมต้องเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นเสียงไม่ให้ออกมาจากความเสียวซ่านนั้น คนเบื้องล่างเมื่อครอบครองส่วนอ่อนไหวของผมแล้ว ก็กอดและลูบไล้สะโพกกลมนั้นเบาๆ และกดให้ตัวผมแนบชิดกับใบหน้าของตัวเองมากขึ้นไปอีก

          คนเบื้องล่างทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง โดยที่ริมฝีปากแดงยังคงทำหน้าที่ของมันได้เป็นอย่างดี ผมถูกดึงให้ทับลงไปแต่ก็ชันแขนตัวเองไว้กับหัวเตียง ไม่ให้ลำตัวของผมกดน้ำหนักลงไปมากกว่าเดิม

          " อ๊ะ อื่อ " ผมตัวสั่นน้อยๆ พยายามไม่ขยับเอวแต่ก็ถูกคนเบื้องล่างบังคับล็อคสะโพกของผมไว้แน่น

          " อ๊า ผมจะ..ปล่อยผมก่อน " ผมถึงจุดสิ้นสุดแล้ว แต่คนเบื้องล่างก็ยังไม่ยอมปล่อยเอวผมให้เป็นอิสระ ผมพยายามขืนตัวเองออกแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ผมกระตุกเกร็งและปล่อยของเหลวออกมาพลางหอบหายใจ

          " ไอ้บ้า ไอ้ทะลึ่ง คายออกมาเลยนะ " ผมดันตัวเองออกและตีพี่โรลที่ดูท่าจะอิ่มหมีพลีมันมีความสุขเหลือเกิน

          ผมรีบใส่กางเกงและไปนั่งแหมะที่พื้นฟุบหน้าลงกับเตียงด้วยความอาย

          ผมรู้สึกถึงตัวพี่โรลที่ลุกขึ้นมาและมานั่งลงซ้อนด้านหลังผมพลางกอดผมและเอาหน้าไถไปไถมาบนหลังผม

          " แฟนพี่โครตน่ารักเลย " งืออ ทำไงดีไม่กล้ามองหน้าแล้ว ผมมีอารมณ์มากไปเลยตะเลิดตามใจคนหื่นซะได้

          " อย่า ไม่เอาแล้วน้า " ผมเริ่มจับมือพี่โรลที่กอดรัดผมแน่นขึ้นอีกแล้ว

          " กลับตอนนี้เลยได้ไหม​ " พี่โรลนี่เอาแต่ใจของแท้ งอแงเป็นที่หนึ่ง

          " ขอผมทำการบ้านก่อนนะ แปบเดียวเอง " เหมือนพี่โรลจะฟังผม เพราะตอนนี้แค่กอดผมไว้เท่านั้น

          ผมเอื้อมมือลงควานหากระเป๋าใต้เตียงและลากออกมา เปิดเอาหนังสือและสมุดออกมากางวางบนเตียง

          " ไม่เกินครึ่งชั่วโมงนะครับ " ผมพูดและรีบลอกงานอย่างรวดเร็ว แต่เดี๋ยวนะ เหมือนอีพี่ความอดทนต่ำนี่จะเริ่มคึกอีกแล้ว เพราะว่าตอนนี้พี่โรลกำลังกอดและลูบเสื้อด้านหน้าของผมแผ่วเบา

          " พี่จะ เอ่อ ทำ...รอผมก็ได้นะ " ผมพูดอ้อมแอ้มกับสมุด เพราะผมรู้ดีว่าพี่โรลยังคงค้างอยู่จากการช่วยผมเมื่อกี้ มันดูไม่แฟร์สินะที่ผมเสร็จคนเดียว

          " ทำได้เหรอ " พี่โรลพูดกระซิบข้างหูผมด้วยเสียงกระเส่าจนผมขนลุกไปทั้งตัว

          " ก็ทำสิครับ ใครไปว่าอะไร " แต่เมื่อผมที่พูดแบบนั้นก็ต้องชะงัก เพราะว่าพี่โรลที่นั่งกอดผมอยู่นั้นกลับกอดผมแน่นขึ้นและดันผมจนลำตัวของผมทับอยู่กับหนังสือที่วางอยู่บนเตียง

          " พี่ทำอะไรเนี่ย ไม่ใช่แบบนี้นะ " ผมดิ้นไปมาแต่พี่โรลก็โน้มตัวลงมากอดผมไว้แน่นจนตัวของผมด้านหลังขนาบกับด้านหน้าของพี่โรลแบบทั่วทุกส่วน นี่อย่าบอกนะ

          " ไม่ได้นะ ปล่อยเลย เดี๋ยวม๊าขึ้นมา " ผมยังคงดิ้นขลุกขลักหันหน้าหนีพี่โรลที่กำลังซุกไซร้แก้มผมคอผมอย่างเมามันส์

          พี่โรลนั้นแรงเยอะมากและไม่ค่อยพูดอะไรออกมา ทำเอาผมเกร็งไปหมด ในเวลาแบบนี้พี่เขาก็ดูน่ากลัวนิดๆ นะ จริงๆ ไม่นิดแล้วแหละ ผมเสร็จแน่ๆ แต่ความจริงแล้วจะบอกว่าผมไม่อยากก็ไม่ใช่ แต่ผมกลัวคนขึ้นมาเจอต่างหาก

          " ถ้ามีคนขึ้นมาล่ะครับ " ผมถามเสียงเบาก้มหน้าลงกับสมุด

          " ไม่นานหรอก นะ " พี่โรลพูดพลางค่อยๆ เลื่อนกางเกงนอนของผมลงช้าๆ ทุกการกระทำนั้นพี่โรลยังคงกอดแนบผมที่ชันเข่าคว่ำหน้าอยู่เอาไว้ ความตัวใหญ่ของพี่นั้น ทำเอาผมโดนทับซะมิดเลยทีเดียว

          " อย่าน้า ไม่เอาแบบนั้น " ผมตกใจ เพราะอยู่ดีๆ พี่โรลก็ปล่อยตัวผมและเลื่อนตัวลงไปเอาแก้มแนบกับก้นของผม ผมเอี้ยวตัวเอามือดันหน้าพี่โรลที่ดูสุขขีเหลือเกินบนแก้มก้นนั้น

          " ใสกว่าหน้าพี่อีก " โอ้ยย ไอ้พี่บ้า โรคจิต ผมหยิกแก้มพี่โรลทันทีที่เอื้อมถึง แต่ดูตอนนี้พี่แกจะหน้าด้านหน้าทนเหลือเกิน

          " คราวหน้าซื้อหางฟูๆ มาใส่ให้ดีกว่า "

          " พอเลย ห้ามมองนะ " ผมทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกมือข้างหนึ่งของพี่โรลกดหลังไว้

          " ปล่อยเลยน้า " ผมเอื้อมมือไปด้านหลังปิดช่องทางสีชมพูของตัวเองไว้สุดกำลัง แต่ผมก็ต้องสะดุ้งน้อยๆ เพราะว่าความรู้สึกของผมกำลังบอกว่าตอนนี้ คนข้างหลังนั้นกำลังเลียที่ขาอ่อนของผมขบเม้มเบาๆ ให้ความรู้สึกหวาดเสียวผสมกับเจ็บจิ๊ดๆ ที่ต้นขานั้น ลิ้นอุ่นไล่ขึ้นมายังแก้มก้นใสที่เริ่มเป็นสีแดงระเรื่อจากการบีบเฟ้น

          ผมก้มหน้าลงกับสมุดเกร็งตัวรับสัมผัสที่วูบไหวนั้น ทุกกสรสัมผัสทำเอาผมแก้มร้อนผ่าว และเริ่มตื่นตัวขึ้นมาด้วยแรงกระตุ้นนั้น

          " อ๊ะ อย่า " ผมสะดุ้งอีกครั้งเมื่อลิ้นอุ่นๆ นั้นกำลังแตะสัมผัสกับช่องทางอ่อนนุ่มด้านหลังและกำลังโลมเลียจนผมแอ่นตัวเกร็งมือกำสมุดไว้จนยับยู่ยี่ไปหมด

          ผมขาสั่นน้อยๆ พยายามกลั้นเสียงอย่างสุดกำลัง

          " น่ารักจัง เตรียมเอาไว้ก่อนแล้วนี่นา " ผมหน้าแดงก่ำทันทีที่ได้ยินแบบนั้น พี่โรลเลื่อนตัวขึ้นมากอดรัดผมไว้อีกครั้งและกำลังจูบใบหูสีแดงของผมอยู่

          " ก็มันสกปรกนี่ ก็ต้องล้างตลอดอยู่แล้ว " ผมก้มหน้าพูดกับหนังสืออย่างเขินอาย จริงๆ ตอนอาบน้ำผมก็ชอบทำความสะอาดอยู่แล้ว แต่วันนี้กันเอาไว้เผื่อเหตุการณ์แบบนี้ไง ช่องทางด้านหลังของผมเลยเหมือนถูกเตรียมเอาไว้อยู่แล้ว แบบนี้ก็เหมือนเราเตรียมตัวให้เขาทำมิดีมิร้ายเลยสินะ ฮืออ

          " จูบพี่หน่อย " พี่โรลที่ทับตัวผมนั้นกำลังยื่นหน้ามาใกล้ๆ เพื่อให้ผมหันหน้ามารับสัมผัสจากริมฝีปากอ่อนนุ่มได้ถนัด  ผมเอี้ยวตัวตอบรับจูบนั้นให้เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดแลกเปลี่ยนความหวานกันอย่างแนบแน่น

          " อื้ออ อื่ออ " ผมลืมตาขึ้นทันทีด้วยความตกใจ เพราะว่าผมรู้สึกถึงบางสิ่งที่มีขนาดใหญ่กำลังค่อยๆ แทรกช่องทางอ่อนนุ่มนั้นทีละนิด ผมดิ้นน้อยๆ แต่ก็ถูกแขนแกร่งจับล็อคแก้มผมไว้ไม่ให้ริมฝีปากผละออกจากกัน และแขนอีกข้างของคนด้านหลังก็กำลังล็อคต้นขาของผม ตรึงผมเอาไว้ให้สอดใส่ได้โดยง่าย

          ยิ่งแก่นกายนั้นสอดลึกมากขึ้นเท่าไหร่ แรงจูบและเสียงหายใจของพี่โรลนั้นก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น ทั้งความกลัวว่าประตูจะเปิดออกและความรู้สึกคับแน่นภายในช่องทางนั้นผสมปนเปกันจนผมหูอื้ออึงไปด้วยความเสียว ผมอ้าปากร้องครางแต่ก็ถูกคนตรงหน้าปิดปากไว้แน่นด้วยริมฝีปากของตนเอง

          ท่อนกายร้อนนั้นเข้ามาลึกทีละนิดๆ จนสุด และนิ่งค้างไว้แบบนั้น พี่โรลปล่อยริมฝีปากผมและพรมจูบลงที่แก้มและดวงตาที่รื้นน้ำตาของผม

          " อุ่นจัง รัดพี่แน่นมากเลย " พี่โรลพูดเสียงกระเส่าและซืดปากน้อยๆ อย่างพึงพอใจ

          " อ..อย่.าพูดนะ " ผมก้มหน้าลงพยายามหายใจเข้าออกให้ปกติ ยิ่งได้ยินผมยิ่งอยากจะหนีหายไปด้วยความอาย

          " พี่ขยับได้ไหม​ " พี่โรลยังคงกอดรัดแนบตัวผมทั้งๆ ที่ช่วงล่างของเรายังตรึงกันแน่น ทุกการขยับตัวของพี่โรลนั้นทำเอาผมเสียวจนแทบทนไม่ไหว

          " ..เร็.วเถอะครับ " พี่โรลจูบไซร้หลังคอผมและค่อยๆ ขยับตัวเลื่อนแก่นกายออกช้าๆ ทำเอาผมเผลอร้องครางออกมา

          " อ๊ะ อื้.. " คนข้างหลังกอดรัดซบหน้าลงกับหลังของผมและเลื่อนมือเข้าไปด้านหน้าจากใต้เสื้อ เข้าไปลูบเบาๆ ที่ยอดอกน้อยๆ ที่กำลังแข็งชูชัน ผมเอามืออุดปากตัวเองแน่น ไม่ให้ร้องออกมา พร้อมๆ กับที่คนด้านหลังเริ่มขยับเอวดันท่อนกายแทรกเข้ามาอีกครั้งจนสุด และหอบหายใจเบาๆ ข้างหูของผม

          " อึก..ดีจัง ให้ทำทั้งคืนยังได้เลย " พอผมได้ยินแบบนั้นคนด้านหลังก็เริ่มขยับเอวเข้าออกจากช้าๆ เป็นไวขึ้นกว่าเก่า แต่ก็ยังคงกอดตัวผมลูบไล้กอดจูบไปด้วย
         
          " อ๊ะ อึ๊ก " ผมทั้งเม้มปากทั้งกัดแขนตัวเองก็แล้ว ก็ยังคงไม่อาจกลั้นเสียงได้หมด ผมเกร็งตอดรัดท่อนกายนั้นด้วยความลืมตัว อ้าปากหอบหายใจพลางส่งเสียงครางเล็กๆ เป็นระยะ

          คนด้านหลังหลับตาแน่นเหงือผุดซึมทุกการเคลื่อนไหว และครางในลำคอเบาๆ อย่างพึงพอใจข้างๆ แก้มผม

          " จะไปแล้ว ทนหน่อยนะ " พี่โรลจากที่นอนทับกอดผมอยู่นั้น ลุกขึ้นและล็อคจับเอวผมไว้แน่นและเริ่มขยับตัวเข้าออกถี่ขึ้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ  ตัวผมร่นขึ้นหน้าด้วยแรงกระแทกนั้น แต่ก็ถูกดึงกลับและยกก้นให้ลอยขึ้นอีกเพื่อรับแรงเสียดสีนั้น

          " อ๊ะ ผม.จะ. " ผมแอ่นรับท่อนกายร้อนนั้นด้วยความเสียวจนแทบขาดใจ คนข้างหลังยังคงใส่แรงเข้ามาเรื่อยๆ จนแก้มก้นที่ถูกแรงกระแทกนั้นแดงขึ้นพร้อมกับแรงบีบจากมือที่จับล็อคเอาไว้

          สัมผัสจากความร้อนที่สอดเข้าและออกตามความยาวนั้นยังคงดำเนินต่อไป ผมหน้าแดงด้วยความทรมานจากการกลั้นเสียง แต่ก็เสียวจนเสร็จไปก่อนหนึ่งรอบ โดยที่คนด้านหลังนั้นก็ยังคงไม่หยุดกระหน่ำเอวเข้ามาเรื่อยๆ ถี่กระชั้นและแรงจนผมแทบสำลัก ผมครางออกมาและตอดรัดแก่นกายร้อนนั้นอีกครั้งพร้อมปล่อยหยาดน้ำออกมาอีกเป็นครั้งที่สาม และคนด้านหลังก็ใส่แรงเป็นครั้งสุดท้ายและหยุดนิ่งค้างโน้มตัวมากอดรัดผมไว้แน่นและหายใจหอบตัวโยน

          " แฮ่ก ร..รีบเอา.ออกเถอะ "  ผมพูดพลางยังไม่หยุดหอบหายใจ

          " ชอบจัง อยากทำอีกอ่ะ โอ้ยย " ผมเอี้ยวตัวไปหยิกขาไอ้พี่บ้านี่ ไอ้เราก็คิดว่าจะเบา ที่ไหนได้ โยกมันเลยทีเดียว

          " ยิ้มอะไร " ผมหน้าบูดเอี้ยวตัวมองคนที่ยังกอดรัดผมอยู่

          " ลี่เป็นของพี่ ของพี่จริงๆ ด้วย " พี่โรลพูดพลางยืดตัวมาหอมแก้มผม

          " ไอ้บ้า " อ้ากก เขินจนพูดไม่ถูกเลยทีเดียว

          ' ตึ้งตึ้งตึ้ง '

          ผมรีบสลัดพี่โรลออกและใส่กางเกงโดยเร็ว เสียงฝีเท้าที่เดินขึ้นบันไดมานั้นแทบไม่ต้องเดาเลยว่าใคร

          " ลี่ ไปนอนเป็นเพื่อนคนหล่อหน่อย " ไอ้เมี่ยงเปิดประตูเข้ามาและหรี่ตามองผมกับพี่โรลทันที โอ้ยย ถ้ามึงมาไวกว่านี้กูได้ฆ่ามึงแน่

          ผมพยายามปรับหน้าตาให้ดูเรียบๆ มากที่สุดทั้งๆ ที่เจ็บก้นมากๆ เพราะนั่งลงแรงเกินไป เชื้อต่างชาติของพี่โรลนั้นแรงจริงๆ ไซส์พี่มันไม่ใช่ไซส์เอเชียเลยให้ตาย ฮืออ

          " พี่โรลก็อยู่เหรอเนี่ย สนใจไปนอนกินหนมบ้านผมไหม​ค๊าฟ " ไอ้หมาขี้เหงาแบบมึงนี่ไปหาเมียไม่ก็ผัวได้แล้วมั้ง

          " ก็ดีนะ แต่ว่าคืนนี้พี่มีภารกิ.. " โอ้ยยยย ไอ้บ้าเอ้ยจะพูดสองแง่สามง่ามเพื่อ ผมหันขวับไปตาเขียวใส่ทันควันจนพี่แกหยุดแพล่มทันที

          ไอ้เมี่ยงยังคงหรี่ตามองอย่างสงสัยใคร่รู้ ไอ้สันขวาน มึงจะเล่นเกมส์จับผิดใช่ไหม​ เดี๋ยวกูจัดให้ ผมนั่งยืดขาพยายามบังแหล่งน้ำปริศนาที่ยังทำลายไม่ทัน ดีนะที่มันเลอะใต้เตียง ฟู่ว

          " ลี่ มึงทำการบ้านเหรอ "

          " อือ จารย์แม่งสั่งงาน "

          " ทำหนักน่าดูเลยนะ สมุดยับเชียว โอ้ย " อ้ากกก ผมคว้าปากกาและขว้างปักพุงมันเต็มๆ สมน้ำหน้า

          " กูแค่เผลอเท้าแขนทับมัน มึงกลับไปก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป " พี่โรลหันขวับมาหาผมทันทีด้วยสายตาที่บอกว่า อ๊าว แล้วพี่ละ

          " เหรอ กูรอได้ พี่โรลก็ไปด้วยกันนะ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนใช่ป่ะ "  พี่โรลทำหน้าเหมือนอยากฆ่าไอ้เมี่ยงแต่ก็ฉีกยิ้มขึ้นทันที

          " พี่ยืมห้องได้ใช่ป่ะ โอ้ยย " ผมหันไปฟาดพี่โรล หนอยย นี่ยังคิดจะทำอีกเหรอ
         
          " ตามสบายเลยครับพี่ แค่ขอผมดูด้วย ฮ่าๆ " ผมมองไอ้บ้าสองคนที่หัวเราะรับกันเป็นลูกคู่

          " เดี๋ยวกูไปรอข้างล่างนะลี่ " ไอ้เมี่ยงทำท่าจะปิดประตูและเดินออกไป แต่ก็โผล่หัวกลับเข้ามาอีกที

          " เอ่อ อีกอย่าง พี่ลืมรูดซิบนะครับ " ไอ้เมี่ยงทำหน้าตากระลิ้มกระเหลี่ยมองผมกับพี่โรลพลางหัวเราะหึหึในลำคอก่อนเดินออกไป



อ้ากกกก ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นเพื่อนกู กูต้องฆ่ามึงแน่ๆ ไอ้หอกหัก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-04-2018 13:02:34 โดย Gloomy Sunday »

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ Tiffany

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1147
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
เขินแทนลี่ ในที่สุดพี่โรลก็สมหวัง

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
อุ๊ย โป๊ะ! ลืมรูดซิป

ออฟไลน์ k2blove

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1868
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-3
แล่ว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ พี่โรล อะไรกันเนี่ย เขาได้กันแล้ว
แต่ ๆ ๆ ๆ ๆ ชอบเมี่ยงที่สุดตอนนี้ แซวได้สุดยอด
 :hao6:

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
ลี่ ห้ามหนูว่าเมี่ยง นี่เขาเตือนไว้ก่อนไงให้แต่งตัวให้เรียบร้อย เด๋วป๊ามาเห็นนะจะโดนว่าเอา  :impress: :impress:

ออฟไลน์ Somporn

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 49
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เขิลแทนเลยครับ  :hao6:

ออฟไลน์ EoBen

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-6
โอ๊ยยตายแล้ว อยากจะฟาดเมี่ยงสักทีจังหวะดีตลอด

พี่โรลนะพี่โรลไม่ระหวังเลย ป๊ากับม๊ามาจะทำไง

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด