Truth Or Dare
(Special)
Playing With Fire
ผมไม่เคยตามพี่เตไปยิมเลยสักครั้ง เพราะไม่พร้อมตื่นเช้าหลังจากตั้งหน้าตั้งตาปั่นงานจนรุ่งสาง
ในห้องมีสระว่ายน้ำ และเท่านั้นมากพอแล้วสำหรับการออกแรงสำหรับผม
วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมมาเหยียบที่นี่ สภาพชุดนอน ผมยุ่งเพิ้งถูกรวบไว้ลวกๆ หน้าคงยังงัวเงียเพราะเพิ่งลุกจากเตียง
ไม่ใช่นึกครึ้มอยากออกกำลังกาย แต่เพราะพี่เตดันลืมโทรศัพท์ไว้ และมีสายสำคัญโทรมาปลุกให้ผมมาตามเขาไปคุยธุระ
ตลอดทางรับรู้ได้ถึงสายตาที่จับจ้องมา คงเพราะไม่คุ้นหน้า หรืออาจจะเพราะคุ้นตาถึงได้ยินเสียงซุบซิบตามหลัง
ผมไม่รู้ว่าพี่เตอยู่ไหน จึงเดินตามหาสะเปะสะปะ แต่เช่นทุกครั้ง ที่ความโดดเด่นของเขาสะดุดตา จึงหาตัวคนรักได้ไม่ยากเย็น
ร่างสูงในเสื้อยืดกางเกงวอร์มง่ายๆ แผ่ตัวราบอยู่บนเบาะหนัง สอดตัวใต้เครื่องยกน้ำหนัก สองมือจับบาร์แน่น เส้นเลือดที่แขนขึ้นลายบนผิวหนังขณะที่เขาออกแรงยกมันขึ้นลง เสียงลมหายใจสม่ำเสมอก้องชัด
ผมนิ่งงัน มองภาพนั้นด้วยหัวใจที่เต้นผิดจังหวะขึ้นมา
เช่นตอนตีกลอง ความแน่วแน่และร่างกรำเหงื่อทำให้คนตรงหน้าดูเซ็กซี่จนแทบคลั่ง
ถ้าไม่ประเจิดประเจ้อเกินไป ผมคงเดินไปคร่อมร่างกำยำ บดจูบ โลมเร้า เรียกให้อ้อมแขนแข็งแกร่งบดขยี้ตามต้องการ
ทว่าต่อหน้าสาธารณะ ผมทำได้เพียงยืนนิ่งรอเวลา ด้วยไม่อยากขัดจังหวะ
“น้องพิชญ์ใช่ไหมครับ” เกือบสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเอ่ยทัก หันกลับไปมองรอยยิ้มที่ดูตั้งใจผูกมิตรเกินงาม ผมจำไม่ได้ว่าเรารู้จักกัน แต่ก็พยักหน้ารับ
“ครับ”
“อยู่คอนโดฯ นี้เหรอครับ ไม่เคยเจอเลย”
“อ่อ ครับ” ไม่รู้จะตอบรับอะไร คงเพราะสติยังไม่เข้าที่เข้าทาง สายตาผมยังจับจ้องไปยังเครื่องยกน้ำหนัก
คงเพราะได้ยินชื่อผม พี่เตจึงหยุดชะงัก หยุดออกกำลังแล้วลุกขึ้นนั่งพักปรับจังหวะหายใจ ดวงตาคมหันมาสบตาผม เลิกคิ้วตั้งคำถาม
“แล้วนี่มาออกกำลังกายเหรอครับ” ไม่ทันได้ตอบด้วยซ้ำ คนถามกลับเอ่ยต่อ เยินยอออกนอกหน้า “ถ้าน้องพิชญ์มีอะไรให้พี่แนะนำ...”
“คุณพิชญ์” ไม่ทันจบประโยคเช่นกัน เมื่อคนที่นั่งมองอยู่ลุกขึ้น เดินมายืนซ้อนหลัง
ถึงชายแปลกหน้าจะตัวสูงแล้ว แต่พี่เตกลับสูงกว่า ข่มหมดรูปด้วยกล้ามเนื้อสมบูรณ์แบบสัดส่วนนักกีฬา
ตาสบตา คล้ายเห็นประกายไฟประหลาดวูบวาบชวนเสียวสันหลัง
“ป๊าโทรมา บอกว่ามีธุระสำคัญ ด่วนมาก” ผมเลยรีบเอ่ยจุดประสงค์ เบี่ยงประเด็นก่อนเกิดสงคราม พี่เตเลิกคิ้ว หยิบโทรศัพท์ที่ยังถือสายค้างไว้ ป่านนี้พี่เจดคงได้ยินทั้งหมดว่าอะไรเป็นอะไร
ทว่าไม่ทันได้กรอกเสียงลงปลายสาย ดวงตาคมกลับยังจับจ้องคนแปลกหน้าราวกับมีธุระสำคัญกว่าต้องสะสาง ริมฝีปากบางขยับเพียงเล็กน้อย กดเสียงต่ำ
“He's mine”
ผมหลุดหัวเราะกับน้ำเสียงจงใจคุกคาม เตือนให้ถอยห่าง
อย่าเล่นกับไฟ
กลับมาถึงห้อง ผมปล่อยให้พี่เตโทรศัพท์ส่วนตัวเองเดินมาเตรียมอาบน้ำออกไปส่งงาน
แปรงฟันเสร็จอีกคนก็เดินเข้ามา เตรียมถอดเสื้อผ้าเปียกเหงื่อเตรียมอาบน้ำเช่นกัน
ทว่าถอดได้เพียงเสื้อกลับชะงักงั้น สบตาผมที่จ้องการเคลื่อนไหวของเขา การขยับของกล้ามเนื้อที่เพิ่งผ่านกาออกกำลัง เย้ายวน งดงาม
สีรัตติกาลจ้องกลับมุมปากบางผุดยิ้มร้าย ก่อนร่างสูงเปลี่ยนทิศทางก้าวเข้ามายืนซ้อนหลังทั้งที่เหลือกางเกงวอร์มเพียงตัวเดียวอย่างนั้น
โอบกอด ก่อนซุกซบใบหน้าลงมาบนไหล่เปลือยเปล่า ช้อนสบตาในเงาสะท้อนของกระจก
ผมหน้าแดง แต่ยังแสร้งถอนอกระอาใจ
“รู้ตัวใช่ไหม ว่าตอนนี้พี่ฮอตเป็นบ้า”
เขาหัวเราะ ทั้งที่ยังฝังริมฝีปากลงกับไหล่ผม ดวงตาฉายแววร้ายกาจเจือออดอ้อนเอาใจ
ให้ตาย... เขารู้ตัวแน่ๆ ไม่สงสัย
ถึงรู้ว่ากำลังตกหลุมพราง ผมกลับยกมือสอดซุกในเส้นผมชื้นเหงื่อ ทึ้งขย้ำขณะฟันคมกัดลงบนผิวหนัง ลิ้นร้อนไล้เลีย ก่อนจูบซับ
กัดซ้ำ... ชิมเรื่อยมาจนถึงลำคอ ผมประบ่าถูกรวบพ้นทาง ถือโอกาสแทะโลมตามใจ
ไม่ทันไรผ้าขนหนูที่พันไว้ลวกๆ ถูกสลัดไปกองบนพื้น เปิดเปลือยให้สะโพกเสียดสีกับกลางร่างที่ดุนดันผ่านกางเกง
ควานหาร่อง กดแนบช่องทางเน้นเนื้อหนักจนสัมผัสถึงความแข็งขึงที่กำลังคลั่ง
เผลอเผยอริมฝีปากเอียงใบหน้าคลอเคลียเรียกร้องจุมพิตหวาน ฝ่ามือใหญ่ปัดป่ายทั่วร่าง ลูบหน้าท้องเรื่องมาจนถึงยอดอก กางนิ้วบดขยี้ทั้งสองข้างพร้อมกัน
ผมปัดมือเขาออก ก่อนหมุนตัวเข้าหา ทันควัน อ้อมแขนแข็งแร่งรวบเอวฉุดร่างของผมขึ้นนั่งบนอ่านล้างหน้า ก่อนโถมตัวแนบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง
เรียวลิ้นรุกเร้า เนิ่นนาน ต่างโรมรันไร้ท่าทีโอนอ่อนผ่อนตาม เสียงหยาบโลนดังก้องในห้องน้ำ ต่างยื้อแย่งปลุกเร้า
มือผมไล้สะเปะสะปะบนกล้ามเนื้อกำยำ หลังออกกำลังยิ่งสัมผัสความแข็งแกร่งชัด เผลอยิ้มพอใจขณะไล่ปลายนิ้วผ่านหน้าท้องตามแนวแผลเป็นงดงาม สะดุดลอนกล้ามทีละขั้น ก่อนหยุดที่ขอบกางเกงวอร์ม
เขาหัวเราะในลำคอขณะผละออกมองมือซนที่ยังละล้าละลัง คล้ายเร่งเร้าให้ล้วงจับลงไปในความอึดอัดที่นูนคับผ่านเนื้อผ้า
ทว่าผมเพียงยิ้ม สบตา ท้าทาย
ค่อยๆ เลื่อนมือกลับขึ้นมาจับคางเขา ก่อนสอดสองนิ้วเข้าไปในริมฝีปากให้ชื้นฉ่ำ
สองขายกขึ้นชันเข่า อ้ากว้าง สองนิ้วถูกดึงกลับ... อ้อยอิ่ง แตะกลางร่อง ไล้วนส่วนปิดสนิทยั่วเย้า
ก่อนกดลึก จมหาย...
“คุณพิชญ์” ดวงตาคมจับจ้องเรียวนิ้วที่กำลังรูดเข้าออก ปรนเปรอขยายช่องทางต่อหน้า ก่อนสบตากันอีกครั้ง
คล้ายได้กลิ่นราคะโชยชัด กวนพายุสีรัตติกาลคุคลั่ง
ต่างยกยิ้มมุมปาก ก่อนโถมจุมพิตร้อนร้าย บดขยี้ริมฝีปากกันและกัน
ขณะเว้นจังหวะหายใจ เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบย้อนคำที่ผมเคยถาม
“รู้ตัวใช่ไหม ว่าตอนนี้น้องฮอตเป็นบ้า”
ไฟปะทะกับไฟ สุดท้ายจึงโหมไหม้แหลกลาญ
----------------------------------------------
ขออนุญาตอัพตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายนะคะ
เนื้อหาที่เหลือเจอกันในเล่มเนอะ
เล่มพิเศษสามารถ Pre-Order ได้จนถึงวันที่ 8 มกราคม 2562 นะคะ
ฝาก #เกมท้ารัก ด้วยน้า
- Martian -