✦Step by step✦ จากเพื่อน เลื่อนสู่ 'ผัว' (Mpreg) #ทัชคอส
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ✦Step by step✦ จากเพื่อน เลื่อนสู่ 'ผัว' (Mpreg) #ทัชคอส  (อ่าน 9081 ครั้ง)

ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14

ออฟไลน์ Coffee_bread

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Step by step’04 [ดร๊าฟ-ซัน]


              ถึงจุดนี้ คนตัวเล็กขบฟันแน่น จากนั้นก็ลุกออกจากเตียงไปเปลี่ยนชุดแต่งกายอย่างเงียบเชียบ แล้วตรงไปสถานบันเทิงเริงรมย์แห่งนั้นอันคุ้นตาเขาทันที


              มือข้างหนึ่งที่เกาะกอดเอวสาวคนหนึ่งละปล่อยออกมา เป็นการปฏิบัติตามคำขอที่หล่อนทั้งสองได้ขอตัวออกไปทำธุระสักประเดี๋ยว โดยที่อีกข้างยังคงหมกมุ่นคลอเคลียกับการบีบคลำขย้ำบั้นท้ายของคนบนตักไม่หายห่าง
…มาแบบแพ็กคู่ แล้วก็ไปแบบนั้น

“คะ คุณ…มัน อื้มมมม” หนุ่มน้อยที่กำลังจะปริปากพูดบางสิ่งอย่างจำต้องยุติความต้องการนั้นลงเมื่อฝ่ายตรงข้ามโน้มหน้าเข้าใกล้ บดขยี้กะบี้ปากลงมาอย่างแรง

“อะฮื่อหหห์” เหลือบตาขึ้นครางกระเส่าเมื่อชายหนุ่มเลื่อยมาไซร้ที่คอ ในองศาระดับนั้นใบหน้าคมหยุดอยู่ที่ข้างใบหูพอดิบพอดี แทนปล่อยตัวไปตามอารมณ์ที่ลุกโหมกระหน่ำจนคาดว่าในวินาทีนี้ไม่มีอะไรสามารถหยุดยั้งได้แล้ว เจ้าตัวแลบลิ้นเลียติ่งหู เสียงคราวหวานย้อยหยดจากหนุ่มน้อยตรงหน้าช่างเป็นตัวกระตุ้นความหื่นในตัวเขาได้ดีเยี่ยม

              อีกฝ่ายชายที่เป็นผู้เสียหายจากการกระทำจาบจ้วงนั้น เกิดความเสียวสะท้าน ขนลุกชันทั่วทั้งกาย
ทว่าใจภาวนาวิงวอนอย่างมีความหวัง เนื่องจากเขารู้ตัวดีว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่โตครจะเสี่ยงต่อการเสียตัว เปอร์เซ็นต์ก็โครตจะสูงด้วย
             เป็นการพบปะกันครั้งแรกระหว่างเขากับชายหนุ่มตนนี้ที่แสนจะไม่เป็นทางการเอามากเนื่องจากดูท่าแล้วฝ่ายที่เป็นต้นตอของเรื่องในครั้งนี้คงไม่ค่อยมีสติสัมปชัญญะอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าที่ควร ซึ่งหากจะให้ย้อนกลับไปอธิบายความก่อนหน้านี้ก็ขอเล่าเพียงสั้นๆ ..การที่เขามาดื่มในครั้งนี้เพราะตั้งใจมาฉลองวันเกิดให้กับเพื่อนคนหนึ่งในแก๊งซึ่งนัดเพื่อนที่เหลืออีกสามคนมาด้วย เขาตั้งโต๊ะดื่มอยู่แถบหน้าเวทีที่มีเหล่าสาวนมใหญ่สายแดนซ์เลื้อยกรายอยู่บนนั้น ทว่าจู่ๆเพื่อนพวกนั้นบังเอิญปวดห้องน้ำพร้อมกันจึงขอตัวไปปล่อยทุกข์ตามๆกันไป แล้วเหลือเขาที่เฝ้าอยู่โต๊ะเพียงหนึ่ง เผลอสติเพียงครู่ชายคนนี้ก็ฉวยโอกาสลากเขามาจมปักหลักที่โต๊ะของเจ้าตัวอันไกลจากแสงไฟหลากสีของผับนี้มากหลายคณา.           
              และในที่สุดเสียงสวรรค์ที่เขารอคอยก็มาถึง
              มันคือการมาเยือนของคนคนหนึ่งที่พุ่งมาจัดการดึงหนุ่มน้อยอย่างเขาให้ลุกออกจากตักแกร่งยื้อเปลี่ยนให้มายืนด้านหลังของผู้มาใหม่ จากนั้นค่อยจัดการกับชายหนุ่มที่เหยียดตัวอยู่บนแท่นที่นั่งโดยการเข้าไปจับที่แขนดึงขึ้นด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีเพราะเกรงว่าจะเป็นการรบกวนความสนุกของคนข้างเคียง

“…” แต่ทว่ากลับไม่เป็นผล นอกจากจะไม่มีการขยับเขยื้อนสักนิดแล้ว เจ้าตัวยังขมวดคิ้ว หายใจฟุดฟิดอย่างหวุดหวิด พร้อมสะบัดมือออกจากการกุมของใครคนนั้น จนฝ่ายนั้นต้องเอ่ยเตือนสติ

“แทนกลับบะ..”

“ยุ่ง”ปัดมือออกอย่างไร้เยื่อใย

              ทว่าเจ้าตัวยังไม่ยอมล้มเลิกเป้าหมายจะพาอีกฝ่ายกลับให้ได้ “ตกลงจะอยู่ที่นี่ กับพวกนี้ใช่ไหม” เขาถามย้ำกับอีกฝ่ายที่บัดนี้ตาปรือเบนหน้ามองทางทิศอื่น

              สารอินทรีย์เหลวใสอันระเหยง่าย มีต้นกำเนิดจากการนำน้ำตาลหมักผสมยีสต์ชนิดหนึ่งที่โหมดื่มเข้าสู่กระแสเลือดก่อนหน้าแผลงฤทธิ์หนักขึ้น สมองที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดในช่วงแรก ผันแปรได้ความโพลนโล่งว่างเปล่า ระยะท้ายสุดคือการที่หัวหนักอึ้งมึนเบลอ ตาพร่ามัวเห็นรอบกายหมุนเอนบิดเบือน สติสัมปชัญญะเริ่มทรยศกับเจ้าของร่าง… จุดนั้นทำให้เจ้าตัวเริ่มนึกถึงใครบางคนที่เขากำลังตกหลุมรักและมันก็มีทางเป็นไปได้ยากหากเขากับคนคนนั้นจะคบหาดูใจจนถึงขั้นตกลงเป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า
              เพียงเพราะคำว่า’ เพื่อน’ ที่เป็นตัวขวางกั้นระหว่างพวกเขา

              คอสที่อยู่ตรงนั้นยังคงความพยายาม
 “กะ…”

              ขวับ!

              ไม่มีความประสงค์ที่จะให้เขาเอ่ยได้มากความกว่านี้ แทนโซซัดโซเซลุกขึ้นยืน สะบัดแขนออกจากพันธนาการอย่างแรง แล้วผลักไสคนตัวเล็กกว่าด้วยสองมือจนฝ่ายนั้นเซถลาไปด้านหลัง ทว่าหลังจากนั้นความไม่สมดุลในการทรงตัวก็เขวล้มลงทับชายหนุ่มหน้าหวานเสี้ยวคมตามกันไป

             เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหันรวดเร็วไม่มีฝ่ายใดตั้งรับทัน

             ลมหายใจอุ่นเจือฤทธิ์แอลกอฮอล์เป่ารดต้นคอขาวเนียน เสี้ยวรูปหน้าข้างขวาแนบลงติดกับเนื้อผ้าของอีกฝ่าย แขนทั้งสองที่ก่อนหน้าออกแรงดันบัดนี้ราบขนานกับพื้นแล้วยังทำมุมเก้าสิบองศากับกระดูกแกนที่อยู่ตามแนวตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

              ผู้รองรับน้ำหนักใต้ร่างหนุ่มกายสันหนากำยำนิ่วหน้าด้วยความเจ็บจากแรงปฏิกริยาของพื้นที่กระทำต่อตัวของเขาบวกกับแรงกดทับด้านบน
ซึ่งคอสคาดหวังว่าฝ่ายนั้นจะรู้สึกตัวลุกขึ้นไปเอง
              หากแต่..กลับไม่เป็นอย่างที่คอยท่า ไม่ว่าเวลาที่คาดว่าเจ้าตัวควรรู้สำนึกได้แล้วหรือเถิดเกินมาอีกหน่อยก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น
              ทีท่าชักประหลาดเสียแล้ว…
              คอสเม้มปากอย่างพะวง ก่อนจะตกลงใจดันอีกฝ่ายให้เขาสามารถหลุดลอดออกจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญอย่างไม่มีผู้ใดเจตนาสุดแรงเกิดได้ ซึ่งในที่สุดก็พลิกตัวกลับขึ้นมาได้สำเร็จ
              เจ้าตัวแจงจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่ทาง ค่อยยื่นมือตบปุๆไหล่ทั้งสองของสหายตนที่ปิดหลับตาลงสองสามทีด้วยความเพรียงพร้อมพร้อมขานชื่อ
“แทน… แทนตื่น …แทน..”
              เขาเรียกเจ้าตัวที่ยังมีคงนิ่งงันอยู่อย่างนั้น โดยไม่มีอากัปกิริยาว่าจะฟื้นเลยสักนิด ทั้งยังมีเสียงกรนคร่อกๆดังแผ่วขึ้นนับจากที่เขาเป็นอิสระได้ไม่นาน ซึ่งตีความได้ว่า เพื่อนสนิทตัวดีหลับหนีไปเรียบร้อยแล้ว


              วาล์วก็อกถูกผลักเบี่ยงไปด้านข้าง แรงดันอากาศที่มีอยู่แล้วภายในนั้นดันให้สายน้ำไหลพรูออกมา กระทบลงบนสองฝ่ามือที่วาดเป็นรูปครึ่งทรงกลมเสมือนแอ่งกักน้ำชั่วคราว ครั้นรอได้เต็มถึงขอบบนสุดก็วักใส่หน้าและบ้วนน้ำจนหนำใจ จากนั้นจึงเปลี่ยนมาขัดถูริมฝีปากที่ถูกช่วงชิงทารุณโดยชายหนุ่มแปลกหน้าคนนั้นอย่างหนักหน่วง
              การเสียดสีของหนึ่งในแม่น้ำทั้งห้ากับปากบางเล็กได้รูป ยิ่งทวีคูณความแดงก่ำบริเวณนั้นมากขึ้นไปอีก หุ้มผ้าขาวม้าเหมือนกัน เพศเดียวกัน สอดลิ้นเข้าในโพรงปาก เกี่ยวกระหวัดราวกับหางจระเข้ ควานหาความหวานอย่างกระเหือดกระหาย ปั๊ดโล่เอ๊ย เจ็บกระโด๊กใจจริงๆ นอกจากเกือบเสียท่าให้แล้ว ยังเจ็บใจอีก เป็นอะไรที่โครตย่ำแย่

              คนหนึ่งที่ยืนพิงกำแพงอยู่หน้าห้องน้ำสูบสารบางอย่างเข้าร่างกาย ก่อนปล่อยมวลควันสีขาวเทาช้าๆ ดวงตาคมปรายมองหว่างนิ้วชี้และนิ่วกลางซึ่งคีบยาสูบมวนขาวที่เหลือไม่ถึงครึ่ง เจ้าตัวตัดสินใจสูบยานั้นเข้าโพรงปอดอีกฟืดหนึ่ง แล้วโยนทิ้งลงบนสแตนเลสเงินอันอยู่ด้านบนและเป็นส่วนหนึ่งของถังขยะนั้น
              สองขายาวภายใต้กางเกงขายาวยอบสาวผ่านเข้าประตูที่มีป้ายติดประดาอยู่บนบานว่า
              ‘restroom’(mens)
              เขาจำได้ว่าเมื่อครู่เห็นชายผู้ชนเขามุ่งตรงมาในบริเวณนี้ โดยไร้ซึ่งคำกล่าวอภัยใดใด ทั้งยังส่งเสียงไม่พอใจในลำคออีก แต่ถึงกระนั้นเขากลับ…รู้สึกประหลาด
                ความรู้สึกเหมือนครั้งนั้นที่เข้าไปปลอบรุ่นน้องขวัญสลายคนหนึ่งจากการถูกรุ่นพี่ปฏิเสธความรักที่เจ้าตัวมีให้อย่างชืดชา
                …ไม่ต่างกันเลย

“หัวใจไม่เคยอยู่กับเนื้ออออตัววววว ตั้งแต่วันแรกเจอออออ หารู้ไม่ว่าตอนนอนชั้นก็เห็นหน้าเธอเป็นหม๊อนข้างงงงที่เคียงกายชั้นทู๊กคืนวันนน ซึ่งเธอไม่มีทางได้เข่าจายยยยยย…ฮึก.กกก”
              เสียงปริศนาดังแล่นเข้ามาในโสตประสาทของทั้งสองตบท้ายด้วยเสียงสะอื้น

              คนที่ยืนหน้าบานกระจกชะงัก ค่อยๆปรายตามองรอบข้างอย่างเชื่องช้าและหวาดระแวง แสงไฟสลัวๆในนี้มันไม่มีส่วนช่วยให้เขาพบสิ่งแปลกหรือต้นกำเนิดเสียงเลย จะมีเพียงก็แต่…
              ประตูห้องน้ำห้องหนึ่งปิดอยู่กับคนที่ยืนอยู่ตรงประตูเข้าห้องน้ำ
              ค..คนยืนอยู่น...นั่น
              เจ้าตัวถอยหลังครูดติดผนังกระเบื้องสีน้ำตาลเข้ม ความกลัวแล่นเข้ามาในต่อมความรู้สึกตรงข้ามกับแรงโทษะที่พรวดออกไปโดยเร็ว ชันเข่าทั้งสองขึ้นแนบติดอก หน้าผากก้มจรดกับหัวเข่าพร้อมกับยกมือพนมไหว้ขึ้นเหนือหัว ปากพร่ำเพ้ออย่างบ้าคลั่ง
“นะโม…โอมมะรึกกึกกึ๋ย มะรึกกึกกึ๋ย มะรึกกึกกึ๋ย อย่าหลอกหลอนลูกอีกเลย ลูกแค่มาเที่ยวฉลองสังสรรค์กับเพื่อน ไม่คิดว่าจะเจอแบบนี้ ฮือออ.อ..”

              คนทางนั้นที่คาดว่าสติน่าจะอยู่กับเจ้าตัวเยอะที่สุดในยามนี้มองห้องน้ำห้องนั้นสลับกับคนที่นั่งสวดบทต่างๆนาๆไม่ยอมหยุดอย่างขบขัน
             เด็กบ้าบอ เห็นเขาเป็นผีเงียบแต่ข้างในโหยหวนอยู่หรืออย่างไร ก็เห็นๆอยู่ว่าในที่นี้ไม่ได้มีเพียงแต่เขากับเจ้าตัว มันยังมีคนที่เข้าห้องนั้นอยู่ด้วย
              เขาพยายามกลั้นขำ แล้วย่างเข้าไปเคาะประตูห้องน้ำที่มีคนใช้อยู่ “พี่ครับ ช่วยเงียบๆเลิกทำเสียงโหยหวนหน่อยได้ไหมครับ เด็กผมร้องไห้ตัวสั่นหงึกๆกลัวไปหมดแล้ว”

“ไม่มีใครต้องการชั้นนน แต่ชั้นต้องการเธอ ขอโอกาสสักนิดโปรดรับชั้นไปพิจารณา”
              ฝ่ายนั้นดูเหมือนไม่ค่อยเต็มใจ เพราะมีเพียงแต่ความดังเท่านั้นที่ลดระดับลง เขาจึงกล่าวพอเป็นมารยาทต่อไป “ขอบคุณครับ” ก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับเด็กหนุ่ม พลางนั่งยองๆ
“ซันนี่ใช่ไหม ซันใช่ไหม”

              ผู้ถูกขานลืมตาเงยหน้าขึ้นมา มือสองข้างค่อยๆเคลื่อนต่ำคืนสู่ที่ “ค..ใคร ทำไมรู้จักซัน ทำไมรู้ชื่อนั้น”
เอียงใบหน้ารับ ทำให้จากอายุสิบเก้าขวบยิ่งดูเด็กลงไปใหญ่ในความคิดของชายหนุ่ม

“พี่จำเราได้แต่เราจำได้ไม่ได้ มันน่าน้อยใจน้า งั้น…” ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จนปลายจมูกชนกัน ทั้งคู่ประสานตามองกันและกัน

              ความจริงซันจะผละหนีก็ย่อมได้เพราะฝ่ายนั้นไม่ได้กักกั้นกระไรเขาแต่ก้นบึ้งของหัวใจสั่งให้อยู่เฉยๆ ซึ่งเขาดันเป็นพวกการกระทำสื่อตรงกับใจ จึงได้แต่ปล่อยตัวไป

“ลองทายดู ถ้าถูกพี่ให้กอด”

              หลังจบคำ เจ้าตัวก็เริ่มสืบโดยเริ่มกวาดสายตาทั่วใบหน้าของชายหนุ่ม
              คิ้วเข้มรับกับดวงตาคมแลใจดีและเรือนผมสีดำขลับ จมูกโด่งสัน ริมฝีปากหนาได้รูป หนวดเคราเกลี้ยงเกลา เนื้อกายขาวอร่าม กับกลิ่นกายติดบุหรี่อ่อนๆอย่างนี้
              ซันเสียงผะแผ่ว เลื่อนมือข้างขวามากุมใบหน้าของคนตรงหน้าก่อนจะลูบไล้เบาๆ “พี่หายไปไหนมา สามปีมานี้พี่หายไปไหนมา”

              หากแต่คนตัวใหญ่ก็ยังคงทำเหมือนไม่เข้าใจความหมายที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อ ทั้งที่ใจแทบจะอยากกระโดดโลดเต้นเหมือนลิงไต่ราวจะแย่ น้องน่ารักจำหน้าเขาได้ด้วย “อะไรกัน ยังไม่ตอบคำถามพี่เลย ข้ามขั้นอีกแล้ว”

“ผะ ผมประหลาดใจนี่ ผิดด้วยหรือ ผมผิดด้วยหรือไงไอ้พี่ดร๊าฟบ้า ทิ้งกันไปตั้งหลายปี นึกว่าหนีไปเพราะไม่อยากเจอผมแล้วเสียอีก” เจ้าตัวเปลี่ยนมาตีที่อกรุ่นพี่ที่เคยอยู่โรงเรียนเดียวกันตอนมอปลายแถมยังเป็นพี่รหัสของพี่รหัสของเขาที่เป็นผู้หญิงอีก

              ทว่าหนุ่มรุ่นพี่ไม่ขัดขืน ยอมให้เด็กหนุ่มทำตามอำเภอใจ ทั้งยังตวัดแขนโอบรอบเอวบาง รั้งเข้าใกล้แล้วตอบด้วยสีหน้าท่าทางจริงจัง “ถึงยังไงพี่ก็กลับมาแล้ว พี่ไม่รู้ว่าเราจะโกรธพี่หรือเปล่า แต่พี่ขออย่างเดียว ขอให้พี่อยู่ใกล้ๆซัน ดูแลซัน ปลอบซัน ยิ้มและจับมือไปพร้อมกับซันได้ไหม”

             คนตัวเล็กเบนหน้าหนี ฝ่ายนั้นพูดจาราวกับเกี้ยวพาราสีอย่างไรอย่างนั้น เขาประพฤติตัวไม่ถูกแล้วในตอนนี้ หัวใจดวงน้อยที่อยู่อย่างสงบเงียบมานานกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง

“พี่ยังไม่ขอซันเป็นแฟน พี่แค่อยากให้เราลองมาศึกษากันและกันให้ลึกซึ้งก่อน และเพื่อให้เรามั่นใจว่าพี่ไม่ได้มาเล่นๆ แต่ก็ประมาณนั้นแหละพี่อธิบายไม่ถูกว่ะปกติพี่ไม่ใช่คนพูดเยอะเว้นแต่กับซัน ข้อนี้ซันเองก็รู้”
ยิ่งพูดเหมือนยิ่งต้อนให้ซันหมดหนทางจะหนี

              เจ้าตัวจึงตอบกลับมาเพียงประโยคสั้นกระชับทว่าทำคนฟังยิ้มได้พร้อมกับหูแดงฝาดใต้แสงเงาที่คนอายุมากกว่าไม่มีทางได้เห็นเป็นแน่
“ถ้ามันจะทำให้ผมไม่ต้องแยกห่างจากพี่อีก ผมตกลงก็ได้ แต่…พี่เอามือออกจากหน้าขาซันก่อนได้ไหมอ่ะครับ มันเสียววูบแปลกๆตอนใส่ขาสั้น”

              มือหนารีบชักกลับคืนสู่ที่ ปากหยักยิ้มแหยๆพลางหัวเราะอย่างเก้อเกิ่นในลำคอ ประสาทสัมผัสไวดีชะมัด หลานรหัสสุดรักของเขา นี่ถ้าเจ้าตัวไม่ห้ามไว้ก่อนป่านนี้เขาได้กำไรมากกว่านี้แล้ว แต่ก็ชั่งเถอะ คนเกิดมาคู่กันยังไงก็ไม่พรากพรัดจากกันหรอก เขายังมีเวลาได้แต๊ะอั๋งคนน่ารักนี่อีกเยอะ









คู่พี่ดร๊าฟมาเร็วไปเร็วปานสายฟ้าแลบบบบ
                เพิ่มเติมนิดนุงงง คือก่อนหน้านี้น้องซันกับพี่ดร๊าฟเคยสนิทกันพอตัวมาก่อนแล้วซึ่งตอนแรกที่พี่ดร๊าฟเข้าหานุ้งซัน เจ้าตัวก็ไม่คิดว่าซันเป็นน้องนุ่นอยู่แล้ว ก็คนมันแอบรักมาก่อนแล้วอ่ะ เลยถือโอกาสเข้าหาซันตอนที่ซันใจบอบช้ำ หลังจากดร๊าฟเรียนจบมอปลายก็หายเงียบไป มีเบอร์โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ จนได้มาเจอกันอีกทีก็ตอนนี้แหละ
-เหตุที่ปังให้ชื่อพี่ดร๊าฟเพราะจ๊าฟดี5555
-ไม่มีชื่อเพลงประกอบ มีแต่คนเพ้อบ่นเวิ่นเว้อ(ฉากในห้องน้ำ)นะเออออ
-บางคนอาจจะงงๆทำไมต้นตอนมีแค่2บรรทัด คือมันติดมาจากตอนที่แล้วอ่ะ ไว้ปังจะปรับบทใหม่ให้น้าตะได้ไม่งง(ถ้ามีโอกาสนะ555)

จุ๊บุๆ ไว้เจอกันตอนหน้าน้าเธอววว คิดถึงเสมอน้าา บายจ้าาาา^333

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-03-2018 19:39:41 โดย Coffee_bread »

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
เจอกันในรอบสามปี แต่ดันไปเจอกันในห้องน้ำ ลุ้น ๆ คู่นี้  :hao3:

ออฟไลน์ Coffee_bread

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Step by step‘05
ฟันธงฟันเราฟันเธอได้ไหม


“คะ คอสๆ กู…ขอตัวไปรับโทรศัพท์แป๊ปนึงนะ น้องโทรมาอ่ะ มึงเดินล่วงไปก่อนเลย เดี๋ยวตามไปทีหลัง” คนที่อิงติดพ่วงมาด้วยสะกิดบอกพร้อมคว้าเครื่องมือสื่อสารชนิดนั้นขึ้นมาโชหลาให้ดูบนหน้าจอ

              N’Pam

“อืมรีบไปรับเถอะเผื่อมีเรื่องสำคัญรออยู่ เอารถเข็นมาเรารับช่วงต่อเอง” ว่าประหนึ่งขออนุญาต ทว่าเจ้าตัววางเด็กน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มออกคมนิดๆลงในตะกร้ารถเข็นเรียบร้อยแล้วออกแรงขับเคลื่อนไปต่อ

              แทนยืนอึ้ง มองตามแผ่นหลังของคอสที่คิดจะชิ่งก็ไปเสียดื้อๆ แรงสั่นในมือเป็นตัวเตือนสติเขาในยามต่อมา เจ้าตัวจิปากรีบหมุนกายกลับหลังหันกดปุ่มรับสาย
              อยากรู้ไหมว่าทำไมถึงต้องทำลับๆล่อๆแบบนี้ ก็น้องเขาน่ะสิโทรมาทีไร พูดแต่เรื่องไม่เข้าท่าไม่สมกับเป็นหญิงเสียเลย นับตั้งแต่หลังจากที่น้องนัดเขาไปเจอที่ร้านกาแฟ และบังเอิญเจอเพื่อนสนิทหัวทองคนนี้ ซึ่งพอลองสนทนาทั้งสองก็ดูเข้ากันได้จนถึงขั้นถูกปากหอมคอ

“(哥···你好啊!)” (สวัสดีค่ะ พี่ชาย)

              คำทักทายภาษาจีนที่จวนจะถูกหลอมเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตจิตใจของน้องสาวเชื้อสายไทยแท้แล่นเข้าโสตประสาทชายหนุ่ม ผู้ตอบรับสายส่ายหน้าอย่างหน่ายๆกับการกระทำที่ดูเหมือนจะเป็นปกติสำหรับพวกเขา(?) เขาไม่น่าส่งเสริมช่วยพูดกับพ่อแม่ให้น้องเรียนห้องจีนตามใจเจ้าตัวตอนมอปลายเลย
              ศึกษาแล้วมาใช้กับเขา..จะรู้บ้างไหมว่าพี่ชายตนเองจิตตกแค่ไหน
“แพม พูดภาษาไทยเถอะ พี่ฟังไม่รู้เรื่อง”

“(โถ่ หนูก็พูดทุกครั้งที่เราคุยกันนะ พี่ยังไม่ชินอีกหรอ ไม่ไหวเลยนะคะๆ เฮ้อออ)” ปิดตาเอาหลังมือทาบหน้าผากส่ายหัวไปมา แต่เพียงชั่วครู่ดวงตาก็กลับมาเปล่งประกายวาวแวว “แล้วนี่คืบหน้าไปกับพี่คอสถึงไหนกันแล้วคะ..ได้กันหรือยัง อิอิอิ!?”

“อยากรู้ไปทำไม?”

“แสดงว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยสินะ พี่ก็อย่างนี้ทั้งกะปี ถ้าพี่อยู่ใกล้ๆนะ หนูจะเอาส้นสูงยันพี่เลย พี่แพนซะเปล่า ทำไมกากอย่างนี้ นี่ถ้าช้าแล้วคนอื่นคาบไปกินหนูเจื๊อนพี่แน่” เจ้าตัวเว้นช่วงเพียงนิดก่อนเอ่ยขึ้นใหม่ “หรือว่า พี่ไม่ชอบ เดี๋ยวหนูเลิกกับแฟนไปงาบแทนพี่ดีไหม อืม ความคิดนี้ก็ดีไม่หยอกนะคะ..พี่คิดอย่าง-”
                นี่ล่ะ ธาตุแท้ของหญิงคนนี้ที่ทุกคนรวมถึงบิดรมารดาก็ไม่มีใครใคร่รู้ ภายนอกดูใสซื่อบริสุทธิ์ตรงกันข้ามกับจิตใจอันแฝงด้วยเล่ห์เหลี่ยมและความเหี้ยมโหด

”หึ ใครว่าอย่างนั้นล่ะ รอดูไปเถอะน่า”
                ทุกวันนี้เขาก็ทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเองอยู่แล้ว ยิ่งน้องสาวคุยถูกคอถึงขั้นจ้องจะจับคอสเป็นพี่สะใภ้ด้วยขนาดนี้ เขาก็ขอฮึดสู้เดินหน้าเต็มกำลัง


“พ่อ พ่อจ๋า คัทอยากได้อันนั้น”

              ล้อรถชะลอความเร็ว นัยน์ตาของผู้ปกครองไล่มองตามแขนเล็กไปจนถึงเป้าหมาย เจ้าตัวหยิบกล่องซีเรียลขึ้นมา
              เด็กน้อยส่ายหน้า
“กล่องดำๆเหลืองๆที่อยู่ชั้นบนสุดอ่ะฮะ”

              รอบนี้ร่างบางถึงกับเหงื่อตกเมื่อแจ้งจุดประสงค์ที่แท้จริง กระนั้นก็มิวายละความพยายามเขย่งยืนบนปลายเท้าไปคว้า ซึ่งมันอยู่สูงเกินเอื้อมมือเขามาก กระทั่งมีผู้คนย่างกรายมายืนข้างๆ หยิบสิ่งนั้นลงมาก่อนจะใช้มือข้างที่ให้เกิดประโยชน์สะกิดคอสที่ต้นแขนแล้วส่งให้พร้อมรอยยิ้ม

              เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่ยอมรับไปเสียทีจึงเอ่ยขึ้น “รับไปสิครับ ผมหยิบให้พี่นะ”

              “ขะ ขอบใจนะซุป”  หน้าเหวอ รับมาอย่างเก้ๆกังๆ แล้ววางแขนแนบลงข้างลำตัว “แล้วเรามาทำอะไรที่นี่หรือ?”

              ชายรุ่นน้องดีกรีนักบาสตัวยงและเป็นหนึ่งในสายรหัส ยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม เสียงทุ้มนุ่มกล่าวตอบ “แม่ผมบอกเย็นนี้จะมาหา ผมว่าจะทำอาหารให้แม่ทานสักหน่อยน่ะครับเลยตั้งใจมาหาซื้อวัตถุดิบ พี่ล่ะครับ…มาคนเดียวหรือ!?” ชะเง้อคอยาวกวาดตารอบทิศ ก่อนจะหยุดชะงักที่รถเข็นอันมีร่างของพี่รหัสยืนบังอยู่กลายๆ “เด็กคนนั้น…”

              คนในฐานะรุ่นพี่ก็ผินผิดใบหน้าตาม ตัวบางเคลื่อนไหวมาจับราวรถเข็น

              เพียงเท่านั้นสมองอันชานเฉลียวของซุปก็ประมวลความบางอย่างออกมาตามภาพที่เห็นได้ สองขาก้าวกรายเข้าหาเด็กชายจิ้มลิ้มพริ้มเพราเยาว์วัย บริเวณหน้าถัดตาลงมากลมกลึงดุจซาลาเปา เขาโน้มตัวลงหา ขยี้ศีรษะเอ็นดูพร้อมกดปลายจมูกเข้าที่แก้มใส คนที่โดนก็หัวเราะชอบใจใหญ่

              ม่านตาเล็กของมารดาตามพฤตินัยขยายกว้างค้างเติ่ง สติเลื่อนลอย ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อสองโทนเสียงของผู้มาใหม่ดังขึ้นจากทางซ้าย กึกก้องกังวาลไปทั่วอาณาบริเวณ

“ทำอะไรกัน!!/มึงทำอะไรหลานกู!”

               คนคนนี้ผละออกมายืนในทางสุภาพ จับปลายเสื้อเชิ้ตสีฟ้าครามซ้ายขวากระตุกดึงลง ค่อยหันเหมายังบุคคลพวกนั้น
“พะ…พวกพี่” เขาขานด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน ความมั่นใจพลันหดหายไปกับตา เมื่อพบกับคนที่เขาทราบตระหนักรู้จักเป็นอย่างดี
               สองเดือนมาบรรจบกัน สมานพลังอาณุภาพแห่งความสะหวั่นพรั่นพรึงและดุดันน่าเกรงขามกัน แลน่ากลัวกว่าถูกเป็นลูกเป้าของจระเข้หลายเท่าตัว
              ปกติเขาไม่กลัวเกรงกระไรหรอกโดยเฉพาะรุ่นพี่โซฮอตสองตนนี้  ดีใจเสียด้วยซ้ำยามปะหน้ากัน แต่ไม่ใช่ในตอนนี้สายตาที่มองเขาผิดแปลกไปรวมทั้งเสียงดุดันอีก
               คืนนี้ถึงยามที่พระอาทิตย์ต้องดับสลายกลายเป็นหลุมดำเป็นแน่แท้ หมอซุปน่าซดผู้นี้ขอฟันธง!












                ฮี่ฟย์ๆๆ ปังฟีลไลค์ตอนที่แล้วสั้นนนนไปปปปปปปปปปป
ซุปนางแลดูอบอุ่น โฮ้ช์ๆๆๆ
              เชื่อเถิดหนาคนดีว่าชื่อตอนของพี่มิได้เกี่ยวเนื่องหรือสัมพันธ์กับเนื้อเรื่องเลย(เข้าโหมดขุนพี่หมื่น5555)
**ขอบคุณทุกคอมเมนต์ทุกกำลังใจที่ส่งมอบให้กันมาโดยตลอดนะคะ ทั้งคนที่แอบซุ่มอ่านอยู่และคนที่เม้นให้**//งุ้ยยยเขินนนนนนน
จุ๊บๆน้า ตอนหน้าเจอกันนะคะ^3


ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
จะมีระเบิดพลีชีพในตอนหน้าปะเนี่ย  :ling3:

ออฟไลน์ unicorncolour

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1001
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด