หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[m_pop91]

ก่อนอื่นต้องขอบคุณคุณเอสำหรับคำแนะนำเรื่องคอนโดนะครับ
อ่านซีรีย์เกาหลีแล้วฮามาก 555
อยากทำอย่างอื่นกลางหิมะ อิอิอิ (ทำไรกันนะๆๆๆ)
ผมจะลุ้นทุกครั้งที่อ่านจบว่าจะวงเล็บว่าอะไร
แล้วแต่ละอันก็น่ารักซะ
รักกัน รักกัน นะครับ

[SoYiLovE]

อ๋อยยยย อ๋อยยยย น่ารักเนอะ 

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

สวัสดีค่ะพี่เอพี่ป่าน
รู้สึกดีนะคะเวลาได้อ่านเวลาที่พี่ๆมีความสุข บอกรักกัน ดูแลกัน(อยากมีแบบนี้บ้างจัง^^)
มันรู้สึกตื้นตัน+เป็นปลื้มแทนจริงๆค่ะ
รักพี่ๆนะคะ

[manami1155]

อ้ายๆๆๆๆๆ อ่านตอนล่าสุดนี้ละยิ้ม เขิน ม้วนบ้าอยู่หน้าคอมคนเดียวเลย
เห็นพี่ป่านกะพี่เอรักกันๆ แบบนี้แล้วมันมีความสุขยังงัยก็ไม่รู้คะ
ดีใจจังที่พี่สองคนรักกัน แล้วก็แบ่งปันเรื่องราวความรักให้คนอื่นได้ร่วมซาบซึ้งด้วย
ขอบคุณมากนะคะ

พี่ป่านยอมรับแล้วเหรอคะว่าตัวเองเป็น"นายเอก"
งี้ก็แสดงว่าต้องยอมรับว่าตัวเองเป็นหม่ามี้ของคุโระด้วยแน่ๆเลย อิอิ

ส่วนในวงเล็บตอนสุดท้าย
บอกได้คำเดียวเลยว่าพี่เอหื่น!!!!

[1582]

อ๊ายยยย  พูดไม่ออก บอกไม่ถูก.....อ่านแล้วเขิน  ยิ้มปากฉีกอยุ่หน้าคอมฯ 

เอบรรยายซะเห็นเป็นภาพในละครเลยค่ะ  โรแมนติคมากๆ  มีความสุขตามไปด้วยซะงั้น  ชอบจัง
ยังไงอย่าลืมรีเควสนะคะ  คิดถึงท่านประธาน  อยากรู้ว่านายเอกของเราจะเล่าอารมณ์ไหน
สงสัยจะเล่าไป เขินไป ม้วนไปแน่ๆ เลย 

[Yukisae]

>______________< สวีทททททมากมายยยย
โรแมนติกมากก พระเอกกับนายเอกจูบกันท่ามกลางหิมะ
 :กอด1:พี่ป่าน่ารัก อนุญาติให้เล่า หุหุ
ยินดีกับวันครบรอบอีกครั้งนะคะ ^ ^

[pukpra]

โรแมนติคกันได้  จริงๆ เลยค่ะ ความรักของพี่เอ พี่ป่าน ต่อให้หลายปีแล้วแต่ก็ยังหวาน และดูแลกันและกันได้เสมอต้นเสมอปลายเสมอ ขอบคุณพี่เอ พี่ป่านมากๆ นะคะที่ทำให้รู้สึกว่า รักแท้ยังมีอยู่จริง 

[BWA2K]

พูดไม่ออก ความหวานจุกอกอ่ะ...
ขอบคุณมากมาย ทั้งสามคนค่า...

 
 

[JAN]

สวัสดีค่ะพี่เอพี่ป่าน

ไม่ไหวกับความหวานแล้วววว  มันน่ารักมาก
นั่งอ่านแล้วก็นั่งยิ้ม  กรี๊ด  จิกหัวทึ้งอยู่หน้าคอม

แทบจะเอาหัวโขกกำแพงเพราะเขิน

พี่ป่านน่ารักเกินไปม๊ายยยยย
อ่านไปอ่านมาพี่ป่านแอบ แวร๊ง นะเนี่ย(แต่ก็น่ารักอยู่ดี ฮ๋าๆๆ)

แหมแต่ว่าพี่ป่านรู้จักศัพท์ของสาววายด้วยเหรอคะเนี่ย  น่าปลื้ม  อิอิ
แต่ทริปเกาหลีนี่ยกให้พี่ป่านเลย  หนูจะกรี๊ดเหมือนคนบ้าหน้าคอมเพราะคำพูดพี่แหละ  น่ารักจริงจริ๊ง

แต่พี่เอก็เป็นผู้ชายที่โรแมนติกมากมาย  รักเสมอต้นเสมอปลาย
แต่ว่าลองในที่แปลกใหม่นี่มัน  ฮ่าๆๆ

สุดท้ายยยยย  หนูคิดถึงตัวอักษรสีน้ำเงินค่ะพี่

รักกันนานๆนะคะ(ยังไงพี่ๆ ก็รักกันอยู่แล้ว)

[JChloe]

 
โอยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ความหวานมันจุกอกจุกใจไม่ไหวแล้วค่ะ
ปล. ตอนนี้อ่านไปก็เขินไปไงไม่ทราบค่ะ อิอิ 

[Namehoto]

สวัสดีครับ

ใกล้จบลงแล้วนะครับ ซีรีย์เกาหลีของผมกับป่าน (ส่วนใครที่บอกว่าคิดถึงตัวอักษรสีน้ำเงินเนี่ย ผมไปบอกเจ้าของสีน้ำเงินให้แล้วนะครับ แต่เจ้าตัวจะมาเมื่อไหร่เนี่ยก็ต้องรอกันไปก่อนนะครับ)

ตื่นมาตอนเช้า วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะอยู่ที่ยงเพียงแล้วครับ ผมกับป่านเลยว่าจะเล่นสกีปิดท้ายกันเสียหน่อยช่วงเช้า ก็เลยเปลี่ยนเสื้อผ้า รีบไปกินอาหารเช้าแล้วก็ออกไปเล่นกันครับ ก็ไปเล่นเนิน pre intermediate ล่ะครับ เพราะค่อนข้างมั่นใจแล้วกับเนินพวกนี้ เลยเต็มที่กันเลย

แต่ผมก็ถามป่านก่อนนะครับว่าไหวเหรอจะเล่นสกีเนี่ย มันก็บอกว่าไหว (คือที่ถามเพราะว่าเมื่อคืนก็ แฮ่ะๆ แบบว่า .... น่ะครับ)

เล่นกันจนเที่ยง ก็พักกินข้าวเสียก่อนครับ เห็นไมค์บอกไว้วันก่อนว่าให้ลอง โอซัม เป็นหมู กับ ปลาหมึกย่างบาร์บีคิว แล้วก็มีเอาผักไปผัดในกระทะร้อนด้วยครับ อร่อยดี

อิ่มแล้วก็กลับที่พักครับ เตรียมเก็บของเชคเอาท์ คุณเรนก็โทรมาแล้วครับ ว่าบ่ายๆ จะมาถึง ผมก็เลยจัดการเรื่องเชคเอาท์ และเก็บของลงมาฝากไว้ที่ลอบบี้เสียก่อน แล้วก็ไปนั่งซดโกโก้ร้อน กันที่เลาจ์ของโรงแรมครับ มีเตาผิงด้วยนะ

ไว้ปีหน้าไปเล่นสกีที่ญี่ปุ่นมั่งไหมป่าน ผมถามมัน

ไปสิๆ (นั่นไง ติดใจเข้าแล้ว)

ไว้ไปเทศกาลหิมะด้วยนะเอ

คิดเรื่องเที่ยวไว้ล่วงหน้าปีนึงกันเลยทีเดียว ผมกับป่าน ฮ่าๆ แต่ก็คงต้องดูด้วยล่ะครับ เพราะใกล้เวลาที่เราสองคนจะต้องไปเรียนต่อกันเสียทีแล้ว (จริงๆ คือป่านเรียนต่อ แต่ผมก็เลยว่าจะไปด้วย)

พอบ่ายคุณเรนก็มาตามนัดเลยครับ เสื้อหนาวสีแดงเด่นมาแต่ไกลอีกแล้ว มาถึงก็มาช่วยขนของ แล้วก็ถามว่าจะไปเที่ยวไหน หรือจะเข้าโซลเลย แวะเที่ยวก่อนไหม ส่วนมากเขาชอบไปแวะไร่ผลไม้กัน เก็บสตอเบอรี่

แต่ป่านกับผมขอผ่าน เพราะซื้อสตอเบอรี่กล่องๆ มาจากโรงแรมแล้ว ส่วนไร่สตอเบอรี่ก็คิดว่าคงไม่ต่างจากที่เคยเห็นที่ญี่ปุ่นเท่าไร ให้ไปเดินเก็บกินเองอะไรแบบนี้ เลยไม่ต้องแวะดีกว่า

คุณเรนเลยเสนอว่า ไปดูป้อมฮวาซอง แล้วก็เข้าโซลไปดูไฟที่คลองซองเกซอน แล้วก็เพื่อผมกับป่านจะไปชอปปิ้งอะไรเพิ่มเติมดีกว่า ก็ตกลงตามนั้นครับ

ป้อมฮวาซอง หรือ Hwaseong Fortress เนี่ยจะอยู่ที่เมืองซูวอนครับ องค์การยูเนสโกขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกไปแล้วด้วย เป็นป้อมที่สร้างรอบเมืองเลย (ตอนแรกผมก็นึกว่าจะมีแค่ส่วนนึงที่เหลืออยู่ แต่เปล่าครับ ยังอยู่เกือบครบทั้งหมด ทั้งกำแพง เชิงเทิน (มีทั้งหมด 48 หลัง) มีแค่บางส่วนเท่านั้นที่ถูกทำลายไปตอนสงครามเกาหลีครับ

ที่ป้อมจะมีพระตำหนักเรียกว่า Hwaseong Heanggung ค่าเข้าชมก็ 1500 วอนครับ ที่พื้นลานหน้าพระตำหนัก จะมีภาพเขียนสี แสดงเรื่องราวของกษัตริย์ผู้สร้างป้อมนี่ขึ้นมา (เกาหลีจะเรียก พระเจ้าจองโจ) ซึ่งเคยตั้งพระทัยว่าจะย้ายเมืองหลวงจากโซลมาที่ซูวอนแห่งนี้ด้วยครับ

ประวัติที่ผมถามและจดบวกกับหาข้อมูลเพิ่มเติมมา พระเจ้าจองโจ (Jongjo) กษัตริย์องค์ที่ 22 แห่งราชวงศ์โชซอน ทรงได้รับยกย่องว่าเป็นหนึ่งในกษัตริย์ที่ประสบความสำเร็จและมีวิสัยทัศน์กว้างไกลที่สุดแห่งโซซอนเทียบเท่ากับพระเจ้าเซจง King Sejong the Great เนื่องจากทรงสานต่อการปฏิรูปบ้านเมืองต่อจากพระเจ้ายองโจ Yeongjo ทำให้อาณาจักรโชซอนในศตวรรษที่ 18 กลับขึ้นมารุ่งเรืองอีกครั้งอย่างมีเอกลักษณ์ของตนเอง

พระเจ้าจองโจทรงเป็นโอรสขององค์ชายซาโด (Sado) ซึ่งพงศาวดารบันทึกไว้ว่าองค์ชายซาโดทรงมีพระอาการทางสติไม่ปกติและทำร้ายร่างกายข้าราชบริพารต่างๆ ทรงสังหารบรรดาซังกุง หมอหลวง เป็นที่หวาดกลัวไปทั่ววัง พระเจ้ายองโจจึงมีราชโองการให้จับองค์ชายซาโดขังไว้ในกล่องไม้ใส่ข้าวเป็นเวลาเจ็ดวัน จึงสิ้นพระชนม์

เมื่อตอนที่พระเจ้าจองโจยังเป็นองค์ชายอยู่ ทรงได้รับการสนับสนุนจากนักการเมืองคนหนึ่งชื่อ ฮงกุกยอง ให้กลับมาเป็นรัชทายาท เนื่องจากพระเจ้าจองโจทรงสนพระทัยในศิลปะวิทยาการความรู้ต่างๆ โดยเฉพาะความรู้ตะวันตกที่เข้ามาใหญ่พร้อมกับคริสต์ศาสนา ทำให้ทรงไม่สนพระทัยการเมืองในวังและปล่อยให้ ฮงกุกยอง ราชเลขาจัดการ แต่สุดท้ายฮงกุกยองก็จบชีวิตเนื่องจากความกระหายในอำนาจของตนเอง

พ.ศ. 2337 พระเจ้าจองโจทรงเริ่มโครงการสร้างป้อมฮวาซอง Hwaseong Fortress เพื่อให้เป็นที่ฝังศพของพระบิดาองค์ชายซาโด แต่เป้าหมายที่แท้จริงในการสร้างป้อมนี้ก็เพื่อรองรับการย้ายเมืองหลวงไปที่เมืองซูวอนในอนาคต

พระเจ้าจองโจสิ้นพระชนม์อย่างกระทันหันในพ.ศ. 2343 โดยที่โครงการใหญ่ต่างๆของพระองค์ยังค้างอยู่ สุดท้ายเมืองหลวงก็ไม่ได้ย้ายไปไหน ในระหว่างที่พระเจ้าจองโจยังมีพระชนชีพอยู่นั้นทรงมีความพยายามที่จะแก้ข้อกล่าวหาของพระราชบิดา องค์ชายซาโด เรื่องที่ว่าทรงวิปลาสไปนั้นไม่เป็นความจริง แต่ทรงถูกใส่ร้าย

(เรื่องราวทั้งหมด ถ้าคุ้นๆ ก็มาจากเรื่องลีซานล่ะครับ เพราะพระเจ้าจองโจ ในสมัยยังเป็นเจ้าชาย ก็คือ องค์ชายลีซานนั่นเอง)

เดินเข้าไปทางเข้าตัวตำหนัก จะมีทหารยามแต่งชุดสมัยโซซอนยืนยามพร้อมไม้กั้นทางอยู่ด้วยครับ แล้วก็จะมีเหมือนหัวหน้ามาสอบถามว่าพวกท่านมาเฝ้ากษัตริย์หรือ (บลาๆ) คุณเรนก็ไปส่งภาษา แล้วทหารก็เปิดไม้กั้นให้เราไปเข้าเฝ้าครับ

ป้อมนี้เป็นส่วนนึงในเรื่องลีซาน แต่เข้าไปกับเจอแดจังกึม กับ มินจุงโฮ ซึ่งจริงๆ แล้วไม่ได้อยู่ในสมัยของลีซานเลย แต่ที่มีรูปสองคนนี้เพราะว่าที่นี่เคยเป็นที่ใช้ถ่ายทำเรื่องแดจังกึมด้วยครับ

ภายในตัวตำหนัก มีการจำลองห้องทรงงานของพระเจ้าจองโจ (ลีซาน) ไว้ด้วยครับ แล้วก็ไปดูส่วนที่เป็นส่วนถ่ายทำเรื่องแดจังกึม (เรื่องนี้พอจะคุยกับเขาได้หน่อยเพราะเคยดู) ก็จะเป็นถ่ายตอนที่จังกึมเข้าวังมาเรียนทำอาหารตอนเด็กๆ มีป้ายบอกเลยครับ ตรงนี้ๆ ถ่ายฉากอะไร มีชุดที่ใส่ถ่ายทำแสดงไว้ด้วยตั้งแต่ชุดตอนเด็ก ตอนโตมา ตอนเป็นหมอ

พอเดินในตัวตำหนัก (หนาวครับ มีหิมะเหมือนกัน) แล้วก็ออกไปดูป้อมต่างๆ นิดหน่อย คุณเรนบอกว่าเดือนธันวาเนี่ย เขาจะมีการแสดงแค่เสาร์ อาทิตย์ เรามาวันนี้เลยไม่ได้ดู แต่จะเป็นการแสดงโชว์การต่อสู้ของบรรดาทหารในสมัยโซซอนน่ะครับ เสียดายเหมือนกันไม่ได้ดูทหารลีซานเลย

ออกจากป้อมก็กลับโซลเลยครับ พักที่เดิม เอาของเข้าที่พักก่อน นอนอีกคืนนึง (ที่เดิมแต่ไม่ได้ห้องเดิม แต่เป็นห้องแบบเดียวกันแค่เปลี่ยนห้อง) แล้วก็ออกไปเที่ยวกันครับ

ผมพยายามจะจบเรื่องเกาหลีให้ได้ตอนนี้ แต่มันไม่ได้เสียแล้ว เพราะต้องไปทำงานแล้วครับ ก็คงต้องยกยอดไปตอนหน้าอีกสักตอนนะครับ

เอ (เทิน ลง กอง) กับ ป่าน (ม้วน ลง เนิน)

[กุหลาบเดียวดาย]

 
 :impress2:ฝันถึงพระเอก นายเอก
คุณเอเล่าทำให้เกาหลีน่าเที่ยวมากขึ้นไปอีก
ฉากที่ตัดออกไปนอกหน้าต่างก็ยังโรแมนติค เลย
สุขสันต์วันครบรอบย้อนหลังค่า สุขใจน้อ

กด+ให้คุณนาเมห์(กดได้แล้ว)

[[Y][J] SARANG~]

so sweettttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt ><

[bbyuqin]

สวัสดีค่ะพี่เอ พี่ป่าน พี่นาเมฮ์

ป่วยไปวันเดียว...ซี่รี่ย์ฉายไปแล้วสามตอน...หุหุ..อ่านไปยิ้มไป...สงสัยหิมะที่สกีรีสอร์ทละลายไปแล้วมั้ง..

คืนวันครบรอบของพี่ๆ น่ารักอีกแล้ว คราวนี้พี่ป่านก็มีของให้พี่เอด้วย....หวานมากๆๆๆๆๆ... คิกคิก ก็  Happy Aniversary ให้พี่ๆย้อนหลังด้วยนะคะ

ส่วนป้อมฮวาซอง..ข้อมูลพี่เอแน่นปึก น้องไปไม่เข้าข้างในอ่ะค่ะ แต่ไปเดินขึ้นป้อมรอบนอก...เดินซะกล้ามขึ้นเลย..

รอมหากาพย์ภาคสุดท้ายของซีรี่ย์เกาหลีชุดนี้ค่ะ....

Happy Friday  นะคะ

ปล.พี่เอกะพี่ป่านใกล้ไปเรียนแล้วอ่ะ....แต่ซีรี่ย์ของพี่สองคนจะยังมีต่อเรื่อยๆใช่ป่ะคะ?

[SJ]

โอ๊ยยยยยย หวานมากมากอ่ะ พี่เทิน ลง กอง กับ พี่ม้วน ลง เนิน 55555 (ชอบ ชอบ ชื่อนี้ ขอเรียกนะค่ะ)
 

ได้อ่านซีรีย์รักโรแมนติกแล้ว ยังได้ของแถมในเรื่องประวัติศาตร์มาด้วย ขอบคุณค่ะ 

[1582]

ทริปนี้เอนำเที่ยวสุดยอดจริงๆ ค่ะ รายละเอียดเพียบไว้ต้องไปตามรอยซีรีย์เรื่องนี้ซะแล้ว  
แถมฉากหวานๆ ที่ยงเพียง ก็โรแมนติคจัง ถึงจะทิ้งไว้ให้จิ้นกันเอง ก็หวานนนนนนนนน

ขอบคุณเอมากๆ นะคะที่ส่งข้อความไปถึงป่านให้  งั้นฝากเพิ่มอีกดีกว่า   เพราะรับรองได้ว่าถึงเจ้าตัวแน่ๆ
ฝากกอดแน่นๆ จุ๊บแก้มซ้ายแก้มขวาให้ด้วยนะคะ อิอิ (งานนี้จะโดนป่านงอนมั๊ยล่ะเนี่ย 555+)

 

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

ปีหน้าพี่ป่านกับพี่เอก็จะไปเรียนต่อแล้วหรือค่ะนี่ ~!!!!!!! โฮกกกกกกกกกก
 
พี่เอตามไปเรียนคณะเดียวกันด้วยรึป่าวค่ะ   พี่เอต้องดูแลพี่ป่านดีดีนะคะ (อันนี้ไม่ต้องพูดก็ดูแลอยู่แล้วมั๊ง ฮ่ะฮ่า ผัดไททำเป็นพูดไปงั้นแหละ)

เฮ้อออออ ปีหน้า. . .     ไม่เป็นไรค่ะ มีเวลาอยู่ด้วยกัน อีก 1 ปี (มั๊ง?)


ปล. . .    ตอนนี้กำลังหาซี่รีย์ วินเทอร์ เลิฟ ซอง มา ดูค่ะ 
(รักคนหน้าเหมือนพี่เบ หุหุหุ)

[Yukisae]

สวัสดีค่ะพี่เอพี่ป่านพี่นาเมฮ์
เรื่องเล่าพี่เอเป็นกึ่งๆซีรี่ย์โรแมนติก+สารคดีประเทศเกาหลีเลยทีเดียว
นี่เข้าโซลไปช็อปปิ้ง ต้องซื้อกระเป๋าเพิ่มไม๊คะเนี่ย 55++

[kiss88]

วันครบรอบน่ารักและโรแมนติกมกมายอีกแล้วพี่เอพี่ป่าน ><
ตัวหนังสือสีน้ำเงินมาเร็วๆนะคะ รออยู่ คิดถึงอ่า 

[MaeMoo]

สวัสดีค่ะ คุณเอคุณป่าน และคุณนาเมฮ์

วันนี้ศุกร์หรรษาอีกแล้ว ขอให้มีความสุขนะคะ

เรื่องที่คุณป่านไปเรียนต่อ แล้วคุณเอตามไปด้วย
แล้วงานที่นี่ คุณเอทำไงล่ะคะ หรือลาเรียนพร้อมกันไปเลย ก็ดีนะคะ
แล้วแพลนว่าจะไปนานแค่ไหนคะเนี่ย ....

มหากาพย์จะจบตอนหน้าแล้ว ต้องจดเอาไว้ค่ะ จะได้ตามรอยได้
เพราะแต่ละที่สุดยอดทั้งนั้น ทั้งสถานที่เดินเรือมหาสมุทร ทั้งเล่นสกีลงเนินขึ้นเนิน เอ๊ย ไม่ช่ายยยย

มีความสุขมากๆในทุกวันนะคะ

[uuro]

happy aniversary ค่ะ หวานมากๆ พี่เอโรแมนติกพี่ป่านน่ารักมากๆ งานนี้ให้คะแนนไม่ถูกเลย เวลายิ่งผ่านความรักยิ่งลึกซึ้งมั่นคงนะคะ ขอให้มีกันและกันอย่างนี้และตลอดไป

[manami1155]

กลับมาโซลกันแล้ว
เลยอดหวานท่ามกลางหิมะกันต่อเลย อิอิ

อยากไปดูที่ถ่ายทำแดจังกึมมั้งอ่า
ตอนนั้นจำได้ว่าที่บ้านติดกันมากเลยคะ
ต้องกลับบ้านมาให้ทัน6โมงเย็นเพื่อดูจังกึม

แฮปปี้ฟายเดย์นะคะพี่เอพี่ป่าน
ไม่รู้เสาร์-อาทิตย์นี้พี่ๆไปไหนกัน
ถ้าไปบ้านสวนก็ฝากความคิดถึงถึงคุณยายด้วยนะคะ
 

[m_pop91]

สวัสดีครับ

คุณเอเล่าได้ดีมาก

นึกแล้วเห็นภาพเลย

ทริปหน้าผมคงไม่พลาดเกาหลีแน่

ตอนแรกก็คิดอยู่ว่าจะไปเที่ยวไหนดี

ตอนนี้รู้แล้ว เกาหลีชัวร์ ตามรอยซีรี่ย์คุณเอกับคุณป่านซะแล้ว

แล้วเรื่องเรียนต่อล่ะครับ คุณเอยังจะมาเล่าเรื่องต่อหรือปล่าวครับ

คิดถึงคุณสองคนแน่ๆถ้าไม่มาเล่าให้พวกเราฟัง

[nunuch]

ลืมไปเลยว่าวันนี้วันศุกร์ ^^
คิดถึงพี่ป่านจังเลย >.<
ปล. อยากกินสตอเบอรี่ลูกโตๆมั่ง 55555

[jeaby@_@]

ทั้งหวานทั้งน่ารัก ทั้ง
เหอเหอ
พี่ป่านคิดถึงเเล้วนะ มาทักทายหน่อยจ้า

จะไปตามรอยพี่เอป่านเเล้ว อีกไม่นาน
ขอบคุณพี่เอที่มาเล่าให้ฟังค่ะ

[m_pop91]

วันหยุดแบบนี้คุณเอกับคุณป่านทำอะไรกันครับ
ออกต่างจังหวัดหรือปล่าวครับ
หรือว่าวันนี้ไปทำบุญเลี้ยงเด็กครับ

[koo_jarm]

อ่านเรื่องพี่เอกะพี่ป่านแล้ว
รู้ประวัติเกาหลีเยอะขึ้นเลยค่ะ
พี่ป่านจะไปเรียนต่อแล้วเหรอ
ยังไงเราก็ยังมีเวลาอยู่ด้วยกัน
เกือบตั้ง 1 ปี เนอะ 

[NCJung]

เย่ๆๆๆๆๆๆ ตามอ่านทันแล้ว หุหุ
อ่านแล้วนั่งยิ้มแบบหุบไม่ได้เลยค่ะ
นึกถึงบรรยากาศซีรีส์เกาหลีเลย อิอิ
มีจูบกลางหิมะด้วยอ่ะ

[Namehoto]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ดีนะ ไม่ได้ออกไปไหน

******************************

สวัสดีครับ

มาเล่าเรื่องซีรีย์เกาหลีของผมกับป่านต่อแล้วนะครับ

เย็นนั้นผมกับป่านไปกันเองครับ ส่วนคุณเรนจะค่อยมารับไปส่งสนามบินตอนจะกลับกรุงเทพเลยทีเดียว แต่ผมกับป่านก็ไปเที่ยวไม่ไกลนักแล้ว เย็นนั้นก็ไปเดินเล่นแถวอินซาดง

อินซาดงเรียกได้ว่าเป็น ถนนศิลปะ (ประมาณถนนพระอาทิตย์ + ถนนคนเดินบ้านเรานะครับผมว่า) จะเป็นร้านเล็กๆ มีทั้งร้านอาหาร คอฟฟี่ชอป เล็กๆ ตกแต่งแบบอาร์ตๆ ฮิปๆ คูลๆ (อะไรอย่างที่พวกติสต์ๆ เขาว่ากันน่ะครับ ฮ่าๆ) ร้านขายของที่ระลึกก็มีเยอะครับ ซึ่งป่านมันก็แวะดูโน่นดูนี่มันซะเรื่อยเลย บางร้านเป็นแกลลอรี่แสดงศิลปะให้เข้าไปชมด้วย ถ้าถูกใจเขาก็ขายนะครับ

เนื่องจากยังอยู่ในช่วงคริสต์มาส บางร้านก็มีต้นคริสต์มาสแต่งไว้สวยหน้าร้าน บางร้านก็มีตุ๊กตาหิมะ ป่านบอกว่าเหมือนพวกบ้านตุ๊กตา แล้วพวกร้านขายของเป็นแบบรถเข็นก็มี อาหารรถเข็นก็มี ทั้งปลาหมึกย่าง ต๊อกปอกกี (ที่เป็นแป้งเหนียวๆ ผัดซอส หรือบางทีก็เอาไปห่อไส้กรอก ปูอัด อะไรแบบนี้น่ะครับ อร่อยดี เป็นอาหารพื้นเมืองเกาหลี) ขนมโบราณ มันเรียกอะไรก็ไม่รู้ครับ หน้าตาเหมือนกะยาสารท ถั่วตัด คนทำใส่ชุดโบราณมายืนทำเหมือนโชว์อยู่ที่ร้านด้วย มันฝรั่งที่มาทั้งหัวแต่ทำให้เป็นเกลียวสไปรัลเสียบไม้ยาวๆ (ที่พารากอนก็มีนะ แต่มากินที่นี่ ก็อร่อยดีครับ)

ของแฮนด์เมดเยอะมากครับ วันนี้ไม่ได้กินข้าวเย็นแบบเป็นเรื่องเป็นราวตามร้าน เดินซื้อของกินข้างทางนี่แหล่ะครับ อันไหนแปลกๆ ก็อาศัยว่าถ้าคนมุงเยอะก็น่าจะอร่อย ก็ไปซื้อมาชิมกัน  

ทัวร์คนไทยไม่เยอะเท่าไรครับที่นี่ เหมือนทัวร์จะมุ่งไปแหล่งชอปปิ้งพวกเมียนดง ดงแดมุนอะไรแบบนี้มากกว่า ก็ดีครับ ไม่ต้องกังวลว่าจะเจอใครมากนัก และเห็นว่าอินซาดงจะคึกคักตอนเสาร์อาทิตย์ แต่พอดีวันที่ผมไปเป็นวันคริสต์มาส คนมาเที่ยวก็มีพอสมควรครับ

ในอินซาดงจะมีตึกที่เป็นเหมือนชอปปิ้งมอลล์รวมร้านขายของต่างๆ ไว้ด้วยนะครับ เรียกว่า Ssamziegil เป็นตึกห้าชั้นที่ข้างในจะเป็นร้านพวกขายของที่ระลึก ของวัยรุ่น อะไรแบบนี้ แต่ผมกับป่านไม่ได้เข้าไปครับ เพราะจะไปต่อ

อีกที่ๆ เราสองคนจะไปคืนนี้ก็คือ คลองชองเกซอน (Cheonnggyechon) ครับเดินจากอินซาดงไปได้ ก็ถามๆ เขาเอานะครับ บางคนก็พูดอังกฤษได้บ้าง บางคนก็ไม่ได้ ก็บอกแค่ว่า ซองเกซอนๆ เขาก็ชี้ๆ ถามไปเดินไปล่ะครับ

ชองเกซอนเป็นคลองกลางเมืองโซลครับ เป็นคลองที่มีมาตั้งแต่สมัยพระเจ้าจองโจ แห่งราชวงค์โซซอนครับ เป็นเหมือนแหล่งน้ำใจกลางเมืองโซลเลยทีเดียว โดยพระองค์ได้ทรงมีดำริให้ขุดคลองแต่งให้เป็นคลองสายเดียวทอดตรงยาวในตัวเมืองเลยครับ ต่อมา เมื่อเวลาผ่านไป คลองก็เริ่มมีน้ำเน่าเสีย และชุมชนสองข้างคลองกลายเป็นชุมชนแออัดเลยทีเดียว ต่อมาพอประมาณปี 1960 คลองสายนี้บางส่วนก็ถูกถมเพื่อทำถนนและสะพานยกระดับ (อืม คุ้นๆ เนอะ) ชุมชนแออัดก็ยังคงอยู่ คลองส่วนที่เหลือก็กลายเป็นคลองน้ำเน่า จนสร้างมลภาวะมากมาย

ในปี 2003 ทางภาครัฐจึงได้มีมติเริ่มการปรับปรุงคลองชองเกซอนขนานใหญ่เลยครับ โดยทำการปรับพื้นที่บริเวณสองฝั่งคลองให้สภาพชุมชนแออัดหมดไป ปรับทัศนีภาพและแก้ไขปัญหาเรื่องน้ำเสียจนหมดด้วยการผันน้ำจากแม่น้ำฮันมาเพื่อไล่น้ำเสียออกสู่ทะเล

มีการสร้างสะพานข้ามคลองเพิ่มเป็น 22 สะพาน (แต่ละสะพานให้มีการประกวดการออกแบบด้วย บางสะพานเป็นหินสี่เหลี่ยมเรียงกันสวยงามให้เดินก้าวข้ามทีละก้อนๆ) และมีการตกแต่งปรับพื้นที่จนกลายเป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่ริมคลอง ทอดตัวยาวตลอดเส้นทาง รวมทั้งการตกแต่งประดับประดา ด้วยน้ำตก น้ำพุ ภาพเขียน สวนหย่อม หรือบางส่วนมีเวทีไว้เพื่อจัดการแสดงของศิลปินต่างๆ ได้ด้วย เรียกได้ว่ากลายเป็นปอดขนาดใหญ่ และที่พักผ่อน แหล่งท่องเที่ยวอีกแห่งของโซลเลยทีเดียว  จุดเริ่มต้นของคลองนี้จะอยู่ตรงรูปปั้นหอยเหมือนหอยเจดีย์ เกลียวๆสูงๆ สีม่วง มีทางน้ำไหลไปลงที่ทำเป็นน้ำตกใหญ่ๆ แล้วก็ลงสู่คลองครับ

ตอนกลางคืนจะเปิดไฟสวยมากๆ ประดับไฟรับเทศกาลคริสต์มาสและปีใหม่ด้วยครับ มีคนมาเดินชมวิวอยู่บ้างทั้งนักท่องเที่ยวแล้วก็พวกที่มาเป็นคู่ๆ มานั่งเล่นริมน้ำบ้าง มาถ่ายรูป ไฟใต้สะพาน กับไฟประดับน้ำพุ รูปวาด ผมกับป่านก็เดินไปด้วยกันเรื่อยๆ เมื่อยก็นั่งพักริมน้ำล่ะครับ ทางเดินลงริมน้ำมีบันไดลงครับ ถ้าเกิดมีคนพิการนั่งรถเข็นหรือคนแก่ก็มีลิฟท์ให้ลงเป็นจุดๆ ด้วยนะครับ

ซื้อพวกข้าวโพดปิ้งร้อนๆ กับชาร้อนมานั่งกินกันสองคน (ต้องรีบกินครับ อากาศหนาวแป๊บเดียวก็หายร้อนแล้ว) ก็นั่งคุยกันที่ข้างคลองน่ะครับ (ในคลองเขาก็มีไฟสีๆ ส่องนะครับ สวยเลยล่ะ ตรงสะพานด้วย)

พรุ่งนี้ก็เที่ยววันสุดท้ายแล้วนะ ป่านอยากไปไหนอีกล่ะ

ก็คงเดินเมียนดง กับ ดงแดมุนแล้วล่ะเอ (เหลือรายการของฝากอีกหลายอย่างยังไม่ครบครับ กะว่ามาซื้อเอาวันท้ายๆ เพราะจะได้ไม่ต้องหอบไปยงเพียงด้วย)

งั้นพรุ่งนี้ตื่นสายๆ แล้วค่อยลงมาทีเดียวตอนเชคเอาท์เลยไหม

อื้ม

คืนนี้จะได้มีเวลาทำโน่นทำนี่หน่อย ผมพูดยิ้มๆ โดนป่านมันต่อยแขนเอาดังตุ๊บ

ทำอะไร จะทำอะไร

ก็เดินเที่ยวนานๆ ไง คิดอะไรเนี่ย ผมแหย่ ไอ้ป่านทำตาขวาง ชี้หน้าผม

อย่ามาพูดดี คิดอะไรทำไมป่านจะไม่รู้ห๊า หนาวๆ แบบนี้ ใครจะไปเดินเที่ยวนานๆ ไหวล่ะ (ก็จริงนะครับ เพราะมีคนมาเดินน้อยมาก ยิ่งพอหนาวๆ ก็ยิ่งหายกันไป คาดว่าส่วนมากหลบไปอยู่ในห้าง ในชอปปิ้งมอลล์กันหมด) แต่เขาก็ยังเปิดไฟนะ

งั้น ไป กลับโรงแรมกัน ผมลุกดึงมือมันดื้อๆ แบบนี้ล่ะ

เอ๊า อะไรเนี่ยเอ

ก็ป่านบอกว่า หนาวๆ แบบนี้ใครจะไปเดินเที่ยวนานๆ ก็กลับเหอะ เอหนาวแล้วล่ะ ผมบอกมัน (มันหนาวจริงๆ ครับ)

หนาวเหรอ งั้นกลับก็ได้ มันก็ว่าง่ายล่ะครับ เพราะจริงๆ มันก็หนาวเหมือนกันแหล่ะผมว่า

ก็เลยกลับโรงแรมกันครับ คืนสุดท้ายของเกาหลีในโซลแล้ว สกีก็ไปเล่นมาแล้ว แต่โซลเนี่ย ยังเลย คืนสุดท้ายแล้วก็อยากใช้เวลาให้คุ้มๆ หน่อย ไหนๆ ก็บอกแล้วว่าจะตื่นสาย

ซึ่งกว่าจะตื่นก็สายจริงๆ ครับ สิบโมงกว่า ผมน่ะตื่นก่อน ส่วนป่านเกือบสิบเอ็ดโมงล่ะครับ กว่าท่านประธานจะตื่นผมก็เก็บของอะไรไปเยอะแล้ว แต่ก็ต้องเพื่อไว้ใส่ของที่จะซื้อวันนี้อีกครับ (มีคนถามก่อนหน้านี้ว่าผมซื้อกระเป๋าใหม่อีกใบไหม ไม่ได้ซื้อครับ เพราะเอาแบบขยายได้มาทั้งสองคน แล้วก็มีกระเป๋าหิ้วแบบพับได้มาอีกใบด้วย ก็พอละครับ)

แล้วที่เหลือก็คือการชอปปิ้งเก็บไอเท็มของซื้อฝากและของฝากซื้อกันล่ะครับ เอากระเป๋าฝากที่โรงแรมไว้ก่อน แล้วค่อยกลับมาตอนใกล้ๆ เวลาที่คุณเรนจะมารับล่ะครับ

ตอนที่เดินซื้อของกันก่อนจะกลับ ป่านมันก็บ่นๆ ว่าอยากเที่ยวต่อ ยังไม่อยากกลับเลย ก็เป็นแบบนี้ทุกทีเวลามาเที่ยวแล้วต้องกลับไปทำงาน แต่ผมก็บอกมันทุกทีว่า แล้วไว้เราค่อยไปเที่ยวกันใหม่

มันก็จริงนะครับที่ว่าไปเที่ยวกันนี่ เราก็ได้ทำอะไรเต็มที่ มาโซลหนนี้ ผมกับป่านเดินกอดกัน โอบไหล่กันทุกวันโดยไม่ค่อยมีคนเห็นว่าแปลกนัก (มันหนาวด้วยล่ะมั้ง) แล้วเป็นทริปที่นานหลายวัน ผมเองก็ยังไม่อยากกลับหรอกครับ แต่มันก็ต้องกลับน่ะนะ

ผมดีใจอย่างนึงที่เวลาเราไปไหนด้วยกัน มันก็จะเป็นที่ดีๆ มีความทรงจำดีๆ กลับมาเสมอครับ

ทริปโซลของผมกับป่าน ก็จบลงตรงนี้ ยาวเป็นมหากาพย์เลยจริงๆ ส่วนที่ถามว่าผมกับป่านจะไปเรียนต่อแล้ว ผมไปด้วยนี่ลาไปหรือเปล่า ครับ ลาไป ลาศึกษาต่อ แต่ไม่ได้ชิงทุนอะไรหรอกครับ ที่บอกว่าปีหน้าตอนนี้ น่าจะเป็นตอนที่เรียนอยู่แล้ว น่ะครับ

ส่วนเรื่องเล่าของผมกับป่าน มันก็ต้องมีวันนึงนะครับ ที่ผมกับป่านอาจจะไม่สะดวกมาเล่าต่อ หรืออาจจะมาได้แบบ นานๆ ครั้ง เพราะต่อไปคงต้องมีอะไรให้ผมกับป่านทำอีกมากมาย ทั้งเรื่องงาน เรื่องเรียน เรื่องบริษัท แต่ยังไง ที่นี่ ก็เป็นอีกที่ๆ มีความทรงจำดีๆ ของผมกับป่านเก็บไว้เช่นกันครับ

สำหรับคนที่รอตัวหนังสือสีน้ำเงิน เจ้าตัวมาแล้วนะครับ

สวัสดีครับ ขอบคุณนะครับที่ตามอ่านเรื่องที่ผมกับเอเค้าไปเที่ยวเกาหลีกันมาตั้งหลายตอน ผมยังถามเค้าเลยว่าจะเล่าอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ มันยาวมากเลยนะครับ กลัวว่าจะเบื่อเสียก่อน แต่เค้าก็บอกว่า เค้าอยากเล่า เนี่ยตอนที่ไปเดินเที่ยวกัน เค้าน่ะจะมีสมุดบันทึกเล็กๆ พกไปด้วยเล่มนึง คอยจดโน่นจดนี่กลับมาเล่าล่ะครับ บางเรื่องก็ถามคุณเรนแล้วก็จดเอาไว้ ผมก็ยังว่าถ้าไม่จดจะจำได้ไหม ผมเองยังจำไม่ค่อยได้ว่าเราไปไหนก่อนไปไหนหลังบ้าง

แต่ทริปนี้สนุกมากเลยครับ เอเค้าพาไปเล่นสกีจนพอเล่นได้เลย แล้วก็ทำเซอร์ไพรส์ผมอีกแล้ว จริงๆ ผมเองก็พอจะเดาได้นะครับว่าเอเค้าจะมีเซอร์ไพรส์ให้ผมอีก ผมก็เลยแอบไปซื้อสร้อยไว้ทำเซอร์ไพรส์กลับให้เอเค้าบ้าง เค้าน่ะบอกว่าเค้าใส่แล้วไม่ค่อยเหมาะ ผมก็ว่าเหมาะออกนะ

แต่ที่อยากจะถีบให้สักหลายทีก็ไอ้เรื่องที่ชอบเอาเรื่องอะไรก็ไม่รู้มาเล่าเนี่ยล่ะครับ ทำมาบอกว่าไม่ได้เล่าตรงๆ เสียหน่อย เปรียบเทียบเอาเฉยๆ แต่ไอ้ที่เปรียบเทียบแต่ละอย่างเนี่ยมันอ่านแล้วน่าซัดให้หน้าแหกจริงๆ นี่ถ้าผมไม่ดักคอไว้บ้าง ขืนเล่าไปเหมือนตอนแรกๆ ที่แอบมาเล่าไม่บอกผมเนี่ย ผมคงต้องซ้อมเค้าแน่ๆ เลย บ้าจริงๆ แต่ละอย่างอะไรก็ไม่รู้

เนี่ยล่ะครับเป็นนิสัยไม่ดีของเอที่ผมเองก็อ่อนอกอ่อนใจบ่อยๆ มีคนชมว่าเค้าน่ะโรแมนติก รักจริง ดูแลผมทุกอย่าง ไอ้พวกนั้นก็ดีหรอกครับ แต่เวลาลามกทีไรเนี่ย มันน่าเตะจริงๆ ครับ ผมพิมพ์ตอนนี้อยู่ ยังมายื่นหน้ายื่นตาอีก เสียมารยาทจริงๆ เลย ไล่ก็ไม่ไป นี่ถ้าไม่คิดว่าหลวมตัวมาตั้งสิบกว่าปีแล้วนะ แล้วก็รู้ยังงี้ไม่บอกว่ารักหรอก บอกแล้วก็ได้ใจแบบนี้น่ะ

แต่เอาเถอะครับ ไหนๆ ผมก็ตกหลุมของเค้ามาตั้งนานแล้ว ก็คงต้องตกหลุมหลวมตัวให้เค้าเอาเปรียบแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ แหล่ะครับ

อ้อ เอเค้าบอกว่า มีคนถามว่าที่ผมบอกสาวๆ เกาหลีที่เกาะนามิไปว่า he’s my boyfriend เนี่ยบอกเพราะหึงหรือยังไง ก็ไม่ได้หึงอะไรหรอกครับ เค้าสิยืนทำตาคว่ำตาหงายตอนสาวๆ มาขอถ่ายรูปกับผม แถมยังหน้าดุเป็นยักษ์วัดแจ้งอยู่ได้ คนเค้าถ่ายรูปกันอยู่ก็มาแทรก มาโอบเอวผมไว้ยังงั้นน่ะ จะให้ทำไงได้ล่ะครับ ก็บอกๆ ไปซะจะได้พอใจบอดี้การ์ดเสียหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวเอาแต่หน้าหงิกแบบนั้น สาวๆ จะหาว่าคนไทยไม่มีมนุษยสัมพันธ์ จะพลอยเสียไปถึงนิชคุณเขาด้วย แถมพอบอกไปนะครับ หน้างี้บานนนนนน จนจะคับเกาะอยู่แล้ว มันน่าหมั่นไส้จริงๆ รู้งี้ไม่บอกดีกว่า

แต่ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่ติดตามกันมา เอเค้าบอกว่าก็ไม่รู้ว่าจะได้เขียนเรื่องมาเล่าไปอีกนานแค่ไหน วันนึงเราสองคนอาจจะไม่มีเวลามาเล่าเรื่องแบบนี้ได้ แต่ยังไงก็ผมกับเอก็รักทุกคนที่นี่เหมือนกันนะครับ

เอเค้าบอกให้ผมเป็นคนลงท้าย

ก็ ขอบคุณทุกๆ คนมากนะครับ

ม้วน ลง เนิน (ที่อยากถีบ) กับ  เทิน (ให้) ลง (ไป) กอง (จริงๆ ซักที) ครับ

ปล. มาเซอร์ไพรส์ทุกคนวันนี้ เพราะวันจันทร์เช้าผมกับป่านมีประชุมบอร์ดบริหารและผู้ถือหุ้นที่บริษัท คงไม่ได้ส่งเรื่องตอนเช้า เลยแอบมาเซอร์ไพรส์แทนครับ ส่วนเสาร์อาทิตย์ไม่ได้ไปไหนครับ อยู่บ้านพักผ่อน ทำโน่นทำนี่ จัดหนังสือเพิ่มเท่านั้นล่ะครับ

******************************

เป็นการลงท้ายวงเล็บที่ น่ารักและฮา มากกกกกกกก (วงเล็บ มั่ง .... แต่เอาเข้าจิงๆ ก็ถีบไม่ลงใช่ไหมล่ะ อิอิ  )

[kuraki]

  


พี่ป่านมาแล้ว กรี๊ด  ขอกอดพี่ป่าน  พี่เอห้ามว่าหนูนะ อิอิ 

ขอบคุณพี่เอนะคะ สำหรับเรื่องราวมหากาพย์  ที่พวกเราเหมือนได้ไปเที่ยวเองเลย
พี่เอเป็นไกด์ของพวกเราเลยนะคะ   หนูจะไปตามรอยพี่เอพี่ป่าน บ้างล่ะค่ะ

จะติดตามพี่เอพี่ป่านไปตลอดนะคะ  รักพี่ๆค่ะ