หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[Forever_ever]

รับทราบค่า
ที่ว่าไม่อยู่สามวันนี่ ต้องไปเที่ยวกันแน่ๆ เลย
สนุกๆ นะค้า

^_______^

[HydrA]

ขอให้คุโระหายเร็วๆนะค่ะ แล้วก้อเดินทางปลอดภัยนะค่ะพี่เอพี่ป่าน

[Giserzzz]

รับทราบครับ พี่นาเมฮ์ ขอบคุณครับที่มาบอกข่าว  


ช่วงนี้งานเยอะจริงๆด้วย สงสัยปีหน้าบริษัทจะขยายตัว ฮะๆๆๆ ทำงานกันให้เต็มที่นะครับ


ช่วงนี้ผมก็วุ่นวายเหมือนกัน สู้ๆครับ

[mango]

  คุโระ
Thank you คุณนาเมฮ์

[August_lovers]

>-< คิดถึงพี่เอกะพี่ป่านจังเยย กลับมาไวๆน้าคับ

[here]

รับแซบค้าบ 

[naiin]

          ครับเดินเตะฝุ่นคอยไปอีกสองสามวัน

[bbyuqin]

สวัสดีค่ะพี่เอ พี่ป่าน และพี่คุณนายนาเมฮ์  (พออ่านไปแน่ใจแล้วว่าเรียกพี่ๆได้ คิกคิก)

ตอนนี้ตามอ่านจากหน้าแรกมาถึงหน้าที่ 135 แล้วนะคะ (ได้ข่าวว่าตอนล่าสุดพึ่งไปอยู่ที่ 488 -.-') แต่กำลังตามอ่านอยู่ค่ะ

ขอบอกว่าเป็นเรื่องแรกที่ตั้งใจอ่านแบบว่าเก็บทุกคำพูด เพราะอ่านไปแล้วรับรู้ถึงความรู้สึกที่พี่เอมีให้พี่ป่านได้จริงๆ เป็นเรื่องที่ไม่มีความคิดที่จะอ่านแบบข้ามๆหรืออ่านผ่านๆแค่ให้รู้เรื่องราว...แต่มันเหมือนอยากติดตามอยากรู้ต่อไปอยากซึมซับถึงความอบอุ่นของความรักของพี่ๆทั้งสอง..

บางตอนน้องอ่านไปแทบจะสำลักความหวานตาย...ฮ่าฮ่า   บางตอนก็แทบจะหาเลือดมาเติมแทบไม่ทัน....

แต่อยากจะขอขอบคุณจริงๆที่พี่ๆเอาเรื่องดีๆของพี่มาแชร์ให้ได้อ่าน...ทำให้รู้ว่ารักแท้ยังมีอยู่จริงๆๆๆ  ฮ่าฮ่า  Destiny เนี่ยน้องเลิกคิดไปนานละ แต่พอมาได้อ่าน...มันต้องมีสิ...คนที่เป็นของเรา เกิดมาเพื่อเรา ....(เหรอ?? มีเสียงเพื่อนลอดมา...เพราะทั้งกลุ่ม...โสด โฉด มาจนอายุจะเข้าเลขXXละ...คริคริ)

อ่านหน้าที่ 135 เป็นตอนที่พี่เอกำลัจะให้พี่ป่านมาเรื่องในบอร์ด..น้ำตาไหลเลยค่ะ อ่านความรู้สึกของพี่เอถึงพี่ป่านแล้วแบบว่า พี่ป่านเป็นคนที่โชคดีจริงๆทีมีพี่เอเคียงข้าง...และพี่เอก็โชคดีมากค่ะที่มีพี่ป่านเป็นกำลังใจ...อ่านแล้วอบอุ่นมากๆๆๆ (อ่าา พิมพ์ไปน้ำตาไหลซะงั้น...  T-T) ซึ้งๆๆๆ

ขอให้พี่เอกับพี่ป่านรักและดูแล มีกันตลอดไปค่ะ.....
ปล.ขอบคุณถึงพี่คุณนายนาเมฮ์ที่มาอัพเรื่องให้อ่าน..ขอบคุณจริงๆค่ะ  
ปลล.พออ่านเรื่องจ้าคุโระแล้วคิดถึงน้องเหมียว ที่เมื่อก่อนที่บ้านเลี้ยงไว้ค่ะ  5-6  ตัว ตั้งแต่ย้ายบ้านใหม่โดนหมาแถวนั้นกัดตาย โดนขโมยไปบ้าง
ปลลล.อ่า...แฮมจัง น้องเลี้ยงมาสองปีมีลูกอยู่  3  generations ตอนนี้ตายหมดค่ะ อากาศร้อนมากมาย.. เศร้า
ปลลลล. จะติดตามและเป็นกำลังใจให้พี่เอพี่ป่านต่อไปค่ะ (ถึงวันนึงที่พี่จะเลิกเล่าแต่น้องก็จะจดจำเรื่องดีๆนี้ไว้ค่ะ...หุหุ ขอเป็นแฟนพันธุ์แท้อีกคน  ^^ )

[Always*]

สวัสดีพี่เอ พี่ป่าน พี่นาเมฮ์  และทุกๆคนนะคะ

อ่านมาหลายตอนแล้ว แต่เพิ่งสมัครล๊อคอิน เลยมาเม้น=,,= (ขอโทษคาฟ)
ชอบมากเลย.................คู่พี่เอ พี่ป่าน น่ารักมากๆ
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน^ ^ ขอให้รักกันตลอดไป
ขอบคุณที่นำเรื่องราวความรักมาเล่าสู่กันฟังนะคะ
จะติดตามต่อไปเรื่อยๆแน่นอน


ตอนนี้ขอตัวไปอ่านก่อนนะ  ยังไม่ถึงครึ่งเลยอ่ะ  

[K2KARN]

ห่วงคุโระจังค่ะ หวังว่ามันจะไม่เป็นอะไร 


เป็นกำลังฝจให้พี่เอพี่ป่านนะคะ 

[Namehoto]

สวัสดีครับ

กลับมาแล้วครับหลังจากหายไปทำงานนอกสถานที่มาสามวัน ก็ไปฮ่องกง เรื่องงานนะครับ ไม่ได้เที่ยวอะไรเท่าไรเลย อยู่แต่ในโรงแรม กับไปหาลูกค้า

มีไปชอปปิ้งหน่อยนึง พอให้ได้ชื่อว่ามาแล้ว มีแม่กับน้องสาวป่านไปด้วยครับ ที่ไปหนนี้สองคืนก็เพราะว่า แม่เขาอยากชอปปิ้งล่ะมากหน่อย ไปวันเดียวกว่าจะคุยงานเสร็จก็จะไม่ได้ชอปปิ้ง

แต่ก็ดีอย่างครับตอนชอปปิ้งปล่อยผู้หญิงๆ เขาไปกันได้ ผมกับป่านเลยไปดูโน่นนี่ของตัวเองบ้างไม่ต้องไปด้วยกัน ส่วนเรื่องงานก็คงเล่าไม่ได้ล่ะครับ เดี๋ยวจะได้รายละเอียดเกินไป เลยไม่มีเรื่องจะเล่าเท่าไร อ้ออีกอย่างที่ไปที่ฮ่องกงแล้วนอกจากไปทำงานกับชอปปิ้ง ก็ไปหาของกินอร่อยๆ กินกันน่ะครับ

ก็ได้เสื้อผ้ามาเพิ่มนิดหน่อย กับรองเท้า ส่วนฝ่ายผู้หญิงๆ เขาก็ได้มาหลายอย่างล่ะครับ เรื่องชอปนี่มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ

แต่ทีนี้มันมีเรื่องนิดหน่อย ตอนกลับมาที่โรงแรมคืนสุดท้ายก่อนจะกลับกรุงเทพวันรุ่งขึ้นน่ะสิครับ คือห้องพักผมกับป่าน แล้วก็แม่กับน้อง จะเป็นแบบ connecting room ที่จะเปิดประตูถึงกันได้ แล้วปกติ ผมกับป่านน่ะจะล๊อคไว้ แล้วแม่กับน้องเขาก็ไม่ได้อะไร

ทีนี้ตอนกลับมาจากไปชอปปิ้ง พอมาดูที่ของ(เพราะจะจัดกระเป๋าเอากลับ) มันมีของแม่ป่านติดมาถุงนึง (คือตอนชอปเสร็จมาเจอกัน กินข้าวก่อนเข้าโรงแรม ผมกับป่านก็ไปช่วยถือของน่ะครับ) ป่านก็เลยเปิดประตูระหว่างห้อง เอาของไปให้

แล้วก็กลับมา แต่ป่านมันคงลืมล็อคหรือยังไงเนี่ยแหล่ะ ผมก็กลับมาจัดของอะไรอีกหน่อย ป่านมันก็เตรียมตัวอาบน้ำ แล้วก็มาอ้อนให้ผมไปอาบน้ำด้วยกัน

คือตอนนั้นน่ะ ผมถอดเสื้อแล้ว แต่ยังไม่ได้ถอดกางเกง แต่ป่านมันนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัว แล้วมากอดๆ อ้อนๆ เลยนัวเนียกันอยู่ ไปๆ มาๆ ก็กำลังว่าจะงานเข้ากันกันอยู่แล้วเชียว

ประตูระหว่างห้องมันดันเปิดมา จ๊ะเอ๋ เอาพอดี ตอนผมกำลังไซ้ซอกคอไอ้ป่านอยู่พอดี (ที่เหลือแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว แถม หมิ่นๆ จะหลุดไม่หลุดแหล่ด้วย)

งานเข้าของจริงเลยครับ เพราะว่าแม่ป่านเป็นคนเปิดประตูมา เพราะมีถุงชอปปิ้งของป่านติดไปที่เขาเหมือนกัน (คาดว่าคงสลับของกันตอนแยก เพราะมันเป็นถุงยี่ห้อเดียวกัน) แล้วผมกับป่านดันกำลังนัวเนียเลยไม่ได้ยินเสียงเคาะประตู (แม่เขาดันเคาะเบาเสียด้วย)

โดดออกจากกันแทบไม่ทัน ไอ้ป่านทำหน้าไม่ถูกเลยครับ มือมันก็รวบผ้าเช็ดตัวที่นุ่งอยู่ ผมเองก็ทำหน้าไม่ถูก แม่ป่านก็อึ้งไป แต่ก็วางถุงไว้ตรงประตูแล้วก็ถอยหลังเข้าห้องเขาไปแล้วปิดประตู

ไอ้ป่านทรุดไปนั่งแป่ะกับเตียงเลยครับ

ตายแน่เอ ตายแน่ๆ

คือแม่ป่านเขารู้ว่าเราเป็นอะไรกันแล้วก็จริง แต่เขาก็รู้แบบพยายามไม่รับรู้เรื่องอะไรมากนัก ผมกับป่านเองก็พยายามจะไม่แสดงออกอะไรมากนักเวลาอยู่กับเขา แล้วเขาดันมาเห็นตอนกำลังจะได้เรื่องกันอยู่

คือมันก็น่าจะเป็นภาพค่อนข้างแรงในสายตาเขาเลยล่ะครับ เพราะผมกับป่านก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่เรียบร้อยอะไรเลย ไอ้ป่านเนี่ย แทบจะโป๊อยู่ทั้งตัวแล้ว แล้วผมก็ดันกำลังนัวเนียมันอยู่ด้วย

ตอนนั้นก็ คิดได้อย่างเดียวว่า ตายแน่ๆ เหมือนป่านมันล่ะครับ แต่ก็ไม่กล้าจะไปเคาะหรือเข้าไปถามอะไรเลย

คืนนั้นเลยหมดอารมณ์เลยครับ อาบน้ำเก็บของ ไอ้ป่านถอนใจเกือบตลอดเวลา ผมก็พอๆ กับมัน จนดึกๆ ล่ะครับ ว่าจะนอนแต่นอนไม่หลับ เลยเปิดทีวีดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก็มีเสียงเคาะห้องเบาๆ

ป่านมันหันมามองหน้าผม ผมเลยเป็นคนลุกไปเปิด

เป็นน้องสาวป่านมันครับ

ขอเข้าไปคุยด้วยหน่อยได้ไหมคะ

ได้สิ ผมว่าแล้วเปิดประตูให้น้องเข้ามา

ไอ้ป่านก็ลุกมา

แม่ล่ะ ป่านมันถาม

กินยาแล้วก็หลับไปแล้วอ่ะ

แม่ว่าอะไรหรือเปล่า

เปล่า แต่คิดว่ารู้ล่ะ ว่าแม่เป็นอะไร เพราะตอนเปิดประตู มองเข้ามาก็เห็นแว้บๆ อยู่เหมือนกัน

ผมปล่อยให้พี่น้องเขาคุยไปก่อนครับ ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไง

เฮ้ออออ

ไม่เป็นไรหรอกน่ะพี่ แม่เขาก็รู้ว่าพี่สองคนเป็นอะไรกัน แค่ไม่เคยเห็นเต็มๆ ตามาก่อนเท่านั้นแหล่ะ

กลัวว่าแม่จะรับไม่ได้น่ะสิ

ป่านนี้แล้ว รับไม่ได้ก็ต้องรับให้ได้ล่ะ เขาก็อาจจะเครียดบ้าง ก็ปล่อยเขาไปก่อน พี่สองคนก็ทำตัวปกติแหล่ะ

แต่พี่อายนะ ที่แม่เปิดมาเห็นแบบนั้นน่ะ

แต่ก็ดีกว่า เปิดมาหลังจากนั้นสักห้านาทีล่ะพี่ป่าน ถ้าหลังจากนั้นห้านาที มีหวังแม่ช็อคไปเลยแน่ๆ

ผมคิด หลังจากนั้นห้านาที จริงอย่างที่น้องสาวป่านว่าครับ ถ้าแม่เปิดมาตอนนั้น มีหวัง  .......

ไอ้ป่านทำหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูก แถมแดงแปร๊ดไปทั้งหน้าอีก

แล้วทำไมยังไม่นอน นึกว่าหลับไปแล้ว ผมถามน้องสาวป่านบ้าง

ก็รอจะคุยกับพี่ๆ นี่แหล่ะ จะเคาะก่อนหน้านี้ก็กลัวเจอฉากเด็ด เลยรอจนดึกหน่อยก่อน

ไม่มีเด็ดเดิดอะไรแล้ว แม่เข้ามาเห็นแบบนั้น ใครจะไปทำอะไรต่อไหวล่ะ ไอ้ป่านมันบ่น

เอาเหอะพี่ อย่าคิดมาก พรุ่งนี้ก็ทำเฉยๆ ถ้าแม่เขาไม่ว่าอะไร เค้าไปนอนล่ะ ล๊อคห้องด้วยนะ อย่าลืม

แล้วน้องป่านก็กลับเข้าห้องไปครับ ไอ้ป่านกับผมก็นั่งมองหน้ากัน แล้วก็ เฮ้ออออออออ กันอีกรอบ คืนนั้นเลยไม่ได้อะไรกันเลย นอนยังจะไม่ค่อยหลับ

ตอนเช้าก็ตื่นมาใจเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ว่าแม่จะว่ายังไง พอกินอาหารเช้าเสร็จ (สั่งรูมเซอร์วิสมาครับ เช้าคืนแรกก็เหมือนกัน) ก็เก็บของ เตรียมเช็คเอาท์ (แต่จะฝากกระเป๋าไว้ที่โรงแรม และออกไปชอปปิ้งใกล้ๆ เสียอีกรอบก่อนจะกลับมาให้รถของโรงแรมไปส่งสนามบิน)

ผมโทรไปห้องแม่ป่าน น้องสาวป่านรับ ก็เลยบอกเรื่องให้เบลบอยมารอยกกระเป๋า ส่วนผมจะลงไปเช๊คเอาท์กับป่าน น้องสาวป่านก็บอกว่าเดี๋ยวจะออกไปชอปต่อกับแม่ แล้วค่อยเจอกันอีกทีที่โรงแรม ตอนจะไปสนามบิน

ก็เลยไม่เจอหน้าแม่กันเลยครับ เพราะเช็คเอาท์ผมกับป่านไปจัดการเรื่องอยู่ มีแต่เบลบอยเอากระเป๋าลงมาให้ ถามหาก็มีบอกว่า คุณผู้หญิงสองคนออกไปชอปปิ้งแล้ว ให้เรียกรถให้เมื่อสักครู่นี้

ผมกับป่านเลยไม่ได้ไปไหนไกลครับ อยู่แถวๆ โรงแรมนั่นแหล่ะ แต่สักพัก น้องป่านก็โทรมาบอกว่า แม่จะไปเจอที่สนามบินตอนกลับเลย ไม่กลับมาที่โรงแรมแล้ว ให้ผมกับป่านเป็นคนเอากระเป๋าไปที่สนามบินด้วย

สั่งมาแบบนั้นก็ต้องทำตามล่ะครับ เลยไปเจอกันตอนเชคอินเข้าเกทกลับกรุงเทพเลยทีเดียว เห็นว่าซื้อกระเป๋าเพิ่มมา เพราะน้องสาวลากมาอีกใบ คงใส่ของที่ชอปปิ้งมาล่ะครับจะได้ไม่ต้องมาแพคที่สนามบิน ก็มาเจอหน้ากันตอนนั้น ไอ้ป่านก็หน้าซีดๆ ผมก็พยายามทำตามปกติ แต่ก็ไม่กล้าสู้หน้าแม่เท่าไร อาศัยขนของ พาไปเชคอินอะไรไปตามปกติ

แม่ป่านก็ไม่ได้พูดอะไรครับ จนกระทั่งเขาเรียกเข้าเกทก็ยังเข้าไปชอปดิวตี้ฟรีข้างในอีก จนได้เวลาขึ้นเครื่อง จนมาถึงกรุงเทพ รอรถที่บ้านแม่มารับ (ให้เอาคันใหญ่มาขนของ) แม่ก็ไม่ได้พูดอะไร จนถึงบ้าน (ผมกับป่านมาด้วยเพราะจอดรถทิ้งไว้ที่นั่นก่อนจะไปสนามบิน)

พอถึงบ้านแม่ก็ขึ้นบ้านไปเลยครับ ผมก็ขนของใส่รถตัวเองกับป่าน แล้วก็มองหน้ากัน เพราะไงก็ต้องเข้าไปลาแม่ไงครับ ก็เลยเอาวะเป็นไงเป็นกัน

เดินเข้าบ้านไป แม่เขาก็นั่งให้แม่บ้านกับเด็กที่บ้านแยกของโน่นนี่นั่นอยู่ น้องสาวป่านก็อยู่ด้วย ผมกับป่านเลยไปลาแม่กันครับ

แม่ครับ ป่านกับเอกลับก่อนนะครับ

อืม

ผมก็ไหว้ลากันแล้วก็จะลุกออกมา

เออ เดี๋ยว

แม่เรียกครับ ขนลุกเลย กลัวว่าจะโดนอะไรหรือเปล่า

ผมกับป่านก็หันกลับไป

ครับแม่

ทีหลังไปไหนมาไหน กลางคืนนอนโรงแรมก็ล็อคห้องเสียให้ดีๆ อย่าลืมอีกล่ะ แม่พูดแค่นั้นครับ แล้วก็หันไปสั่งโน่นนี่เรื่องรื้อของต่อน่ะครับ

ผมกับป่านก็มองหน้ากัน แล้วก็ลาแม่ออกมา จะว่าโล่งใจที่แม่ไม่ว่าอะไร ก็ไม่เชิง จะหนักใจก็ไม่ใช่ ความรู้สึกมันบอกไม่ถูกล่ะครับ แต่ก็คิดว่าคงไม่ร้ายแรงอะไร แต่ที่แน่ๆ ผมกับป่านจะไม่ลืมล๊อคประตูอีกเด็ดขาดเลยครับ

ไปทำงานแล้วนะครับ

เอ (ตอนแม่เข้ามา ใจตกไปที่ตาตุ่ม) กับ ป่าน (ดีนะ ผ้าไม่ได้ตกลงไปที่ตาตุ่มด้วย ไม่งั้นล่ะก็ ……)

[C2U]

555  เกือบงานเข้า ของจริงละเอ   

ดีที่แม่เข้ามาเร็วหน่อยนะ  ไม่งั้น    คุณแม่อาจหัวใจวายได้ 

อ่ะนะ   ก็ต้องเตือนอย่างที่แม่เตือนนั่นหละ  ว่าทีหลัง ไปค้างที่ไหน ล็อคประตูห้องก่อนก็ดีนะ   

[Sakana2yunjae]

มาคราวนี้งานเข้าเลยที่เดียว พี่ๆๆทั้งสอง

แต่ก็รอดมาได้ 

มาเป็นว่าผ่านแล้วนะคะ สู้ๆๆกับงานวันจันทร์ต่อไป   

[JChloe]

เง้อ 

 

[here]

อ่านแล้วก็...

หนูเห็นใจพี่เอพี่ป่าน

...

...

...

...

...

แต่หนู ...ขำด้วยอ่ะพี่

...

คือ ...จริง ๆ มันก็อย่างที่น้องสาวพี่ป่านว่าอ่ะค่ะ มันเรื่องปกติของคนที่เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว

แต่อารมณ์มันไม่ต่างกับลูกที่ไม่อยากเดินมาเจอตอนพ่อกะแม่กำลังอะไร ๆ กัน ...พ่อแม่เองก็ไม่อยากรับรู้ทุกอย่างขนาดนั้น

แค่นั้นแหละค่ะ

...พี่ป่านคงไม่กลุ้มใจมากเกินไปเนอะ  

...

ที่แน่ ๆ เห็นด้วยมาก ๆ ว่า:

แต่ที่แน่ๆ ผมกับป่านจะไม่ลืมล๊อคประตูอีกเด็ดขาดเลยครับ  

...

ส่วนอันนี้

เอ (ตอนแม่เข้ามา ใจตกไปที่ตาตุ่ม) กับ ป่าน (ดีนะ ผ้าไม่ได้ตกลงไปที่ตาตุ่มด้วย ไม่งั้นล่ะก็ ……)

เห็นด้วยที่สุดเลยค่ะพี่ ๆ

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

เอ (ตอนแม่เข้ามา ใจตกไปที่ตาตุ่ม) กับ ป่าน (ดีนะ ผ้าไม่ได้ตกลงไปที่ตาตุ่มด้วย ไม่งั้นล่ะก็ ……)

 
 
ไม่งั้น   มีเสียวแน่ๆ~~~~  เสียวทั้งคุณแม่ ทั้งพี่เอ  แต่พี่ป่านนี่คงไม่ซีด เป็นลมไปเลย..
 
แต่น้องพี่ป่านน่ารักมากเลยนะคะ  ตอนที่พี่เอเล่าเรื่องนี้ ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่
เพราะพี่เอเคยบอกว่าจะเล่าแค่เรื่องของพี่เอกับพี่ป่านเท่านั้น  ก็เลยไม่ค่อยมีบทน้องพี่ป่าน
แล้วเวลาน้องพี่ป่านโผล่มาแต่ละที ก็จะมีคุณแม่พี่ป่านตลอดเวลา..   

ให้กำลังใจตลอดเวลา ตั้งแต่ตอนที่คุณแม่รู้เรื่องของพี่เอกับพี่ป่าน 
กำลังคิดว่าถ้าน้องสาวพี่ป่านแต่งงานไป สงสัยคุณแม่คงจะเหงา T^T ถึงเค้าจะเข้มงวดกับพี่ป่าน
หรือรับเรื่องบางเรื่องได้ค่อนข้างยากก็ตาม  แต่คุณแม่ก็น่ารัก (และน่ากลัวบางเรื่อง) เสมอ


ออกนอกทะเล..... เรื่อยๆ 

[yunni_yjkt]

สวัสดีตอนสายๆ ค่า พี่นาเมฮ์ และ พี่เอ +พี่ป่าน...

อ่านเรื่องเล่าตอนนี้แล้ว ใจหายวาบไปด้วยอีกคน...อย่างที่น้องพี่ป่านบอกละค่ะ..เข้ามาตอนนี้ดีกว่าหลังจากนั้นไปอีก 5 นาที...ไม่งั้น เง้ออออ..

เป็นกำลังใจให้พี่เอ + พี่ป่านเสมอนะค่ะ..กอดแน่นๆ เผื่อไปถึงเจ้าคุโระด้วยค่า....  

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

หวัดดีค่ะพี่เอพี่ป่าน
หนูว่าแม่พี่ป่านคงตกใจนิดหน่อยค่ะ
ท่านคงไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ
พี่ๆอย่าคิดมากนะคะ
คิดถึงพี่ๆค่า
ฝากพี่เอไป :กอด1:พี่ป่านด้วยนะคะ

[MaeMoo]

สวัสดีค่ะ คุณเอคุณป่าน และคุณนาเมฮ์

ตอนแรกนึกว่าจะได้อ่านร้านอาหารอร่อยๆ กับ สินค้าช้อปหลายๆ อย่าง
พออ่านลงมาเรื่อยๆ 

ขำอ่ะ เป็นตอนที่อ่านแล้วขำที่สุดอ่ะ (อย่าว่าเราเลยนะ ที่ขำกับเรื่องทุกข์ของคนอื่น)
ต้องเอามือปิดปากอ่ะ กลัวน้องๆ เค้าหาว่าบ้า....

แต่ก็นะ เฮ้อ ผ่านไปได้อย่างฉิวเฉียด โอ๋โอ๋โอ๋ ขวัญเอ๊ยขวัญมานะคะ อิอิ

ฮ่องกง ลืม ...ล็อคประตู นั่นเอง

[ChigoRita]

คือ พี่ๆจะว่าอะไรมั้ย ถ้าจะบอกว่าตอนอ่านหนูขำมากๆเลยอ่ะค่ะ

แต่คิดว่าพี่เอกับพี่ป่านคงขำไม่ออกแน่ๆ

ขอโทษจริงๆค่ะ มันขำไม่ไหวแระ.......
 

[kuraki]

กรี๊ด ยังไม่ได้อ่านเรื่อง รู้แต่ว่าสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาและตอนนื้ หนูกำลังอยู่ที่ฮ่องกง กรี๊ด ดีใจที่ได้อยู่ที่เดียวกับพี่เอพีป่าน 5555


 

[กุหลาบเดียวดาย]

ป่าน ไม่ต้องเครียด เรื่องผิดจังหวะแบบนี้ต่อให้ เป็นป่านกับลูกสะใภ้ ก็คงไม่ต่างจากนี้เท่าไหร่

ต่างคนต่างอาย ต่างตกใจ ไม่ได้เกี่ยวเนื่องเฉพาะกับลูกเขยอย่างเอเท่านั้น

อย่าลืมล็อคประตูห้องนะครับ

[NCJung]

ตกใจไปด้วยคนนะคะ หุหุ
แต่ก้อโชคดีนะคะที่แม่พี่ป่านไม่มาช้าไปกว่านี้

[Yukisae]

สวัสดีค่ะพี่เอพี่ป่านพี่นาเมฮ์
อ่านเรื่องวันนี้แล้วเอิ่ม....
เป็นใครเปิดไปเจอก็คงอึ้งอ่ะคะ
ไม่เกี่ยวกับว่ารับได้หรือไม่ได้
ก็ยังดีที่ยังไม่อะไรเท่าไหร่ อืม นั่นแหละ 55++

แล้วคุโระหายดีรึยังอ่ะคะ

[Simply Blue]

อืม  ดีว่าแม่ป่านพอจะรู้ความสัมพันธ์อยู่แล้ว  แต่คงตกใจเล็กน้อย พอเวลาผ่านไป หายตกใจก็คงเข้าใจ

คุณเอไปทำงานกับน้องป่านมากขึ้น  แบบนี้เวลาอยู่ด้วยกันมีเอาเรื่องงานมาคุยกันบ้างหรือป่าวเนี่ย 
เพราะเคยได้ยินมาก่อนว่า ถ้าทำงานด้วยกัน  เรื่องงานจะประเด็นที่เอาความส่วนตัวไปเกือบหมด บางทีก็ทะเลาะกันเพราะเรื่องงานกับเรื่องของคนอื่นสะอย่างนั้น  สรุปว่าชีวิตคู่หายไป กลายเป็นหุ้นส่วนธุรกิจแทน ไม่รู้คนอื่นเป็นไหม แต่ที่บ้านพี่เป็นไปแล้ว 

[urmein]

สวัสดีค่ะ พี่เอ พี่ป่าน พี่นาเมฮ์

โอ้ยยยย ตกใจแทนค่ะ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ถ้าแม่พี่ป่านเปิดช้าอีกห้านาที ไม่อยากจะคิด 

ต่อไปก็อย่าลืม...นะคะ 

[a_tapha]

ขนาดคนอ่านยังใจหายแว้บเลย

แล้วพี่เอกับพี่ป่านจะขนาดไหนเนี๊ยะ

   เอาใจช่วยค่ะ

[SJ]

โอ๊ย งานเข้าแบบไม่ทันตั้งตัวเลยนะค่ะ

เฮ้อ โชคยังดีที่แม่พอจะรู้บ้างแล้ว แต่ก้อแอบฮาอ่ะ 

ยังงัยหนูว่าแม่พี่ป่าน คงเข้าใจและเริ่มปล่อยมากขึ้นแล้วแระค่ะ สู้สู้ค่ะ

[faire]

ก็อย่างที่น้องสาวพี่ป่านว่า
ดีกว่าเปิดมาเจอตอน......

คุณแม่ก็เข้าใจพวกพี่มากขึ้นแล้วน้า แต่คงไม่อยากพูดออกมาเท่านั้นเอง
 

[manami1155]

งานเข้าแบบเล็กๆพอให้ตื่นเต้นเลยคะงานนี้
1เห็นด้วยกับน้องสาวพี่ป่านมากๆ ที่ว่าดีแล้วละที่มาเห็นตอนนั้น
เพราะถ้ามาเห็นหลังจากนั้นละก็

แต่งัยก็ผ่านมาได้ด้วยดี ดีใจด้วยคร้าบบบบบ
ว่าแต่ครั้งหน้าก็อย่าลืมล๊อคห้องนะคะ อิอิ