อืม..จะว่าไปเราก็แอบเป็นแฟนพันธ์แท้มาน๊านนาน~~~ แต่เม้นท์น้อยค่ะ (

) (แต่ไม่กล้าตอบคำถามค่ะ 55+กลัวผิด)
เพราะบอกตามตรงว่าหลังจากที่อ่านเรื่องราวที่คุณเอ และน้องป่านเล่าแล้ว
มันจะมีอาการ.....ยิ้มค้าง....อิ่มเอม...แล้วคิดตามว่า "ทำไม๊ ทำไม ถึงได้น่ารักกันขนาดนี้" ระยะเวลายิ่งนานยิ่งทำให้คู่นี้รักกันเหนียวแน่นดีจัง
พอคิดไปสักพัก ก็จะรู้สึกว่า ....เอ่อ...แล้วจะเม้นท์อะไรดี...ก็เลยอ๊ะไว้คราวหน้าละกัน..แล้วก็ออกจากกระทู้ไป(ทำงานด้วยความสุข)
...พอคราวหน้าเข้ามาอ่านอีก....ก็อาการเดิมข้างต้นเป๊ะ.......

สรุปก็ไม่ได้เม้นท์อีกตามเคย (อนาถจิตแท้เรา)
....แต่สิ่งนึงที่อยากบอกมากมายคือ...เรื่องราวของน้องสองคนทำให้คนที่ตามอ่านมีความสุข กับความสุขเล็กๆน้อย
ที่ทั้งสองคนเติมเต็มให้กัน ไม่ว่าจะเป็นการจัดเตรียมอาหารของคุณเอ หรือคำพูดที่ดูน่ารักๆของน้องป่าน การใช้ชีวิตประจำวัน
ทั้งหมดนี่คือสิ่งที่เราได้ติดตามมานาน ทำให้เวลาที่คุณสองคนมีความสุขเราก็พลอยยิ้มไปกับคุณด้วย
แต่พอเวลาที่คุณสองคนมีความลำบากใจบางอย่างที่อยากหลุดพ้น เราก็ลุ้นตามไปด้วย อยากให้ทุกอย่างสำเร็จไปได้ด้วยดี
...และที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับเราคือ ทุกครั้งที่เข้ามาอ่านจะบังเกิดความสุข และความสบายใจออกไปทำงานได้แบบชิลๆ...
....ขอบคุณที่ทำให้ยิ้มได้นะคะ....คุณเอ(ช้างเท้าหน้า) น้องป่าน (ผู้เป็นควานช้าง)
