
เข้ามาอ่านเรื่องราวของคุณเอ และน้องป่านทีไร
ออกจากกระทู้ไปด้วยอาการเหม่อลอย เท้าไม่แต่พื้น ตาลอย ยิ้มคนเดียว ...
แย่แล้ว....แย่แน่ๆ...มันเป็นความหวาน...ความน่ารัก....ความอบอุ่น...ความละมุน...ความรัก...ความห่วงใย...ความเอาใจใส่....

พอหาทางออกจากกระทู้นี้ไปได้ เบาหวานกำเริบทู๊กที....โอ๊ย โอย~~~
....
ไม่ได้เข้ามาคอมเม้นท์ซะนาน แต่ก็ยังติดตามอยู่เสมอค่ะ
ยิ่งได้รับรู้ถึงการยอมรับของคุณแม่น้องป่าน ยิ่งทำให้รู้สึกดีใจไปกับคุณเอด้วยจริงๆ
สิ่งที่คุณเอทำให้น้องป่านมาตลอด สิ่งที่ปฏิบัติต่อคุณยาย และคุณแม่น้องป่านซึ่งทุกอย่างล้วนมาจากใจ
เป็นตัวตนของคุณเอเอง และทำอย่างไม่เคยคิดหวังผล ทำเพราะรัก ทำเพราะอยากทำ
และวันนี้ก็สำเร็จแล้ว ชนะใจคุณแม่น้องป่านได้ถือว่าเยี่ยมมากๆ
ทำให้คนที่คอยเป็นกำลังใจอยู่เงียบๆ ได้ร่วมรับรู้ถึงความอิ่มเอมที่มันเต็มตื้นจริงๆ
คุณเอไม่เพียงแต่ "ดีพอ" แต่เป็นคนที่ "ดีมากๆและดีที่สุด" เลยด้วยซ้ำค่ะ
ขอร่วมแสดงความยินดีด้วยคนนะคะ กับความสำเร็จครั้งนี้ที่ถือว่าน่าประทับใจที่สุดแล้วค่ะ
..
ปล.ขอให้มีความสุขกับทุกๆวันนะคะ รักกันๆ
