หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[spokesman]

โอยยยยยยยยยยย เกร็งตาม และเครียดตามพี่เอพี่ป่านเลยอ่า......งื้อออ
ยังไงก็สู้ๆนะคะพี่เอพี่ป่าน...
...

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[manami1155]

นั้นงัยวันที่มีอะไรๆมันริ่มมาละ
อ่านแล้วเกร็งแทนพี่เอกะพี่ป่านมากมาย

คุณแม่ท่านก็ช่างมาได้ถูกเวลาซะจริง
ดีนะที่ไม่เปิดประตูพรวดเข้ามา
ไม่งัยแจ๊กพ๊อตแตกยิ่งกว่านี้แน่ๆ - -"

เป็นกำลังใจให้พี่เอกะพี่ป่านค่า
พี่ป่านไม่ต้องเสียใจไปนะค่ะ สู้ๆๆๆ
คิดซะว่ายังงัยๆก็ยังมีคุณยายอยู่ข้างเดียวกันด้วยอีกคน แหะๆ

[boboaje]

 .. .  เกร็งแทนด้วยเลยค่ะ สงสารพี่ป่านเลยอ่ะ คงเครียดน่าดูเลยเน้อ . . .. คุณยายก็ดี๊ดี  .. .ไม่ว่าซักคำ

พี่เอ ฝาก พี่ป่านหน่อยนะคะ คงอยากได้กำลังใจค่ะ อย่าลืมนะคะ  .. . คุณแม่พี่ป่านนี่ เฮี้ยบน่าดูเลยค่ะ  . ..


 .. ท่านพูดทีหนูเกร็งไปหลายทีเลย ให้ความรู้สึกเหมือนอาจารย์ฝ่ายปกครองเลยค่ะ  . ..พี่เอพี่ป่านสู้สู้นะคะ . .

[B4U_BoA]

โอ้ววว เย้ ......


อ่านแล้วเกร็งได้โล่ห์ ค่อดๆๆๆๆ

[PORTRAIT]

ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เกร็ง เครียดแทน  หดหู่


ฝาก พี่ป่าน ปลอบขวัน 55555555

[pukpra]

อ่านไปก็ซีดไปกับพี่เอ พี่ป่านด้วยค่ะ โอยยย เป็นทริปที่บางจะเกร็ง เอ้ย เกร็งกันจริง ๆ
 :กอด1:พี่ป่าน พี่เอ เป็นกำลังใจให้พี่ทั้งคู่นะค้า

[Ugly Ducky]

ขอยกมือมาเกร็งด้วยคน
แต่เชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี
มั่นใจในรักแท้ ว่าไม่มีอะไรจะขวางได้

[snoopy]

เกร็งมากอ่ะ

พี่เอฝากกอดพี่ป่านด้วยน๊า

[JENA]

เป็นทริปที่หวาดเสียวมากเลยค่ะ
กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม

 

[earlgrey]

  อ่านแล้วก็เกร็งตามพี่เอกับพี่ป่าน คงเป็นทริปที่เกร็งและเครียดแน่ๆเลย
แม่พี่ป่านเซ้นแรงมากกกกกก มาแบบไม่ทันตั้งตัวกันเลยทีเดียว ดีที่ประตูมันล็อคนะเนี่ย
รอตอนต่อไป และรอของพี่นาเมฮ์ด้วยค่ะ

[HydrA]

ถึงที่สุดก่อนแล้วค่อยยอมจำนน
ก้อได้เนอะ

[orangedew]

กราบเท้า... นายหญิงแม่ ... ที่เคารพ


คนอ่านเกร็งเหลือจะรับประทานแร้วขอรับ ... ใคร่ขอความเห็นใจแก่พี่อันเป็นที่รักของพวกเราด้วย


ด้วยรักและเคารพ

ผู้น้อย (รักพี่เอสุดหัวใจ และไม่รักใครเท่าพี่ป่าน)

[yee]

เกร็งแทนพี่ทั้งสองคนด้วยเลย

[nam-nueng]

อ่านแล้วแอบลุ้นแทน คุณแม่มาได้จังหวะมากๆๆ

[eiei]

อ่านแล้วเครียดตามเลย เง้ออออ

 

[CMYK]

ทำไงดี.....

[jaaeyboy]

คุณแม่พี่ป่าน  " ขัดจังหวะ "  อีกล่ะ 

ขอให้อะไรๆผ่านไปได้ด้วยดีน่ะค่ะ

[Tsuki_dark]

อ่านแล้วก็กังวล ใจหล่นตุ๊บไปอยู่ตาตุ่ม
คุณแม่จะทำอะไรต่อไปอีกมั้ยนะ? กังวลจริงๆ

รออ่านต่อๆ

[Namehoto]

รอบค่ำมาแล้วค่ะ


************************

สวัสดีครับ 

มาเล่าต่อเรื่องเหตุการณ์วันนั้นนะครับ พอไปรับพวกผู้หญิงที่เสร็จจากการไปทำสปาแล้ว ผมก็เลยพาไปทานเค้กที่ร้านบ้านใกล้วังครับ เค้กเขาอร่อยจริงๆ ตามที่ได้ยินคำร่ำลือมา จากนั้นพอดีคุณนายเขาบอกว่า มันมีสถานที่เที่ยวเปิดใหม่ เป็นเหมือนที่เขาจำลองบรรยากาศแบบหัวหินในสมัยก่อนมา

ชื่อว่า เพลินวาน ครับ อยู่ใกล้ๆ กับวังไกลกังวล ประมาณซอยหัวหิน 38 นะครับ เพิ่งเปิดตัวมาไม่นานนี้เอง ในนั้นทำเป็นร้านค้าต่างๆ ยุคเก่า เห็นว่าอีกหน่อยจะมีส่วนของรีสอร์ทเป็นบ้านตากอากาศด้วย แต่ตอนนี้เปิดแค่ร้านรวงต่างๆ ก่อน ก็เลยพาไปเที่ยวกันครับ

ในนั้นมีทั้งร้านตัดเสื้อไฉไล (มีเสื้อขายด้วยนะครับ ผมก็ซื้อเสื้อยืดร้านนี้มากับป่านมัน) ร้านกาแฟแบบสมัยก่อน ร้านเหล้า (หรือโรงเหล้า ที่มีตั้งแต่เหล้าขาว ยาดองต่างๆ ชื่อแปลกๆ ที่ผมกับไอ้ป่านไปยืนอ่านไปแอบขำไป แต่คุณยายก็บอกว่า เขาชื่อแบบนี้กันจริงๆ แต่กินแล้วจะจริงไหมก็ไม่รู้ แอบกระซิบถามป่านว่าจะลองไหม มันทำหน้าอาฆาตไว้ เพราะแม่อยู่ไงครับ เลยต่อยผมไม่ได้ นอกจากนั้นก็มีเหล้านอกต่างๆ ทำเป็นบาร์ก็มีครับ ชื่อว่าเพลิดเพลินบาร์ คือจะมีทั้งซุ้มยาดองแล้วก็บาร์น่ะครับ)

ร้านขายของจิปาถะ ที่ป่านมันไปเลือกซื้อขนมกับของเล่นแบบสมัยเก่าอยู่ตั้งนาน มีทั้งตู้หมุนไข่สีแดงๆ แบบตอนเด็กๆ ของเล่นสารพัดสารพัน ตุ๊กตากระดาษที่เด็กๆ เล่นกันเมื่อก่อนยังมีเลยครับ ของเล่นแบบเคยเล่นตอนเด็กๆ เยอะมาก ป๋องแป๋งเอย ไอ้ที่เป่าออกมาแล้วเป็นกระดาษยืดๆ เอย

ตึกของเพลินวาน มีสองชั้นครับ ทำเป็นเหมือนตึกไม้ แซม สังกะสีเก่าๆ  ละเอียดกระทั่งสวิตซ์ไฟ ที่ใช้ของเก่าเลยครับ คุณยายชอบมาก บอกว่าเหมือนสมัยสาวๆ

ร้านกาแฟนี่โอเลี้ยงอร่อยเลยนะครับ ไปลองชิมมาเหมือนกัน แต่ไม่ได้ทานมากเพราะผมกับป่านไม่กินกาแฟกัน เลยแค่ลองชิมๆ เฉยๆ แล้วก็มีร้านน้ำแข็งไส ไอศกรีมอยู่ชั้นสองด้วย

คิดว่าถ้าเปิดแบบครบถ้วนเมื่อไหร่ คงจะมาอีกครับ

จากเพลินวาน เราก็ไปนั่งกินข้าวเย็นกันที่ ชมทะเล ครับ ก็ใช้ได้นะ (ตอนแรกผมอยากให้ไปลองพวกร้านเจ้เปิ้ล เจ้เขียว แต่แม่ป่านบอกว่ามันไม่ค่อยสะดวกเท่าไร (แต่จริงๆ มันอร่อยและถูกนะครับ แต่แม่เขาก็ตามประสา ก็เลยตามใจครับ) ที่ชมทะเลเนี่ย ยำถั่วพูอร่อยครับ ต้มยำทะเลเขาก็รสจัดดี ปลากะพงทอดน้ำปลาก็อร่อย (ผมชอบปลาทอดก็เลยสั่งซะ) แล้วก็มีกับข้าวอร่อยหลายอย่างเลยครับ

ระหว่างที่กินข้าวกันอยู่ที่ชมทะเล แม่ป่านก็มองผมกับป่าน คือเวลากินข้าวเนี่ย ไม่ว่าจะกี่ครั้ง ผมก็จะตักกับข้าวให้ทุกคนนะครับ ทั้งคุณยาย แม่ป่าน น้องสาวป่าน คุณพยาบาล และก็ตักให้ป่านมันด้วย

เราสองคนนี่เป็นเพื่อนกันมานานแค่ไหนแล้วนะ  อยู่ๆ แม่ป่านก็พูดขึ้นมา

ไอ้ป่านหันมามองหน้าผม

ก็ตั้งแต่ป่านยังเรียนอยู่น่ะครับ ผมตอบแทน กับพยายามมองหน้าป่านให้มันทำตัวปกติ เพราะไม่ทันไร มันจะหน้าซีดอีกแล้ว

ก็คบกันมานานนะ  แล้วหน้าที่การงานตอนนี้เป็นไงบ้างล่ะ (คือวันก่อนๆ ก็จะคุยเรื่องทั่วไปครับเพิ่งหนนี้แหล่ะที่แม่ป่านถามผมเรื่องงานอีก)

ผมก็บอกงานที่ทำอยู่ตอนนี้ ว่าเป็นไงบ้างไปน่ะครับ

เจ้านี่มันเก่ง นอกจากงานประจำก็ทำโน่นทำนี่ คุณยายเสริมมา

แล้วที่บ้านตอนนี้คุณพ่อกับคุณแม่เป็นไงบ้าง แม่เขาถามอีก ผมก็เล่าๆ ไปครับ อันนี้ก็ไม่ค่อยแปลกเท่าไรเพราะพ่อแม่ผมก็ถามถึงแม่ป่านบ่อยๆ

ป่านเอ้ย มีขนมอะไรทานบ้างล่ะที่นี่ คุณยายตัดบทขึ้นมาครับ เพราะว่าเห็นว่าป่านมันชักเครียดๆ ไปละ ก็เลยเปลี่ยนบรรยากาศมาสั่งของหวานกันครับ

แต่มีช่วงนึงที่ผมไปห้องน้ำ ไอ้ป่านมันก็ตามไป มันก็ไปบ่นๆ ว่ารู้สึกแม่แปลกๆ ตั้งแต่เมื่อเช้าไม่รู้จะเป็นอะไรไหม แต่มันก็พยายามทำตัวปกตินะครับ ผมก็ปลอบๆ มัน ใจก็คิดเหมือนกันว่าถ้าแม่มันถาม ก็คงต้องบอกไปตามตรงเหมือนที่เคยบอกพ่อกับแม่ผมมาน่ะแหล่ะครับ

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดนะป่าน ยังไงเราก็มีคุณยายอีกคน ผมบอกมัน ก่อนที่เราจะเดินกลับไปที่โต๊ะ

เห็นว่าแม่มันมองมานะครับ แต่ผมกับป่านก็เดินเข้าไปตามปกติ

แต่ก็ไม่มีอะไรครับ ไม่ได้ถามอะไร จากนั้นก็กลับโรงแรมกันครับ ไปส่งเขาก่อน แล้วค่อยดูว่าจะออกมาที่ตลาดโต้รุ่งกันอีกทีไหม ก็ไปที่ห้องคุณยายกันก่อนล่ะครับ

แล้วพอแม่ป่านจะออกจากห้องคุณยาย (น้องสาวป่านมันออกไปก่อนแล้ว)

ป่าน เอ ขอพูดอะไรด้วยหน่อย

ผมสองคนตอนแรกว่าจะขอตัวกลับเหมือนกัน ก็เลยชะงักครับ

แม่ก็พูดออกมาว่า

จะทำอะไรกันน่ะ ให้คิดถึงหน้าตาตัวเองกันให้มากหน่อยนะ ฉันห้ามอะไรพวกเราคงไม่ฟังฉัน เพราะนี่มันก็หลายปีมาแล้ว แต่จะให้ฉันมาเห็นดีเห็นงามด้วย ฉันก็คงทำใจไม่ได้หรอก แต่โตๆ กันแล้วนี่ ตัดสินใจกันแล้ว ฉันคงพูดอะไรไม่ได้มากกว่านี้หรอกนะ เอาเป็นว่า ฉันจะถือว่าไม่รับรู้อะไรก็แล้วกัน จะทำอะไร ยังไง ก็อย่าให้เสียมาถึงฉัน อ้อ แล้วก็ไม่ต้องมาพูดอะไรกับฉันเรื่องนี้อีก ฉันพูดแค่นี้ก็คือจบแค่นี้

แม่พูดแค่นี้แล้วก็เดินออกไปครับ

ไอ้ป่านเข่าอ่อนเลย มันหันไปหาคุณยายเลยครับ

คุณยาย ทำไมแม่พูดยังงี้

ผมเองก็ตกใจเหมือนกันครับ ได้แต่นั่งลงข้างๆ ป่านมันน่ะแหล่ะ

ยายก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าเขาคิดยังไงถึงตัดสินใจพูดออกมาคราวนี้ แต่ถ้าให้ยายเดา แม่เขาก็คงสงสัย ไม่แน่ใจมานาน แต่ก็อย่างที่เขาบอกล่ะ จะให้เขามายอมรับอะไรหรือมาถามตรงๆ เขาก็คงไม่อยากจะถามเหมือนกัน แต่เมื่อเช้าที่เขามาบ่นๆ ว่าไม่รู้หายไปทำอะไรกัน เขาก็คงเหมือนเริ่มแน่ใจไอ้เรื่องที่เขาสงสัย แต่จะห้าม หรือจะกีดกันอะไรแบบในละครที่ให้มาเลิกคบกัน เราสองคนก็ไม่ได้ทำอะไรเสียหายจนเขาจะเอาไปว่าอะไรได้ ก็เลยออกมาเป็นแบบนี้

แล้ว ป่านจะทำยังไงดีล่ะครับ ไอ้ป่านเสียงเครือแล้วครับ

มันคงทั้งตกใจ ทั้งเสียใจ จะว่าไปก็เหมือนแม่มันก็รู้ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน แล้วหนนี้เป็นหนแรกที่เขาพูดออกมา แล้วการที่เขาเลือกพูดว่า เขาจะถือว่าไม่รับรู้อะไร ก็คือยังไงเขาก็ยอมรับเราสองคนไม่ได้ แต่ก็ห้ามไม่ได้ เลยเลือกที่จะไม่รับรู้ดีกว่า

ถ้าถามยาย ยายก็คงบอกให้ป่านกับเอทำตัวไปตามปกติเหมือนเดิม เราทำดีที่สุดแล้วนี่ลูก

ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงครับ ได้แต่จับมือไอ้ป่านมันไว้

แล้วแม่เขาจะเกลียดเราสองคนไหมครับ ไอ้ป่านมันดูสับสนมากๆ เลย

คนเป็นแม่นะลูก ยังไงก็เกลียดลูกตัวเองไม่ลงหรอก

แล้วแม่จะเกลียดเอไหม ไอ้ป่านมันถามคุณยายแล้วหันมามองหน้าผม

ที่ผ่านมา เอก็ดูแลเรา ช่วยเหลือ อะไรครอบครัวเรามาหลายอย่าง แล้วจะว่าไป หน้าที่การงาน ชาติตระกูล ของเอก็ไม่มีอะไรที่ด้อยกว่าเรานะลูก แม่เราเขาจะเอาอะไรมาเกลียดล่ะ เขาอาจจะตกใจไปบ้าง หรือรับไม่ได้บ้าง แต่ก็ไม่เกลียดเราสองคนหรอก ให้เวลาเขาหน่อย

ผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับ แต่ก็ตัดสินใจถามคุณยาย

ผมควรจะไปคุยกับคุณแม่เรื่องของผมกับป่านไหมครับ

เขาบอกว่าจบ ก็คือจบ เขาคงยังไม่อยากคุยอะไรอีกตอนนี้หรอก เอาเป็นว่าถ้ามีอะไร ยายจะพูดให้เอง

เราออกจากห้องคุณยายกันมาแบบพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยครับว่าจะรู้สึกยังไง มองขึ้นไปชั้นบนที่เป็นห้องของแม่กับน้องสาวป่าน ก็ปิดไฟมืดไปแล้ว

ผมก็พาไอ้ป่านเดินกลับห้อง ไอ้ป่านมันก็เดินถอนหายใจเฮือกๆ ตลอดเลย จนเราเข้าห้องกันไป ป่านมันก็เดินไปทิ้งตัวนั่งแป่ะลงบนเตียง

ทำยังไงดีล่ะเอ มันเงยหน้ามาถามผม

ตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้ล่ะป่าน เราคงทำได้แค่ทำให้ดีที่สุด ให้แม่เขายอมรับเราได้สักวัน

ผมนั่งลงข้างมัน ดึงมันมากอด ไอ้ป่านก็เอนตัวมาซบไหล่ผม

แค่แม่เขาไม่บอกให้เลิกคบกัน หรือแยกเราสองคน เอก็ว่าดีกว่าที่เคยกลัวเยอะแล้วนะ  ผมปลอบมัน

ไอ้ป่านไม่ได้ร้องไห้นะครับ มันบอกว่าถึงอยากร้องก็ร้องไม่ออก มันอื้อๆ อึดอัด งงๆ ยังไงบอกไม่ถูก แต่อย่างน้อยในเรื่องที่อาจจะเหมือนแย่ ก็มีข้อดีคือ อย่างน้อย แม่เขาก็รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน ถึงไม่ยอมรับ แต่ก็ไม่ถึงกับปฏิเสธ หรือรังเกียจอะไรมากนัก

มันก็ยังพอมีหวังว่าเขาจะรับได้สักวันนึง ถ้าผมกับป่านพิสูจน์ตัวเองต่อไป

ผมบอกป่านมันว่าก็แค่เรามาทำให้เขายอมรับเราให้ได้ ก็เท่านั้นเอง ไม่ได้ยากไปกว่าที่เคยทำมา เพราะผมก็แน่ใจว่าผมไม่มีวันทำให้ป่านเสียหาย หรือเสียไปถึงครอบครัว บริษัทของป่านเหมือนที่แม่เขาพูดไว้แน่นอน

ป่านทำให้เอต้องมาเหนื่อยใจอีกแล้ว

ใครบอก เอเลือกที่จะรักป่านก่อนนะ เอต่างหาก ที่พาป่านมาลำบากแบบนี้

แต่ป่านไม่ลำบากนี่

เอก็ไม่ลำบาก เราสองคนไม่มีใครลำบาก งั้นเราก็รักกันไปแบบนี้ ทำให้แม่เขายอมรับเราให้ได้นะป่าน ผมบอกมัน แล้วดึงมือมัน มาจูบ

คืนนั้น ไอ้ป่านมันก็ยังคิดมากอยู่นะครับ ผมก็นอนกอดมัน กล่อมให้มันหลับ แต่ผมเองก็อดคิดไม่ได้เหมือนกัน ว่าจะเป็นไงต่อไป

แต่อย่างที่บอกแหล่ะครับ ถ้าเราจริงใจกัน สักวันแม่ป่านก็จะเห็นและยอมรับได้เอง  …. หวังว่านะครับ

อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิด ขอให้เราทำให้เต็มที่ที่สุดก็พอครับ

พรุ่งนี้ก็วันสุดท้ายของทริปหัวหินแล้ว ไว้ค่อยอ่านตอนหน้านะครับ ว่าเกิดอะไรขึ้นอีกไหม

เอ (วันนั้นเครียดมาก) กับ ป่าน (คนนี้ก็เหมือนกันครับ)

****************************

คนอ่านก็เครียดดดดดด

[mingloo+]

โอย อ่านไปหัวใจจะล้มเหลวให้ได้ บีบคั้นอะไรอย่างนี้อะพี่เอ
แต่อย่างน้อยในแง่ดี ก็อย่างที่พี่ว่าล่ะครับ
แม่รู้ ไม่ไม่ว่า แต่ขอทำเป็นไม่รู้ดีกว่า ก็ยังถือว่าดีกว่าโดนกีดกันใช่มั้ยครับ
สู้ต่อไปนะครับพี่ๆ อย่างไรสักวันคุณแม่คงยอมรับได้ครับ
เพี่ะสิ่งที่พี่เอทำให้พี่ป่านมันเป้นสิ่งที่ดี และมาจากใจจริงๆ
พี่ป่านเองก็มีความสุข คุณแม่ต้องยอมรับได้แน่ๆครับ

ปล. ร้านชมทะเลนี่อยู่ตรงไหนอะครับพี่?
     อ้อ ร้านเปิ้ลนี่ผมรับรองนะครับ อร่อยจริง อิอิ

[anata9]

ก็คิดว่าเป็นเรื่องปกติ คนเป็นแม่ก็ย่อมคิดอย่างนี้ แต่ยังดีนะครับ ที่เค้าพูดอย่างนี้ออกมา คือไม่ปฏิเสธเลย เพียงแต่อาจจะยังทำใจยอมรับไม่ได้ 

ยังไงก็ต้องแสดงให้เค้าเห็น ให้เค้ายอมรับ สู้ต่อไปนะครับ พี่เอ พี่ป่าน 

[luvY]

อ่าน 2 พาทนี้แล้ว เครียดตามพี่เอกะพี่ป่านด้วยอ่ะค่ะ

ยังไงก็ขอให้พี่ทั้งสองผ่านไปด้วยดี

คงต้องให้เวลาสำหรับคุณแม่ด้วย

รออ่านวันสุดท้ายของทริปหัวหินค่ะ คิดว่าน่าจะแฮปปี้นะคะ  

เอาใจช่วย

[faire]

เอาใจช่วยพี่ๆทั้งสองคนค่ะ 

อย่างน้อยคุณแม่ก็ไม่ได้ขอให้เลิกกัน ถึงจะไม่ยอมรับก็เถอะ

สู้ๆค่ะ

[C2U]

เครียดจนหายเครียดละ

ชัดเจนอย่างนี้ก็ดีละ  เราก็แค่ระวังตัว ไม่ให้ผู้ใหญ่ ตำหนิได้ละกัน


เป็นกำลังใจให้นะ เอ ป่าน   อย่าเครียดมาก    


ปล. แหม เอ ไปร้านเพลินวานตัดหน้าซะแล้ว   ก็กะว่าทริปหน้าจะไปกันมั่ง    

[kuraki]

เป็นกำลังใจให้พี่เอพี่ป่านนะคะ  

เอาใจช่วยพี่ทั้งสองคนเสมอค่่ะ

[wan]

เป็นกำลังใจให้ทั้ง เอกะป่าน

เข้าใจความรู้สึกของทั้งเอและป่านนะ เรื่องทำนองนี้ก็เคยเกิดขึ้นกับผมมาแล้ว

พอมาอ่านถึงตอนนี้ รับรู้ความรู้สึกที่ยากจะบรรยายออกมาได้ แต่ในความเป็นจริง

คนเป็นพ่อ - แม่ นะเค้าก็คงเสียใจและทำใจลำบากกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับลูกชายของตัวเอง

แต่จะห้ามก็คงลำบาก เพราะรับรู้และสงสัยมาตลอดเพียงแต่ยังไม่แน่ใจเท่านั้น

แต่การที่คุณแม่ของป่าน พูดประโยคทิ้งท้ายไว้แบบนั้น ก็พอรับรู้ได้ว่าท่านคิดยังไง

 ความรักและความเข้าใจจะนำมาซึ่งการยอมรับของคนเป็น พ่อ - แม่ เป็นกำลังใจให้นะครับ  

[B4U_BoA]

โอยยยยยย

อ่านตอนนี้แล้วเครียด

วุ้ยย แม่จ้าวววววววววววววววว

สู้ๆค่ะพี่เอพี่ป่าน อย่าคิดมากกก

[pukpra]

อย่างที่คิดไว้เลย ว่าแม่พี่ป่าน น่าจะรู้เรื่องของพี่เอ พี่ป่านอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่พูดออกมาเท่านั้นเอง
แต่ในเมื่อแม่พี่ป่านพูดออกมาแล้ว ก็ดีอยู่อย่างว่าไม่ต้องมาคอยระวังตัวแจว่าแม่จะจับผิด
ตอนนี้ก็คือ คงต้องทำตัวอย่างที่คุณยายว่า ทำตัวปกติเหมือนเดิม ดูแลกันและกันเหมือนเดิม เพราะงัย
พี่ทั้งสองก็ไม่ได้ทำให้เสื่อมเสียอยู่แล้ว
เอาใจช่วยความรักของพี่ทั้งสองนะคะ
กอดปลอบขวัญพี่ป่าน  

[manami1155]

อ่านไปก็เครียดไป หัวใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ
ยิ่งพออ่านถึงตอนที่แม่พี่ป่านพูดออกมา
มันแบบว่า โอ้ว..แม่เจ้า  

แต่1เห็นด้วยกะที่พี่เอพูดนะค่ะ
ว่าที่แม่พูดมาแบบนี้มันก็ดีกว่าที่คิดเอาไว้เยอะเลย
เพราะถ้าแม่พี่ป่านมาแบบกีดกั้น อันนั้นคงแย่กว่านี้อ่ะ

ว่าแต่เดาไว้ไม่ผิดเลยจริงๆว่าแม่พี่ป่านเค้าก็คงแอบสงสัยมานาน เพียงแต่ไม่พูดอะไร
แต่พอพูดมาทีก็ทำเอาอึ้งกันไปเลย

งัยก็เป็นกำลังใจให้พี่เอกะพี่ป่านค่า
ความรักที่พี่เอกะพี่ป่านมีให้กันย่อมชนะทุกอย่าง 1เชื่อแบบนั้นค่ะ

ปล.อยากกอดคุณยายพี่ป่านจังเลย ท่านน่ารักมากมาย
>__________________<

[a_lex]

อ่านแล้วพูดไม่ออกเหมือนกัน

แต่ก็จะเป็นอีกหนึ่งแรงกำลังใจให้พี่สองคนนะครับ