หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[Lala]

เพียงแต่ มาเจอ ป่าน


มันเป็นคนที่ทำให้ผม อยากเป็นคนดี อยากหยุดความเสเพล ลอยไปลอยมา


แล้วมามั่นคงกับตวามรัก เพื่อใครสักคน


ก็เท่านั้นเอง

พี่เอทำเค้าร้องไห้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

อ่านแล้วอยากเป็นคนที่ทำให้ใครซักคนรู้สึกแบบนี้ (ไม่ได้จะรู้สึกเองนะ 55+)

ประทับใจมากมาก โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ขอร้องอีกรอบ~

-คนเราไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แต่แค่อยากจะดีเพื่อใครซักคน-

พี่เอ ทำให้เค้าประทับใจในความสวยงามของความรักอีกแล้ว

แล้วคนที่ทำให้พี่เอรุ้สึกแบบนี้ก็แสนน่ารักกกกกกกกก

ไปทำงานตอนเช้า กลับมาดูแล แล้วไปทำงานต่อ นี่ก็ทำให้เค้าประทับใจในความสวยงามของความรักเหมือนกัน

แต่ก็แอบอึ้งๆ เรื่องพี่พิมพ์นะเนี่ย ก็พอนึกออกที่พี่เอเคยเล่าว่า อดีตเคยเปนไง แต่ไม่รุ้ว่า มีแฟนที่ห่างๆกันไปแบบนี้อยู่ ก็แอบสงสารพี่พิมพ์นะ ทั้งที่คิดว่าแฟนเรารักเรามาก แต่จริงๆแล้วเค้าไม่ได้คิดจริงจังขนาดนั้น (กร้ากกกเหมือนได้หลอกด่าพี่เอ 55+)
เดาๆว่า พี่ป่านคงเข้าใจแน่นอน และพี่พิมพ์คงไม่ได้ใจร้ายและคงรับได้แหละ เป็นเด็กนอกนิ่ น่าจะเข้าใจได้
(อุดมคติสุดๆ 55+)

เม้นต์ยาวมาก (ก็คิดถึงอ่ะ~) พี่เอหายป่วยไวๆ นะค้า~ เพี้ยงงง~ ขอให้พรุ่งนี้ก็เป็นอีกวันที่พี่สองคนจะมีความสุขที่สุดเช่นเดิม

[Bg LoVe NT]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

รี   9 9 1  (อิอิ อินเนอร์ส่วนตัว)


โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

อ่านตอนนี้จบ ไม่รู้ว่าจะเม้นต์อะไร

มันๆๆ ปลาบปลื้ม ซึ้ง และๆๆ โอยยย เยอะแยะ

เอ ป่าน ทำไมน่ารักยังงี้

เค้าอยากมีแบบเน้บ้างงงงงงงงงงงงงง

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ  (ร้องให้ด้วยความซาบซึ้ง ประทับใจ)


~~~~~~~~~~~~~~~~~~



โฮะ โฮะ โฮะ

สองรีล่างอ่ะ  ของแบบนี้ มันขึ้นอยู่กะ ดวง และความสวยจ้ะ

v

v

v

v

[phung]

ู^
^

ชริ

คนข้างบน มาแย่งเค้า่

นู๋ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมม

 

[Lala]

^
^

เลขรีพายสวยนะนั่น

อิจฉา 991

[ranny]

^

^

^


 :angry2:พวกข้างบนน่ะ


ว่างกันมากหรือไง


ทิ้งบ้าน มาซ่องสุมกันในนี้เหรอ


โฮะ...โฮะ....ช้านจะไปฟ้องเจ้าบ้าน

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ตอนนี้มีสาระ เยอะดีชอบเนื้อหาเริ่มหนักโดนใจ อิๆ

[HydrA]

นั่นแน่เดี๋ยวโดนคนดูแลจับได้
พี่เอโดนแน่ แต่พักผ่อนเยอะๆนะค่ะ

[Namehoto]

คนป่วยแอบมาส่งต้นฉบับอีกแล้วค่ะ


***********************

ขอบคุณสำหรับทุกคำอวยพรให้หายป่วยนะครับ คงพักอีกสองสามวันก็ไปทำงานได้แล้วล่ะครับ นี่ก็ค่อยยังชั่วขึ้นเยอะแล้ว ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ ที่บอกว่าซึ้งไปกับเรื่องของผมด้วยนะครับ แล้วก็ เห็นว่ามีสมัครลอกอินใหม่เพื่อมาตอบเรื่องของผมกันหลายคน ขอบคุณจริงๆ นะครับ

ส่วนเรื่องพิมพ์จะอึ้งหรือไม่นั้น มาอ่านกันต่อครับ

****************************

เย็นนั้นผมกลับไปที่คอนโดพร้อมกับคิดเรื่องของพิมพ์ไปด้วย ว่าจะบอกป่านมันยังไงดี

ผมไปถึงคอนโด ไอ้ป่านมันมาถึงก่อนแล้วครับ

เอ มาแล้วเหรอ

อื้อ หิวไหม ผมถามมัน

ยังอ่ะ เอหอบอะไรมาเยอะแยะน่ะ

อ๋อ ที่บ้านทำพะโล้อ่ะ แม่เลยใส่กล่องมาให้ แล้วก็พวกผลไม้น่ะ ผมบอกมัน

ป่านมันมาช่วยรับของไปเก็บ ผมก็คิดอยู่ครับว่าจะบอกป่านมันตอนไหนดี แต่คิดไปคิดมาก็คิดว่าบอกเลยดีกว่า พูดมันตรงๆ นี่แหล่ะ

ป่าน

หือ

เอมีเรื่องจะคุยด้วยอ่ะ ผมบอกมันแล้วจูงมือมันเดินไปที่โซฟา

เรานั่งลงข้างกัน

อะไรเหรอเอ

คือ ป่านจำได้ใช่ไหม ว่าเอเคยบอกป่านว่า เอก็เคยมีแฟนมาก่อน

อื้อ ทำไมเหรอ

แล้วเอก็บอกว่า ก็ห่างๆ กันไป เพราะเขาไปเรียนนอก แล้วก็เลยกลายเป็นเพื่อนกัน

อื้อ จำได้

คือเมื่อกลางวันอ่ะ พิมพ์ เขาชื่อพิมพ์น่ะป่าน โทรมา ว่าตอนนี้เขากลับมาเมืองไทยแล้ว

เหรอ  แล้วยังไงอ่ะเอ ผมเห็นไอ้ป่านหน้ามุ่ยลงหน่อยนึง

เขาก็โทรมาถามไถ่น่ะ แล้วเขาก็ถาม เอว่า เอมีแฟนใหม่ไปหรือยัง

เอตอบว่าไงอ่ะ

ก็บอกว่า มีแล้ว

ไอ้ป่านมันยิ้มนิดนึงครับตอนผมบอกไปแบบนี้

แล้วเขาว่ายังไงล่ะเอ

พิมพ์ก็บอกว่า อยากนัดกินข้าวน่ะ แล้วอยากให้เอพาแฟนเอไปด้วย เขาอยากรู้จักว่าใครทำให้เอหยุดเจ้าชู้ได้ แต่เอยังไม่ได้ตอบตกลงนะ ว่าจะมาถามป่านก่อน ถ้าป่านไม่อยากให้เอไป เอก็ไม่ไปนะ  ผมรีบบอกมัน

ป่านมันมองหน้าผมครับ

เออยากไปหรือเปล่าล่ะ

ไม่รู้สิป่าน คือเออ่ะ ไม่ได้คิดอะไรกับพิมพ์แล้วนะ ก็เหมือนเพื่อนธรรมดาคนนึง ไปก็ได้ไม่ไปก็ได้ แต่ถ้าไป ก็อยากให้ป่านไปด้วย

แล้วพิมพ์เขาจะไม่แปลกใจเหรอ ว่าเอคบกับผู้ชายเหมือนกันอ่ะ

ไม่รู้สิป่าน แต่คงไม่เป็นไรมั้ง เพราะพิมพ์เขาก็ไปเรียนเมืองนอกมา ไม่น่าจะอคติกับเรื่องแบบนี้หรอก

ป่านมันเงียบไปครับ

ป่าน ไม่พอใจหรือไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า

เปล่าหรอกเอ ป่านว่าเอไปเถอะ ไม่ได้เจอกันนาน พิมพ์คงอยากเจอเอ แต่ป่านไม่ไปนะ ป่านไม่อยากให้ใครรู้ ป่านไม่รู้ว่าพิมพ์รู้จักใครมากแค่ไหน ป่านทำงานแล้ว ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงแม่ป่านมันคงไม่ดีแน่

จริงของมันครับ

งั้นเอไม่ไปดีกว่า

ไปเหอะเอ เพื่อนกันไม่ได้เจอกันนาน ไม่เป็นไรหรอก

ป่านไม่ว่าอะไรเหรอ

ไม่หรอกเอ ป่านจะว่าเรื่องอะไรล่ะ ป่านเชื่อใจเอนะ  มันว่าแล้วเอนมาซบไหล่ผม

เอางี้ไหม เอจะนัดพิมพ์ แล้วจะบอกป่านว่าไปที่ไหน แล้วป่านก็ไปอยู่แถวๆ นั้นจะได้เห็นด้วยว่าเอไปไหนยังไงบ้าง ดีไหม

ป่านมันหัวเราะครับ แล้วก็ส่ายหน้า

ไม่เอาหรอก

แล้วมันก็ย้ำครับว่าไม่เป็นไรจริงๆ ถ้าผมจะไปเจอเพื่อน แต่ถ้าจะให้มันไปด้วยมันคงไม่สะดวก อย่างที่บอกแหล่ะครับ ป่านมันก็ต้องปิดบังไว้บ้าง เพราะมันก็ไม่รู้ว่าอีกคนเป็นใคร มันบอกผมว่าไม่ใช่ว่ามันอายที่เป็นแฟนกับผม แต่มันกลัวมีปัญหาถ้าเรื่องไปเข้าหูแม่มันมากกว่า

ผมก็เข้าใจมันนะครับ


ผมเลยตกลงนัดพิมพ์ เย็นวันนึงหลังเลิกงาน เลือกวันที่ป่านมันต้องไปทานข้าวกับลูกค้าเหมือนกัน มันจะได้ไม่ต้องกลับไปรอผมที่คอนโดนานๆ คนเดียว ผมบอกป่านไป มันก็เห็นด้วย




วันที่ผมนัดพิมพ์ ผมก็ไปที่ร้านที่พิมพ์เป็นคนเลือกไว้ ตามเวลา แต่ไปถึงก็เห็นว่าพิมพ์มารอก่อนแล้ว ไม่ได้เจอประมาณ สี่ปี เท่าที่ผมเห็นไกลๆ พิมพ์สวยขึ้น เปรี้ยวขึ้น เพราะตัดผมสั้น และดูมั่นอกมั่นใจมากกว่าเดิม

พิมพ์หันมาเห็นผม เธอยกมือขึ้นโบกๆ ผมก็โบกมือตอบแล้วเดินไปหา

ไหนอ่ะ แฟนเอ ไม่พามาเหรอ พิมพ์ถามทันทีที่ผมนั่งลง

ไม่ว่างน่ะ

เสียดายจังพิมพ์อยากเห็น อยากรู้จักจะตาย แฟนเอชื่ออะไรนะ

ป่าน

ชื่อน่ารักเสียด้วย อื้อ แล้วเอจะกินอะไรล่ะ พิมพ์สั่งเสต๊กไปให้น่ะ จำได้ว่าเอชอบ

ขอบใจนะ อะไรก็ได้แหล่ะ ผมบอก

เรานั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย เกี่ยวกับเรื่องว่าตอนนี้แต่ละคนทำอะไรอยู่  พิมพ์จบดอกเตอร์มา ก็กำลังจะไปเป็นอาจารย์ และก็ทำวิจัยอะไรไป พิมพ์ถามเรื่อง thesis ของผม เราเลยถกกันเรื่องวิชาการอยู่พักนึง จนพิมพ์บ่น

ไม่เอาล่ะเอ มาคุยกันเรื่องหนักสมองทำไมไม่รู้

ผมก็อดหัวเราะไม่ได้

แล้วอยู่ๆ พิมพ์ก็ถามขึ้นมาว่า

เอ แหวนที่ใส่น่ะ แหวนแต่งงานเหรอ

อื้ม

เอแต่งงานเมื่อไหร่นะ ทำไมไม่เห็นมีใครรู้เรื่องเลย ก่อนหน้าเนี้ยพิมพ์โทรหาเพื่อนๆ ตั้งหลายคน จะขอเบอร์เอน่ะแหล่ะ ก็ไม่เห็นมีใครบอกว่าเอแต่งงาน

ก็ไม่ได้บอกใครน่ะ แต่งเงียบๆ เท่านั้นเอง

ไปทำเขาท้องหรือยังไงเนี่ย  ถามซะผมแทบสำลักน้ำเลย

ไม่ใช่ๆ ผมโบกไม้โบกมือ

ไม่ได้ทำใครท้อง (ถึงทำก็ไม่ท้อง) เพียงแต่ว่าอยากจัดงานเงียบๆ เท่านั้นเอง ผมบอกพิมพ์

แล้วเจอแฟนคนนี้ได้ไงน่ะ

ผมก็บอกไปตามความจริง แต่แค่ไม่ได้บอกว่า ป่านมันเป็นใครที่ไหน

พิมพ์เอามือท้าวคาง มองหน้าผม ตอนผมเล่าเรื่องป่านให้ฟัง

เอเปลี่ยนไปเยอะนะ

หือ? เปลี่ยนยังไง

ไม่รู้สิ พิมพ์บอกไม่ถูกหรอก เมื่อก่อน ตอนเราคบกันอ่ะ เอยังไม่มีทีท่าจริงจังขนาดนี้เลย รู้ตัวหรือเปล่า

เหรอ

ใช่น่ะสิ แต่ตอนนี้นะ เอน่ะ เหมือนคนที่จะพูดไงดีล่ะ มาดเพลย์บอยหายไปหมดเลยรู้ไหม  พิมพ์มองหน้าผม

ตาโตๆ ของพิมพ์มีแววที่ผมอ่านไม่ออก

พิมพ์บอกตรงๆ นะเอ พิมพ์อิจฉาแฟนของเอคนนี้มากเลยรู้ไหม เพราะมันแสดงให้พิมพ์รู้เลยว่า ตอนนั้น เอไม่ได้รักพิมพ์ เท่าที่รักแฟนเอคนนี้ ตอนนี้เลย

ผมก็อึ้งไปครับ เพราะมันก็จริง

ขอโทษนะพิมพ์

ตาโตๆ ของพิมพ์เหมือนมีรอยรื้นของน้ำตาก่อนที่พิมพ์จะกระพริบตาไล่มันไป

พิมพ์ก็พูดไปงั้นแหล่ะเอ เรื่องเก่าๆ น่ะ พิมพ์ก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วแหล่ะ

แล้วพิมพ์ล่ะ ไปที่โน่นมีหนุ่มมาจีบบ้างไหม

มีเหมือนกันแหล่ะ แต่ไม่ว่างรับรักใครหรอก แค่เรียนก็ยุ่งจะตายแล้ว

แล้วเราก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องทั่วๆ ไปครับ และระหว่างที่ผมกำลังนั่งกินไปคุยไป ก็มี sms เข้ามาผมหย้บมากดอ่านแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้


กำลังจะไปกินข้าวกับลูกค้าแล้วนะคร้าบ คิดถึงจัง

ผมกด sms กลับไปประมาณว่า

คิดถึงเหมือนกัน ทางนี้ใกล้อิ่มแล้วครับผม

พิมพ์นั่งมองผม

แฟนล่ะสิ

อื้ม

มิน่าหน้าบานเชียว น่าอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจัง

คำพูดของพิมพ์ทำให้ผมอึ้งๆ ไป

แต่คุยเรื่องอื่นๆ ต่อไปครับ  เราคุยกันอีกพักใหญ่ ส่วนมากก็เป็นเรื่องเรื่อยเปื่อยอะไรไปตามเรื่อง เรื่องเพื่อนเก่าๆ เรื่องสมัยเรียน แต่เหมือนพิมพ์จะเว้นไม่พูดเรื่องระหว่างผมกับพิมพ์ มากเท่าไร

สักพัก พิมพ์ก็จะกลับครับ

ผมเลยแย่งพิมพ์จ่ายค่าอาหารมื้อนั้น

ถือว่าเป็นการเลี้ยงต้อนรับก็แล้วกันนะ ผมบอกพิมพ์

เราเดินไปที่ลานจอดรถด้วยกันครับ

ผมส่งพิมพ์ที่รถ พิมพ์หันมาหาผม

เอ พิมพ์ถามอะไรอย่างได้ไหม

ถามอะไรล่ะ

เอเคยรักพิมพ์จริงๆ หรือเปล่า

ผมอึ้งครับ กับคำถามนี้ 

พิมพ์ไม่รอคำตอบครับ เธอเปิดประตูรถ หันมาโบกมือให้ผม แล้วก็ขึ้นรถขับออกไป ผมมองไฟท้ายรถพิมพ์เลี้ยวออกตจากร้านไป ในหัวมีคำถามของพิมพ์ลอยค้างอยู่

ผมเดินมาที่รถ คิด

ถ้าถามผมตอนนั้น สมัยที่ผมจีบพิมพ์ ก็คงได้คำตอบว่ารักแหล่ะครับ ไม่งั้นจะไปตามเขาขนาดนั้นเหรอ แต่ถ้าเทียบกับที่ผมรักป่านตอนนี้ มันเทียบกันไม่ได้เลย

ผมเคยรักพิมพ์ แต่รักไม่มากพอที่จะหยุดตัวเองไว้ที่พิมพ์

แต่ผมรักป่าน แบบที่คิดว่าคงรักใครมากขนาดนี้ไม่ได้อีกแล้ว

จะว่าไป ผมก็ผิดกับพิมพ์ไว้เยอะนะครับ

แล้วก็ไม่รู้จะทำไง เพื่อไถ่โทษด้วย

เพราะแค่คำถามเมื่อกี้ ผมยังไม่รู้จะตอบพิมพ์ยังไงดีเลย




ผมขับรถกลับคอนโดครับ โทรบอกป่านว่าผมออกจากร้านแล้ว ป่านเองมันก็บอกว่ามันก็ว่าอีกไม่นาน มันก็จะกลับแล้วเหมือนกัน

เอ เป็นไรหรือเปล่า เสียงเหมือนไม่ค่อยสบายใจ ป่านมันถามผม

นิดหน่อยนะ กลับมาแล้วจะเล่าให้ฟัง ผมบอกมัน

อื้ม



ผมกลับไปที่คอนโด แล้วก็นั่งรอป่านที่โซฟา ตอนแรกก็ว่าจะไม่คิดอะไรนะครับ แต่ ก็อดคิดไปถึงตอนสมัยที่คบกับพิมพ์ไม่ได้

ผมเอาแต่ใจมากมาย หลายครั้งที่พิมพ์มายืนรอผมเตะบอลตอนเย็น โดยที่ผมเอาแต่สนุก ไม่คิดจะถามสักคำว่าจะรีบไหม จะไปกินข้าวก่อนไหม หรือแม้แต่แค่ เรียนเป็นไง

ไปไหนมาไหน ผมเป็นคนเลือก และพิมพ์ก็ตามใจตลอด

จะว่าไปพิมพ์ก็ดีกับผมนะครับ ผมเองเสียอีก ที่เป็นคนลอยไปลอยมา

รัก แต่ไม่มากพอ ที่จะหยุด

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมถึงรู้สึกผิดมากมายขนาดนี้นะครับ

หรือเพราะผมรักใครคนหนึ่งแบบรักที่สุด รักแบบที่พร้อมจะทุ่มเททุกอย่าง

แบบที่ผมรักป่าน

แล้วผมก็อดกลัวไม่ได้ว่า วันนึง สิ่งที่ผมทำไว้กับพิมพ์ หรือคนอื่นๆ ความโลเล ไม่แน่นอนของผม จะเป็นกรรมกลับมาสนองผมเข้าสักวัน


และหากเป็นแบบนั้น แล้วผมต้องเสียป่านไป ผมก็คงทนไม่ได้


ผมคิดมากไปไหมครับ?

***********************************

แอบคนดูแลมาพิมพ์เหมือนเดิมครับ เมื่อวานหวิดเกือบโดนจับได้แน่ะ ช่วงนี้ต้องระวังหน่อยครับ คนดูแลดุมากๆ (ฮึ เห็นว่าเราไม่สบาย ดุได้ดุไป หายดีเมื่อไหร่ โดนแน่ๆ)

อ้อ ส่วนที่บอกว่า ไม่สบายให้ออกกำลังให้อะดรีนาลีนหลั่งเนี่ย ก็อยากลองนะครับ แต่เดี๋ยวจะพาอีกคนไม่สบายไปด้วย แล้วทีนี้ละแย่เลย ป่วยทั้งคู่ ทางโน้นงานยุ่งเสียด้วย เลยอดครับ เศร้า

********************

ส่งมาแค่นี้นะคะ เอบอกว่าเดี๋ยวถ้ามีโอกาสจะพิมพ์มาให้ใหม่

[Bg LoVe NT]

^
^
^

จิ้ม คุณนายยย


เอาน่าเอ อย่าคิดมากเรื่องพิมพ์มันผ่านไปแล้ว



มีคนดูแลดุๆ (แต่น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก)แบบนี้

เด๋วก็หายแล้วล่ะ

[Namehoto]

^

^

^

^

นี่ก็จิ้มไวไปไหมคะ คุณพี่



แอร๊ยยยยยย 999

[Bg LoVe NT]

^

^

^

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เค้าพลาดดดดดดดดดดดด

999

ชิ คุณนายสอยไปเฉยเลย

เอา

1 0 0 0  ก็ได้


กีสสสสสสส เลขสวยเหมือนกันแหละ

[The Lover]

ป่วยยังขยันขนาดนี้ ยังไงก็หายไวไวนะคับ

แอบคนดูแลมาพิมพื ระวังนะครับ จับได้ขึ้นมา พี่เอหัวแบะแน่ๆ

[dahlia]

ชอบการกระทำของคุณเอ อะ  ดูแล้วมันแฟร์ดี เคลียร์ทุกอย่างใสกิ๊ง

ขอบคุณคนป่วยนะคะ หายเร็วๆ นะ

[SunLoveMoon]

รักเอ
รักเอ
รักเอ
รัก ป่าน
รัก ป่าน
รัก ป่าน
รัก เอ ป่าน
รัก ความรักของ เอ ป่าน
รักแท้มีอยู่จริง
ไม่ไหวแล้ว
ซึ้งใจ
กลั่นนําตาไม่อยู่
รักกันตลอดไปนะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

นี่ขนาดป่วยนะเนี่ย พี่เอ ยังอุตส่า มาโพสต์เช้า-เย็น

ขยันจริงๆ แต่ปมตอนท้าย นี่น่าสนใจมากคราบ

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมถึงรู้สึกผิดมากมายขนาดนี้นะครับ

"หรือเพราะผมรักใครคนหนึ่งแบบรักที่สุด รักแบบที่พร้อมจะทุ่มเททุกอย่าง แบบที่ผมรักป่าน

แล้วผมก็อดกลัวไม่ได้ว่า วันนึง สิ่งที่ผมทำไว้กับพิมพ์ หรือคนอื่นๆ ความโลเล ไม่แน่นอนของผม

จะเป็นกรรมกลับมาสนองผมเข้าสักวันและหากเป็นแบบนั้น แล้วผมต้องเสียป่านไป ผมก็คงทนไม่ได้ "

ขอให้พี่เอหายเร็วนะคราบ อิๆ

 

[bixzz]

  หายเร็วๆ นะครับ...
ถ้าแอบคนดูแลได้ ก็มาลงต่อแล้วกันนะครับ
ผมว่าพิมพ์ก็น่าจะเข้าใจนะครับเพราะมันก็ผ่านมานานแล้ว
แต่ละคนก็มีทางของตัวเองที่จะก้าวไปข้างหน้าต่อไป

[maabbdo]

หายเร็วๆน้า

 

[boboaje]

 ......... อยากได้  อยากได้ อยากได้อ่ะ  พี่เอ หาจะเจอหนูก่อนอ่ะ ... กาซิก .. กาซิก ใครว่าพี่ชายเราหื่นอย่าง

เดียว .... ออกจะ หล่อ  แมน แฮนซั่ม ... อิอิอิ .......ได้รู้เรื่องที่ทุกคนทั้งหลอก และต้องใจถามแล้วสบายใจอ่ะ

....... ว่าไม่ได้นะค่ะ พี่เอ หลายคนคงเป็นเหมือนหนูอ่ะค่ะ หวังไว้ว่าเจ้าของเรื่องและคนที่เค้ารักจะได้อยู่ด้วยกัน


จนถึง ณ ปัจจุบัน สุดท้าย ....... เศร้า พวกเราก็เศร้าตามไปด้วยนะค่ะ ต้องกระแซะถามให้กระจ่างค่ะ จะได้ไม่หัวใจวายตอนจบไงค่ะ 

........... รักษาสุขภาพนะค่ะ  :กอด1:อย่าไปฟังที่พี่พี่เค้าบอกกันมากน้า เดียวคนดูแลเปื่อยไปด้วยอ่ะ สงสารพี่เค้าค่ะ ....


....... พี่นาเมฮ์ก็รักษาสุขภาพนะค่ะ  ...... ขาดบก.ไปพวกเราจะอยู่เยี่ยงไร ....

[Otaku]

ขอให้หายเร็วๆนะพี่เอ

ในที่สุดก็อ่านทัน พี่เอกับพี่ป่านหวานเกินไปแล้วอิจฉาอ่ะ 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[nana]

 

[โจ๊กกุ้ง]

รออ่านอยู่เสมอนะคะ

[Namehoto]

แอบส่งมาอีกตอนแล้วค่ะ

*************************

ไม่คุยมากนะครับ รีบพิมพ์ๆ


****************************


ผมนั่งอยู่แบบนั้นจนป่านกลับมาครับ พอมันเข้ามาเห็นผมนั่งอยู่ มันก็เดินมานั่งข้างๆ

เอ ไม่สบายใจเรื่องอะไร หน้าเครียดเชียว

ผมหันไปแล้วเอนตัวลงนอนตักมันครับ

ไม่ค่อยสบายใจน่ะป่าน รู้สึกตัวเองผิดยังไงไม่รู้  ผมบอกมันไปตามตรง

เรื่องพิมพ์เหรอ

อื้ม

ป่านมันลูบหัวผมเบาๆ ครับ

เล่าให้ป่านฟังได้ไหมอ่ะ

ได้สิ ก็กะจะเล่าให้ป่านฟังอยู่แล้วล่ะ

แล้วผมก็เล่าเรื่องที่ผมไปกับพิมพ์วันนี้ให้มันฟังครับ รวมทั้งที่พิมพ์พูดกับผมด้วย และคำถามที่พิมพ์ถามผมไว้

พิมพ์เข้าใจว่าป่านเป็นผู้หญิงสินะ

อื้ม เอก็ไม่ได้บอกอะไร ไม่รู้ว่าถ้ารู้ จะยิ่งไปกันใหญ่หรือเปล่า

ผมดึงมือมันอีกข้างมาจับไว้ แนบอกตัวเอง

แล้วเอรักพิมพ์หรือเปล่าล่ะ

ตอนนั้นก็รักนะป่าน ตอนนี้ มันก็ยังไงดีละ รู้สึกเหมือนเราทำผิดกับเขาไว้อ่ะ แล้วมันก็แบบ เขาก็ดีกับเอมามาก ที่เลิกกันไป เพราะมันห่างกันไปเองด้วย

ป่านมันเงียบไปพักนึงครับ มือมันลูบผมผมอยู่ ผมมองหน้ามัน แต่มันมองเลยไปนอกหน้าต่าง

เอ

หือ

เออยากกลับไปคบกับพิมพ์ไหม  มันถามผม โดยที่ไม่ได้มองหน้าผม

ผมลุกขึ้นจากที่นอนอยู่กับตักมันทันที จับไหล่มันให้หันมา แต่ป่านมันหลบตาไม่สบตาผม

ป่าน ทำไมป่านถามยังงี้ล่ะ  

ไอ้ป่านยังไม่สบตาผม

ก็ไม่รู้สิ ถ้าเอคบกับพิมพ์ มันก็ไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ กันแบบคบกับป่านหรอก แล้วเอก็ไม่ต้องมานั่งรู้สึกผิดหรือไม่สบายใจ จะไปไหนก็ลำบาก

ป่าน  ผมจับหน้ามันให้หันมามองตาผม มันมอง แต่ก็หลบตา ผมเห็นตามันแดงๆ

แต่เอไม่ได้รักพิมพ์ เหมือนที่รักป่านนะ ผมบอกมัน

ที่เอรู้สึกผิดแบบนี้ เพราะเอรักพิมพ์ไม่มากพอ ที่จะหยุดอยู่กับพิมพ์ได้ เอไม่ได้รักเขาเหมือนที่รักป่าน ยิ่งตอนนี้ เอแค่สงสาร และรู้สึกผิด แต่กับป่าน เอรักป่านมาก และจะไม่ยอมเสียป่านไป ที่เอกลัวคือ กลัวว่าไอ้สิ่งเลวๆ ที่เอเคยทำมา ที่เคยทำร้ายหัวใจคนอื่น จะย้อนมาทำให้เอต้องเสียป่านไปต่างหาก

ผมพูดยาวเหยียด ใจสั่นไปหมดเลยครับ ตอนมันพูดแบบนั้นออกมา

ไอ้ป่านมองตาผม

ผมมองตามัน เสียงสั่นตอนพูดต่อ

อย่าพูดแบบนั้นอีกนะ เอไม่มีใครแล้วนอกจากป่านคนเดียว

ไอ้ป่านน้ำตาคลอ มันโผมากอดผมไว้แน่น

อย่าพูดแบบนั้นอีกนะป่าน

ผมน้ำตาไหล บอกตรงๆ ครับ ผมกลัวมาก กลัวที่จะเสียมันไป ไอ้ที่ทำให้ผมเครียดจริงๆ แล้วไม่ใช่คำถามจากพิมพ์หรอก แต่เป็นความคิดที่กลัวว่าวันนึง ผมจะเสียป่านไปต่างหาก

เอ เอจะกลัวทำไม ป่านไม่มีวันไปไหนหรอก มันอู้อี้อยู่กับไหล่ผม ผมก็กอดมันไว้แน่น

ป่านสิ พอเอพูดแบบนั้น รู้สึกผิดแบบนั้น ป่านก็กลัวว่าเอจะกลับไปหาคนที่ดีกับเอขนาดนั้น มันเริ่มสะอื้นครับ

ไม่มีทางหรอกป่าน เอบอกแล้วไง เอไม่ได้รักพิมพ์แล้ว จริงๆ เอไม่เคยรักใครเท่ากับที่เอรักป่านอยู่ตอนนี้เลยนะ ป่านรู้ไหม

ผมกอดมันแน่น พูดไป ร้องไห้ไป ไอ้ป่านก็สะอื้นอยู่กับไหล่ผม (บางคนคงแบบ นี่มันจะดราม่าอะไรนักหนา แต่ตอนนั้นก็บอกไม่ถูกครับ หลายสิ่งหลายอย่าง มันทำให้ผมพูดไปร้องไห้ไปแบบนั้น)

อย่าพูดแบบนั้นอีกนะป่าน เอฟังแล้วใจหาย ผมบอกมัน

อื้ม

ผมคลายแขนออก ดันไหล่ให้มันมามองตาผม

เอรักป่านนะครับ รักมาก รักแบบที่ไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อนเลย ผมพูด

ป่านก็รักเอนะ

แล้วผมก็ดึงมันมาจูบครับ เราจูบกัน แล้วผมก็จูบซับน้ำตาให้ป่านมันด้วย เราจูบกันแล้ว จูบกันอีก แล้วด้วยอารมณ์ ด้วยอะไรหลายๆ อย่าง ทำให้ผมต้องการมันตรงนั้นและเดี๋ยวนั้น

ป่าน ผมกระซิบกับปากมัน

หือ มันจูบตอบผม

ทำกันตรงนี้นะ เออยากกอดป่าน ผมบอกมัน

ป่านมันไม่ตอบอะไรครับ มันจูบผม แล้วก็เอามือมาแกะกระดุมเสื้อผมออก นั่นก็แทนคำตอบทั้งหมดแล้ว

ผมกับมันช่วยกันปลดเปลื้องเสื้อผ้าของอีกคนออก ผมจูบมันไปทั้งหน้า ซอกคอ แล้วก็วนกลับไปที่ปากอีก

ไม่ช้าเราก็เปลือยเปล่ากันทั้งคู่ เสื้อผ้ากระจัดกระจายอยู่รอบตัวโดยที่เราไม่ใส่ใจ

ไอ้ป่าน เอนตัวหงายลงไปกับโซฟา มันยกขาข้างนึงขึ้นพาดพนักพิงไว้ และยื่นมือมาหาผม

ผมจับมือมัน แล้วเอนตัวทาบลงไปทั้งตัว

เราจูบกัน สัมผัสร่างกายกันและกัน

ผมต้องการมันและมันก็ต้องการผม เราอยากบอกกันว่ารัก บอกด้วยทุกๆ สัมผัส ทุกๆ อย่าง

มีเพียงผมกับป่านเท่านั้น

ไม่มีตัวช่วย ไม่มีอะไร เพราะมันไม่ยอมให้ผมลุกออกจากตัวมัน มีแต่น้ำเยิ้มที่ของมันและของผม ที่ผมปาดไปใช้ ผมกลัวมันเจ็บ แต่มันบอกว่ามันทนได้ มันไม่อยากเสียเวลาอะไรอีก ไม่อยากให้ผมลุกไปจากที่กอดมันไว้แบบนี้

ผมสอดใส่เข้าไปในตัวมัน ทีละน้อย ไอ้ป่านขมวดคิ้ว จิกมือลงบนต้นแขนผม

เจ็บหรือเปล่า เจ็บไหม ผมถามมันตลอด

มันฝืดกว่าทุกครั้งที่ผมใช้เจลช่วย

ไอ้ป่านส่ายหน้า แล้วมันก็กัดฟันเด้งเอวสวนขึ้นมา ของผมถลำพรวดเข้าไปในตัวมัน พร้อมเสียงคราง ซี๊ดดดดดดดด จากป่าน

ยิ่งช้า ยิ่งเจ็บ มันกระซิบบอกผม

เจ็บไหม โธ่ป่าน ผมกดตัวไว้นิ่งๆ ไม่กล้าขยับอะไรทั้งนั้นเพราะกลัวมันจะยิ่งเจ็บ

ไอ้ป่านกอดผมไว้ ก่อนที่มันจะเป็นคนเริ่มส่ายสะโพกช้าๆ

ขยับเถอะเอ ป่านไม่เจ็บแล้ว มันบอกผม

นั่นแหล่ะครับ ผมถึงเริ่มจังหวะของเรา

ทุกครั้งที่ร่างกายผมเคลื่อนไหวอยู่ในตัวมัน ทุกครั้งที่เรา make love กัน มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมรักมันจริงๆ มันไม่เหมือนสัมพันธ์ชั่วครั้งชั่วคราว กับคนไหนๆ ที่ผมเคยผ่านมา  

ผมบอกมันซ้ำๆ ว่ารัก รัก รัก และมีแต่มันคนเดียวเท่านั้น ไอ้ป่านก็ตอบสนองผมด้วยคำว่ารักเหมือนกัน

สิ่งที่ผมกลัว สิ่งที่ผมกังวล มันก็ไม่หายไปหรอกนะครับ เพราะไม่มีใครรู้อนาคต แต่ผมขอเพียงว่า ตราบใดที่ผมมีมันอยู่ในอ้อมแขน ได้กอด ได้มองตา ได้เป็นของกันและกันแบบนี้

ผมจะดูแลมันให้ดีที่สุด

แล้วก็จะไม่มีวันปล่อยให้มันไปจากอ้อมแขนผมเป็นอันขาด



ผมกอดมันอยู่บนโซฟา ไอ้ป่านซบอยู่กับตัวผม เรายังเปลือยเปล่า แต่ผมยังไม่อยากลุกไปไหน อยากกอดมันไว้แบบนี้

ป่าน

หือ

เอรักป่านนะครับ

ป่านยันตัวขึ้นมามองหน้าผม ก่อนจะก้มลงมาจูบผมเบาๆ ที่หน้าผาก

ป่านก็รักเอครับ

ผมกอดรอบตัวมัน ดึงให้มันขึ้นมานอนบนตัวผม

ไม่หนักเหรอ มันถาม

ไม่หรอก

ป่านซบหน้าลงกับอกผม

เอไม่กลัวเหรอ ถ้าป่านต้องปิดบังเรื่องของเรากับคนอื่นๆ ไปตลอด

ไม่หรอก

ไม่อึดอัด ไม่ลำบากเหรอ

ไม่เลย

ไม่เสียใจเหรอ ถ้าป่านจะบอกกับคนอื่นๆ ได้แค่ว่าเอเป็นเพื่อนป่าน หรือเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกัน

ไม่ครับ

ทั้งๆ ที่เอก็มีโอกาสใช้ชีวิตปกติเนี่ยนะ

ป่าน งั้นเอถามป่านกลับบ้างได้ไหม ว่าป่านล่ะ ไม่อึดอัดใจ ไม่ลำบากใจเหรอ ที่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อยู่กับเอ

ไม่อ่ะ

ทั้งๆ ที่เอเป็นคนเริ่มขอให้ป่านมาคบกับเอง โดยที่ป่านเองจะปฏิเสธก็ได้น่ะเหรอ

อื้อ

เห็นไหม เราก็คิดตรงกัน เพราะงั้นไม่ต้องถามเอแล้วนะครับ ผมพูดแล้วลูบหัวไอ้ป่านที่ซบอยู่กับอกผม

ไม่ว่าจะต้องอดทน หรือปิดบังอะไรไงแค่ไหน เอก็ขอแค่มีป่านแบบนี้ล่ะ ใครจะไม่เข้าใจ จะคิดยังไง ช่างเขา ผมบอกมัน

ป่านก็เหมือนกัน




ความรักนี่แปลกนะครับ มันเปลี่ยนแปลงคนเราได้มากมาย ทำให้เราอยากทำอะไรให้ดี เป็นคนดี อดทน แค่ขอให้คนที่เรารัก มีความสุข เราก็พร้อมจะทำ

แต่ผมก็รู้ว่ามันก็ไม่ได้มีด้านดีอย่างเดียว ความรักบางทีก็ทำร้าย ทำให้เราเสียใจ ทำให้เราไม่เข้าใจกันได้เหมือนกัน แต่อยู่ที่ว่า เราจะรักกันและกันมากพอไหม ที่จะอภัย ที่จะรับฟังอีกฝ่ายนึง

เพราะถ้าเรารักใครสักคนมากพอ

เราจะไม่รู้สึกว่ามันเหนื่อย หรือเสียใจเลย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

แค่เรามีเขา มีคนที่เรารัก มีสายตาคู่นั้น มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ หรือแม้แต่บางทีที่เราร้องไห้ แต่แค่มีอ้อมแขนคอยปลอบโยนกันและกัน

เรื่องร้ายก็จะผ่านไป












วันนี้ผมเพ้อๆ นะครับ ไม่รู้เพราะยาด้วยหรือว่าเพราะพอนึกย้อนกลับไปตอนนั้น มันก็เป็นสิ่งที่พิสูจน์อีกอย่างว่า ป่านมันก็รักผมมาก

แต่ตอนนี้คงเพ้อได้แค่นี้แหล่ะครับ เดี๋ยวเกิดคนดูแลกลับมาเห็นเข้า ผมจะโดนดุอีก

ขอบคุณสำหรับการเดินทางมาถึงโพสที่ 1000 (กว่า) ของเรื่องเล่าของผมกับป่านนะครับ ขอบคุณทุกคนจริงๆ ที่เข้ามาร่วมรับรู้เรื่องราวของเราสองคนครับ


พูดเหมือนจะจบเนาะ แต่ยังหรอกครับ ยังมีเรื่องเล่าอีกเยอะแยะจะมาเล่าให้ฟัง

วันนี้ลาไปก่อนนะครับ

ขอบคุณทุกคนมากๆ ครับ

************************

[knight_king]

จิ้มคุณนายยยย

เพิ่งได้เข้ามา

ยุ่งทั้งวันเลย


พี่เอ หายเร็วๆ นะค้า
(ฮอตทิปส์  : พี่เอคะ เวลาป่วยนี้ อ้อนแหลกเลยค่ะ พี่ป่านไม่กล้าดุหรอก อิอิ)

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

รักกันนานๆนะคราบ

 

[Mint]

 

[SunLoveMoon]

ขอบคุณ คนป่วย
ที่ มา ลงเรื่องราว ดีๆให้อ่าน
อ่านแล้วก็ชื่นใจ
รักกัน นานๆ นะ เอ ป่าน
นาน เท่า นาน

[EDICIUS]

>>>เพราะความรักจริงๆ... 


.

[Bg LoVe NT]

  น่ารักที่สุดดดดดดดด

[blackberry2214]

อ่านไป ยิ้มไป

มีความสุขกับเรื่องราวของพี่สองคน


รักกันตลอดไปนะครับ


^_____________^