หัวข้อ: IN CONTROL ... ในปกครอง : Special Chapter : NubNab : July 17, 18 : P.115

[catka12]

เจิ้น!!จัดการตัวการหลุมดำของน้องด่วนค่ะ  ...เดี๋ยวมันกินน้องไปนะ 

[Pam_ban]

ชอบโมเม้นที่เจิ้นถูกคนสนิทกวน แล้วโกรธไม่ได้จริงจัง  ทำให้ดูเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ที่มีหลากหลายอารมณ์ได้เหมือนกัน 


ขอให้จัดการตัวกระตุกหลุมดำของเจ้าจันทร์ได้ในเร็ววันนะคะเจิ้น 


รอตอนต่อไปค่ะ


 

[kataiyai]

สงสารคุณเอ็ม

[คุณซี]

เจ้าจันทร์กับคุณหลุมดำ นั่ลล้าคคคค

[A_Narciso]

คุณตาจันทร์  ของหลานทั้งสีตัว

[ืniyataan]

อยากตั้งเจิ้นเป็นเจ้าลัทธิ เข้าใจชักจูงอ่ะ 

[Chise]

จะจับใครไม่จับ คิดจะจับเจิ้น อริญควรหายไปจากวงการเลยจะดีมาก

[Septemberry]

รอเจิ้นมาจัดการกับนางอริญ !!!!! เอาให้หมดงานในวงการไม่ได้ผุดได้เกิดไปเลยยยยย ลำไยยยยยยยย

[Snowermyhae]

เห็นเจ้าจันทร์โตขึ้นแล้วรู้สึกว่าเจิ้นแก่ตัวลง 

[เป็ดอนุบาล]

  ชอบเวลาจันทร์มโน

[Natti]

รำคาญ 555

[JanJanIsHappy]

น้องงงงงงง

[PAiPEiPEi]

555555 ชอบพี่เอ็มจัง 

[TheWanFah]

รอดูเจิ้นจัดการกับอริญ

[BAKA]

ทำไมพี่เอ็มแอบร้าย 55555

[drasil]

โมเม้นเจิ้นกับเอ็มนี่ตลกสามช่าดีมาก จังหวะมันได้ ชอบ 55555

[IamLonelygirl]

มูนนนนนี่
หึงไปเลยยลูกกกกกก
เอาเลยยยยยแบบบบเต็มที่
ยายอริญนี่มาถึงขึ้นห้องนอนแล้วว
ถถถถถ
พี่เอ็ทน่ารักก

[labelle]

เอ็มคือผู้รับกรรมที่แท้จริง เคืองน้องไม่ได้
ก็จะมาลงกับเอ็มแทน 5555

เจ้าจันทร์คะ หนูจะเรียกร้องมากขึ้นไม่ได้นะ
ถึงจะโตขึ้น แต่เรื่องนี้ไม่ต้องเข้มขึ้นก็ได้
ความคิดเจ้าจันทร์คือที่สุด คิดตามได้ยาก
แหวกแนว และโลกสดใส อย่างน้อยก็ไม่ทำน้องนอยด์ล่ะนะ

ถึงขั้นร้องไห้ตอนรู้ว่าน้องนุ่มท้อง โถ เจ้าจันทร์

เจิ้นทำเป็นเล่นตัวตอนน้องเรียกร้องนะ
รู้ทันหรอก ชอบล่ะสิ ให้น้องเข้าหาเองน่ะ

[donut4top]

ชอบเวลาลูกน้องพูดเล่นกับเจิ้นแล้วเจิ้นทำแบบนี้ใส่ ฉากหน้าที่แสนอ่อนโยนมีให้เจ้าจันทร์คนเดียว หูย อยากอ่านตอนที่เจิ้นยังเป็นวัยรุ่นตัวร้ายเลยค่ะ ต้องแซ่บมากแน่ๆ

[mystery Y]

สู้ๆเจิ้น ฮ่าๆ

[Mayana]

เป็นคุณตาแล้วมูนนี่น้อย 

[JanJanIsHappy]

เจิ้นคือหลัววววว

[namaquaru]

ชอบพี่เอ็มอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[musiclove]

 

[twinmonkey0311]

 

[Cloudnine]

เราเพิ่งอ่านจบภาคแรก ชอบมากกกกก เนื้อเรื่องยาวได้ใจ
จันทร์เป็นคนตลกใช่มั้ย ความคิดของจันทร์แต่ละอัน ฮาๆทั้งนั้น
เจิ้นหลงน้องขั้นสุด เปย์หนัก  พระเอกมั่กๆ
เราชอบลุงหยางด้วย ลุงแกเถื่อนดี5555

รอติดตามต่อภาค2  ขอบคุณคนเขียนนะคะ นิยายคุณอ่านแล้วแฮปปี้จริงๆ
 

[bambooiihallo]

Chapter Vl Happy Machine



   “พี่เอ็ม พี่เอ็มว่าน้องนุ่มจะเจ็บมากไหมตอนคลอดลูกๆ”



   วันนี้เจิ้นต้องไปเปิดตัวบัตรเครดิตก็เลยจะมาหาผมตอนเย็น แต่ว่าเจิ้นให้พี่เอ็มมาแทนก่อนตั้งแต่เช้าผมเลยพาพี่เอ็มมาดูกระต่ายที่ชมรม ตอนนี้น้องนุ่มพุงบวมป่องเลยเพราะมีเจ้าตัวเล็กๆอยู่ข้างใน



   “ก็อาจจะเจ็บนิดหน่อยนะ แต่พอเห็นลูกๆก็คงหายเจ็บ”



   “ผมกลัวน้องนุ่มเจ็บเยอะ เป็นห่วงจัง”



   “ธรรมชาติสร้างให้ผู้หญิงสามารถมีลูกได้ น้องนุ่มไม่เป็นอะไรหรอครับ”



   น้องนุ่มเป็นผู้หญิงก็เลยมีลูกได้ คนเราแต่งงานก็จะมีลูกแต่ผมมีไม่ได้แล้วก็เจิ้นก็อดมีแล้วเพราะผมยึดเจิ้นไว้กับตัวเอง แต่...ผมก็อยากมีลูก นั่นก็คือผมต้องแต่งงานกับผู้หญิงสักคน ถ้าทำแบบนั้นก็เท่ากับว่าผมจะทิ้งเจิ้น



   ไม่มีลูกก็ได้มั้ง...มีกระต่ายเป็นลูกก็ได้ แล้วเจิ้นอยากมีลูกเป็นกระต่ายเหมือนกันไหมอ่ะ พอเห็นน้องลิลลี่แล้วผมก็คิดว่าเด็กทารกน่ารักมากเลย



   “พี่เอ็ม...ผมอยากมีลูกอ่ะ แบบว่าลูกที่เป็นคน”



   “เด็กเลี้ยงไม่ง่ายเหมือนกระต่ายหรอกครับ กระต่ายไม่ต้องไปโรงเรียน แต่เด็กต้องไป ทั้งไปโรงพยาบาล ไปสนามเด็กเล่น ไปกินไอติม อีกหลายอย่างเลย”



   “งือ.... ยุ่งยากเหมือนกันเนอะ เลี้ยงกระต่ายก่อนแล้วกัน ศรรามทำไมเบ้หน้าใส่ผมอีกแล้วล่ะ อุตส่าห์ยกน้องนุ่มให้นะศรราม ต้องทำดีกับจันทร์เยอะๆสิ”



   ศรรามชอบแอบเบ้หน้าใส่ผมอ่ะ ผมอุตส่าห์ไม่ทำตัวเป็นพ่อตาใจร้ายแล้วก็ยอมรับศรรามนะ แต่มันชอบสะบัดตูดใส่แล้วก็เหมือนจะเหล่ตาใส่ผม เอ๊ะ หรือว่าศรรามตาเหล่อยู่แล้ว



   “เห็นเจิ้นเล่าว่าคุณจันทร์อยากรีวิวกระต่ายหรอครับ?”



   “ช่ายยย แต่เขียนได้ห้าบรรทัดเอง”



   “ให้พี่ช่วยไหม?”



   “เอ๋ ได้หรอ? ช่วยจริงๆนะ อยากเขียนแล้ววววววววววว”





   พี่เอ็มรับปากจะช่วยผมรีวิวกระต่าย แล้วพี่เขาก็ช่วยจริงๆด้วย พี่เอ็มบอกว่าเคยเขียนคอนเทนต์ให้ธนาคารเราอยู่เหมือนกัน เจิ้นชอบส่งพี่เอ็มไปเป็น Guest Speaker ตามมหาลัยด้วยเพราะเจิ้นพูดไม่รู้เรื่องเลยให้พี่เอ็มไปแทน พี่เอ็มเหมือนจะทำได้ทุกอย่างในโลกเลยอ่ะ หรือจริงๆผมควรจะจ้างพี่เอ็มบริหารช่อฟ้าดี เจิ้นจะได้มีเวลาให้ผมเยอะๆ แต่ช่อฟ้าเป็นธุรกิจของเยว่ เจิ้นคงไม่วางใจให้คนอื่นทำแทนหรอก ถึงจะเก่งแบบพี่เอ็มก็เถอะแต่ก็เป็นคนนอกอยู่ดี



   “ทำไมพี่เอ็มเก่งจัง”



   “ไม่ง่ายหรอกครับ ต้องฝึกฝนกันทั้งนั้น”



   “ทำไมมาเป็นเลขาเจิ้นอ่ะ ผมว่าพี่เอ็มเป็นผู้บริหารธนาคารได้สบายเลยนะ”



   “พี่เป็นนักเรียนทุนของเยว่มาก่อนครับ เลยรู้จักเจิ้นมานาน มันเป็นเรื่องของการตอบแทนบุญคุณด้วย เลขาคนอื่นก็เก่งแต่คนที่จะรู้ใจเจิ้นจริงๆแทบไม่มี พี่ไม่วางใจให้คนอื่นดูแลเจิ้น ถ้าไม่นับฐานะเจ้านาย พี่ก็เห็นเจิ้นเป็นน้องชายคนหนึ่ง”



   “พี่เอ็มรักเจิ้นจังเลย”



   เหมือนจะคุ้นๆว่าก่อนมาเป็นเลขาเจิ้น พี่เอ็มก็เป็นผู้ช่วยฝ่ายไหนสักฝ่ายมาก่อน ทำงานกับพ่อเจิ้นอีกทีแล้วเจิ้นถึงดึงตัวมาเป็นเลขา แล้วสารพัดเรื่องส่วนตัวของเจิ้นก็เป็นพี่เอ็มดูแลหมดเลย



   ที่ผมอยากจะเป็นในอนาคตก็คือคนที่จะดูแลเจิ้นได้ทุกเรื่องแบบพี่เอ็มนี่แหละ แต่พี่เอ็มเก่งเกินไปอ่ะผมจะแย่งตำแหน่งนี้จากพี่เอ็มมาได้ยังไง ผมต้องเป็นผู้ช่วยเลขาไปก่อนค่อยๆเรียนรู้จากพี่เอ็ม



   “พี่เอ็มสอนผมดูแลเจิ้นด้วยนะ”



   “คุณจันทร์ก็ดูแลเจิ้นอยู่แล้วนี่ครับ”



   “ผมหรอ ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”



   “ดูแลความรู้สึก พี่ดูแลเจิ้นไม่ได้ทุกเรื่องหรอก อย่างน้อยพี่ก็สร้างความสุขให้เจิ้นไม่ได้ แต่คุณจันทร์ทำได้ เจิ้นมีความสุขเพราะคุณจันทร์ครับ”



   “จริงอ่ะ ผมเป็นเครื่องผลิตความสุขของเจิ้นหรอ ผมเป็นตัวนำโชคของเจิ้นด้วยนี่นา นอกจากผลิตความสุขแล้วยังผลิตโชคด้วย เอ้ะ ทำไมเป็นพี่เป๊กไปแล้วล่ะ...เป๊ก ผลิตโชค คิก...อันนี้ก็ จันทร์ ผลิตสุข เราอาจจะต้องออกซิงเกิ้ลด้วยกัน ผมจะกลายเป็นนักร้องดังแบบเขาไหม แบบว่าเป๊กกับจันทร์เข้ากันดี”



   “ขั้นแรกคุณจันทร์ต้องร้องเพลงเป็นก่อนนะครับ ส่วนเรื่องที่ว่าคุณจันทร์เป็นเครื่องผลิตความสุขของเจิ้นก็คงใช่”



 “มิน่าถึงหิวบ่อยเพราะผลิตความสุขให้เจิ้นเยอะแยะนี่เอง เฮ้อ...ที่พุงกลมๆนี่เพราะมีความสุขสำรองให้เจิ้นเยอะเลยใช่ไหมอ่ะพี่เอ็ม”



   “อันนั้นกินเยอะเองครับ อย่าไปโทษคนอื่นสิ”



   เนี่ยพี่เอ็มก็แบบเนี้ยยยยยยย ภายนอกนะพี่เอ็มเหมือนจะเป็นคนสุขุมนุ่มลึก แต่นอกเวลางานนะโอ้โหชอบแกล้งตลอด ตอนอยู่สิงคโปร์เห็นหน้ายิ้มๆแบบนี้ทิ้งผมมาแล้วเหอะ



   “พี่เอ็มต้องชอบแกล้งเจิ้นแน่เลย ใช่ไหม?”



   “ใครจะไปกล้าแกล้งเจิ้นล่ะครับ โดนไล่ออกพอดี”



   โกหกแน่นอน! แวบหนึ่งผมคิดว่าพี่เอ็มเป็นจิ้งจกหางฟูที่จะขย้ำกระต่ายกิน คราวหลังไม่พาพี่เอ็มมาแล้วเดี๋ยวพี่เอ็มกินน้องนุ่มกับลูกๆ แต่ศรรามกินได้นะไม่เป็นไร





   พี่เอ็มถ่ายรูปกับศรรามหลายรูปเลย แต่ว่าไม่ได้ถ่ายกับน้องนุ่มเพราะตอนนี้น้องนุ่มต้องระวังตัวเองเยอะๆ ถ้าอุ้มไม่ถูกวิธีอาจจะส่งผลกระทบต่อเจ้าตัวเล็กในท้อง ก็เลยได้แค่ถ่ายจากนอกกรง



หลังจากเสร็จจากชมรมวิจัยกระต่ายเราก็ไปห้องสมุดกันเพราะพี่เอ็มจะช่วยผมคิดคอนเทนต์รีวิวกระต่าย



“ลองทำเป็นแนวไดอารี่ดูไหมครับ? เหมือนเป็นคอนเทนต์แนวไดอารี่ที่พูดถึงกระต่าย จะได้ไม่ต้องเขียนภาษาทางการด้วย ไม่ต้องรูปเยอะด้วย แค่เล่าว่าวันนี้ทำอะไรบ้างกับพวกกระต่าย”



ผมบอกกับพี่เอ็มว่าเขียนแนวความรู้ผมก็กลัวเขียนไม่ถูก ภาษาเขียนผมก็ไม่ได้ดีมาก จะถ่ายรูปเยอะๆก็ถ่ายไม่เก่ง การเขียนเป็นไดอารี่แบบพี่เอ็มแนะนำน่าจะมาถูกทาง



ไดอารี่อันแรกของผมเลยเป็นเรื่อง การเลือกชมรมที่อยากจะเข้า แล้วก็เลือกชมรมวิจัยกระต่ายเพราะชอบกระต่ายอยู่แล้ว พอมาเจอเจ้ากระต่ายพวกนี้ก็เลยตกหลุมรักไปเลย



เนื้อหาที่เขียนก็ไม่ได้เยอะ ประมาณสิบบรรทัด พี่เอ็มบอกว่าพอแล้วล่ะเราแค่เล่าเรื่องเฉยๆ แล้วก็เลือกภาพเด็กๆในชมรมของผมที่ผมถ่ายไว้มาหนึ่งรูป



ตอนนี้ผมเลยมีแฟนเพจไว้รีวิวกระต่ายที่พี่เอ็มสร้างให้เรียบร้อยแล้ว และมีไดอารี่อันแรกแปะลงไป ผมรีบบังคับให้คิวกดไลค์ ให้พ่อด้วย ลุงหยางด้วย จริงๆลุงหยางไม่ได้เล่นเฟสบุ๊กหรอก แต่ผมให้พ่อบังคับลุงสมัครแล้วมากดไลค์ผม พี่เอ็มก็ช่วยกด ตอนนี้ผมเลยมีแฟนเพจทั้งหมดสี่คน พี่เอ็ม พ่อ ลุงหยาง คิว



   เดี๋ยวผมจะไปบังคับให้ปู่มากดไลค์ คุณพ่อคุณแม่เจิ้นด้วย คุณป้าแม่บ้าน แล้วก็เจิ้นต้องกดอยู่แล้ว พี่ๆเลขาอีก พี่บอดี้การ์ดอีก รวมๆกันน่าจะได้สิบกว่าคนแหละ



   “ผมจะไปชวนคนที่ช่อฟ้าช่วยกดไลค์ แต่ไม่ต้องทำให้นะ อันนี้ต้องทำเอง เพราะว่าไม่เกี่ยวกับงานห้ามไปบังคับพนักงาน เดี๋ยวเขาไปแอบบ่นว่าผมใช้เส้นเจิ้น”



   “งั้นทำลิงค์เป็น QR โค้ดแล้วไปแปะที่บอร์ดข่าวสารดีไหมครับ? ใครสนใจจะได้สแกน”



   “อื้อ เอาแบบนั้นก็ได้ ขอบคุณครับพี่เอ็ม”



   พี่เอ็มช่วยเปลี่ยนลิงก์แฟนเพจผมเป็นคิวอาร์โค้ด ออกแบบใบปลิวที่มีรูปน้องนุ่มกับคำเชิญชวนน่ารักๆ ว่า ‘ตามติดชีวิตกระต่ายน่ารัก’ ที่ผมคิดเอง พี่เอ็มจะไม่ช่วยผมออกไอเดีย แต่เขาจะช่วยดูให้เฉยๆว่าโอเคหรือยัง เขาบอกถ้าใส่ไอเดียเขามันก็จะกลายเป็นงานเขา ซึ่งผมก็เห็นด้วย ผมจะต้องหัดทำด้วยตัวเอง ตื่นเต้นจังถ้าทำไปนานๆจะมีคนมากดไลค์เยอะๆไหม แล้วผมก็จะเป็นเน็ตไอดอลหรือยัง จะได้ไปเป็นคนอบรมเรื่องกระต่ายหรือเปล่า



   เจิ้นมาหาผมตอนเย็นแล้วพี่เอ็มก็กลับไป ผมอวดเจิ้นเรื่องแฟนเพจกับใบปลิวที่พี่เอ็มช่วยทำ เจิ้นช่วยกดไลค์แฟนเพจแล้วก็มาไลค์ไดอารี่ผมด้วย ตอนนี้เพื่อนมัธยมก็มาช่วยกดเพราะผมแชร์ไปในกรุ้ป ทุกคนให้กำลังใจผมกันหมด



   มีเพื่อนดีนี่ดีจังเลย...



   ผมกับเจิ้นไปชมรมวิจัยกระต่ายเพื่อดูน้องนุ่มกับเพื่อนๆก่อน เจิ้นบอกว่าน้องนุ่มอ้วนขึ้นคงเพราะกำลังจะเป็นคุณแม่กระต่ายแล้ว



   วันหยุดกับเจิ้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว จะไม่เร็วได้ไงเล่าก็เจิ้นอ่ะยุบยิบทั้งวันไม่ได้ทำไรเลย เอาแต่ยุบยิบเยอะแยะไปหมด เฮ้อ... ถึงมันจะรู้สึกดีมากๆแต่บางทีเราก็ต้องรู้จักพักบ้างนะ ผมเหนื่อยอย่างกับวิ่งรอบสนามมา








   วันจันทร์ขณะที่ผมกำลังเรียนคาบแรกพี่ในชมรมก็โทรมาบอกว่าน้องนุ่มจะคลอดลูก!!!! ผมตกใจมากรีบดึงแขนคิว พูดอะไรไม่รู้เรื่องไปหมด คิวงงๆแต่พอจับใจความได้ก็รีบพาผมไปชมรมวิจัยกระต่าย



   สัตวแพทย์ที่มาดูแลเหล่ากระต่ายกับพี่หัวหน้าชมรมกำลังช่วยกันดูแลน้องนุ่ม ส่วนผมมือไม้สั่นไปหมด ผมกลัวน้องนุ่มเจ็บ กลัวเด็กๆไม่ปลอดภัย กลัวนั่นกลัวนี่ไปหมดเลยออกมายืนห่างๆ



   เกือบชั่วโมงน้องนุ่มก็คลอดหลานๆออกมาทั้งสิ้นห้าตัว!! เจ้าตัวเล็กตัวหนึ่งโดนบังตอนอยู่ในท้องก็เลยไม่เห็น ผมไม่ใช่ตาจันทร์หลานสี่ แต่เป็นตาจันทร์หลานห้า โอ้ยยยยยยยย เจ้าตัวเล็กตัวนิดเดียวมากเลย เหมือนตัวเท่านิ้วก้อยผมเอง ตาก็ยังปิดแล้วก็ไม่มีขนด้วย



   เราจัดสถานที่สำหรับลูกกระต่ายกับน้องนุ่ม คุณหมอบอกว่าอย่าไปกวนน้องนุ่มมาก แล้วตั้งสังเกตด้วยว่าน้องนุ่มจะเลี้ยงลูกไหม กระต่ายบางตัวไม่เลี้ยงลูก เราก็ต้องรีบหานมแพะมาให้แต่คุณไม่แนะนำวิธีนี้เท่าไหร่ เราสามารถฝากแม่กระต่ายตัวอื่นเลี้ยงได้แต่ปัญหาคือน้องนุ่มเป็นหม่ามี้ตัวแรกของชมรมก็เลยยากมาก



   คิวบอกว่าลุ้นไปกับผมแทบกลั้นหายใจ ผมก็ตื่นเต้นไปหมดแต่ก็กลัว กลัวว่าน้องนุ่มจะไม่รักลูก กลัวหลานๆถูกแม่ปฏิเสธเหมือนที่ผมเจอ



   ตอนเย็นผมแอบมาหาน้องนุ่มกับลูกๆอีกครั้งหลังจากทุกคนไปแล้ว ผมไม่อยากปล่อยน้องนุ่มคลาดสายตา ผมกลัว กลัวหลานๆจะไม่ปลอดภัย ถ้าเกิดน้องนุ่มไม่รักลูก ผมก็จะรักหลานๆเอง หลานๆจะมีผมเป็นกำลังใจ เหมือนที่ผมมีปู่ มีเจิ้น ศรรามอาจจะรักลูกก็ได้เหมือนที่พ่อรักผม



   ผมตั้งใจจะทำเสื้อผ้าให้หลานๆด้วย ตอนนี้ยังไม่กล้าตั้งชื่อเลยเพราะกลัวน้องนุ่มจะไม่รักลูก แต่ถ้าเจ้าตัวเล็กทั้งห้ายังอยู่ผมจะทำหมวกให้คนละอัน อาจจะมีชุดกระโปรงด้วย



   วันหยุดครั้งต่อไปผมเลยไปอยู่บ้านคุณแม่เจิ้นให้ท่านสอนถักหมวกกระต่าย เจิ้นมารับผมหลังจากให้อาหารน้องนุ่มแล้ว ฟีดแบคการเลี้ยงลูกของน้องนุ่มทำให้ผมปลื้มใจมาก ทุกตัวพุงกลมเป็นเจ้าอ้วนกันหมดเพราะได้กินนมแม่ คุณหมอบอกว่าน้องนุ่มยอมเลี้ยงลูก



   “ขอบคุณนะน้องนุ่ม...ที่รักลูกๆ น้องนุ่มจะได้เห็นลูกโตขึ้นทีละนิดๆ เป็นกระต่ายอ้วนๆกันทั้งห้าตัว แล้วลูกๆก็จะรักน้องนุ่มมากๆเลย เป็นครอบครัวใหญ่แล้วนะ จันทร์จะช่วยเลี้ยงหลานนะไม่ต้องกังวล”



   อีกสักพักถ้าหลานๆโตกว่านี้ศรรามก็จะได้กลับมาอยู่ร่วมกันเป็นแฟมิลี่ ตอนนี้ทำได้แค่วางกรงให้ติดกัน ให้ศรรามเจอน้องนุ่มกับลูกๆผ่านซี่กรงไปก่อน



   คุณหมอบอกว่าอย่าเพิ่งให้อยู่ร่วมกันเพราะศรรามอาจจะทำน้องนุ่มท้องอีกรอบก็ได้แล้วจะไม่ยอมให้นมลูกๆต่อเพราะท้อง โอ้ยทำไมศรรามขยันผลิตลูกจัง



   จันทร์ ผลิตสุข กับ ศรราม ผลิตลูก



   ถ้าผมได้ร้องเพลงกับพี่เป๊ก ผลิตโชค เราน่าจะต้องใส่หมวกกระต่ายคู่กันนะ แล้วมีศรรามเป็นโลโก้ของเรา






   เจิ้นบอกว่ากระต่ายชอบไนท์แคร์กันมาก



   “ทำไมล่ะ? แล้วกระต่ายเข้าไปในตัวกันเหมือนเจิ้นเข้ามาในตัวจันทร์ไหม”



   “แค่ก...อืม...บ่อยกว่าพี่กับจันทร์อีก”



   ผมว่าตาผมคงเบิกกว้างเป็นไข่ห่าน ศรรามเข้าไปในตัวน้องนุ่ม!!! ศรรามก็เป็นห่วงสุขภาพน้องนุ่มเหมือนกันหรอก็เลยต้องแคร์กัน



   “น้องนุ่มไม่เหนื่อยหรอ แค่เจิ้นไนท์แคร์เฉยๆไม่เข้ามาจันทร์ก็ยังเหนื่อยแล้วอ่ะ พอเข้ามานี่หมดแรงเลยนะ แต่ศรรามกับน้องนุ่มบ่อยกว่าอีก โอ้ยน้องนุ่มจริงๆเป็นกระต่ายแข็งแรงใช่ไหม? แต่ถ้าจันทร์เป็นศรรามก็คงอยากยุบยิบกับน้องนุ่มนะเพราะน้องนุ่มตัวนุ๊มนุ่ม”



   “แล้วพี่ไม่นุ่มตรงไหน?”



   “เจิ้นโกรธอะไรอ่ะ...”



   อยู่ดีๆเจิ้นก็ทำเสียงหงุดหงิดใส่ผม แค่บอกว่าน้องนุ่มตัวนุ่มเองนะ ก็น้องนุ่มขนเยอะแล้วก็กินเยอะก็ต้องตัวนุ่มนิ่มสิไม่เห็นแปลกเลย เอ๊ะ...หรือเจิ้นกลัวว่าผมจะอยากไนท์แคร์น้องนุ่มจริงๆ



   “เปล่า”



   “โอ๋ ไม่นุ่มก็ชอบกอดนะ ก็เจิ้นไม่อ้วนอ่ะจะนุ่มได้ไง เจิ้นก็เป็นเจิ้นแข็งๆนั่นแหละ จันทร์ชอบเจิ้นแข็งๆจะตายไป”



   ผมคว้าหมับกอดแขนเจิ้น เนี่ยเป็นตาแก่ขี้น้อยใจจริงๆ ชมน้องนุ่มนิดเดียวก็งอน เจิ้นนี่จริงๆเล้ยนั่นกระต่ายนะยังจะยุบยิบอีก



   เจิ้นดึงหูผมกลับแล้วก็บ่นว่าผมรักกระต่ายมากกว่า เวลาให้เจิ้นก็น้อยลงยังจะพูดว่าอยากไนท์แคร์น้องนุ่มอีกจะให้เจิ้นรู้สึกยังไง



   “ก็รู้สึกว่าคิดถึงเจิ้นตลอดเลย โหยยไม่ได้โม้นะ ไม่งอนเนอะเราดีกันเถอะ รักเจิ้นแข็งๆของจันทร์คนเดียว น้องนุ่มนุ๊มนุ่มก็สู้เจิ้นแข็งๆไม่ได้หรอก”



   แล้วเจิ้นก็หลุดขำ เจิ้นน่ะบ้ายอ!






   คุณแม่เจิ้นสอนผมถักนิตติ้งแต่คือมันยากมากกกกกกกกกก แปปเดียวคุณแม่ก็ได้หมวกใบเล็กๆแล้วอ่ะ มีช่องใส่หูของกระต่ายด้วย แต่ผมยังไม่เป็นโล้เป็นพายอะไรเลย



   เจิ้นไม่ได้มาดูผมถักหรอกเขาเล่นหมากล้อมกับคุณพ่ออีกห้อง ทั้งวันผมก็ได้หมวกเบี้ยวบูดใช้การไม่ได้หนึ่งอัน คืนนี้ผมจะนอนค้างที่บ้านพ่อกับแม่เจิ้น ส่วนน้องนุ่มกับหลานๆมีพี่ในชมรมผลัดเวรไปดูให้ ตอนนี้ทุกคนแย่งกันดูแลน้องนุ่มกันหมดเพราะมีเจ้าตัวเล็กๆ



   คุณแม่บอกว่าถ้าเป็นเด็กทารกต้องมีถูกมือกลมๆด้วย ป้องกันน้องสะบัดมือไปมาแล้วเล็บบาดผิว แต่กระต่ายไม่ต้องเพราะกระต่ายโตไว



   คุณแม่เจิ้นอยากอุ้มหลานหรือเปล่า? คุณแม่ยังไม่รู้ว่าผมกับเจิ้นวางแผนจะแต่งงานกันในอนาคต ถ้า...คุณแม่รู้คุณแม่จะเกลียดผมไหม



   “แม่ครับ ถ้าเกิดว่าเจิ้นไม่มีลูก...”



   “เอ พี่เขาคงไม่อยากมีลูกหรอกจ้ะ เจิ้นเลี้ยงลูกจันทร์คนเดียวก็คงเบื่อเด็กไปแล้วมั้ง”



   “ง่ะ ไม่จริงอ้ะ ผมเลี้ยงง่ายออก”



   “คิก จ้า ไม่ดื้อไม่ซนเป็นเด็กดี คุณแม่เชื่อค่ะ ลูกจันทร์ต้องดูแลเจิ้นให้คุณแม่นะคะ เจิ้นน่ะนิสัยไม่ดีไม่มีใครอยากแต่งงานกับเจิ้นหรอกค่ะ คงต้องให้ลูกจันทร์ดูแลไปตลอดชีวิต หนูโอเคไหมลูก หรือเบื่อพี่เขาแล้ว?”



   “ฮื่อออ ไม่เบื่อ ผมรักเจิ้นที่สุดในโลก อ้ะ คุณแม่แต่ช่วงนี้เจิ้นขี้งอนมากเลย เขาหาว่าผมรักน้องนุ่มมากเกินไป แต่น้องนุ่มเพิ่งมีลูกนี่นา ผมก็แค่เป็นห่วงเยอะหน่อย”



   “สงสัยกลัวลูกจันทร์ทิ้ง”



   “ไม่ทิ้ง ผมไม่ทิ้งเจิ้นไปไหนหรอก เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป จนเจิ้นแก่แล้วผมก็จะจูงมือเจิ้นเดินเอง จะสระผมให้ด้วย แต่ตอนนั้นต้องให้เจิ้นตัดผมนะครับ ผมยาวเกินไปอ่ะ สระยากมากเลย”



   คุณแม่หัวเราะคิกคักก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย แล้วก็เล่าให้ผมฟังว่าเมื่อก่อนต้องสระผมให้เจิ้นบ่อยๆเพราเด็กผู้ชายชอบเล่นซน



   “เจิ้นซนด้วยหรอครับ”



   “ที่สุดในโลกค่ะ แม่เอาไม่อยู่เลยค่ะ ดีนะคุณปู่ช่วยดุ แล้วพอผมยาวเหงื่อออกมันก็เหนอะหนะไปหมด”



   “ผมนึกภาพเจิ้นซนไม่ออกเลยง่ะ”



   “ดื้อด้วยนะคะ พอแม่เสนอให้ถักเปียให้เรียบร้อยก็ไม่เอาบอกว่าเหมือนผู้หญิง จะตัดผมปู่เขาก็ไม่ยอม ก็เลยมัดรวบไป แม่ก็อุตส่าห์ดีใจจะได้ทำผมทรงนั้นทรงนี้ให้ลูกบ้าง อดหมดเลย เขาไม่ชอบให้ใครแตะตัวเขายกเว้นตอนสระผม เพราะตัวเองสระเองไม่ได้ ผมเยอะ คิก..”



   เจิ้นไม่ชอบให้ใครโดนตัวตั้งแต่เด็กๆนี่เอง ถ้าไม่นับตอนต้องตัดชุดใหม่เจิ้นแทบจะไม่ยุ่งกับใคร คุณแม่ยังไม่ค่อยแตะตัวเจิ้นเลย คนเยอะๆเจิ้นก็ไม่ชอบ



   “แล้วเจิ้นหัวฟูไหมครับ แบบว่าเหมือนปลาหมึก คิก ผมว่าเจิ้นเหมือนปลาหมึก”



   “โอ้ยเคยเกือบเป็นเหาด้วยจ้ะ ดีนะแม่หวีผมให้ทุกวัน คุณครูโทรมาบอกนักเรียนหญิงในห้องเป็นเหา เจิ้นก็ผมยาวเหมือนกันแม่ล่ะตกใจหมด แต่ก็ป้องกันไว้นะ เอามะกรูดมาหมักหัวเจิ้นตอนเสาร์อาทิตย์”



   โอ้ยยยตลกอ้ะ เจิ้นเคยจะเป็นเหา นึกภาพเจิ้นเกาหัวยุกยิกแล้วก็น่ารัก เขาต้องขมวดคิ้วแล้วก็ทำหน้าหงุดหงิดแน่ๆเลย...ปลาหมึกเป็นเหา



   หนวดต้องยุกยิกเกานั่นเกานี่แน่ๆเลย...คิก ตลกจัง





   ก่อนกลับมาส่งผมที่มหาวิทยาลัยเจิ้นพาไปซุปเปอร์ก่อนเพราะผมอยากได้ของเข้าห้อง พวกของใช้ส่วนตัวกับขนม เจิ้นพามาซื้อที่ห้างชิดลมเพราะบางยี่ห้อซุปเปอร์ทั่วไปจะไม่มีขาย



   “อันนี้หอมไหม?”



   ผมจะมีแชมพูยี่ห้อประจำอยู่อันหนึ่ง เป็นหนึ่งในไม่กี่ยี่ห้อที่ผมจะไม่แพ้ เจิ้นบอกว่าเมื่อก่อนผมเคยแพ้แชมพูแล้วผดขึ้นหัว สังเกตเห็นเพราะผมเกาหัวยุกยิกๆนึกว่าเป็นเหา



   เจิ้นเน้นคำว่า ‘เหา’ ด้วยอ่ะ สงสัยจะแอบมีซิกส์เซ้นส์ว่าตัวเองโดนนินทาเรื่องเป็นเหาเลยจะยัดเยียดให้ผมเป็นด้วย ฮึ่ย...



   “กลิ่นเหมือน...นม?”



   “อื้อ กลิ่นไหมมั้งเมื่อก่อนจันทร์ใช้อันสตอเบอร์รี่ แต่อันนี้หอมจังอ่ะเจิ้น แชมพูกลิ่นมิลค์”



   “เอาสบู่กับโลชั่นไปด้วยสิ จะได้หอมนมไปทั้งตัว”



   เจิ้นลูบหัวผมแล้วก็โยกไปมา ก็เจิ้นอ่ะชอบบอกว่าผมกลิ่นเหมือนนมอยู่แล้ว ถ้าใช้ครบเซ็ตผมคงเป็นเจ้าก้อนนมแน่ๆเลย แต่พอแอบถามว่ากลิ่นอื่นหอมไหมเจิ้นก็จะยืนยันอยู่นั่นแหละว่าให้ใช้กลิ่นนม



   โอเคนมก็นม...



   แล้วก็ไอ้เพราะกลิ่นนมเนี่ยเจิ้นไม่ยอมกลับช่อฟ้า!!! เจิ้นโทรหาพี่เอ็มให้คนขับรถมารับที่มหาวิทยาลัยผมตอนเช้าแทนซะอย่างนั้น



   เพราะเจิ้นอ่ะบอกให้ผมอาบน้ำลองเจ้าพวกคอลเลคชั่นนมทั้งหลายแหล่ แล้วปรากฏว่าเขาก็จับผมฟัด จมูกเจิ้นยุบยับยุบยิบไปทั้งตัวผมเลย



   ผมถูกเจิ้นไนท์แคร์จนเหนื่อยเขาก็ยังไม่เลิกจูบ...ถึงเจิ้นจะไม่ได้เข้ามาแต่...ผมก็เมื่อยมากเพราะต้องจัดการเจ้า เจิ้นแข็งๆ เจิ้นชอบให้ผมจูบ...แล้วกว่าจะยอมให้เลิกจูบผมก็เมื่อยปากหมดแล้ว



   ตัวผมเลอะเทอะเปรอะเปื้อนเพราะเจิ้นไปหมด ขนาดผมไม่ไหวแล้วเขาก็ยังไม่เลิกกัดนมผม เจิ้นบอกว่าตรงนั้นรสนมอร่อยมาก เขา
ทั้งกัดทั้งดูดทั้งดึง....



   ผมตั้งใจไว้เลยว่าจะต้องเลิกใช้ผลิตภัณฑ์กลิ่นนมทั้งหมด ถ้าผมไม่มีเรียนวันรุ่งขึ้นนะเจิ้นต้องเข้ามาแน่ๆ แล้วเขาก็จะชอบ เข้าแล้วเข้าอีกเข้าไม่เลิก!!!





   “ไม่เอาแล้วนะเจิ้น จันทร์เหนื่อยมาก”



   เจิ้นยังคงงับหูผมแม้ว่าตอนนี้ผมจะนอนหมดแรงเกยอยู่บนตัวเขา แผ่นอกของเจิ้นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ เขาไม่ได้เป็นคนกล้ามชัดเหมือนนายแบบหรือนักกีฬาแต่มันก็ไม่ใช่นุ่มๆไขมันเหมือนตัวผม



   ตัวเจิ้นค่อนข้างอุ่น...เราสองคนเช็ดตัวแล้ว เจิ้นนั่นล่ะที่เช็ดให้ผมก็เลยเหลือแต่ผิวลื่นๆของเจิ้นให้ผมยุบยิบ ผมลูบแผ่นอกเจิ้นเล่น เขาหลับตาก็จริงแต่ก็ยังไม่หลับ มือเขาขยับมาบีบก้นผม ผมเหมือนจะหายใจติดขัดอีกแต่เจิ้นก็ไม่ได้ทำไรมากกว่านั้น เขาเลื่อนมือจากก้นผมมาวางที่แผ่นหลัง



   “ตัวจันทร์นุ่มไปหมด”



   “งื้ออออ เพราะจันทร์ต้องกักผลิตภัณฑ์ไว้เยอะๆ”



   “ผลิตภัณฑ์? จันทร์ผลิตอะไรหืม?”



   “จันทร์เป็นเครื่องผลิตความสุขของเจิ้นไง พี่เอ็มบอกว่าจันทร์สร้างความสุขให้เจิ้นได้ ตัวของจันทร์ทั้งตัวเลยต้องปรับเปลี่ยนเป็นโกดังเก็บความสุข มันก็เลยจะอ้วนๆหน่อยนะ พุงป่องๆนี่ไม่ใช่เพราะจันทร์กินเยอะนะ แต่จันทร์ผลิตนั่นนี่โน่นเยอะแยะหมดเลย ก็เลยไม่รู้จะตุนไว้ตรงไหนเลยมาไว้ตรงนี้”



   “โธ่มูนนี่...ข้ออ้างเยอะนะเรา”



   เจิ้นบีบจมูกผมโยกไปมา จริงๆคือผมกินเยอะเองนั่นแหละ แต่ผมก็อ้างไปเรื่อยเปื่อยอยากให้เจิ้นยิ้มได้ ผมอยากให้ตัวเองเป็นความสุขของเจิ้นเยอะๆ



   เราสองคนจะแฮปปี้เอฟวรี่เดย์เลย!

   
===============

อิอิ ไม่มีไยมากนอกจาก

แอบต้มมาม่าอยู่นะจ๊ะ แต่เธอไม่รู้บ้างเลยยย

[pigarea]

บรรทัดสุดท้าย สะเทือนใจยิ่งนัก

[B52]

ความสุขกำลังล่องๆลอยๆ ตกมาดัง ตุบ!!! เกราะคำว่า ต้มมาม่ารี้แหละ

[mybear_sr]

อยากรู้ว่าที่งานเปิดตัวบัตรเจิ้นได้พูดแก้ข่าวอะไรไหม แง เครื่องผลิตความสุขมูนนี่ อยากลืมผลิตความสุขให้ตัวเองด้วยนะลูก มาม่ามาเร็วๆก็ดีนะคะ จะได้ผ่านไปเร็วๆแล้วมูนนี่ก็จะมีความสุขเต็มที่!!!