ตอนที่ 0
จุดเริ่มต้นของเรื่องราว
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องโทรมาอีก!”
(( แล้วทำไมผมต้องฟังคำสั่งของคุณเหรอครับ คุณจิระ ))
ผมเดาะลิ้น ขยี้หัวอย่างหงุดหงิดเมื่อไม่อาจโต้เถียงประโยคนั้น
ใช่สิ...ใครจะไปออกคำสั่งกับเลขาคนเก่งของท่านประธานบริษัทเอ็มเอชเอ็น เอนเตอร์เทนเมนต์ได้
ท่านประธานที่ถูกเรียกว่าเสี่ย และเป็น...
อดีตคนรัก
ดวงตาสีอ่อนวูบไหวเมื่อนึกถึงความหลังแสนเจ็บปวด อดีตคนรักอะไรกันล่ะ เรียกว่าอดีตเด็กเลี้ยงถึงจะถูก! คนอย่างจิระยอมลดตัวไปเป็นเด็กเลี้ยงเพียงเพราะต้องการอยู่กับคนที่รัก ที่เห็นค่าในตัวตน แต่สุดท้ายก็ตกกระป๋องเพราะทำตัวเองแท้ๆ ทั้งติดยาแถมยังขับรถชนคน ก็สมควรแล้วที่สุดท้ายจะสลับร่างกับผู้เคราะห์ร้ายคนนั้น
จิตริน ทองคำดี
ใช่ ผมสลับร่างกับจิตรินที่ออกมาซื้อลูกชิ้นปิ้งตอนห้าทุ่ม เขาอยู่ในร่างของผม กลายเป็นดาราดังในบทบาทของ ‘มิสเตอร์เอส’ จากซีรีส์เช็กเมท ขณะที่ตัวผมนอนเป็นผัก กลายเป็นเจ้าชายนิทราร่วมสี่เดือน
ตอนฟื้นขึ้นมา ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมด จิตรินคบกับเสี่ย คบในฐานะคนรักไม่ใช่เด็กเลี้ยงที่ผมเคยเป็น ความก้าวกระโดดนี้คืออะไร แล้วร่างกายเก้งก้างหน้าตาไม่ได้ครึ่งของร่างเดิมคืออะไร ผมในตอนนั้นรับความจริงไม่ได้ และไม่แม้แต่อยากจะเข้าใจ จนสุดท้ายก็ทำอะไรโง่ๆ ขุดคุ้ยอดีตตัวเองมาแฉ หวังให้จิตรินตกต่ำในวงการ
แต่สุดท้าย...ก็ทำตัวเองล้วนๆ
ผมมองเงาในกระจกแล้วแค่นยิ้มเหยียดกับความโง่เขลาของตัวเอง จิระในตอนนี้...คือดาราที่มีข่าวฉาวเรื่องยาเสพติดจนถูกถอดบทจากซีรีส์ชื่อดัง ยากจะกลับเข้าวงการได้เหมือนเดิม
แต่ผมก็ไม่อยากเป็นดาราอยู่แล้ว
(( คุณจิระ คุณไม่รับงานนี้จริงๆ เหรอครับ เขาระบุชื่อคุณมาเลยนะ ))
แต่มีคนคะยั้นคะยอให้ผมเป็นอยู่ได้!
“ฉันไม่อยากเป็นดารา ไม่เข้าใจรึไง” ผมตอบปลายสายอย่างหงุดหงิด อุตส่าห์หนีจากชีวิตของเสี่ยและจิตริน ผมก็อยากอยู่สงบๆ แบบที่ควรจะเป็นมาเนิ่นนาน นึกแล้วก็ขำ ชีวิตของจิระนั้นไม่ได้ดีอย่างหน้าตาที่หลายคนชื่นชมเลยสักนิด รูปร่างที่ราวกับสวรรค์สรรสร้าง ใบหน้าที่สวยงามปานเทวดา ทุกอย่างล้วนเป็นเพียงเปลือกนอก!
เพราะตั้งแต่ลืมตาดูโลก ผม...ก็ไม่ได้รับการยอมรับจากแม่ตัวเอง แม่ซึ่งเป็นดารามีชื่อเสียงในวงการด้วยหน้าตาที่สะสวย และไม่อาจให้ข่าวฉาวเรื่องเธอท้องกับชายซึ่งพบกันเพียงข้ามคืนมาทำลาย ทำให้ผมต้องอาศัยอยู่กับคุณยาย ใช้นามสกุลของท่าน ขณะที่แม่ผมเปลี่ยนชื่อและนามสกุลใหม่ทั้งหมด ตัดขาดราวกับว่าเราไม่รู้จักกัน
และผมก็เหมือนไม่รู้จักเธอจริงๆ
ด้วยตารางงานและต้องการปกปิดเรื่องลูก ทำให้แม่แทบไม่เคยมาพบผม ไม่เคยแสดงความรักอย่างที่มารดาควรกระทำต่อบุตร สิ่งที่ส่งมา...มีแต่เงินค่าเลี้ยงดู และในตอนที่ผมอายุสิบสี่ปี แม่ผมก็เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ คนทั้งประเทศต่างโศกเศร้ากับการตายของดาราผู้กำลังโด่งดังและเป็นที่รัก แต่ผม...ลูกชายแท้ๆ ของเธอ กลับไม่มีแม้แต่หยดน้ำตา
เมื่อไม่มีเงินส่งมาอีก ผมที่ยังเรียนไม่จบก็ได้รับการทาบทามจากคมสัน เลขาของเสี่ย หรือผู้จัดการดาราของบริษัทเอ็มเอชเอ็น เอนเตอร์เทนเมนต์ให้เป็นนักแสดง ตัวผมในตอนนั้น...อยากปฏิเสธแทบแย่ แต่เพราะต้องดูแลคุณยายที่เริ่มล้มป่วย จึงจำใจรับข้อเสนอนั้น
แล้วผมก็ไปเข้าตาเสี่ย
แทนที่จะเป็นดารา เลยกลายเป็นเด็กเลี้ยงซะงั้น
แต่ผมไม่ได้รังเกียจเขาหรอก คนที่ถูกแม่ทอดทิ้ง ต้องเก็บตัวมาตลอดอย่างผมเพราะกลัวถูกใครจำได้ว่าเป็นลูกดารา เมื่อเห็นคนให้ความสำคัญ ให้ความรัก ให้ความเอาใจใส่ ก็อดใจอ่อนไม่ได้ แม้จะโกรธเส้นสมองแทบแตกตอนคมสันมาสารภาพทีหลังว่าแม่ผมทำประกันชีวิต ทำให้ผมได้รับมรดกพ่วงประกันจากเธอเกือบสิบล้านก็ตาม
ที่แท้เขาก็หลอกล่อให้ผมเป็นดาราโดยงุบงิบความจริงข้อนั้น! ก่อนจะเฉลยเมื่อไม่เป็นตามแผน!
ยังไงก็ตาม ผมนำเงินส่วนหนึ่งไปฝากธนาคาร และอีกส่วนหนึ่งซื้อหุ้นเก็บไว้ ทำแผนเก็บออมอย่างดีตามคำแนะนำของคมสันที่ต้องการไถ่โทษ จนกระทั่ง...คุณยายของผมเสียด้วยโรคร้าย ผมเหมือนคนหลงทางถูกทิ้งกลางหลุมดำ เป็นเสี่ย...ที่ช่วยปลอบประโลม อยู่กับผมในวันที่เสียใจที่สุดในชีวิต บอกว่าจะช่วยดูแลตลอดไปแม้ผมจะไม่มีใครและไม่มีเงิน
ผมตกหลุมรักเขาตอนนั้น
รักทั้งที่ไม่ควรรักเพราะเป็นเพียงเด็กเลี้ยง แต่ก็อดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเป็นคนโปรด เมื่อเห็นผมไม่อยากกลับบ้านเก่าที่ไร้คุณยาย เสี่ยก็ซื้อคอนโดให้ผมอยู่ ซื้อรถ ซื้อทุกอย่างที่ต้องการเพื่อหวังให้ผมคลายความเศร้า แม้จะเป็นการแก้ปัญหาด้วยเงิน แต่ผมก็ดีใจที่เขาให้ความสำคัญอย่างที่ไม่เคยทำกับเด็กเลี้ยงคนอื่น
...จบเรื่องเสี่ยก่อนดีกว่า นึกแล้วช้ำใจ และผมก็ตัดใจจากเขาได้แล้วเพราะมีคนที่คู่ควรยิ่งกว่า ผมรักเสี่ย แต่คงไม่รักเท่าที่จิตรินรักเสี่ย และเสี่ยเอง...ก็รักคนคนนั้น
ที่ยกประเด็นนี้มาพูดก็เพื่อจะเท้าความให้เข้าใจว่าทำไมผมไม่อยากเป็นดารา
(( แต่ครั้งนี้ผมอยากให้คุณพิจารณาอีกครั้งนะครับ ))
“ฉันบอกว่าไม่ก็ไม่ไง!”
อยากจะวางสายเป็นบ้า แต่ไม่กล้าพอเพราะรู้ว่าต้องถูกตามตื้อแน่นอน ถ้าปิดเครื่องก็ไม่วายโดนบุกมาหาถึงที่ แม้จะปิดบังเสี่ยและจิตรินว่าอยู่ที่ไหน แต่คนที่ช่วยดูแลจัดการเรื่องการเงินให้ผม ช่วยหาที่พักให้คนไร้ทางไปแก่ผม ก็คือคมสัน...เจ้าเก่าเจ้าเดิม เลขาเจ้าแผนการจอมเจ้าเล่ห์ ผู้สามารถทำได้ทุกอย่างเพียงเพื่อบรรลุผลลัพธ์ที่ต้องการ มีอย่างที่ไหน ตอนผมตัดสินใจถอยออกมาเขาเล่นเตรียมห้องไว้พร้อมสรรพโดยไม่ยอมเสียเวลาให้อยู่กับเสี่ยต่อแม้วินาทีเดียว
คนคนนี้น่ากลัวขนาดไหน...ผมรู้ซึ้งที่สุด!
(( คุณควรตัดสินใจใหม่อีกครั้ง เพราะผมมีข่าวร้ายจะบอกคุณ ))
“อะไร”
ผมสังหรณ์ใจไม่ดี
(( หุ้นที่คุณซื้อไปกำลังขาดทุนหนัก ติดตัวแดงมาหลายปีซ้อนแล้วครับ ))
“ว่าไงนะ!”
(( ส่วนเงินในธนาคารของคุณที่ฝากไว้นั้น...ผมนำมาซื้อคอนโดที่คุณอยู่ตอนนี้จนเกือบหมดบัญชี ถ้าคุณไม่ทำงาน อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า คุณคงอดตาย ))
ไถ่โทษ...ช่วยดูแลด้านการเงินให้เด็กอายุสิบสี่ปีเพื่อไถ่โทษงั้นเหรอ
ไถ่บ้าอะไร นี่มันไถเงินกันชัดๆ!“แล้วนายจะซื้อคอนโดให้ฉันทำบ้าอะไร!”
(( ผมไม่ได้ซื้อให้คุณ ผมใช้เงินของคุณซื้อให้คุณโดยผมเป็นผู้ลงชื่อต่างหาก และถ้าผมไม่ซื้อ คุณจะอยู่ที่ไหนล่ะครับ บ้านเก่าคุณยายของคุณก็ถูกขายไปนานแล้ว ส่วนเงินก็นำมาลงหุ้น และผมขอย้ำอีกครั้ง ตอนนี้พอร์ตกำลังติดตัวแดง ซึ่งผมไม่แนะนำให้คุณถอนเงินออกมาตอนนี้หรอกนะ ))
“งั้นนายเอาเงินฉันออกจากบัญชีเป็นล้านๆ ได้ยังไงวะ!”
ผมเดินไปดูสมุดเงินฝาก เอกสารทุกอย่างครบถ้วนดี คมสันเป็นพ่อมดรึไงถึงเสกเงินออกไปได้
“เช็คสิครับ...ผมเป็นคนพาคุณไปเปิดบัญชีเองนะ สมุดบัญชีคุณเก็บไว้ แต่สมุดเช็คผมเก็บเอง ตอนนั้นคุณยังเด็ก...คงจะจำไม่ได้ แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ลายมือไก่เขี่ยของคุณ ผมปลอมแปลงได้ไม่ยากหรอก”
“นี่มันคดีอาญานะเฮ้ย!”
(( งั้นจะลองฟ้องผมมั้ยล่ะครับคุณจิระ ))
น้ำเสียงของคมสันนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว เชื่อว่าถ้าผมวิ่งโร่ไปฟ้องเขา...ชีวิตผมอาจปลิดปลิวไปก่อน
“เชี่ยเอ๊ย!” ผมทุบกำแพงอย่างเจ็บใจ หลงพลาดท่าเลขาคนนี้อีกแล้ว ทำไมนะทำไม ถึงได้เชื่อใจให้คมสันช่วยจัดการดูแลทุกอย่าง ช่างประมาทเลินเล่อแท้ๆ!!
(( ว่าไงครับคุณจิระ งานที่ระบุชื่อคุณมาหลังมีข่าวฉาวนี่หาไม่ง่ายเลยนะ แล้วเชื่อผมสิ ถ้าคุณรับงานนี้ คุณจะกลับมาผงาดในวงการอีกครั้งได้แน่นอน ))
“คนที่เคยอยู่ในวงการไม่ใช่ฉัน แต่เป็นจิตรินต่างหาก!” ผมย้ำ เพราะคมสันรู้เรื่องการสลับร่างกันอย่างดี แถมยังเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง ชักใยให้จิตรินกับเสี่ยรักกันอีกด้วย
(( จริงอยู่ว่าคุณจิน่ะอัธยาศัยดี ใครเห็นใครก็เอ็นดู ทำให้ตอนเข้าวงการเป็นที่รักและสร้างชื่อเสียงไว้ดีมาก แต่คุณจิระ...คุณเองก็มีสิ่งที่คุณจิไม่มีนะครับ ))
“อะไร”
(( ทักษะการแสดง ))
“...”
(( ตอนคุณอยู่กับเสี่ย คุณแสดงเป็นเด็กยากจนไร้ที่พึ่งได้เก่งจนเสี่ยเชื่อหมดใจยอมจ่ายเงินให้คุณตั้งเยอะ คุณดึงทักษะนั้นมาใช้สิครับ ))
...ทำไมรู้สึกเหมือนโดนด่าว่าตอแหลวะ
(( ผมจะส่งรายละเอียดงานให้ คุณลองตัดสินใจอีกครั้งแล้วกัน ))
“เดี๋ยว!”
(( อะไรครับคุณจิระ ))
“ฉันต้องการสมุดเช็คหรืออะไรก็ตามที่เป็นของฉันคืนทั้งหมด รวมทั้งคอนโดนี้ด้วย”
(( เรื่องนั้น...ไว้คุยกันหลังจบงานนี้แล้วกันนะครับ ขอบคุณครับ ))
“เดี๋ยวๆๆ แสดงว่าฉันต้องรับงานอย่างเดียวไม่ใช่รึไง เฮ้! ฮัลโหล! ตอบสิวะ! ปัดโธ่เว้ย!”
ผมปาโทรศัพท์ทิ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงวางสาย คมสันนะคมสัน...มันน่าเจ็บใจเหลือเกินที่มาสำนึกตัวเอาตอนสายเกินไป แต่ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ แม่เสียชีวิตตอนผมอายุสิบสี่ คุณยายเองก็ป่วยหนัก ผมที่ไม่มีความรู้เรื่องการเงินและไม่รู้จะจัดการกับมรดกยังไงแถมยังต้องปกปิดตัวเองเป็นเด็กเสี่ยจึงจนทางตัน ผู้ที่เสนอตัวช่วยก็มีแต่คมสัน!!!
ตอนนั้นหลงคิดว่าเขาเป็นเทวดา แต่ตอนนี้บอกเลย...ผีห่าซาตานชัดๆ!
------------
สวัสดีค่ะ แวบมาเปิดเรื่องของจิระไว้ก่อน และคาดว่าคงใช้เวลาอีกสักพักใหญ่ๆ กว่าจะมาต่อเพราะติดทำหนังสือหนูจิ สำหรับเรื่องของจิระ อารมณ์จะแตกต่างกับหนูจิโดยสิ้นเชิงเลย มีความเกรี้ยวกราดแฝงมานิดๆ เรื่องนั้นคุณสันว่าร้ายแล้ว มาเจอเรื่องนี้ คุณสันจะร้ายยิ่งกว่าค่ะ เพราะพอไร้เสี่ยแล้ว ก็เท่ากับปลดล็อกความดีทั้งหมดที่คุณสันมี ทำให้ออกมาเป็นตัวร้ายไร้จริยธรรมขนาดนี้ 5555
เรื่องราวยังคงวนเวียนในวงการบันเทิงเช่นเดิม แต่บรรยากาศจะต่างออกไป ของจิ เน้นปฏิสัมพันธ์กับผู้คนแบบเข้าถึงง่าย แต่ของจิระ จะหยิ่งและเน้นฝีมือล้วนๆ ค่ะ ถึงนางจะไม่ใช่คนดี แต่ก็ไม่ใช่คนไม่ดีนะ ความจริงแล้ว นางน่ารักออกค่ะ ค่อนไปทางหัวอ่อนด้วยซ้ำ เทียบกันแล้ว จิตรินเจนโลกกว่าเยอะค่ะ 555
มาเอาใจช่วยกับจิระกันด้วยนะคะ
ส่วนใครที่อยากอ่านเรื่องก่อนหน้านี้ ช่วงที่จิระกับจิตรินสลับร่างกัน ขอแนะนำเลยค่ะ เรื่องไม่มาม่า แต่ฮาไร้สติล้วนๆ
-->
I’m Not Him เขาให้ผมเป็นดารา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
